วันเสาร์ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2554

1 ขวบ 11 เดือน

วันที่ ๗๐๐ ... พฤหัส ๑ ธันวาคม ๒๕๕๔


...ประมาณ ๑ อาทิตย์ที่ผ่านมานี่ เด็กจิ๋วสามารถนอนกลางวันเองได้แล้ว หมายถึงว่า
ต้องอุ้มเต้นจนหลับนั่นแหล่ะ แต่หลับแล้วสามารถวางนอนโซฟาได้ เกือบสองปีผ่าน
มานี่อี๊ป้อมเป็นคนอุ้มนอนกลางวันทุกวันเลย คงจะเริ่มรู้แล้วใช่ไม๊ว่านอนโซฟาสบาย
กว่านอนอี๊ป้อมตั้งเยอะ
...เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเจ๊น่ากับไจโรก็เปิดเทอมแล้ว เป็นปิดเทอมที่ยาวนานมากเนื่อง
จากโรงเรียนน้ำท่วม อาทิตย์หน้าเด็กจิ๋วคงจะเหงา เพราะปกติเจ๊น่าไจโรมาเล่นด้วย
กันทั้งวัน มาเล่นที่ออฟฟิตบ้าง ไปเล่นบ้านอากงบ้าง ตอนเช้าก็ชอบไปปลุกเจ๊น่าที่
ห้องนอน วันนี้เล่นขี้หลังกัน ขี่เจ๊น่ากับไจโรแล้วเดินไปมา
...วันก่อนเด็กจิ๋วตีไจโรจนร้องไห้ วันนี้ก็ผลักไจโรชนโต๊ะจนร้องไห้อีก ร้องน้ำตาไหล
เลย เด็กจิ๋วขอโทษ แล้วเอานิ้วไปจิ้มๆน้ำตาที่หน้าไจโร โอ๋โอ๋ แต่ไจโรไม่โกรธน้อง
เลยสักนิด
...หนังสือของน้าหญิงที่ให้มาเวอร์คมากเลย เด็กจิ๋วชอบเล่น แกะภาพออกมาทุกภาพ
ไม่ใส่กลับก็ไม่เป็นไร เอาไว้หลอกล่อเวลาจะจับแต่งตัว หรือมัดผม แต่ว่าถ้าให้เด็กจิ๋ว
ใส่กลับ ก็ใส่ได้ถูกต้องนะ เก่งมาก อย่างภาพผีเสื้อ หน้าหนึ่งจะมีผีเสื้อหลายตัว แต่ละ
ตัวก็จะอยู่คนละท่าทางกัน ต้องใส่ให้ถูกต้อง เด็กจิ๋วก็สามารถวางได้ถูกต้องแม่นยำ
...ตอนพาไปนั่งเล่นที่บ้านอากง ปะป๊าเห็นแมลงสาบเดินอยู่ ก็พูดออกมาว่า โห บ้านนี้
มีแมลงสาบด้วย สกปรก เด็กจิ๋วพูดต่อว่า "อิจฉะปก ต้องถูก่อน ไจโรถูเดี๋ยวนี้ ไจโรถู
เดี๋ยวนี้..." ไจโรนั่งดูการ์ตูนอยู่ เด็กจิ๋วคิดว่าไจโรจะถูกบ้านเหรอ แปลกใจว่าเด็กจิ๋วรู้
ได้ไงว่าบ้านสกปรกแล้วต้องถู
...เหมือนตั้งแต่กลับจากเที่ยว เด็กจิ๋วมีคำพูดติดปากอยู่คำหนึ่งคือ "จั๊กอะเว จั๊กอะเว"
มันคืออะไร เด็กจิ๋ว เดายังไงก็ไม่ถูก ชอบร้องเหมือนเป็นทำนองเพลงด้วย ครั้งที่แล้ว
ที่ไปสมุยก็ได้ลิงคาบแก้วมา ถึงตอนนี้ก็ยังงงอยู่ คราวนี้มาจั๊กอะเวอีก



วันที่ ๗๐๑ ... ศุกร์ ๒ ธันวาคม ๒๕๕๔


...ตีห้า เด็กจิ๋วตื่นมาร้อง "กินพายไก่ กินพายไก่" ตอนตีห้าเนี่ยะนะเด็กจิ๋ว ใครจะหา
พายไก่ให้หนูกินได้ ที่เรียกพายไก่ จริงๆแล้วมันคือพายอะไรก็ได้ พายทุกชนิดเด็กจิ๋ว
เรียกว่าพายไก่หมด เพราะพายอันแรกที่ได้กินในชีวิตคือพายไก่ เด็กจิ๋วไม่ค่อยชอบ
กินไส้นะชอบกินแต่แป้งกรอบๆ แต่ถ้าพายไส้กรอกจะชอบกิน "ไส้กรอบ" ด้วย
...ตอนกลางวันปะป๊ากับคุณแม่ออกไปธุระ เจอรถติดกับน้ำท่วมเลยกลับบ้านมาหา
เด็กจิ๋วช้าเลย
...วันนี้เด็กจิ๋วได้กินหนมจีบวราภรณ์แล้ว หลังจากร้านปิดมาสองเดือน เพราะโรงงาน
โดนน้ำท่วม ไม่เพียงแต่เด็กจิ๋วนะ พี่ๆที่ออฟฟิตก็ดีใจไปซื้อกินเหมือนกัน
...วันนี้เอาวู้ดดี้ตัวจิ๋วให้เด็กจิ๋วถือเล่น เด็กจิ๋วบอกว่า "อันนี้ตัวเล็ก ต้องซื้อใหม่ก่อน"
สงสัยวันก่อนไปเล่นวู้ดดี้ของอี๊ตุ๋มตัวใหญ่ เลยบอกว่าอันของตัวเองเล็ก มีการมาขอ
ให้ซื้อใหม่อีกนะ



วันที่ ๗๐๒ ... เสาร์ ๓ ธันวาคม ๒๕๕๔


...วันนี้ตื่นกันแต่เช้า พาเด็กจิ๋วไป Siam Ocean World ที่พาราก้อน ซื้อตั๋วไว้ใน
งานท่องเที่ยว จะหมดอายุปีนี้แล้วต้องรีบไปใช้ เพราะเดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปเที่ยว
ออฟฟิต อาทิตย์ต่อๆไปก็มีคิวท่องเที่ยวยาว คงไม่ว่าง น้าหญิงก็อยากจะไปด้วย
ที่นี่พี่โนพี่โน่เคยมาหลายทีแล้วชอบมาก แต่วันนี้บ้านน้าหญิงไม่ว่างกันเลยอดมา
น้าหญิงบอกว่าห้ามบอกพี่โนเด็ดขาดว่าวันนี้เด็กจิ๋วไป ไม่งั้นพี่โนไม่ยอมแน่
...เราไปถึง ๑๐ โมง ห้างเปิดประตูพอดีเลย ที่หน้าประตูทางเข้ามีพี่นากมาคอย
ต้อนรับถ่ายรูปกับเด็กๆ เด็กจิ๋วเจอแบบนี้กลัวทุกทีเลย คราวนี้ก็กลัวๆกล้าๆ ถ่าย
เสร็จก็วิ่งหนีออกมา แต่มีหันกลับไปบ๊ายบายพี่ เสร็จแล้วอุ้มไปถ่ายรูปคู่พี่หมีขั้ว
โลก เป็นรูปปั้น อันนี้เด็กจิ๋วกลัวมาก ไม่ยอมเข้าใกล้ พอเข้าไปข้างในเด็กจิ๋วก็
เริ่มตามหาปลานีโม ที่นี่มีปลาแปลกๆเยอะมาก แต่เดินจนทั่วแล้วเด็กจิ๋วก็ไม่ได้
เจอนีโม่ซะกะตัว แต่เจอปลาฉลามเยอะเลย รู้สึกว่าเด็กจิ๋วยังดูปลาไม่ค่อยเป็น
สนใจแต่เด็ก ถ้าเจอเด็กคนอื่่นจะเหมือนโดนต้องมนต์สะกด เดินตามเค้าไปเลย
มีตอนหนึ่งเดินผ่านตู้ปลาใหญ่ ปะป๊าก็ร้องโอ้โหดูปลาดิ่ เด็กจิ๋วไม่มองตู้ปลาแต่
มองดูพี่ๆที่ดูปลาอยู่ "ป๊าดูพี่ก่อน ดูพี่ก่อน" ต้องอุ้มพาไปดูเด็กพี่ๆแทนปลา เรา
เดินเที่ยว กินข้าว ช็อปปิ้งต่ออีก ออกจากห้างมาเที่ยงๆ ใช้เวลาแค่สองชั่วโมง
เองเร็วมาก สาเหตุที่ต้องรีบกลับก็เพราะเด็กจิ๋วเริ่มง่วง เริ่มอาละวาด จับไม่อยู่
ตอนอยู่ในซุปเปอร์ อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็เล่นวิ่งหนีคุณแม่ คุณแม่เข็นรถเดินตามมา
เด็กจิ๋ววิ่งนำหน้า มีหันกลับมาดูเป็นระยะๆ แล้วพูดว่า "ระวังรถชน ระวังรถชน"
...ตอนเย็นปะป๊าแกะหมอนข้างโดเรมอนที่คุณแม่ซื้อมาใหม่ เหมือนกับใบเดิม
ที่มีอยู่เปี้ยบเลย เป็นหมอนที่เด็กจิ๋วหนุนนอนหลับในห้องโฮมทุกวัน ใบเก่ามัน
เริ่มแบนเลยจะเปลียนใบใหม่ พอปะป๊าแกะออกมาส่งให้เด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วเอาไป
ดมทันทีแล้วบอกว่า "อันนี้เหม็น" ดมอันเก่าแล้วพูดว่า "อันนี้หอม" อันใหม่ก็ไม่
ได้เหม็นนะ แต่มีกลิ่นแบบกลิ่นใหม่อ่ะ เด็กจิ๋วจมูกดีจริง แล้วก็พูดต่อว่า "อันนี้
แพง" คืออันใหม่แพง แล้วอันเก่าล่ะ "อันนี้ถูก"



วันที่ ๗๐๓ ... อาทิตย์ ๔ ธันวาคม ๒๕๕๔


...วันนี้ที่บ้านปะป๊าไปกินข้าวกันวันพ่อ ก็เป็นธรรมเนียมของบ้านนี้ไปกันทุกปี
แต่ปีนี้เปลี่ยนไปตรงที่อากงไม่ไปกินด้วย ขำไม๊ล่ะ จะไปเลี้ยงอากงแต่อากง
ไม่ไป อากงไม่สบาย ไม่เป็นไรเราไปกันเอง ไปครบทั้งบ้านโฮไอ บ้านเจ๊นิว
เจ๊แนน บ้านเจ๊น่าไจโร บ้านเด็กจิ๋ว ปะป๊าจองร้านคุณทองไว้ เพิ่งพาพี่ๆออฟ
ฟิตไปเลี้ยงมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเอง ติดใจ พอไปถึงร้าน พวกผู้ใหญ่ก็กินกัน
เมามันส์แต่พวกเด็กๆพี่น้องทั้ง ๖ คน ไปจับกลุ่มนั่งโต๊ะใหม่อีกตัว ล้อมวงเล่น
iPad กันเมามันส์เช่นกัน คิดเงินกันไม่ถูกเลย เพราะเป็นบุฟเฟ่ต์ แต่เด็กๆไม่
ค่อยกินกัน เน้นไปเล่นกันซะมากกว่า พนักงานใจดีคิดเด็กแค่หัวเดียวพอ
...วันนี้เด็กจิ๋วเจอพี่เอิง เป็นหลานอี๊กบอพยพมานอนที่นี่ด้วย พี่เอิงอยู่ ม.๑
เด็กจิ๋วเจอพี่แบบนี้อ่ะชอบเลย ไปเล่นกับพี่ใหญ่ แต่เรียกชื่อพี่เค้าไม่ได้นะ
เรียก "พี่เอิม พี่เอิม" ออกเสียงเอิงไม่ได้
...พี่ๆผู้หญิงเอาตัวคิตตี้ของปะป๊าออกมาเล่นกัน แบ่งกันคนละแปดตัวแล้วเอา
มาเล่นเป็นเรื่องเป็นราว มีตัวเจ้าหญิง มีตัวแม่ตัวลูก เด็กจิ๋วสนใจจะเข้าไปร่วม
วงด้วย แต่พี่ๆกีดกันเพราะเด็กจิ๋วยังเล่นไม่เป็น เด็กจิ๋วได้แต่ไปอาละวาด เอา
มือปัดคิตตี้ของพี่ๆ เละเทะ พี่ๆต้องย้ายวงหนีเด็กจิ๋ว ในที่สุดปะป๊าเจรจาอย่าง
สันติวิธีให้พี่ๆแบ่งคิตตี้ให้เด็กจิ๋วคนละสองตัว พอเด็กจิ๋วได้คิตตี้เป็นของตัวเอง
ก็ดันไม่ยอมเล่น จะไปเล่นของพี่ๆ



วันที่ ๗๐๔ ... จันทร์ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔


...วันนี้วันเกิดจาน่า ตอนเช้าเด็กจิ๋วเล่นกับพี่ๆอยู่ปั๊บหนึ่ง พี่ๆทุกคนก็ไปบ้าน
ลัดดารมย์กัน ไปจัดงานวันเกิดจาน่าที่นั่น ปะป๊ากับคุณแม่ก็ไปแต่ทิ้งเด็กจิ๋ว
ไว้ที่บ้านกับอี๊ป้อม คือที่บ้านจาน่าเพิ่งทำความสะอาดเสร็จ วันนี้ไปช่วยกัน
ยกของ ไม่กล้าพาเด็กจิ๋วไปเพราะกลัวมีเชื้อโรค รายังติดอยู่ตามกำแพงอยู่
เต็มเลย ที่สวนก็ยังเละอยู่ คือพออยู่ได้แต่ยังต้องทำอีกเยอะ ปะป๊ากับคุณ
แม่อยู่เป่าเค้กจาน่าแค่ปั๊บเดียวก็ต้องรีบกลับ เพราะวันนี้เด็กจิ๋วมีนัดกับคุณ
หมอฟันครั้งแรกในชีวิต ร้านนี้อยู่ซะไกลเลย เกษตรนวมินทร์ คุณแม่หาข้อ
มูลมาว่าที่นี่เหมาะกับเด็กมาก เพราะคุณหมอจะมีวิธีหลอกล่อเด็ก คุณแม่
อยากให้การไปหาหมอฟันครั้งแรกเป็นอะไรที่ประทับใจหน่อย พอไปถึงที่
ร้านก็มีมุมเด็กวางของเล่นให้เล่น แต่ปะป๊าไม่ให้เล่นเพราะของเล่นพวกนี้
จะสกปรก เวลาเราห้ามเด็กจิ๋วแบบนี้ เด็กจิ๋วจะเชื่อฟังดี ไม่ดื้อเลย บังเอิญ
มีพี่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาหาหมอเหมือนกัน พอพี่มาถึงก็เดินดุ่มดุ่มเข้า
ไปที่มุมของเล่น เปิดกล่องของเล่น หยิบของเล่นอันนั้นอันนี้มาเล่น เด็กจิ๋ว
เห็นอย่างงั้นก็วิ่งเข้าไปหาเค้าแล้วบอกว่า "อิฉะปก อิฉะปก จับไม่ได้" พี่ก็
ไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตาเล่นไปเรื่อย เด็กจิ๋ววิ่งมาหาปะป๊า "อิฉะปก ล้างมือ
ก่อน" คือเหมือนจะมาฟ้องหรือไม่ก็งงว่าทำไมพี่ถึงเล่นของอิฉะปก ปะป๊า
ต้องบอกว่าพี่เค้าโตแล้วเล่นได้ หนูยังเด็กเล่นไม่ได้ เด็กจิ๋วยังไม่พอใจ วิ่ง
ไปหาคุณแม่ของพี่คนนั้นแล้วยกมือขึ้นมา ทำหน้าอี๋อี๋บอกคุณแม่พี่ว่า "เล่น
ไม่ได้ อิฉะปก อิฉะปก" คือมาฟ้องคุณแม่อีกว่าทำไมให้ลูกไปเล่น คุณแม่
ของพี่ก็ได้แต่หัวเราะ ฮามากอ่ะ เสร็จแล้วเด็กจิ๋วก็วิ่งเข้าไปหาพี่ นั่งยองๆ
ดูพี่รื้อของเล่นออกมาเล่น โดยตัวเองไม่จับเลย ตอนที่พาเด็กจิ๋วเข้าไปหา
คุณหมอ เด็กจิ๋วก็เดินลั้นลากระโดดกระโดดเข้าไปห้องตรวจ พอเห็นคุณ
หมอก็หยุดชะงัก ถอยหลัง สงสัยจะจำชุดขาวของหมอได้ แต่หมอที่นี่เด็ด
จริง อาศัยช่วงชุลมุน รุกจู่โจมแบบเด็กจิ๋วไม่ทันตั้งตัว "สวัสดีค่ะน้องพริม"
พร้อมกับถือถาดลูกโป่งหลากสีมา "น้องพริมอยากได้ลูกโป่งสีอะไรค่ะ"
เด็กจิ๋วงงๆ ปะป๊าเลือกสีส้มให้ คุณหมอใช้เครื่องมือแพทย์มาเสียบลูกโป่ง
แล้วเป่าล่มฟู่ มัดอย่างคล่องแคล่วว่องไว หยิบห่วงพลาสติกมาผูกทำเป็น
ที่ถือให้เด็ก โห นี่หมอฟันหรือตัวตลกนี่ เสร็จแล้วก็ให้คุณแม่อุ้มเด็กจิ๋วนั่ง
บนเตียง วางเด็กจิ๋วนอนทิ้งหัวมาที่หมอ คุณหมอใช้กระจกเล็กๆส่องฟันใน
ปาก ปั๊บเดียว เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดรวดเร็วมาก นอกจากลูกโป่งแล้ว ยัง
มีการเปิดการ์ตูนเจ้าหญิงให้ดูด้วย ตอนแรกนึกว่าเด็กจิ๋วต้องมาพังร้านแน่ๆ
แต่เอาเข้าจริง ไม่ร้องสักแอ่ะเลย คุณหมอไม่คิดเงินด้วย เพราะวันนี้ตรวจ
อย่างเดียวยังไม่ได้ทำอะไร
...ตอนดึกอาบน้ำเสร็จเข้าห้องโฮมจะกล่อมนอน เด็กจิ๋วก็ร้องขึ้นมาว่า "โอ้ว
ทูลโด้วคุงแม่ โอ้วทูลโด้วคุงแม่ ไปห้องครัว หิวข้าว" คือหิวข้าวตอนนี้ก็ฮานะ
แต่ปะป๊าชอบที่เรียก โอ้วทูลโด้วคุงแม่ คิดได้ไงเนี่ยะ
...วันนี้เป็นวันที่ ๕ ธันวาคม นอกจากจะเป็นวันเกิดจาน่าแล้ว ยังเป็นวันเกิด
ในหลวงด้วย ตอนสองทุ่มมีการยิงพลุ ปะป๊ากับคุณแม่ก็พาเด็กจิ๋วไปดูด้วย
คือยืนอยู่ที่สวนห้องเราตรงบ่อปลาก็จะสามารถมองเห็นพลุที่ยิ่งกันเป็นแนว
ยาวตามแม่น้ำเจ้าพระยา เป็นแบบพานอราม่าเลย เราไม่แน่ใจว่าเด็กจิ๋วเห็น
พลุไม๊ ดูไม่ค่อยสนใจ แต่พออุ้มกลับเข้าห้องก็ร้องจะดูอีก "ดูน้ำพุ ดูน้ำพุ"



วันที่ ๗๐๕ ... อังคาร ๖ ธันวาคม ๒๕๕๔


...แย่แล้ว คุณแม่ไปอ่านหนังสือเจอเค้าเขียนว่าเด็กวัยนี้อาจจะมีอาการติดอ่าง
เป็นธรรมดา จะเป็นอยู่ช่วงประมาณสามเดือนก็หาย ห้ามไปดุหรือสั่งให้พูดใหม่
ไม่งั้นเด็กจะเครียดจะกลัวเวลาจะพูดคำที่ติด ปะป๊านั่นเอง เวลาเห็นเด็กจิ๋วพูด
ติดอ่างก็จะสั่งให้พูดใหม่ทุกที แล้วบางทีปะป๊าพูด เออออ... แบบกำลังคิดคำ
พูดอยู่ เด็กจิ๋วก็จะสวนกลับทันที "ป๊าไม่ติดอ่าง ป๊าพูดติดอ่าง" ส่วนสาเหตุที่ทำ
ให้เด็กติดอ่างนั้นมีหลายสาเหตุ แต่มีอย่างหนึ่งที่น่าจะใช่เลยคือมีการเล่นกับพี่
โตที่พูดเก่งกว่า เด็กจะพูดไม่ทันแล้วมีอาการติดอ่าง ก็คือพี่จาน่านั่นเอง พูดเก่ง
มาก ใช่แน่ๆ เด็กจิ๋วมีอาการติดอ่างตั้งแต่พี่ๆปิดเทอมนี่แหล่ะ ตอนแรกเราคิดว่า
ติดมาจากไจโร เพราะไจโรชอบพูดติดอ่าง
...เด็กจิ๋วติดพี่เอิมมากเลย วันนี้เจ๊น่าไจโรเปิดเทอมแล้ว โชคดีที่พี่เอิมยังไม่เปิด
เด็กจิ๋วเลยได้เพื่อนเล่นต่อ ตั้งแต่เช้าก็ไปหาพี่เค้า แล้วลงไปนั่งกินข้าวกับพี่เค้า
เสร็จแล้วก็ลากพี่เค้าเข้ามาดู Bolt กันในห้องทำงานปะป๊า ไม่สนใจปะป๊ากับคุณ
แม่เลย พี่เอิมกับอี๊กบอุ้มเด็กจิ๋วเดินผ่านปะป๊าไป พี่เอิมยกมือไหว้ปะป๊า เด็กจิ๋วก็
ยกมือไหว้ด้วย แล้วทำหน้าเนียนเข้าพวกเดินผ่านเลยไปไม่สนใจปะป๊า
...ตอนเย็นคุณแม่เอาแคนตาลูปให้เด็กจิ๋วกิน ปกติลู้ปของเด็กจิ๋วจะเป็นสีส้ม วัน
นี้เป็นลู้ปสีเขียว เด็กจิ๋วถามคุณแม่ว่า "นี่ไร นี่ไร" คุณแม่ตอบ ลู้ป "นี่ไร นี่ไร" ก็
ลู้ปไง "สีเขียวนี่ไร สีเขียวนี่ไร" อ๋อ เข้าใจแล้ว มันก็ลู้ปเหมือนกันแต่คนละสีแค่
นั้นแหล่ะเด็กจิ๋ว ช่วงนี้เด็กจิ๋วจะแม่นเรื่องสีขึ้นมาก มีมั่วนิ่มบ้าง ที่แม่นๆเลยคือมี
สีส้ม เขียว ดำปี๋ ที่แม่นรองลงมาก็สี ม่วง ชะพู ฟ้ากับน้ำเงินก็จะงงๆ สีเหลืองกับ
แดงจะไม่ค่อยได้



วันที่ ๗๐๖ ... พุธ ๗ ธันวาคม ๒๕๕๔


...เช้านี้เด็กจิ๋วตื่นนอนมาก็ร้องเพลง Happy Birth Day ใหญ่เลย ร้องชัดขึ้นมาก
แบบออกเสียงถูกต้องหมดทุกคำ แค่ได้แค่ท่อนแรกแล้วก็วนไปวนมา วันนี้
ยังไม่ถึงวันเกิดหนูนะ นอนแก้ผ้าร้องเพลง ไม่ยอมให้แต่งตัว ไม่ยอมออก
จากห้องด้วย คุณแม่ต้องหลอกว่าไปหาพี่เอิม ถึงจะยอม แต่จริงๆแล้วพี่เอิม
ไม่อยู่แล้ว กลับบ้านเค้าไปแล้ว
...เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วชักจะแข็งข้อกับปะป๊ามากขึ้น ยิ่งใกล้สองขวบยิ่งออกฤทธิ์
เหรอเด็กจิ๋ว เมื่อก่อนจะชอบตีคุณแม่แต่เดี๋ยวนี้หันมาตีปะป๊าแล้ว คุณหมอ
สอนท่าแปรงฟันใหม่ ให้ปะป๊าจับกอดเอาขาเด็กจิ๋วหนีบเอวปะป๊าไว้แล้วให้
แหงนตัวเอาหัวลงไปทางคุณแม่ ให้คุณแม่จับแปรง ท่านี้ใช้การได้ดีมากอ่ะ
เพราะจับได้แน่น คุณแม่ก็ดูฟันได้สะดวก แต่ปัญหาคือ พอเสร็จแล้วอุ้มขึ้น
มา ปะป๊าเจอตบผลั่วะจังเบ้อเร้อเต็มๆทุกทีเลย คือไม่พอใจก็ตบเอาตบเอา
เมื่อคืนขัดใจหน่อย ก็ตบบ้องหูปะป๊าวิ้งๆวิ้งๆไปสิบนาทีได้ นึกว่าหูหนวกไป
แล้ว นี่ขนาดปะป๊าสวมบทโหดแล้วนะ ยังไม่กลัวอีก ท้าทายอีกต่างหากอ่ะ
อย่างเวลาตีคุณแม่ ก็จะหันมามองปะป๊า ถ้าป๊าไม่เห็นก็เรียกให้เราดู คือท้า
ทายมาก บางทีเราหันไปดูแล้วไม่ดุ ก็ไม่ได้นะ "ป๊าดุสิ ป๊าดุสิ" พอเราดุไป
ก็ทำหน้าจ๋อยแบบว่าจ๋อยจริง แล้วทำไมชอบให้เราดุนะ งงมาก



วันที่ ๗๐๗ ... พฤหัส ๘ ธันวาคม ๒๕๕๔


...เดี๋ยวนี้ต้องระวังตัวเป็นพิเศษ ถ้าเราเผลอโยนของนิดหน่อย เด็กจิ๋วจะเห็นทันทีแล้ว
พูดว่า "อย่าโยนของ อย่างโยนของ" อย่างวันก่อนปะป๊าแค่เอาทิชชุโยนลงถังขยะนิด
เดียวเอง "ป๊าอย่าโยนของ ป๊าอย่าโยนของ" ทำหน้าซีเรียส แบบดุเราจริงจัง เราต้อง
รีบขอโทษแทบไม่ทัน ตอนเย็นคุณแม่เป่าลูกโป่งให้เล่น ปะป๊าเอามาตีให้ลอยไปมา
เด็กจิ๋วก็ทันทีเลย "ป๊าอย่าโยนของ ป๊าโยนของไม่ได้" ปะป๊าเลยต้องบอกว่าถ้าเป็นลูก
โป่งกับลูกบอลให้โยนได้ เด็กจิ๋วทำหน้าสงสัย "โยนได้จริงๆเหรอ" แล้วก็โยนตบไปมา
อย่างเมามันส์
...เวลาเด็กจิ๋วพูดไม่เพราะ อย่างเช่น "ป้อม ป้อม" เรามักจะบอกว่า เด็กจิ๋วพูดเพราะๆลูก
เด็กจิ๋วก็จะพูดว่า "พอ เพาะ พอ เพาะ"
...วันนี้สอนเด็กจิ๋วว่าเวลาใครถามว่าอายุเท่าไหร่ ให้ตอบว่า "สองขวบ" เด็กจิ๋วเก่งมาก
คุณแม่ชื่ออะไร "ลูกขีด" ปะป๊าชื่ออะไร "อู๋" ชื่อคุณแม่กับปะป๊านี่รู้เองเลยนะไม่ต้องสอน
แล้วสอนต่อ มีพี่ชายชื่ออะไร "เจ๊น่า ไจโร" พี่สาวชื่ออะไร "เจ๊น่า ไจโร" พยายามจะสอน
แยกพี่ชายเป็นไจโร พี่สาวเป็นเจ๊น่า แต่ยากเกิน เด็กจิ๋วไม่เข้าใจ ตุ๊กตาหมูต่ายแพงไม๊
"แพงมาก" แล้วหมีหมีล่ะ "ไม่แพงเล้ย" อันนี้ตอบเองนะ เดี๋ยวนี้ชอบบอกว่าอันโน้นแพง
อันนั้นถูก แล้วรถอี๊ตุ๋มล่ะแพงไม๊ "แพงเหมือนกัน" กี่บาท "หกล้านบาท" ตอนแรกสอนว่า
หนึ่งล้าน แต่เด็กจิ๋วพูดไปพูดมากลายเป็นหกล้านได้ไงไม่รู้



วันที่ ๗๐๘ ... ศุกร์ ๙ ธันวาคม ๒๕๕๔


...เมื่อคืนคุณแม่เริ่มเป็นหวัด เจ็บคอ มีน้ำมูก เด็กจิ๋วก็นอนหลับไม่สนิทตื่นร้องไห้บ่อย
แบบนี้คงจะป่วยทั้งแม่ทั้งลูกแล้ว ส่วนปะป๊ายังไม่เป็น ที่จริงมีอาการเกือบๆกันมาสัก
อาทิตย์หนึ่งแล้ว ทั้งสามพ่อแม่ลูกนี่แหล่ะ เจ็บคอบ้าง มีน้ำมูกบ้าง เดี๋ยววันนี้ต้องป้อน
ยาเด็กจิ๋วแล้ว
...ตอนเช้าปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วไปหาอากงอาม่า ไปลองวิชาที่ฝึกมาเมื่อคืนหน่อย เด็กจิ๋ว
หนูอายุกี่ขวบแล้ว "สองขวบ" คุณแม่ชื่ออะไร "ลูกขีด" ปะป๊าล่ะ ชื่ออะไร "อู๋" รถอี๊ตุ๋มนี่
แพงไม๊ "แพง" คันล่ะกี่บาท "หกล้านบาท" โห ได้เสียงตบมือเกรียวกราว เก่งกาจมาก
อ่ะเด็กจิ๋ว แล้วปะป๊าก็พามาเปิดสมุดภาพเกี่ยวกับท้องทะเล อันนี้เคยสอนไปนานแล้ว
แล้วไม่ได้เล่นกันอีกสองเดือนได้แล้วมั้ง เอามาจิ้มถามเด็กจิ๋วว่ารูปอะไร ปะป๊าทึ่งมาก
เด็กอัจฉริยะจริง ของบางอย่างยากๆที่ไม่คิดว่าจะจำได้ ก็จำได้ อย่างประภาคาร หมี
ขั้วโลก แต่ภาพที่ง่ายกลับพลาดนะ ปลาวาฬ กลับตอบว่าฉลาม แล้วภาพปู ดันบอกว่า
กุ้ง
...เด็กจิ๋วจินตนาการล้ำจริง สงสัยพี่บาร์นีสอน ปะป๊าเอาลูกโป่งใส่แก้ว แล้วบอกว่ามัน
คือบอลลูน เด็กจิ๋วไม่รู้จักหลอก ปะป๊าก็พูดมั่วไปเรื่อย เด็กจิ๋วคว้าแก้วลูกโป่งไปบ้าง
แล้วบอกว่า "ไอศครีม" พร้อมกับทำท่ากิน อ้ำอ้ำ


วันที่ ๗๐๙-๗๑๑ ... เสาร์ ๑๐ - จันทร์ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๔

ไปเที่ยว สิรารัญ ทริปบริษัท --> เด็กจิ๋ว@สิรารัญ กุยบุรี

วันที่ ๗๑๒ ... อังคาร ๑๓ ธันวาคม ๒๕๕๔


...เมื่อคืนเด็กจิ๋วตื่นตลอดคืน ไอ มีน้ำมูก แล้วก็ตัวเริ่มอุ่นๆแล้ว แต่พอวันนี้ตื่นมาแล้ว
อาการดีขึ้น ไม่ไอแต่ตัวยังอุ่นๆ พอสายก็หายเป็นปกติ วันนี้เลยยังไม่ได้ให้กินยา
...ตอนเย็นปะป๊าจัดห้องครัวสำหรับถ่ายภาพเอาไปลงนิตยสารของอี๊นุ้ย คือมีการ
จัดเก็บของเข้าที่ ให้ห้องโล่งๆ แล้วเปิดไฟสีส้ม พอเด็กจิ๋วเดินเข้ามาเห็นก็ร้องวุ้ย
ว๊ายใหญ่ "โอ้โห ไมเป็นอย่างเงี้ยะอ่ะ โอ้โห สวยจังเลย โอ้โห..." ทำท่าทำทางนี่
แบบตื่นเต้นมาก วิ่งหมุนตัวไปรอบๆห้อง สามารถรู้ด้วยว่าห้องเปลี่ยนไป แล้วก็ให้
เด็กจิ๋วเป็นนางแบบเข้าฉากนั่งกินข้าวในห้องครัวหน่อย ปรากฎว่านางแบบคนนี้กิน
จริงกินจังมาก เค้าให้ทำท่ากินเพื่อถ่ายรูป นี่เล่นกินจนอิ่มเลย ใครเรียกก็ไม่สนใจ
บอกว่า "เดี๋ยวก่อน" พอตอนจะนอนเลยไม่กินนมมื้อดึกเลย
...ตอนดึกเล่นถามคำถามเด็กจิ๋วกัน เด็กจิ๋วชื่ออะไร "พริม" แล้วชื่อจริงล่ะ "???"
ชื่อพริมาไง พอบอกไปทีเดียวก็จำได้เลย เด็กจิ๋วชื่อจริงชื่ออะไร "พริมา" แล้วหนู
รู้ไม๊ โฮไอเป็นใคร "Ben10" อันนี้ฮาน้ำตาเล็ดอ่ะ คิดได้ไง แต่โฮไอเค้าใส่เสื้อพี่
เบนทุกวันจริงๆนะ โฮไอเป็นลูกใคร "อาแปะ" กับใคร "อาอึ้ม" อันนี้เก่งอ่ะ จำได้
ด้วย แล้วเจ๊น่ากับไจโรลูกใคร "อาโกวกับอาเอ้" ตกลงคงจะเรียกอาเตี๋ยว่า เอ้ ไป
ตลอดจนโตแน่ๆ แล้วเจ๊นิวเจ๊แนนล่ะ เป็นลูกใคร "อาแปะ" อาแปะคนไหน "อาแปะ
ล้างก้น" เวลาถามถึงอาแปะพ่อเจ๊นิวเจ๊แนน เด็กจิ๋วจะเชื่อมไปถึงตอนล้างก้นทุกที
วันก่อนบอกว่า รักอาแปะม๊ากมาก อาแปะล้างก้นให้ นอกจากอาแปะจะล้างก้นแล้ว
เด็กจิ๋วยังเล่าต่อถึงเหตุการณ์วันล่าสุดที่เจออาแปะ "อาแปะล้างก้น...ทำไข่เจียวให้
เจ๊นิวเจ๊แนนกิน" เปลี่ยนมาถามถึงพี่โนพี่โน่บ้าง เด็กจิ๋วรู้ไม๊พี่โนพี่โน่เป็นลูกใคร อัน
นี้ตอบไม่ถูก ต้องถามใหม่ เด็กจิ๋ว พี่โนพี่โน่อยู่กับใคร "ผู้หญิง" เก่งมากอ่ะ แล้วก็
เล่าต่อถึงเหตุการณ์ล่าสุดที่ไปเจอพี่โนพี่โน่มา "ไปดูปลาฉลาม...." สัตว์ตัวอะไรที่
พี่โน่ชอบมากที่สุด "ไดโนเสาร์" อันนี้เก่งแบบน้ำตาเล็ดเหมือนกัน ทำไมเก่งแบบนี้
อ่ะ
...สืบเนื่องจากที่ไปเที่ยวบริษัทมาแล้วเจอพี่ต๊อบตกทางเดินเจ็บเป็นแผล เด็กจิ๋วอ่ะ
ชอบเล่าเรื่องนี้มาก ตั้งแต่วันเกิดเหตุแล้ว เล่าได้ตลกมาก พอเจออากงอาม่าวันนี้ก็
ไปเล่าให้เค้าฟังอีก ตอนกลางคืนพูดถึงพี่ต็อบกัน เด็กจิ๋วก็เริ่มอีก "พี่ต๊อบถ่ายรูปยิ้ม
ยิ้ม ถอยๆถอยๆ ตกลงไป เจ็บเลย ไม่ถ่ายรูปยิ้มๆเลย" ที่ฮามากคือมีการทำท่าทาง
ประกอบด้วย นั่งอยู่แล้วทำถัดก้นถอยหลังไป "ถอยๆถอยๆ" แล้วเวลาเล่าจะทำหน้า
ใส่อารมณ์มาก



วันที่ ๗๑๓ ... พุธ ๑๔ ธันวาคม ๒๕๕๔



...เช้านี้พาเด็กจิ๋วไปโชว์ความสามารถให้อาม่าดู ที่ซ้อมกันไว้เมื่อคืน ส่วนใหญ่ก็จำได้ดีนะ
แต่เรื่องใครลูกใครนี่เริ่มมั่วซั่ว แต่จำชื่อจริงได้ "พริมา" แค่นี้อาม่าก็ชอบใจแล้ว
...เด็กจิ๋วชอบร้องเพลงมาก เวลาอยู่เพลินๆก็จะร้องเพลงขึ้นมา ปะป๊ากับคุณแม่เลยลองให้
ร้องเพลง ปะป๊า เด็กจิ๋วก็ร้องได้ "ปะป๊าใจดี...ล้าลา..." ร้องเพลงคุณแม่ดิ๊ "คุณแม่ใจดี...ล้า
ลา..." คือขอเพลงอะไรก็ร้องได้หมด ขอไปขอมาชักโมโหก็จะบอกว่า "เหมือนกัน
เลย" คือเนื้อเพลงก็เหมือนกันแล้วจะขอเพลงโน้นเพลงนี้ทำไม พอมาสองสามวัน
ที่ผ่านมานี่ เด็กจิ๋วเปลี่ยนเนื้อเพลงใหม่แล้ว เป็น "ปะป๊าเป่าลูกโป่ง ขอบคุณค่ะ ล้า
ลาลา..."
...วันนี้มีพี่คนแปลกหน้ามานั่งทำงานที่ออฟฟิต พี่เค้าเปิดประตูให้เด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วยก
มือไหว้แล้วบอกว่า "ขอบคุณค่ะ" พี่เค้าเห็นก็บอกว่าน่ารักจังเลย เด็กจิ๋วรีบพูดตอบ
ว่า "สองขวบ" ยังงงง เค้ายังไม่ได้ถามว่าอายุเท่าไหร่ รีบตอบไปไหน
...ตอนเย็นปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปดูแมว ดูไปดูมา เดินเลยแมวไปเรื่อยๆ เลี้ยวไปซอย
แยก ๑ ไปเจอพี่ๆสองคนกำลังเล่นอยู่ ซอยนี้ขึ้นชื่อว่าเด็กเยอะ เคยมาชวนๆเด็กจิ๋ว
ให้ไปเล่นแถวนั้น แต่ก็ยังไม่ได้ไปซะที พี่ๆแถวนั้นเค้าถอดรองเท้าเดินไปมากลาง
ซอย ผู้ใหญ่ก็ปูเสื่อนั่งกินข้าวกันบนพื้นถนน เด็กจิ๋ววิ่งเข้าไปบอกพี่ๆว่า "ไม่ได้ ใส่
รองเท้าก่อน ต้องใส่รองเท้าก่อน" ทำมือทำไม้แล้วก็ทำน่าตาซีเรียส พี่ๆก็ไม่สนใจ
เล่นกันหนุกหนานไปเรื่อย คุณแม่ของพี่ๆใจดีมาก วิ่งเข้าบ้านไปหยิบรถจักรยานมา
ให้เด็กๆเล่นกัน มีทั้งหมดสี่คัน เด็กจิ๋วก็กระโดดขึ้นไปขี่ทันที แต่ยังขี่ไม่เป็นนะ ได้
แต่ทำขาไถไปมา มีล้มลงมาได้บาดเแผลเล็กน้อย แต่ไม่ร้องไห้



วันที่ ๗๑๔ ... พฤหัส ๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๔




...วันนี้ช่างตู่มาทำไฟที่บ้าน พาน้องน้ำผึ้งมาด้วย อ่อนกว่าเด็กจิ๋วเดือนกว่า แต่ตัวโตกว่าหน่อย
นำหนักมากกว่าโลกว่า อุ้มแทบจะไม่ไหวเลย พามาเล่นกับเด็กจิ๋วในห้องทำงานปะป๊า เด็กจิ๋ว
เกเรมากอ่ะ ไปตีน้องด้วย มีแย่งของกันด้วย เริ่มส่อแววแล้วนะเด็กจิ๋ว แบบนี้ถ้าไปโรงเรียนเมื่อ
ไหร่ ต้องไปเที่ยวตีเพื่อนๆแน่เลย ช่างตู่บอกให้หวัดดี น้องน้ำผึ้งยกมือหวัดดีทันที เด็กจิ๋วนี่แล้ว
แต่อารมณ์ บางทีไม่ต้องบอกก็ยกมือหวัดดีไปทั่ว แต่บางทีบอกเป็นสิบก็ยังไม่ยอมทำ แล้วก็
น้องน้ำผึ้งเวลามีคนให้ของก็จะยกมือไหว้ ขอบคุณครับทุกครั้ง ที่ครับก็เพราะว่าบ้านน้องน้ำผึ้ง
มีแค่ผู้ชาย เลยติดครับมา แล้วก็เล่นอยู่เพลินๆ เด็กจิ๋วจะเผลอเรียกน้องน้ำผึ้งว่า น้องมุก หลาย
ครั้งด้วย น้องมุกนั้นมันลูกพี่แจ๊คนะ เด็กจิ๋วเป็นแบบนี้ทุกทีอ่ะ ชอบเรียกชื่อคนผิด
...เด็กจิ๋วบอกกับพี่ๆที่ออฟฟิตว่า "เดี๋ยวเก็บของก่อน" จะไปไหนคะเด็กจิ๋ว "จะไปเที่ยวน้ำท่วม"
อะไรอ่ะ ไม่เข้าใจ
...เมื่อวานติดใจที่ไปขี่จักรยานของพี่บ้านโน้นมา วันนี้อี๊ป้อมมาบอกว่าเด็กจิ๋วไปด้อมๆมองๆรถ
จักรยานของบ้านโน้นบ้านนี้ อยากขี่อีก อี๊ป้อมเลยพามาหาปะป๊า "อยากได้จักรยาน อยากได้
จักรยาน" ปะป๊าถามว่า เด็กจิ๋วหนูอยากได้จักรยานเหรอ "ใช่ อยากได้จักรยาน" แล้วมันแพงไม๊
"ไม่แพงเล้ย" คนละกี่บาท "หกล้านบาท" โห...ราคาเท่ารถบีเอ็มเลยเหรอ งั้นมาจุ๊บแก้มปะป๊า
ก่อน เด็กจิ๋วก็รีบวิ่งมาจุ๊บแก้มเลย หลังๆนี่พอบอกให้จุ๊บแก้ม จะแกล้งทำไม่เป็น ไม่ยอมจุ๊บใช้
วิธียื่นแก้มมาให้คนอื่นจุ๊บ แต่วันนี้จุ๊บเลย ยังไม่พอ ปะป๊าพูดต่อ งั้นหนูสัญญาก่อนว่าจะไม่ตีคน
ปะป๊าจะลองดู ห้ามตีคนในสองวันนี้ ถ้าทำได้ ปะป๊าจะซื้อรถจักรยานให้โอเคไม๊ เด็กจิ๋วรีบตอบ
"โอเค" พูดเสร็จก็กระโดดลงจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ แล้วเข้ามาฟาดมือใส่หน้าปะป๊าหนึ่งเปรี้ยง ???
...ตอนเย็นเล่นกันที่สนามเด็กเล่น เด็กจิ๋วยังคงไม่เข้าใจข้อตกลงเรื่องจักรยานกับการห้ามตีคน
อยู่ดี ตีทั้งเจ๊น่าไจโร ปะป๊าก็โด่นไปหลายที ปะป๊าเลยแกล้งทำเป็นโกรธเด็กจิ๋วไม่พูดด้วย ไม่
เล่นด้วย งอนอยู่ประมาณสิบนาทีได้ เด็กจิ๋วรู้นะว่าเราโกรธ ทำหน้าจ๋อย ไปแอบยืนเล่นโน่นนี่
คนเดียวแต่หันมาแอบมองเราเป็นระยะๆ สักพักก็เดินมาป้วนเปี้ยนใกล้เราจะให้เราโอ๋ สุดท้าย
ก็คืนดีกัน บอกว่าเด็กจิ๋วห้ามตีคนนะ สัญญาด้วยเกีรยติของเด็กจิ๋วนะ ว่าต่อไปนี้จะไม่ตีคนอีก
เด็กจิ๋วก็โอเคไปเรื่อย เรารู้แล้วล่ะว่าเด็กจิ๋วคงจะไม่เข้าใจหลอก พอตกดึก อยู่ดีๆเด็กจิ๋วมาพูด
กับปะป๊าว่า "ป๊าโกรธหนู ป๊าโกรธหนู อดจักรยาน อดจักรยาน" โห...แสดงว่าเด็กจิ๋วเข้าใจอ่ะดิ่
ข้อตกลงของปะป๊าเรื่องที่ว่าถ้าตีคนแล้วจะไม่ซื้อจักรยานให้ งงเลยนะ




วันที่ ๗๑๕ ... ศุุกร์ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๕๔




...เมื่อคืนนี้จัดห้องนอนใหม่ ปะป๊าสลับที่นอนกับเด็กจิ๋ว เพราะว่าปกติปะป๊าขี้ร้อนแต่ต้องนอน
ริมหน้าต่างโซนร้อนที่สุด แต่เด็กจิ๋วตรงข้ามเลย ไม่อยากให้โดนแอร์แต่ต้องไปนอนตรงแอร์
ลงกรรโชค การจะสลับที่นอนได้ไม่ใช่ง่าย เพราะต้องให้ช่างแหลมมาช่วยดัดแปลงเตียงด้วย
ตอนนี้เด็กจิ๋วเลยได้นอนริมหน้าต่างโซนอบอุ่น วันนี้เป็นวันแรกที่เด็กจิ๋วไม่กางมุ้งนอนด้วย ก็
เมื่อก่อนที่ต้องกางตลอด นอกจากกลัวยุงแล้ว ยังกางเพื่อเอาผ้าห่มคลุมอีกที จะห่มที่ตัวตรงๆ
ก็ไม่ได้เพราะเด็กจิ๋วกลิ้งไปกลิ้งมาปั๊บเดียวก็หลุดแล้ว ตอนเช้าตื่นมา ถามเด็กจิ๋วว่าชอบนอน
ที่เดิมหรือชอบนอนตรงนี้ เด็กจิ๋วชี้ตรงที่นอนใหม่แล้วบอกว่า "ตรงนี้" โอเค ใช้ได้
...เมื่อวานที่ให้อากงพาเด็กจิ๋วไปดูแมว ปะป๊าจ้างไจโรให้ตามไปช่วยอากงด้วย เพราะอากงจะ
ตามหลานไม่ค่อยทัน ไจโรก็ใช่ว่าจะยอมไปง่ายๆ ต้องเอามักโรนีอบชีสเข้าแลกถึงจะยอมไป
ไปได้สักพักให้คุณแม่ไปตาม คุณแม่บอกว่าเดินไปดูตรงที่ดูแมวก็ไม่มี เดินเลยออกไปที่ปาก
ซอยถึงเจออากง ไจโร และเด็กจิ๋วเดินอยู่ เพียงเสี้ยววินาที เด็กจิ๋วก็วิ่งพุ่งตัวออกไปทางถนน
ใหญ่ อากงกับไจโรหวังผลไม่ได้เลย คุณแม่ต้องไปตามกลับมา การตามกลับก็ใช่จะง่ายซะที่
ไหน ต้องหลอกล่อโน้นนี่ไป
...เมื่อคืนปะป๊าเอาของเล่นมาเรียงบนชั้นใหม่ เรียงอยู่ถึงตีสอง วันนี้เด็กจิ๋วมารื้อเละเทะแล้วอ่ะ
แสบมาก ของเล่นพวกนี้เป็นของเล่นของปะป๊า คุณแม่ แล้วก็เด็กจิ๋วด้วย เล่นร่วมกันเลย ส่วน
ใหญ่เป็นพวกโมเดลการ์ตูน เด็กจิ๋วจะเอาตัวนั้นตัวนี้ ปีนพนักพิงโซฟาขึ้นไปหยิบตัวที่อยู่ชั้นบน
ได้อย่างสะบาย เล่นไปเล่นมาก็มาถึงชุดคิตตี้หลายตัว เป็นคิตตี้อยู่ในอิริยาบทต่างๆสิบกว่าแบบ
บางตัวก็อาบน้ำ ดูหนัง ฟังเพลง เด็กจิ๋วไปหยิบมาตัวหนึ่ง ยื่นมาที่หน้าปะป๊า "ป๊า เค้ากินอะไรอ่ะ
ป๊า เค้ากินอะไรรรรรร" อ๋อ นี่คิดตี้เที่ยวทะเลค่ะ "ไม่ใช่ ป๊า เค้ากินอะร" ปะป๊าคิดไปคิดมา ก็อ๋อ
วันก่อนเราสอนเด็กจิ๋วว่าคิดตี้ตัวนี้อยู่ในอิริยาบทกินมะพร้าวอยู่นี่ คือวันนั้นเราก็พูดมั่วไปเรื่อย
จำไม่ได้หลอกว่าบอกเด็กจิ๋วไปว่าอะไรบ้าง แล้วเด็กจิ๋วก็เปลี่ยนไปหยิบคิตตี้อีกตัวมา "ป๊า อันนี้
เค้าทำไร" อันนี้คิตตี้กินน้ำค่ะลูก "ไม่ใช่ นี่คิตตี้อาบแดด" โห...อึ้งเลยอ่ะ วันนั้นเราคงสอนเค้า
ไปว่าคิตตี้อาบแดดจริงๆแหล่ะ จำไม่ค่อยได้ ยังมีอีก เด็กจิ๋วไปชี้คิตตี้อีกตัว "นี้ คิตตี้แช่น้ำร้อน"
ถูกต้องค่ะ มันคือคิตตี้แช่บ่อน้ำร้อนจริงๆ แล้วก็ชี้ไปอีกตัวเป็นตัวแช่อ่างอาบน้ำธรรมดาแล้วพูด
ว่า "อันนี้น้ำเย็น" งง ว่าเราพูดผ่านๆไปทีเดียวเอง ทำไมถึงจำได้แม่นจัง และเป็นคำที่ไม่ได้เจอ
ในชีวิตประจำวันทั่วไปด้วย อย่างแช่น้ำร้อน  อาบแดด อย่างเงี้ยะ



วันที่ ๗๑๖ ... เสาร์ ๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๔




...วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่มีนัดกับเพื่อนๆมหาลัย Reunion TUCS6 ตอนแรกลังเลว่าจะพาเด็กจิ๋ว
ไปไม๊ เพราะถามคนนั้นคนนี้ไม่มีใครพาลูกไปเลย แต่สุดท้ายก็พาไปจนได้ ปะป๊ากับคุณแม่ซัก
ซ้อมกับเด็กจิ๋วอย่างดี พอเจอน้าๆให้สวัสดี หนูชื่อพริมค่ะ อายุ ๒ ขวบ พร้อมกับให้บอกชื่อปะป๊า
กับคุณแม่เสร็จสรรพ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ทำเสียชื่อมากเลยอ่ะเด็กจิ๋ว ไม่หวัดดีไม่ยิ้มไม่เล่น ให้
ทำอะไรก็ไม่ทำ อยากแต่จะไปวิ่งนอกร้าน ตกลงวันนี้มีเด็กมาอีกแค่สองคน คืออ้อตโต้กับเอเต้
ลูกน้ากุ๊งกับน้านันน เอเต้เพิ่งสี่เดือนเอง ส่วนอ้อตโต้สี่ขวบแล้ว เด็กจิ๋วเจอพี่วัยนี้ก็เข้าทางเลย
ไปจูงมือพี่เค้ามาเล่นด้วย พี่อ้อตโต้จูงมือเด็กจิ๋ววิ่งเล่นหน้าร้านอาหาร วิ่งไปได้หน่อย พี่อ้อตโต้
วิ่งเร็วมาก เด็กจิ๋ววิ่งไม่ทันเลยล้มหน้าคว่ำไป แต่พี่อ้อตโต้ยังมันส์อยู่ เลยวิ่งลากเด็กจิ๋วไปด้วย
แล้วก็เล่นไปเล่นมา เด็กจิ๋วซัดพลั่วะ ตบหน้าพี่อ้อตโต้ไปทีหนึ่ง ดูท่าทางคู่นี้จะไม่ไหวไม่เหมือน
กับพี่โน่ คนนั้นออกแนวดูแลเทคแคร์ ร้านที่เราไปวันนี้คือแหลมเจริญซีฟู้ด เซนทรัลเวิลร์ด ไปกัน
๑๖ คนเท่านั้น เบี้ยวก็เยอะ ติดอยู่ต่างประเทศก็หลายคน บางคนก็ขาดการติดต่อไปเลย



วันที่ ๗๑๗ ... อาทิตย์ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๕๔




...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปซาฟารีเวิลด์ครั้งแรกในชีวิต ตอนแรกกะว่าจะไปกับอากงอาม่า แต่เปลี่ยน
ใจ ชวนพี่โนพี่โน่ไปแทน เด็กจิ๋วน่าจะสนุกกว่าเพราะมีเพื่อนเล่น เราไปถึงที่หมายกันประมาณ
๙.๓๐ น. หลังเค้าเปิดครึ่งชั่วโมง ที่นี่เค้าจะแบ่งออกเป็นสองโซนคือส่วนของสวนสัตว์เปิดที่
ให้เราขับรถเข้าไปดูสัตว์ได้เอง กับส่วนที่เป็นการแสดงสัตว์ต่างๆ เราเลือกเข้าสวนสัตว์เปิด
ก่อน ขับรถตามกันเข้าไป พี่โนใช้วิธีพูดกับเด็กจิ๋วผ่านวอ เด็กจิ๋วก็ดูสนใจสัตว์ดีนะ โอ้โหโน่น
นี่ตลอดเวลา ตอนหลังคุณแม่เอาเด็กจิ๋วออกจาก Car Seat เพื่อให้มาเกาะกระจกดูการป้อน
อาหารสิงโตกับเสือ กลับกลายเป็นว่าเด็กจิ๋วเลิกสนใจสัตว์แล้ว หันมาปีนป่าย รื้อโน่นนี่ในรถ
ดูแทน ช่วงก่อนหน้านี้ที่นี่ก็เจอน้ำท่วม สัตว์ที่อยู่ในนี่ก็อพยพกันไปอยู่ที่เนิน วันนี้สภาพถนน
และข้างทางยังดูเละๆอยู่ มีรถขนดินขนหินวิ่งเข้ามาซ่อมแซมพื้นที่ด้วย ฝุ่นก็เยอะ ที่เห็นชัดๆ
เลยคือฝูงกวาง สภาพย่ำแย่มาก ขนหลุดๆหน้าตาทรุดโทรม
...ออกจากสวนสัตว์เปิด เราก็จอดรถแล้วเข้าไปอีกโซน ตอนนี้เด็กจิ๋ววิ่งเกาะพี่โนตลอดเวลา
จูงมือกันเดิน เราไปดูโชว์แรกเป็นโชว์แมวน้ำ เด็กจิ๋วดูแมวน้ำเล่นโน่นนี่แล้วทำหน้าอ้าปาก
หว๋อ พร้อมกับตบมือ มีหันไปชวนพี่โนตบด้วย ตลกมาก แต่พอโชว์หลังๆเด็กจิ๋วไม่ค่อยสนใจ
แล้ว มาสนใจคนแทน เหมือนตอนที่ไป Siam Ocean World เลย มีทีหนึ่งปีนไปนั่งข้างพี่ผู้
หญิงคนหนึ่ง เป็นแขก คือทิ้งพวกเราแล้วไปนั่งกับเค้าอ่ะ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ บางทีก็เดินไปเดิน
มาไปจ้องหน้าคนนั้นคนนี้ ครั้งนี้ดูเหมือนพี่โนไม่ค่อยแฮ้ปปี้นะ เพราะพี่โนมาบ่อยมาก ครั้งล่า
สุดก็มากับที่โรงเรียนไม่กี่เดือนมานี่เอง เวลาดูโชว์ก็จะหลับ เพราะเคยดูหลายรอบแล้ว ส่วน
ดีโน่คนนี้ นั่งนิ่งตลอดเวลา ดูไม่สนใจการแสดงของสัตว์เหมือนกัน
...เด็กจิ๋วกลับบ้านมาพร้อมกับตุ๊กตาสัตว์ตัวเล็กๆอีก ๕ ตัว รวมกับฉลามและโลมาที่ได้มาวัน
ก่อน ตอนนี้เลยมีทั้งหมด ๗ ตัว เด็กจิ๋วเทสัตว์ทุกตัวออกจากถุงแล้วร้อง "โอ้โห ของพริมม"
ทำท่าทางดีใจ เด็กจิ๋วสามารถจำหมีขั้วโลกได้ จำแมวน้ำได้ แต่จำวอลลัสไม่ได้
...เด็กจิ๋วปีนโซฟาขึ้นไปลูปๆคลำๆ ชั้นวางของเล่นที่ช่างแหลมเพิ่งทำให้ใหม่ พร้อมกับพูดว่า
"ช่างแหลมทำ ช่างแหลมทำ" พูดอยู่หลายที คือชั้นวางของเล่นนี่เมื่อก่อนมีอยู่แล้ว เด็กจิ๋วจะ
ปีนขึ้นมารื้อของเล่นเป็นประจำ ตอนนี้ช่างแหลมทำบานกระจกมาปิดกันเด็ก เด็กจิ๋วเลยอดอ่ะ
สงสัยจะคิดโกรธช่างแหลมอยู่ในใจ



วันที่ ๗๑๘-๗๑๙ ... จันทร์ ๑๙ - อังคาร ๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๔


...ปะป๊ากับคุณแม่ทิ้งเด็กจิ๋วไปเที่ยวฮ่องกง ๒ วัน ตอนแรกก็ลังเลอยู่นะว่าจะทิ้งหนูไปดีไม๊ แต่
สุดท้ายก็ตัดสินใจไป ส่วนเรื่องที่จะให้เด็กจิ๋วไปด้วยนี่ตัดจากความคิดได้เลย เพราะไม่กล้าพา
เด็กจิ๋วขึ้นเครื่องบินอีกแล้วหลังจากไปทำเครื่องแตกมาเมื่อครั้งไปกระบี่ แล้วก็ถึงบินไปได้จิรง
ที่ฮ่องกงก็ไม่เหมาะกับเด็กจิ๋วเลย คนแน่น เดินเบียด เดินเยอะ เร่งรีบ สกปรก บุรีก็เยอะ ขนาด
ปะป๊ากับคุณแม่ยังเกือบทนไม่ได้ ตอนแรกคุณแม่กังวลว่าเด็กจิ๋วจะเป็นไงจะคิดถึงเราไม๊ เวลา
นอน เวลากินนม เวลาอาบน้ำ แล้วถ้าไม่สบายอี๊ป้อมจะทำได้ไม๊ ปรากฎว่าเด็กจิ๋วใช้ชีวิตปกติ
มาก ไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ได้คิดถึงปะป๊าคุณแม่ เวลาใครถามว่าปะป๊ากับคุณแม่ไปไหน ก็จะตอบ
ว่า "ไปฮ่องกงโน่น ไปซื้อหนมให้หนู" อี๊ๆพี่ๆที่ออฟฟิตก็บอกว่าเราไม่อยู่ เด็กจิ๋วเป็นเด็กดีมากอ่ะ
ให้นอนก็นอน นอนตื่นมาก็เล่น เล่นๆกินๆ เวลาเช็ดก้นก็ง่าย เวลาอาบน้ำก็สบาย ไม่กรี๊ดๆเหมือน
ตอนอยู่กับปะป๊ากับคุณแม่ โห รู้งี้อยู่ต่ออีกวันสองวันดีไม๊เนี่ยะ ครั้งนี้ซื้อแต่ของเล่นเป็นหลักเลย
มีทั้งของเล่นปะป๊า กับของเล่นเด็กจิ๋วก็เยอะ ที่ฮ่องกงเค้าเปิดเครื่องเล่น Toy story ใหม่ เหมือน
ว่าทั้งประเทศกำลังตื่นตูมกับ Toy story มีของเล่นในเรื่องนี้ออกมาเพียบ ถูกใจเด็กจิ๋วเลย ได้ตัว
วู้ดดี้แบบดึงเชือกแล้วพูดได้เหมือนกับในการ์ตูน ได้ตัว Potato ตัวไดโนเสาร์ แล้วก็อื่นๆอีกเยอะ
มาก เอาของเล่นมาวางเรียงท่วมตัวเด็กจิ๋วเลย



วันที่ ๗๒๐ ... พุธ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๔



...เมื่อคืนปะป๊ากับคุณแม่กลับบ้านมาเที่ยงคืนครึ่ง ไม่เจอเด็กจิ๋วเลย เพราะอี๊ป้อมพานอน
หลับไปแล้ว เราก็ลุ้นว่าเด็กจิ๋วตื่นมาเจอปะป๊ากับคุณแม่แล้วจะว่าอะไร จะทำท่าดีใจไม๊นะ
ปรากฎว่า เหตุการณ์ปกติมาก ตื่นมาเจอก็ไม่ได้ทักทายอะไรเป็นพิเศษ นอนกลิ้งไปกลิ้ง
มาบนที่นอนตัวเอง ถามว่าคิดถึงไม๊ ก็ตอนว่า "ไม่คิดถึง" รักไม๊ "ไม่รัก"
...ของเล่นกองใหญ่ที่ซื้อมาจากฮ่องกง เมื่อคืนกองไว้ที่ออฟฟิต ยังไม่ได้พาขึ้นห้อง ตอน
พาเด็กจิ๋วลงมาทำงาน เด็กจิ๋วเห็นของเล่นแล้วพูดว่า "โอ้โหหหห" เด็กจิ๋วก็คงจะดีใจใช่ไม๊
ได้ของเล่นเพียบ วันหนึ่งหนูได้ของเล่นมากกว่าเด็กบางคนที่จะได้ทั้งปี หรือทั้งชีวิตเลยนะ
ปะป๊าเลยว่าจะให้หยิบออกมาเล่นวันละอย่างพอ ที่เหลือเก็บไว้ก่อน เสียดาย ของที่เด็กจิ๋ว
เลือกเล่นเป็นอย่างแรกเลยคือ รถเข็นของ ซึ่งเรารู้แล้วว่าเด็กจิ๋วต้องชอบแน่ๆ เคยไปลอง
เล่นที่ Toy R Us เมืองไทย แต่ซื้อไม่ลงเพราะแพงมาก ที่ฮ่องกงเหมือนจะถูกกว่าเยอะนะ



วันที่ ๗๒๑ ... พฤหัส ๒๒ ธันวาคม ๒๕๕๔



...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปฉีดวัคซีนตามนัดหมอ เป็นวัคซีนรอบสองขวบ ไม่ได้มาโรงพยาบาลนาน
แล้วเหมือนกันนะ เดี๋ยวนี้เป็นหวัดก็จัดยากินเอง เมื่อก่อนเป็นอะไรนิดหน่อยต้องรีบวิ่งไปหา
หมอ ครั้งนี้เด็กจิ๋วโตขึ้นมากแล้ว ไม่ร้องไห้งอแงเหมือนครั้งก่อน หรือเป็นเพราะวันนี้อารมณ์
ดีก็ไม่รู้ ลั้นลาตั้งแต่นั่งรถไปแล้ว บอกว่าจะพาไปเที่ยว เด็กจิ๋วถามว่าไปเที่ยวทะเลเหรอ เรา
ก็บอกว่าไม่ใช่ ไปเที่ยวตึกตึก เด็กจิ๋วไม่เข้าใจหรอก แต่ลั้นลาเฮฮามาก ก่อนออกจากบ้านก็
บ๊ายบายทุกคน ดีใจได้ไปเที่ยว พอไปถึงโรงพยาบาลก็ถามเด็กจิ๋วว่า ที่โรงพยาบาลมีใครอยู่
เด็กจิ๋วตอบว่า "คุณหมอ" ถึงรู้แล้วว่ามาโรงพยาบาล ต้องเจอหมอก็ไม่งอแงนะ ให้ไปวัดส่วน
สูงกับชั่งน้ำหนักก็ยอมแต่โดยดี ครั้งที่แล้วยังอาละวาดไม่ยอมอยู่เลย ตอนเจอคุณหมอก็ไม่
กลัว ถึงตอนฉีดยายังไม่ร้องสักกะแอ่ะหนึ่ง คุณหมอชมว่าเก่งมาก ให้กระเป๋าแถมเป็นรางวัล
ด้วย ส่วนสูง ๘๓ ต่ำกว่า mean ไป ๒ เซน แต่น้ำหนัก ๑๓.๑ เกิน mean มา ๑ โล หรือภาษา
ชาวบ้านก็เรียกว่า อ้วนเตี้ย นั่นเอง แต่คุณหมอบอกว่าแบบนี้ยังไม่เรียกว่าอ้วนนะ ครั้งนี้เด็กจิ๋ว
พูดๆไปเรื่อย นั่งเล่นของเล่นในห้องตรวจก็พูดๆไม่หยุด คุณหมอบอกว่าพูดเก่งมาก เด็กบาง
คนยังไม่ค่อยพูดเลย ขนาดคุณหมอเจอเด็กทุกวันยังบอกว่าเด็กจิ๋วพูดเก่ง ก็คอนเฟิร์มแล้วล่ะ
...เมื่อวานไม่ยอมนอนกลางวัน วันนี้ก็ไม่ยอมนอนอีก ปะป๊ากับคุณแม่ไปกินข้าวกลางวันกลับ
เข้ามา เด็กจิ๋วพอเห็นหน้าเราก็ชิงพูดทันที "ยังไม่ตื่นเลย" รีบชิงพูดก่อน เพราะปกติทุกวันเรา
กลับมาเจอเด็กจิ๋ว ก็จะถามว่า ตื่นแล้วเหรอ




วันที่ ๗๒๒ ... ศุกร์ ๒๓ ธันวาคม ๒๕๕๔



...เด็กจิ๋วไปเล่นแถวโต๊ะอี๊กบ คว้าขวดชาเขียวขึ้นมาแล้วถามว่า "นี่ใคร" อี๊กบบอกว่าชาเขียว
ต้องถามว่าอะไร ไม่ใช่ใคร เด็กจิ๋วไม่พอใจ เดินไปหาคุณแม่แล้วถามว่า "นี่ใคร" คุณแม่บอก
เด็กจิ๋วเหมือนที่อี๊กบบอก แสดงว่าเด็กจิ๋วยังไม่เข้าใจว่าเมื่อไหร่ควรจะถามว่าใคร หรือควรจะ
ถามว่าอะไร เด็กจิ๋วยังคงข้องใจอยู่กับคำตอบของอี๊กบและคุณแม่ คราวนี้ลองดูอีกครั้งหนึ่ง
ถือขวดชาเขียวอิชิตันมา แล้วเอานิ้วจิ้มไปที่รูปคุณตัน โออิชิที่ติดอยู่ที่ขวด แล้วถามอี๊กบกับ
คุณแม่อีกครั้งว่า "นี่ใคร นี่ใคร" อ๋ออออ เข้าใจเด็กจิ๋วแล้ว อี๊กบกับคุณแม่ผิดเองแหล่ะไม่ได้
สังเกตดีๆ คุณแม่ตอบเด็กจิ๋วไปว่า คุณตัน คุณตัน โออิชิ หนูรู้จักไม๊ เด็กจิ๋วตอบว่า "หนูรู้จัก
คุณตัน คุณตัน ไม่ใช่คุณยาย" คราวนี้มั่วไปกันใหญ่แล้ว คงจะเข้าใจว่าเป็นคุณตา คุณยาย
...ปะป๊ากับคุณแม่ออกไปข้างนอก ขับรถกลับเข้ามาเจอเด็กจิ๋วกับอี๊ป้อมเดินเล่นกันอยู่กลาง
ซอย อี๊ป้อมกำลังสอนเด็กจิ๋วเกี่ยวกับพันธุ์ต้นไม้ นี่ต้นมะเขือ ต้นฝักทอง ต้นมะยม เด็กจิ๋วก็
จำได้นะ ลองถามดูว่านี่ต้นอะไร ก็ตอบถูก แต่ว่าแต่ อี๊ป้อมจะสอนไปทำไมเนี่ยะ มันจะยาก
ไปไม๊ เราก็ไม่แน่ใจว่าที่เด็กจิ๋วจำได้เนี่ยะ เป็นเพราะจำตำแหน่งของต้น หรือสามารถจดจำ
รูปร่างของใบไม้ได้จริงๆ อันนั้นก็จะอัจฉริยะเกินไป
...ตอนที่ปะป๊ากับคุณแม่ไปฮ่องกง ให้เด็กจิ๋วนอนกับอี๊ป้อมอี๊กบอี๊นุ้ย อี๊ๆปิดไฟนอนกัน ปกติ
เด็กจิ๋วไม่เคยนอนปิดไฟเลยตั้งแต่เกิด จะเปิดไฟส้มเอาไว้ทั้งคืน เพราะว่าคุณแม่ต้องคอย
สอดส่องเด็กจิ๋วตลอดว่าเป็นอะไรหรือเปล่า พอเด็กจิ๋วเจอปิดไฟมึดตึ้ดตื๋อไปก็โวยวาย อี๊ๆ
เลยบอกว่าไฟเสียเปิดไม่ติด กะว่าจะหลอกเด็กจิ๋วได้ แต่เด็กจิ๋วไม่ยอม พูดออกมาว่า "ไป
ตามช่างแหลมมาซ่อมก่อน" โห เข้าใจคิดนะเนี่ยะว่าไฟเสียให้ไปตามช่างมาซ่อม อันนี้เก่ง
จริงเลย แต่ว่าช่างแหลมทำเฟอร์นิเจอร์นะ ซ่อมไฟไม่เป็น เรื่องช่างแหลมนี่มีอีก คือตอนนี้
ช่างแหลมทำบานกระจกมาติดตู้โชว์เสร็จแล้ว สั่งพิเศษให้กันเด็กเปิด ขนาดเฮียโรลองมา
เปิดดูยังไม่ได้เลย เด็กๆทุกคนจะชอบมาเกาะกระจกขอเล่นโน้นเล่นนี้ตลอด เด็กจิ๋วก็ด้วย
เราก็ใช้วิธีโบ้ยไปง่ายๆไปว่าช่างแหลมล็อกเอาไว้ เปิดไม่ได้ วันนี้เด็กจิ๋วมาถึงก็บอกเลยว่า
ช่างแหลมล็อกเอาไว้ เปิดไม่ได้



วันที่ ๗๒๓ ... เสาร์ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๔



...ตอนเช้าปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปเดินเล่นหน้าบ้านกับอากง เจอพี่แพรข้างบ้าน พี่แพรชวน
เด็กจิ๋วเล่นด้วย บอกให้เข้าไปในบ้าน จะพาขึ้นไปห้องนอน ปะป๊าต้องรีบห้ามไว้ แล้วก็
ชวนกันนั่งเล่นที่ฟุตบาทหน้าบ้าน ตอนแรกปะป๊าก็โวยวาย อิฉะปก นั่งไม่ได้ แต่ไม่ทัน
แล้ว เด็กสองคนนั่งลงกันไปแล้ว พี่แพรเล่าให้เด็กจิ๋วฟังว่าเรียนอยู่ชั้นอนุบาล ๑ แล้ว
อยู่โรงเรียนแถวนี้ไม่ไกลจากบ้าน เล่นกันได้ปั๊บเดียวแหล่ะ ปะป๊าต้องรีบตัดบทบอกว่า
ได้เวลากินข้าวแล้ว แล้วรีบอุ้มเด็กจิ๋วไป
...ตอนหัวค่ำนั่งเล่นกันอยู่ที่สนามเด็กเล่น ได้ยินเสียง ปุ้งปุ้ง เด็กจิ๋วตกใจกระโดดเกาะ
ปะป๊า ที่จริงแล้วมันคือเสียงพลุ ที่หน้าบ้านเค้ามียิงพลุชุดใหญ่กัน ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วออก
ไปยืนดูอยู่พักหนึ่ง เด็กจิ๋วจะเรียกพลุว่า น้ำพุ




วันที่ ๗๒๔ ... อาทิตย์ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๔





...เมื่อคืนปะป๊าหยิบของเล่นใหม่วู้ดดี้มาเตรียมไว้ให้เด็กจิ๋ว เป็นหนึ่งในของเล่นที่ซื้อมา
จากฮ่องกงมากมาย แล้วทยอยเอาออกมาให้เด็กจิ๋วเล่น ไม่ใช่ของขวัญคริสมาสหรอก
แค่วันนี้จะไปเที่ยวกัน กะว่าให้เด็กจิ๋วลั้นลากับของเล่นใหม่จะได้ไม่งอแง เราออกจาก
บ้าน ๖ โมงกว่า นัดบ้านเจ๊น่าไจโรกับบ้านเจ๊นิวเจ๊แนนเจอกันบนถนนแล้วขับตามกันไป
จุดแรกแวะปั้มข้างทางแถวๆโคราช อากาศหนาวมาก หนาวกว่าที่ฮ่องกงอีก ปั้มนี้อยู่บน
ริมหน้าผาด้วย มีลมกรรโชก เวลาลมพัดมานี่ ต้องวิ่งเข้ากอดกัน เด็กจิ๋วใส่เสื้อแจ็คเก็ต
ตัวใหม่ด้วย สีขาวมีฮู้ด ใส่แล้วน่ารักมาก คนอื่นๆหนาวกันจะตาย แต่เด็กจิ๋วไม่รู้สึกเลย
อ่ะ
...เราไปถึงจิมทอมสันฟาร์มตอน ๑๐ โมง รถเยอะคนก็เยอะ แปลกใจไม่คิดว่าที่นี่จะมี
คนมามาก อยู่ไกลด้วยแถวปักธงชัย ตอนนั่งรถกันมา ปะป๊าบอกเด็กจิ๋วว่าจะพาไปเที่ยว
ฟาร์มนะ เด็กจิ๋วบอกว่า "ดูฟักทอง" หา...หนูรู้ได้ไงว่าที่นี่มีฟักทอง ที่แท้ก็มาจากบาร์นี่
นั่นเอง พอเข้าไปถึงเด็กจิ๋วก็สนุกสนานกับฟักทองที่ตกแต่งอยู่หน้าทางเข้า เข้าวางเรียง
ไว้สวยงามนี่ก็ไปเตะๆให้มันกลิ้งไปมา เสร็จแล้วก็นั่งรถรางเข้าชมฟาร์ม มีจุดแวะ ๔ จุด
จุดแรกพอไปถึง ทุกคนในรถโอ้โหกันใหญ่เลย สวยกว่าที่คิดไว้มาก เค้าเอากองฟางมา
วางเรียง แล้วมีฟักทองประดับ ถัดไปเป็นทุ่งดอกดอสมอสสีม่วงขาว กับทุ่งทานตะวันสี
เหลือง เด็กจิ๋วชอบฟักทองมาก เคยเห็นแต่ในบาร์นี่ เพิ่งได้เคยเล่นของจริง มีบังคับให้
ปะป๊ากับคุณแม่เล่นด้วย ให้ถือคนละลูก เด็กจิ๋วชื่นชอบทุ่งฟักทองอย่างเดียว พอจะให้
ไปถ่ายรูปที่ทุ่งดอกไม้ก็ไม่ยอมแล้ว
...ออกจากที่แรกก็บ่ายสองแล้ว ผิดแผนไปมาก รีบขับรถต่อไปร้านต้นไทรกินข้าวมื้อ
กลางวันแล้วขับรถต่อไปอีกชั่วโมงกว่าเพื่อไปดาสดา ไปถึงดาสดาก็ ๕ โมงกว่าที่จริง
เค้าปิดให้เข้าตอน ๕ โมงนี่แหล่ะ เราเป็นกลุ่มสุดท้ายที่เข้าไปชม อยู่กันจนถึงทุ่มหนึ่ง
เด็กๆก็วิ่งเล่นกัน ที่นี่เค้าจัดดอกไม้สวยงาม มีมุมให้ถ่ายรูป ก็พยายามจับเด็กๆไปถ่าย
รูปรวมกันแต่มันยากมาก เจ้าหน้าที่เค้าเห็นอาม่าเดินไม่ค่อยสะดวก เลยไปจัดรถเข็น
มาให้อาม่านั่ง อันนี้สนุกเด็กจิ๋วเลยแหล่ะ เดินเข็นอาม่าตลอด
...ตุ๊กตาวู้ดดี้ที่เอามาล่อเด็กจิ๋ว ไม่ได้ผล เด็กจิ๋วไม่ค่อยชอบ ตอนจะกลับก็ร้องไห้หา
หมีหมี ส่งวู้ดดี้ให้ก็ไม่เอา วู้ดดี้ตัวนี้อุตส่าห์แบกมาจากฮ่องกง เป็นแบบเหมือนในหนัง
คือดึงเชือกแล้วพูดได้



วันที่ ๗๒๕ ... จันทร์ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๔

...วันนี้อี๊ป้อมไม่อยู่ กลับราชบุรี ปะป๊ากับคุณแม่เลยต้องพาเด็กจิ๋วออกไปกินข้าว
ด้วย คือปกติเดี๋ยวนี้เวลาออกไปกินข้าวจะไม่พาเด็กจิ๋วไปเด็ดขาด เพราะเด็กจิ๋วจะ
ก่อกวนมาก ขนาดไปเดินห้างยังไม่ค่อยจะพาไปแล้วเลย วันนี้ไปที่ JJMall นั่งกิน
ข้าวกันที่ฟู้ดคอต คือน่าจะเป็นที่ที่ง่ายต่อการจัดการเด็กจิ๋วที่สุดแล้ว แต่ไม่ใช่ง่าย
เด็กจิ๋วไม่ยอมอยู่นิ่ง วิ่งเล่นไปทั่ว แค่วิ่งตามจับก็เหนื่อยแล้ว เด็กจิ๋วไปหยุดเล่นที่
ร้านขายองุ่นปลอม ชอบมาก เอามือไปจิ้มๆดึงๆ ปะป๊าต้องสั่งห้าม ให้ดูอย่างเดียว
เด็กจิ๋วก็เชื่อฟังนะ นั่งยองๆดู ไม่เอามือจับ แต่ใช้หัวทิ่มๆลงไปแทน
...ระหว่างที่คุณแม่กำลังแต่งตัวทำผมให้เด็กจิ๋ว ปกติเด็กจิ๋วไม่เคยอยู่นิ่ง จะอยู่นิ่ง
ได้ต่อเมื่อมีของมาล่อ ของไม้ตายคือยางรัดผม เอาให้เล่นทีไรเป็นเพลินทุกที แต่
ข้อเสียคือตอนเก็บจะเหนื่อยหน่อย เพราะเด็กจิ๋วเล่นแบบรื้อกระจายเต็มห้อง ส่วน
ของอย่างอื่นที่ไม่ใช่ยางก็จะมีพวกครีม หลอกให้ทาครีมเล่น อันนี้เปลืองครีมเปลือง
ตัวด้วย เวลาคุณแม่ใช้ปะป๊าเป็นเหยื่อล่อให้เด็กจิ๋วทาครีมนี่ไม่ชอบเลย เพราะปะป๊า
เกลียดครีม ถ้าเป็นของอย่างอื่นๆจะเบื่อเร็วมาก ต้องหาอะไรแปลกใหม่มาให้เล่นทุก
วัน วันนี้เด็กจิ๋วเอาไฟฉายมาเล่น เปิดส่องหน้าตัวเอง คุณแม่โวยวายบอกว่าส่องตา
ไม่ได้ มันแสบตา เด็กจิ๋วก็เชื่อฟังดี แต่เปลี่ยนมาส่องแขน "อันนี้แสบแขน" เปลี่ยน
มาส่องเสื้อบ้าง "อันนี้แสบเสื้อ" แล้วก็แสบโน่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย



วันที่ ๗๒๖ ... อังคาร ๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๔



...อาม่าราชบุรีซื้อรถจักรยานไว้ให้เด็กจิ๋ว ให้เป็นของขวัญวันเกิด วันพฤหัสอาจจะเอา
เข้ามาให้ เมื่อสองอาทิตย์ก่อนปะป๊าเคยบอกกับเด็กจิ๋วว่าต้องสัญญาห้ามตีคนไม่งั้นจะ
อดจักรยาน เด็กจิ๋วยังจำได้อยู่เลย เมื่อวานอาม่าถามว่าจะเอาจักรยานไม๊ เด็กจิ๋วบอก
ว่าปะป๊าไม่ให้ แล้วเด็กจิ๋วก็พูดอยู่เรื่อยๆว่า "หนูอดจักรยาน หนูอดจักรยาน"
...เด็กจิ๋วชอบนอนละเมออ่ะ แล้วคาดว่าจะละเมอเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต ชอบตื่นขึ้น
มากลางดึก ร้องไห้ โวยวายๆ เมื่อคืนก็เป็น โวยวายอะไรสักอย่าง แล้วก็หาหมีๆ พอส่ง
หมีหมีให้ก็เขวี้ยงทิ้ง ส่งให้อีกก็เขวี้ยงทิ้งอีก เป็นอยู่ ๔-๕ ที คุณแม่เพิ่งสังเกตว่าเด็กจิ๋ว
ละเมอหลับตาอยู่นี่ คงจะไม่เห็นว่าเราส่งหมีหมีให้ นึกว่าอะไรไม่รู้เลยเขวี้ยงทิ้ง พอคุณ
แม่บอกว่านี่หมีหมีนะ เด็กจิ๋วก็เอาไปกอดแล้วก็นอนต่อได้



วันที่ ๗๒๗ ... พุธ ๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๔





...ตอนเช้าเด็กจิ๋วลงมาที่ออฟฟิตโวยวายลั่น "หนูโกรธพริมแล้ว หนูโกรธพริมแล้ว" พี่ๆ
ก็งงกัน หนูโกรธพริมเรื่องอะไร "เรื่องการ์ตูน" ...มันคืออะไรอ่ะเด็กจิ๋ว
...วันนี้เจ๊แนนโรงเรียนปิดแล้ว มาเล่นกับเด็กจิ๋วที่บ้าน เด็กจิ๋วหวงของเล่นไม่ยอมแบ่งให้
เจ๊แนนเล่น ปะป๊าต้องบังคับถึงจะยอม เล่นๆกันไป มีดึงแย่งกลับมาอีก คือมีแบ่งบ้างแย่ง
บ้าง แต่ตอนเล็กๆไม่เป็นแบบนี้นะ ชอบแบ่งของเล่น
...เมื่อวานอาโกวซื้อของเล่นมาฝากเด็กจิ๋ว ยังไม่แน่ใจว่าเป็นของขวัญวันเกิดหรือซื้อมา
ฝากเฉยๆ เป็นแท่นเสียบห่วงสีๆ มีเพลงมีไฟ คล้ายๆอันที่เป็นของเล่นไม้ที่เด็กจิ๋วเล่นมา
ตั้งแต่เด็ก แต่อันนี้เป็นพลาสติกสีๆหลายๆอัน มีลูกเล่นเยอะ เด็กจิ๋วก็ชอบนะ เอามาเล่น
ใหญ่เลย วันนี้เด็กจิ๋วได้ที่คาดผมหูกระต่ายอีกอันหนึ่งจากอาโกว มีไฟคริสมาสกระพริบ
ที่หูกระต่ายด้วย น่ารักมาก



วันที่ ๗๒๘ ... พฤหัส ๒๙ ธันวาคม ๒๕๕๔



...สุขสันต์วันเกิดเด็กจิ๋ว ครั้งนี้ครบรอบวันเกิดจริงๆนะ ครบ ๒ ขวบแล้ว และแล้วความน่า
สะพรึงกลัวก็ได้เริ่มต้นขึ้นจริงๆแล้ว ช่วงต่อไปนี้แหล่ะ ๒ ขวบ ความร้ายกาจของเด็กจิ๋วจะ
ไปถึงขั้นไหนนะ แค่ทุกวันนี้ก็แย่แล้ว ช่วงนี้ตีคนนู้นคนนี้ไปทั่ว คุณแม่กับปะป๊าเองก็เจอตี
เจอตบทุกวัน อย่างเช้าวันนี้เด็กจิ๋วนั่งเล่นเฮฮาอยู่ดีๆ ก็ตะโกนเรียก "อี๊ป้อมมานี่หน่อย มา
ใกล้ๆ" พออี๊ป้อมเข้ามาใกล้ๆแล้วเด็กจิ๋วก็ตบผลัวะ ไม่มีสาเหตุ ไม่มีแรงจูงใจ อี๊ป้อมอยู่ดีๆ
เด็กจิ๋วก็อยู่ดีๆ เกิดอารมณ์อยากตบคนขึ้นมากระทันหัน
...ที่จริงวันเกิดเด็กจิ๋ว ปะป๊ากับคุณแม่จะไม่ซื้อของขวัญให้นะ จะเอาเงินไปทำบุญเป็นแบบ
นี้ทุกปี ปีที่แล้วก็ทำให้มูลนิธิเด็ก ปีนี้ยังไม่ได้ทำเลย เดี๋ยวคุณแม่กำลังหาที่ทำอยู่ ถึงจะไม่
ได้ซื้อของขวัญให้ แต่ของเล่นที่ซื้อมาจากฮ่องกงที่บอกว่าเก็บซ่อนไว้จะทยอยเอาออกมา
เล่นก็ยังมีเยอะมากเลย เมื่อคืนปะป๊าเลยเตรียมเอาของเล่นออกมาชิ้นหนึ่ง เป็นคิตตี้เปลี่ยน
ชุดได้ เอามาวางไว้ปลายเตียง กะว่าตอนเช้าเด็กจิ๋วตื่นมาเจอจะได้ดีใจ พอตอนเช้านี้ตื่นมา
เจอก็ดีใจจริงๆ ปะป๊ากับคุณแม่ร้องแฮ้ปปี้เบิร์ดเดย์ให้เป่าพ่วง เอาของเล่นให้ เด็กจิ๋วรีบเอา
มาดูแล้วบอกให้แกะ ที่จริงของเล่นนี้สำหรับเด็ก ๓ ขวบขึ้นไป พอเอาให้เด็กจิ๋วเล่น เลยยัง
เล่นไม่ค่อยเป็น คือยังไม่สามารถถอดชุดเปลี่ยนชุดได้เอง เราต้องทำให้ เด็กจิ๋วก็ได้แต่เอา
มาถือเล่นไปมา
...วันนี้จัดชุดให้เด็กจิ๋วเต็ม มีแจ็คเก็ตสีบานเย็นที่น้าเอ๋ซื้อมาให้จากต่างประเทศนานแล้วตั้ง
แต่เด็กจิ๋ว ๒ ขวบเอง นี่เพิ่งจะลองเอามาใส่ ปรากฎว่ากำลังใส่ได้พอดีเลย ใส่แล้วน่ารักมาก
เช้านี้เด็กจิ๋วลงมาทำงานพร้อมกับชุดเต็มยศ ใส่ที่คาดผมหูกระต่ายไฟกระพริบมาด้วย
...พอลงมาที่ออฟฟิต เจอของขวัญอี๊ป้อมกล่องใหญ่วางอยู่ แกะออกมาเป็นอคูเลเล่ อี๊ป้อม
กะว่าจะให้เด็กจิ๋วเล่นอคูเลเล่ตั้งแต่ ๒ ขวบเลยเหรอ อันนี้ก็จะอัจฉริยะเกินไปมั้ง เด็กจิ๋วเอา
ไปถือเล่นไปมา แต่ก็ยังไม่สามารถดีดได้
...ตอนกลางวันปะป๊า คุณแม่ อี๊ตุ๋ม อี๊นก พาเด็กจิ๋วไปกินข้าวบุฟเฟ่ต์กลางวันที่ Le Meridien
วันนี้เด็กจิ๋วเป็นเด็กดีมาก นั่งเก้าอี้เด็กกินข้าวเอง พวกเราก็ต่างคนต่างกินกันไปได้สบาย ไม่
มีงอแงเลย แต่พออิ่มแล้วก็เริ่มออกฤทธิ์ ไม่ยอมนั่งแล้ว วิ่งๆกระโดดๆไปทั่วร้านอาหาร
...ตอนบ่ายๆอากงอาม่าราชบุรีเอาจักรยานคิตตี้สีชมพูมาให้ ดูคันจะใหญ่โตไปนิด เด็กจิ๋วไม่
สามารถปีนขึ้นขี่เองได้ เพราะมันสูง ต้องมีคนจับอุ้มขึ้นไปวาง เด็กจิ๋วยังถีบไม่เป็น ได้แต่ขึ้น
ไปนั่งๆโพสท่าทายรูปนิดหน่อย พี่ๆที่ออฟฟิตก็มาช่วยกันลุ้นกันใหญ่ วันนี้คุณแม่ให้อี๊ไก่ทำ
เค้กมาให้เด็กจิ๋ว ๘ ปอนด์ ก้อนละ ๒ ปอนด์ ๔ ก้อน วันนี้ให้เด็กจิ๋วเป่า ๒ ก้อน ส่วนที่เหลือ
จะเก็บไว้เป่ากับพี่ๆวันเสาร์นี้



วันที่ ๗๒๙ ... ศุกร์ ๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๔



...เมื่อวานอาม่ามาเจอตอนเด็กจิ๋วอาบน้ำแต่งตัว อาม่าบอกว่าสงสารคุณแม่มาก ทำไม
เด็กจิ๋วซนมากอ่ะ อาม่า อี๊ไก่ กับคุณแม่ต้องวิ่งไล่กันจับเด็กจิ๋วมาแต่งตัว กว่าจะแต่งได้
อาม่าเหนื่อยเลย อาม่าบอกว่าตอนเลี้ยงคุณแม่กับอี๊ไก่มาก็ไม่มีใครซนแบบนี้ พยายาม
คิดถึงญาติที่มีอยู่ทั้งตระกูล ก็ยังไม่มีใครซนแบบนี้ คือเด็กจิ๋วเนี่ยะตั้งแต่ตื่นลืมตาขึ้นมา
ก็จะพูดๆพูดๆไม่หยุด ลุกขึ้นมาแล้วก็ร้องเพลงลั้นลา วิ่งเล่น รื้อข้าวของ กรี๊ดๆ ตีคนนั้นที
คนนี้ที เล่นของเล่น ยังไม่พอ ยังมีความต้องการออกไปเที่ยวข้างนอกตลอดเวลา แค่ดู
แมวก็ยังดี หรือถ้าได้มากกว่านั้นก็อยากไปเที่ยวทะเล คือกิจกรรมมีเยอะมาก ตั้งแต่ตื่น
นอนจนหลับ ขนาดตอนกำลังจะหลับก็ยังพูดเพ้อเจ้อไปเรื่อย ส่วนมากเป็นเรื่องราวที่เกิด
ขึ้นมาระหว่างวัน หรือไม่ก็ร้องเพลง แล้วขนาดตอนหลับไปแล้ว ยังละเมอบ่อยมาก แบบ
นอนดยู่ดีๆก็โวยวายขึ้นมาเป็นเรื่องเป็นราว เหมือนไม่มีช่วงหยุดพักเลย เราเห็นแล้วก็ยัง
รู้สึกเหนื่อยแทน เรียกว่าเป็นเด็ก Alert มาก จะนิ่งก็มีอยู่แค่ตอนเบ่งอึ๊เท่านั้นแหล่ะ
...วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่พาเด็กจิ๋วไปธนาคารที่ JJ วิ่งเล่นทั่วห้างเลย ถ้าวิ่งไล่จับมาก็จะไม่
ยอม วิธีเดียวคือต้องวิ่งนำเข้า แล้วให้วิ่งตาม ทำธุระที่ธนาคารเสร็จแล้วก็ไปกินข้าวกลาง
วันที่นิตยา วันนี้เด็กจิ๋วสามารถนั่งกินข้าวเองแบบไม่ก่อกวนได้อีกแล้ว เหมือนเมื่อวานที่
ไปที่โรงแรมเลย วันนี้ให้กินข้าวเหนียวไก่ย่างด้วย กินไปเยอะมากจนต้องพอแล้วไม่ให้
กินต่อ คราวนี้ปล่อยให้ใช้มือหยิบจับได้อิสระไม่ต้องใช้ช้อนก็ได้ ขอแค่นั่งกินไปเงียบๆ
แบบนี้ก็พอ แต่พอเด็กจิ๋วเริ่มอิ่มแล้วก็เข้าโหมดประจำ เอาข้าวเหนียวมาแปะแขนโยนใส่
ปะป๊ากับคุณแม่ เอาของเขวี้ยงลงพื้น แบบนี้แหล่ะ ใช่เลย เด็กจิ๋วตัวจริง จนสุดท้ายก็ต้อง
ให้คุณแม่พาไปวิ่งเล่น ต่อไปเราคงต้องกินให้เสร็จเร็วกว่านี้ ให้ทันเด็กจิ๋ว




วันที่ ๗๓๐ ... เสาร์ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๔




...วันนี้มีปาร์ตี้กันที่บ้านเตาปูน ทั้งเป็นงานปีใหม่แล้วก็งานวันเกิดเด็กจิ๋วกับเจ๊นิวด้วย เจ๊
นิวเกิดวันที่ ๑ มกราคม วันนี้มากันครบทั้งบ้านโฮไอ บ้านเจ๊นิวเจ๊แนน และบ้านของจาน่า
ไจโร อากงปิ้งหมูไก่หมึก คุณแม่ทำวัฟเฟิ้ลขายดีมาก เด็กๆชอบมาก เวลาเด็กๆรวมตัวกัน
แบบนี้ก็เรียกว่าอึกทึก ปาร์ตี้บ้านนี้ไม่ต้องมีสื่อบันเทิงใดๆทั้งสิ้น เพลงก็ไม่เปิด มีแต่เสียง
เด็ก ๖ คนวิ่งเล่นกันครึกโครม พวกผู้ใหญ่ก็จะมีของมาแจกเด็กๆทุกคน ปะป๊ากับคุณแม่มี
ของที่ซื้อมาจากฮ่องกงเป็นพวกของเล่นต่างๆ ส่วนของที่เด็กจิ๋วได้จากอาแปะอาโกวก็มี
เบบี้บ๊อบ ช็อกโกแล็ต แล้วก็ไม้คทาติดไฟ ไอ้ไม้คทาติดไฟนี่แหละ เป็นหลักฐานในคดีที่
เด็กจิ๋วก่อเหตุวันนี้ คดีแรกเอาไม้คทาแท่งที่หน้าโฮไอ ทำพี่ร้องไห้ไป อีกคดีหนึ่ง เอาไม้
คทาฟาดหน้าเจ๊น่า ฟาดแบบจะจะต่อหน้าต่อตาทุกคนในบ้าน อันนี้ก็ทำเจ๊น่าร้องไห้แบบ
ยกใหญ่อีกเหมือนกัน ทำเสียชื่อเสียงหมดเลยเด็กจิ๋ว เป็นเพราะง่วงนอนด้วยแหล่ะ ไม่ได้
นอนจนเย็นเพราะพี่ๆมาเล่นกัน
...ตอนเย็นนั่งกินข้าวรวมกันที่ห้องอาหาร เด็กจิ๋วประจบอาแปะอาโกวมากอ่ะ ปีนไปนั่งกับ
เค้า ให้อาแปะป้อนแคนตาลูปกับเชอรี่ให้ คุณแม่ถามว่ารักใคร เด็กจิ๋วก็ไปซบอาแปะบอก
ว่ารักอาแปะ ทำหน้าทำตาแบบโอเวอร์แอ็คติ้งมาก อาแปะแค่ล้างก้นให้ทีเดียว ติดใจเลย
ใครถามอะไรมาก็ตอบเค้าหมด นั่งคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว ขำมาก มีเค้าคุยกันเรื่องหนังว่า
หนังเรื่องนี้ใช่ทงอีไม๊ เด็กจิ๋วรีบแทรกขึ้นมาว่า "ไม่ใช่ทงอี แทกิล" ทุกคนหัวเราะกันใหญ่
งงว่าเด็กจิ๋วรู้จักได้ไง ถามคุณแม่ว่าเด็กจิ๋วดูประจำเหรอ คุณแม่ก็บอกว่าไม่เคยดูเลย เพิ่ง
ดูครั้งแรกวันนี้แหล่ะ แต่เมื่อกี้มีคนพูดชื่อออกมาว่าแทกิล เด็กจิ๋วได้ยินทีเดียวก็จำมาพูด
เลย
...เฮียโรปกติไม่ชอบอาบน้ำ เวลาวันหยุดอยู่บ้านก็ไม่อาบเลยทั้งวัน แต่วันนี้เฮียโรอาบน้ำ
สองรอบ สาเหตุก็เพราะมาอาบในอ่างอาบน้ำที่เด็กจิ๋วอาบประจำ คือชอบมาเล่นกับเด็กจิ๋ว
เวลาอาบน้ำ แล้วคงเห็นเด็กจิ๋วเล่นสนุก มีของเล่นเยอะแยะ เลยอยากเล่นบ้าง โตแล้วนะ
แต่แก้ผ้าอล่างฉ่างลงไปอาบแบบไม่เกรงใจสายตาใคร หยิบของเล่นโน่นนี่มาเล่นเลียน
แบบเด็กจิ๋วด้วย อาบเสร็จไปเล่นต่อ อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมาก็มาขออาบใหม่อีกรอบ

วันอาทิตย์ที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554

@Jim Thompson Farm / Dasada Gallery

สวัสดีค่ะ วันนี้เด็กจิ๋วมาเป็นมินิรีวิวสั้นๆนะคะ เป็น one day trip ที่ไปเที่ยวกับครอบครัวปะป๊าที่โคราชเมื่อวันคริสต์มาสปีที่แล้วค่ะ เราไปเที่ยวกันสองที่ สองจังหวัดคือ Jim Thompson Farm ที่ปักธงชัย โคราช และ Dasada Gallery ที่ปราจีนบุรีค่ะ คราวนี้ไปกันหลายคนมากค่ะ ผู้ใหญ่ 8 เด็ก 5 เป็นทริปสั้นๆ ที่สนุกสนานมากค่ะ ตามไปดูกันนะคะ เผื่อว่าจะเป็นอีกทางเลือกในการท่องเที่ยวฤดูหนาวที่ใกล้จะมาถึงค่ะ
เราออกจากกรุงเทพกันแต่เช้าตรู่มาก แวะทานข้าวเช้ากันที่ปั๊มน้ำมันแถวๆปากช่อง
พอลงจากรถก็ต้องตกใจมาก เพราะลมแรงและหนาวมากกก 
ผู้ใหญ่แทบไม่ได้เตรียมเสื้อกันหนาวไปกันเลย เพราะที่กรุงเทพก็ไม่หนาวเลย แม่ใส่ขาสั้นอีกต่างหาก
โชคดีที่เตรียมเสื้อกันหนาวเด็กจิ๋วไปเผื่อ เพราะเช้าวันนั้นหนาวจริงๆ
เรามาถึง Jim Thompson Farm ราวๆ 9 โมงเช้า 
ตอนแรกคิดว่ามาเช้าแล้ว น่าจะไม่ค่อยมีคน ที่ไหนได้ ลานจอดรถแน่นแล้ว คนที่ทางเข้าเยอะมาก 
เนื่องจากเด็กจิ๋วเป็นน้องเล็กสุดของบ้าน พี่ๆก็จะมาคอยช่วยดูแลเป็นพิเศษ 
 Jim Thomson Farm จะเปิดให้เข้าชมได้แค่ปีละครั้งนะคะ 
ปีที่ผ่านมาเปิดวันที่ 17 ธ.ค. 2554 ถึง 8 มกราคม 2555
ค่าเข้าชมจำได้เลาๆ ว่าคนละ 100 บาท
ดิ้นๆ ไม่ยอมถ่ายรูกกับอากงอาม่า
พอเข้าไปแล้วเราก็ต้องไปนั่งรถราง ความประทับใจแรกคือรถวิ่งผ่านทุ่งปอเทืองดอกสีเหลืองสวยมากค่ะ
(ปะป๊าไม่มีรูปมาให้ดูกันนะคะ ไม่ได้ถ่ายค่ะ)
รถจะแวะทั้งหมด 4 จุด จุดแรกคือลานฟักทอง ทุ่งคอสมอส และทุ่งทานตะวัน
พวกเราชอบจุดแรกนี้มากที่สุดค่ะ แล้วก็ใช้เวลากับจุดนี้นานสุดค่ะ
เด็กจิ๋วชอบฟักทองมาก เคยเห็นแต่ใน Barney ตอน Halloween การ์ตูนเรื่องโปรด 
ในเรื่องเค้าไปเก็บฟักทองกัน เด็กจิ๋วดูร่วมร้อยรอบแล้วมั้ง เลยชอบฟักทองมาก
วันนี้เห็นตัวจริง ดีใจ อุ้มเล่นใหญ่เลย
 วิ่งอุ้มฟักทองลูกนั้นลูกนี้ให้วุ่นไปหมดค่ะ อยู่กับฟักทองนานเลยค่ะ
ข้างหลังเด็กจิ๋วเป็นทุ่งคอสมอสค่ะ สีสวยมาก แม่อยากไปดูใกล้ๆแล้ว แต่เด็กยังไม่อยากจากฟักทองไป
อุ้มเล่นไปมา ก็เลยอยากชิมดูสิ อร่อยมั้ย 
ได้ลองชิมอันนี้ที่ตลาด Jim Thompson (จุดแวะสุดท้าย) ด้วยค่ะ สีสวยดี รสชาตเป็นไง จำไม่ได้ 
ที่ตลาดจะเห็นว่ามีฟักทองหลายพันธุ์ แต่ที่เอามาโชว์จะมีแบบเดียว เป็นเพราะพันธุ์นี้สีสวย หน้าตาดีสุด 
ในที่สุด แม่ก็หลอกล่อเด็กจิ๋วมาชมดอกไม้ได้สำเร็จ
ทุ่งคอสมอสสีสวยน่ารักจริงๆ
ใส่เสื้อ theme สี เดียวกับดอกไม้เลย
มาถึงจุดนี้เด็กๆไม่ค่อยปลื้ม แต่ผูใหญ่ชอบมาก เด็กๆชอบลานฟักทองกันมากกว่า
เด็กเลยพากันเข้าไปเล่นนักเรียนคุณครูกันอยู่ในศาลา 
(ที่เป็นไม้สานๆรูปแจกันยักษ์ในภาพนั่นแหละค่ะ เป็นเหมือนศาลาหลบแดดของเด็กๆ)
ลองไปดูใน google เค้าเรียกแบบนี้ว่า ดาวกระจายสี
สีหวานมากๆ
ถัดจากทุ่งคอสมอส เป็นทุ่งทานตะวันสีสันสดใส


ย้ายมาดูทุ่งทานตะวันกันบ้าง
ปะป๊าพยายามให้เด็กจิ๋วยิ้มยิ้ม ถ่ายกับดอกไม้ 
แต่ได้มาแค่นี้ เพราะรมบ่จอย อยากเล่นฟักทองมากกว่า
ทานตะวันที่นี่ดอกไม่ใหญ่เหมือนแถววังม่วงลพบุรี
แต่ดูรวมๆแล้วก็สวยเหมือนกัน ทุ่งอาจไม่ใหญ่เท่าที่ลพบุรี แต่ก็ไม่เล็ก
เดินถ่ายมุมโน้นมุมนี้ มีเมื่อยเหมือนกัน
มาที่นี่ไม่ผิดหวังเลย มีทั้งทุ่งคอสมอส ทุ่งทานตะวัน สวย สีสันสดใสจริงๆ
มาถึงตรงนี้แดดแรงมาก แม่กับเด็กจิ๋วและคนอื่นๆ ไปนั่งหลบแดดกินไอติมกันแล้ว
ให้ปะป๊าตากแดดถ่ายรูปไปคนเดียว

ชมทุ่งทานตะวันเป็นเพื่อนปะป๊านะคะ

ใกล้เที่ยงแล้ว ร้อนได้ที่ ได้เวลาบ้ายบายทุ่งดอกไม้แล้วค่ะ
จุดที่สองเรียกว่าฟาร์มหม่อนไหม และหมู่บ้านอีสาน
ลงรถมาก็เจออันนี้ห้อยๆอยู่ทางเข้าเลย ไม่รู้ว่าหมายความว่ายังไงค่ะ
จุดนี้ก็เป็นที่สนใจของเด็กๆมาก เพราะมีของเล่นเด็กแบบภูมิปัญญาไทยเอาไว้ให้ทดลองเล่นกัน
มีหลายชิ้นที่แม่เองก็ยังไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร เช่นไม้ที่ต่อขายาวๆ ขึ้นเยียบแล้วเดินไปมา 
เด็กจิ๋วมาติดอยู่ตรงนี้ เพราะมีม้าหมุนให้เล่น
เล่นไม่เลิกอ่ะ ไม่รู้ว่าชอบเพราะหมุนเพลินๆง่วงๆหรืออย่างไร
เดินไปดูเค้าสาธิตการทำเส้นไหมดีกว่า
เค้ามีสาธิตให้ดูตั้งแต่การเลี้ยงหนอนไหมด้วยใบหม่อน จนถึงการต้มเพื่อเอาเส้นไหม ย้อมสี และทอผ้า
รังไหมที่ได้ที่แล้วจะถูกเอาไปต้ม สาวไหมออกจากรัง
จากที่รู้ๆมาคือต้มทั้งๆที่มีดักแด้ที่มีชีวิตอยู่ในนั้น..
พาเด็กจิ๋วมาดูขั้นตอนต่างๆเหล่านี้ ทำท่าไม่อยากดู คงไม่เข้าใจ
แต่พี่ๆที่โตกว่าชอบกันมาก โดยเฉพาะขั้นตอนการเลี้ยงหนอนไหม
สนใจไหมสีๆ ที่ห้อยๆอยู่มากกว่า
มีการสาธิตทอผ้าไหม amazing มาก ดูทำยากมาก มิน่าถึงได้แพง
ดูด้ายที่ร้อย เยอะแยะมากมาย การทำลายขึ้นมาไม่ใช่ง่ายๆเลย
อย่างละเอียดอ่ะ
ป้าที่ทำให้ดู ก็มีอายุแล้ว เก่งจริงๆเลยค่ะ เห็นแกทำให้ดู กว่าจะเสร็จแถวนึง ไม่ธรรมดานะคะ
จุดนี้เองที่ทุกคนมัวแต่เพลินดูเค้าทอผ้า เด็กจิ๋ววิ่งหายไปไหนไม่รู้ แม่หัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม
ดีที่มีคุณป้าคนนึงเห็นว่าเด็กจิ๋ววิ่งไปตรงไหน จึงบอกแม่ ต่อไปแม่ให้คลาดสายตาเด็ดขาด
จอมซน
จุดสุดท้ายที่เราแวะคือตลาด Jim Thompson (ไม่มีรูปนะคะ)
พอมาถึงจุดนี้ดูเวลาแล้วกลัวว่าจะไปไม่ทันเข้าชมดอกไม้ที่ดาษดา เราเลยเดินตลาด Jim Thompson กันแบบเร่งรีบมาก 
ตลาดนี้จะมีขายผัก ผลไม้ ผลิตภัณฑ์จากผลผลิตของฟาร์ม มีฟักทองพันธุ์ต่างๆให้ชิมด้วย
แล้วก็มีขายผลิตภัณฑ์จากไหมเหมือนในร้าน Jim Thompson ทั่วๆไป
ความจริงอยากค่อยๆเดินดู ซื้อโน่น ชิมนี่ มาก แต่ทำไม่ได้ เสียดายจริงๆ ปีหน้าไปใหม่ ไม่พลาดแน่ค่ะ
ระยะทางจาก Jim Thompson Farm ไป Dasada Gallery ก็ไม่ใช่ใกล้ๆ เราแวะกินข้าวกลางวันเอาบ่ายมากแล้ว 
กว่าจะไปถึง Dasada เค้าก็เกือบจะปิดแล้ว พระอาทิตย์ตกดินพอดี
เจ้าหน้าที่ใจดีบอกว่ายังเปิดให้เข้าชมได้ เพราะอุตสาห์มาแล้ว
พวกเราอยู่กันเป็นคณะสุดท้ายเลย
ตอนที่เราไปเป็น theme คริสต์มาสปีใหม่ ทางเข้าเจอ Christmas Wreath สวยๆ ก่อนเลย
ชอบมากเลยสีนี้ ขาวเขียว สวยจัง

กล้วยไม้ฟาแลนที่นี่สวยมาก มีเยอะ หลายพันธุ์
อันนี้ก็สวย
เยอะๆ ที่สำคัญคือ ไม่มีเหี่ยวเลย สดตึงทุกดอก
มีมุมน่ารักๆให้ถ่ายภาพหลายมุม
เจอ snowman ยักษ์
เด็กๆถ่ายกับเลื่อนของซานต้า
เยียบีร่าสีสวยๆก็เยอะเลยทีเดียว
ตอนที่เราไป ต้องเสียค่าเข้าชมด้วย จำได้ว่าคนละ 200 และเค้าจะเปิดให้ชมเป็นช่วงๆ เฉพาะเทศกาล เช่น วันแม่ ปีใหม่ สงกรานต์
แต่สองเดือนก่อนไปงานท่องเที่ยว เจ้าหน้าที่ Dasada บอกว่าเปิดให้ชมทุกวันแล้ว 
และไม่เสียค่าเข้า แต่ถ้าช่วงเทศกาล จัดดอกไม้เป็น theme ต่างๆ ก็จะมีค่าเข้าชม
เมื่อกี้ลองเข้าไปดูข้อมูลใน facebook เค้า เห็นบอกว่าตั้งแต่เดือนนี้ จะเก็บค่าเข้า 50 บาทแล้วค่ะ
รถเข็นนี่จริงๆเป็นของอาม่า ทาง Dasada Gallery มีไว้บริการผู้สูงอายุ
ตอนนี้อาม่าลุกไปห้องน้ำ เด็กจิ๋วเลยมานั่งให้แม่เข็นเล่น สนุกเค้าหละ
ตอนเราจะกลับเห็นเจ้าหน้าที่เอาดอกไม้มาซ่อม
น้องเค้าบอกว่าต้องทำทุกวัน ดอกไหนเริ่มเหี่ยวก็เอาออก เอาดอกใหม่เสียบแทน 
จะได้สวยสดใหม่เสมอ
มินิรีวิวสั้นๆ จบแล้วค่ะ
เด็กจิ๋วบ้าย บายไปก่อนนะคะ 
ทริปหน้าจะพาไปทะเลอีกแล้วค่ะ ทะเลสวยๆที่เกาะมันนอก แล้วเจอกันนะคะ