วันเสาร์ที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555

2 ขวบ 8 เดือน

๒ ขวบ + ๒๔๖,๒๔๗ วัน...เสาร์ ๑, อาทิตย์ ๒ กันยายน ๒๕๕๕
ไปเที่ยวฮาเว่น หัวหิน --> เด็กจิ๋ว@ฮาเว่น, หัวหิน


๒ ขวบ + ๒๔๘ วัน...จันทร์ ๓ กันยายน ๒๕๕๕

...ประตูเข้าห้องทำงานปะป๊า เป็นประตูกระจกบานเลื่อน ที่วงกบเป็นกล่องอลูมิเนียม
เจาะรูสำหรับล็อคกุญแจเอาไว้ ไอ้รูที่ว่านี่แหล่ะ เป็นรูอันตรายมาก เด็กจิ๋วชอบเอาของ
ไปหย่อนใส่รูนี้เล่น ของที่ใส่ลงไปแล้วจะไม่สามารถเอาออกมาได้ ไม่รู้ว่าเด็กจิ๋วเอาอะไร
ไปหย่อนไว้บ้าง ที่เห็นกับตาเลยจะๆก็มี 2 ครั้ง ส่วนที่ไม่เห็นก็ไม่อาจคาดเดาได้
...ตั้งแต่วันศุกร์ที่เป็นวันสาทจีน อากงทำเปาะเปี๊ยะมาให้กิน เด็กจิ๋วกินแล้วติดใจ ชอบ
มากๆ วันนั้นเห็นว่ายังไม่หายไอ เลยให้กินแค่อันเดียว เมื่อวานกลับมาจากหัวหิน อากง
ทำมาให้อีก เด็กจิ๋วกินเข้าไปเยอะเลย ส่วนวันนี้ ลงไปหาอากงตั้งแต่เช้า ไปยกมือไหว้ขอ
กินเปาะเปี๊ยะหน่อย อากงก็อุตส่าห์ไปทำให้หลานอีก พอทอดมาใหม่ๆ มันจะร้อนมาก
เด็กจิ๋วมานั่งจ้องหน้าจานเปาะเป๊ยะ คอยเอานิ้วแตะตลอดเวลาว่ากินได้ยัง
...ประมาณว่าตั้งแต่กลับมาจากสิงคโปร์ เด็กจิ๋วอารมณ์แปรปรวนมาก ชอบวีนชอบโวย
อาการแบบนี้เป็นตอน 2 ขวบ แล้วหายไปสักพัก ตอนนี้ทำไมกลับมาเป็นอีก วันนี้โดน
คุณแม่ตีไปหลายทีแล้ว
…ยังคุยถึงสาเหตุของการที่เด็กจิ๋วกลับมาวีนๆเหวี่ยงๆกันอยู่เลย พยายามคิดดูว่าเป็น
เพราะอะไรได้บ้าง เพิ่งเป็นตอนกลับจากสิงคโปร์ เพิ่งเป็นตอนเริ่มป่วย คิดไปคิดมา มี
อยู่ 2 สาเหตุ คือ 1 เป็นเพราะจับยึดกรอกยา คือน่าสงสารจริงๆแหล่ะ เด็กจิ๋วจะร้องขอ
ความช่วยเหลือ หนูไม่กินยา หนูเจ็บ แต่ไม่ว่าจะร้องเท่าไหร่ก็ไม่มีใครหยุด หรือช่วยได้
อาจจะเป็นแรงกดดันทำให้เด็กจิ๋วระเบิดอารมณ์ต่อเนื่องมาถึงทุกวันนี้ อีก 1 สาเหตุ ก็
อาจจะเป็นเพราะตัวคุณแม่เองนี่แหล่ะ คุณแม่บอกว่าช่วงนี้ทะเลาะกับเด็กจิ๋วบ่อย คือ
เวลาเด็กจิ๋วทำอะไรไม่ถูกใจหน่อย คุณแม่จะโวยวายเสียงดังลั่นบ้าน เด็กจิ๋วอาจจะติด
มาแหล่ะ เพราะเด็กจิ๋วจำที่เราพูดคุยกันได้หมดเลยนะ อย่างวันนี้ตอนอยู่ในห้องอาหาร
ปะป๊าปีนไปนั่งอยู่บนโต๊ะกินข้าว เด็กจิ๋วเห็นก็บอกว่า “ปะป๊านั่งบนโต๊ะได้ไง เดี๋ยวน้อง
พริมจะกินปะป๊านะ” เป็นประโยคที่ปะป๊าเคยบอกเด็กจิ๋วไปนานมากแล้วยังจำได้อยู่อีก


๒ ขวบ + ๒๔๙ วัน...อังคาร ๔ กันยายน ๒๕๕๕

...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปโรงเรียน  หลังจากที่หยุดไปเดือนกว่า ตอนนั้นที่หยุดไปเพราะกำลัง
มีโรคมือ เท้า ปากระบาดอยู่ แต่พอโรคหยุดระบาด เราก็ไม่ว่างกัน ติดงานบ้าง ไปเที่ยว
โน้นเที่ยวนี่ แล้วเด็กจิ๋วก็มาป่วยอีก วันนี้ไปถึงโรงเรียนสายด้วย ปกติตอนต้นชั่วโมง จะ
เป็นการปล่อยเล่นอิสระก่อน เหมือนปรับตัวเด็กก่อนเข้าเรียน แต่วันนี้ไปถึงก็เริ่มเรียน
เลย เด็กจิ๋วยังไม่พร้อม เกาะคุณแม่แน่นไม่ยอมปล่อย ได้แต่ยืนดูเด็กคนอื่นๆ อีกอย่าง
ก็คือเพื่อนๆหน้าตาแปลกไปด้วย เพราะเด็กล็อตเก่าหายหน้าไปหลายคน เป็นเด็กใหม่
เข้ามาเรียนแทน แต่ก็ยังไม่ปีโป้กับเซนที่เป็นเด็กรุ่นเก่าแล้วยังอยู่ เด็กจิ๋วเขินอยู่ได้สักพัก
ถึงจะยอมเริ่มเรียนเริ่มเล่น คุณแม่บอกว่าวันนี้เป็นเด็กดี ให้ทำอะไรก็ทำ แม่เด็กคนอื่นยัง
มาบอกเลยว่าทำไมน้องเป็นเด็กเรียบร้อยจัง เราก็บอกไปว่าที่จริงไม่ได้เป็นแบบนี้นะ ไม่
รู้จะเชื่อไม๊


๒ ขวบ + ๒๕๐ วัน...พุธ ๕ กันยายน ๒๕๕๕

...ตอนเย็นเจ๊น่า เฮียโร กับอาโกวขึ้นมาเล่นกับเด็กจิ๋วบนห้อง ระหว่างที่เจ๊น่ากับเฮียโร
กำลังแสดงความรักกับอาโกวอยู่ เด็กจิ๋วเห็นเข้าก็ร่วมวงสมทบกับเค้าทันที พี่ๆเค้ากอด
แม่กันอยู่ เด็กจิ๋วก็แทรกตัวเข้าไปกอดบ้าง กอดไปกอดมา เจ๊น่ากระเด็นหลุดไป เด็กจิ๋ว
ยิ่งสนุก กอดคออาโกวไม่ปล่อยเลย เจ๊น่าได้แต่ทำโกรธๆเต้นๆอยู่ข้าง แต่ด้วยอารมณ์ที่
ตลกๆนะ ไม่ได้โกรธจริง พี่ๆเค้าเรียกอาโกวว่า คุณแม่ของหนู เด็กจิ๋วก็เอาบ้าง “อาโกว
ของหนู” เล่นไปเล่นมา ติดคำนี้แล้ว “ปะป๊าของน้องพริม” “คุณแม่ของน้องพริม” แล้วก็
วิ่งเข้ามากอดกัน เราก็ทักกลับไปว่า น้องพริมของปะป๊า
...วันนี้ตอนที่อาบน้ำในอ่างกัน ลองเปิดจากุซซี่น้ำวนดู เด็กจิ๋วตื่นเต้นใหญ่ ชอบมาก ที่
จริงเคยเปิดมาหลายทีแล้ว แต่ตอนนั้นยังเด็กอยู่ ยังไม่รู้เรื่องมั้ง เปิดทีไรก็กระโดดเกาะ
ปะป๊าทุกที กลัวเสียงดัง แต่วันนี้เปิดแล้วสนุก ตีฟองฟูเต็มอ่างเลย นอนแช่กันสบาย


๒ ขวบ + ๒๕๑ วัน...พฤหัส ๖ กันยายน ๒๕๕๕

...เดี๋ยวนี้เวลานั่ง Car Seat ในรถ เด็กจิ๋วจะสามารถรอดตัวออกมาจาก Seat Belt เองได้
อย่างง่ายดาย ถ้าเป็นอันเก่าสมัยเด็ก มันจะเป็นสายสองข้างแล้วมารัดรวมกันที่เป้า แบบ
นั้นจะปีนหลุดออกมาไม่ได้ อย่างมากก็ลอดแขนออกมาสองข้าง ตัวยกขึ้นมาได้ แต่ก้นก็
ยังติดอยู่กับที่นั่ง แต่ Car Seat แบบนี้ใช้ Belt ของรถที่เป็นสายเดียว ปีนรอดออกมาง่าย
มาก นึกอยากจะออกหรืออยากจะเข้าก็ทำได้เอง แต่โชคดีอยู่อย่างหนึ่งที่เด็กจิ๋วเป็นเด็กที่
ขี้กลัวมาก เราเองก็หลอกเอาไว้เยอะว่าถ้าไม่รัดเข็มขัดแล้วเวลารถเบรค ตัวจะลอยออกไป
นอกรถเลยนะ ทุกครั้งที่เวลารถออก เด็กจิ่วจะกลัวมากรีบปีนกลับเข้าไปนั่งที่ตนเองแล้วรัด
เข็มขัดเรียบร้อย ถ้าปะป๊าไม่ยอมจอดรถ ก็จะร้องโวยวาย บอกว่า “เดี๋ยวก่อนซิ เดี๋ยวก่อน
น้องพริมยังไม่ได้รัดเข็มขัดเลย บอกก็ไม่เคยเชื่อเลย โกรธแล้วด้วย” หลังๆมานี่ชักจะคล่อง
มาก เวลารถติดไฟแดง ก็ปีนออกมา เวลาไฟเขียวก็รีบมุดกลับเข้าไป
...เด็กจิ๋วติดใจเปาะเปี๊ยะของอากงมาก ได้กินตั้งแต่วันสาร์ทจีน หลังจากนั้นเดินไปบ้าน
โน้นทีไร ต้องไปขอให้อากงทำให้กิน อากงก็เอาใจหลาน ทำให้ทุกวันเลย


๒ ขวบ + ๒๕๒-๒๕๓ วัน...ศุกร์ ๗ – อาทิตย์ ๙ กันยายน ๒๕๕๕

...ไปเที่ยวเชียงใหม่ --> N’Prim@ChiangMai 2555


๒ ขวบ + ๒๕๔ วัน...จันทร์ ๑๐ กันยายน ๒๕๕๕

...วันนี้ปะป๊าพาเด็กจิ๋วตะลอนทั้งวันเลย ตั้งแต่เช้า พาไปธนาคารกับอี๊ตุ๋ม เสร็จแล้วก็พา
ไปล้างรถ ไปกันสองคนนี่แหล่ะ เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วเป็นเด็กดี ให้รัดเข็มขัดก็เชื่อฟังไม่ดื้อ ไปนั่ง
รอที่ร้านล้างรถก็เป็นเด็กดี เล่น iPad ไป มีเบื่อเป็นระยะๆ ถามว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ แต่ก็ยัง
ไม่กรี๊ดหรือโวยวายอะไร ล้างรถเสร็จก็กลับมารับคุณแม่พากันไปกินทาคุมิ เด็กจิ๋วเคยมา
ร้านนี้หลายครั้งแล้ว ร้านนี้ดีตรงที่นั่งกินในห้องส่วนตัว กรี๊ดกร๊าดขึ้นมาจะได้ไม่น่าเกลียด
เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วชอบเล่นเป็นเด็กเสิร์ป เดินมาบอกเราว่าให้เรียกน้องๆดิ่ เราก็เรียกน้องๆ ขอ
เมนูหน่อย เด็กจิ๋วก็ไปหยิบเมนูส่งมาให้ “จะกินอะไรคะ” พอเราสั่งไปก็มีกวนกลับมาเป็น
ระยะๆ แล้วรับออเดอร์ไปก็ไม่จดนะ แล้วจะจำได้ไม๊ เด็กจิ๋วกินปูอัดเข้าไปเยอะมาก กินไป
คนเดียวหมดจาน แล้วต่อด้วยกุ้งเทมปูระ อาหารอย่างอื่นอีกนิดหน่อย แล้วตบท้ายด้วย
ไอติมวนิลาลูกใหญ่อีกหนึ่ง กินฟรีแล้วคุ้มแบบนี้ ต้องพามาบ่อยๆ
...เด็กจิ๋วเปิดเพลงที่กรวยห่วงสีแล้วเอามาแปะท้องปะป๊า ให้ท้องปะป๊าฟัง ถามว่าทำไมมา
ฟังที่ท้องล่ะ เด็กจิ๋วตอบว่า “เอามาฟังที่หูไม่ดี เลยเอามาฟังที่ท้อง”...คือเราชอบบอกไม่ให้
เอาเพลงมาจ่อติดหู เดี๋ยวหูหนวก
...วันนี้ถามเด็กจิ๋วว่าที่เชียงใหม่ หนูดูออกได้ไงว่าใครเป็นฝรั่ง ใครสอนหนู เด็กจิ๋วตอบว่า
“หนูฝึกเอง”


๒ ขวบ + ๒๕๕ วัน...อังคาร ๑๑ กันยายน ๒๕๕๕

...วันนี้อี๊ตุ๋มชวนไปกินชิมิ คุณแม่เครียดเลย คือช่วงนี้เวลาจะออกไปกินข้าวกลางวันข้างนอก
กันจะต้องพาเด็กจิ๋วไปด้วย ไม่สามารถสลัดหลุดได้ แล้วร้านชิมิน่ากลัวเพราะมันเป็นชาบูต้ม
ต้ม ขนาดร้าน MK ยังไม่ค่อยกล้าจะพาไปเพราะเคยมีข่าวว่าเด็กไปกรี๊ดในร้านแล้วโต๊ะข้างๆ
โมโห เขวี้ยงหม้อสุกี้ร้อนๆมาใส่เด็ก แต่ในที่สุดก็ลองเสี่ยงดู โชคดีวันนี้ที่ร้านไม่มีแขกโต๊ะอื่น
เลย เด็กจิ๋วก็ก่อกวนเล็กน้อยแต่ก็ควบคุมสถานการณ์ได้ สั่งลูกชิ้นกับเส้นบุกมาให้เด็กจิ๋วกิน
กินได้เยอะแยะเชียว
...ตอนกลางคืนเราดูรายการประกวดร้องเพลง the voice กัน เด็กจิ๋วดูแล้วลุกขึ้นมาร้องตาม
เต้นๆไปด้วย พอจบก็ยกมือไหว้สวัสดี


๒ ขวบ + ๒๕๖ วัน...พุธ ๑๒ กันยายน ๒๕๕๕

...ตอนกลางคืนเด็กจิ๋วนอนละเมอทุกวันเลย ส่วนใหญ่จะโวยวาย น้องพริมไม่เอา น้องพริมไม่
นั้น น้องพริมไม่นี่ เมื่อคืนนี้ละเมอลุกขึ้นมายืน แล้วถอดเสื้อตัวเองออก ปกติไม่ละเมอจะถอด
ไม่ได้นะ พอละเมอ ดันถอดได้ซะงั้น ถอดเสื้อนอนออกมาเขวี้ยงทิ้งแล้วพูดว่า “น้องพริมไม่ใส่
เสื้อ น้องพริมไม่ใส่เสื้อ” โวยวายใหญ่ คุณแม่เลยบอกว่าไม่ใส่เสื้อก็ได้แต่ต้องห่มผ้าห่ม เด็กจิ๋ว
ยอมห่มผ้าห่มสักพักก็เอาผ้าห่มออกโวยวายอีก “น้องพริมไม่ใส่เสื้อ ไม่ใส่เสื้อกันหนาว”... อ๋อ
คงฝันถึงตอนที่ไปนอนนาขั้นบันไดเชียงใหม่ อันนั้นนอนบังกะโลหนาวๆ แล้วเด็กจิ๋วเป็นโรคไม่
ยอมห่มผ้า เราเลยบังคับให้ใส่เสื้อกันหนาว ก็หลอกล่ออยู่พักหนึ่งถึงจะยอม ไม่คิดว่าจำฝังใจ
จนเอามาฝันนะเนี่ยะ คุณแม่เลยบอกว่านี่เสื้อธรรมดาไม่ใช่เสื้อกันหนาว ถ้างั้นใส่ได้ไม๊ เด็กจิ๋ว
ถึงจะยอมใส่แล้วหลับต่อได้
...ช่วงนี้อารมณ์หงุดหงิดบ่อยมากเลย ขัดใจอะไรหน่อยก็โกรธ วิ่งไปงอน ถ้าเรื่องเล็กๆก็ทำงอน
นิดหน่อย แต่ถ้าเรื่องขัดใจใหญ่ๆก็โวยวายเสียงดังเลย


๒ ขวบ + ๒๕๗ วัน...พฤหัส ๑๓ กันยายน ๒๕๕๕

...เมื่อคืนกลับมาดูหนังเกาหลีกันอีก หลังจากไม่ได้ดูกันตั้งนาน เด็กจิ๋วตั้งใจดูมาก ปะป๊าก็
สนุกกับการแต่งเรื่องราวหลอกเด็กจิ๋วไปเรื่อยๆ เพราะเด็กจิ๋วฟังภาษาเกาหลีไม่ออก อ่าน
ซับไตเติ้ลก็ไม่ได้
...ตอนกลางวันเด็กจิ๋วจะไปตลาดกับอี๊ป้อม แต่อยู่ดีๆก็เปลี่ยนใจ จะอยู่กับคุณแม่ไม่ไปแล้ว
แต่ก็เปลี่ยนใจอีกรอบจะตามอี๊ป้อมไปอีก คราวนี้ไม่ทันแล้ว อี๊ป้อมขึ้นรถอี๊ตุ๋มออกไปแล้ว ก็
เลยอด ร้องไห้เสียใจใหญ่ คุณแม่เลยจับนั่งรถเข็นแล้วเข็นไปมาในออฟฟิตแทน แค่นี้ก็ชอบ
ใจแล้ว
...เด็กจิ๋วยังคงไปขอให้อากงทำเปาะเป๊ยะอยู่เลย ขอทีไร อากงก็มีเปาะเป๊ยกในสต๊อกเอามา
ทอดให้เด็กจิ๋วกินได้ทุกวันเลย อากงห่อเปาะเป๊ยะแล้วแบ่งใส่ถุงแช่แข็งไว้เป็นถุงๆ เวลา ไป
ขอกินก็เอาออกมาทอดให้
...เด็กจิ๋วงอแง คุณแม่บอกว่า อย่ามาหือกับคุณแม่นะ เด็กจิ๋วบอกว่า “งั้นแหได้ไม๊” ว่าแล้วก็
ร้องออกมาว่า “แหหหห แหหหหห”


๒ ขวบ + ๒๕๘ วัน...ศุกร์ ๑๔ กันยายน ๒๕๕๕

...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไปพาราก้อน ไปเรียนเป็นครั้งสุดท้าย ครบ 10 ครั้งแล้ว แต่ว่าคุณแม่ดัน
พาไปต่อแถวงาน redeem travel กว่าจะต่อแถวกว่าจะทำเรื่อง เด็กจิ๋วเลยอดเรียนเลย งาน
นี้เป็นงานที่จัดให้เราเอาคะแนนในบัตรเครดิตไปแลกที่พัก แล้ว 100 คนแรกจะมีสิทธิแลกที่
พักด้วย 1000 คะแนน คือก็เหมือนกับได้ที่พักฟรีเลยแหล่ะ เราใช้สิทธิคุณแม่กับปะป๊า สอง
คน ทีแรกจะให้คุณแม่คนเดียว แต่เสียดายสิทธิของปะป๊าด้วย เราไปต่อแถวเป็นคนที่ 28 ได้
ที่พักมาสองที่ คือจามจุรีเกาะเตา อันนี้ถูกใจเลย เพราะกำลังอยากจะไปเกาะเต่าอยู่พอดีแต่
ว่าดันให้ไปช่วงมรสุม อันนี้เศร้าเลย ว่าแล้วของดีไม่มีฟรี เราก็ลองเสี่ยงดวงดูแล้วกัน ไปตอน
กลางธันวาคม เค้าว่าปลายๆมาสุมแล้ว อาจจะโชคดี แล้วอีกที่หนึ่งก็คือเรเนซ้อง ภูเก็ต อันนี้
ได้มาก็ยากอีก เพราะจะหาทางไปตอนไหนดี นี่ก็จะไปภูเก็ตกับพี่โนพี่โน่เดือนหน้านี้อยู่แล้ว
ถ้าจะไปภูเก็ตอีกทีก็ต้องปลายปีหน้า ซึ่งเค้าให้พักได้แค่ถึงกันยายน ตอนนี้เลยเครียดอยู่ หา
ทางใช้ในทริปนี้แหล่ะ
...ตอนนี้มีเพลงประหลาดของเกาหลีกำลังดังไปทั่วโลก เพลงกังนัมสไตล์ ลีลาการเต้นแบบ
พิศดารมาก เราเปิดคลิปให้เด็กจิ๋วดูให้เด็กจิ๋วฝึกเต้น เด็กจิ๋วเป็นคนชอบเต้นอยู่แล้ว เต้นไม่
หยุดเลยทีนี้ ไม่เหมือนหลอก แต่ก็พอได้อยู่
...ตอนเย็นฝนตกหนัก น้ำท่วม รถติด คนอื่นเค้าเดือนร้อนกันทั้งเมือง มีเด็กจิ๋วนี่แหล่ะอยู่แต่
บ้าน ไม่ต้องเดินทาง สบายจริงๆ พี่โฮไอก็ย่ำแย่เลย กว่าอาแปะจะไปรับที่โรงเรียนได้ก็ดึก


๒ ขวบ + ๒๕๙ วัน...เสาร์ ๑๕ กันยายน ๒๕๕๕

...วันนี้ปะป๊าตื่นแต่เช้ว มาแอบดูหนังเรื่อง The Avenger คนเดียวในห้องโฮม ดูไปได้เกือบ
จะจบเรื่องแล้ว เด็กจิ๋วตื่นมาตามหาปะป๊า เลยพาพานั่งดูด้วยกัน กำลังถึงฉากที่เอเลี่ยนบุก
มาโลก แล้วเหล่าฮีโร่ก็ต่อสู้กันใหญ่ เด็กจิ๋วชอบมากกกก เด็กอะไรชอบดูเอเลี่ยน ดูๆก็โม้ไป
เรื่อง “โห เอเลี่ยนมันตัวใหญ่มากเลยเนอะ เนอะ” “โห เก่งมาก ไอรอนแมนอ่ะ ยักษเขียว”
...ตอนเช้าพากันออกไปราบ 11 ไปซื้อต้นไม้กัน เด็กจิ๋วเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง คราวที่แล้วได้ต้น
พุดทับทิมสยาม เป็นไม้ใหญ่ ซื้อมา 2 ต้น ตายไป 1 วันนี้เลยต้องมาซื้อไปแทนต้นที่ตายไป
ได้มา 2 ต้น คือไครย้อย กับจำปีแขก เด็กจิ๋วลงไปช่วยเลือกด้วย พวกพี่ๆที่ขายก็เข้ามาเล่น
ด้วย แต่เด็กจิ๋วไม่ค่อยรับแขกเท่าไหร่
...ซื้อต้นไม้เสร็จก็แวะไปบ้านพี่โนพี่โน่ เอาของเล่นที่ซื้อจากสิงคโปร์ไปให้ พี่โนไม่อยู่บ้านไป
เรียนพิเศษ อยู่แต่พี่โน่แต่ว่าไม่สบายอยู่ ได้แต่นั่งเล่นกันอยู่ห่างๆ ไม่นานก็กลับออกมา กลัว
จะติดหวัดพี่โน่
...พอกลับมาบ้าน เจออาแปะพาเจ๊นิวเจ๊แนนมาเล่นด้วย เด็กจิ๋วพาพี่ๆขึ้นไปเล่นดาดฟ้า อยู่
ข้างล่างก็ได้ยินเสียงเจ๊แนนร้องไห้ลั่นเป็นระยะๆ เดาไว้ไม่ผิด เด็กจิ๋วไปแกล้งเค้าอีกแล้ว คือ
ไม่ได้แกล้งทีเดียวนะ เอาหลายทีเลย หยิบของเล่นไปซ่อน ทำแบบนี้ประจำแหล่ะ แล้วก็คอย
ดูอาการของคนที่โดนแกล้ง ว่าจะร้องไห้โวยวายแค่ไหน พอสนุกขำๆแล้วก็เอาไปคืน
...อาแปะเปิดคลิปเพลงกังนัมสไตล์ให้เจ๊นิวเจ๊แนนดู เจ๊ๆนั่งดูกันนิ่ง ส่วนเด็กจิ๋วกระโดดเต้น
อยู่ด้านหลัง เต้นจริงจังมาก ตั้งแต่ต้นเพลงจนจบ เราเห็นแล้วยังสงสัยว่าไม่เหนื่อยหรือไง
...วันนี้เจ๊แนนลงอ่างเล่นน้ำวนกับเด็กจิ๋ว ปั่นฟองกันเต็มอ่างเลย เด็กๆสนุกกันใหญ่
...วันนี้ไม่ได้นอนกลางวัน แทนที่จะนอนเร็ว กลับไม่ยอมนอนกลางคืนอีก เพราะมีเจ๊ๆอยู่ก็
อยากจะเล่นกับเค้า ฝืนง่วงไว้ ยังไงก็ไม่ยอมนอน จนร่างกายมันทนไม่ไหว ก็มาลงที่ปะป๊า
กับคุณแม่นี่แหล่ะ ระเบิดอารมณ์ งอแงสุดฤทธิ์ จะกินนมเย็น ไปหยิบจากตู้เย็น เย็นเจี๊ยบๆ
มาให้ก็บอกว่าไม่เย็น จะกินเย็นๆ แล้วก็งอแงไปเรื่อย กว่าจะปราบได้ เล่นเอาเหนื่อยเลย


๒ ขวบ + ๒๖๐ วัน...อาทิตย์ ๑๖ กันยายน ๒๕๕๕

...เช้าวันนี้ปะป๊าตื่นมาแล้วแอบไปดูหนังอีกแล้ว เรื่อง battleship  เป็นหนังสงครามเอเลี่ยนสู้
กับเรือรบ ดูไปได้ครึ่งเรื่อง เด็กจิ๋วตื่นตามหาปะป๊าเข้ามาดูด้วยกันอีกแล้ว เมื่อวานก็ชอบนะ
วันนี้ยิ่งชอบใหญ่ มีเอเลี่ยนเยอะดี แต่ดูไปได้หน่อยตัดสินใจปิดดีกว่า มันจะรุนแรงเกินไปนะ
เด็กจิ๋ว
...หลังจากซ่อมแอร์ที่ดาดฟ้าเสร็จ อี๊ป้อมก็พาเด็กจิ๋วขึ้นไปเล่นดาดฟ้าเกือบทุกวัน ช่วงบ่ายๆ
ก่อนที่จะพาเข้านอน ส่วนใหญ่ขี่จักรยาน ขับรถ วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่มีโอกาสได้ขึ้นไปดาดฟ้า
บ้าง หลังจากที่ไม่ได้ขึ้นมาหลายเดือนมาก คือขึ้นไปแว๊ปๆแต่ไม่ได้ไปเล่นกับเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วขี่
จักรยานโชว์ แต่ก็ยังไม่ค่อยได้ซะเท่าไหร่
...ตอนบ่ายๆพี่โฮไอขึ้นมาเล่นกับเด็กจิ๋ว รื้อของเล่นออกมาเล่นกันเต็มห้องโฮมเลย ปะป๊าต้อง
ตามเก็บจนหน้ามึด ชอบแกะออกมาเล่นไม่ถึงนาทีแล้วก็ไปหยิบอันใหม่มาเล่น คือของเล่นคง
เยอะเกินไป เล่นไม่ทั่วถึง
…ตอนเย็นๆกินข้าวเสร็จ นั่งดูทีวีกันอยู่ในห้องครัว หันมาอีกทีเห็นเด็กจิ๋วยืนเกาะคุณแม่หลับ
ยืนหลับเลย เพราะไม่ได้นอนกลางวัน คงง่วงมาก รีบพาไปอาบน้ำ ตอนเป่าผมก็หลับไปโดย
ง่าย โชคดีวันนี้ไม่โวยวาย


๒ ขวบ + ๒๖๑ วัน...จันทร์ ๑๗ กันยายน ๒๕๕๕

...ตอนนี้กลับมาดูหนังเกาหลีกันอีกแล้ว เอาแบบวันละตอน เด็กจิ๋วดูรู้เรื่องนะ ถามว่า
เมื่อวานถึงตอนไหน เด็กจิ๋วก็สามารถเล่าได้ “ที่มีพี่นั่งเรือนั่งเรือ แล้วก็เมาๆเมาๆ”
...เจ๊น่ากับเฮียโรยังไม่หายป่วยเลย ยาหมดไปชุดหนึ่งแล้วแต่อาการยังไม่หาย ต้องพา
ไปหาหมออีกรอบ เด็กจิ๋วเลยไม่ได้เล่นกับพี่ๆมาอาทิตย์กว่าแล้ว
...เดี๋ยวนี้เล่นอ่างน้ำวนกันทุกวันเลย ที่ข้างอ่างจะมีท่อดูดน้ำอยู่ เราเคยบอกเด็กจิ๋วแล้วว่าให้
ระวัง แต่ก็ไม่ซีเรียสมากเพราะมันเป็นตะแกรง มือยัดเข้าไปไม่ได้อยู่แล้ว แต่วันนี้เล่นน้ำวนกัน
อยู่ดีๆ เด็กจิ๋วก็ร้องจ๊ากๆ มือไปติดท่อดูดที่ว่านั่น คิดว่านิ้วคงเล็กมากแล้วแหย่เข้าไปในร่อง
ของตะแกรงได้ แต่ก็ไม่น่าเจ็บ เพราะเป็นแค่ท่อดูดน้ำ เลยคิดว่าเอานิ้วแหย่เข้าไปแล้วคงตก
ใจ ดึงออกแล้วไปงัดโดน 


๒ ขวบ + ๒๖๒ วัน...อังคาร ๑๘ กันยายน ๒๕๕๕

...วันนี้ปะป๊าออกไปหาลูกค้าตั้งแต่เช้าเด็กจิ๋วยังไม่ตื่น กว่าจะกลับมาเจอกันก็เย็นแล้ว
ตอนกลางวัน เด็กจิ๋วโทรมาโวยว่า “น้องพริมอยู่บ้านอดไปเที่ยวเลย”...พูดเหมือนกับคิด
ว่าปะป๊าหนีไปเที่ยวเลย
...ช่วงนี้กำลังฮิตต้นไม้ ตอนนี้ซื้อต้นใหม่มาซ่อมแซมต้นที่ตายๆไปเต็มพื้นที่แล้ว โอ่งน้ำ
ล้นก็ซ่อมเสร็จแล้ว เมื่อก่อนเปลี่ยนปั๊มไม่กี่วัน เต่าก็มากัดสายไฟขาดหมด ตอนนี้ร้อย
ท่อป้องกันเต่ากัดเรียบร้อย แล้วช่วงนี้ฝนตกทุกวัน อากาศเย็นสบายมาก ปะป๊าเลยพา
เด็กจิ๋วมานอนกลิ้งเล่นกันในสวน เด็กจิ๋วก็ชอบมาก เอาหนมมานั่งกิน ดูต้นไม้ ดูเต่า
...หลังจากที่เจ๊แนนมาเล่นด้วยเมื่อวันเสาร์ เหมือนเด็กจิ๋วจะติดพฤติกรรมเจ๊แนนมานิด
หน่อย เวลาไม่ได้ดั่งใจก็จะกรี๊ดๆดังลั่น วิเคราะห์กันแล้ว ใช่เลย ลักษณะเหมือนเจ๊แนน
มากๆ  


๒ ขวบ + ๒๖๓ วัน...พุธ ๑๙ กันยายน ๒๕๕๕

...วันนี้วันเกิดปะป๊า เด็กจิ๋ววิ่งเข้ามาหาแล้วบอกว่า “น้องพริมมีของขวัญมาให้ปะป๊า”
ปะป๊าถามว่า ไหนล่ะของขวัญ เด็กจิ๋วงง หันไปถามคุณแม่ว่า “คุณแม่ ไหนล่ะของขวัญ
ปะป๊า”...อ้าว จะเอาของขวัญมาให้แล้วอยู่ไหนล่ะ ปรากฎว่าอี๊ตุ๋มสอนมาให้มาให้ของ
ขวัญด้วยการจุ๊บแก้มซ้ายแก้มขวา แต่เด็กจิ๋วกว่าจะเดินทางมาถึงปะป๊าก็ลืมไปซะก่อน
...ช่วงนี้ตอนกลางคืนเด็กจิ๋วชอบปีนขึ้นมานอนบนเตียงปะป๊ากับคุณแม่ เมื่อคืนก็เริ่มปีน
มาตรงคุณแม่ก่อน แล้วข้ามมาที่ปะป๊า ค่อยๆปีนขึ้นมานอนทับตัวปะป๊า แล้วข้ามต่อไป
ยังข้างๆที่นอนปะป๊า พอตอนเช้าตื่นมาเห็นนอนพาดอยู่บนที่กั้นตกเตียง พาดอยู่ครึ่งตัว
ส่วนขาก็ยืนอยู่ที่พื้น เป็นท่าที่ทรมานจริงๆ พอใกล้จะตื่น กลายเป็นว่าไปนอนอยู่ในหลุม
หมียักษ์ข้างที่นอนปะป๊าไปแล้ว
...พอตื่นนอนมา เด็กจิ๋วก็ร้องจะไปกินช็อกโกแล็ตแผ่นๆเลย เรานัดกันไว้ตั้งแต่เมื่อคืนว่า
วันนี้จะพาไปกินบุฟเฟ่ต์ มีเค้ก ไอติม ช็อกโกแล็ตแผ่นๆเยอะแยะ กินไม่อั้น เด็กจิ๋วชอบ
ช็อกโกแล็ตแผ่นๆที่ประดับบนหน้าเค้กมาก
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินบุฟเฟ่ต์ตามสัญญา ที่ห้องอาหาร Taste โรงแรมเวสทิน
แกรนด์ เด็กจิ๋วกินไปเยอะมาก กินเยอะกว่าคุณแม่อีก กินกุ้งไปหลายตัว สปาร์เก็ตตี้ ปู
อัด พวกของหวานก็กินช็อกโกแล็ตต่างๆ ช็อกโกแล็ตแผ่นๆ ที่ประดับหน้าเค้กอะชอบที่
สุด ปะป๊าหน้าด้านไปตักโกยมาให้เด็กจิ๋วเพียบเลย มีมาการองแต่รสชาติไม่ค่อยผ่าน
แล้วที่ชอบอีกอย่างก็คือท็อปปิ้งไอติม เป็นพวกเม็ดสีๆ วันนี้เด็กจิ๋วลั้นลากินโน้นกินนี่ไม่
หยุด เจ้าหน้าที่เดินมาแซวหลายที บอกว่า โห น้องชอบทานมากๆเลยนะ ทานเยอะจัง
เอ หรือว่าพี่เค้าจะประชด เด็กจิ๋วมากินฟรีแล้วยังกินเยอะอีก กินช็อกแกแล็ตเข้าไปเยอะ
แล้วอารมณ์ดี เล่นกับพนักงาน เรียกน้องๆขอเมนูหน่อยอีกแล้ว ทำท่าจะสั่งผัดผงกะหรี่
เหมือนเคย ตอนจะออกจากร้าน ยกมือไหว้พี่ๆพนักงานซะสวยเลย
...ช็อกโกแล็ตนี่น่ากลัวจริงๆ หลังจากซัดเข้าไปเยอะจากมื้อบุฟเฟ่ต์กลางวัน เด็กจิ๋วยัง
คงคึกจัดต่อเนื่องมาถึงเย็น กลางวันก็ไม่นอน ปกติถ้าไม่นอนกลางวัน พอเย็นๆจะมีซึม
ซึมบ้าง แต่นิ่คึกจัดกระโดดๆ เต้นๆ ไม่หยุด เรียกพี่ๆทุกคนมาเล่นด้วย ข้าวเย็นก็ไม่กิน
คงจะยังอิ่มอยู่


๒ ขวบ + ๒๖๔ วัน...พฤหัส ๒๐ กันยายน ๒๕๕๕

...เมื่อคืนตอนก่อนจะนอน เด็กจิ๋วเล่นโยพะ นอนคว่ำแล้วยกขาขึ้นค้างไว้ เป็นท่าของโยคะ
จริงๆที่อาม่าเคยสอนไว้ เด็กจิ๋วเล่นจริงจังมาก ยกขาค้างไว้นานจนขาเกร็งขึ้นเป็นลูก คุณ
แม่เลยบอกว่า โห พอแล้ว ขาขึ้นเป็นลูกหมดแล้ว เด็กจิ๋วได้ยินก็ขำก๊ากๆก๊ากๆไม่หยุด คือ
สงสัยว่าจะขำตรงที่เกร็งจนขาขึ้นเป็นลูก
...คุณแม่ดูพยากรณ์อากาศที่เกาะเต่าแล้วเห็นว่าเสาร์อาทิตย์นี้ไม่มีฝน เราเลยจะย้ายทริป
เกาะเต่าจากธันวาคมมาเป็นพรุ่งนี้เลย ย้ายกระทันหันมาก รู้สึกว่าเพิ่งได้หยุดพักผ่อนเมื่อ
อาทิตย์ที่แล้วแค่อาทิตย์เดียวเอง อาทิตย์นี้ต้องไปเที่ยวอีกแล้ว
…คุณแม่บอกเด็กจิ๋วว่า วันนี้เราต้องกันแต่หัวค่ำนะเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นไปเที่ยวทะเลกันแต่
เช้ามึด เด็กจิ๋วได้ยินแล้วงงตึ้บ ถามคุณแม่ว่า “หัวค่ำยังไงอ่ะ”...ว่าแล้วก็เอาหัวปักลงไปกับ
พื้น แล้วถามว่า “แบบเนี้ยะเหรอะ”...เออ อันนั้น หัวคว่ำค่ะ ไม่ใช่หัวค่ำ


๒ ขวบ + ๒๖๕-๒๖๗ วัน...ศุกร์ ๒๑ – อาทิตย์ ๒๓ กันยายน ๒๕๕๕

…ไปเที่ยวเกาะเต่า --> N'Prim@เกาะเต่า


๒ ขวบ + ๒๖๘ วัน...จันทร์ ๒๔ กันยายน ๒๕๕๕

…ตอนที่ไปเกาะเต่าแล้วคุณแม่เจอตุ๊กแก เด็กจิ๋วเอามาเล่าเป็นเรื่องเป็นราว มีรายละเอียดดี
ใช้ได้ “คุณแม่พาน้องพริมไปเช็ดก้นใช่ม๊ะ แล้วก็มียุงตัวหนึ่งบินมาใช่ม๊ะ แล้วคุณแม่ก็เอามือ
ไปตบยุงใช่ม๊ะ แต่ว่าตบไปโดน...จิ้งหรีด”...เล่ามาตอนแรกก็ดูน่าตื่นเต้นดีออก แต่ตอนจบนี่
ทำไมกลายเป็นจิ้งหรีดไปได้ มันต้องเป็นตุ๊กแก เด็กจิ๋วเอาไปปนกับที่ปะป๊าเพิ่งสอนไปอ่ะ คือ
ตอนกลางคืนก็มีเสียงจิ้งหรีดร้องดังเลย เด็กจิ๋วถามว่าเสียงอะไร ปะป๊าเลยสอนไปว่า มันคือ
จิ้งหรีด
...ตอนเย็นเราเล่นปิ๊กนิ๊กกัน เอาเสือมาปูในห้องครัวแล้วเอาน้ำกับขนมมานั่งกินกัน สักพักก็
เปลี่ยนสถานที่ปิ๊กนิ๊ก ย้ายไปตรงบ่อปลา พอเบื่อก็ย้ายกลับเข้าห้องครัว ว่าแล้วก็เพิ่งนึกได้
เด็กจิ๋วไม่ได้ไปปิ๊กนิ๊กนานมากแล้ว ครั้งล่าสุดก็ตั้งแต่ตอนที่ไปเด็ดหญ้ากินที่สวนรถไฟ ตอน
นั้นแค่ขวบกว่าๆเอง
...ปะป๊าคิดวิธีหลอกให้เด็กจิ๋วกินน้ำได้แล้ว คือปกติเด็กจิ๋วไม่ยอมกินน้ำเลย บังคับให้กินก็จะ
กินแค่คำเดียว วันนี้ปะป๊ามาท้าดวนกับเด็กจิ๋ว แข่งกินหมดแล้วคว่ำแก้ว เด็กจิ๋วบ้างจี้กินไป
เยอะมาก
...ไม่รู้ไปติดมาจากไหน ไอ้อาการชอบชี้หน้าด่าคนอะ เราก็สอนว่าไม่ได้ ชี้หน้าแบบนี้ไม่ได้นะ
เด็กจิ๋วเชื่อฟังดีมาก หดนิ้วชี้กลับ แต่มือยังคาอยู่ กลายเป็นชูกำปั้นยื่นไปด่าคนแทน
...เจ๊น่ากับเฮียโรเปิดเทอมแล้ว แต่เล่นกับเด็กจิ๋วไม่ได้นะเพราะยังป่วยกันอยู่เลย ป่วยต่อเนื่อง
นานมากเกือบเดือนแล้ว เจ๊น่ากับเฮียโรไปเรียนปั้นดินญี่ปุ่นมา วันนี้ทำตัวเมโลดี้มาให้เด็กจิ๋ว
ตัวหนึ่ง


๒ ขวบ + ๒๖๙ วัน...อังคาร ๒๕ กันยายน ๒๕๕๕

…เมื่อวานเป็นวันเกิดพี่โฮไอ ตอนกลางคืนเด็กจิ๋วจะเอาของขวัญวันเกิดไปให้ แต่พี่โฮไอหลับ
ไปแล้ว วันนี้เลยเอาไปฝากไว้ที่เจ๊น่า ของขวัญที่ว่าเป็นเลโก้รถถัง เด็กจิ๋วเรียกว่า “รถถุย”
...เด็กจิ๋วเล่นขายข้าวให้พี่ๆที่ออฟฟิต เอากระดาษกับปากกามาจด แล้วถามพี่ๆทีละคนว่าจะ
เอาอะไรค่ะ พอพี่สั่งก็ทำเป็นจดๆ แล้วไปจิ้มๆคีย์บอร์ดคิดเงินมา เมนูพิศดารคือ ผัดผมกะหรี่
ผัดฉ่า คิดได้ไงเนี่ยะ แล้วพอพี่ๆถามว่ามีอะไรไม่เผ็ดไม๊ค่ะ เด็กจิ๋วตอบว่า “พริกหวานไม่เผ็ด”
...วันนี้ไม่นอนกลางวัน พอตอนเย็นก็ไม่ง่วงอีก คึกจัดตลอดเวลา กว่าจะหลับได้ก็เกือบห้าทุ่ม
ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหน แต่เดาว่าจากช็อกโกแล็ต เพราะอี๊ป้อมบอกว่าแอบกินช็อกโกแล็ต
ของคุณแม่ไปเยอะ


๒ ขวบ + ๒๗๐ วัน...พุธ ๒๖ กันยายน ๒๕๕๕

...เดี๋ยวนี้ตื่นมาตอนเช้า เจอเด็กจิ๋วมานอนด้วยประจำเลย ปีนมานอนข้างปะป๊ากับคุณแม่
นอนดีๆก็ไม่ว่า แต่บางทีชอบเอาหัวมาหนุนหมอนปะป๊า แล้วเอาขาไปพาดหมอนคุณแม่
แล้วปะป๊ากับคุณแม่จะนอนกันยังไงเนี่ยะ
…ตอนเย็นปะป๊าปั่นช็อกโกแล็ตให้เจ๊น่า เฮียโร โฮไอ แล้วก็เด็กจิ๋ว เด็กๆนั่งกินกัน 4 คน
เด็กจิ๋วกินหมดเป็นคนแรก รีบหันไปทางเจ๊น่า บอกว่า “ขอน้องพริมกินหน่อยได้ไม๊” อย่าง
เจ๊น่านี่นะ ไม่มีทาง เจ๊น่าบอกว่าไม่ได้ ไม่ให้กิน เด็กจิ๋วบอกว่า “ไม่เป็นไร น้องพริมกินได้”
ส่วนพี่โฮไอนี่กินไปหน่อย เหลือบาน ช่างแตกต่างกับเด็กจิ๋วจริงๆ


๒ ขวบ + ๒๗๑ วัน...พฤหัส ๒๗ กันยายน ๒๕๕๕

...ตอนเช้าปะป๊าออกไปหาลูกค้าข้างนอกตั้งแต่ก่อนเด็กจิ๋วตื่น กลับมาบ่าย เด็กจิ๋วก็ขึ้นไป
ข้างบนกับอี๊ป้อมแล้ว ตอนเย็นๆก็ออกไปธุระกับคุณแม่อีก เลยไม่ได้เจอเด็กจิ๋วทั้งวันเลย
อี๊ป้อมบอกว่าเด็กจิ๋วไม่ได้นอนกลางวัน พอตอนเย็นง่วงนอนจัด ประกอบกับว่าคิดถึงคุณ
แม่กับปะป๊าด้วยมั้ง เลยอาละวาดใหญ่โต ทั้งตีทั้งเตะอี๊ป้อม พอดีอี๊ป้อมมีสิวอยู่ที่หน้าจุด
หนึ่ง พอเจอเด็กจิ๋วใช้กรงเล็บข่วนเข้าไป เลือดไหลออกมา แล้วเลือดดันไปเลอะหมีหมีสุด
ที่รัก คราวนี้ยิ่งอาละวาดหนักเข้าไปใหญ่ อี๊ป้อมรีบเอาไปซัก เด็กจิ๋วก็โวยว่าเปียกหมดเลย
อี๊ป้อมเอาไดร์เป่าผมเป่าให้ เด็กจิ๋วก็โวยว่า “แล้วมันจะร้อนไม๊ล่ะ”


๒ ขวบ + ๒๗๒ วัน...ศุกร์ ๒๘ กันยายน ๒๕๕๕

…ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไป outlet ชาลอม ซื้อเสื้อผ้าได้ 20 ตัว หมดไป 5 พันกว่าบาท ที่ผ่านมา
รู้สึกเบื่อเสื้อผ้าเด็กจิ๋วล็อตนี้มาก คือช่วงนี้ตัวไม่โตขึ้น เสื้อใส่ได้นานไม่ต้องเปลี่ยน ขนาดว่า
กางเกงตัวที่เคยคับใส่ไม่ได้แล้ว เอามาใส่ตอนนี้กลับใส่ได้อีก ตอนที่ปะป๊ากับคุณแม่กำลัง
เลือกชุดให้เด็กจิ๋วอยู่ เด็กจิ๋วก็มุดเข้าไปกลางราวแขวนเสื้อ มุดไปมุดมาแล้วตะโกนลั่นร้าน
ว่า “คุณแม่ เข้ามาป่าโกงกางเร็ว”...อายไม๊ล่ะ
...ขากลับจากชาลอม แวะซื้อบะหมี่กับลูกชิ้นปิ้งกลับไปกินที่บ้าน ระหว่างนั่งในรถ เด็กจิ๋วซัด
ลูกชิ้นปิ้งไป 7 ลูก พอกลับมาบ้านยังมาแย่งข้าวอี๊นกกินอีก
...คุณแม่ซื้อลอดช่องมาให้เด็กจิ๋ว บอกว่าให้เด็กจิ๋วไปกินข้างบน เพราะข้างบนมีน้ำแข็ง ข้าง
ล่างไม่มี ที่จริงก็คือเราจะหลอกให้เด็กจิ๋วขึ้นไปนอนข้างบนด้วยแหล่ะ แต่เด็กจิ๋วเหมือนจะรู้
ทัน ดันบอกว่า “ไม่เป็นไน น้องพริมอยากกินร้อนๆ”


๒ ขวบ + ๒๗๓ วัน...เสาร์ ๒๙ กันยายน ๒๕๕๕

…วันนี้ปะป๊าเริ่มป่วยแล้ว เจ็บคอ มีไข้ บอกเด็กจิ๋วว่าอย่าเข้ามาใกล้ เดี๋ยวจะติดหวัดปะป๊า
แต่ยิ่งห้ามก็ยิ่งเอาใหญ่ เข้ามานัวเนียตลอดทั้งวัน ตอนนั่งกินข้าว ก็ไม่นั่งดีๆ กินข้าวคำหนึ่ง
ก็วิ่งมากอดๆจุ๊บๆ 1 รอบ แล้วไปกินใหม่ กินเสร็จก็มากอดๆจุ๊บๆอีก
...วันนี้น้าเอ๋มาหา วันนี้เด็กจิ๋วไม่เขินแล้ว เจอปั๊บก็เล่นกับเค้าทันที แหย่เล่นหัวเราะคิ๊กคั๊กๆ
ถามว่าเคยไปเที่ยวกับน้าเอ๋ไม๊ เด็กจิ๋วตอบว่า “เคย แต่ไม่เคย” เราก็ไม่แน่ใจว่าที่เคยไปเที่ยว
เชียงรายด้วยกันจะจำได้เป่า เด็กจิ๋วโชว์ร้องเพลงเก็บดาวบนท้องฟ้าให้น้าเอ๋ดูด้วย ไปแต่งตัว
ใส่แว่น เตียมไมโครโฟนมาร้อง จัดเต็ม
...เวลาเด็กจิ๋วเห็นว่าเราป่วย เด็กจิ๋วจะคอยถามตลอดเวลา ว่า “ปะป๊าป่วยเหรอ เดี๋ยวน้องพริม
เอายาให้กิน” จะคอยป้อนยาเรา ให้นอนตักด้วย “มามา มานอนตักน้องพริมเร็ว” หรือบางทีก็
พูดว่า “โอ๋ ไม่เป็นไรนะลูก” คือจำทุกอย่างที่เราเคยพูดกับเค้ามาพูดกับเรากลับบ้าง
...ตอนกลางคืนเด็กจิ๋วปีนมานอนกับปะป๊าอีกแล้ว ยิ่งเห็นว่าป่วยยิ่งเอาใหญ่ อุ้มกลับไปก็มา
อีก ไปๆมาๆหลายรอบ มีตอนหนึ่งกลิ้งไปกลิ้งมา มาอยู่ที่ปลายเตียง แล้วก็ไหลตกลงไปที่พื้น
เรียกว่าเป็นการตกเตียงครั้งที่สองของเด็กจิ๋ว ครั้งแรกไปตกที่รีสอร์ท อันนั้นม้วนหลังลงไปยืน
ที่พื้น คราวนี้ก็เหมือนกัน ไหลลงไปยืนที่พื้น ไม่ได้รับบาดเจ็บ ลงไปยืนงัวเงียงงๆอยู่ ปะป๊าตื่น
มาเห็นเหตุการณ์พอดี ตอนแรกปะป๊าว่าจะไปนอนในห้องโฮมแล้ว กลัวเด็กจิ๋วติดหวัด แต่ว่า
นอนไปได้ไม่นาน เกิดกลัวผี เลยต้องเผ่นกลับมานอนที่ห้องนอน


๒ ขวบ + ๒๗๔ วัน...อาทิตย์ ๓๐ กันยายน ๒๕๕๕

…วันนี้ปะป๊าป่วยหนักเลย ไอแล้วก็มีน้ำมูก เลยแอบเด็กจิ๋วไม่เจอหน้ากันทั้งวัน ตอนเช้าก็ลง
มาที่ออฟฟิต รอเด็กจิ๋วตื่นไปอยู่ห้องโฮมแล้วปะป๊าก็กลับขึ้นไปนอนในห้องนอน ใช้โทรศัพท์
คุยกัน เด็กจิ๋วถามว่าปะป๊าไปไหน ปะป๊าบอกว่าถูกกักบริเวณ ถ้าหายป่วยแล้วจะไปหา
...ตอนบ่ายๆเจ๊นิวเจ๊แนนมาเล่นด้วย เด็กจิ๋วไปแกล้งเจ๊แนนร้องไห้อีกแล้ว มาทีไร เจอเด็กจิ๋ว
แกล้งร้องไห้ทุกที

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น