วันเสาร์ที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555

เด็กจิ๋ว@Haven, Huahin

…เด็กจิ๋วไปหัวหินนับครั้งไม่ถ้วน คราวนี้ไปฮาเว่น ซึ่งก็เคยไปมาเมื่อปีที่แล้ว สาเหตุที่ไปซ้ำ
เพราะทางรีสอร์ทขอรูปที่ปะป๊าเคยถ่ายไว้คราวก่อน แล้วแลกกับบัตรที่พักฟรี ที่จริงได้มา
นานมากแล้ว แต่เลื่อนไปเลื่อนมา จนคราวนี้เลื่อนไม่ได้แล้ว
...เราออกจากบ้านแต่เช้า แวะร้านเจ๊แดง 11 โมง เพิ่งกินไปเมื่อเสาร์ที่แล้ว เสาร์นี้มากินอีก
กินกันเสร็จก็ออกเดินทางต่อ ไปไร่องุ่น Huahin Hill Vinyard คุณแม่อยากไปหลายครั้งแล้ว
แต่ยังไม่ได้ไปสักที ปรากฎว่าขับรถไปตั้งนาน เพราะมันอยู่ลึกมากๆ เลยวัดห้วยมงคลเข้าไป
ประมาณ 20 กว่าโล เป็นไร่องุ่นธรรมดา แต่จุดเด่นอยู่ที่ร้านอาหารฝรั่งไฮโซ มีระเบียงให้นั่ง
ชมวิวไร่ วิวก็สวยใช้ได้ แต่อาหารไม่ค่อยอร่อย สั่งน้ำองุ่นปั่น รสชาติแย่มาก แล้วก็สปาเก็ตตี้
กุ้งสำหรับเด็กจิ๋ว จานนี้กินไม่ได้เลย นมกับครีมล้วนๆ แต่มันเป็นเมนูสำหรับเด็กโดยเฉพาะ
ซึ่งเด็กจิ๋วกินแล้วก็ว่าอร่อยดี กินเข้าไปครึ่งจาน เรารู้ว่าอาหารที่นี่แพงเลยไปแวะกินที่เจ๊แดง
มาก่อน กะว่ามานั่งชมวิวอย่างเดียว คือถ้าไม่มานั่งร้านอาหาร ก็จะไม่ได้เห็นวิวอะไร ตรงที่
ไร่องุ่นก็เป็นไร่ธรรมดา ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
...ฝนตกแล้ว ขับรถไปถึงฮาเว่นบ่าย 3 ฝนก็ยังคงตกอยู่ เข้าห้องพัก กินหนมชมวิวฝนตกไป
คราวนี้ลองเอาทาโร่ให้เด็กจิ๋วกิน เพราะเห็นพี่โน่ชอบกินมาก ปะป๊าคิดว่าไม่น่าจะกินได้นะ
เพราะมันเหนียวๆแข็งๆ แต่คุณแม่บอกว่านอกจากพี่โน่แล้ว เห็นเด็กคนอื่นอายุเท่านี้ เค้าก็
ชอบกินกันนะ ลองเอาเส็นแรกในชีวิตให้เด็กจิ๋วกินดู เด็กจิ๋วเอาเข้าปากไป ทำหน้าแปลกๆ
ลองเคี้ยวๆดู อร่อยดีแหะ คราวนี้คว้าถึงทาโร่จากมือคุณแม่ แล้วบอกว่า ถุงนี้ของน้องพริม
หลังกจากนั้นก็ไม่ปล่อยถุงทาโร่อีกเลย กลายเป็นเด็กติดทาโร่ไปอีกคนแล้ว
...เด็กจิ๋วเดินกินทาโร่ไปมาในห้อง ไปหยุดอยู่ตรงตู้เซฟ ครั้งที่ไปอาน่าเกาะช้าง เคยไปทำตู้
เค้าล็อก ตอนตามผู้จัดการมาปลดทีหนึ่งแล้ว คราวนี้เอาอีก ใส่ทาโร่ไปในตู้เซฟ คงเล่นเป็น
ไมโคเวฟ ใส่ไปแล้ว ปิดตู้ กดล๊อคเลย ซวยอีกแล้ว ต้องไปเรียกเจ้าหน้าที่มาเปิดให้ ตอนที่พี่
เค้ามาเปิดให้สำเร็จ เด็กจิ๋วหันมาทำหน้าทำตาทะเล้น ประมาณว่า รอดแล้ว เกือบซวยแล้ว
ไงเนี่ยะ
...ตอนเย็นๆฝนหยุดตกก็ลงเล่นน้ำกันได้ คราวนี้เราพักห้อง Pool Access เหมือนครั้งที่แล้ว
เดินลงสระสะดวก สระที่นี่ก็ดี เล่นสนุก มีส่วนตื้นบริเวณหน้าห้องให้เล่นเยอะ ห้องที่สามารถ
ใช้สระส่วนนี้ได้มีแค่ 5 ห้องที่เป็นแบบ Pool Access ส่วนห้องแบบอื่นๆ ต้องไปใช้สระรวม
ปรากฎว่าสระ Pool Access ของเรา วันนี้ไม่มีใครเล่นเลย ทั้งสระมีแต่ปะป๊า คุณแม่ เด็กจิ๋ว
คาดว่าห้องอื่นๆคงจะไปสัมนากันอยู่ ครั้งนี้ เด็กจิ๋วสนุกกับการผัดกับข้าว เอาชาม ถัง ที่ตัก
ทรายมาผัดๆกับข้าวให้ปะป๊ากับคุณแม่กิน หลังๆมานี่ทำไมเด็กจิ๋วเป็นเด็กขี่กลัวก็ไม่รู้ หรือ
ว่าเมื่อก่อนยังไม่รู้จักกลัว ตอนนี้กลัวโน่นนี่ไปหมด เล่นอยู่ในสระ พอเห็นใบไม้ลอยมาก็โวย
วาย กระโดดเกาะคุณแม่แน่น 
...ตอนเย็นสั่งอาหารมากินกันที่ห้อง เด็กจิ๋วกินสปาเก็ตตี้ที่เหลือจากกลางวัน คุณแม่กินข้าว
ผัดสัปรด ส่วนปะป๊ากินอาหารที่เหลือจากเจ๊แดง กินข้าวเสร็จ กว่าจะปราบเด็กจิ๋วให้หลับได้
ก็เหงื่อตกเลย ต้องเล่นละครกับเด็กจิ๋วอีกหลายรอบ เรื่องงูเห่ากับห่านเนี่ยะ
...เช้าอีกวันหนึ่ง ปะป๊าตื่นไปถ่ายรูปตั้งแต่ตีห้า พอ 7 โมงก็กลับมาปลุกเด็กจิ๋ว พอเด็กจิ๋วได้
ยินเสียงปะป๊าเรียกให้ไปเตะทรายกัน ก็ลืมตาขึ้นมาถามว่า ฝนหยุดตกแล้วเหรอ ปะป๊าบอก
หยุดแล้ว ที่จริงวันนี้ฝนไม่ได้ตกนะ จำมาจากเมื่อวานอ่ะ เด็กจิ๋วดีใจจะได้ไปเตะทราย ยอม
ให้คุณแม่เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว หาดทรายที่นี่ไม่ค่อยสวยหรอก ทรายไม่ขาว ไม่นุ่ม แต่
ก็พอใช้ได้ เด็กจิ๋วยังคงกลัวอยู่ ปล่อยลงที่หาดทรายแล้วไม่กล้าขยับเท้า เพราะเห็นมีเปลือก
หอยเต็มไปหมดเลย ปะป๊าพยายามบอกให้เดินให้เดิน ตั้งนานกว่าจะยอม ตอนก่อเจดีย์ทราย
กัน บอกให้นั่งลงไปบนทรายเลย ก็ไม่ยอมนั่ง อันนี้ไม่ได้กลัวหอยนะ แต่กลัวก้นเละ นั่งยองๆ
เล่นอยู่เกือบชั่วโมง วันนี้เราพากันเดินเก็บเปลือกหอยสวยๆมาแปะเจดีย์กัน เด็กจิ๋วชอบเก็บ
เปลือกหอยอันที่มันแหว่งๆ ไม่ยอมเก็บอันสวยๆ ตอนแรกก็งงว่าทำไม แต่เดาว่า คงชอบตอน
ที่เอาให้ปะป๊าดูแล้วปะป๊าบอกไม่สวย แล้วเขวี้ยงลงทะเลไปไกลๆ เด็กจิ๋วคงจะสนุกแบบนี้อ่ะ
เพราะพอตอนหลังๆเจออันสวยๆจะเก็บ ก็บอกให้เขวี้ยงทิ้ง อะไรกัน เด็กจิ๋วจดจำเหตุการณ์ที่
นิชชาวิลได้แม่นเลยนะ เรื่องปูเสฉวนอ่ะ คือครั้งที่ไปเล่นทรายที่นิชาวิวกับพี่โนพี่โน่ เด็กจิ๋วเก็บ
เปลือกหอยได้อันหนึ่ง เอามาถือกำลังเล่งดูว่ามันสวย อยู่ดีๆก็มีขาปูโผล่ออกมาจากเปลือกอัน
ที่กำลังถืออยู่ เด็กจิ๋วตกใจรีบโยนทิ้ง ปะป๊าก็พอจะเข้าใจอารมณ์อยู่นะ คือจริงๆปูเสฉวนไม่ได้
น่ากลัวหรอก แต่มันตกใจที่ขาปูโผล่ออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว แล้วทำให้จดจำ ฝั่งเข้าไปในจิตใต้
สำนึกทันที ระหว่างที่เดินเล่นที่หาดทรายวันนี้ก็ถามตลอดเวลาว่า ที่นี่มีปูเสฉวนแบบที่นิชาวิว
ไม๊ น้องพริมกลัวปูเสฉวน
...คราวนี้เราเจอเปลือกหอยสวยๆเต็มเลย มีอันใสๆ อันแปลกๆ มีอันที่เป็นเหมือนหอยโข่ง อัน
นี้เด็กจิ๋วเห็นแล้วบอกว่า เหมือนหอยทากเลย เออก็คล้ายๆนะ หอยโข่งที่เจอสองอัน เราเอามา
ใส่น้ำแล้วทำเป็นแก้วน้ำ ตักน้ำทะเลชนหอยกินกันไปหลายจอก เปลือกหอยอันอื่นก็แปะเจดีย์
ทรายกัน แปะไปแปะมา เด็กจิ๋วถล่มเจดีย์ทรายซะงั้น เลยเปลี่ยนมาเอาเปลือกหอยเรียงเป็นชื่อ
น้องพริม เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมา เพราะตอนไปเล่นทรายไม่ได้ติดกล้องไปด้วย
...เล่นทรายกันเสร็จก็ไปลงสระว่ายน้ำต่อ แบบนี้แหล่ะคือความสุขของเด็กจิ๋ว ปะป๊าเป่าเครื่อง
บินลำใหญ่ที่ซื้อมาใหม่ให้เด็กจิ๋วขี่ ขี่ไปมาอยู่หลายรอบ พอหลังๆเริ่มเบื่อ เปลี่ยนมาเล่นทำกับ
ข้าวอีก พอถึงเวลาจะต้องขึ้นนี่อาละวาดพอควร ไม่อยากจะขึ้น ต้องหลอกว่าไปกินข้าวก่อนนะ
แล้วเดี๋ยวค่อยมาเล่นใหม่ ที่จริงไม่ได้โกหกนะ ปะป๊ากะว่ากินข้าวเสร็จจะพาเด็กจิ๋วมาลงใหม่
จริงๆ แต่พอกินเสร็จแล้วก็เริ่มขี้เกียจลง เลยเบี้ยวเด็กจิ๋วไปซะงั้น
...อาหารเช้าที่นี่ไม่ค่อยอร่อย เด็กจิ๋วกินข้าวผัดกับไส้กรอกปลอกเปลือก วันนี้เป็นเด็กดี นั่งกิน
เรียบร้อย ไม่ก่อเหตุ ไม่ค่อยเลอะเทอะเหมือนทุกทีด้วย กินข้าวเช้าเสร็จก็กลับไปกลิ้งเล่นกันใน
ห้อง เก็บของไปเรื่อยๆ ก็ถึงเวลาต้องกลับแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น