วันพฤหัสบดีที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2555

2 ขวบ 2 เดือน

๒ ขวบ + ๖๓ วัน...พฤหัส ๑ มีนาคม ๒๕๕๕

...เด็กจิ๋วชี้หน้าพี่โอแล้วบอกว่า "พี่โอ ไปทำงานเดี๋ยวนี้เลย" ตอนนั้นพี่โอกำลังเดินเล่นไปมา
อยู่ในออฟฟิต ไม่ยอมไปนั่งทำงาน เด็กจิ๋วเลยช่วยปะป๊าสั่งพี่โอ อันนี้ก็แปลกใจว่าไปเอามา
จากไหน ปะป๊าก็ไม่เคยพูดอย่างนี้นะ
...วันนี้เด็กจิ๋วยิ่งเกาะติดคุงแม่ตลอดเวลาทั้งวัน ไม่ยอมให้กระดุกกระดิกไปไหนเลย อาการ
ชัดเจนมาก ก็คงเรื่องที่จะมีน้องนั่นแหล่ะเป็นสาเหตุ
...เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วมีเทคนิคใหม่ในการหลีกเลี่ยงการกินยา เมื่อก่อนเวลาจับป้อนยาก็ได้แต่ทำ
ท่าขัดขืน กรี๊ดๆ ร้องไห้อะไรประมาณนี้ แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนมาทำหน้าทำตาน่าสงสารแล้วบอก
คุงแม่ว่า "หนูไม่กินยา หนูไม่กินยา" ทำน้ำเสียงซะน่าสงสารสุดขีด จนเราต้องใจอ่อนละเว้น
ยาให้หลายมื้อแล้ว แต่วันนี้คุงแม่บอกว่าไม่ได้จริงๆ อาการจะดีจะดี ก็กลับมาหนักอีก วันนี้
เลยโดนไปทีหนึ่ง
...ตอนดึกเด็กจิ๋วร้องขอกินนม แล้วคุงแม่ยังไม่ได้เตรียมนมมาไว้ในห้องนอน ปะป๊าเลยบอก
ว่าเดี๋ยวปะป๊าไปชงที่่ห้องครัวให้ เด็กจิ๋วบอก "ไม่เอา ไม่เอา จะให้คุงแม่ชง"  คุงแม่บอกว่าก็
ให้หนูอยู่กับคุงแม่ไงแล้วปะป๊าไปชงให้ เด็กจิ๋วไม่เอาอีก "ไม่เป็นไร หนูรอ ให้คุงแม่ไปชง"
คือติดคุงแม่ขนาดหนัก พอกินนมเสร็จก็โน้มคอคุงแม่มากอดนอนด้วยกัน เวลากอดคอก็จะ
มีตบไหลเบาๆด้วยนะ




๒ ขวบ + ๖๔ วัน...ศุกร์ ๒ มีนาคม ๒๕๕๕



...วันนี้ต้องพาคุงแม่ไปหาหมอ ตรวจดูน้องในท้องว่าเป็นยังไงบ้าง เด็กจิ๋วลั้นลาได้ออกไป
เที่ยวด้วย ตอนเช้าปะป๊าอุ้มลงมาข้างล่าง ก็ชี้นิ้วไปที่อี๊ป้อมแล้วบอกว่า "อี๊ป้อมอยู่บ้านเฝ้า
บ้านให้พริมด้วยนะ" ...อารมณ์แบบตัวเองได้ไปเที่ยวแล้วไปเยาะเย้ยเค้าประมาณนั้น
...ที่โรงพยาบาล ซื้อเค้กส้มให้เด็กจิ๋วกิน เด็กจิ๋วเอาซ้อมแทงหน้าเค้กที่เป็นแยมส้มมากิน
กินแต่หน้าจนหมดแล้วเหลือเนื้อเค้กให้ปะป๊ากิน เป็นแบบนี้ตลอดเลย ตอนแรกก็พยายาม
จะดัดนิสัยแต่เหนื่อย ไม่สำเร็จ อย่างหนมปังไส้กรอกซื้อให้กินประจำก็กินแต่ไส้กรอกไม่
กินหนมปังเลย
...อาการป่วยดีขึ้นมากแล้ววันนี้ นี่ถึงกำหนดฉีดวัคซีนแล้ว แต่พอดีป่วยอยู่ แล้วคุงหมอก็
ไม่อยู่พอดีไปต่างประเทศ เลยต้องเลื่อนไปฉีดวัคซีนอาทิตย์หน้า
...เด็กจิ๋วไม่ค่อยถูกกับอาม่าเตาปูนเลย กับอากงอ่ะชอบไปเล่นด้วย ชอบดูอากงทำปุ๋ยแต่
กับอาม่านี่ไม่ยอมเลย เวลาอาม่าเรียกให้ไปหาก็จะงอแงไม่ยอมไป ที่จริงก็หลานๆทุกคน
แหล่ะไม่ได้เฉพาะเด็กจิ๋วที่ไม่ชอบอาม่า วันนี้ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วไปหาอากงอาม่า พอไปถึง
เด็กจิ๋วก็พุ่งตัวไปหาอากงที่นั่งเก้าอี้โยกอยู่ "อากงไปทำปุ๋ยดิ่ อากงไปทำปุ๋ยยยย"...ใคร
จะมานั่งทำปุ๋ยทั้งวันทั้งคืนอ่ะเด็กจิ๋ว เค้าก็ต้องพักกันบ้าง แล้วพออาม่ามาจับตัวจะลากให้
เข้าไปหา เด็กจิ๋วก็สบัดตัววิ่งหนีมาหาปะป๊า ไม่ยอมให้อาม่ากอด ปะป๊าเลยบอกว่าอาม่ามี
หนมนะ ให้ไปขออาม่า อาม่าก็หยิบข้าวเกรียบกุ้งออกมา เด็กจิ๋วเห็นปั๊บก็พุ่งตัวเข้าไปหา
อาม่าทันที "ขอชิ้นเดียวพอนะ" ชูนิ้วขึ้นมาแล้วทำน่าทำตาน่ารักสุดขีด อาม่าบอกว่าถ้าจะ
กินก็มาให้อาม่าหอมแก้มก่อน เด็กจิ๋ววิ่งเข้าไปหาอาม่า ยื่นแก้มให้หอมทันที แบบนี้เรียก
ว่าเห็นแก่กินสุดขีดนะเด็กจิ๋ว


๒ ขวบ + ๖๕ วัน...เสาร์ ๓ มีนาคม ๒๕๕๕



...หลังจากกลับมาเลิกนมมื้อดึกใหม่ คราวนี้ก็สำเร็จดีนะ ตื่นมาร้องไห้ ส่วนใหญ่ปล่อย
ไว้ก็หลับต่อได้ หรือไม่ก็ไปกอดๆตบๆนิดหน่อย แต่เมื่อคืนเป็นเรื่องเลย ร้องจะกินนม
ตอนกลางดึก ทำยังไงก็ไม่ยอม ปะป๊าจะอุ้มกล่อม ก็พลิกตัวบิดเกลียวไปมาจนปะป๊า
ไม่สามารถอุ้มได้เลย ลองร้องเพลง ปรบมือ เอาน้ำยัด ทำยังไงก็ไม่เลิก ปะป๊าเลยใช้
วิธีเบี่ยงเบน เปิดทีวีช่อง แพนด้า เด็กจิ๋วเงียบเลย หยุดร้องแล้วตั้งหน้าตั้งตาดูแพนด้า
หลับ ปะป๊าก็นอนดูไปด้วย สักพักคุงแม่มาเรียกปะป๊าบอกว่ากำลังทำอะไรอยู่ วิธีนี้เป็น
วิธีต้องห้าม เพราะถ้าเด็กจิ๋วเกิดติดขึ้นมา ต่อไปจะต้องตื่นกลางดึกทุกวันมาดูหลินปิง
คือเลิกนมได้แต่ติดหลินปิงแทน ว่าแล้วก็เลยรีบปิดทีวีแล้วแกล้งตายกันโดยด่วน
...วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของปะป๊ากับคุงแม่ เลยทิ้งเด็กจิ๋วไปกินข้าวกลางวันกัน
ข้างนอกที่ร้านโพลาโพล่า ขอโทษด้วยนะเด็กจิ๋ว แต่ช่วงนี้พาเด็กจิ๋วออกไปด้วยไม่ได้
จริงๆ ปกติก็จะไม่ค่อยได้อยู่แล้ว นี่คุงแม่กำลังมีน้องอยู่ด้วย
...เมื่อวานตอนที่จะพาเด็กจิ๋วออกไปหาหมอ เด็กจิ๋วกำลังลั้นลาจะได้ออกไปเที่ยวอยู่
พวกเราก็ต้อนจับแต่งตัว ใส่ถุงเท้าอยู่ ทำโน่นทำนี่อยู่นาน เด็กจิ๋วคงจะคิดว่าเราตุกติก
ไม่พาไปเที่ยวแล้วมั้ง อยู่ดีๆก็ตึงตังวิ่งเข้าห้องทำงานปะป๊าไป ปิดประตูแล้วพุ่งตัวไปที่
โซฟา นอนคว่ำหน้าลง ลีลาท่าทางแบบนี้ มันคืออาการงอนขั้นรุนแรงมาก



๒ ขวบ + ๖๖ วัน...อาทิตย์ ๔ มีนาคม ๒๕๕๕



...ตอนเช้าปะป๊านัดช่างทำบ้านตึกแถวใหม่ไว้ ปะป๊าพาเด็กจิ๋วนั่งรถเล่นไปด้วย คือไม่
อยากให้คุงแม่ต้องนั่งรถ แล้วช่วงนี้ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับคุงแม่ลำพังไม่ได้ อันตราย เด็กจิ๋ว
นั่งรถแล้วก็ดูบาร์นีไปไม่ก่อเหตุใดๆ เราแวะเอาของเล่นคืนที่บ้านพี่โนด้วย ตอนแรก
เด็กจิ๋วก็ทำท่าจะลงจากรถไปเล่นกับพี่โนด้วย แต่ปะป๊าตัดบทรีบให้คืนของแล้วรีบไป
ต่อเลย ถ้าปล่อยลงจากรถ ก็คงจะจับขึ้นยากแล้ว
...วันนี้มีปลาตายตัวหนึ่งในตู้ปลา คุงแม่ถามเด็กจิ๋วว่าทำไมปลาถึงตาย เด็กจิ๋วตอบว่า
"หุ่นยนต์ไปฆ่าปลา"... หา หุ่นยนต์ที่ไหน คุงแม่ถาม "ก็หุ่นยนต์ตรงนี้ ของปะป๊า ตัวสี
แดง" เด็กจิ๋วพูดพร้อมกับชี้ไปที่โมเดลกันดั้มของปะป๊า จินตนาการน่ากลัวมาก
...ตอนกลางวันอยู่ดีๆก็บอกว่าอยากลงไปหาอาม่า ปกติไม่ถูกกับอาม่าจะตายไป พอ
พาลงไปถึงก็เอาทันที ตามคาด "ขอชิ้นเดียวพอนะ" ติดใจข้าวเกรียบกุ้งของอาม่ามาก
อาม่าก็ดีใจ เป็นโอกาสเดียวที่หลานรัก เข้าไปกอด ยื่นแก้มให้หอม พอกินไปสี่ห้าชิ้น
จนพอใจแล้ว ก็ร้องขอขึ้นบนทันที คือจะลงไปนี่แค่อยากไปกินข้าวเกรียบอย่างเดียว
เลย




๒ ขวบ + ๖๗ วัน...จันทร์ ๕ มีนาคม ๒๕๕๕

 
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วปีนเล่นอยู่บนที่นอน แล้วบอกว่า "ปะป๊าเอากล้องมาถ่ายรูปพริมหน่อย"
ปะป๊าก็รีบวิ่งไปหยิบกล้องมาถ่ายจริงๆ บอกให้โพสท่ากอดคอหมียักษ์กับหมีพูแล้วยิ้มๆ
ด้วย เด็กจิ๋วก็ทำตาม ทำไมวันนี้อารมณ์เกิดอยากถ่ายรูปขึ้นมาเหรอ
...อาการชอบเขวี้ยงของหนักขึ้นทุกที นึกแล้ววันก่อนไม่น่าชมเลยว่าไม่เห็น Terrible 2
เลย ตอนนี้เลยจัดหนัก วันก่อนเขวี้ยงโทรศัพท์ปะป๊า ตกพื้นอะไหล่กระเด็น แต่ก็ยังไม่
เจ๊งซะที วันนี้ก็เขวี้ง iPhone คุงแม่ คุงแม่ร้องไห้เลย แต่เห็นคุงแม่ร้องไห้ก็ไม่ได้สำนึก
นะ เพราะหยิบ iPad มาโยนต่อทันที ไม่เข้าใจจริงๆว่ามันอารมณ์ไหน รู้ตัวด้วยนะว่าไม่
ควรทำ เวลาเราดุก็บอกว่า "ขอโทษ ต่อไปหนูจะไม่โยนของแล้ว" แต่ไม่ถึงสิบนาทีก็ทำ
อีก



๒ ขวบ + ๖๘ วัน...อังคาร ๖ มีนาคม ๒๕๕๕



...เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วตื่นเช้ากว่าปะป๊าทุกวันเลย เพราะส่วนใหญ่เด็กจิ๋วไม่ได้นอนกลางวัน ไป
นอนรวดเดียวตอนกลางคืนเลย ตั้งแต่ทุ่มสองทุ่มจนถึงเช้าประมาณแปดโมงก็จะตื่น พอ
ตอนเช้าปะป๊านอนอยู่ก็จะได้ยินเสียงเด็กจิ๋วพูดโน้นนี่ ใช้เสียงเด็กจิ๋วเป็นนาฬิกาปลุกได้
เลย
...วันนี้อากงอาม่าราชบุรีมาหา นั่งเล่นกับเด็กจิ๋วอยู่ประมาณชั่วโมงเดียวก็กลับกันไป คือ
แค่แวะมาหาเฉยๆ ที่มากรุงเทพฯคือจะไปหาหมอ ตอนจะกลับ อากงชวนเด็กจิ๋วไปราชบุรี
ชวนเล่นๆ แต่เด็กจิ๋วเอาจริง เกาะคออากงไม่ยอมปล่อย บอกว่าต้องไปนอนกับอากง ไม่
ได้เจอปะป๊าสองวันนะ เด็กจิ๋วไม่สน
...วันนี้ปะป๊าลองกินข้าวเกรียบของอาม่า เป็นอันที่เด็กจิ๋วโปรดปรานต้องขอไปหาอาม่า
ทุกวันวันละหลายรอบ และเป็นสิ่งที่ทำให้เด็กจิ๋วรักอาม่ามากในช่วงนี้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่
ยอมเอาอาม่าเลย ปะป๊ากินดูแล้ว เฮ้ย มันเก่ามากแล้ว เหนียวแข็งไม่กรอบ ว่าแล้ว ของ
บ้านอาม่าเป็นแบบนี้ทุกที แล้วหนูไปชอบอะไรเนี่ยะ
...ตอนเย็นปะป๊ากับคุงแม่ทิ้งเด็กจิ๋วไปงานศพพ่ออี๊กบ อาม่าห้ามคุงแม่ไม่ให้ไปเพราะมี
น้องอยู่ แต่เราไม่ถือกันก็เลยตัดสินใจไปปั๊บเดียว ตอนแรกเด็กจิ๋วก็จะตามไป ปะป๊าเลย
บอกว่าที่วัดมีเอเลี่ยนเต็มไปหมดเลย หนูไปไม่ได้นะ ปะป๊านี่ก็หลอกเอามันส์อย่างเดียว
เลย




๒ ขวบ + ๖๙ วัน...พุธ ๗ มีนาคม ๒๕๕๕



...วันนี้เป็นวันมาฆบูชา เราลองแกล้งถามเด็กจิ๋วว่าวันนี้เค้าต้องไปวัดกันนะ เด็กจิ๋วรู้จักวัด
ไม๊ ปะป๊าคิดอยู่ในใจว่าเด็กจิ๋วต้องตอบว่า รู้จักวัด วัดมีเอเลี่ยนเต็มไปหมดเลย เหมือนที่
ปะป๊าหลอกไว้เมื่อวาน แต่ปรากฎว่าผิดคาด เด็กจิ๋วตอบว่า "วัดมีพระ ต้องไหว้พระอย่าง
นี้อย่างนี้" พร้อมกับทำท่าไหว้พระ ปะป๊าก็อึ้งสิ เด็กจิ๋วหนูรู้จักวัดด้วยเหรอ เคยไปหรือไง
เด็กจิ๋วตอบ "หนูเคยไป ไปกับอี๊นุ้ย" ...จริงๆด้วย ตอนช่วงที่อี๊นุ้ยกับอี๊กบอพยพหนีน้ำมา
อยู่บ้านเรา เราเคยไปเที่ยววัดกัน เป็นการเที่ยววัดครั้งเดียวในชีวิตเด็กจิ๋ว ปะป๊าลืมไปแล้ว
แต่เด็กจิ๋วยังจำได้ เก่งสุดๆ
...วันนี้เราอยู่กันแต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหนเลย ดีใจที่วันนี้พี่สากลับมาทำงานแล้ว หลัง
จากหนีไปแต่งงานที่ลาวอาทิตย์กว่าๆ บ้านสกปรกมาก พี่สากลับมาวันเดียวก็รู้สึกว่าบ้าน
กลับมาสะอาดอีกครั้งแล้ว พี่สาบอกว่าไม่เจอเด็กจิ๋วอาทิตย์กว่า ทำไมตัวอ้วนขึ้นเยอะจัง
อันนี้น่าคิดนะ เราเจอหน้าเด็กจิ๋วทุกวันก็ไม่ได้สังเกต มีหลายคนทักมาเหมือนกันแหล่ะว่า
อ้วนขึ้นมากช่วงนี้ จะไม่ให้อ้วนได้ไง กินหนมชั้นทีหนึ่งหมดกล่อง เยอะมาก
...ตอนเย็นพี่โฮไอขึ้นมาเล่นด้วย เป็นการเล่นแนวใหม่ ออกแนวผู้ชายไปนิดนะ เด็กจิ๋วจะ
ทำตามพี่โฮไอทุกอย่าง เล่นต่อสู้กัน พี่โฮไอกระโดดลงจากโซฟาก็กระโดดตาม ต้องวิ่ง
ตามจับเกือบไม่ทัน แล้วก็วิ่งไปทุบๆอาแปะ กระโจนตัวเข้าใส่ กระโดดๆ ปกติเด็กจิ๋วก็เล่น
แรงอยู่แล้วนะ ยิ่งถ้าได้ท่าใหม่ของพี่โฮไอไปด้วย มีหวังตายแน่พวกเรา



๒ ขวบ + ๗๐ วัน...พฤหัส ๘ มีนาคม ๒๕๕๕



...วันนี้ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วแล้วรู้สึกว่าแขนจะหัก เหมือนวันนี้ตัวมันหนักขึ้นมาก เมื่อวันก่อนเพิ่ง
ไปซื้อเสื้อผ้าให้เด็กจิ๋วที่ outlet มา วันนี้เอามาใส่แล้วคับทุกตัว ขนาดว่าเป็น size เด็กสาม
ขวบ สงสัยต่อไปต้องซื้อเสื้อผ้าเด็กสี่ขวบให้ใส่แล้ว แต่ก็ไม่แปลกใจเพราะตอนนี้เด็กจิ๋วตัว
เท่าๆกับโฮไอ พี่โฮไอก็สี่ขวบนั่นแหล่ะ คือเด็กจิ๋วเตี้ยกว่าพี่โฮไอประมาณ ๕ เซน แต่อ้วน
กว่าเยอะ แล้วก็หนักกว่าโลหนึ่ง เมื่อวานตอนที่พี่โฮไอขึ้นมากินข้าวกับเด็กจิ๋ว ปะป๊าเห็นพี่
โฮไอกินแล้วถึงรู้ว่าวิธีการดูแลหุ่นที่ดีเป็นไง อาแปะกับอาอึ้มต้องคอนคะยั้นคะยอลูก กิน
อีกคำนะลูก กินอีกคำนะ กว่าจะกินแต่ละคำได้ แล้วลูกเราล่ะ หันมามองอีกฝั่งหนึ่ง เด็กจิ๋ว
กำลังใช้มือหยิบหนมชั้นเข้าปาก หยิบมือซ้ายด้วย มือขวาด้วย เอาเข้าปาก ยัดๆเข้าไป ได้
เคี้ยวหรือเปล่าเนี่ยะ คุงแม่ต้องบอกว่า พอแล้วลูก พอแล้วลูก สุดท้ายต้องแย่งเอาไปซ่อน
...วันนี้เด็กจิ๋วเล่นอะไรไม่รู้ ร้องจะไปหาอาม่า ให้ปะป๊าอุ้มพาไป เราก็นึกว่าอยากจะไปกิน
ข้าวเกียด แต่พอไปถึงก็ไม่เอา ร้องจะหาคุงแม่ แบบจับยังไงก็ไม่อยู่ วิ่งหนีขึ้นบันไดกลับ
ไปหาคุงแม่ใหญ่ พอมาถึงคุงแม่แล้วก็ร้องจะหาอาม่าอีก พอเราอุ้มไปหาก็ไม่เอา จะหาคุง
แม่เล่นกลับไปกลับมาแบบนี้ คนอุ้มเหนื่อยนะ ตัวหนักด้วย
...ตอนกลางวันปะป๊าไปข้างนอก ซื้อข้าวเหนียวหน้าปลากลับมากินกัน เด็กจิ๋วแย่งกินใหญ่
เลย ชอบมาก พอกินข้าวเหนียวหน้าปลากับปะป๊าเสร็จก็ไปกินมักโรนีกับอี๊ป้อมจนหมดชาม
พอกินเสร็จมาเจอคุงแม่ ร้องขอกินเกิ่ดอีก กินเข้าไปอีกหมดถ้วย พอปะป๊าคุงแม่ อี๊ป้อมมา
คุยกันถึงรู้ว่าเด็กจิ๋วกินเข้าไปเยอะมาก แล้วใช้วิธีไปหลอกกินกับคนนั้นทีคนนี้ที ตอนบ่าย
ไปกินเค้กบลูเบอรี่กับพี่ๆอีก กินเสร็จอ้วกออกมาหมดที่กินเข้าไปทั้งวัน ไม่รู้ว่าอ้วกเพราะกิน
เยอะเกินหรือเค้กติดคอ
...เด็กจิ๋วปีนมาเล่นบนโต๊ะทำงานปะป๊าแล้วหยิบแก้วเสียบดินสอเอามาดื่ม ทำว่าเป็นแก้วน้ำ
ปะป๊ากับคุงแม่โวยวายใหญ่ มันอิฉปกนะ ว่าแล้วปะป๊าก็เล่นละครทันที หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
กดตุ๊ดตุ๊ด โหล คุณหมอเหรอครับ เด็กจิ๋วชอบหยิบของเล่นเข้าปากทำไงดีครับ อ๋อ ต้องพา
ไปโรงบาลให้คุณหมอ จิ้มจิ้มจิ้มจิ้ม แล้วก็ต้องกินยาด้วยเหรอครับ...เด็กจิ๋วตั้งใจฟังใหญ่ไม่
รู้ว่าปะป๊าเล่นละคร ทำหน้าเสียมาก เกือบจะร้องไห้แล้ว...คุณหมอเว้นเค้าไว้สักครั้งเถอะนะ
ครับ คิดว่าเห็นแก่ผม เด็กจิ๋วเค้าน่ารักด้วย อย่าให้เค้ากินยาเลย...ปะป๊าวางหูแล้วก็บอกเด็ก
จิ๋วว่าคุณหมอจะยอมให้สักครั้ง แต่ห้ามเอาของเข้าปากแล้วนะ ถ้าเอาเข้าอีกทีต้องพาไปหา
คุณหมอ จิ้มจิ้มจิ้มจิ้มกล้วก็กินยาทันทีเลยนะ เด็กจิ๋วก็รีบรับคำจะไม่ทำอีก ท่าทางจะได้ผล
นะ เด็กจิ๋วเชื่อจริงๆ



๒ ขวบ + ๗๑ วัน...ศุกร์ ๙ มีนาคม ๒๕๕๕



...ตอนเช้าเด็กจิ๋วตื่นตั้งแต่ตี ๕ นอนกลิ้งไปกลิ้งมา สงสัยเมื่อคืนนอนเร็ว แล้วที่สำคัญคือ
ปวดอึ๊ด้วยแหล่ะ เพราะนอนกลิ้งไปมาจนสุดท้ายมาลงหลุมข้างที่นอนปะป๊า เป็นห้องส้วม
ส่วนตัวของเค้า เวลาปวดอึ๊จะมานั่งในหลุมนี้คนเดียว ทำสมาธิเบ่งอึ๊ พอ ๖ โมงก็อึ๊ออกมา
ได้สำเร็จ จับล้างก้นเสร็จก็ไม่นอนแล้ว ปะป๊าเลยพาไปดูแมคควีนกันในห้องโฮม แล้วลง
มาเล่นกับอากงอาม่าข้างล่าง
...วันนี้มีนัดฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ ที่จริงต้องเดือนหน้านะ แต่คุงแม่จำผิด ทำให้เด็กจิ๋วต้อง
เจ็บตัวเร็วขึ้น วันนี้เด็กจิ๋วงอแงมาก สงสัยง่วงแล้วด้วยมั้ง เพราะตื่นตั้งแต่เช้า ชั่งน้ำหนักกับ
วัดความสูงก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือ น้ำหนักน่าจะประมาณ ๑๔.๒ ส่วนความสูงนี่วัดไม่ได้
เลย
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วดูทีวีกับคุงแม่ มีภาพข่าวการซ่อมแซมบ้านที่โดนน้ำท่วม เด็กจิ๋วดูอยู่ดีๆ
ก็บอกคุงแม่ว่า "คุงแม่ นี่ใช่ช่างแหลมไม๊ ใช่ช่างแหลม" ว่าแล้วก็พุ่งตัวไปที่ทีวี ตะโกนคุย
กับช่างแหลมที่อยู่ในทีวี "ช่างแหลม มาเปิดตู้ให้พริมหน่อย"



๒ ขวบ + ๗๒ วัน...เสาร์ ๑๐ มีนาคม ๒๕๕๕



...ปกติในห้องนอนจะได้ยินเสียงโน้นนี่ดังมาจากหน้าบ้าน อย่างเช่นเสียงล็อกรถของพี่
บอย เสียงหมาเห่า หรือเสียงคนคุยกันดังๆก็ได้ยินดังขึ้นมาถึงข้างบน ตอนเช้าตื่นขึ้นมา
เด็กจิ๋วก็ทำกิจวัตรเหมือนทุกวัน คือกระโดดเด้งไปมาบนที่นอน คว้าข้าวของเขวี้ยงลงพื้น
หรือปีนป่ายไปตามซอกมุม เราก็จะห้ามเด็กจิ๋วตลอดเวลา เด็กจิ๋วอย่า อย่า อย่านั้น อย่า
นี่ไปเรื่อย สักพักได้ยินเสียงไอ้เป้เห่าดังขึ้นมา เด็กจิ๋วบอกว่า "ดูดิ่ เป้ดุเลย"
...ปะป๊าทำอาหารอยู่ที่ครัวนอก ได้ยินเสียงคุงแม่โวยวายดังลั่นจากข้างใน รีบวิ่งเข้ามาดู
ปรากฎว่าไม่ทันแล้ว ภาพที่เห็นคือจานไข่ยัดไส้สองใบกำลังล่วงหล่นพื้น เพล้ง ! เรื่องก็
คือเด็กจิ๋วยืนอยู่ที่พื้น แล้วเอื้อมมือขึ้นมาดึงแผ่นรองจานบนโต๊ะเล่น คือเห็นหรือไม่เห็น
ว่ามีของอยู่ก็ไม่รู้ แต่ก็ชอบดึงแผ่นรองจานมาเขวี้ยงลงพื้นเล่นแบบนี้ประจำ แต่คราวนี้มี
จานไข่ยัดไส้ของเด็กจิ๋ววางอยู่ด้วยสองใบ เจ๊งหมดเลย จานกระเด็นแตกกระจายเต็มบ้าน
โชคดีที่ไม่โดนเศษจานบาดไปด้วยนะ และโชคดีที่ไม่ใช่ชามแกงเขียวหวานหรือข้าวต้ม
เพราะอันนั้นขาคงพองเละ คุงแม่โมโหมากโวยวานเสียงดัง เด็กจิ๋วคงรู้ตัวรีบมุดเข้าไปอยู่
ใต้โต๊ะ กลัวคุงแม่
...ปะป๊ากับคุงแม่กินข้าวในครัว ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอี๊ป้อมปั๊บหนึ่ง กลับเข้าห้องโฮมมา อี๊ป้อม
บอกว่าเด็กจิ๋วเล่นอะไรเล็กๆอยู่ไม่รู้ ปะป๊ากับคุงแม่มาดูก็ตกใจเลย มันก็คือตาของเหล่า
แม็คควีน แซลลี่ และผองเพื่อนๆ ของเล่นของเด็กจิ๋วนั่นแหล่ะ รถคันเล็กๆชุดแม็คควีน มี
อยู่หกคัน แต่ละคันมีสติ๊กเกอร์รูปตาแปะอยู่ที่หน้ารถ มันเล็กมาก เด็กจิ๋วคงต้องใช้ความ
พยายามอยู่นานมากถึงจะแกะออกมาได้ แกะมาคันเดียวก็ไม่ว่า อันนี้แกะมาเกือบทุกคัน
อี๊ป้อมก็เห็นแต่ว่าเด็กจิ๋วนั่งเล่นอะไรเล็กๆ คงไม่ได้ใส่แว่นเลยมองไม่ออก คุงแม่ต้องรีบ
เอาไปซ่อม แต่ซ่อมเสร็จแล้วเละกว่าเดิมเพราะกาวไหลเยิ้มพลาสติกละลาย ก่อนหน้าที่
จะแกะสติ๊กเกอร์เล่น ก็แกะยางรถเล่นมาก่อน...มันสนุกตรงไหนเนี่ยะ




๒ ขวบ + ๗๓ วัน...อาทิตย์ ๑๑ มีนาคม ๒๕๕๕



...ตอนเช้าช่างแหลมมาหาปะป๊า ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วลงไปหาที่ข้างล่าง พอไปถึง เด็กจิ๋วก็จ่อ
หน้าไปใกล้ๆหน้าช่างแหลม แล้วพูดว่า "หนูจะเอาของเล่น หนูจะเอาของเล่น" ช่างแหลม
งงสิ ช่างแหลมเลยตอบกลับว่า ของเล่นอะไร มีเยอะไม๊ เด็กจิ๋วงงไปเลย ไหนๆช่างแหลม
ก็มาแล้ว วันนี้ปะป๊าเลยเปิดตู้ให้เด็กจิ๋วหยิบของเล่นได้ตามใจชอบ บอกว่าช่างแหลมเค้า
ทิ้งกุญแจตู้ไว้ให้ เด็กจิ๋วจะได้เชื่อสนิทใจว่าที่ทุกวันเปิดไม่ได้เพราะช่างแหลมล็อคไว้จริง
...ตอนบ่ายปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปงานศพพ่ออี๊กบ ทิ้งคุงแม่ให้นอนพักผ่อนอยู่ที่บ้าน เพราะที่
จริงคุงแม่ต้องนอนเยอะๆ แต่ถ้าเด็กจิ๋วอยู่ก็ไม่มีทางได้นอนหลอก เด็กจิ๋วจะไปยุ่งกับคุง
แม่ตลอดทั้งวัน ที่วัดก็อากาศร้อนอย่างที่คาดไว้ เด็กจิ๋วแก้มแดงแป๊ด ที่จริงก็ไม่ร้อนมาก
เพราะวันนี้ไม่มีแดด มีเมฆเต็มท้องฟ้าส่วนใหญ่ คนอื่นก็ไม่มีใครบ่นร้อนอะไร มีแต่เด็กจิ๋ว
นี่แหล่ะที่แก้มแดงผิดปกติ ตอนจะออกจากบ้านไป เราบอกเด็กจิ๋วว่าจะพาไปหาพี่เอิม คือ
หลานอี๊กบ เคยหนีน้ำมาอยู่บ้านเรา เคยมาเล่นกับเด็กจิ๋วบ้าง เด็กจิ๋วบอกว่าจำพี่เอิมได้ จะ
ไปหาพี่เอิม แต่พอไปถึง เจอหน้าพี่เอิมแล้วดันไม่ไปหาเค้า ได้แต่ชี้ๆ "พี่เอิมพี่เอิม" ที่จริง
เค้าชื่อพี่เอิงนะ วันนี้เด็กจิ๋วค่อนข้างเป็นเด็กดี ไม่อาละวาด ไม่สงเสียงดัง ตอนที่นั่งฟังพระ
เทศน์ ก็นั่งนิ่งไม่ส่งเสียงเลย อันนี้เกินคาด วันนี้เจอคนโน้นคนนี้เยอะด้วยแหล่ะ มีอากงที่
บ้านเตาปูน อากงอาม่าราชบุรี อี๊ตุ๋มอี๊นกอี๊นุ้ยอี๊กบ และก็พี่ๆที่ออฟฟิตก็ไปกันบ้าง เดี๋ยวคน
นั้นอุ้ม เดี๋ยวคนนี้อุ้ม มีคนช่วยเลี้ยงสบาย เด็กจิ๋วก็ลั้นลาไม่งอแง ปะป๊าก็อยู่เฉยๆนั่งกินไอ
ติมแก้ร้อนไป



๒ ขวบ + ๗๔ วัน...จันทร์ ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๕

 
...วันนี้ปะป๊ารีบพาคุงแม่ไปหาหมอแต่เช้า เพราะคุงแม่มีเลือดออกจางๆมาหลายวันแล้ว
ไปตรวจดูก็ปกติดี วันนี้เห็นตัวแล้ว แล้วก็ได้ยินเสียงหัวใจด้วย ส่วนอาการแพ้ท้องก็เริ่ม
จะหนักขึ้นทุกวัน ตอนนี้เริ่มเหม็นหัวปะป๊า เหม็นอาหาร เหม็นเบาะหนัง แล้วก็มีอาการ
เวียนหัว นั่งรถนานๆก็ไม่ได้
...ตอนเย็นเด็กจิ๋วมีอาการเจ็บที่เอว เหมือนจุกๆ สืบไปมาปรากฎว่าคงเป็นเพราะกินเข้า
ไปเยอะมาก แล้วไปกระโดดๆกระโดดๆ คุงแม่ลองเปิดพุงเด็กจิ๋วดู ตกใจเลย มันทั้งแข็ง
แล้วก็ใหญ่มาก แบบพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ กินหนักเลยมากช่วงนี้ ปะป๊าดันสนับสนุน
อีก ให้เด็กจิ๋วกินขนมมื้อก่อนนอนเป็นข้าวเหนียวหน้าปลา ๓ กระทง




๒ ขวบ + ๗๕ วัน...อังคาร ๑๓ มีนาคม ๒๕๕๕



...เช้านี้ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างชงไมโลให้คุงแม่ วันนี้รับรู้ถึงน้ำหนัก
ตัวของเด็กจิ๋วที่มันเพิ่มขึ้นมามาก เมื่อก่อนทำท่านี้ได้สบาย แต่วันนี้แขนแทบหัก ลองจับ
ชั่งน้ำหนักตัวที่บ้านอาม่า ได้ ๑๕ โล ที่โรงบาลวันก่อนยัง ๑๔ กว่าเอง ไม่รู้ว่าเครื่องชั่ง
มันเชื่อถือได้ไม๊ แต่จากที่ลองอุ้มดูก็น่าจะเป็นไปได้
...เวลาเด็กจิ๋วกินหนมปังไส้กรอบ จะกินแต่ไส้กรอบ เหลือหนมปังทิ้งไป แต่วันนี้ด้วยว่า
กำลังบ้าคลั่งกินทุกอย่างที่ขวางหน้า หยิบโน่นขว้านี่มากินตลอดเวลา สุดท้ายหันไปหยิบ
ถุงหนมปังไส้กรอบที่เหลือแต่หนมปังจะเอาไปทิ้ง หยิบหนมปังขึ้นมาแล้วเอานิ้วโป้งของ
ตัวเองยัดเข้าไปตรงกลางหนมปัง เออ เหมือนไส้กรอบจริงๆด้วย ว่าแล้วก็กินหนมปังไป
ดูดนิ้วตัวเองไป แล้วพูดว่า "หนูเป็นมือไส้กรอบ"
...วันนี้ปะป๊าเอาหุ่นมือมาเล่นกับเด็กจิ๋ว พี่เอโม่ เคยเล่นตอนเด็กจิ๋วยังเล็กๆ ไม่ได้หยิบ
มาเล่นเป็นปีได้แล้ว เมื่อก่อนก็ชอบ พอเอามาเล่นคราวนี้ ปรากฎว่าเด็กจิ๋วชอบมาก ไม่
ยอมให้ปะป๊าหยุด
...ตอนกลางวันปะป๊ากับคุงแม่ออกไปกินข้าวข้างนอก เด็กจิ๋วให้อี๊ป้อมโทรมาบอกว่าให้
ซื้อหนมชั้นมาให้ด้วย แต่ที่เราไปไม่มีหนมชั้นขายอ่ะ เลยไม่ได้ซื้อมา ดีแล้วล่ะ หนมชั้น
ที่แหล่ะตัวอ้วนเลย พอคุงแม่กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วเห็นหน้าก็วิ่งเข้ามาหา "หนมชั้้นอยู่ไหน"
คงจะผิดหวังไม่น้อย แต่ไม่เป็นไรไม่มีหนมชั้นก็กินอย่างอื่นแล้วกัน ว่าแล้วก็กินองุ่นแดง
นอกเม็ดใหญ่ไปยี่สิบลูก โยเกิร์ตหนึ่งถ้วย ตามด้วยวัฟเฟิล เค้กส้ม เค้กช็อกโกแล็ต กับ
สาลี่ของพี่ๆต่ออีก ปะป๊ากลับเข้าบ้านมาทีหลัง เห็นเด็กจิ๋วอยู่ท่ามกลางวงกินหนมของพี่ๆ
กำลังมีความสุข กินโน่นกินนี่ พี่ๆก็เอาให้กินกันหนุกหนาน ปะป๊าเรียกก็ไม่สนใจ เป็นเด็ก
ที่ห่วงแต่กินจริงๆ




๒ ขวบ + ๗๖ วัน...พุธ ๑๔ มีนาคม ๒๕๕๕



...เมื่อคืนนี้เด็กจิ๋วอึ๊ออกมาแบบเยอะมาก ๓ ครั้งติดต่อกัน ช่วงตั้งแต่หนึ่งทุ่มถึงสามทุ่ม
สมควรแล้วล่ะ เพราะว่ากินเข้าไปเยอะมาก
...เด็กจิ๋วมาเปิดเสื้อคุงแม่ขึ้น แล้วเอาหมีหมีมาจิ้มจิ้มที่หลัง "ขอตรวจหน่อยคุงแม่" คือ
เล่นเลียนแบบคุณหมอ มันขำตรงที่หาอะไรใกล้เคียงกับที่ฟังคุณหมอหน่อยก็ไม่ได้ ใช้
หมีหมีจิ้มเลยอ่ะ เสร็จแล้วก็จะวัดไข้ต่อ ปกติที่โรงบาลจะใช้ที่วัดไข้แบบจิ้มหู เด็กจิ๋วเอา
บ้าง หันซ้ายหันขวาเอาอะไรดี ว่าแล้วก็หยิบขวดนมมาจิ้มหูคุงแม่ "ฟังเพลงหน่อย"
...วันนี้เอาสายวัดมาวัดรอบเอวเด็กจิ๋วได้ ๒๒ นิ้ว ไม่ใช่น้อยนะ




๒ ขวบ + ๗๗ วัน...พฤหัส ๑๕ มีนาคม ๒๕๕๕



...เดี๋ยวนี้ตอนกลางวันเด็กจิ๋วจะร้องขอขึ้นไปข้างบนทุกวันเลย จะไปหาหมีๆ ต้องให้อี๊ป้อม
พาขึ้นไป คือตอนแรกๆกะว่าจะพาขึ้นไปนอนกอดหมีหมีหลับ แต่เอาเข้าจริงๆขึ้นไปแล้วก็
ไม่ยอมหลับอยู่ดี เล่นโน่นเล่นนี่ไปเรื่อย บางวันก็เล่นในห้องโฮม บางวันก็ให้พาขึ้นไปเล่น
ดาดฟ้า
...วันนี้อากงอาม่าราชบุรีมาหา เด็กจิ๋วเจอหน้าอากงอาม่าก็ดีใจ กรี๊ดๆ กระโดดๆ ไปทั่วบ้าน
คึกมาก พยายามชวนทุกคนไปดูบ่อปลาด้วย "ทุกคน ทุกคน มาดูปลาเร็ว" ต้องพากันออก
ไปนั่งร้อนเหงื่อแตกดูปลาตามเด็กจิ๋วทุกคน ไม่งั้นเด็กจิ๋วไม่ยอม
...ตอนประมาณ ๔ โมงเย็น เด็กจิ๋วง่วงนอนมาก ตาแดงแล้ว อี๊ป้อมบอกว่าพาขึ้นไปเล่นบน
ดาดฟ้าเดี๋ยวก็หายง่วง กลัวหลับแล้วตอนกลางคืนไม่ยอมนอน เลยชวนอากงอาม่าขึ้นไป
เล่นกัน หายง่วงจริงด้วย วิ่งเล่นจนถึง ๖ โมง เสร็จแล้วบอกว่าจะแจ๋มมะ พอแจ๋มมะเสร็จไป
ล้มตัวนอนกินนมปั๊บก็บ๊ายบายอากงอาม่า "บ๊ายบาย อากง หนูจะนอนแล้ว" คือเล่นกับเค้า
เห็นหมดประโยชน์แล้วก็ไล่กลับบ้านเลยนะ
...ไม่น่าเลย เมื่อตอนเย็นที่ไม่ยอมให้นอน ไปหลับตอน ๖ โมงกว่า วันอื่นๆก็ทำแบบนี้บ่อย
นะก็ไม่เป็นไร แต่วันนี้เด็กจิ๋วตื่นตี ๓ ไม่ได้ตื่นมมงอแงร้องไห้ด้วยนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคืออุ้ม
กล่อมก็จะหาย แต่นี้ตื่นนอนขึ้นมาเลย เหมือนเช้าแล้ว ตื่นมาสดชื่นลั้นลา นั่งพูดนั่งคุยอยู่
คนเดียว "พริมดูไดโนเสาร์ มีระเบิดไฟ ลิตเติ้ลฟุตด้วย ..." คุงแม่ก็พยายามกล่อมให้หลับ
เด็กจิ๋วบอกว่าคุงแม่ต้องลงมานอนที่นอนเด็กจิ๋ว คุงแม่ก็ลงมาเบียดนอนด้วย สักพักเด็กจิ๋ว
บอก "คุงแม่ขึ้นไปดิ่" คุงแม่ก็ปีนขึ้นปีนลงกว่าเด็กจิ๋วจะหลับก็ตี ๕




๒ ขวบ + ๗๘ วัน...ศุกร์ ๑๖ มีนาคม ๒๕๕๕



...เดี๋ยวนี้พวกเราจะใช้มุขหลอกเด็กจิ๋วว่าเดี๋ยวกินยานะ มันเจ๋งมาก ใช้แล้วได้ผลทุกครั้ง เริ่ม
ด้วยปะป๊า ตามด้วยคุงแม่ ตอนนี้อี๊ป้อมก็ใช้ตามบ้าง อย่างเมื่อวานนี้คุงแม่แปะพลาสเตอร์ตรง
แขนเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วจะแกะออก ห้ามก็ไม่เชื่อ ปะป๊าเลยบอกว่า มา เดี๋ยวปะป๊าช่วยแกะให้ คุง
แม่! หยิบยามาหน่อย ไม่แปะปลาสเตอร์ก็กินยาแทนแล้วกัน เด็กจิ๋วเปลี่ยนใจทันที ไม่เอาไม่
แกะ แล้วเมื่อคืนอีกที่เด็กจิ๋วตื่นมาตีสาม คุงแม่หลอกให้นอนไม่สำเร็จเลยใช้มุขหลอกกินยา
อีก เด็กจิ๋วถ้าไม่ยอมหลับเดี๋ยวต้องกินยานะ เด็กจิ๋วก็เชื่ออีกรีบนอนทันที มันเกี่ยวกันไม๊เนี่ยะ
ยังไม่พอนะ พูดต่อว่า "หมีหมีนอนลง เดี๋ยวกินยานะ"...คือสงสารหมีหมีอ่ะ กลัวต้องกินยา
...เมื่อวานตอนที่เด็กจิ๋วเล่นกับอากง มีตอนหนึ่งคว้าโทรศัพท์ปะป๊ามา "โหล แจ๊ค แจ๊คเหรอ
แจ๊คอยู่อามารีเหรอ...น้องมุกไม่สบายไปหาหมอ..." เสร็จแล้วก็ส่งโทรศัพท์ให้อากง "อากง...
แจ๊คจะคุยด้วย"...เราเจอบ่อยแล้วมุขนี้ แต่อากงเพิ่งเจอ งงเลย แจ็คไปอามารีคืออะไร ที่จริง
อามารีคือ อัมรินทร์ ลูกค้าของแพรกซิส จำที่ปะป๊าคุยกับพี่แจ็คเอามาพูด
...คุงแม่ซื้อเฟรนไฟรมากิน เด็กจิ๋วเห็นแล้วบอกว่า "คุงแม่กินอันนี้ เดี๋ยวก็อ้วกนะ" จริงๆด้วย
คุงแม่กินเสร็จแล้วจะอ้วก เด็กจิ๋วรู้ได้ไง
...คุงแม่เริ่มแพ้ท้องหนักแล้ว เหมือนจะหนักกว่าตอนเด็กจิ๋วหรือเปล่า วันนี้ร้องหาจะกินของ
เปรี้ยวใหญ่เลย จะเอามะกอกน้ำ ประหลาดมาก ปะป๊าเองเกิดมายังไม่เคยกิน คุงแม่บอกว่า
เคยกินตอนเด็กๆประถม หลังจากนั้นไม่เคยกินอีกเลย มาแพ้ท้องตอนนี้แหล่ะที่เกิดอยากจะ
กินขึ้นมา ไปหาซื้อดูแล้วไม่เจอ เลยต้องซื้อมะม่วงแก้วมาแก้ขัดแทน





๒ ขวบ + ๗๙ วัน...เสาร์ ๑๗ มีนาคม ๒๕๕๕



...ช่วงนี้คุงแม่เหม็นหนักมาก ข้าวสวยตักใส่จานมาก็กินไม่ได้เพราะเหม็น ยิ่งถ้าหุงข้าวกัน
ต่อหน้าต่อตานี่อ้วกทันทีเลย ตอนกลางวันเลยไม่ได้ทำอาหาร ปะป๊าไปซื้อที่โลตัสมาให้
ของคุงแม่เป็นราดหน้า ของเด็กจิ๋วเป็นผัดซีอิ๊วไก่
...ตอนเย็นเจ๊นิวเจ๊แนนมา มานอนค้างที่นี่เพราะพรุ่งนี้จะออกไปเชงเม้งกันแต่เช้ามืด ตอน
ที่นั่งกินข้าวเย็นกัน เด็กจิ๋วเห็นพี่ๆกินไก่ทอดแบบใช้มือสองข้างหยิบปีกไก่ขึ้นมาแทะๆ ไม่
เห็นมีใครว่าเลย ทำไมพี่ๆทำได้ แล้วทำไมเด็กจิ๋วทำไม่ได้ เด็กจิ๋วคงจะนึกแบบนี้ ว่าแล้วก็
บอกพี่ๆว่า "ใช้มือได้ไง ใช้มือหยิบได้ไง เดี๋ยวต้องกินยานะ" พี่ๆไม่สนใจ นั่งกินต่อไป




๒ ขวบ + ๘๐ วัน...อาทิตย์ ๑๘ มีนาคม ๒๕๕๕



...ปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปเชงเม้งครั้งแรกในชีวิต ทิ้งคุงแม่อยู่บ้านคนเดียว ตอนแรกก็กะว่าจะ
ไม่ไปแล้ว ปีที่แล้วเด็กจิ๋วป่วยก็ไม่ได้ไปทีหนึ่งแล้ว คราวนี้คุงแม่มาท้องอีก เกือบจะอด
ไปอีกแล้ว แต่ปะป๊าอยากให้เด็กจิ๋วไปวิ่งเล่นกับพี่ๆ เลยตัดสินใจไป เราออกจากบ้านกัน
ตั้งแต่ตี ๕ อุ้มเด็กจิ๋วลงมาข้างล่าง ได้ยินเสียงโน่นนี่ก็ตื่นมา โชคดีที่ไม่งอแงเลย เห็นมี
พี่ๆอากงอาม่า คนเยอะ คงจะชอบ พาออกไปนี่ก็ไม่ถามเลยนะว่าคุงแม่อยู่ไหน ปกติเรา
จะไปไหนมาไหนกันสามคนตลอด วันนี้คุงแม่ไม่ได้ไปน่าจะสงสัยบ้างแต่ไม่มีเลย
...พอไปถึง งานแรกเลย ก็คือให้เด็กจิ๋วไปโปรยสีสีบนหลุมฝังศพ เด็กจิ๋วถือถุงปีนขึ้นไป
แล้วก็เทหมดถุงเป็นกองเลย ปะป๊าก็จับไม่ทัน ต้องให้พี่ๆมาซ่อมให้ คือเก็บไปโปรยทั่วๆ
แต่มันก็ยากแล้วไงเพราะเวลาหยิบก็จะมีดินติดมือมาด้วย เสร็จแล้วก็เล่นเดินขึ้นลงเนิน
ดินกัน เด็กจิ๋วก็เล่นกับเค้าด้วย เล่นซะรองเท้าเละเลย
...ตอนตั้งวงกินข้าวกันหน้าหลุมศพ เด็กจิ๋วยังคงงงกับทุกคนอยู่ ว่าทำไมใช้มือหยิบของ
กินกันใหญ่เลย สั่งห้ามคนนั่นคนนี้ "อย่าใช้มือดิ่ อย่าใช้มือ" แต่ไม่มีใครสนใจเด็กจิ๋ว
...เด็กจิ่วเก่งมากเลย ตื่นตั้งแต่ตี ๕ ไม่งอแง ลั้นลา เจอหน้าอาโกวก็เอานิ้วจิ้มแก้มเอียง
คอ ทำน่าตาน่ารักใส่อาโกว อันนี้คิดเองนะไม่ได้สอน อาโกวก็ชอบใจ ตอนนั่งรถกลับมา
ตอนเกือบๆเที่ยงถึงจะหมดแรงสลบไปเอง




๒ ขวบ + ๘๑ วัน...จันทร์ ๑๙ มีนาคม ๒๕๕๕


...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปบ้านอาม่า เจอถั่วพิตาชิโอ ตอนแรกก็ขอจะกิน แต่พอบอกว่ามัน
แข็งกินไม่ได้ เลยเปลี่ยนมาบังคับให้อากงกิน หยิบส่งให้อากงไม่หยุด "อากงกินดิ่
อากงกินนน" อากงก็เอามาแกะเปลือกกิน เด็กจิ๋วคอยส่งเม็ดใหม่ให้อากง แล้วคอย
เก็บเปลือกไปทิ้งถังขยะ พออากงไม่ไหวแล้ว ก็หันมาบังคับให้ปะป๊ากินบ้าง กินไป
กินมาชักสนุก ขอลองแกะเปลือกเองบ้าง เราก็บอกว่าแกะไม่ได้หรอกมันแข็งมาก
ขนาดปะป๊ายังแกะยากเลย ว่าแล้วเด็กจิ๋วก็เอานิ้วเล็กๆค่อยๆแหย่ช่องว่างของเปลือก
แล้วแกะออกมาได้สำเร็จ ไม่ได้ฟลุ๊คด้วย แกะได้หลายเม็ด คือเฉพาะเม็ดที่มันอ้าๆ
หน่อย อาม่าเห็นแล้วชอบใจใหญ่เลย
....ตอนเย็นเด็กจิ๋วไปบ้านอาม่าเจอเอ้นั่งกินข้าวอยู่ พุ่งตัวเข้าไปหาแล้วถามว่า
"เอ้ทำทำไมอ่ะ เอ้ทำทำไมอ่ะ" เอ้ถาม ทำอะไรเหรอ "เอ๋จุดไฟระเบิดทำไมม"
คือเมื่อวานที่ไปเชงเม้ง ตอนจบงานเอ้เป็นคนจุดประทัด เด็กจิ๋วเรียกประทัดว่า
ไฟระเบิด ส่วนคำว่าไฟระเบิดนี่มาจากเรื่อง The land before time...เด็กจิ๋วมา
เล่นถามแบบนี้เอ้ก็งงดิ่ เอ้ตอบว่าจุดให้เจ้ากลับขึ้นสวรรค์...เด็กจิ๋วตอบว่า "อ๋อ"
แล้วก็หันหลังเดินจากไป อันนี้ยิ่งฮาใหญ่ เอ้หัวเราะใหญ่เลย มีการอ๋ออีก ยังกับ
รู้เรื่อง เสร็จแล้วยังไม่พอ เด็กจิ๋วเดินวนเวียนกลับมาหาเอ้ไม่ยอมเลิก สนใจแต่
กับการกินของเอ้ คือเอ้กำลังใช้มือแกะกุ้งกินอยู่ เด็กจิ๋วก็ตามเคย มาจ้องแล้วก็
พูดว่า "เอ้อย่าใช้มือดิ่ เอ้อย่าใช้มือ" คือที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ก็เพราะอยากจะกิน
กับเค้านั่นแหล่ะ ปะป๊ารู้ทันเลย




๒ ขวบ + ๘๒ วัน...อังคาร ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๕



...เนื่องจากว่าเด็กจิ๋วไม่เคยอยู่นิ่งๆเลยแม้แต่นาทีเดียว ยกเว้นตอนหลับเท่านั้นเอง วัน
นี้คุงแม่เลยลองทดสอบดู บอกเด็กจิ๋วว่าให้นั่งอยู่นิ่งๆหนึ่งนาที แล้วจับเวลา เด็กจิ๋วเล่น
ด้วยแหะ นั่งนิ่งจริงแต่จิตใจกระวนกระวายมาก "ถึงแล้ว ถึงแล้ว" พยายามเร่งเวลาใหญ่
ในที่สุดก็ถึงหนึ่งนาทีจนได้ เย้ ดีใจกันใหญ่ทั้งแม่ทั้งลูก มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์นะ
...เด็กจิ๋วเดินไปที่โต๊ะอี๊กบ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา "โหล น้องพริมอยู่นี่ ปะป๊าก็อยู่ หมีจิ๋วก็
อยู่ อ๋อ พี่แจ๊คเหรอ ไปหาลูบค้าเหรอ ที่ไหน...." พูดเป็นเรื่องเป็นราว คุยเสร็จก็หันหน้า
มาทางเรา แล้วพูดว่า "อ้าว! ไม่มีใครพูดเลยอ่ะ"
...วันก่อนตอนกลางคืนอยู่ในห้องนอน เด็กจิ๋วสั่งให้คุงแม่ลงไปนอนกอดด้วย เราเลยตั้ง
กติกาว่าให้คุงแม่ลงไปด้วยก็ได้ แต่เด็กจิ๋วต้องหลับตานะห้ามลืม เด็กจิ๋วก็ทำ หลับตาไป
นิ่งๆปั๊บเดียวก็หลับ เมื่อคืนปะป๊าก็เอาอีก ตอนหัวค่ำกล่อมให้นอน ปกติใช้แผนแกล้งตาย
แต่คราวนี้เปลี่ยนแผนใหม่ บอกเด็กจิ๋วว่ามียุง ต้องครอบมุ้งไว้ ให้เด็กจิ๋วนอนนิ่งๆในมุ้งให้
หลับตาด้วย เราก็แกล้งตายนอกมุ้ง ปั๊บเดียวเด็กจิ๋วก็หลับ รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้จะหลับง่ายขึ้น
แล้วสองวันมานี่เริ่มนอนกลางวันได้แล้ว ไม่ได้นอนกลางวันมาหลายอาทิตย์แล้ว ตอนนี้
ใช้วิธีให้อี๊ป้อมพาขึ้นไปกล่อมข้างบน ให้กอดหมีหมีนอน ก็นอนได้สำเร็จมาสองสามวัน
แล้ว เริ่มเป็นเด็กปกติมากขึ้น




๒ ขวบ + ๘๓ วัน...พุธ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๕



...ตอนเช้าพากันไปหาคุงหมอตรวจดูน้อง คุงหมอบอกว่าต้องทำใจแล้วเพราะน้องตัวมัน
กลมๆไม่ยาวๆ ไม่ได้ตัวอ้วนนะ แบบนี้เรียกว่าแบ่งตัวผิดปกติ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปตรวจดู
อีกที แต่น่าจะยากแล้ว คุงแม่บอกว่าใครจะเก่งเท่าเด็กจิ๋ว มาโตในท้องคุงแม่ได้สำเร็จ
...ที่โรงพยาบาล เด็กจิ๋วไปชี้จะกินวัฟเฟิ้ลแฮมชีส คราวที่แล้วก็มายืนชี้หน้าตู้กระจกแบบ
นี้ทีหนึ่งแล้ว วันนี้ก็เอาอีก สงสัยอยากกินจริงๆ ปะป๊าเลยลองซื้อให้กิน เป็นวัฟเฟิ้ลราด
แยมสตรอเบอร์รี่ ไม่เห็นจะกินเลยเด็กจิ๋ว หลอกให้เสียตังซื้อ กินไปสี่ห้าคำก็เลิก
...ตอนเย็นๆอากง อาม่า อี๊ไก่มาหา เล่นกันอยู่ในห้องโฮม ปะป๊าอยู่ข้างล่าง พอปะป๊าขึ้น
ไป เปิดประตูห้องโฮม เด็กจิ๋วก็พุ่งตัวมาหาแล้วพูดๆพูดๆว่า "อี๊ไก่ทับหมีหมีแบนเลยยย"
ว่าแล้วก็ทำท่างอน นั่งกอดอบ ยักไหล่นิดหน่อย หันหลัง ปะป๊าเข้าไปง้อก็วิ่งหนีไปงอน
ต่อในห้องน้ำ ปะป๊าก็งงดิ่ เกิดอะไรขึ้น สืบดูได้ความว่าเด็กจิ๋ววิ่งเล่นไปมาแล้วไปวางหมี
หมีซุกอยู่ใต้ขาอี๊ไก่ พอมาเห็นก็โวยวายหาว่าอี๊ไก่ทับหมีหมีสุดรักของตัวเองแบน
...อากงอาม่าบอกว่าเด็กจิ๋วผอมลงไปหน่อย ปะป๊ากับคุงแม่ก็ว่าจริงเหรอ สงสัยครั้งที่แล้ว
มาเจอเด็กจิ๋วกำลังพี๊คสุดมั้ง อากงบอกว่าครั้งก่อนพุงยื่นมากแล้วก็แข็งเหมือนแตงโม แต่
วันนี้ไม่เป็นแล้ว หรืออาจจะจริงเพราะตอนนี้เริ่มให้ลดความอ้วนหน่อยแล้ว จากเดิมที่เคย
กินหนมชั้นครั้งละถาด ก็ลดลงมาครึ่งถาด เพราะการกินหมดถาดในครั้งเดียวนี่ผู้ใหญ่ยัง
อายเลยนะ



๒ ขวบ + ๘๔ วัน...พฤหัส ๒๒ มีนาคม ๒๕๕๕



...วันนี้มีของเล่นปะป๊ามาส่ง เป็นโมเดลง๋อคงกับคุลิลิน ปรากฎว่าเด็กจิ๋วชอบมากเอามา
เล่นใหญ่เลย ตัวเองไม่รู้จักซะหน่อยว่าตัวอะไร ตอนเย็นเอาไปอวดเฮียโร เจ๊น่า กับโฮไอ
ที่บ้านโน้นด้วย พี่ๆชอบกันใหญ่เพราะกำลังติดการ์ตูน Dragon ball แบบงอมแงมกันอยู่
...อาทิตย์นี้นอนกลางวันได้ทุกวันเลย หลังจากที่เปลี่ยนแผนให้พาขึ้นไปนอนข้างบนกับ
หมีหมี กลายเป็นว่าตอนนี้มีปัญหาคือนอนกลางวันแล้วไม่ยอมตื่น อี๊ป้อมต้องปลุก อย่าง
วันนี้ก็นอนไปสามชั่วโมง คือนอนกลางวันเยอะ ผลเสียก็คือตอนกลางคืนอะดิ่ อย่างคืนนี้
กว่าจะนอนได้น่าจะเกินห้าทุ่ม คือปะป๊าแกล้งตายจนหลับแล้วตื่น หลับแล้วตื่นหลายรอบ
เด็กจิ๋วก็ยังไม่หลับ เลยไม่รู้ว่าเด็กจิ๋วหลับไปตอนไหนกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เปิดแม็คีนให้ดูจน
จบเรื่องแล้วยังไม่หลับเลย ที่ปะป๊าหลับแล้วตื่นๆเป็นระยะๆก็คือหลับๆอยู่แล้วเหมือนแตง
โมหล่นใส่พุง จุก เป็นระยะๆ คือเด็กจิ๋วนั่นเอง นอนกลิ้งไปมาแล้วกระโจนตัวใส่ปะป๊าเล่น
...วันก่อนที่อากงอาม่ามา ก่อนกลับกัน เด็กจิ๋วกำลังงอนพอดี ที่จริงงอนอี๊ไก่เรื่องทับหมีๆ
แบบแค่นั้นแหล่ะ แต่อากงอาม่าไม่สบายใจ กลัวหลานไม่รัก เลยโทรมาขอโทษเด็กจิ๋วอ่ะ
เด็กจิ๋วก็บอกว่าขอโทษอากงอาม่าเหมือนกัน เมื่อปรับความเข้าใจกันได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้้
จะเข้ามาหาหลานอีก มาบ่อยเกิ้น



๒ ขวบ + ๘๕ วัน...ศุกร์ ๒๓ มีนาคม ๒๕๕๕



...วันนี้เด็กจิ๋วยังคงชอบของเล่นปะป๊าเมื่อวานอยู่ เด็กจิ๋วเรียกว่า ง๋อคน กับ คุลานิน เอาลง
มาเล่นที่ออฟฟิตเดินกอดไปมา
...ตอนเช้าลงมาก็อึ๊ไปรอบหนึ่งแล้ว อีกชั่วโมงหนึ่งก็วิ่งมากอดปะป๊าว่าจะไปล้างก้น ห๊ะ หนู
มีอี๊อีกเหรอ เปิดดูก็ไม่มี แต่เด็กจิ๋วไม่ยอมจะล้างก้นให้ได้ คุงแม่ก็เลยบอกว่า โอเคพาลงไป
ล้างข้างล่าง เด็กจิ๋วรีบบอกว่า "ไปล้างข้างบน"...อ๋อ ที่แท้ก็เป็นแผนนั่นเอง หลอกให้พาไป
ล้างก้นข้างบน แล้วจะหลอกเอาหมีหมีลงมาอ่ะดิ่ รู้ทันเลย
...อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็นึกดราม่าขึ้นมา ถามอี๊ป้อมว่า "แม่อี๊ป้อมอยู่ไหน" อี๊ป้อมตอบว่าแม่อี๊ป้อมไม่
อยู่แล้ว ตายไปแล้ว ไม่รู้ว่านึกอะไรมาถามแบบนี้นะ เด็กจิ๋วถามต่อไม่เลิก "แม่อี๊ป้อมไปไหน"
อี๊ป้อมตอบไปเรื่ีอยๆ แม่อี๊ป้อมไปอยู่บนสวรรค์ "สวรรค์ที่ไหน" ไม่รู้ลงเอยยังไง แต่สุดท้าย
เด็กจิ๋วก็เข้าใจว่าอี๊ป้อมไม่มีแม่อยู่แล้ว เพราะเด็กจิ๋วเอามือมาลูบผมอี๊ป้อม แล้วพูดว่า "โอ๋ ๆ
มาเป็นลูกพริมก็ได้"
...ตอนเย็นพาไปบ้านโน่นเจออาม่ากำลังคะยั้นคะยอให้พี่โฮไอกินข้าวอยู่ พี่โฮไอก็เล่นตัว
ไม่ยอมกิน บิดไปบิดมา พอเด็กจิ๋วเห็นชามข้าวพี่เท่านั้นแหล่ะ พุ่งตัวเข้าไปทันที "นี่อะไรอ่ะ"
อยากจะไปกินของเค้าอ่ะ ปะป๊ารู้เลย ต้องรีบคว้าตัวเอาไว้ เพราะถ้าไปหยิบถูก พี่โฮไอต้อง
โวยแน่ๆ เด็กจิ๋วก็ไม่ยอม บิดๆดิ้นๆจะพุ่งไปหาชามข้าวให้ได้ ปะป๊าก็ฉุดรั้งเอาไว้...เด็กจิ๋วนะ
ตัวเองก็เพิ่งกินไอติมถ้วยใหญ่มา อี๊ป้อมตักให้ลูกใหญ่กว่าที่ร้านตักอีก คือผู้ใหญ่กินพอดีนะ
แต่สำหรับเด็กจิ๋วมันจะใหญ่ไปไม๊ แต่เด็กจิ๋วก็กินหมดเกลี้ยง ระหว่างที่ตักกินอยู่ ปากกินไอ
ติมไปพร้อมกับพูดไปด้วยว่า "หนูจะเอาอีก ต้องขึ้นไปตักข้างบน" นี่ยังไม่หมดเลยนะ ร้องจะ
เอาถ้วยใหม่อีก สุดท้ายด้วยการยกถ้วยดื่ม คุงแม่บอกว่าพอเถอะ เด็กจิ๋วตอบ "ยังงง ต้องดูด
ก่อน" กินไอติมเสร็จลงไปเจออี๊นุ้ย ได้ตะโก้สาคู กับกูลิโกะฟรายด์เข้าไปหลายแท่ง แล้วยัง
มีหน้าไปแย่งข้าวพี่โฮไอกินอีก




๒ ขวบ + ๘๖ วัน...เสาร์ ๒๔ มีนาคม ๒๕๕๕



...ตอนกลางวันอี๊ไก่มาหา หิ้วถุงขนมมาด้วย เด็กจิ๋วเห็นก็พุ่งตัวไปหาอี๊ไก่ "อี๊ไก่ซื้อหนม
มาฝากพริมเหรอ" ว่าแล้วก็รื้อหนมออกมากินกัน เด็กจิ๋วกินมาการองเข้าไปแบบบ้าคลั่ง
มาก ยัดเอายัดเอา พอบ่ายๆปะป๊ากลับเข้ามาพร้อมกับถุงโลตัส ไปซื้อของเข้าบ้านมา
เด็กจิ๋วเห็นถุงโลตัสก็เอาอีก พุ่งตัวไปคุ้ยของในถุงแล้วพูดว่า "ดูซิ มีอะไรกินบ้าง" เรื่อง
กินนี่เป็นเอาหนักมากเลยอ่ะ กินทุกอย่างแบบบ้าคลั่งจริงๆ



๒ ขวบ + ๘๗ วัน...อาทิตย์ ๒๕ มีนาคม ๒๕๕๕



...ตอนเช้าปะป๊ารีบออกไปซื้อของโลตัสสำหรับมาทำอาหารเลี้ยงเพื่อนๆที่จะมากันวันนี้
เอาเด็กจิ๋วไปด้วย ไม่ได้พาไปเดินห้างตั้งนาน เข็ดจากที่เมื่อก่อนไปแล้วชอบไปรื้อของ
บนชั้น วิ่งหนี งอแง แต่วันนี้เป็นเด็กดีมาก ช่วยปะป๊าเข็นรถอย่างเดียว เดินไปไหนก็ไป
ตาม ไม่งอแง ไม่วิ่ง ไม่รื้อของ ซื้อของเสร็จเลยพาไปซื้อไอติมสเวนเซ่นให้กิน ถามเด็ก
จิ๋วว่าจะกินรสอะไร เด็กจิ๋วตอบว่าเอาสตอเบอร์รี่ รู้สึกว่าเด็กจิ๋วโตขึ้นเยอะเลย รู้เรื่องไป
หมด ซื้อเสร็จก็พามานั่งกินเรียบร้อยที่เก้าอี้หน้าวราภรณ์ กินเองคำ ป้อมปะป๊าคำจนหมด
...กลับมาบ้าน เจออากงทำปุ๋ยอยู่ เด็กจิ๋วถือไอแพดไปเล่นให้อากงดู เล่นกดติ๊งต่อง กับ
ซูเทรน อากงทึ่งใหญ่เลยบอกว่าเก่งมาก
...เพื่อนๆของปะป๊ากับคุงแม่คนแรกมาแล้ว คือน้าตุ้ม เด็กจิ๋วไม่กลัวเลย ปะป๊าบอกให้เข้า
ไปหอมแก้มก็พุ่งตัวเข้าไปหอมทันที แล้วคุยเล่นสนุกสนาน ส่วนน้าเอ๋ที่ครั้งไปเที่ยวด้วย
กันมาสนิทเล่นกันขำก๊ากๆ พอมาวันนี้ทำเป็นไม่รู้จักกันซะ ส่วนน้าตี๋กับน้าปิ๊กไม่ค่อยเล่น
กับเด็กจิ๋ว มีผู้หญิงพาพี่โนพี่โน่มาเล่นด้วย เด็กจิ๋วพาไปดูบ่อปลาแล้วก็เล่าว่าตัวเองเคย
โดยเต่าในบ่อปลากัด เล่าจริงจังเลย ยังบอกอีกว่าคุงแม่มาช่วยทายา จริงๆแล้วไม่เคยซะ
หน่อย ทำไมแต่งเรื่องมั่วซั่วแบบนี้เนี่ยะ
...เด็กจิ๋วแย่งของเล่นพี่โน ทำเอาพี่โนโกรธ งอนไม่พูดด้วย เด็กจิ๋วตามง้ออยู่นานมากอ่ะ
ทั้งเข้าไปกอด นวดขา ยื่นหน้าไปแย่ ง้อจนเบื่อจนตัวเองกลับเป็นฝ่ายงอนพี่โนบ้าง ตอน
นี้เลยต่างฝ่ายต่างงอน เป็นอยู่นาน แต่พอลงมาดูปลากันก็หายงอนกันเฉยๆ ไม่มีเหตุผล



๒ ขวบ + ๘๘ วัน...จันทร์ ๒๖ มีนาคม ๒๕๕๕

 
...ตอนสายๆปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปฝากอากง ให้นั่งดูการ์ตูนกับพี่โฮไอไป พี่โฮไอมีเครื่อง
เล่นดีวีดีส่วนตัวสำหรับดูการ์ตูนโดยเฉพาะ ตอนจะกินข้าวกลางวัน ให้อี๊ป้อมไปพาตัว
กลับมา ปรากฎว่าเด็กจิ๋วอาละวาดหนัก ไม่ยอมกลับ จะหาโฮไอให้ได้
...ตอนเย็นอาบน้ำเด็กจิ๋วเสร็จ ปะป๊าก็อุ้มเด็กจิ๋วขึ้นมาจะเอาไปส่งให้คุงแม่จัดการต่อ
เด็กจิ๋วกอดปะป๊าไว้แน่น มือตบไหล่ปะป๊าเบาๆ แล้วพูดว่า "เรารักกันเราเป็นพ่อลูบกัน"
แล้ววันก่อน เด็กจิ๋วบอกคุงแม่ว่า "ปะป๊ากับคุงแม่เป็นเพื่อนรักกัน กอดกันด้วย"




๒ ขวบ + ๘๙ วัน...อังคาร ๒๗ มีนาคม ๒๕๕๕



...พาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้น ไปถึงเด็กจิ๋วก็แกล้งพี่โฮไอใหญ่เลย พี่เค้านั่งดูการ์ตูนอยู่ก็ไป
ผลักๆ แล้วก็ปีนไปยื่นหน้าแทรก สักพักเอากล่องดีวีดียกขึ้นมาบังจอไม่ให้โฮไอดูเลย
ทำไมแสบแบบนี้ อย่างนี้ไปโรงเรียนมีหวังไปแกล้งเพื่อนๆแน่ๆ แล้วบอกให้หวัดดีอากง
อาม่าก็ไม่ยอมทำ คือถ้าไม่ได้ไปขอหนมเค้าก็ไม่ไหว้อ่ะ แต่ถ้าเห็นหนมเท่านั้นแหล่ะจะ
พุ่งตัวไปยกมือไหว้โดยไม่ต้องบอก
...ตอนบ่ายๆเด็กจิ๋วชวนโฮไอมาเล่นที่ห้องทำงานปะป๊า เล่นผัดกับข้าวกันหนุกหนาน
มาก แต่พอเริ่มง่วงก็บอกว่าจะหาหมีหมีแล้ว จะให้อี๊ป้อมพาขึ้นไปนอนข้างบน ให้โฮไอ
กลับบ้านไปนอนกับอากง ว่าแล้วก็เอามือดุนหลังโฮไอให้เดินไปเร็วๆ พร้อมกับพูดว่า
"ตื่นแล้วค่อยมาหาพริมนะ"...คือเล่นเสร็จพอเค้าหมดประโยชน์ก็ไล่เค้ากลับทันทีเลย
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้น วันนี้แปลกๆไป เจ๊น่ากับเฮียโรไม่เปิดการ์ตูนดู ได้แต่
นั่งเล่นโน่นเล่นนี่ไป พอเจอเด็กจิ๋วเลยมาชวนกันเล่นคีย์บอร์ด เสร็จแล้วก็ยกขบวนกัน
มาต่อที่สนามเด็กเล่น โฮไอก็มาด้วย เด็กสี่คนเล่นกันฮาร์ดคอร์มาก เด็กจิ๋วปีนขึ้นบ้าน
ลมแล้วกระโดดทิ้งตัวลงมา ต้องคอยจับ ไม่งั้นหัวฟาดพื้นแน่ ในที่สุดก็รู้ความจริงเรื่อง
เจ๊น่ากับเฮียโรที่วันนี้ไม่ดูการ์ตูนแล้ว เพราะตอนสองทุ่มอาโกวโทรมาตามโวยวายใหญ่
ว่าพรุ่งนี้เจ๊น่ากับเฮียโรจะต้องสอบใหญ่แล้ว ทำไมไม่อ่านหนังสือ คือเอ้คงจะห้ามไม่ให็
ดูการ์ตูน แต่เหมือนที่อาโกวเคยบอกไว้เลยว่า ลูกบ้านนี้ห้ามไม่ให้ดูการ์ตูนแล้วเค้าอ่าน
หนังสือไม๊ล่ะ...ก็ไม่อ่านอยู่ดี



๒ ขวบ + ๙๐ วัน...พุธ ๒๘ มีนาคม ๒๕๕๕



...ตอนเช้าคุงแม่ไปหาหมอเพื่อสรุปเรื่องน้อง ตกลงว่าไม่อยู่แล้วชัวร์ๆ ตอนกลับมาบ้าน
เด็กจิ๋วพุ่งตัวเข้ามาดูหน้าคุงแม่แล้วบอกว่า "ทำไมคุงแม่ตาแดง" ช่างสังเกตจริงๆเลยนะ
คุงแม่เพิ่งร้องไห้มาดิ่ ต่อไปนี้คุงแม่หายป่วยแล้วนะ สามารถอุ้มเด็กจิ๋วได้แล้วนะ ที่ผ่าน
มาเด็กจิ๋วรับรู้ว่าคุงแม่ป่วยตลอดเวลา วันก่อนบอกให้คุงแม่อ่านการ์ตูนหนูน้อยหมวกให้
เด็กจิ๋วฟังหน่อย เด็กจิ๋วรีบบอกว่า "คุงแม่อ่านไม่ได้ คุงแม่ป่วยอยู่"
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้น บรรยกาศเหมือนเมื่อวาน คือเป็นช่วงเวลาแห่งการสอบ
เด็กๆจะมีเวลาว่างมาก ช่วงไม่สอบจะไม่ค่อยว่างเพราะต้องดูการ์ตูนตลอดเวลา วันนี้พอ
พี่ๆเจอหน้าเด็กจิ๋ว ก็เล่นวิ่งหนีเด็กจิ๋วกัน แต่วิ่งจากชั้นล่างขึ้นมาดาดฟ้ารวดเดียวเลย เด็ก
จิ๋วก็เล่นด้วย วิ่งไล่ตามพี่ๆขึ้นบันได พี่ๆเค้าขึ้นบันไดกันคล่องแล้ว แต่เด็กจิ๋วยังต้องคลาน
ลงเขาอยู่เลย แล้วคลานด้วยความเร็วสูงเพื่อจะตามพี่ๆ ปะป๊ารู้สึกว่าแข้งขาเด็กจิ๋วจะเละ
ไปแล้ว ชนบันไดปึ้งปั้ง เรียกว่าความพยายามเป็นเลิศ เพราะทำความเร็วได้ดีมากไล่ตาม
พี่ๆได้เกือบทัน จากชั้นล่างขึ้นดาดฟ้าก็หกชั้น เด็กจิ๋วเก่งมาก



๒ ขวบ + ๙๑ วัน...พฤหัส ๒๙ มีนาคม ๒๕๕๕



...วันนี้วันเกิดครบรอบ ๑ ขวบ ๓ เดือนนะเด็กจิ๋ว ช่วงนี้เด็กจิ๋วไม่ได้ไปเที่ยวนาน เนื่องจาก
ที่ผ่านมาคุงแม่ท้องลมไปหลายเดือน เหมือนว่าเด็กจิ๋วอยากจะไปเที่ยวมาก เวลาดูทีวีเห็น
เค้าไปเที่ยวกันก็ชี้มือไปที่ทีวีแล้วบอกคุงแม่ว่า "หนูอยากไปเที่ยวแบบนี้บ้าง" เวลาดูบาร์นี
เล่นน้ำทะเลก็บอกว่าอยากไปเที่ยวทะเล วันนี้เราจะไปคอนโดกัน บอกเด็กจิ๋วว่าจะได้เที่ยว
แล้ว ไปคอนโด เด็กจิ๋วไม่รู้เรื่องหลอก ได้เที่ยวก็ดีใจ เราก็ต้องเตรียมตัวเก็บข้าวของ เด็ก
จิ๋วใจร้อนมาก ร้องโวยวายจะไปเที่ยวจะไปเที่ยว ปะป๊าต้องวางเด็กจิ๋วเพื่อขนของขึ้นรถ ก็
ไม่ยอม เกาะปะป๊าแน่น กลัวโดนทิ้งไป
...วันนี้พี่โฮไอมาเล่นกับเด็กจิ๋วที่ห้องทำงานปะป๊า มาขอดูการ์ตูนในไอแพดด้วย เด็กจิ๋วก็
กวนมาก ไม่ยอมให้เค้าดู เริ่มต้นก็ยื่นหัวไปบัง ค่อยๆยื่นไปเรื่อยๆ หนักเข้าก็คว้าไอแพด
ขึ้นมาจ่อที่หน้าตัวเอง แบบชนหน้าตัวเองเลย กะว่าดูคนเดียวไม่ยอมแบ่ง ว่าแต่แล้วมันจะ
เห็นไม๊ล่ะเด็กจิ๋ว
...ตอนเช้าเราไปส่งพี่สาทำความสะอาดคอนโดแล้วก็กลับ เด็กจิ๋วคงงงมาก มาคอนโดตั้ง
หลายทีแล้วไม่เห็นได้ว่ายน้ำที่สระซะที เดี๋ยวก็บอกว่าลืมชุด ลืมชุด สงสัยจะจับได้แล้วมั้ง
ว่าโดนหลอก พอตอนบ่ายๆ อากงอาม่าราชบุรีมาที่คอนโดเพื่อติดม่านม้วนกับมูลี่ เราก็พา
เด็กจิ๋วไปเจออากงอาม่าที่โคนโดอีกรอบ คราวนี้เด็กจิ๋วก็ร้องจะว่ายน้ำอีก สุดท้ายก็ไม่ได้
ว่ายอยุ่ดี น่าสงสาร



๒ ขวบ + ๙๒ วัน...ศุกร์ ๓๐ มีนาคม ๒๕๕๕


 
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วพาอี๊ตุ๋มอี๊นกไปดูคอนโด เด็กจิ๋วไปคอนโดบ่อยมากเลย ไปทีไรก็ยังไม่
ได้ว่ายน้ำซะที วันนี้นั่งรถอี๊ตุ๋มไป ลั้นลามาก ไม่ต้องโดนจับมัดกับ car seat เด็กจิ๋วชอบ
เตะหน้ากากแอร์เล่น เวลาเตะมันก็จะพลิกขึ้นพลิกลง คงจะสนุก ถ้ามันเสียขึ้นมาก็ต้อง
จ่ายตังหกล้านบาทนะ เด็กจิ๋วมีตังไม๊ เด็กจิ๋วเอามือหยิบอากาศในกางเกงแล้วส่งให้อี๊นก
"หกล้านบาท"
...วันนี้ที่คอนโดเค้ามีการตัดไฟทั้งตึก ซวยจริงๆ ปะป๊าต้องแบกเด็กจิ๋วเดินขึ้นบันไดไป
ชั้นเก้า พอขึ้นไปถึง เด็กจิ๋วบอกว่า "โอ้ยเหนื่อยจังเลย"...มันเหนื่อยตรงไหนอ่ะ
...เวลาได้ยินเสียงเพลงลอยมา เด็กจิ๋วชอบถามว่า "ใครร้องเพลง"...ปะป๊าก็ไม่รู้จักเลย
...ตอนเย็นปะป๊าไปโลตัส ซื้อปีนฉีดน้ำมาฝากเด็กจิ๋ว ปืนฉีดน้ำเป็นของเล่นที่ซื้อแล้วใช้
ได้ครั้งเดียว คือเล่นเสร็จมันก็หาย หรือไม่ก็เจ๊ง บางทีก็ทิ้งไว้บ้านลัดดารมย์ จำได้ว่าซื้อ
ทุกปี ตั้งแต่ก่อนเด็กจิ๋วเกิดก็ซื้อให้เจ๊น่าไจโรเล่น เดี๋ยวสงกรานต์ปีนี้จะไปเล่นกันที่บ้าน
ลัดดารมย์อีก
...พอแกะปืนฉีดน้ำออกมาได้ ปะป๊าก็เอามายิงใส่เด็กจิ๋ว ปุ้งปุ้ง ปกติไม่ว่าเราหยิบอะไร
มายิง เด็กจิ๋วก็จะต้องเล่นด้วยทุกที ทำโอ้ยโอ้ย บิดตัวไปมา เมื่อก่อนเราก็เอา หุ่นยนต์
รถ หรือโทรศัพท์มาเล่นยิงกัน แต่พอวันนี้เป็นปีนฉีดน้ำ เด็กจิ๋วดันไม่เล่นด้วย แต่บอกว่า
"ต้องใส่น้ำก่อน มันเป็นปืนฉีดน้ำ"



๒ ขวบ + ๙๓ วัน...เสาร์ ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๕


...ตอนเช้าปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปติดไฟ day light ที่ร้านแถวราชพฤกษ์ พี่เจ้าของร้านคน
หนึ่งเป็นผู้หญิง มาเล่นกับเด็กจิ๋วใหญ่เลย เด็กจิ๋ววันนี้ก็แอ๊บซะน่ารักเหลือเกิน เล่นกับ
เค้าเรียบร้อย เค้าหยิบรูปรถให้ดู ก็เอามาถือดูไปดูมา ทำไมเวลาอยู่บ้าน ถ้าส่งรูปให้
ดูนี่มีหวังเอาไปฉีกเล่นแล้ว ปะป๊าถึงเรียกว่าแอ๊บน่ารักไง ออกนอกสถานที่แล้วเป็นยัง
งี้ทุกที วันก่อนที่เพื่อนๆปะป๊ากับคุงแม่มาที่บ้านก็ยังชมกันใหญ่ว่าน่ารัก นอกจากดูรูป
กับพี่เค้าแล้ว พี่เค้าก็เอาไอแพ็ด ไอโฟน บีบีให้เด็กจิ๋วเล่น ถามว่านี่อะไร นี่อะไร เด็ก
จิ๋วตอบได้หมด พี่เค้าก็ชอบใจใหญ่เลย บอกว่าทำไมฉลาดอย่างนี้ แล้วพี่เค้าอุ้มเดิน
ไปเดินมาก็ยอมเค้าหมด ตอนปะป๊าอุ้มกลับบ้านยังเรียกพี่เค้าให้มาด้วย ติดใจพี่
...เด็กจิ๋วดูดน้ำจากแก้วใบสวยแบบที่มีหลอดติดอยู่ด้วย กินเสร็จเด็กจิ๋วก็เอาจุกปิดหัว
หลอด แล้วบอกว่า "ต้องปิดไว้ เดี๋ยวมันไม่กรอบ"...น้ำมีกรอบไม่กรอบด้วยเหรอ
...ตอนเย็นคุย face time กับอาม่า อาม่าถามว่าวันนี้ไปเที่ยวไหนมา เด็กจิ๋วรีบเล่าแบบ
เมามันส์มาก "หนูไปบ่อปลา แล้วกระโดดลงไป เจอปลากระเบนตัวใหญ่ หัวโป๊กเลยย"
อาม่างง....ที่จริงแล้วเมื่อกี้เพิ่งดูเดี๋ยว ๙.๕ เด็กจิ๋วเรียกพี่โน๊ตว่า อุดม คืออุดมเล่าเรื่อง
ไปดำน้ำแล้วเจอปลากระเบน เด็กจิ๋วฟังแล้วเอามาเล่าเป็นเรื่องของตัวเองซะนี่