๒ ขวบ + ๑๒๔ วัน...อังคาร ๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...วันนี้ปะป๊าตื่นมาทำอาหารทิ้งไว้ให้คุงแม่กับเด็กจิ๋ว แล้วต้องรีบเอารถไปเปลี่ยนยาง
วันนี้ทำไก่ย่างเทอริยากิให้เด็กจิ๋วกินอีก วันก่อนทำแล้วชอบมาก วันนี้ก็ยังชอบอยู่ กิน
เข้าไปเยอะ กินทั้งมื้อกลางวันและมื้อเย็นด้วย
...ปะป๊ากลับบ้านมาตอนบ่ายรีบพาเด็กจิ๋วกับคุงแม่ไปเซนลาดกัน ไปซื้อชุดว่ายน้ำใหม่
ชุดเก่ามันจะปริแล้ว เด็กจิ๋วได้ชุดว่ายน้ำแบบมีโฟมฝังอยู่ด้วย ถ้าเด็กจิ๋วยอมใส่ก็น่าจะ
ดี แบบนี้ไม่มีจมชัวร์ กลัวแต่ว่าเด็กจิ๋วจะรำคาญไม่ยอมใส่เท่านั้นแหล่ะ คุงแม่ซื้อแว่น
ว่ายน้ำให้ด้วย เด็กจิ๋วจะยอมใส่เหรอ แต่ว่าเด็กจิ๋วเคยหยิบของคุงแม่มาใส่เล่นบ่อยๆนะ
...วันนี้ก็ไปเดินดูรองเท้าอีก แต่หาถูกใจไม่ได้เลย เดินหลายห้างมาหลายวันก็ยังไม่ได้
ล่าสุดสั่งซื้อจากเว็ปมาให้คู่หนึ่ง งานไม่ค่อยดี แล้วใหญ่มากเกินไป
...สัญญาว่าจะพาเด็กจิ๋วไปกินไอติม เลยพากันไปร้าน Gelate สั่งรสสตรอเบอร์รี่ให้ใส่
วัฟเฟิลกรอบ ปรากฎว่าเด็กจิ๋วไม่กินไอติม เด็ดแต่วัฟเฟิ้ลกิน วันก่อนคุงแม่ตักไอติมให้
กินที่บ้าน ก็ไม่กิน หรือว่าจะเบื่อแล้วเพราะเดือนที่ผ่านมานี่กินไอติมทุกวันเลย บางทีก็
เป็นถ้วย บางทีก็เป็นโคนหางเสือ ปะป๊าว่ามันใหญ่นะ คือเรากินยังอิ่ม เด็กจิ๋วกินแบบนี้
ทุกวันก็เป็นไปได้ว่าจะมีเบื่อบ้าง
...วันนี้เห็นได้ชัดเลยว่าเด็กจิ๋วโตแล้วขี้เกียจเดินเอง หลอกให้เราอุ้มตลอดเวลา อุ้มไป
อุ้มมาหลับตาไหลปะป๊าไปเลย
...ออกจากเซนลาด เราก็พากันไปที่ตึกแถว ไปส่งมอบกุญแจให้คนที่มาเช่าตึก โชคดี
มาก มีคนเช่าทั้งตึกแถวและคอนโดเรียบร้อยในเวลาอันเร็ว
...ตอนกลางคืนเวลาเด็กจิ๋วจะเรียกคุงแม่ เมื่อก่อนมีวิธีหลากหลาย ตั้งแต่ร้องเรียก ปีน
ขึ้นมาจ่อหน้าคุงแม่ ตบมือเรียก ล่าสุดใช้วิธีตบที่นอนข้างคุงแม่ให้ตื่น
๒ ขวบ + ๑๒๕ วัน...พุธ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เช้านี้พาเด็กจิ๋วไปบ้านโน้น เด็กจิ๋วเห็นพี่ๆ ก็วิ่งเข้าไปกอด กอดไจโร ไจโรก็กอดด้วย
จุ๊บซ้ายจุ๊บขวา เสร็จแล้วเด็กจิ๋วก็วิ่งไปกอดโฮไอ แต่โฮไอยื่นเท้ามายัน ไม่ยอมให้กอด
เจ๊น่าก็เหมือนกันไม่ยอมให้กอด เด็กจิ๋วคงงง เพราะปกติกอดปะป๊ากับคุงแม่ตลอดเวลา
...ตอนกลางคืนอาโกวพาเจ๊น่าเฮียโรขึ้นมาขอดูหนังเกาหลี เด็กๆวิ่งเล่นกันทั่วห้องจนถึง
เที่ยงคืน เด็กจิ๋วเหงื่อเปียกหัวเลย แล้วแบบนี้จะนอนกี่โมงล่ะเนี่ยะ
...เมื่อวันก่อนคุงแม่เอาหมีหมีมาเปลี่ยนไส้ใหม่ เอาไส้เดิมที่เละๆทิ้งหมดแล้วใส่ใยใหม่
เข้าไป ตอนนี้หมีหมีสภาพดีมาก เต่งตึงสวยงามมาก แต่ว่าเด็กจิ๋วกอดไปกอดมาแล้วก็
วิ่งมาหาปะป๊ายื่นมือมาให้ดูแล้วบอกว่ามันมีใยมันมีใย ปะป๊าดูแล้วมีใยไส้หมีหมีติดมือ
เด็กจิ๋วจริงๆ คงจะรำคาญ ไส้อันนี้มันทะลุหนังหมีหมีออกมา
๒ ขวบ + ๑๒๖ วัน...พฤหัส ๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เฮียโรมานั่งเล่นกับเด็กจิ๋วที่ห้องทำงานปะป๊า เล่นต่อบล็อกเรียงซ้อนขึ้นไปสูงๆ เฮียโร
กำลังดีใจทีเรียงได้สูงมาก เด็กจิ๋วนั่งดูอยู่แล้วก็เอื้อมมือไปปัดบล็อกที่เฮียโรเรียงไว้ล้ม
หมดเลย เฮียโรร้องไห้โฮ ต้องให้เด็กจิ๋วไปกราบขอโทษสามครั้ง
...วันนี้เด็กจิ๋วไปบ้านโน้น ไปแกล้งโฮไอร้องไห้อีกแล้ว เอามือไปข่วนตาพี่โฮไอ พี่โฮไอ
ปกติเล่นต่อสู้กับเฮียโรทั้งวัน เจอเฮียโรทั้งเตะทั้งต่อยก็ไม่ร้องไห้ เจอเด็กจิ๋วทีเดียวร้อง
ไห้โฮเลย แสบมากนะ แกล้งพี่ๆร้องไห้กันหลายครั้งแล้ว
...ช่วงนี้จะเรียกเด็กจิ๋วว่า ลูบรัก ที่เป็น ลูบ เพราะเด็กจิ๋วพูดคำว่า ลูก ไม่ได้ แล้วเด็กจิ๋ว
ชอบพูดว่า "เราเป็นพ่อลูบกัน"
...อาโกวขึ้นมาดูเด็กจิ๋วแต่งตัวหลังจากอาบน้ำเสร็จ อาโกวบอกว่าทำไมเด็กจิ๋วเป็นเด็ก
ตลกแบบนี้ เราก็ว่าจริงอ่ะ แต่มีคนอื่นมาคอนเฟิร์มยิ่งมั่นใจ คือเด็กจิ๋วเล่นบ้าบอไม่หยุด
ร้องเพลงแปลง เต้นๆหมุนๆ ตอนจะจับแปรงฟันก็ดิ้นไม่ยอมให้จับ ปะป๊าต้องโทรไปหา
คุงหมอที่โรงพยาบาล คราวนี้คุณหมอจะให้ยัดยาทางสะลือ เด็กจิ๋วได้ยินก็กระโดดลงไป
นอนที่ตักอาโกวแล้วให้คุงแม่กำจัดเอเลี่ยนแต่โดยดี แบบอารมณ์เปลี่ยนเร็วมาก
๒ ขวบ + ๑๒๗ วัน...ศุกร์ ๔ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ไจโรจะรักอะไรเด็กจิ๋วหนักหนา จุ๊บแก้มเด็กจิ๋วทั้งวันเลย อย่างเมื่อเช้าพาไปเล่นกันที่
บ้านโน้น นั่งข้างๆกันก็จุ๊บไปประมาณ ๓๐ ครั้ง
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วขลุกอยู่กับพี่ๆทั้งวัน ตื่นนอนมาก็ร้องหาเจ๊น่าแล้ว พาไปเล่นบ้านโน้นบ้าง
พี่ๆมาเล่นกันที่ออฟฟิตบ้าง ส่วนวันนี้ขึ้นไปเล่นกันที่ห้องนอนเจ๊น่ากับเฮียโร ซึ่งเป็นโซน
อันตรายมาก เด็กจิ๋วจะหยิบจับอะไรต้องขออนุญาตก่อน ไม่เช่นนั้นจะโดนพี่ๆฆ่าตายได้
เล่นไปก็โกรธกันงอนกันตลอดเวลา เด็กจิ๋วต้องตามไปกราบขอโทษพี่ๆหลายรอบ
...ตอนเย็นๆไปงาน modern mom กัน งานนี้เคยจะไปหลายครั้งแล้วแต่รู้สึกว่าติดโน่น
ติดนี่จนไม่เคยได้ไป งานก็คล้ายๆงานเด็กอื่นๆ แต่ครั้งนี้เจอรองเท้าคอมบิ ถูกมาก คู่ละ
เจ็ดร้อยเอง ดีใจมากเพราะหารองเท้าให้เด็กจิ๋วมาตั้งนานแล้ว ซื้อในเว็ปก็ได้ของปลอม
ไม่ดีมา อันนั้นคู่ละห้าร้อย เสียดายตังมาก แล้วที่ไปดูตามห้างมาหลายห้างก็ไม่มีแบบถูก
ใจ วันนี้เลยซื้อมาสองคู่เลย สีส้มกับสีชมพู แล้วได้ของเล่นหุ่นมือมาสองตัว รถจักรยาน
คันหนึ่ง ของที่อาม่าซื้อให้มันใหญ่เกิน ยังเล่นได้ซะที อันนี้เป็นแบบเด็กเล็กมาก แล้วก็
ซื้อเป้อร์ ซื้อมาเยอะมาก ๑๓ ห่อ เพราะงก อยากได้ของแถม
๒ ขวบ + ๑๒๘ วัน...เสาร์ ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...วันนี้อยู่บ้านกันทั้งวัน ปะป๊าทำไข่ยัดไส้ของโปรดเด็กจิ๋ว พอเด็กจิ๋วได้กินก็บอกว่า "อร่อย
สุดยอดเลย" แล้วก็กินใหญ่ อร่อยมากๆ
...รองเท้าคอมบิที่ซื้อมาเมื่อวาน เด็กจิ๋วบอกว่านิ่มมาก ของแท้ก็ดีอย่างนี้ อันของปลอมใส่
แล้วบอกว่าเจ็บเท้า ส่วนรถจักรยาน เด็กจิ๋วยังขี่ไม่เป็น คือขาถึงแล้วแต่ยังถีบไม่ไป แล้วก็
เสื้อที่ซื้อมา คือซื้อเผื่อไว้แล้วนะ ไซส์เด็ก ๔ ขวบ แต่ใส่แล้วพุงปลิ้นเลย ต้องใส่ของเด็ก ๖
ขวบแล้ว
...อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็วิ่งมาหาคุงแม่พร้อมกับพูดว่า "แม่จ๋า หนูคิดถึงคุงแม่จัง" ไม่รู้ว่าไปเอาคำพูด
แบบนี้มาจากไหน แล้วบางทีก็ทำแอ็คติ้งด้วยนะ ทำท่าทำทาง ทำน้ำเสียงด้วย เป็นเด็กที่
ตลกมาก
๒ ขวบ + ๑๒๙ วัน...อาทิตย์ ๖ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เรานอนกลิ้งไปมาดูหนังเกาหลีกันในห้องโฮม อยู่ๆเด็กจิ๋วก็ตบมือดีใจเรียกให้เราไปดูอะไร
บางอย่าง มันคือของเล่นไม้ที่ให้เอาชุดของหมีพ่อแม่ลูกมาแต่งตัว วันนี้เด็กจิ๋วสามารถแต่งตัว
ครอบครัวหมีได้อย่างถูกต้องหมด คือต้องวางให้ถูกว่าเสื้อตัวไหนกางเกงตัวไหนเป็นของใคร
คือของเล่นนี้ซื้อมาปีกว่าแล้ว เล่นมาตั้งนาน ส่วนใหญ่เด็กจิ๋วจะเล่นโดยการหยิบมาเขวี้ยงทิ้ง
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เห็นว่าหยิบมาเล่นแล้วต่อวางได้ถูกต้อง ปะป๊างงมาก คือเราอยู่กันทุกวัน
ไม่คิดว่าอยู่ๆวันดีคืนดีก็จะมีพัฒนาการก้าวกระโดด สามารถทำได้เองเฉยเลย
๒ ขวบ + ๑๓๐ วัน...จันทร์ ๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕
....ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไปพาราก้อน ตอนเตรียมตัวจะขึ้นรถกัน มีคุงอาข้างบ้านมา
ทักทายเเด็กจิ๋ว แค่คุณอาเดินเข้ามาหา เด็กจิ๋วก็รีบยกมือไหว้ "สวัสดีค่ะ" คุณอา
ถามว่าจะไปไหนกัน เด็กจิ๋วตอบว่า "จะไปเที่ยวพาราก้อนกัน" คุณอาชอบใจ ชม
ใหญ่เลยว่าเด็กจิ๋วเก่งมาก คราวที่แล้วที่ไปพาราก้อนก็เจออี๊ตุ๋มอี๊นก คราวนี้เจออี๊
นุ้ยกับอี๊กบ เด็กจิ๋วไปวิ่งไล่จับกับอี๊นุ้ยอยู่พักหนึ่งก็แยกกัน ที่ไปพาราก้อนคราวนี้
คือคุงแม่จะไปซื้อเค้กโดยเฉพาะเลย แต่แวะขึ้นไปดูแผนกเด็กนิดหน่อย ได้เสื้อ
มาสองตัว กับของเล่นเป่าลมอีกสามชิ้น เวลาไปแผนกของเล่นเด็กนี่ต้องใจกล้า
มากเลยนะ คราวที่แล้วก็ไปนั่งเล่นเลโก้ไม่ยอมเลิก คราวนี้ก็ไปนั่งเล่นเหมือนกัน
แต่ไม่ติดเหมือนครั้งแรก ไปติดใจรถขาไถแทน อันนี้เล่นไม่เลิกเหมือนกัน ต้อง
ใช้แผนหลอกว่ามีมดที่รถแล้วรีบอุ้มเด้กจิ๋ววิ่งหนีกัน คนแถวนั้นคงงงว่าเกิดอะไร
ขึ้น เราตั้งใจว่าเวลาไปเจอของเล่นแล้วเด็กจิ๋วร้องขอซื้อจะไม่ยอมซื้อให้เด็ดขาด
เพราะเห็นพี่ๆแล้วไม่ไหว อย่างไจโรนี่ถ้าเห็นของแล้วอยากได้ก็จะทำบีบน้ำตาน่า
สงสาร ไม่อยากให้เด็กจิ๋วเป็นแบบนั้น อย่างวันนี้จะซื้อของเล่นเป่าลมให้ก็ต้องทำ
เป็นแอบซื้อ ไม่อยากให้เค้าเห็นว่าซื้อของเล่นให้
...ออกจากพาราก้อนก็ไปรับอากง อาม่า อี๊ป้อมไปว่ายน้ำที่ลัดดารมย์ นัดจาน่ากับ
ไจโรเอาไว้ตั้งหลายวันแล้ว จะให้เด็กจิ๋วลองชุดว่ายน้ำใหม่ซะหน่อย เป็นแบบที่มี
โฟมลอยตัวเย็บฝังอยู่ในชุดเลย ตอนแรกก็กลัวว่าจะไม่ยอมใส่ แต่เอาเข้าจริงไม่
มีปัญหา ชุดนี้ใช้การได้ดี ปล่อยเด็กจิ๋วเล่นน้ำได้อย่างสบายใจ ไม่มีจมแน่ๆ แต่ก็
ปากปริ่มๆน้ำ พยายามจะปล่อยให้ลอยตัวในน้ำลึกเองแต่เด็กจิ๋วกลัว เกาะปะป๊าไว้
แน่นไม่ยอมปล่อย เลยได้แต่เดินไปมาในสระตื้น ชุดนี้ใช้การได้ดีแต่มีข้อเสียอยู่
อย่างหนึ่ง คือใส่แล้วตัวกลมน่าเกลียดมาก
๒ ขวบ + ๑๓๑ วัน...อังคาร ๘ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานเย็นที่กลับจากลัดดารมย์ ไจโรขอตามกลับมาด้วย ทิ้งจาน่ากับอาโกว
ไว้ให้ตามมาตอนค่ำๆ ไจโรติดใจเด็กจิ๋ว อยู่ที่สระว่ายน้ำก็หอมซ้ายหอมขวา หอม
จนเด็กจิ๋วรำคราญบอกว่า "โห หอมอยู่ได้" พอกลับมาบ้านก็เล่นกับเด็กจิ๋วต่ออีก
ตั้งนาน จนเด็กจิ๋วง่วงมาก ไม่ได้นอนกลางวันด้วย เลยอาละวาดใหญ่โต ต้องรีบ
ไล่ไจโรกลับไปก่อน เพราะเด็กจิ๋วง่วงจัดจนทำร้ายร่างกายไจโรแล้ว
...ตอนเช้าคุงแม่โวยวายลั่นบ้าน กล่าวหาว่าปะป๊าทำกระจกลิ้นชักแตก ปะป๊าไม่
รับข้อกล่าวหา ปฏิเสธแข็งขัน คิดไปคิดมา น่าจะเป็นเด็กจิ๋วนั่นแหล่ะ เป็นคนทำ
เพราะตอนเช้าเด็กจิ๋วกระโดดเล่นบนเตียงพร้อมกับหยิบแปรงหวีผมเขวี้งไปโดน
ตู้เสื้อผ้าดังโครม เสียงดังมาก แต่ตอนนั้นไม่ได้ดูว่าไปโดนอะไร สรุปแล้วก็น่าจะ
ไปโดนกระจกที่ว่านั่นแหล่ะ แตกเป็นเสี่ยงๆเลย
...ที่บ้านโน้น เด็กจิ๋วไปนั่งดูอากงทำปุ๋ย แล้วซนปีนไปปีนมา เลยล้ม เข่าเป็นแผล
ทะลอก อากงจะเอายาหม่องมาทาให้ ปะป๊าต้องรีบอุ้มเด็กจิ๋วพาหนีกลับบ้าน คือ
เป็นแผลทะลอกนี่ทายาหม่องได้จริงๆเหรอ กลัวว่าเด็กจิ๋วจะแสบ
...ตอนเย็นอาบน้ำเสร็จแล้วอุ้มเด็กจิ๋วส่งให้คุงแม่ ปกติเด็กจิ๋วก็จะร้องโวยวาย คือ
ไม่ยอมง่ายๆ ต้องดิ้นๆทุกวัน แต่วันนี้เป็นหนัก ร้องโวยวายไม่พอ ตบหน้าคุงแม่ดัง
ผลั่วะไปทีหนึ่ง คุงแม่เดือดมาก หยิบมือเด็กจิ๋วมาตีไปหลายที เด็กจิ๋วตอนแรกยัง
ทำหน้าลั้นลาอยู่ พอโดนตีเข้าไปเท่านั้นแหล่ะ ก็เริ่มเบะๆ ตาแดง แล้วก็ร้องไห้ รับ
รู้ได้ถึงความสะเทือนใจอย่างรุนแรง คุงแม่บอกว่าระดับความรุนแรงเท่านี้ เคยเป็น
ครั้งหนึ่งตอนเล็กๆ ที่ปะป๊าแกล้งทำดุเสียงดังมาก แล้วเด็กจิ๋วก็สะเทือนใจ ร้องไห้
โฮ คือช่วงนั้นลองใช้วิธีดุเสียงดังๆ แต่พอเห็นเด็กจิ๋วเสียใจมากก็เลยหยุดวิธีโหดๆ
แต่วันนั้น เปลี่ยนมาใช้วิธีนุ่มนวล ไม่ดุเสียงดังอีกแล้ว
๒ ขวบ + ๑๓๒ วัน...พุธ ๙ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ไม่ใช่เด็กจิ๋วติดพี่ๆแล้วล่ะ ไจโรนั่นแหล่ะ ติดเด็กจิ๋วมากเลยช่วงนี้ ตอนดึกก็ตาม
ขึ้นมาคลุกกับเด็กจิ๋วตลอดเวลา ถึงขนาดว่ายอมถูกตัดขาดจากสมาชิกแกงค์เชอร์รี่
บอมป์เลยก็ยอม ที่จริงเด็กจิ๋วก็เคยได้รับเข้าร่วมแกงค์แล้วfh;p มีฉายาว่าสาลาเปา
แต่เจ๊น่าหัวหน้าแกงค์เดี๋ยวผีเข้าผีออก เดี๋ยวไล่ออกเดี๋ยวรับกลับ เข้าๆออกๆแกงค์นี้
หลายรอบ แล้วถ้าเวลาที่ไจโรหนีมาเล่นกับเด็กจิ๋วโดยเจ๊น่าไม่ยินยอม ไจโรก็จะถูก
ขับไล่จากแกงค์เหมือนกัน เมื่อคืนนี้เฮียโรขึ้นมาไล่กอดไล่หอมแก้มเด็กจิ๋วจนช้ำไป
หมด มีหลอกเด็กจิ๋วไปดูเด้อร์ๆด้วยกันด้วย ดูไปก็โดนหอมแก้มไปหลายสิบที
...วันนี้ปะป๊ากับคุงแม่ออกไปกินข้าวกลางวัน พอกลับเข้าบ้านมา พี่เคนกับพี่เพลงมา
บอกว่าวันนี้เด็กจิ๋วเป็นอะไรไม่รู้ เล่นกับพี่เพลงอยู่ดีๆก็วิ่งหนีมาแอบใต้โต๊ะทำงานใน
ห้องปะป๊าแล้วก็ร้องไห้โฮๆ ไม่ได้งอแงนะ ร้องไห้แบบเจ็บปวด ก็พยายามหาสาเหตุ
กันอยู่ว่าเป็นอะไร ยังไม่ได้คำตอบ เพราะปกติเด็กจิ๋วไม่ร้องไห้ง่ายๆ ขนาดเมื่อกี้วิ่ง
ไปแอบปะป๊าใต้โต๊ะแล้วลุกขึ้นมาแรงหัวโขกโต๊ะดังลั่น ปะป๊าตกใจวิ่งเข้าไปถามว่า
เด็กจิ๋วเป็นอะไร เจ็บหรือเปล่า เด็กจิ๋วรีบบอกว่า "ไม่เจ็บ ไม่เจ็บ" แล้ววิ่งออกมาเล่น
ต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ปะป๊าฟังจากเสียงแล้วน่าจะเจ็บพอสมควรเลย
...ของเล่นสุดฮิตอีกอย่างหนึ่งของเด็กจิ๋วคือ ครีมทาผิว เวลาจับเด็กจิ๋วแต่งตัวในห้อง
นอน คุงแม่ชอบเอามาใช้เป็นตัวล่อ เด็กจิ๋วจะบีบครีมทาๆ ทาแขนขาตัวเองบ้าง บาง
ทีคุงแม่ก็ให้มาทาปะป๊า ซึ่งปะป๊าเกลียดมาก เล่นอยู่เป็นประจำ แต่วันนี้ปะป๊าเดินเข้า
ห้องนอนไป กำลังเห็นภาพเด็กจิ๋วบีบครีมออกมาก้อนเบ้อเร้อ แล้วเอาเข้าปากตัวเอง
โชคดีที่เห็นพอดี เลยรีบพาไปล้างปาก ถามเด็กจิ๋วว่าหนูเคยกินแบบนี้มาก่อนหรือเป่า
เด็กจิ๋วบอกว่า "หนูเคย" เคยกี่ครั้ง "สี่ห้าครั้ง"...พูดจริงป่ะเนี่ยะ
๒ ขวบ + ๑๓๓ วัน...พฤหัส ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วชอบเล่นกอดกัน เวลาพาไปบ้านโน้นก็จะวิ่งไปกอดพี่ๆ แต่มีไจโรคนเดียว
ที่เล่นด้วย เจ๊น่าจอมโหดไม่ยอมกอดเด็ดขาดแถมยังด่าเข้าให้ โฮไอก็ไม่เอาด้วย ให้ไป
กอดอาม่าก็ไม่เอา แต่ที่ชอบกอดมากที่สุดก็คือปะป๊า เวลาเล่นกับปะป๊าต้องเดินไปไกล
ไกล แล้วเด็กจิ๋วจะตะโกนว่า "ปะะป๊าาา" พร้อมกับวิ่งเข้ามาหาปะป๊าด้วยความเร็วสูง ฝั่ง
ปะป๊าก็ต้องตะโกนเรียก เด็กจิ๋ววว แล้ววิ่งเข้าหาไปกอดกัน ปัญหาจะมีอยู่บ้างคือเด็กจิ๋ว
จะวิ่งเข้าใส่แบบไม่หวั่นเกรงใดๆทั้งสิ้น พุ่งเข้าใส่แรงมาก บางทีปะป๊าก็โดนลูกหลง เจอ
หัวเด็กจิ๋วกระแทกคางบ้าง โดนเข่าลอยใส่พุงบ้าง สงสัยว่าเด็กจิ๋วไม่เจ็บบ้างเหรอ
...เด็กจิ๋วหยิบแผ่นพลาสติกขึ้นมา ขนาดประมาณคืบหนึ่ง เป็นแผ่นคล้ายๆตะแกรงมีช่องๆ
อยู่ เด็กจิ๋วเอาขึ้นมาแปะหน้าตัวเอง มองลอดช่องมาที่ปะป๊าแล้วพูดว่า "ขังปะป๊าเลย"
...ทุกวันนี้เด็กจิ๋วยังเล่นเป็นแม่ชีโกมีนัมอยู่เลย เวลาอาบน้ำเสร็จห่อตัวด้วยผ้าเช็ด
ตัวขาวแล้วพาไปแต่งตัวในห้องนอน จะต้องขอเป็นแม่ชีโกมีนัม
...เด็กจิ๋วนั่งคุยโม้กับอี๊ป้อม ชี้ไปที่รูปชิงช้าสวรรค์แล้วบอกว่า เคยไปนั่งมา ต้องระวังด้วย
นะ อย่ายื่นหัวออกไป แล้วมันหมุนๆหมุนๆขึ้นไปบนฟ้าเลย ระวังเวียนหัวด้วย อี๊ป้อมงงอ่ะ
เด็กจิ๋วไม่เคยไปนั่งนี่ รู้จักได้ไงอ่ะ
...อี๊ป้อมเพิ่งกลับจากเมืองจีน ไม่ได้เจอเด็กจิ๋วมาเกือบอาทิตย์ พอเห็นเด็กจิ๋วแล้วตกใจ
บอกว่าเด็กจิ๋วตัวโตขึ้นมาก วันก่อนที่อี๊ป้อมไปกระบี่ไม่เจอเด็กจิ๋วแค่สี่วัน กลับมาเจอกัน
ยังบอกเหมือนกันว่าตัวโตขึ้นเยอะ ปะป๊ากับคุงแม่ก็ดูไม่ออกหรอกเพราะอยู่ด้วยกันทุกวัน
แต่มีหลายคนพูดอยู่เรื่อยๆ ว่าตัวโตเร็วมาก
...เด็กจิ๋วยืนกินหนมกับพี่ๆลั้นลา อยู่ดีๆก็ลากอี๊ป้อมเข้ามาในห้องแล้วกระซิบบอกอะไรบาง
อย่าง คือดูท่าทางแล้วเหมือนจะเป็นเรื่องซีเรียสมาก เด็กจิ๋วบอกว่า "พี่เพลงแกล้งหนู ว่า
ง่ำง่ำง่ำ" ฮา เลย พี่เพลงแค่เห็นเด็กจิ๋วกินหนม ก็เลยแซวว่า ง่ำง่ำง่ำ แค่นั้นเอง เด็กจิ๋วเอา
ไปแต่งเป็นเรื่องเป็นราวว่าพี่เพลงแกล้ง พี่เพลงนี่เมื่อเช้าก็โดนไปรอบหนึ่งแล้ว ปะป๊ามา
ซักเด็กจิ๋วเหตุการณ์เมื่อวานที่เล่นกับพี่เพลงแล้วร้องไห้ พี่เพลงทะอะไรหนู เด็กจิ๋วบอกว่า
พี่เพลงบีบคอหนู แล้วก็เอาอะไรมาทุบทุบ เล่าซะเว่อร์มาก
๒ ขวบ + ๑๓๔ วัน...ศุกร์ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วมีพฤติกรรมเดินเขย่งมาตั้งแต่เด็ก ทุกวันนี้ก็ยังไม่หาย เวลาเผลอๆก็เดินเขย่ง พอ
เราบอกให้เดินดีๆ ถึงจะเอาเท้าลงเดินปกติ พอดีอาม่าราชบุรีไปคุยกับครูปุ๊มาบอกว่าเจอ
เด็กที่โรงเรียนก็เป็น อยู่อนุบาลสามแล้วยังเดินเขย่งแล้วมีอาการผิดปกติจนต้องหยุดเรียน
ไป คุงแม่เลยมาหาข้อมูลในเว็ปดู ปรากฎว่าเป็นจริงตามนั้น ไม่เห็นเคยรู้มาก่อน คือเด็กที่
เป็นออทิสติกจะมีพฤติกรรมอย่างหนึ่งคือชอบเดินเขย่ง ถึงแม้เด็กที่เดินเขย่งทุกคนจะไม่
ได้เป็นออทิสติก ฟังดูก็น่ากลัวใช่เล่น แต่ดูอาการอื่นๆของเด็กออทิสติกแล้ว ก็ไม่มีข้ออื่น
ที่ตรงกับเด็กจิ๋วเลย อย่างเช่น เด็กออทิสติกไม่ชอบการกอดสัมผัส แต่เด็กจิ๋ววิ่งไล่กอดพี่
พี่ตลอดทั้งวันจนพี่ๆรำคาญ
...ตอนเช้าอุ้มเด็กจิ๋วลงมาทำงาน เด็กจิ๋วเห็นกล่องพัสดุอันใหญ่มากวางอยู่บนโต๊ะคุงแม่ก็
รู้ทันทีว่าเป็นของตัวเอง ดีใจใหญ่ บอกให้ปะป๊ารีบแกะให้หน่อย ที่จริงไม่ใช่ของเด็กจิ๋วนะ
มันเป็นพวกเลโก้สั่งซื้อจากเว็ป เอาไปฝากพี่โนพี่โน่ แล้วก็ฝากปะป๊าด้วย แต่เอามาแกะให้
เด็กจิ๋วเขวี้ยงเล่นก่อนแป๊บหนึ่ง พอพี่โฮไอเดินเข้าห้องมาเห็น ก็บอกว่าขอโฮไอได้ไม๊ เด็ก
จิ๋วรีบบอกว่า "ได้ ได้ ได้ ได้" ไม่หวงของเลย แต่ปะป๊าไม่ให้นะ เด็กจิ๋วคงจะงงว่าสอนให้
เค้ารู้จักแบ่งรู้จักให้ แต่เวลาโฮไอมาขอปะป๊า ปะป๊าถึงไม่ให้
...ปกติเด็กจิ๋วจะท่อง ก.เอ๋ยก.ไก่ได้ถึงประมาณตัว ญ ฎ ก็จะเริ่มวนกลับมาก.ไก่ ไม่จบซะ
ที คือเราเองพยายามจะสอนให้ท่องต่อแต่ก็ไม่สามารถ คือจำไม่ได้เหมือนกัน ได้ถึงแถวๆ
ฎ นั่นแหล่ะ วันนี้กางโต๊ะญี่ปุ่นที่ได้แถมมาจาก mamy poko บนโต๊ะมีรูปก.ถึงฮ. อยู่ เลย
มาจิ้มชี้กันทีละตัว ปรากฎว่าเด็กจิ๋วสามารถท่องได้ถึงตัวฮ.เลย คือเราต้องถามนำไปทีละ
ตัว เล่นข.ไข่...เด็กจิ๋วจะท่องต่อว่า "ข.ไข่อยู่ในเล้า" แบบนี้ได้ถึงตัวฮ.นกฮูกตาโตเลย คือ
ปะป๊าเองยังจำไม่ได้ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าเด็กจิ๋วท่องได้ ยังสอนไปมั่วๆ ฑ.หน้าขาว ฒ.หน้า
เหลือง ณ.เข้าเมือง ด.หลังตุง คือสอนไปมั่วๆ แต่พอให้เด็กจิ๋วท่อง ดันท่องได้ถูกหมด เก่ง
มากเหลือเชื่อ
๒ ขวบ + ๑๓๕ วัน...เสาร์ ๑๒ - อาทิตย์ ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...พาเด็กจิ๋วไปเที่ยวกับพี่โนพี่โน่ที่เกาะเสม็ด --> N'Prim@SaMed Island, Rayong
๒ ขวบ + ๑๓๗ วัน...จันทร์ ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานตอนที่เด็กจิ๋วกลับมาถึงบ้าน อี๊ป้อมก็ลงมาคอยรับ อี๊ป้อมบอกว่าคิดถึง
มาก แต่เด็กจิ๋วไม่เอาอี๊ป้อมเลย โมโหโวยวายจะอยู่กับปะป๊ากับคุงแม่ อี๊ป้อมหนี
หน้าไปชั่วโมงหนึ่ง กลับมาง้อใหม่ เด็กจิ๋วก็ยังเป็นเหมือนเดิม จนอี๊ป้อมบอกว่าไป
กินข้าวที่ห้องครัวกัน เท่านั้นแหล่ะ เด็กจิ๋ววิ่งเข้าไปกอด ประจบประแจ กลับมารัก
อี๊ป้อมเหมือนเดิมแล้ว
...วันนี้เด็กจิ๋วเล่าเรื่องไปเที่ยวให้พี่ๆกับอี๊ๆที่ออฟฟิตฟัง มีเรื่องไปดูรำกระบองไฟ
มีทำท่าทางประกอบด้วย แล้วก็เรื่องนั่งเรือที่บอกว่าเจ็บมาก ไม่นั่งอีกแล้ว
...เด็กจิ๋ววิ่งเล่นในออฟฟิต ปกติก็วิ่งเล่นไปมาอยู่ทุกวัน แต่วันนี้ถือพัดแปะหน้าไว้
แล้ววิ่งไปตรงพี่มิตร ปรากฎว่าหน้าไปกระแทกกับพาติชั่นที่กั้น เด็กจิ๋วมีเลือดไหล
ออกจากจมูกข้างซ้าย แต่เด็กจิ๋วบอกว่าไม่เจ็บ คาดว่าคงกระแทกแล้วเส้นเลือดใน
โพรงจมูกแตก
...เด็กจิ๋วเข็นรถไม้พร้อมตัวบล็อกรูปภาพมาหาคุงแม่ แล้วก็หยิบบล็อกไม้ขึ้นมาให้
คุงแม่ดู "นี่รูปอะไร" พอคุงแม่ทายถูก เด็กจิ๋วก็ส่งบล็อกไม้ให้คุงแม่ "คุงแม่ได้หนึ่ง
คะแนน" นี่คือเกมส์ที่ปะป๊าชอบเล่นกับเด็กจิ๋ว ปกติปะป๊าเป็นคนทายให้เด็กจิ๋วแย่ง
ตอบแข่งกับเฮียโร กับโฮไอ แต่วันนี้เด็กจิ๋วจำเอาไปเล่นกับคุงแม่เฉยเลย
...ตอนเย็นเด็กจิ๋วรบเร้าให้ปะป๊าพาขึ้นไปเล่นดาดฟ้า ปะป๊าคุยงานอยู่กับพี่ๆเลยให้
อี๊ป้อมพาขึ้นไป บอกเด็กจิ๋วว่า ให้หนูขึ้นไปก่อน นับหนึ่งถึงสิบแล้วปะป๊าจะตามขึ้น
ไปเด็กจิ๋วได้ยินก็ยอมไปแต่โดยดี พร้อมกับนับเลยอย่างที่ปะป๊าว่า "หนึ่ง ถึง สิบ"
พี่ๆขำกันใหญ่
...ไจโรมาขอให้ปะป๊าทำมักโรนีอบชีสให้กิน ปะป๊าบอกว่าไม่ทำให้ เพราะเมื่อตอน
กลางวันบอกให้ไจโรไปอาบน้ำ ไจโรดื้อไม่ยอมไปเลยไม่ทำให้ ไจโรมารบเร้าเข้า
หลายที ปะป๊าเลยบอกว่าให้ไปขอเด็กจิ๋วซิ ว่าเด็กจิ๋วจะยอมให้ทำเป่า เด็กจิ๋วกำลัง
นอนดูดน้ำอยู่ พอเฮียโรเข้ามาถาม เด็กจิ๋วก็รีบชักขวดน้ำออกจากปาก แล้วพูดว่า
"ต้องอาบน้ำก่อน ถึงจะทำ อม มา รี กบ ชีส ให้"...พี่ๆฮากันใหญ่เลย
๒ ขวบ + ๑๓๘ วัน...อังคาร ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...รู้สึกว่าเด็กจิ๋วไปเที่ยวกับพี่โนพี่โน่มาสองวันแล้วพฤติกรรมดีขึ้น อาการที่ว่าชอบ
เหวี่ยงๆ โหดๆ หายไปเลย แต่พอเมื่อวานกลับมาเจอเจ๊น่าจอมโหด อาการก็กำเริบ
อีกแล้ว ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่โบ้ยให้เจ๊น่าจอมโหดก่อนเลย แล้วที่สำคัญคือ
กลัวว่าเด็กจิ๋วจะเอาเจ๊น่าเป็นไอดอล เพราะพี่ๆที่เล่นด้วยกันทุกวันช่วงนี้ก็มีเจ๊น่าเป็น
ผู้หญิงคนเดียว ถามหาเจ๊น่าทั้งวัน ตั้งแต่ตื่นนอนก็จะหาเจ๊น่าจะหาเจ๊น่าแล้ว อาจจะ
อยากเลียนแบบพฤติกรรมเจ๊น่า เพราะดูแล้วยิ่งใหญ่ดี เป็นหัวหน้าแก๊งค์
...ที่เกาะเสม็ด มีคุณลุงหัวโล้นตัวดำๆหน่อย ที่จริงอ่ะใจดี แต่ว่าหน้าตาดูน่ากลัว คุง
แม่เลยใช้เป็นเครื่องมือในการข่มขู่เด็กจิ๋ว เวลาเด็กจิ๋วดื้อก็บอกว่าคุณลุงมองแล้วจะ
มาว่าแล้ว คุณลุงโหดมาก เด็กจิ๋วกลัวจริงๆ พอกลับมาบ้าน คุงแม่ยังใช้มุขนี้อยู่เลย
ได้ผลดี บอกว่าถ้าเด็กจิ๋วดื้อ จะโทรไปหาคุณลุงที่รีสอร์ท ฟ้องว่าเด็กจิ๋วดื้อ แล้วให้
มาจัดการเด็กจิ๋วหน่อย เด็กจิ๋วก็ยังหลงเชื่ออยู่เลยจนถึงทุกวันนี้
...เดี๋ยวนี้เวลากลางวันปะป๊าจะหนีออกไปกินข้าวข้างนอก เด็กจิ๋วจะรู้ทันทุกวันเลย
แค่ได้ยินเสียงปะป๊าหยิบกุญแจรถ ก็วิ่งปรี่เข้ามาหาปะป๊าแล้ว "ปะป๊าาา เราเป็นพ่อ
ลูบกันไม่ใช่เหรอ ปะป๊าจะไปไหน" ก็ถึงเป็นพ่อลูบกันแต่พ่อก็ขอกินข้าวบ้างได้ไม๊
...เล่นเนคไทกันอยู่ ปะป๊าผูกสวยงามส่งให้เด็กจิ๋วสวม เด็กจิ๋วบอกว่า "ไม่เอา...มัน
ดาวคะนอง"...ฮาแล้ว มันมาจาก ส.เสือ ดาวคะนอง ส่วนเมื่อเช้าก็วิ่งไปซุกอยู่ตรงตู้
เสื้อผ้าแล้วบอกว่า "ปะป๊าช่วยด้วย ฆ.ระฆังมันตีพริม"
...ตอนค่ำพาเด็กจิ๋วเข้าห้องนอน คุงแม่ถอดเป้อร์เก่าออก กำลังจะเปลี่ยนใหม่ให้แต่
เด็กจิ๋วเกิดงอแงขึ้นมา ไม่ยอมเปลี่ยน ตีขาปักๆปักๆ ทันใดนั้นก็ฉี่ราดออกมาเลอะที่
นอน ผ้าปูที่นอนใหม่ก็เพิ่งเปลี่ยนเสร็จนี่เอง คุงแม่โมโหมากซัดไปหลายผลั่วะ ต้อง
เอาไดร์เป่าผมมาเป่าที่นอนให้แห้ง เด็กจิ๋วโดนคุงแม่ตีไปนึกว่าจะสำนึก แต่ดันมาดื้อ
กับปะป๊าอีก เล่นเปิดไฟ ปะป๊าบอกให้ปิดก็ทำโหดเสียงดัง ไม่ได้รู้สึกเล้ย ปะป๊าเลย
ทำงอน เวลางอนแบบนี้เด็กจิ๋วจะไปลั้นลาทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่พักหนึ่ง แล้วจะวิ่งมาหาเรา
"ปะป๊าเป็นอะไรอ่ะ...พริมขอโทษ" เป็นแบบนี้ทุกที วันนี้ก็เหมือนเดิม ปกติปะป๊าก็จะ
หายงอน กอดกัน แฮ้ปปี้เอนดิ้ง แต่วันนี้ปะป๊าทำไม่หาย เพราะเป็นความผิดซ้ำซ้อน
เด็กจิ๋วเลยเสียใจ ห้องไห้โฮ บีบน้ำตา ต้องให้คุงแม่พามาง้อปะป๊าอีกทีหนึ่งถึงจะคืน
ดีกัน พอคืนดีกันแล้ว เด็กจิ๋วก็เป็นเด็กดีมาก บอกให้นอนก็นอนแต่โดยดี
๒ ขวบ + ๑๓๙ วัน...พุธ ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วตื่นเช้ามา คงยังจำเรื่องเมื่อวานได้ รีบพูดขึ้นมาเอง "ต่อไปนี้พริมจะเป็นเด็กดี
แล้ว จะไม่ดื้ออีกแล้ว" ปะป๊าทราบซึ้งเหลือเกินเด็กจิ๋ว หรือว่าเด็กจิ๋วจะคิดได้ ต่อไปนี้
จะเป็นเด็กดีแล้ว ว่าแล้วก็พาลงมาที่ออฟฟิต เจอเฮียโรกับโฮไอมาเล่นด้วย เด็กจิ๋วเริ่ม
วีนเริ่มเหวี่ยงพี่ๆทันที แย่งของ ตีพี่ โน้มคอพี่โฮไอลงไปนอนกับพื้น ปะป๊าดุก็ไม่สำนึก
ยังทำโหดโวยวายกลับมาอีก อาการดื้อไม่หายหรอก ยิ่งหนักขึ้นไปอีก
...ทุกวันนี้เรายังคงใช้มุขโทรไปโรงพยาบาลอยู่เวลาที่เด็กจิ๋วดื้อ มุขนี้เล่นทุกวันจนเฮีย
โรกับเจ๊น่ารู้ทัน เวลาเด็กจิ๋วดื้อก็จัดการโทรไปโรงพยาบาลเอง จนวันนี้เด็กจิ๋วก็เล่นบ้าง
ปีนมาที่โต๊ะทำงานปะป๊าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา "เอ่อ โรงพยาบาลวิภาวดีคับ ขอสายหมอ
คับ พริมาคับ...." เล่นซะเหมือนเลย มีเว้นจังหวะรอฟังแล้วค่อยตอบกลับด้วยนะ แล้วก็
คับคับเลียนแบบปะป๊าด้วย
...วันนี้มีของเล่นกล่องใหญ่มาส่งอีกแล้ว ที่จริงเป็นของเล่นปะป๊าซะมากกว่า เป็นโมเดล
ดราก้อนบอล Plant VS Zombie อุลตร้าแมน Ben10 แล้วก็มีชุดหมีพูเอามาให้เด็กจิ๋ว
ปรากฎว่าเด็กจิ๋วสนใจแต่อุลตร้าแมน จับอุลตราแมนมาขี่หลังก็อตซิล่า หยิบอุลตราแมน
ไปกอดไว้แล้วบอกว่า "รักอุลตราแมน"
๒ ขวบ + ๑๔๐ วัน...พฤหัส ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...วันนี้พี่ๆเปิดเทอมกันแล้ว เหลือเด็กจิ๋วอยู่บ้านคนเดียว ในที่สุดออฟฟิตก็เข้าสู่ความสงบ
สุขอีกครั้งหนึ่ง
...ของเล่นเด็กจิ๋วมาส่งอีกแล้ว เป็นรถ Tomy ยี่สิบกว่าคัน แกะออกมาเต็มเลย เป็นโมเดล
รถประเภทต่างๆ รถบรรทุก รถตู้ รถเก๋ง รถสิบล้อ รถดับเพลิง รถไถ รถยกของ รถเมล์ มอ
เตอร์ไซ เครื่องบิน เด็กจิ๋วตื่นตาตื่นใจตอนแกะออกมาจากกล่องเท่านั้นแหล่ะ แกะออกมา
ทีละคันก็ร้องโอโห ดีใจจังเลย แต่พอแกะเสร็จก็เอามาเขวี้ยงเล่น ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
...ตอนเย็นเฮียโรกลับมาบ้านมาเล่นกับเด็กจิ๋ว บอกว่าเมื่อเช้าร้องไห้ไม่อยากไปโรงเรียน
เพราะคิดถึงเด็กจิ๋ว รู้ทันนะว่าไม่จริงอ่ะ ตัวเองขี้เกียจมากกว่า
...อี๊ป้อมบอกว่าเด็กจิ๋วอ่ะกลางวันนอนน้อย นอนไปชั่วโมงเดียว แต่ทำไมกลางคืนไม่เห็น
มีทีท่าง่วงนอนซะที กว่าจะหลับได้ก็ตีหนึ่ง
๒ ขวบ + ๑๔๑ วัน...ศุกร์ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊าป้อนหนมปังไส้กรอบเด็กจิ๋วอยู่ ป้อนไปได้หน่อยเด็กจิ๋วก็เลิกกินเพราะมีคำหนึ่งผม
ติดเข้าปากไป ตอนนี้มีปัญหาเรื่องผมมาก ไม่ยอมให้มัด มันเลยเข้าปากเข้าตาตลอดเวลา
เด็กจิ๋วก็ต้องคอยเอามือปัดไปปัดมาทั้งวัน เห็นแล้วรำคราญ เรื่องหนมปังไส้กรอบ พอคุณ
แม่มาถามว่าทำไมเด็กจิ๋วไม่กินต่อล่ะ เด็กจิ๋วตอบว่า "เพราะปะป๊าขี้เหนียว"...เข้าใจความ
หมายไม๊เนี่ยะคำเนี่ยะ แล้วไปเอามาจากไหน
...ปกติปะป๊ากับเด็กจิ๋วชอบเล่นกินแอ็ปเปิ้ลพิษกัน เวลาใครกินแล้ว อีกคนต้องรีบป้อนยา
ถอนพิษให้ เป็นที่รู้กัน บางทีแอ็ปเปิ้ลหายก็ใช้มะเขือพิษ ปลากระป๋องพิษ หรือกูลิโกะพิษ
เวลาเด็กจิ๋วเล่นกินยาพิษ จะติดลมมาก กินเข้าไปแล้วนอนสลบ ปะป๊าป้อนยาถอนพิษก็ลุก
ขึ้นมาแล้วกินยาพิษใหม่ทันที ลงไปนอนอีก ปะป๊าถอนพิษอีก เล่นลุกๆนอนๆแบบนี้ติดต่อ
กันเป็นสิบๆครั้งไม่ยอมเลิก วันนี้ปะป๊าเล่นกินยาพิษบ้างแต่เด็กจิ๋วไม่ยอมมาช่วยซะที ให้
ปะป๊านอนสลบอยู่นานมาก จนคุงแม่เดินผ่านมาเห็นเข้าเลยเอายาถอนพิษมาให้ปะป๊ากิน
ปะป๊าลุกขึ้นมาก็โวยวายว่าทำไมเด็กจิ๋วไม่ช่วยปะป๊าเลย ใจร้ายมาก เด็กจิ๋วบอกว่า " ก็
กำลังพยายามช่วยอยู่ไง ไม่เห็นเหรอ ทำไมต้อง โห ด้วย งอนแล้ววว" แล้วก็วิ่งไปงอนซะ
มีรู้จักใช้ความว่าพยายามด้วยนะ
๒ ขวบ + ๑๔๒ วัน...เสาร์ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าอยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็มาบอกปะป๊าว่า "ปะป๊า ขอบคุณนะที่ช่วยดูแลพริม"...?...มาจาก
ไหนอ่ะ คุงแม่บอกว่าเมื่อคืนเด็กจิ๋วก็เพิ่งพูดกับคุงแม่ไปว่า "คุงแม่ ขอบคุณนะที่ช่วยดูแล
พริม"...แล้ววันนี้ก็ใช้มุขนี้ทั้งวันเลย อย่างเวลาเล่นหมีหมีเข้าโรงพยาบาล พี่กวางกับจรเข้
เป็นคุณหมอทำผ่าตัดสมองให้ พอเสร็จแล้ว เด็กจิ๋วก็บอกว่า "ขอบคุณนะจรเข้ ที่ช่วยดูแล
หมีหมี"
...วันนี้ไปราชบุรีกัน แวะกินมื้อกลางวันที่ร้านเจ๊แดง ร้านนี้เด็กจิ๋วไปไม่ต่ำกว่า ๕-๖ ครั้งแล้ว
ครั้งนี้นอกจากให้กินข้าวผัดแล้วก็กินปลาทูตาเตี้ยะได้ด้วย
...พอไปถึงราชบุรี เด็กจิ๋วก็พุ่งตัวไปหยิบของเล่นชิ้นโปรดออกมาทันที มันคือโรลม้วนผม
มาทีไรก็เล่นอันนี้ทุกที เล่นมาปีกว่าแล้วยังไม่เบื่อ หยิบมาติดหัวทุกคนขำดี
...อาม่าบอกว่าทำไมเด็กจิ๋วร้องเพลงตลอดเวลา เป็นจริงดังนั้นด้วย เหมือนในหัวมีแต่เสียง
เพลงตลอดเวลา ร้องเพลงนั้นเพลงนี้ ใส่เนื้อมั่วไปมั่วมา แต่ก็รู้ว่าพยายามจะร้องเพลงอะไร
เวลาเดินหรือทำกิจกรรมเล่นโน้นนี่ก็จะร้องเพลงไปด้วย แล้วช่วงนี้เวลาอยู่ในห้องนอนกัน
จะชอบปีนไปตรงเครื่องฟอกอากาศแล้วเอามือกดๆทำเป็นเล่นเปียโนพร้อมกันร้องเพลงไป
ด้วย เพลงที่ร้องก็จะเป็นเพลง น้องพริม ปะป๊า คุงแม่ พี่โน พี่โน่ ผู้หญิง ลุงนอ เล่นกันแบบ
นี้ทุกวัน
...ตอนจะกลับบ้าน เด็กจิ๋วเกิดดื้อไม่ยอมนั่ง car seat พยายามอยู่นานก็ไม่สำเร็จ ปะป๊าเลย
ขับรถออกไปเลย พาคุณแม่ไป ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอาม่า อาม่าเล่าว่าเด็กจิ๋วหน้าเสียเลย คิดว่า
โดนทิ้งจริง แต่ปะป๊าแค่ขับไปวนรอบตลาดมา พอกลับมารับคราวนี้เงียบเลย จับนั่งก็นั่งแต่
โดยดี นั่งนิ่งไปได้ไม่กี่นาทีก็หลับไป
๒ ขวบ + ๑๔๓ วัน...อาทิตย์ ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนตอนสามสี่ทุ่ม เด็กจิ๋วเกิดบอกว่า "พริมอยากกินอาหารแสนอร่อย"...ดึกมากแล้วนะ
แต่ก็ต้องพากันไปห้องครัวไปหาหนมโน้นนี่กินกัน แล้วกว่าจะหลับก็ตีหนึ่งได้
...วันนี้อยู่บ้านกันทั้งวันไม่ได้ไปไหน เปิดหนังเรื่อง journey2 ให้เด็กจิ๋วดู ตั้งใจดูมาก ถามทั้ง
เรื่องเลย ดูไปได้หน่อยคุงแม่หลับให้ปะป๊าเล่า สักพักปะป๊าหลับไปบ้าง เลยหันไปเกาะคุงแม่
ให้คุงแม่เล่า
...ตอนเย็นเฮียโรกับเจ๊น่ามา พี่ๆเค้าเพิ่งไปซื้อตู้ปลามา คือมาเห็นสาลามันเดอร์ของเด็กจิ๋วแล้ว
อยากเลี้ยงเองบ้างเลยไปซื้อกันที่จตุจักรเมื่อวานนี้ พอวันนี้ก็ยังเห่ออยู่มานั่งเฝ้า สั่งให้เด็กจิ๋ว
ลงไปดูด้วย แค่วันแรกปลาก็ตายไปแล้วตัวหนึ่ง ดูปลาเสร็จก็วิ่งไล่จับกันเลยขึ้นมาข้างบนเลย
เปิดหนังโรงดูกันเรื่อง I bought the zoo พี่ๆก็ตั้งใจดูกันดี แต่เด็กจิ๋วดูไปได้ครึ่งเรื่องก็เบื่อแล้ว
หันไปเล่นโน้นเล่นนี้แทน สงสัยไม่ตื่นเต้นเหมือนเรื่องเมื่อเช้า
...ตอนบ่ายสามเด็กจิ๋วจะหลับอยู่แล้ว แต่ได้ยินเสียงเฮียโรมาเลยตื่นไม่ยอมนอน ปะป๊าก็พาไป
เล่นกับพี่ๆเพลินไม่นอนก็ได้ แต่จะมีอาการอาละวาด งอแง แบบนี้ทุกทีแหล่ะ โดยเฉพาะอาการ
โหด เวลาไม่ได้ดังใจก็จะตะโกนเค้นเสียงดัง "ถ้าอย่ามาทำแบบนี้" แล้วก็แกล้งพี่ๆตีพี่ๆด้วย คือ
อาการหนักอ่ะวันนี้ ปะป๊าเลยตกลงกับคุงแม่ว่าลองไม่แข็งดูแล้วกัน ว่าแล้วปะป๊าก็ทำโหดกลับ
บ้าง เด็กจิ๋ววว หยุดดด ถ้าไม่หายอาละวาดอีก ต่อไปปะป๊าจะไม่กอดอีกต่อไปแล้ว แล้วก็ไม่พา
ไปเที่ยว ไม่ทำอาหารแสนอร่อยให้กิน ไม่ซื้อไอติมให้กินด้วย เด็กจิ๋วเสียใจร้องไห้ใหญ่
๒ ขวบ + ๑๔๔ วัน...จันทร์ ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เช้านี้เด็กจิ๋วมาบอกปะป๊าว่า "ปะป๊า อย่าโหดอีกนะ" แสดงว่าจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้นี่
ดีแล้วล่ะ ปะป๊าก็ไม่อยากโหดหรอก เด็กจิ๋วอย่าดื้อแล้วกัน แล้ววันนี้พอเริ่มมีอาการว่าจะ
โหด ปะป๊ากับคุงแม่ก็รีบพูดเลยว่า เดี๋ยวปะป๊าโหดอีกนะ เด็กจิ๋วก็สงบลงทันที
...เมื่อคืนนี้เด็กจิ๋วหลับไปตั้งแต่ทุ่มหนึ่ง เราก็พานอนในห้องโฮมเพราะปะป๊ากับคุงแม่จะ
ดูหนังเกาหลีไปด้วย ปะป๊าไปปลอกแตงโมมาครึ่งลูกนั่งกินไปดูหนังเกาหลีไป พอตอน
หน้าทุ่มเด็กจิ๋วเกิดฟื้นคืนชีพขึ้นมา เห็นปะป๊ากินแตงโมอยู่ก็เอาทันที "ขอกินบ้างได้ไม๊"
ปะป๊าต้องหลอกว่าไม่ได้มันเสียแล้ว เด็กจิ๋วไม่เชื่อ "งั้นขอไปหอมได้ไม๊" คือจะดมว่ามัน
เสียจริงหรือเปล่า ปะป๊าบอกว่าไม่ได้ มันเหม็นแล้ว เด็กจิ่วเลยบอกว่า "...งั้นขอไปเหม็น
หน่อยได้ไม๊" ว่าแล้วก็เดินมานั่งอยู่หน้าแตงโม ทำสูดดมฟื้ดๆฟื้ดๆ แบบว่าอยากกินตัวสั่น
นั่งจ้องไม่ไปไหนจนปะป๊าต้องยกจานแตงโมไปซ่อน
...วันนี้อี๊ป้อมไปขุดชุดมาจากไหนไม่รู้มาใส่ให้เด็กจิ๋ว ไม่เคยเห็นมาก่อน ปรากฎว่าเป็น
ชุดที่เราซื้อไว้นานแล้ว ตั้งแต่ยังไม่ขวบเลยมั้ง ซื้อล่วงหน้าไว้นานเกินจนลืมเลย มาใส่
วันนี้ก็เริ่มคับซะแล้ว
๒ ขวบ + ๑๔๕ วัน...อังคาร ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...มุขที่ขู่เด็กจิ๋วว่าถ้าดื้อหรืออาละวาดจะเจอปะป๊าโหดนะ ยังใช้การได้ดีอยู่ เมื่อวานก็มี
แบบกำลังเริ่มๆจะอาละวาด พอใครขู่แบบนี้เข้าไปก็หยุดเลย รีบขอโทษทันที
...รู้สึกว่าวันนี้เด็กจิ๋วจะติดปะป๊ากับคุงแม่มาก เกาะแน่นไม่ยอมปล่อย คงรู้ทันว่าเราชอบ
ทิ้งเค้าไป อย่างวันนี้ปะป๊าออกจากบ้านตั้งแต่เด็กจิ๋วยังไม่ตื่น กลับเข้ามาตอนบ่าย เด็ก
จิ๋วก็ต้องไปนอนแล้ว พอตอนเย็นได้เล่นกันนิดหน่อย อี๊ป้อมก็ต้องพาขึ้นข้างบนแล้วเพราะ
ก่อกวนพี่ๆมาก ทำงานกันไม่ได้เลย
...วันก่อนที่ไปราชบุรี พวกเราเล่นให้เด็กจิ๋วเป็นคุณหมอ ปะป๊าคุงแม่ปวดแขนปวดขาให้
เด็กจิ๋วมารักษา พอถึงอาม่า อาม่าบอกว่า ปวดเมื่อยทั้งตัวเลย เด็กจิ๋วได้ยินก็หันหลังเดิน
กลับไปทันทีพร้อมกับพูดว่า "โอ้ยไม่รักษาแล้ววว ปวดเยอะเกิน"
...มีอีกอย่างหนึ่งที่เด็กจิ๋วชอบเล่นคือทำขู่คำรามเสียงใหญ่ ยกมือขึ้นมากางทำเป็นกงเล็บ
ด้วย มันคืออะไร มันคือเสือดาวคะนอง ???
...คุงแม่เปิดบาร์นีในยูทูปให้เด็กจิ๋วดู ดูตอนนั้นตอนนี้ไปเรื่อยจนมาถึงตอนหนึ่ง ประหลาด
มาก เดาว่าเป็นตอนแรกๆของบาร์นี บาร์นีตัวสีดำ หน้าตาโหดมากไม่น่ารักเหมือนเวอร์ชั่น
ปัจจุบัน เอฟเฟคก็ยังไม่ดี เด็กที่เล่นก็เล่นไม่เป็น แต่เด็กจิ๋วดันชอบตอนนี้ขึ้นมา เพราะเค้า
พาไปทะเล เด็กจิ๋วเรียกว่าบาร์นีหน้าโหด
๒ ขวบ + ๑๔๖ วัน...พุธ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...มีวันหนึ่งปะป๊าเล่นกินยาพิษยาถอนพิษกับเด็กจิ๋ว ผ่านมาเป็นเดือนแล้ว เด็กจิ๋วยังติดใจ
ชอบเล่นทุกวันเลย เมื่อคืนนี้มีเพิ่มแอ็คติ้งอีกหน่อย คือเวลากินยาพิษเข้าไปแล้ว จะต้องมี
อาการกระอักโลหิตก่อน เจ็บคอ หน้าตาบูดเบี้ยว ก่อนที่จะทิ้งตัวหงายเก๋งลงไปอย่างแรง
แอ็คติ้งเลิศมากๆ
...ตอนกลางวัน เล่นอยู่ที่ออฟฟิต เด็กจิ๋วชอบวิ่งเล่นไปมาอยู่แถวโต๊ะพี่ๆ เราก็กลัวกันว่าสัก
วันต้องวิ่งไปชนมุมโต๊ะแน่ๆ วันนี้เอาจนได้ วิ่งไปชนมุมแฟ้มของพี่ต่อง หน้าเสียโฉมไปเลย
แต่เด็กจิ๋วบอกว่า "ไม่เจ็บไม่เจ็บไม่เจ็บ"
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปโลตัส คราวนี้เป็นเด็กดีไม่ก่อเหตุ เดินจูงมือกันลั้นลา ให้นั่งรถก็ยอม
แต่มีอย่างหนึ่งที่เป็นปัญหาคือ เดินผ่านซุ้มขายนม เค้ามีตัวอย่างให้ชิม เอาให้เด็กจิ๋วกินไป
ถ้วยหนึ่ง เด็กจิ๋วไม่พอ ขอกินอีก คุงแม่เลยไปขอมาเพิ่มอีกแก้ว ปั๊บเดียวหมด ยิ่งไม่พอใหญ่
แล้วทีนี้ โวยวายจะกินต่อให้ได้ จนต้องไปซื้อเค้ามาขวดหนึ่งแล้วเทใส่แก้วให้กิน กินหมด
ก็เติมไปเรื่อยจนหมดขวด ยังไม่ได้จ่ายตังเลย ที่ผ่านมาปะป๊ากับคุงแม่ชอบไปหลอกขอกิน
สินค้าตัวอย่างอยู่เรื่อย มาครั้งนี้เสียท่าคนขายต้องซื้อจริงจนได้
...ตอนเย็นอาบน้ำให้เด็กจิ๋ว ตอนจะกำจัดเอเลี่ยนให้ เด็กจิ๋วดื้อแล้วอาละวาด เหมือนวันก่อน
เลย ปะป๊าเลยทำโหดชุดเล็กๆเข้าไป ครั้งนี้ใช้น้ำเสียงโหดแต่เนื้อความที่พูดออกแนวฮาไป
หน่อย เด็กจิ๋วเหมือนไม่แน่ใจว่าปะป๊าโหดจริงหรือเล่น เพราะตอนกลางวันก็แกล้งโหดเล่น
ไปทีหนึ่งแล้ว เด็กจิ๋วไปตีเฮียโรปะป๊าเลยโหดเสียงดัง บอกว่าไจโรไม่ใช่เด็กธรรมดานะไป
ตีเค้าได้ไง เค้าเป็นบุคคลพิเศษของโรงเรียน เคยเดินแก้ผ้าขึ้นสู่ยอดเสามาแล้ว คุณครูภาก็
รักเค้ามาก ขนาดเสียสละเงาะให้กินเลย พูดเสร็จก็ขำกันใหญ่ทั้งไจโร เด็กจิ๋ว ปะป๊าเองด้วย
คุงแม่บอกว่าต่อไปนี้เด็กจิ๋วจะกลัวไม๊เนี่ยะ กลับมาที่อ่างอาบน้ำพอเห็นท่าทีเด็กจิ๋วเริ่มลังเล
เลยวิ่งหนีไปตั้งหลัก ใช้แผน B ให้คุงแม่ไปกล่อมให้มาง้อปะป๊า แล้วก็ลงเอยด้วยดี พอตอน
ดึก เด็กจิ๋วคลานเข้ามาหาปะป๊าทำหน้าจ๋อยๆ แล้วพูดว่า "เสียใจที่ปะป๊าโกรธพริม" พร้อมกับ
แกล้งทำเบ่ะๆ ดีแล้วล่ะ แบบนี้เรียกว่ารู้จักสำนึก ตั้งแต่วันก่อนที่ทำโหดขั้นรุนแรงไป เด็กจิ๋ว
ดีขึ้นเยอะมาก ไม่อาละวาดอีกแล้ว
๒ ขวบ + ๑๔๗ วัน...พฤหัส ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนนี้กว่าเด็กจิ๋วจะหลับได้ก็เกือบตีสอง เป็นเพราะคึกจัด ติดเล่น ยิ่งให้เล่นขี่หลังแล้ว
ยิ่งติดลมไม่ยอมเลิก ใกล้ๆตีสองก็ง่วงจัดแต่ยังไม่อยากนอน เลยอาละวาดแบบไม่มีเหตุผล
ปะป๊าก็หลอกล่อไปเรื่อยเปื่อยเพื่อเบี่ยงเบน อุ๊ย ดูที่เพดาดิ่ มีแมวเดินอยู่ เอ้ยไม่ใช่เป็นหอย
ทาก แล้วก็เปลี่ยนไปสุดท้ายเป็นโดเรมอน ทันใดนั้นเอง เด็กจิ๋วจากที่อาละวาดงอแงอยู่ก็
เปลี่ยนน้ำเสียงทันที "กลัว กลัว" แล้วก็กอดกับคุงแม่หลับไปทันที คือการเบี่ยงเบนได้ผลดี
เกินคาดแต่ว่าไม่ได้ตั้งใจจะหลอกให้กลัวนะ แค่โดเรมอนเดินอยู่บนเพดาน ฮาจะตาย ทำไม
ถึงกลัว แต่คุงแม่บอกว่า คุงแม่เองยังกลัวเลย เพราะปะป๊าทำน้ำเสียงน่ากลัว
...เมื่อคืนลีลาการเล่นยาพิษของเด็กจิ๋วพัฒนาขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง กินยาพิษเสร็จก็ทิ้งตัวลงกับ
พื้นแบบล้มทั้งยืน ตึง เราก็ตกใจกันใหญ่ แล้วพอลงไปนอนแล้ว มีกลิ้งไปมารอบหนึ่งก่อนจะ
คว้าหมีหมีมากอดแล้วนอนนิ่งหลับตาสลบไป ขำอ่ะ ก่อนตายมีการคว้าหมีหมีมากอดอีก
...เวลาเด็กจิ๋วกลิ้งเล่นอยู่ในห้องโฮม จะต้องขอน้ำกินตลอดเวลา อย่างบางวันกินเยอะจนฉี่
ราดกางเกงไปสามสี่ตัว ส่วนเมื่อคืนนี้กินจนท้องแข็งเป๋งแล้วเดินมาบอกคุงแม่ว่า เจ็บตรงนี้
แล้วชี้ไปที่ท้อง คุงแม่จับดูตกใจเลย
๒ ขวบ + ๑๔๘ วัน...ศุกร์ ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วนอนตีหนึ่งตีสองทุกวันเลย ยิ่งช่วงเที่ยงคืนตีหนึ่งนี่ยิ่งคึกจัดใหญ่ ขี่หลังปะป๊า
วิ่งหนีไฟระเบิด คือการะเล่นแต่ละอย่างนี่ hard core มากๆ เห็นแล้วแบบไม่มีทีท่าว่าจะง่วง
ได้เลย
...เมื่อคืนเล่นเตะบอลกัน เอาโดเรม่อนมาทำประตู ทำซะแคบเลย คุงแม่เห็นยังโวยวายว่าจะ
เตะเข้าได้ไง แต่ปรากฎว่าเด็กจิ๋วเตะเก่งมาก เตะซะตรง เข้าประตูได้หลายครั้ง เก่งกว่าคุงแม่
อีก เพราะคุงแม่ลองแล้วกระเดนกระดอนไปมั่วไม่เห็นตรงเหมือนเด็กจิ๋ว
...อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็มาเรียกปะป๊าว่า "คุณพ่อคับ คุณพ่อคับ นี่ไม่ใช่ปะป๊า นี่เป็นคุณพ่อคับ" น่าจะ
จำมาจากการ์ตูนเรื่องอะไรซะอย่าง ส่วนเราก็ต้องเรียกเด็กจิ๋วว่า คุณลูบคับ
...ประมาณสองเดือนที่ผ่านมานี่ ตอนที่อี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วขึ้นไปนอนกลางวันข้างบน จะชอบพา
เด็กจิ๋วไปอาบน้ำด้วย บางทีก็อาบในห้องน้ำอี๊ป้อม จับนั่งในกะละมังอาบ บางทีก็อาบที่ห้อง
shower หลังอาบน้ำเสร็จก็พานอน กว่าจะหลับก็บ่ายสองบ่ายสาม ตื่นลงมาข้างล่างอีกทีก็
ประมาณห้าโมงเย็นทุกวันเลย แล้วสามสี่วันที่ผ่านมานี่ อี๊ป้อมพยายามไปขุดชุดที่ซ่อนๆเอา
ไว้ บางตัวก็ซื้อมานานแล้วแต่ใหญ่เกิน ส่วนวันนี้เป็นเสื้อที่อาม่าซื้อให้แล้วคุงแม่เอาไปซ่อน
ไม่ยอมให้ใส่ วันนี้อี๊ป้อมก็ไปขุดมาใส่จนได้ ใส่แล้วขำมาก เพราะมันไม่ใช่แนวเด็กจิ๋ว
...เด็กจิ๋วไม่ค่อยมีความอดทนเลย เวลาให้เล่นของเล่นเสริมพัฒนาการต่างๆ ดูท่าทางจะทำ
ได้หมดแหล่ะ แต่ทำได้สักพักก็เบื่อ หรือถ้าเวลาหยอดหรือใส่ไม่ลงก็จะโมโห อาละวาดแล้ว
เลิกเล่นไปเลย พรุ่งนี้จะพาเด็กจิ๋วไปทีเซนทรัลเวิลด์ไปหาโรงเรียนเสริมพัฒนาการดูว่าที่ไหน
จะเหมาะกับเด็กจิ๋ว อยากให้เสริมเรื่องสมาธิ
๒ ขวบ + ๑๔๙ วัน...เสาร์ ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ตื่นกันแต่เช้ามุ่งหน้าไปเซนทรัลเวิลด์ เดินหาโรงเรียนพิเศษให้เด็กจิ๋ว คุงแม่ติดใจชิชีตะ
เป็นแนวญี่ปุ่น เรียนครั้งละ ๕๐ นาที คุยๆดูแล้วไม่ค่อยถูกใจ ท่าทางจะออกแนวนิ่งๆเงียบๆ
ไม่เน้นเฮฮา เวลาเรียนก็ไม่ตรง มีช่วงบ่ายๆเย็นๆวันธรรมดา ซึ่งเป็นเวลานอนของเด็กจิ๋วพอ
ดี ถ้าไปเวลานั้น โรงเรียนพังแน่ๆ ตอนที่จะไปชิชีตะ เด็กจิ๋วเดินผ่านโรงเรียนสอนเต้นบัลเล่
นี่คงจะเป็นทางที่เด็กจิ๋วชอบแล้วล่ะ ไปยืนเกาะกระจกดูพี่ๆเค้าเรียนกันใหญ่เลย บอกว่าจะ
เรียนอันนี้ อันนี้มันต้องสามขวบครึ่งนะเด็กจิ๋ว เป็นของสยามกลการ เราเลยพาเด็กจิ๋วเข้าไป
ดูซิว่ามีหลักสูตรอื่นอีกหรือเปล่า คุงแม่ไปติดใจหลักสูตรดนตรีสำหรับเด็ก พี่เค้าพาเข้าไปดู
ห้องเรียน เด็กจิ๋วเห็นแล้วก็ชอบ ปีนขึ้นเก้าอี้เปียโนไปแล้วบอกว่าขอเล่นหน่อยได้ไม๊ พี่เค้า
ก็เปิดเครื่องให้เล่น ชอบใหญ่เลย เป็นหลักสูตรใหม่สำหรับเด็กสองขวบพอดีเลย แต่ปะป๊าว่า
มันจะหลอกเด็กหรือเปล่า ตัวเท่านี้จะเรียนดนตรีได้เรื่องเหรอ สรุปแล้วที่นี่ไม่มีอะไรถูกใจอ่ะ
ดูไปดูมา ทำไมโรงเรียนมันมีน้อยจัง ที่เหลือก็เป็นสองปั้นดินน้ำมัน หรือสอนภาษาของเด็ก
โต คือเรามาที่นี่เพราะจำได้ว่ามันจะมีโรงเรียนสอนเด็กเยอะๆเป็นโซนเลย ว่าแล้วคุงแม่ก็คิด
ขึ้นมาได้ว่า ที่เราเคยเห็นนั้นมันพาราก้อนนี่หน่า มาเซนทรัลเวิลด์ผิดแล้ว เลยพากันย้านไปที่
พาราก้อนต่อ
...จริงๆด้วย ที่ชั้น ๔ เป็นโซนโรงเรียนโดยเฉพาะเลย มีหลายโรงเรียน เราไปสะดุดอยู่ที่เบบี้
จีเนียส ชื่อนี้คุ้นหู ค่อนข้างดัง พี่โน่ก็เคยมาเรียน ถามน้าหญิงว่าดีไม๊ น้าหญิงบอกว่าดีนะ แต่
เหนื่อย เหนื่อยแม่นะเพราะต้องเข้าไปเรียนไปทำกิจกรรมกับลูกด้วย คุงแม่คุยกับคุณครูปั๊บ
เดียวติดใจ เอาเลย แรกเข้า ๔,๕๐๐ บวกค่าเรียน ๙,๕๐๐ สิบครั้ง ราคาแพงมาก
--> เด็กจิ๋ว@Baby Genius ครั้งแรก
๒ ขวบ + ๑๕๐ วัน...อาทิตย์ ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วร้องหาจะกินมากาลองมาหลายวันแล้ว คือไม่ได้พูดถึงด้วยนะ อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาเอง
"จะกินมาการอง จะกินมาการอง" ทำไมหัวสูงแบบนี้นะ ปะป๊ากับคุงแม่เพิ่งรู้จักมากาลองได้
ไม่นานมานี่เอง เมื่อวานที่ไปพาราก้อนเลยไปซื้อของโอเรียนเตลให้ ชิ้นละ ๔๐ แน่ะ อันเล็ก
นิดเดียว ที่สำคัญคือเด็กจิ๋วแทะกินแต่ขอบๆเหลือไส้หวานเจี๊ยบไว้ แล้วใครจะกินต่อล่ะเนี่ยะ
แล้วคุงแม่ก็ซื้อเค้กพวก the top มา เด็กจิ๋วก็แคะกินแต่ช็อกโกแล็ตที่แปะอยู่ ปะป๊าไปตักกิน
บ้าง คุงแม่มาโวยปะป๊าอีกบอกว่าลูกชอบ ให้ลูกกิน สมัยปะป๊ากับคุงแม่เป็นเด็ก กินเค้กแยม
อันละบาทเอง ตอนนั้นก็อร่อยมากแล้ว นี่เด็กจิ๋วกินของโอเรียนเตลตั้งแต่สองขวบ แล้วต่อไป
จะกินอะไรอร่อยเนี่ยะ
...เวลาจับเด็กจิ๋วไปล้างก้นที่อ่างล้างหน้าบนห้อง เด็กจิ๋วจะชอบเอาแปรงสีฟันของปะป๊ากับ
คุงแม่มาเล่น เอาอมๆ วันนี้ก็เหมือนเดิม แต่พออมเข้าไปแล้วหันมาบอกคุงแม่ว่าเหม็นอ่ะ แล้ว
ก็เอามือล้วงคอตัวเอง ว่าแล้วก็อ้วกออกมาเลย คุงแม่ลองเอาแปรงมาดมดู ปรากฎว่าแปรง
มันเหม็นบูด เดาว่าเป็นแปรงอันที่ไม่มีใครใช้ แล้วเด็กจิ๋วชอบมาอมๆดูดๆเล่นหลายที พออม
เสร็จไม่ได้ล้างมันเลยบูด คุงแม่แค่ดมก็จะอ้วกตามเด็กจิ๋วเหมือนกัน
...เด็กจิ๋วชอบโรงเรียนมาก ถามว่าวันนี้อยากไปว่ายน้ำหรือไปโรงเรียน เด็กจิ๋วบอกว่า "ไม่
ไปว่ายน้ำ จะไปโรงเรียน" แต่เราก็ไม่ได้พาไปทั้งว่ายน้ำทั้งโรงเรียนเพราะขี้เกียจ นอนดูหนัง
อยู่บ้านทั้งวัน
๒ ขวบ + ๑๕๑ วัน...จันทร์ ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วไปเล่นบ้านโน้น อากงมาเตะก้นเด็กจิ๋วบอกว่าก้นงอนน่าเตะ เด็กจิ๋ว
เตะตูดอากงกลับบ้าง บอกว่า "ก้นอากงก็งอนน่าเตะ"
...เด็กจิ๋วชอบเล่นกับพี่เพลงมาก ชอบไปจูงมือพี่เพลงเข้ามาเล่นในห้องทำงานปะป๊า
อย่างวันนี้ก็เอาเสื้อกันหนาวของพี่เพลงมาใส่ ใส่แล้วเหมือนนักมวยเลย
...ตื่นนอนมาตอนห้าโมงเย็น อี๊ป้อมก็เอาไอติมโคนให้กินอีกแล้ว พยายามบอกอี๊ป้อม
แล้วว่าเด็กไม่จำเป็นต้องกินไอติมทุกวันก็ได้ นี่กินทุกวัน วันละเยอะด้วย อ้วนเกินไป
แล้ว แต่วันนี้เด็กจิ๋วกินไม่หมดอัน สงสัยว่าจะเบื่อ
๒ ขวบ + ๑๕๒ วัน...อังคาร ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...วันนี้ไปโรงเรียนกัน ออกจากบ้าน ๘ โมง ต้องควักเด็กจิ๋วจากที่นอนทั้งหลับอยู่ คือ
ปกติ ๙ โมงยังไม่ค่อยจะยอมตื่นเลย นี่อุ้มขึ้นมาตั้งแต่แปดโมง ตื่นมาก็ไม่อาละวาดนะ
แต่มีอาการเบลอๆ สลึมสลือ นั่งในรถก็นั่งนิ่ง ไม่ได้เปิดบาร์นีก็ไม่เป็นไร นั่งเม่อมองนั้น
มองนี่ไป เราไปถึงโรงเรียนก่อนเวลาอีก พยายามจะให้กินอาหารเช้า กินนมสักนิดก็ยัง
ดี แต่เด็กจิ๋วไม่ยอมกินเลย เห่ออยากจะเข้าห้องเรียน ร้องจะมาโรงเรียนหลายวันแล้ว
พอได้เวลาเรียน ปรากฎว่ามีเด็กจิ๋วเข้าเรียนอยู่คนเดียวกับคุงแม่ มีคุณครู ๓ คน เพื่อนๆ
ยังไม่มากันเลย กว่าจะมากันครบ ๕ คนก็ผ่านไปแล้วสิบนาที
...วันนี้เด็กจิ๋วตื่นเช้าผิดปกติ ข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน พอเรียนไปสักพัก เกิดเรื่องจนได้ กรี๊ดๆ
กลางห้องเรียน ทั้งอาละวาดทั้งโหด ไม่เข้ามาเรียน วิ่งไปเล่นของเล่น ขายหน้ามากๆ
เพื่อนๆส่วนใหญ่จะเรียบร้อยไม่เห็นมีใครเป็นอย่างนี้เลย คุณครูใหญ่สังเกตพฤติกรรมอยู่
เห็นท่าไม่ดีก็เรียกผู้ปกครองของเด็กจิ๋วคุยทันที ครั้งที่แล้วครูใหญ่ผู้ชายยังชมเด็กจิ๋ว
อยู่เลย บอกว่าสอนมาดีแล้ว เป็นตัวของตัวเอง ร่าเริง กล้าแสดงออก พอมาแผลงฤทธิ์
วันนี้ คุณครูใหญ่อีกคนเป็นผู้หญิงมาบอกว่า อาการอาละวาดแบบนี้อาจมีสาเหตุมาจาก
ที่ให้ดูการ์ตูนเยอะเกิน คือเหมือนรู้ๆมาแหล่ะว่าดูเยอะเกินแล้วอาจจะกระตุ้นให้มีอาการ
สมาธิสั้น เราเองตอนแรกๆก็พยายามนะ จะให้ดูวันละนิดหน่อยนะ แต่หลังๆไปๆมาๆมันดู
เยอะขึ้นเยอะขึ้นไปโดยไม่ได้นึก อย่างเวลากินข้าวก็เอาไอแพดมาเปิดการ์ตูนให้ดูและ
เวลาจะมัดผม เวลางอแง เวลาอะไรๆก็เปิดการ์ตูนหลอก แล้วก็ตอนกลางคืนก็ดูหนังซี่รีย์
เกาหลีกันเป็นล้ำเป็นสัน เออ ดูเยอะจริง ยิ่งเวลานั่งรถด้วยแล้วต้องดูบาร์นีต่อเนื่องเป็น
แบบนานๆหลายๆชั่วโมงเลยด้วยซ้ำไป คุงครูใหญ่บอกว่าให้ดูได้วันละ ๑๕ นาทีพอ
...มีอีกหลายเรื่องเลยที่เด็กจิ๋วต้องปรับ เรื่องสมาธิ ความมีระเบียบ คุณครูบอกว่าให้มา
บ่อยๆ ถ้ามาหลายๆครั้งจะเริ่มปรับตัว จะเริ่มรู้ว่าเวลาไหนต้องเรียนเวลาไหนได้เล่น
...ตอนเย็นพาไปบ้านโน้นไปรอรับเฮียโรกับเจ๊น่ากลับจากโรงเรียน พอรถตู้มาจอดหน้า
บ้าน เด็กจิ๋วก็กระโดดๆดีใจ พี่ๆกลับมาแล้ว แล้วไปจูงมือพี่ๆเข้าบ้าน วันนี้เจ๊น่าใจดีแบ่ง
ป๊อกกี้ให้เด็กจิ๋วหลายแท่ง ส่วนเฮียโรก็แบ่งหมูเสต็กของรักอันดับสองให้เด็กจิ๋วไม้หนึ่ง
อี๊ป้อมบอกว่าโชคดีแล้วที่ได้มาไม้หนึ่ง วันก่อนอี๊ป้อมไปขอได้มาแค่ครึ่งไม้ ขนาดนั้นยัง
บ่นว่าเสียของอีก
๒ ขวบ + ๑๕๓ วัน...พุธ ๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าลงมาที่ออฟฟิตเด็กจิ๋ววิ่งไปหาพี่ๆแล้วพูดว่า "สวัสดีออฟฟิต" ดีนะ ทักพี่ๆทุกคน
ในครั้งเดียว ไม่ต้องสวัสดีทีละคน พี่ๆขำกันใหญ่
...ตอนนี้เราจะปฏิวัติชีวิตเด็กจิ๋วใหม่แล้วนะ เมื่อก่อนเละเทะมาก ต่อไปนี้จะให้ตื่น ๘ โมง
ปะป๊าจะไปทำอาหารเช้าเตรียมไว้ให้ พอ ๑๑ โมงก็ให้กินข้าวกลางวัน นอนบ่าย ๒ ถึง ๔
โมง กินข้าวเย็น ๕ โมง เข้านอน ๔ ทุ่ม ที่ปะป๊าต้องตื่นมาทำอาหารเช้าไว้ให้เพราะจะให้
เด็กจิ๋วกิน ๑๑ โมงซึ่งอี๊ป้อมยังไม่กลับจากตลาด ซื้อให้กินแบบเมื่อก่อนไม่ได้ คือโดยทั้ง
หมดแล้วจะปรับเวลาให้เร็วขึ้นชั่วโมงหนึ่ง นอนเร็วขึ้นตื่นเร็วขึ้น เพราะถ้าไปโรงเรียนแบบ
เมื่อวานนี้มันต้องตื่น ๘ โมง ถ้าไม่ปรับตัวให้ชินก็จะเกิดปัญหาเหมือนเมื่อวาน
...เมื่อวานที่ไปโรงเรียนมีช็อตหนึ่งฮามาก คุณครูให้เล่นเตะบอล เด็กจิ๋วเก่งเรื่องเตะบอล
อยู่แล้ว อยู่บ้านก็เตะกันบ่อยๆ แต่ที่บ้านเตะทีละลูก พอไปเจอที่โรงเรียนมีเป็นสิบๆลูกเลย
เด็กจิ๋วเตะไปเตะมาจนมาถึงลูกบอลสองลูกวางอยู่ติดกัน ไม่รู้ว่านึกยังไงเตะมันทั้งสองลูก
ด้วยสองขาพร้อมกันเลย ตัวก็หงายเก๋งลงไปนอนกับพื้น โชคดีที่เป็นเบาะรอง คุณครูเห็น
แล้วขำใหญ่ เด็กจิ๋วก็เขินนะ วิ่งไปนั่งนิ่งทำไม่รู้ไม่ชี้
...ตอนบ่ายพี่กริสน์กับพี่เจนมาหาปะป๊า เด็กจิ๋วชอบพี่เจนนะ เล่นกันคิ๊กๆคั๊กๆ ตอนเย็นก็พา
กันไปกินข้าวที่เปบเป้อคอน ร้านนี้ปะป๊ากับคุงแม่มากันบ่อย แต่รู้สึกว่าเด็กจิ๋วจะเคยไปแค่
ครั้งเดียว เพราะร้านนี้มันเล็กๆ ถ้าเด็กจิ๋วก่อเหตุกรี๊ดขึ้นมากลางร้านละก็... วันนี้เราใช้ไอติม
มาล่อเด็กจิ๋วให้สงบพอได้อยู่
๒ ขวบ + ๑๕๔ วัน...พฤหัส ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕
...ตอนเช้าปะป๊าไปส่งเด็กจิ๋วกับคุงแม่ที่โรงเรียน แล้วไปหาลูกค้าแถวนั้นพอดี เสร็จแล้วก็
กลับมารับ พอปะป๊าเข้าโรงเรียนปั๊บ คุณครูรีบมาฟ้องก่อนเลยว่าเด็กจิ๋วกินข้าวไปสามชาม
อีกแล้วนะคุณพ่อ วันนี้เป็นบะหมี่ลูกชิ้นปลา รู้สึกว่าเด็กจิ๋วจะไม่เคยกินลูกชิ้นปลามาก่อนนะ
แต่ก็ซัดเรียบ เรื่องกินนี่เก่งสุดอยู่แล้ว คุณแม่บอกว่าวันนี้เด็กจิ๋วเก่งขึ้นเยอะมาก ไม่กรี๊ดไม่
อาละวาด มีวิ่งออกนอกวงไปเล่นของเล่นบ้างแต่ก็น้อยลงกว่าครั้งก่อนเยอะ แล้วกิจกรรมที่
เล่นก็เริ่มทำเป็นแล้ว คือกิจกรรมเหล่านี้จะมาวัดว่าเด็กเก่งหรือไม่ก็คงไม่ได้ ตอนแรกคิดว่า
น้องคนนั้นเก่งคนนี้เก่ง แต่จริงๆแล้วเด็กทุกคนถ้าเคยมาลองทำมันก็จะทำกันได้หมดแหล่ะ
กิจกรรมมันก็จะซ้ำกันไปซ้ำกันมา เปลี่ยนรูปร่างหน้าตาเพื่อความไม่เบื่อเท่านั้น แล้วพอเริ่ม
เรียนไปสามสี่ครั้งก็จะจับทางได้แล้ว เหมือนที่คุณครูใหญ่บอกว่าครั้งที่สี่จะเห็นผลว่าน้อง
เริ่มเก่งขึ้น คือเราเชื่อครึ่งหนึ่ง ไม่ค่อยเชื่อว่าเก่งขึ้น แต่เริ่มปรับตัวเริ่มเข้าใจมากกว่า แต่ก็
อยากให้เด็กจิ๋วไปเรียนบ่อยๆนะ จะได้มีระเบียบวินัยมากขึ้น แล้วเผื่อจะหายดื้อบ้าง
...ตอนเย็นๆอากงอาม่าราชบุรีมาหาเด็กจิ๋วอีกแล้ว แต่ปะป๊ากับคุงแม่ประชุมกันยาวเลยไม่
รู้ว่ามาเล่นอะไรกันบ้าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น