๒ ขวบ + ๓๐๖ วัน...พฤหัส ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...วันนี้ช่างตู่มาล้างแอร์ที่บ้าน พาน้องน้ำผึ้งมาเล่นกับเด็กจิ๋วด้วย เล่นกับอยู่สักพักก่อน
จะจบด้วยโศกนาฎกรรม เด็กจิ๋วเอาไม้กอล์ฟไปตีหัวน้ำผึ้ง สาเหตุมาจากหวงอี๊ป้อม คือ
เห็นอี๊ป้อมเอาใจน้ำผึ้งแล้วหวง น่าเป็นห่วงจริงๆ สังเกตุว่าถ้าเล่นกับพี่ๆจะไม่มีปัญหา
แต่ถ้าเล่นกับรุ่นเดียวกันหรือน้องกว่า ชอบไปแกล้งเค้า อย่างดีโน่ก็เจอหยิกเจอผลักไป
ครั้งที่แล้ว วันนี้น้ำผึ้งอีก แล้วกับโฮไอก็ชอบไปแกล้งเค้าเหมือนกัน
...หลังๆมานี่เวลาฉี่จะบอกทันแล้วนี่หน่า แต่วันนี้เป็นอะไรไม่รู้ ฉี่ราดไป 3 รอบเลย ไปฉี่
ราดบ้านโน้นรอบหนึ่ง ไจโรโวยวายใหญ่ บอกว่าต้องมาเช็ดให้เด็กจิ๋ว
...ช่วงนี้พี่ๆชอบขึ้นมาเล่นข้างบนห้องกับเด็กจิ๋ว ทั้งเจ๊น่า เฮียโร โฮไอ สองสามวันที่ผ่าน
มา ปะป๊าเปิดการ์ตูนเรื่อง one piece ให้ดูวันละตอน นอนดูเรียงกัน 4 คน แต่มาวันนี้
คุณแม่บอกว่าอย่าเลย เพราะมันมีต่อสู้ด้วย ไม่ควรให้เด็กจิ๋วดู ก็เลยหยุดไป แต่พี่ๆก็ยัง
ขึ้นมาเล่นกันอยู่ดี เล่นเสียงดังโครมครามมาก โฮไอเล่นแต่ต่อสู้ตลอดเวลา เอาค้อนลม
มาตีเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วเองก็ใช่ย่อย ต่อสู้กับพี่ตีกันไปตีกันมา ท่าทางจะเจ็บจริงนะ แล้วเล่น
ละครกัน เป็นละครสด ปะป๊าเป็นคนเล่าเรื่อง แล้วให้เด็กๆเล่นตามบทที่บอก เด็กจิ๋วกับ
เฮียโรชอบใจกันมาก แต่โฮไอไม่สนใจ เล่นต่อสู้อยู่คนเดียว ปะป๊าถามพี่โฮไอว่าเวลาอยู่
ที่โรงเรียนเล่นอะไรกับเพื่อนๆ โฮไอบอกว่าไม่ชอบเล่นกับเพื่อน ชอบเล่นต่อสู้คนเดียว
๒ ขวบ + ๓๐๗ วัน...ศุกร์ ๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เมื่อคืนนอนดู the voice กันอยู่ในห้องโฮม เด็กจิ๋วนอนกลิ้งเล่นไปมาอยู่ ได้ยินทีวีเค้าพูด
ว่า รูปลักษณ์ภายนอก เด็กจิ๋วหูผึ่งเด้งตัวขึ้นมา คิดว่าเค้าเรียกตัวเอง เพราะว่าปะป๊ากับคุณ
แม่เรียกเด็กจิ๋วว่า ลูบรัก
...พี่ต๊อบมาแกล้งขอหนมเด็กจิ๋วกิน หลังจากเจรจาต่อรองกันอยู่สักพัก เด็กจิ๋วก็เปลี่ยนเรื่อง
พูดกระทันหัน เอาแขนไปแนบกับพี่ต๊อบ แล้วพูดว่า “โอ้โห ดูดิ่ แขนแทบกัน พี่ต๊อบดำกว่า
น้องตั้งเยอะ”...ทุกคนงง อะไรอ่ะ คุยกันเรื่องหนมอยู่ดีๆ เปลี่ยนเรื่องซะงั้น แล้วเปลี่ยนเป็น
เรื่องพี่ต๊อบตัวดำซะอีก
๒ ขวบ + ๓๐๘ วัน...เสาร์ ๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เมื่อคืนปะป๊าเปิดมิวสิควีดีโอประกอบเพลง เด็กจิ๋วชอบใจมาก ดูแล้วเต้นตามไม่หยุด หมุน
ตัวหลายรอบ หมุนเสร็จแล้วเดิน เซ ล้มอย่างแรง แล้วก็มีเพลงนกน้อย ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋วบินไป
บินมาจนจบเพลง ไม่น่าเลย ปะป๊าคิดอะไรพิเรนจริงๆ หลังจากนั้นจนถึงวันนี้ ผ่านมาวันหนึ่ง
เต็มๆแล้ว เด็กจิ๋วยังให้ปะป๊าอุ้มพาบินไม่เลิก ปวดแขนมาก ต้องบินแรงๆสูงๆด้วยนะ เมื่อเช้า
ก็อุ้มบินลงมาจากข้างบน ไปทัวร์โต๊ะพี่ๆที่ออฟฟิตทุกคน ปะป๊าต้องหลอกว่าเจ็บแผลที่ขา อุ้ม
บินต่อไปไม่ด้ ต้องพักก่อน เด็กจิ๋วก็ยอมนะ แต่ไม่นานก็จะขอเริ่มใหม่อีก
...วันนี้พากันลงมาทำงานที่ออฟฟิต ตอนกลางวันพาอาม่าไปกินข้าวกันที่ร้านบางอ้อทะเลเผา
อากงไม่อยู่ไปเที่ยวกับเพื่อน พอไปถึงร้าน เด็กจิ๋วก็บอกทันทีว่า “ร้านนี้หนูเคยมาแล้ว”...ใช่แล้ว
มาตั้งหลายที วันนี้เด็กจิ๋วกินปลาหมึกชุบแป้งทอดใหญ่เลย เก่งมากเพิ่งเคยกินอะไรแบบนี้ นึก
ว่าจะเหนียวกินไม่ได้ซะอีก พอตอนจะกลับบ้าน ถามว่าเดี๋ยวจะสั่งอาหารกลับไปให้กินมื้อเย็น
จะเอาข้าวผัดกุ้งหรือจะเอาปลาหมึกทอด เด็กจิ๋วตอบว่า ปลาหมึก
๒ ขวบ + ๓๐๙ วัน...อาทิตย์ ๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เช้านี้ปะป๊าตื่นสาย 9 โมง เด็กจิ๋วปีนมากระโดดใส่ตัวปะป๊า แล้วบอกว่า “ปะป๊า ปะป๊า ตื่นได้
แล้ว ก็มันเช้าแล้วไม่ใช่เหรอ”
...เด็กจิ๋วเล่นอยู่ในห้องโฮม อยู่แถวบันไดในห้อง สักพักได้ยินเสียงตึ้ง แล้วก็ร้องไห้ใหญ่ ปรากฎ
ว่าขาไปเตะมุมบันได ที่จริงมันไม่มีพื้นที่วิ่ง ไม่ได้วิ่งมาแล้วเตะ ยืนอยู่ตรงนั้นแหละ ก้าวขึ้นก้าว
ลง ทำไมไปเตะดังขนาดนั้น พอเปิดกางเกงออกดู เป็นลูกกลมใหญ่เป่งออกมาเลย แปลกใจกัน
มาก รู้มาเหมือนกันว่าเด็กๆเวลาชนอะไรแล้วมันจะบวมเป่งเหมือนในการ์ตูน ผู้ใหญ่จะไม่เป็น
แต่นี่ก็แปลกใจเพราะบวมขึ้นมาเท่ากับครึ่งลูกปิงปองได้ คุณแม่เอาน้ำแข็งมาประคบสักพักก็
ยุบลงไปหน่อย
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปว่ายน้ำที่ลัดดารมย์ บังเอิญเจ๊เองของปะป๊ามาหาอาม่าที่บ้าน เลยชวน
กันไปด้วยกัน เจ๊ของปะป๊าก็ต้องเป็นอาโกวของเด็กจิ๋ว บอกให้เด็กจิ๋วหวัดดี อาโกว เด็กจิ๋วก็นิ่ง
ไม่ยอม คุณแม่เคยคุยกับเด็กจิ๋วว่าทำไมเวลาไปเจอคนแปลกหน้าแล้วเค้าถามอะไรทำไมถึงไม่
ยอมตอบ ให้หวัดดีก็ไม่ยอม เด็กจิ๋วบอกว่า “ก็เวลาอยู่กับคุณแม่หนูยอมทำ แต่เวลาเจอคนอื่น
หนูไม่ทำเพราะหนูไม่รู้จักเค้า”...เรื่องคนแปลกหน้าก็เรื่องหนึ่ง แต่มีอีกอย่างที่ทำให้วันนี้เด็กจิ๋ว
ยิ่งนิ่งหนักไปใหญ่ ก็เพราะว่าคนนี้ก็อาโกว แม่เจ๊น่าก็อาโกว ทำไมมีคนชื่ออาโกว 2 คน ตอนที่
ไปถึงบ้านลัดดารมย์ เด็กจิ๋วตะโกนเรียกแม่ของเจ๊น่าว่า “อาโกว แม่ของเจ๊น่าเฮียโร”...ฮามาก
กลัวเค้าจะงงเลยต้องเรียกให้เต็มยศ
...วันนี้เด็กจิ๋วโชว์ตีขาไปกลับสระว่ายน้ำใหญ่ แล้วก็โชว์หมุนตัว เก่งมาๆ ปะป๊าถามอาโกวว่า
ปกติเด็กเวลาเราเอาห่วงยางให้ใส่แล้วเค้าจะตีขาได้เองเหรอ อาโกวก็บอกว่าไม่ได้นะ อย่างเจ๊
น่าเฮียโรก็ต้องสอนก่อน ทำไมเด็กจิ๋วเก่งจัง ใส่ปั๊บตีขาฉิวเลย
๒ ขวบ + ๓๑๐ วัน...จันทร์ ๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...วันนี้เด็กจิ๋วรู้ตัวว่าจะต้องไปหาหมอฟันตอนบ่าย ช่วงเช้าเกาะปะป๊าแน่น แล้วทำตัวแบบ
แปลกๆ คุณแม่บอกว่าเป็นพฤติกรรมของการกลัวการไปหาหมอ แต่ปากก็ไม่ได้พูดนะว่าตัว
เองกลัว แต่แปลกจริง ให้กินข้าวก็ไม่กิน แล้วก็ทำอะไรเหมือนประหม่าไปหมด
...พอตอนขับรถออกไปก็ลั้นลาดี จนพาเข้าไปหาคุณหมอก็ยังโอเคอยู่ คราวนี้คุณหมอไม่พูด
พร่ำทำเพลง ให้คุณแม่จับเด็กจิ๋วขึ้นเตียง แล้วจัดการทันที เด็กจิ๋วยังไม่ทันตั้งตัวเลย อย่างที่
ครั้งที่แล้วยังมาพูดมาคุย แจกลูกโป่ง ชวนดูการ์ตูน คราวนี้รวดเร็วมาก เด็กจิ๋วก็ร้องกรี๊ดดัง
มาก คุณหมอตรวจฟันแล้วก็เคลือบฟลูออไรด์ ทำเสร็จถึงตบหัวแล้วลูบหลัง ทำเป็นพูดเล่น
เป่าลูกโป่งให้ คุณหมอบอกว่ากรี๊ดๆแบบนี้ปกติ เดี๋ยวครั้งต่อไปจะดีขึ้น แต่พอกลับไปบ้าน
แล้วอย่าพูดถึงเรื่องมาแล้วกรี๊ด หรือเจ็บ ให้พูดว่ามาแล้วฟันขาวสะอาด คุณหมอบอกว่าฟัน
ของเด็กจิ๋วสมบูรณ์ดี แต่ถ้า 3 ขวบ ต้องมี 20 ซีก ของเด็กจิ๋วมีแค่ 18 แล้วบอกเรื่องการดูแล
เช่นไม่ให้กินพวกลูกอม อมยิ้ม ซูกัสห้ามเด็ดขาด อย่างช็อกโกแล็ตก็กินได้แต่ต้องกินน้ำตาม
เยอะๆ หรือต้องคอยดูว่ามีเศษคราบช็อกโกแล็ตติดฟันอยู่หรือเปล่า ต้องรีบเอาออก
๒ ขวบ + ๓๑๑ วัน...อังคาร ๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เมื่อคืนเด็กจิ๋วเป็นเด็กดีมาก เล่นอยู่ในห้องโฮมกับปะป๊า ส่วนคุณแม่ลงไปทำงาน เล่นของ
เล่นเสริมพัฒนาการทุกอย่าง เล่นเก่งแล้วก็เล่นไม่เลิก อย่างตัว ABC มาวางลงบล็อก ปกติ
เล่นได้หน่อยก็เบื่อ แต่ครั้งนี้เล่นคนเดียวจนเสร็จ เล่นโดมิโน่ต่อกันจนหมด เล่นบล็อกต่อรูป
ภาพ 4 รูป เล่นวางบล็อกลงรูปในหนังสือไป 5-6 หน้า แต่ทุกหน้าต้องมีตัวลูกชิ้นนะ ไม่งั้นไม่
เล่น เสร็จแล้วปะป๊าก็ให้เด็กจิ๋วไปปิดไฟอ่านนิทานแล้วก็นอนไปโดยง่าย แต่มีบังคับให้ปะป๊า
ต้องไปนอนข้างบนโซฟากับเด็กจิ๋ว ตอนปะป๊าแกล้งหลับ เด็กจิ๋วแอบมาจุ๊บแก้มปะป๊าหลาย
ที สุดท้ายใครหลับก่อนใครก็ไม่รู้
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วลงมาที่ออฟฟิต ยังใส่ชุดนอนอยู่ พี่ๆก็ทักว่าทำไมชุดสวยจัง เด็กจิ๋วตอบว่า
“นี่ชุดนอน ไม่ใช่ชุดตื่น”...พี่ๆฮากันใหญ่ ไม่รู้เหรอว่าเค้าเรียกชุดตื่น
๒ ขวบ + ๓๑๒ วัน...พุธ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...ตอนเย็นเฮียโรมาเล่นกับเด็กจิ๋วที่ออฟฟิต พยายามสอนเด็กจิ๋วบวกเลข ทั้งๆที่เด็กจิ๋วยังไม่
รู้จักตัวเลขครบเลย ช่วงนี้ปะป๊าพยายามสอนเด็กจิ๋วให้รู้จักตัวเลข ได้เลข 1 – 5 เลยจากเลข
5 ยังไม่ได้ แต่วันนี้เฮียโรมาสอนบวกเลขซะงั้น เฮียโรถามเด็กจิ๋วว่า 1 + 1 = เท่าไหร่ เด็กจิ๋ว
ตอบอย่างมั่นใจว่า “กระดูก”... แล้ว 2 + 2 = เท่าไหร่ เด็กจิ๋วตอบ “ขนม” ต่อด้วยแล้ว 1 + 2
ล่ะเท่ากับเท่าไหร่ “ใบไม้”...ได้เรื่องไม๊เนี่ยะเฮียโร
...เพิ่งคุยกันว่าช่วงนี้เด็กจิ๋วไม่ค่อยกรี๊ดแล้ว อยู่ๆก็หายไป กำลังสงสัยว่าเป็นเพราะมีปัจจัย
อะไรหรือเปล่า ว่าแล้วตอนดึกเด็กจิ๋วจัดให้ชุดหนึ่งทันที แต่ก็ว่าไม่ได้เพราะวันนี้ไม่ได้นอน
กลางวัน แล้วตอนดึกปะป๊ากับคุณแม่ยังดู the voice กันจนเลยเที่ยงคืน กว่าจะได้นอน ก็
คงจะหงุดหงิดบ้างไม่ว่ากัน
...ที่ปะป๊าเป็นแผลที่เข่าอยู่ยังไม่หายเลย เด็กจิ๋วจะคอยถามตลอดเวลาว่า “ปะป๊าเป็นแผล
ข้างไหน”...ถามทุกวัน วันละหลายรอบ พอปะป๊าบอกว่าเป็นข้างซ้าย ก็จะถามต่อว่า “แล้ว
ข้างไหนไม่เป็นแผล”
๒ ขวบ + ๓๑๓ วัน...พฤหัส ๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...ปะป๊ากับคุณแม่ไปตัดผมกัน กลับมาบ้านเด็กจิ๋วเห็นหน้าปะป๊าปั๊บก็บอกทันทีว่า “ปะป๊า
ไปตัดผมมาเหรอ”...เก่งมาก ปะป๊าตัดผมมาทีไร เด็กจิ๋วทักทุกที แล้วคุณแม่ก็หยิบกระเป๋า
เป้คิตตี้ใบใหม่ที่เพิ่งซื้อมาให้ เด็กจิ๋วเห็นแล้วตาโต บอกว่า “โห ให้น้องพริมเหรอ เพราะใบ
เก่ามันขาดใช่ไม๊”...ว่าแล้วก็รีบคว้าไปใส่แล้วก็ใส่ต่อไปตลอด ไม่ยอมถอดออก วิ่งไปโชว์พี่
พี่ด้วยนะ ต่อด้วยไปโชว์เจ๊น่ากับเฮียโรอีก สงสัยจะชอบมากจริงๆ
...เด็กจิ๋วเล่นเกมส์ cut the rope ใน ipad เก่งเกินคาด เล่นผ่านไปได้เกือบสิบด่าน ไม่ฟลุ๊ค
ด้วย ปะป๊ารู้สึกทึ่งมาก
…เด็กจิ๋วไปนอนเล่นบนโต๊ะทำงานอี๊ตุ๋ม เขียนหนังสือไปด้วย แล้วก็บอกอี๊ตุ๋มว่า “น้องพริม
กำลังเขียนชื่อคุณแม่”...คุณแม่ชื่ออะไร “ถนอมนวล พงษ์สะริปรีดา”...อี๊ตุ่มถามต่อ ปะป๊า
ชื่ออะไร “ธีระวัฒน์ พงษ์สะริปรีดา” แล้วน้องพริมล่ะ “พริมา พงษ์สะริปรีดา”...ตอบถูกหมด
แต่ผิดตรง สะริ มันต้อง ศิริ อ่ะ แล้วก็คุยกับอี๊ตุ๋มต่อว่า “น้องพริมไปโรงเรียน น้องพริมจะไป
เรียนวิชาเตะทราย วิชาถ่ายรูป วิชาเที่ยว วิชาร้องเพลง”...โห ที่พูดมามันมีเรียนซะที่ไหนอ่ะ
แล้วสนใจแต่กิจกรรมบันเทิงนะ ไม่สนใจวิชาการเลยนะ คุณแม่สงสัยมากว่าเด็กจิ๋วรู้จักคำ
ว่า วิชา ได้ไง?
...คุณแม่ถามเด็กจิ๋วว่ารักใคร เด็กจิ๋วก็ตอบว่า คุณแม่ ปะป๊า ป้อม พีช...งงมาก ทำไมมีพี่
พีชติดโผมาด้วยล่ะ หลายทีแล้วนะ ถามว่ารักใคร ก็จะตอบว่ารักพีช คือชอบเล่นกับพี่พีชก็
จริงนะ แต่ก็เล่นกับคนอื่นๆเหมือนกัน เหมือนจะเล่นกับพี่ต๊อบพี่โอมากกว่าพี่พีชด้วยซ้ำแต่
พี่พีชจะใจดีมาก เด็กจิ๋วจูงมือพาเข้ามาเล่นในห้องทำงานปะป๊าหลายที พี่พีชก็ยอมตามมา
๒ ขวบ + ๓๑๔ วัน...ศุกร์ ๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เมื่อคืนเล่นเกมต่อบล็อกบนรูปร่างกัน เด็กจิ๋วเก่งมาก ต่อได้หลายรูป ปะป๊ากับคุณแม่ชม
ว่าเก่งมาก เก่งมาก เด็กจิ๋วทำฮึดฮัด หน้างอน แล้วบอกว่า “เก่งอะไรกันเล่า ยังฉี่ราด อึ๊ราด
แล้วกอดหมีหมีอยู่เลย จะเก่งได้ยังไงกัน”...ฮามาก ทำหน้าตาจริงจังด้วย
...อี๊ป้อมเอาองุ่นให้เด็กจิ๋วกิน เดี๋ยวนี้ไม่ต้องปลอกเปลือกให้แล้วนะ สามารถกินทั้งลูกได้เลย
แล้วยังไม่เท่านั้น ยังรู้จักเลือกลูกดีลูกเน่าด้วย เด็กจิ๋วหยิบองุ่นมาบอกคุณแม่ว่า “คุณแม่ลูก
นี้มันเน่า น้องพริมทิ้งเลยนะ”...เน่าจริงๆ เก่งกว่าอี๊ป้อมอีก อี๊ป้อมมองไม่เห็นว่าเน่า
...วันนี้ติดปะป๊ามากเป็นพิเศษ ตอนบ่ายปกติจะสัญญากันว่าพาขึ้นไปส่งข้างบนแล้วปล่อย
ปะป๊าลงมาทำงานได้ วันนี้ขึ้นไปส่งถึงดาดฟ้า แต่แล้วกอดปะป๊าไว้แน่นไม่ยอมปล่อยปะป๊า
ลงมา ร้องไห้น้ำตาล่วงใหญ่เลย ปะป๊าเลยต้องใจอ่อนพาลงมาเล่นที่ออฟฟิต จะให้อยู่กับอี๊
ป้อมก็ไม่ยอมอีก ต้องมานัวเนียปะป๊าตลอดเวลา “น้องพริมรักปะป๊า” “ก็เราเป็นพ่อลูบกัน
ไม่ใช่เหรอ” พูดแต่ประโยคแบบเนี่ยะ
๒ ขวบ + ๓๑๕ วัน...เสาร์ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...วันนี้พาเด็กจิ๋วเที่ยวทั้งวัน ตั้งแต่เช้าไปเซนลาดกันก่อน มีงาน CMG ได้เสื้อปะป๊ากับอากง
มานิดหน่อย แล้วก็รีบไปคอนโดกัน วันนี้นัดทำธุรกรรมเรื่องโอน พอตอนบ่ายๆไปราชบุรีกัน
ต่ออีก คราวนี้เอาจักรยานไปด้วย เอาไปหลายทีแล้วแต่ไม่ได้ขี่เพราะฝนตก วันนี้โชคดีไม่เจอ
ฝน ไปถึงค่ายภานุรังษีประมาณ 5.30 น. ที่จริงจะมาตีเทนนิสกันแต่คุณแม่ขี้เกียจเลยเปลี่ยน
แผน พาเด็กจิ๋วไปดูค้างคาวแทน นัดเจออากงด้วย เพราะอากงตีกอล์ฟอยู่แถวนั้น อากงพา
ไปแถวสระน้ำ ใกล้ๆกับบ้านพักที่ตอนงานแต่งงานปะป๊ากับคุณแม่ให้แขกมาพักกัน เราเอา
จักรยานลงจากรถให้เด็กจิ๋วขี่ ตอนแรกเจอหมาตัวหนึ่งมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ เด็กจิ๋วเลยปั่น
จักรยานเร็วจี๋หนีหมา แต่ปั่นมาได้ 5 เมตร ก็หยุด เปลี่ยนไปเล่นสนามเด็กเล่นแทน อุตส่าห์
ขนจักรยานมา ฝนก็ไม่มี แต่ก็ยังไม่ได้ขี่อยู่ดี
...สนามเด็กเล่นเป็นแบบของเล่นเหล็ก มีม้าหมุน ชิงช้า เด็กจิ๋วชอบมาก นั่งม้าหมุนแล้วให้
ปะป๊าปั่นให้ เล่นเสร็จก็เปลี่ยนม้าไปให้ครบทุกสี ตอนไปเล่นชิงชาก็กล้าเล่น เหวี่ยงซะแรง
เหวี่ยงๆอยู่กระโดดลงมาด้วย ไม่เห็นจะกลัวเหมือนตอนไปเล่นของเล่นที่โรงเรียนเลย
...พอได้เวลา 6 โมงตรง ค้างคาวจะบินออกจากถ้ำเป็นหลายล้านตัว บินกันเป็นสายยาวๆ
ที่ตรงนี้ไม่เห็นตรงปากถ้ำเพราะอากงบอกว่าจะเหม็นมาก อยู่ตรงนี้ดีกว่า เด็กจิ๋วดูแล้วก็นิ่ง
นิ่ง สักพักถามว่า “ทำไมค้างคาวมันไม่บินอ่ะ”...บินสิ แต่มันตัวเล็กแล้วอยู่ไกลๆหนูก็เลยไม่
เห็นว่ามันบินอยู่ ดูต่ออีกแป๊บก็บอกว่า “เมื่อไหร่จะหมดซะทีอ่ะ น้องพริมจะไปเล่นม้าหมุน
ต่อแล้ว”...สรุปแล้วค้างคาวร้อยล้านไม่น่าสนใจ เด็กจิ๋วชอบม้าหมุนมากกว่า
...กลับมาบ้านอาม่าจัดการอาบน้ำแล้วกินข้าวให้เรียบร้อย เพราะรู้ว่าเดี๋ยวจะต้องนอนหลับ
ในรถแน่ๆ ว่าแล้วก็เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ออกรถมาได้หน่อยก็หลับ จนถึงบ้าน ก็อุ้มขึ้นไป
นอนต่อบนห้อง
๒ ขวบ + ๓๑๖ วัน...อาทิตย์ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เมื่อวานนี้ฝากเด็กจิ๋วไว้กับพี่สาแป๊บหนึ่ง ช่วงที่ปะป๊าไปปั่นช็อกโกแล็ต พี่สาพาเด็กจิ๋วไป
นั่งดูปลาดูเต่า ได้ยินคุยเล่นอะไรกันไม่รู้ ตอนปะป๊ามารับ เด็กจิ๋วบ๊ายบายพี่สาแล้วบอกว่า
“บ๊ายบายพี่สา เดี๋ยววันหลังมาเล่นกันใหม่นะ”
...ตอนเช้าวันนี้เรานอนกลิ้งดูหนังกันอยู่ในห้องโฮม พอตอนบ่ายๆก็ออกไปเที่ยวกันอีกแล้ว
ไปดูรถกระบะให้อากง แต่ไปถึงแล้วศูนย์ปิด เลยเปลี่ยนไปฟอร์ทูน ไปซื้อ Notebook ใหม่
ให้คุณแม่ ข้ามฝากไปเดินเซนทรัลพระราม 9 ด้วย ตอนออกจากบ้าน เด็กจิ๋วไปบอกอาม่า
ว่าปะป๊าจะพาไปเซนทรัล ปะป๊าบอกว่ามั่ว ไม่ได้ไปเซนทรัล ไปฟอร์ทูนต่างหาก แต่สุดท้าย
ก็มาเซนทรัลจริงๆ คุณแม่แวะดูรองเท้า Crocc พอเข้าไปในร้าน ปะป๊าก็ไปสะดุดรองเท้าสี
ชมพูของเด็กคู่หนึ่ง สวยถูกใจมาก เอามาให้เด็กจิ๋วลองใส่เดินในร้านดู ปรากฎว่าเด็กจิ๋วก็
ชอบเหมือนกัน ใส่ไม่ถอด สรุปแล้วคุณแม่ได้คู่หนึ่ง เด็กจิ๋วได้คู่หนึ่ง สีชมพูเหมือนกัน ราคา
ก็เท่ากัน แต่ของเด็กจิ๋วเล็กกว่าตั้งเยอะ
...ตอนอยู่ที่ห้าง เด็กจิ๋วตามหาคุณแม่ ตะโกนเรียก “คุณแม่ คุณแม่”...ดังลั่นห้างมาก ทุกคน
ในร้านหันมามองกันใหญ่ คึกจัดมาก แล้วก็ไปเปิดตู้เค้าทุกใบ เปิดตู้เย็นเล่น วิ่งๆ เราวิ่งตาม
จนเหนื่อยเลย
...ซื้อของกันเสร็จก็ไปกินบุฟเฟ่ต์ที่บันยันทรี เด็กจิ๋วหมดแรงสลบไปแล้ว ที่จริงง่วงมากตั้งแต่
ตอนอยู่ในห้างแล้ว ตาแดงกล่ำ หาวหวอดๆ เราถามเด็กจิ๋วว่าหนูง่วงแล้วใช่ไม๊ เด็กจิ๋วตอบ
ว่า “เปล่า ไม่ได้ง่วง แค่หาวเฉยๆ”...เด็กจิ๋วหลับไปในรถ ตอนไปกินบุฟเฟต์กันก็ยังไม่ตื่น จับ
วางนอนลงบนโซฟา หลับได้ยาวมาก จนปะป๊ากับคุณแม่กินกันเกือบเสร็จ เด็กจิ๋วถึงฟื้นคืน
ชีพขึ้นมา ซัดสปาร์เก็ตตี้ไปเยอะมาก ช็อกโกแล็ตแผ่นๆนิดหน่อย ปูอัดไม่ค่อยอร่อย ไอติมก็
เอามาแตะๆแล้วไม่กิน คราวนี้ถือว่ากินไม่ค่อยเยอะ เพราะเวลาน้อย มัวแต่หลับอยู่
...ตอนขับรถกลับมาบ้าน เหมือนเด็กจิ๋วจะเมาเหล้าหรือเปล่า หัวเราะไม่หยุด คาดว่าเค้าใส่
เหล้าลงไปในสปาร์เก็ตตี้หรือเปล่า
๒ ขวบ + ๓๑๗ วัน...จันทร์ ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วเล่นละครหมอจินทั้งวันเลย เล่นมาหลายวันแล้ว ให้ปะป๊าเป็นหมอจิน เด็กจิ๋วเป็น
นางเอก แล้วให้คุณแม่เป็นตัวโกง ช่างน่าสงสารคุณแม่มาก เวลาเรียกคุณแม่ก็ตะโกนเรียก
“ตัวโกงงง ตัวโกงงง” ทุกคนห้ามหลุดคาแร็คเตอร์นะ ไปเรียกชื่อจริง เด็กจิ๋วจะโวยวายทันที
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วให้ความร่วมมือในการถ่ายรูปดีมากๆ เวลาหยิบกล้องมาถ่ายก็จะรีบโพสท่า
ให้ถ่ายรูป แต่ละท่าก็ไม่ธรรมดา ต้องมีเกาะโต๊ะ เกาะกำแพง ยกแข่งยกขา ตอนเย็นโพสท่า
ออกใหม่ล่าสุด ปีนขึ้นไปนอนบนพนักพิงโซฟาให้ถ่าย คงกะว่าจะเซ็กซี่สุดๆ
...เสื้อผ้าล็อตนี้ที่ซื้อมาถูกใจมากๆ ถือเป็นการปฏิวัติการแต่งตัวเด็กจิ๋วเลย ก่อนหน้านี้จะใส่
เสื้อโง่ๆกับกางเกงขาสั้นโง่ๆที่ซื้อตามเว็ป พอเปลี่ยนมาเป็นกางเกงเล็กกิ้งกับเสื้อสวยๆจาก
Pum ก็ดูดีขึ้นมาทันที มีแต่คนชมทุกวันเลย ตอนนี้เวลาไปห้างก็มองหาแต่เล็กกิ้ง รู้สึกว่าจะ
เยอะเกินไปแล้วเนี่ยะ
...เรื่องฝึกฉี่ฝึกอึ๊ช่วงนี้ทำได้ดีขึ้นมาก แต่ก็ยังมีพลาดอยู่ เวลาทำอะไรเพลินๆ อย่างนั่งเล่น
Ipad อยู่ ก็ฉี่ออกมาโดยลืมบอก
...ช่วงนี้เรื่องอาการกรี๊ดๆเหวี่ยงๆหายไปแล้ว เป็นเด็กน่ารักมาก สงสัยอยากจะเป็นนางเอก
จริงๆ เวลาทำอะไรดื้อๆเราก็จะนับ 1 2 3 เด็กจิ๋วก็จะรีบหยุดทันที อย่างปะป๊าก็นับเพื่อที่ว่า
ถ้าไม่หยุดจะโกรธแล้วนะ ส่วนคุณแม่ก็จะตีแล้วนะ เดี๋ยวนี้คุณแม่ต้องหาไม้บรรทัดมาขู่ด้วย
เพราะใช้มือตีแล้วไม่เชื่อคงไม่ค่อยเจ็บ ต้องใช้ไม้บรรทัดตีเปรี๊ยะๆเลย คุณแม่ตีจริงไม่มียั้ง
๒ ขวบ + ๓๑๘ วัน...อังคาร ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เมื่อคืนนอนตีหนึ่งกว่า ปะป๊ากับคุณแม่ดูเดอะวอยซ์กัน ไม่ห่วงใยบุตรหลานเลย เช้านี้เลย
ไม่ยอมตื่น อุ้มลงมาออฟฟิต วางไว้ที่โซฟาหลับต่ออีกยาว กว่าจะตื่นก็ 11 โมง
...พอตื่นขึ้นมาก็สดชื่นทันที เป็นเพราะได้นอนเต็มที่ บอกให้เปลี่ยนชุดก็จัดการถอดเสื้อเอง
ใส่ตัวใหม่เอง แล้วพากันไปมาบุญครอง ปะป๊าต้องไปซื้อเลนส์ใหม่ ไปถึงก็ไปนั่งกินข้าวกัน
ที่ฟู้ดคอร์ดก่อน พาไปร้านข้าวแกง เด็กจิ๋วเลือกไข่ต้มอย่างเดียวเลย อย่างอื่นไม่เอา เป็นคน
ที่ชอบกินไข่ต้มมาก ไข่ต้มเปล่าๆจืดๆ ปะป๊ากินไม่ได้เลย จะอ้วก แต่เด็กจิ๋วชอบ
...ช่วงนี้เวลาอาบน้ำเสร็จแล้ว ปะป๊าชอบพาเด็กจิ๋วมาเล่นของเล่นอัจฉริยะในห้องโฮม เล่น
จนครบหมดทุกชิ้นก็จะสั่งให้เด็กจิ๋วไปปิดไฟ เปิดไฟส้ม เด็กจิ๋วจะเชื่อฟังมาก รีบไปทำตาม
แล้วก็มานอนอ่านนิทานกัน บางวันก็อ่านเยอะหมดเล่ม แต่บางวันขี้เกียจ อ่านไปหน้าเดียว
ก็แกล้งหลับ เวลาแกล้งหลับหลอกเด็กเนี่ยะ ง่ายมาก ไม่ต้องทำแบบค่อยๆเฟสเลย อ่านอยู่
ดีๆก็ทิ้งหนังสือ แล้วหลับตา แกล้งทำเสียงกรนนิดหน่อย เด็กจิ๋วก็เชื่อสนิทใจ เด็กจิ๋วจะบอก
ว่า “อุ๊ย หลับไปซะและ อ่านได้แป๊บเดียวเอง เก็บดีกว่า”...แล้วก็เก็บหนังสือนิทานเข้าที่เรียบ
ร้อยแล้วก็ลงมานอนข้างปะป๊าหลับไปแต่โดยง่าย แต่เมื่อคืนไม่สำเร็จ ตอนที่แกล้งนอนหลับ
เด็กจิ๋วพูดอะไรฮาๆ เราเลยหลุดขำออกมา ไม่รู้ว่าจะจับได้หรือเปล่า ไม่น่าเลย
๒ ขวบ + ๓๑๙ วัน...พุธ ๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วเล่นปลาฉลามกับคุณแม่ ปลาฉลามจิ๋วไล่งับขาคุณแม่ งับเป็นแผลแล้ว ก็พากัน
มาทำแผล แล้วก็ผลัดกันบ้างให้คุณแม่เป็นฉลามไล่กัดเด็กจิ๋ว
...เมื่อวานนี้เอาเกมส์ Wii ลงมาต่อที่ห้องนั่งเล่นให้เฮียโร เด็กจิ๋วมาเล่นกับพี่ด้วย เล่นแบบ
ฮามาก ขับเครื่องบินแบบไม่ต้องมองจอ บินไปบินมา เหมือนจะเต้นรำมากกว่า วันนี้ก็เล่น
กันต่ออีก เด็กจิ๋วเล่นชกมวยกับเฮียโร อันนี้ง่าย เด็กจิ๋วสามารถทำได้ แค่จับจอยซ้ายขวา
สะบัดไปมา ชกกันสูสีเลย แต่สักพัก เด็กจิ๋วก็ถอดสายรัดข้อมือออก แล้ววางจอยไว้ที่พื้น
เราถามว่าทำไมอ่ะ เด็กจิ๋วบอกว่า “เหนื่อย พักก่อน”...กำลังต่อยมวยกันอยู่ มีพักได้ด้วย
เหรอ พักไปแป๊บหนึ่งแล้วก็รีบมาหยิบจอยใส่สายรัดแล้วชกต่อ ตอนที่เด็กจิ๋ววางจอยหยุด
พัก พวกเราก็ช่วยกันตะโกนบอกเด็กจิ๋วว่า ไปหยิบจอยเร็ว ไปหยิบจอยเร็ว เด็กจิ๋วก็วิ่งไป
หยิบจอทีวี “จออันนี้อ่ะเหรอ”...จอย ไม่ใช่ จอ ไม่รู้ว่าเด็กจิ๋วแกล้งเราหรือว่าตัวเองงงจริง
๒ ขวบ + ๓๒๐ วัน...พฤหัส ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...วันนี้เด็กจิ๋วตื่นสายอีกแล้ว อุ้มลงมาที่ออฟฟิตนอนต่ออีกยาว กว่าจะตื่นก็ 11 โมง เมื่อ
คืนก็ไม่ดึกมากนี่ แค่ห้าทุ่มครึ่ง
...พอตื่นมาปั๊บก็แกล้งคุณแม่ บอกว่าน้องพริมฉี่ คุณแม่เลยถอดเป้อออกแต่ไม่เห็นมีฉี่ ว่า
แล้วเด็กจิ๋วก็แกล้งบอกว่า “จะฉี่ราดแล้วนะ” คุณแม่ก็รีบอุ้มพาไปห้องน้ำ ระหว่างที่คุณแม่
กำลังอุ้มเด็กจิ๋ววิ่งไปด้วยความรนรานกลัวเด็กจิ๋วจะฉี่ราดจริงๆ เด็กจิ๋วก็ร้องว่า “ชู่ ชู่ ชู่ ชู่”
...เด็กจิ๋วกำลังจะไปข้างนอก อี๊ตุ๋มบอกว่าขอไปด้วย เด็กจิ๋วไม่ให้ไป อีตุ๋มบอกว่าถ้างั้นอี๊ก็
ต้องร้องไห้แงๆ เด็กจิ๋วบอกว่า “ถ้าซื้อหนมมาฝากจะหายร้องไห้ไม๊”
...ตอนเย็นๆอากง อาม่า อี๊ไก่มาหาเด็กจิ๋ว ตอนแรกเด็กจิ๋วไม่ยอมให้เข้าห้อง ไล่ออกไป
แต่พออากงอุ้มมะละกอมาเท่านั้นแหล่ะ ก็รีบเปิดประตูต้อนรับอย่างดี
...เด็กจิ๋วกินมะละกออย่างเพลิดเพลิน พี่โอมาแกล้งขอกินมะละกอด้วย เด็กจิ๋วชี้บอกว่า
“อยู่ในท้องน้องพริมนี่” พร้อมกับชี้ไปที่พุงตัวเอง พี่โอเลยแกล้งต่อบอกว่า โอ๊ย อยากกิน
มะละกอ เด็กจิ๋วตอบว่า “งั้นขอน้องพริมก่อน” พี่โอก็ขอเด็กจิ๋วอีกรอบ แต่คราวนี้เด็กจิ๋ว
ตอบว่า “ได้ เดี๋ยวน้องพริมไปขี้ออกมาก่อน ขี้ ขี้ ออกมาก่อน”
...ผ่านมา 2 อาทิตย์กว่าแล้วที่หัวเข่าปะป๊าเป็นแผล เด็กจิ๋วยังคงเฝ้าถามวันละเป็นสิบๆ
รอบว่า “ข้างไหนป๊าเป็นแผล ข้างไหนป๊าเป็นไม่แผล”...ช่างเป็นเด็กที่ห่วงใยปะป๊าจริงๆ
...เด็กจิ๋วเล่นเอาสติ๊กเกอร์มาแปะปากตัวเองแล้วมาหาคุณแม่ แล้วทำพูด งึมงำๆงึมงำๆ
แบบว่าแกล้งทำเป็นพูดแต่พูดไม่ได้ ตลกอ่ะ รู้จักเล่นแบบนี้มาจากไหน
...วันนี้อึ๊หลายรอบเหมือนจะท้องเสีย ตอนกลางคืนก็เป็นอีก คุณแม่พาไปนั่งชักโครก พอ
อึ๊ไหลออกมาเลวจ๊อกๆ เด็กจิ๋วทำหน้างง แล้วถามว่า “มันคืออะไรอ่ะแม่”...อึ๊นั่นแหล่ะแต่
หนูไม่เคยท้องเสียมาก่อนไง สรุปแล้วก็เหมือนจะท้องเสียแบบอ่อนๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะ
กินมะละกอเยอะเกินหรือเปล่า แต่อี๊ป้อมบอกว่าก่อนกินก็อึ๊ค่อนข้างเหลวอยู่แล้ว
๒ ขวบ + ๓๒๑ วัน...ศุกร์ ๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...วันนี้ตื่นสายกว่าเมื่อวานอีก เกือบเที่ยงแน่ะ
...เมื่อคืนบอกให้เด็กจิ๋วเล่านิทายอีสบให้คุณแม่ฟังบ้าง ตัวเองฟังปะป๊าเล่ามาหลายครั้ง
แล้ว เด็กจิ๋วก็เล่าพอจะได้อยู่ มีเรื่องหนึ่งเพิ่งเล่าไปครั้งเดียวก็ยังสามารถจำมาเล่าได้อีก
รู้สึกว่าทึ้ง ความจำดีมาก เวลาแต่ละเรื่องที่ปะป๊าเล่าจบ ปะป๊าก็จะถามว่า นิทานเรื่องนี้
สอนให้รู้ว่าอะไร เด็กจิ๋วจะตอบแบบฮาทุกครั้ง อย่างเรื่อง ชาวนากับงูเห่า ก็บอกว่า “งูที่
ดีไม่ควรกัดชาวนา” หรือเรื่องหมากับเนื้อก็บอกว่า “หมาไม่ควรกินหนมปัง”
...อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็เกิดชอบกินปลาทอดขึ้นมา ที่ผ่านมาไม่ยอมกินปลาเลย คาดว่าจะเหม็น
คาว เป็นตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้ว ตอนคุณแม่ท้องจะไม่กินปลาเลย แพ้อย่างหนัก ยังกลัว
ว่าเด็กจิ๋วจะเกิดมาโง่ไม๊ ไม่นานมานี่อี๊ป้อมลองซื้อพวกปลาทอดในตลาดให้กิน ปรากธว่า
ชอบกินขึ้นมาเฉยเลย เป็นเพวกปลาจาระม็ดหรือปลาทั่วไปที่ทอดวางขายในตลาด
๒ ขวบ + ๓๒๒ วัน...เสาร์ ๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปช็อปปิ้งที่ตลาดหลังการบินไทย ไปกันแต่เช้าเพราะกลัวไม่มีที่จอดรถ
ตั้งใจจะไปหากระติกน้ำแบบเก็บความเย็นได้ให้จิ๋ว เคยไปเห็นที่ห้าง 800 บาท รู้สึกว่าจะ
แพงเกิน มาที่นี่น่าจะถูกกว่า แต่พอมาดูแล้ว ราคาก็เท่าๆกันแหล่ะ ที่นี่มาด้วยความยาก
ลำบากกว่ามากด้วย ที่ตลาดนี้มีร้านขายของเล่นเด็กเยอะเลย ราคาก็ไม่ถูกนะ หาซื้อใน
เว็ปจะได้ถูกกว่าเยอะ แต่ก็เดินสนุกเพราะมีของเยอะมาก เด็กจิ๋วไปติดใจที่ตกปลาลาย
โทมัสอันหนึ่ง 600 บาท หยิบมาเลย จะเอาให้ได้ เราต้องหลอกว่า อย่าเพิ่งรีบซื้อ เพราะ
เดี๋ยวเดินไปเรื่อยๆเจออันสวยกว่าจะได้ซื้ออันนั้นแทน เด็กจิ๋วก็หลงเชื่อ สุดท้ายได้แบบ
อันโง่ๆ 2 อัน 250 บาท ถูกกว่ามาก ดีกว่าด้วยเพราะเป็นแบบเวลาเบ็ดติด จะมีไฟที่ตัว
ปลาติดด้วย สรุปแล้ววันนี้ได้กระติกน้ำลายคิตตี้ เบ็ดตกปลา ห่วงยางแบบกลม กับแบบ
ที่ใส่แขน แล้วก็ลูกบอลเป่าลมลายคิตตี้ แล้วก็มีอุปกรณ์ตักทราย อันใหญ่ยักษ์ เจอปุ๊บก็
ถูกใจรีบหยิบทันที เป็นบล็อกก่อปราสาททรายอันใหญ่สวยงาม ถังน้ำก็ใบใหญ่ ของเก่า
เล็กเกินไป ที่ขุดทรายอันยาวเป็นเมตรเลย ยังงงว่าจะขนไปเที่ยวยังไงเนี่ยะ สุดท้ายได้ท่อ
สำหรับมุดๆ แบบพับได้เหมือนเต๊นท์ กางออกมาเป็นบ้านพร้อมกับท่อให้มุด
...เด็กจิ๋วถูกใจท่อมุดที่สุด ร้องจะให้แกะเล่นตั้งแต่อยู่ในรถ พอกลับมาบ้านก็รีบแกะออก
มาเล่นกับอี๊ป้อม นอกจากจะมุดแล้ว ยังไอเดียบรรเจิด เอามาใส่เป็นชุดเดินไปมา จะพัง
ซะตั้งแต่วันแรกไม๊เนี่ยะ
๒ ขวบ + ๓๒๓-๓๒๕ วัน...อาทิตย์ ๑๘ – อังคาร ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...ไปเกาะกูด --> N’Prim@Koh Kood
๒ ขวบ + ๓๒๖ วัน...พุธ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เมื่อวานนี้ปะป๊ากับคุณแม่ซื้อหนมมาฝากจากเกาะกูด พี่ต๊อบมาแกล้งเด็กจิ๋ว บอกว่า
ทำไมซื้อมาน้อยจัง เด็กจิ๋วไม่ยอม บอกว่า “เยอะจะตาย ทำไมจะน้อยล่ะ เยอะเนี่ยะ กิน
ซิจ๊ะ”
...ช่วงนี้เฮียโรขึ้นมาเล่นกับเด็กจิ๋วบนห้องทุกวันเลย เพราะเอาเกมส์ wii มาต่อให้เล่นที่
ห้องนั่งเล่น เล่นเสร็จก็มานั่งกินข้าวมื้อดึกกันต่อ อย่างวันนี้กินจริงจังมาก กินหมดแล้ว
เติมอีก กินข้าวไข่เจียวกัน
๒ ขวบ + ๓๒๗ วัน...พฤหัส ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...เมื่อคืนปะป๊าเอาตุ๊กตาเรื่อง Beauty & the Beast มาเล่นละครให้เด็กจิ๋วดู เด็กจิ๋วตั้งใจ
ดูอย่างมาก พอจบเรื่องบอกว่าละครเรื่องนี้สอนให้รูว่า “ปีศาจน่ากลัวมาก” และแล้ว เด็ก
จิ๋วก็ตั้งตนเองเป็น Beauty แล้วให้ปะป๊าเป็นปีศาจ ห้ามหลุดคาแร็กเตอร์ เล่นมาข้ามวันก็
ยังไม่เลิก เมื่อวันก่อนที่เปิด Lilo&Stritch ปะป๊าต้องเป็น Stritch เล่นกับ Lilo เด็กจิ๋วมานาน
เป็นอาทิตย์ กว่าจะมาเปลี่ยนเป็น Beauty&the Beast นี่แหล่ะ และถ้าก่อนหน้านี้ก็จะเป็น
นางเอกกับหมอจิน ผ่าตัดมะเร็งเต้านมกัน
...ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว บอกว่าปวดอึ๊ พอพาไปนั่งชักโครกก็ไม่ยอมอึ๊ ไม่พยายามใดๆทั้งสิ้น
จับขึ้นไปนั่งปั๊บก็กระโดดลงมาทันที เมื่อคืนเล่นแบบนี้ไป 4 รอบ มาเช้านี้เล่นกับคุณแม่อีก
3 รอบ จนคุณแม่โมโหเลย คือรู้ว่าคงปวดอึ๊จริงๆแหล่ะ แต่ไม่พยายามเบ่งบนชักโครก
๒ ขวบ + ๓๒๘ วัน...ศุกร์ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...คุณแม่ซื้อช็อกโกแล็ตแผ่นกลมๆเสียบไม้ เป็นลายการ์ตูนไว้ให้เด็กจิ๋ว เอามาล่อตั้งหลาย
วันแล้ว บอกว่าถ้าสามารถอึ๊บนชักโครกได้จะให้กิน แต่ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วยังไม่สำเร็จ
วันนี้เลยใจอ่อน บอกว่าถ้าเป็นเด็กดีแล้วจะให้กิน เด็กจิ๋วก็ทำเป็นเด็กดีทันที โดยยืนนิ่งๆยิ้ม
ไปยิ้มมา เด็กจิ๋วเข้าใจว่าการเป็นเด็กดีคืออะไรเนี่ยะ แกล้งทำแอ๊บแบ๊วหรือไง คุณแม่ก็เลย
ให้เก็บของเล่นที่เกลื่อนกลาด เด็กจิ๋วรีบเก็บใหญ่ สุดท้ายได้ช็อกโกแล็ตเป็นรางวัล เอาไป
ถือไว้ด้วยความดีใจ ดวงตาเป็นประกายปิ๊งๆปิ๊งๆ
...วันนี้เด็กจิ๋วเล่นเป็นนักเรียน ให้ปะป๊าเป็นคุณครู อันนี้เข้าทางปะป๊าเลย จัดการสอนตัว
ABC กับ ตัวเลขต่างๆไปเยอะ พออยู่ในบทบาทนักเรียนก็จะตั้งใจเรียน ตอนนี้เด็กจิ๋วรู้จัก
ตัวเลขถึงเลข 6 เลยกว่านั้นจะพอมั่วๆได้แต่ไม่เปะๆ พอตอนเย็นๆ เด็กจิ๋วเปลี่ยนบทบาท
ใหม่อีกแล้ว ให้ตัวเองเป็นไกด์ แจกสติ๊กเกอร์ให้กับลูกเรือ ปะป๊ากับคุณแม่เป็นลูกเรือ เล่น
เลียนแบบตอนนั่งเรือไปเที่ยวเกาะกัน รู้สึกว่าเด็กจิ๋วจะชอบเล่นบทบาทสมมุติมากๆเลย
๒ ขวบ + ๓๒๙, ๓๓๐ วัน...เสาร์ ๒๔ – อาทิตย์ ๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...ไปพัทยา --> N’Prim@Ravindra, Pattaya
๒ ขวบ + ๓๓๑ วัน...จันทร์ ๒๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...ถามว่าทำไมเด็กจิ๋วกลัวน้าตี๋ เป็นเพราะน้าตี๋ไว้หนวดหรือเป่า ถามว่าหนูเคยเห็นคนไว้
หนวดที่ไหนหรือเป่า เด็กจิ๋วบอกว่า “ในหนังเกาหลีไง”...อ๋อ เราก็เลยสรุปว่าสงสัยเห็นน้า
ตี๋ไว้หนวดเคราเหมือนตัวโกงในหนังเกาหลีหรือเป่า เลยทำให้เด็กจิ๋วกลัว
...เมื่อวานมีของเล่นมาส่งอีกล็อตหนึ่ง ปะป๊าสั่งหน้ากากสไปเดอร์แมนกับแบทแมนมาให้
เด็กจิ๋วเล่น ตอนไปตลาดหลังการบินไทยเห็นเด็กจิ๋วไปคว้ามาเล่น เหมือนจะอยากได้มาก
แต่พอซื้อมาให้ก็ใส่เล่นแป๊บเดียว แล้วก็แกะสายรัดออกเอาไปมัดหมีๆเล่นซะ เด็กจิ๋วเรียก
สไปเดอร์แมนว่า ซูปเปอร์แมน
...อี๊ป้อมมาถามว่าเด็กจิ๋วกลางวันจะกินอะไร เด็กจิ๋วสั่งข้าวผัดกุ้ง พออี๊ป้อมซื้อมาให้ก็บอก
ว่า “ดีใจจังเลย อี๊ป้อมซื้อมาถูกด้วย” เดี๋ยวนี้รู้จักสั่งข้าวแล้วนะ
๒ ขวบ + ๓๓๒ วัน...อังคาร ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...โมเดลการ์ตูน Disney ที่ซื้อมาใช้การได้ดีมาก วันก่อนปะป๊าเอาเรื่อง beauty&the beast
มาเล่าให้เด็กจิ๋วฟัง เด็กจิ๋วอยากให้เล่าเรื่องราพันเซลบ้าง แต่ปะป๊าไม่รู้เรื่องมาก่อน เล่าไป
มั่วๆคร่าวๆว่ามีเจ้าชายปีนขึ้นไปช่วยเจ้าหญิงราพันเซล แต่วันนี้คุณแม่ไปอ่านเรื่องย่อแล้ว
ไม่ใช่เลย พระเอกเป็นโจร พาราพันเซลหนีออกไปดูโคมลอย มันเหมือนกับในเกมส์ที่เด็กจิ๋ว
ชอบเล่นเลย
...เค้าบอกว่าสมองแบ่งเป็นซีกขวากับซ้าย ซีกขวาเป็นด้าน EQ ซีกซ้ายเป็น IQ รู้สึกว่าเด็กจิ๋ว
จะ EQ ดีนะ เรื่องจินตนาการนี่เจิดจ้ามาก แต่ด้าน IQ เหมือนไม่ค่อยดี พวกวิชาการ สอนตัว
เลขก็ยังจำไม่ได้ถึง 10 เลย สอนพวก ก. ข. ก็ไม่ค่อยตั้งใจ ถ้าเป็นพวกเล่นตัวต่อต่างๆจะเก่ง
มาก ปะป๊าเลยไปหาซื้อของเล่นที่เสริม IQ ในเว็ป เลือกไปเลือกมาได้มาหลายชิ้นเหมือนกัน
แต่ทั้งหมดก็เป็นของเล่น EQ อยู่ดี เพราะของเล่น IQ มันจะเป็นตัวหนังสือ ตัวเลข มันไม่น่า
จะสนุก สรุปแล้วที่เด็กจิ๋ว IQ ไม่ดีก็อาจเป็นเพราะปะป๊าเนี่ยะแหล่ะ
๒ ขวบ + ๓๓๓ วัน...พุธ ๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...ตั้งแต่เมื่อวาน เด็กจิ๋วก็กลายเป็นราพันเซล ปะป๊าเป็นยูจิน แต่แอบเอาไปปนกับหมอจิน
กลายเป็นหมอยูจิน สามารถรักษาผ่าตัดราพันเซลได้ คุณแม่กลายเป็นแม่มดใจร้ายเหมือน
เดิม น่าสงสารคุณแม่จริง ได้เป็นตัวโกงตลอดเวลา
...วันนี้เป็นวันลอยกระทง 2 ปีที่ผ่านมาเรามาลอยกันที่บ่อปลา มีพี่ๆมาร่วมลอยด้วย เพราะ
เป็นวันหยุด แต่วันนี้เด็กจิ๋วลอยกับปะป๊าคุณแม่แล้วก็อี๊ป้อม ลอยกันที่บ่อปลาเหมือนเดิม
เราบอกเด็กจิ๋วว่าวันนี้จะมีการลอยโคมเหมือนในราพันเซลเลยนะ แต่ดูที่หน้าต่างก็ไม่เจอ
เลยไปเปิดคลิปในยูทูปให้ดู เค้าถ่ายมาจากธุดงธ์สถานที่เชียงใหม่ ปล่อยโคมลอยกันเยอะ
มาก เป็นพันๆหรือหมื่นก็ไม่รู้ เด็กจิ๋วได้ดูปล่อยโคมสมใจแล้ว
๒ ขวบ + ๓๓๔ วัน...พฤหัส ๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...ปะป๊านั่งอยู่ที่พื้น เด็กจิ๋วอยู่ดีๆก็พุ่งตัวมากระโดดปีนขึ้นตัวปะป๊าอย่างคล่องแคล่ว แป๊บ
เดียวก็ขึ้นมาอยู่บนคอปะป๊าแล้ว ใช้มือสองข้างจิ๊กผมแล้วบังคับโยกซ้ายโยกขวา ไอ้แบบที่
ให้เด็กนั่งคอแล้วเดินไปเดินมาเนี่ยะ เคยเห็นคนอื่นทำกันบ่อยๆ แต่ปะป๊าไม่กล้า กลัวจะตก
ลงมา ได้แต่นั่งโยกไปมาเฉยๆ เด็กจิ๋วเล่นไม่เลิกจนปะป๊าปวดคอไปหมดเลย
...วันนี้เปิดคลิปเก่าๆให้เด็กจิ๋วดู ดูแล้วก็ชอบใจ ขำก๊ากๆ แล้วบอกว่า ”ตลกดีเนอะคนเนี่ยะ
เด็กจิ๋ว....เด็กจิ๋ว ตลกเนอะ...ทำไมเค้าหัวเราะอ่ะ...ทำไมเค้าไม่ใส่หมวกอ่ะ” ทำยังกับว่าตัว
เองไม่ใช่เด็กจิ๋วอ่ะ
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปงานมอเตอร์เอ็กซ์โปร เด็กจิ๋วเคยไปครั้งหนึ่งตอนเบบี๋ ตอนนั้นยังใส่
เป้อุ้มอยู่เลย นิ่งๆสบายมาก คราวนี้ปะป๊ากับคุณแม่เหนื่อยมาก เด็กจิ๋ววิ่งๆทั่วงาน วิ่งแบบ
เราวิ่งตามกันเหนื่อยมาก นี่ขนาดว่าผลัดกันแล้วนะปะป๊ากับคุณแม่ เด็กจิ๋วได้ลูกโป่งมาใบ
หนึ่ง เอาถือจิ้มลงพื้นแล้วเดินตามเส้นลายที่พื้น เหมือนจะเล่นถูพื้นประมาณนั้น แล้วก็ตอน
หนึ่งกระโดดขึ้นไปบนเวทีโชว์รถ เป็นรถมิตซู มิราจ แต่ขึ้นไปตะโกนดังลั่นว่า “นี่รถเบนซ์ใช่ไม๊
คุณแม่”...แล้วก็ปีนขึ้นไปนั่งเล่นบนรถหลายคันมาก เราไปดูคันไหนก็ขอปีนขึ้นไป ไม่ได้นั่งอยู่
นิ่งๆด้วย ปีนไปเบาะหลัง ข้ามมาเบาะหน้า เราก็กลัวว่าเบาะเค้าจะเลอะหมด ที่ชอบมากน่า
จะเป็นกระบะรถอีซูซุ คงเป็นอะไรแปลกใหม่ ปีนขึ้นไปนั่งอยู่นานมากๆ ที่เด็กจิ๋วติดใจอีกก็มี
วอลโว่ เพราะมีเบาะเด็ก แบบพับกระดกเบาะขึ้นมาเป็นที่นั่งสำหรับเด็กได้ เราไปเดินกันนาน
เหมือนกัน ตั้งแต่หกโมงกว่าๆจนสามทุ่มกว่า เด็กจิ๋ววิ่งจนเหนื่อยและหิว เริ่มหมดแรงบอกว่า
“น้องพริมหิวมาก จนท้องจะแตกตายอยู่แล้ว มีอะไรให้น้องพริมกินบ้าง”...เลยพากันไปกินที่
ร้านแม็คโดนัลก่อนจะกลับบ้าน
๒ ขวบ + ๓๓๕ วัน...ศุกร์ ๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
...สีไม้ของเด็กจิ๋วเริ่มหายสาบสูญไปหมดแล้ว วันนี้ได้ชุดใหม่มา คุณแม่เพิ่งสั่งจากเว็ปให้
เป็นแบบแท่งปกติ ผอมๆยาวๆเหมือนดินสอทั่วไป เมื่อก่อนจะเป็นอ้วนสั้นสำหรับเด็ก เดี๋ยว
มีสั่งแผ่นแบบเขียนให้ด้วย แต่ยังมาไม่ถึง กะว่าอาจจะทำให้เด็กจิ๋วรักการเขียนมากขึ้น
...คุณแม่ส่งหมีหมีกับนมให้อี๊ป้อม บอกว่าฝากไปแช่ตู้เย็นหน่อย เด็กจิ๋วขำก๊ากๆบอกว่า “จะ
เอาหมีหมีไปแช่ตู้เย็นเหรอ”
...ช่วงนี้ตอนกลางดึก เด็กจิ๋วยังคงปีนเหยียบหัวคุณแม่ข้ามมานอนกับปะป๊าทุกคืนเลย มา
แล้วไม่นอนนิ่งๆ ดิ้นไปดิ้นมา ถีบหน้าปะป๊า บางทีเข้าเบ้าตา ตาจะบอดไม๊เนี่ยะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น