วันอังคารที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2556

3 ขวบ

๓ ขวบ + ๓ วัน...อังคาร ๑ มกราคม ๒๕๕๖
...ตอนเช้าไป Central World กัน ตั้งใจไปหาแว่นตาให้ปะป๊าโดยเฉพาะเลย เพราะวันที่
ไปลัดดารมย์กัน ปะป๊าทำแว่นตก เลนส์แตก วันนี้เราหลอกอี๊ป้อมไปด้วย เพราะไปถึงก็
หลอกให้อี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วไปเล่นสไลเดอร์ แล้วปะป๊ากับคุณแม่ก็ไปเดินซื้อแว่นกัน แต่ซื้อ
กันยังไม่ทันเสร็จ อี๊ป้อมก็โทรมาตามแล้ว บอกว่าเด็กจิ๋วจะหาปะป๊ากับคุณแม่ กรี๊ดลั่น
ห้าง เลยต้องรีบกลับมารับแล้วพาไปกินข้าว ที่กรี๊ดก็เพราะว่าหิวข้าวนั่นแหล่ะ
...ตอนบ่ายนัดกันไปดูคอนโดพี่โฮไอ ไปวัดผ้าม่านให้อาแปะ ช่วงนี้เด็กจิ๋วสนิทกับพี่โฮไอ
เป็นพิเศษ ตั้งแต่ไปเที่ยวเขาดินกันมา เมื่อวานก็ไปราชบุรีด้วยกัน วันนี้ไปเที่ยวที่คอนโด
กันอีก ส่วนใหญ่ก็เล่นกันได้ดี แต่เผลอๆเด็กจิ๋วจะชอบโน้มคอพี่โฮไอลงพื้น หรือบางทีก็
กระโดดขี่เลย ก็ไม่ได้แกล้งเค้าหรอกแต่เล่นแรงไปหน่อย วัดผ้าม่านกันเสร็จก็พากันไปดู
สระว่ายน้ำ กวักน้ำเล่นกันนิดหน่อย พอเห็นเด็กจิ๋วเริ่มถอดรองเท้า ถุงเท้า เตรียมตัวจะ
จุ่มเท้าลงสระ ก็เลยต้องรีบพากลับก่อนจะเละไปมากกว่านี้
...ตอนเย็นพากันไปเซนลาดอีก เพราะเมื่อเช้าปะป๊ายังไม่ได้แว่นตาเลย ก็งงกันอยู่ว่าไป
หาแว่นที่ Central World กันทำไม ร้านที่เซนลาดมีเยอะกว่า เดินง่ายกว่า ใกล้บ้านมาก
กว่า มาที่นี่เจอร้านแรกก็ได้แว่นถูกใจเรียบร้อย หลังจากตามหามานานหลายเดือน ตอน
ที่ดูแว่นกันอยู่ เด็กจิ๋วเริ่มโวยวายว่าอยากกินนม เลยพาไปซื้อนมฮอกไกโดให้กิน ขวดละ
45 บาท เด็กจิ๋วบอกว่าเหมือนนมเมจิเลย รู้งี้ซื้อเมจิขวดละ 10 บาทให้กินดีกว่า


๓ ขวบ + ๔ วัน...พุธ ๒ มกราคม ๒๕๕๖

...เมื่อคืนนี้เด็กจิ๋วเริ่มมีน้ำมูก ตอนดึกนอนไปแล้ว ตื่นขึ้นมาหลายรอบ หายใจไม่ออก เดา
ว่าเป็นเพราะวันที่ไปเล่นน้ำที่ลัดดารมย์ อากาศหนาวมาก เล่นน้ำนาน ตัวสั่น เช้านี้ปะป๊า
ปั่นช็อกโกแล็ตสูตรใหม่ผสมยามาให้ เด็กจิ๋วซัดเรียบ บอกว่ารสใหม่อร่อยดี
...ตอนบ่ายๆอากง อาม่า อี๊ไก่มาหา เลยพากันไปดูคอนโด เด็กจิ๋วรักอี๊ไก่มาก จุ๊บแก้มซ้าย
ขวา แล้วก็หน้าผากอีกที จุ๊บมากกว่าจุ๊บปะป๊าอีก เด็กจิ๋วไปเล่นที่คอนโด กระโดดขึ้นตู้ ลง
เตียง ฉีกถุงหมอนขาด เหวี่ยงเสื้อทำกระถางต้นไม้ตก โชคดีไม่แตก มาปั๊บเดียวจะทำห้อง
เจ๊งซะแล้วนะเด็กจิ๋ว


๓ ขวบ + ๕ วัน...พฤหัส ๓ มกราคม ๒๕๕๖

...เด็กจิ๋วตื่นแต่เช้ามาก 7 โมงกว่า มาปลุกปะป๊ากับคุณแม่ บอกว่าไปห้องครัวกัน ไปหา
อะไรกิน เพราะเมื่อคืนหลับไปเร็ว ยังไม่ทันได้กินข้าวเย็นเลย
...อาการเด็กจิ๋วยังเหมือนเดิม ไม่ดีขึ้นไม่แย่ลง ตอนนี้ให้กินช็อกโกแล็ตปั่นใส่ยาแก้แพ้วัน
ละมื้อ ไม่อยากไปหาหมอ เพราะเวลาไปหาหมอต้องเอายากลับมาเยอะมาก กินวันละ 3
มื้อ มื้อละหลายตัว แล้วหาหมอหรือไม่หาก็ใช้เวลา 1 อาทิตย์ถึงจะหายเหมือนกัน
...ตอนเย็นพี่โฮไอมาเล่นด้วย บอกว่าอย่าเพิ่งมาเลย เพราะจะติดหวัดเด็กจิ๋วนะ แต่อาแปะ
บอกว่าไม่เป็นไร เลยนั่งเล่น ipad กันอยู่นาน เด็กจิ๋วใจดีแบ่ง ipad ให้พี่เล่น ไม่หวงเลย
ถามเด็กจิ๋วว่าหนูชอบไปเที่ยวกับพี่โนหรือกับพี่โฮไอมากกว่ากัน เด็กจิ๋วตอบว่า “พี่โฮไอ”


๓ ขวบ + ๖ วัน...ศุกร์ ๔ มกราคม ๒๕๕๖

...เมื่อวานซื้อคทาวิเศษคิตตี้มาให้เด็กจิ๋ว เอามาเสกคุณแม่ให้เป็นตัวโกง ส่วนปะป๊า เสกให้
เป็นเจ้าชาย ช่างรักปะป๊าเหลือเกิน แล้วอี๊ตุ๋มก็ซื้อกล้องถ่ายรูปคิตตี้ให้อันหนึ่ง เด็กจิ๋วเอามา
หาพี่ๆทุกคนแล้วบอกว่า “พี่ๆทุกคน เตรียมตัวถ่ายรูป เร็ว”...แล้วก็เดินไปถ่ายพี่ๆตามโต๊ะแต่
ละคน
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปเอาเค้กที่เซนลาด เป็นเค้กสำหรับไปงานเลี้ยงปีใหม่ที่บ้านอี๊ตุ๋ม
ตอนเย็น เด็กจิ๋วได้แจกลูกโป่งเสียบก้านมาอันหนึ่งจากร้าน Sumsung ดันไม่เอามาถือเล่น
เหมือนเด็กทั่วไป แต่ดึงก้านออกมา ทำเป็นไม้เท้าเดินทั่วห้าง ไม่สนใจลูกโป่งเลย ถามว่าหนู
เลียนแบบใครเหรอที่ใช้ไม้เท้า เด็กจิ๋วตอบว่า “เหมือนอาม่า”


๓ ขวบ + ๗ วัน...เสาร์ ๕ มกราคม ๒๕๕๖

...วันนี้อยู่บ้านทั้งวัน  เริ่มกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อน ช่วงที่มีมิกกี้เม้าส์บุกก็พยายามหนี
ออกจากบ้านทุกวัน วันนี้ทำอาหารกินกันในห้องครัว แล้วนอนดูการ์ตูนในห้องโฮม กินๆนอน
ๆทั้งวัน       


๓ ขวบ + ๘ วัน...อาทิตย์ ๖ มกราคม ๒๕๕๖

...ตอนกลางวันพาอากงอาม่าไปกินข้าวข้างนอก พอดีพี่โอมาที่ออฟฟิตพอดี เลยพาพี่โอไป
กินด้วย พอขึ้นรถ เด็กจิ๋วก็ปีนมานั่งตอนท้ายรถกับพี่โอทันที คุยกะหนุงกะหนิงอะไรไม่รู้กัน
ตลอดทาง
...ตอนเย็นพี่โฮไอขึ้นมาเล่นด้วย ปกติวันอาทิตย์ต้องไปบ้านคุณตา แต่วันนี้คุณแม่ไปทำงาน
เลยอยู่บ้าน เด็กๆก็เล่นกันดี ตอนแรกขึ้นไปเล่นกันดาดฟ้า ต่อด้วยดูการ์ตูนเรื่อง Brave แต่
พอตอนไปกินข้าวกันในห้องครัว ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะผู้ใหญ่ดูทีวีกันอยู่ แต่ได้ยิน
เสียงพี่โฮไอร้อง บอกว่าเด็กจิ๋วข่วนหน้า สอบถามจากเด็กจิ๋วแล้วก็บอกว่าไปข่วนหน้าพี่โฮไอ
จริงๆ แต่เหตุผลอะไรนี่ยังงงอยู่ เด็กจิ๋วบอกว่า “พี่โฮไอสอนเลขยากเกินไป น้องพริมเลยขวน
หน้าพี่โฮไอ”...มันอะไรอ่ะ สอนเลขคืออะไร ถามต่อก็ไม่ได้ความ แต่เอาเป็นว่าข่วนจริง หน้า
พี่โฮไอก็มีแผลเลย เมื่อวันก่อนก็ไปข่วนหน้าน้องมุกทีหนึ่งแล้ว วันนี้ปะป๊าเลยจัดให้ชุดหนึ่ง
ทำโกรธ ขู่ว่าจะข่วนหน้าเด็กจิ๋วด้วย เด็กจิ๋วร้องไห้อยู่พักหนึ่งแล้วก็คืนดีกัน ไม่แน่ใจว่าจะได้
ผลไม๊ แต่ครั้งก่อนที่ปะป๊าจัดไปชุดหนึ่งตอนที่ตบหน้าปะป๊า ก็เหมือนจะได้ผลนะ หลังจาก
นั้นก็ไม่เห็นตบหน้าใครอีกเลย


๓ ขวบ + ๙ วัน...จันทร์ ๗ มกราคม ๒๕๕๖

...อาการป่วยเหมือนจะหายแล้วแต่ก็ยังมีไอนิดหน่อยเพราะมีเสร็ด เช้านี้ตอนแรกไม่ให้กิน
ช็อกโกแล็ตปั่นแล้ว เพราะไม่แน่ใจว่าเสร็ดไม่หมดเพราะกินน้ำแข็งทุกวันหรือเปล่า แต่พอ
ตอนสายๆเห็นมีน้ำมูกนิดหน่อยเลยให้กินช็อกโกแล็ตปั่นอีก
...เด็กจิ๋วเล่นอยู่หน้าบ้าน พอเจอพี่ๆขับรถกลับมาจากหาลูกค้า ก็ออกไปถามพี่ๆว่า “พี่โอ
ขับรถชนยามเลือดไหลเลยเหรอ”...ไปเอามาจากไหนเนี่ยะ
...ตอนเย็นไปเล่นกับเจ๊น่าเฮียโร เจ๊น่าเสียใจเรื่องปากกาหายไป ร้องไห้โฮ เด็กจิ๋วเห็นแล้ว
บอกว่า “น้องพริมต้องดูแลเจ๊น่าก่อน เพราะเจ๊น่ากำลังเสียใจอยู่”...แล้วก็เข้าไปตบหลังเจ๊
น่าทำเป็นปลอบเค้าใหญ่


๓ ขวบ + ๑๐ วัน...อังคาร ๘ มกราคม ๒๕๕๖

...อี๊ป้อมซื้อสติ๊กเกอร์มาให้เด็กจิ๋วเล่นเพียบเลย วันก่อนเอาไปติดเล่นที่ดาดฟ้า ติดประตู
กระจกที่จะออกสวน ติดบ้านน้อยสองชั้น เราอนุโลมให้ติดสองที่นี้ได้เท่านั้นห้ามติดที่อื่น
แต่วันนี้ลุกลามมาถึงห้องโฮมแล้ว เข้าห้องไปตกใจ ตู้ปลาปะป๊าเต็มไปด้วยสติ๊กเกอร์ดอก
ไม้กับแมลงปอ ชั้นวางของก็มี มันชักจะเลอะเทอะไปแล้วมั้งเด็กจิ๋ว


๓ ขวบ + ๑๑ วัน...พุธ ๙ มกราคม ๒๕๕๖

...อาการป่วยเด็กจิ๋วเหมือนจะหายจะหาย แต่ก็ยังไม่หายสนิท ตอนนี้ไม่ให้กินช็อกโกแล็ต
ปั่นแล้ว อาการก็มีน้ำมูกเล็กน้อย แล้วก็ไอเพราะมีเสมหะเล็กน้อย
...วันนี้ปะป๊าไม่อยู่ทั้งวัน คุณแม่ต้องดูเด็กจิ๋วคนเดียว อี๊ป้อมก็ไม่เอา กอดคอคุณแม่แน่น
ไม่ยอมปล่อย ตอนบ่ายก็ไม่ยอมให้อี๊ป้อมพาขึ้นไป หลอกคุณแม่ให้พาขึ้นไปแล้วไม่ยอม
ปล่อยลงมา ในที่สุดก็ต้องพากันลงมากันใหม่ 


๓ ขวบ + ๑๒ วัน...พฤหัส ๑๐ มกราคม ๒๕๕๖

...ตอนกลางวันพาไปกินข้าวที่บองมาเช่ นั่งกินกันที่ฟู้ดคอร์ท ระหว่างกินอยู่ก็เดินไปเดินมา
จะไปเล่นกับเด็กโต๊ะใกล้ๆ ต้องคอยเรียกกลับมาป้อนข้าว พอป้อนเสร็จก็เดินไปเล่นอีก เล่น
ไปเล่นมา ไปนั่งโต๊ะเค้า ทำเนียนเป็นคนบ้านเค้าอีกแล้ว
...กินข้าวเสร็จก็พากันไปสวัสดีปีใหม่ลุงโก้ที่ Atrium บริษัทเก่าของปะป๊า เด็กจิ๋วได้ยินก็พูด
ว่า “ไปบ้านเลโก้เหรอ”...เด็กจิ๋วไปถึง เจออาอึ่ง ก็ยกมือไหว้สวยงามดี แต่พอพาขึ้นไปหาลุง
โก้ข้างบนบริษัท ดันอายมาก หลบหลังปะป๊ากับคุณแม่ เอาหน้าซุกไปมา ไม่ยอมหวัดดี ไม่
พูดไม่จา อยากจะกินหนมเค้าแต่ก็ไม่กล้าพูด ทำเสียชื่ออีกแล้วนะ
...ตอนเย็นๆงอแงมาก ง่วงนอนแล้วอาละวาด ยิ่งอาทิตย์นี้ ติดคุณแม่มาก แค่คุณแม่ไปรับ
โทรศัพท์ก็ร้องไห้ฟูมฟายน้ำตาท่วม บอกว่า “หนูรักคุณแม่ แม่กวางอะเรนเดีย”...อะไรไม่รู้


๓ ขวบ + ๑๓ วัน...ศุกร์ ๑๑ มกราคม ๒๕๕๖

...สองสามวันก่อน อาการป่วยเกือบจะหายแล้ว แต่ตอนเช้ามืดวันนี้อาการทรุดหนักอย่าง
รวดเร็ว ไอไอถี่มาก ต้องรีบพาไปหาหมอโดยด่วน ปกติเวลาหาหมอก็ลั้นลาดี แต่คราวนี้มี
เล่นดราม่าใหญ่ ร้องไห้บีบน้ำตาตั้งแต่ยังไม่เข้าห้อง ยิ่งเข้าไปเจอคุณหมอยิ่งหนัก บีบน้ำตา
ล่วงเป็นเม็ดๆ คุณหมอจะตรวจก็ไม่ยอม แค่ส่องไฟดูหู ต้องช่วยกันจับยึด 3 คน แต่พอตรวจ
เสร็จแล้วถามเด็กจิ๋วว่าเจ็บไม๊ เด็กจิ๋วคุยโม้ บอกว่า “ไม่เจ๊บเล้ยยย”...คุณหมอให้เลือกว่าจะ
เอายาแบบขมกินวันละมื้อ หรือเอาแบบหวานกินวันละ 3 มือ ปะป๊าเลือกเอาแบบหวานวัน
ละมื้อ คุณหมอเครียดเลย สุดท้ายได้ขม 1 ตัว กินวันละมื้อ กับหวานอีกตัวกินวันละ 2 มื้อก็
ยังดี
...ตอนเย็นไข้ขึ้นสูงมาก มือเท้าเย็น ปะป๊าก็ไม่อยู่บ้าน ออกไปประชุม คุณแม่บอกว่ากลังจะ
ช็อค อาการหนักมาก นั่งซึม คิดว่าจะต้องพาไปแอ็ดมิทแล้ว คุณแม่ไปซื้อยาลดไข้รสองุ่นมา
ให้กิน เอามาละลายน้ำนิดหน่อยแล้วหลอกว่าเป็นน้ำองุ่น เด็กจิ๋วก็เชื่อ กินเข้าไปหมดอย่าง
ง่ายดาย
...น้ำองุ่นให้ผลดีเกินคาด หลังกินเข้าไปก็ไข้ลดทันที กลับมาลั้นลาเหมือนเดิม ตอนกลางคืน
นั่งงงกันอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเย็นยังซึมไข้หนัก ไม่กี่ชั่วโมงกลับมาลั้นลาเหมือนเป็นคนละ
คนกันเลย
...ตอนกลางคืน อาการไข้ไม่มีแล้ว แต่ยังไออยู่ หลังจากประสบความสำเร็จกับน้ำองุ่นไปแล้ว
คราวนี้ลองให้กินน้ำแอ๊ปเปิ้ลแก้ไอหน่อย ปรากฎว่าอร่อยกว่าน้ำองุ่นอีก กินหมดแล้วบอกว่า
ขอกินอีกได้ไม๊


๓ ขวบ + ๑๔ วัน...เสาร์ ๑๒ มกราคม ๒๕๕๖

...เช้านี้เหมือนอาการจะหายแล้ว ตื่นแต่เช้ามาปลุกปะป๊าให้พาไปดูการ์ตูน เพราะเมื่อคืนเรา
สัญญาไว้ว่าให้รีบนอนจะได้ตื่นเช้ามาดูการ์ตูน ตื่นเช้าจริงๆด้วย ปะป๊าเพิ่งมานอนตอน 7โมง
เองเพราะดูซีรีย์อยู่ 8 โมงกว่าเด็กจิ๋วก็มาปลุกแล้ว พากันไปดูเรื่องริโอ เราบอกว่ามันคือริโอเดอ
จาเนโร เด็กจิ๋วได้ยินแล้วบอกว่า “เหมือนริโอเดอจา เฮียโร เลย”
...พอเห็นว่าอาการหายป่วย เลยรีบโทรไปจองบุฟเฟ่ที่เซนทรัลเวิลด์ พาเด็กจิ๋วไปฉลองวันเด็ก
หน่อย เราไม่ไปพวกสวนสัตว์หรือตามที่จัดงานวันเด็กต่างๆเด็ดขาด เพราะคนเยอะแน่ๆ โฮไอ
ไปเขาดิน กลับมาบอกว่าไม่เห็นสัตว์ เห็นแต่เด็ก
...ครั้งนี้เด็กจิ๋วไม่ค่อยกินช็อกโกแล็ตแผ่นๆที่ประดับหน้าเค้กแล้ว อุตส่าห์เสี่ยงตายไปตักมาให้
ครั้งนี้ชอบกินผลไม้ที่อยู่บนฟรุ๊ตทาร์ต หลังจากกินเสร็จก็ไปเดินงานของเล่นที่ข้างล่างนิดหนึ่ง
เป็นงานโชว์พวกโมเดลต่างๆ ไม่มีของเล่นสำหรับเด็กจิ๋ว
...กลับบ้านมาดูเรื่องสติ๊ทภาคสอง เสร็จแล้วก็หลับกันไปทั้งพ่อลูกตั้งแต่สองทุ่ม


๓ ขวบ + ๑๕ วัน...อาทิตย์ ๑๓ มกราคม ๒๕๕๖

...ช่วงนี้เด็กจิ๋วชอบบอกว่าอยากกลับเข้าไปอยู่ในท้องคุณแม่เหมือนตอนก่อนเกิด ไม่พูดเปล่า
ว่าแล้วก็พยายามมุดตัวเข้าสะดือคุณแม่ให้ได้ บอกว่ารูมันตันแล้วก็ไม่เชื่อ
...เล่นรถบังคับกัน เล่นไปเล่นมาดันไปหักเสาอากาศเครื่องบังคับซะ วันก่อนก็หักไปครึ่งหนึ่ง
แล้ว วันนี้หักส่วนที่เหลืออีก ปะป๊าก็โวยดิ่ ทำไมทำแบบนี้ เด็กจิ๋วบอกว่า “ปะป๊าไม่ต้องโกรธ
มันเป็นอุบัติเหตุ”
...เด็กจิ๋วเล่นเพลินไปตีมือคุณแม่ พอเด็กจิ๋วเห็นว่าคุณแม่ทำหน้าจะโกรธ ก็รีบแก้ตัวทันทีว่า
“ไอไฟ ไงคุณแม่”
...ตอนเย็นพี่โฮไอขึ้นมาเล่นด้วย เราเกมทุบหัวตัวตุ่นให้เล่นกัน เสร็จแล้วก็เปิดการ์ตูนเรื่อง
How to train the dragon ให้ดู สนุกมาก เด็กๆก็ชอบ


๓ ขวบ + ๑๖ วัน...จันทร์ ๑๔ มกราคม ๒๕๕๖

...ช่วงนี้ดราม่าหนักมาก ตอนเช้าก็ร้องไห้บีบน้ำตาเพราะจะเอาหมีหมีลงมาให้ได้ คือช่วง
2 อาทิตย์ที่ผ่านมา เราตั้งกฎเหล็กแล้วว่าห้ามเอาหมีหมีลงมาเด็ดขาด ส่วนใหญ่ก็ได้ผลดี
โดยต้องแลกกับช็อกโกแล็ตเป็นส่วนใหญ่ แต่วันนี้ไม่สำเร็จ เอาทั้งช็อกโกแล็ตแผ่น ทั้งเฟอ
เรโร่มาหลอกก็ไม่สำเร็จ เหมือนว่าอยู่ดีๆก็เล่นดราม่าเฉยๆงั้นแหล่ะ ปล่อยให้ร้องสักพักก็
ยอมลงมาเอง ต้องใจแข็งไม่ใจอ่อนเด็ดขาด เหมือนช่วงนี้เค้าอยากจะลองดูว่าถ้าเล่นบท
ร้องไห้แล้วจะได้ตามใจไม๊
...ตอนนี้ซื้อของเล่นบิดๆที่เคยเจ๊งไปเอามาให้เด็กจิ๋วใหม่ ชอบมาก เล่นไม่หยุด เอามาให้
เราบิดยากๆแล้วไปบิดกลับให้ตรง แต่มีตอนหนึ่งไม่รู้อารมณ์ไหน ปะป๊าบิดแล้วส่งให้เด็ก
จิ๋ว เด็กจิ๋วไม่เอา เขวี้ยงพื้น ปะป๊าเลยโกรธ บอกว่าจะไม่ให้เล่นอีกแล้ว เด็กจิ๋วมาขอโทษ
บอกว่า “น้องพริมขอโทษ หนูไม่รู้ว่าควรโยนหรือไม่ควรโยน”...เดี๋ยวนี้ชอบใช้มุขนี้ตลอดอ่ะ
คุณแม่บอกว่าตั้งแต่วันที่ไปงานปีใหม่บ้านอี๊ตุ๋ม แล้วเด็กจิ๋วไปข่วนหน้าน้องมุก เราก็ดุเค้า
แต่น้าแจ็ค พ่อของน้องมุกบอกว่า ไม่เป็นไร เด็กจิ๋วยังเด็กอยู่ ไม่รู้ว่าควรทำหรือไม่ควรทำ
...ปะป๊าไม่อยู่ออฟฟิต เจอเด็กจิ๋วยึดห้องทำงาน ไปลากพี่ๆเข้ามาในห้องทีละคนแล้วจัด
ประชุมลับ หยิบกระดาษอะไรสักอย่างออกมาให้พี่ๆดู “สวัสดีคะวันนี้นะคะ อันนี้นะคะ
เป็นรายงานของน้องพริมค่ะ จะเอาชุดไหนดีค่ะ”...ทำเอาพี่ๆอึ้งกันไป พอปะป๊ากลับบ้าน
ให้เด็กจิ๋วเล่นให้ดูใหม่ คุณแม่บอกว่าเด็กจิ๋วเล่นไม่เหมือนเดิม คราวนี้บอกว่า “อันนี้นะคะ
เป็นชุดข้อมูลของน้องพริมนะคะ” ให้ปะป๊าเลือกอันไหนดีคะ งงอ่ะ ไปเอาคำว่าชุดข้อมูล
มาจากไหนก็ไม่รู้


๓ ขวบ + ๑๗ วัน...อังคาร ๑๕ มกราคม ๒๕๕๖

...เมื่อคืนเด็กจิ๋วมาเล่นเกมส์ Hay Day ของคุณแม่ บอกว่า “นี่อะไร หยิบทิ้งดีกว่า” ว่าแล้ว
ก็ลากใบออเดอร์ของคุณแม่มาทิ้ง คุณแม่โมโหใหญ่เลย
...ช่วงนี้อี๊ป้อมชอบซื้อเครปจากตลาดมาให้เด็กจิ๋วกิน เมื่อวานก็วื้อมา เป็นเครปไส้กรอก
เด็กจิ๋วเห็นไส้กรอกทีไร จะกินแต่ไส้กรอกอย่างเดียวทุกทีเลย เหมือนหนมปังไส้กรอกก็จะ
แกะแต่ไส้กรอกออกมากิน หนมปังเอาทิ้ง แต่ครั้งนี้คุณแม่ไม่ยอม บังคับให้กินไปพร้อมๆ
กัน เด็กจิ๋วก็กินไปพร้อมๆกัน กัดเข้าไป เคี้ยวๆ สักพักคายออกมา มีแต่แป้งเครป ไส้กรอก
กลืนเข้าไปหมดแล้ว พี่ๆที่ออฟฟิตตะลึงกันใหญ่ ทำได้ไงเนี่ยะ วิธีกินพิศดาร
...ตอนบ่ายเด็กจิ๋วไม่ยอมขึ้นข้างบน กอดปะป๊าไว้แน่น บอกว่าจะขึ้นไปส่งก็ไม่เอา หลอก
ล่ออยู่ตั้งนาน จนในที่สุดบอกว่า เด็กจิ๋วไม่อยากกอดหมีหมีเหรอ หมีหมีเค้านุ่มมากเลยนะ
ว่าแล้วก็ปล่อยปะป๊า กระโดดเกาะอี๊ป้อม บ๊ายบาย...ทำไมเปลี่ยนใจเร็วอย่างงี้ เมื่อวานก็
เหมือนกัน คุณแม่เล่าว่าตอนบ่ายไม่ยอมขึ้นไปข้างบนเหมือนกัน กอดคอคุณแม่แน่น เล่น
ดราม่าหนักกว่าวันนี้อีก ร้องไห้บีบน้ำตา “น้องพริมรักคุณแม่ น้องพริมรักคุณแม่” แต่พอ
คุณแม่หลอกว่าให้ขึ้นไปกอดหมีหมี 1 ที แล้วลงมาหาแม่ใหม่ เด็กจิ๋วก็ปล่อยคุณแม่รีบวิ่ง
ไปทันที แล้วก็อยู่ข้างบนยาว คงลืมไปแล้วว่าต้องลงมา


๓ ขวบ + ๑๘ วัน...พุธ ๑๖ มกราคม ๒๕๕๖

...เฮียโรไม่สบาย ไปหาหมอดารารัตน์ที่วิภาวดี คุณแม่แนะนำหมอประจำเด็กจิ๋วให้ แต่อา
โกวไม่ว่างพาไป เป็นอากงพาไป กลับมาถามว่าเป็นอะไรบ้าง ไม่ได้คำตอบเลย เพราะว่า
อากงพาไปอย่างเดียว ไจโรเป็นคนคุยกับหมอเอง ถามจากไจโรก็ไม่ยอมบอกว่าเป็นอะไร
แต่ได้เรื่องมาก็คือ ไจโรไปถามคุณหมอว่ารู้จักน้องพริมไม๊ คุณหมอถามว่าเด็กที่ร้องไห้ใหญ่
เลยเวลามาหาหมอใช่ไม๊ เราก็แปลกใจกันว่าไจโรไปคุยกับหมอแบบนี้จริงเหรอ แล้วหมอ
จำเด็กจิ๋วได้จริงๆเหรอ
...อากงอยากจะไปเมืองจีนมาก จะไปเยี่ยมญาติที่แถวๆซัวเถา วางแผนจะไปฮ่องกงแล้ว
ให้โซ่ยโกวพานั่งรถไป ตอนแรกจะให้อาแปะพาไป แต่งบไม่ผ่าน เลยมาเปลี่ยนเป็นอาโกว
แต่อาโกวไม่สะดวก ถ้าจะไปต้องไปคนเดียว พาเด็กๆไปไม่ไหว สรุปสุดท้าย เด็กจิ๋วก็เลย
ต้องเป็นคนพาไป เดี๋ยวกำลังวางแผนกันอยู่ น่าจะไปช่วงต้นมีนาคม ก็ดีเหมือนกัน จะได้
พาเด็กจิ๋วไปเที่ยวดีสนีย์แลนด์ ที่จริงมีแผนจะไปเหมือนกัน แต่ยังไม่ใช่ปีนี้เพราะเด็กจิ๋วก็
ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง ไปตอนนี้ พอโตขื้นมาก็ลืมหมดแล้ว


๓ ขวบ + ๑๙ วัน...พฤหัส ๑๗ มกราคม ๒๕๕๖

...เมื่อคือปะป๊าเป็นไข้ คุณแม่เลยเอายาอะไรให้กินไม่รู้ มีส่วนผสมของยาบ้าอยู่ด้วย ปะป๊า
เลยนอนทรมานทั้งคืน ฝันโน้นฝันนี้ หลับๆตื่นๆทั้งคืน พอตอนเช้าปะป๊าก็ตื่นมาว่าคุณแม่
ว่าเอายาอะไรให้กินเนี่ยะ คุณแม่บอกว่าปะป๊าเพี้ยนไปแล้ว ไม่เกี่ยวกับยาซะหน่อย แล้วก็
ว่าโน้นนี่ใหญ่ เด็กจิ๋วได้ยินก็วิ่งมาจับตัวคุณแม่ด้วยมือ 2 ข้าง เขย่าๆเบาๆพร้อมกับพูดว่า
“คุณแม่อย่าว่าปะป๊านะ เพราะปะป๊าเนี่ยะเป็นพ่อของหนู !”
...พี่ยูฮูชอบซื้อเฟรนช์ฟรายมากินตอนเย็นๆ เด็กจิ๋วก็ไปขอแจมด้วยประจำเลย ไปเนียนยืน
กินกับเค้าด้วย เมื่อวานก็กินไปกินมาแล้วไปจาม ฮัดเช้ยใส่ถุงเฟรนช์ฟรายเค้า พี่ยูฮูเลยต้อง
ยกให้ทั้งถุงเลย


๓ ขวบ + ๒๐ วัน...ศุกร์ ๑๘ มกราคม ๒๕๕๖

...เด็กจิ๋วไปฝึกพูดคำควบกล้ำมาจากไหนไม่รู้ พูดใหญ่เลย แต่พูดฮามาก คำที่ไม่ควบก็ไป
ควบ ไอ้ที่ต้องควบก็ไม่ยอมควบ อย่างเช่น “หนูจะดูเรื่องโบร้ว”
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วไม่ได้กินนมเลย ตอนค่ำก็ไม่ได้กิน เมื่อก่อนต้องกินก่อนนอน เดี๋ยวนี้ไม่ได้
ร้องหา เราก็ลืมไม่ได้ให้กิน ตอนเช้าก็ไม่ได้กินเพราะกินแต่หนมปังทาแยมทุกวันเลย
...เจ๊น่ากับเฮียโรจะมีไวตามินซีสำหรับเด็กเป็นกระปุกใหญ่ ประมาณว่าจะมี 1,000 เม็ด
ได้ เด็กจิ๋วไปบ้านนั้นก็จะไปนั่งจ้องขอกินด้วย เจ๊น่าก็จะหยิบให้กินทีละเม็ด เด็กจิ๋วชอบ
กินมาก อี๊ป้อมเลยซื้อมาให้จากร้านขายยาปากซอย เหมือนกับเปะเลย แต่ของอี๊ป้อมซื้อ
มาแบบบแบ่งใส่ซองยามา เด็กจิ๋วเห็นแล้วบอกว่าไม่เอา ไม่เหมือนของเจ๊น่า
...เด็กจิ๋วนั่งรถออกไปตอนกลางคืน ชี้ชวนให้เราดูพระจันทร์ บอกว่า “ดูสิ เห็นพระจันทร์
ด้วย พระอาทิตย์จะเป็นกลมๆ พระจันทร์จะเป็นครึ่งเดียว เค้าผ่ามา”...ใครผ่ามาลูก


๓ ขวบ + ๒๑ วัน...เสาร์ ๑๙ มกราคม ๒๕๕๖

...เด็กจิ๋วตื่นแต่เช้า ปะป๊ารับอาสาพามากินอาหารเช้า หยิบนมให้ แล้วก็แถมเฟอเรโร่ให้
ลูกหนึ่งเนื่องจากว่าเป็นเด็กน่ารัก บอกว่าให้เด็กจิ๋วกินนมให้หมดก่อนแล้วค่อยกินช็อก
โกแล็ต เด็กจิ๋วถามว่า “ปะป๊า ปะป๊าเคยเห็นคนกินนมไปด้วย กินเฟอเรโร่ไปด้วยปะ หนู
จะทำให้ดู”...แล้วก็กิน 2 อย่างไปพร้อมๆกัน กินช็อกโกแล็ตคำ ดูดนมคำ
...วันนี้ไปราชบุรีกัน เป็นวันเกิดอาม่าราชบุรี เดี๋ยวนี้เวลานั่งรถ พอรถเริ่มออกไปนิดเดียว
เด็กจิ๋วก็จะถามว่า “โอ๊ย เมื่อไหร่จะถึงเนี่ยะ”...ไม่รู้ว่าเป็นมุกหรือไม่ชอบนั่งรถจริงๆ เพิ่ง
ออกมาได้นิดเดียวเอง เวลาเจออาม่าก็บอกว่ารักอาม่าม๊ากก ตอนเจออากงก็โผเข้าไป
กอด แล้วบอกว่า รักอากงม๊ากกก
...พี่โฮไอเอารถไฟมาเล่นกับเด็กจิ๋วที่บ้านอาม่า พออาแปะจะพาออกไปข้างนอกก็ร้องจะ
เอาของเล่นไปด้วย เด็กจิ๋วได้ยินก็เข้ามาสอนพี่โฮไอทันที บอกว่า “พี่โฮไอ คนเราเนี่ยะนะ
การจะออกไปข้างนอก ต้องเอาของเล่นไว้บ้าน”...ทำท่าทำทางแบบว่าฉันเป็นผู้ใหญ่ มา
สอนพี่ซะ ทีตัวเองอ่ะจะเอาหมีหมีออกไปด้วยทุกวันเลย


๓ ขวบ + ๒๒ วัน...อาทิตย์ ๒๐ มกราคม ๒๕๕๖

...ตอนกลางวันไปเดอะวอล์กราชพฤกษ์ พาเด็กจิ๋วไปกินเนื้อย่าง ตอนเช้าโทรไปถามร้าน
ว่าเด็ก 3 ขวบ ไม่ถึง 100 เซน เสียตังไม๊ เค้าบอกว่าเสียครึ่งราคา 250 บาท เราก็ทำใจไม่
ได้ วางแผนจะทิ้งลูกรักไว้บ้าน แต่ไม่สำเร็จ เด็กจิ๋วรู้ทันวิ่งเข้ามากอดคอปะป๊าไว้ไม่ยอม
ปล่อย ในที่สุดก็ต้องพาไปด้วย พออาโกวรู้ว่าจะกินเนื้อย่าง ก็ขอตามมาด้วย พาเจ๊น่ามา
คนเดียว เฮียโรมาไม่ได้ ถ้ามานี่สงสัยต้องอ้วกกลางร้านแน่ๆ แค่เห็นคนกินไก่ทอดก็อ้วก
แล้ว เด็กจิ๋วกินพวกข้าวปั้นต่างๆ เนื้อย่างก็แทบจะไม่ได้กิน กินไก่ไปนิดเดียว วันนี้คุณแม่
กินเนื้อเข้าไปด้วยเพราะเข้าใจผิดว่าเป็นหมู ในที่สุดคุณแม่ก็ค้นพบว่าเนื้ออร่อยกว่าหมู
...ตอนที่ไปเดอะวอล์ก ไปเดินเล่นที่ Index Living Mall ได้ของเด็กจิ๋วมาอย่างเดียว เป็น
ผลไม้ปลอม เค้าคงเอาไว้ประดับแหล่ะ แต่เด็กจิ๋วชอบ เอามาเล่นขายของ พอกินข้าวกัน
เสร็จก็ไปบ้านลัดดารมย์ ซึ่งเด็กจิ๋วจะเรียกว่า บลัดดารมย์ ชวนเจ็น่ากับเฮียโรไปเล่นสระ
ว่ายน้ำกัน วันนี้ไม่มีเด็กคนอื่นมาเล่นเลย คงเพราะน้ำเย็นมาก ปะป๊าทำใจอยู่นานถึงจะ
กล้าลง เด็กจิ๋วเล่นไปสักพักก็ตัวสั่น หนาวมาก เล่นได้แป๊บเดียวก็รีบขึ้น
...เจ๊น่ากับเฮียโรขอตามกลับมากับเด็กจิ๋ว จะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว พอมาถึง พี่โฮไอก็ตามมา
สมทบด้วย เปิดดาดฟ้าเล่นกันอึกทึกมาก เล่นกันหลายอย่าง แต่มาจบด้วยการเล่นต่อสู้
เราก็ไม่ทันจ้องดูว่าสู้กันยังไงบ้าง แต่หลังสงครามจบ เห็นหน้าที่โฮไอมีลอยข่วนที่แก้มทั้ง
สองข้าง จากตาลงมาที่คาง รู้ทันที ฝีมือเด็กจิ๋วอีกแล้ว สอบถามดูก็ได้ความตรงกันว่านั่น
เป็นฝีมือเด็กจิ๋วจริงๆแหล่ะ เจ้าตัวก็ยอมรับผิด คุณแม่เลยต้องทำโทษ ตามสัญญากันไว้
แล้ว คราวก่อนก็ข่วนพี่โฮไอ ข่วนน้องมุก สัญญากันแล้วถ้าข่วนอีกก็ต้องโดนตี เด็กจิ๋วพอ
รู้ว่าจะโดนตีก็ร้องไห้ “ไม่เอา ไม่เอา หนูไม่อยากโดนตี”...คุณแม่กับปะป๊าก็บอกว่าไม่ได้
ยังไงก็ต้องทำโทษ ส่วนเจ๊น่าเฮียโรโฮไอก็รักน้องๆมากเลย ตะโกนมาว่า “ตีเลย ตีเลย ตี
เลย”...สุดท้าย คุณแม่ใช้ไม้บรรทัดตีเบามาก แต่เด็กจิ๋วเสียใจร้องไห้ใหญ่โต แล้วต่อด้วย
อาการงอน ไม่ยอมให้แม่มานั่งข้างๆ ไล่แม่ไป บอกว่าไม่รักแม่แล้ว แต่ปั๊บเดียวแหล่ะ พอ
ปะป๊าบอกให้ไปง้อ ก็เดินไปกอดแม่ นั่งตักแม่ แล้วก็คืนดีกัน
...ตอนสามทุ่มกว่า เปิดการ์ตูนให้เด็กๆดู เรื่องมูลาน พี่ๆก็ยังไม่มีใครเคยดู ปะป๊าถามว่า
จะดูจอใหญ่หรือจอเล็ก เสียงส่วนใหญ่บอกว่าจอใหญ่ แต่โฮไอบอกว่าเอาจอเล็ก มีเสียง
เดียวก็เลยแพ้เสียงส่วนใหญ่ไป ไม่แน่ใจว่าพี่โฮไอเป็นอะไร พอเราปิดไฟเปิดหนังจอใหญ่
พี่โฮไอก็ปล่อยโฮทันที น้ำตาไหลพรากๆ สังเกตดูทุกครั้งที่เปิดการ์ตูนดูกัน พี่โฮไอจะเอา
จอเล็กไม่ยอมดูจอใหญ่ ไม่รู้ว่ากลัวความมืด หรือเสียใจที่แพ้คะแนนเสียงส่วนใหญ่ ในที่
สุดก็ต้องพาพี่โฮไอลงไปส่งข้างล่าง เหลือเด็ก 3 คนดูกัน แต่เจ๊น่ากับเฮียโรดูไม่จบเพราะ
อาโกวมาตามไปนอน ดึกมากแล้ว เหลือเด็กจิ๋วตั้งใจดูจนจบเลย สนุกมาก หลังจบปะป๊า
ถามว่าการ์ตูนเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอะไร เด็กจิ๋วตอบว่า “เราไม่ควรสู้สู้สู้สู้กัน”...ก็โออยู่ แล้ว
ถามว่าถ้าปะป๊าแก่แล้ว เด็กจิ๋วต้องไปออกรบแทนปะป๊านะ เด็กจิ๋วเครียดเลย นั่งอึ้งอยู่
นานแล้วบอกว่า “ไม่เอา เพราะหนูยังเด็ก”...น่าสงสาร สงสัยกลัวต้องไปออกรบจริงๆอ่ะ


๓ ขวบ + ๒๓ วัน...จันทร์ ๒๑ มกราคม ๒๕๕๖

...ตอนเช้าตื่นมา เหมือนเด็กจิ๋วจะเป็นหวัดอีกแล้ว คงเป็นเพราะเมื่อวานไปเล่นน้ำที่บ้าน
ลัดดารมย์หนาวมาก แต่เด็กจิ๋วไม่คิดอย่างงั้น บอกว่า “น้องพริมไม่สบายเพราะเมื่อวาน
คุณแม่ตีหนู”
...ตอนแรกสั่งยาคูให้มาส่งวันละ 2 ขวด ของคุณแม่ขวดหนึ่ง ของเด็กจิ๋วขวดหนึ่ง แต่ว่า
เด็กจิ๋วไม่ยอมกินเลย ปะป๊าเลยเอามากินแทน หลังๆมานี่เด็กจิ๋วเห็นปะป๊ากินทีไร จะมา
แย่งกินทุกทีเลย ตกลงว่ามันอร่อยแล้ว หรือว่าสนุกในการแย่งปะป๊ากินเนี่ยะ
...วันนี้เด็กจิ๋วเล่นเรื่องบาร์บี้ ให้ตัวเองเป็นเอลิน่า ให้อี๊ป้อมเป็นบีโบ้ เพื่อนตัวน้อยของนาง
เอก
...ตอนเย็นเจ๊น่ากับเฮียโรขึ้นมาเล่นบนห้อง เด็กจิ๋วแกล้งเจ๊น่าร้องไห้อีกแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่ได้
ตั้งใจ เผลอไปข่วนคอนิดหน่อย แต่เจ๊น่าร้องไห้ฟูมฟายหนักมาก เด็กจิ๋วนั่งทำหน้างง คิด
ว่าเกิดอะไรขึ้นเนี่ยะ


๓ ขวบ + ๒๔ วัน...อังคาร ๒๒ มกราคม ๒๕๕๖

...ตอนเช้าปะป๊าแต่งชุดใส่เสื้อแขนยาว เตรียมตัวไปหาลูกค้า พอเด็กจิ๋วเห็นก็บอกว่า “วัน
นี้ปะป๊าต้องไปปะชุมเหรอ หนูไม่ให้ปะป๊าไปประชุม”...ว่าแล้วก็ทรุดตัวลงนั่ง ร้องไห้โฮ บีบ
น้ำตาร่วงเป็นเม็ดๆ ดราม่าหนักมาก
...ช่วงหลายเดือนก่อน เด็กจิ๋วสามารถนั่งอึ๊บนชักโครกได้เอง แต่อยู่ดีๆก็ไม่ยอมซะงั้น เรา
พยายามต่อรองว่าถ้านั่งชักโครกจะได้กินช็อกโกแล็ต จะได้ดูการ์ตูน แต่ก็ไม่สำเร็จ วันนี้
คุณแม่พาเด็กจิ๋วไปนั่งฉี่ พอฉี่เสร็จก็รู้สึกปวดอึ๊ทันที คุณแม่เลยจับนั่งชักโครกต่อ ตอนแรก
เด็กจิ๋วฮึดฮัดไม่ยอม แต่คงด้วยว่ากำลังปวดหนักพอดี ก็เลยเบ่งอึ๊ออกมา จุ๋ม อึ๊ออกมาได้
สำเร็จ พออึ๊เสร็จก็ทำหน้าตกใจ ตาโต แล้วพูดว่า “อึ๊ออกมาแล้ว...ทำไมมันไม่เจ็บเลยอ่ะ”
เราก็เลยอ๋อออ ที่ไม่ยอมนั่งชักโครกตลอดมาก็เพราะคิดว่ามันอึ๊แล้วเจ็บนั่นเอง คงเป็นว่า
มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนนั้นที่มานั่งอึ๊ชักโครกแล้วบังเอิญอึ๊แข็งเจ็บก้นพอดี เลย bad impression
เด็กจิ๋วกับคุณแม่ดีใจร้องเย้เย้ ในที่สุดความพยายามมานานก็สำเร็จ ตอนแรกยังกลัวว่า
เดี๋ยวไปโรงเรียนแล้วจะทำไง ต้องอึ๊เลอะกางเกงในที่โรงเรียนแล้วให้คุณครูจัดการให้เหรอ
...ตอนเย็นชวนเจ๊น่ากับเฮียโรขึ้นไปดูการ์ตูนบาร์บี้กัน เป็นรางวัลสำหรับที่อึ๊บนชักโครกได้
สำเร็จ เฮียโรดูอยู่ปั๊บหนึ่งก็วิ่งหนีไป คงคิดว่าการ์ตูนอะไรเนี่ยะ แต่เด็กจิ๋วกับเจ๊น่าชอบ


๓ ขวบ + ๒๕ วัน...พุธ ๒๓ มกราคม ๒๕๕๖

...ปะป๊าชอบร้องเพลงลูบรัก อุตส่าห์พิทักษ์รักษาไว้... เด็กจิ๋วชอบมาก ร้องกับปะป๊าทั้งวัน
เลย หลังๆมานี่ เราจะเล่นกันแบบให้ปะป๊าร้องว่า “ลูบบบรักกกก” เด็กจิ๋วก็จะร้องต่อทันที
“อุตส่าห์พิทักษ์รักษาไว้” เวลาที่เด็กจิ๋วไปซ่อนแอบ ปะป๊าก็จะร้องว่า ลูบรัก เด็กจิ๋วทั้งๆที่
แอบอยู่ก็จะเผยที่ซ่อนตัวเองทันที ตะโกนกลับมาว่า “อุตส่าห์พิทักษ์รักษาไว้” เหมือนมัน
ห้ามใจไม่อยู่อ่ะ ต้องร้องตอบ
…เด็กจิ๋วพูดไม่ค่อยเพราะเหมือนกันนะ เวลาใครถามอะไรก็จะตอบว่า “เออ เออ” ไม่มีคะ
ขาเลย แล้วก็ชอบบอกว่า “เฮ้ย เฮ้ย”
...ตอนกลางวัน เด็กจิ๋วไปจดรายการอาหารพี่ๆอีกแล้ว ถามพี่ๆทีละคนว่าจะกินอะไร แล้ว
ก็จดลงกระดาษ พอเราถามว่าพี่ต๊อบสั่งอะไร เด็กจิ๋วตอบว่า “watermelon” อี๊ป้อมก็อะไร
นะ งง ถามเด็กจิ๋วว่าคืออะไร เด็กจิ๋วตอบว่า “แตงโม” แล้วกล้วยล่ะ ภาษาอังกฤษว่าอะไร
เด็กจิ๋วตอบว่า “banana” ปะป๊าได้ยินก็งงเหมือนกันว่าใครมาสอนภาษาอังกฤาเด็กจิ๋วนะ
ว่าแล้วก็ลองมั่ง เด็กจิ๋ว อันนี้หนูไม่รู้แน่เลย สตรอเบอร์รี ภาษาอังกฤษว่าอะไร เด็กจิ๋วตอบ
“สตร้ออแบรี่” พูดแบบมีแอ็คเซ็นด้วย งงไปเลย คุณแม่บอกว่าเรียนเองจากเกมส์ใน iPad
เออ เล่นเกมส์มีประโยชน์อย่างนี้นี่เอง


๓ ขวบ + ๒๖ วัน...พฤหัส ๒๔ มกราคม ๒๕๕๖

...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินข้าวที่ร้านวิเศษไก่ย่าง ตอนจะออกไป อี๊กบแกล้งบอกว่าให้
ซื้อหนมมาฝากอี๊กบด้วยนะ พอกินข้าวเสร็จ กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วรีบวิ่งไปบอกอี๊กบว่า “อี๊กบ
ที่หนูไปกินข้าว ไม่มีขายหนมนะ เอาไว้วันหลังนะ หนูจะซื้อมาให้”...เก่งมากอ่ะ
...วันนี้เด็กจิ๋วก่อเหตุข่วนหน้าอี๊ป้อมอีกแล้ว ทำไงถึงจะหายเนี่ยะ ครั้งนี้คุณแม่ตีเหมือนเดิม
ปะป๊าโกรธไป 10 นาที แล้วก็โอ๋กันเหมือนเดิม แล้วอาการนี้จะหายไม๊เนี่ยะ


๓ ขวบ + ๒๗ วัน...ศุกร์ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๖

...วันนี้เด็กจิ๋วอึ๊ลงชักโครกได้อีกแล้ว วิ่งหน้าตื่นมาหาปะป๊า บอกว่า “ปะป๊า เมื่อกี้น้องพริมอึ๊
ลงชักโครกด้วย นุ่มมาก ไม่เจ็บเลย”
...ตอนเย็นปะป๊ากับอี๊ตุ๋มพาพี่ๆที่ออฟฟิตไปกินเนื้อย่างกัน ร้านไดจัง เป็นการเลี้ยงปีใหม่
เด็กจิ๋วนั่งกินปูอัดได้เรียบร้อยอยู่พักหนึ่ง แล้วก็เริ่มหันไปเล่นกับพี่ๆ สนุกเลย มีพี่ๆมารวม
ตัวกัน วิ่งเล่นไปมา
...พรุ่งนี้นัดกับพี่โนพี่โน่จะไปเที่ยวฟาร์มโชคชัยกัน ตอนแรกกะว่าจะไปค้างด้วย หาที่พัก
แถวๆเขาใหญ่ น้าหญิงคงเห็นว่าอากาศหนาวๆอยากจะพาเด็กๆไปเที่ยว แต่ที่พักดีๆเต็ม
หมดแล้ว เลยเปลี่ยนไป one day trip แทน เลือกระหว่างฟาร์มโชคชัยกับบึงฉวาก พี่โน
เลือกอยากดูวัวกับม้ามากกว่า


๓ ขวบ + ๒๘ วัน...เสาร์ ๒๖ มกราคม ๒๕๕๖

...วันนี้พี่โนกับพี่โน่ต้องผิดนัดเพราะว่าเกิดป่วยกะทันหัน เจ็บท้อง เกือบจะเป็นไส้ติ่งแล้ว
ปวดแบบต้องงอตัว ตอนดึกยังเจ็บมากอยู่เลย พอตอนเช้าจะไปกับเด็กจิ๋วให้ได้ แต่พี่นอ
ไม่ยอม วันนี้เราเลยพาเด็กจิ๋วไปกันเอง ที่จริงบัตรของพี่โนพี่โน่จ่ายตังหมดแล้วด้วย ต้อง
ทิ้งไปฟรีๆเลย
...เราไปถึงก่อน 9 โมง จองทัวร์รอบแรกไว้ รอบหนึ่งใช้เวลา 2.30 ชั่วโมง เริ่มด้วย


๓ ขวบ + ๒๙ วัน...อาทิตย์ ๒๗ มกราคม ๒๕๕๖

...ตอนเช้ามีช่างมาติดมุ้งลวดกันมิกกี้เม้าส์ที่หลังครัวไทย หวังว่าคราวนี้จะได้ผลนะ หมด
ไปเยอะแยะแล้วกับการไล่ตัวนี้เนี่ยะ
...ตอนมื้อกลางวัน พาเด็กจิ๋วไปกินฟู้ดคอร์ทที่โลตัส ต้องไปใกล้ๆเพราะต้องรีบกลับมาดู
ช่าง เด็กจิ๋วไม่เคยไปโซนนี้มานานมากแล้ว เคยไปตอนเล็กๆขวบเดียวเท่านั้น พอเข้าไป
ฟู้ดคอร์ด เด็กจิ๋วก็เดินเลยไป ไปยังโซนของเล่น เป็นไปตามคาดเลย แล้วก็เพลิดเพลินไม่
ยอมมากินข้าว จนปะป๊าต้องใช้มุกโหดใส่อยู่พักหนึ่ง
...ตอนบ่ายพากันขึ้นไปรื้อของดาดฟ้า เลือกพวกของเล่นกับเสื้อผ้าเก่าของเด็กจิ๋วเอาไป
ให้ลูกพี่สา ได้มาเยอะเหมือนกัน แล้วก็ไปเจอชุดที่เคยคับใส่ไม่ได้ แต่ตอนนี้เหมือนจะใส่
ได้อีก เพราะเด็กจิ๋วผอมลงมาเยอะมาก ได้ชุดนอนเก่ากลับมาใช้ใหม่ 2 3 ชุด
...ตอนบ่ายไปหาพี่โนพี่โน่กัน เด็กจิ๋วบอกอี๊ป้อมว่า “บ๊ายบาย หนูจะไปหาพี่โนพี่โน่ เดี๋ยว
พรุ่งนี้กลับนะ”...ตลกแล้ว ไปปั๊บเดียวไม่ได้ค้างซะหน่อย อี๊ป้อมเลยถามว่าจะไปค้างเหรอ
เด็กจิ๋วบอกว่า “เป่า ไม่ค้างคืนเท่าไหร่”...ตกลงค้างหรือไม่ค้างเนี่ยะ
...เด็กจิ๋วเอาของเล่นที่ซื้อจากแม่สายไปฝากพี่โนพี่โน่ แล้วก็ได้ของขวัญวันเกิดเป็นตุ๊กตา
หมีลาย จากร้านเดียวกับติ๊ดตี่ ดูเด็กจิ๋วจะไม่สนใจตุ๊กตาเท่าไหร่ โชคดีแล้วที่ไม่บอกว่าไม่
เป็นไรหนูมีหมีหมีแล้ว พอเด็กจิ๋วได้ตุ๊กตาก็ส่งให้ปะป๊าแล้วพุ่งตัวไปเล่นของเล่นที่ซื้อให้พี่
โนพี่โน่แทน เล่นขุดไดโนเสาร์กับเค้าใหญ่เลย เสร็จแล้วก็ไปกินข้าวเย็นกันที่ CDC เรายัง
ไม่เคยไปเหมือนกัน เป็นพลาซ่าแบบ Outdoor มีพวกร้านของแต่งบ้าน แล้วก็ร้านอาหาร
ต่างๆ น้าหญิงเลือกร้านกัลปพฤกษ์ อาหารก็ใช้ได้ แต่ยุงเยอะมาก ขนาดในร้านติดแอร์ก็
ยังไม่ยุงเยอะ


๓ ขวบ + ๓๐ วัน...จันทร์ ๒๘ มกราคม ๒๕๕๖

...ปะป๊าคุยกับคุณแม่ว่าวันนี้จะต้องพาเด็กจิ๋วไปวิภาวดี เด็กจิ๋วได้ยินคำว่า วิภาวดี ก็รู้ทันที
“ปะป๊ากับคุณแม่จะพาหนูไปโรงพยาบาลเหรอ หนูเป็นหวัดเหรอ”...เราบอกว่าไม่ได้เป็นก็ไม่
ต้องกลัว ไป check ระยะเฉยๆ ไปถึงให้บอกคุณหมอไปเลยว่าเราไม่ได้ป่วย อย่ามาให้ยานะ
เด็กจิ๋วเหมือนจะเข้าใจ บอกว่า “หนูไปเฉยๆแล้วกลับมาเลยเหรอ ไม่ต้องกินยาเหรอ”...เราก็
บอกว่าใช่ แต่เด็กจิ๋วก็ยังไม่เชื่อสนิทใจ หน้าเครียดเลย สุดท้ายคุณแม่บอกว่า ไม่เป็นไร คุณ
แม่จะไปหาหมอเอง เพราะไอเรื้อรังอยู่ เด็กจิ๋วถึงหายเครียดขึ้นมาหน่อย
...วันนี้เราต้องย้ายมาตึกใหม่แล้ว เพิ่งสร้างเสร็จ ดีกว่าเดิม กว้างกว่าเดิมเยอะ พอไปถึง คุณ
แม่ก็ชวนเด็กจิ๋วไปชั่งน้ำหนักกัน โชคดีที่พยาบาลยังไม่มา เด็กจิ๋วเลยยอมชั่งแต่โดยดี พอเห็น
พยาบาลมาก็รีบโวยวาย บอกว่าให้แม่ทำ ให้แม่ทำ เพราะคุณแม่เป็นคนวัดไข้ สุดท้ายก็มั่วๆ
เนียนๆผ่านมาได้สำเร็จ ระหว่างรอคุณหมอก็ลั้นลามากเลย สงสัยคิดว่าคงรอดแล้ว เดินเล่น
ร้องเพลง มีน้องตัวเล็กมาเล่นด้วย ก็เล่นกับเค้าดี ไม่แกล้งเค้า น้องเค้าชอบมาหยิบรองเท้าไป
กิน เด็กจิ๋วต้องเอาแอบไปซ่อนแล้วเอาตัวบังไว้อย่างดีไม่ให้น้องมาหยิบได้
...ระหว่างรอคุณหมอ เด็กจิ๋วไปหยิบน้ำแก้วมาเจาะดูด พอดูดหมด ปะป๊าก็สั่งให้เอาแก้วไป
ทิ้งที่ถังขยะ เด็กจิ๋วก็รีบวิ่งไป แต่ไปยืนจ้องถังขยะอยู่พักหนึ่ง แล้ววิ่งกลับมาหาปะป๊า บอกว่า
“ปะป๊า เค้าเขียนไว้ที่ถังขยะว่าต้องให้ผู้ชายทิ้ง ไม่ให้ผู้หญิงทิ้ง”...ปะป๊าเดินไปดูที่ฝาถังขยะ
เออ จริงด้วย ที่ฝาถังเป็นรูปผู้ชายจริงๆ งั้นปะป๊าทิ้งให้เอง ตอนหลังจะทิ้งขยะอีก ต้องให้เด็ก
จิ๋วไปเดินหาว่าถึงไหนเป็นรูปผู้หญิงทิ้ง เด็กจิ๋วเจออยู่ใบหนึ่ง ถามว่า “เค้าไม่ได้เขียนบอกไว้
หนูทิ้งได้ไม๊”...ปะป๊าเลยบอกว่าถ้าไม่ได้เขียนก็แสดงว่าผู้ชายหรือผู้หญิงทิ้งก็ได้
...ตึกใหม่นี่ทำแผนกเด็กดีมาก แยกโซนเด็กป่วยกับเด็กมาฉีดวัคซีนออกจากกันเลย ดีไม่ต้อง
กลัวไปติดหวัดเด็กคนอื่นมา หมอก็ต้องเดินไปมาระหว่าง 2 โซนนี้ ทำให้วันนี้ต้องรอนานขึ้น
หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ เพราะเราไม่เห็นคิวของฝั่งเด็กป่วย วันนี้เด็กจิ๋วไม่ร้องไห้แล้ว นั่งนิ่งๆ คง
คิดว่าเราไม่ได้ป่วย หมอคงไม่ให้ยาเรา ตอนคุณหมอจะตรวจก็มีร้องแอะนิดหน่อย แต่ก็ยอม
ให้ตรวจแต่โดยดี ตอนจะฉีดยาก็งงๆ โชคดีห้องใหม่ด้วย กำแพงมีรูปหมีพูเต็มเลย เด็กจิ๋วนอน
คว่ำบนเตียง หลอกล่อนิดหน่อย คุณหมอก็แอบฉีดวัคซีนไปอย่างรวดเร็วมาก ตอนจังหวะเข็ม
แทง ก็มีร้องแอ๊ยะนิดหน่อย แต่ช่วงเสี้ยววินาทีเดียวเอง ก็เลย งงๆ ยังบอกอีกว่าหมอตรวจไม่
เจ็บเลย ตรวจนุ่มมาก สงสัยยังไม่รู้ตัวนะว่าโดนฉีดยาไปแล้ว เพราะยังถามอยู่เลยว่าหมอแปะ
สติ๊กเกอร์ที่ก้นทำไม
...ส่วนสูงของเด็กจิ๋วเกินมา 2 เซน ส่วนน้ำหนักขาดไป 0.5 โล นี่มันลูกเราหรือเป่าเนี่ยะ ทำไม
ถึงผอมสูงแบบนี้เนี่ยะ
...ออกจากโรงพยาบาลก็พาไปกินข้าวที่เซนลาด พอเลี้ยวรถเข้ามา เด็กจิ๋วก็บอกเลยว่า “ห้าง
นี้ที่เราเคยมา”...ใช่ เคยมาหลายครั้งมาก วันนี้กินที่ร้านเทอเรส บอกให้เด็กจิ๋วหวัดดีพนักงาน
ต้อนรับ เด็กจิ๋วก็ทำตาม บอกให้จองโต๊ะ 3 ที่ ชื่อน้องพริม ก็ทำตามหมด วันนี้เป็นเด็กดีมากๆ
ตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้ว เลยสัญญากันว่าตอนเย็นจะเปิดการ์ตูนให้ดู ตอบแทนที่เป็นเด็กดี
แต่เด็กจิ๋วบอกว่า “วันนี้ไม่ใช่วันหยุดไม่ใช่เหรอ”...อ้าว ตกลงจะดูหรือเปล่าเนี่ยะ
...ตอนบ่าย เด็กจิ๋วเอาตุ๊กตาหมีลายของผู้หญิงมาเล่น จับหมีลายยืนแล้วพูดว่า “คุณโตแล้วนะ
คุณยืนไม่ได้เหรอ คุณต้องนั่งเหรอ”
...อี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วไปล้างก้น เด็กจิ๋วโวยวายบอกว่า เดี๋ยวที่คุณหมอแปะก้นให้หลุด แล้วมาเล่า
ให้เจ๊น่าฟังว่าวันนี้คุณหมอแปะก้นหนูไม่เจ็บเลย ถามว่าแล้วคุณหมอฉีดยาหรือเป่า เด็กจิ๋วบอก
ว่าไม่ได้ฉีด สรุปแล้วโดนฉีดยาไปโดยไม่รู้ตัว
...เด็กจิ๋วเอาของเล่นบิดๆมาบิดเป็นรูปโทรศัพท์ คิดเองทำเอง จินตนาการล้ำมาก เสร็จแล้วก็
โทรมาหาปะป๊า ปะป๊าพูดไปว่า สวัสดีค่ะ คุณทำอะไรอยู่คะ เด็กจิ๋วตอบว่า “กำลังคุยโทรศัพท์
กับคุณอยู่ค่ะ”...เออ ถูก แล้วก็คุยต่อเป็นเรื่องเป็นราว ส่วนใหญ่เป็นการสั่งอาหาร ลงท้ายด้วย
ปะป๊าขอจุ๊บแก้มหน่อย เด็กจิ๋วตอบว่า “ได้ค่ะ เดี๋ยวเดินไปให้จุ๊บนะคะ”...ว่าแล้วก็วิ่งมาให้จุ๊บ
นี่มันโทรศัพท์วิเศษแล้ว
...ตอนเย็นเจ๊น่ากับเฮียโรขึ้นมาเล่นกับเด็กจิ๋วที่ออฟฟิต เล่นโน้นนี่ไปเรื่อย แล้วอยู่ดีๆ เจ๊น่าก็
พูดขึ้นมาว่า “เด็กจิ๋วโชคดีจังเลยเนอะ ที่ได้เกิดเป็นลูกกู๋เล็ก”...กู๋เล็กก็ดีใจที่ได้เกิดเป็นพ่อของ
เด็กจิ๋ว


๓ ขวบ + ๓๑ วัน...อังคาร ๒๙ มกราคม ๒๕๕๖

...เมื่อคืนเด็กจิ๋วเอากล่องกระดาษมาเล่นใหญ่เลย เอาพวกตุ๊กตาใส่แล้วปิดฝา บอกว่า “ขอ
พลาสเตอร์หน่อย หนูจะเอามาปิดกล่อง”...ปะป๊าบอกว่าเดี๋ยวตุ๊กตาหายใจไม่ออก เลยสอน
วิธีการขัดฝากล่อง เด็กจิ๋วชอบใจใหญ่ เล่นจนหลับไปเลย เดี๋ยวเอาตัวนั้นตัวนี้ไปใส่ หมีหมีก็
เอาไปใส่ ตื่นเช้ามาก็ยังติดใจเล่นต่อเนื่องอยู่ เอามาโชว์พี่ๆด้วย
...ตอนเย็นปะป๊ากับคุณแม่ไปตีเทนนิส ไปถึงสนามแล้วเพิ่งรู้ว่าลืมเอาชุดมา เลยพากันไปตัด
ผมที่เซนปิ่น ลั้นลากันโดยทิ้งลูกน้อยไว้ที่บ้าน อี๊ป้อมโทรมาตาม บอกว่าเด็กจิ๋วอาละวาดใหญ่
แล้ว ง่วงนอนมาก แล้วก็แย่งของเล่นกับเฮียโร ทำเฮียโรร้องไห้ แล้วก็มีข่วนหน้าอี๊ป้อมทีหนึ่ง
ด้วย พอปะป๊ากลับมาบ้าน เด็กจิ๋วก็รีบพุ่งตัวมาฟ้องปะป๊าว่า “ปะป๊า วันนี้หนูข่วนหน้าอี๊ป้อม
ด้วย”...งงจริงๆ ชอบมาฟ้องว่าตัวเองทำผิดอะไรไว้ ดีแล้ว แบบนี้ต้องรับโทษ ให้คุณแม่ตี แต่
เด็กจิ๋วร้องไห้ บอกว่าคุณแม่อย่าตีเลย คุณแม่ก็สงสาร เลยเลื่อนการลงโทษเป็นพรุ่งนี้ แต่ยัง
ไงพรุ่งนี้ก็ต้องโดนนะ ส่วนปะป๊าก็แกล้งโกรธไปพักหนึ่ง เกือบหลุดขำทีหนึ่งตอนที่เด็กจิ๋วทำ
ท่าเดินหน้าถอยหลัง ทำหน้าตาน่าสงสาร แบบจะงอนง้อปะป๊า เดินไปแล้วถอยกลับมาดูว่า
ปะป๊ายิ้มยัง ขำมาก แต่ก็กลั้นไว้สำเร็จ พออาบน้ำเสร็จ เจอเด็กจิ๋วทำหน้าเป็นส่งยิ้มให้ ก็เลย
หายโกรธ นอนกอดๆ จุ๊บๆ จนหลับไป


๓ ขวบ + ๓๒ วัน...พุธ ๓๐ มกราคม ๒๕๕๖

...ปะป๊าตั้งกฎการเป็นเด็กดีให้เด็กจิ๋ว ให้เด็กจิ๋วท่องให้ขึ้นใจก่อนไปโรงเรียน กฎมีอยู่ว่า
1.ห้ามแกล้งคนอื่น แต่ถ้าคนอื่นแกล้งเราก็ไม่เป็นไร
2.ต้องแบ่งหนมและของเล่นให้เพื่อน แต่ถ้าคนอื่นไม่แบ่งก็ไม่เป็นไร
3.เวลาเล่นต้องชวนเพื่อนๆมาเล่นด้วย
4.เวลาเรียนต้องตั้งใจเรียน เชื่อฟังคุณครู
5.เวลากลับมาบ้านต้องรีบทำการบ้าน
...เด็กจิ๋วท่องกฎได้ขึ้นใจแล้ว แต่เวลาถามว่า ถ้าคนอื่นมาแกล้งเรา เราต้องทำยังไง เด็กจิ๋ว
ตอบว่า “เราก็ยกอภัยให้เค้า”...ไปเอาคำว่ายกอภัยมาจากไหน ไม่เคยสอน
...เรื่องการท่องกฎอ่ะ ขึ้นใจแล้ว แต่จะปฏิบัติตามหรือเป่านี่อีกเรื่องนะ ตอนเย็นเพิ่งท่องจบ
กันไปรอบหนึ่ง ก็เกิดเรื่อง เด็กจิ๋วเผลอไปเหยียบ ipad เฮียโร เฮียโรเลยโมโหตีเด็กจิ๋วไปหนึ่ง
ที เด็กจิ๋วก็กรี๊ดจะเอาคืน เราก็เข้ามาห้ามบอกว่า ถ้าคนอื่นแกล้งเรา เราก็ต้องให้อภัยไงคะ
เด็กจิ๋วตอบว่า “ไม่ให้ ไม่ให้”...ปะป๊าบอกว่าถ้าหนูยอมยกอภัยให้เฮียโร ปะป๊าจะเปิดการ์ตูน
ให้ดูด้วยนะ เด็กจิ๋วเลยบอกว่า “ยกให้นิดหน่อยก็ได้ แต่ไม่ยกให้เยอะ”...เราบอกว่าไม่ได้ถ้า
จะยก ก็ต้องยกอภัยหมด เด็กจิ๋วหน้าเครียดอยู่พักหนึ่ง ถึงจะยอมให้อภัยหมด
...ตอนเช้าพี่ต๊อบมาแกล้งขอหนมเด็กจิ๋วกิน ตอนแรกเด็กจิ๋วไม่ให้ แต่ปะป๊าสอนว่าต้องแบ่ง
ของเล่นและขนมให้คนอื่น เด็กจิ๋วก็ยอมแบ่งให้พี่ต๊อบชิ้นหนึ่ง แล้วก็วิ่งออกไปแบ่งหนมให้
พี่ๆคนละชิ้น ใจดีมากๆ
...เด็กจิ๋วไปซื้อผลไม้ที่ตลาดกับอี๊ป้อม ไปยืนอยู่หน้าร้าน ก็รีบพูดบอกแม่ค้าว่า แม่ค้าถาม
ว่าเอากี่โล เด็กจิ๋วตอบว่า “เอาอย่างละ 2 ลูก”...แม่ค้าอึ้ง แต่ก็ยอมเด็กจิ๋ว บอกว่างั้นเลือก
ปนกันก็ได้ เลือกไปเลือกมา เด็กจิ๋วบอกว่า “ไม่เอามังคุดนะ เพราะมังคุดมันลูกใหญ่”...งง
สุดท้ายได้ชมพู่ กับส้มมา
...อี๊ป้อมพยายามจะแย่งลอดช่องของเด็กจิ๋วกิน โดยอ้างว่า เด็กจิ๋ว ให้อี๊ป้อมกินนะ ไม่งั้น
ทิ้งไว้พรุ่งนี้ก็เสีย เด็กจิ๋วตอบว่า “อี๊ป้อมก็แช่ตู้เย็นไว้สิ”...เอ่อ จริง


๓ ขวบ + ๓๓ วัน...พฤหัส ๓๑ มกราคม ๒๕๕๖

...เมื่อคืนปะป๊าคุยกับเด็กจิ๋วเรื่องว่าให้กินนมแล้วโตเร็วๆจะได้พาปะป๊าไปเที่ยว เด็กจิ๋วฟัง
แล้วไม่รู้อารมณ์ไหน อยู่ดีดีก็พูดว่า “น้องพริมไม่อยากให้ปะป๊าแก่”...ว่าแล้วก็ร้องไห้ บีบ
น้ำตาไหลพรากๆ พุ่งตัวเข้ามากอดปะป๊า อะไรจะมาดราม่าตอนนี้ แล้วใครไปสอนเนี่ยะ
ว่าแก่ เราเลยถามว่า ปะป๊าแก่แล้วจะเป็นยังไง ทำไมถึงไม่อยากให้ปะป๊าแก่ เด็กจิ๋วบอก
ว่า “ปะป๊าแก่ ปะป๊าต้องอยู่บ้าน ปะป๊าต้องไปโรงพยาบาล”...อะไรเนี่ยะ สงสัยมีใครสอน
อะไรมาแน่ๆเลย
...เวลาจะพูดว่าของอันนี้เล็กของอันนี้ใหญ่ คำว่าเล็ก เด็กจิ๋วจะพูดว่า “เล็กกิ้ง”...สับสนมา
จากกางการเลคกิ้ง
...เด็กจิ๋วไปก่อกวนพี่ๆ คุณแม่ออกไปตามบอกว่าพี่พี่ทำงานอยู่ อย่าไปกวน เด็กจิ๋วบอกว่า
“คนโน้นทำงานคนนี้ไม่ทำงาน”...คุณแม่ถามว่าคนไหนไม่ทำ เด็กจิ๋วบอกว่า “พี่เพลง”...เอ้า
งานเข้าเลย พี่เพลงทำอะไร ทำไมไม่ทำงาน เด็กจิ๋วบอกว่า “พี่เพลงโหลดการ์ตูนอยู่”...???
...เด็กจิ๋วไปแย่งเฮียโรกินชะอมทอดไข่ ชอบใหญ่เลย เราก็ไม่เคยเอาให้กินมาก่อน เฮียโรใจ
ดียอมแบ่งให้น้องกิน เพราะปะป๊าต้องเปลืองตัวแลกกับการทำมักโรนีอบชีสให้คืนนี้