วันจันทร์ที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2555

เด็กจิ๋ว@Singapore

ก่อนขึ้นเครื่อง เด็กจิ๋วไปนั่งรอใน King power Louge ได้กินได้อึ๊เตรียมพร้อมขึ้นเครื่อง
แล้ว เราได้ up ไปนั่งแถว Hot seat รู้สึกจะกว้างหน่อย เค้าคงเห็นว่าเรามีเด็ก เด็กจิ๋วมี
ก่อกวนเล็กน้อย ปีนไปปีนมาระหว่างแถวปะป๊าคุณแม่ กับแถวอากงอาม่าอี๊ไก่ ยิ่งตอน
ที่เครื่องจะออก ยิ่งวิ่งวุ่น แอร์เดินมาเตือนก็ไม่ยอม สุดท้ายต้องจัดที่นั่งกันใหม่ ให้เด็กจิ๋ว
ไปนั่งระหว่างอี๊ไก่กับคุณแม่ ถึงจะยอม ครั้งนี้คุณแม่เตรียมความพร้อมมาอย่างดีทั้งขนม
ทั้ง Barney และเกมส์ใหม่ๆใน iPad แต่พอถึงเวลาจริง เด็กจิ๋วไม่ค่อยสนใจ iPad สนใจ
แต่เล่นกับอี๊ไก่เพลิดเพลินไป ๒ ชั่วโมงเครื่องก็ลงจอด ปะป๊านั่งเครียดมาก กลัวว่าเด็กจิ๋ว
จะกรี๊ด ครั้งนี้เรียกว่ารอดมาได้เพราะอี๊ไก่นะ คือเด็กจิ๋วนั่งเล่นนั่งคุยกับอี๊ไก่ตลอดเวลา
...ตอนอยู่บนเครื่อง จะได้ยินเสียงกัปตันประกาศข้อความอะไรสักอย่างที่ฟังไม่รู้เรื่อง แต่
มีเด็กจิ๋วคนเหนึ่งที่รู้เรื่อง พอได้ยินกัปตันพูด ก็พูดตามกัปตัน พูดไปเรื่อยๆ แล้วเกิดสงสัย
ขึ้นมา ถามคุณแม่ว่า “คุณแม่ กัปตันอยู่ไหนอ่ะ”...เออ จริง ได้ยินแต่เสียง ตัวอยู่ไหน
...เครื่องลงเสร็จกว่าจะเรียกแท็กซี่ซึ่งเป็นรถตู้เบนซ์ 60 เหรียญจากสนามบินไป IBIS กว่า
จะ Checkin เข้าห้องนอน กว่าเด็กจิ๋วจะหลับก็ตีสองแล้ว ตอนที่เข้าห้องพักกัน ปกติต้อง
เอาการ์ดเสียบไว้เพื่อเปิดไฟห้อง แต่พอเราเสียบแล้วเข้าห้องไปกันสักพัก ปรากฎว่าไฟดับ
มืดสนิท ตกใจกันใหญ่ บางคนก็โวยวายหาว่าไม่ยอมเสียบบัตร บางคนบอกว่าเสียบแล้ว
หรือว่าไฟของตึกดับ วุ่นวายอยู่สักพักในที่สุดก็เจอตัวการ เด็กจิ๋วนั่งเอง เดาว่าตอนที่เข้า
ห้องพักมาแล้วอี๊ไก่เสียบการ์ดไว้ เด็กจิ๋วคงหาจังหวะทุกคนเผลอแล้วหยิบการ์ดออกจาก
ช่องเสียบ ยังไม่พอ เอาไปสอดเอาไว้ใต้ทีวีเพื่อไม่ให้ใครเห็น

...วันเสาร์ เราออกจากโรงแรมกัน ๗ โมงเลย นั่งรถเมล์ไปไชน่าทาวน์ มุ่งหน้าไปร้านติมซำ
ชื่อดัง ร้านนี้มาตามคู่มือ แล้วก็เป็นไปตามคาด มาตามคู่มือหรือหนังสือทีไร ไม่เห็นอร่อย
เลย ที่เมืองไทยอร่อยกว่า ตั้งแต่ออกจากโรงแรมจนกินอาหารเช้าเสร็จ เด็กจิ๋วหลับตลอด
เวลา กินข้าวเสร็จก็ไปวัดพระเขี้ยวแก้วกัน เดินกันอยู่นาน ในที่สุดเด็กจิ๋วก็ฟื้นตื่นขึ้นมาซะ
ที ตื่นมาแล้วอารมณ์ดีเดินเล่นกับอี๊ไก่ลั้นลา เดินไปหยุดดูพระสังกะจายกัน เด็กจิ๋วบอกว่า
พระกินนมตัวอ้วน นี่บาปนะเนี่ยะ ออกจากวัดพระเขี้ยวแก้ว อากงอาม่าขอไปเดินหาซื้อที่
พันเขา มีคนฝากซื้อมา อากงอาม่าหายกันไปสองคนเป็นชั่วโมงกว่าจะกลับมา อาม่าเริ่ม
เดี้ยงแล้ว นี่แค่ครึ่งวันแรกเองนะ
...เราเสียเวลาไปกับการซื้อของฝากเลยทำให้ผิดแผนที่วางไว้ ตอนแรกกะว่าจะไปเที่ยวดู
สวนดอกไม้ก่อนแล้วเย็นๆค่อยไปดูไฟ แต่เปลี่ยนแผนใหม่ ไปเดินช้อปปิ้งกันเล็กน้อยแล้ว
กลับไปตั้งหลัก เก็บของ อาบน้ำกันที่โรงแรมกันก่อน ตอนไปช้อปปิ้งกันที่ร้านรองเท้า รอ
อี๊ไก่เลือกซื้อรองเท้าไป เด็กจิ๋วก็ไม่อยู่นิ่ง ยืนเต้นตามเพลงอยู่ในร้าน คึกคักมาก ว่างจาก
เต้นก็มาช่วยจัดรองเท้า สลับรองเท้าที่ร้านเค้าเรียงไว้ สักพักเจ้าหน้าที่เดินมาเรียงกลับให้
เหมือนเดิม  เด็กจิ๋วทำท่าจะไปสลับอีก ปะป๊าต้องพาหนีออกจากที่เกิดเหตุ พาไปกินป๊อบ
คอร์นกับอาม่า เป็นป็อบคอร์นที่แพงเว่อร์ ถุงละ 500 บาท แต่อร่อยมาก รสแม็คคาดิเมีย
เห็นเค้าบอกว่ารสชีสอร่อยกว่าแต่ยังไม่ได้ลอง ตอนกลับบ้านแล้วถึงเพิ่งรู้ว่าเป็นป๊อบคอร์น
ร้านดัง มีคนซื้อมาเป็นของฝากกันเยอะมาก
...ตอนเย็นๆอาบน้ำเก็บของเสร็จก็พากันไปดูเมอร์ไรอ้อนกัน เด็กจิ๋วบอกว่า “จะไปดูเมอร์
ไลอ้อนพ่นไฟเหรอ”...ฮาเลย ที่สิงคโปร์เราใช้รถเมล์เป็นพาหนะหลักในการเดินทาง ไม่ได้
นั่งรถไฟหรือแท็กซี่เลย อยู่เมืองไทยไม่เคยนั่งรถเมล์เลย แต่รถเมล์ที่นี่ดีมาก ขึ้นทีไรได้นั่ง
ตลอด รถว่าง รอไม่นาน เด็กจิ๋วคึกอยู่ ให้นั่งไม่ยอมนั่ง ยืนเกาะราวรถเมล์ ยืนไปยืนมาดัน
หลับไปเฉยเลย ในที่สุดเด็กจิ๋วก็อดดูเมอร์ไรอ้อนพ่นไฟ อุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตาจะมาดู พวก
เราก็เดินดูเมอร์ไลอ้อน แล้วก็เดินเล่นแถวๆนั้น รอกลางคืนจะมีการแสดงยิงเลเซอร์ แล้วก็
มีเปิดไฟตามตึกต่างๆ เด็กจิ๋วตื่นมาทันได้ดูการยิงเลเซอร์ แต่รู้สึกว่าไม่ชอบ ดูๆอยู่ก็บอกว่า
“หนูเบื่อ หนูไม่ดูเลเซอร์แล้ว หนูจะกลับห้องของเรา”
...ดูไฟเสร็จ เด็กจิ๋วยังไม่ได้กลับห้องนะ เราไปช้อปปิ้งกันต่อที่ห้างมุสตาฟา เป็นห้างแขก
เหม็นมาก แต่ของถูก โดยเฉพาะพวกช็อกโกแล็ต กับเครื่องสำอาง ตอนออกจากห้างจะ
กลับโรงแรมกัน เป็นอะไรที่เลวร้ายที่สุดในทริปสิงคโปร์แล้ว เพราะแบกของหนัก เหนื่อย
มาทั้งวัน กะว่าจะนั่งแท็กซี่กลับสบายๆแต่หาแท็กซี่ไม่ได้เลย ส่วนใหญ่เต็ม บางคันว่างก็
ไม่ไป บอกว่าไกล หรือบางคันก็พุ่งตัวไปหาฝรั่งไม่ยอมรับเรา เหมือนเมืองไทยเลย รอรถ
แท็กซี่อยู่นานไม่สำเร็จ ในที่สุดก็ต้องเดินกันออกมาขึ้นรถเมล์อีก เหนื่อยกันมากเลย พอ
กลับมาถึงห้อง เด็กจิ๋วพุ่งตัวไปที่ตู้เย็น เปิดตู้ออกมา เจาะนม ยืนดูดอยู่หน้าตู้เย็น ดูดจน
หมดแล้วก็หยิบกล่องใหม่ออกมา เป็นภาพที่ฮามาก สงสัยทั้งเหนื่อยและทั้งหิว เด็กจิ๋วดูด
นมไป 5 กล่องรวด ยังมีขนมโน่นนี่อีก

...วันอาทิตย์ ออกจากโรงแรม 8 โมง ต้องนั่งรถเมล์ไป 29 ป้าย เพื่อไป Universal Studio
เราต้องไปที่ห้าง Vevo ก่อน ไปกินข้าวเช้ากันให้เสร็จเรียบร้อย แล้วนั่งรถไฟต่อไปอีกนิด
หนึ่ง วันนี้เด็กจิ๋วยังคงสลบแน่นิ่งเหมือนเดิม มาตื่นเอาตอนที่เข้าแถวรอเข้า Universal
เราวางแผนกันว่ามาที่นี่ทุกคนต้องเล่นเครื่องเล่นที่ชื่อ Transformer เป็นของเล่นที่พลาด
ไม่ได้ แต่เด็กจิ๋วล่ะจะทำยังไง เลยให้อากงอาม่าอี๊ไก่ไปเล่นกันก่อนเลย แล้วค่อยหาเวลา
พลัดกันให้ปะป๊ากับคุณแม่ไปเล่นบ้าง แต่ก็ยากเพราะเด็กจิ๋วไม่เอาคนอื่นเลย คือเล่นๆ
กันอ่ะได้ แต่ถ้าให้อุ้มแล้วปะป๊ากับคุณแม่ไม่อยู่ด้วยนี่ไม่ได้เลย ระหว่างที่อากงอาม่าไป
เล่น Transformer กันอยู่ ปะป๊ากับคุณแม่ก็พาเด็กจิ๋วไปเล่น Shrek 4 D เป็นโรงหนังให้
เข้าไปนั่งดู หนังสามมิติ มีพ่นน้ำพ่นลมประกอบเรื่องราวด้วย เด็กจิ๋วยังดูไม่ค่อยรู้เรื่องนะ
ได้รับรู้แค่ว่าเราเข้ามาในปราสาท แล้วมาดูหนัง มีพระราชาใจร้าย มียักษ์เขียว มีเจ้าหญิง
แล้วก็มีพ่นน้ำ ถามว่าใครพ่นน้ำก็ไม่ตอบไม่ได้ ที่จริงคือตัวลาเค้าฮัดเจ้ย
...ออกจาก Shrek มาจะเจอชิงช้าสวรรค์แบบโง่มาก อยู่ในร้านขายของที่ระลึก สูงประมาณ
ตึก 2 ชั้น มีลูกๆอยู่ 5 ลูก เราสามคนสามารถยัดเข้าไปอยู่ในลูกได้ เป็นชิงช้าสวรรค์ที่เตี้ยที่
สุดตั้งแต่เคยเห็นมาเลย แต่เนี่ยะแหล่ะ เด็กจิ๋วไปโม้ให้คนอื่นฟังว่า พริมไปเล่นอันนี้มา มัสูง
มากๆ น่ากลัวมากๆด้วย
...ตอนนี้เราออกมาร้านขายของที่ระลึกกัน เพราะนัดอากงอาม่าที่นี่ เด็กจิ๋วได้พี่เอโม่มาตัว
หนึ่ง ที่จริงพอเข้าไปในร้านก็ไปอุ้มตัวนั้นตัวนี้มาเต็มเลย แต่นโยบายบ้านนี้คือจะไม่ซื้อของ
ตามใจ เราเลยซื้อพี่เอโม่ให้ตัวหนึ่ง แล้วแอบซื้อบิ๊กเบิร์ดเอากลับมาให้อีกตัวหนึ่ง
...รวมตัวกันได้ก็พากันไปเล่นล่องเรือมาดากัสการ์ รอคิวนานเหมือนกัน นั่งเรือไปเรื่อยๆ ที่
สองข้างทางก็ทำเป็นตัวละครมาดากัสการ์ยืนอยู่ เด็กจิ๋วคงงงนะว่านั่งเรือมาทำอะไรกันอ่ะ
เพราะตอนกลับออกมา เด็กจิ๋วถามว่า “เรานั่งเรือไปไหนกันอ่ะ” ...คือเล่นเสร็จยังไม่หายงง
เลย
...เครื่องเล่นอันต่อไปคือ Donkey Sing along เป็นโรงหนัง เข้าไปนั่งดูลาร้องเพลง ไม่สนุก
อย่างแรง ดูๆไปอยากจะออกมาแย่แล้วแต่เกรงใจ เด็กจิ๋วก็เบื่อ อากงอาม่ายิ่งเบื่อใหญ่ คือ
ดูก็ไม่รู้เรื่องเพราะร้องพูดเป็นภาษาอังกฤษกัน
...กินข้าวกลางวันแบบง่ายๆกัน เป็นพวกไก่ทอด นัตเก็ต เฟรนฟราย มื้อนี้ 1,500 บาท คือ
อาหารที่สิงคโปร์แพงอยู่แล้ว แต่มื้อนี้แพงเว่อร์
...เสร็จแล้วไปดู Water world เป็นโชว์แอ็คชั่น มีสู้กัน ขับเรือ ยิง ระเบิด แปลกใจมากทำไม
เด็กจิ๋วไม่ตกใจกลัวเลย เวลามีระเบิดหรือยิงกันตูมตาม เด็กจิ๋วก็ดูนิ่งๆ
...กินข้าวเสร็จก็ไปโซนจูราสสิค เด็กจิ๋วจะเล่นขี่ไดโนเสาร์ อากงอาม่าเล่นไม่ได้เพราะมันดู
ปัญญาอ่อนไปหน่อย เลยให้นั่งรอกันไป ปะป๊ากับคุณแม่ก็อุ้มเด็กจิ๋วยืนเข้าแถวรอเล่น คือ
เข้าแถวเครื่องเล่นแบบนี้มันนานเป็นชั่วโมงอยู่แล้ว รับได้ ที่อเมริกาก็นานกว่านี้อีก แต่ที่นี่
ไม่ไหวแล้ว แดดร้อนมาก ยืนเข้าแถวอยู่แดดส่องเข้าเต็มหน้า มีหลังคาอยู่แต่กันไม่ได้เพราะ
แดดส่องเข้ามาด้านข้าง ปะป๊ากับคุณแม่อุ้มเด็กจิ๋วอยู่ทรมานมาก คืออุ้มก็หนักนะ แต่รับได้
ไอ้ที่ทนไม่ไหวคือร้อนเหนอะหนะ เหงื่อไหลเต็มตัว อุ้มเด็กจิ๋วไปด้วยตัวก็เหนียวติดกัน รออยู่
เป็นชั่วโมงเหมือนกันกับการได้ขี่ไดโนเสาร์บิน ที่จริงแล้วก็คือเหมือนกันเครื่องเล่นทั่วไปของ
สวนสนุกทุกที่ต้องมี เป็นเครื่องบินที่กดปุ่มหรือดึงคันโยกแล้วจะลอยขึ้น บินวนไปวนมาอยู่
แค่นั้นแหล่ะ คือรู้สึกว่าไม่คุ้มค่ากับการเข้าแถวรอเลย แต่เด็กจิ๋วชอบมากนะ ขึ้นไปนั่งแล้วชู
มือเย้ ดีใจ ตอนจะขึ้น ปะป๊าให้เลือกสีเองด้วยนะว่าจะนั่งไดโนเสาร์ตัวไหน เด็กจิ๋วเลือกตัวสี
ส้ม
...เครื่องเล่นที่เด็กจิ๋วชอบมากที่สุดคือม้าหมุนมาดากัสการ์ เป็นม้าหมุนเหมือนทั่วไป แต่ตัว
ที่ให้ขี่จะเป็นตัวละคนในเรื่องมาดากัสการ์ เด็กจิ๋วเล่นสองรอบเลย ครั้งแรกขี่นกเพนกวิน อีก
ทีหนึ่งขี่สิงโต ตอนแรกอยากขี่ฮิปโปแต่ไม่มีให้ขี่ เวลาเล่นม้าหมุนทีไรเด็กจิ๋วจะทำหน้านิ่งทุก
ทีเลย ตั้งแต่ไปเล่นกับพี่โนพี่โน่ที่หัวหินแล้ว ที่นี่ก็หน้านิ่ง เกาะแน่น กลัว แต่ชอบนะ เล่นเสร็จ
แล้วขอเล่นอีกรอบ
...เครื่องเล่นชิ้นสุดท้ายของเด็กจิ๋วคือ Treasure Hunter เป็นเครื่องเล่นที่จำฝั่งใจทุกคน
เพราะต่อแถวกันนานมากเป็นชั่วโมง จนในที่สุดถึงคิวจะได้เล่นแล้ว เด็กจิ๋ว หลับ ซวย
แล้ว ขอให้คุณแม่อุ้มเล่น เจ้าหน้าที่ก็ไม่ยอม จะจับเด็กจิ๋วนั่งเอง ก็ตื่นมาอาละวาดโวย
วาย ในที่สุด ทุกคนเลยพากันออกมา อดเล่น มาคิดได้อีกที อากงอาม่าอี๊ไก่ก็เล่นกันไป
ดิ่ มาเดินกันออกมาทำไม เสียดายรอเป็นชั่วโมง เด็กจิ๋วแสบมาก แต่ว่าก็ไม่ได้ ก็มันง่วง
นี่ ไม่ได้นอนมาทั้งวัน เพลียด้วย พอเห็นว่าเด็กจิ๋วหลับได้แล้ว ปะป๊ากับคุณแม่เลยฝาก
อี๊ไก่อุ้มเด็กจิ๋วหน่อย แล้วก็ทิ้งไปเล่น Transformaer กันสองคน เล่นกันตอนเค้าจะปิด
อยู่แล้ว แต่ก็ยังต้องรอคิวเป็นชั่วโมงอยู่ดี ตอนเล่นเสร็จเดินออกมากัน เจ้าหน้าที่มาไล่
ให้กลับบ้านแล้ว

...วันจันทร์ ตามแผนการแรกที่วางไว้ วันนี้ต้องเก็บตกช้อปปิ้ง แต่ว่าไม่เหลือเวลาแล้ว
เลยต้องตัดเวลาช้อปปิ้งทิ้ง วันนี้เราไปเที่ยว Garden by the bay กัน ที่นี่เรียกว่าเป็นที่
เดียวที่คุ้มค่าในการมาเที่ยวสิงคโปร์เลย เค้าทำเป็นโดมขนาดใหญ่ แบ่งเป็นสองโดม
โดมแรกเป็นสวนไม้ดอก เหมือนไปรวบรวมไม้ดอกนาๆประเทศมาปลูกรวมกัน ประเทศ
นี้อากาศร้อนมาก แต่ติดแอร์ในโดมซะเย็นสบาย ปลูกไม้เมืองหนาวได้ อีกโดมหนึ่งเป็น
ไม้พวกเฟิร์น มีเฟิร์นหลายตัวคล้ายๆกับที่ปะป๊าซื้อมาปลูก แต่ที่นี่เค้าดูแลต้นไม้ทุกต้น
อย่างดี ดูสมบูรณ์มาก หรือไม่ก็เป็นเพราะว่ามันเพิ่งเปิดได้แค่สองเดือน ต้นไม้ยังสดอยู่
ไม่รู้ว่านานๆไปแล้วยังดูแลให้สวยแบบนี้ได้อยู่หรือเปล่า เด็กจิ๋วก็ชอบที่นี่นะ อากาศมัน
เย็นสบายด้วยแหล่ะ เดินชิวๆ เล่นกับอี๊ไก่ส่งเสียงดังเป็นระยะๆ
...เด็กจิ๋วทำท่าคนแก่ เดินย่องๆ ยื่นหัว ทำหน้าทำตาด้วย เราก็สงสัยกันว่าใครสอน นึก
ว่าอี๊ป้อมสอนหรือเปล่า ลองถามเด็กจิ๋วดูว่าใครสอน คำตอบที่ได้รับทำเอาทุกคนอึ้งกัน
ไปหมดเลย เด็กจิ๋วตอบว่า “ม้าหมุนสอน”...ม้าหมุน??? คิดไปคิดมา มันก็คือม้าหมุนที่
ไปเล่นมาเมื่อวาน เป็นม้าหมุนมาดากัสการ์ ตัวที่ให้เด็กขี่ก็จะเป็นสัตว์ต่างๆจากในเรื่อง
มีตัวหนึ่งเป็นคนแก่ เด็กจิ๋วเห็นแล้วไปจำมาเล่น เหลือเชื่อจริงๆ
...เวลานั่งรถเมล์ เด็กจิ๋วมักจะได้นั่งหน้ากับคุณแม่ เด็กจิ๋วสนุกกับการเรียกคนขึ้นรถเมล์
มาก เวลาคนขับเปิดประตูรถ เด็กจิ๋วจะยื่นมือไปกวักเรียกคนขึ้นมา เวลาคนเค้าเดินขึ้นมา
เด็กจิ๋วก็ดีใจ บอกว่า “ดูสิ เค้าเชื่อพริมด้วย”...เค้าไม่ได้ขึ้นเพราะเชื่อพริมหรอก เค้ามายืน
รอขึ้นรถกันอยู่แล้ว กับอีกอย่างที่ชอบก็คือการปิ๊ดบัตร เวลาขึ้นรถรถที่นี่จะใช้บัตรไปแตะ
ที่แป้น ตอนอุ้มลงจากรถต้องขอแปะทุกที มีทีหนึ่งคนเยอะเราก็แปะเองเพราะต้องรีบวิ่ง
ลง เด็กจิ๋วโมโหใหญ่เลย “พริมบอกว่าจะติ๊ดเอง ก็ไม่ยอมเชื่อพริมเลย”

วันจันทร์ที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2555

เด็กจิ๋ว@Kam Reserve เขาใหญ่

ช่วงนี้เด็กจิ๋วเที่ยวถี่ยับเลย ตอนนี้มันประมาณเดือนละสามครั้งแล้วนะ ครั้งนี้ไปทริปบริษัท ไปกลางปีฉลองวันเกิดบริษัท เอาแบบธรรมดา ไม่ต้องหรูต้องแพง อี๊ตุ๋มอี๊นกไป survey มาหลายรอบ ได้ที่ คาม เขาใหญ่ ถึงตอนนี้เด็กจิ๋วไปเที่ยวแถบเขาใหญ่ วังน้ำเขียว บ่อยมาก นับครั้งไม่ถ้วน น่าจะไม่ต่ำกว่า 7 ครั้งแล้ว

พี่ๆที่ออฟฟิตนั่งรถบัสไปกัน ส่วนเด็กจิ๋วนั่งรถปะป๊าตามไป ออกช้ากว่า 1 ชั่วโมง แต่ไปถึงที่หมายก่อนเล็กน้อย ที่หมายแรกคือโรงเรียนผ่านศึกสงเคราะห์ คือเป็นประเพณีของบริษัทที่จะไปทำบุญกันวันเกิด ครั้งนี้ทำบุญกับโรงเรียน มีมอบโน๊ตบุ๊คเก่าๆให้ ตุ๊กตานิดหน่อย แล้วก็เงินส่วนหนึ่ง เด็กจิ๋วไม่ยอมมีส่วนร่วมใดๆทั้งสิ้น เกาะปะป๊าแน่นตลอดงาน ไม่ยอมลงแตะพื้นเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเขินอะไร ปะป๊าจะจับไปนั่งต่อแถวพี่ๆที่โรงเรียน ถ่ายรูปมาคงจะฮาน่าดู แต่เด็กจิ๋วไม่ยอม

เสร็จแล้วไปกินข้าวกลางวันที่ร้าน เปันลาว อาหารไม่ถูกปากบ้านเราอย่างแรก แต่คนอื่นๆอาจจะอร่อย เพราะมีรถจอดเยอะมาก เป็นร้านดังด้วย ตอนนี้เด็กจิ๋วเริ่มลั้นลาได้ ปีนไปยุ่งกับอี๊ตุ๋มอี๊นก เล่นน้ำแข็งกันหนุกหนาน

ร้านอาหารอยู่ไม่ไกลจากที่พัก คามเป็นรีสอร์ทที่กว้างมาก แล้วที่สำคัญเป็นเนินเขา บ้านแต่ละหลังก็จะห่างกันหน่อย เวลาเดินไปมาต้องเดินขึ้นเนินลงเนิน แค่บ้านเด็กจิ๋วก็ต้องปีนขึ้นเขาไปจนเหนื่อยแล้ว พอมาถึงแยกย้ายกันเก็บกระเป๋าเสร็จก็มารวมตัวกันที่บ้านใหญ่ อี๊ตุ๋มมีประชุมสัมนาบริษัท ใช้ห้องนอนใหญ่ที่สามารถนอนเรียงกันได้สิบกว่าคนเป็นห้องประชุม อี๊ตุ๋มพูดไปเรื่อยๆ ระหว่างนั้นเด็กจิ๋วก็ส่งเสียงมาเป็นระยะๆ คือวิ่งเล่นกับอี๊นุ้ยหลังห้องประชุม ก่อความวุ่นวายเล็กน้อย

ช่วง เย็นๆหลังจากประชุม พี่ๆก็แยกย้ายกันไปตามอัธยาศัย ปะป๊าแยกตัวออกไปถ่ายรูปคนเดียว ส่วนคุณแม่กับอี๊ๆพาเด็กจิ๋วสำรวจห้องพักทุกหลัง กว่าจะเดินครบทุกบ้าน คุณแม่ก็โทรมเลย ตัวเปียกเหงื่อต้องรีบไปอาบน้ำ

ช่วงพระอาทิตย์ตก วิวดีใช้ได้ เสียดายที่ฟ้าไม่ใส ตอนนี้พี่ๆมาเดินถ่ายรูปกันแถวร้านอาหาร เด็กจิ๋วก็ถ่ายได้หลายรูปก่อนที่จะกินข้าวเย็นกัน

หลังอาหารเย็น ก็เป็นช่วงกิจกรรมหลักของบริษัท ครั้งนี้มีการเปิดใจพี่ๆกัน ต้องซีเรียสนิดหนึ่ง เลยให้อี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วไปนอนรอก่อน กว่าจะเปิดใจกันเสร็จก็เกือบตีสาม หฤโหดกันเลยทีเดียว

วันพุธที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2555

2 ขวบ 7 เดือน

๒ ขวบ + ๒๑๖ วัน...พุธ ๑ สิงหาคม ๒๕๕๕
...คือ รู้สึกว่าเด็กจิ๋วไม่ยอมนอนที่นอนตัวเองมาหลายวันแล้ว ชอบปีนขึ้นมานอนบน
ที่นอนคุณแม่ เมื่อคืนก็เป็นอีก คุณแม่เลยถามว่าทำไมไม่นอนที่นอนตัวเองล่ะ เด็กจิ๋ว
บอกว่า "หนูกลัวจิ้งจก"...อ๋อ หลายวันก่อน จิ้งจกบุกที่นอนเด็กจิ๋วจริงๆด้วย ปะป๊าจับ
ออกไปปล่อยได้ อาจจะจำฝังใจ ที่กลัวก็เพราะคุณแม่นั่นแหล่ะ ทำโวยวายลั่นบ้านก็
เลยทำให้เด็กจิ๋วคิดว่ามันน่ากลัว ที่จริงแล้วเป็นลูกจิ้งจกตัวเล็กนิดเดียว
...ปะป๊าเล่นนาฬิกาหยอดบล็อก เป็นรูปสัตว์จับคู่กับของที่สัตว์ตัวนั้นๆชอบกิน อย่าง
เช่นหมาคู่กับกระดูก เด็กจิ๋วก็พอรู้บ้างนะ เช่น ตัวอะไรชอบกินหญ้า เด็กจิ๋วตอบถูกว่า
แกะ ตัวอะไรชอบกินไม้ไผ่ เด็กจิ๋วตอบว่า หมีแพนด้า...เก่งมากเลย ถามไปจนถึงรูป
กล้วย ตัวอะไรชอบกินกล้วย เด็กจิ๋วตอบว่า...พริม...เออ จริง เด็กจิ๋วชอบกินกล้วยจริง
อันนี้ก็ไม่ผิดนะ
...ปะป๊าเล่นแต่งตัวครอบครัวหมี พ่อแม่ลูก แต่ละคนจะมีหน้าแบบต่างๆให้เลือก เริ่มต้น
จากเอาหน้าหมีแบบต่างๆมาให้เด็กจิ๋วทาย หน้าโกรธ หน้ายิ้ม หน้าหลับ แต่หน้าเศร้า
กับหน้างง ยังไม่รู้จัก เล่นไปเล่นมาก็เลยให้เด็กจิ๋วทำหน้าแสดงอารมณ์บ้าง หน้าดีใจ
หน้าเสียใจ ที่ขำก็คือหน้าโกรธ ไม่เหมือนโกรธเลย เหมือนทำท่าขู่แบบฮาๆ มากกว่า
แล้วก็ให้ทำหน้าเด็กดื้อ เด็กจิ๋วก็แง่งออกมาทีหนึ่ง ใช่เลยอ่ะ ต่อด้วยหน้าเด็กดี เด็กจิ๋ว
ยกมือขึ้นมาไหว้ สวัสดีค่ะ ...เออเข้าท่าแหะ คิดได้ แล้วก็สุดท้ายให้ทำหน้างอน พอพูด
เสร็จ เด็กจิ๋วก็เด้งตัวลงไปนอนคว่ำพร้อมกับทำท่างอนทันที อันนี้แอ็ตติ้งเลิศนะ


๒ ขวบ + ๒๑๗ วัน...พฤหัส ๒ สิงหาคม ๒๕๕๕

...วันนี้เป็นวันหยุดอาสาฬบูชา ตอนเช้าปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปล้างรถ ไปสองที่ไม่ได้ล้างทั้ง
สองที่เพราะวันหยุดรถเยอะแล้วก็คนล้างน้อย แต่เด็กจิ๋วเป็นเด็กดีมากนะ จับไปนั่งรอก็
ยอม เปิดเกมส์ให้เล่นก็นั่งเล่นได้ ให้ขึ้นรถนั่ง car seat ก็ยอมทำทุกอย่าง ไปกับปะป๊า
สองคนแล้วเป็นเด็กดีทุกทีแหล่ะ เสร็จแล้วก็กลับมารับคุณแม่ไปราชบุรีกัน อี๊ป้อมขนรถ
จักรยานเด็กจิ๋วไปด้วย กะว่าจะให้ไปขี่เล่นตอนปะป๊ากับคุณแม่ตีเทนนิสกัน แต่มีฝนตก
ตลอดทั้งวันเลยแต่ตกปรอยๆ ปะป๊ากับคุณแม่เลยทิ้งเด็กจิ๋วไว้ที่บ้านอาม่า แล้วหนีไปตี
เทนนิสกันสองคน ใส่หมวกตีกลางฝนเลย กลับมาบ้านเห็นอากงกำลังจับหลานขี่จักรยาน
คันใหญ่ของอาม่า จับเขนไปเขนมาเล่นหน้าบ้าน แค่นี้เด็กจิ๋วก็สนุกแล้ว


๒ ขวบ + ๒๑๘ วัน...ศุกร์ ๓ สิงหาคม ๒๕๕๕

...วันนี้ข้างบ้านจัดงานแต่งงานกัน พาเด็กจิ๋วไปร่วมงานแต่เช้า แต่ว่าเด็กจิ๋วยังไม่ตื่น ทำ
หน้าตาไม่รับแขกเลย ไปยืนๆดูๆการส่งตัวเจ้าสาวขึ้นรถแค่นั้นแหล่ะ
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปวิลล่า พหล มาที่นี่ก็ต้องกินร้านคินิกุทุกครั้ง ครั้งที่แล้วเด็กจิ๋ว
ก็เคยมาทีหนึ่ง มาเล่นตักน้ำแข็งทำหกเลอะเทอะไปหมด วันนี้ภาพเก่าๆก็ย้อนกลับมาอีก
เล่นตักน้ำแข็งเหมือนเดิม ทำแก้วหกเลอะเต็มโต๊ะเหมือนเดิม
...วันนี้พี่ๆอยู่บ้านเพราะโรงเรียนปิด แต่เด็กจิ๋วไม่ค่อยได้เล่นกับพี่ๆ เพราะว่าพี่ๆป่วยกันทุก
คนเลย เจ๊น่าไม่ค่อยป่วย แต่ไจโรกับโฮไอนี่ป่วยเป็นหวัดแบบบ่อยมาก


๒ ขวบ + ๒๑๙, ๒๒๐ วัน...เสาร์ ๔, อาทิตย์ ๕ สิงหาคม ๒๕๕๕

...ไปเที่ยวทริปบริษัท --> N'Prim@Kam Resort, Kao Yai


๒ ขวบ + ๒๒๑ วัน...จันทร์ ๖ สิงหาคม ๒๕๕๕

...ช่วงนี้เด็กจิ๋วติดปะป๊าเป็นพิเศษ อยู่ดีๆก็วิ่งกอดกันทั้งวัน "พริมรักปะป๊าที่สุดในโลกกกเลย"
หรือไม่ก็ "หนูคิดถึงปะป๊า" หรือไม่ก็ "ปะป๊า เราเป็นพ่อลูบกันไม่ใช่เหรอ"
...ตอนบ่าย เด็กจิ๋วอยากกินนมกับโกโก้คลั้นช์ ปะป๊าขี้เกียจวิ่งไปหยิบชาม เลยให้เด็กจิ๋วกิน
วิธีใหม่ อมโกโก้คลั้นช์เข้าไปไว้ในปาก ดูดนมเข้าไปตาม แล้วค่อยกลืนพร้อมกัน สนุกเด็กจิ๋ว
เลยล่ะ กินเข้าไปเยอะมาก
...ตอนเช้ายังรักปะป๊า คิดถึงปะป๊าอยู่เลย พอตอนเย็นๆ ไม่รักปะป๊าซะ จะเข้าไปหาก็โวยวาย
ไม่เอาไม่เอา จะหาอี๊ป้อมคนเดียว อารมณ์แปรปรวนจริงๆ วันนี้ไม่ได้นอนกลางวัน ตอนเย็นๆ
เลยงอแงอาละวาดมาก ให้อี๊ป้อมพาขึ้นไปอาบน้ำแล้วพาเข้านอนแต่เร็ว
...วันนี้วันเกิดคุณแม่นะ พี่ๆที่ออฟฟิตเค้าเป่าเค้กวันเกิดกัน เด็กจิ๋วมาร่วมด้วย แต่อารมณ์ไม่ดี
เพราะง่วงนอน เลยได้แต่ทำหน้านิ่งๆ บอกให้เป่าเทียนก็ไม่ยอม


๒ ขวบ + ๒๒๒ วัน...อังคาร ๗ สิงหาคม ๒๕๕๕

...ตอนเช้าปะป๊าเปิดโยเกิร์ตกินกับเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วแกะฝาโยเกิร์ตออกมาเลีย ปะป๊าก็บอกว่า
ไม่เอา อย่าเลียเลย น่าเกลียด หนูเคยเห็นใครเค้าทำกันอย่างนี้บ้าง เด็กจิ๋วตอบว่า "ปะป๊า
ไง"...เออ จริงด้วย เราเคยทำลงไปจริงๆแหล่ะ
...เมื่อคืนนี้พี่แท่งโทรมาบอกว่าไฟในรถเปิดค้างไว้ ปะป๊าลงไปดูก็เจอว่าเปิดค้างไว้จริงด้วย
คิดไปคิดมาก็คือตั้งแต่เย็นวันศุกร์ที่พาเด็กจิ๋วไปโลตัสแล้วเด็กจิ๋วไปปีนเปิดปิดไฟเล่น คงจะ
เปิดทิ้งไว้ตั้งแต่ตอนนั้น แล้วเมื่อวานไม่ได้ใช้รถเลย แสดงว่าเปิดทิ้งไว้เกิน 24 ชั่วโมงแล้ว
วันนี้กำลังจะออกไปกินข้าวกัน พาเด็กจิ๋วนั่งเรียบร้อย สตาร์ท แชะ แชะ เอาแล้วไง สตาร์ท
ไม่ติดจริงๆด้วย ตามคนโน้นคนนี้มาช่วยพ่วงแบ็ตกันวุ่นวาย สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ ต้องไปรถอี๊
ตุ๋มกันแล้วค่อยกลับมาหาร้านเปลี่ยนแบ็ตทีหลัง
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินบุฟเฟ่ต์ที่เดอะเวิลด์ คุณแม่บอกว่าเด็กจิ๋วกินเยอะกว่าคุณแม่
อีก กินฟรีคุ้มมากๆ กินกุ้งหลายตัว พาไปหยิบใส่ถ้วยเล็กๆทีละสองตัว กินหมดก็ให้พาไปอีก
เดินไปเดินมาหลายรอบ เด็กจิ๋วจับหางกุ้งขึ้นมา เอามืออีกข้างดึงไส้ที่หลังกุ้งออก อันนี้ไม่
มีใครสอนนะ สงสัยเห็นว่ามันดำๆคงคิดว่าเลอะเลยดึงออก นอกจากกุ้งก็มีคาโบนาล่า กินไป
คนเดียวเกินครึ่งจาน แล้วก็พวกหนมหวาน กินช็อกโกแล็ตเข้าไปเยอะมาก คุณแม่บอกว่าคง
alert น่าดูเพราะกินของหวานเข้าไปเยอะ เป็นไปตามคำคุณแม่เลย กินเสร็จก็ออกวิ่ง ปะป๊า
กับอี๊ตุ๋มต้องพลัดกันวิ่งตาม ยิ่งๆอิ่มๆอยู่นะเด็กจิ๋ว ช็อกโกแล็ตที่เด็กจิ๋วชอบมากที่สุดคือพวก
แผ่นๆที่ประดับตามหน้าเค้ก ปะป๊ากับคุณแม่ก็ใจกล้าไปงัดๆแกะๆมาให้เด็กจิ๋วกิน


๒ ขวบ + ๒๒๓ วัน...พูธ ๘ สิงหาคม ๒๕๕๕

...เด็กจิ๋วไม่ได้นอนกลางวันมาสองวันแล้ว เมื่อวานนี้ตอนเย็นปะป๊าไปตีเทนนิส กลับบ้านมา
ทำงานต่อ กว่าจะขึ้นห้องไป เด็กจิ๋วก็หลับซะแล้ว ไม่ได้เจอปะป๊าตั้งหลายชั่วโมง
...เด็กจิ๋วมีจุดขาวๆที่แก้มสองข้าง คล้ายๆกับเป็นเกลื่อน เป็นมาสองสามอาทิตย์แล้ว แต่เป็น
แบบจางๆมาก เดาว่าเฮียโรชอบมาจุ๊บแก้ม ปากเฮียโรคงสกปรกแน่ๆ
...เด็กจิ๋วติดปะป๊าขนาดหนัก ตอนกลางวันจะลงไปกินข้าวก็ไม่ได้ ต้องให้อี๊ป้อมหลอกพาไป
ล้างมือแล้วค่อยๆย่องแว๊บไป พอตอนบ่ายจะไปหาลูกค้าก็ไม่ยอมอีก โชคดีของเล่นที่สั่งซื้อ
ไปมาส่งพอดี เลยแกะให้เล่นถึงจะหนีออกมาได้ ตอนกลางคืนจะไปอาบน้ำก็ไม่ยอมอีก บอก
เหตุผลไปหมดทั้งตัวเหม็น เดี๋ยวมดกัด เด็กจิ๋วก็ไม่ยอม กอดปะป๊าแน่น "ก็พริมรักปะป๊า" สุด
ท้ายให้เปิดมูลี่ดูปะป๊าอาบน้ำถึงจะยอม


๒ ขวบ + ๒๒๔ วัน...พฤหัส ๙ สิงหาคม ๒๕๕๕

...คุณแม่บอกว่าซาลาเปาอีกลูกเป็นของปะป๊า เด็กจิ๋วคว้าไปแล้วบอกว่า "พริมรักปะป๊า พริม
จะกินของปะป๊า"...อันนี้งงนะ ว่าแล้วก็ถือซาลาเปาปีนขึ้นมานั่งตักปะป๊าแล้วค่อยๆแทะกินไป
เรื่อยๆ เผลอแป๊บเดียว ซาลาเปาหมดลูกแล้ว ซาลาเปาวภาภรณ์ลูกใหญ่เหมือนกันนะ ผู้ใหญ่
กินยังอิ่มเลย เด็กจิ๋วเล่นซัดเข้าไปลูกหนึ่งคนเดียวเต็มๆ ซึ่งก่อนซาลาเปาก็เพิ่งกินนมกับคอน
เฟล็คไปเอง
...วันนนี้พาเด็กจิ๋วไปพบกับเจ้าของ resort agency เจ้าหนึ่ง คุณแม่เคยติดต่อแลกเปลี่ยนข้อ
มูลกัน แล้วเคยได้ที่พักฟรีมา เค้าบอกว่าเด็กจิ๋วน่ารัก อยากเจอเด็กจิ๋ว เราก็หวั่นว่าอยากเจอ
เด็กจิ๋วทำไม เห็นแต่ในรูปน่ารักๆก็ดีแล้ว มาเจอตัวจริงอาจจะเข็ดนะ แต่วันนี้เด็กจิ๋วก็ถือว่าทำ
ตัวดี เล่นเทน้ำไปมาสงบๆอยู่คนเดียว ผู้ใหญ่นั่งคุยกันได้สบาย ทำร้านอาหารเค้าเละนิดหน่อย
ประเด็นหลักๆที่มาคุยกันก็แค่มาทำความรู้จักกันไว้ ในฐานะคนอยู่ในวงการท่องเที่ยว เผื่อว่า
ในอนาคตจะมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนข้อมูลกันอีก


๒ ขวบ + ๒๒๕ วัน...ศุกร์ ๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๕

....เมื่อคืนเล่นกันอยู่ในห้องนอน เด็กจิ๋วพูดขึ้นมาว่า "พริมดีใจมากที่อยู่กับปะป๊ากับคุณแม่" แล้ว
ก็วิ่งเข้ามากอดสองคนพร้อมกัน ทำไมมันซึ้งขนาดนี้ ยังไม่ลืมพูดต่อว่า "มีหมีหมีกับหมีจิ๋วด้วย"
...อย่างที่เคยบอกว่าเด็กจิ๋วเล่นเป้ายุ้งฉิบเก่งมาก ปะป๊าออกกระต่าย เด็กจิ๋วออกเต่า ปะป๊าออก
อุลตร้าแมน เด็กจิ๋วออกโกยซีล่า ปะป๊าออกดาบ เด็กจิ๋วออกต้นไม้ ปะป๊าออกจรเข้ เด็กจิ๋วออก
สิงโต ปะป๊าออกยาพิษ เด็กจิ๋วออกยาดับพิษ อันนี้เป็นเกมส์พัฒนาสมองมากๆเลยนะ คุณแม่เอง
ยังสู้เด็กจิ๋วไม่ได้ เวลาปะป๊าออกอะไรไป เด็กจิ๋วก็จะคิดก่อน แล้วค่อยออกตาม เล่นไปเรื่อยๆจน
ถึงปะป๊าออกปืน เด็กจิ๋วยืนคิดอยู่นาน แล้วก็ออกมาว่า "กระต่าย"...อันนี้ฮาเลย ทำไมเอากระต่าย
...ปะป๊านั่งทำงานอยู่ เด็กจิ๋วปีนขึ้นมานั่งตักจะให้ปะป๊าเปิดการ์ตูนให้ดู ปะป๊าบอกว่าไม่ได้ กำลัง
ทำงานอยู่ เด็กจิ๋วบอกว่า "ทำงานหาเงินพาพริมไปเที่ยว แล้วก็กินหนมเหรอ พริมรักปะป๊าที่สุด
ในโลกกกเลย"
...วันนี้เล่นเกมส์จับคู่ภาพใน ipad อีก รู้สึกทึ้งว่าทำไมเก่งจัง เล่นได้คล่องแคล่ว หรือเราคิดไป
เองว่ามันยาก คือต้องเปิดป้ายทีละอันแล้วจำว่าหลังป้ายนั้นเป็นรูปอะไร แล้วไปเปิดอีกป้ายให้
ภาพตรงกัน
...เด็กจิ๋วแผนสูงมาก ตอนบ่ายไม่ยอมขึ้นไปนอน จะหาคุณแม่ คุณแม่ต้องเดินไปส่ง ตอนแรกก็
บอกว่าให้ไปส่งที่หน้าประตู คุณแม่ก็พาไป พอพาไปถึง บอกว่า ไม่ใช่ต้องขึ้นบันไดไปตรงโน้น
คุณแม่ก็พาขึ้นไป พอไปถึง เด็กจิ๋วก็ต่อไปเรื่อยๆจนขึ้นไปถึงห้องในที่สุด


๒ ขวบ + ๒๒๖ วัน...เสาร์ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๕

....ตอนเช้าปะป๊าหนีไปซื้อต้นไม้คนเดียว ออกไปตั้งแต่เด็กจิ๋วยังไม่ตื่นเลย กลับมาบ้านก็พากัน
ไปกินข้าวที่เจ๊ง้อ พาอากงอาม่าไปด้วย ตอนที่อากงพาหลานเดินเล่น ไม่รู้ว่าทะเลาะกันท่าไหน
เห็นเด็กจิ๋วพลักอากงแล้วบอกว่า "ไปเลย ออกไปเลย ออกไปแล้วรถชนก็ไม่เชื่อพริมเลย" สงสัย
อากงจะพาหลานออกไปข้างนอกร้านแล้วเด็กจิ๋วเห็นว่ามีรถวิ่งไม่ปลอดภัยเลยสอนอากง แต่คิด
ว่าอากงคงไม่ได้ยินที่เด็กจิ๋วพูด เด็กจิ๋วเลยโมโห
...กลับมาส่งเด็กจิ๋วกับคุณแม่ที่บ้าน แล้วปะป๊ากับอากงจะไปซื้อต้นไม้กันต่อ ตอนจะลงจากรถ
ปะป๊าเผลอพูดกับอากงว่าไม่ต้องลงเดี๋ยวไปต่อเลย พอเด็กจิ๋วได้ยินเท่านั้นแหล่ะ ก็กระโดดเกาะ
คอปะป๊าแน่นไม่ยอมปล่อย ต้องให้คุณแม่กับอี๊ป้อมมาช่วยกันแกะแล้วลากออกไป ได้ยินเสียง
ร้องไห้ดังลั่นเลย
...ตอนเย็นกลับมาปลูกต้นไม้กัน ปะป๊าซื้อต้นไม้มาให้เด็กจิ๋วด้วย เป็นตุ๊กตาดินเผารูปแกะแล้วมี
มอสแปะไว้ เด็กจิ๋วชอบใจใหญ่เลย ปะป๊าบอกว่าเด็กจิ๋วต้องมาคอยรดน้ำทุกวันนะ


๒ ขวบ + ๒๒๗ วัน...อาทิตย์ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๕

....วันนี้ไปราชบุรีกัน ออกจากบ้านไปได้หน่อย ลืมเอาจักรยานเด็กจิ๋วไปด้วย เลยต้องกลับรถไป
เอาใหม่ อาทิตย์ที่แล้วก็ขนจักรยานไปราชบุรี แต่ฝนตกไม่ได้ขี่ วันนี้แดดเปรี้ยงเลย คงไม่พลาด
แน่ๆ พยากรณ์ก็บอกว่าวันนี้ไม่มีฝน พอไปถึงราชบุรี นั่งเล่นกันไปได้หน่อย ฝนดันตกลงมาอีกแล้ว
อาทิตย์ที่แล้วยังตกนิดเดียว ปะป๊ากับคุณแม่สามารถตีเทนนิสได้ แต่วันนี้ตกแรงมีลมกรรโชกอีก
ต่างหาก ในที่สุดเด็กจิ๋วก็อดอีกจนได้
...พอเด็กจิ๋วไปถึงบ้านราชบุรีก็รีบพุ่งตัวไปกล่องใส่โรลม้วนผม "ขอเล่นอันนี้หน่อยได้ไม๊" ของเล่น
สุดโปรดเวลามาราชบุรี เล่นได้ไม่เบื่อ นอกจากจะเอามาแปะหัวคนโน้นคนนี้แล้ว ล่าสุดปะป๊ายัง
สอนให้เอามาใส่นิ้วเล่นได้อีกต่างหาก
...สำหรับเด็กจิ๋วแล้ว เหตุการณ์ในอดีตไม่ว่าจะผ่านมาแล้วกี่วันหรือกี่เดือน เด็กจิ๋วจะเข้าใจว่ามัน
เพิ่งผ่านมาเมื่อเช้านี้เอง อย่างเวลาจะไปถามหาของเล่นกับอาม่า ก็จะบอกว่า "อาม่า หนูขอของ
เล่นที่เล่นกับอาม่าเมื่อเช้าหน่อยได้ไม๊"...เมื่อเช้าในที่นี้หมายถึงอาทิตย์ที่แล้ว  หรือบางทีก็ "จะ
ไปทะเลเหมือนที่ไปเมื่อเช้านี้กับพี่โนพี่โน่"...เช้านี้คือผ่านมาเป็นเดือนแล้ว


๒ ขวบ + ๒๒๘ วัน...จันทร์ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๕
...วันนี้หยุดชดเชยวันแม่ เมื่อวานที่ไปราชบุรี อี๊ป้อมเอาพวงมาลัยให้เด็กจิ๋วไหว้
คุณแม่อีกแล้วคราวนี้ไหว้อาม่าด้วย
...ตอนเช้าไปคิงพาวเวอร์กัน คุณแม่ได้กระเป๋ากับเครื่องสำอาง เด็กจิ๋วได้วิ่งเล่น
วิ่งไปมาหลายรอบ สนุกมาก ปะป๊าก็ต้องวิ่งไปด้วย ที่ร้านกระเป๋า เด็กจิ๋วเจอน้อง
คนหนึ่งนอนอยู่ในรถเข็น น่าจะสามสี่เดือนได้ เด็กจิ๋วชอบมาก ไปยืนจ้องเค้าอยู่
เป็นสิบนาที คือทำตัวกลมกลืนอย่างกับเป็นลูกบ้านนั้นด้วย คือบ้านนั้นเค้ามากัน
สี่คน เด็กจิ๋วก็สวมรอยเข้าไปรวมกลุ่มกับเค้า เด็กจิ๋วยืนดูอยู่นานจนรู้สึกเมื่อย หัน
ไปผลักกระเป๋าที่วางโชว์บนชั้นออก แล้วปีนขึ้นไปนั่งดูน้องต่อ ขำมาก
...ซื้อของเสร็จ ไปแวะกินข้าวกลางวันที่ร้านกวงอยู่รางน้ำ เป็นร้านอาหารทะเลดัง
แต่เรายังไม่เคยไปกันเลย เด็กจิ๋วทำโต๊ะเละเทะอีกแล้ว แต่ยังไม่เท่ากับวันที่พา
ไปดูตัวที่แหลมเจริญ อันนั้นละเลงน้ำจนพื้นแฉะไปหมด อันนี้แค่ทำข้าวหกเลอะพื้น
ทำช้อนตก ทำเสียงดังโวยวาย เล่นประตูเปิดปิดอัตโนมัติ จนพี่ในร้านเดินมาบอก
ว่าทำไมซนอย่างนี้
...กินข้าวเสร็จก็ไปบ้านลัดดารมย์กัน นัดพี่ๆรวมตัวกันจะไปว่ายน้ำ กำลังจะออกไป
ฝนตกอีกแล้ว คือสระที่นี่ดีอย่างที่ฝนตกก็ว่ายได้เพราะมีหลังคา แต่ระหว่างที่กำลัง
ลงจากรถ วิ่งลุยฝนไปสระ มีเจ้าหน้าที่มาบอกว่า สระปิด เพราะลงคลอรีนไว้ เด็กๆ
ฝันสลายเลย เด็กจิ๋วยังชิวๆไม่โวยวายอะไร แต่พี่ๆนี่สิ เจ๊นิวก็บอกให้ปะป๊าพาไปที่
คอนโดเดี๋ยวนี้เลย สวนเฮียโรเป็นหนัก สั่งให้อาโกวไปซื้อสระว่ายน้ำเป่าลมมาเดี๋ยว
นี้ อาโกวกำลังหยิบกุญแจรถเตรียมออกไปซื้อให้เฮียโรจริงๆ แต่คนอื่นๆห้ามเอาไว้
ไม่ยอมให้ไป เพราะเฮียโรเสียนิสัยมาก อยากได้ก็จะเอาเดี๋ยวนี้ แต่ก็น่าสงสารเฮีย
โรอยู่นะ เพราะเป็นคนเดียวที่ใส่ชุดว่ายน้ำออกไปจากบ้าน พอไม่ได้ลงก็เลยกลาย
เป็นใส่เก้ออยู่คนเดียว แล้วกลับมาบ้านก็ไม่ยอมเปลี่ยนชุดแล้วทีนี้ บอกว่าจะใส่ชุด
ว่ายน้ำไปทั้งวันจนกว่าจะได้ว่าย
...เวลาไปบ้านลัดดารมย์กัน พวกพี่ๆผู้หญิงจะรวมแก๊งค์กันที่บันได้ เล่นโน้นนี่ บางที
ก็ดูการ์ตูนกัน เด็กจิ๋วไปถึงก็ปีนบันไดขึ้นไปนั่งรวมกลุ่มกับพี่ๆ แต่ว่าอยู่ได้ไม่นานก็
โดนขับไล่ออกจากกลุ่ม เนื่องจากไปก่อความวุ่นวายเยอะ ทั้งแย่งของ ทั้งไปตีคน
นั้นคนนี้ คือนิสัยชอบแกล้งคนอ่ะไม่รู้ติดใครมาแต่คิดว่าติดจากปะป๊านี่แหล่ะ ชอบ
หยิบของคนอื่นไปถือไว้ แล้วดูเค้าโกรธ สนุกตรงไหน


๒ ขวบ + ๒๒๙ วัน...อังคาร ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานนี้ปะป๊าเอากระเป๋ากล้องวางบนเตียงหน้าห้องโฮม เด็กจิ๋วเดินไปคว้าสาย
กระเป๋ากล้องลากตกลงพื้นดังตึ่ง! ดังลั่น ขนาดอี๊ป้อมอยู่ชั้นล่างยังต้องวิ่งขึ้นมาดูว่า
เสียงอะไร ดังมาก สำรวจสภาพกล้องคร่าวๆยังไม่เห็นร่องรอยชำรุดนะ เด็กจิ๋วตกใจ
วิ่งมายกมือไหว้แล้วขอโทษปะป๊า อันนี้คิดเองทำเองนะเรื่องขอโทษเนี่ยะ คุณแม่ก็
ไม่ได้บอกด้วย ปะป๊าเลยบอกว่าไม่เป็นไรหนูเพราะไม่ได้ตั้งใจ ถ้ามันพังก็แค่ซื้อใหม่
เท่านั้นเอง
...ปะป๊าเล่นหยอดบล็อกกับเด็กจิ๋ว แต่วันนี้เล่นแบบใช้ความเร็ว คือเชียร์ เร็วๆ เร็วๆ
เด็กจิ๋วก็บ้าจี้ทำเร็วใหญ่ มือไม้สั่น ทำหอบ หน้าตารนราน พอหยอดเสร็จ เด็กจิ๋วพูด
ว่า "โอ้ย จะอ้วกอ่ะ เวียนหัวเลย" พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา
...เมื่อวานเด็กจิ๋วร้องเพลงจีน คือฟังมาในรถ แล้วจำกลับมาร้อง
...ช่วงนี้ยังคงติดปะป๊าอยู่ นั่งกอดกันทั้งวัน บอกรักกันทั้งวัน หอมซ้ายหอมขวา หรือ
ที่หน้าด่างๆคล้ายเกลื้อน เป็นฝีมือปะป๊าเอง
...เด็กจิ๋วเลิกอาละวาดมาพักใหญ่แล้ว ไม่แน่ใจว่าเพราะเลิกการ์ตูนอย่างที่คุณครูได้
แนะนำไว้หรือเปล่า แต่เมื่อวานที่ไปบ้านลัดดารมย์กัน กลับมาวันนี้เอาเลยทันที แล้ว
ดูลักษณะการอาละวาดแล้ว ใช่แน่ๆ เอามาจากเจ๊น่าแน่ๆ เพราะเด็กจิ๋วเห็นเจ๊น่าเป็น
ไอดอลอยู่ เจ๊น่าทำอะไรก็จะทำตามตลอด


๒ ขวบ + ๒๓๐ วัน...พุธ ๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๕

...เมื่อวานเด็กจิ๋วขึ้นไปอาบน้ำกับอี๊ป้อมที่ดาดฟ้า อาบในกะละมังเบบี๋ คือก็เปลี่ยน
บรรยากาศไปเรื่อยไม่ให้จำเจ เล่นอยู่นานมาก เกือบครึ่งชั่วโมงได้มั้ง พอพากันลง
มา เห็นคุณแม่นั่งอ่านหนังสืออยู่ เด็กจิ๋วถามว่า "คุณแม่ทำอะไร ทำไมเงียบกริบอ่ะ"
ขำอ่ะ รู้จักคำว่าเงียบกริบด้วยเหรอ
...เมื่อคืนสอนเด็กจิ๋วพูดคำที่ควบกล้ำ ว. กว้าง ควาย เขวี้ยง เมื่อก่อนพูดไม่ได้ มันจะ
ออกมาเป็น ก้าง คาย เขี้ยง ปะป๊าสอนให้ทำปากจู๋ก่อนค่อยพูด ตอนแรกก็ทำปากจู๋
แต่เวลาพูดคำ ก็เอาปากจู๋ออก พูดมาเป็นไม่มี ว. เหมือนเดิม แต่ฝึกไปฝึกมาก็ทำได้
ดีใจกันใหญ่เลย "เมื่อเช้ายังทำไม่ได้เลย ตอนนี้ทำได้แล้ว" จนตอนกำลังจะหลับยัง
ท่องอยู่เลย "กว้าง เขวี้ยง ควาย" คนหลับไป
...ตอนเช้าปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วเดินลงมาที่ออฟฟิต พอเห็นเครื่องดูหนังปะป๊ากำลังรื้ออยู่
เพราะมันเจ๊งกำลังเอามาซ่อมอยู่ เด็กจิ๋วเห็นก็ถามว่า "เครื่องปะป๊าเจ๊งกระบ้งเหรอ"
...ดูเหมือนวันนี้จะเป็นครั้งแรกที่เด็กจิ๋วได้กินลำใย ไปเจออยู่บ้านโน้น ปะป๊านั่งกิน
อยู่แล้วเด็กจิ๋วมาขอกินด้วย แกะให้กินแล้วชอบใจ ขอไม่เลิก กินไปประมาณ ๕ ลูก
ได้ ต้องบอกว่าพอแล้ว ไม่งั้นจะเป็นแบบเฮียโรที่กินเยอะจนไม่สบาย นึกว่าเป็นโรค
มือเท้าปาก ทำเอากลัวกันใหญ่ แต่ที่แท้อาม่าบอกว่าที่ร้อนในเพราะว่าเฮียโรกินไป
เป็นโลเลย
...ตอนกลางคืนเล่นเป้ายุ้งฉิบกัน ตอนแรกก็เล่นกันดีๆไอเดียบรรเจิด เล่นไปเล่นมา
ชักจะขี้เกียจคิดหรือไงก็ไม่รู้ ปะป๊าออกอะไร เด็กจิ๋วออกตามตลอดเลย หรืออยาก
จะเสมอกับปะป๊าเพราะถ้าเสมอกันจะได้ตีมือกัน พอปะป๊าโวยวายว่าทำไมต้องออก
ตามปะป๊าด้วย เด็กจิ๋วก็งัดไม้ตายมาใช้ทันที "ก็เราเป็นพ่อลูบกันไม่ใช่เหรอ"


๒ ขวบ + ๒๓๑ วัน...พฤหัส ๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๕
...เดี๋ยวพรุ่งนี้เด็กจิ๋วจะไปสิงคโปร์แล้ว เวลาใครถามว่าวันเสาร์จะไปเที่ยวไป เด็กจิ๋ว
ก็จะบอกได้ว่า "ไปสิงคโปร์" คุยกันว่าต้องนั่งเครื่องบิน เด็กจิ๋วพูดว่า "ที่พริมร้องไห้
เจ็บหูไง" เลยบอกว่าครั้งนี้หนูโตแล้วไม่เจ็บหูแล้วเมื่อเช้ายังเล็กอยู่ แล้วบนเครื่องนี้
เค้ามีบาร์นีให้ดูด้วย ตอนนี้คุณแม่โหลดบาร์นีใส่ ipad เตรียมไว้เต็มเลย
...ตอนเช้าปะป๊ากับเด็กจิ๋วไปส่งคุณแม่ที่รถไฟฟ้าแล้วกลับมารอที่บ้าน คุณแม่ไปซื้อ
ตั๋วเครื่องบินที่งานท่องเที่ยว พอกลับมาถึงบ้าน เด็กจิ๋วอาละวาดซะ จะร้องหาคุณแม่
...พี่ต๊อบมาหลอกให้เด็กจิ๋วซื้อของมาฝากจากสิงคโปร์ด้วย ถามเด็กจิ๋วว่าจะซื้ออะไร
มาฝาก เด็กจิ๋วตอบว่า "ซื้อไอติม" พี่ต๊อบบอกว่า มันไม่ละลายหมดเหรอ เด็กจิ๋วตอบ
ว่า "ก็พริมกินให้หมดก่อน"...อ้าว แบบนี้จะเรียกซื้อมาฝากเหรอ
...อี๊ป้อมคุยกับเด็กจิ๋วประมาณว่าหยุดกินก่อน เดี๋ยวค่อยกินต่อ เด็กจิ๋วบอกว่า "เดี๋ยว
ตัวอ้วนเหมือนอี๊ป้อมเหรอ"


๒ ขวบ + ๒๓๒ วัน...ศุกร์ ๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๕
...วันนี้เด็กจิ๋วจะไปสิงคโปร์แล้ว ต้องขึ้นเครื่องตอนเย็นๆ แผนการณ์คือต้องให้เด็กจิ๋ว
หลับกลางวันเร็วๆ ถ้าไม่หลับตายแน่ๆ ตอนเช้าเลยตื่นกันตั้งแต่ ๗ โมง ตื่นเช้ามีงอแง
เล็กน้อย ปะป๊าอุ้มลงมาที่ออฟฟิตก็โวยวาย "จะไปสิงคโปร์ จะไปสิงคโปร์" เราก็บอก
ว่าไปตอนเย็น รออากงอาม่ามารับก่อน เด็กจิ๋วไม่ฟังเลย "จะไปสิงคโปร์ จะไปสิงคโปร์"
ให้เปลี่ยนเสื้อก็ไม่เอา เด็กจิ๋วบอกว่าไปเปลี่ยนที่สิงคโปร์เลย
...ในที่สุด สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลกก็ได้เกิดขึ้น เด็กจิ๋วไม่ยอมนอนกลางวัน! อันนี้เป็น
อะไรที่เลวร้ายมาก เพราะถ้าไม่นอนกลางวันแล้วเวลาขึ้นเครื่องคืนนี้ตายกันทั้งลำแน่ๆ
สาเหตุที่ไม่นอนก็ตลกมากเลย ก็คือว่าตื่นเต้นจะได้ไปสิงคโปร์ หรือว่าปะป๊ากับคุณแม่
เองที่ทำตัวผิดปกติไป เด็กจิ๋วเลยจับได้ อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าเลยพาออกไปนั่งรถเล่น คือ
ต้องพาคุณแม่ไปธุระที่ศูนย์สิริกิต กะว่าเด็กจิ๋วตื่นเช้า นั่งรถ ง่วงๆ น่าจะหลับได้ ปรากฎ
ว่าหลับได้จริงๆ ตอนกำลังขับรถกลับมาบ้านตอนเที่ยงๆ เด็กจิ๋วเริ่มหลับไป ตอนนั้นดีใจ
กันมาก แต่พอให้อี๊ป้อมอุ้มพาขึ้นไปนอนบนบ้าน ปั๊บเดียว อี๊ป้อมอุ้มลงมาส่ง บอกว่าช้ำ
ไปหมดทั้งตัว เด็กจิ๋วทั้งต่อยทั้งเตะ ไม่ยอมนอนกับอี๊ป้อม กลัวว่าปะป๊ากับคุณแม่จะทิ้ง
ตัวเองไปสิงคโปร์ คุณแม่เครียดมาก รีบพาขึ้นไปกล่อมนอนด้วยตัวเอง ผ่านไป ๑ ชม.
ปะป๊าย่องขึ้นไปแอบดู คาดว่าจะหลับแล้ว ปรากฎว่าได้ยินเสียงคุณแม่กำลังวีนแตก คือ
โมโหมาก ทำไงเด็กจิ๋วก็ไม่ยอมนอน ถามว่าทำไมไม่นอน เด็กจิ๋วตอบว่า "หนูตื่นเต้น"
สุดท้ายเลยเปลี่ยนแผน ไม่นอนก็อย่านอน งั้นไปหลับที่สนามบินเลยดีกว่าระหว่างที่รอ
ขึ้นเครื่อง


๒ ขวบ + ๒๓๒-๒๓๕ วัน...ศุกร์ ๑๗ - จันทร์ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๕
ไปสิงคโปร์กับอากง อาม่า อี๊ไก่ --> N'Prim@Singapore


๒ ขวบ + ๒๓๖ วัน...อังคาร ๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๕
...ตอนที่ไปเที่ยวกับพี่โนพี่โน่คราวที่แล้ว เด็กจิ๋วขนของเล่นตกปลาไปเล่นด้วย ปรากฎ
ว่าแย่งกันไปมาระหว่างเด็กจิ๋วกับพี่โน่ เชือกเบ็ดตกปลาขาดเลย วันนี้ปะป๊าเลยเอามา
ซ่อมให้ ที่หัวเบ็ดตกปลามีปมเชือกของเก่าติดอยู่ ปะป๊าบอกกับเด็กจิ๋วว่า เราต้องหา
อะไรที่แหลมๆเล็กๆมาแคะออก เด็กจิ๋วได้ยินก็ลุกขึ้นพรวด เดินไปหลังโต๊ะปะป๊า ปะป๊า
ถามว่าไปไหน เด็กจิ๋วบอกว่า "ไปหยิบไม้จิ้มฟัน"...ใช่เลย ไม้จิ้มนี่ฟันเหมาะที่สุด ปะป๊า
ขนลุกเลย คาดไม่ถึงว่าเด็กจิ๋วจะคิดได้ขนาดนี้แล้ว
...เด็กจิ๋วปีนขึ้นมานั่งตักคุณแม่ที่โต๊ะทำงาน แย่งคีย์บอร์ดมาจิ้มๆจิ้มๆ เสร็จแล้วเอาตัว
ปั้มมาปั๊ม ตึ้งๆตึ้งๆ แล้วก็เริ่มใหม่ ไปจิ้มคีย์บอร์ดจึ๊กๆจึ๊ๆ ปั๊ม ตึ้งๆตึ้งๆ ปั๊มซะเสียงดังเลย
คุณแม่ถามว่าทำอะไรอ่ะ เด็กจิ๋วบอกว่า "ทำแบบที่เราไปเที่ยวสิงคโปร์ไง"...อ๋อ มันคือ
ตอนที่เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองทำนั่นเอง 
...วันนี้เด็กจิ๋วเกาะปะป๊ากับคุณแม่ไว้ไม่ยอมปล่อยเลย จะกินข้าวก็ไม่ได้ ต้องพาไปนั่ง
กินด้วยกัน จะออกไปประชุมก็ไม่ยอม ยื้อไปมาอยู่นาน สุดท้าย เด็กจิ๋วมองไปเห็นที่มือ
ปะป๊ามีถุงช็อกโกแล็ตอยู่ เลยบอกว่า "น้องพริมขอถุงสีขาว"...ถุงสีขาวนี่ปะป๊าใส่ช็อก
โกแล็ตกะจะเอาออกไปกินตอนนั่งรถ ต้องสละให้เด็กจิ๋ว แลกกับการปล่อยตัว


๒ ขวบ + ๒๓๗ วัน...พุธ ๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊าออกจากบ้านแต่เช้าเลยไปหาลูกค้า กลับมาบ้านตอนบ่าย เด็กจิ๋วก็ขึ้นไปนอน
แล้ว พอตอนเย็นๆก็ออกไปข้างนอกอีก แทบจะไม่ได้เจอกันเลย
...เด็กจิ๋วบอกว่าดีใจที่อยู่กับปะป๊ากับคุณแม่ แต่เสียใจที่เวลาปะป๊าต้องไปประชุมข้างนอก
เด็กจิ๋วไม่อยากให้ปะป๊าไปประชุม เดี๋ยวน้องพริมก็โกรธ แล้วก็ตัดพ้อโน้นนี่ไปเรื่อย นี่แค่ ๒
ขวบครึ่งเองนะ ถ้าโตกว่านี้จะเป็นไงเนี่ยะ
...เว็ป multiply ที่ลง blog ประจำของเด็กจิ๋วจะปิดตัวลงสิ้นปีนี้ แต่วันนี้ก็เข้าไม่ค่อยได้แล้ว
ต้องรีบเข้าไป backup ข้อมูลออกมาก่อนจะสายเกิน


๒ ขวบ + ๒๓๗ วัน...พฤหัส ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานไม่ได้เล่นกับเด็กจิ๋วเลย ตอนเช้าตื่นมา ปะป๊ากับเด็กจิ๋วกอดกันใหญ่เลย เด็กจิ๋ว
บอกว่าคิดถึงปะป๊า ปะป๊าก็คิดถึงเด็กจิ๋วเหมือนกัน แต่พอพาลงมาที่ออฟฟิต หายคิดถึงซะ
แล้ว ไปเล่นกับอี๊ตุ๋มอี๊กบ บอกให้ตามปะป๊าขึ้นมาเล่นข้างบนก็ไม่ยอม
...เด็กจิ๋วกลัวปะป๊ากับคุณแม่ทิ้งไปมากเลย ถ้าเกาะคุณแม่ได้ก็จะยอมปล่อยปะป๊า ถ้าเกาะ
ปะป๊าได้ถึงจะยอมปล่อยคุณแม่ ต้องจับใครสักคนเอาไว้ ตอนที่นั่งเล่นอยู่กับปะป๊า ขนาด
นั่งติดกันเลยนะ แล้วปะป๊าแค่เขยิบก้น ไม่ได้จะลุกไปไหนด้วยซ้ำ เด็กจิ๋วเร็วมาก สะดุ้งตัว
แล้วเอามือมาคว้าคอปะป๊าไว้ไม่ยอมปล่อย
...รู้สึกว่ากินช็อกโกแล็ตเยอะเกินไปแล้ว ตั้งแต่กลับจากสิงคโปร์ กินไม่หยุดเลย เดี๋ยวคน
นั้นให้คนนี้ให้ อี๊ป้อมบอกว่ากินเยอะจนอึ๊ออกมาเป็นเม็ดๆเหมือนช็อกโกแล็ต


๒ ขวบ + ๒๓๘ วัน...ศุกร์ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้น ไปเห็นองุ่นอยู่เลยขอกินหน่อย เราก็บอกว่ากินไม่ได้ ปกติ
ต้องให้คุณแม่ปลอกเปลือกให้ อันนี้มีเม็ดอีก กินได้ไง ปรากฎว่าเด็กจิ๋วไม่ฟังหยิบมาแกะๆ
นิดหน่อยแล้วกัดๆดูดๆ ดูดแต่เนื้อในเหลือเปลือกเหี่ยวๆเอาไว้ เจอเม็ดก็คายออก เก่งมาก
...กลางวันจะหนีออกไปกินข้าวกันแต่ไม่สำเร็จ เด็กจิ๋วรู้ทัน จ้องไว้ เกาะไว้แน่นไม่มีโอกาส
เลย ในที่สุดก็เลยพาไปด้วย ไปร้านข้าวหน้าเนื้อที่วิลล่า ร้านนี้ไปทีไรทำร้านเค้าเละทุกทีอ่ะ
คุณแม่ไปจองโต๊ะไว้ก่อน แล้วปะป๊าตามไปทีหลัง พอน้องที่ร้านเห็นหน้าปะป๊าก็ถามว่าใช่
คุณกวางหรือเปล่าค่ะ แล้วพาไปที่โต๊ะ ปะป๊าสงสัยว่ารู้ได้ไง คุณแม่บอกว่าไม่รู้ก็แปลกแล้ว
ก็มาตั้งหลายที มาทีไรทำร้านเค้าเละทุกที พนักงานทุกคนจำหน้าเด็กจิ๋วไว้หมดแล้ว


๒ ขวบ + ๒๓๙ วัน...เสาร์ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๕
...วันนี้ไปราชบุรีกันอีกแล้ว หลังๆมานี่ไปราชบุรีบ่อยมาก แล้วไปทีไรรถติดทุกที คราวก่อน
ใช้เวลาเดินทาง ๔-๕ ชั่วโมง เพราะมีการทำถนนกันแล้วรถก็เยอะ วันนี้เราเลยอ้อมไปทาง
ปากท่อ กะว่าจะแวะไปกินร้านเจ๊แดงกันด้วย แต่พอไปถึงร้าน คุณแม่บอกว่าไม่ลงไปกินดี
กว่าเพราะเด็กจิ๋วป่วย ให้ซื้อไปนั่งกินที่บ้านแทน ที่เด็กจิ๋วป่วยนี่ก็คิดกันใหญ่ว่าติดมาจาก
ไหน เมื่อคืนยังลั้นลาร้องเพลงเก็บดาวบนท้องฟ้าเล่นกันอยู่เลย พอตื่นเช้ามาเริ่มไอแบบมี
เสมหะ คิดไปคิดมาส่งสัยจะติดมาจากพี่จ๊อบแน่ๆ
...ตั้งแต่ตื่นแล้วนั่งรถจนไปถึงบ้านราชบุรี เด็กจิ๋วซึมมากเลย ตกใจกันใหญ่เพราะไม่เคยเห็น
ภาพแบบนี้ ปกติจะมีแต่คึก พูดๆพูดๆไม่หยุด วันนี้นั่งตาลอย ซึม ไม่พูดไม่จา ตัวอุ่นๆแต่ยัง
ไม่ถึงเป็นไข้ พอไปถึงราชบุรี เจอคนโน้นคนนี้ ถึงจะลั้นลาขึ้นมาได้ เล่นกับพี่เดียวใหญ่เลย
พี่เดียวเล่นเลอะเทอะ คลานลงกับพื้น ปีนขึ้นโต๊ะ เด็กจิ๋วพยายามเลียนแบบทุกอย่าง
...เด็กจิ๋วเห็นเรากินปลาทูตาเตี้ยะกันอยู่ วิ่งปรี่เข้ามาแล้วพูดว่า “หนูอยากกินทูปลา ทูปลา”
ปลาทูนะ ไม่ใช่ทูปลา ว่าแต่รู้ได้ไงว่ามันเป็นปลาทูอ่ะ หนูจำหน้ามันได้เหรอ


๒ ขวบ + ๒๔๐ วัน...อาทิตย์ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนเด็กจิ๋วโดนกินยาไปหลอดหนึ่ง หลังจากไม่ได้กินมานานแล้ว ตอนแรกคิดเล่นๆว่า
เด็กจิ๋วโตขึ้นเยอะแล้ว อาจจะกินยาได้ง่ายขึ้น แต่คิดผิดอย่างแรง ยังยากเหมือนเดิม จะยิ่ง
แรงดิ้นเยอะกว่าเก่าด้วยซ้ำ ตอนกลางคืนก็หลับลงได้ไม่ยาก ตอนนอนอยู่มีละเมอ แล้วลุก
ขึ้นมานั่งเป็นระยะ
...เวลาจะให้กินยา เราก็เกลี่ยกล่อมว่าเด็กจิ๋วโตแล้ว กินยาได้แล้ว เด็กจิ๋วบอกว่า “น้องพริม
ยังไม่โตเลย ยังเอื้อมมือไม่ถึงหลอดไฟ ยังไม่ตัวโตเท่าปะป๊าเลย”...ทีเวลาปกติชอบบอกว่า
น้องพริมโตแล้ว น้องพริมโตแล้ว


๒ ขวบ + ๒๔๑ วัน...จันทร์ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนตัวร้อน ๓๘ ต้องปลุกขึ้นมาเช็ดตัวตอนเที่ยงคืน คราวนี้เด็กจิ๋วไม่อาละวาด น่า
แปลกใจมาก ยอมให้เช็ดแต่โดยดี ทาแปงเสร็จเรียบร้อย ต่อด้วยการกินยาลดไข้ ร้องไห้
อาละวาดไปตามเรื่อง แต่เสร็จแล้วก็ยอมหลับต่อได้ดี
...ตอนเช้าตัวยังร้อนอยู่เลยพากันไปหาหมอ ปะป๊าเอาที่คาดผมยีราฟให้เด็กจิ๋วตั้งแต่
ก่อนออกจากบ้าน บอกว่าต้องใส่อันนี้แล้วจะน่ารัก คุณหมอจะไว้ชีวิตไม่ต้องกินยา ก็
เชื่อแหะ จะใส่ที่คาดผมตลอดเวลา ตอนอยู่ในรถยังไม่ต้องใส่ก็ได้ ไปใส่ที่โรงพยาบาล
ยังทัน ก็ไม่เอา ขอชัวร์ๆใส่ไว้เลย พอไปถึงก็ยอมชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูงแต่โดยดี น้ำหนัก
๑๓.๗ ลดไปโลหนึ่ง ไม่ได้ลดเพราะป่วยอย่างเดียวนะ คือช่วงนี้ผอมลงไปเยอะ มีแต่คน
ทัก แล้วก็ส่วนสูง ๙๐ เซน พอพยาบาลเจอว่ามีไข้ ก็พาเข้าห้องเช็ดตัวทันที อันนี้คุณแม่
กลัวมาก เพราะครั้งก่อนที่มาเช็ดตัวก็ร้องจนอ้วกมาแล้ว แต่วันนี้นั่งนิ่งยอมให้พยาบาล
เช็ดแต่โดยดี มหัศจรรย์มาก แต่ว่าเช็ดเสร็จแล้วก็ต้องกินยาลดไข้ตามระเบียบ ก็ร้องไป
ตามระเบียบ คุณแม่เห็นพยาบาลป้อนแล้วไม่สะใจ แย่งหลอดยามาป้อนเอง
...รอคิวนานมากๆ ที่นี่มีหมอหลายคน แต่หมอดารารัตน์ คนไข้เยอะสุด หมอคนอื่นมี
๕ คิว แต่หมอดารารัตน์มี ๓๐ กว่าคิว เด็กจิ๋วได้คิวที่ ๒๕ รอเป็นชั่วโมงได้ ระหว่างรอ
คุณหมอ เด็กจิ๋วก็ลั้นลาดี ตอนจะเข้าไปหาหมอยังนัดแนะกันอย่างดีว่า เข้าไปแล้วให้
ยกมือไหว้สวยๆ แล้วให้บอกคุณหมอไปว่าหนูไม่ฉีดยาไม่กินยานะ แต่พอเปิดประตู
ห้อง เด็กจิ๋วมองเข้าไหเห็นหน้าคุณหมอเท่านั้นแหล่ะ ถอยกรู ตั้งท่าจะวิ่งหนี เลยต้อง
รีบพากันจับยึดลากเข้าห้องไป ระหว่างที่ตรวจอยู่ เด็กจิ๋วพูดอยู่แต่ว่าไม่ตรวจฟัน ไม่
ตรวจฟัน ตอนแรกเราก็งง ตรวจฟันอะไร แต่สุดท้ายก็อ๋อ มันคือตอนที่คุณหมอจะดู
คอว่าแดงหรือเปล่าแล้วต้องใช้ไม้ไอติมกดลิ้น เด็กจิ๋วคงไม่ชอบตอนนี้ที่สุด ตรวจแค่
ปั๊บเดียวเสร็จ แต่ต้องไปเก็บน้ำมูกเพื่อเข้าแล็ปต่ออีก ตอนเก็บน้ำมูกเป็นอะไรที่น่า
กลัวที่สุด พยาบาลเอาค็อตต้อนบัดยาวมาก ใส่เข้าไปในรูจมูกลึกประมาณ ๑๐ เซน
ได้ เด็กจิ๋วร้องจ๊ากๆ บอกว่าเจ็บเจ็บ ตอนออกมาแล้วยังตะโกนลั่นโรงพยาบาลต่ออีก
ว่าเจ็บเจ็บ ตกลงผลตรวจออกมาว่าไม่ได้เป็นอะไร แค่เป็นหวัดธรรมดา 


๒ ขวบ + ๒๔๒ วัน...อังคาร ๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานเย็นพยายามเกลี่ยกล่อมเด็กจิ๋วให้กินยาเอง ยาตัวนี้มันไม่ขม รสชาติดี ขอ
ให้เด็กจิ๋วลองชิมดู ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องกิน เกลี่ยกล่อมอยู่นาน ในที่สุดเด็กจิ๋วก็ยอมกิน
ใช้ไซลิ้งค่อยๆฉีดเข้าปากทีละนิด ที่จริงรสชาติมันอร่อยอยู่แล้วล่ะ แต่เด็กจิ๋วเห็นว่ามัน
เป็นยาก็เลยแอนตี้ พอได้ชิมดีๆ ก็โอเคนี่หน่า ชิมไปชิมมา กินจนหมดเลย เก่งมาก น้ำ
ตาแทบไหล เป็นครั้งที่สองที่สามารถกินยาได้เอง ครั้งแรกจำได้ว่าตอนนั้นเด็กจิ๋วกำลัง
เผลอๆอยู่ คุณแม่เอายามาป้อนเข้าไป ก็ยอมกินแต่โดยดี กว่าจะรู้ตัวว่าเป็นยาก็สาย
เกินไปแล้ว ครั้งนั้นมันฟลุ๊คเกิน แต่ครั้งนี้ถือว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของ
เด็กจิ๋วเลย กินเข้าไปตั้ง 2 หลอด หลอดละ 3 ซีซี อันหนึ่งเป็นคาราเมลจะชอบมากกว่า
...เพิ่งชมว่ากินยาได้เอง เก่งมาก วันนี้มื้อกลางวันเรียกอี๊ๆพี่ๆที่ออฟฟิตมาดูกันใหญ่
ให้เด็กจิ๋วโชว์กินยาหน่อย แต่ไม่สำเร็จ หน้าแหก คราวนี้ไม่ยอมกิน ทำยังไงก็ไม่ยอม
เกลี่ยกล่อมอยู่ครึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็ต้องจับยึดแล้วกรอกเข้าปาก
...ตอนกลางวันปะป๊ากับคุณแม่จะออกไปกินข้าวข้างนอก แต่ไม่สำเร็จ เด็กจิ๋วคว้าคอ
กอดแน่น ไม่สามารถหลอกล่อได้ คือเดี๋ยวนี้คุยกับคุณแม่แล้วว่าไม่อยากจะโกหกมาก
ที่ผ่านมาใช้วิธีโกหกตลอด หลอกว่าไปคุยกับพี่บ้าง ไปห้องน้ำบ้าง แล้วก็ทิ้งเด็กจิ๋วไป
นานๆ ให้อี๊ป้อมพาไปนอน กว่าจะเจอกันอีกทีก็เย็น กลัวว่าเด็กจิ๋วอาจจะเสียใจถ้ารู้
ความจริงว่าถูกหลอก เดี๋ยวนี้เลยพยายามพูดความจริง บอกว่าจะออกไปกินข้าวข้าง
นอกกัน ให้เด็กจิ๋วอยู่บ้านไปนอนกับอี๊ป้อม แต่บอกความจริงไปแบบนี้ก็ไม่มีสิทธิจะ
ได้ไปเลย ในที่สุดต้องสั่ง KFC มากินที่บ้านแทน
...ตอนกลางวันที่จับเด็กจิ๋วยึดแล้วป้อนยา มันดูโหดร้ายมาก เด็กจิ๋วร้องขอความช่วย
เหลือตลอดเวลา อย่ายึด อย่ายึด เจ๊บ ไม่กินยา แต่ทุกคนก็ไม่ฟัง ช่วยกับจับ คุณแม่ก็
กรอกยาเข้าไป ไม่ค่อยเข้าด้วย เด็กจิ๋วบ้วนออกมาหมด คือมันเป็นวิธีที่ทรมานเด็กจิ๋ว
แล้วยังไม่ค่อยได้ผลด้วย ตอนเย็นเลยเปลี่ยนใหม่ ลองเอายาผสมกับนมแล้วให้กินดู
ปรากฎว่าเด็กจิ๋วกินนมผสมยาอย่างเอร็ดอร่อยมาก ใส่คอนเฟล็กรสผมไม้ด้วย เพื่อ
เป็นการกลบเกลื่อนกลิ่นยาอีกชั้นหนึ่ง


๒ ขวบ + ๒๔๓ วัน...พุธ ๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๕
...หลังจากประสบความสำเร็จจากนมรสยาเมื่อคืนเป็นที่เรียบร้อย วันนี้จะต้องกินยา
อีกตัวที่ไม่สามารถใส่ในนมได้ เพราะมันข้นกลิ่นแรง ขมอีกต่างหาก วิเคราะห์ดูแล้ว
สิ่งที่จะมากลบกลิ่นยาได้ และเด็กจิ๋วชอบกินด้วย คือช็อกโกแล็ตปั่น ปะป๊าขึ้นไปปั่น
ช็อกโกแล็ต ใส่ยาลงไป 2 ตัว ลองชิมแล้วรสชาติเป็นยาชัดๆเลย แต่ลองเอาให้เด็กจิ๋ว
กินแล้ว เด็กจิ๋วไม่รู้เรื่อง โดนหลอกให้กินจนบเกือบหมด เป็นวิธีที่ได้ผลดีมาก ปริมาณ
ยาที่ได้เต็มๆ ถ้าแบบจับยึดแล้วกรอกให้กิน ได้ยาไม่ถึงครึ่ง


๒ ขวบ + ๒๔๔ วัน...พฤหัส ๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๕
...อาการป่วยดีขึ้นแต่ก็ยังไม่หายอยู่ดี แบบนี้จะไปเที่ยววันเสาร์ได้หรือนี้ คุณแม่ลอง
โทรไปเลื่อนแล้วแต่เค้าไม่ให้เพราะเลื่อนมาหลายครั้งแล้ว แล้วครั้งนี้มาเลื่อนล่วงหน้า
แค่ไม่กี่วัน ยังไงหายไม่หายก็ต้องไปแล้วล่ะ
...วันนี้ยังคงใช้แผนเดิม เอายาผสมในช็อกโกแล็ตปั่นให้เด็กจิ๋วกิน พอเด็กจิ๋วดูดเข้าไป
ได้หน่อย เหมือนจะจับได้ ไม่กินต่อซะงั้น คือคงสงสัยว่าเอ ทำไมรสชาติมันแปลกๆไป
แต่คงคิดไม่ถึงหรอกว่าโดนผสมยา วันนี้เลยกินไปได้แค่ครึ่งเดียว แต่ก็ยังดีว่าตอนจับ
ยึดแล้วกรอกอยู่ดี
...ตอนเย็นก็เอายาผสมนมให้กินอีก วันนี้เด็กจิ๋วไม่กินกับคอนเฟล็ก จะดูดจากกล่อง
เลย คุณแม่เลยเอายาฉีดลงไปในกล่องนมแล้วให้เด็กจิ๋วดูด ปรากฎว่าดูดไปคำเดียวก็
จับได้อีกแล้ว ไม่ยอมดูดต่อ ในใจคงมึนตึ๊บเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับนมที่ตัวเองกินมาทุก
วัน เด็กจิ๋วยกกล่องนมขึ้นมาดูแล้วโวยวายว่า อันนี้ไม่ใช่นมขาว พริมจะกินนมขาว อัน
นี้มันสีเหลือง แล้วชี้ไปที่รูปยีราฟที่ข้างกล่อง เราก็ไปเอานมกล่องใหม่มาให้ดู บอกว่า
ทุกกล่องก็มียีราฟหมดแหล่ะ มันเป็นลายเฉยๆ ไม่ใช่ว่าจะเป็นนมเหลือง สุดท้ายก็ล่อ
หลอกจนกินไปได้ครึ่งกล่อง
...ตอนบ่ายๆปะป๊ากับคุณแม่ทิ้งเด็กจิ๋วไปงานท่องเที่ยวกัน ซื้อที่โน่นที่นี่ไปเรื่อยๆ มา
คิดดูอีกที ทำไมที่เราจะพาเด็กจิ๋วไป มันมีแต่เกาะทั้งนั้นเลย ตอนนี้ที่ซื้อไว้ก็มี ภูเก็ตที่
จะไปกับพี่โนพี่โน่ เกาะมันกลาง เกาะกูด แล้วก็เกาะนางยวน นี่ยังดีนะ ทีแรกกะจะซื้อ
เกาะหลีเปะอีกที่หนึ่ง แต่คุณแม่บอกว่ามันไกลไป เอาไว้เด็กจิ๋วโตอีกหน่อยก่อน


๒ ขวบ + ๒๔๕ วัน...ศุกร์ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๕
...วันนี้อาการป่วยยังคงเหมือนเดิม เหลือแต่ไอแบบมีเสมหะ แล้วก็มีน้ำมูกอีกเล็กน้อย
ไม่ได้ให้กินยาแล้ว เพราะยาแก้อักเสบหมดไปแล้ว ยาตัวอื่นคิดว่ากินไปก็ไม่มีประโยชน์
...ปะป๊าเล่นของเล่นกับเด็กจิ๋วอยู่ จำไม่ได้ว่าทำอะไรให้ แต่เด็กจิ๋วไม่พอใจ เลยทำงอน
วิ่งไปเอาหน้าชนประตูห้อง แล้วพูดว่า “โกรธกันแล้ววว เราเลิกกัน”...เราเลิกกัน เอามา
จากไหนอ่ะ
...วันนี้ตอนกลางวันให้อี๊ป้อมกับอี๊กบชวนเด็กจิ๋วไปกินข้าวในห้องครัวที่ออฟฟิตกัน คือ
ใช้แผนนี้หลายทีแล้ว เด็กจิ๋วจะเพลิดเพลือนมาก เมื่อวานก็สนุกกับการปลอกไข่ต้มกับ
อี๊กบ วันนี้ก็เหมือนจะเพลินอยู่นะ ปะป๊าได้ทีก็ย่องไปทางบ้านโน้น คือลงไปข้างล่างทาง
บ้านโน้นจะได้ไม่เจอเด็กจิ๋ว แต่ไม่สำเร็จ พอปะป๊าเข้ารถได้กำลังสตาร์ทรถแล้ว คุณแม่
โทรมาตามบอกว่าแผนแตก เด็กจิ๋วอยู่ในครัวเหลือบมองขึ้นมาเห็นตอนปะป๊ากำลังย่อง
ไปบ้านโน้นพอดีเลย อี๊ป้อมกับอี๊กบก็ไม่เห็น ไม่รู้ว่าทำไมตาดีขนาดนี้ ในที่สุดก็เปลี่ยนมา
ใช้อีกแผนหนึ่ง เป็นแผนที่ใช้การได้ดีมาหลายครั้งแล้ว คือรอให้เด็กจิ๋วกินข้าวเสร็จ แล้ว
ให้คุณแม่อุ้มขึ้นไปส่งข้างบน โดยทำสัญญากับเด็กจิ๋วไว้ว่าถ้าคุณแม่ขึ้นไปส่งข้างบนแล้ว
เด็กจิ๋วต้องปล่อยคุณแม่ลงมาทำงานข้างล่าง เด็กจิ๋วก็เชื่อฟังดีทุกครั้ง พอคุณแม่ส่งเสร็จ
ก็บอกว่าคุณแม่ลงไปได้แล้ว บ๊ายบาย มีจุ๊บลากันเล็กน้อย แต่ยอมปล่อยให้คุณแม่ลงมา
แต่โดยดี ไม่รู้ว่าหลักการคิดของเด็กจิ๋วเป็นยังไง คือตอนที่จะไม่ยอม ทำยังไงก็ไม่ยอมนะ
เกาะเราแน่นไม่ปล่อย แต่พอจะปล่อยก็ปล่อยไปง่ายๆ
…ที่คุณแม่ไปจองที่พักจากงานท่องเที่ยว ได้บัตรชิงโชคมาประมาณ 100 ใบ เราไม่ได้ส่ง
เพราะคิดว่ายังไงก็ไม่เคยได้รางวัลอยู่แล้ว เอากลับมาให้เด็กจิ๋วเล่นดีกว่า วันนี้เด็กจิ๋วถือ
บัตรชิงโชคที่ว่านั้นเดินไปแจกพี่ๆที่ออฟฟิต พี่ๆก็ถามว่าแจกอะไร เด็กจิ๋วตอบว่า “แจก
โจทย์ แจกโจทย์เหมือน AF ไง”...อันนี้คิดเองนะ ไม่ได้สอน แล้วไม่ได้แจกธรรมดาด้วย
ก่อนจะแจกแต่ละใบ ต้องเอามาติ๊ดก่อน ทำเป็นติ๊ดบัตรรถเมล์แบบที่สิงคโปร์
...ตอนหัวค่ำ ปะป๊าอ่านหนังสือนิทานอีสบให้ฟัง มีเรื่องมดกับตั๊กแตน ชาวนากับงูเห่า
หานกับไข่ทองคำ เอาแค่ 3 เรื่องก่อน ที่จริงยังมีอีกหลายเรื่อง พออ่านเสร็จ ปะป๊ากับ
เด็กจิ๋วก็เล่นละครกัน เพราะว่าแค่อ่านอย่างเดียว มันไม่ขึ้นสมอง ต้องให้ปฏิบัติไปด้วย
เล่นละครทั้งสามเรื่องเลย แต่ที่เด็กจิ๋วชอบมากที่สุดคือชาวนากับงูเห่า ปะป๊ากับเด็กจิ๋ว
เล่นผลัดกัน บางทีปะป๊าเป็นชาวนาเด็กจิ๋วเป็นงู บางทีก็สลับกัน เด็กจิ๋วสนุกกับการเล่น
ละครมาก จนปะป๊าคิดว่า ซวยแล้ว ไม่น่าเริ่มเลย เพราะเด็กจิ๋วเล่นไม่เลิกจริงๆ เล่นไป
ประมาณ 30 รอบได้ เล่นจนไม่ไหวต้องหลอกให้ไปเล่นกับคุณแม่บ้าง เรื่องเล่นละครนี่
เด็กจิ๋วเค้าแอ็คติ้งเลิศอยู่แล้ว เวลาเป็นงู ก็จะนอนขดตัว ทำปากสั่นๆ เป็นงูนอนหนาว
อยู่ ชาวนามาเจอเข้า ก็เลยสงสารอุ้มกับไปเผาไฟ (ที่จริงต้องผิงไฟนะ แต่เด็กจิ๋วจำเป็น
เผาไฟ) พอเผาไฟสักพัก ก็ลุกขึ้นมากัดชาวนาตายเลย เล่นไปเล่นมา สงสัยจะมันส์จัด
กัดจริงเลย ปะป๊าไหวตัวทัน สะบัดหลุดได้ แต่คุณแม่เจอเข้าไปจึกหนึ่ง เป็นรอยฟันอ่ะ
อีกเรื่องก็คือห่านกับไข่ทองคำ ท่าออกไข่ของเด็กจิ๋วฮามาก ปะป๊าคิดให้เอง นั่งยองๆ
แล้วตีปีก กะต๊าก กะต๊าก ออกไข่ทองคำมาให้ชาวนา พอชาวนาได้ไข่ดีใจ ขอผ่าท้อง
ห่านดูหน่อยว่าในท้องมีไข่อีกเยอะใช่ไม๊ ถึงตอนผ่าท้องนี่เด็กจิ๋วจะลั้นลามาก ตัวเอง
ต้องโดนผ่าท้อง แต่จะรีบเปิดเสื้อ ยื่นพุงมาใส่เราผ่าซะงั้น