เดือนที่ 6

วันที่ ๑๕๒ ... เสาร์ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๓

 

อรุณสวัสดิ์ราชบุรี เด็กจิ๋วงงหรือเปล่า ตื่นมาแล้วไม่ได้อยู่ที่บ้าน มาอยู่ที่บ้านอากงอาม่าราชบุรี สุขสันต์วันเกิดครบรอบ ๕ ขวบด้วยนะ เช้านี้ปะป๊าไม่ได้พาเด็กจิ๋วไปเล่นตามสถานี ให้อาม่าพาไปเดินเล่นหน้าบ้านแทน วันนี้ีครบ ๕ ขวบ ลองทำอะไรแปลกๆดีกว่า ให้อาม่าไปซื้อฟักทองนึ่งมาบดให้กิน ใส่นมแพะลงไปหน่อยด้วย ลองดูว่าเด็กจิ๋วจะกินได้ไม๊ เอาไปกินมื้อกลางวันที่ร้านเจ๊ออน เด็กจิ๋วก็กินได้นะ แต่ยังทำ
ปากไม่ค่อยเป็น กินเหมือนกับกิ้งกาอ่ะ ใช้ลิ้นตวัดไปมาทำหน้าเละเทอะพอประมาณ
เสร็จแล้วก็พากันไปเที่ยวสวนผึ้ง ขับรถจากเมืองราชบุรีไปไม่ไกล เมื่อสิบปีก่อนปะป๊าก็เคยขับรถไปเที่ยวมาแล้ว สมัยที่ยังไม่มีรีสอร์ทมาเปิดซะกะที่ มีแต่ไร่อุษาวดีที่เดียว อยู่ๆก็เกิดฮิตขึ้นมา เดี๋ยวนี้มีรีสอร์ทเปิดกันเต็มไปหมด วันนี้ได้ใช้ GPS อย่างเต็มประสิทธิภาพ ตั้งปลายทางเป็น The Scenery Resort แล้วก็ขับตามมันไปแบบไม่รู้อะไรเลย แล้วก็ยังช่วยหาปั้้มน้ำมันยามฉุกเฉินได้ด้วย อาม่างงเลย บอกว่าเครื่องมันแสบจริงๆ รู้ได้ไง
วันนี้พาเด็กจิ๋วไปอึ๊รด Scenery มาแล้ว ไม่ได้พักด้วย แอบอึ๊ฟรี อี๊ตุ๋มถามว่าเด็กจิ๋วได้เห็นแกะแล้วเป็นไง อากงบอกว่าจะเป็นไง ก็เหมือนเห็นหมานั้่นแหล่ะเด็กจิ๋วยังไม่รู้เรื่องเลย ปะป๊าว่าก็คงจริงนะ ไม่เห็นจะตื่นเต้นอะไรนี่ แต่ปะป๊าว่าแกะที่นี่น่าตามันแปลกๆ ไม่เหมือนที่นิวซีแลนด์ เดาว่าน่าจะเอาแกะที่โน่นมาผสมพันธ์กับหมาบ้านเราแน่ เลยสามารถทนอยู่กับอากาศที่นี่ได้ กลางวันร้อนมากอ่ะ แต่เค้าว่าตอนค่ำ
จะ หนาวนะ วันนี้เด็กจิ๋วนั้่งรถแล้วร้องไห้มาก ปะป๊าต้องยอมแพ้แล้ว ยอมให้อุ้มออกมาจาก Car Seat สงสารมาก กลัวว่าสุขภาพจิตจะเสียด้วย
ตอนเย็นกลับเข้าเมืองมาก็รีบไปร้านเบาะ ไปสั่งทำเบาะจะเอามาไว้ให้เด็กๆกระโดดเล่นที่สนามเด็กเล่นดาดฟ้า เบาะขนาดเมตรคูณเมตร ๔ อัน ๔ สีเลย
พอค่ำๆก็ไปพากันไปกินข้าวที่ร้านอาหารเวียตนาม ไม่อร่อยเลย เสร็จแล้วก็ไปหาอาม่าต๊ะที่บ้านโรงโอ่ง เจอเฮียปันด้วย

วันที่ ๑๕๓ ... อาทิตย์ ๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๓

เมื่อวานสงสัยยังไม่เหนื่อยเท่าไหร่ใช่ไม๊ พริมา ไม่เห็นหนูจะหลับยาว ๑๐ ชั่วโมงแบบครั้งก่อนที่มาราชบุรีเลย วันนี้เอาใหม่ เอาให้เดี้ยงกันไปเลยดีกว่า ตอนสายๆ ปะป๊ากับคุณแม่ไปกินข้าวที่ร้านก๋วยเตี๋ยวไข่ ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอากงอาม่า เห็นบอกว่ามีกรี๊ด อากงต้องเปิดเพลงปราบ ก็โอเค

เสร็จแล้วก็ไปรับเด็กจิ๋วกับอาม่าไปโรบิน สันราชรี ห้างนี้ที่กรุงเทพฯไม่ได้เดินเลย ไปแผนกเด็กอ่อน แปลกมากไม่เห็นมีของเล่นขาย แล้วเด็กราชรีเค้าเล่นของเล่นที่ไหนกันไม่ค่อยได้ของ ได้แต่เค้กไอติมสเวนเซ่น เอามาฉลองวันเกิดเด็กจิ๋ว พอสี่โมงเย็นก็ชวนอากงอาม่าไปเที่ยวที่ตลาดน้ำอัมพวากัน อยู่ห่างจากเมืองแค่ยี่สิบกว่าโลเอง แต่เป็นทางเข้าสวนต้องวิ่ง ๔๕ นาทีได้กว่าจะถึง วันนี้คนก็เยอะนะ แต่ยังไม่เยอะเท่ากับวันก่อนที่เดินไม่ได้เลย เข้าแถวแล้วถูกดุนกันไปแบบรถไฟอ่ะ วันนี้ก็เดินได้เอง แต่ร้อนมากเหงื่อเปียกหน้ากันทุกคน ยกเว้นพริมา ลั้นลามาก ก็เวลาได้เที่ยวอ่ะ ยิ่งคนเยอะๆแบบนี้ รู้เลยว่าเด็กจิ๋วจะชอบ

มาก มองโน่นมองนี่อย่างเพลิดเพลิน แล้วก็ไปนอนกินนมริมแม่น้ำอย่างมีความสุข แต่สุขคนเดียวนะ เพราะคุณแม่นั่งป้อนไปเหงื่อก็ไหลเต็มหน้า หันไปดูรอบๆ จะเจออากง กับ อี๊ไก่ก็ช่วยกันพัด ปะป๊าถ่ายรูปกับถ่ายวีดีโอ ส่วนอาม่านั่งเดี้ยงอยู่ข้างๆ ในขณะที่เด็กจิ๋วนอนกินนมอย่างมีความสุข หันหน้าไปมองซ้ายทีขวาที คงงงว่าทำอะไรกันวุ่นวายแต่เด็กจิ๋วคงลืมไปว่านี่คือตลาดน้ำอัมพวาหน้าร้อน ช่วงวันหยุดยาว อากาศร้อน คนเยอะ แล้วก็วุ่นวายมาก กว่าจะหาที่นั่งป้อนนมได้ ต้องย้ายที่กัน ๓ รอบ นั่งๆอยู่ถ้ามีคนเดิน

เซมาชน เด็กจิ๋วได้ไปกินนมในแม่น้ำแม่กลองแน่ กลับกันออกมาก อาม่าเดินเดี้ยงมาเลย แต่เด็กจิ๋วลั้นลามาก วันนี้ยังกลับบ้านไม่ได้เพราะอี๊ป้อมบอกว่ากลิ่นสียังไม่หาย ต้องนอนราชบุรีต่ออีกคืนหนึ่ง 
วันที่ ๑๕๔ ... จันทร์ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๓

วันนี้เด็กจิ๋วตื่นมายังไม่ได้ Good Morning กับปะป๊าเลย อาม่าพาไปเล่นก่อน แล้วปะป๊าก็รีบเตรียมตัวจะกลับกรุงเทพฯ พอเข้ากรุงเทพฯ ก็รีบพาคุณแม่ไปหาหมอไปเคลียร์งานที่ออฟฟิต ก็เลยไม่ได้เล่นกับจิ๋วจิ๋วทั้งวัน ปรากฎว่าจิ๋วจิ๋วงอนปะป๊าอีกแล้ว ปกติแค่เห็นหน้าก็ต้องยิ้มให้ วันนี้เรียกยังไงก็เมินหน้าหนี ไม่มองไม่ยิ้มไม่เล่นด้วยเลย วันก่อนยังไม่ค่อยแน่ใจ วันนี้งอนชัวร์แล้วล่ะแต่พอเย็นๆก็หาย  วันนี้ยังนอนบ้านเตาปูนไม่ได้อยู่ดีเพราะ กลิ่นสีแรงมาก ต้องหอบข้าวของกลับไปราชบุรีอีก อาม่าอ่ะดีใจอยากให้หลานมาอยู่เป็นเดือน มาถึงรีบอาบน้ำให้กินนมแล้วจะให้นอน แต่เด็กจิ๋วไม่ยอมนอน ลั้นลาเล่นใหญ่ ปะป๊าพาเต้นอยู่ตั้งนานจนห้าทุ่มกว่าก็หลับได้ จับไปวางนอนปรากฎว่าลืมตาโพรงแล้วยิ้ม ลั้น ลาไปมา ปะป๊าหมดแรงแอบมานอนข้างเตียงเผื่อฟลุ๊คเด็กจิ๋วจะหลับได้เอง แต่ก็ไม่สำเร็จ ซักพักได้ยินเสียงเอะอ่ะโวยวาย มีอาม่า อี๊ไก่ กับคุณแม่กำลังลุ้นจิ๋วจิ๋วคว่ำอยู่ ปะป๊าก็รีบไปหยิบกล้องวีดีโอมาถ่ายทำได้ทันเวลา เย้...พริมาคว่ำสำเร็จแล้วหลังจากพยายามมาเป็นเดือนๆ ปะป๊ากลัวว่าจะฟลุ๊คเปล่าให้ลองอีกทีก็คว่ำได้อย่างง่ายดาย เหมือนที่เค้าบอกกันเลยว่าเวลาที่เด็กคว่ำได้ครั้งแรกแล้วก็จะคว่ำใหญ่เลย พวกเราก็สนุกให้คว่ำไปมาเป็นเกือบสิบรอบ จนเด็กจิ๋วสำลักทำท่าจะอ้วกเลยหยุด ก็แหม่ กำลังสนุกเลย เสร็จแล้วก็เต้นกล่อมจนหลับแล้วจับไปวางนอน พอวางปุ๊บ เด็กจิ๋วก็พลิกตัวคว่ำทันที พวกเราก็ ย๊างงง...ฮามาก

เด็กจิ๋วอ่ะโดนแกล้งจนละเมอคว่ำเลย ...พริมาคว่ำครั้งแรก วันนี้ เวลาเกือบเที่ยงคืน
วันที่ ๑๕๕ ... อังคาร ๑ มิถุนายน ๒๕๕๓

 


ตอนเช้าก็จับเด็กจิ๋วมาคว่ำโชว์คนโน้นคน นี้อีก เด็กจิ๋วก็ชอบนะ คว่ำได้ก็จะชูคอขึ้นมาแล้วก็ยิ้มโชว์เหงือกอย่างภาคภูมิใจ ส่วนใหญ่ก็จะคว่ำได้ง่ายดายเพราะรู้จังหวะแล้ว แต่ก็มีบางทีที่คว่ำไม่ได้ก็จะหงุดหงิดจนร้องโวยวาย ตอนนี้มีปัญหาเวลาเปลี่ยนเป้อร์ให้ จับนอนหงายปุ๊บ เด็กจิ๋วก็จะคว่ำทันทีเลย คงคิดว่าจะ
ให้คว่ำโชว์อีกมั้ง ตอนสายๆได้รับมอบหมายจากพี่ตุ๋มว่าให้ไปเซอร์เวย์สวนผึ้งหน่อย จะพาที่บริษัทไปเที่ยวกลางปี เราก็เพิ่งไปกันเมื่อ ๒ วันก่อน แต่วันนั้นไปเที่ยวเล่น ไม่ได้ถามข้อมูลมา วันนี้เลยไปใหม่ แวะกินอาหารร้านปั๋งหงาย เป็นร้านอาหารป่า พวกเราก็เลยสั่งไข่ตุ๋น ปลาทอด หมูทอด ต้มยำ และผัดผักรวม
(ป่าตรงไหน) แต่เพื่อไม่ให้เสียชื่อร้านก็เลยสั่งหมูป่าผัดเผ็ดมาเขี่ยเล่น ร้านนี้ร้อนมาก อาม่าต้องอุ้มเด็กจิ๋วเดินไปเดินมาจะหามุมเย็นแต่ยิ่งเดินก็ยิ่งร้อน
เสร็จแล้วก็ปฏิบัติหน้าที่ ไปที่ Swiss Valley LaToscana แล้วก็บ้านอ้อมกอด ส่วน Scenery ไม่ไปเพราะเล็กเกินไป บริษัทเราต้อง ๓๘ คน ทั้งวันเด็กจิ๋วก็ลั้นลาดี พวกเราอ่ะร้อนมาก เด็กจิ๋วก็คงร้อนนะตัวเหนียวหนึบเลย แต่ร่าเริงมาก มองโน้นมองนี่ ไม่ค่อยกรี๊ด ส่วนใหญ่ให้อากงกับอาม่าอุ้ม กลับเข้าเมืองมาก็พาไปนั่งกินนมที่บาร์บีคิวพลาซ่า พอกินเสร็จคุณแม่ก็อุ้มออกไปเต้นหน้าร้าน เพราะหนีควัน ซักพักก็วิ่งมาทุบกระจกโวยวายอะไรก็ไม่รู้ ปะป๊าออกไปดูปรากฎว่าอ้วกพุ่งปี๊ดกระจายเต็มห้าง กลับมาบ้านเด็กจิ๋วอาบน้ำ แล้วก็เดี้ยงเลย สลบไปตั้งแต่สองทุ่มกว่า แต่ตอนนอนมีฮาอ่ะ ตอนปะป๊าพาเต้นจนหลับแล้ววางลงนอน เด็กจิ๋วก็คว่ำทันทีแล้วก็ชุคอขึ้นมาทำหน้าเว๋อๆ ต้องอุ้มขึ้นมาเขย่าใหม่จนหลับ คราวนี้พอจับวางแล้วต้องรีบเอาถุงนอนห่อทันทีไม่ให้คว่ำได้ กลายเป็นโรคจิตไปแล้ว ต้องคว่ำตลอดเวลา

วันที่ ๑๕๖ ... พุธ ๒ มิถุนายน ๒๕๕๓

เช้านี้พริมากินนมเสร็จปะป๊าจับเหรอแล้วก็ หลับคาบ่า ซักพักก็ยิ้ม แล้วก็หัวเราะเอิ๊กอั๊กขึ้นมา แบบนี้ต้องฝันว่ามีคนมาเล่นจะเอ๋อยู่แน่ คุณแม่ก็เคยเจอแบบนี้หลายที
เมื่อวานที่ไปสวนผึ้ง รวมทั้งวันนี้ที่ขับรถกลับจากราชบุรี เด็ก จิ๋วเป็นเด็กดีมาก ไม่ค่อยกรี๊ดเลย เป็นเพราะปะป๊าเอาแผ่นพี่ Maxim ไปเปิดในรถ เป็นแผ่นที่เด็กจิ๋วชอบมากที่สุด ตอนแรกก็ไม่ค่อยชัวร์ว่าใช่ไม๊ก็เลยลองเปลี่ยนเพลงอื่น ปรากฎว่าเด็กจิ๋วกรี๊ดทันที แล้วพอเปลี่ยนกลับก็สงบทันใด โห...เด็กจิ๋วหูเทพมากฟังเพลงแบบธรรมดาไม่ได้
ตอนบ่ายปะป๊าไม่อยู่แต่เห็นคุณแม่เล่าว่าจับเด็กจิ๋วไปจัดการแสดงคว่ำโชว์ให้น้องๆที่ออฟฟิตดู ได้รับเสียงตบมือเกรียวเชียว

วันที่ ๑๕๗ ... พฤหัส ๓ มิถุนายน ๒๕๕๓

ตั้งแต่กลับมาจากราชบุรี เด็กจิ๋วจะชอบพูดอ้อแอ้เสียงดังๆ บางทีก็เหมือนคุยกับเรา บางทีก็พูดคนเดียว เสียงดังปรี๊ดมากๆ ติดใครมานะ พริมา
วันนี้ทิ้งเด็กจิ๋วไว้บ้าน คุณแม่กับปะป๊าไปนั่งกินบุฟเฟต์ชาบูกัน แล้วก็ซื้อของเล่นมาให้เด็กจิ๋วเป็นหนังสือผ้าอีกแล้ว กับตุ๊กตามือถือ เป็นก้านให้ถือ บีบแล้วมีเสียง แล้ววันนี้ก็มีหมวกที่คุณแม่สั่งซื้อทางเว็ปมาส่งด้วย มี ๒ ใบ
ตอนดึก กล่อมหลับพอจับวางแล้วตื่น แต่ไม่กรี๊ด ได้แต่พูดอ้อแอ้คนเดียวไปเรื่อยๆ พร้อมกับจับหมอนประจำตัวมาแปะหน้าเล่น เหมือนจะเล่นจะเอ๋คนเดียว แล้วก็ค่อยๆเผลอหลับไปเอง

วันที่ ๑๕๘ ... ศุกร์ ๔ มิถุนายน ๒๕๕๓

เดี๋ยวนี้ตอนเช้าตื่นขึ้นมา ปะป๊าจะพาเด็กจิ๋วขึ้นไปดาดฟ้า ไปนั่งเล่นที่สวนหน้าสนามเด็กเล่น อากาศดีมาก อาทิตย์ที่ผ่านมา เด็กจิ๋วตื่นสายขึ้น ๗-๘ โมง แต่วันนี้กลับมาตื่น ๖ โมงอีกแล้ว ปะป๊าอ่ะยังไงก็ได้ แล้วแต่เด็กจิ๋วจะตื่น
วันนี้พี่แหลมมาเก็บงานที่สนามเด็กเล่นดาด ฟ้าเสร็จแล้ว เหลืองานอยู่อย่างเดียวเท่านั้นคือช่างผ้าม่าน ก็อาม่าเรานี่เอง คาดว่าจะมาทำได้วันอาทิตย์นี้ สนามเด็กเล่นที่ทุกคนรอคอยก็จะเสร็จสมบูรณ์ พี่จาน่ากับไจโรก็ถามทุกวันว่าเสร็จแล้วยัง ถามจนเลิกถามไปแล้ว
ตอนค่ำๆพาเด็กจิ๋วไปฟอร์จูนไปเลือกซื้อ iPod ให้เด็กจิ๋ว จะไว้เปิดในรถ ชีวิตเด็กจิ๋วอ่ะต้องอยู่ท่ามกลางเสียงเพลงตลอด ไม่ใช่เฉพาะตอนนอนหรือนั่งรถนะ ระหว่างวันก็ต้องเปิดให้ฟัง แล้วก็เลือกเพลงด้วย ไม่ใช่จะเปิดเพลงอะไรก็ได้นะ
วันนี้คุณแม่อุ้มเด็กจิ๋วยืนรอปะป๊าอยู่ ตรงบันไดเลื่อน บอกว่าเด็กจิ๋วส่งยิ้มให้ทุกคนที่เดินขึ้นบันไดมาเลย แอ๊บเก่งจริงนะ คนเค้าก็ชอบกันดิ่เป็นที่ฮือฮา มีแต่คนบอกว่าน่ารัก มีคนหนึ่งวิ่งปรู๊ดเข้ามาจะหอมแก้มด้วย แต่คุณแม่โยกตัวหลบทัน แล้วก็มีซุบซิบกันประมาณว่าอยากจะขออุ้มอ่ะแต่ไม่กล้า เด็กจิ๋วอ่ะเป็นที่ต้องตาต้องใจมากชอบมีคนมาแต๊ะอั๋ง เวลาปะป๊าอุ้มเดินในห้างก็ต้องเก็กหน้าโหดๆ

วันที่ ๑๕๙ ... เสาร์ ๕ มิถุนายน ๒๕๕๓

เมื่อคืนปะป๊ากล่อมเด็กจิ๋ว ด้วยการพาเต้นไปกับเพลงพี่ลิซ่า เด็กจิ๋วกำลังเคลิ้มๆใกล้หลับ เอามือน้อยๆค่อยๆลูบคางปะป๊าเล่นไปมา ซักพักก็ค่อยๆกดปลายนิ้วลงเบาๆที่บริเวณคางกับปาก แล้วก็กดแรงขึ้น แรงขึ้น พร้อมกับใช้กรงเล็บที่ฝนมาจนคมกริบจิกเข้าไปในเนื้อแล้วก็ขย้ำไปมาด้วยความ เมามัน...โอ้ย...เจ็บนะเด็กจิ๋ว
ตอนบ่ายๆพาเด็กจิ๋วไปเที่ยว HomeWork & Homeproเด็กจิ๋วเค้าชอบ แล้วก็ไปว่ายน้ำต่อที่บ้านลัดดารมย์ นัดเจ๊นิว เจ๊แนนไว้ด้วย แต่ว่าเบี้ยว มีแต่เจ๊จาน่า กับเฮียโร
วันนี้เด็กจิ๋วได้ใส่ชุดว่ายน้ำใหม่ด้วย เซ็กซี่กว่าเดิมมาก แต่มันติ้วไปหน่อย นี่คนขายบอกใส่ได้ถึงขวบนะ ทำไมเด็กจิ๋วเราใส่แล้วติ้วก็ไม่รู้ ต้องให้คุณแม่ไประเบิดหน่อย นอกจากชุดใหม่แล้ว เด็กจิ๋วยังได้ใส่ห่วงคอเป็นครั้งแรก ตอนแรกปะป๊าเห็นแล้วก็ไม่กล้าใช้ แต่พอใช้ดูแล้วดีมาก ปกติต้องใช้มืออุ้มจั๊กกะแร้ไว้ แต่นี่แค่ใช้มือเดียวพยุงก้นไว้ก็อยู่แล้ว มีลองปล่อยมือบ้าง ก็สามารถลอยตัวได้เอง โดยใช้ความสามารถของแก้มอวบๆค่ำห่วงยางไว้ แต่จะน้ำเข้าปากแล้วสำลัก
เด็กจิ๋วลั้นลามากเลยวันนี้ หัวเราะเอิ๊กอั๊ก ถีบขา ใหญ่เลย เจ๊จาน่าก็ช่วยดำน้ำมาจะเอ๋ เด็กจิ๋วก็ยิ่งชอบใหญ่ เสร็จแล้วคุณแม่ก็พาไปอาบน้ำในอ่างอาบน้ำส่วนตัว เป็นอ่างเป่าลมที่เพิ่งซื้อมาใหม่เหมือนกัน พกไปไหนมาไหนสะดวก แต่จะใช้จะเก็บไม่เห็นสะดวกเลย กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วนอนฝันดี ละเมอยิ้มทั้งคืน

วันที่ ๑๖๐ ... อาทิตย์ ๖ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้วุ่นวายมาก เพราะเป็นวันทำความสะอาดสนามเด็กเล่นครั้งยิ่งใหญ่ ก่อนเปิดดำเนินการอย่างเป็นทางการ แล้วอี๊ป้อมก็ไม่อยู่ด้วย ไปเที่ยวยังไม่กลับ อากงกับอาม่าพาเด็กที่บ้านมาช่วยกันทำความสะอาดพร้อมกับติดผ้าม่านกับมู่ลี่ เป็นที่เรียบร้อย ปะป๊าเหนื่อยมากนะ ต้องเช็ดบ้านน้อย ๒ ชั้นคนเดียว ทั้งคลานทั้งมุด ตั้งนานนะกว่าจะเสร็จ คนอื่นๆก็เช็ดกระจกถูพื้นเช็ดโต๊ะกันไป แต่เด็กจิ๋วอ่ะนอนหลับไม่ช่วยเหลืออะไรทั้งสิ้น นี่สนามเด็กเล่นของตัวเองแท้ๆ ที่ว่าวุ่นวายเพราะนอกจากทำความสะอาดแล้ว ช่างแดงก็ยังมารื้อห้องน้ำปูกระเบื้องใหม่วันนี้ แล้วคุณแม่อยู่ๆก็ท้องเสียระดับ ๑๐ หมดสภาพความเป็นแม่ไปเลย ตอนเย็นๆได้ลองพาเด็กจิ๋วไปคลานเล่นที่สนามเด็กเล่นใหม่แล้ว แต่เด็กจิ๋วยังคลานไม่เป็น เลยยิ่งคลานยิ่งถอยหลัง แล้วก็โมโหด้วยที่เดินหน้าไม่ได้ คงงงตัวเองอยู่เหมือนกัน

วันที่ ๑๖๑ ... จันทร์ ๗ มิถุนายน ๒๕๕๓

ตอนเช้าคุณแม่ยังไม่ค่อยหายท้องเสียเลย แล้วบ่ายก็ต้องไปผ่าตัดข้อมือ ตัดผังผืดทับเส้นประสาทออก คุณแม่จะไม่ได้อุ้มเด็กจิ๋ว ๒ อาทิตย์เลยนะ ตอนแรกหมอบอกว่าอุ้มได้แต่อย่างอมือ เราก็บอกว่าคงยาก หมอก็เลยใส่เฝือกอ่อนให้เหมือนคนแขนหัก ดูแล้วเหมือนอาการสาหัส แต่ที่จริงแค่เจาะรูที่ข้อมือ เป็นผ่าตัดส่องกล้อง  ตอนค่ำให้อี๊ป้อมพาเต้นกล่อมหลับ เพราะคุณแม่แขนเข้าเฝือกอยู่ ปะป๊าก็ไปทำกับข้าวกับจัดบ้านอยู่ แต่เด็กจิ๋วไม่ยอมนอน ร้องกรี๊ดๆ คุณแม่เลยต้องมาอุ้มโดยใช้แขนที่พิการหนีบเด็กจิ๋วไว้ (...ถึงพิการทางกายใจยังสู้...) ถ้าปกติให้อี๊ป้อมพานอนก็ยอมดีนะ แต่วันนี้คงหมั่นไส้คุณแม่เป็นพิเศษ เลยต้องแกล้งหน่อย ตอนเย็นๆเด็กๆได้ขึ้นไปเล่นที่สนามเด็ก เล่นแล้ว มีจาน่า ไจโร โฮไอ แล้วก็น้องพริม วันนี้ปะป๊าเอารถหัดเดินมาให้เด็กจิ๋วนั่งเล่นด้วย เป็นของขวัญจากครูปุ๊ ครูอนุบาลของคุณแม่ ก็ลั้นลาพอสมควร ส่วนเด็กคนอื่นๆก็วิ่งเล่น กระโดด แล้วก็กรี๊ดกันบ้านแตกเลย
วันที่ ๑๖๒ ... อังคาร ๘ มิถุนายน ๒๕๕๓

เมื่อเช้าเด็กจิ๋วตื่นมากินนมตอนตี ๔ รอบนี้ปกติเป็นเวรคุณแม่ แต่คุณแม่พิการอยู่ ปะป๊าเลยโดนภาวะจำยอมไป ปกติรอบนี้กินนมเสร็จก็จะหลับต่อทันที แล้ว ๖-๘ โมงก็จะร้องเรียกปะป๊าให้พาไปเล่น แต่วันนี้สงสัยเด็กจิ๋วเห็นหน้าปะป๊าเลยงง คิดว่ามันถึงเวลาไปเล่นแล้ว กินเสร็จก็เลยตาค้างเลย ไม่ยอมนอน ปะป๊าก็ต้องอุ้มพาไปเล่น แต่มันเพิ่งตี ๔ กว่า ยังมืดอยู่ เลยพากลับมาเปิดเพลงเต้น จะกล่อมให้หลับ แต่ก็ไม่สำเร็จ จนตี ๕ กว่าฟ้าเริ่มสว่าง ก็เลยพาขึ้นไปเล่นดาดฟ้า ใส่รถหัดเดินแล้วก็เข็นๆไปมา พอได้เล่นสมใจแล้ว ซักพักถึงยอมหลับได้โดยดี
ตอนสายๆ พาเด็กจิ๋วไปหาคุณหมอ ให้ดูที่มือมีเม็ดตุ่มไขมันขึ้น ที่จริงก็รู้แล้วล่ะว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็หายไปเอง แต่คุณแม่ไม่สบายใจเพราะตุ่มนี้เป็นมานานแล้ว คุณหมอมาดูแล้วก็บอกว่าไม่เป็นไรปล่อยไว้เฉยๆเดี๋ยวก็หาย แล้ว ๙ เดือนเจอกัน ฉีดวัคซีน คุณแม่ก็ตกใจ บอกว่ายังไม่ได้ฉีด ๖ เดือนเลย คุณหมอบอกว่าเห็นเด็กจิ๋วตัวใหญ่ นึกว่าเลย ๖ เดือนมาไกลแล้ว ...อิอิ

วันที่ ๑๖๓ ... พุธ ๙ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้พาเด็กจิ๋วไปเที่ยวงานท่องเที่ยวที่ เมืองทองธานี ไปหาที่เที่ยวให้เด็กจิ๋ว ก็ได้เกาะช้างจะไปกัน ๓ คนปลายเดือนนี้ กับเขาแผงม้า ไปต้นเดือนหน้ากับอาเฮีย อาเจ๊ ไปกันหมดบ้าน ทั้งหมด ๑๕ คน จองเป็นบ้านหลังใหญ่ Pool Villa ในงาน ปะป๊าเห็นผีตาโขน ๓ ตัว เดินหลอกคนไปมาอยู่ เลยรีบอุ้มเด็กจิ๋วไปจะเอ๋ ปรากฎว่าเด็กจิ๋วไม่กลัว เล่นกะเค้าใหญ่เลย แล้วก็โดนผีตาโขนจับแก้มเล่นทีหนึง ปะป๊าอยากรู้จังว่าเด็กจิ๋วเค้าคิดว่าผีตาโขนเป็นคนหรือเป่า หรือว่าเป็นของเล่น
ตอนเย็นปะป๊าทำอาหารให้เด็กจิ๋วกิน คุณแม่พยายามไปหาสูตรอาหารมาให้ แต่ปะป๊าบอกว่าไม่ต้องใช้สูตร คิดเอาเองก็ได้ เลยหาของในตู้เย็นที่มีอยู่มาทำ ก็ได้ออกมาเป็นผักโขม+แครอท เอามานึ่งแล้วก็ปั่นละเอียด สีของมันนี่...อย่าพูดเลย...แต่คุณแม่บอกว่าอร่อย ปะป๊าก็ไม่กล้าชิมหรอก เด็กจิ๋วก็ว่าอร่อยนะ กินใหญ่เลย เค้าว่าถ้าเด็กได้กินอาหารแล้วจะคว้าช้อมมากินเองก็แสดงว่าชอบ

วันที่ ๑๖๔ ... พฤหัส ๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๓

เย้...รอบเช้ามืดปะป๊าป้อนนมแล้วกล่อมเด็กจิ๋วหลับได้ ไม่ต้องพาไปเล่นตั้งแต่ตี ๔ อีกแล้ว
วันนี้ให้เด็กจิ๋วถือแก้วหัดดื่ม Step 1 แบบถือเองดูดเอง ที่จริงแก้วนี้ใช้มาได้ ๒ อาทิตย์แล้วแต่ส่วนใหญ่เราถือให้ วันนี้ ให้ถือเอง เด็กจิ๋วก็จับสองมือถือได้อย่างมั่นคง น่ารักมากเลยนะเด็กจิ๋ว มีเอาจุกแทงเข้าหูเข้าจมูกบ้างแต่ก็ให้อภัยได้ ปะป๊าชอบใจ เลยจับเด็กจิ๋วมาเล่นโชว์คุณแม่ ซักพักอ้วกออกมาเลย ก็กินน้ำเข้าไปเยอะเกิน
ตอนเย็นปะป๊าจับเด็กจิ๋วไปเล่นกับพี่ๆ เป็นการเล่นคุณครูกับนักเรียน ปะป๊าเป็นคุณครูเอง แล้วเด็กๆก็ต้องทำท่าตามโจทย์ที่ครูสั่ง เด็กจิ๋วทำได้แค่ ๓ ข้อ คือกิ้งก่า กบ แล้วก็แมวน้ำ ส่วนพี่ๆทำถูกกันเกือบหมด แล้วไอ้ข้อกิ้งก่า กับกบอ่ะ เด็กจิ๋วก็ไม่ได้ทำได้เองนะ ปะป๊าแอบโกงให้ จับเด็กจิ๋วไปนอนคว่ำ พี่ๆก็อนุโลม ไม่มีใครว่า ส่วนข้อแมวน้ำอ่ะ บังเอิญเด็กจิ๋วร้องเสียงแมวพอดี ก็เลยแอบให้คะแนนไปด้วยเหมือนกัน

วันที่ ๑๖๕ ... ศุกร์ ๑๑ มิถุนายน ๒๕๕๓

ให้กินอาหารที่ปะป๊าทำทุกวันเลยนะ ยิ่งกินยิ่งชอบ วันนี้ปะป๊าก็ไปซื้อที่ใส่อาหารเหลว สำหรับแช่แข็ง ทำเป็นก้อนๆไว้ แล้วเวลากินก็เอามาอุ่นทีละก้อน แล้วก็ซื้อลูกบอลผ้ามาให้เด็กจิ๋วลูกนึงด้วย เพราะวันนี้ฟุตบอลโลกเตะกันเป็นวันแรกพอดี จะได้เอามาให้เด็กจิ๋วเตะเล่นบ้าง
ช่วงนี้อ่ะ ที่คุณแม่มือพิการอยู่ ปะป๊าต้องเช็ดอึ๊รอบดึกให้เด็กจิ๋วด้วย เป็นงานที่ไม่ชอบที่สุดเลย ก็ใครจะไปชอบเล่นอึ๊แบบคุณแม่ได้อ่ะ

 วันที่ ๑๖๖ ... เสาร์ ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้พาเด็กจิ๋วไปเดินเล่นที่พาราก้อน ได้รองเท้ามาคู่หนึ่ง ที่จริงเด็กจิ๋วยังเดินไม่ได้เลย แล้วใส่รองเท้าไปทำไม คำตอบก็คือใส่เอาน่ารักมีปัญหาเป่า แล้วก็ได้หมวกสีชมพูมาใบหนึ่ง วันนี้คุณแม่เอาหมวกที่เพิ่งสั่งซื้อได้มาใส่ให้เด็กจิ๋วด้วย แต่ปะป๊าไม่ชอบเลยถอดทิ้งไป ซื้อใหม่สวยกว่าตั้งเยอะ แต่ใบที่ทิ้งไปนั่นคุณแม่ซื้อมา ๔๐ บาท ก็สมราคาเค้าล่ะ แล้วก็ได้ที่มัดข้อมือเป็นตุ๊กตา เอาไว้หลอกล่อเวลางอแง เด็กจิ๋วเห็นแล้วก็จะคว้ามือไปหยิบแต่ยิ่งหยิบก็ยิ่งไกลออกไป เด็กจิ๋วก็เลยทำหน้างงๆ
พอซื้อของแล้วก็ใส่ลั้นลาเดินเล่นทั่วห้าง เลย เด็กจิ๋วเดี๋ยวนี้อ่ะชอบกรี๊ดแบบดังมาก ปะป๊าอุ้มอยู่หูแทบดับ บางทีก็กรี๊ดงอแง แต่บางทีก็กรี๊ดเล่นอ่ะ ไม่รู้จะทำไง กลัวคนอื่นเค้าว่าเอา
ตอนเย็นๆก็นัดจาน่า ไจโร กับโฮไอ ไปว่ายน้ำเล่นกันที่บ้านลัดดารมย์ วันนี้ปะป๊าเอาอ่างอาบน้ำส่วนตัวของเด็กจิ๋วมาทำเป็นเรือ แล้วใส่เด็กจิ๋วพาแล่นเล่นทั่วสระเลย เสร็จแล้วก็จับลงน้ำ ให้ใส่ห่วงคอเหมือนเดิม แต่วันนี้เด็กจิ๋วไม่หัวเราะเลย เดากันว่าคงหิว เล่นได้แป๊บเดียว คุณแม่ก็พาไปอาบน้ำแล้วก็กินอาหารเสริมกับนม

วันที่ ๑๖๗ ... อาทิตย์ ๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้ช่างแดงมาอีกแล้ว ให้มาซ่อมอ่างล้างหน้าต่อ อ่างนี้มีปัญหามาก แก้มาหลายทีก็ไม่หาย ตอนนี้ถึงขั้นต้องไปซื้ออ่างมาใหม่ ขนาดก็ไม่พอดี ต้องตัดแต่งท็อปหินอีก คือวุ่นวายมากอ่ะ แล้วพอช่างยกอ่างเก่าขึ้นมา ปรากฎว่ามีขี้โคลนเหม็นเน่าไหลออกมาท่วมห้องน้ำเต็มไปหมด ก็เลยอ๋อกันทันที ไม่ใช่ขี้โคลนแล้วล่ะ ขี้เด็กจิ๋วนี่แหล่ะ ก็มีอยู่ช่วงหนึ่ง คุณแม่อุตริเอาเด็กจิ๋วไปล้างอึ๊ที่อ่างล่างหน้า แล้วหลังจากนั้น อ่างก็ตันน้ำเลยร้นรั่วออกมา แล้วก็เพิ่งอ๋อได้อีกอย่างว่า มิน่าล่ะ ในห้องน้ำมักจะมีกลิ่นเหม็นแปลกๆลอยมา ทั้งๆที่ปิดท่อหมดแล้ว ช่างแดงทำเสร็จแล้วก็เดินมาบอกคุณแม่ว่า ทีหลังอย่าเอาเด็กจิ๋วไปล้างก้นในอ่างล้างหน้าอีกนะขี้เต็มเลย
ตอนเย็นปะป๊ากับคุณแม่ช่วยกันทำอาหารให้เด็กจิ๋ว หลังจากที่ทำสูตร ๑ ไปแล้ว รสชาติก็ดี แต่สีไม่น่ากิน เลยคิดขึ้นมาได้ว่านอกจากรสชาติแล้ว ต้องเอาทฤษฎีแม่สีมาใช้ด้วย วันนี้ทำ ๒ สูตร มันฝรั่ง+หอมใหญ่+แครอท และ มันฝรั่ง+หอมใหญ่+ผักโขม วิธีทำ ก็เอามันฝรั่งกับหอมใหญ่มาตุ๋นทำน้ำสต็อกก่อน แล้วก็เอาแครอทกับผักโขมไปนึ่ง แล้วก็มาปั่นรวมกัน วันนี้ออกมาโอเลย รสชาติดี สีสรรสวยงาม เอาแช่แข็งเป็นก้อนเล็กๆไว้แล้วแบ่งมากินได้ ๑๐ วัน

วันที่ ๑๖๘ ... จันทร์ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๓

สัปดาห์แรกที่คว่ำเป็น เด็กจิ๋วจะคว่ำตลอดเวลา จับวางปุ๊บก็คว่ำทันที สัปดาห์ต่อมาก็เลิกเห่อไป จะคว่ำบางที แต่เมื่อคืนเอาอีกแล้ว ปะป๊าอุ้มกล่อมหลับ จับวางนอนแล้วหันมาเล่นกับคุณแม่ หันไปอีกที เห็นเด็กจิ๋วนอนคว่ำอยู่ แล้วก็ทำหน้ามึนงง ฮามากอ่ะ ต้องรีบจับยัดถุงนอนแล้วรูดซิบปิด แต่ตอนเช้ามืด เด็กจิ๋วก็สามารถรูดซิบเปิดถุงนอนออกมา แล้วคว่ำตัว กลิ้งตกที่นอนลงมาได้อีก เดี๋ยวคืนนี้จะจับมัดเชือกดีกว่า
ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินร้านลองดู เป็นร้านอาหารเวียตนามที่อร่อยที่สุดในโลก อร่อยกว่าที่เวียตนามและหนองคาย ร้านนี้กินมายี่สิบกว่าปีแล้ว จับเด็กจิ๋วนั่งในรถเข็นแล้วก็เอาพี่หนอนปิ้ง กับพี่กบอบ ให้เล่น ก็ได้พอประมาณอ่ะ ส่วนใหญ๋ต้องจับมาอุ้ม ที่สำคัญคือกรี๊ดลั่นร้านอีกแล้ว อายมาก
ตอนเย็นปะป๊าต่อเกม Playฯ ให้พี่จาน่ากับไจโรเล่น ให้เด็กจิ๋วมานั่งดูพี่ๆเล่นด้วย

 วันที่ ๑๖๙ ... อังคาร ๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๓

เมื่อคืนเด็กจิ๋วก่อเรื่องอีกแล้ว ตื่นมากินนมตอนตี ๓ แล้วก็ตาค้าง ไม่ยอมนอน ปะป๊าต้องพาไปเต้นจนถึงตี ๔.๓๐ ถึงจะยอมหลับ คุณแม่เล่าว่าเด็กจิ๋วนอนอมยิ้มใหญ่เลย คงสะใจที่ได้แกล้งปะป๊า หลังจากนั้นก็มีตื่นขึ้นมาเป็นระยะๆทั้งคืนเลย บางทีตบตูดก็หลับต่อ แต่บางทีก็ต้องอุ้มขึ้นมาเขย่าๆ ไม่รู้เป็นไรเดาว่าฟันจะขึ้นมั้ง

วันที่ ๑๗๐ ... พุธ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๓

ช่วงนี้ตอนเช้า ปะป๊าไม่ได้พาเด็กจิ๋วไปเล่นตามสถานีนะ เปลี่ยนมาดูบอลกันแทน อัดเอาไว้แล้วมาดูตอนเช้าจะได้ไม่เสียเวลา
เมื่อเช้าตื่นมา เห็นเด็กจิ๋วนอนคว่ำอยู่ในถุงนอน ไม่รู้กลิ้งท่าไหน เพราะถุงนอนก็ติ้วอยู่มาก
วันก่อนไป outlet เสื้อผ้าเด็ก ชื่อชาลอม เป็นโรงงานที่ทำเสื้อผ้าเด็กยี่ห้อ Le Petit Pumm,Guess,BB Bush ได้มาประมาณ ๑๐ ตัว ส่วนใหญ่เป็นเสื้อกับกระโปรง มีเอี้ยมยีนส์ด้วย คุณแม่ดีใจใหญ่ ได้เอี๊ยมยี่ห้อ Guess ราคา ๒๐๐ กว่าบาทเอง เสื้อผ้า lot นี้จะเปลี่ยนแนวจากเด็กจิ๋วที่ปกติใส่ Body Suite เป็นสาวจิ๋วแต่งตัวสวยงาม

วันที่ ๑๗๑ ... พฤหัส ๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๓

เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วชอบกลิ้งตกที่นอนทุกคืน เมื่อคืนเลยเอาเบาะรองนอนออก ให้นอนบนที่นอนเฉยๆแต่ก็ยังใส่ถุงนอนอยู่
เช้ามืดวันนี้เด็กจิ๋วก็เอาอีกแล้วตื่นมาตี ๕ แล้วไม่ยอมกินนม ไม่ยอมนอน จะให้พาไปเล่น ปะป๊าก็ทั้งเล่นทั้งกล่อมนอน แต่หลับได้ปั๊บก็ตื่นอีก ปะป๊าก็หมดแรง ลักไก่จับเด็กจิ๋ววางนอนบน High Chair แล้วก็มานอนแอบอยู่ข้างๆ ไม่ให้เด็กจิ๋วเห็น กะว่าถ้าไม่เห็นใคร เดี๋ยวอาจจะหลับได้เองแต่พอชะโงกหน้าขึ้นมาดูก็ช็อคเลย เห็นเด็กจิ๋วนอนเบ่งตาโตใหญ่ ปะป๊าหลับไปหลายรอบแล้ว แต่เด็กจิ๋วก็ยังตาค้างอยู่ จน ๙ โมงลงมาทำงาน เด็กจิ๋วยังไม่ยอมนอนต่อเลย ปะป๊าบอกว่าขอลาออกแล้วนะเด็กจิ๋ว ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร เวลานอนของเด็กจิ๋วปั่นป่วนไปหมดเลย

วันที่ ๑๗๒ ... ศุกร์ ๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้พาเด็กจิ๋วไปนั่งกินข้าวบน Tower Pattaya Park แบบห้องอาหารหมุนไปรอบๆชมวิว ๓๖๐ องศา จิ๋วจิ๋ว ก็ลั้นลาดี ปะป๊าก็ลั้นลาด้วย กินปูกับ อี๊ตุ๋ม อี๊นกไปกัน ร่วม ๑๐๐ ตัว กะเอาให้สูญพันธุ์กันเลยทีเดียว แต่ที่นี่อากาศร้อนไปหน่อย แล้วดันใส่หมวกให้เด็กจิ๋วด้วย ถอดหมวกออกมาเหงื่อชุ่มเลย
คุณแม่สงสัยว่าทำไมเด็กจิ๋วนอนแล้วชอบยกขาชูขึ้น ๒ ข้าง ปะป๊ากับคุณแม่ก็เลยลองเลียนแบบดูบ้างแต่ยกกันไม่ค่อยขึ้นเลย ไม่เหมือนเด็กจิ๋วยกเอา ยกเอา เหมือนยกแล้วสนุก เอามือจับเล่นด้วย

วันที่ ๑๗๓ ... เสาร์ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่จับเด็กจิ๋วมาแต่งตัวเล่นกันใหญ่ จับถอดเข้าถอดออกหลายชุด กะเอาแบบเห็นแล้วอึ้งกันไปเลย เพราะจะไปโชว์ตัวที่ราชบุรี ปะป๊าเลือกได้แล้ว น่ารักมากเลย เป็นเสื้อสีขาว แล้วใส่เอี๊ยมยีนส์ทับข้างนอก มีหมวกยีนส์กับรองเท้าสียีนส์เข้าชุดกัน ใส่แล้วปะป๊าชอบมาก จับมาฟัดเล่นใหญ่ ซักพักอ้วกออกมาเลอะชุดหมดเลย ชุดสวยใส่ได้แค่ ๕ นาทีเอง ก็เลยต้องเปลี่ยนใหม่ เป็นเสื้อแขนยาวฤดูหนาว กับกระโปรงยีนส์ ก็โอเค
วันนี้ไปกินข้าวกับอากงอาม่าที่ราชบุรี เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดอากง แล้วก็มีอีกงาน เป็นงานศพของสามีครูปุ๊ ครูของคุณแม่ตอนเป็นเด็ก
เสื้อฤดูหนาวไม่ work อ่ะ เด็กจิ๋วร้อนมาก คุณแม่เลยจับเปลี่ยนชุดอีก เป็นชุดเต่าทองปะหลาดๆ ปะป๊าไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอก
ขากลับ เด็กจิ๋วกรี๊ดมากเลย ปะป๊าต้องแวะจอดรถที่ปั๊มน้ำมัน อุ้มเด็กจิ๋วขึ้นมาโอ๋ก่อน สะอื้นใหญ่เลย พอเงียบก็จับนั่งรถขับต่อ แต่ไปได้ซักพักก็ร้องอีก วันนี้เลยต้องแหกกฎอีกแล้ว ยอมอุ้มเด็กจิ๋ว ไม่ต้องนั่ง car seat พอกลับมาบ้านเตาปูน เจอเจ๊นิวกับเจ๊แนน เจ๊แนนเต้นแบบไม่ยอมหยุดโชว์น้องใหญ่เลย เด็กจิ๋วก็ชอบใจ

วันที่ ๑๗๔ ... อาทิตย์ ๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๓

อาหารแช่แข็งของเด็กจิ๋วน้องๆที่ออฟฟิตเรียกว่าอาหารอวกาศ เพราะเป็นต่อนๆ ทำไว้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วก็ยังไม่หมดนะ แต่คุณแม่ไม่แน่ใจว่าแช่แข็งนานได้เท่าไหร่ บางคนบอกว่าได้หลายอาทิตย์ แต่บางคนบอกได้อาทิตย์เดียว ตัวปะป๊าอ่ะว่าได้หลายเดือน เหมือนหนอนแช่แข็งที่ให้ปลากินอ่ะ
ไม่เป็นไรวันนี้ก็เลยทำใหม่ แต่ยังไม่ได้เตรียมวัตถุดิบ เลยทำเท่าที่ของมีก็ ได้แต่มันฝรั่งกับหอมหัวใหญ่ตุ๋นแล้วปั่นสมู้ทตี้
วันนี้ไม่ได้พาเด็กจิ๋วไปว่ายน้ำที่บ้านลัดดารมย์ เพราะน้ำในสระไม่ค่อยสะอาดเลย ตอนเย็นเลยจับเด็กจิ๋วลงว่ายเล่นในอ่างอาบน้ำที่บ้านแทน ก็โอเคนะ เด็กจิ๋วตัวนิดเดียว แค่เล่นในอ่างน้ำก็สนุกแล้ว

วันที่ ๑๗๕ ... จันทร์ ๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๓

เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วจะอึ๊ค่อนข้างเป็นเวลา คืนวันละครั้งตอนเช้า รอบที่ปะป๊าเลี้ยงนั่นแหล่ะ ก็ต้องไปปลุกคุณแม่มาจัดการ ที่จริงปะป๊าก็เคยทำบ้าง แต่เห็นคุณแม่เค้าชอบมากก็เลยไม่อยากเข้าไปแย่งหน้าที่
วันนี้คุณแม่เอาอึ๊ของเด็กจิ๋วมาเขี่ยดูเล่นอีกแล้ว แล้วก็เจอเส้นผมมนุษย์ปนอยู่ในอึ๊ ผลจากการพิสูจน์หลักฐานเชื่อได้ว่าเด็กจิ๋วคงดึงผมคุณแม่มากินเล่น
ปกติเวลาเช็ดก้นเด็กจิ๋ว คุณแม่จะต้องให้ปะป๊าจับขาเด็กจิ๋วยกค้างไว้ วันนี้ปะป๊าเลยลองให้เด็กจิ๋วเอามือมาจับเท้าตัวเอง เด็กจิ๋วก็จับค้างไว้อย่างงั้นตั้งนาน จนคุณแม่เสร็จกิจ ขำมากอ่ะ

วันที่ ๑๗๖ ... อังคาร ๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้เด็กจิ๋วเจริญอาหารเสริมมากเป็นพิเศษ เป็นรสมันฝรั่งกับหอมหัวใหญ่ ป้อนกันแบบไม่ทันเลย ป้อนช้าก็ร้องโวยวาย แล้วก็ทำหน้าทำตาแบบอร่อยสุดขีด สรุปแล้วเด็กจิ๋วชอบสูตรนี้ที่สุด ไม่ชอบกินรสแครอท ส่วนผักโขมก็ชอบพอประมาณ 
เดี๋ยวนี้ที่เด็กจิ๋วชอบกรี๊ดๆ อาม่าบอกว่าน่าจะเลียนแบบมาจากพี่โซฟี เป็นยีราฟยางตัวบีบๆ สุดฮิตของเด็กอเมริกัน พี่โซฟีนี่เสียงดังที่สุดในบรรดาตัวบีบที่มีมา แค่จับโดนนิดเดียวก็ร้องแล้ว แล้วปะป๊าชอบเอามาหักขาหักคอโชว์พลังเสียงใส่เด็กจิ๋วด้วย ก็เป็นไปได้ว่าเด็กจิ๋วจะเลียนแบบมา

วันที่ ๑๗๗ ... พุธ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๓

ช่วงนี้เริ่มทำการบ้านเรื่องโรงเรียนให้เด็กจิ๋วแล้ว เพราะว่าบางที่ต้องจองล่วงหน้าตั้งแต่ตอนนี้ ไม่งั้นจะเต็ม ปะป๊าใช้วิธีตั้งเป้าปลายทางไว้ก่อนตั้งแต่มหาลัย แล้วย้อนลงมาที่ ม.ปลาย ม.ต้น  ประถม จนถึงอนุบาลว่าจะต้องไปเส้นทางไหน วิธีนี้ตอนนี้กำลังถูกต่อต้านว่าเด็กจะเครียดเรื่องเรียนมากไป แล้วก็มีโรงเรียนแบบแนวเตรียมความพร้อมไม่เน้นวิชาการกำลังได้รับความนิยม ขึ้นเรื่อยๆ แต่ปะป๊าดูหน้าตาเด็กจิ๋วแล้ว ไม่น่าเครียดอ่ะ ออกแนวฮาซะมากกว่า ไปโรงเรียนแบบเน้นสาระอ่ะดีแล้ว ส่วนถ้าจะเอาบันเทิงอ่ะ เดี๋ยวปะป๊าจัดให้เอง ปะป๊ากับคุณแม่ก็เรียนกันมาแบบนี้ ไม่เห็นเครียดนะ แต่ตรงกันข้าม เด็กจะได้รู้จักหน้าที่และความรับผิดชอบ
วันนี้ก็เลยไปโรงเรียนเด่นหล้าสาขาพระราม ๕ ก็เพิ่งไปที่แรก ยังไม่แน่ใจว่าดีไม๊ แต่ปะป๊าชอบนะ โรงเรียนทั้งหมดเป็นตึกใหญ่ๆหลังเดียว มีทุกอย่างครบอยู่ในนั้นทั้งห้องเรียน สนามเด็กเล่น สระว่ายน้ำ ห้องกิจกรรมต่างๆ ถ้าปะป๊าสร้างโรงเรียนอนุบาลก็จะสร้างแบบนี้แหล่ะ ช่วยป้องกันแสงแดด งูกัด และรถชน แต่มีข้อเสียอยู่อย่างเดียวเลย คือชุดไม่สวย เพราะปรึกษากับเจ๊จาน่าแล้ว เจ๊บอกว่าต้องเลือกที่คุณครูตัดชุดให้เราสวยๆ

วันที่ ๑๗๘ ... พฤหัส ๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๓

ที่ปะป๊าสอนให้เด็กจิ๋วเอามือจับเท้าตัวเองยกค้างไว้ เวลาจะเช็ดก้น เด็กจิ๋วทำได้เก่งมาก ตอนนี้ทุกครั้งที่จะเช็ดก้นเด็กจิ๋วก็จะจับเท้ายกไว้เอง แล้วก็ทำหน้างงๆ ใครเห็นก็ขำ ปะป๊าอ่ะชอบมากเลย แต่ถ่ายรูปไว้ไม่ได้ โดนแบน ตอนนี้กลายเป็นติดไปแล้ว ไม่ได้สั่งก็ทำเองเล่นอยู่เรื่อยเลย
วันนี้ลองใช้จุกหลอกอันใหม่ที่เพิ่งซื้อมา ของคราวที่แล้วจุกมันแบนๆ เด็กจิ๋วไม่ยอมดูด คราวนี้เลยซื้อแบบกลมมา ปรากฎว่าได้ผล วันนี้ตอนนั่งรถก็เอายัดปากเด็กจิ๋วไว้จนหลับไปเลย แต่มีปัญหาต่อมาคือมันชอบหล่น ตอนนี้ต้องหาสายคล้องมาหนีบไว้ไม่ให้หล่น
วันนี้พาเด็กจิ๋วไปดูโรงเรียนอีกแล้ว โรงเรียนแสงโสม เป็นโรงเรียนที่พี่จาน่ากับพี่ไจโรเรียนนั่นแหล่ะ แต่ตอนนี้พวกพี่ๆเค้าไปชั้นประถมกันแล้ว อยู่คนละที่กับอนุบาล ที่นี่เป็นแนววิชาการเหมือนเด่นหล้า ค่าเทอมถูกกว่าพอควรเลย แต่สภาพโรงเรียนนี่ปะป๊าไม่ค่อยชอบอ่ะ จะดูเก่าๆและไม่ค่อยเป็นระเบียบ ไม่ว่าจะเรียน เล่น นอน หรือกินข้าวก็อยู่ให้ห้องเดิมเลย แต่ที่นี่จะขึ้นชื่อเรื่องติวเข้าสาธิตเกษตร

วันที่ ๑๗๙ ... ศุกร์ ๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๓

คุณแม่คิดวิธีทำเด็กจิ๋วหัวเราะได้อีกแล้ว แค่ทำปากป็อกๆ เด็กจิ๋วเห็นก็จะหัวเราะทันที ไม่รู้มันขำอะไรตรงไหน มุกนี้ทำง่ายมากแล้วก็ได้ผลดีด้วย แล้วอีกท่าก็คือแกล้งทำท่าหม่ำๆหม่ำๆกินเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วก็จะจั้กจี้ไปมาแล้วก็หัวเราะใหญ่เลย ท่านี้ก็ได้ผลรองลงมา แล้วก็ท่าสุดท้ายก็คือจ๊ะเอ๋ แต่อันนี้ทำได้เฉพาะบางคนเท่านั้น

วันที่ ๑๘๐ ... เสาร์ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๓ + วันที่ ๑๘๑ ... อาทิตย์ ๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๓
ไปเที่ยวพัทยากัน --> N'Prim@Z Through, Pattaya

วันที่ ๑๘๒ ... จันทร์ ๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้ไปจองเลขทะเบียนรถ ทีแรกก็กะว่าเอาเลขอะไรก็ได้ แต่เค้าบอกว่าจองได้ฟรีถ้าไม่ใช่เลขสวย ก็เลยเอาเลข 1229 เป็นเลขวันเกิดของเด็กจิ๋ว เป็นเลขที่สวยที่สุดของเรา อีกเหตุผลหนึ่งก็คือจะได้จำง่ายๆ เพราะปะป๊าเป็นโรคจำเลขทะเบียนรถตัวเองไม่ค่อยได้ ชอบจำสลับเอาคันเก่ามาไว้คันใหม่ ตอนเช้า ไปกรมขนส่งทางบก ใช้เวลาในการทำเรื่องแค่ 5 นาที สะดวกรวดเร็วมาก เดี๋ยวนี้ที่นี่ทำงานกันรวดเร็ว หลังจากใช้โปรแกรมของ Praxis
ตอนนี้เด็กจิ๋วจะชอบคว้าของใกล้ตัวมาเล่น โดยเฉพาะแว่นตาของปะป๊าเนี่ยะชอบมากเป็นพิเศษ ครั้งก่อนที่ต้องเปลี่ยนแว่นใหม่ก็เป็นเพราะเฮียโรเหยียบหัก คราวนี่ก็คงใกล้จะต้องเปลี่ยนอีกแล้วล่ะ

เด็กจิ๋ว@Z Through, พัทยา

 

หลังจากกลับจาก Rest Detail คราวที่แล้ว น้าหญิงเพื่อนสนิทของคุณแม่กับปะป๊ามาดูรูป แล้วก็เลยชวนกันว่าให้พาลูกๆไปเที่ยวเล่นกันบ้างดีกว่า
ชวนปุ๊บคุณแม่ก็จองปั๊บเลย เป็นที่ Z Through@พัทยา เพราะกำลังลดราคาอยู่พอดี

เด็กจิ๋วอ่ะ เที่ยวเก่งมาก เพิ่งมาพัทยาอาทิตย์ที่แล้วเองนะ

นัดเจอกันที่ Starbucks จุดพักบน Motorway ๙.๓๐ เด็กจิ๋วก็สั่งนมมาดูดอย่างเคย เสร็จแล้วก็นั่งเล่นชิวๆในร้าน  ซักพักน้าหญิงก็มากับน้านอ พี่โน แล้วก็น้องโน่ รวมกันเป็น นอโนโน่ ตลกดีเน่อะ

 รถของปะป๊ากับน้าหญิง บังเอิญมากเลย คราวที่แล้วออก Ford Escape สีดำพร้อมกัน คราวนี้ก็เปลี่ยนรถใหม่พร้อมกันเลย โดยไม่ได้เตี๊ยมกันนะ

ขับรถกันต่อ ไปถึงร้านอาหาร ปลาทอง ๑๑ โมง อี๊ตุ๋มบอกให้มาเซอร์เวย์หน่อย เพราะเดือนหน้าจะพาน้องๆที่ออฟฟิตมา พวกเราก็กินกันแบบเอิกเกริกมาก เด็กๆแต่ละคนก็แสดงศักยภาพกันเต็มที่ แต่เด็กจิ๋วเรากรี๊ดดังกว่าเพื่อนนะ ปะป๊ากับคุณแม่ลงความเห็นว่าร้านนี้ไม่ผ่าน อาหารไม่ค่อยอร่อย ราคาแพง บรรยกาศไม่ดี

ใกล้นิดเดียวกับร้านอาหาร ก็ถึงที่พัก Z Through เป็น resort ในเครือ the Zign อยู่ตรงข้ามกัน ฝั่ง Z Through ไม่ติดทะเล แต่เราว่าบรรยกาศดีกว่า

มาถึงก็มาวิ่งเล่นที่ Lobby เป็นชั่วโมง เพราะตอนแรกกะว่าจะรีบ Check in เอาคุ้มๆ แต่กลายเป็นว่าแขกก่อนหน้าเรา Check out late ก็เลยรอกันนานหน่อย

 กว่าจะได้เข้าห้อง เด็กจิ๋วก็หลับไปแล้ว ห้องพักราคา ๔,๕๐๐ บาท เป็น Pool Village จากหน้าห้องก็กระโดดลงสระได้เลย

แล้วจุดขายของที่นี่คือ สามารถดำน้ำมาจะเอ๋ที่พื้นกระจกใต้ห้องได้ ปะป๊าก็ได้ดำมาเล่นกับเด็กจิ๋วนะ มาทุบกระจกแล้วตะโกนว่าช่วยด้วยๆ เด็กจิ๋วก็ยิ้มใหญ่เลย เข้าใจบ้างไม๊เนี่ยะ

 ข้าวของเครื่องใช้ในห้อง ก็พอประมาณ เพราะเป็นโรงแรม ๔ ดาว คงเทียบกับพวก Rest หรือพุทธรักษาที่เคยไปไม่ได้

 

พอเด็กจิ๋วตื่น ก็จับใส่ชุดบีกินนี่ลงว่ายน้ำเล่นกับปะป๊า ไม่ได้ว่ายเล่นกับพี่ๆเลย เพราะกว่าจะตื่นนอน พี่ๆเค้าก็เลิกเล่นกันแล้ว

ตอนเย็น ไปกินข้าวกันที่ร้านมุมอร่อย ร้านนี้น้าหญิงแนะนำ เป็นร้านใหญ่ติดทะเล บรรยากาศดี แต่เรานั่งกันในห้องแอร์ไม่เอาบรรยากาศ เพราะเด็กๆร้อน ร้านนี้ก็โอเลยนะ อาหารอร่อยกว่าร้านแรก ราคาก็พอประมาณ พี่โนเริ่มเล่นกับเด็กจิ๋วแล้ว เอาของเล่นมาปั่นใส่หน้าเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วก็ขำ หัวเราะเอิ๊กอั๊กใหญ่เลย

 กลับมาถึงห้องพัก พี่โนขอให้เล่นมายากลให้ดูหน่อย เพราะปะป๊าไปโม้เอาไว้ ว่าเราพ่อลูกเล่นมายากลเสกเด็กจิ๋วให้กลายเป็นกระต่ายน้อยได้ พี่โนก็ โอ้โห อยากดูมาก เราก็เลยแสดงโชว์ไปตามที่ซักซ้อมกันมานาน พี่โนเห็นแล้วถึงกับอึ้งกันเลยทีเดียว เดินกลับห้องไปด้วยความงุนงง

 ตอนเช้า เด็กจิ๋วตื่นสายมาก พี่โนเค้าตื่นไปเล่นน้ำกันแล้ว เด็กจิ๋วยังนอนสลบอยู่ ทุกทีเลย เวลาออกนอกสถานที่แล้วจะตื่นสาย ปะป๊าก็เลยควักเด็กจิ๋วไปนั่งเล่นหน้าห้องทั้งๆหลับยังงั้นแหล่ะ

 

ไปทานอาหารเช้ากัน เด็กจิ๋วงอแงไม่ยอมนั่งรถเลย ปะป๊าก็อยากกินแล้ว เลยลองจับเด็กจิ๋วไปนั่งรถเข็นของพี่โน่ดูเพราะพี่โน่ก็ไม่ยอมนั่งเหมือนกัน ปรากฎว่าเด็กจิ๋วชอบ นั่งเล่นใหญ่เลย คงคิดว่าได้ของเล่นใหม่
 

อาหารที่นี่มีหลากหลายมาก ปะป๊าบอกว่านี่อาหารเช้าหรือดินเนอร์เนี่ยะ แต่อาหารแต่ละอย่างไม่อร่อยเลย ที่สำคัญน้านอกับคุณแม่กินข้าวต้มเข้าไปแล้วท้องเสียด้วย

 

กินอาหารเช้าเสร็จ ก็พากันขับรถออกไปหาทะเล แต่ทะเลแถวนี้หน้าตาน่าเกลียดมาก ก็เลยกลับกันมาว่ายน้ำเล่นหน้าบ้านเหมือนเดิม

 

ครั้งนี้ปะป๊าปล่อยให้เด็กจิ๋วว่ายเล่นเองโดยไม่ต้องจับตั้งนาน

ขึ้นจากสระ ก็อาบน้ำให้เด็กจิ๋ว เดี๋ยวนี้เวลาไปเที่ยวจะมีอ่างอาบน้ำเป่าลมพกไปด้วย เลยอาบน้ำให้เด็กจิ๋วได้สะดวกหน่อย เสร็จแล้ว ปะป๊าก็พาเด็กจิ๋วมากระโดดเล่นบนเตียงพักหนึ่ง พอหมดแรงก็มานอนอ่านนิทานให้ฟัง

 

ออกจากที่พัก พี่โนก็ชวนไปดูปลา ปกติเด็กจิ๋วก็ชอบดูปลาที่บ้านเป็นประจำอยู่แล้วนะ แต่ที่นี่เจอปลาตัวใหญ่มาก ทำเด็กจิ๋วเราอึ้งไปเลย

 

ก่อนกลับแวะไปไร่องุ่น Silverlake แต่แวะแค่แป๊บเดียว เพราะเหมือนฝนจะตก ก็รีบกลับออกมา

 

ครั้งนี้เด็กจิ๋วนั่งรถแล้วไม่ค่อยกรี๊ด เพราะเอาจุกหลอกยัดปากเด็กจิ๋วไว้ ถือว่าใช้การได้ดีมาก ดูดจนหลับคาจุกไปเลย ปากจะเจ่อหรือฟันจะเหยินก็ต้องยอมล่ะ