๒ ขวบ + ๑๘๖ วัน...จันทร์ ๒ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตื่นแต่เช้าเลย เพราะเมื่อคืนหลับไปตั้งแต่สองทุ่มกว่า โชคดีที่ปะป๊าก็หลับไปก่อนเด็กจิ๋ว
อีกเมื่อวานนี้ เช้านี้เลยมีแรงตื่นมารับมือเด็กจิ๋วแต่เช้า ตื่นมาก็ลั้นลาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ คง
แบบว่าคึกต่อเนื่องมาจากที่ไปเที่ยว ลงมาที่ออฟฟิต อี๊ตุ่มยังบอกเลยว่าทำไมวันนี้คึกคักจัง
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินข้าวด้วยที่เซนลาด ปะป๊าต้องเอาแว่นตาไปซ่อมเพราะเด็กจิ๋ว
ทำเจ๊งที่ตอนไปเที่ยว ที่ร้านแว่นเค้าซ่อมให้ฟรีแถมคนขายยังชมด้วยว่าเด็กจิ๋วสวย แต่อันนี้
ไม่เชื่อหรอก วันนี้เด็กจิ๋วคึกจริงด้วย วิ่งตามจับแล้วเหนื่อยมาก จะซื้อของอีกหลายอย่างยัง
ต้องเปลี่ยนใจไม่ซื้อแล้ว เพราะถ้าหยุดซื้อของทีไรก็ต้องอีกยาวกว่าจะตามเด็กจิ๋วกลับมาได้
เวลาเดินไปตามทาง เด็กจิ๋วชอบแว่ะเข้าไปในร้านค้าแต่ละร้าน ไปเดินซอกซอยยืนดูของใน
ร้าน คงจะสนุก เราลองใช้แผนตรงข้าม แบบเวลาจะให้ไปซ้ายก็บอกว่าให้ไปขวาแทน มันก็
ใช้ได้บ้างนะ แต่ก็ไม่ทุกที เพราะบางทีบอกไปซ้าย เด็กจิ๋วดันเชื่อขึ้นมาเดินไปทางซ้ายเฉย
เลย แล้วแต่อารมณ์มากกว่า วิธีที่ดีที่สุดคือวิ่งแข่งกัน ตอนที่คุณแม่แวะซื้อโดนัทมาฝากพี่ๆ
เด็กจิ๋วไปเดินจับโน้นจับนี้ไปเรื่อย เจอร้านไอติม มีไอติมปลอมอันใหญ่วางอยู่ เด็กจิ๋วไปจับ
ลูบๆคลำๆสักพักป้ายพลาสติกของร้านตกลงมาแตก ปะป๊าต้องไปขอโทษแล้วบอกว่าจะชด
ใช้ให้แต่เด็กที่ร้านบอกว่าไม่เป็นไร บอกให้เด็กจิ๋วขอโทษ เด็กจิ๋วก็ไม่ยอม บอกว่าหนูไม่ได้
จับโดนป้าย หนูแค่จับไอติมเฉยๆ แต่ปะป๊าก็ไม่แน่ใจนะว่าเด็กจิ๋วทำตกจริงคือจับไอติมแล้ว
มือไปโดนป้าย หรือป้ายตกมาเองจริงๆ
...เหมือนอาการชอบเขวี้ยงปาข้าวของมันกลับมาฮิตอีกหรือไงเนี่ยะ ช่วงนี้เป็นบ่อยมาก คือ
เขวี้ยงเฉยๆเลย ทั้งอารมณ์ดีและอารมณ์ไม่ดี บางทีก็อยากท้าทาย วันนี้ก็เอาดินสอสีเขวี้ยง
เล่น สีเทียนหักเลยด้วย
๒ ขวบ + ๑๘๗ วัน...อังคาร ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ช่วงนี้อาการติดอี๊ป้อมเป็นหนักมาก เมื่อก่อนยังงอแงหาอี๊ป้อมตอนจะนอน แต่เมื่อวานนี้หา
อี๊ป้อมตั้งแต่หัวค่ำเลย ขนาดว่ามีเจ๊น่ากับเฮียโรมาเล่นด้วยยังไม่เอาเลย ลากอี๊ป้อมมาให้มา
นั่งข้างๆเกาะเอาไว้ คืออยากเล่นกับพี่ๆแต่ยังเป็นห่วงกลัวอี๊ป้อมหนีไป
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วบอกให้คุณแม่ถอดเสื้อเด็กจิ๋วหน่อย คุณแม่ถามว่าถอดทำไม เด็กจิ๋วชี้ไปที่
โรลออนแล้วบอกว่า "หนูอยากทาอันนี้บ้าง" คุณแม่เลยแกล้งทาปลอมๆให้ เด็กจิ๋วบอกว่าไม่
เอา ให้เปิดฝาด้วยซิ คุณแม่เลยเปิดฝาแล้วแตะไปทีหนึ่ง
...วันนี้เริ่มเลิกเป้อเด็กจิ๋วแล้ว ตอนนั้นเคยเลิกทีหนึ่งแล้วไม่สำเร็จ แค่ครึ่งวันก็เปลี่ยนกางเกง
ไปสิบกว่าตัว เป็นเพราะตอนนั้นดูดน้ำจากขวด วันหนึ่งนอนดูดเยอะมาก แต่เดี๋ยวนี้กินน้ำน้อย
ลง ฉี่ก็น้อยลง แบบนี้น่าจะเหมือนคนปกติหน่อย วันนี้เด็กจิ๋วไม่ได้ฉี่เลยตั้งแต่เช้าจนถึงเกือบ
เที่ยงก็มายืนแอบเรา โผล่แต่หน้ามาเป็นระยะๆ นึกว่าเล่นซ่อนแอบ ปรากฎว่ายืนฉี่อยู่ คุณแม่
ถอดกางเกงออกมา มีอึ๊แถมตกลงมาอีกก้อนหนึ่ง เลอะเบาะนอนด้วย เละเทะมากอ่ะ
๒ ขวบ + ๑๘๘ วัน...พุธ ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วเดินไปที่โต๊ะพี่เคนแล้วถามพี่ต๊อบว่าพี่เคนไปไหน พี่ต๊อบก็แกล้งบอกว่า วัน
นี้พี่เคนมาสาย ถ้าพี่เคนมา ให้น้องพริมว่าพี่เคนเลยนะ ทำไมมาสาย เด็กจิ๋วได้ยินก็พูดกลับว่า
"ตลกแล้ววว" แล้วเดินจากมา พี่ต๊อบงงไปเลย
...ตอนกลางวันพี่ๆสั่งข้าวกลางวันกับอี๊ป้อมกัน พอมาถึงเด็กจิ๋ว อี๊ป้อมถามว่าเด็กจิ๋วกินอะไร
เด็กจิ๋วหันมาตอบว่า "หมูกระเพรา" ตอบแบบผู้ใหญ่เลย เด็กจิ๋วสั่งมา อี๊ป้อมก็จัดให้ พอเอา
มาให้กินแล้วเด็กจิ๋วบอกว่าเผ็ดๆ คือสั่งแบบไม่ใส่พริกไปแต่ว่ามีเศษพริกติดมานิดหน่อย
...เด็กจิ๋วเล่นเป็น teacher สอนคำศัพท์ภาษาอังกฤษ หยิบตุ๊กตาวัวขึ้นมาแล้วพูดว่า "Cow"
แล้วก็ตามด้วยตุ๊กตาหมีพู พร้อมกับพูดว่า "Pooh" ก็พอไปได้นะ แต่อันสุดท้ายนี่ดิ่ ฮามากๆ
ไปหยิบตุ๊กตาหมีหมีสุดรักขึ้นมาแล้วพูดว่า "Meee" คือพูดว่าหมี แต่ออกแอคเซ่นอังกฤษอ่ะ
...ปกติก่อนนอนปะป๊าจะเล่านิทานแบบแต่งสดให้ฟังทุกคืน วันนี้เด็กจิ๋วเอาบ้าง ระหว่างที่เล่น
แม่ลูกกัน คือเด็กจิ๋วให้ตัวเองเป็นแม่ แล้วให้คุณแม่เป็นลูก คุณลูกก็บอกว่าคุณแม่เล่านิทาน
ให้ฟังหน่อย เด็กจิ๋วในบทบาทคุณแม่ก็เลยเล่าว่า "มีจิ้งจกตัวหนึ่ง ... ตกลงมา ... แล้วมีหมา
ป่าตัวหนึ่ง มากินจิ้งจก ... แล้วมีหมาป่า .... อีกตัวหนึ่งมา....." เล่าเป็นเรื่องเป็นราว เก่งมาก
๒ ขวบ + ๑๘๙ วัน...พฤหัส ๕ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าช่วงนี้เด็กจิ๋วไม่โหดแล้วนี่ ไอ้ประโยคเหวี่ยงๆ "ถ้าอย่ามาทำแบบนี้" ไม่
ได้ยินมาเป็นอาทิตย์แล้ว อยู่ๆก็หายไปเอง สงสัยแค่เป็นไปตามอายุเค้าแหล่ะ ตอนแรกเป็น
ห่วงจนเป็นสาเหตุให้ไปโรงเรียน จะว่าไปโรงเรียนแล้วหายก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเว้นช่วงไม่ได้
ไปนานเลย เพราะเด็กจิ๋วไม่สบายบ้างคุณแม่ไม่สบายบ้าง ติดงานบ้าง ไปเที่ยวบ้าง อาทิตย์
ที่แล้วไปวันเดียว อาทิตย์นี้ยังไม่ได้ไปเลย เมื่อเช้าก็กะว่าจะไปอยู่ แต่คุณแม่บอกว่าไม่ค่อย
สบาย (หรือขี้เกียจก็ไม่รู้นะ) ก็เลยเบี้ยวไปอีก ช่วงนี้ปัญหาของเด็กจิ๋วก็จะเหลือเรื่องการต่อ
ต้าน บอกซ้ายจะไปขวา ให้ทำอะไรจะไม่ยอมทำ ก็เป็นไปตามอายุเค้าแหล่ะ อันนี้หลายๆตำ
ราก็บอกไว้อย่างงั้น
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินบุฟเฟ่ต์ที่ทาคูมิ ร้านญี่ปุ่นร้านโปรดของปะป๊ากับคุณแม่ เด็กจิ๋ว
กินไม่ค่อยได้เยอะ มั่วแต่วิ่งเล่นไปมาในห้อง คือเราจองแบบห้องส่วนตัว โต๊ะหลุม เด็กจิ๋วสนุก
มาก ชอบไปเลื่อนประตูเล่นด้วย พี่เค้าก็เดินมาถามว่าจะสั่งอะไร...ไม่ได้สั่งหรอก น้องเปิดเล่น
ที่กินไปก็มีปูอัด กุ้งเทมปูระ โซบะ ไข่ตุ๋น ไอติม ตอนจะกลับน่าโมโหมาก เด็กจิ๋วไม่ยอมออก
จากห้อง ยืนนิ่งอยู่ในห้องคนเดียว ต้องหลอกล่อตั้งนาน แล้วพอเข้าลิฟท์ก็ไม่ยอมออกมาจาก
ลิฟท์อีก พี่ๆเค้ารอจะเข้าลิฟท์กันเต็มเลย แบบนี้แหล่ะที่เรียกว่าอาการต่อต้าน
๒ ขวบ + ๑๙๐ วัน...ศุุกร์ ๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไปโรงเรียน เพิ่งเคยไปวันศุกร์ครั้งแรก เค้าบอกว่าวันศุกร์เด็กจะเยอะกว่า
วันจันทร์ถึงพฤหัส ไม่รู้เพราะอะไร แต่วันนี้ไปแล้วเจอเด็กเยอะกว่าวันธรรมดาแค่สองคนได้ไม่
เหมือนวันเสาร์ที่มีสิบกว่าคนเลย ครั้งนี้เด็กจิ๋วยอมเข้าไปเรียนกับปะป๊า ปะป๊าเคยเข้าไปครั้ง
แรกทีเดียวเอง หลังจากนั้นเด็กจิ๋วไม่ยอมเลย เริ่มต้นคลาสด้วยการพูดสวัสดีกัน แล้วจะปล่อย
ฟรีไปวิ่งเล่น ตอนแรกเด็กจิ๋วไม่ยอมไปเล่นเลย ทำท่ากลัว เกาะปะป๊าไว้ตลอด ส่วนเพื่อนๆคน
อื่นก็วิ่งเล่นกันลั้นลา ต้องรอจนผ่านไปสักระยะถึงจะกล้าไปเล่น teacher ปุ้ยบอกว่าเป็นเพราะ
เด็กจิ๋วไม่ได้มาต่อเนื่องทุกวัน พอมาแต่ละครั้งก็ต้องใช้เวลาปรับตัวนิดหนึ่ง วันนี้มีเด็กคนอื่นที่
กรี๊ดร้องไห้จนต้องพากันไปปลอบนอกห้องสองคน เด็กจิ๋วเคยเป็นตอนครั้งที่สองทีเดียว ครั้ง
อื่นๆไม่เป็นอีกแล้ว teacher บอกว่าแบบเก่งแล้ว เด็กคนอื่นบางคนร้องไห้สองเดือนถึงจะเลิก
ปะป๊าสังเกตุดูแล้ว พวกวิชาของเล่น กับวิชากินข้าวจะเก่งกาจมาก ส่วนวิชาการพวกสอนนับ
เลข สอน ABC จะไม่ยอมทำเลย แบบนี้เหมือนจะมีแว่วไม่ดีแล้วนะ กลัวว่าจะเป็นเด็กไม่ชอบ
การเรียนแบบเจ๊น่า
๒ ขวบ + ๑๙๑ วัน...เสาร์ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานเพิ่งตัดสินใจว่าวันนี้จะไปเที่ยวกัน ว่าแล้วตอนตีหนึ่งก็ออกเดินทางไปชัยภูมิทันที
ไปดูทุ่งดอกกระเจียว ไปเช้าเย็นกลับไม่ได้นอนค้าง ที่นี่ปะป๊าเคยไปมาแล้วสามครั้ง ทีแรก
คุณแม่งอแงจะไม่ยอมไปเพราะที่ทุ่งต้องเดินหลายกิโลอยู่ สุดท้ายยอมไปเพราะหลอกเอาอี๊
ป้อมไปด้วย หวังจะให้อุ้มเด็กจิ๋ว
...เราไปถึงที่ทำการอุทยานน้ำตกไทรทองประมาณตีห้า เด็กจิ๋วตื่นขึ้นมาตอนประมาณตีสี่ได้
เป็นตอนที่ปะป๊ากำลังขับรถเข้าทางวิบาก คือขับตาม GPS อย่างเดียวอ่ะ มันพาเข้าทางลัด
ชนบท ทางกระดึกกระดักตลอดหลายกิโล
...จอดรถไว้ที่ทำการฯแล้วต้องนั่งรถกระบะต่อขึ้นไปบนทุ่ง ค่ารถคนละ ๖๐ บาทไปกลับ แต่
เราเหมารถทั้งคันเลย ๕๐๐ บาท เพราะไม่อยากรอคนอื่น กลัวขึ้นไปสาย ที่จริงแล้วจะขับรถ
ขึ้นไปบนุท่งเองก็ได้ แต่ต้องใจกล้าหน่อย เพราะมีช่วงหนึ่งต้องขับผ่านธารน้ำ อี๊ป้อมกับเด็ก
จิ๋วได้นั่งข้างคนขับ ส่วนปะป๊ากับคุณแม่เกาะกระบะนั่งไป พอขับขึ้นไปได้หน่อย อากาศเริ่ม
หนาวเย็นมาก มีหมอกลงด้วย ตอนแรกเด็กจิ๋วจะมานั่งที่กระบะด้วย มีหวังหนาวตายแน่ๆ
...ลงจากรถกระบะ เราก็เริ่มเดินกันเลย จุดหมายแรกคือทุ่งหนึ่ง ระยะ ๒ กิโล ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋ว
เดินไปได้ค่อนทาง แล้วก็ปล่อยให้ลงเดินเอง เด็กจิ๋วเดินไปได้หน่อย ก็ไม่ยอมเดินแล้ว อ้อน
คุณแม่บอกว่า "ก็หนูเดินมาเยอะแล้ว หนูเหนื่อย หนูให้คุณแม่อุ้มหน่อยได้ไม๊" คุณแม่ก็เลยจำ
ยอมต้องอุ้ม ไปๆมาๆเด็กจิ๋วเอาแต่คุณแม่อีกแล้วครั้งนี้ ไม่ยอมให้ปะป๊ากับอี๊ป้อมอุ้ม ในที่สุด
มันก็เป็นไปตามที่คุณแม่คาดการณ์ไว้ ที่ไม่อยากจะมาก็เพราะอย่างงี้นี่แหล่ะ ต้องแบกเด็กจิ๋ว
เดิน เป็นทางป่าทางเขาอีกต่างหาก
...เด็กจิ๋วไม่ค่อยสนใจทุ่งดอกกระเจียวเท่าไหร่ คงจะยังดูไม่เป็น สนใจอยู่แต่พื้นทางเดิน คง
สงสัยว่าทำไมที่พื้นมีก้อนหิน ก้อนเล็กก้อนใหญ่
...ออกจากทุ่งดอกกระเจียวที่น้ำตกไทรทองแล้วไปต่อกันที่ทุ่งดอกกระเจียวป่าหินงาม ขับ
รถต่อไปอีกประมาณชั่วโมงหนึ่ง ที่นี่คนเยอะกว่าที่แรกมาก เค้ามีรถรางขับรับส่งพาเที่ยวใน
บริเวณ คราวนี้เด็กจิ๋วก็ไม่ยอมเดินอีกแล้ว เกาะคุณแม่คนเดียว ตอนแรกๆเราใช้แผนหลอกว่า
ให้เชื่อฟังนะ อย่าดื้อนะ เดี๋ยวพี่ยามจะมาว่าเอานะ คือแถวนั้นจะมีเจ้าหน้าที่คอยควบคุมดูแล
เวลามีใครเดินเข้าทุ่งก็จะเป่านกหวีดเพราะตะโกนเสียงดังลั่นน่ากลัวมาก หลังจากที่ใช้แผน
พี่ยามกับเด็กจิ๋วไปได้ไม่นาน เด็กจิ๋วก็ใช้แผนซ้อนแผนกลับ บอกว่า "คุณแม่อุ้มหนูเดี๋ยวนี้ถ้า
ไม่อุ้มหนูจะกรี๊ดเสียงดังให้พี่ยามได้ยิน แล้วพี่ยามจะมาว่านะ"
...คาดว่าเด็กจิ๋วคงจะง่วงด้วยแหล่ะเลยงอแงมาก คือพาเด็กจิ๋วมาแบกเป็นสัมภาระจริงๆเลย
ตัวเด็กจิ๋วเองไม่ได้สนใจทุ่งดอกไม้แม้แต่นิดเดียว อี๊ป้อมที่กะว่าจะให้มาช่วย ก็ช่วยได้หน่อย
เดียวเอง มีบางครั้งที่ปะป๊าจะช่วยอุ้มเด็กจิ๋ว จะหลอกเด็กจิ๋วว่าคุณแม่มีมดเกาะอยู่ ให้ปะป๊า
อุ้มก่อน พอพ้นเขตมดแล้วถึงจะให้คุณแม่อุ้มต่อได้ แล้วเวลาปะป๊าหรืออี๊ป้อมอุ้มอยู่ ก็จะร้อง
โวยวายบอกว่าปะป๊ากับอี๊ป้อมอุ้มเจ็บ ให้คุณแม่อุ้มนิ่มมาก
๒ ขวบ + ๑๙๒ วัน...อาทิตย์ ๘ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...บอบช้ำกันมาก วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ยังปวดเมื่อยตัวกันอยู่เลย อี๊ป้อมหายปวดแล้วเพราะอัด
ยาเข้าไป ถามเด็กจิ๋วว่าเมื่อวานไปเที่ยวมาเดินเหนื่อยไม๊ เด็กจิ๋วบอกว่า "เหนื่อยมากกกเลย"
...ตอนเช้าไปเซนลาดกัน คุณแม่จะไปซื้อเสื้อผ้าหน่อย ไม่ได้ซื้อมาหลายปีแล้ว แผนการณ์ที่
วางกันไว้คือ ให้ปะป๊าหลอกพาเด็กจิ๋วไปเล่นระหว่างที่คุณแม่ไปเดินเลือกเสื้อผ้า ไม่ยังงั้นไม่
ได้ซื้อแน่ๆ แผนก็สำเร็จนะ ปะป๊ากับเด็กจิ๋วเดินเล่นในห้างกันนานมาก ตอนแรกกะว่าจะหลอก
ให้ไปเล่นเลโก้เหมือนครั้งก่อนๆ แต่เอาเข้าจริงดันไม่สนใจของเล่นเลย คงจะเบื่อแล้วมั้ง วันนี้
ดันไปติดใจเสื้อผ้าเด็ก เดินไปทุกร้านเลย แล้วก็หยิบจับเสื้อผ้าแต่ละตัว ถามว่าตัวนี้ของผู้ชาย
หรือของผู้หญิง เดินแผนกเสื้อผ้าเด็กอยู่นาน แล้วไปต่อที่แผนกกีฬา คราวนี้เด็กจิ๋วไปติดใจตรง
แผนกขายเต๊นท์ เค้ามีกางโชว์ไว้สองหลัง สนุกเด็กจิ๋วล่ะ เข้าเต๊นท์นั้นออกเต็นท์นี้ ไปนอนกลิ้ง
เล่น กระโดดไปมา คนขายก็มองแบบไม่ยิ้มเลยนะ คงจะเคืองนิดๆ ทำไมให้เด็กมาเล่นยังงี้ เล่น
อยู่นานมาก พอมาเจอคุณแม่แล้วคราวนี้ไม่ยอมปล่อยคุณแม่อีกแล้ว จะให้คุณแม่อุ้ม ปะป๊าก็ไม่
เอา ตอนแรกกะว่าจะไม่ยอมตามใจแล้ว เด็กจิ๋วเริ่มใช้แผนลงไปนอนกับพื้นกลางห้าง เราทำใจ
แข็งเดินจากมา แต่แล้วเด็กจิ๋วก็เริ่มกรี๊ดลั่นห้าง แล้วแบบนี้จะไม่เสร็จเด็กจิ๋วได้ไง ก็ต้องไปอุ้ม
จนได้
...เด็กจิ๋วนอนกลางวันอยู่ พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็บอกกับคุณแม่ว่า "หนูขอดูหนังแอ๊ปเปิ้ลหน่อยได้
ไม๊"...หา หนังอะไรนะเด็กจิ๋ว..."หนังแอ๊ปเปิ้ล"...คุณแม่งงตาแตก หนังแอ๊ปเปิ้ลคืออะไรอ่ะ เด็ก
จิ๋วเลยเฉลยว่า "ก็ปะป๊าดูหนังฝรั่ง มันยิงกัน น่าากลัวววมกกกกกเลย หนูอยากดูหนังแอ็ปเปิ้ล
มันน่าาาาร๊าาากกกกมากกกๆเลยนะ"...อ๋อ ก่อนที่เด็กจิ๋วจะนอนกลางวัน ปะป๊ากำลังดูหนังฝรั่ง
อยู่จริงๆ เด็กจิ๋วจะมาขอดูด้วย เราก็ไม่ยอมบอกว่าหนังฝรั่งมันน่ากลัว เด็กจิ๋วเลยไปนอนคิดมุก
มาเล่นเอาฮาซะ
๒ ขวบ + ๑๙๓ วัน...จันทร์ ๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปทำพาสปอร์ตกันที่แจ้งวัฒนะ ตอนแรกหวั่นใจนะว่าเด็กจิ๋วจะทำได้ไม๊
กลัวตอนถ่ายรูปนั่นแหล่ะ เค้าลือกันว่าเด็กบางคนต้องทำทั้งวันเลย เพราะตอนจะให้ถ่าย
ก็หลับบ้าง หรือไม่ก็งอแงไม่ยอมให้ถ่าย แต่เด็กจิ๋วทำตัวดีเกินคาด เค้าให้ถ่ายก็ยอมแต่
โดยดี หน้าในรูปบึ้งไปนิด แต่ก็ยังดีกว่าไม่ยอมถ่าย ทำปั๊บเดียวก็เสร็จ เร็วมาก
...เวลาเด็กจิ๋วทำอะไรได้ อย่างใช้ตะเกียบได้ หรือใช้กรรไกรได้ จะพูดว่า "เมื่อก่อนพริมยัง
ทำไม่ได้ แต่ตอนนี้ทำได้แล้ว" อย่างกรรไกรนี้ เราตกใจเหมือนกันจะ คือเมื่อก่อนทำไม่ได้
จริงๆ เอานิ้วเสียบห้อยๆ บังคับไม่ได้เลย แต่วันก่อนนี่ใช้คล่องแคล่วเลย แล้วขำที่วันก่อน
ไปกินข้าวกันที่ทาคูมิ อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็ใช้ตะเกียบได้ขึ้นมาเฉยเลย คีบได้แบบพิการๆหน่อย
แต่ก็ก็คีบของขึ้นมาได้จริงๆ ยังคีบอาหารป้อนปะป๊าอยู่เลย
๒ ขวบ + ๑๙๔ วัน...อังคาร ๑๐ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไปโรงเรียน ไปสายครึ่งชั่วโมงเลยไม่ได้เล่น เพราะปกติครึ่งชั่วโมงแรก
เค้าจะให้เล่นก่อนเหมือนเป็นการวอร์ม วันนี้ไปถึงเริ่มเรียนทันทีเลยเหมือนยังตั้งตัวไม่ทันไม่
ยอมทำตาม teacher บอกเลย แต่ครึ่งหลัง หลังจากได้ข้าวมันไก่ไปสามชามแล้ว เริ่มเข้าที่
เริ่มมีส่วนร่วมเล่นตาม teacher ถึงมาคิดกันว่าที่ปกติเค้าให้ไปเล่นกันก่อนคงเพราะเหตุผลนี้
แหล่ะ คือให้เด็กตั้งตัวก่อน
...ที่โรงเรียน ชั่วโมงศิลปะ เด็กจิ๋วไปแย่งน้องใบชาระบายสี พอเราถามว่าทำไม่ต้องไปแย่ง
ใบชา เด็กจิ๋วตอบว่า "พริมเป็นผู้ใหญ่แล้ว พริมต้องช่วยผู้เล็ก ใบชาเป็นผู้เล็ก"...แหม่ แก่กว่า
เค้าแค่สามเดือนเอง เรียกตัวเองว่าผู้ใหญ่เลยนะ
...วันนี้เด็กจิ๋วชูนิ้วสองนิ้วได้แล้ว ดีใจใหญ่เลย บอกว่าเมื่อก่อนยังทำไม่ได้เลย เดี๋ยวนี้ทำได้
แล้ว แต่ก็ยังต้องใช้ความพยายามอยู่มากถึงจะทำได้
๒ ขวบ + ๑๙๕ วัน...พุธ ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้เด็กจิ๋วเกิดติดปะป๊าขึ้นมา ตั้งแต่ลงจากห้องนอนมาที่ออฟฟิต เล่นของเล่นอยู่ในออฟฟิต
จนถึงเที่ยง ปะป๊าต้องเอารถไปเข้าศูนย์ หลอกล่อเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ ในที่สุดต้องพาเด็กจิ๋ว
ไปด้วย ศูนย์โตโยต้านนทบุรี ที่นี่เค้ามีสไลเดอร์ให้เล่นด้วย พอช่วยหลอกล่อเด็กจิ๋วได้หน่อย
...อยู่ดีๆก็วิ่งมาถามคุณแม่ว่า "คุณแม่มีป๊อกไม๊ คุณแม่มีป๊อกไม๊" คุณแม่งงดิ่ ป๊อกคืออะไร สืบ
ไปสืบมาได้ความว่ามันคือ ป๊อกกี้
...เด็กจิ๋วยังคงชอบขว้างปาข้าวของ ดินสอสีหักหมดเลย วันนี้ก็เอาอีก เขวี้ยงไปหลายรอบจน
ในที่สุดโดนคุณแม่ตีมือไปหลายที เด็กจิ๋วหลังจากโดนตีแล้วก็บอกว่า "คุณแม่นี่ บอกให้ดื้อก็
ไม่ดื้อ"...แปลว่าไรอ่ะ
...รู้สึกว่าหลังจากที่ปรับตารางการใช้ชีวิตให้เด็กจิ๋วนอนเร็วขึ้น อาจจะเป็นหนึ่งสาเหตุที่ทำให้
เด็กจิ๋วเลิกอาละวาดไปก็เป็นได้ เพราะได้นอนเต็มอิ่ม ปกติถ้าง่วงๆถึงจะงอแงอาละวาด ช่วงนี้
จะหลับไปประมาณห้าทุ่มถึงเที่ยงคืน ถ้าเมื่อก่อนนี่เลยเที่ยงคืนทุกวัน อย่างวันนี้ก็หลับไปตั้ง
แต่สี่ทุ่มเลย ส่วนเวลาตื่นที่ตอนแรกตั้งใจจะให้ตื่นเร็วขึ้น แต่เอาเข้าจริงก็ตื่นเก้าโมงอยู่ดี
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วโดนคุณแม่ตีบ่อยมาก ส่วนมากเป็นเรื่องขว้างปาของกับพูดคำไม่ดี วันนี้โดนตี
ไปเกือบสิบทีได้ เวลาโดนตีจะไม่เคยร้องไห้ ได้แต่บอกว่าเจ็บ หน้าตาก็ไม่สลดด้วย เรื่องพูด
ไม่ดีนี่คือชอบติดคำว่า "นิสัยไม่ดี" ว่าคนนั้นคนนี้เวลาไม่ได้ดังใจ น่าจะติดมาจากเจ๊น่า
๒ ขวบ + ๑๙๖ วัน...พฤหัส ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้คุณแม่หาเกมส์ใหม่มาให้เล่นใน iPad รู้สึกว่าเด็กจิ๋วเล่นได้เก่งเกินคาด มีเกมส์ซ่อนแอบ
เกมส์จับคู่ต่างๆ ที่จริง iPad นี่เป็นสื่อการสอนได้ดีมากนะ แต่ไม่รู้ว่ามันจะเข้าข่ายเหมือนการดู
การ์ตูนหรือเปล่า เพราะมันอยู่แต่กับจอสีสรรสดใส ภาพเคลื่อนไหวเร็วๆ คือช่วงนี้หลังจากที่เอา
ของเล่นเสริมพัฒนาการมาให้เด็กจิ๋วเล่นทุกวันแล้วรู้สึกว่าเด็กจิ๋วเริ่มเบื่อแล้วล่ะ เล่นซ้ำเหมือน
เดิมทุกวัน ตอนนี้ไม่ค่อยยอมเล่นแล้ว เลยต้องเปลี่ยนมาเล่น iPad แทน
...ตอนเย็นปะป๊าทำไก่ทอดให้คุณแม่กินกันอยู่ในห้องครัว เด็กจิ๋วเล่นกับอี๊ป้อมในห้องโฮม ตอน
แรกเด็กจิ๋ววิ่งมาห้องครัวรอบหนึ่งแล้ว จะมากินด้วย แต่ยังทำไม่เสร็จเลยกลับไปเล่นต่อ เล่นไป
เล่นมาก็บอกอี๊ป้อมว่าได้ยินเสียงช้อนเก๊งๆดังมาแล้ว แสดงว่าที่ห้องครัวเริ่มกินกันแล้วให้อี๊ป้อม
พามา อี๊ป้อมบอกว่าไม่เห็นได้ยินเลย เด็กจิ๋วได้ยินจริงหรือมั่วไม่รู้ แต่ที่ห้องครัวก็กำลังกินกันอยู่
จริงๆแหล่ะ เด็กจิ๋วก็พุ่งตัวเข้ามาพร้อมกับทำหน้าอยากกินสุดขีด ปกติคุณแม่จะหั่นไก่เป็นคำๆให้
แต่วันนี้เด็กจิ๋วใช้ส้อมแทงไก่แล้วถือขึ้นมากัด คาดว่าจะเลียนแบบปะป๊า แล้วที่สำคัญไม่ชอบที่
เป็นเนื้อๆด้วยนะ ชอบหนังกับแป้งกรอบๆ เหมือนปะป๊าเลย
๒ ขวบ + ๑๙๗ วัน...ศุกร์ ๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันก่อนที่พาเด็กจิ๋วไปทำพาสปอร์ต คุณแม่ลืมดูของตัวเองว่าก็หมดแล้วเหมือนกัน เดี๋ยววันนี้คง
ต้องไปทำใหม่ คือเราวางแผนกันไว้ว่าวันนี้จะไปโดยไม่ได้บอกเด็กจิ๋วนะ แต่เด็กจิ๋วตื่นมาเห็นคุณ
แม่ใส่เสื้อมีปก เลยถามคุณแม่ว่า "คุณแม่จะไปทำพาสปอร์ตเหรอ"...โห รู้อีก คือวันก่อนเราหลอก
เด็กจิ๋วว่าจะไปทำพาสปอร์ตต้องใส่เสื้อมีปก เพราะอยากให้เด็กจิ๋วใส่เสื้อตัวสวยๆไปถ่ายรูป ชอบ
มากเลยนะทำพาสปอร์ตเนี่ยะ คราวก่อนก็ลั้นลาไม่งอแงเลย ให้ถ่ายรูปก็ยอม แล้วที่ชอบอีกอย่าง
ก็ตรงที่ได้แปะนิ้วโป้ง วันนี้ตอนแรกก็กะว่าจะทิ้งเด็กจิ๋วไป แต่เด็กจิ๋วรู้ทันแล้วว่าเราจะไปกัน เลย
ระวังตัวไว้ตลอดเวลา ไม่ยอมให้เราห่าง จนในที่สุดก็ต้องพาไปด้วยอีกจนได้ ไปเซนปิ่นก่อนเพราะ
คุณแม่จะไปตัดผม ระหว่างรอคุณแม่ ปะป๊าก็พาเด็กจิ๋วไปเดินแผนกของเล่น เดินเล่นไปมาเจอม้า
หมุน คือที่แผนกเด็กเค้าจะมีม้าหมุนอันย่อมไว้ให้เด็กเล่น มีม้าอยู่สี่ตัว เด็กจิ๋วขึ้นไปขี่ทุกตัวตัวละ
หลายรอบ มันเป็นม้าหมุนที่ต้องใช้แรงงานมนุษย์หมุนเอานะ ซึ่งก็คือปะป๊านี่แหล่ะ ถือว่าเป็นครั้ง
แรกของเด็กจิ๋วที่ได้นั่งม้าหมุนแล้ว ว่าแต่เด็กจิ๋วไปเห็นก็รู้เลยนะว่าต้องขึ้นไปขี่แล้วให้ปะป๊าหมุน
ยังงงอยู่ว่าเคยเห็นมาจากในหนังหรือยังไง วันนี้กว่าคุณแม่จะตัดผมเสร็จกว่าจะกินข้าวเสร็จ เวลา
หมดซะงั้น เลยไม่ได้ไปทำพาสปอร์ตจนได้
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วบอกว่าปวดฉี่ให้คุณแม่พาไปห้องน้ำ คุณแม่พาไปแล้วแต่ห้องน้ำไม่ว่างเลยยืนฉี่
หน้าห้องน้ำ ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สามารถบอกว่าจะไปฉี่ได้แล้ว หลังจากเลิกใส่เป้อร์
มาได้สองอาทิตย์
๒ ขวบ + ๑๙๘-๑๙๙ วัน...เสาร์ ๑๔, อาทิตย์ ๑๕ กรกฎาคม ๒๕๕๕
ไปหัวหิน --> N'Prim@Swiss sheep farm & Veranda, Huahin
๒ ขวบ + ๒๐๐ วัน...จันทร์ ๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ถามเด็กจิ๋วว่าไปเที่ยวไหนกันมา เด็กจิ๋วบอกว่า "วีแพนด้า" ที่จริงมันคือวีรันด้านะ คง
ไปงงกับหมีแพนด้า
...อี๊ตุ๋มเล่าให้ฟังว่าเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว อี๊ตุ๋มกับเด็กจิ๋วเล่นกันอยู่ เล่นไปถึงเรื่องอี๊ตุ๋มปวด
หัว เด็กจิ๋วถามว่าทำไมถึงปวด อี๊ตุ๋มก็บอกว่า เครียด เด็กจิ๋วรีบพูดขึ้นมาทันทีว่า "เนี่ยะ
ถ้าพูดอีกทีเดี๋ยวโดนตบปาก"...พูดจริงจังทำหน้าทำตา อี๊ตุ๋มก็งงดิ่ว่าอะไรกัน ที่จริงอ่ะ
ก็คือเด็กจิ๋วติดคุณแม่มา เวลาเด็กจิ๋วพูดไม่เพราะ เช่นไอ้บ้า หรือนิสัยไม่ดี คุณแม่ชอบ
บอกว่าถ้าพูดอีกทีเดี๋ยวโดนตบปาก เด็กจิ๋วก็เลยจำไป แล้วตัวเองคงได้ยินอี๊ตุ๋มพูดแล้ว
ไม่รู้จักคำว่า เครียด เลยโมเมว่าเป็นคำหยาบ จะมาตบปากอี๊ตุ๋มซะงั้น ส่วนคุณแม่ก็เจอ
เหมือนกัน วันนี้พูดอะไรกับเด็กจิ๋วไม่รู้ ไม่ได้มีคำหยาบด้วย พูดเสร็จ เด็กจิ๋วก็ "พูดอีกที
เดี๋ยวโดนตบปาก" ขึ้นมาทันที คาดว่าในประโยคที่คุณแม่พูดคงมีคำประหลาดที่เด็กจิ๋ว
ไม่รู้จัก
...เด็กจิ๋วกลับมาเล่าให้อี๊ป้อมฟังว่า "พริมไปให้อาหารแกะ แต่แกะมากินพริม ตลกไม๊"...
เออ ตลกจริง แกะมากินพริมที่ไหน พริมนั่นแหล่ะกลัวไปเอง
๒ ขวบ + ๒๐๑ วัน...อังคาร ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้ที่โรงเรียน ปะป๊าเข้าไปเรียนกับเด็กจิ๋วอีกแล้ว เพราะคุณแม่ไปเดินงานท่องเที่ยว
ที่เค้ามาจัดที่พาราก้อนพอดี วันนี้รู้สึกว่าเด็กจิ๋วตั้งใจเรียนมากขึ้น ถึงแม้ยังไม่ทำตามคุณ
ครูทั้งหมด แต่ก็เริ่มทำบ้าง แล้วที่สำคัญคือไม่วิ่งออกไปนอกวงเลย มีพยายามจะวิ่งไป
บ้างแต่ปะป๊าจับตัวไว้ได้ทัน ปัญหายังเหมือนเดิมคือชอบดูเพื่อนๆ เวลาเพื่อนๆทำอะไร
แปลกๆจะจ้องดูจดจ่อมาก นอกจากจ้องดูเพื่อนแล้ว วันนี้ยังเดินไปจ้องดูหน้าคุณม่เพื่อน
ด้วย คือเค้าเป็นชาวต่างๆชาติหน้าตาแปลกๆหน่อย เด็กจิ๋วไปจ้องจนน่าเกลียดเลย
...เรียนหนังสือเสร็จก็พาเด็กจิ๋วไปกินเป็ดย่างโฟซีซั่น อร่อยสมชื่อจริงๆ เด็กจิ๋วกินเป็ดไป
นิดหน่อย เพราะอิ่มจากข้าวมันไก่ที่โรงเรียนมา
...ปะป๊าเล่นดินน้ำมันกับเด็กจิ๋วอยู่ ปะป๊าเอาดินน้ำมันสองสีมาประกบกัน เด็กจิ๋วเห็นก็พูด
ว่า "อึ๊ย ไม่ได้ มันไม่แทบกัน"...เด็กจิ๋วเป็นแบบนี้ประจำ อะไรที่มันไม่เหมือนกัน หรือไม่
match กัน ก็จะพูดว่าไม่แทบกัน ไม่รู้มาจากไหน เดาว่ามาจากคำว่า เทียบ อย่างเวลา
เล่นแต่งตัวให้ครอบครัวหมี ถ้าใส่เสื้อกับกางเกงไม่ match กัน เด็กจิ๋วก็จะพูดว่า "มันไม่
แทบกัน" เหมือนกัน
...ตอนกลางคืนก่อนนอนจะให้เด็กจิ๋วกินนมกล่องเล็กกล่องหนึ่ง แต่ละวันจะขอนมอันนั้น
นมอันนี้ บางทีก็นมขาว บางทีก็นมเด็ก บางทีก็นมแล็ต บางทีก็นมวัว คือชื่อเรียกจะแตก
ต่างกันตามยี่ห้อต่างๆ นมเด็กก็คือที่กล่องเป็นรูปเด็ก นมวัวก็คือที่กล่องเป็นรูปวัว แต่วัน
นี้เด็กจิ๋วแปลกมาก บอกว่า "ขอกินนมขาวเปรี้ยะ"...นมขาวอ่ะเข้าใจ แต่ไอ้ขาวเปรี้ยะเนี่ย
มาจากไหน
๒ ขวบ + ๒๐๒ วัน...พุธ ๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...สามสี่วันมานี้เด็กจิ๋วเกิดงอแงไม่ยอมลงอ่างอาบน้ำกับปะป๊า ยืนเกาะขอบอ่างดูปะป๊า
เล่นของเล่นในอ่าง แล้วแกล้งทำเป็นมาแหย่ๆเล่นด้วย แต่ไม่ยอมลง คาดว่าจะเป็นการ
เล่นตัวของเค้า เพราะเวลาลงมาแล้วก็หนุกหนานไม่ยอมขึ้น เมื่อคืนนี้ก็ไม่ยอมลงเหมือน
กัน แต่พอจับลงแล้ว เกิดอาละวาดงอแงไม่ยอมอาบน้ำขึ้นมาต้องให้คุณแม่จับยึดแล้วให้
ปะป๊ารีบอาบให้ พออาบเสร็จเลยถามว่าเหตุผลที่ไม่ยอมอาบน้ำคืออะไร เด็กจิ๋วตอบว่า
"เพราะพริมอยากตัวจกกะปก"...ดีใจที่เด็กจิ๋วเริ่มรู้จักคำว่าเหตุผลแล้ว เมื่อก่อนถามว่ามี
เหตุผลอะไรที่ทำอย่างนั้นอย่างนี้ เด็กจิ๋วจะตอบว่า "เหตุผลคือ ห้องนอน" หรือ "เหตุผล
คือห้องนอน"...ทำเอางงเลย
...ช่วงนี้โรคมือ เท้า ปาก กำลังระบาดในหมู่เด็กเล็ก มิน่าล่ะ เมื่อวานที่พาเด็กจิ๋วไปโรง
เรียน มีเด็กน้อยลง ใบบัว ใบชา ไม่มา สงสัยกลัวติดโรค เดี๋ยวเด็กจิ๋วก็ต้องงดไปก่อนจน
กว่าโรคนี้จะเลิกระบาด
...เวลาเด็กจิ๋วขึ้นไปนอนกลางวัน ตื่่นขึ้นมาแล้วไม่ยอมลงมาหาปะป๊ากับคุณแม่ เล่นอยู่
ข้างบน กว่าจะหลอกล่อให้ลงมาข้างล่างได้แต่ละวัน วันนี้ลงมาห้าโมงกว่าแล้ว
...อยู่ๆเด็กจิ๋วก็พูดขึ้นมาว่า "ถ้าเธอทำผิดก็ไม่ถูกต้อง ถ้าเธอทำไม่ผิดก็ถูกต้อง"...ฟังดูที
แรกรู้สึกงงๆเด็กจิ๋วพูดมั่ว แต่คิดไปคิดมา ตรรกะมันถูกต้องนี่หน่า ไม่รู้ไปเอามาจากไหน
๒ ขวบ + ๒๐๓ วัน...พฤหัส ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊าออกไปหาลูกค้า โทรศัพท์เข้ามาเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วรีบพูดคำแรกเลยว่า "ปะป๊ากลับ
มาจับจิ้งจกด้วย" เพราะเมื่อคืนนี้มีจิ้งจกบุกที่นอนเด็กจิ๋วแล้วปะป๊าจับไปปล่อยได้ เด็ก
จิ๋วบอกว่าปะป๊าเก่งสุดยอดเลย
...ตอนกลางวันอาโกวไปรับเฮียโรกลับจากโรงเรียน ไม่สบาย มีตุ่มขึ้นสองเม็ด อาจจะ
เป็นโรค มือเท้าปาก ซึ่งกำลังระบาดอยู่ในขณะนี้ น่ากลัวมาก เฮียโรเริ่มมีอาการไอเมื่อ
วันจันทร์ พอมาวันนี้ก็มีตุ่มขึ้นแล้ว แต่อาม่าบอกว่าอาจะเป็นเพราะร้อนในจากลำใยหนึ่ง
ถุงที่กินไปเมื่อวาน แต่ยังไงก็ตาม คุณแม่กลัวมาก สั่งห้ามเด็กจิ๋วไปบ้านโน้นเด็ดขาด
ส่วนเฮียโรก็ห้ามมาบ้านนี้ด้วย โรคนี้จะหายไปเองหนึ่งอาทิคย์ ไม่รู้ว่าเด็กจิ๋วติดไปหรือ
ยังเนี่ยะ
...ตอนกลางคืน อาบน้ำเสร็จแล้ว เข้าห้องนอนกัน กิจกรรมที่เล่นกันทุกคืนคือขี่ม้า เล่น
ตุ๊กตาเอามาทำเป็นเรื่องเป็นราว จับแต่งตัวบ้าง และล่าสุดมานี่มีเพิ่มอีกหนึ่งอย่างก็คือ
การเล่นขายไอติม ไม่ว่าเด็กจิ๋วจะร้องไห้งอแงยังไง ถ้างัดมุกขายไอติมมาเล่นก็จะหยุด
งอแงทันที ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อขายไอติมให้ปะป๊า ปะป๊าจะสั่งไอติมรสต่างๆ เด็กจิ๋วจะ
เป็นคุณบอยขายไอติมให้(คุณบอยมาจากเรื่องบาร์นี) อุปกรณ์การขายไอติมคืออุปกรณ์
การแต่งหน้าคุณแม่ ที่ดัดขนตาทำเป็นที่ตักไอติม กระบะหรือตะกร้าใส่ของ จะถูกจับเท
ของทิ้ง เอามาเป็นถ้วยไอติม ที่ปัดแก้มทำเป็นช้อนกินไอติม ส่วนตัวไอติมก็คือที่มัดผม
รูปแบบต่างๆ บางทีเอาไอติมใส่โคนที่ทำมาจากหลอดครีมต่างๆ ทั้งหมดนี้เป็นไอเดีย
บรรเจิดของเด็กจิ๋วเอง
...เกมส์ใน ipad ที่เป็นเอเลี่ยนซ่อนแอบแล้วให้เราหา คุณแม่ลงทุนซื้อมาแล้วเพราะเด็ก
จิ๋วชอบมาก เด้กจิ๋วเล่นเก่งจริงๆ คือเอเลี่ยนจะไปแอบตามจุดต่างๆ แล้วให้เราจิ้มหาว่า
อยู่ตรงไหน ปะป๊าเล่นแข่งกับเด็กจิ๋วยังแพ้เด็กจิ๋วเลยอ่ะ
๒ ขวบ + ๒๐๔ วัน...ศุกร์ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนเด็กจิ๋วกับคุณแม่หลับก่อนในห้องนอน ปะป๊าดูหนังในห้องโฮมแล้วตามมาที่หลัง
พอเปิดประตูเข้ามาดู เห็นเด็กจิ๋วนอนแผ่เต็มที่นอนปะป๊า แล้วปะป๊าจะนอนตรงไหนอ่ะเด็ก
จิ๋ว คุณแม่บอกว่าหลับๆอยู่มีอะไรหล่นทับใส่ตัว ปักกก เด็กจิ๋วกระโดดมานอนด้วย แล้วมา
นอนไม่นอนธรรมดานะ นอนแผ่ซะเต็มเตียงเลย คุณแม่เลยปีนลงไปนอนที่นอนเด็กจิ๋ว แล้ว
ปะป๊าเขยิบไปนอนที่นอนคุณแม่ ตอนเช้าคุณแม่บอกว่าปวดตัวไปหมดเลยเพราะว่าที่นอน
เด็กจิ๋วบาง ไม่ค่อยดี
...วันก่อนโน้นที่ไปเห็นเจ๊น่ากินนมกับคอนเฟล็กแล้วเด็กจิ๋วไปขอกินบ้าง ตอนนี้เลยซื้อมา
ให้เด็กจิ๋วกินบ้าง เด็กจิ๋วชอบกินมากเลย โกโก้คลั้นช์
...เมื่อวานเด็กจิ๋วไม่ได้นอนกลางวัน นึกว่าจะหลับเร็วแต่ก็ปาเข้าไปสี่ทุ่ม วันนี้ก็เหมือนเดิม
ไม่นอนกลางวันอีกแล้ว
...ตอนบ่ายๆปะป๊ากับคุณแม่ไปซื้อของเล่นมาให้เด็กจิ๋วเพิ่ม ไปที่ร้านขายส่งที่เคยซื้อล็อต
ใหญ่ไปเมื่อปีที่แล้ว วันนี้ก็ได้ล็อตใหญ่มาอีก มีประมาณ ๑๖ กล่อง มีกล่องใหญ่สุดเป็นชุด
อุปกรณ์ทำครัวแบบอลังการใหญ่โตมาก เห็นเด็กจิ๋วไปยืนเล่นอยู่นานที่คิดส์คลับ
๒ ขวบ + ๒๐๕ วัน...เสาร์ ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ของเล่นร้านไอติมถูกใจเด็กจิ๋วมา แกะออกมาเล่นกันตั้งแต่เมื่อคืน ต่อไปนี้ไม่ต้องใช้
อุปกรณ์แต่งหน้าคุณแม่เป็นร้านไอติมแล้ว เมื่อคืนอาบน้ำเสร็จก็เล่นเป็นชั่วโมงๆจนหลับ
แทบจะหลับคาไอติมเลย คือง่วงจัดเพราะไม่ได้นอนกลางวันแต่ก็อยากจะขายไอติม มี
แบบขายไปขายมาแล้วเบลอ ยืนนิ่งๆคล้ายๆหลับใน ไอติมที่ถืออยู่ในมือหล่นตุ๊บ แต่พอ
รู้ตัวก็ฝืนเล่นต่อไปอีก
...ตอนเช้าตื่นขึ้นมาปั๊บก็หันไปคว้าไอติมที่วางอยู่ข้างที่นอนมาเล่นต่อทันที เริ่มเปิดร้าน
ขายปะป๊ากับคุณแม่ พอตอนสายๆก็รื้อของเล่นที่ซื้อเมื่อวานออกมาเล่นหมดเลย สิบกว่า
กล่อง บางอันยังไม่ค่อยได้เหมือนว่ายังเด็กไป อย่างเช่นโดมิโน่ แต่พวก puzzle ต่างๆ
ใช้การได้ดี เด็กจิ๋วชอบมาก
๒ ขวบ + ๒๐๖ วัน...อาทิตย์ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เสาร์อาทิตย์นี้ไม่ได้ไปไหนเลยเพราะกลัวไปติดโรคมือเท้าปาก อยากจะไปซื้อของกัน
ก็ไม่กล้า ตอนบ่ายๆอากงอาม่ามาหา อาม่าเอาจักรมาเย็บปลอกหมอนข้างให้เด็กจิ๋ว คือ
ปกติจะมีหมอนข้างวางข้างตัวเด็กจิ๋วเวลานอน เอาไว้กันไม่ให้เด็กจิ๋วไปชนกับข้างเตียง
ถ้าไม่มีหมอนข้างนี้ ตอนนอนจะได้ยินเสียงปั้งปั้ง คือเด็กจิ๋วชอบเหวี่ยงขาไปฟาดที่ข้าง
เตียง วันก่อนที่ไปนอนเบียดกันที่ไปเที่ยว คุณแม่บอกว่าเหมือนโดนเด็กจิ๋วซ้อมเลย คือ
เวลาเด็กจิ๋วหลับแล้วพลิกตัวไป เอาแขนเอาขามาฟาดคุณแม่ บางทีจะชอบละเมอลุกมา
กระโดดทิ้งตัวทับคุณแม่
...วันนี้เด็กจิ๋วมาเล่นมุขตบปากอากงอีกแล้ว อากงคุยกับเด็กจิ๋วแล้วแค่หลุดคำว่า ไม่ดี
ออกมาเท่านั้นแหล่ะ เด็กจิ๋วรีบพูดทันที "เดี๋ยวจะตบปากอากงเลยนะ"...โห โหดเกิ้น
...ตอนอากงอาม่าจะกลับบ้านกัน เด็กจิ๋วไม่ยอมปล่อยเลย จะตามเค้าไปด้วย เกาะอากง
อาม่าแน่น ต้องให้อี๊ป้อมไปแคะออกมา อย่างนี้ประจำเลย บางวันก็จะตามอี๊ตุ๋มอี๊นกอี๊กบ
กลับบ้าน เราก็หลอกว่าที่โน่นไม่มีนมกินนะ ไม่มีหมีหมีนะ หลอกอะไรก็ไม่เป็นผล
๒ ขวบ + ๒๐๗ วัน...จันทร์ ๒๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊าออกไปหาลูกค้าทั้งวันเลย กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วก็ไม่สนใจ ไม่ยอมให้กอดไม่ยอมให้
หอมแก้มด้วย งอนหรือเปล่า
...หลังๆมานี่เหมือนว่าเด็กจิ๋วจะเบื่อการอาบน้ำในอ่างกับปะป๊า บางทีก็ไม่ยอมลง ต้องบังคับ
แต่บางทีก็จะไปอาบในห้อง Shower ส่วนวันนี้ไปรื้อกะละมังอาบน้ำสมัยตอนเป็นเบบี๋ออกมา
ใช้ ก็วางกะละมังไว้ในอ่างอาบน้ำแล้วให้เด็กจิ๋วนั่งอาบ แค่ลงไปก็เต็มกะละมังแล้ว
...เด็กจิ๋วชอบกินบะหมี่ลูกชิ้นปลามากๆ เริ่มตั้งแต่ไปกินที่โรงเรียน กลับมาบ้านก็ให้อี๊ป้อมซื้อ
ให้กิน เมื่อวานอากงอาม่าก็ซื้อบะหมี่ร้านอร่อยมาให้ก็กินเกือบหมดชาม มันเยอะมากนะ
๒ ขวบ + ๒๐๘ วัน...อังคาร ๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...คุณแม่ตามหากิ๊ฟอยู่ เด็กจิ๋วถือเล่นแล้วหายไปไหนไม่รู้ สงสัยไปหย่อนไว้ตามรูไหนอีก คุณ
แม่หาไม่เจอเลยถามเด็กจิ๋วว่าเห็นหรือเปล่า เด็กจิ๋วบอกว่า "อยู่นี่ไง" แล้วยื่นมือส่งให้คุณแม่
ปรากฎว่าเป็นมือเปล่า หลอกคุณแม่ แล้วก็โวยวายต่อ "เออ มันหายไปได้ไงอ่ะ ปกติไม่หายนี่
หน่า"...ทำเป็นพูดดี
...วันนี้ตั้งแต่ลงมาที่ออฟฟิต เด็กจิ๋วก็เกาะปะป๊าแน่นไม่ยอมปล่อย ปะป๊าจะทำงานก็ทำไม่ได้
สงสัยเห็นว่าปะป๊าแต่งตัวจะไปหาลูกค้ามั้ง
...คุณแม่เล่นตกปลากับเด็กจิ๋วแล้วเด็กจิ๋วขี้โกง คุณแม่เลยบอกว่า ไม่เล่นด้วยแล้ว ให้เด็กจิ๋ว
เล่นคนเดียว เด็กจิ๋วเอามือมาเท้าคางแล้วพูดว่า "หนูเหงาอ่ะ"
...ตอนเย็นเอาของเล่นชุดครัวมาต่อให้เด็กจิ๋ว อันนี้ซื้อมาตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว ซื้อมาพร้อมของ
เล่นเยอะแยะ แต่กว่าจะแบกขึ้นมาบนห้องได้ หนักมาก ต่อเสร็จแล้วเอาวางไว้ในห้องครัว คือ
เวลาปะป๊าทำกับข้าวก็ให้เด็กจิ๋วทำไปด้วย เด็กจิ๋วชอบมากเล่นใหญ่เลย เราเอาพวกของจาก
ชุดไม้อื่นๆมาใส่ไว้ให้เล่นด้วยกัน มีชุดทำเบเกอรี่กับชุดหั่นผักปลา วันนี้เด็กจิ๋วทำต้มปลากับ
หอย แล้วก็ผัดผักใส่เบค่อน ตอนที่ปะป๊ากับคุณแม่ช่วยกันต่อตู้ครัวกัน ต่อไปได้หน่อย เด็กจิ๋ว
ก็แอบมานั่งทับชั้น หักเลย ไม่แตกไปหน่อย ยังไม่ทันเริ่มเล่นก็จะเสียแล้ว
๒ ขวบ + ๒๐๙ วัน...พุธ ๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนขึ้นไปหาของเล่นชุดไม้ที่ดาดฟ้ากัน คือไม่ได้ขึ้นไปเป็นเดือนๆแล้วเพราะรอช่างตู่อยู่
แอร์เสียมานานยังหาอะไหล่มาซ่อมไม่ได้ ลองให้เด็กจิ๋วขี่จักรยานให้ดู เพราะมีคันที่อาม่าซื้อ
มาให้แล้วสูงไป กับคันที่ซื้อมาใหม่อันเล็กแต่ยังไม่ค่อยได้ขี่เพราะแอร์มาเสียซะก่อน ปรากฎ
ว่าเด็กจิ๋วขี่คันของอาม่าได้แล้วอ่ะ กลายเป็นว่าคันเล็กซื้อมาไม่ได้ใช้อ่ะดิ่ ให้เด็กจิ๋วขี่โชว์ ดัน
ขี่ถอยหลังใหญ่เลย เดินหน้าไม่ได้
...เมื่อวานไปค้นเจอหนังสือที่ซื้อเก็บไว้นานแต่ยังไม่ได้ให้เล่น เล่มหนึ่งเป็นหนังสือกิจกรรม
ต่างๆในแต่ละวัน แล้วมีตัวแม่เหล็กมาแปะๆตามรูปต่างๆ เอามาให้เด็กจิ๋วเล่นก็เล่นพอได้ แต่
ตรงนาฬิกายังแปะไม่ถูกเพราะยังดูตัวเลขไม่เป็น อีกเล่มหนึ่งเป็นหนังสือ popup อันนี้เด็กจิ๋ว
ชอบมากที่สุด คุณแม่เล่นให้ดูรอบหนึ่งแล้วติดใจ ขอต่ออีกเป็นสิบๆรอบ ปะป๊าเล่นก็ไม่สนุก
เท่าคุณแม่ ตอนแรกจะอ่านนิทานให้หลับ กลายเป็นว่าตั้งหน้าตั้งตาดูไม่ยอมหลับ เราต่อรอง
ว่ารอบสุดท้ายแล้วนอนนะ ปากก็บอกว่าโอเค แต่พอจบแล้วก็ขอต่ออีก จนสุดท้ายคุณแม่ใช้
แผนแกล้งตายกับปะป๊า เด็กจิ๋วลงมานอนหน้าคุณแม่ เอาหน้าแนบหน้าแล้วร้องไห้สะอื้นแบบ
เสียใจหนักมากที่คุณแม่ไม่ยอมเล่นต่อ จนสุดท้ายคุณแม่ก็เสียท่าอีก เมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็
เลยเที่ยงคืน ตื่นมาตอนเช้าเด็กจิ๋วยังคว้ามาเล่นต่อ แล้วขอเอาลงมาที่ออฟฟิตต่ออีก
๒ ขวบ + ๒๑๐ วัน...พฤหัส ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ของเล่นที่ซื้อล็อตใหม่มา พวกที่เป็นตัวต่อ puzzle ต่างๆ เด็กจิ๋วชอบเล่น แล้วก็ทำได้ดีด้วย
แต่ถ้าพวกที่เกี่ยวกับตัวเลยอ่ะ ขอบายเลย วันนี้เล่นของเล่นเปลี่ยนไปมาหลายชิ้น จนถึงอันที่
เป็นนาฬิกา เด็กจิ๋วรีบโวยวาย "ไม่เอา หนูไม่เล่นอันนี้"...ปะป๊าก็พยายามยัดเยียดเรื่องตัวเลข
เรื่องการนับ จนคุณแม่บอกว่า พอเหอะ เดี๋ยวจะยิ่งแย่ใหญ่ จะกลายเป็นปมว่าไม่ชอบเพราะว่า
ไปบังคับ
...อี๊ป้อมเอาบะหมี่ลูกชิ้นปลา อาหารสุดโปรดให้เด็กจิ๋วกิน พอเด็กจิ๋วกินเสร็จก็บอกอี๊ป้อมว่า
"ขอบคุณนะอี๊ป้อม ที่ช่วยชีวิตหนูไว้"...แค่เอาบะหมี่ให้กินนี่ ถึงกับเป็นการช่วยชีวิตเลยเหรอ
...เด็กจิ๋วเวลานอนตอนกลางคืนจะยุ่งวุ่นวายกับคุณแม่มาก อย่างแรกคือต้องให้คุณแม่นั่งเฝ้า
ดูพริมหลับทุกวัน ถ้าเผลอหลับก่อนก็จะโวยวายปลุกขึ้นมาดูต่อ แล้วก็จะมีบางวันที่สั่งให้คุณ
แม่มานอนข้างๆ แต่พอนอนไปนอนมาก็โวยวายอีกบอกว่า เบียดจัง ไล่คุณแม่ไปนอนที่ปลาย
เตียง
๒ ขวบ + ๒๑๑ วัน...ศุกร์ ๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าปะป๊าออกจากบ้านก่อนเด็กจิ๋วตื่น ไปประชุมที่ลูกค้าการไฟฟ้านครหลวง เด็กจิ๋วตื่น
มาแล้วหาปะป๊าไม่เจอเลยถามคุณแม่ คุณแม่บอกว่าไปไฟฟ้า เด็กจิ๋วก็ร้องขอจะตามไปด้วย
ให้คุณแม่โทรหาปะป๊าให้หน่อยบอกว่าพริมจะไปด้วย แล้วพอลงมาที่ออฟฟิต ก็ไปบอกอี๊ตุ๋ม
อีกว่าให้พาไปไฟฟ้าหน่อย พริมจะไปไฟฟ้า
...ตอนสายๆเล่นกับอี๊ตุ่ม เล่นไปเล่นมาเพลินมือไปตบตีอี๊ตุ๋ม เด็กจิ๋วเลยโดนคุณแม่จัดการไป
ทีหนึ่ง เด็กจิ๋วทำหน้าจ๋อยมาขอโทษคุณแม่ พร้อมกับพูดว่า "แม่...หนูขอโทษ หนูขอกินลอด
ช่องหน่อยได้ไม๊"...คือที่แท้จะมาขอกินลอดช่องของอี๊นกแหล่ะ ไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดอะไร ทุก
วันนี้ก็ยังตบตีอี๊ป้อมเป็นหลัก คุณแม่ก็บ่อย แต่กับปะป๊านี่ไม่ค่อยกล้า ทั้งๆที่ปะป๊าไม่เคยตี
เด็กจิ๋วเลยนะ มีแต่คุณแม่ที่ตีเกือบทุกวัน แสดงให้เห็นว่าการตีลูกไม่ได้ผลเลย
...เดี๋ยวนี้ปะป๊าได้รับหน้าที่แปรงฟันให้เด็กจิ๋ว เมื่อก่อนคุณแม่แปรงให้ทุกวัน แต่เด็กจิ๋วบอกว่า
เจ็บ หลังจากที่ปะป๊าลองแปรงให้ทีหนึ่งแล้วติดใจ บอกว่าปะป๊าแปรงนุ่มมมมมากเลย กลาย
เป็นว่าปะป๊าต้องแปรงให้ทุกวัน แต่จะสะอาดหรือเปล่าไม่รู้นะ
...กลางวันเด็กจิ๋วได้กินลอดช่อง น่าจะเป็นครั้งแรกในชีวิต กินแล้วติดใจ ตอนเย็นให้อี๊ป้อมไป
ซื้อมาให้กินอีก แต่ว่าฝนตกหนัก เราเลยบอกว่าเดี๋ยววันหลังซื้อให้กิน วันนี้ฝนตกไปซื้อไม่ได้
เด็กจิ๋วไม่ยอม อี๊ป้อมก็เลยกางร่มไปซื้อมาให้กินจนได้ เด็กจิ๋วคิดว่าน้ำกระทิในลอดช่องคือนม
เวลากินก็จะบอกว่าต้องกินนมเข้าไปด้วย จะได้ตัวโตๆจับไฟถึง
...ตอนเย็น ปะป๊าเปลี่ยนหลอดไฟอยู่ ถอดหลอดเก่าออก ระหว่างกำลังจะใส่หลอดใหม่ คุณแม่
ก็ร้องโวยวายว่าเด็กจิ๋วฉี่ราดให้มาช่วย กลับมาอีกที เห็นเด็กจิ๋วกำลังเอาหลอดไฟที่เป็นแบบ
วงแหวนกลมๆมาใส่เองเล่นฮูลาฮู้บ คุณแม่ร้องกรี๊ดพุ่งตัวเข้าชาร์ตโดยด่วน น่ากลัวมาก ว่าแต่
มันก็คล้ายฮูลาฮู้บอยู่เหมือนกันนะ
...พรุ่งนี้เด็กจิ๋วจะได้ไปทะเลอีกแล้ว ไม่โม้ให้พี่มิตรฟังใหญ่ว่า "สระว่ายน้ำ ก้างงงมากเลย" ฮา
ไม๊ล่ะ จะโม้ก็ยังพูดผิด กว้าง ไม่ใช่ ก้าง
๒ ขวบ + ๒๑๒-๒๑๓ วัน...เสาร์ ๒๘, อาทิตย์ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ไปเที่ยวกับพี่โนพี่โน่ --> N'Prim@Nishaville, Prachuab
๒ ขวบ + ๒๑๔ วัน...จันทร์ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้อนุญาตให้เฮียโรเข้าพบเด็กจิ๋วได้แล้ว ไม่ได้เจอกันอาทิตย์หนึ่งเลย เพราะ
คิดว่าไจโรเป็นโรคมือเท้าปาก แค่สงสัยว่าจะเป็นเท่านั้นแหล่ะ คุณแม่ก็สั่งห้ามเจอ
เฮียโรเด็ดขาด ห้ามพาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้นด้วย อาม่าก็เลยไม่ได้เจอเด็กจิ๋วไปด้วย
เหมือนกัน วันก่อนยังแอบแวะมาหาเด็กจิ๋วที่ออฟฟิต บอกว่าคิดถึง ปรากฎว่าไจโร
ไม่ได้เป็นโรคมือเท้าปากแต่อย่างใด ที่มีตุ๋มขึ้นในปากเป็นเพราะกินลำใยเยอะเกิน
เลยร้อนใน
...เด็กจิ๋วมาเล่าให้อี๊ตุ๋มฟังเรื่องที่ไปเที่ยว เรื่องที่ไปแกล้งพี่โน่ เล่าว่าไปแย่งกบของ
พี่โน่ไป เอาไปถือไว้เฉยๆ พี่โน่ร้องไห้ คือฟังแล้วขำที่เดี๋ยวนี้สามารถเล่าเหตุการณ์
เป็นเรื่องเป็นราวได้แล้ว และที่สำคัญ เป็นการแฉ่พฤติกรรมไม่ดีของตัวเองอย่างน่า
ชื่นตาบาน ชอบแกล้งคนอ่ะ
...วันนี้เห็นเด็กจิ๋วเล่น ipad เกมส์ zoo train ที่ให้ลากรูปไปวางตามตำแหน่งต่างๆ
รู้สึกว่าวันนี้เด็กจิ๋วเล่นได้คล่องแคล่วมาก เล่นแบบเร็วจี๋ อาจจะเป็นเพราะปะป๊าเคย
สอนไว้ให้ใช้นิ้วลากไปมาเร็วๆ คือเล่นแข่งกันว่าใครทำได้เร็วกว่ากัน
...ตอนกลางคืน เปลี่ยนผ้าปูที่นอนกัน เปลี่ยนเหนื่อยมากเพราะเด็กจิ๋วก่อกวนตลอด
เวลา เด็กจิ๋วพยายามจะช่วยเราทุกอย่าง เห็นเราทำอะไรก็จะทำให้ จะช่วยถอด ช่วย
ใส่ ทำได้ที่ไหน ที่นอนใหญ่เบ้อเร่อ หรืออย่างเวลาที่เราจะเอาของไปเก็บ เอาไปทิ้ง
เด็กจิ๋วก็จะรีบมาแย่งทำ ถ้าไม่ให้ทำก็จะโมโห "เดี๋ยวพริมทำให้...ปะป๊าเนี่ยะ พูดก็ไม่
เชื่อพริมเลย หึอ โกรธแล้วนะ"
๒ ขวบ + ๒๑๕ วัน...อังคาร ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊าออกจากบ้านแต่เช้าก่อนเด็กจิ๋วตื่นอีกแล้ว เด็กจิ๋วตื่นมาไม่เห็นปะป๊า ก็ถาม
คุณแม่ว่าปะป๊าไปไหน คุณแม่บอกว่าปะป๊าไปประชุม แล้วก็ร้องไห้หาปะป๊า พอตอน
สายๆหน่อยก็ให้คุณแม่โทรตามปะป๊าว่าจะกลับหรือยัง แต่ปะป๊าต้องไปหาลูกค้าทั้ง
วันเลย พอตอนเย็นกลับมาบ้าน ก็ออกไปตีเทนนิสกับคุณแม่อีก กว่าจะเจอเด็กจิ๋วก็
ตอนทุ่มหนึ่งเลย เวลาปะป๊าไม่อยู่ก็ร้องหา แต่พอกลับมาหาแล้วดันไม่เอาปะป๊าและ
...ที่ต้องหนีเด็กจิ๋วไปตีเทนนิสกันก็เพราะปะป๊ากับคุณแม่รู้สึกว่าร่างกายอ่อนแอ ไม่
ได้ออกกำลังกายมาหลายปีแล้ว ตัวก็อวบอ้วนซะ กีฬาที่ชอบเล่นกันตั้งแต่ก่อนเด็ก
จิ๋วเกิดก็มีเทนนิสอย่างเดียว เมื่อก่อนตีประจำแต่คอร์ดเจ๊งไปแล้วหาคอร์ดยากมาก
ตอนนี้กลับมาตีหลังจากห่างหายไปหลายปี ปะป๊าโอเคเลย แต่คุณแม่เดี้ยงๆอยู่
...เดี๋ยวนี้สามารถสั่งเด็กจิ๋วเปิดปิดไฟในห้องโฮมได้แล้ว เปิดปิดได้ถูกดวงซะด้วย
มีอยู่ตั้งหกดวง แล้วก็สามารถเปิดปิดแอร์ได้แล้ว วันนี้บอกว่าเด็กจิ๋วเปิดแอร์หน่อย
เด็กจิ๋วได้ยินก็เดินไปหยิบรีโมทแอร์มา ชี้ไปที่เป้าหมาย แล้วกดเปิด ปิ๊ด แล้วก็วาง
รีโมทลงเรียบร้อย คือทำท่าทางแบบคล่องมาก ไม่มีลังเล ไม่งงเลย
...ตื่นแต่เช้าเลย เพราะเมื่อคืนหลับไปตั้งแต่สองทุ่มกว่า โชคดีที่ปะป๊าก็หลับไปก่อนเด็กจิ๋ว
อีกเมื่อวานนี้ เช้านี้เลยมีแรงตื่นมารับมือเด็กจิ๋วแต่เช้า ตื่นมาก็ลั้นลาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ คง
แบบว่าคึกต่อเนื่องมาจากที่ไปเที่ยว ลงมาที่ออฟฟิต อี๊ตุ่มยังบอกเลยว่าทำไมวันนี้คึกคักจัง
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินข้าวด้วยที่เซนลาด ปะป๊าต้องเอาแว่นตาไปซ่อมเพราะเด็กจิ๋ว
ทำเจ๊งที่ตอนไปเที่ยว ที่ร้านแว่นเค้าซ่อมให้ฟรีแถมคนขายยังชมด้วยว่าเด็กจิ๋วสวย แต่อันนี้
ไม่เชื่อหรอก วันนี้เด็กจิ๋วคึกจริงด้วย วิ่งตามจับแล้วเหนื่อยมาก จะซื้อของอีกหลายอย่างยัง
ต้องเปลี่ยนใจไม่ซื้อแล้ว เพราะถ้าหยุดซื้อของทีไรก็ต้องอีกยาวกว่าจะตามเด็กจิ๋วกลับมาได้
เวลาเดินไปตามทาง เด็กจิ๋วชอบแว่ะเข้าไปในร้านค้าแต่ละร้าน ไปเดินซอกซอยยืนดูของใน
ร้าน คงจะสนุก เราลองใช้แผนตรงข้าม แบบเวลาจะให้ไปซ้ายก็บอกว่าให้ไปขวาแทน มันก็
ใช้ได้บ้างนะ แต่ก็ไม่ทุกที เพราะบางทีบอกไปซ้าย เด็กจิ๋วดันเชื่อขึ้นมาเดินไปทางซ้ายเฉย
เลย แล้วแต่อารมณ์มากกว่า วิธีที่ดีที่สุดคือวิ่งแข่งกัน ตอนที่คุณแม่แวะซื้อโดนัทมาฝากพี่ๆ
เด็กจิ๋วไปเดินจับโน้นจับนี้ไปเรื่อย เจอร้านไอติม มีไอติมปลอมอันใหญ่วางอยู่ เด็กจิ๋วไปจับ
ลูบๆคลำๆสักพักป้ายพลาสติกของร้านตกลงมาแตก ปะป๊าต้องไปขอโทษแล้วบอกว่าจะชด
ใช้ให้แต่เด็กที่ร้านบอกว่าไม่เป็นไร บอกให้เด็กจิ๋วขอโทษ เด็กจิ๋วก็ไม่ยอม บอกว่าหนูไม่ได้
จับโดนป้าย หนูแค่จับไอติมเฉยๆ แต่ปะป๊าก็ไม่แน่ใจนะว่าเด็กจิ๋วทำตกจริงคือจับไอติมแล้ว
มือไปโดนป้าย หรือป้ายตกมาเองจริงๆ
...เหมือนอาการชอบเขวี้ยงปาข้าวของมันกลับมาฮิตอีกหรือไงเนี่ยะ ช่วงนี้เป็นบ่อยมาก คือ
เขวี้ยงเฉยๆเลย ทั้งอารมณ์ดีและอารมณ์ไม่ดี บางทีก็อยากท้าทาย วันนี้ก็เอาดินสอสีเขวี้ยง
เล่น สีเทียนหักเลยด้วย
๒ ขวบ + ๑๘๗ วัน...อังคาร ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ช่วงนี้อาการติดอี๊ป้อมเป็นหนักมาก เมื่อก่อนยังงอแงหาอี๊ป้อมตอนจะนอน แต่เมื่อวานนี้หา
อี๊ป้อมตั้งแต่หัวค่ำเลย ขนาดว่ามีเจ๊น่ากับเฮียโรมาเล่นด้วยยังไม่เอาเลย ลากอี๊ป้อมมาให้มา
นั่งข้างๆเกาะเอาไว้ คืออยากเล่นกับพี่ๆแต่ยังเป็นห่วงกลัวอี๊ป้อมหนีไป
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วบอกให้คุณแม่ถอดเสื้อเด็กจิ๋วหน่อย คุณแม่ถามว่าถอดทำไม เด็กจิ๋วชี้ไปที่
โรลออนแล้วบอกว่า "หนูอยากทาอันนี้บ้าง" คุณแม่เลยแกล้งทาปลอมๆให้ เด็กจิ๋วบอกว่าไม่
เอา ให้เปิดฝาด้วยซิ คุณแม่เลยเปิดฝาแล้วแตะไปทีหนึ่ง
...วันนี้เริ่มเลิกเป้อเด็กจิ๋วแล้ว ตอนนั้นเคยเลิกทีหนึ่งแล้วไม่สำเร็จ แค่ครึ่งวันก็เปลี่ยนกางเกง
ไปสิบกว่าตัว เป็นเพราะตอนนั้นดูดน้ำจากขวด วันหนึ่งนอนดูดเยอะมาก แต่เดี๋ยวนี้กินน้ำน้อย
ลง ฉี่ก็น้อยลง แบบนี้น่าจะเหมือนคนปกติหน่อย วันนี้เด็กจิ๋วไม่ได้ฉี่เลยตั้งแต่เช้าจนถึงเกือบ
เที่ยงก็มายืนแอบเรา โผล่แต่หน้ามาเป็นระยะๆ นึกว่าเล่นซ่อนแอบ ปรากฎว่ายืนฉี่อยู่ คุณแม่
ถอดกางเกงออกมา มีอึ๊แถมตกลงมาอีกก้อนหนึ่ง เลอะเบาะนอนด้วย เละเทะมากอ่ะ
๒ ขวบ + ๑๘๘ วัน...พุธ ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วเดินไปที่โต๊ะพี่เคนแล้วถามพี่ต๊อบว่าพี่เคนไปไหน พี่ต๊อบก็แกล้งบอกว่า วัน
นี้พี่เคนมาสาย ถ้าพี่เคนมา ให้น้องพริมว่าพี่เคนเลยนะ ทำไมมาสาย เด็กจิ๋วได้ยินก็พูดกลับว่า
"ตลกแล้ววว" แล้วเดินจากมา พี่ต๊อบงงไปเลย
...ตอนกลางวันพี่ๆสั่งข้าวกลางวันกับอี๊ป้อมกัน พอมาถึงเด็กจิ๋ว อี๊ป้อมถามว่าเด็กจิ๋วกินอะไร
เด็กจิ๋วหันมาตอบว่า "หมูกระเพรา" ตอบแบบผู้ใหญ่เลย เด็กจิ๋วสั่งมา อี๊ป้อมก็จัดให้ พอเอา
มาให้กินแล้วเด็กจิ๋วบอกว่าเผ็ดๆ คือสั่งแบบไม่ใส่พริกไปแต่ว่ามีเศษพริกติดมานิดหน่อย
...เด็กจิ๋วเล่นเป็น teacher สอนคำศัพท์ภาษาอังกฤษ หยิบตุ๊กตาวัวขึ้นมาแล้วพูดว่า "Cow"
แล้วก็ตามด้วยตุ๊กตาหมีพู พร้อมกับพูดว่า "Pooh" ก็พอไปได้นะ แต่อันสุดท้ายนี่ดิ่ ฮามากๆ
ไปหยิบตุ๊กตาหมีหมีสุดรักขึ้นมาแล้วพูดว่า "Meee" คือพูดว่าหมี แต่ออกแอคเซ่นอังกฤษอ่ะ
...ปกติก่อนนอนปะป๊าจะเล่านิทานแบบแต่งสดให้ฟังทุกคืน วันนี้เด็กจิ๋วเอาบ้าง ระหว่างที่เล่น
แม่ลูกกัน คือเด็กจิ๋วให้ตัวเองเป็นแม่ แล้วให้คุณแม่เป็นลูก คุณลูกก็บอกว่าคุณแม่เล่านิทาน
ให้ฟังหน่อย เด็กจิ๋วในบทบาทคุณแม่ก็เลยเล่าว่า "มีจิ้งจกตัวหนึ่ง ... ตกลงมา ... แล้วมีหมา
ป่าตัวหนึ่ง มากินจิ้งจก ... แล้วมีหมาป่า .... อีกตัวหนึ่งมา....." เล่าเป็นเรื่องเป็นราว เก่งมาก
๒ ขวบ + ๑๘๙ วัน...พฤหัส ๕ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าช่วงนี้เด็กจิ๋วไม่โหดแล้วนี่ ไอ้ประโยคเหวี่ยงๆ "ถ้าอย่ามาทำแบบนี้" ไม่
ได้ยินมาเป็นอาทิตย์แล้ว อยู่ๆก็หายไปเอง สงสัยแค่เป็นไปตามอายุเค้าแหล่ะ ตอนแรกเป็น
ห่วงจนเป็นสาเหตุให้ไปโรงเรียน จะว่าไปโรงเรียนแล้วหายก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเว้นช่วงไม่ได้
ไปนานเลย เพราะเด็กจิ๋วไม่สบายบ้างคุณแม่ไม่สบายบ้าง ติดงานบ้าง ไปเที่ยวบ้าง อาทิตย์
ที่แล้วไปวันเดียว อาทิตย์นี้ยังไม่ได้ไปเลย เมื่อเช้าก็กะว่าจะไปอยู่ แต่คุณแม่บอกว่าไม่ค่อย
สบาย (หรือขี้เกียจก็ไม่รู้นะ) ก็เลยเบี้ยวไปอีก ช่วงนี้ปัญหาของเด็กจิ๋วก็จะเหลือเรื่องการต่อ
ต้าน บอกซ้ายจะไปขวา ให้ทำอะไรจะไม่ยอมทำ ก็เป็นไปตามอายุเค้าแหล่ะ อันนี้หลายๆตำ
ราก็บอกไว้อย่างงั้น
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินบุฟเฟ่ต์ที่ทาคูมิ ร้านญี่ปุ่นร้านโปรดของปะป๊ากับคุณแม่ เด็กจิ๋ว
กินไม่ค่อยได้เยอะ มั่วแต่วิ่งเล่นไปมาในห้อง คือเราจองแบบห้องส่วนตัว โต๊ะหลุม เด็กจิ๋วสนุก
มาก ชอบไปเลื่อนประตูเล่นด้วย พี่เค้าก็เดินมาถามว่าจะสั่งอะไร...ไม่ได้สั่งหรอก น้องเปิดเล่น
ที่กินไปก็มีปูอัด กุ้งเทมปูระ โซบะ ไข่ตุ๋น ไอติม ตอนจะกลับน่าโมโหมาก เด็กจิ๋วไม่ยอมออก
จากห้อง ยืนนิ่งอยู่ในห้องคนเดียว ต้องหลอกล่อตั้งนาน แล้วพอเข้าลิฟท์ก็ไม่ยอมออกมาจาก
ลิฟท์อีก พี่ๆเค้ารอจะเข้าลิฟท์กันเต็มเลย แบบนี้แหล่ะที่เรียกว่าอาการต่อต้าน
๒ ขวบ + ๑๙๐ วัน...ศุุกร์ ๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไปโรงเรียน เพิ่งเคยไปวันศุกร์ครั้งแรก เค้าบอกว่าวันศุกร์เด็กจะเยอะกว่า
วันจันทร์ถึงพฤหัส ไม่รู้เพราะอะไร แต่วันนี้ไปแล้วเจอเด็กเยอะกว่าวันธรรมดาแค่สองคนได้ไม่
เหมือนวันเสาร์ที่มีสิบกว่าคนเลย ครั้งนี้เด็กจิ๋วยอมเข้าไปเรียนกับปะป๊า ปะป๊าเคยเข้าไปครั้ง
แรกทีเดียวเอง หลังจากนั้นเด็กจิ๋วไม่ยอมเลย เริ่มต้นคลาสด้วยการพูดสวัสดีกัน แล้วจะปล่อย
ฟรีไปวิ่งเล่น ตอนแรกเด็กจิ๋วไม่ยอมไปเล่นเลย ทำท่ากลัว เกาะปะป๊าไว้ตลอด ส่วนเพื่อนๆคน
อื่นก็วิ่งเล่นกันลั้นลา ต้องรอจนผ่านไปสักระยะถึงจะกล้าไปเล่น teacher ปุ้ยบอกว่าเป็นเพราะ
เด็กจิ๋วไม่ได้มาต่อเนื่องทุกวัน พอมาแต่ละครั้งก็ต้องใช้เวลาปรับตัวนิดหนึ่ง วันนี้มีเด็กคนอื่นที่
กรี๊ดร้องไห้จนต้องพากันไปปลอบนอกห้องสองคน เด็กจิ๋วเคยเป็นตอนครั้งที่สองทีเดียว ครั้ง
อื่นๆไม่เป็นอีกแล้ว teacher บอกว่าแบบเก่งแล้ว เด็กคนอื่นบางคนร้องไห้สองเดือนถึงจะเลิก
ปะป๊าสังเกตุดูแล้ว พวกวิชาของเล่น กับวิชากินข้าวจะเก่งกาจมาก ส่วนวิชาการพวกสอนนับ
เลข สอน ABC จะไม่ยอมทำเลย แบบนี้เหมือนจะมีแว่วไม่ดีแล้วนะ กลัวว่าจะเป็นเด็กไม่ชอบ
การเรียนแบบเจ๊น่า
๒ ขวบ + ๑๙๑ วัน...เสาร์ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานเพิ่งตัดสินใจว่าวันนี้จะไปเที่ยวกัน ว่าแล้วตอนตีหนึ่งก็ออกเดินทางไปชัยภูมิทันที
ไปดูทุ่งดอกกระเจียว ไปเช้าเย็นกลับไม่ได้นอนค้าง ที่นี่ปะป๊าเคยไปมาแล้วสามครั้ง ทีแรก
คุณแม่งอแงจะไม่ยอมไปเพราะที่ทุ่งต้องเดินหลายกิโลอยู่ สุดท้ายยอมไปเพราะหลอกเอาอี๊
ป้อมไปด้วย หวังจะให้อุ้มเด็กจิ๋ว
...เราไปถึงที่ทำการอุทยานน้ำตกไทรทองประมาณตีห้า เด็กจิ๋วตื่นขึ้นมาตอนประมาณตีสี่ได้
เป็นตอนที่ปะป๊ากำลังขับรถเข้าทางวิบาก คือขับตาม GPS อย่างเดียวอ่ะ มันพาเข้าทางลัด
ชนบท ทางกระดึกกระดักตลอดหลายกิโล
...จอดรถไว้ที่ทำการฯแล้วต้องนั่งรถกระบะต่อขึ้นไปบนทุ่ง ค่ารถคนละ ๖๐ บาทไปกลับ แต่
เราเหมารถทั้งคันเลย ๕๐๐ บาท เพราะไม่อยากรอคนอื่น กลัวขึ้นไปสาย ที่จริงแล้วจะขับรถ
ขึ้นไปบนุท่งเองก็ได้ แต่ต้องใจกล้าหน่อย เพราะมีช่วงหนึ่งต้องขับผ่านธารน้ำ อี๊ป้อมกับเด็ก
จิ๋วได้นั่งข้างคนขับ ส่วนปะป๊ากับคุณแม่เกาะกระบะนั่งไป พอขับขึ้นไปได้หน่อย อากาศเริ่ม
หนาวเย็นมาก มีหมอกลงด้วย ตอนแรกเด็กจิ๋วจะมานั่งที่กระบะด้วย มีหวังหนาวตายแน่ๆ
...ลงจากรถกระบะ เราก็เริ่มเดินกันเลย จุดหมายแรกคือทุ่งหนึ่ง ระยะ ๒ กิโล ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋ว
เดินไปได้ค่อนทาง แล้วก็ปล่อยให้ลงเดินเอง เด็กจิ๋วเดินไปได้หน่อย ก็ไม่ยอมเดินแล้ว อ้อน
คุณแม่บอกว่า "ก็หนูเดินมาเยอะแล้ว หนูเหนื่อย หนูให้คุณแม่อุ้มหน่อยได้ไม๊" คุณแม่ก็เลยจำ
ยอมต้องอุ้ม ไปๆมาๆเด็กจิ๋วเอาแต่คุณแม่อีกแล้วครั้งนี้ ไม่ยอมให้ปะป๊ากับอี๊ป้อมอุ้ม ในที่สุด
มันก็เป็นไปตามที่คุณแม่คาดการณ์ไว้ ที่ไม่อยากจะมาก็เพราะอย่างงี้นี่แหล่ะ ต้องแบกเด็กจิ๋ว
เดิน เป็นทางป่าทางเขาอีกต่างหาก
...เด็กจิ๋วไม่ค่อยสนใจทุ่งดอกกระเจียวเท่าไหร่ คงจะยังดูไม่เป็น สนใจอยู่แต่พื้นทางเดิน คง
สงสัยว่าทำไมที่พื้นมีก้อนหิน ก้อนเล็กก้อนใหญ่
...ออกจากทุ่งดอกกระเจียวที่น้ำตกไทรทองแล้วไปต่อกันที่ทุ่งดอกกระเจียวป่าหินงาม ขับ
รถต่อไปอีกประมาณชั่วโมงหนึ่ง ที่นี่คนเยอะกว่าที่แรกมาก เค้ามีรถรางขับรับส่งพาเที่ยวใน
บริเวณ คราวนี้เด็กจิ๋วก็ไม่ยอมเดินอีกแล้ว เกาะคุณแม่คนเดียว ตอนแรกๆเราใช้แผนหลอกว่า
ให้เชื่อฟังนะ อย่าดื้อนะ เดี๋ยวพี่ยามจะมาว่าเอานะ คือแถวนั้นจะมีเจ้าหน้าที่คอยควบคุมดูแล
เวลามีใครเดินเข้าทุ่งก็จะเป่านกหวีดเพราะตะโกนเสียงดังลั่นน่ากลัวมาก หลังจากที่ใช้แผน
พี่ยามกับเด็กจิ๋วไปได้ไม่นาน เด็กจิ๋วก็ใช้แผนซ้อนแผนกลับ บอกว่า "คุณแม่อุ้มหนูเดี๋ยวนี้ถ้า
ไม่อุ้มหนูจะกรี๊ดเสียงดังให้พี่ยามได้ยิน แล้วพี่ยามจะมาว่านะ"
...คาดว่าเด็กจิ๋วคงจะง่วงด้วยแหล่ะเลยงอแงมาก คือพาเด็กจิ๋วมาแบกเป็นสัมภาระจริงๆเลย
ตัวเด็กจิ๋วเองไม่ได้สนใจทุ่งดอกไม้แม้แต่นิดเดียว อี๊ป้อมที่กะว่าจะให้มาช่วย ก็ช่วยได้หน่อย
เดียวเอง มีบางครั้งที่ปะป๊าจะช่วยอุ้มเด็กจิ๋ว จะหลอกเด็กจิ๋วว่าคุณแม่มีมดเกาะอยู่ ให้ปะป๊า
อุ้มก่อน พอพ้นเขตมดแล้วถึงจะให้คุณแม่อุ้มต่อได้ แล้วเวลาปะป๊าหรืออี๊ป้อมอุ้มอยู่ ก็จะร้อง
โวยวายบอกว่าปะป๊ากับอี๊ป้อมอุ้มเจ็บ ให้คุณแม่อุ้มนิ่มมาก
๒ ขวบ + ๑๙๒ วัน...อาทิตย์ ๘ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...บอบช้ำกันมาก วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ยังปวดเมื่อยตัวกันอยู่เลย อี๊ป้อมหายปวดแล้วเพราะอัด
ยาเข้าไป ถามเด็กจิ๋วว่าเมื่อวานไปเที่ยวมาเดินเหนื่อยไม๊ เด็กจิ๋วบอกว่า "เหนื่อยมากกกเลย"
...ตอนเช้าไปเซนลาดกัน คุณแม่จะไปซื้อเสื้อผ้าหน่อย ไม่ได้ซื้อมาหลายปีแล้ว แผนการณ์ที่
วางกันไว้คือ ให้ปะป๊าหลอกพาเด็กจิ๋วไปเล่นระหว่างที่คุณแม่ไปเดินเลือกเสื้อผ้า ไม่ยังงั้นไม่
ได้ซื้อแน่ๆ แผนก็สำเร็จนะ ปะป๊ากับเด็กจิ๋วเดินเล่นในห้างกันนานมาก ตอนแรกกะว่าจะหลอก
ให้ไปเล่นเลโก้เหมือนครั้งก่อนๆ แต่เอาเข้าจริงดันไม่สนใจของเล่นเลย คงจะเบื่อแล้วมั้ง วันนี้
ดันไปติดใจเสื้อผ้าเด็ก เดินไปทุกร้านเลย แล้วก็หยิบจับเสื้อผ้าแต่ละตัว ถามว่าตัวนี้ของผู้ชาย
หรือของผู้หญิง เดินแผนกเสื้อผ้าเด็กอยู่นาน แล้วไปต่อที่แผนกกีฬา คราวนี้เด็กจิ๋วไปติดใจตรง
แผนกขายเต๊นท์ เค้ามีกางโชว์ไว้สองหลัง สนุกเด็กจิ๋วล่ะ เข้าเต๊นท์นั้นออกเต็นท์นี้ ไปนอนกลิ้ง
เล่น กระโดดไปมา คนขายก็มองแบบไม่ยิ้มเลยนะ คงจะเคืองนิดๆ ทำไมให้เด็กมาเล่นยังงี้ เล่น
อยู่นานมาก พอมาเจอคุณแม่แล้วคราวนี้ไม่ยอมปล่อยคุณแม่อีกแล้ว จะให้คุณแม่อุ้ม ปะป๊าก็ไม่
เอา ตอนแรกกะว่าจะไม่ยอมตามใจแล้ว เด็กจิ๋วเริ่มใช้แผนลงไปนอนกับพื้นกลางห้าง เราทำใจ
แข็งเดินจากมา แต่แล้วเด็กจิ๋วก็เริ่มกรี๊ดลั่นห้าง แล้วแบบนี้จะไม่เสร็จเด็กจิ๋วได้ไง ก็ต้องไปอุ้ม
จนได้
...เด็กจิ๋วนอนกลางวันอยู่ พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็บอกกับคุณแม่ว่า "หนูขอดูหนังแอ๊ปเปิ้ลหน่อยได้
ไม๊"...หา หนังอะไรนะเด็กจิ๋ว..."หนังแอ๊ปเปิ้ล"...คุณแม่งงตาแตก หนังแอ๊ปเปิ้ลคืออะไรอ่ะ เด็ก
จิ๋วเลยเฉลยว่า "ก็ปะป๊าดูหนังฝรั่ง มันยิงกัน น่าากลัวววมกกกกกเลย หนูอยากดูหนังแอ็ปเปิ้ล
มันน่าาาาร๊าาากกกกมากกกๆเลยนะ"...อ๋อ ก่อนที่เด็กจิ๋วจะนอนกลางวัน ปะป๊ากำลังดูหนังฝรั่ง
อยู่จริงๆ เด็กจิ๋วจะมาขอดูด้วย เราก็ไม่ยอมบอกว่าหนังฝรั่งมันน่ากลัว เด็กจิ๋วเลยไปนอนคิดมุก
มาเล่นเอาฮาซะ
๒ ขวบ + ๑๙๓ วัน...จันทร์ ๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปทำพาสปอร์ตกันที่แจ้งวัฒนะ ตอนแรกหวั่นใจนะว่าเด็กจิ๋วจะทำได้ไม๊
กลัวตอนถ่ายรูปนั่นแหล่ะ เค้าลือกันว่าเด็กบางคนต้องทำทั้งวันเลย เพราะตอนจะให้ถ่าย
ก็หลับบ้าง หรือไม่ก็งอแงไม่ยอมให้ถ่าย แต่เด็กจิ๋วทำตัวดีเกินคาด เค้าให้ถ่ายก็ยอมแต่
โดยดี หน้าในรูปบึ้งไปนิด แต่ก็ยังดีกว่าไม่ยอมถ่าย ทำปั๊บเดียวก็เสร็จ เร็วมาก
...เวลาเด็กจิ๋วทำอะไรได้ อย่างใช้ตะเกียบได้ หรือใช้กรรไกรได้ จะพูดว่า "เมื่อก่อนพริมยัง
ทำไม่ได้ แต่ตอนนี้ทำได้แล้ว" อย่างกรรไกรนี้ เราตกใจเหมือนกันจะ คือเมื่อก่อนทำไม่ได้
จริงๆ เอานิ้วเสียบห้อยๆ บังคับไม่ได้เลย แต่วันก่อนนี่ใช้คล่องแคล่วเลย แล้วขำที่วันก่อน
ไปกินข้าวกันที่ทาคูมิ อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็ใช้ตะเกียบได้ขึ้นมาเฉยเลย คีบได้แบบพิการๆหน่อย
แต่ก็ก็คีบของขึ้นมาได้จริงๆ ยังคีบอาหารป้อนปะป๊าอยู่เลย
๒ ขวบ + ๑๙๔ วัน...อังคาร ๑๐ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไปโรงเรียน ไปสายครึ่งชั่วโมงเลยไม่ได้เล่น เพราะปกติครึ่งชั่วโมงแรก
เค้าจะให้เล่นก่อนเหมือนเป็นการวอร์ม วันนี้ไปถึงเริ่มเรียนทันทีเลยเหมือนยังตั้งตัวไม่ทันไม่
ยอมทำตาม teacher บอกเลย แต่ครึ่งหลัง หลังจากได้ข้าวมันไก่ไปสามชามแล้ว เริ่มเข้าที่
เริ่มมีส่วนร่วมเล่นตาม teacher ถึงมาคิดกันว่าที่ปกติเค้าให้ไปเล่นกันก่อนคงเพราะเหตุผลนี้
แหล่ะ คือให้เด็กตั้งตัวก่อน
...ที่โรงเรียน ชั่วโมงศิลปะ เด็กจิ๋วไปแย่งน้องใบชาระบายสี พอเราถามว่าทำไม่ต้องไปแย่ง
ใบชา เด็กจิ๋วตอบว่า "พริมเป็นผู้ใหญ่แล้ว พริมต้องช่วยผู้เล็ก ใบชาเป็นผู้เล็ก"...แหม่ แก่กว่า
เค้าแค่สามเดือนเอง เรียกตัวเองว่าผู้ใหญ่เลยนะ
...วันนี้เด็กจิ๋วชูนิ้วสองนิ้วได้แล้ว ดีใจใหญ่เลย บอกว่าเมื่อก่อนยังทำไม่ได้เลย เดี๋ยวนี้ทำได้
แล้ว แต่ก็ยังต้องใช้ความพยายามอยู่มากถึงจะทำได้
๒ ขวบ + ๑๙๕ วัน...พุธ ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้เด็กจิ๋วเกิดติดปะป๊าขึ้นมา ตั้งแต่ลงจากห้องนอนมาที่ออฟฟิต เล่นของเล่นอยู่ในออฟฟิต
จนถึงเที่ยง ปะป๊าต้องเอารถไปเข้าศูนย์ หลอกล่อเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ ในที่สุดต้องพาเด็กจิ๋ว
ไปด้วย ศูนย์โตโยต้านนทบุรี ที่นี่เค้ามีสไลเดอร์ให้เล่นด้วย พอช่วยหลอกล่อเด็กจิ๋วได้หน่อย
...อยู่ดีๆก็วิ่งมาถามคุณแม่ว่า "คุณแม่มีป๊อกไม๊ คุณแม่มีป๊อกไม๊" คุณแม่งงดิ่ ป๊อกคืออะไร สืบ
ไปสืบมาได้ความว่ามันคือ ป๊อกกี้
...เด็กจิ๋วยังคงชอบขว้างปาข้าวของ ดินสอสีหักหมดเลย วันนี้ก็เอาอีก เขวี้ยงไปหลายรอบจน
ในที่สุดโดนคุณแม่ตีมือไปหลายที เด็กจิ๋วหลังจากโดนตีแล้วก็บอกว่า "คุณแม่นี่ บอกให้ดื้อก็
ไม่ดื้อ"...แปลว่าไรอ่ะ
...รู้สึกว่าหลังจากที่ปรับตารางการใช้ชีวิตให้เด็กจิ๋วนอนเร็วขึ้น อาจจะเป็นหนึ่งสาเหตุที่ทำให้
เด็กจิ๋วเลิกอาละวาดไปก็เป็นได้ เพราะได้นอนเต็มอิ่ม ปกติถ้าง่วงๆถึงจะงอแงอาละวาด ช่วงนี้
จะหลับไปประมาณห้าทุ่มถึงเที่ยงคืน ถ้าเมื่อก่อนนี่เลยเที่ยงคืนทุกวัน อย่างวันนี้ก็หลับไปตั้ง
แต่สี่ทุ่มเลย ส่วนเวลาตื่นที่ตอนแรกตั้งใจจะให้ตื่นเร็วขึ้น แต่เอาเข้าจริงก็ตื่นเก้าโมงอยู่ดี
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วโดนคุณแม่ตีบ่อยมาก ส่วนมากเป็นเรื่องขว้างปาของกับพูดคำไม่ดี วันนี้โดนตี
ไปเกือบสิบทีได้ เวลาโดนตีจะไม่เคยร้องไห้ ได้แต่บอกว่าเจ็บ หน้าตาก็ไม่สลดด้วย เรื่องพูด
ไม่ดีนี่คือชอบติดคำว่า "นิสัยไม่ดี" ว่าคนนั้นคนนี้เวลาไม่ได้ดังใจ น่าจะติดมาจากเจ๊น่า
๒ ขวบ + ๑๙๖ วัน...พฤหัส ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้คุณแม่หาเกมส์ใหม่มาให้เล่นใน iPad รู้สึกว่าเด็กจิ๋วเล่นได้เก่งเกินคาด มีเกมส์ซ่อนแอบ
เกมส์จับคู่ต่างๆ ที่จริง iPad นี่เป็นสื่อการสอนได้ดีมากนะ แต่ไม่รู้ว่ามันจะเข้าข่ายเหมือนการดู
การ์ตูนหรือเปล่า เพราะมันอยู่แต่กับจอสีสรรสดใส ภาพเคลื่อนไหวเร็วๆ คือช่วงนี้หลังจากที่เอา
ของเล่นเสริมพัฒนาการมาให้เด็กจิ๋วเล่นทุกวันแล้วรู้สึกว่าเด็กจิ๋วเริ่มเบื่อแล้วล่ะ เล่นซ้ำเหมือน
เดิมทุกวัน ตอนนี้ไม่ค่อยยอมเล่นแล้ว เลยต้องเปลี่ยนมาเล่น iPad แทน
...ตอนเย็นปะป๊าทำไก่ทอดให้คุณแม่กินกันอยู่ในห้องครัว เด็กจิ๋วเล่นกับอี๊ป้อมในห้องโฮม ตอน
แรกเด็กจิ๋ววิ่งมาห้องครัวรอบหนึ่งแล้ว จะมากินด้วย แต่ยังทำไม่เสร็จเลยกลับไปเล่นต่อ เล่นไป
เล่นมาก็บอกอี๊ป้อมว่าได้ยินเสียงช้อนเก๊งๆดังมาแล้ว แสดงว่าที่ห้องครัวเริ่มกินกันแล้วให้อี๊ป้อม
พามา อี๊ป้อมบอกว่าไม่เห็นได้ยินเลย เด็กจิ๋วได้ยินจริงหรือมั่วไม่รู้ แต่ที่ห้องครัวก็กำลังกินกันอยู่
จริงๆแหล่ะ เด็กจิ๋วก็พุ่งตัวเข้ามาพร้อมกับทำหน้าอยากกินสุดขีด ปกติคุณแม่จะหั่นไก่เป็นคำๆให้
แต่วันนี้เด็กจิ๋วใช้ส้อมแทงไก่แล้วถือขึ้นมากัด คาดว่าจะเลียนแบบปะป๊า แล้วที่สำคัญไม่ชอบที่
เป็นเนื้อๆด้วยนะ ชอบหนังกับแป้งกรอบๆ เหมือนปะป๊าเลย
๒ ขวบ + ๑๙๗ วัน...ศุกร์ ๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันก่อนที่พาเด็กจิ๋วไปทำพาสปอร์ต คุณแม่ลืมดูของตัวเองว่าก็หมดแล้วเหมือนกัน เดี๋ยววันนี้คง
ต้องไปทำใหม่ คือเราวางแผนกันไว้ว่าวันนี้จะไปโดยไม่ได้บอกเด็กจิ๋วนะ แต่เด็กจิ๋วตื่นมาเห็นคุณ
แม่ใส่เสื้อมีปก เลยถามคุณแม่ว่า "คุณแม่จะไปทำพาสปอร์ตเหรอ"...โห รู้อีก คือวันก่อนเราหลอก
เด็กจิ๋วว่าจะไปทำพาสปอร์ตต้องใส่เสื้อมีปก เพราะอยากให้เด็กจิ๋วใส่เสื้อตัวสวยๆไปถ่ายรูป ชอบ
มากเลยนะทำพาสปอร์ตเนี่ยะ คราวก่อนก็ลั้นลาไม่งอแงเลย ให้ถ่ายรูปก็ยอม แล้วที่ชอบอีกอย่าง
ก็ตรงที่ได้แปะนิ้วโป้ง วันนี้ตอนแรกก็กะว่าจะทิ้งเด็กจิ๋วไป แต่เด็กจิ๋วรู้ทันแล้วว่าเราจะไปกัน เลย
ระวังตัวไว้ตลอดเวลา ไม่ยอมให้เราห่าง จนในที่สุดก็ต้องพาไปด้วยอีกจนได้ ไปเซนปิ่นก่อนเพราะ
คุณแม่จะไปตัดผม ระหว่างรอคุณแม่ ปะป๊าก็พาเด็กจิ๋วไปเดินแผนกของเล่น เดินเล่นไปมาเจอม้า
หมุน คือที่แผนกเด็กเค้าจะมีม้าหมุนอันย่อมไว้ให้เด็กเล่น มีม้าอยู่สี่ตัว เด็กจิ๋วขึ้นไปขี่ทุกตัวตัวละ
หลายรอบ มันเป็นม้าหมุนที่ต้องใช้แรงงานมนุษย์หมุนเอานะ ซึ่งก็คือปะป๊านี่แหล่ะ ถือว่าเป็นครั้ง
แรกของเด็กจิ๋วที่ได้นั่งม้าหมุนแล้ว ว่าแต่เด็กจิ๋วไปเห็นก็รู้เลยนะว่าต้องขึ้นไปขี่แล้วให้ปะป๊าหมุน
ยังงงอยู่ว่าเคยเห็นมาจากในหนังหรือยังไง วันนี้กว่าคุณแม่จะตัดผมเสร็จกว่าจะกินข้าวเสร็จ เวลา
หมดซะงั้น เลยไม่ได้ไปทำพาสปอร์ตจนได้
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วบอกว่าปวดฉี่ให้คุณแม่พาไปห้องน้ำ คุณแม่พาไปแล้วแต่ห้องน้ำไม่ว่างเลยยืนฉี่
หน้าห้องน้ำ ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สามารถบอกว่าจะไปฉี่ได้แล้ว หลังจากเลิกใส่เป้อร์
มาได้สองอาทิตย์
๒ ขวบ + ๑๙๘-๑๙๙ วัน...เสาร์ ๑๔, อาทิตย์ ๑๕ กรกฎาคม ๒๕๕๕
ไปหัวหิน --> N'Prim@Swiss sheep farm & Veranda, Huahin
๒ ขวบ + ๒๐๐ วัน...จันทร์ ๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ถามเด็กจิ๋วว่าไปเที่ยวไหนกันมา เด็กจิ๋วบอกว่า "วีแพนด้า" ที่จริงมันคือวีรันด้านะ คง
ไปงงกับหมีแพนด้า
...อี๊ตุ๋มเล่าให้ฟังว่าเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว อี๊ตุ๋มกับเด็กจิ๋วเล่นกันอยู่ เล่นไปถึงเรื่องอี๊ตุ๋มปวด
หัว เด็กจิ๋วถามว่าทำไมถึงปวด อี๊ตุ๋มก็บอกว่า เครียด เด็กจิ๋วรีบพูดขึ้นมาทันทีว่า "เนี่ยะ
ถ้าพูดอีกทีเดี๋ยวโดนตบปาก"...พูดจริงจังทำหน้าทำตา อี๊ตุ๋มก็งงดิ่ว่าอะไรกัน ที่จริงอ่ะ
ก็คือเด็กจิ๋วติดคุณแม่มา เวลาเด็กจิ๋วพูดไม่เพราะ เช่นไอ้บ้า หรือนิสัยไม่ดี คุณแม่ชอบ
บอกว่าถ้าพูดอีกทีเดี๋ยวโดนตบปาก เด็กจิ๋วก็เลยจำไป แล้วตัวเองคงได้ยินอี๊ตุ๋มพูดแล้ว
ไม่รู้จักคำว่า เครียด เลยโมเมว่าเป็นคำหยาบ จะมาตบปากอี๊ตุ๋มซะงั้น ส่วนคุณแม่ก็เจอ
เหมือนกัน วันนี้พูดอะไรกับเด็กจิ๋วไม่รู้ ไม่ได้มีคำหยาบด้วย พูดเสร็จ เด็กจิ๋วก็ "พูดอีกที
เดี๋ยวโดนตบปาก" ขึ้นมาทันที คาดว่าในประโยคที่คุณแม่พูดคงมีคำประหลาดที่เด็กจิ๋ว
ไม่รู้จัก
...เด็กจิ๋วกลับมาเล่าให้อี๊ป้อมฟังว่า "พริมไปให้อาหารแกะ แต่แกะมากินพริม ตลกไม๊"...
เออ ตลกจริง แกะมากินพริมที่ไหน พริมนั่นแหล่ะกลัวไปเอง
๒ ขวบ + ๒๐๑ วัน...อังคาร ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้ที่โรงเรียน ปะป๊าเข้าไปเรียนกับเด็กจิ๋วอีกแล้ว เพราะคุณแม่ไปเดินงานท่องเที่ยว
ที่เค้ามาจัดที่พาราก้อนพอดี วันนี้รู้สึกว่าเด็กจิ๋วตั้งใจเรียนมากขึ้น ถึงแม้ยังไม่ทำตามคุณ
ครูทั้งหมด แต่ก็เริ่มทำบ้าง แล้วที่สำคัญคือไม่วิ่งออกไปนอกวงเลย มีพยายามจะวิ่งไป
บ้างแต่ปะป๊าจับตัวไว้ได้ทัน ปัญหายังเหมือนเดิมคือชอบดูเพื่อนๆ เวลาเพื่อนๆทำอะไร
แปลกๆจะจ้องดูจดจ่อมาก นอกจากจ้องดูเพื่อนแล้ว วันนี้ยังเดินไปจ้องดูหน้าคุณม่เพื่อน
ด้วย คือเค้าเป็นชาวต่างๆชาติหน้าตาแปลกๆหน่อย เด็กจิ๋วไปจ้องจนน่าเกลียดเลย
...เรียนหนังสือเสร็จก็พาเด็กจิ๋วไปกินเป็ดย่างโฟซีซั่น อร่อยสมชื่อจริงๆ เด็กจิ๋วกินเป็ดไป
นิดหน่อย เพราะอิ่มจากข้าวมันไก่ที่โรงเรียนมา
...ปะป๊าเล่นดินน้ำมันกับเด็กจิ๋วอยู่ ปะป๊าเอาดินน้ำมันสองสีมาประกบกัน เด็กจิ๋วเห็นก็พูด
ว่า "อึ๊ย ไม่ได้ มันไม่แทบกัน"...เด็กจิ๋วเป็นแบบนี้ประจำ อะไรที่มันไม่เหมือนกัน หรือไม่
match กัน ก็จะพูดว่าไม่แทบกัน ไม่รู้มาจากไหน เดาว่ามาจากคำว่า เทียบ อย่างเวลา
เล่นแต่งตัวให้ครอบครัวหมี ถ้าใส่เสื้อกับกางเกงไม่ match กัน เด็กจิ๋วก็จะพูดว่า "มันไม่
แทบกัน" เหมือนกัน
...ตอนกลางคืนก่อนนอนจะให้เด็กจิ๋วกินนมกล่องเล็กกล่องหนึ่ง แต่ละวันจะขอนมอันนั้น
นมอันนี้ บางทีก็นมขาว บางทีก็นมเด็ก บางทีก็นมแล็ต บางทีก็นมวัว คือชื่อเรียกจะแตก
ต่างกันตามยี่ห้อต่างๆ นมเด็กก็คือที่กล่องเป็นรูปเด็ก นมวัวก็คือที่กล่องเป็นรูปวัว แต่วัน
นี้เด็กจิ๋วแปลกมาก บอกว่า "ขอกินนมขาวเปรี้ยะ"...นมขาวอ่ะเข้าใจ แต่ไอ้ขาวเปรี้ยะเนี่ย
มาจากไหน
๒ ขวบ + ๒๐๒ วัน...พุธ ๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...สามสี่วันมานี้เด็กจิ๋วเกิดงอแงไม่ยอมลงอ่างอาบน้ำกับปะป๊า ยืนเกาะขอบอ่างดูปะป๊า
เล่นของเล่นในอ่าง แล้วแกล้งทำเป็นมาแหย่ๆเล่นด้วย แต่ไม่ยอมลง คาดว่าจะเป็นการ
เล่นตัวของเค้า เพราะเวลาลงมาแล้วก็หนุกหนานไม่ยอมขึ้น เมื่อคืนนี้ก็ไม่ยอมลงเหมือน
กัน แต่พอจับลงแล้ว เกิดอาละวาดงอแงไม่ยอมอาบน้ำขึ้นมาต้องให้คุณแม่จับยึดแล้วให้
ปะป๊ารีบอาบให้ พออาบเสร็จเลยถามว่าเหตุผลที่ไม่ยอมอาบน้ำคืออะไร เด็กจิ๋วตอบว่า
"เพราะพริมอยากตัวจกกะปก"...ดีใจที่เด็กจิ๋วเริ่มรู้จักคำว่าเหตุผลแล้ว เมื่อก่อนถามว่ามี
เหตุผลอะไรที่ทำอย่างนั้นอย่างนี้ เด็กจิ๋วจะตอบว่า "เหตุผลคือ ห้องนอน" หรือ "เหตุผล
คือห้องนอน"...ทำเอางงเลย
...ช่วงนี้โรคมือ เท้า ปาก กำลังระบาดในหมู่เด็กเล็ก มิน่าล่ะ เมื่อวานที่พาเด็กจิ๋วไปโรง
เรียน มีเด็กน้อยลง ใบบัว ใบชา ไม่มา สงสัยกลัวติดโรค เดี๋ยวเด็กจิ๋วก็ต้องงดไปก่อนจน
กว่าโรคนี้จะเลิกระบาด
...เวลาเด็กจิ๋วขึ้นไปนอนกลางวัน ตื่่นขึ้นมาแล้วไม่ยอมลงมาหาปะป๊ากับคุณแม่ เล่นอยู่
ข้างบน กว่าจะหลอกล่อให้ลงมาข้างล่างได้แต่ละวัน วันนี้ลงมาห้าโมงกว่าแล้ว
...อยู่ๆเด็กจิ๋วก็พูดขึ้นมาว่า "ถ้าเธอทำผิดก็ไม่ถูกต้อง ถ้าเธอทำไม่ผิดก็ถูกต้อง"...ฟังดูที
แรกรู้สึกงงๆเด็กจิ๋วพูดมั่ว แต่คิดไปคิดมา ตรรกะมันถูกต้องนี่หน่า ไม่รู้ไปเอามาจากไหน
๒ ขวบ + ๒๐๓ วัน...พฤหัส ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊าออกไปหาลูกค้า โทรศัพท์เข้ามาเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วรีบพูดคำแรกเลยว่า "ปะป๊ากลับ
มาจับจิ้งจกด้วย" เพราะเมื่อคืนนี้มีจิ้งจกบุกที่นอนเด็กจิ๋วแล้วปะป๊าจับไปปล่อยได้ เด็ก
จิ๋วบอกว่าปะป๊าเก่งสุดยอดเลย
...ตอนกลางวันอาโกวไปรับเฮียโรกลับจากโรงเรียน ไม่สบาย มีตุ่มขึ้นสองเม็ด อาจจะ
เป็นโรค มือเท้าปาก ซึ่งกำลังระบาดอยู่ในขณะนี้ น่ากลัวมาก เฮียโรเริ่มมีอาการไอเมื่อ
วันจันทร์ พอมาวันนี้ก็มีตุ่มขึ้นแล้ว แต่อาม่าบอกว่าอาจะเป็นเพราะร้อนในจากลำใยหนึ่ง
ถุงที่กินไปเมื่อวาน แต่ยังไงก็ตาม คุณแม่กลัวมาก สั่งห้ามเด็กจิ๋วไปบ้านโน้นเด็ดขาด
ส่วนเฮียโรก็ห้ามมาบ้านนี้ด้วย โรคนี้จะหายไปเองหนึ่งอาทิคย์ ไม่รู้ว่าเด็กจิ๋วติดไปหรือ
ยังเนี่ยะ
...ตอนกลางคืน อาบน้ำเสร็จแล้ว เข้าห้องนอนกัน กิจกรรมที่เล่นกันทุกคืนคือขี่ม้า เล่น
ตุ๊กตาเอามาทำเป็นเรื่องเป็นราว จับแต่งตัวบ้าง และล่าสุดมานี่มีเพิ่มอีกหนึ่งอย่างก็คือ
การเล่นขายไอติม ไม่ว่าเด็กจิ๋วจะร้องไห้งอแงยังไง ถ้างัดมุกขายไอติมมาเล่นก็จะหยุด
งอแงทันที ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อขายไอติมให้ปะป๊า ปะป๊าจะสั่งไอติมรสต่างๆ เด็กจิ๋วจะ
เป็นคุณบอยขายไอติมให้(คุณบอยมาจากเรื่องบาร์นี) อุปกรณ์การขายไอติมคืออุปกรณ์
การแต่งหน้าคุณแม่ ที่ดัดขนตาทำเป็นที่ตักไอติม กระบะหรือตะกร้าใส่ของ จะถูกจับเท
ของทิ้ง เอามาเป็นถ้วยไอติม ที่ปัดแก้มทำเป็นช้อนกินไอติม ส่วนตัวไอติมก็คือที่มัดผม
รูปแบบต่างๆ บางทีเอาไอติมใส่โคนที่ทำมาจากหลอดครีมต่างๆ ทั้งหมดนี้เป็นไอเดีย
บรรเจิดของเด็กจิ๋วเอง
...เกมส์ใน ipad ที่เป็นเอเลี่ยนซ่อนแอบแล้วให้เราหา คุณแม่ลงทุนซื้อมาแล้วเพราะเด็ก
จิ๋วชอบมาก เด้กจิ๋วเล่นเก่งจริงๆ คือเอเลี่ยนจะไปแอบตามจุดต่างๆ แล้วให้เราจิ้มหาว่า
อยู่ตรงไหน ปะป๊าเล่นแข่งกับเด็กจิ๋วยังแพ้เด็กจิ๋วเลยอ่ะ
๒ ขวบ + ๒๐๔ วัน...ศุกร์ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนเด็กจิ๋วกับคุณแม่หลับก่อนในห้องนอน ปะป๊าดูหนังในห้องโฮมแล้วตามมาที่หลัง
พอเปิดประตูเข้ามาดู เห็นเด็กจิ๋วนอนแผ่เต็มที่นอนปะป๊า แล้วปะป๊าจะนอนตรงไหนอ่ะเด็ก
จิ๋ว คุณแม่บอกว่าหลับๆอยู่มีอะไรหล่นทับใส่ตัว ปักกก เด็กจิ๋วกระโดดมานอนด้วย แล้วมา
นอนไม่นอนธรรมดานะ นอนแผ่ซะเต็มเตียงเลย คุณแม่เลยปีนลงไปนอนที่นอนเด็กจิ๋ว แล้ว
ปะป๊าเขยิบไปนอนที่นอนคุณแม่ ตอนเช้าคุณแม่บอกว่าปวดตัวไปหมดเลยเพราะว่าที่นอน
เด็กจิ๋วบาง ไม่ค่อยดี
...วันก่อนโน้นที่ไปเห็นเจ๊น่ากินนมกับคอนเฟล็กแล้วเด็กจิ๋วไปขอกินบ้าง ตอนนี้เลยซื้อมา
ให้เด็กจิ๋วกินบ้าง เด็กจิ๋วชอบกินมากเลย โกโก้คลั้นช์
...เมื่อวานเด็กจิ๋วไม่ได้นอนกลางวัน นึกว่าจะหลับเร็วแต่ก็ปาเข้าไปสี่ทุ่ม วันนี้ก็เหมือนเดิม
ไม่นอนกลางวันอีกแล้ว
...ตอนบ่ายๆปะป๊ากับคุณแม่ไปซื้อของเล่นมาให้เด็กจิ๋วเพิ่ม ไปที่ร้านขายส่งที่เคยซื้อล็อต
ใหญ่ไปเมื่อปีที่แล้ว วันนี้ก็ได้ล็อตใหญ่มาอีก มีประมาณ ๑๖ กล่อง มีกล่องใหญ่สุดเป็นชุด
อุปกรณ์ทำครัวแบบอลังการใหญ่โตมาก เห็นเด็กจิ๋วไปยืนเล่นอยู่นานที่คิดส์คลับ
๒ ขวบ + ๒๐๕ วัน...เสาร์ ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ของเล่นร้านไอติมถูกใจเด็กจิ๋วมา แกะออกมาเล่นกันตั้งแต่เมื่อคืน ต่อไปนี้ไม่ต้องใช้
อุปกรณ์แต่งหน้าคุณแม่เป็นร้านไอติมแล้ว เมื่อคืนอาบน้ำเสร็จก็เล่นเป็นชั่วโมงๆจนหลับ
แทบจะหลับคาไอติมเลย คือง่วงจัดเพราะไม่ได้นอนกลางวันแต่ก็อยากจะขายไอติม มี
แบบขายไปขายมาแล้วเบลอ ยืนนิ่งๆคล้ายๆหลับใน ไอติมที่ถืออยู่ในมือหล่นตุ๊บ แต่พอ
รู้ตัวก็ฝืนเล่นต่อไปอีก
...ตอนเช้าตื่นขึ้นมาปั๊บก็หันไปคว้าไอติมที่วางอยู่ข้างที่นอนมาเล่นต่อทันที เริ่มเปิดร้าน
ขายปะป๊ากับคุณแม่ พอตอนสายๆก็รื้อของเล่นที่ซื้อเมื่อวานออกมาเล่นหมดเลย สิบกว่า
กล่อง บางอันยังไม่ค่อยได้เหมือนว่ายังเด็กไป อย่างเช่นโดมิโน่ แต่พวก puzzle ต่างๆ
ใช้การได้ดี เด็กจิ๋วชอบมาก
๒ ขวบ + ๒๐๖ วัน...อาทิตย์ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เสาร์อาทิตย์นี้ไม่ได้ไปไหนเลยเพราะกลัวไปติดโรคมือเท้าปาก อยากจะไปซื้อของกัน
ก็ไม่กล้า ตอนบ่ายๆอากงอาม่ามาหา อาม่าเอาจักรมาเย็บปลอกหมอนข้างให้เด็กจิ๋ว คือ
ปกติจะมีหมอนข้างวางข้างตัวเด็กจิ๋วเวลานอน เอาไว้กันไม่ให้เด็กจิ๋วไปชนกับข้างเตียง
ถ้าไม่มีหมอนข้างนี้ ตอนนอนจะได้ยินเสียงปั้งปั้ง คือเด็กจิ๋วชอบเหวี่ยงขาไปฟาดที่ข้าง
เตียง วันก่อนที่ไปนอนเบียดกันที่ไปเที่ยว คุณแม่บอกว่าเหมือนโดนเด็กจิ๋วซ้อมเลย คือ
เวลาเด็กจิ๋วหลับแล้วพลิกตัวไป เอาแขนเอาขามาฟาดคุณแม่ บางทีจะชอบละเมอลุกมา
กระโดดทิ้งตัวทับคุณแม่
...วันนี้เด็กจิ๋วมาเล่นมุขตบปากอากงอีกแล้ว อากงคุยกับเด็กจิ๋วแล้วแค่หลุดคำว่า ไม่ดี
ออกมาเท่านั้นแหล่ะ เด็กจิ๋วรีบพูดทันที "เดี๋ยวจะตบปากอากงเลยนะ"...โห โหดเกิ้น
...ตอนอากงอาม่าจะกลับบ้านกัน เด็กจิ๋วไม่ยอมปล่อยเลย จะตามเค้าไปด้วย เกาะอากง
อาม่าแน่น ต้องให้อี๊ป้อมไปแคะออกมา อย่างนี้ประจำเลย บางวันก็จะตามอี๊ตุ๋มอี๊นกอี๊กบ
กลับบ้าน เราก็หลอกว่าที่โน่นไม่มีนมกินนะ ไม่มีหมีหมีนะ หลอกอะไรก็ไม่เป็นผล
๒ ขวบ + ๒๐๗ วัน...จันทร์ ๒๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊าออกไปหาลูกค้าทั้งวันเลย กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วก็ไม่สนใจ ไม่ยอมให้กอดไม่ยอมให้
หอมแก้มด้วย งอนหรือเปล่า
...หลังๆมานี่เหมือนว่าเด็กจิ๋วจะเบื่อการอาบน้ำในอ่างกับปะป๊า บางทีก็ไม่ยอมลง ต้องบังคับ
แต่บางทีก็จะไปอาบในห้อง Shower ส่วนวันนี้ไปรื้อกะละมังอาบน้ำสมัยตอนเป็นเบบี๋ออกมา
ใช้ ก็วางกะละมังไว้ในอ่างอาบน้ำแล้วให้เด็กจิ๋วนั่งอาบ แค่ลงไปก็เต็มกะละมังแล้ว
...เด็กจิ๋วชอบกินบะหมี่ลูกชิ้นปลามากๆ เริ่มตั้งแต่ไปกินที่โรงเรียน กลับมาบ้านก็ให้อี๊ป้อมซื้อ
ให้กิน เมื่อวานอากงอาม่าก็ซื้อบะหมี่ร้านอร่อยมาให้ก็กินเกือบหมดชาม มันเยอะมากนะ
๒ ขวบ + ๒๐๘ วัน...อังคาร ๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...คุณแม่ตามหากิ๊ฟอยู่ เด็กจิ๋วถือเล่นแล้วหายไปไหนไม่รู้ สงสัยไปหย่อนไว้ตามรูไหนอีก คุณ
แม่หาไม่เจอเลยถามเด็กจิ๋วว่าเห็นหรือเปล่า เด็กจิ๋วบอกว่า "อยู่นี่ไง" แล้วยื่นมือส่งให้คุณแม่
ปรากฎว่าเป็นมือเปล่า หลอกคุณแม่ แล้วก็โวยวายต่อ "เออ มันหายไปได้ไงอ่ะ ปกติไม่หายนี่
หน่า"...ทำเป็นพูดดี
...วันนี้ตั้งแต่ลงมาที่ออฟฟิต เด็กจิ๋วก็เกาะปะป๊าแน่นไม่ยอมปล่อย ปะป๊าจะทำงานก็ทำไม่ได้
สงสัยเห็นว่าปะป๊าแต่งตัวจะไปหาลูกค้ามั้ง
...คุณแม่เล่นตกปลากับเด็กจิ๋วแล้วเด็กจิ๋วขี้โกง คุณแม่เลยบอกว่า ไม่เล่นด้วยแล้ว ให้เด็กจิ๋ว
เล่นคนเดียว เด็กจิ๋วเอามือมาเท้าคางแล้วพูดว่า "หนูเหงาอ่ะ"
...ตอนเย็นเอาของเล่นชุดครัวมาต่อให้เด็กจิ๋ว อันนี้ซื้อมาตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว ซื้อมาพร้อมของ
เล่นเยอะแยะ แต่กว่าจะแบกขึ้นมาบนห้องได้ หนักมาก ต่อเสร็จแล้วเอาวางไว้ในห้องครัว คือ
เวลาปะป๊าทำกับข้าวก็ให้เด็กจิ๋วทำไปด้วย เด็กจิ๋วชอบมากเล่นใหญ่เลย เราเอาพวกของจาก
ชุดไม้อื่นๆมาใส่ไว้ให้เล่นด้วยกัน มีชุดทำเบเกอรี่กับชุดหั่นผักปลา วันนี้เด็กจิ๋วทำต้มปลากับ
หอย แล้วก็ผัดผักใส่เบค่อน ตอนที่ปะป๊ากับคุณแม่ช่วยกันต่อตู้ครัวกัน ต่อไปได้หน่อย เด็กจิ๋ว
ก็แอบมานั่งทับชั้น หักเลย ไม่แตกไปหน่อย ยังไม่ทันเริ่มเล่นก็จะเสียแล้ว
๒ ขวบ + ๒๐๙ วัน...พุธ ๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนขึ้นไปหาของเล่นชุดไม้ที่ดาดฟ้ากัน คือไม่ได้ขึ้นไปเป็นเดือนๆแล้วเพราะรอช่างตู่อยู่
แอร์เสียมานานยังหาอะไหล่มาซ่อมไม่ได้ ลองให้เด็กจิ๋วขี่จักรยานให้ดู เพราะมีคันที่อาม่าซื้อ
มาให้แล้วสูงไป กับคันที่ซื้อมาใหม่อันเล็กแต่ยังไม่ค่อยได้ขี่เพราะแอร์มาเสียซะก่อน ปรากฎ
ว่าเด็กจิ๋วขี่คันของอาม่าได้แล้วอ่ะ กลายเป็นว่าคันเล็กซื้อมาไม่ได้ใช้อ่ะดิ่ ให้เด็กจิ๋วขี่โชว์ ดัน
ขี่ถอยหลังใหญ่เลย เดินหน้าไม่ได้
...เมื่อวานไปค้นเจอหนังสือที่ซื้อเก็บไว้นานแต่ยังไม่ได้ให้เล่น เล่มหนึ่งเป็นหนังสือกิจกรรม
ต่างๆในแต่ละวัน แล้วมีตัวแม่เหล็กมาแปะๆตามรูปต่างๆ เอามาให้เด็กจิ๋วเล่นก็เล่นพอได้ แต่
ตรงนาฬิกายังแปะไม่ถูกเพราะยังดูตัวเลขไม่เป็น อีกเล่มหนึ่งเป็นหนังสือ popup อันนี้เด็กจิ๋ว
ชอบมากที่สุด คุณแม่เล่นให้ดูรอบหนึ่งแล้วติดใจ ขอต่ออีกเป็นสิบๆรอบ ปะป๊าเล่นก็ไม่สนุก
เท่าคุณแม่ ตอนแรกจะอ่านนิทานให้หลับ กลายเป็นว่าตั้งหน้าตั้งตาดูไม่ยอมหลับ เราต่อรอง
ว่ารอบสุดท้ายแล้วนอนนะ ปากก็บอกว่าโอเค แต่พอจบแล้วก็ขอต่ออีก จนสุดท้ายคุณแม่ใช้
แผนแกล้งตายกับปะป๊า เด็กจิ๋วลงมานอนหน้าคุณแม่ เอาหน้าแนบหน้าแล้วร้องไห้สะอื้นแบบ
เสียใจหนักมากที่คุณแม่ไม่ยอมเล่นต่อ จนสุดท้ายคุณแม่ก็เสียท่าอีก เมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็
เลยเที่ยงคืน ตื่นมาตอนเช้าเด็กจิ๋วยังคว้ามาเล่นต่อ แล้วขอเอาลงมาที่ออฟฟิตต่ออีก
๒ ขวบ + ๒๑๐ วัน...พฤหัส ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ของเล่นที่ซื้อล็อตใหม่มา พวกที่เป็นตัวต่อ puzzle ต่างๆ เด็กจิ๋วชอบเล่น แล้วก็ทำได้ดีด้วย
แต่ถ้าพวกที่เกี่ยวกับตัวเลยอ่ะ ขอบายเลย วันนี้เล่นของเล่นเปลี่ยนไปมาหลายชิ้น จนถึงอันที่
เป็นนาฬิกา เด็กจิ๋วรีบโวยวาย "ไม่เอา หนูไม่เล่นอันนี้"...ปะป๊าก็พยายามยัดเยียดเรื่องตัวเลข
เรื่องการนับ จนคุณแม่บอกว่า พอเหอะ เดี๋ยวจะยิ่งแย่ใหญ่ จะกลายเป็นปมว่าไม่ชอบเพราะว่า
ไปบังคับ
...อี๊ป้อมเอาบะหมี่ลูกชิ้นปลา อาหารสุดโปรดให้เด็กจิ๋วกิน พอเด็กจิ๋วกินเสร็จก็บอกอี๊ป้อมว่า
"ขอบคุณนะอี๊ป้อม ที่ช่วยชีวิตหนูไว้"...แค่เอาบะหมี่ให้กินนี่ ถึงกับเป็นการช่วยชีวิตเลยเหรอ
...เด็กจิ๋วเวลานอนตอนกลางคืนจะยุ่งวุ่นวายกับคุณแม่มาก อย่างแรกคือต้องให้คุณแม่นั่งเฝ้า
ดูพริมหลับทุกวัน ถ้าเผลอหลับก่อนก็จะโวยวายปลุกขึ้นมาดูต่อ แล้วก็จะมีบางวันที่สั่งให้คุณ
แม่มานอนข้างๆ แต่พอนอนไปนอนมาก็โวยวายอีกบอกว่า เบียดจัง ไล่คุณแม่ไปนอนที่ปลาย
เตียง
๒ ขวบ + ๒๑๑ วัน...ศุกร์ ๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าปะป๊าออกจากบ้านก่อนเด็กจิ๋วตื่น ไปประชุมที่ลูกค้าการไฟฟ้านครหลวง เด็กจิ๋วตื่น
มาแล้วหาปะป๊าไม่เจอเลยถามคุณแม่ คุณแม่บอกว่าไปไฟฟ้า เด็กจิ๋วก็ร้องขอจะตามไปด้วย
ให้คุณแม่โทรหาปะป๊าให้หน่อยบอกว่าพริมจะไปด้วย แล้วพอลงมาที่ออฟฟิต ก็ไปบอกอี๊ตุ๋ม
อีกว่าให้พาไปไฟฟ้าหน่อย พริมจะไปไฟฟ้า
...ตอนสายๆเล่นกับอี๊ตุ่ม เล่นไปเล่นมาเพลินมือไปตบตีอี๊ตุ๋ม เด็กจิ๋วเลยโดนคุณแม่จัดการไป
ทีหนึ่ง เด็กจิ๋วทำหน้าจ๋อยมาขอโทษคุณแม่ พร้อมกับพูดว่า "แม่...หนูขอโทษ หนูขอกินลอด
ช่องหน่อยได้ไม๊"...คือที่แท้จะมาขอกินลอดช่องของอี๊นกแหล่ะ ไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดอะไร ทุก
วันนี้ก็ยังตบตีอี๊ป้อมเป็นหลัก คุณแม่ก็บ่อย แต่กับปะป๊านี่ไม่ค่อยกล้า ทั้งๆที่ปะป๊าไม่เคยตี
เด็กจิ๋วเลยนะ มีแต่คุณแม่ที่ตีเกือบทุกวัน แสดงให้เห็นว่าการตีลูกไม่ได้ผลเลย
...เดี๋ยวนี้ปะป๊าได้รับหน้าที่แปรงฟันให้เด็กจิ๋ว เมื่อก่อนคุณแม่แปรงให้ทุกวัน แต่เด็กจิ๋วบอกว่า
เจ็บ หลังจากที่ปะป๊าลองแปรงให้ทีหนึ่งแล้วติดใจ บอกว่าปะป๊าแปรงนุ่มมมมมากเลย กลาย
เป็นว่าปะป๊าต้องแปรงให้ทุกวัน แต่จะสะอาดหรือเปล่าไม่รู้นะ
...กลางวันเด็กจิ๋วได้กินลอดช่อง น่าจะเป็นครั้งแรกในชีวิต กินแล้วติดใจ ตอนเย็นให้อี๊ป้อมไป
ซื้อมาให้กินอีก แต่ว่าฝนตกหนัก เราเลยบอกว่าเดี๋ยววันหลังซื้อให้กิน วันนี้ฝนตกไปซื้อไม่ได้
เด็กจิ๋วไม่ยอม อี๊ป้อมก็เลยกางร่มไปซื้อมาให้กินจนได้ เด็กจิ๋วคิดว่าน้ำกระทิในลอดช่องคือนม
เวลากินก็จะบอกว่าต้องกินนมเข้าไปด้วย จะได้ตัวโตๆจับไฟถึง
...ตอนเย็น ปะป๊าเปลี่ยนหลอดไฟอยู่ ถอดหลอดเก่าออก ระหว่างกำลังจะใส่หลอดใหม่ คุณแม่
ก็ร้องโวยวายว่าเด็กจิ๋วฉี่ราดให้มาช่วย กลับมาอีกที เห็นเด็กจิ๋วกำลังเอาหลอดไฟที่เป็นแบบ
วงแหวนกลมๆมาใส่เองเล่นฮูลาฮู้บ คุณแม่ร้องกรี๊ดพุ่งตัวเข้าชาร์ตโดยด่วน น่ากลัวมาก ว่าแต่
มันก็คล้ายฮูลาฮู้บอยู่เหมือนกันนะ
...พรุ่งนี้เด็กจิ๋วจะได้ไปทะเลอีกแล้ว ไม่โม้ให้พี่มิตรฟังใหญ่ว่า "สระว่ายน้ำ ก้างงงมากเลย" ฮา
ไม๊ล่ะ จะโม้ก็ยังพูดผิด กว้าง ไม่ใช่ ก้าง
๒ ขวบ + ๒๑๒-๒๑๓ วัน...เสาร์ ๒๘, อาทิตย์ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ไปเที่ยวกับพี่โนพี่โน่ --> N'Prim@Nishaville, Prachuab
๒ ขวบ + ๒๑๔ วัน...จันทร์ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...วันนี้อนุญาตให้เฮียโรเข้าพบเด็กจิ๋วได้แล้ว ไม่ได้เจอกันอาทิตย์หนึ่งเลย เพราะ
คิดว่าไจโรเป็นโรคมือเท้าปาก แค่สงสัยว่าจะเป็นเท่านั้นแหล่ะ คุณแม่ก็สั่งห้ามเจอ
เฮียโรเด็ดขาด ห้ามพาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้นด้วย อาม่าก็เลยไม่ได้เจอเด็กจิ๋วไปด้วย
เหมือนกัน วันก่อนยังแอบแวะมาหาเด็กจิ๋วที่ออฟฟิต บอกว่าคิดถึง ปรากฎว่าไจโร
ไม่ได้เป็นโรคมือเท้าปากแต่อย่างใด ที่มีตุ๋มขึ้นในปากเป็นเพราะกินลำใยเยอะเกิน
เลยร้อนใน
...เด็กจิ๋วมาเล่าให้อี๊ตุ๋มฟังเรื่องที่ไปเที่ยว เรื่องที่ไปแกล้งพี่โน่ เล่าว่าไปแย่งกบของ
พี่โน่ไป เอาไปถือไว้เฉยๆ พี่โน่ร้องไห้ คือฟังแล้วขำที่เดี๋ยวนี้สามารถเล่าเหตุการณ์
เป็นเรื่องเป็นราวได้แล้ว และที่สำคัญ เป็นการแฉ่พฤติกรรมไม่ดีของตัวเองอย่างน่า
ชื่นตาบาน ชอบแกล้งคนอ่ะ
...วันนี้เห็นเด็กจิ๋วเล่น ipad เกมส์ zoo train ที่ให้ลากรูปไปวางตามตำแหน่งต่างๆ
รู้สึกว่าวันนี้เด็กจิ๋วเล่นได้คล่องแคล่วมาก เล่นแบบเร็วจี๋ อาจจะเป็นเพราะปะป๊าเคย
สอนไว้ให้ใช้นิ้วลากไปมาเร็วๆ คือเล่นแข่งกันว่าใครทำได้เร็วกว่ากัน
...ตอนกลางคืน เปลี่ยนผ้าปูที่นอนกัน เปลี่ยนเหนื่อยมากเพราะเด็กจิ๋วก่อกวนตลอด
เวลา เด็กจิ๋วพยายามจะช่วยเราทุกอย่าง เห็นเราทำอะไรก็จะทำให้ จะช่วยถอด ช่วย
ใส่ ทำได้ที่ไหน ที่นอนใหญ่เบ้อเร่อ หรืออย่างเวลาที่เราจะเอาของไปเก็บ เอาไปทิ้ง
เด็กจิ๋วก็จะรีบมาแย่งทำ ถ้าไม่ให้ทำก็จะโมโห "เดี๋ยวพริมทำให้...ปะป๊าเนี่ยะ พูดก็ไม่
เชื่อพริมเลย หึอ โกรธแล้วนะ"
๒ ขวบ + ๒๑๕ วัน...อังคาร ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊าออกจากบ้านแต่เช้าก่อนเด็กจิ๋วตื่นอีกแล้ว เด็กจิ๋วตื่นมาไม่เห็นปะป๊า ก็ถาม
คุณแม่ว่าปะป๊าไปไหน คุณแม่บอกว่าปะป๊าไปประชุม แล้วก็ร้องไห้หาปะป๊า พอตอน
สายๆหน่อยก็ให้คุณแม่โทรตามปะป๊าว่าจะกลับหรือยัง แต่ปะป๊าต้องไปหาลูกค้าทั้ง
วันเลย พอตอนเย็นกลับมาบ้าน ก็ออกไปตีเทนนิสกับคุณแม่อีก กว่าจะเจอเด็กจิ๋วก็
ตอนทุ่มหนึ่งเลย เวลาปะป๊าไม่อยู่ก็ร้องหา แต่พอกลับมาหาแล้วดันไม่เอาปะป๊าและ
...ที่ต้องหนีเด็กจิ๋วไปตีเทนนิสกันก็เพราะปะป๊ากับคุณแม่รู้สึกว่าร่างกายอ่อนแอ ไม่
ได้ออกกำลังกายมาหลายปีแล้ว ตัวก็อวบอ้วนซะ กีฬาที่ชอบเล่นกันตั้งแต่ก่อนเด็ก
จิ๋วเกิดก็มีเทนนิสอย่างเดียว เมื่อก่อนตีประจำแต่คอร์ดเจ๊งไปแล้วหาคอร์ดยากมาก
ตอนนี้กลับมาตีหลังจากห่างหายไปหลายปี ปะป๊าโอเคเลย แต่คุณแม่เดี้ยงๆอยู่
...เดี๋ยวนี้สามารถสั่งเด็กจิ๋วเปิดปิดไฟในห้องโฮมได้แล้ว เปิดปิดได้ถูกดวงซะด้วย
มีอยู่ตั้งหกดวง แล้วก็สามารถเปิดปิดแอร์ได้แล้ว วันนี้บอกว่าเด็กจิ๋วเปิดแอร์หน่อย
เด็กจิ๋วได้ยินก็เดินไปหยิบรีโมทแอร์มา ชี้ไปที่เป้าหมาย แล้วกดเปิด ปิ๊ด แล้วก็วาง
รีโมทลงเรียบร้อย คือทำท่าทางแบบคล่องมาก ไม่มีลังเล ไม่งงเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น