วันศุกร์ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2553

เดือนที่ 12

วันที่ ๓๓๖ ... จันทร์ ๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
สุขสันต์วันเกิดครบ ๑๑ เดือน เด็กจิ๋ว ตอนแรกคิดว่าเด็กจิ๋วจะไม่คลานซะแล้ว แต่ตอน นี้คลานไม่ยั้งกันเลยทีเดียว อุ้มก็ไม่ค่อยจะอยู่แล้ว เด็กจิ๋วจะคอยถีบตัวอยากลงไปคลานเล่น คลานเร็วมาก มีแต่คนบอกว่าให้ไปแข่งคลาน เวลาคลานเด็กจิ๋วจะทำหน้าตาจริงจัง แล้วก็กางมือตบพื้นเปาะแปะดังสนั่นหวั่นไหว แล้วก็เคลื่อนที่เร็วสุดขีด เวลาปะป๊าถ่ายรูปก็ถ่ายไม่ค่อยทันแล้ว ยกกล้องยังไม่ทันถ่าย เด็กจิ๋ว
ก็มาจะเอ๋ตรงหน้ากล้องซะแล้ว 
เช้า นี้ควักเด็กจิ๋วจากที่นอนออกจากบ้านตอนหกโมงกว่า จะไปงานส่งตัวอี๊ Love กัน เป็นวันที่ออกจากบ้านเช้าสุดวันหนึ่ง ได้เจอเฮียโฮไอหน้าบ้านด้วย ปกติก็จะไม่ค่อยได้เจอเพราะเฮียโฮไอออกจากบ้านเช้าแบบนี้ กลับมาบ้านอีกทีก็ ๓-๔ ทุ่ม เจอรถติด คุณแม่บอกว่าจะบ้าเหรอเช้าแบบนี้ออกมากันทำไม เด็กจิ๋วเดินทางไปด้วยชุดนอนยังงั้นเลย ไปเปลี่ยนชุดสวยเอาที่หน้าโอเรียนเต็ล รับตัวไปส่งที่บางมด อลังการมาก เพราะเป็นขบวนรถส่งตัวมี ๑๐ คัน นำหน้าด้วยรถตำรวจกั้นตลอดทาง วันนี้ วางใจได้ว่าเด็กจิ๋วจะไม่ถล่มงาน เพราะอี๊ป้อมร่ายมนต์มาให้เมื่อคืนแล้วว่าโอมใครเห็นใครหลงรัก ...?... ตอนแรกเด็กจิ๋วก็เล่นตัวเกาะปะป๊าไม่ยอมให้คนอื่นอุ้ม แต่สักพักก็ใจอ่อน เจอแกนทิชชูเข้าไป ลืมปะป๊าทันที เด็กจิ๋วได้ซองด้วย ถือเอาไว้ไม่ปล่อยเลย 
ตอน เย็นเปลี่ยนชุดสวยอีกชุดไปงานเลี้ยงที่โอเรียนเต็ล เป็นงานที่คนเยอะมาก ที่จริงงานอื่นๆที่เคยไปแขกก็เยอะแต่สถานที่อำนวย ที่นี่ห้องจัดเลี้ยงเล็กมาก เรียกว่าแทบจะเหยียบกัน ปะป๊ากับคุณแม่ไม่สามารถเข้าถึงตัวเจ้าสาว แต่เด็กจิ๋วแอบไปถ่ายรูปคู่กับเจ้าสาวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ อาหารไม่ค่อยอร่อย ที่อร่อยสุดน่าจะเป็นข้าวมันไก่ ของหวานอร่อยแต่น้อยชนิดไปหน่อย เด็กจิ๋วเกาะปะป๊าเป็นตุ๊กแก ไม่ยอมให้ใครอุ้มเลย อากงอาม่า หรือญาติทุกคน แม้แต่คุณแม่ก็ไม่เอา ปะป๊าเดาว่าทุกคนแต่งหน้ากันหมด เด็กจิ๋วไม่คุ้นเลยไม่ยอมให้อุ้ม มีแต่ปะป๊าที่หน้าตาปกติ

วันที่ ๓๓๗ ... อังคาร ๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
หลังจากกลับจากงาน อาการย่ำแย่กัน ๓ พ่อแม่ลูกเลย คาดว่าเป็นเพราะในงานเมื่อคืน คนเยอะเกินไป เดินเบียดกันไปมา ไม่รู้ใครป่วยไม่ป่วย  เมื่อวานมีคนมาเดินเฉี่ยวอาม่า แล้วอาม่าตัวปลิวถูกลากติดไปกับคนนั้นด้วย เพราะเสื้อมาเกี่ยวกัน
ตอน นี้ปะป๊าเป็นหวัดอย่างเป็นทางการแล้ว เด็กจิ๋วกินยาจะครบแล้วยังไม่หายเลย ตอนเช้าเห็นเด็กจิ๋วโดนยุงกัดที่หน้าอีกแล้ว ๓-๔ ตุ่ม ไม่รู้โดนมาจากที่งาน หรือที่บ้าน อะไรจะตามล้างผลาญกันขนาดนี้ เมื่อคืนตอนป้อนยา เด็กจิ๋วเห็นคุณแม่เดินถือยามา ก็รีบปรี่คลานเข้าไปหา คุณแม่ก็แกล้งเอายามาอ่ำๆ เด็กจิ๋วก็แหง๋นหน้าเอาปากรับแต่โดยดี คุณแม่ฉีดยาเขาไปได้ครึ่งหลอด เด็กจิ๋วเพี้ยนไปแล้ว ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ พอรู้ตัวว่าโดนกินยาก็รีบคลานหนี หลังจากนั้นก็ต้องใช้มาตรการเดิมคือจับล็อกคอแล้วอัดยาเข้าไป แล้วก็ร้องจ๊ากๆเหมือนเดิม

วันที่ ๓๓๘ ... พุธ ๑ ธันวาคม ๒๕๕๓
เมื่อ วานต้องทำอาหารให้เด็กจิ๋ว เพราะอาหารหมดแล้ว เด็กจิ๋วไม่มีกิน แต่ปะป๊ากับคุณแม่อุตริไปกินบุฟเฟ่มื้อเย็นกันก่อน เสร็จแล้วค่อยไปซื้อของที่ TOP กว่าจะได้กลับบ้านมาอาบน้ำเด็กจิ๋วกว่าจะทำอาหารเสร็จก็เลยเที่ยงคืน ตอนกลางคืนปะป๊าเล่นกับเด็กจิ๋วอยู่ในคอก ปะป๊าง่วงหลับไปก่อน เด็กจิ๋วคลานเล่นไปมาอยู่คนเดียวสักพักก็หลับตามปะป๊าไป เป็นครั้งที่ ๒ หรือ ๓ นี่แหล่ะที่เด็กจิ๋วสามารถหลับเองได้โดยไม่ต้องพาเต้น ตอนที่หลับอยู่เด็กจิ๋วมีละเมอหันมาเลียหน้าปะป๊าทีหนึงนะ
ตอนนี้เด็ก จิ๋วคงเริ่มโตแล้ว เพราะตอนกลางวันเมื่อก่อนจะต้องอุ้มหลับตลอดวางไม่ได้ แต่เดี๋ยวนี้พอเต้นกล่อมหลับแล้ว จะพอวางได้บ้าง บางทีก็ครึ่งชั่วโมง บางทีก็เป็นชั่วโมง แต่บางครั้งก็ยังไม่ยอมเหมือนเดิม
ตอนเย็นคุณแม่ป้อนนมอยู่ เด็กจิ๋วก็นอนชิว เอานิ้วเท้ามาคีบผมคุณแม่แล้วแกว่งไปมา เพลินมาก ผมคุณแม่ร่วงไปหลายเส้นอยู่

วันที่ ๓๓๙ ... พฤหัส ๒ ธันวาคม ๒๕๕๓
วันนี้อี๊ป้อมไม่อยู่นะ ไปเที่ยวปายกับเพื่อนๆ กลับวันจันทร์แน่ะ ปะป๊ากับคุณแม่ก็ต้องเลี้ยงเด็กจิ๋วกันเองทั้งวัน วันนี้เด็กจิ๋วร้องเพลงได้แล้ว เพลง Happy Birthday คุณแม่ร้องแล้วเด็กจิ๋วก็ร้องตามได้ ถ้าพยายามฟังหน่อยก็จะฟังออกว่าเป็นเพลง
อา ม่าเคยบอกว่าเวลาเด็กตกใจแล้วจะอึ๊ออกมาเป็นเม็ด วันนี้คุณแม่ทำเด็กจิ๋วตกใจแรงไปหน่อย อึ๊ออกมาเป็นเม็ดจริงๆด้วย นี่มันไสยศาสตร์หรือบังเอิญกันแน่นะ
เด็กจิ๋วจะมีของเล่นอันใหญ่อันหนึ่ง เป็นลูกบอลจับวางหมุนๆไหลไปมา น้าเอ๋ซื้อให้ตั้งแต่ก่อนเกิด ก็เอามาวางให้เล่นเกือบปีหนึ่งแล้ว วันนี้เด็กจิ๋วเพิ่งเล่นเป็น ที่ผ่านมาก็ได้แต่เอาลูกบอลมาเขวี้ยงเล่น แต่วันนี้รู้จักหยิบวางให้ถูกที่ รู้จักหย่อนลงรูได้ เก่งมากๆเลย ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ หลังจากฝึกเล่นอยู่เกือบปี นี่เดี๋ยวต้องหาพวกของเล่นหย่อนลงรูที่เป็นรูปทรงต่างๆมาให้เล่นแล้ว ตอนนี้ของเล่นที่เด็กจิ๋วชอบมากที่สุดอย่างหนึ่งคือไมโครโฟนที่มาพร้อมกับ เปียนโนของเค้า ปะป๊าซื้อเปียนโนมาให้ตั้งแต่ตอนนี้ เพราะโตขึ้นจะได้เก่งแบบพี่แม็กซิม แต่เด็กจิ๋วไม่สนเปียนโนอ่ะ สนแต่ไมโครโฟนจิ๋วนี่ แล้วที่สำคัญคือชอบตรงแจ็กเสียบ ทุกวันที่ปะป๊าพาเล่นในคอก เด็กจิ๋วก็จะอมเข้าปาก ปะป๊าก็จะห้าม เด็กจิ๋วก็จะทำหน้าเสียใจแล้วยื่นแจ็กให้ปะป๊า ปะป๊ารับแล้วก็ตบมือดีใจกัน ๒ คน เล่นแบบนี้ทุกวัน วันละหลายรอบ วันนี้ระหว่างเล่นกันอยู่ ปะป๊าเผลอหลับตาไปแป็บเดียว เด็กจิ๋วก็เอาแจ็กอมเข้าปาก แล้วส่งเสียง แอ่ะ แอ่ะ ปลุกปะป๊าขึ้นมาดู ปะป๊าก็โวยวาย เด็กจิ๋วก็ทำหน้าตูดแล้วส่งให้ปะป๊า แล้วก็ตบมือกันดีใจ ก็เลยอ๋อ...สงสัยที่ทุกวันเด็กจิ๋วจะอมแจ็กก็คืออยากจะเล่นมุกนี้กับปะป๊า ไม่ได้อยากจะอมจริงๆมั้ง

วันที่ ๓๔๐ ... ศุกร์ ๓ ธันวาคม ๒๕๕๓
วัน ก่อนที่ปะป๊าพาเด็กจิ๋วเล่นในคอกแล้วเด็กจิ๋วหลับได้เอง ปะป๊าติดใจเมื่อคืนเอาใหม่ เล่นๆอยู่แล้วแกล้งหลับ ปล่อยเด็กจิ๋วไว้คนเดียว เด็กจิ๋วก็คลานเล่นไปมาท่าทางง่วงมากมีสลบลงไปกับพื้นหลายครั้ง แต่สักพักก็จะเด้งตัวมาเล่นนู้นเล่นนี้ต่อ ลองอยู่พักใหญ่ ไม่สำเร็จ เด็กจิ๋วร้องไห้จ๊ากๆ ปะป๊าเลยต้องมาอุ้มพาเต้นเหมือนเดิม นึกว่าโตแล้วจะนอนได้เอง สงสัยเมื่อวันนั้นฟลุ๊คแน่ๆ ทีนี้พอเต้นแล้วเหมือนเด็กจิ๋วแค้นจัดเลยไม่นอนแล้วทีนี้ กล่อมกันจนไม่ไหว ปะป๊ากับคุณแม่เลยลักไก่อีกที จับไปวางบนที่นอนในห้องนอน แล้วแกล้งตายกัน ๒ คน ปล่อยเด็กจิ๋วไว้คนเดียว เพราะถ้าเรายังอยู่ เด็กจิ๋วก็จะโผ่มาหาตลอด ไม่ได้นอน ที่นอนเด็กจิ๋วจะมีหมอนหมีสุดโปรดอยู่ใบหนึ่ง เวลาได้พี่หมีแล้วเด็กจิ๋วก็จะเอามากอดซบแล้วกลิ้งไปมา ทำอยู่สักพักก็เกือบสำเร็จแล้ว เด็กจิ๋วกลิ้งไปมาจนง่วงจัดหน้าฉ่ำมาก ตาเริ่มลอย นั่งก็ไม่ค่อยอยู่ โงนเงน แต่ด้วยหน้าที่อันยิ่งใหญ่มั้งอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆ เด็กจิ๋วก็ลุกขึ้นมายืน แล้วเอามือ ๒ ข้างถูแท่นที่กั้นตกเตียง ถูอยู่นานมากหน้าตาจริงจังสุดขีด ปะป๊ากับคุณแม่ที่แกล้งตายอยู่ก็แอบมองแล้วก็กลั้นขำกันใหญ่ ถูไปมาแล้วก็หมดแรงล้มตัวปัง! ลงไปนอน สักพักก็เด้งตัวลุกขึ้นมาถูใหม่ ล้มแล้วลุกไปมาแบบนี้อยู่พักใหญ่ถึงหมดแรงหลับไปเองวันนี้ อาแปะอ๊อดพาน้องแนนไปงานวันพ่อ เสร็จแล้วก็แวะมาที่บ้าน เลยพาอากง อาม่าออกไปกินข้าวกลางวันกัน พนักงานที่ร้านเรือนศิลาจำเด็กจิ๋วได้ด้วย ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปเดินเล่นงาน Motor Expo จับใส่เป้อุ้ม เป้อุ้มใบนี้ไม่สามารถจับเด็กจิ๋วหันหน้าออก ได้แต่หันเข้าหาตัว ปะป๊าก็บอกว่าเด็กจิ๋วคงอยากดูวิวมากกว่าดูคุณแม่นะ พอเดินเข้างานได้หน่อย จริงด้วย เด็กจิ๋วใช้วิธีแหงนหน้า จะมองดูวิว แหงนซะเยอะเลย งอแทบหัก สักพักหมดแรงหลับสนิท ห้อยต่องแต่งไปกับคุณแม่ตลอดงาน ตอนจะกลับถึงต้องปลุกไปนั่งกินนมในบูธ TSL เด็กจิ๋วได้ลูกโป่งมาใบหนึ่ง เป็นแบบเสียบก้านถือ เด็กจิ๋วชอบมาก ถือไม่ปล่อย แล้วก็แกว่งเล่นไปมา  ตอน ดึก ปะป๊ากล่อมเด็กจิ๋วหลับแล้ว แต่ไม่ยอมให้คุณแม่พาไปห้องนอน ให้นอนในห้องโฮมเป็นเพื่อนปะป๊าดูหนังผี ปกติอยู่คนเดียวไม่กล้าดูตอนกลางคืน พอมีเด็กจิ๋วนอนเป็นเพื่อนแล้วโอเคเลย แต่ถ้าผีมาจริง เด็กจิ๋วก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้
วันที่ ๓๔๑ ... เสาร์ ๔ ธันวาคม ๒๕๕๓
ช่วง นี้ไม่ใช่แค่ร้องเพลงได้นะ แต่เด็กจิ๋วจะเริ่มพูดตามบางคำแล้ว เวลาเราพูดกันเป็นประโยค เด็กจิ๋วจะพูดตาม ๑-๒ พยางค์สุดท้าย ตอนนี้คำที่พูดเก่งที่สุดคือ ไป เวลาจะให้พาออกจากห้อง หรือออกไปเที่ยวก็จะพูดไป ไป ชัดเชียว แล้วเดี๋ยวนี้เวลาหิวก็จะรู้จักมองไปที่ขวดนมแล้วก็พูดหม่ำ หม่ำ แต่ยังไงๆฟันก็ยังไม่ขึ้นอยู่ดี หรือเด็กจิ๋วจะเป็นเด็กไม่มีฟัน ใช้เหงือกแทน เพราะทุกวันนี้ส่งขนมโดโซะให้กิน เด็กจิ๋วก็จะคว้ามาเข้าปากแล้วใช้เหงือกกัดเปาะ เปาะ ได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนใช้ฟันกัดเลย เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วกินผลไม้เก่งแล้ว ผลไม้ประจำสัปดาห์นี้คือแคนตาลูป ซื้อมาลูกหนึ่งกินได้หลายวัน ถ้าเด็กจิ๋วกินไม่หมดก็จะมีเหลือตกถึงท้องปะป๊าบ้าง
ตอนนี้คุณแม่ใช้ที่ ขูดผลไม้ของญี่ปุ่นบอกว่าใช้ดีมาก โดนหลอกขายมา แพงกว่า combi อีก ถามไปถามมา คุณแม่ก็บอกว่าที่จริงมันก็เหมือนที่ขูดไช้เท้าของปะป๊าแหล่ะ อันนั้นราคาไม่กี่บาท
วันนี้อี๊ตุ๋มอี๊นกชวนไปกินบุฟเฟ่ต์ที่โรงแรมเร เนอซอง เด็กจิ๋วไม่ได้จ่ายตังแต่แอบกินมะละกอกับมะม่วง เป็นการกินมะม่วงครั้งแรกในชีวิต กินไปคำแรก หน้าตาเฉยๆ ไม่แน่ใจว่าชอบหรือเปล่า วันนี้มีเด็กมากันเยอะเลย สงสัยจะพาคุณพ่อมาเลี้ยงกัน ปะป๊าก็เลยถือว่าวันนี้เด็กจิ๋วพาปะป๊าไปเลี้ยงฉลองวันพ่อด้วย 

วันที่ ๓๔๒ ... อาทิตย์ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๓



วันนี้ วันพ่อ แล้วก็เป็นวันเกิดจาน่าด้วย เลยพากันไปปาร์ตี้ที่บ้านลัดดารมย์ตอนเที่ยง เด็กจิ๋วเล่นกับอาเฮียอาเจ๊ลั้นลาดี มีเล่นลูกโป่ง ขโมยที่คาดผมจาน่ามาใส่ แล้วก็กินเค้กวันเกิด เป็นเค้กไอติม เด็กจิ๋วกินแล้วติดใจไม่ยอมหยุด ช่วงนี้เริ่มให้กินอาหารคนแปลกๆเรื่อยๆ เห็นเอาอะไรให้กินก็กินหมดเลยอ่ะ วันนี้ขาดเจ๊นิวไปคนหนึง เพราะติดติวเข้มเตรียมตัวสอบ เสร็จแล้วก็ชวนกันไปชาลอม outlet สุดโปรดของเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วก็ได้เสื้อผ้ามาเล็กน้อย เพราะแบบที่ชอบก็เคยซื้อไปซะหมดแล้ว วันก่อนให้เด็กจิ๋วพูดว่า ชื่นใจ เด็กจิ๋วก็พูดได้ วันนี้สอนคำว่า เป็ดปักกิ่ง รู้สึกคำจะยากไปนิด เด็กจิ๋วพูดได้แค่ เป็ดปัก...๒ พยางค์  ตอนกลาง คืนปล่อยให้เด็กจิ๋วกลิ้งเล่นบนที่นอนตัวเอง ก็สามารถหลับได้เองอีกแล้ว เป็นความฝันอันสูงสุดของปะป๊ากับคุณแม่เลย ถ้าเด็กจิ๋วสามารถนอนได้เอง จะช่วยลดโลกร้อนไปได้เยอะ แต่กว่าจะหลับได้ก็เล่นเอาฮาน้ำตาเล็ด วันนี้เล่นๆจนสลบหลับไปแล้ว อยู่ๆก็เด้งตัวขึ้นมาเล่นส่ายลิ้นไปมา แปร่ แปร่ ๆๆ แล้วก็ล้มตึงลงนอน สักพักเด้งตัวขึ้นมาแปร่ แปร่ ใหม่ ทำซ้ำไปมาจนหมดแรงหลับไปอีกตามเคย
วันที่ ๓๔๓ ... จันทร์ ๖ ธันวาคม ๒๕๕๓
วันนี้ วันหยุดชดเชย ตื่นกันแต่เช้าเลย เช้ากว่าวันทำงานอีก รีบไปสิริกิต มีงานขายของ ปกติเวลาไปงานแบบนี้จะต้องวางแผนเรื่องรถติด ที่จอดรถ แต่วันนี้ไปถึงรถโล่งมากๆ สงสัยคนอยู่ต่างจังหวัดกันหมด จับเด็กจิ๋วใส่เป้อุ้มแล้วเดินช็อบปิ้งกัน เด็กจิ๋วได้ของเล่นเยอะเลยนะ มีกล่องไม้ที่เอาบล็อกรูปทรงต่างๆ ใส่ลงรู อันนี้กลับมาลองเล่นแล้ว ยังเล่นไม่เข้าเค้า เลยเก็บไปก่อน ขนาดเฮียโฮไอมาเล่นยังไม่ค่อยได้เลย ได้ลูกบอลสีๆร้อยลูกจะเอามาใส่ไว้ในคอก อันนี้ยังเล่นไม่ได้ รอพี่สามาล้างให้ก่อน ร้อยลูกคุณแม่ล้างไม่ไหว ได้เครื่องดนตรีครบวง อันนี้เวอร์คมาก เอามาเล่นกันใหญ่สนุกสนาน พี่น้องมีตีหัวกันไปมาบ้าง แล้วก็ได้พวกของจุ๊กจิ๊ก กับอาหารมากมาย ที่งานปะป๊าไปเจอรถเด็กนั่งแบบจะขับเองก็ได้หรือใช้วิทยุบังคับก็ได้ อยากได้มากเลย ดันมีแต่ลาย Transformer ไม่ค่อยเข้ากับเด็กจิ๋วเลยไม่ได้เอา กลับมาบ้านแล้วก็คิดขึ้นมาได้ ว่าเมื่อ ๓-๔ ปีก่อน ปะป๊าผ่านร้านของเล่นร้านหนึ่ง มีรถแบบนี้ขายเต็มเลย ปะป๊าเมมโมรี่ไว้
ไม่ ลืม ว่าแล้วก็ชวนคุณแม่ขับรถออกไปซื้อทันที ได้กลับมาเป็นรถ Porche สีเขียวราคาสองพันกว่าบาท คุณแม่บอกว่าในที่สุดฝันของปะป๊าก็เป็นจริง ตอนนั้นก็เล็งๆจะซื้อนะ แต่ก็ยังไม่ได้ซื้อ เพิ่งได้มาซื้อวันนี้ รีบเอากลับมาเล่นที่บ้าน เด็กจิ๋วสามารถนั่งได้ นั่งปั๊บก็เอามือจับพวงมาลัยเลย แต่ยังขับเองไม่เป็น ปะป๊า
บังคับวิทยุ ให้ ผลัดกันนั่งกับเฮียโฮไอ มีตบตีแย่งกันเล็กน้อยตามประสาเด็ก ที่รถสามารถเปิดเพลงได้ด้วย เป็นเพลงมันส์สุดขีดตามประสาของเล่นจีน

วันที่ ๓๔๔ ... อังคาร ๗ ธันวาคม ๒๕๕๓
วันนี้ เด็กจิ๋วมาทำงานเจอพี่ๆครึ้นเครง ดีใจใหญ่เลย หลังจากอยู่เงียบๆมาหลายวัน กลางวันพาออกไปกินข้าวที่ครัวจรัญ เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วไม่มีปัญหากับ Car Seat แล้ว เหมือนจะ link ได้ว่าถ้าได้นั่ง Car Seat แปลว่าได้ไปเที่ยว จับนั่งปุ๊บ เด็กจิ๋วคว้าจุกดูดที่ห้อยอยู่มาดูดเองทันที รู้งานมาก คือสถิติการนั่ง Car Seat ของเด็กจิ๋วจะขึ้นลงเป็นกราฟรถไฟเหาะ ตอนเบบี๋จะนั่งได้ไม่มีปัญหา พอมาช่วงเดือนที่ ๒ ที่ ๓ ไม่ยอมร้องแบบจะเป็นจะตาย มีแอบใจอ่อนก็หลายครั้ง จนมาค้นพบเคล็ดลับจุกดูดว่าจริงๆ เป็นอุปกรณ์ช่วยลดความเครียดและทำให้เด็กอารมณ์ดี พอได้จุกดูดก็ไม่มีปัญหาอีกเลย มาเรื่อยๆจนช่วงประมาณเดือนที่ ๘ หรือ ๙ ที่อยู่ๆก็เกิดไม่ยอมนั่งเฉยๆ ตอนจะจับนั่งก็จะเด้งตัวถีบไปมา ทำสะพานโค้ง ไม่ยอมให้ล็อคสายรัดอ่ะแต่สักพักก็หาย ไม่รู้เป็นอะไร
เด็กจิ๋วก็ยังโดน ยุงกัดที่หน้าอย่างต่อเนื่อง มีคนบอกว่าช่วงเปลี่ยนฤดู ยุงจะเยอะ และก็ยุงชอบกัดเด็กมากกว่าผู้ใหญ่ ส่วนที่เจอแต่ตรงหน้าก็เพราะเด็กจิ๋วเวลานอนจะใส่ชุดหมี โผล่แต่หน้า มีโครงการจะให้ใส่ไอ้โม่งนอนอยู่ เมื่อวานก็เจออีก ๒ ที่คิ้ว เป็นแบบ Balance ซ้ายขวาอีก ปกติคุณแม่จะกว้านซื้อยาทากันยุงจากญี่ปุ่นมีหลายขนานเลย วันหนึ่งออกนอกสถานที่แล้วลืมเอายาไป มีแต่แซมบัค เลยทาดู ปรากฎว่าหายเลย ดีกว่ายาญี่ปุ่นอีก คงเพราะยาญี่ปุ่นเป็นแบบถนอมผิวเด็กเกินไป มีหมอคนหนึ่งบอกว่าเวลายุงกัดให้รีบทายาแรงๆแบบของผู้ใหญ่เลย แต่ทาแค่วันเดียวพอ 
คุณแม่คลำเหงือกด้านล่างรู้สึกว่าฟันจะเริ่มขึ้น ๒ ซี่แล้ว แต่ยังมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น

วันที่ ๓๔๕ ... พุธ ๘ ธันวาคม ๒๕๕๓
วันนี้ เด็กจิ๋วไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อนๆปะป๊าและคุณแม่ที่นวมินทร์ อเวนิว ได้เจอป้าตุ๊กด้วย คนอื่นไม่พาลูกมาเลย มีเด็กจิ๋วเป็นเด็กอยู่คนเดียว เด็กจิ๋วก็ไม่ทำขายหน้า มีเล่นเฮฮาดี ให้ทุกคนอุ้มด้วย
เด็กจิ๋วเวลาตื่นนอนขึ้นมา คำแรกที่จะชอบพูดคือ "ไป" คือไม่ว่านอนกลางวันหรือนอนกลางคืนก็ตาม ตื่นมาแบบกำลังงัวเงียเลย ก็พูดแล้ว
ถ้างัวเงียมากๆ ก็ใช้ชี้นิ้วไปทางประตูแทน สงสัยในหัวคิดแต่เรื่องไปเที่ยวเล่นตลอดเวลา   ลืม เล่าไป วันก่อน เด็กจิ๋วยืนเกาะเก้าอี้เล่นอยู่ ปะป๊าก็ป้อนขนมเด็กจิ๋วไปเรื่อย มีอยู่ชิ้นหนึงป้อนไม่ดี มันคาอยู่ที่ริมฝีปาก เด็กจิ๋วก็ไม่รู้จะทำไง มือทั้ง ๒ ข้างก็ไม่ว่าง เกาะเก้าอี้อยู่ เด็กจิ๋วเลยก้มหน้ามาเอาปากดุนกับเก้าอี้ให้ขนมเข้าไป ตลกมาก  
วันที่ ๓๔๖-๓๔๗ ... พฤหัส ๙-๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๓ เด็กจิ๋วไปเที่ยวเขาใหญ่ --> Baan Phunarin, Khao Yai
วันที่ ๓๔๖ ... เสาร์ ๑๑ ธันวาคม ๒๕๕๓
เมื่อ วานตอนนั่งรถกลับจากปากช่อง เด็กจิ๋วก็หลับมาตลอดทาง ตอนกลางคืนก็มานอนอีก นอนเยอะไป เช้านี้เลยตื่นเช้าหน่อย ปะป๊าเลยพาไปนั่งรถ Porcheเล่นที่ดาดฟ้า หลังจากที่ไม่ได้ขึ้นดาดฟ้าตอนเช้ามานานมากแล้ว เพราะเด็กจิ๋วตื่นสาย เปลี่ยนมาขึ้นตอนกลางคืนแทน จะได้เล่นกับจาน่า ไจโรด้วย วันนี้ขึ้นไปเจอแสงแดดส่องตรงเข้ามาที่หน้าต่างด้านที่ไม่ได้ติดผ้าม่าน เพราะตอนที่ทำผ้าม่านเป็นฤดูร้อน แดดไม่ส่องด้านนี้ เลยไม่ติดผ้าม่าน นี่ขนาดที่บ้านขายผ้าม่านนะ เล่นอยู่ได้ไม่นานก็ต้องลงมา 
ที่คุณแม่บอกว่าเริ่มเห็นฟันล่างเด็กจิ๋วแล้ว ปะป๊าก็ยังไม่เคยได้เห็นเลย บอกว่าเด็กจิ๋วขอดูฟันหน่อย เด็กจิ๋วก็จะแลบลิ้นออกมายาวสุดขีด ถามทีไรก็ทำแบนี้ทุกครั้ง ไม่รู้เค้าเข้าใจว่าอะไร หรือใครสอนมา เห็น เด็กจิ๋วพูดคำว่าเป็ดปักกิ่งได้ วันนี้เลยพาเด็กจิ๋วไปเจอเป็ดปักกิ่งตัวจริงที่ร้านไออาต้า เค้าลือกันว่าเป็ดปักกิ่งที่นี่อร่อยสุดในโลก ก็สมคำร่ำลือ วันนี้มีอากงกับอาม่าแล้วก็บ้านจาน่าไจโรไปด้วย เฮียโฮไอไปเที่ยวพัทยา ส่วนเจ๊นิวเจ๊แนนการสื่อสารขัดข้อง
วันนี้คุณแม่เอาหมอนพี่หมีสุดรักของ เด็กจิ๋วไปซัก ขั้นตอนจะวุ่นวายนิดหน่อยคือต้องเลาะเอาไส้ออกหมดแล้วเหลือแต่หนังเอาไปซัก ซักเสร็จก็มาเอาใยใหม่ยัดกลับเดิม จากหมอนหมีเหม็นเน่าเละๆ ตอนนี้เต่งเนียนหอมเลย คุณแม่รีบวิ่งเอามาให้เด็กจิ๋วดูด้วยความภาคภูมิใจ เด็กจิ๋วคว้าไปถือไว้ พลิกไปพลิกมามองหน้าพวกเรา แล้วก็เริ่มทำหน้าเบ้ ร้องไห้ ส่ายหัวไปมา...ใครมาทำหมอนหมีสุดรักของหนู!...กลิ่นน้ำลายที่เคยประกาศความ เป็นเจ้าของไว้ก็ไม่อยู่ ว่าแล้วก็เอาหยิบหมอนมาเลียทั่วใบ เลียไปก็ร้องโวยวายไป

วันที่ ๓๔๗ ... อาทิตย์ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๓
พัฒนาการ ด้านขับรถสปอร์ตของเด็กจิ๋วดีขึ้นมาก เช้านี้นั่งปั๊บก็จับพวงมาลัยแน่นไม่ปล่อยตลอดการขับขี่ ยิ้มชอบใจด้วย พอปะป๊าหยุดวิ่งก็ร้องโวยวายแบบจะเอาอีกเอาอีก เสร็จแล้วก็ลงมาเล่นในห้องครัวกัน คุณแม่ก็ทำอาหารให้เด็กจิ๋วอยู่ ปะป๊านึกได้ว่าต้องชาร์ตแบตรถเลยรีบวิ่งออกจากห้องไปชาร์ตกลับมาเจอเด็กจิ๋ว กำลังร้องจ๊ากๆ คุณแม่อุ้มอยู่ ปะป๊าจะเข้าไปอุ้ม เด็กจิ๋วไม่ยอม เบี่ยงตัวหลบไปมา พอปะป๊าไปจ้องหน้า เด็กจิ๋วก็ทำตาเหล่ไปทางอื่นไม่ยอมมองเลย แบบนี้คืออาการงอน ต้องง้อกันอยู่แป๊บถึงจะยอม คุณแม่เล่าว่าเมื่อกี้ปะป๊าออกไป เด็กจิ๋วก็รีบคลานตามไปด้วยความเร็วสูง แล้วลื่นล้มหัวฟาดพื้นร้องจ๊ากๆ เลยโกรธปะป๊า ตอนกลางวันออกไปเซ็นปิ่นกัน ซื้อ Poko แล้วก็ของมาทำอาหารให้เด็กจิ๋ว ไป นั่งกินข้าวกลางวันที่ Sukishi คุณแม่ลองสั่งไข่ตุ๋นมาให้เด็กจิ๋วกินเป็นครั้งแรกในชีวิต เด็กจิ๋วก็ชอบนะเอร็ดอร่อยเชียว แต่ปะป๊าว่ารสชาติมันเข้มข้นไป น้ำซุปคงเป็นปลาโอแห้งแหล่ะ แต่ไม่รู้ใส่พวกผงชูรสบ้างหรือเปล่า  กลับ มาบ้านรีบมาทำอาหารให้เด็กจิ๋ว ครั้งนี้จะแปลกกว่าครั้งอื่น เนื่องจากหลังๆ มานี่ คุณแม่ให้เด็กจิ๋วกินอาหารมนุษย์มากขึ้น กินเรื่อยเปื่อยทั้งโจ๊ก เค้ก ไอติม... เด็กจิ๋วเลยไม่ค่อย จะยอมกินอาหารของตัวเอง เลยคิดว่ามันอาจจะจืดเกินไปแล้ว ครั้งนี้ใช้โครงไก่ ๒ ตัวมาทำน้ำซุปแต่ต้องเลาะส่วนมันทิ้ง แล้วเพิ่มปลาแซลมอลน่าจะช่วยเพิ่มลดชาติได้ดีแล้วมีประโยชน์ด้วย อายุเด็กจิ๋วตอนนี้คุณแม่บอกว่าเริ่มกินปลาทะเลได้แล้ว มีใส่มะเขือเทศลงไปด้วย ช่วยเพิ่มรสชาติของผู้ใหญ่มากขึ้น ออกมาแล้วคุณแม่บอกว่าอร่อย ชอบ แต่ไม่รู้เด็กจิ๋วว่าไง
ตอนเย็นพาเด็ก จิ๋วไปงานเลี้ยงเพื่อนเตรียมอุดมฉลองครบรอบเจอกัน ๒๐ ปี เพื่อนคุณแม่ทีมนี้มีลูกๆกันแล้ว ไม่เหมือนเพื่อนมหาลัย มีเด็กมากันเต็มเลย เด็กจิ๋วเป็นน้องสุด ได้ยินเรื่องการเตรียมตัวเข้าสาธิตเกษตรแล้วถอดใจ เป็นเรื่องที่ยากที่สุดในชีวิตเลยมั้ง ตอนกลับเด็กจิ๋วเกาะน้าแพนแน่น ไม่ยอมให้คุณแม่อุ้มเลย เพิ่งเจอกันครั้งแรก ไม่รู้ติดใจอะไร

วันที่ ๓๔๘ ... จันทร์ ๑๓ ธันวาคม ๒๕๕๓
หลังๆ มานี่ตอนกลางวัน ถ้ากล่อมเด็กจิ๋วหลับแล้วก็จะพอวางนอนเองได้ วันนี้เลยปรับ Playpen เป็นที่นอนใหม่ ก่อนหน้านี้ถอดใจถอดที่นอนออกทำเป็นคุกสำหรับขังเด็กจิ๋ว ตอนเช้าลองทดสอบวางนอนดู เด็กจิ๋วสามารถนอนได้นาน ๒ ชั่วโมงทำลายสถิติโลกกันเลยทีเดียว ตอนบ่ายก็นอนได้นานอีก มีตื่นหลายทีนะ แต่ก็กลิ้งไปกลิ้งมาแล้วหลับต่อได้ กลายเป็นว่านอนกลางวันได้เยอะมาก ทำให้เวลากินข้าวเพี้ยนไปหมดเลย  อาหารสูตรใหม่ที่ทำเมื่อวาน สรุปแล้วเด็กจิ๋วก็ชื่นชอบ แต่กลิ่นเหม็นคาวปลามาก เด็กจิ๋วกินเสร็จแล้วหน้ายังเหม็นคาวปลาอยู่เลย
วันที่ ๓๔๙ ... อังคาร ๑๔ ธันวาคม ๒๕๕๓
กลาง วันไปซื้อของที่โลตัสกัน คุณแม่บอกว่าเด็กจิ๋วนั่งรถเข็นช็อปปิ้งได้แล้วนี่ก็เลยจับนั่งดู ปะป๊ากับคุณแม่ดีใจกันใหญ่เลย เป็นอีกพัฒนาการที่ก้าวล้ำมาก จับนั่งห้อยขาเข็นไปมา แต่เด็กจิ๋วไม่ยอมนั่งนิ่งๆเหมือนเด็กคนอื่นที่เคยเห็นนะ เด็กจิ๋วจะชักท้าออกมาจากที่ห้อย แล้วพยายามจะหมุนตัวไปด้านหน้า แต่หมุนไม่ได้ เลยต้องนั่งหันข้าง แล้วก็รื้อของในรถเล่นไปมาตามประสา นี่ไปซื้อของออฟฟิศสำหรับเตรียมไปเที่ยวเสาร์อาทิตย์นี้กัน เด็กจิ๋วก็ลั้นลาได้เที่ยวอีกแล้ว เดี๋ยวมกรามีอีก ๒ ทริป แล้วก็กุมภาอีก ๒ ทริปเป็นอย่างน้อย ตอน เย็นมีประชุมออฟฟิศ มีพี่ๆมาเล่นกับเด็กจิ๋วเยอะแยะ ส่วนใหญ่มาขอให้พูดคำว่าเป็ดปักกิ่ง เด็กจิ๋วก็พูดได้ ทำเอาพี่ๆช็อคกันเลย หลายคนงงว่าทำไมสอนเด็กจิ๋วพูดคำนี้ ??? ตอนพี่ๆจะกลับบ้านกัน เด็กจิ๋วก็งอแงคว้าเสื้อพี่ๆไม่ยอมให้กลับ ทุกทีเลยแบบนี้ ชอบครึกครื้น
วันที่ ๓๕๐ ... พุธ ๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๓
วันนี้ปะป๊าออกไปหาลูกค้าข้างนอก คุณแม่เล่าว่าเด็กจิ๋วก็ไปชี้ที่รูปถ่ายปะป๊า แล้วตะโกนเรียก...ปะป๊า...ปะป๊า 
เนื่องจากว่าเด็กจิ๋วสามารถนอนกลางวันเองได้โดยไม่ต้องอุ้มแล้ว ตอนนี้เลยไปซื้อมุ้งครอบเด็กมาอีกอันมาใช้ที่ออฟฟิศ ที่จริงของ Playpen เองก็มีมุ้งมาให้ แต่มันอลังการเกินไป มุ้งครอบเด็กแบบคลาสสิคของบ้านเราดีที่สุด 
วันนี้ของเล่นเด็กจิ๋วที่สั่งไว้มาส่งแล้ว เป็นบ่อบอลแบบเป่าลม ลองเอามาเป่าแล้วยังไม่สำเร็จ เพราะใหญ่มาก เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องมาเป่าต่อ วันนี้ เด็กจิ๋วเกิดไม่เอาคุณแม่ขึ้นมา จะโผหาแต่ปะป๊า ปะป๊าเลยถอดแว่นตาไปใส่หน้าคุณแม่ คือปะป๊ากับคุณแม่หน้าเหมือนกันอยู่แล้ว อยากรู้ว่าเด็กจิ๋วจะงงไม๊ ปรากฎว่าเด็กจิ๋วก็คว้าแว่นออกจากหน้าคุณแม่มาใส่คืนให้ปะป๊าวันนี้ คุณแม่ได้ไขปริศนาที่ซ่อนเร้นมานานหลายสิบปี คือคุณแม่เห็นว่าเด็กจิ๋วมีปานเป็นรูปกีตาร์อยู่ที่หลัง ซึ่งปะป๊าเองก็มีปานรูปกีตาร์อยู่ที่หลังตรงตำแหน่งเดียวกับเด็กจิ๋วเลย อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ ว่าแต่ตัวปะป๊าเองตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งรู้เนี่ยะว่าตัวเองมีปานรูปกีตาร์ อยู่บนตัวด้วย
วันที่ ๓๕๑ ... พฤหัส ๑๖ ธันวาคม ๒๕๕๓
วันนี้ พาเด็กจิ๋วไปเที่ยว เควิลเลจ มีร้านอาหารแปลกๆเยอะแยะเลย ปะป๊ากับคุณแม่ลองร้าน คัสซึ คิง ได้ข่าวว่าเป็นร้านคงคัสซึที่อร่อยที่สุดในโลก พนักงานที่ร้านบอกว่าจะเอาเก้าอี้เด็กไม๊ เราก็ลังเลไปมาเพราะเด็กจิ๋วไม่เคยนั่งเก้าอี้เด็กมาก่อน แต่ก็ลองดู เด็กจิ๋วก็นั่งได้นะ แต่เหมือนนั่งรถเข็นในห้างวันก่อนเลย คือจะไม่ยอมนั่งปกติ ต้องยกเท้าขึ้นมานั่งหันข้าง เสร็จแล้วคุณแม่ก็ไปซื้อซอฟครีมที่ร้านญี่ปุ่นร้านหนึ่ง ให้ปะป๊าถือถ่ายรูป ปะป๊าก็อุ้มเด็กจิ๋วด้วย ถือไอติมด้วย ขณะกำลังถ่ายรูปอยู่ เด็กจิ๋วก็โน้มตัวลงมางับยอดไอติมของคุณแม่แหว่งหายไป ฮามาก เป็นซอฟครีมรสชาเขียวด้วยดิ่ เด็กกินไม่ได้ คุณแม่โวยใหญ่เลย เสร็จแล้วอี๊ตุ๋มซื้อเครปมากิน มีมะเขือลูกเล็กๆติดมาด้วย เลยเอามาป้อนให้เด็กจิ๋วกิน เด็กจิ๋วก็ชอบ กินใหญ่เลย ออกจากเควิลเลจก็ไปตลาดหลักทรัพย์ ไปซื้อกองทุนลดภาษีกัน เด็กจิ๋วได้ตุ๊กตาหมีมาตัวหนึงจากธนาคาร วันนี้ วันหวยออก มีพี่ๆที่ออฟฟิต อี๊ป้อม รวมทั้งอาม่าด้วย ซื้อหวยตามเด็กจิ๋ว มีบางคนบอกว่าเด็กจิ๋วบอกเลข ส่วนอาม่านี่ซื้อเลขตามที่เด็กจิ๋วพูดคำว่าเป็ดปักกิ่งได้ เป็ด=๘ กิ่ง=ก=๑ (คิดได้ไงเนี่ยะ) ก็ถูกหวยกินเรียบกันทุกคน
เมื่อก่อนเด็กจิ๋วชอบ หัวเราะมาก คุณแม่แค่พูดอะไรแปลกๆ หรือทำท่าตกใจนิดหน่อย เด็กจิ๋วก็หัวเราะก๊ากๆไม่หยุด แต่ประมาณเดือนหนึ่งที่ผ่านมา เด็กจิ๋วไม่ค่อยหัวเราะแล้ว ไม่รู้เป็นอะไร หรือโตขึ้นแล้วเริ่มเครียด หรือไม่ก็ฟันกำลังขึ้น มาวันนี้เด็กจิ๋วกลับมาหัวเราะก๊ากๆแบบเดิมแล้ว คุณแม่แค่เล่นปลาตัวหน่อยตัวนิด เด็กจิ๋วก็หัวเราะไม่ยอมหยุด
น้าแก้ว บอกว่าเด็กจิ๋วฟันขึ้นแล้ว ก็แปรงฟันได้แล้ว วันนี้ตอนอาบน้ำให้เด็กจิ๋ว คุณแม่เลยลองเอาแปรงสีฟันเด็กมาใช้ดู บีบยาสีฟันลงไปด้วย ยัดปากเด็กจิ๋ว ขยับได้ทีสองที เด็กจิ๋วก็แย่งเอาไปแปรงเอง ก็ถืออมไปมานั่นแหล่ะ ยาสีฟันที่บีบไว้ก็กินเข้าไปด้วย ถูไปถูมาก็หันกลับเอาด้านด้ามเข้าปากบ้าง สนุกชอบใหญ่เลย

วันที่ ๓๕๒ ... ศุกร์ ๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๓
เด็ก จิ๋วนอกจากจะชอบพูดเลียนแบบเราได้หลายคำแล้ว เดี๋ยวนี้ยังเลียนแบบท่าทางด้วย เมื่อคืนมีกระดิกนิ้วตามคุณแม่ แล้วก็ทำกวักมือตามคุณแม่ได้ ส่วนของเล่นบ่อบอลเด็กจิ๋ว เมื่อคืนก็เอามาเป่าต่อจนเสร็จแล้ว แต่ไม่ work เลย มันลึกอ่ะ ปะป๊าลองลงไปนั่งเล่นกับเด็กจิ๋ว มีความรู้สึกเหมือนติดคุกอยู่ ร้อนด้วย
เดี๋ยวนี้เคล็ดลับ การป้อนข้าวเด็กจิ๋วต้องให้อี๊ป้อมแอบไปป้อนกันตัวต่อตัวในห้องครัวที่ ออฟฟิศ มึดๆหน่อยไม่มีคน ต้องใช้สมาธิ เพราะถ้าเจอคนเมื่อไหร่ เด็กจิ๋วก็จะเด้งตัวไปเล่นทันทีไม่ยอมกินต่อ
วันนี้คุณแม่สอนเด็กจิ๋ว พูดชื่อสัตว์ ช้าง ยีราฟ ฮิปโป งู อะไรประมาณนี เด็กจิ๋วก็พอจะพูดได้บ้าง คำที่ยากสุดน่าจะเป็น งู เพราะเฮียโรอยู่ ป.๑ ยังพูดไม่ชัดเลยคำนี้
เฮีย โรให้หมวกซานต้าแบบมีไฟมาใบหนึ่ง ลองใส่เด็กจิ๋วแล้วน่ารักใช้ได้ แต่ไม่ยอมใส่ จะคอยถอดออกอยู่เรื่อย จะมีหมวกบางใบเท่านั้นที่เด็กจิ๋วยอมใส่ ใบที่เด็กจิ๋วไม่ชอบ ก็จะไม่ยอมใส่ เหมือนเวลานั่งฟังเพลงในรถนะ ถ้าเพลงไม่ถูกใจก็จะโวยวาย ต้องเป็นเพลงโปรดของพี่แม็กซิมเท่านั้น

วันที่ ๓๕๓-๓๕๔ ... เสาร์ ๑๘, อาทิตย์ ๑๙  ธันวาคม ๒๕๕๓ เด็กจิ๋วไปเที่ยวทริปบริษัท --> AKA Guti, Hua Hin
วันที่ ๓๕๕ ... จันทร์ ๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๓
เมื่อ คืนกลับมาบ้าน ตอนหัวค่ำเอาเด็กจิ๋วนอนในห้องโฮมฯตามปกติ ส่งหมอนหมีพูให้ เด็กจิ๋วหยิบมาดูแล้วก็ส่ายหน้า ไม่เอา ไม่เอา ต้องไปหยิบหมอนพี่หมีสุดรักมาให้ พอได้พี่หมีแล้วก็ยิ้มซบกลิ้งไปกลิ้งมา
เด็ก จิ๋วชอบพูดตาม ร้องเพลงตาม วันนี้นั่งอยู่ในรถ ร้องเพลงตามที่ปะป๊าเปิดในรถด้วย ขนาดเพลงคลาสสิคนะ ตอนเย็นถามเด็กจิ๋ว บลา บลา... เด็กจิ๋วตอบว่า...หา....ถามอีกก็ตอบ หา อีก ตลกมาก เดี๋ยวนี้รู้จักโต้ตอบกับเราแล้ว สืบไปมาก็เป็นคุณแม่นี่เองที่ชอบพูด...หา...จนเด็กจิ๋วติด
วันนี้เด็ก จิ๋วมีอาการแบบทุกครั้งที่กลับจากเที่ยว คือคึกคักผิดปกติอีกแล้ว ร้องจะออกจากบ้านไปเที่ยวท่าเดียว อี๊กบอุ้มเด็กจิ๋วอยู่ในบ้านแล้วคุณแม่ออกไปดูรถหน้าบ้าน เด็กจิ๋วก็คิดว่าคุณแม่หนีเที่ยวร้องตามกระโดดเกาะคุณแม่แน่นเลย
ไม่ใช่แค่ตามคุณแม่นะ แค่เห็นอาโกวออกไปขยับรถหน้าบ้านก็ร้องตามอาโกวเหมือนกัน ตอนอี๊ตุ๋มจะกลับบ้านก็ร้องตาม อี๊ตุ๋มต้องพานังรถเล่น ๑๐ เมตร คือใครก็ได้ที่จะไปเที่ยว เด็กจิ๋วขอตามหมดเลย
ตอน เย็นขึ้นไปเล่นดาดฟ้ากัน จับเด็กจิ๋วเล่นไม้กระดานลื่นบ้านน้อย ๒ ชั้น บ้านน้อยมารอเด็กจิ๋วเป็นปีแล้ว ยังเล่นไม่เป็นซะที วันนี้ได้เล่นแล้ว แต่เล่นสวนทางกับเด็กทั่วไปนะ อันนี้คือพยายามจะปีนขึ้นไม้ลื่น ปีนเก่งนะ แต่ปีนไปได้ไม่สุดก็ไหลตกลงมา ตลกดี

วันที่ ๓๕๖ ... อังคาร ๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๓
กลาง วันเด็กจิ๋วพาอากงอาม่าไปเยาวราช เด็กจิ๋วเรียก...กง...เสียงดังฟังชัดเลย แวะไปกินข้าวที่ร้านพูลสิน ปะป๊านั่งกินข้าว แล้วก็ให้เด็กจิ๋วนอนบนตักกินนมไปด้วย ระหว่างที่ปะป๊ากำลังเอื้อมมือไปตักไก่ผัดเม็ดที่อยู่ไกลเหลือเกิน เด็กจิ๋วก็ได้กลิ้งไหลตกเก้าอี้ไปด้วย ไม่แน่ใจว่าตกถึงพื้นหรือเปล่า รู้แต่ว่าตอนนั้นตกใจเอาขาหนีบหัวเด็กจิ๋วเอาไว้ แล้วก็รีบอุ้มขึ้นมา เด็กจิ๋วร้องไห้ใหญ่เลย ไม่น่าเจ็บนะ ที่ร้องอาจจะเจ็บใจมากกว่า แต่ครั้งนี้ไม่เห็นงอนปะป๊า
วันนี้ได้เชอร์รี่มาจากเยาวราช เลยลองให้เด็กจิ๋วกินดู ก็ชอบกินอีกแหล่ะ แต่ให้นิดเดียวพอ เพราะคุณแม่บอกว่ากินแล้วมันหยดเลอะเทอะ
เด็ก จิ๋วนอนกลิ้งเหลือเกิน เมื่อคืนนอนหลับอยู่ในมุ้งเค้าเรียบร้อย พอปะป๊าตามมานอน ตกใจ เด็กจิ๋วหายสาบสูญ ปรากฎว่ากลิ้งตัวไปกองอยู่มุงหนึ่ง วันนี้เอาอีก นอนในห้องโฮมฯแล้วกลิ้งไปกลิ้งมา ตัวมาแปะอยู่กับมุ้งห้อยต่องแต่งอยู่ นี่ถ้าไม่มีมุ้งก็กลิ้งตกโซฟามาแล้ว

วันที่ ๓๕๗ ... พุธ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๕๓
วันนี้ เป็นวันรวมฮาของเด็กจิ๋วเลย อย่างแรกก็คือโทรศัพท์ เมื่อวานอี๊กบให้เล่นโทรศัพท์ออฟฟิตแล้วเด็กจิ๋วชอบใจ หัวเราะก๊ากๆดังขึ้นมาถึงชั้น ๒ พี่ๆยังสงสัยเลยว่าเด็กจิ๋วเป็นอะไรไป วันนี้เด็กจิ๋วอารมณ์ค้าง เล่นฮาโหลทั้งวัน เวลาบอกฮาโหล เด็กจิ๋วก็จะถือโทรศัพท์ยกขึ้นมาแนบข้างหู ยิ้ม แล้วก็แอ็บน่ารัก บางทีก็พูด อาโอ๋ โอ๋ เองด้วย แต่ที่ฮามากๆคือ ไม่ใช่แค่ฮาโหลกับโทรศัพท์ เด็กจิ๋วคว้าอะไรได้ก็ยกขึ้นมาแนบข้างหูหมด ไม่ว่าจะเป็น เมาส์ รีโมท กระป๋องลูกอมหรือมือเปล่าก็เอาสามารถยกมาแนบหูได้
อย่างที่ ๒ คือ ตอนหัวค่ำ เล่นอยู่ในคอก อยู่ๆเด็กจิ๋วก็ตบมือเล่น ปกติเวลาเด็กจิ๋วตบมือ จะตบแบบจริงๆมีเสียงดังมาตั้งแต่ไหนแต่ไร วันนี้ตบดังแถมไม่หยุด ซักพักก็ร้องไห้ไปด้วย ตบไปด้วย เราคิดว่าคงเจ็บมืออ่ะ แต่ก็ไม่หยุดตบ
อย่าง ที่ ๓ วันนี้เด็กจิ๋วสามารถเป่าทรัมเป็ดในชุด Baby Concert ได้แล้ว เป่ามีเสียงดังออกมาเลย ก่อนวันนี้ลองอยู่หลายทีก็ยังไม่ดัง มีแต่ลมกับน้ำลาย
อย่างที่ ๔ เห็นอี๊ป้อมบอกว่าเด็กจิ๋วหอมแก้มเป็นแล้ว วันนี้ปะป๊าเลยให้เด็กจิ๋วหอมแก้ม เด็กจิ๋วก็ยื่นปากมาชนแก้มปะป๊าเลย เก่งมากๆนะ เคยลองกับเด็กโตๆ หลายคน ยังทำไม่เห็นได้ แต่เด็กจิ๋วไม่ได้หอมเรื่อยเปื่อยนะ ทำแค่ครั้งเดียวพอหลังจากนั้นให้ทำ ก็ไม่ยอมทำอีก
อย่างที่ ๕ วันนี้ตอนหัวค่ำ เด็กจิ๋วสามารถยืนปล่อยมือได้ประมาณ ๒ วินาที
อย่างที่ ๖ วันนี้คุณแม่เริ่มเห็นฟันเด็กจิ๋วขึ้นเป็นซี่ที่ ๒ แล้ว 

วันที่ ๓๕๘ ... พฤหัส ๒๓ ธันวาคม ๒๕๕๓
เดี๋ยว นี้ตอนหัวค่ำป้อนนมเด็กจิ๋วแล้วต้องลุ้นว่าจะหลับคาขวดหรือเปล่า ถ้าหลับก็ยาวถึงเช้า ถ้าไม่หลับก็เที่ยงคืน ตีหนึ่ง เมื่อคืนก็เหมือนกัน ไม่หลับตอนหัวค่ำ ก็เลยต้องกล่อมกันเลยเที่ยงคืนอีก ตอนกลางคืนเดี๋ยวนี้จะไม่ค่อยยอมให้อุ้มเต้นด้วย จะผลักตัวออก พอปล่อยวางบนที่นอนก็คลานไปคลานมา จับไม่อยู่ ทั้งๆที่ง่วงมาก หาว ตาเบลอ ขยี้ตาไปมา นั่งก็ไม่ค่อยจะอยู่ โงนเงน เด็กจิ๋วคงจะคิดว่าร่างกายเราเป็นอะไรนี่ อยากเล่นต่อ แต่มันไม่ไหว ว่าแล้วก็ร้องไห้ งอแงมากจนหมดแรงถึงหลับไปเอง
ตอนสายอี๊ป้อมป้อนข้าว เด็กจิ๋ว แล้วเด็กจิ๋วอ้วก สงสัยเป็นเพราะอาหารติดคอ ก็อาหารของเด็กจิ๋วครั้งนี้ ลองทำแบบไม่ปั่นดูแค่ใช้ที่บดมันบดบี้ๆเอา เพราะมีคนบอกว่าเด็กจะสนุกกับเคี้ยวๆ
ตอนบ่าย พี่ๆที่ออฟฟิตขึ้นไปช่วยจัดเตรียมสถานที่สำหรับปาร์ตี้พรุ่งนี้ ไปขอยืมสนามเด็กเล่นของเด็กจิ๋วจัดงาน เด็กจิ๋วก็ตามขึ้นไปเล่นด้วย พี่ๆจับเด็กจิ๋วนั่งรถแล้วบังคับเล่นกันสนุกสนาน

วันที่ ๓๕๙ ... ศุกร์ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๓
เมื่อ คืนนั่งเล่นกันไปมา อยู่ๆเด็กจิ๋วก็ไปคว้าลิปสติกคุณแม่มาเปิด แล้วเอานิ้วจิ้มข้างในเล่น ก็ตามประสาเด็กซนมาก แต่ที่แปลกใจคือ เด็กจิ๋วรู้ว่าตัวเองกำลังทำความผิดอยู่ เพราะจิ้มไปด้วยแอบมองคุณแม่ไปด้วย หน้าตาจ๋อยๆแบบรอดูว่าจะโดนดุไม๊ นี้เป็นการเล่นลิปสติกครั้งแรก แล้วทำไมเด็กจิ๋วถึงรู้ว่ามันผิด ไม่ควรเล่น
กลางวัน พาเด็กจิ๋วไปรับเครปเค้กที่วิลล่า รัชโยธิน สั่งไว้สำหรับปาร์ตี้ปีใหม่ของแพรกซิสเย็นนี้ ปีนี้ต้องขอยืมสนามเด็กเล่นของเด็กจิ๋วมาจัดงาน เพราะพื้นที่ใหญ่ที่สุดแล้ว คอนเซปงานคือให้พนักงานทุกคนเอาอาหารมาคนละอย่าง ตอนบ่ายๆพี่ๆที่ออฟฟิตก็ทยอยกันเข้ามา มีตั้งกลุ่มเล่นไพ่
กลุ่มเล่นเกม กลุ่ม กินเหล้า กลุ่มทำอาหาร ลั้นลากันไป ส่วนเด็กจิ๋ววันนี้ไม่เอาปะป๊ากับคุณแม่อีกแล้ว ติดอี๊ๆ หรือใครอยากจะมาอุ้มก็ไม่เกี่ยง เกี่ยงแต่ปะป๊ากับคุณแม่ ก็เหมือนเดิม กลัวจะพากลับบ้าน อดเล่น แต่นี่บ้านตัวเอง สนามเด็กเล่นก็ของตัวเองแท้ๆยังกลัวอีก เด็กจิ๋วได้กินของใหม่ๆหลายอย่าง มีน้ำแข็ง มันบด แล้วก็น่าจะมีอีกหลายอย่าง แต่เราไม่รู้เพราะอุ้มกันหลายมือมาก แต่ละคนอุ้มก็ลองเอาโน่นเอานี่ให้กิน ปะป๊ากับคุณแม่
ก็ไม่ค่อยกล้า แต่พวกอี๊ๆกล้า เด็กจิ๋วอ้วกออกมาทีหนึ่ง สงสัยกินหลายขนานเกิน
พอ ช่วงค่ำก็ตั้งวงเล่นกิจกรรมสันทนาการ เด็กจิ๋วก็คลานเล่นไปหาคนโน่นทีคนนี้ที สนุกมาก ชอบไปเล่น BB กับขาตั้งกล้อง พอเห็นพี่ๆเล่นเกมทำท่าประหลาด ก็พยายามทำเลียนแบบ อยากจะเล่นบ้าง จาน่ากับไจโรก็ขึ้นมาร่วมก่อกวนงานด้วย
ถึงช่วงแลกของ ขวัญพนักงาน ครั้งนี้เด็กจิ๋วเล่นด้วยเป็นปีแรก แต่เป็นปีที่ ๘ ของแพรกซิสแล้ว วิธีการแลกของขวัญยังไม่เคยซ้ำกันเลยแม้แต่ปีเดียว ปีนี้มีคอนเซปซื้อของตามใจผู้รับ เด็กจิ๋วเขียนไปว่าอยากได้ แอ้ แอ้ แอ้ อี๊ตุ้ยเป็นผู้โชคดีซื้อเสื้อ Le Petit Pumm ให้เด็กจิ๋ว สวยเปรี้ยวเหลือเกิน ส่วนเด็กจิ๋วซื้อเน็คไทให้พี่บอย ยังไม่พอ ของปะป๊าเขียนไปว่าอยากได้กลอง เพราะจะเอามาให้เด็กจิ๋วเล่น ได้อี๊ป้อมเป็นผู้โชคดีไปเสาะหาซื้อมาจนได้สมใจ เด็กจิ๋วแกะของขวัญออกมาเล่นใหญ่เลย กว่าเด็กจิ๋วจะนอนก็ตี ๒ กว่ามั้ง แล้วไม่ได้นอนง่ายๆด้วย เลิกงานแล้วต้องมากล่อมกันอีกพักใหญ่เลย ถึงจะยอมนอน
 
วันที่ ๓๖๐ ... เสาร์ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๓
สุข สันต์วันเกิดพระเยซู ปะป๊ากับเด็กจิ๋วตื่นเกือบเที่ยงเลย มีพี่ๆนอนค้างหลังปาร์ตี้กันหลายคน เด็กจิ๋วตื่นมาก็มาคุยเล่นกับพี่ๆต่อ บ่ายๆปะป๊ากับคุณแม่ตัดสินใจกระทันหันไปราชบุรี เพราะว่าสงสารอากงอาม่า นั่งนับวันไม่ได้เจอหลานมายี่สิบกว่าวันแล้ว ก็ช่วงนี้งานเยอะ ไม่ได้มากรุงเทพฯเลย ไปถึงราชบุรีตอนเย็นๆ เด็กจิ๋วได้เปิดการแสดงฮาโหล เป็นที่ประทับใจอากงกับอาม่า มีท่าไม้ตายคือ ฮาโหลมือเปล่าด้วย...สุดยอด ไปกินข้าวเย็นร้านเจ๊ออนแล้วก็กลับ
วันนี้ได้ที่กั้นตกเตียงกลับมาด้วย เป็นเวอร์ชั่น ๒ เพิ่มความสูงอีก ๒๐ เซน ยังไม่รู้ว่าเด็กจิ๋วเห็นแล้วจะว่ายังไง ยังไม่ได้ติดตั้งเลย หมดแรงกันทั้งบ้าน วันนี้พอเด็กจิ๋วได้เจอพี่หมี ก็พูดพี่หมี พี่หมี พร้อมกับซบกอดกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยความดีใจ เด็กจิ๋วกว่าจะหลับได้ก็ตีหนึ่ง เดี๋ยวนี้เหมือนเด็กจิ๋วตั้งนาฬิกาตัวเองให้นอนตีหนึ่งทุกวันเลย คืนนี้นอนละเมอหัวเราะด้วย คงเพราะเล่นหนักมา ๒ วัน

วันที่ ๓๖๑ ... อาทิตย์ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๓
วันนี้ อยู่บ้านทั้งวัน เล่นกันอยู่ในห้องครัวกับห้องโฮมซะส่วนใหญ่ ปะป๊าเล่นคลานไล่จับกับเด็กจิ๋วด้วย ปะป๊านั่งกินข้าวอยู่ เด็กจิ๋วก็จะคลานมาหา ปะป๊าก็ทำเป็นคลานไล่ เด็กจิ๋วก็คลานหนีด้วยความเร็วสูง เสร็จแล้วก็เริ่มรอบใหม่แบบนี้ไปเรื่อยๆ  ปกติ เวลาปะป๊าทำอาหารอยู่ที่ครัวนอก เด็กจิ๋วจะชอบมาแปะกระจกแล้วตะโกนเรียก ปะป๊า ปะป๊า วันนี้เด็กจิ๋วก็เอาอีก คลานไปแปะกระจกแล้วตะโกนเรียก ปะป๊า ปะป๊า ทั้งทั้งที่ปะป๊านั่งกินข้าวอยู่ข้างในแต่เด็กจิ๋วมองไม่เห็น
ทุกๆ วันเวลาปะป๊ากับเด็กจิ๋วเจอหน้ากัน ไม่ว่าจะตอนตื่นนอน ตอนเวลาปะป๊าออกไปข้างนอกแล้วกลับเข้ามา หรือตอนเดินไปเดินมาแล้วกลับมาเจอหน้ากัน ปะป๊ากับเด็กจิ๋วจะวิ่งโผเข้ามากอดกัน ซบซ้ายซบขวากันอยู่ประมาณ ๑ นาที จนใครๆชอบหมั่นไส้พ่อลูกคู่นี้ วันนี้ก็ทำอีกเหมือนเคย ปะป๊าเข้ามาห้องครัวเจอเด็กจิ๋วก็วิ่งเข้าใส่กอดแน่นแล้วซบไปซบมา สักพักได้ยินเสียง แผละ...เด็กจิ๋วอ้วกแตก...สงสัยรัดแน่นเกิน เด็กจิ๋วเพิ่งกินข้าวเสร็จ
บ่อบอลของเด็กจิ๋วที่ซื้อมาอาทิตย์ที่แล้ว เพิ่งเอามาเล่นจริงจังได้วันสองวัน ก็ใช้การได้ดี ตอนแรกที่ว่าสูงไปหน่อยเหมือนติดคุก แต่พอเอาลมที่ฐานล่างออกแล้วก็ใช้ได้เด็กจิ๋วชอบกลิ้งเล่นไปมา
ตอนสามทุ่ม เด็กจิ๋วกินนมเสร็จแล้วก็นอนหลับยาว โชคดีวันนี้ไม่ตีหนึ่งตีสองอีก แต่ตอนดึกมีละเมอยิ้มแล้วก็ตบมือ

วันที่ ๓๖๒ ... จันทร์ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๓
ตอน เย็นไปธุระที่มาบุญครอง เลยพาเด็กจิ๋วไปเดินดูไฟแถวสยามด้วย จริงๆ คุณแม่เป็นคนอยากไปนั่นแหล่ะ จับเด็กจิ๋วใส่เป้อุ้มแล้วก็เดินจากมาบุญครองไปพาราก้อน ก่อนมีเด็กจิ๋วไม่เคยมาเดินดูไฟคริตมาสกันเลย ตอนนี้มาเดินก็ต้องอุ้มเด็กจิ๋วมาด้วย คุณแม่เลยหมดแรง ที่จริงกะว่าจะเดินไปเซ็นทรัลเวิลด์ แต่วันนี้พอแค่นี้ก่อน ไม่ไหวแล้ว ถ้าอากาศเย็นก็คงดี เหมือนเดินที่เมืองนอก
ตอนเอาเด็กจิ๋วออกจากเป้อุ้ม นึกว่าฉี่ทะลัก แต่เป็นเหงื่อ ๒ แม่ลูกห้อยเบียดกันไปมา วันนี้ดูเด็กจิ๋วไม่ค่อยลั้นลา สงสัยเป็นเพราะง่วงด้วย เดินได้ปั๊บเดียวก็หลับแล้ว
ตอนค่ำเจอมดในห้องนอนเต็มเลย ประมาณ ๒๐ กว่าตัว เด็กจิ๋วเจอไปหนึ่งชุดแต่อาการไม่สาหัส ทายาได้ทัน ยาอันใหม่ล่าสุดเป็น มุฮิ 
จากญี่ปุ่นของผู้ใหญ่ อันนี้คุณแม่บอกว่าดีที่สุด ถ้าโดนยุงหรือมดกัด ทาปั๊บเดียวหายเลย
วันที่ ๓๖๓ ... อังคาร ๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๓
เมื่อ คืนเด็กจิ๋วรอดจากมดกัด แต่ปะป๊าไม่รอด เจอมดคลานเข้าหูตอนกลางคืน ตื่นเช้ามาเจอมดอีกกองทัพหนึ่ง ทั้งๆที่เมื่อคืนก็กำจัดเรียบหมดแล้ว ไม่รู้มาจากไหน ในห้องนอนไม่เคยมีใครเอาอาหารเข้าไปกิน จะมีก็แต่เด็กจิ๋วคนเดียวเลย กินนมในห้องนอนทุกวัน คุณแม่เดาว่ามดมาทางท้องฟ้า เลยให้อี๊ป้อมค้นหาดู อี๊ป้อมบอกว่าเจอกองทัพมดเดินอยู่บนเพดานจริงๆด้วย เป็นกลยุทธ์แบบใหม่ คลานบนเพดาน พอถึงเป้าหมายก็กระโดดร่มลงมา แต่ร่มไม่ค่อยกาง เพราะมดที่เจอ ส่วนใหญ่จะพิการ แขนขาหัก ตอนแรกก็งง ว่าอดข้าวมาหรือเปล่า ก็เพิ่งเฉลยว่าโดดลงมาแบบนี้นี่เอง
วันนี้ทั้งอาแปะ อาโกว อาเตี๋ย อยู่บ้านกันพร้อมหน้าเลย เพราะเริ่มหยุดยาวกันแล้ว กลางวันเลยชวนกันไปกินเนื้อย่าง แต่ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอี๊ป้อม เนื่องจากเด็กจิ๋วเป็นอุปสรรคในการกินเนื้อย่าง เจ๊แนนไปกินด้วย เค้าไม่คิดตังค์ทั้งๆที่เจ๊แนนก็กินเยอะนะ อาแปะเอาตุ๊กตาหมีตัวใหญ่กว่าเด็กจิ๋วสองเท่ามาให้เป็นของขวัญวันเกิดล่วง หน้า ส่วนงานวันเกิดเด็กจิ๋วจะจัดวันที่ ๓๐ เพราะวันรุ่งขึ้นเด็กๆไม่ต้องไปโรงเรียน

วันอาทิตย์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2553

เด็กจิ๋ว@AKA Guti, หัวหิน

ตอนกลางคืน ปะป๊านั่งเล่นกับเด็กจิ๋วอยู่ในห้องนอน เด็กจิ๋วกำลังดูดไม้แขวนเสื้อเล่น เล่นไปเล่นมา เหมือนไม้แขวนเสื้อไปงัดกับฟันเด็กจิ๋วดังเปาะ เด็กจิ๋วก็ร้องไห้โฮ คุณแม่ได้ยินรีบวิ่งเข้ามาในห้อง
เห็นเด็กจิ๋วนั่งร้องไห้อยู่ ก็ตบปะป๊าไปผัวะหนึ่งแล้วคว้าเด็กจิ๋วไปอุ้ม ปะป๊าก็นั่งงงอยู่
แล้วจะเข้าไปอุ้มเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วก็งอนอีก ไม่ยอมให้อุ้ม หันตัวหลบไปมา เป็นมากทั้งแม่ทั้งลูก
ที่เด็กจิ๋วร้องไม่เกี่ยวกับปะป๊าเลยนะ ก็ถามคุณแม่ว่ามาตีปะป๊าทำไม
คุณแม่บอกว่าไม่รู้อ่ะ เห็นเด็กจิ๋วร้องไห็ก็ตบปะป๊าไว้ก่อน
วัน นี้เป็นทริปประจำปีของแพรกซิส ปกติจะพาน้องๆไปเที่ยวกันปีละ ๒ ครั้ง ตอนวันเกิดบริษัทที่ผ่านมาไปพัทยา พอมาปลายปีนี้ไป AKA หัวหิน เป็นรีสอร์ท ๕ ดาวเชียว
เรียกว่าหรูที่สุดของแพรกซิสเลย

ปะป๊าขับรถไปกับคุณ แม่และเด็กจิ๋ว ส่วนคนอื่นๆไปรถบัสเจ๊เกียวกัน ปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปส่งพี่ๆขึ้นรถที่ปากซอย อี๊ตุ๋มมาแย่งพาเด็กจิ๋วไปเล่นบนรถบัส เด็กจิ๋วตื่นตาใหญ่เลย ไม่เคยเห็นมาก่อน
พอลงมา ทีนี้ไม่ยอมเอาปะป๊ากับคุณแม่แล้ว ติดใจอี๊ตุ๋มเกาะแน่นไม่ปล่อยเลย ต้องให้อี๊ตุ๋มเป็นคนหลอกล่อจับวางบน Car seat

ว่าจะแวะปั้มกินข้าวแบบตามเคย แต่แวะแล้วคนเยอะมาก มีรถบัสจอดกันเต็ม สงสัยหลายๆบริษัทมาเที่ยวกัน คุณแม่เลยป้อนข้าวเด็กจิ๋วในรถ ดีไม่ต้องจอดเสียเวลา เดี๋ยวนี้ไม่ต้องไปขออุ่นข้าวเด็กจิ๋วตาม 7-11 แล้ว มีกระติกใส่อาหารแบบเก็บความร้อนได้หลายชั่วโมง ใช้การได้ดีทีเดียว
ไป ถึงร้านอาหาร ๑๑ โมงกว่า ร้านแสงไทยอยู่ซอย ๕๗ เป็นร้านอาหารขนาดใหญ่ติดทะเล เด็กจิ๋วไปถึงก่อนรถบัสนานมาก เพราะรถบัสขับไปอ้อมเล่น 
อากาศเย็น เด็กจิ๋วต้องใส่แจ็กเก็ตด้วย 
อาหารมีหลายอย่าง ปูม้าผัดผงกะหรี่ ต้มยำ ปลากระพงนึ่งมะนาว ผัดฉ่า ผัดผัก และข้าวผัดปู อาหารรสชาติธรรมดา ไม่แย่แต่ก็ไม่ประทับใจ
กินข้าวเสร็จ ก็รีบเข้าที่พักทันที
AKA มี ๒ ที่อยู่ใกล้ๆกัน ที่แรกคือ AKA Resort และที่ที่เราพักคือ AKA Gutti
welcome Drink เป็นน้ำกระเจี๊ยบ รสชาติดีเพราะไม่หวาน แถมด้วยขนมเยอะแยะเลย มีเค้กช็อกโกแล็ตอร่อยมาก คุกกี้ไม่ค่อยอร่อย แล้วก็มาชเมลโล่มะพร้าวไม่ได้กิน พวกเรากินจนเรียบ แต่ไม่พอ ขอเค้กเพิ่มอีกจานใหญ่
จากล็อบบี้จะไปบ้านพักนี่ไกลอยู่ ต้องนั่งรถกอล์ฟ ที่จริงเดินก็ได้ แต่ขอเป็นเช้าๆกับเย็นๆจะดีกว่า
AKA Guti มีบ้านประมาณ ๒๐ หลัง พวกเราพักกันทั้งหมด ๙ หลัง นอกจากแพรกซิสแล้ว ก็เห็นมีแขกกลุ่มอื่นอีก ๓ ครอบครัว
บ้านหลังที่วิวสวยที่สุดน่าจะเป็น ๒๐๖ ๒๐๗ แต่หลังที่เราพัก ๓๐๖ ไม่ค่อยเห็นวิวพระอาทิตย์ตก
บ้านทุกหลังจะเป็นแบบ Pool Villa มีสระว่ายน้ำในตัว ซึ่งเป็นสระในบ้านที่ใหญ่ใช้ได้ ใหญ่กว่าที่อื่นๆที่เคยไปมา ส่วนสระว่ายน้ำรวมนี่ใหญ่แบบเว่อร์เลย ยาวมาก 
ในห้องจะตกแต่งแนวไทยโบราณผสมชนบทหน่อย กำแพงจะกรุด้วยไม้ไผ่สาน กลอนประตูเป็นแบบเก่าๆ ซึ่งมีปัญหามาก พวกประตูหน้าต่าง เวลาจะเปิดหรือจะล็อกก็ลำบากเหลือเกิน แต่ที่แย่สุดคือประตูห้อง ไม่สามารถล็อกมือจากภายในห้องได้ ต้องใช้กุญแจซึ่งก็ต้องเสียบไว้ที่ช่องสำหรับเปิดไฟห้อง เวลาจะล็อกประตูก็ต้องทำเวลา รีบไปหยิบkey tag ออกจากช่องเสียบแล้วมาไขล็อกประตู แล้ววิ่งกลับไปเสียบที่เดิม ถ้าไม่ทันไฟกับแอร์ก็จะตัด ที่จริงมันก็ควรจะทันนะเพราะช่องเสียบก็อยู่ใกล้ประตู แต่...ไม่ทัน...เพราะกุญแจที่นี่ไม่ได้เป็นกุญแจแบบที่เราใช้กันทั่วไปใน ปัจจุบัน เป็นแบบกลมๆ เวลาแหย่เข้ารูก็ต้องเล็งๆ หมุนไปหมุนมา แล้วรอลุ้นเอา ถ้าเสียงดังกลิ๊ก ก็สำเร็จ อะไรมันจะยากขนาดนั้น ที่จริงถึงไม่มีล็อกมือภายในห้อง แต่ทางรีสอร์ทก็ใจดีมีโซ่คล้องให้ใช้ แต่...คล้องแล้วเอาออกไม่ได้ ประมาณว่าโซ่เก่าเป็นสนิม มันเลยไม่ลื่นๆเหมือนโซ่ปกติที่ควรจะเป็น ปะป๊าต้องงัดกันอยู่นาน เกือบจะไม่ได้ออกจากห้องแล้ว 
คือพวกกลอน มือจับประตู หน้าต่าง ไม่รู้ว่าตั้งใจทำให้มันเก่า หรือมันเก่าจนเกือบหมดสภาพใช้การไม่ค่อยได้
มีมือจับอยู่หลายจุดที่ดึงออกมาแล้วหลุดติดมือมาด้วย ต้องไขกลับที่เดิม ประตูบานเฟี้ยมก็เปิดไม่ออก รางหลุดแล้ว ต้องใช้พลังอัดเข้าไปถึงจะเปิดได้ ทางรีสอร์ทรีบแก้ไขด่วน น้องๆที่ไปพักยังบอกเลยว่าต้องลดดาวแล้ว รีสอร์ทนี้
แต่การประดับตกแต่งในห้อง เรียกว่าทำได้ดี ห้องกว้าง มีส่วนห้องนั่งเล่นกับห้องนอน ส่วนห้องน้ำก็โอเค ยกเว้น Shower เพราะที่นี่เค้าทำเป็นแบบถังไม้เจาะรูแขวนไว้ ด้านบนทำเป็น shower ทีนี้เวลาเปิดน้ำ น้ำมันก็ผ่านถังไม้ ซึ่งมันเน่าๆผุๆ น้ำที่ไหลออกมาก็เหลืองๆ อาบแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลย
สำรวจที่พักเสร็จ ก็พาเด็กจิ๋วไปบ้านหลังของอี๊ๆ อี๊ๆก็สนุกสนาน จับเด็กจิ๋วเปลี่ยนชุดแล้วหย่อนลงน้ำเล่นกันใหญ่ แต่แดดแรงมาก เลยให้เล่นปั๊บเดียวก็รีบขึ้น
ได้ เวลาอาหารของเด็กจิ๋วแล้ว คุณแม่โทรไปที่ห้องอาหาร ขอเอาข้าวเด็กจิ๋วไปอุ่น ปรากฎว่าคุยเสร็จ คุณแม่ปรี๊ดแตก เค้าไม่ยอมให้อุ่น บอกว่าเป็นนโยบาย เพราะเคยมีแขกเอาอาหารข้างนอกมาอุ่นกินแล้วท้องเสีย ให้สั่งอาหารจากทางรีสอร์ทแทน แล้วของที่เด็กจิ๋วกินจะสั่งยังไงล่ะเนี่ยะ คุณแม่บอกว่าไม่เคยโมโหเท่านี้มาก่อน สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่นโยบายว่าอย่างไร แต่อยู่ที่คำพูดที่พนักงานพูดออกมามากกว่า เพราะฟังแล้วประมาณว่าเด็กจิ๋วไม่มีข้าวกิน ทางรีสอร์ทก็ไม่รับรู้ไม่ช่วยเหลือไม่คิดหาทางออกถ้าจะกินก็ต้องสั่งให้ทาง รีสอร์ททำให้ ซึ่งก่อนมาก็โทรมาถามแล้ว บอกว่าอุ่นได้ ถ้ารู้ว่าอุ่นไม่ได้ ก็จะขนไมโครเวฟไปเองแล้ว สุดท้ายก็โวยวายไปถึงหัวหน้า แล้วก็ได้คำขอโทษกับบริการอุ่นให้เรียบร้อย สรุปแล้วก็คือเป็นเรื่องของพนักงาน และการบริหารจัดการนั่นแหล่ะ
กินข้าวเสร็จ กลับไปบ้าน เจอพี่ๆที่ออฟฟิตขโมยของเล่นเด็กจิ๋วไปเล่นกันหนุกหนาน สระว่ายน้ำในบ้านใหญ่จริงๆ ลงว่ายกันได้เป็นสิบคนเลย
เย็นๆก็รีบพากันไปดูพระอาทิตย์ตกที่สระว่ายน้ำใหญ่ ที่จริงหน้าบ้านพักก็เห็นนะ แต่คิดว่าที่สระใหญ่น่าจะสวยกว่า 
พอ ฟ้าเริ่มมึดก็พากันไป Cicada เด็กจิ๋วได้ไปเป็นครั้งที่ ๒ แล้ว แต่ได้นั่งรถบัสเป็นครั้งแรกในชีวิต เพราะเห็นว่าใกล้ๆ นั่งรถไปกับที่ออฟฟิตเฮฮา ปะป๊ากับคุณแม่เห็นพ้องต้องกันแล้วว่ายังไงก็ตาม เด็กจิ๋วต้องนั่ง Car seat เวลาเดินทาง ไม่ใช่แค่เรื่องความปลอดภัยนะ แต่นั่งรถแบบไม่ได้ล็อกไว้กับ Car Seat แบบนี้ จับกันไม่อยู่เลย เด็กจิ๋วปีนป่าย จะไปเล่นกับทุกคนรอบทิศทาง ขัดใจก็กร๊ดๆ
พอลงจากรถ เด็กจิ๋วก็ไม่เอาปะป๊ากับคุณแม่เลย เกาะพวกอี๊ๆไม่ยอมให้ปะป๊ากับคุณแม่อุ้ม คงกลัวว่าจะพากลับบ้าน อารมณ์อยากเที่ยวเฮฮา
ที่ไป Cicada ก็คือพาที่ออฟฟิตไปกินข้าวเย็นกัน เพราะได้เที่ยวด้วย กินด้วย ประหยัดเวลา
ระหว่างเดินเล่นใน Cicada เด็กจิ๋วเจอเค้าจุดพลุระยะใกล้ เสียงดังสนั่นเชียว เด็กจิ๋วตกใจกระโดดเกาะอี๊ตุ้ยแน่นเลย
ตอน ค่ำกลับมาที่พัก ก็มีการรวมตัวทำกิจกรรม เล่นเกมนิดหน่อย ทุกคนนั่งล้อมลง มีเด็กจิ๋วคลานไปคลานมาอยู่ตรงกลางแบบลั้นลาเต็มที่ ไปหาคนโน้นที คนนี้ที คนเยอะแบบนี้แหล่ะ ที่เด็กจิ๋วต้องการ แล้วใครจะมาอุ้มเล่น ก็ได้หมด ยกเว้นปะป๊ากับคุณแม่ที่ไม่ค่อยยอม กลัวพากลับบ้าน

เตียง king size เด็กจิ๋วนอนกางมุ้งอยู่ตรงกลาง เหลือที่นอนให้ปะป๊ากับคุณแม่ข้างละนิดเดียวเอง
ปะ ป๊าตื่นมาถ่ายรูปตั้งแต่ ๖ โมง แต่ไม่มีวิวให้ถ่าย พระอาทิตย์ขึ้นก็ไม่เห็น ถ่ายได้ปั๊บเดียวก็กลับบ้านมานอนต่อ แต่...ที่นอนโด่นคุณแม่กับเด็กจิ๋วยึดไปแล้ว ต้องไปนอนที่โซฟาแทน
อาหารเช้าจัดเป็นบุฟเฟ่ต์ให้ รสชาติดี ได้มาตรฐาน แต่ของกินไม่ค่อยหลากหลาย 
ตอน จะกลับ เจอเหตุการณ์ระทึก iPhone4 ของพี่นุ่นหาย คือที่ AKA ขึ้นชื่อเรื่องขโมยมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอด้วยตัวเอง จากการสืบสวนกันเอง พบว่าขโมยปีนเข้ามาทางประตูสระว่ายน้ำ เข้ามาหยิบของไปดื้อๆ อย่างเดียว มีกล้องถ่ายรูปวางอยู่ข้างๆก็ไม่หยิบ คิดว่าอาจจะเป็นพนักงานของรีสอร์ท เพราะเลือกเอาของเล็กๆซ่อนออกไปได้ แล้วก็เลือกบ้านได้ดีมาก เป็นหลังที่สมาชิกเมาเละกันทั้งบ้าน เรื่องใหญ่โตไปถึงตำรวจ มีมาถ่ายรูป เก็บหลักฐาน แล้วก็พากันไปให้ปากคำที่โรงพัก ส่วนทางรีสอร์ท ก็พยายามช่วยเหลือดี มีจะออกค่าเสียหายให้ครึ่งหนึ่ง แล้วให้ที่พักฟรี ๒ คืน แต่ที่พักฟรีนี่ไม่รู้จะกล้าไปพักอีกหรือเปล่านะ
AKA Gutti ที่จริงบ้านพักทำไว้ดีเลย สวยงาม วิวดีมาก แต่การบริหารจัดการและการดูแล น่าจะเป็นปัญหาของที่นี่ ทำให้ไม่ประสบความสำเร็จ