วันอาทิตย์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2553

เดือนที่ 10

วันที่ ๒๗๕ ... พุธ ๒๙ กันยายน ๒๕๕๓
ตื่น เช้ามา Happy Birthday เด็กจิ๋วกันใหญ่เลย ปะป๊ากับคุณแม่ วันนี้ครบรอบวันเกิด ๙ เดือน จะต้องโดนฉีดวัคซีนอีกแล้ว ตอนบ่ายๆพาไปหาคุณหมอที่วิภาวดี (เด็กจิ๋วอยากเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของคุณหมอไม๊ คุณหมอคนนี้เล่นใส่หน้ากากตลอดเวลาเลย) วันนี้ส่วนสูงวัดได้ ๗๐ เซน น้ำหนัก ๘.๒ โล ใกล้จะเหมือนมนุษย์ขึ้นไปทุกทีแล้วนะเด็กจิ๋ว ปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปนั่งเตียงเตรียมฉีดยา ข้างเตียงมีตุ๊กตาอยู่ประมาณ ๒๐ ตัว ห้อยเอาไว้ล่อเด็กๆ เด็กจิ๋วไปถึงก็แหวกตุ๊กตาเหล่านั้นทั้งหมด ไปหยิบลูกยางบีบวัดความดันที่พยาบาลลืมแขวนไว้ด้วยกัน แล้วจับไว้ไม่ปล่อย ของเล่นอื่นไม่สน จะบ้าเหรอเด็กจิ๋ว แล้วเค้าจะทำของเล่นมาขายทำไมเนี่ยะ วันนี้ฉีดยาท่าคว่ำฉีดที่เหนือก้น ครั้งก่อนๆนอนหงายแล้วฉีดที่ต้นขา ก็ไม่ได้ถามว่าตามอารมณ์หมอหรือมันเป็นเทคนิคอะไร ตอนคุณหมอฉีด ปะป๊าก็ก้มลงไปจ้องหน้าเด็กจิ๋วไว้ กะว่าฮาแน่ๆ ต้องร้องจ๊ากๆ แบบครั้งที่แล้ว พอคุณหมอฉีดปั๊บ เด็กจิ๋วทำหน้าเหวอจะร้องไห้ แต่แล้วก็ไม่
ร้อง เปลี่ยนมาเป็นยิ้มลั้นลา โห เด็กจิ๋วอ่ะ ไมวันนี้เก่งจัง คิดว่าเป็นเพราะมัวแต่สนใจพี่เป็ดร้องเพลงอยู่แน่ๆ 
ตอน เย็นไปเซ็นปิ่น ปะป๊าได้กลิ่นเหม็นอึ๊มานานแล้ว ให้คุณแม่ดูก็บอกว่าไม่มี เออ ก็คิดว่ากลิ่นอึ๊เด็กจิ๋วมันฝังเข้าไปในสมองแล้ว ซักพักก็สงสัยมากทำไมมันเหม็นจัง ไล่ดมตั้งแต่หัวจรดเท้า ปะป๊ากับคุณแม่ก็ผลัดกันดมตัวด้วย สงสัยว่าจะติดตัวพวกเรามาหรือเปล่าก็หาไม่เจอ จนคุณแม่บอกว่าเปลี่ยนเสื้อเด็กจิ๋วแล้วกัน อาจจะเลอะเสื้อ พอถอดเป้อร์ก็เจออึ๊เต็มเลย คุณแม่ดูยังไงเนี้ยะ คุณแม่เลยรีบพาเข้าห้องให้นมไปเช็ดก้น ก็นานแล้วล่ะ ก้นแดงแจ๋เลยคุณแม่ ในห้องนั้นโชคดีที่ปะป๊าเข้าไปช่วยไม่ได้ คุณแม่บอกว่าวันนี้เป็นวันที่เด็กจิ๋วปรี๊ดแตกที่สุดตั้งแต่เกิดมา อาละวาดลั่นในห้อง เด็กคนอื่นๆ หลับ อยู่ก็ตื่นกันกระเจิง จะเช็ดก้นก็เช็ดไม่ได้ ต้องพาไปล้างที่อ่างล้างหน้า ทำเลอะเทอะกระเด็นเต็มไปหมด มีอีก พอเสร็จแล้วเด็กจิ๋วเจอเพื่อนอายุเท่าๆกันเลยในห้องนั้น เด็กคนนั้นเค้านั่งๆอยู่แล้วก็ลุกขึ้นยืนได้เอง โอ้โห เก่งมากๆอ่ะ คุณแม่อึ้งไปเลย แล้วก็ทำมือบ๊ายบายแบบ ๒ มือได้ด้วย เด็กจิ๋วได้แต่นอยๆ แล้วเด็กทั้ง ๒ คนก็เริ่มดวนกัน ผลัดกันทุบโต๊ะ ผลัดกันส่งเสียงขู่ ดวนไปดวนมา เด็กจิ๋วเป็นฝ่ายแพ้พ่าย ร้องไห้โฮ 

ตอน คุณแม่อุ้มเด็กจิ๋วเดินอยู่ในห้าง อยู่ๆ เด็กจิ๋วก็เรียก แม่ ขึ้นมาเฉยๆ ส่วนใหญ่จะเรียกแม่ตอนไม่พอใจหรือจะเรียกให้อุ้ม แต่ครั้งนี้แปลก อยู่เฉยๆก็เรียก สักพักมีพนักงานเดินตามมา เอารองเท้าเด็กจิ๋วที่ทำหล่นไว้เมื่อกี้มาให้ ก็เลยเดากันว่าเด็กจิ๋วเรียกแม่เพราะทำรองเท้าหล่น จะเป็นไปได้ไม๊

วันที่ ๒๗๖ ... พฤหัส ๓๐ กันยายน ๒๕๕๓

ตื่นมาตอนเช้า เด็กจิ๋วก็กลิ้งเล่นไปมาบนเตียง เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยร้องให้พาขึ้นไปเล่นดาดฟ้าแล้ว ก็เริ่มเหมือนมนุษย์มากขึ้นนี่ ตื่นมาก็ต้องขี้เกียจลุกทั้งนั้น ขอกลิ้งเล่นก่อน แถมวันนี้มาแปลก กลิ้งไปกลิ้งมาก็มาหยุดนิ่ง จ้องมองไปที่จุดหมายบางอย่าง แล้วตะโกนเรียกแม่ ก็รู้เลยว่าจะเป็นการเรียกแบบมีจุดประสงค์ ที่เด็กจิ๋วจ้องมองอยู่ก็คือกล่องกิ๊ฟติดผม เป็นกล่องไม้คิตตี้สวยงาม บรรจุกิ๊ฟอยู่หลายอัน คุณแม่บ้าบอซื้อมากักตุนไว้ แล้วทุกเช้ากิจกรรม ๒ แม่ลูกก็คือมานั่งเลือกกิ๊ฟกัน เด็กจิ๋วจะชอบมาก แต่ไม่ได้ชอบติดกิ๊ฟนะ ชอบหยิบเขวี้ยงโยนมากกว่า

ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ไปเที่ยวชุมพรกัน --> ธูษิฏา รีสอร์ท แอนด์ สปา 

วันที่ ๒๘๐ ... จันทร์ ๔ ตุลาคม ๒๕๕๓

เมื่อวานเด็กจิ๋วมีตุ่มๆขึ้นที่เท้า เหมือนโดนตัวอะไรกัด มีหลายตุ่มแล้ว ก็แดงบวมใหญ่มาก เหมือนเป็นโรคเท้าช้าง พอวันนี้ก็เจออีกหลายตุ่มขึ้นที่ขา ก็ว่าสงสัยไปโดนยุงกัดมาอีก พอบ่ายๆก็เจออีกเต็มเลย ขึ้นที่ขา ไม่ใช่และ สงสัยต้องแพ้อะไรแน่ๆ เดากันไม่ออก อาจจะแพ้คลอรีนที่สระว่ายน้ำที่ไปเที่ยวมา เพราะอาหารก็ไม่มีอะไรผิดปกติ พอตกเย็นคุณแม่เจอตุ่มแบบเดียวกันขึ้นที่ท้องคุณแม่เกือบ ๑๐ ตุ่ม อารมณ์ตอนนี้เหมือนหนังเอเลี่ยนบุกโลก
คราวนี้กลับจากเที่ยวก็ติดตามสัง เกตุอาการอย่างใกล้ชิดว่าจะคึกแบบครั้งก่อนๆหรือเปล่า ก็เป็นตามคาด แต่ครั้งนี้ไม่ได้กรี๊ดๆแบบก่อน แต่เด็กจิ๋วเอาแต่พูดพูดๆๆไม่หยุด มีตวาดคนนั้นคนนี้ไปหลายทีเหมือนกัน
จากคู่มือการเลี้ยงเด็กจิ๋ว บอกว่าเด็กวัยนี้จะเริ่มรู้แล้วว่าตัวเองเป็นมนุษย์ เริ่มสนใจของที่ไม่ใช่ของเล่น เป๊ะเลย วันก่อน เด็กจิ๋วพูดคำว่า "รถเข็น" ได้ วันนี้พูดคำว่า "ดึ๋งดั๋ง" ได้ พูดตามอี๊กบ พูดแต่ละคำนี่ Advance ทั้งนั้นเลยนะ



วันที่ ๒๘๑ ... อังคาร ๕ ตุลาคม ๒๕๕๓


เมื่อคืนกว่าจะปราบเด็กจิ๋วได้ก็เกือบเที่ยงคืนเลย ตอนเช้า ปะป๊าเล่นกับเด็กจิ๋วแล้วทำเด็กจิ๋วหัวฟาดพื้นดังสนั่นหวั่นไหว เด็กจิ๋วก็ร้องไห้ไม่หยุด น้ำตาหล่นเป็นเม็ดๆ ก็เด็กจิ๋วนอนหมอนแล้วมันลื่นหล่นลงพื้น ดูแล้วไม่บุบนะทั้งพื้นทั้งหัวเด็กจิ๋ว
เพิ่งได้หมวกสระผมมาได้ ๒ วัน ลองแล้วใช้การได้ดีมาก ปกติจะห่อตัวเด็กจิ๋วเวลาสระผมเหมือนตั้งแต่แรกเกิด แต่เมื่อประมาณ ๑ เดือนที่ผ่านมานี่ ผ้าห่อตัวใช้การไม่ได้แล้ว เพราะเด็กจิ๋วดิ้นหลุดได้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มสระผมเลย ก็เลยใช้วิธีปะป๊าจับยึดไว้แล้วให้คุณแม่เป็นคนสระ ซึ่งก็ไม่ได้ง่ายเลยเพราะเด็กจิ๋วไม่อยู่นิ่งแม้แต่วินาทีเดียว ปะป๊าก็จับอุ้มแล้วคุณแม่ก็สระผมเด็กจิ๋วไปด้วย อาบน้ำให้ปะป๊าไปด้วยในตัว พอได้หมวกมาก็เปลี่ยนวิธีอาบน้ำใหม่ ไม่ต้องห่อตัวแล้ว จับแก้ผ้าหมดเลย แล้วให้นั่งแช่ในกะละมังอาบน้ำ หาของให้เล่นหลอกล่อไป คุณแม่ก็สามารถสระผมได้ แต่ยังไงปะป๊าก็ต้องเปียกปอนอยู่ดี เพราะเด็กจิ๋วทั้งปีนป่ายทั้งเตะน้ำกระจายไปหมด 
วันนี้อาบน้ำเสร็จ ปะป๊าก็กล่อมเด็กจิ๋วนอนหลับไป จนเกือบเที่ยงคืน ปะป๊ากับคุณแม่นึกขึ้นมาได้ว่าลืมป้อนนมมื้อดึก ก็เลยมาป้อนอีกทีตอนตี ๒ ตารางการกินนมเลยมั่วไปหมด

วันที่ ๒๘๒ ... พุธ ๖ ตุลาคม ๒๕๕๓

คุณ แม่อ่านคู่มือการเลี้ยงเด็กจิ๋ว เค้าว่ามีเด็ก ๒ ประเภทนะ คือแบบปกติสุข กับอีกแบบคือซนมาก...ใช่เลย เด็กจิ๋วแน่นอนเข้าข่ายแบบ ๒ ทุกวันนี้จับกันไม่อยู่เลย ตั้งแต่ตื่นนอนมาตอนเช้า เด็กจิ๋วก็จะพูดๆ บ่นๆแล้วก็กลิ้งไปมาทั่วที่นอน ถ้าไม่มีที่กั้นตกเตียงก็คงตกกันทุกวันกลิ้งไปกลิ้งมา แต่ละท่านี่พิศดารมาก ชอบกลิ้งไปติดกับที่กั้น คอพับ เอาหัวปักพื้นขาชี้ฟ้า เวลาอุ้มก็จะชอบถีบตัว แล้วก็ปีนไต่ขึ้นตัวคนอุ้ม เป็นที่มาของคำว่า "ไต่เต้า" แล้วก็กรี๊ดๆบางทีก็คำราม หรือไม่ก็บ่นๆคว้าของทุกอย่างที่อยู่ใกล้มือ คว้าแล้วเขวี้ยงลงพื้นให้เราเก็บให้ ไม่เก็บก็จะกรี๊ด บางทีอุ้มก็ไม่เอา จับวางก็ไม่ได้ คือไม่รู้จริงๆว่าเด็กจิ๋วต้องการอะไร ของเล่นเดี๋ยวนี้ก็ไม่เอา จะเอาของไม่เล่น แล้ววันเดียวก็เบื่อ ปะป๊ากับคุณแม่ต้องหาข้าวของเครื่องใช้ในบ้านมาให้เด็กจิ๋วเล่นวันละอย่าง ถึงจะสามารถสยบให้อยู่นิ่งได้สัก ๒ นาที
ช่วงเวลาที่ ยากที่สุดคือตอนแต่งตัวหลังอาบน้ำ ทำคนเดียวไม่ได้ ต้องหาตัวล่อมาอีกหนึ่ง เด็กจิ๋วจะเป็นแบบนี้ Alert เกินเหตุตั้งแต่ตื่นจนหลับ แล้วทุกวันนี้ยังหลับแล้ววางไม่ได้นะ ได้เฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น ตอนกลางวันเลิกคิดได้เลย ต้องใช้เตียงมนุษย์เท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเก่งกาจซะแค่ไหนก็ต้องมีจุดอ่อนกันทุกคน จุดอ่อนของเด็กจิ๋วคือเพลง เปิดเพลงเมื่อไหร่ เด็กจิ๋วก็จะสงบนิ่ง ค่อยๆยกแขนขึ้นมา บางทีก็ชูนิ้วชี้ขึ้นมาด้วย แหงนมองไฟบนท้องฟ้า แล้วก็เริ่มหมุนมือไปมา ทำนอย นอย ไปตามเพลง (มันสนุกตรงไหนเนี่ยะเด็กจิ๋ว) ต้องเป็นท่าเต้นสุดฮิตของดาวดวงที่เด็กจิ๋วจากมาแน่ๆ  

วันที่ ๒๘๓ ... พฤหัส ๗ ตุลาคม ๒๕๕๓

เมื่อคืนเกือบตาย ทั้งปะป๊ากับคุณแม่ไม่สบายไปตากฝนมา เหมือนจะมีไข้ แล้วเด็กจิ๋วก็เกิดคึกจัดไม่ยอมนอน ต้องผลัดกันอุ้มเต้นสลับกันคนละ ๒ นาที ทำยังไงๆเด็กจิ๋วก็ไม่ยอมนอน ปะป๊าสลบไปก่อน ปล่อยให้คุณแม่ปราบต่อจนสำเร็จ
เมื่อคืนปะป๊ากับคุณแม่เถียงกันอยู่เรื่องเด็กจิ๋วตัวดำ เจ้นั้นเจ้นี้ดำไม่ดำ อยู่ๆ เด็กจิ๋วก็พูดบ้างว่า "ดำ" 
ตอนเช้ามืดวันนี้แปลก เด็กจิ๋วหิวนมก็ไม่ร้องเรียกแบบทุกที แต่ลุกขึ้นมาเอง แล้วก็คลานขึ้นมาบนตัวคุณแม่เลย ปกติเวลาเด็กจิ๋วตื่นนอนแล้วถ้ายังไม่ลืมตาขึ้นมา ก็จะร้องกร๊๊ดๆ เรียกว่าร้องแบบไม่ลืมหูลืมตาเลย ร้องไม่มีเหตุผลด้วย ร้องแบบน้ำตาไหลพรากๆ ต้องพยายามปลุกจนลืมตาขึ้นมา พอลืมตาได้ก็จะยิ้มให้ทันที เด็กบ้า! เข้าใจยากมากมาก เมื่อเช้าก็เป็นเหมือนกัน แต่หนักหน่อย พยายามทั้งเขย่าทั้งตะโกนเรียกก็ไม่ยอมลืมตาตื่น คุณแม่ต้องไปหยิบกล่องกิ๊ฟสุดโปรดมา แค่ได้ยินเสียงก็ตื่นมายิ้มเลย
กลางวัน คุณแม่อุ้มเด็กจิ๋วอยู่ในออฟฟิตห้องปะป๊า เด็กจิ๋วทำชี้ไม้ชี้มือแล้วทำท่าจะให้พาออกจากห้องปะป๊า คืออยากจะไปเล่นกับคนเยอะๆ เป็นแบบนี้หลายทีแล้ว เวลาอยู่เล่นที่ออฟฟิตข้างล่างจะครื้นเครง เวลาจะอุ้มกลับขึ้นมาก็จะไม่ค่อยยอม
ตอน เย็นปะป๊าออกไปหาลูกค้ากลับมืดเลย คุณแม่กับอี๊ป้อมเลยช่วยกันอาบน้ำแล้วก็เอาเข้านอนกัน คุณแม่เล่าว่าตอนเด็กจิ๋วกินข้าวอยู่ในห้องปะป๊า ได้ยินพี่ๆที่ออฟฟิตเล่นแฮ้ปปี้เบิร์ดเดย์กันอีกแล้ว เด็กจิ๋วก็ไม่ยอมกินต่อเลย กระวนกระวายจะให้พาออกไป ก็เลยต้องพาออกไปนั่งกินข้าวพร้อมพี่ๆกินเค้กกัน พอครื้นเครงแบบนี้ เด็กจิ๋วเลยกินได้รวดเร็วไม่มีงอแงเลย  

วันที่ ๒๘๔ ... ศุกร์ ๘ ตุลาคม ๒๕๕๓

เมื่อคืนพอปะป๊ากลับมา ก็อุ้มเด็กจิ๋วย้ายจากห้องโฮมฯเข้าห้องนอนพอจับวางลง เด็กจิ๋วก็ลืมตาขึ้นมามองปะป๊า ยิ้มให้ เสร็จแล้วหลับต่อไปทันที
วันนี้ เด็กจิ๋วพาคุณแม่ไปผ่ามืออีกข้าง ตัดผังผืดออก ครั้งที่แล้วทำข้างซ้าย ครั้งนี้ทำข้างขวา คุณแม่ก็อดอุ้มเด็กจิ๋วไปอีก ๒ อาทิตย์ แล้ววันนี้เด็กจิ๋วเป็นอะไรไม่รู้ เหมือนจะแกล้งคุณแม่ จะเอาแต่คุณแม่ จะให้คุณแม่อุ้มตลอด ไม่เอาปะป๊าเลย สงสัยงอนเรื่องเมื่อคืนที่ปะป๊ากลับบ้านดึก ไม่ได้เล่นกับเค้า
ตอบ เที่ยงๆ อาม่าราชบุรีมา ตัดผมหน้าม้าให้เด็กจิ๋วด้วย ลำบากนิดหน่อย จนสุดท้ายก็ตัดไม่สำเร็จ ยังมีแหว่งๆอยู่เล็กน้อย อาม่าเป็นช่างทำผมชื่อดังในราชบุรีเชียวนะ เพียงแต่แค่วางมือมา ๓๐ ปีเอง 


วันที่ ๒๘๕ ... เสาร์ ๙ ตุลาคม ๒๕๕๓

วันนี้เด็กจิ๋วหายงอนปะป๊าแล้ว เมื่อวานงอนจริงงอนจังมากๆ ไม่ยอมให้อุ้ม ไม่มองหน้า ไม่ยิ้ม ไม่เล่น คุณแม่บอกว่าขี้งอนเหมือนปะป๊า ตอนแรกๆ ก็ไม่ค่อยเชื่อว่าเด็กจิ๋วงอนเป็นจริงเหรอ แต่คอนเฟิร์ม หลายครั้งแล้ว งอนเป็นตั้งแต่ห้าเดือนมั้ง พอหายงอนก็กลายเป็นว่ามาเกาะปะป๊าทั้งวันเลย จับวางก็ไม่ได้ วางปุ๊บก็ชูมือให้อุ้ม 
เมื่อคืนอี๊ไก่นอนที่นี่ ตอนเช้าเด็กจิ๋วเจออี๊ไก่ แล้วก็จ้องหน้ากันไปมาแล้วก็ร้องไห้ แปลกมาก สงสัยอี๊ไก่แต่งหน้าแต่งตัวมาเต็ม เด็กจิ๋วไม่คุ้น เลยร้อง
ช่วงนี้เด็กจิ๋วจะกินข้าววันล่ะ ๒ มื้อแล้ว เช้ากับเย็น กินมาได้สองอาทิตย์แล้ว ครั้งละประมาณ ๒-๔ ช้อนโต๊ะ ถ้าอารมณ์ดีก็กินได้เยอะ ถ้างอแง หิวหรือง่วงก็จะไม่ยอมกิน
วันนี้เด็กจิ๋วเป็น เด็กจิ๋วไต่ระห่ำ เพราะเด็กจิ๋วชอบปีนไต่มาก สามารถใช้ปลายเท้าจิกปีนขึ้นพนักพิงโซฟาได้

วันที่ ๒๘๖ ... อาทิตย์ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๓

วันนี้พาเด็กจิ๋วไปเที่ยวเซ็นปิ่น คุณแม่มือพิการข้างหนึ่งยังซ่า
ขับ รถออกจากบ้านไปได้หน่อย ปรากฎว่าเด็กจิ๋วอี๊ ปะป๊ารีบกลับรถมาบ้านเลย เอาเด็กจิ๋วมาให้อี๊ป้อมเช็ดอึ๊ก่อน เพราะว่าปะป๊าไม่อยากต้องไปเช็ดอึ๊เด็กจิ๋ว แต่ไม่รอด ไปที่ห้างเด็กจิ๋วก็ไปอึ๊อีกรอบจนได้ โชคดีหน่อยที่นี่เค้ามีห้องพ่อแม่ลูก เข้าไปเช็ดกันได้สะดวก แต่เด็กจิ๋วก็แผลงฤทธิ์ทำห้องเค้าเละกันเลยทีเดียว เดินไปมาในห้างมีแต่คนมาแตะอั๋งตลอด จนต้องปล่อยไปเลยตามเลย ไม่รู้จะหลีกยังไงแล้ว เข้าลิฟต์ที คนทั้งลิฟต์ก็จะอู้อ้ากันใหญ่ ยังกับเด็กจิ๋วเป็นสัตว์ประหลาด มามุงเล่นกัน มีหยิกแก้มเล่นด้วย วันนี้เจอตุ๊ดคู่หนึ่งในลิฟต์ เห็นเด็กจิ๋วแล้วกรี๊ดลั่นออกมา บอกว่าน่ารักมาก แล้วก็วิ่งมาจับเล่นใหญ่
ของเล่นน้าเอ๋ที่ซื้อให้ ตั้งแต่เด็กจิ๋วเกิด ตอนนี้เด็กจิ๋วชอบเล่นมาก ตอนได้มาก็ยังงงว่าเด็กมันจะชอบเหรอ แค่เป็นลูกกลมๆ กลิ้งไปมาบนราง เด็กจิ๋วสามารถนั่งเล่นได้เองนานๆเลย 

วันนี้ เล่นๆอยู่แล้วทำอะไรสักอย่างไม่รู้ ปะป๊าเลยเอ็ดเสียงดัง เด็กจิ๋วหันมามองแล้วก็ทำหน้าเบ่ะจะร้องไห้ ปะป๊าก็รีบไปอุ้มมา โอ๋ใหญ่ หลังจากนั้น เด็กจิ๋วทำหน้าเบ่ะทั้งวันเลย เพราะรู้ว่าทำแบบนี้ปะป๊าจะรีบมาอุ้ม พอจับวางปั๊บก็ทำหน้าเบ่ะทันที ปะป๊าก็ต้องอุ้มกลับขึ้นมา วางอุ้ม วางอุ้มกันอยู่อย่างเงี้ยะทั้งวันเลย

วันที่ ๒๘๗ ... จันทร์ ๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๓

เดี๋ยว นี้เด็กจิ๋วจะชอบรูมาก อะไรที่เป็นรูๆ หรือพวกรอยแตก รอยแยกต่างๆ เด็กจิ๋วจะชอบมาก จะเอานิ้วไปเขี่ยๆเล่น เมื่อวันก่อนที่พาคุณแม่ไปผ่าตัดมือ ก็พาเด็กจิ๋วไปนั่งรอในห้องรับรอง โชคดีมาก โซฟาที่ไปนั่งมันเก่ามีรอยแตกเห็นฟองน้ำข้างใน นั้นแหล่ะเด็กจิ๋วโปรดปรานมาก สามารถนั่งเขี่ยเล่นจนคุณแม่ผ่าตัดเสร็จเลย
เช้านี้ก็พาคุณแม่ไปเช็คแผล ปะป๊ารู้ ทัน รีบพาเด็กจิ๋วไปที่ร้านกาแฟ มันจะมีที่กั้นตรงหนึ่งที่เค้าเจาะรูไว้สำหรับเสียบอะไรบางอย่าง ปะป๊าก็จับเด็กจิ๋วไปนั่งจิ้มรูนี่แหล่ะ อยู่ได้ ๒๐ นาที สบายไปเลย
ลืมเล่าไปว่าเมื่อวานที่เซนปิ่น เด็กจิ๋วง่วงนอนจัด แต่ไม่ยอมนอน ปะป๊าอุ้มไป เด็กจิ๋วก็ตาลอย แล้วก็สัปงกไปมา ฮามาก
 

วันที่ ๒๘๘ ... อังคาร ๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๓

เมื่อคืนปะป๊าเรียกว่าเป็นวันโลกาวินาศเลย เด็กจิ๋วหลับไปแล้ว อยู่ดีๆก็กรี๊ดๆแบบไม่ลืมตาตื่น อย่างที่บอกว่าถ้าเป็นแบบนี้จะต้องปลุกให้ตื่นให้ได้ ถ้าไม่ตื่นก็จะกรี๊ดแบบไม่ลืมหูลืมตาไปไม่หยุด ร้องจนน้ำตาเป็นเม็ดๆกระเด็นออกมา แต่ปลุกยังไงๆก็ไม่ตื่น ทั้งเขย่าตัว ตะโกนเรียก จนเด็กจิ๋วอ้วกเลย ปะป๊าที่อุ้มอยู่ก็เละไปด้วย หลังจากนั้นก็พาเต้นจะกล่อมให้หลับ แต่ทำยังไงก็ไม่หลับ พอหลับจับวางปั้บก็ตื่นทันที คุณแม่พิการอยู่ก็มาช่วยเต้นด้วย คุณแม่กับปะป๊าก็หมดแรงกันจนสลบไปหลายรอบอยู่ เต้นกันตั้งแต่เที่ยงคืนยันตี ๔ ยังไม่สำเร็จ ปะป๊าเลยต้องอุ้มเด็กจิ๋วนั่งหลับไปจนถึงเช้า แต่เด็กจิ๋วก็มีตื่นมากรี๊ดเป็นระยะ พอมาดูตอนเช้าเห็นเด็กจิ๋วมีน้ำมูก ฮัดเช้ยหลายรอบ แล้วก็มีไอด้วย ตัวก็อุ่นๆ ก็เลยมั่นใจว่าไม่สบาย นี่เป็นการป่วยครั้งแรกในชีวิตของเด็กจิ๋วเลยนะ 
ตอนเช้าเลยรีบพากันไปหาหมอ ก็สงสัยกันว่าไปติดมาจากไหน คุณหมอบอกไม่ต้องสงสัยหรอก เด็กก็จะเป็นเองแบบนี้แหล่ะ เชื้อโรคมีปะปนอยู่ในอากาศทั่วไป แล้วอากาศช่วงนี้ทำเด็กไม่สบายกันเยอะ ก็ได้ยากิน กับยายัดจมูกกลับมา

วันที่ ๒๘๙ ... พุธ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๓

เด็ก จิ๋วอ่ะ ทั้งตลก ทั้งน่าสงสาร หน้าตาเหมือนคนป่วยจริงๆด้วยหน้ามึนๆ ตาลอยๆ ขอบตาแดงช้ำๆ นิดหน่อย มีหมดฤทธิ์บ้าง แต่บางทีก็ไม่เหมือนคนป่วย ยังมีแรงกรี๊ดแล้วก็ปีนป่ายเหมือนเดิม
เมื่อวานป้อนยาด้วยสลิงค์อ้วกไปสองรอบ อ้วกแล้วยาก็ออกมาหมดก็ต้องป้อนใหม่ ป้อนยาเด็กมันยากจริงๆด้วย เคยแค่หนเดียว เด็กจิ๋วก็จำได้เลย พอเห็นคุณแม่ถือสลิงค์มา ก็ตั้งท่าวิ่งหนีแล้ว
ปะ ป๊าก็เลยต้องประดิษฐ์ของเล่นใหม่ให้ถือหลอกล่อระหว่างกินยา เป็นกระดาษเจาะรู แค่เนี้ยะแหล่ะ ชอบมากๆ เมื่อคืนก็ต้องอุ้มเด็กจิ๋วนอนทั้งคืน ปะป๊ากับคุณแม่สลับกัน ตื่นร้องตลอดคืน มิน่าชอบเห็นพ่อแม่ลางานเวลาลูกไม่สบาย  


วันที่ ๒๙๐ ... พฤหัส ๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๓

เด็กจิ๋วอาการดีขึ้นเยอะมาก เรียกว่าหายแล้วก็ได้ เมื่อคืนก็นอนเองได้แล้ว ไม่ต้องอุ้มหลับ แต่ก็ยังตื่นบ่อย ตื่นเป็น ๑๐ ครั้งได้
และแล้วเชื้อไวรัสก็ไม่สามารถหยุดเด็กจิ๋วลงได้ เด็กจิ๋วได้เริ่มแผนบุกโลกต่อไป วันนี้ได้ปล่อยเชื้อหวัดให้พี่ๆที่ออฟฟิตไปได้หลายคนแล้ว ว่าแต่ทำไมเด็กจิ๋วเป็นหวัดแค่ ๒ วัน หายเร็วจัง
วันนี้พาคุณแม่ไปซื้อของ ปะป๊ากับเด็กจิ๋วนั่งรอในรถ ปะป๊าจับเด็กจิ๋วมานั่งตักที่นั่งคนขับ พอนั่งปั๊บเด็กจิ๋วก็เอามือสองข้างจับพวงมาลัย ไปเรียนขับรถมาจากไหนไม่รู้ ชอบมาก เล่นไม่หยุด
ตอนเย็นๆอาม่าราชบุรี พาอาม่าใหญ่มาเล่นกับเด็กจิ๋ว พอมาถึงเจอกันแล้วร้องไห้จำไม่ได้ ไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้ว แต่ซักพักก็ติดอาม่าใหญ่เลย เพราะอาม่าใหญ่เล่นสนุก เด็กจิ๋วจะชอบใครก็ตามที่เล่นสนุกๆ ขาประจำก็อี๊กบ สามารถทิ้งบุพการีโผไปหาอี๊กบได้ทันที


วันที่ ๒๙๑ ... ศุกร์ ๑๕ ตุลาคม ๒๕๕๓

วันนี้อากาศเริ่มหนาวแล้ว เป็นหนาวแรกของเด็กจิ๋วเลย หลายคนสงสัยว่าทำไมหนาวๆ หรืออยู่ในห้องแอร์เย็นๆ แล้วเด็กจิ๋วหัวชุ่มเหงื่อ ขณะที่คนอื่นนั่งตัวสั่น ก็เป็นเพราะว่ารูปขุมขนของเด็กจิ๋วยังระบายความร้อนได้ไม่ดี คร่าวๆประมาณเนี้ยะแหล่ะ
เดี๋ยวหนาวนี้เด็กจิ๋วจะต้องได้ไปเที่ยวเพียบเลยนะ ที่จองๆไว้นับดูแล้วไม่ต่ำกว่า ๕ ทริปเลย แต่คงจะมากกว่านั้นแน่ๆ
พวกอี๊ๆที่ออฟฟิตเอาใจเด็กจิ๋วกันใหญ่ อี๊ตุ๋มอย่างเงี้ยะ เบิกคีย์บอร์ดใหม่ของออฟฟิตมาให้เด็กจิ๋วเล่นเลย อี๊ๆคนอื่นก็เหมือนกันสรรหาของเล่นมาให้ แล้วก็ตามใจเด็กจิ๋วเต็มที่
เด็กจิ๋วเวลาถือของอะไรก็ตามจะชอบเอาเข้าปาก ถ้าเราบอกว่าห้ามกิน เด็กจิ๋วก็จะไม่กิน ฟังรู้เรื่องด้วย เก่งมากๆ นอกจากเอาของเข้าปากแล้ว ก็ยังชอบเอาของไปเคาะกับพื้น หรืออะไรก็ตามที่เคาะแล้วมีเสียง อย่างเวลาคลานอยู่บนเบาะ ก็จะพยายามคลานไปนอกเบาะ เพื่อเอาของไปเคาะกับพื้นเล่น

วันที่ ๒๙๒ ... เสาร์ ๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๓

เช้ามืดวันนี้ เด็กจิ๋วนอนไม่หลับ จับวางแล้วก็ตื่นอยู่หลายครั้ง สงสัยมาก อาการป่วยก็หายแล้วนี่ หรือกลับมาเป็นอีก พอสายๆเด็กจิ๋วก็เฉลย ปะป๊ากับคุณแม่เพิ่งเห็นว่าอึ๊ทะลัก คงอึ๊มานานมากแล้ว เด็กจิ๋วก็คลุกไปคลุกมาจนเละไปถึงหลังซึมออกมานอกเสื้อด้วย มันผิดเวลานะ ปกติเด็กจิ๋วจะอึ๊ค่อนข้างเป็นเวลาตอนเช้า คือหลังตื่นนอนซักพัก กับตอนทุกครั้งที่พาออกไปนอกบ้าน ปะป๊าก็ไม่เข้าใจทำไมทุกวันที่พาออกไปนอกบ้าน ต้องมีฉากเช็ดก้นเด็กจิ๋วทุกทีเลย แต่ละครั้งก็ยากง่ายตามสถานที่ อย่างเมื่อวานไปเซ็นลาด ก็ไปยืนเช็ดกันหน้าห้องน้ำ เพราะหาที่ไม่ได้เลย
วันนี้ทำอาหารให้เด็กจิ๋ว ๒ อาทิตย์ทำทีหนึ่งโดยประมาณ ทำทีก็ครึ่งวันเลย กว่าจะล้างผักเสร็จก็เป็นชั่วโมงแล้ว ต้องแกะมาล้างทีละใบ หลังๆมานี่จะทำแบบตุ๋นผักหลายๆอย่าง อย่างครั้งนี้ก็ใช้ มันฝรั่ง จมูกข้าวกล้อง หอมใหญ่ กะหล่ำปลี ผักกาดขาว ไช้เท้า กวางตุ้ง ฝักทอง ผักโขม อกไก่ ไก่แค่ตุ๋นเอารสชาติเฉยๆเสร็จแล้วก็ตักเนื้อทิ้ง ตุ๋นเป็นชั่วโมงด้วยหม้อความดัน เสร็จแล้วรอเย็นก็เอามาปั่นละเอียด ใส่บล็อกแช่แข็งไว้กินได้ ๒ สัปดาห์ บางคนว่าทำสดๆทุกวันดีกว่า ก็น่าจะจริงแต่ทำทุกวันไม่ไหวนะ ต้องลาออกจากงานมาทำอาหารโดยเฉพาะ บางวันเด็กจิ๋วก็กินอาหารเสริมนี่ได้ดี บางวันก็งอแงไม่ยอมกิน เพราะเด็กจิ๋วอารมณ์ศิลปินมาก ถ้าไม่สบอารมณ์ก็จะไม่ยอมกิน ถ้าหิวก็ไม่กิน ถ้าอิ่มก็ไม่กิน ถ้าง่วงก็ไม่กิน ถ้าห่วงเล่นก็ไม่กิน วันนี้เลยเปิดเพลงแล้วปะป๊าอุ้มเต้นไปกินไป เออ...น่าจะเจอเคล็ดลับแล้ว ใช้การได้ดี

วันที่ ๒๙๓ ... อาทิตย์ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๓

ตอน เช้าปะป๊าก็พาเด็กจิ๋วขึ้นไปเล่นสนามเด็กเล่นแบบตามปกติ นั่งเล่นไปเล่นมา ปะป๊าเห็นเด็กจิ๋วมีเลือดไหลเป็นทางออกมาจากจมูกข้างซ้าย ตกใจ รีบเอาลงมาให้คุณแม่ดู ทำความสะอาดเสร็จก็จะพาไปหาหมอ แต่วันนี้วันอาทิตย์ ไม่มีหมออยู่เลย งงเหมือนกันว่าทำไมวันอาทิตย์ป่วยไม่ได้เหรอ
หาข้อมูลในเว็ปแล้วดู เค้าก็ว่าไม่เป็นไร เป็นธรรมดาของเด็ก ถาม พี่โฮไอก็ว่าเคยเป็น แต่พอเย็นๆ ก็ยังไหลเรื่อยๆไม่หยุด ก็เลยลองพาไปหาหมอที่วิชัยยุทธ ก็เป็นอย่างที่อ่านๆ มานั่นแหล่ะ แต่ก็มาหาหมอเพื่อความสบายใจ เป็นหวัดร้อนในเส้นเลือดฝอยแตก ก็ไม่มีอะไร แต่ก็โชคดีที่ไปหาหมอ เพราะได้รู้ว่าที่เลือดไหลไม่หยุดเป็นเพราะคุณแม่เอาค็อตต้อนบัดปั่นทั้งวัน เลย พยายามจะเช็ดเลือดในจมูกออก แต่คุณหมอบอกว่ามันจะยิ่งกระเทือนทำให้แตกเพิ่ม ก็ได้ยามาอีกหลายขนานกลับมาป้อนเด็กจิ๋ว มีทั้งสีเขียว สีแดง ยาป้ายตา ยาพ่นจมูก เยอะ ลำบากปะป๊ากับคุณแม่เลย กว่าจะป้อนยาได้แต่ละที ที่ จริงเด็กจิ๋วหายป่วยแล้วนะ แต่เมื่อวานเริ่มกลับมาเป็นอีก ก็ไม่รู้ไปติดใครมาหรือเปล่า เดาว่าเป็นน้าโอนะ แต่อาการก็ไม่หนักเหมือนวันแรกที่เป็น อันนั้นนอนไม่ได้ต้องอุ้มหลับ อันนี้ก็นอนเองได้ แต่ก็มีร้องตื่นกลางดึกบ่อยๆ วันนี้เด็กจิ๋วอ้อนมาก คุณแม่อุ้มก็โผหาปะป๊า พอปะป๊าเอามาอุ้มปัํบก็ชี้นิ้วไปที่คุณแม่ ไปมาไปมาจนงงไปหมดแล้ว สุดท้าย ปะป๊ากับคุณแม่ก็เลยต้องอุ้มเด็กจิ๋วพร้อมกัน เด็กจิ๋วถึงจะพอใจ

วันที่ ๒๙๔ ... จันทร์ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๓

ใคร เป็นคนคิดยาป้ายตาเนี่ยะ ป้ายตาผู้ใหญ่ก็น่าจะโอเคอยู่ แต่ป้ายตาเด็กนี่ไม่เข้าใจว่าทำกันสำเร็จด้วยเหรอ เด็กจิ๋วถ้าป้ายตอนตื่นอ่ะ เลิกคิดได้เลย จะป้ายตอนหลับ แค่แหกตาก็ร้องจ๊ากแล้ว แค่ยาน้ำกับยาพ่นจมูกก็เลือดตาแทบกระเด็นแล้ว 
เมื่อ วานตอนที่พาเด็กจิ๋วไปโรงพยาบาล พอไปถึงเด็กจิ๋วลั้นลามากๆ หัวเราะลั่นโรงพยาบาลตลอดเวลา คุณแม่แค่พูดคำว่าคลินิกเด็ก เด็กจิ๋วก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากๆ แล้วไม่ยอมให้คุณแม่หยุดพูดด้วย หยุดแล้วก็จะร้องหึ่มๆให้เอาอีก อาการไม่เห็นจะเหมือนคนป่วยเลย ตอนนั้นกะว่าจะไม่หาหมอแล้วดีไม๊ แต่อุตส่าห์มาก็หาซะหน่อย หาแล้วก็ได้ยามาเพียบ แล้วต้องกินให้ครบ ๗ วันด้วย การป้อนยาเนี่ยะหนักใจกว่าอาการป่วยของเด็กจิ๋วอีก อาการวันนี้ก็แค่มีน้ำมูกอย่างเดียว เมื่อคืนก็นอนเองได้มีตื่นบ่อยหน่อยเท่านั้นเอง แล้วก็เช้ามืดมีอาละวาด ๑ เซ็ตใหญ่

วันที่ ๒๙๕ ... อังคาร ๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๓

เมื่อวานคุณแม่กับปะป๊าเหมือนจะไม่สบาย กินยาดักกันใหญ่ เพราะฤทธิ์ยาทำให้ตอนเช้าปะป๊าไม่ยอมลุกมั้ง เด็กจิ๋วตื่นแต่เช้ามานั่งดูปะป๊านอนอยู่ แล้วก็ตะโกนเรียกปะป๊า ปะป๊า หลายครั้ง ทั้งตีทั้งดึง คุณแม่บอกว่าเด็กจิ๋วพยายามปลุกปะป๊าอยู่หนึ่งชั่วโมงเต็ม พอตื่นแล้วปะป๊าก็อุ้มพาขึ้นไปเล่นที่สนามเด็กเล่นดาดฟ้า แล้วก็ปล่อยให้เด็กจิ๋วเล่นไป ปะป๊าก็นอนสลบต่ออีก เด็กจิ๋วก็ร้องเรียก ปะป๊าจ๊ะเอ๋ ฮามากๆ เรียกปะป๊าชัดมากเลยวันนี้
เมื่อวานปะป๊าไปซื้อแผ่นโฟมสีมาทำของเล่นให้เด็กจิ๋ว ซื้อมาหลายสีเลย วันนี้ก็เริ่มทำของเล่นชิ้นแรก เป็นแว่นตา เพราะเด็กจิ๋วชอบดึงแว่นตาปะป๊ามาเล่น ก็เลยทำให้เด็กจิ๋วโดยเฉพาะเลย
การป้อนยายังคงเป็นปัญหาใหญ่อยู่ เดี๋ยวนี้แค่เห็นหลอดยา เด็กจิ๋วก็จะเม้มปากแน่นแล้วก็ปู๊ๆพ่นน้ำลายออกมา ต้องใช้บุคลากรร่วมถึง ๓ คนในการป้อนยา แล้วกินเสร็จก็อ้วกออกหมดทั้งนมทั้งยา

วันที่ ๒๙๖ ... พุธ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๓

น้ำมูกก็ยังไม่หายอยู่ดีอ่ะเด็กจิ๋ว ตอนนี้ปะป๊ากับคุณแม่ก็เริ่มเป็นหวัดกันแล้วนะ ปะป๊าเป็นแชมป์พ่นจมูก ส่วนคุณแม่ให้เป็นแชมป์ป้อนยา แต่เวลาป้อนยาเนี่ยะคุณแม่ดูทารุณเกินไป บอกให้ใช้สันติวิธีก็ไม่เชื่อ 

ตอนเย็นน้าหญิงพานาโนมาเล่นที่บ้านแป๊บหนึ่ง เด็กจิ๋วชอบน้าหญิงอ่ะ ให้อุ้มลั้นลาเลย แต่เล่นได้แป๊บก็พากันออกไปงานศพพ่อน้าเอ๋ ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอี๊ป้อมที่บ้าน อี๊ป้อมบอกตอนเย็บป้อนยาเด็กจิ๋ว มีพี่ๆทั้งออฟฟิศมามุงให้กำลังใจกันใหญ่ และอี๊ป้อมก็ทำสำเร็จได้

วันที่ ๒๙๗ ... พฤหัส ๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๓

สา คือเด็กที่มาทำงานบ้านให้ มาอยู่ได้ ๓ เดือนแล้ว ให้ทำความสะอาดบ้านอย่างเดียว และไม่ได้นอนค้างที่บ้าน ไปเช้าเย็นกลับ ทุกเช้า พี่สาจะขึ้นมาทำความสะอาดบนห้อง และก็เล่นจี๊จ๊ะกับเด็กจิ๋วทุกวัน หลังๆมานี่พอเด็กจิ๋วเห็นพี่สาก็จะร้องเรียกแล้ว และวันนี้ล่าสุด เด็กจิ๋วทำหน้าอ้อนจะให้พี่สาอุ้ม แต่ปะป๊ากับคุณแม่ก็ยังไม่กล้าให้อุ้ม
เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วรู้เรื่องมาก ตอนเย็นก็ให้คุณแม่อุ้ม เสร็จแล้วก็พูด ไป...ไป พร้อมกับโบกแขนบ๊ายบายปะป๊า คือจะให้พาออกจากห้องไปเล่นกับพี่ๆ ข้างนอก คนเยอะๆ ชอบ แล้วตอนเย็น พี่ๆทยอยกลับบ้าน เด็กจิ๋วก็ร้องตามทุกคนเลย ไม่ยอมให้กลับ

วันที่ ๒๙๘ ... ศุกร์ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๓

ยัง คงหากลเม็ดงัดมาใช้สารพัดในการป้อนยาเด็กจิ๋ว ล่าสุดได้มีการเกณฑ์พนักงานแพรกซิสมาเต้น เต้น เพื่อดึงดูดความสนใจตอนกินยา ก็ใช้การได้ผลดี เดี๋ยวออกเป็นระเบียบบริษัทเลยดีกว่า ให้พนักงานมาเต้นโดยพร้อมเพรียงกันเหมือน MK
โดโซะส่งขนมโดโซะสำหรับเด็กมาให้เด็กจิ๋ว วันนี้เด็กจิ๋วกินจนหมดแท่งเลย คุณแม่บอกว่าจืดมาก น่าจะไม่มีอันตรายกับเด็ก
ตอน บ่าย ปะป๊ารีบออกไปหาลูกค้าข้างนอก ลืมร่ำลาเด็กจิ๋ว คุณแม่ยังเอ่ะใจเลยว่าไม่ทันได้ลากันกลัวจะมีเรื่อง พอปะป๊ากลับมา ก็ได้เรื่องจริงๆด้วย เด็กจิ๋วงอนอีกแล้ว คุณแม่อุ้มอยู่ ปะป๊าขออุ้มก็ไม่ให้ ต้องพยายามหลอกให้หัวเราะจนในที่สุดก็ใจอ่อนยอมให้อุ้ม
วันนี้ปะป๊าทำของเล่นเด็กจิ๋วเป็นมงกุฎเจ้าหญิงกับดาบอัศวิน มงกุฎเจ้าหญิงเด็กจิ๋วชอบมากใส่ไม่เลิกเลย
ตอน ดึกปะป๊าจับเด็กจิ๋วนั่งเล่นเตียงผ้าใบอยู่ คุณแม่เดินมา เด็กจิ๋วก็ทำเป็นแกล้งตกใจแล้วกระโดดพุ่งตัวไป แต่แทนที่จะหันมาหัวเราะแบบทุกที คราวนี้ร้องจ๊ากจ๊าก เพราะพุ่งตัวแรงไปหน่อย หน้าไปชนกับสันตู้พอดี


วันที่ ๒๙๙ ... เสาร์ ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๓

ตอนเช้าเด็กจิ๋วตื่นมาลั้นลาไม่งอแง เหมือนอาการป่วยจะหายแล้ว แต่ก็ให้กินยาต่ออีกวัน เพราะวันนี้วันสุดท้ายจะครบ ๗ วันตามที่หมอสั่ง พอตอนสายๆก็เริ่มมีน้ำมูกอีกนิดหน่อยแต่ก็ไม่เยอะ 
วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่จะออกไปเที่ยวเล่นกัน เลยตัดสินใจทิ้งเด็กจิ๋วไว้ที่บ้านกับอี๊ป้อม เพราะเด็กจิ๋วยังไม่หายดี จัดการกล่อมจนหลับแล้วก็หนีกันออกมา พอปะป๊ากลับเข้าบ้าน อย่างแรกก็รีบตรงไปหาเด็กจิ๋วเลย กลัวว่าเด็กจิ๋วจะงอนหรือเปล่า แล้วก็งอนอีกจนได้ เล่นกับพี่โฮไอ ไม่สนใจปะป๊าเลย แต่งอนอยู่ได้ประมาณครึ่งชั่วโมงก็หาย เวลาหายแล้วก็จะกระโดดโผมากัดคอปะป๊า กระโดดดีใจสุดขีด
เด็กจิ๋วหายป่วยแล้ว แต่ปะป๊ากับคุณแม่มาป่วยแทน อยู่ๆเด็กจิ๋วก็กลับมาฮิตกินน้ำอีกแล้ว อย่างที่เคยบอกว่าบางช่วงก็จะไม่ยอมกินเลยทั้งวัน บางช่วงก็กินแบบไม่เลิก วันนี้อย่างหนักกินไม่เลิกจนหมดขวด

วันที่ ๓๐๐ ... อาทิตย์ ๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๓

ตื่น มาตอนเช้า ปะป๊าป่วยหนักเลย เริ่มมีไข้ด้วย ลุกไม่ขึ้น แต่เด็กจิ๋วหายขาดแล้ว เดี๋ยวเด็กจิ๋วก็จะมาติดหวัดปะป๊าเป็นใหม่อีกรอบไม๊เนี่ยะ
ตอนเย็นๆปะป๊ากับคุณแม่ต้องไปงานศพพ่อน้าเอ๋อีกแล้ว ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอี๊ป้อมคนเดียว ครั้งนี้ไม่พลาด ก่อน ไปล่ำรากันเป็นอย่างดี มีโผกอดกันหลายรอบ กว่าจะออกจากบ้านได้ วันนี้ไปกันหลายชั่วโมงเลย พอกลับมาบ้าน วันนี้เด็กจิ๋วไม่งอน เจอหน้าก็รีบดี๊ด๊าจะให้อุ้มทันที ผิดกับเมื่อวานมากที่เมินหน้าหนี ไปอุ้มก็หลบตัวหนี ปรากฎว่าวันนี้อี๊ป้อมคนเดียวสามารถจัดการป้อนข้าว ป้อนนม อาบน้ำ แต่งตัวเด็กจิ๋วได้เองคนเดียว เก่งจริงๆ ปกติต้องช่วยกัน ๓ คน อี๊ป้อมบอกว่าวันนี้เด็กจิ๋วเป็นเด็กดี ไม่งอแงเลย


วันที่ ๓๐๑ ... จันทร์ ๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๓
วันนี้ เป็นวันหยุดชดเชยวันปิยะฯ อี๊ตุ๋มพาพี่ๆที่ออฟฟิตไปบริจาคของน้ำท่วมที่ช่อง ๓ แต่เด็กจิ๋วไม่ได้ไปเพราะเพิ่งหายป่วย ส่วนปะป๊าก็ป่วยหนัก ช่วงนี้การเช็ดอึ๊เด็กจิ๋วเป็นงานยากมาก ทำยังไงก็ไม่ยอมนอนหงายให้เช็ด วันนี้เลยคิดท่าเช็ดแบบคว่ำพิศดารมาก
ตอนเย็นๆอากงอาม่าราชบุรีมาหา ไม่ได้เจอกันนานเลย ๒ อาทิตย์ได้ อาม่า confirm ว่าเด็กจิ๋วซนมากๆ ไม่หยุดนิ่งแม้แต่วินาทีเดียว ไม่เหมือนคุณแม่เลยตอนเป็นเด็กเลย


วันที่ ๓๐๒ ... อังคาร ๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๓

เมื่อ คืนคุณแม่ตื่นมากลางดึก หันไปทางเด็กจิ๋วแล้วตกใจสุดขีด เด็กจิ๋วหายตัวไป หันมาทางปลายเท้าตัวเอง เห็นเด็กจิ๋วนั่งส่งยิ้มให้อยู่ คุณแม่เลยรีบอุ้มเด็กจิ๋วกลับไปนอนที่ เด็กจิ๋วน่ากลัวมากอ่ะ เดี๋ยวนี้รู้
จักคลานข้ามฝั่งมาที่นอนคุณแม่แล้ว เดี๋ยวอีกหน่อยต้องคลานตกเตียงแน่ แบบนี้ละเมอหรือเปล่านี่


วันที่ ๓๐๓ ... พุธ ๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๓

เมื่อคืนเด็กจิ๋วเล่นปะป๊ากับคุณแม่ซะสาหัสเลย ปะป๊ากับคุณแม่กำลังเมายาแก้แพ้ทั้งคู่แล้วเด็กจิ๋วก็เกิดคึกไม่ยอมนอน กล่อมหลับสนิทแล้ว พอวางลงนอนปั๊บ เด็กจิ๋วก็หัวเราะ แล้วกระโดดขึ้นมายืนเกาะปีนป่ายจับข้าวของไปเรื่อยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนเมื่อกี้แกล้งหลับอ่ะ เป็นอยู่หลายที  กล่อมตั้งแต่ ๓ ทุ่ม ยันเกือบเที่ยงคืนกว่าจะหลับได้
เด็กจิ๋วไม่ได้ออกไปเที่ยวนอกบ้านนานแล้ว ๒ สัปดาห์แล้วมั้ง ปกติได้ออกเกือบทุกวัน วันนี้เห็นว่าหายป่วยสนิทแล้ว เลยพาเด็กจิ๋วไปเดินเล่นที่โลตัสหน้าบ้าน เด็กจิ๋วลั้นลามาก หันซ้ายหันขวามองโน้นนี่ตลอด
ช่วงนี้เด็กจิ๋วเป็นโรคส่ายหน้า อยู่ดีๆก็ส่ายหน้าไปมา ไม่รู้ติดจากใครมา

วันที่ ๓๐๔ ... พฤหัส ๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๓

เช้า นี้เด็กจิ๋วตื่นสายมากนะ ปะป๊ากับคุณแม่ต้องลงมาทำงานแล้ว เด็กจิ๋วยังไม่ตื่นเลย ต้องอุ้มเด็กจิ๋วลงมาทำงานทั้งชุดนอนอ่ะ พอลงมาที่ออฟฟิศเจอน้าต๊อบ น้าต๊อบก็รีบวิ่งเข้ามาเล่นด้วย พร้อมกับส่ายหน้าไปมา เด็กจิ๋วก็ส่ายหน้าไปมากลับโดยทันที เหมือนเป็นการทักทายแบบใหม่ และแล้วก็จับได้ ที่เด็กจิ๋วชอบส่ายหน้าไปมานี่เลียนแบบมาจากน้าต๊อบนี่เอง
ขนมเด็กจิ๋ว ที่สั่งซื้อไปยังไม่มาส่งซะที ตอนนี้คุณแม่ก็ใช้ขนมผิงอายุ ๑ เดือนให้จิ๋วกินประทังความอยากไปก่อน วันนี้เด็กจิ๋วถือดูดไปดูดมา อ้าวหายไปไหน ปรากฎว่าจิ๋วเอาเข้าปากทั้งชิ้นเลย รีบล้วงกันออกมา นอก จากหนมผิงก็ยังมีเยลลี่ อี๊กบชอบให้เด็กจิ๋วดูดเล่น วันนี้อี๊ป้อมเลยไปซื้อมาให้เด็กจิ๋วดูดบ้าง ดูดไปดูดมาก็แหว่งหายไปครึ่งอัน อันนี้กลืนลงคอหายไปเลย
ตอนเย็นๆเด็กจิ๋วออกไปซื้อแซนด์วิชที่ 7-11 ปากซอยให้คุณแม่กิน