วันอังคารที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2553

เดือนที่ 8

วันที่ ๒๑๓ ... พฤหัส ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๓
สุข สันต์วันเกิดครบ ๗ เดือนจะจิ๋วจิ๋ว สถานะล่าสุดหนัก ๘ โล กินนม DG2 มื้อล่ะ ๖ ออนซ์ ทุก ๔ ชั่วโมงแต่ตอนกลางคืนอยู่ได้ ๘ ชั่วโมง ตื่นนอนประมาณ ๗ โมง ปะป๊าจะพาขึ้นไปนั่งชมสวนดาดฟ้าและเล่นของเล่นต่างๆ Play Gym, Around we go แล้วก็จับคลานเล่น แต่ก็ยังเดินหน้าไม่สำเร็จ ถอยหลังพอได้ ซักพักก็พาลงมาให้อาหารปลากันที่บ่อปลาคราฟ แต่หลังๆนี่เด็กจิ๋วนั่งตักดูปลาได้ซักพักก็จะอึ๊ออกมาประจำเลย ก็ต้องไปปลุกคุณแม่มาจัดการเพราะไม่ก้าวก่ายหน้าที่กัน เสร็จแล้วก็จะพาเข้าห้องโฮมฯ เล่นพวกหนังสือผ้ากับตุ๊กตาต่างๆ พอ ๙.๓๐ ก็พากันมาที่ออฟฟิต กินนมแล้วก็นอนซักชั่วโมง ช่วงเช้าก็จะผลัดกันอุ้ม ตอนกลางวันออกไปกินข้าว บางทีก็พาเด็กจิ๋วไปด้วยแต่บางทีก็ทิ้งไว้กับอี๊ป้อมที่บ้าน มีเอาไปฝากอากงอุ้มบ้าง แต่ได้ไม่ถึงชั่วโมง เพราะอากงแก่แล้ว อุ้มเล่นได้แต่ให้เลี้ยงยาวๆไม่ค่อยไหว ตอน บ่ายส่วนใหญ่กินนมแล้วอี๊ป้อมจะอุ้มมีหลับบ้างตื่นบ้าง ตอน ๕ โมงคุณแม่ก็จะไปอุ่นอาหารเสริมแช่แข็งมาป้อน พอใกล้จะเลิกงาน พี่จาน่ากับพี่ไจโรก็จะมาเร่งให้ขึ้นห้องกัน มาเร่งทุกวันทั้งๆที่รู้ว่ายังไม่ถึงเวลา พอได้เวลาก็จะพาขึ้นไปเล่นสนามเด็กเล่นดาดฟ้า พี่จาน่าจะเล่นขายของ บ้านตุ๊กตา ส่วนพี่ไจโรจะเล่นเกม Play อย่างเดียวเลย ส่วนเด็กจิ๋วก็จะเล่น Around we go เป็นส่วนใหญ่ บางวันพี่โฮไอขึ้นมาเล่นด้วย แต่ส่วนใหญ่กลับดึก ขึ้นมาไม่ทัน ถ้าพี่โฮไอขึ้นมา ก็จะมาเป็นตัวแสบ ป่วนการเล่นของเด็กทุกคน ช่วงนี้ปะป๊าไม่ค่อยได้ทำอาหารเย็นแล้ว มีทำแค่บางวัน เอาเวลามาเล่นกับเด็กจิ๋วดีกว่า  ตอน ๒ ทุ่มก็จะได้เวลาอาบน้ำ เสร็จแล้วก็กินนมแล้วก็นอนหลับประมาณ ๓ ทุ่ม ให้นอนในห้องโฮมฯก่อน ปะป๊ากับคุณแม่ก็ผลัดกันเฝ้ากับไปอาบน้ำ พอซักเที่ยงคืนก็พาเด็กจิ๋วเข้าห้องนอน ตั้งแต่ ๓ ทุ่มจะหลับยาวไปตื่นกินนมอีกทีประมาณตี ๕ แล้วก็นอนต่อ ตื่นมาเล่นอีกทีก็ ๗ โมง
วันที่ ๒๑๔ ... ศุกร์ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๓
น้อง พริมน่าขายหน้ามาก วันนี้ปะป๊าไปเจอน้าอ้อม เค้าว่าน้องปลายฟ้าตอนนี้สามารถคลานได้ทั่วบ้าน ยืนเกาะได้เอง แล้วก็นั่งเล่นได้เองเป็นชั่วโมง อันหลังนี่เป็นความฝันอันสูงสุดของปะป๊าเลย แต่น้องพริมอ่ะโตกว่าน้องปลายฟ้าอาทิตย์หนึ่งแต่ยังทำอะไรไม่ได้ซะกะอย่าง ดีแต่ทำหน้าตาน่ารักไปวันวัน เด็กจิ๋วชอบทำแอ็บแบ๊ว นั่งเอียงคอนิดๆแล้วทำตาแป๋วๆเหมือนเรียกให้เราไปอุ้ม
ตอนเย็นพาน้อง พริมไปเที่ยวงาน Amazing Thailand Grand Sale ที่ศุนย์ประชุมฯ ปะป๊าต้องอุ้มน้องพริมวิ่งหนึไปมา เพราะเดินผ่านแต่ละบูธก็จะมีแต่คนมาจับเด็กจิ๋วเล่น งานไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ได้เสื้อกับของกินนิดหน่อย แต่ตอนจะกลับ เห็นมีงานอัมรินทร์อยู่ เลยแวะไปดูหน่อย ก็ได้เจอพระอาจารย์สมปองนั่งแจกลายเซ็นต์หนังสือที่ท่านเขียนอยู่ คุณแม่เลยพาน้องพริมไปขอถ่ายรูปด้วย ไม่ได้ซื้อหนังสือเค้าสักเล่ม บาปไม๊เนี่ยะ

วันที่ ๒๑๕ ... เสาร์ ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๓
จัดที่นอนใหม่ให้น้องพริมมาซักอาทิตย์หนึ่งแล้ว เพราะที่เก่ามันร้อน ตอนนี้ย้ายมานอนที่นอนเดี่ยวคนเดียว ข้างที่นอนใหญ่ของปะป๊ากับคุณแม่ จะได้รับลมเต็มๆ เพราะน้องพริมขี้ร้อนมาก มากกว่าปะป๊าอีก  ก็ไม่แน่ใจว่าเค้าเหงาหรือเปล่า ตอนกลางคืนชอบตื่นมาร้องเรียกหา แล้วเมื่อคืนก่อนมีพฤติกรรมแปลก ตื่นมากินนมตี ๔ แล้วก็งอแง ไม่ยอมนอน คุณแม่ก็อุ้มกล่อม เด็กจิ๋วก็ดิ้นไปดิ้นมาจนหลุดมือคุณแม่ แล้วพอหล่นลงไปบนหมอนก็สลบน็อคคาท่านั้นไปเลย วันนี้พี่โฮไอชวนไปว่ายน้ำเล่นที่คอนโด Live สาทร พอดีเรือยางที่สั่งซื้อไว้ มาส่งพอดี ก็เลยเอาไปเล่นด้วย สระน้ำที่นี่เป็นสระลอยฟ้าขนาดเล็ก จุได้ ๔ คอบครัว เรือยางเด็กจ๋วยังใช้ไม่ได้ ใหญ่เกินไป นั่งแล้วโยกเยกทรงตัวไม่อยู่ ก็เลยใส่ห่วงคอเหมือนเดิม วันนี้เด็กจิ๋วไม่ค่อยลั้นลาเลยอ่ะ ไม่รู้น้ำเย็นไปไม๊เพราะอยู่ยอดตึกลมแรงด้วย
วันที่ ๒๑๖ ... อาทิตย์ ๑ สิงหาคม ๒๕๕๓
ตอนสายๆพา น้องพริมไปหาอาม่าใหญ่ที่ราชบุรี อาม่าใหญ่นี่กลับมาจากอเมริกาแบบถาวรแล้ว วันนี้น้องพริมเจออาม่าทั้งหมดแค่ ๔ คน ก็ถือว่ายังไม่เยอะ ปกติต้อง ๕-๖ คน คราวนี้ไปหาอาม่าต๊ะ เจอเฮียปันด้วย น้องพริมไปเล่นของเล่นเฮียปันใหญ่เลย หัวเราะชอบใจมากเพราะเป็นของเล่นที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เช่น ตุ๊กตา E.T. ทีแรกนึกว่าจะกลัว แต่ปรากฎว่าชอบมาก อีกอย่างก็ตัวต่อแบบ Lego ยังต่อไม่เป็นแค่จับมาเขวี้ยงเล่นไปมาก็สนุกแล้ว มีแอบเลียไปนิดหน่อย สุดท้ายก็หุ่นยนต์หมาเดินเร็วจี๋ อันนี้ฮาสุด เราจับหุ่นยนต์หมาไล่งับน้องพริมกันสนุกสนาน น้องพริมก็พยายามเอามือปัดกับเท้าถีบไปมาเวลาหมาเดินเข้ามา
วันที่ ๒๑๗ ... จันทร์ ๒ สิงหาคม ๒๕๕๓
วันนี้ คุณแม่อุ้มน้องพริมอยู่ ปะป๊าก็ไปหอมแก้มเล่นกันลั้นลาเหมือนทุกที เสร็จแล้วก็เดินจากมา ปรากฎว่าน้องพริมทำหน้าเบ่ะแล้วก็ร้องไห้เรียกให้ปะป๊ากลับมา เป็นครั้งแรกที่มีพฤติกรรมแบบนี้้เด่นชัด มีก่อนหน้านี้ก็จะแค่มองๆหา แล้วก็พฤติกรรมอีกอย่างช่วงนี้ก็คือชอบหยิบของเล่นแล้วเขวี้ยงลงพื้น แล้วก็จ้องมองว่าเมื่อไหร่ปะป๊าจะหยิบขึ้นมาให้ หยิบมาให้ปั้บก็เขวี้ยงไปใหม่ ตรงตามคู่มือบอกไว้ว่าเด็กวัยนี้ชอบทำการทดลองเรื่องแรงโน้มถ่วงโลก แล้วอีกทฤษฎีว่าด้วยเรื่องการเคลื่อนที่ของวัตถุ 
ตอนกลางวัน พาน้องพริมไปกินข้าวร้านพะนะคอน เป็นร้านริมแม่น้ำเจ้าพระยา น้องพริมลั้นลากมากเป็นพิเศษ คงเป็นเพราะว่ายังไม่เคยเจอบรรยกาศแบบนี้
วัน นี้น้องพริมพูดคำว่า "ปะป๊า" กับ "แม่" ได้แล้ว อี๊ตุ๋มบอกว่าตอนได้ยินน้องพริมเรียก "ปะป๊า" นี่ขนลุกเลย เพราะมันชัดเจนมาก แต่ได้แค่ทีเดียวนะ ส่วนคำว่า "แม่" ก็พูดทั้งวัน แต่มันก็ยังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

วันที่ ๒๑๘ ... อังคาร ๓ สิงหาคม ๒๕๕๓
เมื่อคืนน้องพริมเจอยุงกันที่หน้า ๒ ตุ่มใหญ่ๆ อาการสาหัสมาก คุณแม่ตื่นมาเห็นกับตาว่ามียุงบินอยู่ที่หน้าน้องพริม จะตบก็กลัวทำร้ายลูก คุณแม่บอกว่าถ้ายุงบินอยู่บนหน้าปะป๊า ก็จะตบไปแล้ว ปะป๊าก็จำได้ว่าเคยเจอตบแบบนี้ไปเหมือนกัน แผลเก่าที่ขาที่โดนยุงหรือมดกัดไม่แน่ใจ ผ่านมาจะ ๓ เดือนแล้วมั้ง ยังเป็นรอยดำๆอยู่เลย คุณแม่เครียดถ้าแผลที่หน้าเป็นแบบนั้นก็คงเสียโฉมไปอีกนาน พอบ่ายๆก็เจออีกแผลที่ก้นน้องพริม อันนี้คาดว่าจะเป็นมด แต่ไม่รู้ไปโดนที่ไหน ตั้งแต่วันจันทร์มานี่ น้องพริมกลับมากรี๊ดเสียงดังแล้วก็พ่นน้ำลายเล่นอีกแล้ว หลังจากเลิกไปได้เดือนกว่า คือเป็นหลังจากกลับจากราชบุรีวันอาทิตย์ แต่ยังหาสาเหตุไม่เจอว่าเป็นเพราะอะไร

วันที่ ๒๑๙ ... พุธ ๔ สิงหาคม ๒๕๕๓
 
เมื่อคืนคุณแม่ย้ายน้องพริมกลับมานอนที่เดิม บนเตียงใหญ่ด้วยกัน คุณแม่บอกว่ากลัวน้องพริมเหงา
เมื่อ คืนพี่โฮไอมาเล่นกับน้องพริมจนดึกเลย ไม่ยอมไปนอน เล่นไปเล่นมา พี่โฮไอฮัดเช่ย น้องพริมเห็นแล้วก็หัวเราะก๊ากๆออกมา (ขำตรงไหนอ่ะ)
วันนี้ เอาน้องพริมไปฝากอากงกับอาม่าอุ้ม น้องพริมกลับมาพร้อมกับขนมเมอร์แรงคาบไว้ในปาก แล้วก็มีใส่ถุงแถมมาให้อีก คุณแม่บอกว่ากินไม่ได้เพราะมันทำมาจากไข่ขาว ต้องขวบนึงก่อน

วันที่ ๒๒๐ ... พฤหัส ๕ สิงหาคม ๒๕๕๓
 
(วันนี้เป็นวันแรกในชีวิตของน้องพริม ที่ไม่มีรูป ปะป๊า ลืมถ่าย !!!)
เมื่อ วานน้องพริมนอนกลางวันเยอะมาก ตอนดึกเลยนอนไม่ค่อยหลับ นอนอยู่ก็ตื่นขึ้นมาร้อง ปะป๊าก็ต้องลุกมาเขย่าๆ ก็เขย่าไป ๔ รอบได้ แล้วตอนดึกน้องพริมนอนดิ้นมาก ดิ้นไปดิ้นมากินที่ไปครึ่งเตียงเลย ปะป๊าก็เลยต้องถูกถีบตกไปนอนข้างเตียงแทน 
กลางวันพาน้องพริมไปกินข้าว ที่เซนปิ่น เลี้ยงวันเกิดคุณแม่ล่วงหน้า เจอแฟนคลับมาทัก เค้าเป็นคุณแม่มาเดินเล่นเหมือนกัน จำชื่อน้องพริมได้ด้วย แต่คุณแม่จำเค้าไม่ได้ แล้วเค้ายังบอกอีกว่าเคยเจอน้องพริมที่เซนแจ้งด้วย โห เหลือเชื่อเลย แต่พวกพนักงานห้างในแผนกเด็กคงจำได้อยู่แล้ว เพราะไปบ่อยมาก เดินผ่านที เค้าก็จะทักว่าเจอกันอีกแล้วนะ
ตอนนี้น้อง พริมสนใจข้าวของที่อยู่รอบตัวมาก มากกว่าของเล่นซะอีก จะคอยคว้าของที่อยู่ใกล้มือด้วยความรวดเร็วและแม่นยำมาก คว้าได้ก็จะเอามาแกว่งไปมาแล้วก็ทิ้งลงพื้น วันนี้คุณแม่อุ้มน้องพริมมาที่โต๊ะทำงานของปะป๊าที่รกๆ แล้วก็จ้องของบนนั้นแบบตาไม่กระพริบ เราก็สงสัยว่าน้องพริมจ้องอะไรเพราะบนโต๊ะมีของอยู่หลายอย่าง ไม่รู้ว่ามองรวมๆหรือมองของอะไรเป็นพิเศษ ก็เลยลองแกล้งหยิบของออกไปทีละอัน พอถึงดินสอ หยิบออกแล้วน้องพริมจ้องตามตาเป็นมัน ก็สรุปว่าจ้องมองของแบบมีเป้าหมาย ไม่ได้มองไปเรื่อยเปื่อย

วันที่ ๒๒๑ ... ศุกร์ ๖ สิงหาคม ๒๕๕๓
สุขสันต์วันเกิดคุณแม่นะ คุณแม่ซื้อของเล่นให้น้องพริมในวันเกิดตัวเอง เป็นบล็อคไม้รูปตัวสัตว์ ฝึกให้เด็กวางให้ตรงกับภาพเงา แล้ว ก็ซื้อเค้กร้าน Coffee Bean มาเลี้ยงน้องๆที่บริษัท วันนี้ปะป๊าก็มอบเด็กจิ๋วให้คุณแม่เป็นของขวัญวันเกิด ส่วนเด็กจิ๋วนี่ เด็ดสุด ให้ของขวัญคุณแม่ด้วยอึ๊ทะลัก ตอนนั่งอยู่ในรถคุณแม่เอามือล้วงเล่นไปตรงใต้เบาะที่นั่งเด็กจิ๋ว พอยกมือขึ้นมา ปรากฎว่ามีอึ๊เหลืองอ๋อยติดมือมาด้วย อี๋
แล้วเด็กจิ๋วก็ นั่งจมกองอึ๊ตัวเองไปอยู่นานเพราะรถติด ไม่รู้ทำไมมันทะลักออกมาได้ขนาดนั้น Car Seat เละเลย ต้องรื้อเบาะออกมาซัก ปะป๊าว่านี่เป็นเหตุการณ์ที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตแล้ว

วันที่ ๒๒๒-๒๒๓ ... เสาร์,อาทิตย์ ๗,๘ สิงหาคม ๒๕๕๓
ไปเที่ยวพัทยากับ Praxis --> N'Prim@Pattaya Park & The Praxis 7th Aniversary
วันที่ ๒๒๔ ... จันทร์ ๙ สิงหาคม ๒๕๕๓
เมื่อคืนหลังจากกลับจากพัทยามาถึงบ้าน น้องพริมก็น็อคสลบเหมือด เพราะ ไปลั้นลาหนักมา ๒ วัน ตอน ๓ ทุ่มก็ควักขึ้นมาอาบน้ำ จับแก้ผ้าสระผม อาบน้ำให้สบายเลย น้องพริมงัวเงียมาก อารมณ์แบบว่าจะทำอะไรกับหนูก็ทำไป แต่พอถึงตอนแต่งตัวเท่านั้นแหล่ะ เกิดเรื่องเลย
ปกติเดี๋ยวนี้เวลาจับ น้องพริมแต่งตัว ก็จะกร๊๊ดเป็นปกติอยู่แล้ว แล้วจะจับไม่ค่อยอยู่ พลิกตัวตลอดเวลา ตีแขนถีบขาวุ่นวายไปหมด แต่วันนี้แบบว่าง่วงนอนมาก อารมณ์ศิลปินเลยระเบิด กรี๊ดๆๆๆ ดังมากแบบน่าตกใจ ซักพักก็อ้วกออกมา นี่ขนาดว่ากินนมไป ๔ ชั่วโมงแล้วนะ ยังจะอ้วกได้อีก
ตอนเช้าน้องพริมอึ๊ ทะลักอีกแล้ว แต่มันแย่ตรงที่ปะป๊ากำลังอุ้มอยู่อ่ะ อึ๊ทะลักออกมาเลอะเสื้อปะป๊าเลย เป็นชุดทำงานกำลังจะออกไปหาลูกค้าด้วย ก็เลยรีบโยนน้องพริมให้คุณแม่ แล้วรีบไปเปลี่ยนเสื้อ โห เล่นแรงขึ้นทุกวันนะ เด็กจิ๋ว

วันที่ ๒๒๕ ... อังคาร ๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๓
ช่วงนี้น้องพริมมีพัฒนาการเด่นชัดหลายอย่าง นอกจากจะสามารถนั่งหลังตรงไม่ล้มเอนได้แล้ว ตอนนี้ก็เริ่มปล่อยให้นั่งเล่นของเล่นเองได้ แต่ก็ต้องนั่งอยู่กับเค้าด้วยอ่ะนะ นี่ถือว่าดีมากแล้ว เมื่อก่อนวางไม่ได้เลย ต้องอุ้มตลอดเวลา  นอกจากนี้ก็จะมีพฤติกรรมชอบเล่นของไม่ใช่ของเล่น ไอ้ที่เป็นของเล่นอ่ะคงเริ่มเบื่อ หันไปสนใจพวกของแปลกๆ พวกเชือกต่างๆจะชอบมากเป็นพิเศษ นี่อีกหน่อยต้องซื้อของเล่นเป็นพวกของใช้ในครัวเรือน เหมือนพี่ไจโรอ่ะ จำได้ว่าตอนนั้นพาไปโลตัส ก็ร้องไห้งอแงจะเอาแปลงขัดส้วมให้ได้เลย แล้วพฤติกรรมการพูดก็เป็นอีกอย่างที่ดูมีการเปลี่ยนแปลง คือจะพูดอ้อแอ้ไม่เหมือนเดิม เริ่มมีคำประหลาดๆหลุดออกมา
วันที่ ๒๒๖ ... พุธ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๓
 
เมื่อ วานได้เกมส์ Wii มาใหม่ คุณแม่ติดใจที่ไปเล่นที่ไปเที่ยวบริษัท กลับมาปั้บซื้อมาเล่นเลย กะให้พี่จาน่าไจโรเล่นนั่นแหล่ะ ส่วนน้องพริมก็รอไปอีกซัก ๔ ปีนะถึงจะเล่นได้ ต่อเกมส์เสร็จ ปะป๊ากับคุณแม่เล่นฟันดาบกับตีเทนนิสกัน ปล่อยน้องพริมนั่งทำหน้างงมาก คงคิดในใจว่า เอ...พ่อแม่เราเป็นอะไรไป
วันนี้ปะป๊าป้อนข้าวน้อง พริมอยู่ ป้อนไปป้อนมา น้องพริมก็หันหน้ามามองปะป๊า แล้วก็พูดว่า ป๊า!!...มีอีกตอน กำลังจะออกไปกินข้าวกลางวันกัน คุณแม่ก็อุ้มน้องพริมอยู่แล้วคุยกับปะป๊าว่าจะเอาน้องพริมไปด้วยดีไม๊ เถียงกันไปมาว่าเอาไม่เอา อยู่ๆน้องพริมก็ตะโกนว่า เอา!!

วันที่ ๒๒๗ ... พฤหัส ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๓
วันนี้ วันแม่นะ น้องพริมมีพวงมาลัยจิ๋วมากราบเท้าคุณแม่ด้วย ที่จริงอี๊ป้อมเป็นคนซื้อมา (คิดไปได้เนอะ) ทีแรกน้องพริมก็กะว่าจะร้อยมาลัยเองเลย แต่ช่วงนี้ยุ่งๆอยู่ วันๆก็กิน นอน อึ๊ กรี๊ด ก็หมดวันแล้ว
ตอนเย็นชวนทั้งตระกูลปะป๊ามาจัดปาร์ตี๊วันแม่กัน ที่สนามเด็กเล่นดาดฟ้า ที่จริงก็อยู่บ้านเดียวกันซะส่วนใหญ่แหล่ะ แต่ไม่ค่อยได้พร้อมหน้าแบบครบกันจริงๆ วันนี้มาครบๆก็ทั้งหมด ๑๗ คน น้องพริมเป็นหลานคนที่ ๖ ปะป๊าก็เป็นคนทำอาหารเหมือนเคย ทุกครั้งทุกคนจะต้องตะลึงกับอาหารที่ปะป๊าทำ มันจะมาแบบอลังการแล้วก็เยอะ ชอบมีคนถามว่าทำกี่อย่าง ปะป๊าก็จะตอบว่าไม่รู้จริงๆ ทำไปเรื่อยๆ ทำเอามัน กินได้ก็กินไป 
เสร็จแล้วก็ไปเล่นเกมส์ Wii กัน เด็กๆชอบกันมาก พวกเกมส์ฮาๆแบบไก่บินอ่ะ เล่นแล้วฮากันทั้งบ้าน น้องพริมแค่ดูยังก๊ากๆเลย แต่เล่นไปเล่นมา เกมส์ก็ตกเป็นของไจโรซะส่วนใหญ่ เพราะหลานคนอื่นๆจะเป็นผู้หญิงชอบเล่นขายของมากกว่า
วันที่ ๒๒๘ ... ศุกร์ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๓
เมื่อ คืนน้องพริมตื่นมาโวยกลางดึกหลายรอบ เป็นมาหลายวันแล้ว ยังไม่รู้สาเหตุ เปลี่ยนที่นอนย้ายไปมาก็ไม่ช่วย อีกอย่างก็คือช่วงนี้ชอบมีผื่นขึ้นบริเวณตัว เป็นที่หลังเยอะ เดากันว่าแพ้น้ำยาซักผ้าหรือเปล่า เพราะคุณแม่เพิ่งลองเปลี่ยนยี่ห้อดู
ตอน เช้าน้องพริมก็ปลุกปะป๊าแบบเคย เดี๋ยวนี้ชอบเรียก อู๋อู๋ สอนให้เรียกปะป๊าก็ไม่ค่อยยอม วันนี้ปะป๊าเลยบอกน้องพริมว่าให้เรียกปะป๊าก่อน ไม่งั้นไม่พาไปเล่น น้องพริมก็ค่อยๆเรียก ปปปะ ป๊า...ชัดอ่ะ ฮา
วันนี้พาน้องพริมไปราชบุรี ก็เจอญาติเยอะตามปกติ น้องพริมจะเลือกคนให้อุ้มนะ บางคนก็ยอมให้อุ้มโดยดี แต่บางคนแค่เห็นหน้าก็เบ่ะแล้ว มีหลายสมมุติฐาน บ้างก็ว่าดูที่อ้วนผอม บ้างก็ว่าดูที่น่าตาแก่หรือเปล่า ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้ ถ้าคนที่น้องพริมไม่ชอบ เจอกี่ครั้งๆ ก็จะไม่ยอมให้อุ้ม แต่อากงนี่ชอบมากเป็นพิเศษ เวลาอากงอุ้มจะลั้นลามาก คงรู้ว่าอากงชอบพาเดินเล่น แล้วกลับมาทีไร เหงื่อเต็มหัวเลย วันนี้อาม่าทำอาหารเสริมให้น้องพริมกิน เป็นข้าว+หมู+ผัก ตุ๋น น้องพริมบอกว่าชอบมาก กินใหญ่เลย

วันที่ ๒๒๙ ... เสาร์ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๓
วันนี้อยู่บ้านทั้งวัน ไม่ได้ไปไหน คิดๆดูแล้วน้องพริมออกไปเที่ยวนอกบ้านบ่อยมากเลย เดือนล่าสุดนี่ออกนอกบ้านเกือบทุกวัน ส่วนใหญ่ก็ไปกินข้าว ซื้อของ ตอนนี้นั่งรถไม่มีปัญหาเลย ใช้จุกวิเศษอุดปากไว้ ถึงไหนถึงกัน  ลืมเล่า...เมื่อวานที่ไปราชบุรี พอจับน้องพริมนั่งรถกำลังจะเอาจุกมาอุดปาก อาม่าก็โวยว่าไปอุดทำไม อาม่าอยากคุยเล่นกับหลาน ไม่ถึง ๕ นาที อาม่าเจอดีเลย น้องพริมกร๊ดๆๆๆ ซึ่งพอกรี๊ดแล้วนี่จะเอาจุกอุดหรือทำไงก็ไม่อยู่แล้วนะ บางทีใช้เพลงพี่ Maxsim ช่วยก็พอได้ แต่เมื่อวานก็เอาไม่อยู่เหมือนกัน อาม่าเข็ดไปเลย วันนี้มีแขกมาเยี่ยมเยียนที่บ้าน ๓ ทีม มีอาม่าของน้องนิวน้องแนนมาด้วย ซึ่งไม่ได้เจอน้องพริมมา ๗ เดือนแล้ว เจอคราวนี้น้องพริมก็โชว์เต็มที่เลย แอ๊บน่ารักสุดฤทธิ์ อาม่าชอบใจใหญ่ บอกว่าน่ารักมาก  ใครๆมา ปะป๊าก็จับเล่นเกมส์ Wii หมดเลย Work มาก เล่นกันฮาตรึม น้าเอ๋นี่ตีเทนนิสแบบเหมือนจริงมาก หวดลูกจนลุกเป็นไฟ ปะป๊ากับคุณแม่เห็นแล้วชะงักเลย ไม่กล้ารับลูก เล่นจนเหงื่อแตก แขนขาเดี้ยงไป
วันที่ ๒๓๐ ... อาทิตย์ ๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๓
ตื่น ตอนเช้าปะป๊าก็เล่นอีกแล้ว บอกว่าน้องพริมต้องเรียกปะป๊าก่อน ไม่งั้นไม่พาไปเล่น ซักพักน้องพริมก็เรียก "ปะป๊า" ออกมา ปะป๊าก็ดีใจมาก กระโดดไปฟัดใหญ่เลย น้องพริมก็ชอบใจก๊ากๆ วันนี้ปะป๊าเลยให้รางวัลลูกยอดกตัญญูกับเด็กจิ๋วไป  ตอน บ่ายๆปะป๊ากับคุณแม่ทิ้งน้องพริมไว้ที่บ้าน ไปกินเนื้อย่างกัน พอกลับมาบ้าน น้องพริมทำท่าดีใจสุดขีด หลังจากนั้นก็จะโผ่หาปะป๊าตลอดเวลา ปกติจะให้เราอุ้มก็จะแค่ยกมือ แต่วันนี้ยกมือด้วยแล้วก็เอนตัวจะมาหาเราให้ได้ ปะป๊าก็ดีใจเล่นใหญ่เลย คือจับวางนั่ง น้องพริมก็จะทำหน้างงแล้วก็โผมาหาให้อุ้ม อุ้มซักพักก็จับวางลงไปใหม่ เล่นอยู่หลายรอบ อุ้มจนเมื่อย ทีนี้จะวางจริง วางไม่ได้แล้ว 
คุณแม่บอกว่าเมื่อคืนปะป๊าละเมออีกแล้ว คือเมื่อก่อนไม่เป็นนะ แต่หลังจากมีน้องพริมแล้วชอบละเมอกลางดึกลุกขึ้นมาโวยวายว่าน้องพริมเป็น อะไร พอตอนเช้าคุณแม่มาเล่าทีไร ปะป๊าก็จะจำไม่ค่อยได้ ก็ยังไม่แน่ใจว่าโดนใส่ร้ายเปล่า เมื่อคืนลุกขึ้นมาโวยวายอะไรไม่รู้ แต่คืนก่อนหน้านี้ ละเมอขึ้นมาร้อง Happy Birth Day ให้น้องพริม
 
วันที่ ๒๓๑ ... จันทร์ ๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๓


วันนี้ พาน้องพริมไปนั่งรถเล่น เดี๋ยวนี้เวลานั่ง Car Seat ในรถ นอกจากจะเอาจุกอุดปากไว้ไม่ให้กรี๊ดแล้ว ก็จะมีกล่องลูกอมคลอเร็ตเอาไว้เขย่าเข้าจังหวะเพลง น้องพริมจะชอบมาก ปะป๊าซื้อคลอเร็ตกล่องนี้มาให้เป็นของเล่นน้องพริมโดยเเฉพาะ วันนี้ให้เด็กจิ๋วถือเขย่าเอง เขย่าได้น่ารักมากไม่ค่อยเหมือนมนุษย์เท่าไหร่ เด็กจิ๋วจะจับแล้วฟาดทั้งท่อนแขนไปมา ดูแล้วเมื่อยอ่ะ แต่เค้าคงชอบแบบนี้ พยายาม สอนให้เขย่าขึ้นลงแบบคนทั่วไปก็ไม่ยอม แต่ที่ฮาหนักคือหลังจากที่เขย่าเล่นไปมาจนหลับไปเองแล้วเด็กจิ๋วจะขยับแขน เขย่ากล่องคลอเร็ตเองเป็นระยะๆคงแบบว่าตัวเองหลับอยู่พอรู้ว่าใกล้จะตื่นก็ เลยเขย่าเป็นการกล่อมตัวเองทำแบบนี้ตั้งนานจนกลับถึงบ้านเลย
ตอนบ่ายๆ อากงอาม่าราชบุรีมาหาน้องพริมอีกแล้ว นี่เพิ่งเจอไปเมื่อ ๓ วันที่แล้ว วันนี้คิดถึงอีกและขับรถมาจากราชบุรีโดยเฉพาะเลย
ตอน เย็นอาบน้ำให้เด็กจิ๋ว ตอนฟอกสบู่ถูตัว ก็รู้สึกแปลกๆ วันนี้ผิวเด็กจิ๋วไม่ค่อยเนียน เป็นสากๆแบบคล้ายๆกับจะขนลุก ถ้าใช่ ก็วันนี้เป็นวันแรกที่เด็กจิ๋วขนลุก

วันที่ ๒๓๒ ... อังคาร ๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๓
เมื่อคืนเด็กจิ๋วยังติดใจกล่องคลอเร็ตอยู่ กลับมาบ้านแล้วก็ยังถือเล่นตลอดจนหลับไปเลย ตอนนี้เวลาจะเปลี่ยนผ้าอ้อมแล้วเด็กจิ๋วชอบงอแงถีบขาไปมา ก็ใช้กล่องคลอเร็ตนี่แหล่ะให้ถือเล่น ใช้การได้ผลดี
วันนี้ ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินข้าวนอกบ้าน ปะป๊าก็นั่งป้อนนมเด็กจิ๋วในร้านอาหาร พอกินนมเสร็จเด็กจิ๋วก็หลับน็อคไปเลย ปะป๊าก็ไม่กล้าขยับกลัวเด็กจิ๋วตื่น ก็เลยปล่อยให้หลับต่อไป อุ้มมือนึง กินข้าวมือนึงไปจนเสร็จ
ตอนเย็นๆที่ออฟฟิตมีฟ้าผ่าอย่างแรง เหมือนผ่าลงมาบนพื้นถนนหน้าออฟ
ฟิตเลย แล้วตู้ไฟก็ระเบิดมีควันขึ้นเสียงตังมาก ทุกคนกลัวแตกตื่นวิ่งหนีกันแต่เด็กจิ๋วไม่รู้สึกนะ ชิวๆ ก็เป็นปกติของเค้าอ่ะ เวลาที่บ้านมีก่อสร้างทุบตึกสะเทือนแบบใกล้จะถล่มแล้ว เด็กจิ๋วสามารถนอนหลับเฉย เพลินๆ แต่บางอารมณ์หลับๆอยู่ เราแค่ขยับตัวข้อเข่าเลื่อนดังแกร่กเบาๆ เด็กจิ๋วก็ตื่นได้ ที่ออฟฟิตไฟดับ พวกพี่ๆเลยขึ้นมาเล่นเกมส์ Wii กันที่ห้องปะป๊า เด็กจิ๋วก็ได้ลั้นลาครื้นเครงไปอีกวัน
วันที่ ๒๓๓ ... พุธ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๓
เมื่อเช้าที่เด็กจิ๋วเล่นของเล่นตัวตุ๊กตาไดโนเสาร์ ปกติจะจับแล้วเขวี้ยงลง พื้นอย่างเดียว แต่วันนี้เริ่มจับมาแกว่งไปมา จองมองดู แล้วก็พูดกับมันเหมือนคนบ้าเลย แล้วไดโนเสาร์มีอยู่ ๕ ตัว เด็กจิ๋วจะโปรดปรานตัวหนึ่งเป็นพิเศษ ตัวสีเขียว จะหยิบตัวนี้ก่อนเสมอ
ตอน สายๆพาเด็กจิ๋วไปหาหมอธีกัน คุณแม่เริ่มคิดว่าหรือจะไม่หาน้องมาให้เด็กจิ๋วแล้ว เพราะกลัวเด็กจิ๋วจะน้อยใจ เสร็จแล้วก็ไปซื้อของต่อที่เซนลาดได้จุกหลอกอันใหม่ เพราะอันเก่าดูดแล้วจะมีวงแดงๆขึ้นรอบปาก ปีกของจุกมันโค้งเข้ามามากไป หรือไม่ก็เพราะเด็กจิ๋วหน้าผิดปกติจากชาวบ้านเค้าแล้วก็ได้หมวกยีนส์มาอีกใบ หนึง
ตอนเย็นจับใส่รถหัดเดิน เด็กจิ๋วสามารถเดินได้คล่องขึ้นวิ่งฉิวไปมาทั่วห้องเลย เดินหน้าก็พอได้บ้าง แต่ส่วนใหญ่จะถอยหลังมากกว่า

วันที่ ๒๓๔ ... พฤหัส ๑๙ สิงหาคม ๒๕๕๓
วันนี้พาน้องพริมไปนั่งกินข้าวร้าน เรือนศิลา เป็นร้านของอ๊อด คีรีบูน
...เด็ก
จิ๋ว งง รู้จักไม๊เนี่ยะ คุณแม่กับปะป๊าชอบร้านนี้ อาหารอร่อยดี แต่ร้านอยู่ลึกลับมาก ถ้าไม่มี GPS ก็คงหลง ทั้งร้านมีเราอยู่โต๊ะเดียว
เสร็จแล้วพาอี๊ตุ๋ม
ไปแวะซื้อต้นไม้นิดหน่อย ระหว่างรอคุณแม่เลยป้อนนมน้องพริม ป้อนไปได้ครึ่งขวด น้องพริมก็สายหัวไปมา แล้วก็อ้วกขั้นรุนแรง ที่กินไป ออกมาหมดเลย เบาะรถปะป๊าเละเลยด้วย สงสัยว่าคุณแม่คงจัดท่าพิศดารเกิ้น 
วันที่ ๒๓๕ ... ศุกร์ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๓
วันนี้ คุณแม่ไปหาหมอธีอีกแล้ว เลยให้น้องพริมหาหมอเด็กด้วย เรื่องที่เป็นผื่นขึ้นตามตัว คุณหมอดูแล้วก็เดาว่าน่าจะแพ้อาหาร ลองให้เปลี่ยนนมดูซักอาทิตย์หนึ่ง เป็นนมถั่วเหลือง แต่ปะป๊ากับคุณแม่ลงความเห็นกันว่าไม่น่าจะใช่นะ น่าจะเป็นมาจากพวกสบู่หรือเหงื่อมากกว่า เลยกะว่าจะยังไม่เปลี่ยนนม แต่ลองเปลี่ยนสบู่ก่อน
แล้วก็ที่ผ่านมาคุณแม่ให้ใส่ชุดหมีนอน ปะป๊าว่ามันจะร้อนเกินไปเพราะชุดมันอับ เลยจะให้ลองใส่ขาสั้นนอนดู ไปหาหมอธีคราวนี้ คุณ แม่ได้เริ่มกระบวนการทำน้องให้เด็กจิ๋วแล้วนะ ได้ยากลับมาบ้านลังหนึ่ง คุณแม่ต้องฉีดยาเองทุกวัน ตอนเด็กจิ๋วก็ทำแบบนี้แหล่ะ แต่คุณแม่ชิวๆอ่ะ ออกแนวซาดิส ชอบฉีดยาตัวเอง ปะป๊าก็ไม่กล้าฉีดให้ซะด้วย กลับมาบ้านคุณแม่เริ่มฟุ้งซ่านหาชื่อให้น้องชายเด็กจิ๋วแล้ว???

วันที่ ๒๓๖, ๒๓๗ ... เสาร์-อาทิตย์ ๒๑-๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๓
 
พาน้องพริมไปสูดโอโซนที่วังน้ำเขียว -->
N'Prim@Wang Nam Keaw
วันที่ ๒๓๘ ... จันทร์ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๓
ช่วย ด้วย!! วันนี้น้องพริมเป็นอะไรก็ไม่รู้ ตื่นมาแต่เช้าก็ทำฮึดฮัดๆ คำราม แล้วก็โยกตัวแรงๆ ปะป๊าเลยเรียกหนูว่าสัตว์ประหลาดจิ๋ว นอกจากนั้นก็ยังมีอาการแบบคึกมากเกินเหตุ เหมือนกินยาบ้าเข้าไป ๔ เม็ด เวลาอุ้มก็จะหันซ้ายหันขวาแรงๆ เหมือนคนเมายา พูดๆ ซักพักก็กรีดร้องโดยไม่มีสาเหตุ คว้าของทุกอย่างที่ใกล้มือ ซึ่งปกติก็จะคว้าแหล่ะ แต่คว้าแบบมีเป้าหมาย วันนี้คว้าแหลกเลย
ตอนกลาง วันพาสัตว์ประหลาดจิ๋วไปกินข้าวข้างนอก ปะป๊าอุ้มเดินกางร่มกันอยู่ ซักพักหนูก็เอามือมาคว้าก้านร่มจับไว้แน่น เกร็งมือจนแดงเลย แล้วก็ทำหน้าตามุ่งมั่นมาก ฮาอ่ะ เหมือนคิดว่ากำลังถือร่มเองจริงๆ
ตอนบ่ายๆอากงอาม่าราชบุรีมาอีกแล้ว คิดถึงหลานมาก ดีเลย ได้เจอสัตว์ประหลาดจิ๋ว
ตอนกำลัง คึกๆ ก็งงกันใหญ่ว่าเป็นอะไร เห็นพ้องต้องกันว่าคงโดนยาบ้ามาแน่ๆ วันนี้ทั้งวันจับเด็กจิ๋วไม่อยู่เลย ดิ้นแรงมาก จับนั่งตักก็ไม่ยอมดีดตัวแรงตลอดเวลา เดี๋ยวต้องรอดูอาการอีกวันหนึ่งว่าดีขึ้นไม๊ ถ้ายังไม่ดีขึ้นต้องไปหาหมอแล้วล่ะ
วันที่ ๒๓๙ ... อังคาร ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๓
สัตว์ประหลาดจิ๋วอาการยังไม่ดีขึ้น เหมือนจะหนักกว่าเดิมอีก เมื่อเช้านี้จับพี่โซฟีมากิน กระชากไปมาแล้วก็ส่งเสียงคำราม เหมือนสิงโตที่กำลังกินเด็ก ปกติตอนเย็นอาบน้ำเด็กจิ๋ว แล้วตอนแต่งตัวจะเป็นเวลาที่รันทดที่สุด เพราะคุณแม่มีพิธีกรรมเยอะมาก กว่าจะทายาหลายขนาน ทาครีม ใส่เป้อร์ แต่งตัว หวีผม ทุกวันเด็กจิ๋วก็จะกรี๊ดๆ ดิ้นไปดิ้นมา ต้องมีคนมาจับขึงตัวไว้ทุกวัน เมื่อวานปะป๊าเลยเชิญนักแสดงระบำปลาคราฟมาจากญี่ปุ่น มาเปิดการแสดงให้เด็กจิ๋วดูระหว่างแต่งตัว ปรากฎว่า work มาก เด็กจิ๋วเหมือนโดนสะกดจิตนอนนิ่งไม่ไหวติงกันเลยทีเดียว วันนี้ก็นำการแสดงมาใช้อีก ก็ยังใช้การได้อยู่ดีแต่ปลาคราฟเริ่มตายไปวันละตัวสองตัว วันนี้เด็กจิ๋วมีของเล่นใหม่ เป็นขนหน้าแข้งปะป๊าเอง เอามือลูบไปมาเล่นอยู่นาน ซักพักก็ไปเขี่ยจมูกคุณแม่เล่น เริ่มหาของเล่นแบบแปลกๆขึ้นทุกวัน
วันที่ ๒๔๐ ... พุธ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๓
ตื่น มาตอนเช้า อาการยาบ้าคงหมดฤทธิ์แล้ว เด็กจิ๋วแน่นิ่งมาก ออกจะซึมๆไปด้วย ตื่นมาก็ไม่ร้องเรียกปะป๊าเหมือนทุกที พาไปเล่น ก็ไม่ดี๊ด๊า หรือคึกไปมากเมื่อสองวันก่อนจนแบ็ตหมด
วันนี้พาเด็กจิ๋วไปหาหมอธีฯอีก แล้ว ตอนขึ้นลิฟต์เด็กจิ๋วมันแจกยิ้มไปทั่วไปหมด มีคนหนึ่งคุยโทรศัพท์อยู่ เห็นเด็กจิ๋วแล้วก็ขำ เพื่อนในโทรศัพท์ถามว่าขำอะไร เค้าก็บอกว่าขำเด็กทำหน้าตลก ตอนที่เดินออกจากลิฟต์ เด็กจิ๋วก็หันซ้ายหันขวาอย่างรวดเร็วพยายามสบตาคนให้ครบทุกคนเพื่อจะโปรย ยิ้มให้ มีคนหนึ่งไม่ยอมหามามอง เด็กจิ๋วก็ตะโกนเรียก จนเค้าหันมา เด็กจิ๋วก็ยิ้มให้ ฮามากๆอ่ะ ตอนที่ไปรอหน้าห้องหมอธี มีเจ้าหน้าที่หน้าโหดคนหนึ่งกำลังนั่งเก็กอยู่ไม่ยอมหันมาเล่นกับเด็กจิ๋ว เลย เด็กจิ๋วก็นั่งจ้องหน้าเค้าอยู่ตั้งนาน ประมาณว่าคนนี้เมื่อไหร่จะหันมาเล่นกับหนูซะที คุณแม่บอกว่าคนนี้เป็นคนที่ผสมเด็กจิ๋วในห้องทดลอง เค้าคงคุ้นกับเลี้ยงตัวอ่อนใน Lab ไม่คุ้นกับเด็กตัวจริงๆ
ที่ว่ายาบ้าหมดฤทธิ์ ขอถอนคำพูด ตอนบ่ายๆกลับมาคึกอีกแล้วอ่ะ หรือว่าได้ออกไปข้างนอกก็เหมือนไปชาร์ทแบ็ต กลับมาคึกได้อีก

วันที่ ๒๔๑ ... พฤหัส ๒๖ สิงหาคม ๒๕๕๓
ตอนกลางวันปะป๊าไปธุระข้างนอกแล้วกลับเข้ามาออฟฟิต เห็นเด็กจิ๋วกำลังจ้องมองมาผ่านกระจก แล้วก็ตีแขนตีขาดีใจสุดขีด ปะป๊าก็เลยแกล้งจิ๋ว พอเข้าออฟฟิตมา ก็แกล้งไม่มองหน้าจิ๋วแล้วเดินเลยไปเลย เด็กจิ๋วก็มองตามอ้าปากค้างแล้วก็ทำหน้างงๆ ตอนเย็นๆไปงาน Baby Best Buy ไม่ได้พาจิ๋วไปนะเพราะคนเยอะ กลัวติดเชื้อโรค แต่ที่งานมีเด็กเยอะมาก มีแบบยังอยู่ในเดือนก็มาแล้วอ่ะ น่ากลัวมาก ครั้งนี้งานเล็กกว่าครั้งก่อนๆ ไม่ค่อยได้ของเท่าไหร่ ได้แต่ของเล่นไม้ ๓ ชิ้น แล้วก็ชุดนอน ๒ ชุด แล้วก็ของใช้อีกนิดหน่อยเท่านั้น รอยจ้ำแดงๆที่หลังตอนนี้หายแล้ว สรุปกันว่าเป็นที่สบู่นั่นแหล่ะ เห็นไม๊ โชคดีไม่เชื่อหมอ คุณหมอบอกให้เปลี่ยนนม แต่เราไม่เชื่อ ให้ลองเปลี่ยนสบู่ดูก่อน คุณแม่บอกว่าของเก่าเป็น Seba med ค่อนข้างจะแห้งไป ไม่มีม้อยส์ ตอนนี้ลองเดอมาพอนด์อยู่ก็ดีเลย ซวยแล้ว Seba Med เพิ่งซื้อขวดยักษ์มายังใช้ไปแค่นิดเดียวเอง
วันที่ ๒๔๒ ... ศุกร์ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๓
อาการคึกเกินเหตุแบบเมายาบ้า เริ่มดีขึ้น กลับสู่โหมดปกติ จะมีคึกในบางจังหวะเท่านั้น  ของ เล่นไม้ที่ซื้อมาเมื่อวานดีมากอ่ะปะป๊าชอบ มีอันหนึ่งเป็นที่บีบๆแล้วมีเสียง เอามาเล่นเพลงให้จิ๋วฟัง แทนระบำปลาคราฟ เพราะปลาคราฟตายไปหมดแล้ว เด็กจิ๋วก็แน่นิ่งตั้งใจฟังเป็นอย่างดี
วันนี้ เพิ่งสังเกตว่าแขนเด็กจิ๋วยาวเลยหัวแล้ว เมื่อก่อนตอนเบบี๋จะขำมากเลย เวลาจิ๋วชูมือแล้วมันยาวไม่พ้นหัว เหมือนตัวการ์ตูน SD อ่ะ วันนี้เห็นว่ายาวเลยหัวมาเยอะแล้ว ดีใจ เริ่มเหมือนคนขึ้นทุกวันนะ
ปะป๊า กับคุณแม่คิดว่าวันนี้เป็นวันเกิดเด็กจิ๋ว ร่วมกันร้องเพลง happy birthday ใหญ่เลย พาไปเลี้ยงฉลองที่ฟูจิ เอสพาหนาดด้วย แต่พอกลับมาบ้าน อี๊ป้อมบอกวันนี้วันที่ ๒๗ ไม่ใช่ ๒๙ เอ่อ...เสร่อมากทั้งพ่อทั้งแม่ มิน่า ตอนร้อง happy birthday เด็กจิ๋วทำหน้างงๆ  
เดี๋ยว นี้ไม่สามารถจับเด็กจิ๋วนั่งตักแล้วกินข้าวไปด้วยได้เลย เด็กจิ๋วซนมากๆ จับไม่อยู่ คว้าของทุกอย่างบนโต๊ะแล้วปัดลงพื้นหมด ดีดตัวหงายแง่ะยังไม่พอ ตามด้วยกรี๊ดๆๆ วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ต้องผลัดกันกิน แล้วผลัดกันอุ้มออกไปเดินเล่นหน้าร้าน
ที่เคยบอกว่าเด็กจิ๋วเวลาเล่น ตุ๊กตาไดโนเสาร์ มันมีอยู่ ๕ ตัว แต่จะมีตัวหนึงที่เค้าชอบมากที่สุด จะหยิบตัวนี้ก่อนเสมอ คุณแม่ไม่ค่อยเชื่อวันนี้เลยพากันไปทำการทดลอง หยิบไดโนเสาร์ ๕ ตัว ๕ สี มาเรียงสลับไปมาเป็นแถวหน้ากระดาน เด็กจิ๋วก็เลือกหยิบตัวโปรดจริงๆ ทีนี้ก็สงสัยว่าชอบที่สีหรือเปล่า ก็เลยลองเอาห่วงไม้หลากสีมาวางเรียงให้เด็กจิ๋วเลือกหยิบ ทีนี้หยิบมั่วซั่วมาก ก็เลยสรุปว่าเด็กจิ๋วเค้าเลือกที่หน้าตา ไม่ใช่ที่สี คุณแม่บอกว่าไดโนเสาร์ตัวที่เด็กจิ๋วชอบ มันหน้าตาใจดีที่สุด

วันที่ ๒๔๓ ... เสาร์ ๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๓
เมื่อคืนอาม่าราชบุรีเดินทางด้วยรถทัวร์มาคนเดียว มาเลี้ยงเด็กจิ๋ว เพราะวันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ต้องปฏิบัติภาระกิจที่โรงพยาบาลแล้วพาเด็กจิ๋วไปด้วยไม่ได้ ที่จริงให้อี๊ป้อมเลี้ยงก็ได้ แต่อาม่าได้ทีมั้ง อยากจะมาหาหลานอยู่แล้ว ตอนตี ๓ เด็กจิ๋วตื่นมาลั้นลาแล้วก็ไม่ยอมนอน ??? ปะป๊าต้องใช้เวลาร่วมชั่วโมงในการเต้นกล่อมเด็กจิ๋วจนหลับ งงมาก เพราะปกติก็ไม่เป็น ดันมาเป็นคืนที่คุณหมอสั่งให้ปะป๊ากับคุณแม่พักผ่อนกันเยอะๆ เพราะวันนี้ต้องไปทำน้องของเด็กจิ๋วแต่เช้าตรู่ คุณแม่บอกว่าสงสัยเด็กจิ๋วพยายามขัดขวางไม่อยากให้คุณแม่มีน้อง สงสัยเด็กจิ๋วเสียใจที่ตอนเช้าตื่นขึ้นมาไม่เจอปะป๊า เจออาม่ากับอี๊ป้อมแทน พอปะป๊ากลับมาบ้านก็ตะกุยจะหาปะป๊าท่าเดียว พออุ้มขึ้นมา เด็กจิ๋วก็ทำดีใจกอดปะป๊าไว้แน่นเลย พอวางปุ๊บ เด็กจิ๋วก็จะไม่ยอม จะทำหน้าเศร้าๆ แล้วก็เบ่ะปากจะร้องไห้ ปะป๊าใจอ่อนต้องอุ้มขึ้นมาอีก ให้คุณแม่อุ้มบ้างก็ไม่เอานะ จะโผมาหาปะป๊าตลอดอ่ะ ปะป๊าก็เข้าใจนะ แต่คนเรามันก็ต้องมีกินมีเข้าห้องน้ำบ้างนะเด็กจิ๋ว