วันอังคารที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

เด็กจิ๋ว@Nishaville

ครั้งนี้ชวนพี่โนพี่โน่ไปณิชาวิลล์ ประจวบ คุณแม่เพิ่งไปซื้อ vouchure มาจากพาราก้อนอาทิตย์ก่อน
บ้าน เรากับบ้านผู้หญิงนัดออกจากบ้านพร้อมๆกันแล้วกะว่าจะไปเจอกลางทาง ขับรถไปเรื่อยๆ เจอกันบนท้องถนนพอดีเลย ชวนกันแวะ Porto Chino เป็น mall แบบ out door อยู่แถวๆมหาชัย เราซื้อของมาให้เด็กกินในรถ แล้วรีบไปต่อ เพราะปลายทางอยู่ไกลมาก เด็กจิ๋วเจอพี่ๆแล้วทำเป็นเก็ก ไม่ยอมพูดไม่ยอมไปเล่นด้วย แต่จ้องมองพี่ๆตลอดนะ เวลาเค้าเดินไปไหนก็เดินตามไปด้วย

ถึงร้านป้าสังเวียนเกือบๆเที่ยง วันนี้ไม่อร่อยเหมือนคราวที่แล้วเลย คาดว่าจะเป็นเพราะอากาศร้อน เด็กๆก็ไม่มีใครกินอาหารเลย คือเพิ่งกินกันมาในรถด้วย แล้วก็หันไปกินหนมกินไอติมกันแทน พวกผู้ใหญ่ก็กินกันไปนิดหน่อยเหลือเกือบทุกอย่าง ให้ห่อไปกินมื้อเย็นต่อ

ขับ ต่ออีกชั่วโมงครึ่งกว่าจะถึงณิชาวิลล์ จากล็อบบี้ต้องนั่งรถกอล์ฟของโปรดเด็กจิ๋วเข้าไปที่ตัวบ้าน คือที่นี่มีพื้นที่กว้างมาก ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่เปล่า ปูหญ้าเขียวๆมีต้นมะพร้าว น่าจะรอไว้สร้างอะไรต่อในอนาคต อย่างตอนนี้ก็เริ่มสร้างห้องพักแบบตึกเพิ่มแล้ว ยังไม่เสร็จดี ส่วนที่เราจะพักเป็นบ้านแบบสองห้องนอน ลักษณะเป็นบ้านจริงๆ คือมีห้องครัวใหญ่ๆ มีหลังบ้านตากผ้า มีห้องโถงนั่งเล่น ห้องนอนสองห้อง แล้วก็ระเบียงใหญ่โต เค้าบอกว่าเป็นบ้านแบบสร้างแล้วให้คนมาเช่าระยะยาว 30 ปี แล้วเจ้าของที่เช่าไปก็เอามาให้โครงการปล่อยเช่า บ้านทุกหลังเลยดูแลอย่างดี เรียบร้อย สะอากสะอ้าน คือดีกว่าที่คิดไว้มาก ราคาที่จองมาก็ไม่แพง 5 พันกว่าบาทต่อหลัง แต่พอไปถึงแล้วเราขออัฟให้เป็น sea view คือใกล้ทะเลมากขึ้น เพิ่มอีกพันห้า แต่ยังไม่ติดทะเลอยู่ดีนะ บ้านติดทะเลมีแค่ 2 หลัง เป็นแบบ 3 ห้องนอน อันนั้นถูกใจมาก ระเบียงใหญ่ติดทะเล ตัวบ้านก็กว้างกว่ามาก แต่หลังละหมื่นสาม ถ้าชวนที่บ้านมาน่าจะดี

พอเข้าบ้าน เราก็งัดของเล่นมาเล่นกัน เป็นรางรถ tomy พี่โน่ชอบมาก นั่งเล่นได้นานมาก แต่ที่ชอบกว่าคือเกมส์ตกปลา เล่นทั้งวันทั้งคืน ผู้หญิงบอกว่าอยู่ที่บ้าน พี่โน่ก็ชอบเล่นตกปลามาก เล่นกันไปมา เบ็ดขาด 2 อันเลย สงสัยว่าเด็กจิ๋วยื้อแย่งกับพี่โน่

บ่าย แก่ๆ เราพากันไปเตะทรายที่ทะล ลมแรงมาก คล้ายๆกับที่สิรารัญเลย มีจังหวะหนึ่งลมพัดมาแรงมาก ทรายปลิวเข้ากระแทกใส่หน้าเจ็บเลย เด็กจิ๋วก็โดน หลังจากโดนไปแล้ว เด็กจิ๋วเริ่มหวาดระแวง ไม่ค่อยยอมลงวิ่งเล่นอีกเลย

เล่นทรายเล่นน้ำทะเลกันได้ปั๊บเดียวฝน ก็ตกลงมา ต้องรีบวิ่งเข้าไปหลบกันที่ริมสระว่ายน้ำ ประมาณครึ่งชั่วโมงได้ฝนก็หยุด เลยลงสระว่ายน้ำกัน เด็กจิ๋วตามติดพี่โนจนน่าหมั่นไส้มาก พี่โนก็เล่นกับเด็กจิ๋วโดยไม่สนใจน้องตัวเองน่าหมั่นไส้เหมือนกัน แบบว่าพี่โน่เล่นอยู่มุมโน้น พี่โนกับเด็กจิ๋วมาเล่นอยู่อีกมุมหนึ่ง สระว่ายน้ำที่นี่ก็ใช้ได้ มีส่วนตื้นให้เดินได้นิดหน่อย แต่ไม่กว้างมาก

ขึ้น จากสระว่ายน้ำกันก็กลับบ้านแยกย้ายกันอาบน้ำแต่งตัวมากินข้าวเย็นกัน เพิ่งเคยมาเที่ยวกับพี่โนพี่โน่แบบบ้านสองห้องนอนแบบนี้ รู้สึกว่าดีแหะ เด็กๆมีพื้นที่ให้เล่นด้วยกัน ห้องโถงนั่งเล่นต่อเนื่องกับห้องกินข้าว ค่อนข้างกว้างเลย วิ่งเล่นกันได้ วันนี้พี่โนต้องทำการบ้านโหดด้วย เด็กจิ๋วไปมีส่วนร่วมตลอดเวลา ผู้หญิงอ่านหนังสือให้พี่โนฟัง เด็กจิ๋วก็เข้าไปแทรกกลางนั่งฟังด้วย ราวกับเป็นลูกของผู้หญิงอ่ะ มีตอนหนึ่งเด็กๆวิ่งเล่นกันไปมาแล้วพี่โน่ไปโดนอะไรชนที่หน้าไม่รู้ เป็นแผลใหญ่ เลือดไหลเลย ค่อนข้างแรงเหมือนกัน พวกผู้ใหญ่ก็ถามเด็กๆว่าพี่โน่ไปโดนอะไร คุณแม่คิดว่าต้องเป็นเด็กจิ๋วแน่ๆเลย อาจจะเอาถุงขนมคมๆไปตีหน้าพี่โน่แล้วข่วนเลือดไหล คือก็เพิ่งรู้นะว่าเด็กสองขวบยังเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็น ถามว่าเด็กจิ๋วไปแกล้งพี่โน่หรือเปล่า เอาถุงขนมไปตีหน้าพี่โน่หรือเปล่า เด็กจิ๋วตอบว่า "คุณแม่รู้ไม๊ คือถุงมันก็คมใช่ไม๊ แล้วพี่โน่ก็วิ่งใช่ไม๊ " อะไรไม่รู้เรื่องเลย จับใจความไม่ค่อยได้ จนสุดท้ายไปถามพี่โน่ พี่โน่เล่าได้รู้เรื่องกว่า สรุปแล้วก็คือพี่โน่วิ่งไปชนมุมปูนหน้าห้องน้ำ

ตอน แยกย้ายกับไปนอน เด็กจิ๋วมีปัญหาทันที ร้องไห้ลั่นบ้าน จะหาพี่โนจะหาพี่โน แต่ที่จริงแล้วก็คือง่วงนั่นแหล่ะ หาเรื่องงอแงไปงั้นแหล่ะ กว่าจะปราบให้หลับได้

ตอนเช้าปะป๊ากลับมาจากถ่ายรูปตอนแปดโมง มาปลุกเด็กจิ๋วให้ไปเตะทรายกัน ปกติเด็กจิ๋วต้องเด้งตัวรีบพุ่งตัวไปแล้ว แต่วันนี้ไม่ยอม นอนกลิ้งไปกลิ้งมา ตอนแรกคิดว่าง่วงนอน มาปลุกเช้าไป แต่ที่ไหนได้ พอพาไปที่ทะเลแล้วถึงเพิ่งรู้ว่าเด็กจิ๋วไม่อยากเล่นทรายแล้ว กลัวเจ็บแบบเมื่อวาน เด็กจิ๋วไม่รู้หรอกว่าเมื่อวานลมแรงพัดทรายเข้าหน้า เด็กจิ๋วได้แต่บอกว่า "ไม่เอา หนูไม่เตะทราย มันมีหอยเจ็บๆ เจ็บม้ากกเลย" แต่พอพี่โนพี่โน่ตามมาเล่นด้วยก็เริ่มสนุกบ้าง แต่ก็ยังไม่เต็มที่เหมือนครั้งก่อนๆ ไม่ยอมวิ่งแข่งกับปะป๊าด้วย วันนี้ปะป๊าชวนเด็กจิ๋วหาเปลือกหอยมาประดับเจดีย์ทรายกัน เด็กจิ๋วกำลังหยิบเปลือกหอยอันหนึ่งวางแปะเจดีย์ทราย อยู่ดีๆมันก็มีอะไรยื่นออกมา เด็กจิ๋วรีบโยนทิ้ง ตกใจกลัว มันคือปูเสฉวนนั่นเอง เด็กจิ๋วเวลาเจอแบบนี้แล้วขี้กลัวมาก หลังจากนั้นก็ไม่เล่นเปลือกหอยอีกเลย

อาหารเช้าที่นี่ไม่ค่อยชอบเท่า ไหร่ เบค่อนก็ไม่มี ของอย่างอื่นก็ไม่อร่อย เด็กๆกินกับปั๊บเดียวก็พากันไปวิ่งเล่น คือปล่อยให้วิ่งเล่นกันเองในสนามหญ้าใกล้ๆห้องอาหาร เล่นกันนานเลย คุณแม่เดินไปตาม เห็เด็กจิ๋วแก้มแดงๆบวมด้วย รีบพากลับมาทายา พยายามถามว่าเด็กจิ๋วไปโดนอะไรกัดมา เด็กจิ๋วก็ตอบไม่ได้ เล่าแต่ว่า "ตัวมันบินๆมา พริมก็ไล่ไป อย่ามากัดพริม แต่มันก็ไม่เชื่อ กัดเลย" คือไม่รู้ว่าตัวอะไรบินมากัด ไม่ใช่ยุง คาดว่าจะเป็นผึ้ง แต่บีบดูก็ไม่เห็นเหล็กใน หรืออาจเป็นแมลงอื่นๆ มีโดนกัดสองจุดที่แก้ม บวมอยู่สักพักก็ดีขึ้น

ขากลับ เราแวะซานโตรินี่กัน แดดร้อนมากกกกๆ คนก็เยอะ ตอนแรกไปถึงแล้วคุณแม่ถอดใจจะไม่ยอมเข้า แต่เด็กๆหิวกันแล้วเลยเข้าไปหาอะไรกินกัน หลังจากกินเสร็จ พี่โนพี่โน่ก็ไปเล่นชิงช้าสวรรค์ คือชิงช้าสวรรค์นี้เป็นอะไรที่เด็กจิ๋วใฝ่ฝันอยากจะเล่นมานานมากแล้ว เห็นจากรูปที่โน่นที่นี่ เราก็ไม่อยากให้เด็กจิ๋วขึ้น เพราะมันร้อน แล้วสูงด้วย เด็กจิ๋วขึ้นไปต้องกรี๊ดแน่ๆ แล้วถ้าไปกรี๊ดอยู่บนโน้นแล้วจะทำไง ก็พยายามหาทางใหญ่เลยว่าพี่เค้าไม่ให้เด็กขึ้นอย่างงั้นอย่างงี้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ถามเด็กจิ๋วว่าอยากขึ้นไม๊ เด็กจิ๋วดันไม่กล้าขึ้นซะเนี่ยะ บอกว่าหนูกลัว มันสูงมาก เออ ดีแล้ว แต่เสร็จจากชิงช้าสวรรค์ก็ชวนกันไปเล่นม้าหมุนต่อ เคยแต่เล่นม้าหมุนหลอกเด็ก อันนี้เป็นม้าหมุนแบบในสวนสนุก อันใหญ่มาก ขึ้นไปได้หลายสิบคน เด็กจิ๋วขึ้นขี่ม้าแล้วก็เกาะแน่น หน้านิ่ง กลัว ตามเคย เป็นแบบนี้ทุกที

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น