วันอาทิตย์ที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2555

2 ขวบ 3 เดือน

๒ ขวบ + ๙๔ วัน...อาทิตย์ ๑ เมษายน ๒๕๕๕


...เมื่อวานปะป๊ามาโม้ให้คุงแม่ฟังว่าที่ปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปเที่ยวเมื่อวาน เด็กจิ๋วเป็นเด็กดี
มาก วันนี้ให้รางวัลด้วยการพาไปเที่ยวเซนลาดดีกว่า  เป็นไงล่ะ ไม่น่าชมเลย ก่อเหตุ
จนได้ ตอนที่พาไปเล่นเลโก้ตรงแผนกของเล่นเด็ก ปะป๊าเคยมาเลงมุมนี้มาเป็น ๑๐ ปี
แล้ว เพิ่งได้พาลูกสาวมานั่งเล่นกับเค้าจริงๆ ปะป๊าก็ต่อเล่นด้วยสนุกสนาน แต่ว่าเด็กจิ๋ว
ไม่ยอมเลิก ตอนจะจับออกมานี่ขายหน้าคนแถวนั้นมาก ร้องโวยวายจะเล่นต่อ ไม่ยอม
กลับ แล้วที่สำคัญเลย วันนี้เด็กจิ๋วแสดงพฤติกรรมไม่น่ารักนะ เวลาเด็กคนอื่นเล่นอะไร
อยู่ก็ไปแย่งเค้าเล่น ชอบไปแย่งน้องเล่นของเล่น เวลาน้องหนีไปเล่นของชิ้นอื่น ก็ตาม
เค้าไปเล่นอันนั้นอีก ต้องตามจับออกมา แล้วไม่ค่อยยอมด้วย ของเล่นที่บ้านตัวเองก็
มีเยอะแยะเหมือนที่ห้างนี่แหล่ะ ทำไมยังต้องไปแย่งคนอื่นเล่นอีกนะ หรือจะนึกสนุกว่า
อยากเล่นกับเพื่อนก็ไม่แน่ มองในแง่ดีไว้ก่อน เพราะเด็กจิ๋วเวลาเจอน้องก็จะไปเล่นกับ
เค้า ถือลูกโป่งอยู่ก็เอาไปแกว่งๆหน้าน้อง บางทีน้องเดินหนีก็เดินตามไปจะเล่นด้วย คือ
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เวลาเจอเด็กคนอื่่นจะชอบมากเป็นพิเศษ ชอบเดินตามเค้า
...ไม่ค่อยประสบความสำเร็จนะวันนี้ ที่เซนลาดมีมิดไนท์เซลด้วยแต่แค่วิ่งตามจับเด็กจิ๋ว
ก็ไม่ต้องดูของแล้วล่ะ นี่เป็นสาเหตุที่ปกติมาห้างกันจะทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอี๊ป้อมที่บ้าน ตอน
กลับออกมา คุงแม่บอกว่าเหนื่อยมาก แค่พาเด็กจิ๋วไปกินข้าวกับนั่งต่อเลโก้ แค่นี้ก็หมด
แรงแล้ว ที่จริงกะว่าจะไปซื้อรองเท้าให้เด็กจิ๋ว เพราะคู่ที่ใส่ปัจจุบันซื้อมาจากฮ่องกงแค่
ไม่กี่เดือนก็คับอีกแล้ว แต่ที่ห้างไม่มีสวยๆเลย เด็กจิ๋วทนคับไปก่อนนะ




๒ ขวบ + ๙๕ วัน...จันทร์ ๒ เมษายน ๒๕๕๕

 
...ประมาณอาทิตย์หนึ่งที่ผ่านมา เด็กจิ๋วมีพฤติกรรมส่อไปในทางก้าวร้าว ชอบออกคำสั่ง
แล้วก็แสดงอารมณ์ฉุนเฉียวมากเวลาไม่ได้ของที่ต้องการ ตอนแรกเราก็ไม่ค่อยใส่ใจ นึก
ว่าเป็นเพียงการแอ็คติ้ง เพราะเด็กจิ๋วชอบแอ็คติ้งอยู่แล้ว เวลาจะทำอะไรจะออกแนวเว่อร์
หน่อยๆ แต่นานเข้าชักจะไม่ไหวแล้ว วันนี้ปะป๊าเลยตัดสินใจต่อสายตรงถึงองค์การนาซ่า
เพราะได้ข่าวว่ามีการค้นพบยาแก้โหดจากดาวพุธ จะสั่งมาให้เด็กจิ๋วกิน เด็กจิ๋วได้ยินแล้ว
กลัวหัวหดเลย เดี๋ยวสังเกตุอาการต่อว่าจะโหดอีกไม๊ ตอนนี้เดาสาเหตุว่าติดมาจากใคร ที่
เห็นชัดๆเลยคนแรกก็เจ๊น่านั้นเอง ขนาดไจโรน้องรักยังกลัวพี่เลย เจ๊น่าสั่งให้ไจโรตีอาม่า
ไจโรไม่อยากตี แต่ก็จำใจต้องตี อันนี้ไจโรเล่าเองกับปาก แล้วก็ไจโรยังบ่นๆว่าอยากได้
พี่จาน่าตอนอ.๒ คนเดิมกลับมา คือตอนเด็กๆยังไม่โหดเท่านี้ ตอนนี้เวลาเด็กจิ๋วไปบ้านนั้น
ชอบไปหยิบจับของเล่นของเจ๊น่า เจ๊น่าก็จะโหดใส่ทันที ไม่ได้ ไม่ให้จับ อะไรประมาณนี้
ส่วนตัวอย่างที่สองอาจจะมาจากละคร เพราะตอนนี้ ชอบดูละครมาก ตอนแรกๆก็กะว่าจะ
ไม่ให้ดู กลัวไปจำภาพไม่ดีมา แต่คุงแม่อดไม่ได้อยากดู เลยปล่อยให้เด็กจิ๋วดูไป เวลาตัว
ร้ายออกมา เราก็จะสอนว่าคนนี้นิสัยไม่ดี อย่าเลียนแบบ มองในแง่ดี การที่เด็กจิ๋วได้เห็น
ได้รู้จักสิ่งไม่ดี น่าจะดีกว่าการที่ไม่เคยเห็นเลย แต่เด็กจิ๋วก็เข้าใจนะ เวลาดูละครก็จะชอบ
บอกว่า "คนนี้นิสัยไม่ดี พูดไม่ดี" ส่วนตัวอย่างสุดท้ายที่เด็กจิ๋วจะเลียนแบบได้ ใกล้ตัวที่สุด
ก็คือคุงแม่นั้นเอง เวลาคุงแม่วีนปะป๊าอ่ะ ใช่เลย เด็กจิ๋วอาจจะจำมาก็ได้
...เด็กจิ๋วไปเจอปีนฉีดน้ำสองกระบอก หน้าตาเหมือนของเด็กจิ๋วที่ปะป๊าซื้อให้วันก่อนเปะ
แต่อันนี้เป็นของโฮไอ เด็กจิ๋วไปถึงก็คว้าเอามา คงคิดว่าเป็นของตัวเอง บอกให้คืนโฮไอก็
ไม่ยอม
...วันนี้เจ๊น่ากับเฮียโรปิดเทอมแล้ว ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี ไจโรมาชวนเด็กจิ๋วตั้งแต่เช้าเลยว่า
ตอนบ่ายโมงตรงให้ขึ้นไปเล่นข้างบนกัน ไม่รู้ว่าทำไมต้องบ่ายโมงตรงด้วย
...ตอนเย็นๆอาม่าราชบุรีมาหา อากงไปทำงานจะตามมาทีหลัง พออาม่ามาถึงตอนที่เด็ก
จิ๋วหลับไปแล้ว อาม่าบอกว่าไม่เป็นไร มานั่งดูหลานนอนก็ได้ อาม่านั่งเฝ้าหลานหลับครึ่ง
ชั่วโมง พอเด็กจิ๋วลืมตาตื่นขึ้นมาเจออาม่า ก็ยิ้ม ดีใจ แล้วพูดว่า "อากงมาด้วยเป่า" อาม่า
เป็นไงล่ะ อุตส่าห์นั่งเฝ้าตั้งนาน พอหลานตื่นขึ้นมาดันไม่สนใจ จะหาอากงซะนี่
...อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็มาจับคุงแม่แล้วพูดว่า "คุงแม่ผิวสวย" แล้วก็เมื่อตอนเย็นที่เจออาม่าก็ชม
อาม่าว่า "อาม่าใส่ชุดสีส้มน่ารักมาก"




๒ ขวบ + ๙๖ วัน...อังคาร ๓ เมษายน ๒๕๕๕



...ตอนบ่ายอี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วไปนอนข้างบน เด็กจิ๋วเป็นอะไรไม่รู้ งอแงจะนอนตักอี๊ป้อม
ตลอดเวลา อี๊ป้อมเมื่อยบอกให้เด็กจิ๋วลงไปนอนที่พื้นก่อน เด็กจิ๋วก็ลงไปนอนคว่ำแน่นิ่ง
สักพักอี๊ป้อมได้ยินเสียงสะอื้นร้องไห้ คือเสียใจลงไปนอนคว่ำหน้าร้องไห้อยู่ตั้งนาน น่า
จะเริ่มป่วยแล้วล่ะเด็กจิ๋ว เพราะสองวันมานี้เล่นอยู่กับพี่ๆ พี่ๆก็มีน้ำมูกกันคนละนิดหน่อย
...อี๊ป้อมซื้อไอติมหางเสือให้เด็กจิ๋วกิน น่าจะเป็นครั้งแรก ปกติจะซื้อแต่แบบถ้วยๆให้กิน
เด็กจิ๋วถือหางเสือแล้วกัดกินเองเลย ปะป๊าเห็นว่าอันมันใหญ่มากยังไงเด็กจิ๋วก็กินไม่หมด
ปะป๊าเลยกระโดดงับโคนไอติมเข้าไปหนึ่งคำ เด็กจิ๋วทำหน้าไม่พอใจ มากินของหนูได้ไง
สุดท้าย เด็กจิ๋วก็สามารถกินเข้าไปหมดอันคนเดียวเลย ไม่ธรรมดาเลยนะ ตอนใกล้หมด
เด็กจิ๋วบอกว่า "เดี๋ยวจะกินช็อกโกแล็ตตรงนี้" คือตรงก้นโคน เราก็สงสัยกันว่าเด็กจิ๋วไม่
เคยกินนี่ ทำไมถึงรู้ว่าที่ก้นโคนมีช็อกโกแล็ตอยู่ เราเลยถามเด็กจิ๋วว่ารู้ได้ไง เด็กจิ๋วบอก
ว่าเห็นที่กระดาษ คือตอนใกล้หมด คุงแม่ฉีกกระดาษทิ้งให้ เด็กจิ๋วเห็นว่ามีคราบดำๆของ
ช็อกโกแล็ตติดอยู่ที่กระดาษ ก็สามารถเข้าใจได้เอง เก่งสุดๆ




๒ ขวบ + ๙๗ วัน...พุธ ๔ เมษายน ๒๕๕๕



...เมื่อวานเล่นเป็นนางเอกกับเด็กจิ๋ว บอกเด็กจิ๋วว่าหนูต้องเป็นนางเอกนะ อย่าเป็นนางร้าย
นางเอกต้องไม่โหด ไม่ดื้อ ไม่โวยวาย แล้วถ้าเป็นนางเอกจะได้กินไอติมทุกวันได้ไปเที่ยว
ทะเลด้วย หลังจากนั้นเด็กจิ๋วก็ตั้งใจแน่วแน่จะเป็นนางเอกให้ได้ เวลาที่เริ่มจะอาละวาด เรา
ก็แค่บอกว่า อ๊ะอ๊ะ นางเอกไม่ทำแบบนี้นะคะ เด็กจิ๋วก็จะหยุดทันที ได้ผลดีมาก พอๆกับมุข
หลอกกินยา คือมุขหลอกกินยานี่เราใช้กันพร่ำเพรื่อมากจนคิดว่าเด็กจิ๋วจะเริ่มรู้ทันแล้ว
...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้น ก็ไปตีกันกับโฮไออีก คือกับพี่คนอื่นๆก็ไม่เท่าไหร่ แต่กับ
โฮไอนี่บ่อยมาก โฮไอชอบมาเล่นต่อสู้ด้วยแหล่ะ เด็กจิ๋วก็เลยสู้กลับ กลายเป็นตีกัน หรือ
บางทีก็เป็นการแย่งของเล่นกัน อย่างวันนี้แย่งของเล่นกัน พอเด็กจิ๋วได้ก็ไม่ยอมให้โฮไอ
แต่พอจาน่ามาก็ส่งให้เจ๊น่าเฉยๆ เหมือนไม่ยอมโฮไออยู่คนเดียว
...ปะป๊าไปข้างนอก กลับเข้ามาเด็กจิ๋วรีบพามาดูที่ปฏิทินตั้งโต๊ะ "เห็นไม๊เลอะหมดเลยยย"
ที่ปฏิทินมีลอยดินสอขีดเขียนที่หน้านางแบบจนเละเทะ ปะป๊าถามใครทำอ่ะ "พริมทำไงง"
ปะป๊าก็โวยวาย เด็กจิ๋วทำได้ไง เด็กจิ๋วทำหน้าจ๋อยๆ แล้วบอกว่า "เห็นไม๊ ปะป๊าโกรธเลย"
...ตอนหัวค่ำปะป๊าป้อนนมเด็กจิ๋วเสร็จ ก็ถามว่าเด็กจิ๋วจะเล่นอะไรกันดี เล่นขี่หลังปะป๊าไม๊
เด็กจิ๋วตอบว่า "ไม่เอา เดี๋ยวอ้วกหลอก เพราะเพิ่งกินนมเสร็จ เดี๋ยวต้องโดนกินยานะ เล่น
อย่างอื่นดีกว่านะ"...เก่งมาก รู้ด้วยว่าเพิ่งกินเสร็จอย่าเล่นผาดโผนเดี๋ยวอ้วก




๒ ขวบ + ๙๘ วัน...พฤหัส ๕ เมษายน ๒๕๕๕



...เวลาอาบน้ำเสร็จ คุงแม่จะพาเด็กจิ๋วเข้าห้องนอน จับเป่าผม จำกัดเอเลี่ยน ระหว่างนั้นก็
จะดูละครไปด้วยทุกวัน เวลาเด็กจิ๋วดูละครก็จะถามโน้นนี่ตลอดเวลา อย่างเวลามีเพลงดัง
ขึ้นมา เด็กจิ๋วก็จะถามว่า "ใครร้องเพลงอ่ะ ใครร้องเพลง"...จะไปรู้เหรอเด็กจิ๋ว เค้าก็ร้อง
เพลงประกอบเฉยๆจะไปสนใจทำไม นอกจากนั้นก็มักจะถามว่า เค้าจะไปไหน  พี่เค้าอยู่
ไหนอะไรประมาณนี้ แต่วันนี้มาฮาเลย ชี้ไปที่นางเอกแล้วถามว่า "คนนี้เค้าแปรงฟันยังอ่ะ"
คือถามว่าใครอยู่ไหนยังพอว่านะ แต่ถามว่าเค้าแปรงฟันยังนี่มันฮาเกิ้น
...ตอนเย็นเด็กจิ๋วไปเล่นกับพี่พีทใหญ่เลย เล่นไม้ลื่น ให้พี่พีททำขาเอียงแล้วเด็กจิ๋วก็ขึ้น
ไปสไลด์ลงมา เล่นไม่เลิก วิธีทางเดียวที่จะเบี่ยงเบนความสนใจได้ คือเอาของกินมาล่อ
คุงแม่เลยไปหยิบถุงขนมมาแล้วบอกว่า เด็กจิ๋วมากินหนมไม๊ เท่านั้นแหล่ะ เด็กจิ๋วทำตา
ลุกวาว "ขนมมมม" วิ่งหน้าตั้งมาหาคุงแม่ กระโดดกระโดด ลืมพี่พีทไปเลย พี่มิตรเห็นยัง
บอกว่าฮามาก ตอนเด็กจิ๋วทำตาลุกวาวเมื่อเห็นขนม
...เดี๋ยวนี้หลังจากที่เปลี่ยนมานอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเด็กจิ๋วนอนเที่ยงคืนทุกวัน
เลย คืนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้ว นอกจากจะยังไม่นอนแล้ว ยังบอกว่า "อยากกินไอติมจังเลย"




๒ ขวบ + ๙๙ วัน...ศุกร์ ๖ เมษายน ๒๕๕๕



...วันนี้เป็นวันหยุดจักรี ตอนเช้าปะป๊าทำกับข้าวทิ้งไว้ให้เด็กจิ๋วเสร็จก็หนีออกไปกับคุง
แม่ ไปทำธุระเรื่องคอนโดกับตึกแถว กลับมาบ้านตอนห้าโมง เด็กจิ๋วยังไม่ตื่นเลย ตาย
แล้ว เด็กจิ๋วนอนกลางวันไปสามชั่วโมง แล้วคืนนี้จะนอนกี่โมงเนี่ยะ
...คุงแม่มีกล่องอุปกรณ์ทำตุ๊กตากล่องหนึ่งอยู่ในห้องนอน ข้างในกล่องจะเต็มไปด้วย
เศษผ้าหลากสี คุงแม่เตรียมไว้สำหรับจะทำตุ๊กตาให้เด็กจิ๋วเล่น เตรียมมาไว้สองปีกว่า
แล้วแต่ยังไม่ได้เริ่มทำซะที แบบนี้คงต้องรอให้เด็กจิ๋วมาทำเองแล้วล่ะ กล่องอุปกรณ์
ที่ว่านั้น ตอนนี้เป็นของเล่นชิ้นโปรดของเด็กจิ๋วเวลาอยู่ในห้องนอน ชอบรื้อเศษผ้าออก
มาเล่น ไม่ได้เอามาเล่นทำตุ๊กตานะ เอามาเล่นทำกับข้าว อย่างเศษผ้าสีดำๆก็เอามาทำ
กระเพราหมู เศษผ้าสีเขียวเอามาทำผัก สีแดงๆส้มๆทำเป็นพริก แล้วที่ขาดไม่ได้สำหรับ
การทำอาหารของเด็กจิ๋วก็คือถุงมือ อันนี้คือเลียนแบบมาจากปะป๊า มีสองคนในโลกมั้ง
ที่ทำกับข้าวแล้วต้องใส่ถุงมือไปด้วย คือปะป๊ากับเด็กจิ๋วนี่แหล่ะ เด็กจิ๋วใช้ถุงพลาสติก
ใบเล็กๆเอามาใส่มือเป็นถุงมือที่ว่า เล่นแบบนี้มาหลายวันแล้ว คุงแม่เบื่อมากตอนเวลา
เก็บเพราะเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อยเก็บยาก แล้วที่ฮาคือวันนี้เล่นไปเล่นมาแล้วดันเกิดจินตนา
การล้ำไปหน่อย เด็กจิ๋วหยิบเศษผ้ามาโยนใส่เตา แล้วบอกว่า "ใส่ยาพิษลงไปหนึ่งกำ"
หนึ่งกำคือหนึ่งกำมือนะ ไม่ใช่หนึ่งกรัม
...เวลาเพลินๆอย่างเช่นก่อนนอนหรือเพิ่งตื่นนอน เด็กจิ๋วจะชอบร้องเพลงแต่งเอง ร้อง
เรื่อยเปื่อยมาทุกวัน แต่วันนี้ฮาจริง เด็กจิ๋วร้องว่า "ขอร้องได้ไม๊ ให้คุงแม่กินยาแก้ดื้อ"
โดยใส่ทำนองเพลงขอร้องได้ไม๊ก่อนนอนของบาร์นี




๒ ขวบ + ๑๐๐ วัน...เสาร์ ๗ เมษายน ๒๕๕๕



...น่าสงสารเด็กจิ๋วไม่ได้เที่ยวนานแล้ว ประมาณสามเดือนได้มั้ง ตั้งแต่คุงแม่เริ่มท้อง
ลม คือก่อนหน้านี้เที่ยวบ่อยมากไง สำหรับเด็กคนอื่นสามเดือนไม่ได้เที่ยวคงไม่เป็นไร
แต่เด็กจิ๋วไม่ได้เลย รู้เลยว่าเด็กจิ๋วอยากไปเที่ยวมาก เวลาเห็นบาร์นีเล่นน้ำทะเลก็จะชี้
ไปที่ทีวีแล้วบอกว่า "ขอพริมไปเที่ยวแบบนนี้ด้วยได้ไม๊" แล้วก็บ่นๆมาหลายวันแล้วว่า
อยากไปเที่ยวทะเล อยากไปเตะทราย วันนี้เลยจัดให้เด็กจิ๋วหน่อย พาไปชะอำแบบว่า
เช้าไปเย็นกลับก็พอ แล้วเดี๋ยวปลายเดือนจะไปเกาะช้างกับโฮไอ พอต้นเดือนหน้าไป
เสม็ดกับพี่โนพี่โน่อีก คราวนี้เที่ยวหายอยากไปเลย
...ตั้งแต่บอกเด็กจิ๋วว่าจะพาไปเที่ยวชะอำ เด็กจิ๋วก็จำได้นะ ไปโม้ให้คนอื่นฟังด้วยว่าจะ
ไปเที่ยวชะอำ พอวันนี้ได้ไปจริงๆก็ดีใจมาก ตอนเช้าเราไปแวะรับอาม่ากับอี๊ไก่ที่ราชบุรี
ก่อน แล้วไปกินข้าวกลางวันที่ร้านเจ๊แดง วันนี้เด็กจิ๋วได้กินปูผัดผงกะหรี่เป็นครั้งแรก กิน
เข้าไปหลายคำก็อร่อยดี แต่สักพักไม่เอาแล้ว บอกว่ามันเผ็ด ไม่น่าเผ็ดนะ ถ้าจะเผ็ดก็มี
พริกไทยนิดหน่อย ที่ร้านวันนี้มีเด็กมากันเยอะเลย เด็กจิ๋วไปติดใจน้องที่โต๊ะข้างๆ ไปดู
จ้องๆแล้วก็เล่นกับเค้า หนักเข้าก็ปีนไปนั่งโต๊ะบ้านนั้นเลย บอกแล้วว่าเด็กจิ๋วชอบน้องอ่ะ
เวลาไปเดินห้างเจอน้อง ก็ตามไปเล่นด้วยประจำ พอเด็กจิ๋วเริ่มอิ่มแต่คนอื่นยังไม่เสร็จ
เด็กจิ๋วเดินมาบอกว่า "หนูขอไปทะเลก่อนได้ไม๊" ... อะไรมันจะใจร้อนขนาดนั้น รอไป
พร้อมกันนี่แหล่ะ
...ออกจากร้านเจ๊แดง เด็กจิ๋วนั่งรถมาได้สักพักก็อาละวาดหนัก เป็นเพราะง่วงมาก แล้ว
วันนี้คุงแม่ไม่ได้นั่งข้างๆด้วยมั้งเลยงอแง ร้องโวยวายอยู่นานจนคุงแม่ต้องปีนไปหาตรง
เบาะหลังแล้วนั่งกอดกันถึงจะยอมหลับลงได้ พอไปถึงชะอำตอนสามโมงกว่า เด็กจิ๋วก็
ตื่นมาสดชื่นเลย ทั้งๆที่นอนไปไม่ถึงชั่วโมง บอกว่าอยากเล่นทรายแล้ว ให้อาม่าอี๊ป้อม
พาไปเล่น ก็เล่นกันสองชั่วโมงได้ วันนี้เด็กจิ๋วยังกลัวทะเลอยู่ ไม่ยอมลงน้ำทะเล เลยให้
นั่งเล่นทรายอย่างเดียว




๒ ขวบ + ๑๐๑ วัน...อาทิตย์ ๘ เมษายน ๒๕๕๕



...ช่วงนี้ปะป๊ากับคุงแม่ฮิตดูหนังเกาหลีเรื่องมรดกรักพันล้าน เด็กจิ๋วตอนแรกก็แอนตี้นะ
พอเปิดปั๊บก็บอกว่าไม่เอาไม่เอา แต่พอดูได้สักพักก็ติดแล้ว เหมือนตอนนั้นที่ดูทงอีเลย
ตอนนั้นก็ร้องจะดูทงอีดูทงอีทั้งวัน มาตอนนี้ร้องจะดูอึนซองจะดูอึนซอง ปกติตอนกลาง
คืนจะต้องร้องขอดูแม็คควีน ตอนนี้ก็ไม่แล้ว ดูอึนซองนี่แหล่ะ ที่เด็กจิ๋วชอบดูก็เพราะว่า
เนื้อหาของเรื่องนี้มันน่าติดตามมาก เป็นเรื่องราวของการแย่งกินไอติมกันทั้งเรื่อง บางที
ก็เป็นหนมเค้ก มีแบบตัวร้ายกินคนเดียวไม่แบ่ง นางเอกใจดีแบ่งให้ อะไรประมาณนี้ คือ
เด็กจิ๋วฟังภาษาเกาหลีไม่เข้าใจนี่ อ่านซับไทยก็ไม่ออก ดูไปก็ถามปะป๊ากับคุงแม่ตลอด
เวลาว่าเค้าทำอะไร เค้าพูดอะไร เราก็เลยเล่าให้เด็กจิ๋วฟังไปอย่างที่ว่า 




๒ ขวบ + ๑๐๒ วัน...จันทร์ ๙ เมษายน ๒๕๕๕


...วันนี้เป็นวันหยุดพิเศษ เด็กจิ๋วอยู่บ้านทั้งวันไม่ได้ไปไหน เวลาหมดไปกับการกินและ
การดูหนังเกาหลี
...อย่างที่เคยบอกว่าช่วงนี้เวลาปะป๊าอาบน้ำเด็กจิ๋วเสร็จแล้วส่งให้คุงแม่ไปแต่งตัวต่อใน
ห้องนอน เด็กจิ๋วจะร้องโวยวายจะหาปะป๊า จะหาปะป๊า สองวันมานี่ยิ่งเป็นหนักมาก โดย
เฉพาะวันนี้ พอคุุงแม่จับเข้าห้องได้ก็โมโหจนหน้าแดง ตะโกนลั่น "จะหาปะป๊า!" อารมณ์
โมโหพุ่งปรี๊ดถึงขีดสุด แต่พอคุงแม่เปิดละครเท่านั้นแหล่ะ ก็วิ่งมาดูแล้วชี้ไปที่ทีวี "คนนี้
เค้าเป็นใครอ่ะ" ไอ้ที่โมโหจะหาปะป๊าเมื่อกี้หายไปแล้ว ลั้นลาทันที อารมณ์แปรปรวนเร็ว
มาก
...เด็กจิ๋วชอบทำกับข้าวจริงๆ นอกจากจะจินตนาการใช้เศษผ้าทำตุ๊กตาของคุงแม่มาเล่น
แล้ว ตอนนี้หันมาใช้ตุ๊กตุ่นโปเกม่อน ๑๐๐ ตัว ที่ปะป๊าซื้อให้เป็นตัวเล็กๆ เอามาใช้เล่นผัด
กับข้าวสนุกสนาน ตัวเขียวๆคือผัก ตัวสีแดงๆคือพริก วันนี้หาตัวสีแดงไม่เจอ เด็กจิ๋วจะไป
หยิบคุงแม่มาใส่กระทะแทนเพราะคุงแม่ใส่เสื้อสีแดง เล่นแบบนี้ได้ทั้งวันเลย





๒ ขวบ + ๑๐๓ วัน...อังคาร ๑๐ เมษายน ๒๕๕๕



...เมื่อวานเด็กจิ๋วไม่ได้นอนกลางวัน คือถ้าปะป๊ากับคุงแม่อยู่ก็จะไม่ได้นอนแบบนี้แหล่ะ
ปกติวันธรรมดาที่ให้อี๊ป้อมพาขึ้นมากล่อมข้างบนก็ด้วยเหตุนี้ เด็กจิ๋วเลยได้นอนตั้งแต่หก
โมง หวังว่าจะเป็นการรีเซทระบบใหม่ เพราะทุกวันนี้มีปัญหาคือ ชอบไปนอนกลางวันตอน
บ่ายสาม ตื่นห้าโมง ห้าโมงกว่า ตอนกลางคืนเลยลากยาวถึงเที่ยงคืนตีหนึ่ง แต่ผิดคลาด
เช้านี้ไม่ได้ตื่นเร็วขึ้นเลย ตื่นเอ่เก้าโมงกว่าอยู่ดี
...เด็กจิ๋วถามคุงแม่ว่าหนูน่ารักเหมือนใคร คุงแม่ก็ตอบไปเรื่อย เหมือนคุงแม่ เหมือนปะป๊า
ตอบไปเด็กจิ๋วก็ไม่พอใจคำตอบ จนบอกว่าน่ารักเหมือนหมีหมี เด็กจิ๋วก็บอกว่า ก็ได้ แต่ว่า
หนูน่ารักเหมือนนางเอกต่างหาก
...เนื่องจากเด็กจิ๋วชอบกินหนมปังไส้กรอบ แล้วกินแต่ไส้กรอบไม่ค่อยกินหนมปัง หลังๆนี่
อี๊ป้อมเอาไส้กรอบเปล่าๆให้กินกับข้าวเลย เวลาเอาไส้กรอบให้กินแบบนี้เราต้องลอกหนัง
ออกก่อนเพราะเด็กจิ๋วเคี้ยวไม่ได้ วันนี้เด็กจิ๋วกินข้าวอยู่แล้วนึกสนุก ปีนไปนอนบนโต๊ะทำ
งานของปะป๊า ปีนแบบขอบโต๊ะให้ตัวห้อยๆด้วย แล้วให้วางชามข้าวบนโต๊ะแต่ให้ไกลออก
ไปแบบเอื้อมมือสุดแขน แล้วกันไม่ให้ปะป๊าเข้ามาช่วย หลังจากนั้นก็เริ่มกินข้าวด้วยท่าไต่
ระห่ำ นอนห้อยเอื้อมมือตักข้าวกิน พิศดารมาก
...ตอนกลางคืนดูหนังเกาหลีกันต่อ มีฉากพระเอกนางเอกจุ๊บกันด้วย





๒ ขวบ + ๑๐๔ วัน...พุธ ๑๑ เมษายน ๒๕๕๕



...เมื่อวานไปซื้อ poko ที่ห้าง ได้กระเป๋าลากๆสีชมพูแถมมาใบหนึ่ง เป็นแบบกระเป๋าที่เจ๊
น่าใช้ใส่หนังสือไปโรงเรียน เวลาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้นก็ไปเล่นทุกครั้ง โดนเจ๊น่าจอมโหดว่า
เอาทุกครั้งเหมือนกัน ตอนนี้ได้เป็นของตัวเองแล้ว พอเด็กจิ๋วเห็นก็ดีใจมาก แกะมาเล่นใส่
ของแล้วเดินลากไปมาทั้งออฟฟิต พี่ๆชอบใจเปิดเพลง AF ประกอบให้เลย เมื่อคืนเอาขึ้น
ไปเล่นในห้องโฮมจนหลับ พอเช้าวันนี้ก็มาเล่นต่ออีก เป็นของเล่นที่ดีมาก วันนี้เด็กจิ๋วเล่น
ไปโรงเรียน ตัวเองบอกว่าต้องหาหนังสือกับปากกาใส่กระเป๋าก่อน แต่หาไปหามาได้ดันได้
แต่ของเล่นใส่กระเป๋า แล้วก็บ๊ายบายจะเดินทางไปโรงเรียน ปะป๊าก็สอนว่าเวลาไปอย่าเตะ
หมาข้างถนน แล้วก็เจอคุณครูให้จุ๊แก้มให้เข้าไปกอดด้วยแล้วอยู่ที่โรงเรียนให้พูดค่ะคะทุก
คำ ว่าแล้วเด็กจิ๋วก็เจอกับคุณครูอี๊ป้อม เด็กจิ๋วพูดค่ะคะทุกค่ำเลย แบบนี้ไปโรงเรียนจริงไม่
ต้องเป็นห่วงแล้ว ว่าแต่ที่ว่าเล่นลากกระเป๋าไปโรงเรียนนี่เด็กจิ๋วคิดเองเลยนะ
...วันนี้ดูหนังเกาหลีกัน เด็กจิ๋วเอาอีกแล้ว ถามโน้นนี่ตลอดเวลา ตอนฉากกินข้าว ก็ถามว่า
"เค้ามีตะเกียบไม๊อ่ะ" "เค้าแปรงยังหรือยังอ่ะ" แล้วก็ช่างสัเกตุมากเลยนะ ถ้ามีฉากไหนที่
คุณย่าถอดแว่น เด็กจิ๋วก็จะถามทันทีว่า "เค้าถอดแว่นทำไมอ่ะ" คือเราดูก็ไม่ได้สังเกตุว่า
ใครจะถอดแว่นใส่แว่น เด็กจิ๋วไปสังเกตุละเอียดขนาดนั้นทำไม




๒ ขวบ + ๑๐๕ วัน...พฤหัส ๑๒ เมษายน ๒๕๕๕



...อี๊ตุ๋มให้เด็กจิ๋วเล่นรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ คือเตรียมอุปกรณ์มาเรียบร้อยเลยนะ แก้วน้ำ จอกตัก
ดอกไม้ มวงมาลัย ให้รดปะป๊า คุงแม่ บรรดาอี๊ๆทั้งหลาย แล้วไปต่อที่อากงอาม่าบ้านโน้นอีก
เด็กจิ๋วทำได้ดีมาก บอกให้ทำอะไรก็ทำตาม สนุกกับการรดน้ำ รดผู้ใหญ่เสร็จ เด็กจิ๋วบอกว่า
"ขอรดพริมบ้าง" แล้วก็เอาจอกตักน้ำมารดมือตัวเอง
...ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วเดินขึ้นบันไดแล้วสดุด หน้าเด็กจิ๋วกับปะป๊าชนกระแทกกันเล็กน้อย ไม่เห็น
จะเจ็บเลย แต่เด็กจิ๋วโอดครวญวิ่งไปฟ้องคุงแม่บอกว่า "พริมเจ็บตรงนี้ พริมเจ็บตรงนี้ ปะป๊า
แกล้ง" ว่าแล้วก็ทำงอนวิ่งสะหัดไปนั่งหลบใต้โต๊ะพี่เพลง พร้อมกับพูดว่า "ไม่มีใครรักพริม"
ปะป๊าตามไปง้อใต้โต๊ะ เด็กจิ๋วก็ยังเล่นตัว บอกว่า "เดี๋ยวไม่เป็นลูกแล้ววว" พี่ๆฮากันใหญ่เลย
บอกว่าสงสัยช่วงนี้อินกับละครจัด
...วันก่อนเด็กจิ๋วไปโชว์ท่านั่งสมาธิกับท่าโยคะให้อากงอาม่าบ้านโน้นดู อากงอาม่ายังติดใจ
เจอหน้าเด็กจิ๋วทีไรก็ขอให้นั่งสมาธิให้ดูหน่อย เด็กจิ๋วคงเบื่อแล้วไม่ยอมโชว์เลย




๒ ขวบ + ๑๐๖ วัน...ศุกร์ ๑๓ เมษายน ๒๕๕๕

...วันนี้เริ่มหยุดสงกรานต์กันแล้ว กรุงเทพฯโล่งๆแบบนี้ต้องไปเที่ยวพาราก้อนซะหน่อย รอ
เด็กจิ๋วตื่น ไม่ยอมตื่นซะที ตื่น ๑๑ โมง ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อคืนนอนตีหนึ่ง แต่ปกตินอน
เที่ยงคืนตีหนึ่งประจำอยู่แล้ว กว่าเราจะไปถึงห้างก็เลยเที่ยง ไปเจออี๊ตุ๋มอี๊นกแล้วก็คุณตา
คุณยายด้วย พอเด็กจิ๋วเจออี๊ๆก็กระโดดดีใจวิ่งเข้าไปหาเค้า เล่นกันอยู่พักหนึ่งก็ไปเดินหา
ซื้อรองเท้าให้เด็กจิ๋ว แต่หาไม่ได้เลย ไม่มีสวยถูกใจ วันก่อนไปเซนลาดก็ไม่ได้ นึกว่าที่นี่
เยอะกว่า แต่ก็ยังไม่ได้อยู่ดี ตอนจะลองรองเท้า ปะป๊าบอกเด็กจิ๋วว่า หนูเดินตามพี่เค้าไป
ลองรองเท้าหน่อย เด็กจิ๋วก็เดินตามพี่คนขายไป เค้าจับอุ้มนั่งเก้าอี้ เปลี่ยนรองเท้าให้ เออ
ก็ยอมเค้าทำ แต่มีตอนหลังๆ ไม่รู้ว่าเบื่อหรือรองเท้ามันไม่ดี เด็กจิ๋วลองอยู่คู่หนึ่งแล้วบอก
ว่ามันเจ็บ มันเจ็บตรงนี้ แล้วก็สะบัดสะบัดรองเท้ากระเด็นไป แล้วบอกว่าคู่เก่าใส่ดีกว่าเยอะ
เลย แหม่บอกต่อหน้าคนขายเลยนะ
...ช่วงนี้อาการขี้วีนขี้โวยวายเป็นหนักขึ้นทุกวัน ตอนที่ปะป๊ากับคุงแม่ไปซื้อของในซุปเปอร์
เราก็ซื้อไอติมให้เด็กจิ๋วนั่งกินกับอี๊ป้อมไป อี๊ป้อมมาเล่าว่าเกือบตาย เพราะพาไปล้างมือใน
ห้องน้ำ แล้วเด็กจิ๋วเกินโวยวาย ร้องหาคุงแม่คุงแม่ อี๊ป้อมบอกว่ากลัวคนอื่นคิดว่าอี๊ป้อมจับ
ลูกเค้ามา หน้าก็ไม่เหมือนกัน แล้วยังอาละวาดไม่เอาอี๊ป้อม





๒ ขวบ + ๑๐๗ วัน...เสาร์ ๑๔ เมษายน ๒๕๕๕



...วันนี้นัดพี่ๆทุกคนไปรวมตัวกันที่บ้านลัดดารมย์ ไปเล่นสงกรานต์ที่สระว่ายน้ำ เด็กจิ๋วเล่น
น้ำไปสองชั่วโมงเต็ม แต่น้ำอุ่นๆไม่น่าจะเป็นอะไร ลั้นลามาก ไม่ยอมขึ้นจากสระ เล่นมาก
กว่าพี่ๆประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ปล่อยให้เดินไปมาในสระเด็ก เด็กจิ๋วเดินเล่นบัวรดน้ำ ปืนฉีด
น้ำ ปลาหมึก เต่า ปลา เล่นโน้นนี่ไปคนเดียวแล้วก็ร้องเพลงไปด้วย น่าจะเป็นเพลงพายเรือ
ของบาร์นีแต่ใส่เนื้อมั่วซั่วมาก ไม่ค่อยได้เล่นกับพี่ๆ เพราะพี่ๆไม่รับเข้าแกงค์ คือพี่โตก็เล่น
กันเอง เหลือเด็กจิ๋วกับโฮไอสองคนที่พี่ๆไม่ยอมเล่นด้วย
...เราชอบสอนเด็กจิ๋วว่าเวลาอยู่ในห้องนอนแล้วห้ามพูด ให้นอนหลับไป เมื่อเช้าเด็กจิ๋วตื่น
มาเจอหน้าคุงแม่ ก็พูดออกมาเบาๆว่า "พูดได้ไม๊" คุงแม่บอกว่าได้ เด็กจิ๋วเลยบอกว่า "หนู
ขอกินนม"
...อี๊ป้อมถามเด็กจิ๋วว่าทำไมวันนี้ไม่นอนกลางวัน เด็กจิ๋วตอบว่า "วันนี้เป็นวันหยุด"
...เด็กจิ๋วกลับจากบ้านลัดดารมย์มาเล่าให้อี๊ป้อมฟังว่าไปว่ายน้ำมา แล้วเจอเอ้ทำไฟระเบิด
ใส่พริมด้วย ฟังดูช่างน่ากลัวเหลือเกิน แต่แท้ที่จริงแล้ว เด็กจิ๋วก็แค่ไปนั่งดูเอ้ปิ้งกุ้งเท่านั้น
เอง




๒ ขวบ + ๑๐๘ วัน...อาทิตย์ ๑๕ เมษายน ๒๕๕๕



...ตอนเช้าถามเด็กจิ๋วว่าอยากจะไปราชบุรีไม๊ ไปหาอาม่า เด็กจิ๋วตอบว่า "ไม่ไปราชบุรี จะ
ไปราชบุรา ไปหาอามี่"...เก่งอ่ะ คิดได้ไง
...เรื่องเด็กจิ๋วชอบโหด ตอนนี้รุนแรงมาก แล้วเวลาปะป๊าอาบน้ำให้เด็กจิ๋วเสร็จส่งให้คุงแม่
เข้าห้องก็จะวีนลั่น "จะหาปะป๊า จะหาปะป๊า" วันนี้ก็เป็นหนักจนคุงแม่ต้องตีไปสามที ครั้งที่
แล้วตีไปแล้วเด็กจิ๋วไม่รู้ว่ามันคือการลงโทษ ทำหน้างงๆเหมือนกับว่าคุงแม่เล่นอะไรอ่ะแต่
ครั้งนี้ตีแรงหน่อย ตีแล้วเลิกอาละวาดเลย ร้องไห้กอดคุงแม่
...ตอนเย็นๆ จาน่า ไจโร เจ๊นิว เจ๊แนน มาเล่นกันที่บ้านเตาปูน คือจาน่ากับไจโรให้อาโกว
โทรไปชวนเจ๊นิวเจ๊แนนมานอนค้างกันมาเล่นด้วยกัน ปะป๊าเลยต้องเป็นคนนำเล่นสันทนา
การเด็กๆ พาเล่นเกมส์พูดชื่อต่อกัน อย่างให้พูดชื่อสี ชื่อประเทศ พี่ๆก็ทำกันได้ เจ๊แนนจะ
อ่อนสุดตามอายุ ส่วนเด็กจิ๋วนั่งเล่นในวงด้วย เค้าทำอะไรก็พยายามจะทำตาม แต่ยังทำ
ไม่เป็นอย่างพี่ๆเลย แล้วก็มีเล่นเกมส์ปิดตาตีหัวแล้วให้ทายว่าใครตี เด็กจิ๋วก็ถือค้อนไล่ตี
พี่ๆมั่วซั่วไปหมด จนในที่สุดเด็กจิ๋วร่วมวงไม่ได้ ต้องหนีออกไปดูการ์ตูนคนเดียวน่าสงสาร
ต้องรอโตกว่านี้หน่อยนะเด็กจิ๋ว




๒ ขวบ + ๑๐๙ วัน...จันทร์ ๑๖ เมษายน ๒๕๕๕

 
...เด็กจิ๋วเจอใครก็เล่าให้ฟังเรื่องที่โดนคุงแม่ตีเมื่อวาน แบบนี้จะเลิกดิ้อได้ไม๊ ถามอาแปะว่า
เรื่องโหดนี่ทำไงดี อาแปะบอกว่าเดี๋ยวโตแล้วหายเอง แต่ว่าเจ๊แนนตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่เลยนะ
ไม่เห็นหายนี่
...ตอนกลางวันพากันออกไปกินข้าวร้านพูลสิน ร้านนี้เราชอบไปกันตอนวันเทศกาล แล้วก็
ต้องหงุดหงิดทุกครั้งเพราะมีปัญหามาก รอก็นาน แต่ก็ยังไม่เข็ดนะ คราวนี้ก็เป็นแบบเดิมอีก
สั่งอาหารไป กว่าจะได้ก็รอนานมาก กว่าจะกินเสร็จ โต๊ะอื่นๆก็กลับบ้านกันหมด โต๊ะเราเด็ก
เยอะด้วย ๖ คน เลยวุ่นวายกันมาก เจ๊น่าก็ดราม่า ไจโรกับโฮไอก็แกล้งกันจนร้องไห้ เจ๊แนน
ก็ง่วงนอน ส่วนเจ๊นิวนั่งรอผัดยอดมะระสองชั่วโมง เด็กจิ๋วลั้นลาอยู่คนเดียวแหล่ะ ระหว่างรอ
อาหารทยอยกันมา ก็ลากคนโน้นคนนี้ไปเดินเล่น ต้องเดินออกไปนอนร้านไปที่ป้ายรถเมล์
คือแดดมันร้อนมาก นี่วันสงกรานต์นะ ร้อนที่สุดในปีแล้วมั้ง เกือบ ๔๐ องศา ตอนแรกก็พา
อากงไป ต่อด้วยคุงแม่ แล้วสุดท้ายปะป๊าพาไปมั้ง มาคุยกันปรากฎว่าเด็กจิ๋วหลอกพาเดินไป
ที่ป้ายรถเมล์เหมือนกันหมด
...เด็กจิ๋วเคยมาร้านนี้หลายครั้งแล้ว ตอนเล็กๆปะป๊าเคยอุ้มเด็กจิ๋วนั่งกินข้าวที่ร้านนี้แล้วกลิ้ง
ตกโต๊ะไปที คราวนี้เหมือนกัน เด็กจิ๋วนั่งขัดสมาธิอยู่บนเก้าอี้ แล้วท่าไหนก็ไม่รู้ เก้าอี้หงาย
หลังโครมไปเลย ไม่ทันสังเกตุว่าลงไปท่าไหน แต่เหมือนว่าจะไม่ค่อยเจ็บ ไม่เห็นเด็กจิ๋วจะ
ร้องซะแอ่ะ
...ตอนเย็นกลับมาบ้านมานอนดูซีรีย์เกาหลีกัน ปรากฎว่าอาโกว เจ๊น่า แล้ก็โฮไอดันติดซีรีย์
เรื่องนี้ไปด้วย เด็กจิ๋วก็ดูด้วย แต่วิ่งไปวิ่งมา ก่อกวนคนโน้นคนนี้ไปทั่ว





๒ ขวบ + ๑๑๐ วัน...อังคาร ๑๗ เมษายน ๒๕๕๕



...เด็กจิ๋วตื่นเช้ามาลั้นลานอนกลิ้งเล่นกับคุงแม่ คุงแม่ขอหอมแก้มหน่อย เด็กจิ๋วบอกว่า "ไม่
ได้ คุงแม่ตัวเหม็น" คุงแม่บอกว่าอาบน้ำแล้วไม่เหม็น เด็กจิ๋วคงไม่เชื่อ ถามต่อ "แล้วล้างแก้ม
ยัง" ล้างแล้ว "แล้วล้างปากยัง" ถามแปลกนะ ถามไปเรื่อยจนถึง "ล้างตายัง" คุงแม่บอกว่าตา
ก็ล้างแล้ว เด็กจิ๋วเลยบอกว่า "งั้นเอาตามาชนกัน" ว่าแล้วสองแม่ลูกก็เอาตามาชนกัน เป็นการ
ทักทายยามเช้ารูปแบบใหม่ นอกเหนือจากการชนจมูกแบบพระเอกนางเอกหนังเกาหลี
...วันนี้กลับมาทำงานตามปกติแล้ว เด็กจิ๋วเจออี๊ตุ๋มก็เล่าทันทีว่าโดนคุงแม่ตี แต่คราวนี้ดันเล่า
โอเว่อร์ไปนิด บอกว่าคุงแม่ทุบตรงอกเด็กจิ๋ว ไม่จริงซะหน่อย ตีที่ขานะ
...วันนี้อากงอาม่าราชบุรีมาหา อาม่าบอกให้เด็กจิ๋วไปถามคุงแม่ซิว่าอาม่าชื่ออะไร เด็กจิ๋ววิ่ง
ไปถามคุงแม่ทันที คุงแม่บอกว่าอาม่าชื่อเจ๊จู เด็กจิ๋วไม่พอใจอย่างมาก บอกว่า "เฮ้ยยย! ไม่
ใช่ อาม่าชื่อ อาม่าาาา อากงชื่ออากง ส่วนคุงแม่ชื่อลูกขีด ปะป๊าชื่อพี่อู๋"
...อากงนั่งเก้าอี้ไอเกียเขียวตัวเตี้ยๆในห้องครัว เด็กจิ๋ววิ่งเข้ามาหาแล้วบอกว่า "มา เดี๋ยวน้อง
พริมจะล้างก้นให้อากง" ว่าแล้วก็ล้วงมือไปล้างก้นอากง
...เด็กจิ๋วหยิบตุ๊กตาแมวเหมียวมาโชว์อากง แล้วบอกว่า "ตัวนี้น้าเอ๋ซื้อให้พริม" ปะป๊าต้องนึกๆ
ดู เออ ใช่จริงๆด้วย แต่นานแล้วนะ เด็กจิ๋วเก่งที่ยังจำได้ อากงเลยถามเด็กจิ๋วว่าน้าเอ๋เป็นใคร
เด็กจิ๋วตอบว่า "น้าเอ๋เป็นเพื่อนพริมไง"
...วันก่อนที่เด็กจิ๋วแกล้งพูดแก้คำ...จะไปราชบุรา ไปหาอามี่...วันนี้ก็เอาอีก อาม่าเรียกพริมา
พริมา เด็กจิ๋วบอกว่า "ไม่ใช่ พริมี ไม่ใช่ พริมา"
...พยายามบอกให้เด็กจิ๋วร้องเพลง I love U โชว์อากงอาม่า เด็กจิ๋วก็เล่นตัวเหลือเกินไม่ยอม
โชว์ ตอนท้ายอากงจะกลับราชบุรีแล้วเด็กจิ๋วไม่ยอมจะไปด้วย อากงเลยบอกให้ร้องเพลงให้
ฟังก่อน เด็กจิ๋วก็จัดให้ทันที ร้อง I Love U แต่ตอนท้ายเพลง "Wont u say u love me too"
ดันแปลงเนื้อเป็น "ฉันจะไปที่ราชบุรี"...นี่มันอัจฉริยะด้านการแปลงคำจริงๆ หลังจากนั้นก็เล่น
แปลงทุกคำเลย "ไม่กินนม จะกินนู" "ไม่เค็ม มันคม" แล้วก็อะไรเรื่อยเปื่อยมั่วซั่วมาก




๒ ขวบ + ๑๑๑ วัน...พุธ ๑๘ เมษายน ๒๕๕๕



...เด็กจิ๋วไปบ้านโน้นเจอดอกบัวถังหนึ่ง มีประมาณ ๒๐ ดอกได้ อาโกวซื้อมาให้ไจโรเล่น คือ
บ้านนั้นเค้าจะเล่นกันแปลกๆแบบนี้ เด็กจิ๋วขอเฮียโรมาได้ดอกหนึ่ง เอามาเล่นถือเดินไปเดิน
มา
...คุงแม่แบ่งยาคูลท์ให้ปะป๊าขวดหนึ่ง ปะป๊ายกมือไหว้แล้วบอกขอบคุณครับ เด็กจิ๋ววิ่งเข้ามา
บอกว่า "ไม่ใช่ ขอบคุณค่ะ"
...เนื่องจากว่าเดี๋ยวนี้มีปัญหาตอนอาบน้ำให้เด็กจิ๋วมาก ช่วงที่ปะป๊าอาบเสร็จแล้วส่งต่อให้คุง
แม่พาไปแต่งตัวในห้อง เด็กจิ๋วจะร้องไห้โวยวายจะหาปะป๊าจะหาปะป๊า เมื่อก่อนเปิดละครให้
ดูก็หาย แต่บางทีก็ไม่ได้ผล ตอนนี้เลยเปลี่ยนแผนใหม่คือปะป๊าจะอาบน้ำตัวเองให้เสร็จก่อน
แล้วพาเด็กจิ๋วอาบจนเสร็จแล้วเข้าห้องนอนแต่งตัวด้วยกัน แต่ก็ไม่รู้ว่ามันดีขึ้นไม๊นะ เพราะว่า
เด็กจิ๋วก็ยังงอแงโวยวายอยู่ดี หรือว่านี่คือ Terrible 2 ของจริง




๒ ขวบ + ๑๑๒ วัน...พฤหัส ๑๙ เมษายน ๒๕๕๕



...เช้านี้เราจะไปโรงพยาบาลกัน อี๊กบถามเด็กจิ๋วว่าจะไปไหน เด็กจิ๋วตอบว่า "พริมจะพาคุงแม่
ไปหาหมอ" เออ จริงๆด้วย พาคุงแม่ไปหาหมอจริงๆ ไปตรวจดูเรื่องแท้ง ว่าไมยังไม่หลุดออก
มาซะที คุงหมอบอกว่า ตัวเด็กสลายไปหมดแล้ว แต่ถุงยังอยู่ ต้องรอเวลาอีกอาทิตย์หนึ่งน่า
จะหลุดหมดเอง วันนี้ลองจับเด็กจิ๋วขึ้นชั่งน้ำหนักได้ ๑๔.๘ ก็ขึ้นมาจากครั้งก่อนแค่ ๒ ขีดเอง
แต่ทำไมรู้สึกว่าตัวหนักขึ้นมาก เหมือนมวลมันหนักๆ ตัวไม่ใหญ่แต่มันหนักๆตันๆไงก็ไม่รู้ คือ
อุ้มแล้วแขนล้าเลย อุ้มแขนเดียวก็ไม่ค่อยไหวแล้ว
...เด็กจิ๋วยังคงติดใจการเล่นแปลงคำ เล่นทั้งวัน เล่นเก่งขึ้นทุกๆวัน อย่างวันนี้ ก็บอกว่า "พริมี
อยู่บ้านเตาปี ซอยประชาชื่นหนี่ แม่ชื่อลูกขู่" "พริมี ไปหาหมี ที่โรงพยาบี วิภาวดู" ปะป๊าว่าเก่ง
มากๆเลย จินตนาการดี
...เด็กจิ๋วนอนกลางวันตื่นขึ้นมาก็ลั้นลามาเรียกพี่ๆที่ออฟฟิต บอกให้ไปคาราโอเกะกันได้แล้ว
ไปเร็วๆ คือมีตื่นเต้นมากอยู่คนเดียวนี่แหล่ะ จะได้ไปคาราโอเกะ ตัวเองก็ไม่ได้ร้องซะหน่อย
อยากไปทำไม คือเย็นนี้เรามีเลี้ยงส่งพี่ตั้มไปรับใช้ชาติที่คาราโอเกะซิตี้ พอไปถึงที่ร้านก็เป็น
ไปตามคาด พี่ๆร้องเพลงกัน เด็กจิ๋วก็ไปกรี๊ดๆแล้วก็แย่งไมล์เค้ามาเก็บ เรียกว่าเป็นตัวป่วนใน
งานเลย
...วันนี้ได้ใส่รองเท้าคู่ใหม่ที่เพิ่งสั่งซื้อในเว็ป เป็นของ Adidas แต่เป็นของปลอม เอาไปใส่ที่
ร้านคาราโอเกะ สวยงามมากมีแต่คนชม แต่ใส่ได้สักพัก เด็กจิ๋วบอกว่าเจ็บเท้า แล้วก็ชี้ตรงที่
ปลายเท้าบอกว่าเจ็บตรงนี้ ปะป๊าเลยต้องไปหยิบคู่เก่าที่เด็กจิ๋วบอกว่านุ่มมากมาใส่ให้แทน คู่
เก่านี่ซื้อของแท้จากฮ่องกง ไม่นึกเลยว่าเด็กจิ๋วจะเรื่องมากขนาดนี้ รองเท้าของปลอมก็ใส่ไม่
ได้



๒ ขวบ + ๑๑๓ วัน...ศุกร์ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๕



...เมื่อคืนคุงแม่มีอาการแท้งขั้นรุนแรง เช้านี้เลยพากันไปหาคุณหมอ ปรากฎว่าแท้งออกมา
เรียบร้อยหมดแล้ว ไม่ต้องขูดมดลูก เด็กจิ๋วไปโรงพยาบีวิภาวดู สองวันติด ไปอึ๊ที่นั้นสองวัน
ติดเหมือนกัน วันนี้วิ่งเยอะมาก วิ่งวนไปวนมา ปะป๊าวิ่งตามจนเหนื่อยเลย
...วันก่อนอากงออกไปข้างนอกบ้าน แล้วเด็กจิ๋วอยู่ในบ้าน พออากงปิดประตู เด็กจิ๋วก็ร้องว่า
"อย่าขังอากง อย่าขังอากง" นี่ต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ แล้วพออากงเข้าบ้านมา เด็กจิ๋ววิ่งเข้า
ไปกอดอากง โอ๋อากง น่าสงสารโดนขัง




๒ ขวบ + ๑๑๔ วัน...เสาร์ ๒๑ เมษายน ๒๕๕๕

...ตอนเช้ามึดเด็กจิ๋วละเมอ จับใจความได้ว่าเกี่ยวกับทะเลอะไรสักอย่างนี่แหล่ะ พอเด็กจิ๋ว
ลืมตาตื่นขึ้นมา เราก็ถามว่าเด็กจิ๋ว เมื่อคืนไปเที่ยวมาเหรอ เด็กจิ๋วตอบว่า "พริมไปเที่ยวที่
ทะเลมา ไปเตะทราย มีอากง อาม่า ปะป๊า คุงแม่ไปด้วย" เล่าเป็นเรื่องเป็นราว แบบว่าฝัน
ได้ไปเที่ยวทะเลแน่ๆเลย
...เช้านี้ตื่นสิบโมงกว่า กลางวันไม่ได้นอน ไปหลับเอาตอนหกโมงเย็น คือเป็นแบบนี้บ่อยๆ
เราก็ดูละครเกาหลีกันไป ให้เด็กจิ๋วนอนไปในห้องโฮม แต่ประมาณสักเที่ยงคืน เด็กจิ๋วดัน
ลืมตาขึ้นมา พลิกซ้ายพลิกขวา งงๆ นอนดูละครไปกับเราด้วยสักพัก คราวก่อนก็เคยเป็น
แบบนี้แต่วันนั้นกลิ้งไปกลิ้งมาก็หลับต่อไปเอง แต่วันนี้กลิ้งไปกลิ้งมาแล้วเกิดคึก ลุกขึ้นมา
กระโดดโลดเต้น คราวนี้ไม่ยอมนอนแล้ว กว่าจะนอนอีกทีก็ตี ๓ เลย
...เด็กจิ๋วงอแงมาก ปะป๊าเลยดุเสียงดังไป เด็กจิ๋ว!!! เด็กจิ๋วได้ยินก็ตะโกนเสียงดังกลับมา
ทันที "ปะป๊า!!!" จากที่เก๊กหน้าดุอยู่ ต้องปล่อยฮากันเลยทีเดียว
...วันนี้อยู่กันในห้องโฮมทั้งวัน เด็กจิ๋วก็ขอดูดน้ำทั้งวัน กินเข้าไปเยอะมาก ฉี่ราดต้องเปลี่ยน
กางเกงไป ๕ ตัว นี่ใส่เป้อร์นะ แต่เป้อร์เอาไม่อยู่




๒ ขวบ + ๑๑๕ วัน...อาทิตย์ ๒๒ เมษายน ๒๕๕๕



...เด็กจิ๋วเล่นกับหมีหมีอยู่ในห้องโฮม อยู่ดีๆก็วิ่งหนีไปเอาหน้าซุกกำแพง งอน เราเลยถามว่า
เด็กจิ๋วงอนใคร เด็กจิ๋วบอกว่า "งอนหมีหมี"
...วันนี้อากงอาม่าราชบุรีมาหาอีกแล้ว ซื้อของโปรดหนมกี้มาให้ พอมาถึงเด็กจิ๋วก็จัดการยัด
หนมกี้เข้าปากอั๊กๆอั๊กๆ
...หลายเดือนที่ผ่านมานี่ เราให้เด็กจิ๋วกินอาหารเหมือนปะป๊ากับคุงแม่แล้ว อย่างกระเพราหมู
หมูปิ้ง หมูทอด ไก่ทอด อาหารบางอย่างว่าแข็งๆไม่น่ากินได้ แต่เด็กจิ๋วก็กินเข้าได้หมด อย่าง
วันนี้ปะป๊าก็ทำเสต็กไก่ให้กิน เด็กจิ๋วก็กินเข้าไปเยอะมาก "อร่อยที่สุดในจักรยานเลย"
...เด็กจิ๋วดื้อโวยวายอยู่ เราเลยบอกเด็กจิ๋วว่า เด็กจิ๋ว! หนูจะเอาอะไร มีเหตุผลไม๊ เด็กจิ๋วตอบ
ว่า "มีเหตุผล" ...โห มีเหตุผลจริงเหรอ เราเลยถามต่อว่า แล้วเหตุผลคืออะไร เด็กจิ๋วตะโกน
ตอบกลับมาด้วยเสียงดังอย่างมั่นใจสุดขีด "เหตุผลก็คือ ห้องนอน!"...ฮาลั่น
...เราดูหนังเกาหลีกันอยู่ มีฉากหนึ่งที่นางเอกใส่ชุดเกาะอก เด็กจิ๋วเห็นแล้วก็สนใจเป็นพิเศษ
ถามว่า "พี่เค้าจะไปแจ๋มมะเหรอ"
...เมื่อวานเด็กจิ๋วงอแงมากตอนจับแต่งตัว คุงแม่โมโหบอกว่า เด็กจิ๋วเดี๋ยวแม่จะตีแล้วนะ เด็ก
จิ๋วได้ยินก็ลั้นลา ยื่นแขนให้ ทำหน้าเชินชวนผสมกับกวนๆ "ตีเลย ตีเลย" คุงแม่เลยซัดผลั่วะ
ไปทีหนึ่ง เด็กจิ๋วกำลังยืนอยู่บนกองผ้า เจอคุงแม่ตีเสียหลักล้มไปชนตู้เสื้อผ้า คงตกใจมาก
ร้องไห้โฮ ดูจากภาพเหตุการณ์แล้วเหมือนรุนแรงมาก คุงแม่ตบเด็กจิ๋วคว่ำประมาณนั้น แต่ที่
จริงไม่ค่อยแรงเท่าไหร่ อยากมาท้าทายคุงแม่ดีหนัก พอมาวันนี้เด็กจิ๋วงอแงเหมือนเมื่อวาน
อีก คุงแม่บอกว่าจะตีแล้วนะ คราวนี้ไม่ท้าทายแล้ว เข็ดแล้ว บอกว่า "อย่าเลยยย"




๒ ขวบ + ๑๑๖ วัน...จันทร์ ๒๓ เมษายน ๒๕๕๕

...ตอนตีสาม คุงแม่นอนหลับอยู่ได้ยินเสียงใครเรียก "คุงแม่ คุงแม่" คุงแม่ลืมตาขึ้นมา เจอ
หน้าเด็กจิ๋วจ่อติดอยู่ ตกใจเลย เด็กจิ๋วหิวนม อุ้มหมีหมีปีนขึ้นมาหาคุงแม่ แล้วพูดว่า "คุงแม่
ขอกินนมได้ไม๊"  เมื่อวานนอนเร็วไม่ได้กินข้าวเย็นเลยหิวต้องมาขอกินนมตอนดึก กินนมอิ่ม
แล้วนอนหลับต่อไป พอ ๖ โมงครึ่ง ก็ตื่นขึ้นมา คุงแม่รู้สึกตัวหรี่ตาแอบดูเด็กจิ๋ว เห็นเด็กจิ๋ว
นอนกลิ้งไปกลิ้งมา สักพักลุกขึ้นมานั่ง ตบมือแปะแปะแปะ แล้วหันมามองคุงแม่ ดูว่าจะตื่น
ไม๊ คุงแม่แกล้งหลับต่อ เด็กจิ๋วก็ตบมือเรียกอีก สงสัยว่าเอามาจากปะป๊าอ่ะ ที่ตบมือแบบนี้
เวลาเด็กจิ๋วนอนละเมอร้องไห้ แบบขาดสติ ทำยังไงก็ไม่หาย ปะป๊าชอบตบมือเพื่อจะเบี่ยง
เบนความสนใจ
...เด็กจิ๋วมีหนังสือ pop up อยู่เล่มหนึ่ง อี๊กบให้มานานแล้ว เปิดมาเป็นรูปสัตว์ต่างๆ ตัวสัตว์
นี่ก็ขาดกระจุยไปตั้งแต่วันแรกแล้ว คุงแม่ก็แปะกาวซ่อมมาหลายรอบ วันนี้เปิดมาเจอยีราฟ
คอหักอีก เด็กจิ๋วบอกว่า "เดี๋ยวต้องให้ช่างแหลมมาซ่อมก่อน"
...เด็กจิ๋วตด ปุ๋ง คุงแม่ได้ยินก็ถามว่าเสียงอะไรอ่ะ เด็กจิ๋วตอบว่า "เสียงกบ" คุงแม่งงใหญ่
ว่าทำไมเป็นเสียงกบ ปะป๊าต้องมาเฉลยว่าปะป๊าเป็นคนสอนเองแหล่ะ เวลาเด็กจิ๋วตด ปะป๊า
ก็จะบอกว่า อุ๊ย เสียงกบที่ไหนร้อง
...ปะป๊าเล่นกับเจ๊น่าเฮียโรอยู่ว่าทำเป็นลมแล้วให้มาผายปอด เด็กจิ๋วิ่งเข้ามาแล้วเอามือกด
ที่อกพร้อมกับเป่าพ่วงๆ งงเลย เด็กจิ๋วไปรู้จักวิธีผายปอดมาจากไหนนะ
...เมื่อเช้านี้เด็กจิ๋วร้องเพลง ฝนเอยทำไมถึงตก...เพราะว่ากบมันร้อง... ตื่นมาก็นอนกลิ้งไป
กลิ้งมาร้องเพลงนี้เล่น พอลงมาที่ออฟฟิตก็มาร้องให้พี่ๆฟัง แต่เนื้อมันมั่วไปหมด "...ฝนเอย
ทำไมถึงดิบ ... กบเอยทำไมถึงดิบ ... " พี่ๆฮากันใหญ่




๒ ขวบ + ๑๑๗ วัน...อังคาร ๒๔ เมษายน ๒๕๕๕



...ปกติเวลาเด็กจิ๋วดูการ์ตูนก็จะชอบถามว่า "นี่ภาษาอะไร" ถ้าเป็นภาษาไทยก็จะไม่เอา เค้า
ชอบภาษาอังกฤษ "จะเอาภาษาอังกฤษ" ทีนี้เมื่อคืนเด็กจิ๋วดูละครช่อง ๓ กับคุงแม่ แล้วพูด
ว่า "นี่ภาษาอะไรอ่ะ" คุงแม่บอกว่าภาษาไทย เด็กจิ๋วไม่พอใจ "...พริมจะเอาภาษาอังกฤษ"
โห ถ้าภาษาอังกฤษนี่ต้องให้เค้าไปถ่ายทำกันใหม่หมดเลยนะ
...เด็กจิ๋วยังคงชอบเล่นผวนคำอยู่ เล่นมั่วซั่วตลอดเวลา พริมี่ ปะปุ๊ย คุงมุ้ย จะไปกินขุ้ย เล่น
จนติดแล้วล่ะ เมื่อคืนตอนกำลังร้องไห้งอแงจะไปห้องโน้นจะมาห้องนี้ คือชอบเปลี่ยนห้อง
ถ้าอยู่ห้องโฮมก็บอกจะไปห้องนอน พอพามาห้องนอนก็บอกจะไปห้องโฮม เราก็พาย้ายไป
ย้ายมาจนเหนื่อย คุงแม่โวยวายถามว่า เด็กจิ๋วจะอยู่ห้องโน้นนน หรือห้องนี้! เด็กจิ๋วงอแงพูด
ออกมาว่า "จะอยู่ห้องนุ้ย จะอยู่ห้องนุ้ย"
...เด็กจิ๋วดูมิวสิคเพลงมีเด็กมายืนเต้นๆกัน มีภาพข้างหลังประกอบเป็นบ้านเล็กๆอยู่หลังหนึ่ง
เหมือนว่าเด็กจิ๋วไม่สนใจเด็กเต้นเลย สนใจแต่บ้านหลังที่ว่า ถามคุงแม่ตลอดเวลาว่า "นี่บ้าน
ใครอ่ะ ... พี่เค้าจะเข้าไปไม๊ล่ะ" ถามด้วยความสงสัยไม่เลิก คงงงว่าพี่ๆเต้นกันอยู่ได้ ทำไม
ไม่เข้าบ้านซะที
...เด็กจิ๋ววิ่งหน้าตื่นเข้าออฟฟิตมา พุ่งตัวไปคว้าตุ๊กตาคิตตี้ขึ้นมาแล้วจะวิ่งออกจากออฟฟิต
ไป ปะป๊าต้องหยุดไว้ก่อน ถามว่าเด็กจิ๋วจะเอาตุ๊กตาไปทำอะไร เด็กจิ๋วตอบว่า "พริมจะเอา
ไปเล่นกับพี่แพร" พี่แพรคือเด็กข้างบ้าน วิธีการเล่นของเธอจะ Hardcore มาก เตะกระสอบ
ทราย เดินเท้าเปล่าบนถนน เล่นคลุกขี้ดินขี้ฝุ่นอยู่หน้าบ้านทุกวัน วันนี้อี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วไปเล่น
ด้วย แล้วพี่แพรแบ่งตุ๊กตาให้เด็กจิ๋วเล่น เด็กจิ๋วเลยใจดีจะขึ้นมาหยิบของตัวเองไปแบ่งพี่บ้าง
แต่ปะป๊าไปดูตุ๊กตาของพี่แพรแล้ว มันเน่ามาก เหมือนหมาเปื่อย เด็กจิ๋วจะเอาตุ๊กตาไปเล่น
แบบนั้นไม่ได้นะ มันเลอะเทอะมาก เลยต้องเปลี่ยนเป็นตุ๊กตาโง่ๆให้ไปแทน
...เด็กจิ๋วลั้นลาจะแจ๋มมะกับปะป๊า วิ่งพุ่งตัวมาแรง ปากไปกระแทกกับขอบอ่างอาบน้ำ เด็กจิ๋ว
บอกว่า "เจ็บตรงนี้ เจ็บตรงนี้" แล้วชี้ไปที่ฟัน สงสัยฟันจะกระแทก ตอนดึกนอนดูดน้ำยังเจ็บ
อยู่ ดูดน้ำไปก็ดึงขวดน้ำออกเป็นระยะแล้วบอกว่า เจ็บอ่ะ ปะป๊าก็พุ่งตัวเข้าไปกอด โอ๋โอ๋ น่า
สงสารเด็กจิ๋ว ทำร้องไห้โฮโฮ เด็กจิ๋วบอกว่า "ไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย"




๒ ขวบ + ๑๑๘ วัน...พุธ ๒๕ เมษายน ๒๕๕๕



...เดี๋ยวนี้เวลาเข้าห้องนอนตอนกลางคืน เด็กจิ๋วจะมีวินัยมาก ไม่ยอมพูดเลย เข้าใจว่าเป็นการ
เล่นอย่างหนึ่งมากกว่า เข้าห้องปั๊บก็หันมาทางปะป๊าแล้วทำมือจุ๊ปาก ประมาณว่าปะป๊าอย่าพูด
นะ แล้วตัวเองก็ลงไปนอนไม่พูดไม่เล่น เมื่อคืนนี้ก็เหมือนกัน แต่นอนได้ไม่กี่นาทีก็เด้งตัวลุก
ขึ้นมา คือมันคงฝืนธรรมชาติตัวเอง เด็กจิ๋วไม่เคยอยู่นิ่งอยู่แล้ว ว่าแล้วก็ไปคว้าหนังสือคุงแม่
มาเปิดๆ แล้วกระซิบกับคุงแม่ว่า "ขออ่านหนังสือหน่อยได้ไม๊" คุงแม่บอกว่าได้ เด็กจิ๋วก็เปิด
หนังสือออกมาแล้วก็อ่านด้วยเสียงกระซิบมากๆ "ก เอ่ย ก ไก่ ข ไข่ อยู่ ใน เล้า......" แล้วก็
ขำก๊ากๆตัวเอง ปะป๊ากับคุงแม่ก็ขำก๊ากๆ เหมือนกัน เพราะมันตลกมาก แต่ถึงขนาดหัวเราะอยู่
เด็กจิ๋วก็ยังไม่ลืมกฎของห้องนอนนะ หัวเราะแบบกระซิบเบาๆ แล้วบอกว่า "ตลกเนอะ ตลกอ่ะ
ตลกมากๆเลยอ่ะ" หลังจากนั้นก็ทนไม่ไหวแล้ว บอกว่าขอไปห้องโฮมดีกว่า เนี่ยะแหล่ะ ก็เป็น
แบบนี้ทุกวัน อยู่ในห้องโฮม พอรู้สึกง่วงก็ขอมาห้องนอน พอมาแล้วคงรู้สึกอึดอัดเพราะพูดไม่
ได้ ขอย้ายไปห้องโฮมอีก เปลี่ยนไปมาแบบนี้หลายรอบ แต่ไม่เป็นไร เราก็ตามใจ พออุ้มออก
มาจากห้องนอนเท่านั้นแหล่ะ เด็กจิ๋วเหมือนได้ปลดปล่อย "เย้ สว่างแล้ว พูดได้แล้ว" แล้วก็พูด
พูดๆกระโดดๆ คืออึดอัดมากก็ยิ่งอยากปลดปล่อยมาก ไอ้ที่ง่วงก็ตาสว่าง ถึงได้นอนดึกทุกคืน
อ่ะแบบนี้ ตอนเช้าก็ไม่ยอมตื่น ต้องไปอุ้มลงมาทั้งชุดนอนทุกวันเลย
ปกติ
...เด็กจิ๋วเล่นกับคุงแม่อยู่ข้างล่าง จะขึ้นมาหาปะป๊า ก็เดินมาหยุดอยู่ที่บันไดไม่ยอมขึ้นมาแล้ว
ยื่นมือขึ้นไปสูงๆทำอะไรสักอย่าง คุงแม่เลยถามว่าทำอะไรอ่ะ เด็กจิ๋วบอกว่า "กดลิฟท์" เดี๋ยว
นี้นะ เด็กจิ๋วตัวหนักมาก เกือบ ๑๕ โลแล้ว คงเริ่มรู้สึกว่าเหนื่อยในการแบกน้ำหนักตัวเองเดิน
ขึ้นบันได เมื่อก่อนตัวเบาๆก็ชอบเดินขึ้นลงบันไดเอง พอมาตอนนี้ขี้เกียจซะงั้น
...เด็กจิ๋วเดินเล่นที่ออฟฟิตข้างล่าง พอเห็นส้มที่เอามาไหว้อากงเจ้าที่ ก็ชอบร้องขอกิน วันนี้ก็
เอาอีก ร้องจะกินส้ม คุงแม่บอกว่า ไม่ได้นะ ของอากง ต้องขออากงก่อน เด็กจิ๋วเลยไปขออา
กงจริงๆ "อากง ขอกินหน่อยได้ไม๊" คุงแม่ถามว่า อากงบอกว่าอะไรคะลูก "อากงบอกว่าไม่ได้
อากงกินอยู่"
...อาการโหดที่หนักขึ้นทุกวัน เมื่อสองวันที่แล้ว ปะป๊าลองดัดนิสัยดู เด็กจิ๋วอยากกินไอติมแต่
ยังไม่ได้ซื้อไว้ เลยบอกว่าต้องไปซื้อก่อน เด็กจิ๋วไม่พอใจ ทำโหดเสียงดัง ปะป๊าเลยดัดนิสัย
ไม่ให้คุงแม่กับอี๊ป้อมเข้ามาโอ๋ แล้วทำโกรธ บอกให้เด็กจิ๋วมาง้อมาขอโทษ เด็กจิ๋วไม่ยอมซะ
ที นานเป็น ๑๐ นาที จนในที่สุด พบกันครึ่งทางแล้วกัน ปะป๊าต้องเข้าไปหาใกล้ๆ เด็กจิ๋วถึงทำ
ยื่นมือมาขอโทษ เมื่อวานนี้เหมือนอาการโหดจะลดลงนะ คือยังมีอยู่บ้างแต่ไม่รุนแรง แต่วัน
เดียวยังวัดไม่ได้ ต้องรอดูต่อไป วันนี้ก็ยังมีโหดอยู่เล็กๆ ปะป๊าเลยเปลี่ยนแผน ยกหูโทรศัพท์
ทันที ต่อสายคุงหมอถามว่ามียาแก้โหดไม๊ คุณหมอบอกว่ามี แต่เข็มใหญ่หน่อย ต้องฉีดทาง
สะลือด้วย เจ็บมาก เด็กจิ๋วได้ยินก็กลัวหัวหด ปะป๊าเลยบอกคุณหมอว่า สงสารลูบลัก ไว้ก่อน
แล้วกัน ถ้าเค้าโหดอีกจะโทรมาใหม่
...ปะป๊าถามว่า เด็กจิ๋วมีตังกี่บาท เมื่อก่อนจะบอกว่า หกล้านบาท หลังๆมาเปลี่ยนเป็นสองล้าน
บาท ไม่รู้เอามาจากไหน วันนี้ล่าสุดบอกว่า "สองบาทร้อยห้า"...มันคืออะไร ว่าแล้วเด็กจิ๋วล้วง
มือไปหยิบเงินที่กระเป๋ากางเกงออกมา ปะป๊ายื่นมือไปรับแล้วกอดกัน ระหว่างกอดกันอยู่ปะป๊า
เผลอทำเงินหล่น เด็กจิ๋วเลยตำหนิปะป๊าว่า "ปะป๊าหย่าทำแบบนี้สิ พริมอุตส่าห์เก็บไว้ให้ปะป๊า"




๒ ขวบ + ๑๑๙ วัน...พฤหัส ๒๖ เมษายน ๒๕๕๕

...วันนี้น้องน้ำผึ้งลูกสาวช่างตู่มาเที่ยวที่ออฟฟิต น้องเค้าอ่อนกว่าเด็กจิ๋วนิดหน่อย แต่ตัวสูง
กว่า ใหญ่กว่า เด็กจิ๋วเจอน้องผมรุงรังก็สอนน้องว่า "ต้องมัดผมก่อน เดี๋ยวผมเข้าปากแล้วก็
อ๊อกหรอก" ทำเป็นสอนเค้าดีกนัก ทีตัวเองอ่ะ จะจับมัดผมนี่ดิ้นแทบตาย
...เมื่อวานคุงแม่จองตั๋วไปสิงคโปร์ จะพาเด็กจิ๋วไปเล่นชิงช้าสวรรค์ซะหน่อย เพราะเด็กจิ๋ว
บ่นทุกวันว่าอยากไปเล่น แต่ชิงช้าสวรรค์ที่สิงคโปร์มันสูงมากนะจะไหวหรือเปล่า ครั้งนี้มีอี๊
ไก่ อากง อาม่าไปด้วย ช่วงประมาณสิงหาคม วันก่อนก็ถามเด็กจิ๋วว่า จะพาไปเที่ยวที่ต่าง
ประเทศ นั่งเครื่องบินไป เด็กจิ๋วบอกว่า "ไม่นั่งเครื่องบิน เดี๋ยวร้องไห้แงๆ" ไม่รู้ว่าพูดไปมั่ว
หรือจำได้ที่ตอนไปกระบี่แล้วร้องไห้เครื่องแตก





๒ ขวบ + ๑๒๐-๑๒๒ วัน...ศุกร์ ๒๗-อาทิตย์ ๒๙ เมษายน ๒๕๕๕



...ไปเที่ยวเกาะช้างเป็นครั้งที่ ๓ ของเด็กจิ๋ว ที่จริงตั้งใจจะไปกับเจ๊น่าเฮียโรเมื่อสองอาทิตย์
ก่อน แต่ช่วงนั้นคุงแม่กำลังแท้งอยู่พอดี เลยต้องเลื่อนมาปลายเดือนมาพร้อมพี่โฮไอ แต่ว่า
เราไปศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ส่วนพี่โฮไอจะไป เสาร์ อาทิตย์ จันทร์
...ไปถึงเกาะช้างประมาณบ่ายๆ เด็กจิ๋วหลับในรถตอนใกล้ถึง เรากินข้าวกลางวันที่ร้านใกล้ๆ
กับอาน่ารีสอร์ทที่มาพักคราวที่แล้ว ชื่อร้านไอยราซีฟู้ด อาหารใช้ได้ระดับหนึ่ง แต่อากาศนี่
ร้อนมาก กินด้วยความทรมาน เข้าที่พักประมาณสามสี่โมงเย็นแล้ว เก็บกระเป๋าเสร็จ รีบพา
กันไปที่ทะเล ตอนเย็นน้ำทะเลขึ้น ที่หน้ารีสอร์ทเหลือหาดทรายอยู่นิดเดียว เล่นไม่ค่อยจะ
สนุกเพราะทรายมันแน่นๆ สีดำๆ แล้วที่สำคัญมีกรวดหินเต็มไปหมด เด็กจิ๋วเดินแล้วบอกว่า
เจ็บเท้า เล่นได้ปั๊บเดียวก็พากันขึ้นไปลงสระว่ายน้ำดีกว่า ตอนพาเด็กจิ๋วไปล้างตัวก่อนจะลง
สระ มีพี่ๆเดินมาทักทาย เด็กจิ๋วรีบบอกเค้าทันทีว่า "หนูล้างทรายออกก่อน ไปเล่นทรายมา"
พูดจาฉะฉานมาก พี่ๆชอบใจกันใหญ่ คราวนี้เด็กจิ๋วเป็นเด็กดี เจอพี่ๆก็หวัดดีโดยไม่ต้องบอก
เวลาพี่เค้ายกกระเป๋ามาที่ห้องให้ ก็บอกว่า "ขอบคุณนะค่ะ" โดยไม่ต้องบอกเลย
...วันที่สองตื่นกันสายมากเพราะทริปนี้ปะป๊าไม่ถ่ายรูปเลย รีสอร์ทไม่สวยถึงระดับที่ไปรีวิว
ได้ ปกติปะป๊าต้องตื่นตีห้า วันนี้ตื่นสิบโมงเลย ปะป๊าเพิ่งเห็นว่าน้ำทะเลลดลงไปมาก เมื่อวาน
หาดทรายมีอยู่นิดเดียว วันนี้หาดทรายโผล่ขึ้นมาน่าเล่นมาก เลยรีบพากันไปกินข้าวเช้าแล้ว
รีบไปเล่นทรายกัน วันนี้คุงแม่เอางานมาทำด้วยปะป๊าเลยพาเด็กจิ๋วไปเล่นคนเดียว ทรายวัน
นี้ไม่เจ็บเท้าแล้ว เมื่อวานเด็กจิ๋วเล่นไปสักพักแล้วบอกว่าไม่เอาแล้ว มันเจ็บเท้า แต่ยังไงซะ
ทรายมันก็ดำๆแล้วก็แน่นๆ เด็กจิ๋วก็คงเล่นไม่สนุก วันที่ไปชะอำยังเล่นสนุกกว่า อันนี้ตักเล่น
ไปได้สักพักก็ทิ้งข้าวของเปลี่ยนมาเดินเล่นวิ่งเล่นแทน เด็กจิ๋ววิ่งเล่นแข่งกับปะป๊าสนุกมาก
...เล่นทรายเสร็จก็ไปว่ายน้ำต่ออีก เมื่อวานว่ายที่สระล่าง วันนี้เปลี่ยนมาว่ายสระข้างบน ซึ่ง
ดีกว่า ใหญ่กว่า ใหม่กว่า เล่นสนุกกว่า มีช้างพ่นน้ำโลมาพ่นน้ำ มีสไลเดอร์ด้วย แต่อันนี้ไม่
ได้ให้เด็กจิ๋วเล่น ปะป๊าเล่นคนเดียวไปหลายรอบ โชคดีที่ทั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยงๆแดดไม่ร้อน
เลย ท้องฟ้ามีเมฆเยอะ
...ตอนบ่ายพากันออกไปกินอาหารทะเลที่หมู่บ้านประมงบางเบ้ากัน เป็นร้านเดิมที่เคยมาปี
ที่แล้ว ร้านนี้อาหารอร่อยจริง เสร็จแล้วกลับที่พักก็ไปเล่นน้ำกับพี่โฮไอ เพราะพี่โฮไอมาถึง
ที่พักก็ตอนเย็นๆพอดี ทริปนี้ปะป๊าไม่ถ่ายรูปเลยมีเวลาเล่นกับเด็กจิ๋วตลอดทั้งวัน




๒ ขวบ + ๑๒๓ วัน...จันทร์ ๓๐ เมษายน ๒๕๕๕


...วันนี้ปะป๊าออกไปหาลูกค้าทั้งวันเลย อี๊ป้อมก็ไม่อยู่บ้าน ไปเที่ยวกระบี่กับพวกพี่ๆที่
ออฟฟิต คุงแม่เลยต้องอยู่กับเด็กจิ๋วคนเดียว ตอนกลางวันก็ให้อี๊ตุ๋มพาออกไปกินข้าว
ที่โลตัส คุงแม่ซื้อข้าวซี่โครงหมู่ตุ๋นให้เด็กจิ๋วกิน เด็กจิ๋วได้ยินคุงแม่สั่งก็สงสัย ถามว่า
"หมูอี๊ตุ๋มเหรอ"
...เด็กจิ๋วยังคงสนุกกับการเล่นที่ว่าเวลาเข้าห้องนอนแล้วห้ามพูด ตอนนี้เล่นซะเว่อร์อ่ะ
พอเข้าห้องนอนก็จะทำจุ๊ปาก กระซิบกระซาบตลอดเวลา แล้วก็ขำคิคิ "ตลกเนอะ ตลก
มากเลยอ่ะ" แล้วตอนนี้ลามมาถึงห้องโฮมแล้วด้วย ถ้าเราปิดไฟห้องโฮม เด็กจิ๋วก็เข้า
โหมดห้ามพูดเหมือนกัน
...เด็กจิ๋วหยิบถุงขนมขึ้นมาขอคุงแม่กิน คุงแม่บอกว่ากินไม่ได้เพราะแกะไม่ออก เด็ก
จิ๋วบอกว่า "ต้องหาอะไรแหลมๆมาแทงก่อน" ว่าแล้วก็หันไปหยิบดินสอมาแทงปุ๊ที่ถุง
ขนม...ฉลาดจังเลย