วันเสาร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2554

1 ขวบ 3 เดือน

วันที่ ๔๕๗ ... ศุกร์ ๑ เมษายน ๒๕๕๔
 
เมื่อคืนเละเทะมาก เด็กจิ๋วหลับไปแล้วตอนหัวค่ำ อยู่ๆก็ร้องไห้ กับไอไอแบบมี
เสมหะ พอปะป๊าอุ้มขึ้นมาปั๊บ เด็กจิ๋วก็อ้วกออกมาชุดใหญ่ ที่สำคัญคือหมีหมีสุด
รักเลอะอ้วกไปด้วย คุณแม่ต้องจัดการเอาไปควักไส้ออก ส่วนหนังเอาไปซักอบ
แห้ง แล้วก็รีบยัดไส้กลับเข้าไปเหมือนเดิม ต้องรีบทำในเวลาอันรวดเร็วสุดขีด
เพราะเด็กจิ๋วขาดหมีหมีไม่ได้เลย ทำเสร็จก็แอบเอาไปวางให้เด็กจิ๋วกอดนอน
ต่อตอนกลางคืน ตอนเช้าตื่นมาก็ยังมีอาการไอแบบมีเสมหะอยู่ วันนี้ต้องกินยา
แล้วล่ะ เด็กจิ๋วเลยอดไปเที่ยวเลย ตอนแรกกะว่าพรุ่งนี้จะพาโซ่ยโกวไปเที่ยววัง
น้ำเขียวกันซะหน่อย ตอนนี้เด็กจิ๋วสามารถเรียกชื่อพี่ๆในออฟฟิตได้เกือบหมด
แล้ว จำหน้าได้ด้วยว่าคนไหนชื่ออะไร ถ้าบอกให้เดินไปหาพี่โอ เด็กจิ๋วก็เดินไป
หาพี่โอถูกต้อง ไปหาคนนั้นคนนี้ก็ถูก เวลาพูดชื่อพี่ๆเด็กจิ๋วก็จะพูดตาม บางที
ก็มีแบบลากเสียงยาวๆ ที่ชอบที่สุดคือเรียกปะป๊านี้แหล่ะ อู๋..ว...อู๊... แต่ที่ฮาสุด
คือเวลาพูดชื่อคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยๆ พอมาถึงพี่เก่ง เด็กจิ๋วจะไม่พูดตาม แต่ตบ
มือ...คือนึกว่าชมว่าเค้าเก่ง พี่เก่งควรไปเปลี่ยนชื่อแล้วล่ะ เด็กจิ๋วสับสน ตอนที่
ป้อนยาเช้าก็กรี๊ด กรี๊ดกันตามปกติ แต่ตอนเย็นวันนี้มาแปลกมาก ป้อนตอนอยู่
ในอ่างอาบน้ำ มาถึงคุณแม่ก็ฉีดใส่ปาก เด็กจิ๋วก็รับแต่โดยดี มีป้วนทิ้งบ้างแต่ก็
มีกลืนเข้าไปบ้าง ที่สำคัญคือโดนฉีดยาเข้าปากแล้ววันนี้ไม่กรี๊ดกรี๊ดดิ้นหนี แต่
ชอบ ยอมให้คุณแม่ป้อนต่ออีกหลายที คุณแม่ลองเปลี่ยนเป็นใช้ช้อนป้อนบ้าง
เด็กจิ๋วก็กินหมดแต่โดยดี ไม่คายทิ้งด้วยคราวนี้ เด็กจิ๋วเป็นอะไรไปแล้ว

วันที่ ๔๕๘ ... เสาร์ ๒ เมษายน ๒๕๕๔
 เมื่อคืนเอาอีกแล้ว ตอนหัวค่ำ เด็กจิ๋วนอนหลับไปแล้ว ซักพักก็ไอ ไอ แล้วก็อ้วก
ออกมาเลย อ้วกทั้งนอนอยู่นั้นแหล่ะ ที่น่าเศร้าใจสุดก็คือหมีหมีเลอะอ้วกอีกแล้ว
เมื่อวานเพิ่งควักไส้ เอาหนังไปซัก วันนี้คุณแม่ก็ต้องทำอีกแล้ว อะไรกันนี่เด็กจิ๋ว
แล้วตอนที่เด็กจิ๋วอ้วกเสร็จ กำลังจับไปล้างหน้าล้างมือ เด็กจิ๋วก็ร้องไห้จะเอาหมี
หมีให้ได้ ก็มันเลอะอยู่ ไม่ให้ก็ไม่ยอม กรี๊ดแบบจะเป็นจะตาย เอาแกะ เอาอย่าง
อื่นมาให้เล่นก็ไม่เอา คือกึ่งหลับกึ่งตืนอยู่ด้วยแหล่ะ เลยอาละวาดซะ...
ตอนเช้ามืดที่เด็กจิ๋วตื่นมากินนม ปกติจะเรียกแม่ แม่ หรือไม่ก็ มะนม มะนม แต่ว่า
วันนี้มาแปลกมาก เด็กจิ๋วพูดว่า ตื่น ตื่น ขำมากเพราะเด็กจิ๋วไม่เคยพูดมาก่อน วัน
นี้ให้เด็กจิ๋วกินข้าวต้มปลาที่ปะป๊าทำเหลือจากเมื่อวาน อร่อยมาก กินไม่หยุด สอง
วันมานี่การกินข้าวกินนมของเด็กจิ๋วค่อนข้างปกติหน่อย ไม่ใช่แค่นั้น วิธีการกินยา
ก็ง่ายเหลือแล้ว วันนี้เอายาใส่ช้อนป้อนกินป้อนกินไม่มีคายไม่มีน้ำตา หรือนี่จะเป็น
การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญของเด็กจิ๋ว แต่มีข้อน่าสังเกตอีกอย่างคือ ยาตัวนี้เป็น
แบบใหม่ไม่เคยกินมาก่อน รสคาราเมล แบบก่อนๆจะเป็นรสเชอร์รี่ ก็อาจเป็นได้ว่า
เด็กจิ๋วไม่ชอบเชอร์รี่เหมือนปะป๊าเลย
วันนี้อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็ถามหา ตุ๋ม นก นุ้ย กก แล้วก็ตามด้วยพี่ๆที่ออฟฟิตที่เหลือ คง
สงสัยว่าปกติเจอพี่ๆเยอะแยะทำไมวันนี้หายไปไหนกันหมด
ตอนเด็กจิ๋วยังเกิด ใช้สบู่อาบน้ำยี่ห้อ SebaMed แต่ใช้ไปใช้มาแล้วแพ้เลยเปลี่ยน
ไปใช้ยี่ห้อ...สำหรับเด็กแพ้ง่าย ตอนประมาณขวบหนึ่งก็เปลี่ยนมาใช้สบู่คน
ธรรมดา Dermaporn ก็ไม่แพ้แล้ว วันนี้ไปเจอ SebaMed ขวดยักษ์ที่ตอนนั้นซื้อ
มาแล้วไม่ได้ใช้ แพงมาก ขวดหนึ่งเกือบพันบาทเลย วันนี้เลยเอามาใช้ดู ปะป๊าบีบ
สบู่ใส่มือ ทาตัวเด็กจิ๋ว กลิ่นสบู่นี่ทำให้นึกถึงเด็กจิ๋วตอนแรกเกิดมากๆ กลิ่นแบบนี้
ใช่เลย เป็นกลิ่นประจำตัวเด็กจิ๋ว



วันที่ ๔๕๙ ... อาทิตย์ ๓ เมษายน ๒๕๕๔
เมื่อคืนตอนหัวค่ำผ่านพ้นไปด้วยความราบรื่น เด็กจิ๋วไม่มีอ้วกอีกแล้ว แต่ดีใจได้ไม่
นาน ตอนตี ๓ ก็เกิดเหตุจนได้ นอนอยู่แล้วก็ไอไอ อ้วกออกมาอีกแล้ว คราวนี้นอก
จากจะเลอะหมีหมีสุดรักแล้ว ยังเลอะที่นอนอีก เละเทะมาก ตอนดึกอี๊ป้อมก็มาช่วย
ไม่ได้ด้วย คุณแม่เลยต้องชำแระหมีหมีอีกครั้ง ยังไม่ทันได้เย็บกลับ ก็เช้าแล้ว ตอน
สายๆปะป๊ากับคุณแม่พาอากงอาม่าไปกินข้าวกัน ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอี๊ป้อม พอกลับมา
บ้านก็เจอว่าหมีหมีถูกยัดไส้และเย็บเรียบร้อยแล้ว อี๊ป้อมบอกว่า เด็กจิ๋วไม่ยอม เอา
หมีๆ หมีๆ อี๊ป้อมเลยต้องมารีบเย็บให้มั่วๆ เดี๋ยวคืนนี้ก็ต้องชำแหละอีกแน่เลย ตอน
เย็นนั่งกินข้าวกัน ปะป๊าหยิบกล่องปลาหมึกกับกล่องถั่วมากิน เด็กจิ๋วก็คลานขึ้นมา
จะหม่ำหม่ำ แต่พอมาเห็นปลาหมึกก็บอกว่า เผ็ด เผ็ด ยื่นถั่วให้ก็บอกว่า แข็ง แข็ง
เก่งมาก ปะป๊ากับคุณแม่ตกใจกันใหญ่เลย ก็วันก่อนเด็กจิ๋วจะมาขอกินปลาหมึก ก็
เลยบอกว่ากินไม่ได้ เผ็ด เผ็ด ส่วนถั่วก็บอกว่า แข็ง แข็ง กินไม่ได้เหมือนกัน ก็ไม่
น่าจะจำได้นะ แค่พูดผ่านๆ วันนี้นอกจากจะจำได้ว่าเผ็ดกับแข็งแล้ว ยังจำได้ด้วยว่า
ปะป๊าไม่ให้กิน ตอนเย็นปะป๊าลองแกล้งบอกว่า เด็กจิ๋วเกาหลังให้หน่อย เด็กจิ๋วก็มา
เกาให้ อันนี้ก็งงอีกเหมือนกันไม่รู้ใจำมาจากใคร เพราะปะป๊ากับคุณแม่ไม่เคยสอน
แต่ที่งงที่สุดเลยคือ เอากล่องดนตรีมาเล่นกัน เป็นแบบที่มีไฟส่องเป็นรูปดาวแล้วก็
มีเสียงเพลงเบาๆกล่อมเด็ก พอเปิดแล้ว เด็กจิ๋วทำหน้าร้องไห้ บอกว่าปิดปิด เก็บๆ
ไม่เอา ไม่เอา คือไม่ชอบก็พอเข้าใจเพราะปกติเด็กจิ๋วจะฟังแต่เพลงมันส์ๆ หรือไม่
ก็พวก Bossa มาเจอเพลงง่วงๆแบบนี้ก็ไม่ชอบเป็นธรรมดา แต่ทำไมต้องทำหน้า
ตาร้องไห้ด้วย


 วันที่ ๔๖๐ ... จันทร์ ๔ เมษายน ๒๕๕๔
เมื่อคืนเด็กจิ๋วไม่อ้วกแล้วดีใจจังเลย ตอนบ่ายพาเด็กจิ๋วไปหาหมอ ถึง
กำหนดฉีดวัคซีน และก็จะให้ดูอาการไอเรื้อรังนี่ด้วย ระหว่างที่รอหมอ
อยู่ ปะป๊าก็จูงมือเด็กจิ๋วเดินเล่น เมื่อครั้งก่อนที่มาที่นี่ยังเดินไม่ค่อยได้
เลย ต้องจับมือสองข้างชูสูงๆแล้วค่อยๆก้าวเหมือนลิง เดือนหนึงผ่าน
ไปเดินคล่องแล้ว เดินเร็วด้วย เหมือนที่หลายๆคนบอกเอาไว้ว่าเด็กจิ๋ว
นี่ถ้าเดินได้เมื่อไหร่คงวิ่งเลยล่ะ ระหว่างที่ปะป๊ากำลังจูงเด็กจิ๋วเดินรอบ
แผนกเด็กโชว์ลีลาอวดคนนั้นคนนี้อยู่ เด็กจิ๋วก็ลื่นหงายแหง่ะลงไปนอน
กับพื้นเฉยเลย แล้วตามด้วยการกรี๊ด ร้องไห้ดังลั่นโรงพยาบาล คุณแม่
ตกใจรีบวิ่งมาดูว่าเกิดอะไร ไม่น่าจะเจ็บมากเพราะปะป๊าจับแขนเอาไว้
แต่คงตกใจ แล้วก็คงคิดว่าเสียหน้ามากกว่า รองเท้าคู่นี้ลื่นด้วยแหล่ะ
เป็นแบบพื้นเรียบไม่มีดอกยาง อีกคู่ที่เพิ่งซื้อมาวันก่อนก็ยังหลวมไป
นิด ยังใส่ไม่ได้ ตอนที่เข้าไปหาหมอ คุณหมอบอกว่าคอแดงมากแล้ว
ก็มีหนองด้วย เหมือนจะอาการสาหัสเหมือนกันนะ คุณหมอบอกว่ากิน
ข้าวได้เหรอ คอเป็นหนองคงจะเจ็บเวลากลืนอาหาร แต่เด็กจิ๋วกลับมา
เจริญอาหารช่วงนี้ ก็ไม่ต้องคิดมาก จะเอาอะไรกับเด็กจิ๋ว วันนี้เด็กจิ๋ว
โดนฉีดยาแก้อักเสบ แต่วัคซีนยังฉีดไม่ได้ต้องมาใหม่อาทิตย์หน้า ให้
หายจากอาการไอนี่ก่อน เรื่องน้ำหนักของเด็กจิ๋วตอนนี้ตามเกณฑ์แล้ว
ขึ้นมาหนึ่งโลในหนึ่งเดือน คุณหมอถามว่าทำอะไร เราก็ตอบว่าไปขุน
มา


วันที่ ๔๖๑ ... อังคาร ๕ เมษายน ๒๕๕๔
เมื่อวานที่นั่งรถไปโรงพยาบาล ก็เอาที่บังแดดลายคิตตี้อันประจำมาติด
ข้างกระจกบังแดดให้เด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วเห็นก็พูดว่าแมวแมว ปะป๊ากับคุณแม่
ก็งงเลย ใครสอนเค้าว่าคิตตี้คือแมว หรือเค้ารู้ได้เอง แมวๆแมวๆเสร็จก็
คว้าที่บังแดดออกมาไม่ยอมให้ติด คุณแม่ติดกลับเข้าไป ก็คว้าออกมา
อีก เดี๋ยวนั่งตากแดดตัวดำนะเด็กจิ๋ว วันนี้อี๊ป้อมเอาแซนวิดไส้กรอกชีส
แบบหนีบๆจาก 7-11 ให้เด็กจิ๋วกิน น่าจะเป็นครั้งแรกที่กินไส้กรอกเลย
เพราะปกติจะไม่ให้กินอาหารประเภทนี้ เด็กจิ๋วถือแทะเองด้วย แทะไป
แทะมาก็กินเข้าไปเยอะเหมือนกัน
ตอนบ่าย อยู่ๆเด็กจิ๋วก็บอก อึ๊อึ๊ คุณแม่ตรวจสอบดูมีอึ๊จริงๆด้วย นี่ก็เป็น
ครั้งแรกที่เด็กจิ๋วบอกเองว่ามีอี๊ ส่วนใหญ่จะปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา เวลา
ถามว่ามีอึ๊ไม๊ ก็จะตอบว่าไม่มีไม่มี
วันนี้เป็นอีกวันที่เด็กจิ๋วไม่ยอมกินนมเลย ร้องหา คาว คาว หมายถึงข้าว
ทั้งวัน กับหนม หนม  


วันที่ ๔๖๒ ... พุธ ๖ เมษายน ๒๕๕๔
วันนี้เป็นวันหยุดจักรีฯ ปะป๊ากับคุณแม่ตัดสินใจทิ้งเด็กจิ๋วไว้ที่บ้านแล้วเริ่ม
ปฏิบัติการตามล่าหมีหมี เนื่องจากเริ่มเล่งเห็นว่าหมีหมีสุดที่รักของเด็กจิ๋ว
นับวันก็มีแต่จะเน่าเปื่อยลงไป ยิ่งช่วงที่ผ่านมาที่อ้วกใส่หมีหมีทุกวันยิ่งทำ
ให้สถานการณ์วิกฤตหมีหมีแย่หนักลงไปอีก หลังจากที่ไปเดินหาตามห้าง
มาหลายครั้งแล้วก็ไม่เจอ เคยถามพนักงาน เค้าก็ว่าเลิกผลิตไปแล้ว วันนี้
ไปที่ชาลอมโรงงานผลิดเลย ถ่ายรูปหมีหมีเป็นหลักฐานแล้วเอาไปให้คน
ที่โรงงานหาให้หน่อยว่ามีไม๊แบบเนี้ยะ จะต้องเอาให้ได้ พนักงานก็ไปหา
อยู่นาน ได้มาใบหนึง หน้าตาคล้ายๆนะแต่ไม่เหมือน ลังเลไปมา แต่ก็ตัด
สินใจซื้อมา ที่จริงใบนี้หน้าตาน่ารักกว่าหมีเน่าใบเก่าอีก ใบนั้นใครๆมาดู
ก็งงว่าทำไมน่าตามันเบี้ยวๆเยินๆ เพราะจริงจริงแล้วมันเป็นหมีแนว แต่ใบ
นี้เป็นหัวหมีแล้วไส้ในควักออกมาทำเป็นผ้าห่มได้ ปะป๊ากับคุณแม่ดีใจกัน
ใหญ่ รีบกลับบ้าน เอาหมีหมีตัวใหม่มาให้เด็กจิ๋ว พอส่งให้ เด็กจิ๋วส่ายหัว
บอกไม่เอาไม่เอา แล้วก็ไม่สนใจเลย ทิ้งไว้ตรงนั้นแหล่ะ โห นี่หามาด้วย
ความยากลำบากนะ เด็กจิ๋ว...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปสวนรถไฟ ก็เป็นครั้งที่
๓ ของเด็กจิ๋วแล้วนะ วันนี้อากง อาม่า กับอี๊ป้อมไปด้วย ไปถึง ๔.๓๐ โมง
แดดยังร้อนอยู่เลย แต่ก็แสงกำลังสวยสำหรับถ่ายรูป ที่จริงปะป๊าอยากจะ
มาถ่ายรูปเด็กจิ๋วด้วยเลนส์ใหม่นั้นแหล่ะ วันนี้เด็กจิ๋วสามารถเดินไปมาเอง
ได้แล้วดีใจจัง แต่มีปัญหาใหญ่อยู่อย่างหนึ่ง คือเวลาปล่อยเด็กจิ๋วไว้ เด็ก
จิ๋วชอบหยิบใบไม้ตามพื้นมากิน ยิ่งห้ามก็ยิ่งกินใหญ่ คว้าก็ไม่ทัน เพราะ
ปล่อยเด็กจิ๋วไว้แล้วคุณแม่เดินออกมาจากเฟรม กว่าจะวิ่งกลับไป เด็กจิ๋ว
ก็กินหญ้าไปแล้ว วันนี้ก็กินไปหลายอยู่ คิดว่าคงไม่เป็นไรไม่น่าจะมียาฆ่า
แมลง อย่างมากก็แค่ขี้หมา วันนี้เด็กจิ๋วดีใจมากที่มีคนมาเที่ยวกับเด็กจิ๋ว
เยอะ ไล่จู๊บแก้มทุกคนอย่างถ้วนหน้า แล้วก็ตบมือดีใจ ตอนนั่งในรถไป
สวนรถไฟ อยู่ๆเด็กจิ๋วก็ตะโกนขึ้นมาว่า เพลง!...คือปะป๊าลืมเปิดเพลงใน
รถซึ่งปกติต้องเปิดตลอดเวลา ก็เลยต้องรีบเปิดให้เด็กจิ๋ว เดี๋ยวนี้นะจะเอา
อะไรก็สั่งเอา เปิด ปิด น้ำ นม หนม เก็บ เอา ไม่เอา ใส่ จะไปจะไป 


วันที่ ๔๖๓ ... พฤหัส ๗ เมษายน ๒๕๕๔
เมื่อคืนแปลกมาก อยู่ดีดีเด็กจิ๋วก็ตัวร้อนจี๋ ต้องลุกขึ้นมาเช็ดตัวกับป้อนยา
ลดไข้ตอนตีหนึ่ง กินยาแล้วก็ตัวเย็นลงนิดหนึ่ง แต่ตื่นมาตอนเช้าก็ตัวร้อน
อีก ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะไปสวนรถไฟเมื่อวานมา แต่ก็งงว่าไม่ได้ตาก
แดดตากลมเท่าไหร่นะ หรือจะเป็นเพราะเชื้อแบคทีเรียจากหญ้าที่เด็กจิ๋ว
หยิบเอาเข้าปาก กำลังขับรถไปโรงพยาบาลวิภาวดีอยู่ คิดในใจว่าต้องโดน
คุณหมอด่าแน่ๆ เพราะคุณหมอสั่งห้ามไม่ให้ออกไปเที่ยวช่วงนี้ ปะป๊าบอก
คุณแม่ว่าเอาไงดี จะบอกความจริงหมอไม๊ แต่คุณแม่คิดไปคิดมาบอกว่า
ไม่น่าจะเป็นเพราะไปสวนรถไฟหรอก เพราะว่าปกติเชื้อโรคมันต้องมีระยะ
เวลาในการฝักตัว ๒-๓ วัน นับไปนับมา เอ้า! ก็วันที่มาโรงพยาบาลล่าสุดนี่
หน่า ครั้งที่แล้วเด็กที่เข้าไปหาหมอก่อนหน้าเด็กจิ๋วก็มีอาการไอขั้นรุนแรง
สาหัสอยู่ เด็กจิ๋วต้องติดมาจากเด็กคนนั้นแน่ๆ แล้วแบบนี้จะไปโรงพยาบาล
รับเชื้อเพิ่มทำไม ว่าแล้วก็กลับรถกลับบ้านดีกว่า ไม่ไปแล้ว กลับมากินยา
กับใช้แผ่นเจลแปะลดไข้ พอตอนบ่ายๆก็ตัวไม่ร้อนแล้ว แต่วันนี้เด็กจิ๋วไม่
เหมือนคนป่วนนะ ยังคึกคักเหมือนเดิม ตอนที่เล่นหมีหมีกันอยู่ปะป๊าแกล้ง
เอาหมีหมีมาจัดทรงใหม่ให้มันแบนๆ เพราะมันโดนเด็กจิ๋วกอดจนกลมเลย
ที่จริงมันเกิดมาเพื่อเป็นหมอน แต่โดนกอดไปมาจนกลางเป็นหมอนข้างไป
พอปั้นให้แบนแล้วส่งให้เด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วส่ายหน้าอย่างแรงแล้วบอกว่าไม่เอา
ไม่เอา ปะป๊าก็เอากลับมาปั้นใหม่ให้กลมๆแล้วส่งให้เด็กจิ๋วใหม่ ครั้งนี้เด็ก
จิ๋วรีบคว้าไปแล้วบอกว่าเอา เอา...
ตอนเย็นตกลงว่าไปหาหมอดารารัตน์ที่วิภาวดี เพราะเด็กจิ๋วตัวร้อนมาก เกิน
38.5 องศา ก่อนไปก็กินยาลดไข้และเช็ดตัวไป เพื่อจะได้ไม่โดนพยาบาล
เช็ด แต่ไม่รอดอยู่ดี ไปถึงโรงบาล ไข้ 39.2 พยาบาลรีบจับเช็ดตัวอย่างแรง
คุณหมอตกใจมากที่ไข้สูง วันนี้ก็โดนเจาะเลือด และตรวจน้ำมูกอีก ปรากฎ
ว่าเป็นเชื้อแบคทีเรียตัวเดิมที่ทำให้คอเด็กจิ๋วเป็นหนอง คุณหมอเลยฉีดยา
ฆ่าเชื้อมาให้อีก 1 เข็ม กลับมาบ้านก็ต้องมากินยาแก้ไข้อีก เพราะไข้ยังไม่
ลงเลย คราวนี้เป็นยาแก้ไข้แบบรสส้ม เป็นแบบแก้ไขสูง แล้วก็กินยากันชัก
ด้วย เพราะถ้าไข้เกิน 38.5 ก็มีสิทธิ์จะชักได้


วันที่ ๔๖๔ ... ศุกร์ ๘ เมษายน ๒๕๕๔


เด็กจิ๋วยังมีไข้อยู่ตลอด แม่ก็ให้กินยาแก้ไข้บวกกับยากันชัก เด็กจิ๋วก็ยังกิน
นม กินข้าวได้อยู่ พอมาตอนเย็นๆ เด็กจิ๋วเริ่มตัวร้อนมาก และอยู่ดีๆ ก็อ้วก
จะพาไปหาหมอดารารัตน์ที่วิภาวดีก็ไม่ทัน เพราะหมอกลับ 5 โมง รอถึงพรุ่ง
นี้ก็ไม่ไหว เลยไปหาหมอวรรณสิริที่วิชัยยุทธ ไปถึงโรงบาล ชั่งน้ำหนักได้
แค่ 9.1 ไข้สูงมากถึง 39.6 คุณหมอเลยจับนอนโรงบาลเลย เพราะจะตรวจ
เด็กจิ๋วเพิ่มเติมหลายอย่างด้วย ขั้นตอนการจับเด็ก admit เป็นอะไรที่เลวร้าย
มาก แม่ร้องไห้เกือบเป็นลม เริ่มด้วยการเช็ดตัวแบบ hard core มาก มีพยา
บาลมารุม 4-5 คน เด็กจิ๋วร้องไห้อย่างหนักเหมือนเคย แล้วต่อมาค้าก็เอาตัว
เด็กจิ๋วไปขึ้นจรวด พยาบาลเค้าเรียกอย่างงั้น มันเป็นแผ่นเบาะพลาสติกรูป
ร่างคล้ายจรวด เอาเด็กวางนอนลงไป แล้วเอาพลาสติกติดแควกๆ พันเด็ก
เอาไว้ไม่ให้ดิ้น ยื่นแต่แขนออกมาข้างเดียว เพื่อจะเจาะน้ำเกลือ เด็กจิ๋วก็
แขนเล็กนิดเดียว เส้นเลือดก็เล็ก พยาบาลหาเส้นไม่จอเลย หากันอยู่นาน
มาก จริงๆไม่รู้นานแค่ไหน แต่แม่ว่านานมากกก พอเจาะได้ ก็เอามือบีบเค้น
แขนเล็กๆของจิ๋ว เพื่อจะเอาเลือดไปตรวจ บีบจนแขนแดงไปหมด น่าสงสาร
มาก แม่ร้องไห้ใหญ่เลย กว่าจะเสร็จกรรมวิธี ใส่เสื่อผ้าโรงบาล เป็นชุดอัศวิน
เจไดสีชมพู ก็เล่นเอาสบักสบอมไปทั้งแม่และลูก พยาบาลแก่ๆ ที่เป็นเหมือน
หัวหน้าแก้งทรมานเด็กยังมาว่าแม่อีก ว่าคุณแม่ร้องไห้ทำไม น้องเค้าไม่เจ็บ
จะบ้าเหรอ แม่ไม่เชื่อ แม่เคยเจาะน้ำเกลือมาก่อนนะ เจ็บที่สุดเลย เด็กจิ่วขึ้น
มาที่ห้องที่แม่เลือกไว้ที่ชั้น 19 ในสภาพย่ำแย่ ไม่นานก็หลับไป จากนั้นปะป๊า
ก็กลับบ้านมาเอาเสื้อผ้าข้าวของ ปะป๊าไปไม่นานก็กลับมาพร้อมอี้ป้อม อาม่า
อากง เด็กจิ๋วตื่นขึ้นมา เจอทุกคนก็ร่าเริงดี แม่สั่งโจ๊กปลามาให้ ก็กินได้ดี คืน
นั้นเด็กจิ๋วนอนเบียดกับแม่บนเตียงคนไข้ ส่วนปะป๊านอนเตียงคนเฝ้าไข้สบาย
อยู่คนเดียว เด็กจิ๋วมีไข้ขึ้นๆลงๆทั้งคืน กลางดึกไข้ขึ้น ก็ต้องปลุกมาเช็ดตัวกับ
กินยา ก็ร้องไห้มากมาย แม่สงสารมาก นอนไม่ค่อยหลับคอยดูว่าจิ๋วจะไข้ขึ้น
เมื่อไหร่ ก็เอาขึ้นมาเช็ดตัวกินยา แล้วก็กล่อมนอน วนอยู่อย่างนี้ทุกๆ 4- 6
ชั่วโมง คุณหมอบอกว่าจะเป็นอย่างนี้ไป 2 วัน เพราะยาที่ให้จะออกฤทธิ์ 48
ชั่วโมงหลังจากให้



วันที่ ๔๖๕ ... เสาร์ ๙ เมษายน ๒๕๕๔
 วันนี้เด็กจิ๋วไม่กินอะไรเลย ไม่ว่าจะเป็น ข้าว นม น้ำ ไข้ก็ยังมีอยู่ จนบ่ายๆ
อาม่ากับอี้ไก่มาหา เด็กจิ๋วก็ร่าเริงขึ้นมาบ้าง เล่นกับอาม่าหัวเราะเสียงดัง
แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีไข้อีก อ้อ เด็กจิ๋วถ่ายเหลวตลอดทั้งวันด้วย วันละ
ประมาณ 4-5 ครั้ง เป็นผลมาจากยาที่หมอให้ เด็กจิ๋วได้รับยาฆ่าเชื้อทาง
สายน้ำเกลือ แล้วก็มียากินด้วย เรื่องกินยาของเด็กจิ๋วก็เป็นอะไรที่ยากมาก
เด็กจิ๋วพัฒนาการบ้วนยามาถึงระดับ advance มาก แม่ก็จนปัญญาที่จะป้อน
ต้องให้พยาบาลมาช่วยทำให้เด็กจิ๋วหลอนพยาบาลไปเลย คืนนั้นเด็กจิ๋วนอน
หลับได้ดี ไม่มีไข้ แม่ก็ได้นอนเต็มที่ด้วย 





วันที่ ๔๖๖ ... อาทิตย์ ๑๐ เมษายน ๒๕๕๔  
วันนี้ปะป๊าตื้นมาพร้อมกับอาการป่วย แม่ต้องไล่ให้ไปหาหมอ ได้ยามา 1 ชุด
อาการปะป๊าค่อนข้างย่ำแย่ มีไข้ด้วยและปวดหัว ส่วนเด็กจิ๋วก็เหมือนเดิม คือ
ไม่มีไข้ แต่ไม่กินข้าว นม น้ำ อะไรเลย ถ่ายเหลว กินยายาก อ้วกบ้างอะไร
บ้าง คุณหมอมาดูก็ยังไม่อนุญาตให้กลับบ้าน อ้อ วันนี้พอตื่นขึ้นมาแม่เห็นเด็ก
จิ๋วก้ตกใจมาก เพราะเด็กจิ๋วพองขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเด็กจิ๋วบวมน้ำเกลือนั่น
เอง ตาบวม แก้มห้อม พุงป่อง แขนขาก็บวมไปหมด ให้ลองเดินก็เดินไม่ค่อย
ถนัด คงงงตัวเองอยู่เหมือนกัน ทำไมเท้าถึงพองๆ น้ำหนักตัวก็มากขึ้นชั่งได้
10 โล ตอนเย็นอี้ป้อม อากง อาม่า มาเยี่ยม เด็กจิ๋วกำลังโดนเช็ดตัว แล้วร้อง
เรียก ป้อม ป้อม น้ำตาไหลพรากๆ บวกกับเด็กจิ๋วบวมฉุขึ้นมา อี้ป้อมถึงกับยืน
ร้องไห้ แม่ต้องไล่ไปยืนไกลๆ อันนี้แม่เข้าใจความรู้สึกดี


วันที่ ๔๖๗ ... จันทร์ ๑๑ เมษายน ๒๕๕๔
  

 เมื่อคืนกลางดึกเกิดเหตุขึ้น ตอนตี 3 เด็กจิ๋วนอนดิ้นมาก จนสายยางที่เสียบๆไว้
หลุดออกมาสายนึง แม่ตกใจ ก็วิ่งไปเรียกพยาบาลมา พยาบาลก็แห่กันมาดูยก
ใหญ่ นึกว่าสายน้ำเกลือหลุดแล้วเดี๋ยวเลือดจะออก ปรากฎว่าเป็นสายยาหลุด
เค้าก็เลยเอามาต่อให้ เรื่องใหญ่เกิดหลังจากนี้คือ ยามันดันไม่ออก ความจริงมัน
ก็ไม่ออกอย่างงี้เกือบทุกครั้งที่พยาบาลมาเปลี่ยนยาให้ พยาบาลก็จะพยายาม
แก้ไขจนมันออก โดยไม่ได้มายุ่งอะไรกับแขนเด็กจิ๋ว แต่พยาบาลคนนี้มารื้ดดู
ที่แขนจิ๋วเฉยเลย แล้วบอกว่ามันบวม ก็แน่หละ หลังจากจิ๋วได้น้ำเกลือไปเกือบ
3 ขวดก็เป่งแทบจะปริแล้ว แล้วพยาบาลคนนี้ก็เอาเข็มน้ำเกลืออกจากแขนจิ๋ว
เฉยเลย แม่เห็นก็ตกใจ เฮ้ย ยังงี้มันก็ต้องแทงใหม่น่ะสิ เค้าก็บอกว่าใช่ เด็ก
จิ๋วน่าสงสารมาก นอนหลับสบายอยู่แท้ๆ ก็ต้องโดนเอาไปขึ้นจรวดกลางดึก
คราวนี้เค้าจะทิ่มมือขวา เพราะมือเดิมข้างซ้ายมันบวมหาเส้นกันอยู่นานมากกก
เด็กจิ๋วก้ร้องไห้ปานจะขาดใจ ร้องว่าแม่...เจ็บ อยู่อย่างนั้น แม่ก็แทบจะทนไม่
ได้ ร้องไห้ไปกับจิ๋วด้วย พอทิ่มข้างขวาได้ พยาบาลก็ทดลองใส่ยาใส่น้ำเกลือ
กัน ไหลได้ดี ก็จัดการพันข้อมือติดเทปอะไรเรียบร้อย กำลังจะอุ่มจิ๋วขึ้นมา ก็
ปรากฎว่าไม่ไหลอีกแม่ได้ยิยพยาบาลพูดว่าเมื่อกี้เห้นว่าไหลแล้ว แต่ลืมเปิดยา
พอเปิดยา น้ำเกลือก็ไม่ไหล แม่ก็ปี๊ดเลย มีลืมได้ด้วย นี่มันเด็กน้อยนะ ไม่ใช่
ตุ๊กตา จะมาจิ้มเข้าๆออกๆๆได้ไง ก็มารื้อเข็มจากแขนขวาลูกแม่อีก แม่ก็วีนวีน
พยาบาลเลย ไม่ให้เจาะแล้ว เด็กจิ๋วไม่ไหวแล้ว ร้องไห้จนจะตายแล้ว พยาบาล
ก้บอกว่าไม่ได้ ต้องให้น้ำเกลือ เพราะเด็กจิ๋วไม่กินข้าว ยาด้วย ถ้าไม่ให้เดี๋ยว
ไข้กลับมาอีก ว่าแล้วก็พยายามเจาะที่เท้าซ้ายของเด็กจิ๋วอีก แม่รู้ว่าหนูคงเจ็บ
มาก ในที่สุดก็ไม่สำเร็จ ปะป๊าบอกให้พยาบาลหยุด ให้เด็กจิ๋วพักก่อน จะทำ
อะไร รอตอนเช้าละกัน พยาบาลก็เลยหยุดกรรมวิธีทรมานเด็กน้อยของแม่
แล้วก็ตามมาป้อนยา บอกว่าทดแทนตัวที่ไม่ได้ให้ทางน้ำเกลือ อ่าวมียากินก็
ไม่บอก พยายามแทงลูกแม่อยู่ได้ แล้วก็มาป้อนแบบรงมาก บีบแก้มจิ๋วแดง
ไปหมด แม่ทน she คนนี้ไม่ไหวจริงๆ ต้องบอกให้หยุด แม่ป้อนเองดีกว่า กว่า
จะเสร็จสิ้น ได้นอนก็ปาไปจะตี 5 แล้ว ปะป๊าเองก็ป่วยมาก รีบให้นอนต่อ แม่
เองนอนไม่หลับเลย เครียดมาก แต่ตอนเช้าก็มีข่าวดี คือเด็กจิ๋วร้องขอกินนม
กินได้ไป 5 ออนซ์ แถมยังไปร้านโอบองแปงที่ชั้น 10 กินครัวซองกับแม่ไป
ได้ตั้งเยอะ อย่างนี้คุณหมอคงยอมให้กลับบ้านได้ วันนี้อี้ตุ๋มกับอี้นกแวะมา
เยี่ยมด้วย เด็กจิ๋วดีใจ มีคนมาเยี่ยม พอเที่ยงๆ คุณหมอมาดู ก็ให้จิ๋วกลับบ้าน
ได้ แม่ฟ้องหมอเรื่องพยาบาลคนนั้นด้วยแต่คุณหมอก็อธิบายปกป้องพยาบาล
คนนั้นอ่ะนะ ไม่รู้จริงเท็จยังไง แม่ไม่ได้เป็นหมอ ก็ไม่รู้หรอกว่าจริงมั้ย ไอ้เหตุ
ผลที่บอกๆมาน่ะ แต่ช่างเถอะ ได้กลับบ้านก็ดีใจแล้ว อากง อาม่า อี้ไก่มารับจิ๋ว
ออกจากโรงบาลด้วย มาถึงบ้านจิ๋วกินโน่นกินนี่ได้ กินนมได้ แต่ยังถ่ายเหลว
อยู่ แล้วจิ๋วก็ยังติดแม่อยู่ ตลอดช่วงที่ป่วยอยู่โรงบาล จิ๋วติดแม่มาก บางทียัง
ไม่เอาปะป๊าเลย จะให้แม่อุ้มตลอด อาการบวมของเด็กจิ๋วก็ยุบลงเยอะแล้ว
วันนี้จิ๋วนอนดึกกว่าที่อยู่โรงบาลมาก เพราะเมื่อเย็นหลับไป ฉะนั้นกลางคืนกว่า
จะนอนก็ 5ทุ่ม ตอนนี้ปะป๊าก็สลบไปอีกคน อาการปะป๊าก็ไม่ดีขึ้นเลย แม่เลย
ต้องมาเขียนบันทึกนี่แทนปะป๊า

วันที่ ๔๖๘ ... อังคาร ๑๒ เมษายน ๒๕๕๔
เด็กจิ๋วหน้าเริ่มเข้าที่มากขึ้น แต่ก็ยังบวมอยู่ดี ตอนเช้าเจอพี่สา พี่สาถามปะป๊า
ว่า ทำไมเด็กจิ๋วไม่เหมือนเดิมอ่ะ ฮาอ่ะ ไม่เหมือนจริงๆแหล่ะ คุณแม่ต้องไปหา
เสื้อ size ขวบครึ่งที่ซื้อมาแต่ยังใส่ไม่ได้มาใส่ให้เด็กจิ๋ว เพราะเสื้อผ้าที่เคยใส่
อยู่ เอามาใส่แล้วปริแตก หน้าเด็กจิ๋วพอจะเริ่มเข้าที่แต่ส่วนพุงส่วนขานี่ ยังบวม
อยู่มาก กางเกงที่เคยใส่ได้หลวมๆเอามาใส่แล้วแน่นปั๊ก เรื่องตัวบวมนี่ฮามาก
ตอนบวมสุดสุดนี่หน้าบวมจนตาปิด น้ำหนักขึ้นไปโลหนึ่ง เวลาเดินก็เหมือนเดิน
ไม่ถนัด จากที่ก่อนหน้านี้เคยเดินได้คล่องแล้ว พอตัวบวมแล้วเหมือนกะน้ำหนัก
ไม่ถูก เดินโซซัดโซเซไปมา อาม่าบอกว่าเหมือนว่าถ้าเรานอนอยู่ดีๆแล้วตื่นมา
เจอว่าตัวอ้วนขึ้นไปเกือบสิบโล ก็คงทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เรื่องการกินของ
เด็กจิ๋ว วันนี้อยากกินโน่นกินนี่ไปหมด เหมือนที่บางคนว่าไว้เลยว่าออกจากโรง
พยาบาลแล้วจะอยากกินไม่หยุด แต่โดยรวมทั้งวันแล้วก็ยังถือว่ากินน้อยกว่า
ปกติอยู่ดี อาจเป็นเพราะเวลาส่วนใหญ่ทั้งวันหมดไปกับการนอน เอะอ่ะก็ง่วงๆ
ตลอด วันนี้เด็กจิ๋วนอนกลางวันไปหลายชั่วโมง เหมือนจะเมายา ช่วงที่ไม่ได้
นอนก็เหมือนว่าจะร่าเริงมากขึ้น เริ่มมีกรี๊ดๆ เริ่มปีนป่าย แต่ก็ยังไม่เหมือนตอน
ก่อนป่วยอยู่ดี พาไปบ้านอาม่าก็ไม่เอาใครเลย จะให้ปะป๊ากับคุณแม่อุ้มตลอด
เวลาปล่อยลงเล่นกับพื้นก็ไม่ค่อยยอมจะอ้อนให้อุ้มอุ้ม ตอนเย็นปะป๊าอาบน้ำ
ให้เด็กจิ๋ว หลังจากที่ไม่ได้อาบมา 4 วัน ที่น่าเศร้ามากที่สุดคือ วันนี้เด็กจิ๋วกรี๊ด
กรี๊ดตลอดการอาบน้ำ จากเดิมที่เคยชื่นชอบการอาบน้ำมาก วันนี้เปลี่ยนไปเป็น
คนละคนเลย ก็น่าจะมาจากฝังใจจากโรงพยาบาลนั่นแหล่ะ เวลาพยาบาลเข้า
มาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อให้ มันเหมือนโดนรุมทำร้ายไงไม่รู้ ตอนค่ำ เด็กจิ๋วเอาของ
ตีหัวคุณแม่ ปะป๊าก็บอกว่าให้ขอโทษแล้วไปจุ๊บแม่แบบทุกที แต่วันนี้เด็กจิ๋วไม่
ยอมทำ คุณแม่บอกว่าก็เป็นเพราะจากโรงพยาบาลอีกเหมือนกัน ตอนที่เด็กจิ๋ว
อยู่โรงพยาบาลก็พูดตลอดไม่หยุดว่าเจ็บเจ็บไม่ว่าจะตอนป้อนยา เช็ดตัวเปลี่ยน
เสื้อผ้า ที่เลวร้ายสุดก็ตอนเจาะน้ำเกลือ แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเด็กจิ๋ว ไม่มีใครหยุด
ต่อไปนี้ถ้าใครโดนเด็กจิ๋วตีหรือหยิกแล้วบอกว่าเจ็บอย่าทำ เด็กจิ๋วก็คงไม่เชื่อ
แล้วล่ะ

วันที่ ๔๖๙ ... พุธ ๑๓ เมษายน ๒๕๕๔

 
 วันนี้เริ่มหยุดสงกรานต์แล้ว เด็กจิ๋วคงไม่ได้ไปไหนเพราะยังไม่ค่อยหายดี แล้ว
ยังต้องเก็บตัวสำหรับจะไปเที่ยววันเสาร์ด้วย กำลังลุ้นว่าจะหายดีไม๊ ตอนสายๆ
ชวนพี่โฮไอมาเข้าโรงหนังที่ห้องโฮมฯดูหนังกันเฮฮา แต่ดูไปได้หน่อย เด็กทั้ง
สองคนก็หลับคาโรงหนังไป เหลือแต่พวกผู้ใหญ่ดูกันต่อ วันนี้ยังคงเจริญอาหาร
ดีแล้วก็เริ่มร่าเริงมากขึ้นเรื่อยๆ เรียกว่าใกล้จะปกติแล้วล่ะ แต่ที่ยังมีอาการอยู่ก็
คืออาการเกี่ยวกับจิต อย่างแรกเลยเวลานอน สองสามวันมานี่เวลานอนแล้วมัก
จะละเมอ อยู่ดีๆก็กรี๊ดกรี๊ดโวยวายแบบไม่ลืมหูลืมตา คือเมื่อก่อนก็เคยเป็น แต่
นานๆเป็นที เวลาเป็นขึ้นมาแล้ว น่ากลัวมาก คือเหมือนฝันร้ายน่ากลัวมาก เด็ก
จิ๋วก็จะร้องไห้เอามือปัดไปปัดมา ทำยังไงก็ไม่หาย วิธีเดียวคือต้องปลุกให้ตื่น
ซึ่งปลุกยากมากกว่าจะตื่นจากฝันร้ายได้ น่าสงสารที่สุด กลับจากโรงพยาบาล
นี่เป็นบ่อย ต้องฝันว่าโดนพยาบาลรุมแน่ๆ นอกจากฝันร้ายก็จะมีเรื่องที่เวลาไป
เช็ดหน้า หรือจะเปลี่ยนผ้าอ้อม หรือแต่งตัว เด็กจิ๋วจะกลัวมาก คือกลัวใครจะมา
ทำอะไรกับตัวเหมือนพวกพยาบาล เพิ่งรู้นะว่าการ Admit เด็กนี่มันน่ากลัวจริงๆ
อาการสุดท้ายคือขี้อ้อนก็ยังเป็นอยู่ ติดคุณแม่กับปะป๊ามากให้อุ้มตลอดไม่ค่อย
ยอมให้วาง ยังไม่ยอมเล่นกับอากงอาม่า เวลาไปหาก็จะทำหน้าตาแบบกลัวๆ
แล้วรีบวิ่งมาให้เราอุ้ม เรื่องอึ๊ก็ดีขึ้นนิดหน่อย แต่ก็ยังเหลวอยู่ คุณแม่ไม่ให้กิน
ยาปรับสภาพลำไส้เพราะสงสารเด็กจิ๋วเวลากินยา ปล่อยให้ท้องเสียไปเรื่อยๆ
แต่วันนี้ไม่รู้เด็กจิ๋วอึ๊ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พยายามบอกคุณแม่ว่าเจ็บเจ็บ เราก็ไม่รู้
ว่าเจ็บอะไร พอเปิดก้นมาดู ก็เจอว่าก้นแดงมาก แบบพองๆเหมือนโดนน้ำร้อน
ลวกอ่ะ เด็กจิ๋วแสบมาก เวลาอึ๊หรือแค่ฉี่ก็จะบอกว่าเจ็บเจ็บ น่าสงสารมาก เป็น
ความซวยซ้ำซ้อนจริงๆ


วันที่ ๔๗๐ ... พฤหัส ๑๔ เมษายน ๒๕๕๔
 
ตอนกลางวันพาอากงอาม่าไปกินข้าวกลางวันที่ไก่ย่างโคราช พี่โฮไอก็ไปด้วย
ร้านนี้เมื่อก่อนไปบ่อย แต่ตั้งแต่เด็กจิ๋วเกิด ยังไม่เคยไปเลย สั่งข้าวผัดมาให้กิน
ก็กินเข้าไปเยอะมาก กินจนแบบต้องขอร้องให้พอเถอะ ท้องจะแตกอยู่แล้ว ทำ
ไมเหมือนเก็บกดมาจากตอนป่วยที่ไม่ได้กินอะไร ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าอ้วนๆนี่
เป็นเพราะยังบวมน้ำเกลือหรืออ้วนของจริงนะ คือตอนนี้หน้าตาเด็กจิ๋วเข้าที่เข้า
ทางแล้วล่ะ แต่พุงนี่ป่องแปลกๆ กินข้าวเสร็จก็ไปบ้านลัดดารมย์ วันนี้นัดพี่ๆทุก
คนมาเล่นสงกรานต์กัน พาเด็กจิ๋วเดินเล่นบนพื้นสนามหญ้า แต่ให้เดินได้ไม่นาน
เพราะเหมือนจะมีมดหรือแมลงอะไรเต็มไปหมด ระหว่างที่รอเวลาให้เย็นๆก่อน
จะได้ไปเล่นสงกรานต์กันที่สระว่ายน้ำ รอไปรอมา จนได้เวลาแล้ว เด็กจิ๋วหลับ!!
เออ รอมาทั้งวัน พอเค้าไปเล่นกันก็หลับ เลยทิ้งเด็กจิ๋วไว้ที่บ้านกับอี๊ป้อม ส่วน
ปะป๊าคุณแม่ก็ไปเล่นน้ำกัน วันนี้อยู่กันครบเลย มีการแบ่งทีม ปะป๊าอยู่ทีมเดียว
กับจาน่าไจโร ส่วนเจ๊นิวเจ๊แนนอยู่กับโฮไอ แบ่งฝ่ายทำสงครามกันสนุกสนานที
เดียว แต่ถ้าเด็กจิ่วไม่ได้หลับก็ไม่ได้เล่นอยู่ดีแหล่ะ เพราะเพิ่งหายป่วย พอนัก
รบกลับมาบ้านกันก็เจอเด็กจิ๋วตื่นแล้ว ตอนนี้ตามตัวตามหน้าเด็กจิ๋วมีผื่นแดงๆขึ้น
คาดว่ามาจากพวกแมลงที่สนามหญ้า เลยรีบกลับมาบ้านเตาปูนรีบอาบน้ำทายา
ให้ ตอนนอนหลับไปแล้ว เด็กจิ๋วยังละเมอ ไปไป โรโร น่าน่า ไอไอ กงกง ม่าม่า
คงติดใจที่วันนี้มีเพื่อนเล่นเยอะแยะ
วันที่ ๔๗๑ ... ศุกร์ ๑๕ เมษายน ๒๕๕๔

 
ตื่นกันแต่เช้า รีบไปหาหมอตอนแปดโมงครึ่ง คุณหมอให้ไปตรวจอาการดูอีกที
เด็กจิ๋วมีอาการกลัวรนรานตั้งแต่ลงจากรถเลย พอเห็นคุณหมอก็ร้องจ๊ากจ๊ากดัง
ที่คาดการไว้ คุณหมอก็ตรวจดูนิดหน่อย บอกว่าต่อมทอมซินยังโตอยู่นิดหนึ่ง
แต่ไม่แดงแล้ว พรุ่งนี้ไปเที่ยวได้คอนเฟิร์ม จริงๆแล้วปะป๊าก็ว่าหายแล้วจะต้อง
มาเสียตังห้าร้อยให้หมอดูทำไมอีกเนี่ยะ คุณหมอเห็นผื่นที่ท้องซึ่งวันนี้แดงกว่า
เมื่อวานมากเลยให้ยามาทาด้วย เสร็จแล้วก็พาเด็กจิ๋วไปเที่ยวเซ็นทรัลเวิลด์กัน
จริงๆจะไปตามหาร้าน Le Petit Pumm ได้ข่าวว่าที่นี่เป็นโชว์รูมใหญ่สุด เผื่อจะ
เจอหมีหมีของเด็กจิ๋ว ยังไม่ล้มเลิกความพยายามนะเนี่ยะ คราวที่แล้วที่บุกไป
ที่โรงงานได้มาตัวหนึ่งแต่เด็กจิ๋วไม่แยแส เลยต้องมาหาที่นี่ใหม่ ปรากฎว่าที่นี่
ก็ไม่มีอีก คิดว่าคงหมดหนทางแล้วล่ะ แต่ก็ดีนะ หมีหมีสุดรักของเด็กจิ๋วจะได้มี
แค่หนึ่งเดียว พาเด็กจิ๋วไปเดิน Toys R US เป็นครั้งแรกของเด็กจิ๋วเลย พอเห็น
ของโน่นนี่ก็ร้องจะเอาจะเอา แต่ปะป๊ากับคุณแม่ก็ใจแข็งไม่ซื้อให้ โชคดียังไม่
ถึงกับลงไปดิ้นแถกๆกับพื้น เด็กจิ๋วไปติดใจรถเข็นช็อปปิ้งข้างในมีของอยู่เต็ม
รถ ยืนจับเล่นไปมาอยู่ตั้งนาน ไม่ค่อยได้อะไรเลย เพราะว่าร้านนี้ของแพงมาก
ได้แต่ดูดู จำไว้ แล้วไปสั่งซื้อในเว็ปจะถูกที่สุด แต่ก็ได้จานร่อนมาอันหนึ่งเอา
ไว้ไปเล่นที่ทะเลพรุ่งนี้ แล้วก็ได้รถเด็กเล่นคันหนึ่ง คุณแม่อ่ะชอบ เด็กจิ๋วเฉยๆ
ซื้อของเล่นตามใจคุณแม่แล้ว เสร็จแล้วพาเด็กจิ๋วไปนั่งกินเครปร้านอะไรจำไม่
ได้แล้ว ใส่กล้วย ช็อกโกแล็ต ไอศรีม เป็นครั้งแรกที่ให้เด็กจิ๋วกินช็อกโกแล็ต
แต่กินได้ไม่เยอะ เด็กจิ๋วไม่ค่อยชอบ คุณแม่ซัดเรียบ ต่อด้วยร้านพิซซ่าญาณี
ก็ได้ข่าวว่าอร่อย แต่ทำไมเรากินกันไม่เห็นอร่อยเลย จะว่าเอาไปเทียบกับที่
ศรีพันวาก็ไม่เชิง อันนั้นขั้นเทพ แต่ที่เคยกินตามร้านอื่นๆก็ดีกว่านี้แน่ๆ ช่วงนี้
เด็กจิ๋วติดหนมปลาทองมาก ระหว่างเรากินพิซซ่ากัน ก็เอาปลาทองให้เด็กจิ๋ว
นั่งกินไปได้สบายเลย ตอนเย็นปะป๊าทำอาหารแล้วให้อากงอาม่ากับโซ่ยโกว
มากินกันข้างบน วันนี้เด็กจิ๋วโชว์ท็อปฟอร์ม ร่าเริงสุดขีด เล่นหัวเราะลั้นลา วิ่ง
เอาปลาทองแจกให้คนนั้นคนนี้ ไม่เอาก็ไม่ได้ เด็กจิ๋วจะให้ ไม่กรี๊ดงอแง เป็น
เด็กดีมาก ไม่หลงเหลืออาการป่วยแล้ว ตอนป้อนยาก็ป้อนง่าย และที่สำคัญก็
คือตอนอาบน้ำ วันนี้เด็กจิ๋วมาขอแจ๋มแจ๋ม อยากอาบน้ำแล้ว จับลงอ่างอาบน้ำ
ก็ไม่ร้อง ไปคว้าตุ๊กตายางทุกตัวที่มีอยู่เขวี้ยงลงพื้น ปะป๊าดีใจน้ำตาแถบไหล
แบบนี้แหล่ะเด็กจิ๋วรีเทิร์น เพราะปกติแล้วเวลาอาบน้ำทุกทุกวัน เด็กจิ๋วจะต้อง
ทำแบบนี้แหล่ะ เป็นกิจกรรมที่โปรดปรานมาก ตุ๊กตานี่มียี่สิบตัว ทุกวันเด็กจิ๋ว
จะไปหยิบมาเขวี้ยงทิ้ง พี่สาก็จะมาบรรจงเรียงกลับสวยงามให้ใหม่ทุกวัน
 

วันที่ ๔๗๒ ... เสาร์ ๑๖ เมษายน ๒๕๕๔

วันนี้พาเด็กจิ๋วไปเที่ยวกันกับบ้านปะป๊า ไปกันทั้งหมด ๑๘ คน ปะป๊าจองบ้านพัก
พระยาดุลย์ที่สัตหีบไว้ ออกกันแต่เช้าไปแวะร้าน Mc Donald ตรง Motor way
ให้เด็กจิ๋วกิน Hash Brown ไปเยอะเหมือนกัน เสร็จแล้วก็ไปไร่องุ่น SilverLake
เด็กจิ๋วเคยมาทีหนึ่งแล้ว แต่ตอนนั้นมาเย็นๆไม่ได้เข้าไปข้างใน วันนี้พากันนั่งรถ
รางพาเข้าไปเที่ยวข้างในไร่องุ่น ข้างในไม่ค่อยมีอะไร ที่สำคัญแดดร้อน ไม่ได้
พาเด็กจิ๋วลงไปถ่ายรูปทุกจุดเพราะเพิ่งหายป่วย ที่นี่มีดีอย่างเดียวคือน้ำองุ่น ให้
เด็กจิ๋วกินด้วย ออกจากไร่องุ่นก็ไปกินข้าวที่ร้านสักประดู่ อยู่ในค่ายนาวิกโยธิน
อาหารก็ใช้ได้ ราคาถูก เป็นของทหาร เราจะขอเข้าห้องแอร์ก็ไม่ได้ มีไว้ให้นาย
ทหารชั้นผู้ใหญ่เท่านั้น ให้เด็กจิ๋วกินข้าวผัดปูกับไข่เจียว เป็นอาหารสุดโปรดของ
เด็กจิ๋ว กินเข้าไปเยอะมาก ออกจากร้านอาหารก็เข้าบ้านพักพระยาดุลย์ อยู่ตรง
ข้างไร่ Silver Lake เลย เป็นบ้านไม้เก่าๆโทรมอยู่ริมทะเล มีสนามหญ้ากว้างไว้
ให้วิ่งเล่นได้ ตอนนี้ก็บ่ายแล้ว เด็กจิ๋วยังไม่ยอมนอนเลย ลั้นลากับพี่ๆ ชอบเวลา
มีคนเยอะๆ เด็กจิ๋วเริ่มเอาอุปกรณ์ตักทรายออกมาเล่น พวกพี่พี่ก็เอาปืนฉีดน้ำมา
เริ่มทำสงคราม แต่โฮไอจะมีโลกส่วนตัว หนีออกไปเล่นขุดดินปลูกต้นไม้อยู่คน
เดียว ระหว่างที่เด็กๆกำลังเล่นกัน ผู้ใหญ่บางคนก็เริ่มทำอาหารเย็นไปเรื่อยๆ พอ
เย็นๆหน่อย ก็พากันไปเล่นน้ำทะเล แต่เด็กจิ๋วไม่ได้ลงทะเล ให้เล่นทราย
ยังไม่
ได้เล่นจริงจังด้วย แค่ให้เหยียบๆแปะ ให้เล่นแค่นิดหน่อยพอ นี่เป็นครั้งแรกของ
เด็กจิ๋วเลยที่ได้สัมผัสทราย ก่อนหน้านี้ไปทะเลหลายครั้งแล้ว แต่จะอุ้มไว้ตลอด
ไม่ได้ปล่อยให้ลง เล่นได้แป๊บเดียวก็ขึ้นแล้ว เพราะกลัวจะไม่สบายอีก พากลับ
ขึ้นมาอาบน้ำแล้วก็หลับไปตั้งแต่ทุ่มหนึ่ง อุ้มพาลงไปนั่งกินข้าว พวกพี่ๆก็วิ่งเล่น
กันเสียงดังโครมครามมาก เด็กจิ๋วก็หลับสนิทไม่มีอิ๊อ๊ะเลยแม้แต่น้อย
วันที่ ๔๗๓ ... อาทิตย์ ๑๗ เมษายน ๒๕๕๔


เมื่อคืนเด็กจิ๋วหลับตั้งแต่ทุ่มตื่นอีกทีก็เกือบ ๗ โมงเลย หลับยาวต่อนเนื่อง ตอน
กลางคืนมีลุกขึ้นมาร้องทีหนึ่ง เพราะนอนกลิ้งไปกลิ้งมาแล้วไปฟาดกับหัวเตียง
ดังปั้ง!! ก็เมื่อวานเด็กจิ๋วไม่นอนกลางวันเลย เก็บมานอนรวดเดียวตอนกลางคืน
ก็ดีเหมือนกัน เช้านี้ตื่นมา พากันไปถ่ายรูปที่สะพานไม้หน้าบ้าน เป็นสะพานจาก
ตัวบ้านทอดยาวลงไปในทะเล วันนี้คุณแม่ยอมตื่นมาแต่เช้า ควักเด็กจิ๋วขึ้นจาก
ที่นอนยอมออกไปถ่ายรูปแต่โดยดี ไม่เหมือนเวลาไปเที่ยวที่อื่นๆ แต่ว่า ตื่นเช้า
แล้วแต่ก็ยังไม่ทันแสงสวยอยู่ดีเพราะลืมไปว่าตอนนี้หน้าร้อนแล้ว ๗ โมง แดด
ก็แรงแล้ว ถ่ายได้นิดหน่อยก็กลับ อีกอย่างเลย คือคุณแม่เป็นโรคกลัวสะพาน
เวลาอุ้มเด็กจิ๋วออกไปถ่ายรูปก็จะร้องกรี๊ดกรี๊ดไปด้วย ยืนถ่ายปั๊บเดียวก็โวยวาย
แล้ว เสร็จแล้วก็ไปเล่นทรายกันอีก คุณแม่นั่งลงไปกับพื้นทราย แล้วให้เด็กจิ๋ว
นั่งตักเล่นทรายไป เล่นไปเล่นมา เด็กจิ๋วก็ไถตัวลงไปนั่งกับทรายเอง แล้วก็ตัก
ทรายมาแปะขาคุณแม่เล่นสนุกสนาน เล่นเสร็จก็พากันไปอาบน้ำแล้วก็เอาเด็ก
จิ๋วไปฝากอากงอุ้มไว้ ระหว่างปะป๊ากับคุณแม่กินข้าวเช้ากันอยู่ ก็เห็นอากงเอา
เด็กจิ๋วเดินลงชาดหาดไปนั่งเล่นทรายอีกแล้ว ต้องเรียกกลับให้เข้ามาเพราะเพิ่ง
อาบน้ำเสร็จ อากงพากลับเข้ามานั่งเล่นกับอาม่า เออ เด็กจิ๋วอยู่กับอากงอาม่า
ได้สงบมากนั่งอยู่ตั้งนานไม่สงเสียงอิ๊อ๊ะเลย พอปะป๊ากับคุณแม่เดินไปดู ก็อ้าว
อากงเอาเลย์ให้เด็กจิ๋วกินอยู่ กินซะเลอะเทอะทั้งหน้าทั้งตัว ตามเสื้อผ้าก็มีเศษ
สาหร่ายติดอยู่เต็มไปหมด แต่ก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าให้เด็กจิ๋วกินเลย์ไม่ได้ มันมี
แต่ผงชูรส จาน่าก็บอกว่าใช่ เพราะเด็กจิ๋วยังไม่มีฟันที่แข็งแรง พี่จาน่าวันนี้เป็น
พี่ที่น่ารักมาก เป่าลูกโป่งมาให้เด็กจิ๋วด้วย แล้วพอตอนกลับออกมาไปกินข้าวที่
ร้านประภาคารกัน จาน่าก็เป็นคนป้อนข้าวผัดเด็กจิ๋ว คือจาน่าสามารถอาบน้ำกับ
เช็ดก้นให้ไจโรได้ด้วย 



วันที่ ๔๗๔ ... จันทร์ ๑๘ เมษายน ๒๕๕๔
 

วันนี้ตื่นมากินนมตอนเช้ามืดแล้วไม่นอนต่อ สงสัยเมื่อคืนนอนเร็ว ปะป๊าต้องพาออก
ไปเล่นตอนหกโมงกว่า ทำออมเล็ตให้เด็กจิ๋วกินเป็นอาหารมื้อเช้า เด็กจิ๋วกินไปได้ ๒
๓ คำแล้วก็ไม่เอา หลังๆมานี่ทำออมเล็ตแล้วไม่ค่อยกิน สงสัยจะเบื่อ ถ้าเป็นไข่เจียว
แบบผู้ใหญ่กินอ่ะ ชอบมาก ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมานี่ ยังต้องให้กินยาต่อเนื่อง
จนกว่าจะหมด ครั้งนี้ไม่กล้าหยุดกินอีกแล้ว ยาเพิ่งหมดมื้อเช้านี้เอง ต่อไปไม่ต้องกิน
ยาแล้วนะเด็กจิ๋ว ดีใจไม๊ ส่วนอึ๊ก็ยังถ่ายเหลวอยู่ทุกวันเป็นผลมาจากยา เดี๋ยวพอเลิก
แล้วน่าจะถ่ายเป็นปกติ วันนี้คุณแม่บอกว่าดูแขนขาเด็กจิ๋วลีบไปมาก สงสัยคุณแม่จะ
ชอบแบบบวมน้ำเกลือ ตอนบ่ายๆคุณแม่เอาเยลลี่ที่ซื้อมาจากไร่ Silver Lake มาให้
เด็กจิ๋วกิน พอเปิดออกมา คุณแม่ก็บอกว่ากลิ่นคุ้นๆ อ๋อ ก็เหมือนยาแก้ไข้ของเด็กจิ๋ว
นั่นเอง ยาอันนั้นเค้าทำเป็นรสองุ่น คุณแม่ป้อนให้เด็กจิ๋วกินเข้าไปคำหนึ่ง เด็กจิ๋วทำ
หน้าอี๋อี๋แล้วบอกว่าเจ็บเจ็บ แล้วไม่ยอมกินอีกเลย ต่อไปเด็กจิ๋วคงไม่กินอะไรที่เป็น
รสองุ่นแน่ๆ เหมือนปะป๊าโตมาป่านนี้แล้วก็เหมือนยังฝังใจยาน้ำเด็กรสเชอร์รี่อยู่ ทำ
ให้ไม่ชอบกินเชอร์รี่จนถึงทุกวันนี้เลย ตอนนี้กระเป๋าตังของปะป๊าหายไป หายเกือบ
อาทิตย์แล้วมั้ง ยังหาไม่เจอ ปะป๊าโทษเด็กจิ๋วไว้ก่อนเลย เด็กจิ๋วต้องเอาไปเล่นแล้ว
แอบไปหย่อนรูไหนก็ไม่รู้ ตอนเย็นอาบน้ำให้เด็กจิ๋ว นึกว่าอาการกลัวการอาบน้ำหาย
แล้วซะอีก เพราะที่ว่าหลังจากกลับจากโรงพยาบาลแล้วไม่ยอมให้อาบน้ำคือจำฝังใจ
ที่โดนพยาบาลกระทำไว้ แล้วก็อีกอย่างคือก่อนอาบน้ำจะถูกบังคับป้อนยามา แต่วัน
นี้ไม่ได้กินยาแล้วแต่ก็ยังกลัวอยู่ดี ให้จาน่ามาช่วยหลอกล่อก็ไม่สำเร็จ ปะป๊าเอาตัว
ดูดน้ำมาเล่นเล่านิทานให้ฟังก็เหมือนจะยอม จับลงอ่างได้ แต่พอราดน้ำก็วิ่งหนีทันที

วันที่ ๔๗๕ ... อังคาร ๑๙ เมษายน ๒๕๕๔
 

เมื่อคืนพออาบน้ำเสร็จก็จับเด็กจิ๋วมานอนตักให้ดูดน้ำ ปกติต้องดูดนม แต่ช่วงนี้ปฏิวัต
ไม่ยอมกินนม กินแต่น้ำ กินแบบขวดต่อขวดเลย ระหว่างนอนดูดน้ำเพลินๆปะป๊าก็เล่า
นิทานเรื่องหมีหมีกับหมู่ดาวให้เด็กจิ๋วฟัง...กาลครั้งหนึ่ง มีหมีเถื่อนใจโหดเดินทางผ่าน
มาเห็นเด็กจิ๋วและหมู่ดาวหลากสีสันสวยงาม เจ้าหมีเถื่อนอยากได้ดาวมาครอบครอง
จึงกระโจนตัวเข้าไปยังหมู่ดาวแล้วเกลือกกลิ้งให้ดาวติดตัว เมื่อได้ดาวสมใจแล้วก็วิ่ง
หนีจากไป เจ้าหมีเถื่อนเดินมาจนถึงลำธารแห่งหนึ่งได้ก้มมองดูหน้าตัวเองในน้ำ ด้วย
ความลิงโลดที่ว่ามีดาวสวยงามติดตัวมามากมาย แต่ภาพเงาสะท้อนที่เห็นก็ทำให้หมี
เถื่อนต้องแปลกใจ ไม่มีดาวอยู่บนตัวหมีเถื่อนเลยแม้แต่ดวงเดียว เจ้าหมีเถื่อนตัดสิน
ใจเดินทางกลับมาหาเด็กจิ๋วเพื่อหาความจริง เมื่อเด็กจิ๋วเจอหมีเถื่อนก็พูดว่า...หมีหมี
...ตั้งแต่วันนั้นมา หมีเถื่อนได้กลับใจเปลี่ยนตัวเองเป็นหมีหมีแล้วอยู่ข้างกายกับเด็ก
จิ๋วตลอดมา...ไม่รู้ว่าฟังนิทานเพลินหรือง่วงจัด พอจบเรื่องก็อุ้มขึ้นมาเขย่าสองสามที
ก็หลับไปอย่างง่ายดาย

ตอนเช้าวันนี้เด็กจิ๋วตื่น ๖ โมงอีกแล้ว ปะป๊าก็พาไปเล่นทั้งบ่อปลา ทั้งดาดฟ้า ทั้งห้อง
โฮม เล่นทุกขนานเลย วันนี้ทำข้าวผัดปลาโดรี่กับหมูหยองให้เด็กจิ๋วกิน อันนี้ชัวร์กิน
แบบป้อนหายป้อนหาย ตอนบ่ายเด็กจิ๋วร้องไห้จ๊ากๆเพราะอี๊ป้อมกัดนิ้วเด็กจิ๋ว คือเด็ก
จิ๋วเล่นป้อนหนมอี๊ป้อม อี๊ป้อมก็งับกินเข้าไปกินไปกินมาเผลองับนิ้วเด็กจิ๋วเข้าไปด้วย
เรื่องที่เด็กจิ๋วปฏิว้ติไม่ยอมกินนม วันนี้เลยลองซื้อนมช็อกโกแล็ตมาให้ เพราะคุณแม่
บอกว่าตอนคุณแม่เด็กๆก็ไม่ยอมกินนมจืด กินแต่ช็อกโกแล็ต คิดว่าเด็กจิ๋วอาจจะได้
รับพันธุกรรมนี้มาก็ได้ ลองเอาให้กินก็กินไปได้เยอะแต่ก็ไม่หมดกล่องเพราะเจอพี่ๆ
หลอกล่อให้เสียสมาธิเสียก่อน ยังไม่แน่ใจว่าชอบจริงไม๊ เดี๋ยวพรุ่งนี้คงต้องลองใหม่

วันที่ ๔๗๖ ... พุธ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๔
 

เมื่อคืนปะป๊าเล่านิทานก่อนนอนให้เด็กจิ๋วฟังอีกแล้ว ฟังจบก็บอกว่าอุ้มอุ้ม พออุ้มขึ้น
มาก็ซบเต้นปั๊บเดียวก็หลับไปโดยง่าย...นิทานเรื่องรถ No.1 เจ้ารถ No.1 เป็นรถเด็ก
น้อย วันหนึ่งมันเห็นรถแข่งวิ่งเร็วจี๋ผ่านไป ในใจก็คิดอยากจะวิ่งเร็วแบบนั้นบ้าง ออก
เดินทางข้ามภูเขาหมีหมีไปหลายลูกจนไปถึงทะเล ที่ทะเลแห่งนี้เจ้า No.1 ได้พบกับ
ปลาตักทรายสีเขียว เจ้าปลาว่ายน้ำได้คล่องแคล่วว่องไวมาก No.1 เลยเอ่ยปากถาม
เจ้าปลาว่า พี่ปลาเขียวครับ ทำไมพี่ถึงว่ายน้ำได้เร็วจังครับ เจ้าปลาเขียวก็ตอบว่าอ๋อ
เพราะข้ากินนม ถ้ากินนมแล้วร่างกายก็จะแข็งแรงว่ายน้ำได้เร็ว...อุ้มอุ้ม ยังไม่ทันจบ
เรื่อง เด็กจิ๋วก็ให้ปะป๊าอุ้มนอนแล้ว วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่พาเด็กจิ๋วบุกทลายโกดังของ
เล่น ร้านนี้ปกติเคยสั่งซื้อของเล่นไม้จากทางเว็ปมา ๓-๔ ชุดแล้ว วันนี้ตัดสินใจไปถึง
ที่เลยเพราะอยากจะไปเลือกดูเองกับตา ก็ได้ของมาเยอะแยะเกินคาด มีชุดเตาหม้อ
กระทะ ชุดเตาอบขนมปัง ชุดทำคุ๊กกี๊ ชุดจ่ายตลาด บ้านตุ๊กตา ตกปลา ตัวต่อแม่เหล็ก
และชุดร้อยเชือก คือไปแล้วซื้อมาเก็บไว้ ของเล่นพวกนี้เด็กจิ๋วยังเล่นไม่ค่อยเป็นนะ
แต่เอามาให้พี่จาน่าเล่นไปก่อน เด็กจิ๋วก็เล่นได้แบบจับวางใส่หยิบเข้าหยิบออก แต่
เล่นเป็นเรื่องเป็นราวจำลองเหตุการณ์จริงไม่เป็น ตอนเย็นก็พากันขึ้นไปเล่นที่สนาม
เด็กเล่นกันหนุกหนาน ตอนอาหารมื้อเย็นปะป๊าทำผักโขมอบชีส ที่จริงก็ทำให้ผู้ใหญ่
กินแต่ลองป้อนเด็กจิ๋วกินดู ปรากฎว่าเด็กจิ๋วชอบมาก ผักโขมล้วนๆก็ชอบ กินไม่ยอม
หยุดกันเลยทีเดียว แล้วที่มื้อเช้าปะป๊าทำปลาผัดเนยใส่มันฝรั่ง เด็กจิ๋วก็ชอบกินมาก
กินเข้าไปเยอะแบบหมดเกลี้ยงแล้วยังขอกินต่อเลย เจริญอาหารมากๆแต่ก็ยังไม่กิน
นมเลยระหว่างวันอยู่ดี เมื่อวานที่ลองซื้อโยเกิร์ตมาให้เพราะเห็นพี่ๆเค้าชอบกินกันทุก
คน ป้อนเด็กจิ๋วไปคำเดียว เด็กจิ๋วก็ทำหน้าตูดตูดแล้วก็ส่ายหน้าไม่เอาไม่เอา เก็บเก็บ
เลยต้องยกให้พี่โอไปกิน

วันที่ ๔๗๗ ... พฤหัส ๒๑ เมษายน ๒๕๕๔
 

ช่วงนี้เด็กจิ๋วมีพฤติกรรมเหมือนเรียกร้องความสนใจ ชอบเอามือทุบหัวตัวเองแล้วเรียก
แม่แม่หรือปะป๊าให้ดู เวลาเราหันมาดูก็จะโวยวาย เด็กจิ๋วไม่เอาอย่าทำ แต่ก็จะทำอยู่
เรื่อยๆ เลยคิดว่าแบบนี้เรียกร้องความสนใจหรือเปล่า มีอีกแต่อันนี้ทำมานานแล้ว คือที่
ชอบอมของแล้วเรียกให้เราดู คือของที่อมก็รู้อยู่แล้วว่าเราห้ามไม่ให้อม แต่ก็ชอบอม
เวลาอมแล้วเราไม่เห็นก็จะเรียกให้เราหันไปดู เมื่อวานก็ชะโงกหน้ามาเรียกแม่แม่ อม
อม คือเรียกแล้ว ยื่นหัวมาให้เห็นแล้วยังบอกอีกว่าอมอม คุณแม่ก็โวยวายไป เด็กจิ๋วก็
คงจะสนุกที่เรียกร้องความสนใจได้ เมื่อคืนพากันขึ้นไปเล่นที่ดาดฟ้ากันดึกเลย กว่าจะ
อาบน้ำเสร็จก็สี่ทุ่ม เด็กจิ๋วง่วงจัดมาก อาบน้ำเสร็จยังไม่ทันแต่งตัวเลยก็หลับคาอกแม่
ไปแล้ว ระหว่างหลับอยู่ก็เป่าผมจนแห้งก็ไม่ตื่น วันนี้พี่พี่ที่ออฟฟิตใช้งานเด็กจิ๋วให้จับ
สลากแบ่งสายแข่งโบว์ลิ่ง เพราะพรุ่งนี้จะไปเล่นกันทั้งออฟฟิต เด็กจิ๋วจับได้ถูกใจพี่ๆ
ทุกคน เก่งมากเลย จับแล้วส่งสลากให้พี่เคนทุกครั้งอย่างถูกต้อง เหมือนรู้งานมาก พี่
พี่ชอบใจกันใหญ่ วันนี้เด็กจิ๋วได้ของเล่นใหม่อีกอันเป็นรถเข็นไม้ พอเอาให้เข็นก็เข็น
แล้ววิ่ง ซิ่งสุดฤทธิ์ แบบต้องวิ่งตามไล่จับ ทำไมไม่เข็นแล้วเดินชิวๆนะ รถเข็นไม้นี่ดีนะ
แต่ซื้อช้าไปหน่อย จริงๆเค้าไว้หัดเดินแต่ตอนนี้เด็กจิ๋วเดินคล่องแล้ว เลยเอาไว้หัดวิ่ง
แทน ตอนค่ำวันนี้เด็กจิ๋วหลับคาไดร์เป่าผมอีกแล้ว คือง่วงมากตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว แต่
พยายามปลุกไว้ไม่ให้หลับ รอให้อาบน้ำก่อนกินนมแล้วค่อยหลับ ถ้าปล่อยให้หลับไป
ตอนเย็นก็เป็นเรื่องเลย กว่าจะตื่นมาก็จะไม่นอนแล้วทีนี้ ที่ว่าตอนเย็นง่วงมีแบบเผลอ
หลับไปแล้วด้วยนะแต่เขย่าๆให้ตื่นขึ้นมาใหม่ แล้วพาไปเล่นกับจาน่าไจโร ถ้าเด็กจิ๋ว
อยู่กับพี่พี่ยังไงก็เพลิน คือเล่นโน่นเล่นนี่กับพี่พี่ตลอด แต่หน้าตาไปแล้วนะ ง่วงจัดจน
หน้าเบลอแล้ว แต่ไม่มีงอแง อยากจะเล่น ตอนกลางคืนที่นอนหลับไปแล้ว มีลุกขึ้นมา
ละเมอว่า คาว คาว คืออย่างที่ว่าช่วงนี้ฮิตกินคาว (ข้าว) มาก ไม่ยอมกินนม แต่คาวถึง
ไหนถึงกัน กินแบบต้องขอให้พอเถ้อะ


วันที่ ๔๗๘ ... ศุกร์ ๒๒ เมษายน ๒๕๕๔
 

วันนี้พาเด็กจิ๋วไป Big C วงศ์สว่าง เป็นครั้งแรกของเด็กจิ๋วเลย อยู่ใกล้บ้านมากๆแต่ไม่
ค่อยได้ไป ช่วงนี้อากาศร้อนมาก ถ้าโดนแดดจะจะต้องตายแน่ๆ เวลาเดินไปเดินมาต้อง
กางร่มให้เด็กจิ๋วตลอด กลางวันกินก๋วยเตี๋ยวร้านเจียงกัน สั่งน้ำเก็กฮวยมาก็เอาให้เด็ก
จิ๋วดูดชื่นใจ แต่เด็กจิ๋วหันไปเห็นตะเกียบหลายสิบอันที่เสียบอยู่บนโต๊ะ ก็ร้องจะเอา พอ
ส่งให้ก็เอามาปักแก้วเก็กฮวย นึกว่าเป็นหลอด ปักเสร็จเอาปากดูดตะเกียบทันที มันจะ
ดูดขึ้นได้ไงอ่ะเด็กจิ๋ว แต่เด็กจิ๋วไม่ล้มเลิกความพยายามนะ พยายามดูดตะเกียบต่ออีก
หลายครั้ง เวลาออกไปนอกสถานที่แล้วปล่อยให้ลงเดิน เด็กจิ๋วจะไม่ยอมลง เหมือนว่า
กลัวกลัวไม่กล้า จะให้อุ้มๆตลอด ตอนเย็นพาไปโยนโบว์ลิ่งกับพี่พี่ที่ออฟฟิตกัน ไปถึง
เมเจอร์รัชโยธินก็เจออี๊กบ กระโดดเกาะอี๊กบแล้วไม่ยอมเอาแม่กับปะป๊าอีกเลย ที่ห้อง
โยนโบว์เสียงเพลงดังสนั่นมาก เหมือนกับอยู่ในผับ คือไม่รู้ว่าเป็นลักษณะแบบนี้ นึกว่า
เป็นที่ออกกำลังกายเหมือนสนามตีแบท เลยตัดสินใจไม่พาเด็กจิ๋วเข้า ให้อี๊กบพาเล่น
อยู่ข้างนอกแล้วปะป๊าเข้าไปโยน โยนได้ ๓ ครั้งก็พาเด็กจิ๋วกลับบ้าน พี่ๆที่ออฟฟิตแข่ง
กันต่อ เพราะมาแข่งกันเป็นทัวนาเม้นท์เลย มีรางวัลมอบให้ผู้ชนะด้วย กลับมาบ้านมา
เล่นชุดทำขนมกับชุดขายของต่อ พี่จาน่ากับไจโรก็ขึ้นมาเล่นด้วย

วันที่ ๔๗๙ ... เสาร์ ๒๓ เมษายน
๒๕๕๔
 

วันนี้เด็กจิ๋วไม่ตื่นเช้าเช้าแล้ว ตื่นมาตอน ๙ โมงเลย ปะป๊าทอด Hash Brown ให้กินเป็น
อาหารเช้า อันนี้ซื้อมาเป็นแบบแช่แข็งจากวิลล่า อร่อยดีไม่แพงด้วย แล้วก็ให้เด็กจิ๋วกิน
ชีสสติ๊ก ลองดูเป็นครั้งแรก เพราะช่วงนี้เด็กจิ๋วไม่ยอมกินนม ลองให้กินนมช็อกโกแล็ตก็
ไม่สำเร็จ ก็กินพอได้แต่ก็ไม่เยอะอยู่ดี ลองชีสดูจะได้อ้วนๆ เด็กจิ๋วเอามาถือแทะบี้ๆแล้ว
ก็ไม่กินต่อ หันไปกินอย่างอื่น ยังไม่แน่ใจว่าชอบไม๊ เดี๋ยวลองดูใหม่ ตอนเย็นเด็กจิ๋วกับ
ปะป๊าคุณแม่ช่วยกันประกอบบ้านน้อยสามชั้น เพิ่งซื้อมาใหม่เมื่อวาน เป็นบ้านไม้ตุ๊กตา
ต่อเสร็จแล้วขนาดใหญ่โตกว่าที่คิดไว้ บ้านสูงกว่าเด็กจิ๋วอีก เด็กจิ๋วพยายามจะปีนเข้าไป
ในบ้านให้ได้เลย แล้วก็ช่วยไขน็อตด้วย แต่ไม่ต้องช่วยจะดีกว่านะเด็กจิ๋ว ตอนอาบน้ำก็
ยังเหมือนเดิม คือลงเล่นน้ำได้แต่พอจะสระผมก็ร้องกรี๊ดๆหนีหาแม่แม่อย่างเดียวเลย ไม่
รู้เมื่อไหร่จะหาย วันนี้พยายามหลอกล่อกันสี่คนก็ยังไม่สำเร็จ

วันที่ ๔๘๐ ... อาทิตย์ ๒๔ เมษายน ๒๕๕๔
 

วันนี้อยู่บ้านทั้งวัน เด็กจิ๋วตื่น ๙ โมงกว่าเลย สงสัยรู้ว่าเป็นวันอาทิตย์ ตอนเช้าปะป๊าเอา
โยเกิร์ตสตรอเบอร์รี่มากิน เด็กจิ๋วก็มาขอกินด้วย เด็กจิ๋วชอบกินมากกินไม่หยุดเลย กิน
กับปะป๊าจนหมดกระป๋อง คือวันก่อนก็ซื้อโยเกิร์ตมาให้เด็กจิ๋วกิน เป็นรสมะพร้าวแต่เด็ก
จิ๋วไม่ยอมกิน มาชอบกินรสสตรอเบอร์รี่เหมือนปะป๊านี่เอง มันหวานเกินไปสำหรับเด็กจิ๋ว
นะปะป๊าว่า ตอนสายๆอากงอาม่าราชบุรีมาหาเด็กจิ๋ว พอมากันถึง เด็กจิ๋วก็พาทัวร์บ้าน
เดินพาอากงอาม่าไปห้องนั้นห้องนี้ไปหยิบหมีหมีมาโชว์ แล้วก็พาไปดูของเล่นที่สนาม
เด็กเล่น ตอนบ่ายๆเปิดการ์ตูนเรื่อง Up ดูกัน ที่จริงคุณแม่เป็นคนอยากดู เด็กจิ๋วดูแล้วก็
ชี้โป่งโป่ง ชอบโป่งมาก เด็กจิ๋วยังดูไม่รู้เรื่อง รู้แต่โป่งโป่งเท่านั้นแหล่ะ สองสามวันมานี่
ปะป๊าทำเครื่อง iMac ให้เด็กจิ๋ว กะว่าจะยกให้เด็กจิ๋วไปเลย ใส่เพลง การ์ตูน กับสื่อการ
สอนต่างๆไว้เต็มที่ มีทยอยเปิดให้เด็กจิ๋วดูแล้วก็ใช้การได้ดี ดูเหมือนว่าเด็กจิ๋วจะชอบ
Baby Einstein มากที่สุด เราดูแล้วก็ไม่เห็นจะดีนะ แต่เค้าคงทำมาให้เด็กๆโดยเฉพาะ
เวลานั่งรถก็เปิดให้ดู เด็กจิ๋วก็นั่งจ้องดูได้นาน นอกจาก Baby Einstein แล้ววันนี้ก็ลอง
เปิดเพลงเต้นๆ เป็น DVD ที่ปะป๊ากับคุณแม่ซื้อมาประมาณ ๖-๗ ปีที่แล้ว ตั้งใจว่าซื้อมา
ให้จาน่าไจโรดูแล้วก็เก็บไว้ให้เด็กจิ๋วนี่แหล่ะ ผ่านไปหลายปี ในที่สุดเด็กจิ๋วก็ได้ดูจนได้
เป็นเพลงเด็กๆมีเด็กมาเต้น เด็กจิ๋วดูแล้วก็โยกตามไปด้วย ตอนเย็นอาบน้ำกัน วันนี้ลอง
แบบไม่บังคับ ไม่สระผม ปล่อยให้เด็กจิ๋วเล่นในอ่างอาบน้ำให้อิสระเต็มที่ ก็เต็มที่จริงๆ
ตีขาน้ำกระจายเปียกไปทั้งห้อง หัวเราะร่าเริงมาก หวังว่าพรุ่งนี้จะกลับมาชอบอาบน้ำกับ
สระผมนะเด็กจิ๋ว




วันที่ ๔๘๑ ... จันทร์ ๒๕ เมษายน ๒๕๕๔
 


ตอนเช้ามึดฝนตก รถติดมากวันนี้ พี่พี่ที่ออฟฟิตมากันสาย ว่าจะพาเด็กจิ๋วไป
ฉีดวัคซีนตอนเช้า เลยเปลี่ยนไปเป็นตอนบ่าย กลางวันพาไปนั่งกินข้าวที่ร้าน
ลองดู สั่งข้าวผัดกุ้งให้เด็กจิ๋วกิน วันนี้เป็นเด็กดีนั่งตักปะป๊าให้คุณแม่ป้อนข้าว
กินเสร็จก็ให้นอนกินปลาทองในรถเข็นต่อ เวลาจับนั่ง Car Seat ช่วงนี้เด็กจิ๋ว
จะยอมนั่งโดยดี ไม่มีโก่งตัวหรือพลิกตัวเลย กินข้าวเสร็จก็ไปโรงพยาบาลกัน
พอเข้าโรงพยาบาลปุ๊บ เด็กจิ๋วก็เกาะคุณแม่แน่น ทำหน้าสงบเสงี่ยมทำตัวลีบ
เหมือนไม่มีตัวตน พลางตัวจากคนอื่นๆทั้งหมอพยาบาลไม่ให้มองเห็น เจอ
ด่านแรกเข้าไป แค่ชั่งน้ำหนักกับวัดส่วนสูง เด็กจิ๋วก็กรี๊ดแล้ว ไม่สามารถวัด
ส่วนสูงได้ แต่น้ำหนักลดลงเหลือเก้าโลกว่า วันนี้ฉีดวัคซีนไข้วัดใหญ่ ตอนที่
คุณหมอกำลังจะฉีดเด็กจิ๋วก็ร้องขอความช่วยเหลือจากคุณแม่ ร้องไปร้องมา
ก็เรียก บะป๊า ด้วยเสียงน่ารักแบบที่ชอบทำ คุณหมอบอกเลยว่าทำไมเสียง
อ้อนจัง จริงๆไม่ใช่แค่ครั้งนี้ ปกติเวลาเด็กจิ๋วเรียกปะป๊า จะชอบพูดว่า บะป๊า
บะป๊า ด้วยเสียงน่ารักสุดขีด กลับมาบ้านก็มากินโยเกิร์ตกัน เปิดสองกระป๋อง
เลย รสวุ้นมะพร้าวกับสตรอเบอร์รี่ แบ่งกันกินกับปะป๊าอย่างเมามัน แป๊บเดียว
หมดเกลี้ยงเลย เด็กจิ๋วชอบกินมาก ยื่นหน้ามารอรับ ป้อนหายป้อนหาย หรือ
เคล็ดลับก็คือต้องแย่งกันกินกับบะป๊า ตอนเย็นปะป๊ายกเครื่อง iMac ขึ้นไปที่
สนามเด็กเล่นแล้ว เป็นเครื่องที่จะยกให้เด็กจิ๋ว แต่วันนี้เด็กจิ๋วยังไม่ได้ใช้นะ
เพราะไปถึงก็เปิดการ์ตูนให้พี่จาน่ากับไจโรดูกันยาว เด็กจิ๋วก็พยายามจะยื่น
หน้าเข้าไปติดจอ แต่ดูไม่เป็น ดูดูก็หันมาแกล้งพี่จาน่า แกล้องหยิก พอห้าม
ก็ทำหน้าจ๋อยแล้วก็ตีหน้าตายค่อยๆเอามือไปหยิกอีก ห้ามอีกก็จ๋อยอีก เป็น
แบบนี้ประจำ เหมือนจะลองของหรือเรียกร้องความสนใจ ตอนเย็นเด็กจิ๋วมา
ขอจ๋อมแจ๋ม คืออยากเล่นน้ำแล้ว เหมือนเมื่อก่อนตอนก่อนเข้าโรงพยาบาล
อ่ะ ตอนเย็นๆเค้าจะรู้ว่าได้เวลาอาบน้ำก็จะบอกว่าจ๋อมแจ๋ม วันนี้ลงอ่างแล้ว
ลั้นลามาก ตีน้ำกระจายเต็มห้อง เด็กจิ๋วคนเดิมกลับมาแล้ว แต่แถมเพิ่มมา
อย่างหนึ่งคือตอนนี้กลายเป็นว่าเล่นน้ำแบบบ้าคลั่งมาก พออาบเสร็จแล้วก็
ไม่ยอมขึ้นจากอ่างจะเล่นต่อ โห เด็กจิ๋วไม่มีความพอดีเลยจริงๆ


วันที่ ๔๘๒ ... อังคาร ๒๖ เมษายน ๒๕๕๔
 



ช่วงนี้กลายเป็นว่าเด็กจิ๋วกินนมแค่ ๓ ขวด ๑๘ ออนซ์ ที่จริงต้องกิน ๒๔ ออนซ์
หายไปเยอะ เพราะจะกินได้แค่ตอนกลางคืนกับเช้ามืด กินเฉพาะตอนงัวเงียๆ
ถ้าได้สติก็จะไม่ยอมกิน จะกินแต่น้ำ เมื่อเช้าตอนเด็กจิ๋วตื่นมางัวเงียงัวเงีย คุณ
แม่ก็งัวเงียงัวเงียด้วย ปกติต้องป้อนนมแต่งัวเงียเลยป้อนน้ำ คราวนี้เด็กจิ๋วเลย
ไม่ยอมกินนมอีก ถ้ามื้อนี้ไม่กินก็เท่ากับว่าวันนี้กินแค่ ๒ ขวดเอง จะยิ่งน้อยไป
กันใหญ่ ก็เลยต้องพาเต้นกล่อมจนเคลิ้มๆใกล้หลับแล้วขืนใจยัดนมเข้าปากไป
ตอนพยายามจะยัด เด็กจิ๋วก็จะดิ้นๆส่ายหน้าไม่ยอมกินนะ แต่พอได้นมเข้าไป
ก็จะยอมกินแต่โดยดี เป็นแบบนี้ทุกที เสร็จแล้วปะป๊าก็มาทำอาหารเช้า อาหาร
ที่เด็กจิ๋วชอบมากที่สุดจะเป็นพวกข้าวผัด อีกอย่างก็มักโรนีผัด ไม่ชอบกินของ
ที่เป็นน้ำๆ เช้านี้ปะป๊าเลยทำมักโรนีผัดให้กิน ใส่ชีสกับนมเยอะๆ วันนี้ลองปลา
ค้อดดูเป็นครั้งแรก ปกติจะใช้แต่โดรี่ แต่โดรี่เนื้อมันเละมาก ปลาค้อดเนื้อดีกว่า
เคยลองปลาแซลมอลหลายครั้ง เด็กจิ๋วก็ไม่ชอบ สงสัยจะกลิ่นแรง
มีอยู่วันหนึ่ง คุณแม่ป้อนหนมเด็กจิ๋วแล้วบอกว่า กินชิ้นเดิมให้หมดก่อน แล้วจะ
เอาชิ้นใหม่ให้ หลังจากวันนั้นมาเวลาเด็กจิ๋วกินหนมจะชอบกินไม่หมด คือใช้
มือจับหนมแล้วเวลามันเหลือกุดๆจะกินยาก ก็จะไม่กินต่อ เอาทิ้งแล้วพูดว่า
ใหม่ใหม่ คือขอชิ้นใหม่ นิสัยแบบนี้ไม่รู้เป็นกับเด็กทุกคนหรือเปล่า เพราะพี่ๆ
ของเด็กจิ๋วตอนเล็กๆก็เป็นแบบนี้ จำได้
ตอนเย็นๆอี๊ไก่มาเล่นด้วย เล่นเบ่งพลังทำหน้าตาตลกมาก หัวเราะกันใหญ่เลย
พอขึ้นไปสนามเด็กเล่น ปะป๊าก็เปิดบาร์นนี่ให้ดู เรื่องนี้จำได้ว่าเป็นขวัญใจของ
พี่จาน่าไจโรสมัยเป็นเด็กเลย พี่จาน่าไจโรรักบาร์นนี่มากกว่าพ่อกับแม่ตัวเองอีก
เด็กจิ๋วก็ยังคงดูไม่รู้เรื่องอ่ะ ได้แต่มายืนเกาะเอาหน้ามาจ่อจิ้มจอแล้วก็โยกตาม
นิดหน่อย สักพักก็วิ่งไปเล่นอย่างอื่น ยังไม่ทันไรเด็กจิ๋วก็เริ่มง่วงแล้ว วันนี้นอก
จากจะบอกว่าจ๋อมแจ๋มแล้ว ยังทำมือกระดึบกระดึบที่หน้าอกด้วย คือเป็นท่าที่
เด็กจิ๋วคิดเอง เวลาจะอาบน้ำจะชอบทำท่านี้ ไม่รู้เอามาจากไหน วันนี้อาบน้ำก็
ยังเหมือนเดิม คือตีขาเล่นแบบบ้าคลั่งมาก น้ำกระจายเปียกไปหมด แล้วเวลา
จะขึ้นจากอ่างนี้ เลือดตาแทบกระเด็น


วันที่ ๔๘๓ ... พุธ ๒๗ เมษายน ๒๕๕๔
 


วันนี้ปะป๊าต้องออกไปหาลูกค้าตั้แต่เช้าก่อนเด็กจิ๋วตื่น เลยไม่ได้เจอกันตอนเช้า
คุณแม่บอกว่าเด็กจิ๋วตื่นมาก็ถามหาปะป๊า แล้วก็คิดถึงปะป๊าทั้งวันเลย ปะป๊าโทร
มาคุยกับเด็กจิ๋วด้วย เด็กจิ๋วก็จูจุ๊บใส่โทรศัพท์ พอปะป๊ากลับบ้านมาตอนเย็นเจอ
เด็กจิ๋วกำลังเดินเล่นกับอี๊ป้อมหน้าบ้าน กระโดดลงไปอุ้ม พ่อลูกก็โผเข้ากอดกัน
แน่น จุ๊บแก้มกันไปมา แล้วหลังจากนัันเด็กจิ๋วก็ไม่ยอมให้ปะป๊าวางเลย ไม่ให้คน
อื่นอุ้มด้วย เกาะปะป๊าแน่น ปะป๊าต้องคุยงานต่อก็ไม่ยอม ขนาดพาไปเล่นกับพี่ๆ
จาน่าไจโร คือก็อยากเล่นกับเค้าแต่ก็กลัวปะป๊าทิ้งด้วย วิ่งมาหาปะป๊าทีวิ่งไปหา
พี่พี่ที วิ่งไปวิ่งมา วิ่งเร็วจี๋เลยเดี๋ยวนี้ แล้วให้จาน่าป้อนโยเกิร์ตเด็กจิ๋วด้วย เวลาที่
จาน่าป้อน เด็กจิ๋วจะชอบใจกินได้มาก ให้อาโกวป้อนก็ไม่ยอม
คุณแม่ไปหาข้อมูลเรื่องการกินของเด็กจิ๋ว ปรากฎว่าเด็กคนอื่นๆส่วนใหญ่ก็ไม่ได้
กินมากกว่าเด็กจิ๋ว หลายคนที่กินน้อยกว่ามาก ทั้งนมทั้งข้าว อย่างเด็กจิ๋วนี่ถือว่า
อยู่ในเกณฑ์ดีแล้ว เทียบกับส่วนสูงน้ำหนักก็ดี แต่ทำไมเกณฑ์ของคุณหมอมัน
ต้องอ้วนกว่านี้ก็ไม่รู้ แล้วก่อนหน้านี้ดันไปเทียบกับพี่ดีโน่ด้วย เห็นพี่ดีโน่กินนม
ได้ยี่สิบกว่าออนซ์ต่อวัน คุณแม่ก็เลยพยายามยัดเยียดให้กินใหญ่ สรุปกันว่าต่อ
ไปนี้ก็ให้กินนมแค่วันละ ๓ ขวดนี่แหล่ะพอแล้ว ไม่ต้องยัดเยียดมื้อกลางวันเพราะ
ตอนกลางวันเด็กจิ๋วกินข้าวได้เยอะมาก โยเกิร์ตก็ได้ ผลไม้ทุกชนิด หนมอีกเพียบ


วันที่ ๔๘๔ ... พฤหัส ๒๘ เมษายน ๒๕๕๔
 



เมื่อคืนเด็กจิ๋วไม่รู้เป็นอะไรไม่ยอมนอน กว่าจะหลับได้เกือบเที่ยงคืน ไม่ได้เป็น
แบบนี้มานานมากแล้ว และที่สำคัญคือตอนช่วงตีหนึ่งตีสอง นอนอยู่ดีๆก็ตื่นขึ้นมา
ร้อง พออุ้มเต้นกล่อมหลับได้แล้ว วางนอนก็ตื่นอีก แล้วก็ร้องครวญครางเหมือนว่า
เจ็บปวดอะไรสักอย่าง เดากันว่าสงสัยกินโยเกิร์ตเยอะเกิน ต้องปวดท้องแน่ๆเลย
แต่พอตอนเช้าก็ปกติดี ไม่มีอาการท้องเสีย หรือจะแค่ฝันร้ายก็ไม่รู้ เช้านี้ปะป๊าก็
ออกแต่เช้ากลับมาบ้านมึดอีกแล้ว คุณแม่บอกว่าตื่นเช้ามาวันนี้เด็กจิ๋วไม่ถามหา
ปะป๊าแล้ว พอตอนปะป๊ากลับมาบ้าน เจอเด็กจิ๋วอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วกำลัง
จะเข้านอน วันนี้แปลกมาก เจอกันก็ไม่วิ่งมาหา พอปะป๊าเข้าไปอุ้มก็ส่ายหน้าไม่
เอาไม่เอา รู้เลยว่าแบบนี้งอนแน่ๆ แต่ฟอร์มงอนไม่ปั๊บเดียว ปะป๊าแกล้งเดินออก
จากห้องไป เด็กจิ๋วก็หายงอนวิ่งเข้ามาหาให้อุ้มทันที ปะป๊าไม่อยู่บ้านเลยไม่ได้
ทำอาหารให้เด็กจิ๋วกินเลย คุณแม่ไปซื้อกับข้าวที่ตลาดมาให้เด็กจิ๋วกิน ป้อนไป
เด็กจิ๋วก็ไม่ยอมกิน พอคุณแม่มาชิมดูบ้างถึงรู้ว่ากับข้าวมันเสีย เลยงงว่าเด็กจิ๋วรู้
ว่ากับข้าวเสียเลยไม่กินจริงหรือเปล่า



วันที่ ๔๘๕ ... ศุกร์ ๒๙ เมษายน
๒๕๕๔
 


สุขสันต์วันเกิดนะเด็กจิ๋ว วันนี้ปะป๊าลืมมาแสดงความยินดีด้วย ปะป๊าไม่อยู่บ้านอีก
แล้ว ตอนกลางวัน คุณแม่ทิ้งปะป๊า พาเด็กจิ๋วไปกิน MK กับพี่ๆที่ออฟฟิต คุณแม่
บอกว่าเด็กจิ๋วชอบกินนมเปรี้ยวมาก ที่ผ่านมาให้กินแต่โยเกิร์ต เพิ่งลองนมเปรี้ยว
วันนี้เอง ถ้าชอบแบบนี้กินแทนนมเลยดีกว่า อ้วนดีด้วย วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่
คุณแม่อาบน้ำให้เด็กจิ๋วแล้วก็พาเข้านอน ไม่ได้เล่นกันเลย ทำไมคุณแม่บอกว่า
เวลาสระผมให้เด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วก็ยอมใส่หมวกอาบน้ำดี เวลาปะป๊าอาบให้นี่ไม่ยอม
ใส่เลย คือเป็นตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาล เมื่อก่อนก็ใส่หมวกยางกันน้ำไหลเข้า
หน้า ใส่มาได้ดีทุกวัน เพิ่งไม่ยอมตอนออกจากโรงพยาบาลนี่แหล่ะ ถ้าไม่ใส่นะ
เวลาสระผมก็จะเรื่องใหญ่เลย เพราะเด็กจิ๋วก็จะดิ้นไปดิ้นมา น้ำก็เข้าหน้าเข้าตา
สำลักตกใจ ยิ่งดิ้นหนักอีก 



วันที่ ๔๘๖ ... เสาร์ ๓๐ เมษายน ๒๕๕๔
 


วันนี้พาเด็กจิ๋วไปหาอากงอาม่าที่ราชบุรี อาม่าเตรียมข้าวผัดกุ้งไว้ให้เด็กจิ๋ว ไปถึง
เด็กจิ๋วก็กินใหญ่เลย อร่อยมาก เสร็จแล้วคุณแม่ก็ทิ้งเด็กจิ๋วไปทำผมที่ร้านกิ๋มตุ้ย
สี่ชั่วโมง เด็กจิ๋วอยู่บ้านอาม่าคึกมาก วิ่งเล่นไปมาสนุกสนาน มีเต้นโชว์ด้วยแม้ว่า
จะเป็นเพลงสุนทราภรณ์ก็ตาม เล่นอยู่นานจนเห็นท่าว่าเริ่มหมดแรงแล้ว ปะป๊าก็
อุ้มขึ้นมาเต้น ปั๊บเดียวก็หลับไปเลย เมื่อก่อนเด็กจิ๋วจะชอบเล่นส้ม แล้วก็พูดได้
ว่าส้มส้ม แต่วันนี้ที่บ้านอาม่าเจอส้มลูกเบ่อเร่อ ดันเรียกว่า นาวนาว มะนาวที่ไหน
ลูกใหญ่อย่างงี้ล่ะเด็กจิ๋ว อากงกับปะป๊าหลอกเด็กจิ๋วเดินถือนาวนาวส่งไปส่งมา
เด็กจิ๋วก็เล่นด้วย เล่นไปเล่นมาเริ่มถือทั้งกระจาดมีส้มอยู่ ๕-๖ ลูก หนักนะแต่ถือ
ได้ เดินเป๋ไปเป๋มาแล้วก็เทกระจาด หลังๆเริ่มเอานาวนาวมาเขวี้ยงเล่นอีก จริงๆ
แล้วเด็กจิ๋วรู้จักและเรียกชื่อผลไม้หลายอย่างนะ ม่วง ส้ม นาว กล้วย ลูป ส่วนตัว
การ์ตูนก็รู้จัก ๕ ตัว คือ ม่อง คิง เม้าส์ พู ตี้ คือตัวเหล่านี้ถ้าเห็นก็จะเรียกถูกเลย
สอนเด็กจิ๋วจากกล่องดีวีดี เด็กจิ๋วชอบไปเล่นทุกคืน เล่นเปิดเปิ้ดปิดปิ้ดออกออก