๒ ขวบ + ๓๔ วัน... พุธ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วอยู่ออฟฟิต ใครเดินหิ้วของเข้าออฟฟิตมา ก็จะวิ่งไปถามเค้าว่า "กินอะไร ขอ
กินบ้างได้ไม๊" พอตอนเย็นๆพี่เพลงซื้อชาไข่มุกมาฝากพี่ๆที่ออฟฟิตคนละแก้ว เด็กจิ๋ว
เห็นแล้วพุ่งตัวไปหาพี่ๆแต่ละคนเลย พี่เคน "กินอะไรอ่ะ" พี่เคนตอบว่า นี่เป็นชา เด็ก
กินไม่ได้ เด็กจิ๋วเดินไปหาพี่พีช "กินอะไรอ่ะ" พี่พีชก็ไม่ให้กิน แล้วก็เดินไปถามพี่ๆคน
อื่นทุกโต๊ะเลย ทำท่าอยากกินมาก ไม่ไว้หน้าปะป๊ากับคุณแม่เลยนะเด็กจิ๋ว เดี๋ยวพี่เค้า
หาว่าหนูตะกระอ่ะ แล้วปกติปะป๊าชอบปั่นช็อกโกแล็ตมากิน เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วมาขอกินทุก
ครั้งเลย กินแล้วก็เลอะเทอะไปหมดทั้งหน้า
...ตอนเย็น เด็กจิ๋วร้องงอแง "หนูจะกินข้าวเหนียว หนูจะกินข้าวเหนียว" ปะป๊ากับคุณ
แม่เลยต้องพาเด็กจิ๋วเดินออกไปปากซอย ไปหาข้าวเหนียว ได้ข้าวเหนียวไก่ย่างใน
7-11 การเดินไปปากซอยสำหรับปะป๊ากับคุณแม่นี่มันไม่ธรรมดานะเด็กจิ๋ว เพราะปกติ
เราไม่ค่อยเดินไปกัน จะเอาอะไรก็ฝากอี๊ป้อมซื้อ
...วันนี้เด็กจิ๋วไม่มีอาการตัวร้อนแล้ว
๒ ขวบ + ๓๕ วัน... พฤหัส ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...อาการตะกระอยากกินโน้นนี่ส่งผลไปถึงตอนนอน เมื่อคืนนอนอยู่ดีๆก็ละเมอโวยวาย
ขึ้นมา "หนูจะกินอันนี้ หนูจะกินอันนี้"
...เด็กจิ๋วเล่นอยู่ที่โต๊ะอี๊กบ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูด "โหล แจ็คเหรอ ไปหาหมอเหรอ"
คือเมื่อเช้าเด็กจิ๋วคงแอบฟังคุณแม่คุยโทรศัพท์ พี่แจ๊คโทรมาปรึกษาเรื่องฝากท้องที่
โรงพยาบาลวิภาวดีกับหมอคนไหนดี เราก็แปลกใจนะ ทำไมเด็กจิ๋วรู้จักจับใจความที่
ได้ยินมาแต่งเติมเป็นเรื่องเป็นราวได้
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วมีติดคำพูดอยู่ประโยคหนึ่ง "นี่นิสัยไม่ดีนะ ไม่รักแล้ววว" บางทีมียกมือ
ชี้หน้าด้วยนะ คือเวลาเราทำอะไรไม่ถูกใจ หรือขัดใจเค้า ก็จะพูดแบบนี้ เลียนแบบที่
เราชอบพูดกับเค้า
๒ ขวบ + ๓๖ วัน... ศุกร์ ๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วไป IKEA ดูของสำหรับเตรียมซื้อเข้าคอนโด วันนี้แค่ไปดูๆก่อน
ยังไม่ซื้อ มีความรู้สึกว่าวันที่มาซื้อจริง อย่าพาเด็กจิ๋วมาเด็ดขาด แค่วิ่งตามจับอย่าง
เดียวก็หมดเวลาแล้ว เด็กจิ๋วไปนั่งเล่นอยู่ในห้องนอนตัวอย่างนานมาก สงสัยจะชอบ
ปีนขึ้นเตียงไปนั่งห้อยขาเล่น เออ ทำไมบ้านเราไม่มีห้องนอนเด็กเลย มีแต่สนามเด็ก
เล่น
...คุณแม่อยู่ที่ออฟฟิต อยู่ดีๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น โหล "เอ นั่นไม่ใช่ปะป๊านี่ คุงแม่
นี่หน่า" คือเด็กจิ๋วจะโทรขึ้นมาหาปะป๊า แต่คุงแม่รับสาย "คุงแม่ทำอะไรอยู่" คุงแม่ทำ
งานอยู่สิค่ะ แล้วเด็กจิ๋วทำอะไรอยู่ "หนูก็คุยโทรศัพท์กับคุงแม่อยู่ไง" ...เอาอีกแล้วมุข
แบบนี้เด็กมันคิดของมันเอง ไม่ได้กวนด้วย ก็กำลังคุยโทรศัพท์อยู่จริงๆ แล้วเด็กจิ๋วก็
พูดต่อ "คุงแม่ไปทำงานซิ ไปสั่งของให้ลูกค้าก่อน" ...ฝั่งคุงแม่ฟังเด็กจิ๋วพูดผ่านสาย
โทรศัพท์ก็ฮาแล้วนะ แต่บังเอิญปะป๊าแอบอยู่ตรงเด็กจิ๋ว เห็นท่าทางการโทรศัพท์ยิ่ง
ฮาเข้าไปใหญ่ คือทำหน้าทำตาจริงจัง เหมือนผู้ใหญ่คุยโทรศัพท์จริงๆ รู้จักสั่งงานอีก
ต่างหาก อี๊ตุ๋มอี๊กบเห็นแล้วก็ขำก๊ากกันใหญ่เลย
๒ ขวบ + ๓๗ วัน... เสาร์ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปราชบุรีตั้งแต่เช้า ปะป๊ากับคุงแม่จะไปเลือกวอลเปเปอร์สำหรับมาติด
ห้องคอนโดกัน พอขับรถไปจอดหน้าบ้านอาม่า เราก็ใช้แผนเดิม คือทิ้งเด็กจิ๋วไว้แล้วหนี
ไปกินข้าวกลางวันกัน คราวนี้เด็กจิ๋วทำแผนพัง คือไม่รู้ว่าได้ยินปะป๊ากับคุงแม่คุยกันใน
รถถึงแผนการนี้ หรือว่าจำฝังใจได้ว่ามาราชบุรีทีไรโดนทิ้งไว้บ้านอาม่าทุกที พอคุงแม่อ้ม
เด็กจิ๋วลงจากรถ เด็กจิ๋วกระโดดเกาะตัวคุงแม่ไว้แน่นไม่ยอมปล่อย "หนูจะหาคุงแม่ หนูจะ
หาคุงแม่" ใช้ขาคีบเอวคุงแม่ไว้ด้วย แกะเท่าไหร่ก็ไม่ออก ในที่สุดก็ต้องจอดรถลงมากัน
หมด มาเล่นๆจนเด็กจิ๋วเพลิน พอเผลอเราก็หนีกันออกไปได้
...ตอนเย็นพากันไปเดิน กวยกี้ เป็นเหมือนตลาดนัดริมแม่น้ำ เน้นขายของกินกับของเล่น
เด็กจิ๋วได้ยินเราพูดกวยกี้กวยกี้ ก็จำไปพูดบ้าง "หนูจะไปกินขนมกี้" ในที่สุดก็ได้ซื้อขนมกี้
ให้เด็กจิ๋วกิน มันคือหนมชั้น ของโปรดเลย อาม่าเคยซื้อมาฝากบ่อย พอเด็กจิ๋วเห็นก็พุ่งตัว
ไป "หนูจะกินหนมกี้ หนูจะกินหนมกี้" เราก็ซื้อให้เด็กจิ๋วถือกล่องหนึ่ง แต่ยังไม่แกะให้นะให้
กลับไปกินที่บ้าน เพราะมันเป็นหนมชั้น กินแล้วจะเลอะเทอะ แต่พอเราเผลอ เด็กจิ๋วใช้นิ้ว
ค่อยๆชอนไชเข้าไปหยิบหนมชั้นในกล่องกินจนได้ คือเดินไปกินไป แล้วยังมีลูกชุบ น้ำส้ม
แล้วก็นมข้าวโพด ไอ้นมข้าวโพดนี่ เด็กจิ๋วทำแสบอ่ะ คือเราให้เด็กจิ๋วถือขวดดูดอยู่ พอเรา
เผลอ เด็กจิ๋วก็กระดกขวดเข้าปาก เปียกนมข้าวโพดกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย พอกลับมาบ้านก็
ยังมากินไก่ทอดต่ออีกนะ คนที่บ้านอาม่าบอกว่าทำไมกินเก่งจัง
...วันนี้เด็กจิ๋วไม่ได้นอนกลางวัน ก็ไม่แปลกแล้วล่ะสำหรับเด็กจิ๋ว เพราะเดี๋ยวนี้น้อยวันมาก
ที่จะนอนกลางวัน แต่ที่แปลกใจมากก็คือ ตอนเรานั่งรถกลับมาบ้านกัน มันก็ทุ่มกว่าแล้วนึก
ว่าเด็กจิ๋วต้องหลับในรถแน่ๆ ปรากฎว่าไม่หลับเลย กลับมาบ้านแจ๋มมะเสร็จ นอนดูดนมยัง
ไม่หลับอีก ยังมีแรงมาแกล้งปะป๊า มาเกาหลังปะป๊าแบบแสบมาก แค่ขูดไปทีเดียวร้องจ๊าก
เลย นี่เด็กจิ๋วหรือเฟรดดี้เนี่ยะ กว่าจะหลับก็ต้องกลิ้งไปมาอีกสักพัก หลับไปได้ตอนสามทุ่ม
คือวันนี้เด็กจิ๋วก็ใช้พลังงานเยอะมากนะ ตั้งแต่เช้าตื่นมาปะป๊าก็พาลงไปเล่นกับอากงอาม่า
เด็กจิ๋วก็ไปวิ่งเล่น ร้องเพลง แล้วก็พูดๆไม่หยุด อากงอาม่ายังบอกเลยว่า พูดไม่หยุดเลยนะ
ที่ไปราชบุรีก็ไปเล่นโน้นนี่ กระโดด เต้นๆ เต้นเพลงจ่าดำด้วย ทำไมไม่รู้สึกอ่อนเพลียบ้าง
๒ ขวบ + ๓๘ วัน... อาทิตย์ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...เมื่อวานเด็กจิ๋วลุกขึ้นมาเต้นเพลงจ่าดำ ร้องไปด้วย "จ่าจ่าจ่าดำ จ่าดำ จ่าดำ..." ปะป๊าก็
สงสัยว่า เด็กจิ๋วไปรู้จักเพลงนี้ได้ไงอ่ะ ปรากฎว่ามันอยู่ในคอนเสิร์ตพี่เบิร์ดที่เด็กจิ๋วกำลัง
ชื่นชอบอยู่ตอนนี้
...ตอนกลางวันปะป๊ากับคุงแม่ทิ้งเด็กจิ๋วออกไปคอนโด ไปตรวจห้องและนัดช่างแหลมมา
คุยด้วย พอกลับมาบ้าน เด็กจิ๋วเจอหน้าปะป๊าก็พูดว่า "ปะป๊าไปธุระกลับมาแล้วเหรอ" เวลา
ที่เราไปข้างนอกแล้วกลับเข้ามา เด็กจิ๋วจะถามแบบนี้เสมอ รู้ด้วยนะว่าเราไปไหนมา บางที
ก็ถามว่า "ป๊าไปประชุมข้างนอกมาแล้วเหรอ"
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปเที่ยวสวนรถไฟ วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร ไม่ค่อยลั้นลา ไม่เห็นไปวิ่งเล่น
เหมือนคราวก่อนเลย จับให้ยืนถ่ายรูปก็ไม่ค่อยสำเร็จ ไม่ให้ความร่วมมือ ถ่ายรูปกันได้แป๊บ
เดียวก็กลับ ปะป๊ากับคุงแม่รู้สึกเหนื่อยอ่อนมาก ต้องอุ้มเด็กจิ๋วเดินไกล แดดก็ร้อน เด็กจิ๋วก็
ตัวหนักมาก ขากลับออกมาได้ลูกโป่งมินนี้เมาส์กลับบ้านมาใบหนึ่ง
๒ ขวบ + ๓๙ วัน... จันทร์ ๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
..อย่างที่บอกว่าเดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วชอบว่าเรา อย่างนี้นิสัยไม่ดีนะ ชี้หน้าด้วย วันนี้ก็เป็นหนัก
เลย คุงแม่ขัดใจนิดเดียว เด็กจิ๋วก็โวยวายใส่คุงแม่เป็นชุดเลย ลงท้ายด้วย "นิสัยไม่ดี"
ชี้หน้าคุงแม่ แล้วก็ทำหน้าทำตาประนามเราด้วยนะ เหมือนกับแบบเราไม่รู้เรื่องหรือไง
ทำไมทำแบบนี้
...เด็กจิ๋วเดินเข้ามาหาคุงแม่ หยิบเอกสารบนโต๊ะไป แล้วพูดว่า "เดี๋ยวไปไปรษณีย์ก่อน
นะ" ว่าแล้วก็เดินถือกระดาษไปหย่อนลงถังขยะ...ไปรษณีย์ของหนูคืออะไรกันนี่
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วเลิกนมมื้อดึกได้แล้ว แต่ก็ยังมีบางคืนที่ตื่นมาร้องขอบ้าง อย่างเมื่อคืนก็
เป็น ตื่นมาร้องขอกินนมกลางดึก คุงแม่ก็กล่อมให้หลับต่อ แต่คราวนี้เด็กจิ๋วไม่ยอม ลุก
ขึ้นมายืน กระโดดๆ "หนูจะกินนม หนูจะกินนม" คุงแม่เหลือบไปดูนาฬิกา เออ มันเช้านี่
ไม่ใช่กลางดึก คุงแม่ผิดเอง เด็กจิ๋วคงจะงง ขอกินนมมื้อเช้าก็ยังไม่ยอมให้กินอีกเหรอ
...เดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่ตอนหัวค่ำ ปะป๊ากับคุงแม่จะทำอาหารเย็นกินกัน ให้อี๊ป้อมพาเด็กจิ๋ว
ขึ้นไปเล่นที่สนามเด็กเล่น บางวันเจ๊น่ากับเฮียโรก็ขึ้นมาเล่นกันด้วย พอเด็กจิ๋วเล่นจน
เริ่มง่วง ก็จะขออี๊ป้อมให้พามาหาปะป๊ากับคุงแม่ "จะแจ๋มมะแล้ว จะแจ๋มมะแล้ว" แต่พอ
เข้าห้องครัวมาเห็นภาพปะป๊ากับคุงแม่กำลังกินโน้นนี่อยู่ อาการง่วงหรือความอยากจะ
แจ๋มมะก็มลายหายไปสิ้น พุ่งตัวมาปีนขึ้นตักปะป๊าแล้วก็แย่งช้อนไปตักอาหารกิน แล้ว
ไม่ใช่ว่ากินขำๆนะ กินจริงกินจังและกินทุกอย่าง พออาหารหมดก็หันไปหยิบหนมมากิน
อีก วันนี้ต้องเอาหนมไปซ่อนไม่งั้นกินไม่เลิก พอพาไปแจ๋มมะเสร็จ กำลังจับแต่งตัวอยู่
เด็กจิ๋วพูดขึ้นมาอีกว่า "ไปห้องครัวกันไม๊ หนูจะไปกินข้าว"...อันนี้ไม่ไหวแล้วนะ
๒ ขวบ + ๔๐ วัน... อังคาร ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วไปนั่งเล่นที่บ่อปลาตรงสวน ชี้ให้คุงแม่ดู "ซักผ้า ซักผ้า" อะไรซักผ้า
เด็กจิ๋ว "ซักผ้า ซักผ้า" พร้อมกับชี้ไปที่ปลาซักเกอร์ ...อ๋อ ปลาซักเกอร์ ไม่ใช่ซักผ้านะ
เด็กน้อยคงจะสับสนอ่ะ
...ตอนกลางวันปะป๊าออกไปตัดผม กลับเข้าบ้านมาเจอเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วก็พุ่งตัวเข้ามาหา
พร้อมกับมองที่หัวของปะป๊า "ปะป๊าไปหวีผมมาเหรอ" ปะป๊าตัดผมมาทีไรเด็กจิ๋วต้องทัก
ถูกทุกครั้งเลย ช่างสังเกตมากนะ
...เมื่อวานปะป๊าออกไปล้างรถข้างนอก หยิบ iPad ของเด็กจิ๋วไปด้วย ปรากฎว่าเด็กจิ๋ว
อยู่บ้านร้องโวยวายจะใช้ ต้องให้คุงแม่โทรมาทวงปะป๊า บอกว่าจะดูการ์ตูนให้ปะป๊ารีบ
เอากลับไปให้เร็วๆ
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วเปลี่ยนเสื้อผ้าบ่อยมาก คุงแม่บอกว่าเด็กจิ๋วตัวโตเร็วหรือเสื้อมันหดก็ไม่รู้
เดี๋ยวนี้ไม่ได้ซื้อพวกมียี่ห้อแล้ว เปลี่ยนไปซื้อจากในเว็ปถูกๆ หรือไม่ก็ซื้อจากงานแฟร์มา
ตัวล่ะร้อยสองร้อย ตอนนี้คุงแม่เริ่มมีแผนจะขายของเก่ากินแล้ว น้องก็ยังไม่มาซะที นอก
จากเสื้อผ้าก็ยังมีของใช้เยอะแยะ ขายได้เป็นหมื่นนะ
...เด็กจิ๋วสามารถร้องเพลงได้หลายเพลงแล้ว เพิ่งมาเริ่มเด่นชัดในช่วงเดือนนี้เอง เพลง
ฉับกับเธอของบาร์นีก็ร้องได้ เพลง London Bridge ก็ร้องได้ แต่ที่แปลกใจมากเลยคือ
ร้องเพลงชาติได้ ร้องได้แบบจนจบเลย "...มีชัย ไชโยยย" มีมั่วๆนัวๆบ้างตามประสา คือ
แปลกว่าไปฟังมาจากไหน ถ้าเพลงในการ์ตูนหรือเพลงที่เราร้องกล่อมให้ฟังบ่อยๆก็โอไง
แต่เพลงชาติเลยเหรอเด็กจิ๋ว
๒ ขวบ + ๔๑ วัน... พุธ ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วเด้งๆอยู่บนที่นอนปะป๊ากับคุงแม่ แล้วคุงแม่จะหนีไปห้องครัว เด็กจิ๋วจะ
ไปด้วย ร้องตามพร้อมกับกระโดดลงที่นอนตัวเองเพื่อจะกลิ้งลงพื้นอีกทีหนึ่ง แต่ลงแบบ
เร็วเกิน หัวไปฟาดกับหัวเตียงร้องจ๊ากอยู่นานพอควร ดูแล้วไม่มีเลือดไหลเป็นใช้ได้ คิด
อยู่ว่าจะหาอะไรมาบุกันกระแทกดีไม๊ แต่คิดไปคิดมา มันเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุนะ
คือถ้ากันตรงนี้ แล้วตรงอื่นทั้งบ้าน เด็กจิ๋วก็โลดโผน เอาหัวไปฟาดได้ทั้งวัน ฉะนั้นเป็น
ที่ตัวเด็กจิ๋วเองแหล่ะ ต้องรู้จักสำรวมแล้วนะ จะกระโดดเด้งๆไปทั่วแบบนี้ไม่ได้
...ช่วงนี้ตอนกลางคืนเด็กจิ๋วชอบให้คุงแม่มานอนจับมือ บางทีก็ให้ลงมานอนด้วยที่เตียง
เด็กจิ๋ว ที่มันแคบคุงแม่ก็ตัวใหญ่ต้องนอนเบียดกันจนบหลับสนิทถึงจะลุกออกไปได้
...ปะป๊าเอาเลโก้ชุดก่อสร้างมาต่อเล่น ต่อไปต่อมา ชิ้นส่วนหายไปบางชิ้น อันนี้ไม่มีหลัก
ฐาน แต่โทษเด็กจิ๋วไว้ก่อนเลย แต่ที่หนักใจมากเลยคือตอนต่อเสร็จแล้วนี่ดิ่ เด็กจิ๋วมารื้อ
เล่นทั้งวัน รื้อชิ้นส่วนออกมาเฉยๆก็ยังพอว่า แต่รื้อแล้วชิ้นส่วนหายไปไหนไม่รู้ ปะป๊าตาม
หากับเจ๊น่าตั้งนาน จนในที่สุดมาเจอว่ามันไปซุกอยู่ในรถมินิเต็มเลย
...เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าเด็กจิ๋วเลิกติดอ่างแล้วนี่ หายมานานแล้ว เป็นไปตามตำราว่าจริงๆที่
บอกว่าปล่อยไว้ก็จะหายเอง
...สังเกตว่าเด็กจิ๋วต่างจากเด็กคนอื่นๆที่เคยเห็นมาอยู่สองเรื่อง เรื่องแรกคือในวัยนี้เด็กจะ
ชอบถามว่าอะไร อะไร เวลาเราตอบก็จะถามต่อไปเรื่อยๆ อะไร อะไร ไม่หยุด แต่เด็กจิ๋วไม่
เคยถามอะไร แต่จะถามว่าที่ไหนอ่ะ ที่ไหนอ่ะ ถามไม่หยุดเหมือนกัน อีกเรื่องหนึ่งคือเวลา
ขัดใจหรือไม่พอใจอะไร เคยเห็นเด็กคนอื่นๆจะชอบลงไปนอนดิ้นๆแถกๆกับพื้น ปะป๊าเอง
ตอนเด็กก็เป็น แต่เด็กจิ๋วใช้วิธีกระโดดแทน ขำมาก เวลาขัดใจก็จะ กระโดด กระโดด ไม่
รู้ว่ากระโดดแล้วยังไง คิดว่าคนอื่นทนเห็นตัวเองกระโดดไม่ไหวหรือไง
๒ ขวบ + ๔๒ วัน... พฤหัส ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ปะป๊านั่งเล่นเลโก้กับเด็กจิ๋วอยู่ เด็กจิ๋วถามว่า "นี่อะไรอ่ะ" ปะป๊าตอบ รถตักตักค่ะ เพราะ
มันเป็นเลโก้ต่อเป็นรูปรถตักตัก กับรถบรรทุก เด็กจิ๋วถามอีก "นี่อะไรอ่ะ" ปะป๊าตอบ รถค่ะ
เด็กจิ๋วทำหน้าไม่พอใจ แล้วบอกว่า "นี่มันเลโก้"...รู้แล้วถามทำไมเนี่ยะ
...วันนี้คุงแม่ฝึกเด็กจิ๋วไม่ใส่เป้อร์ ตอนเช้าคุงแม่สั่งเด็กจิ๋วว่า เด็กจิ๋ว ถ้าหนูจะฉี่ให้รีบบอก
คุงแม่นะ เข้าใจไม๊ เด็กจิ๋วทำหน้านิ่ง ไม่รับรู้ เล่นโน้นเล่นนี้ไปเรื่อย สักพักปะป๊าเดินเข้ามา
ในห้อง ก็ร้องโวยวาย คุงแม่ทำน้ำอะไรนองพื้นเต็มไปหมดอ่ะ ...ครั้งที่หนึ่ง ไม่สำเร็จ ตอน
บ่ายปะป๊ากับคุงแม่กลับจากกินข้าวข้างนอก เจอเด็กจิ๋วใส่เป้อร์ซะแล้ว อี๊ป้อมบอกว่าไม่ได้
แล้ว เปลี่ยนกางเกงจนกางเกงหมดแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปเที่ยวสามวัน คุงแม่เลยบอกว่า
พักการฝึกฝนแต่เพียงเท่านี้ก่อน กลับจากเที่ยวค่อยว่ากัน ถามอี๊ป้อมว่าเด็กจิ๋วไม่บอกเลย
เหรอเวลาจะฉี่ อี๊ป้อมบอกว่าเด็กจิ๋วก็บอกนะแต่บอกตอนฉี่ออกมาแล้ว
...คุงแม่อุ้มเด็กจิ๋วเล่นที่เช็ดกระจกตู้ปลาอยู่ คุงแม่บอกว่าให้เด็กจิ๋วถามปะป๊าซิว่าให้เล่นไม๊
ปะป๊าตอบว่า ไม่ได้ เด็กจิ๋วหันมาทำหน้าเป็นกับคุณแม่ "ปะป๊าบอกว่าเล่นได้"
...อาม่าเรียกให้เด็กจิ๋วไปหา บอกว่าไม่ได้เจอหลายวันคิดถึง เพราะช่วงนี้อากงอาม่าต้อง
ไปเฝ้าช่างที่บ้านลัดดารมย์ เด็กจิ๋วดื้อมากไม่ยอมไปหาอาม่า คืออยู่ที่บ้านโน้นแล้วล่ะแต่
ไม่ยอมเข้าไปให้อาม่ากอด "ไม่เอา หนูไม่หาอาม่า" พออาม่าบอกว่า อาม่ามีขนมมาด้วยนะ
เด็กจิ๋วก็พุ่งตัวเข้าไปหา ซบอาม่า "อาม่า อาม่า"...แบบชัดมากอ่ะ แบบนี้เรียกว่าเห็นแก่กิน
นะ แล้วพอกลับมาบ้าน มาเจออี๊นุ้ย อี๊นุ้ยก็จะเล่นด้วย ใช้วิธีหลอกว่า มาหาอี๊นุ้ยเร็วเดี๋ยวจะ
พาไปโลตัสนะ เด็กจิ๋วรู้ว่าอี๊นุ้ยหลอกมั้ง ก็เลยไม่ยอมเข้าไปหา ยึกยักอยู่นานอีกเหมือนกัน
แต่พออี๊นุ้ยหยิบกุญแจรถออกมาเท่านั้นแหล่ะ เด็กจิ๋วพุ่งตัวเข้าไปกอด ทำออดอ้อนแบบว่า
เสแสร้งมากๆอ่ะ
...ถ้าถามเด็กจิ๋ว่า เด็กจิ๋ว หนูสวยเหมือนใครอ่ะ เด็กจิ๋วจะตอบว่า "ยาย่า" มุกนี้พี่เพลงกับพี่
เคนเป็นคนสอน ไม่ได้คิดเอง ยาย่าก็ไม่รู้จักรู้จักแต่อาม่า
๒ ขวบ + ๔๓ วัน... ศุกร์-อาทิตย์ ๑๐-๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วชอบมาลูบหนวดปะป๊า "ปะป๊ามีหนวด คุงแม่ไม่มีหนวด" ปะป๊าก็เลยสอนว่าถ้ามีหนวด
ก็เป็นผู้ชาย ถ้าไม่มีหนวดก็เป็นผู้หญิง อย่างเด็กจิ๋วไม่มีหนวดก็เป็นผู้หญิง แล้วให้ลูบหนวดหมี
หมีดู มีหนวดไม๊ เด็กจิ๋วตอบ "หมีหมีไม่มีหนวด" ถ้างั้นหมีหมีก็เป็นผู้หญิง เด็กจิ๋วตอบ "ไม่ใช่
หมีหมีเป็นหมอน"...จริงด้วย ปะป๊าขอโทษ
...เมื่อคืนเด็กจิ๋วร้องกินนมอีกแล้ว คุงแม่ใจอ่อน ต้องยอมให้กินเลยเพราะเด็กจิ๋วร้องไม่หยุด
อุ้มกล่อมก็ไม่เอา ให้ดูดน้ำก็ไม่ได้ สรุปแล้วยังเลิกนมมื้อดึกไม่สำเร็จนะเนี่ยะ
...อาทิตย์ที่แล้วเริ่มฝึกไม่ใส่เป้อร์ไปวันหนึ่ง แล้วหยุดพักไปเนื่องจากไปเที่ยว พอเช้าวันนี้คุง
แม่เลยกลับมาฝึกใหม่ ปรากฎว่ายังไม่เที่ยงเลย กางเกงหมดไป ๕ ตัวแล้ว ต้องยุติแผนการณ์
อีกครั้ง เพราะกางเกงเราไม่มีสต็อกไว้เยอะขนาดนั้น คุงแม่บอกว่ารองสองขวบครึ่งดีกว่า วันนี้
นอกจากจะไม่ยอมบอกเวลาฉี่แล้ว ฉี่ออกมาก็ยังเอามือละเลงแล้วก็กระโดด ฮ็อพฮ็อพ อีก
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปโลตัส ครั้งนี้เด็กจิ๋วเป็นเด็กดีมาก ไม่วิ่งซน ไม่รื้อของบนชั้น คือเราไม่
ได้พาไปซื้อของในโลตัสนานแล้วเหมือนกันนะ หลังๆพาไปก็แค่ไปนั่งกินไอติมสัปปะนาวร้าน
สเวนเซ่น หรือว่านี่เป็นมิติใหม่ของเด็กจิ๋ว โตแล้ว พูดรู้เรื่องแล้ว หรือไม่อีกอย่างหนึ่งก็คือเพิ่ง
ตื่นนอน คือตื่นนอนปั๊บเราก็พากันออกไปเลย อาจจะยังไม่ฟื้นคืนชีพ ตอนที่ไปเที่ยวเกาะมัน
นอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าเด็กจิ๋วเป็นเด็กดีมาก ไม่ดื้อไม่งอแง ไม่ว่าจะง่วงหรือตอนนั่งรอเรือตั้ง
นานก็ไม่งอแงเลย เล่นโน้นนี่ไปเงียบๆ
๒ ขวบ + ๔๗ วัน...อังคาร ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...เมื่อคืนตอนหัวค่ำ คุงแม่เอาหนังสือนิทานเรื่องหนูน้อยหมวกแดงมาอ่านให้เด็กจิ๋วฟัง เมื่อก่อน
ก็มีความพยายามจะอ่านให้ฟังอยู่หลายทีแต่เด็กจิ๋วไม่ยอมฟัง คือเมื่อก่อนเหมือนเด็กจิ๋วกระโดด
โลดเต้นตลอดเวลาจนไม่มีเวลาหยุดฟัง พอได้ฟังจริงแล้วก็ชอบเหมือนเด็กคนอื่นนั่นแหล่ะ นี่เป็น
ครั้งแรกของเด็กจิ๋วเลยที่ได้นอนฟังนิทานนิ่งๆเหมือนเด็กคนอื่น พอคุงแม่อ่านจบแล้วก็ให้อ่านอีก
รอบ พอรอบสองจบก็เอารอบสาม ที่จริงตั้งใจจะอ่านให้เด็กจิ๋วฟังเพลินแล้วหลับไป แต่ไม่สำเร็จ
ปะป๊าหลับไปก่อน เด็กจิ๋วยังคึกคักตั้งหน้าตั้งตาฟังคุงแม่เล่า จนในที่สุดก็ต้องใช้แผนแกล้งตาย
อยู่ดี
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วนอนกลิ้งกับปะป๊าอยู่ เด็กจิ๋วบอกว่าให้ปะป๊าไปหยิบหนังสือนิทานหนูน้อยหมวก
แดงมา จะอ่านให้ปะป๊าฟัง พูดผิดมั้ง เอามาให้ปะป๊าอ่านให้ฟังต่างหาก ปะป๊าก็ไปหยิบมาอ่านให้
เด็กจิ๋วฟัง แต่เด็กจิ๋วไม่ยอมฟังอ่ะ พออ่านไปได้หน่อย ก็ชี้ให้ปะป๊าดูรูป "เห็นไม๊ เห็นไม๊ ตัวร้าย"
แล้วก็พูดโน้นนี่ไปไม่เห็นฟังปะป๊าเลย สงสัยจะให้ไปหยิบมาอ่านให้ปะป๊าฟังจริงๆแหล่ะ แบบตื่น
เต้นที่คุงแม่อ่านให้ฟังเมื่อคืนเลยอยากจะมาเล่าให้ปะป๊าฟังบ้าง หรือไม่อีกอย่างก็อาจจะไม่ชอบ
ที่ปะป๊าอ่าน คือปะป๊าอ่านคนละแนวกับคุงแม่อ่ะ ของปะป๊าออกแนวตื่นเต้นลุ้นละทึก
...เมื่อคืนคุงแม่ให้เด็กจิ๋วกินนมมื้อดึกอีกแล้ว คุงแม่บอกว่าตำราญี่ปุ่นบอกให้เลิกตอนสองขวบ
ครึ่ง แต่ตำราฝรั่งบอกสองขวบ ก็ลองตามของญี่ปุ่นดูเพราะเด็กญี่ปุ่นน่ารักกว่าเด็กฝรั่ง
...เด็กจิ๋วฉีกหนังสือภาพสัตว์ขาด ปะป๊าทำดุเสียงแข็งหน้าโหดให้เด็กจิ๋วสำนึกผิด เด็กจิ๋วทำหน้า
จ๋อยยืนก้มหน้าลง สักพักก็โพล่งออกมาว่า "ล้าลาล่าลาล้าลาล่า ล้าลาล่าลาล้าลาล่า" ปะป๊าก็ขำ
อะดิ่ ใครจะเก๊กโหดต่อได้ เสร็จแล้วก็ตามด้วย "อย่าว่าเค้าซิ อย่าว่าเค้าซิ"
...อี๊ป้อมกำลังก้มเก็บของใต้โต๊ะทำงานปะป๊า เก็บสักพักไม่สำเร็จ เด็กจิ๋วบอกว่า "เดี๋ยวหนูช่วย
เก็บเอง" ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปเก็บ แต่ไม่สำเร็จอีกเหมือนกัน เลยหันมาบอกว่า "โอ้ย แขนหนูสั้น
เกินไป"
๒ ขวบ + ๔๘ วัน...พุธ ๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วละเมอ "ฮือ...ปะป๊าอย่าแกล้งสิ"
...หลังจากที่กลับมาให้กินนมมื้อดึกแล้ว กลายเป็นเด็กจิ๋วกินดุมาก กินคืนละ ๔ ขวด เมื่อก่อนนี้
ยังแค่ ๓ ขวด
...ตอนเช้าเวลาลงมาจากห้องนอน เราจะไม่ยอมให้เด็กจิ๋วเอาหมีหมีติดมือมาเด็ดขาด เพราะทุก
วันนี้แค่ใช้งานในห้องนอน หมีหมีมันก็เปื่อยจะขาดแย่อยู่แล้ว หาซื้อตัวแทนมาก็ไม่ได้ ถ้าเอามา
ถือทั้งวันไม่รอดแน่ แต่เวลาเด็กจิ๋วอยู่กับอี๊ป้อมตามลำพังจะชอบหลอกอี๊ป้อมไปเอาหมีหมีมาได้
คือปะป๊ากับคุงแม่ไม่ยอมเด็ดขาด แต่อี๊ป้อมใจอ่อนมั้ง เมื่อวานก็หลอกอี๊ป้อมว่าอยากกินนมชงก็
เลยพากันขึ้นไปชงนม พอได้นมมาก็ร้องจะเอาหมีหมีลงมาด้วย อี๊ป้อมก็ตามใจ วันนี้ก็เอาอีก มีอึ๊
แล้วบอกอี๊ป้อมว่าจะให้ไปล้างข้างบน มันฟังดูมีเหตุผลไม๊ล่ะ เด็กที่ไหนจะมาเลือกล้างก้นว่าต้อง
ล้างข้างบนล้างข้างล่าง แต่อี๊ป้อมก็ตามใจพาไปล้างข้างบน สุดท้ายเด็กจิ๋วก็ได้หมีหมีติดมือลงมา
อีกจนได้
...ตอนเย็นนัดเด็กจิ๋วว่าหกโมงจะพาไป bigC ตอนห้าโมงเด็กจิ๋วมารบเร้าจะไปเดี๋ยวนี้จะไปเดี๋ยวนี้
คุงแม่บอกว่ารอหกโมงก่อนตอนนี้ต้องทำงานนะ เด็กจิ๋วโวยลั่นออฟฟิต "เฮ้ย ๆ ทำงานทำไมอ่ะ"
เป็นนักเลงเชียว ไปติดคำว่าเฮ้ยมาจากไหนก็ไม่รู้
๒ ขวบ + ๔๙ วัน...พฤหัส ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...คุงแม่เพิ่งเจอการ์ตูน Sanrio ใน Youtube ตอนนี้ติดกันทั้งแม่ทั้งลูกเลย เป็นตัวคิตตี้ เป๊กเกิ้ล
เคโระ มายเมโลดี้ และตัวอื่นๆแสดงเป็นตัวในนิทานเรื่องต่างๆ เช่นหนูน้อยหมวกแดง อาลาดิน
เจ้าหญิงนิทรา อีกอย่างที่เด็กจิ๋วติดก็คือคอนเสิร์ตพี่เบิร์ด "หนูจะดูโทมัส โทมัส" ตอนแรกปะป๊า
ก็งงนะ เรื่องโทมัสที่เป็นรถไฟยังไม่เคยเปิดให้ดูเลย ทำไมถึงรู้จึก แต่ที่ไหนได้ โทมัสในที่นี้คือ
too much so much very much เพลงของพี่เบิร์ดนี่เอง เวลาเปิดแล้วเด็กจิ๋วโยกตามด้วยนะ
...วันก่อนที่คุงแม่เอาหมีหมีไปซัก พอได้เวลาเด็กจิ๋วกินนมนอน ปกติต้องกอดหมีหมีด้วย แต่ว่า
หมีหมีตอนนั้นเหลือแต่หนัง เพราะซักแล้วแต่ยังไม่ได้ยัดไส้ เด็กจิ๋วก็ดีนะ ไม่เป็นไร นอนดูดนม
แล้วก็ใช้นิ้วคีบหนังหมีหมีขึ้นมาห้อยต่องแต่ง แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว พอกินนมเสร็จก็ช่วยคุงแม่
ยัดไส้หมีหมีกลับคืนดังเดิม
...เดี๋ยวนี้ที่ออฟฟิตจะประชุมกันทุกวันพฤหัส กว่าจะเลิกก็ทุ่มสองทุ่ม แล้วเด็กจิ๋วช่วงนี้ก็ไม่ยอม
นอนกลางวันด้วย ต้องรีบอาบน้ำนอนแต่หัวค่ำ เลยต้องให้อี๊ป้อมพาขึ้นมาอาบน้ำกินนมนอนทุก
วันพฤหัสเลย
...เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วสนุกกับการแปรงฟันมาก เห็นแปรงสีฟันก็เอามาทำท่าแปรงเอง แต่แบบนี้ไม่ได้
ผลอยู่แล้ว ต้องให้คุงแม่จับแปรงให้ เมื่อก่อนนี้เวลาจับแปรงก็จะร้องทุรนทุราย แต่ตั้งแต่เริ่มใช้
แผนเอเลี่ยนก็เปลี่ยนไป คือแกล้งหลอกเด็กจิ๋วว่ามีเอเลี่ยนอยู่ในปาก ต้องให้คุงแม่แคะออกมา
ให้ เด็กจิ๋วจะยอมนอนอ้าปากให้คุงแม่ทำจนเสร็จไม่ต้องจับยึดเลย แผนนี้ใช้การได้ดีมากทุกวัน
ผ่านมาเป็นเดือนแล้ว ทุกวันก็ยังหลอกว่ามีเอเลี่ยนอยู่ในปากอยู่เลย หลักฐานชิ้นนี้คงจะถูกเปิด
โปงเมื่อเด็กจิ๋วโต อย่ามาโกรธกันนะ ว่าแต่เด็กจิ๋วไม่รู้จักเอเลี่ยนนะ สงสัยจังเวลาเราหลอกว่ามี
เอเลี่ยนแล้วต้องแคะออก เด็กจิ๋วเข้าใจว่าเอเลี่ยนมันคืออะไรนะ
๒ ขวบ + ๕๐ วัน...ศุกร์ ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...เช้านี้คุงแม่ตรวจปัสสาวะดู คาดว่าจะมีน้องให้เด็กจิ๋วซะแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปคอนเฟิร์มกับคุณ
หมอธีฯหน่อย เราก็คุยกันเรื่องน้อง ถามเด็กจิ๋วว่าอยากมีน้องไม๊ เด็กจิ๋วตอบ "ไม่อยากมีน้อง
เพราะเดี๋ยวน้องร้องไห้แงๆ" แปลว่าอะไรก็ไม่รู้ พูดมั่วมั้ง แต่ว่าตอนบ่ายเด็กจิ๋วจะให้คุงแม่อุ้ม
กล่อมหลับ ใครก็ไม่เอา ปะป๊ากับอี๊ป้อมก็ไม่เอา จะเอาแม่ แล้วต้องให้คุงแม่อุ้มเต้นร้องเพลง
ด้วย คุงแม่ยิ่งกลัวไม่อยากใช้แรงเยอะเพราะกลัวน้องหลุด เด็กจิ๋วรู้ทันแน่ๆถึงจะเอาแต่คุงแม่
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วกลับมาติดอ่างอีกแล้ว เป็นตอนเวลาเรียกชื่อคน
...เด็กจิ๋วเนี่ยะแอ็คติ้งเลิศมาก เวลาเล่นยิงปืนกัน แค่ทำมือโป้งๆก็รู้จักทำเป็นดิ้นโอ๊ยๆเหมือน
โดนยิง หรือเวลาจะเอาของหรือจะอ้อนวอนอะไรซักอย่างก็จะทำหน้าทำตา อย่างวันนี้เล่นกับ
อี๊กบอยู่ อี๊กบแกล้งเอาตุ๊กตาลิงมาตีหลัง เด็กจิ๋วก็แกล้งทำโอดครวญ "โอ๊ย เจ็บหลัง โอ๊ย เจ็บ
หลัง" ยังไม่พอนะ เดินไปที่โต๊ะอี๊ตุ๋มทำโอดครวญต่อ "โอ๊ย เจ็บหลัง โอ๊ย เจ็บหลัง" แต่พอดี
อี๊ตุ๋มไม่อยู่ เด็กจิ๋วเลยหยุดแอ็คติ้งทันใด "อ้าว อี๊ตุ๋มไม่อยู่นี่หน่า" เปลี่ยนมาเป็นเต้นไปลั้นลา
แทน แต่พออี๊ตุ๋มเดินกลับเข้ามาเท่านั้นแหล่ะ "โอ๊ย เจ็บหลัง โอ๊ย เจ็บหลัง" อาการเจ็บหลังก็
กลับมากำเริบพอดี ทำหน้าทำตาด้วย แล้วไปให้อี๊ตุ๋มเป่าพ่วงหายให้หน่อย
...วันนี้เด็กจิ๋วเอาซาลาเปาหมูสับมากิน เวลากินเค้าก็จะแกะแต่ไส้กิน กินไปกินมาจนหมดลูก
เลย เสร็จแล้วก็ร้องกินน้ำ พร้อมกับบอกว่าเผ็ดเผ็ด คุงแม่เลยบอกว่ามันมีพริกไทยไง เด็กจิ๋ว
โวยวายต่อ "คุงแม่ทำยังงี้ทำไม คุงแม่ทำยังงี้ทำไมมมม ใส่พริกไทยทำไมอ่ะ พริมกินแล้วก็
เผ็ด ไม่อร่อยเลย"...ไม่อร่อยอะไร ก็กินไปหมดลูก
๒ ขวบ + ๕๑ วัน...เสาร์ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้าพากันไปหาหมอธีฯ เพื่อตรวจดูน้อง ปรากฎว่าน้องยังเล็กเกิน ดูไม่เห็น ตรวจเลือด
ก็เจอว่ามีฮอร์โมนขึ้นมาแล้วแต่ก็ยังน้อยอยู่ ก็คือเด็กจิ๋วน่าจะได้น้องแล้วล่ะ ถ้าไม่เกิดความ
ผิดปกติในการเจริญเติบโตของน้อง พอคุงแม่รู้ว่าจะมีน้องก็ต้องระวังมากขึ้น จะให้อุ้มเด็กจิ๋ว
แบบเมื่อก่อนก็ไม่ไหว อุ้มได้บ้างแต่คงต้องลดลงไปเยอะ เราแกล้งหลอกเด็กจิ๋วว่าคุงแม่เจ็บ
หลัง ยังอุ้มเด็กจิ๋วไม่ได้นะช่วงนี้ เด็กจิ๋วคงจะงงว่าทำไมเจ็บเป็นปีเลย
...ตอนบ่ายกลับมาบ้าน ตั้งใจว่าจะให้เด็กจิ๋วนอน เพราะเมื่อเช้าตื่นตั้งแต่ ๗ โมง แล้วเดี๋ยวพอ
ตอนเย็นจะไปว่ายน้ำกับเจ๊น่าไจโร กลัวไปสลบตอนนั้น แต่ว่าไม่สำเร็จ เด็กจิ๋วไม่ยอมสิ้นฤทธิ์
จนถึงเย็นไปบ้านลัดดารมย์กันแล้วก็ยังคึกอยู่
...ไปถึงที่บ้านลัดดารมย์ เจ๊น่าใส่ชุดว่ายน้ำเตรียมรอไว้แล้ว เด็กจิ๋วเห็นเจ๊น่าก็ถามคุงแม่ว่า นี่
ใครอ่ะ คือจำไม่ได้ เพราะเจ๊น่าเล่นใส่ชุดว่ายน้ำแบบเต็มยศ ปะป๊าบอกว่าเจ๊น่านั่นแหล่ะ แต่ว่า
เค้าแปลงร่างเป็นยอดมนุษย์อยู่ วันนี้สระว่ายน้ำปิด เพราะเครื่องกรองน้ำเสีย เด็กๆผิดหวังกัน
ใหญ่ ตอนนั่งรถกลับออกมาเด็กจิ๋วยังพูดลั้นลาอยู่ว่า "ไปว่ายน้ำที่ลัดดารมย์ ไปว่ายน้ำที่ลัดดา
รมย์" คือเค้ารู้กันหมดแล้วว่าอดว่าย แต่เด็กจิ๋วคงยังช็อคอยู่ รับไม่ได้ เจ๊น่ากับไจโรประชดชีวิต
ด้วยการเปลี่ยนมาเล่นสายยางฉีดน้ำที่ระเบียงหลังบ้านแทน เด็กจิ๋วก็ไปยืนๆดูกับเค้าด้วย ดูไป
ดูมา น้ำเริ่มกระเด็นมาโดนเด็กจิ๋วนิดหน่อย นานๆไป ก็เริ่มเยอะขึ้น เผลอแป๊บเดียว เด็กจิ๋วก็จุ่ม
เท้าตัวเองลงไปในกะละมังน้ำ ทั้งๆที่ใส่ถุงเท้ากับรองเท้าผ้าใบอยู่ด้วย ตอนนี้เละทั้งชุดแล้วเลย
ต้องปล่อยเลยตามเลย สุดท้ายก็เปียกกันทั้งตัว ปะป๊าเลยจับแก้ผ้าอาบน้ำกลางแจ้งตรงนั้นเลย
สนุกดี อาบน้ำจากสายยางเป็นครั้งแรก เฮียโรก็อาบด้วย
...เล่นน้ำกันเสร็จก็ออกไปกินข้าวร้านสามเสนวิลล่า เป็นร้านแต่งสวยงามบรรยากาศดี แต่มี
ความผิดพลาดกับอาหารที่สั่ง ใบออร์เดอร์หาย รอกันนานมาก คือรอนานก็ไม่ค่อยเท่าไหร่
เพราะที่ร้านมีที่ให้วิ่งเล่นเยอะ มีสนามเด็กเล่น มี kid club อีกต่างหาก แต่ที่แย่ก็คือ เด็กจิ๋ว
ไม่มีรองเท้าใส่ เลยต้องอุ้มกันตลอดเวลา จะไปวิ่งเล่นก็ไม่ได้ คราวนี้เด็กจิ๋วจะหาคุงแม่ด้วย
แล้วคุงแม่ก็อุ้มไม่ค่อยได้ เลยวุ่นวายกันนิดหน่อย
๒ ขวบ + ๕๒ วัน...อาทิตย์ ๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้าพาเด็กจิ๋วลงไปเล่นกับอากงอาม่า พอเด็กจิ๋วเจออากงก็บอกว่า "อากงประหยัดไฟ
ทำไม มึดตึ้ดตื๋อเลย" คืออุ้มเด็กจิ๋วลงบันไดทางบ้านอากงทีไร มันจะมึดตึ้ดตื๋อทุกทีเลยเพราะ
ที่อากงจะปิดไฟข้างบนทุกชั้นเวลากลางวันไม่มีคนอยู่ ขนาดชั้นล่างเวลาอยู่กันสองคนก็เปิด
ไฟสลัวแค่ดวงเดียว เหมือนอยู่ในถ้ำ คนแก่คงจะคิดประหยัดไฟ วันนี้แปลกมาก เจออาโกว
พาเจ๊น่ากับไจโรมาที่บ้านเตาปูนทั้งๆที่เป็นวันอาทิตย์ ก็คือวันนี้อากงอาม่าจะพาเจ๊น่าไปไหว้ที่
วัดหลวงพ่อโสธรเพื่อจะขอให้เจ๊น่าเรียนหนังสือเก่งๆ อันนี้ไม่รู้ว่าขอพระแล้วจะได้เป่านะ
...ตอนกลางวันปะป๊าทำหมูสามชั้นทอดกรอบ เด็กจิ๋วเห็นก็คว้าไปกิน ดันกินเข้าไปได้อีก คือ
ตอนนี้เรียกว่ากินทุกอย่างที่ขวางหน้าจริงๆ พอตอนบ่ายๆอากงอาม่าราชบุรีก็มาหา เล่นกันขำ
ขันอยู่จนถึงเย็นก็พากันออกไปดูคอนโดที่รัชโยธิน ให้อากงไปวัดวอลเปเปอร์กับมูลี่ให้ ปะป๊า
พาเด็กจิ๋วไปเล่นที่สนามเด็กเล่นของคอนโดด้วย ตอนหกโมงอากาศกำลังเย็นสบาย เด็กจิ๋วจะ
ไปเล่น "สไตสเลอร์" (สไลด์เดอร์) แต่มันฮาร์ดคอร์มาก แบบต้องเด็กโตถึงจะเล่นได้ เลยได้
แต่ไปนั่งๆถ่ายรูปนิดหน่อย
๒ ขวบ + ๕๓ วัน...จันทร์ ๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วจอมวางแผนเอาอีกแล้ว วันนี้พอปะป๊ากับคุงแม่ออกไปกินข้าวกลางวันกัน เด็กจิ๋ว
ก็เริ่มแผนการณ์ที่วางไว้ทันที "อี๊ป้อม หนูจะกินนมดูดดูด" อี๊ป้อมเอานมเมจิให้กินก็ไม่เอา
บอกว่า "อันนี้ไม่อร่อย หนูจะกินนมชง" อี๊ป้อมรู้ทัน คือเด็กจิ๋วรอเวลาปะป๊ากับคุงแม่ไม่อยู่
เมื่อเหลืออี๊ป้อมคนเดียวแล้วต้องขึ้นไปชงนม อี๊ป้อมก็จะต้องพาเด็กจิ๋วขึ้นไปด้วย เพราะไม่
มีคนเฝ้า แล้วจังหวะนั้นเองเด็กจิ๋วก็จะลอบเข้าไปเอาหมีหมีสุดรักลงมาข้างล่างได้สำเร็จ
เมื่ออี๊ป้อมรู้แผนการณ์ก็เลยหาจังหวะที่เด็กจิ๋วกำลังดูการ์ตูนอยู่เพลินๆ แล้วแอบขึ้นไปชง
นมคนเดียว พอเด็กจิ๋วเห็นนมก็พูดว่า "อ้าว อี๊ป้อมขึ้นไปเอามาแล้วเหรอ" ใช่สิแล้วจะกินไม๊
เนี่ยะชงมาแล้ว "หนูไม่กิน"... เมื่อกี้จะกินให้ได้พอมาตอนนี้ไม่กินซะและ
...ตอนเช้าปะป๊าโทรศัพท์คุยกับช่างแหลมอยู่ เด็กจิ๋วแอบฟังแล้วตะโกนออกมาว่า "ซ่าง
แหลมมาเปิดตู้ให้พริมด้วย" ถ้าเด็กจิ๋วเจอช่างแหลมตัวจริงสงสัยมีเรื่องต้องเคลียร์กันเยอะ
เวลาตอนอาบน้ำก็เหมือนกัน เด็กจิ๋วจะชอบเล่นน้ำฝักบัวไม่เลิก มีอยู่วันหนึ่งเราแกล้งปิด
แล้วบอกว่าช่างแหลมปิด หลังจากนั้นมาทุกวันเลย เวลาปะป๊าปิดน้ำ เด็กจิ๋วจะพูดออกมา
ว่า "ช่างแหลมทำซะและ"
๒ ขวบ + ๕๔ วัน...อังคาร ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้ามึดเด็กจิ๋วนอนอยู่ ละเมอออกมาว่า "ไม่อยากจะน้ำตาออกม๊ายอาย"...เพลงพี่
เบิร์ดอ่ะ
...วันนี้คุงแม่อยู่บ้านตอนกลางวัน ไม่ได้ออกไปกินข้าวข้างนอก เด็กจิ๋วร้องหาคุงแม่ทั้งวัน
ไม่ยอมให้อี๊ป้อมอุ้ม อี๊ป้อมจะกล่อมนอนก็ไม่ได้ นอนไปแค่สิบนาทีก็ตื่น จะหาคุงแม่ เลย
ต้องให้คุงแม่อุ้มเต้นอยู่พักหนึ่ง เมื่อคืนนี้เราเพิ่งบอกเด็กจิ๋วไปแล้วว่ามีน้องอยู่ในท้อง คือ
ก่อนหน้านี้จะหลอกว่าคุงแม่เจ็บหลัง ทำให้อุ้มเด็กจิ๋วไม่ได้ เพราะกลัวว่าถ้าบอกความจริง
ไป เด็กจิ๋วจะพาลเกลียดน้องไป แต่สองสามวันมานี่มีแต่คนมาทักว่าเด็กจิ๋วจะมีน้องแล้วนะ
อะไรประมาณนี้ก็เลยบอกความจริงซะเลยดีกว่า ดีกว่าให้รู้จากปากคนอื่น เราบอกว่าน้อง
อยู่ในท้องคุงแม่ แต่ตอนนี้ยังไม่สุก ถ้าสุกเมื่อไหร่ออกมาแล้ว จะได้มาเล่นกับเด็กจิ๋ว
...คุงแม่เพิ่งบอกว่าตอนที่ท้องเด็กจิ๋วเมื่อสามปีที่แล้ว ต้องระวังตัวมาก ไม่ออกไปนอกบ้าน
เลยเป็นเวลา ๕ เดือน ไม่ถือของหนัก ไม่ขึ้นลงบันได วันหนึงจะลงมาออฟฟิตครั้งหนึ่ง ขึ้น
ข้างบนตอนเย็นอีกครั้งหนึ่งเท่านั้น เวลาจะกินข้าวก็เอามากินกันในห้องทำงานปะป๊า เวลาที่
เข้าห้องน้ำก็เข้าห้องน้ำชายไม่ลงไปข้างล่าง แต่ท้องนี้ชิวๆมาก ใช้ชีวิตปกติ ออกไปกินข้าว
ข้างนอกทุกวัน เดินลงบันไดเป็นว่าเล่น
๒ ขวบ + ๕๕ วัน...พุธ ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...วันก่อนพี่เพลงสอนเด็กจิ๋วว่า เด็กจิ๋วสวยเหมือนยาย่า เวลาใครถามว่าสวยเหมือนใคร ก็จะ
ตอบว่ายาย่าตลอด มาเมื่อวานนี้พี่โอมาสอนว่า เด็กจิ๋วสวยเหมือนยาย่าแต่พี่เพลงสวยเหมือน
อาม่า เป็นมุขฮาๆเฉยๆ ไม่มีใครคิดอะไร แต่พอมาวันนี้อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็ไปตะโกนลั่นออฟฟิตว่า
"พี่เพลงเป็นอาม่าที่สวยมากๆเลยอ่ะ" ทุกคนฮือฮากันใหญ่ถามว่าใครสอน ไม่มี เด็กจิ๋วคิดขึ้น
มาเอง พี่เพลงรักตายเลยแบบนี้
...เมื่อเช้าเด็กจิ๋วเอาโทรศัพท์คุงแม่ไปเล่น พอดีมีสายเข้ามา เด็กจิ๋วเลยส่งคืนให้คุงแม่ โชคดี
ที่มีสายเข้านะ เพราะเด็กจิ๋วเอาไปลบ Appฯบนเครื่องเล่น คุงแม่โวยวายใหญ่ ถ้าไม่มีสายเข้า
ก็คงจะลบจนหมดเกลี้ยงแล้ว
...วันนี้ปะป๊าเอารถไปล้างที่เซ็นทรัล พอไปถึง ปรากฎว่าหาบัตรสมาชิกไม่เจอ เด็กจิ๋วแน่ๆเลย
ใช่ไม่ใช่ไม่รู้ โบ้ยไว้ก่อน สรุปแล้วก็ไม่ได้ล้างเพราะไม่มีบัตร พอนึกถึงเรื่องเด็กจิ๋วเอาของไป
ซุก ก็นึกมาได้อีกอย่างคือฝาปิดหน้าเลนส์ ที่ตามหามาเป็นปีแล้วยังหาไม่เจอต้องไปหาซื้ออัน
ใหม่ อันหนึ่งก็ห้าร้อยนะเด็กจิ๋ว แล้วมีอีก เมื่อวานนี้อี๊ป้อมเพิ่งเจอช้อนกินข้าวของเด็กจิ๋วซุกอยู่
ในตะกร้าเป้อร์ อันนี้ก็หายไปเกือบปีแล้วเหมือนกัน เพิ่งเจอนี่แหล่ะ เด็กจิ๋วซุกจนโตแล้วไม่ได้
ใช้แล้ว เก็บไว้ให้น้องใช้แล้วล่ะ
...ตอนเย็นคุงแม่ต้องไปทำธุระที่เซนลาด เลยพาเด็กจิ๋วไปวิ่งเล่นด้วย คือไปแค่แป๊บเดียวเลย
ตั้งใจพาเด็กจิ๋วไปวิ่งเล่นโดยเฉพาะ เด็กจิ๋วก็เหมือนเดิม วิ่งชูแขนตะโกนเรียก "คุงแม่ คุงแม่"
...ตอนค่ำลองบอกให้เด็กจิ๋วทำท่าโยคะที่เรียนมาจากอาม่าตอนไปเที่ยวให้อี๊ไก่ดูหน่อย เด็ก
จิ๋วดันจำได้อีก ทำท่าโยคะได้ ท่ายืนยกขา ท่าคว่ำแหงนตัว ทาคว่ำเอามือจับเท้า ก็ได้แบบฮา
ฮาไป ไอ้ท่าที่ต้องเอามือจับเท้าอ่ะ เด็กจิ๋วพยายามเอื้อมสุดแขนแต่ไม่ถึง เลยบอกว่า "โอ้ย
จับไม่ถึง มันอยู่ไกลไป"
...วันนี้อี๊ไก่มาอยู่ด้วย เด็กจิ๋วคึกคักเป็นพิเศษ วิ่งเล่นในห้องโฮม ปีนขึ้นโซฟาแล้วกระโดดลง
มาที่พื้น แบบกระโดดลงมายืนเอง เป็นท่าที่ไม่เคยทำมาก่อน ปกติแค่กระโดดลงมาใส่ตัวเรา
ก็อุ้มรับไว้ได้ แต่นี่กระโดดลงมาเองเลย คือที่พื้นก็ปูเบาะไว้แหล่ะ แต่เด็กตัวเท่านี้ยังไม่ควร
ทำท่านี้นะ ปะป๊ากับคุงแม่ตกใจร้องโวยวายกันใหญ่
๒ ขวบ + ๕๖ วัน...พฤหัส ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนนี้คุงแม่เริ่มมีอาการเวียนหัวแล้ว คงไม่ถึงขนาดวิ่งไปอ้วกทั้งวันแบบในละคร แต่คุงแม่
ก็บ่นว่าทรมานมาก ยิ่งวันนี้ต้องออกไปโอนตึกแถวกัน ออกกันแต่เช้ากลับเข้ามาบ่าย คุงแม่
ย่ำแย่เลย ตอนที่กลับเข้ามาบ้าน เด็กจิ๋วทำเมินมาก งอนทั้งปะป๊ากับคุงแม่เลย เล่นทิ้งเค้าไป
ทั้งวันนี่ ตอนเช้าลงมาข้างล่างกัน เด็กจิ๋วยังคิดว่าตัวเองได้ไปเที่ยวอยู่เลย ถามอี๊ไก่ว่า "อี๊ไก่
จะไปเที่ยวกับพริมด้วยเหรอ"...น่าสงสาร ตัวเองนั่นแหล่ะถูกทิ้งอยู่บ้านคนเดียวยังไม่รู้ตัวอีก
...เมื่อวานนี้ให้เด็กจิ๋วสวัสดีเอ้ กับอาโกว เด็กจิ๋วก็ยกมือไหว้ แต่หลังๆมานี่ไม่รู้เป็นอะไร เวลา
เด็กจิ๋วไหว้มือมันจะอยู่แถวๆเอว ไม่ยอมยกขึ้นมาที่อก ก็ไหว้ท่านี้มาพักหนึ่งและ วันนี้อาโกว
มาทักว่า น้องพริม ทำไมไหว้มือต่ำจัง ปะป๊าเลยบอกว่าเด็กจิ๋วไหว้สูงๆหน่อย เด็กจิ๋วได้ยินก็
จัดให้ทันที แต่จัดเป็นท่าโยคะให้ เอามือประกบกันไว้บนหัว สูงเกิ้น
...วันก่อนคุงแม่กับเด็กจิ๋วเล่น ipad กัน เป็นเกมส์ที่ใช้นิ้วจิ้มรูปแล้วลากมาแปะต่อๆกัน คือว่า
เด็กจิ๋วมีความสามารถในการเล่นได้ สามารถแยกแยะได้ว่ารูปทรงไหนควรแปะไว้ตรงไหนดี
แต่ปัญหาก็คือเด็กจิ๋วไม่มีสมาธิกับความอดทนเลย ลากไปลากมาก็นอนฟลุ๊บลงไปแล้วบอก
ว่า "โอ้ยเหนื่อยจังเลย หนูลากไม่ไหวแล้ว คุงแม่ลากให้หน่อย"...มันเป็นประโยคที่คุ้นหูมาก
เลย ตั้งแต่สมัยเจ๊น่ายังเล็กแล้วปะป๊ากับคุงแม่ต้องสอนการบ้านให้ รู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก คือ
เจ๊น่าแค่เขียนเลข 5 เขียนไปครึ่งตัวก็เหนื่อย เขียนต่อไม่ไหว ตัวเลขตัวเดียวต้องใช้เวลากัน
หลายนาทีเลย สงสัยเด็กจิ๋วจะเป็นแบบเจ๊น่าแน่ๆ
๒ ขวบ + ๕๗ วัน...ศุกร์ ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วมาเล่นฟันดาบ เช้งๆเช้งๆ เราก็งงๆอยู่ว่าใครสอน สักพักเด็กจิ๋วก็พูดว่า "ฟัน
กันเช้งๆเช้งๆ ไม่ดีเลย น่ากลัว เหมือนในละคร"...อ๋อ ดูฟันดาบจากละครมานั่นเอง คงจะเป็น
ละครจักรๆวงศ์ๆที่ดูกับอาม่าตอนเช้าวันเสาร์อาทิตย์ ตอนแรกเด็กจิ๋วก็เช้งๆแบบลม คือทำมือ
เฉยๆ สักพักก็เริ่มไปหยิบข้าวของมาฟันปะป๊า โอ้ยมันเจ็บนะ ว่าแล้วปะป๊าเลยทำดาบโฟมให้
สองเล่ม ให้เด็กจิ๋วเอามาฟันเล่นกับปะป๊า เด็กจิ๋วมาเล่นเช้งเช้งกัน
...อาทิตย์นี้อี๊ป้อมชอบซื้อหมูปิ้งมาให้เด็กจิ๋วกิน แบบหั่นๆแล้วกินกับข้าว มันค่อนข้างแข็งนะ
แต่เด็กจิ๋วก็กินได้ บางชิ้นก็แข็งเกินต้องคายออก
...ตอนเย็นไปเล่นกับเจ๊น่าไจโรที่บ้านอาม่า เด็กจิ๋วจะไปแย่งของเล่นเฮียโรมาเล่น แต่เฮียโร
มาแย่งคืนไป เด็กจิ๋วเดินหน้างอนไปหยุดอยู่ที่ประตูบ้าน เอามือปิดหน้าแล้วเอนซบกับประตู
เป็นท่างอนที่เด็ดขาดมาก มีหันมาค้อนหน่อยหนึ่งด้วย คิดได้ไงอ่ะ
...ตอนหัวค่ำปะป๊ากับคุงแม่จะทำกับข้าวกินกัน แล้วให้อี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วขึ้นไปเล่นกันที่ดาดฟ้า
แต่หลังๆมานี่พากันลงมาเร็วจังเลย ปะป๊ากับคุงแม่ยังกินไม่เสร็จ สงสัยว่าอยากจะมากินด้วย
นั่นแหล่ะ เพราะพอลงมาถึงก็จะพุ่งตัวมาปีนขึ้นโต๊ะกินข้าว "หนูจะกินข้าวกับปะป๊า" แล้วก็ซัด
ทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะ กินแบบไม่สนใจว่ากี่โมงกี่ยาม จะอิ่มหรือไม่ เพิ่งกินอะไรมา เด็กจิ๋วจะ
ตั้งหน้าตั้งตากินกิน กินกินไม่หยุด อย่างวันนี้ก็กินข้าวเหนียวมะม่วง ทุเรียนทอด หมูสามชั้น
ทอดกรอบ คอนเฟลคสีสี ปลาหมึกเส้น แล้วจะมาแย่งกินยำสามกรอบอีก แต่อันนี้ปะป๊าไม่
ยอม คือนี่ไม่ใช่มื้ออาหารนะ หนูเพิ่งกินข้าวเย็นมา จะมากินอะไรมากมายขนาดนี้ เวลาที่กิน
มะม่วงก็กินน่ากลัวมาก กินแบบเร็วมาก จิ้มงับจิ้มงับ ระหว่างที่กินอยู่ก็หันซ้ายหันขวากวาดตา
มองไปที่ของทุกอย่างบนโต๊ะแบบประมาณว่า เดี๋ยวจะซัดให้หมดทุกอย่างเลย แววตามันฟ้อง
ยังงั้นอ่ะเด็กจิ๋ว
๒ ขวบ + ๕๘ วัน...เสาร์ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วบอกว่าวันนี้เป็นวันหยุด สงสัยมากว่ารู้ได้ไงว่าวันนี้เป็นวันหยุด เราเลยถาม
วันหยุดเป็นยังไงเหรอเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วยกแขนขึ้นมาสองข้าง เหยียดตรง กางฝ่ามือ "แบบนี้ไง"
มันคือท่าหยุดรถนั่นเอง
...วันนี้พากันไปหาคุณหมอตรวจดูน้องของเด็กจิ๋ว ตอนนี้เริ่มเห็นถุงแล้วแต่ยังไม่เห็นตัวต้อง
รอวันศุกร์หน้าไปหาอีกรอบหนึ่ง วันนี้พอไปถึงที่โรงพยาบาล ปะป๊าก็พาเด็กจิ๋วพุ่งตัวไปหาพี่
ตัวตลกเลย ไปต่อแถวเอาลูกโป่งแบบอาทิตย์ที่แล้ว ครั้งนี้ได้มิกกี้เม้าส์อยู่ในหัวใจ
...ตอนกลางวันปะป๊าทำข้าวหน้าหมูย่างญี่ปุ่นให้ เพราะเห็นว่าชอบกินหมูปิ้งอยู่ช่วงนี้ ปรากฎ
ว่าชอบมาก กินใหญ่เลย
...กินข้าวกลางวันเสร็จเราก็มาเปิดหนังดูกัน ดูไปได้หน่อย เฮียโรก็มา คือวันนี้อาโกวพาเจ๊
น่าไปโรงพยาบาล แต่ไจโรขอมาเล่นกับเด็กจิ๋วที่บ้านเตาปูน เฮียโรมาขอให้ปะป๊าเปิดการ์ตูน
เรื่อง Up ก็เลยเปิดดูกัน เด็กจิ๋วนั่งดูไปจนถึงตอนที่บ้านลอยผ่านพายุ บ้านเอนไปมาข้าวของ
ในบ้านก็ล้มพัง เสียงก็ดัง เด็กจิ๋วกลัวมากตัวสั่น เลยต้องพาไปกินนมแล้วก็สลบไป
...ตอนเย็นทำมักโรนีไวท์ซอสใส่ปลาโดรีกับข้าวโพดอ่อนให้เด็กจิ๋วกิน อี๊ป้อมบอกว่าเด็กจิ๋ว
กำลังชอบกินข้าวโพดอ่อน ส่วนปลาโดรีคราวที่แล้วเอามาทอดก็กินดี แต่วันนี้ไม่กินอีก คือ
เด็กจิ๋วเป็นโรคไม่กินปลา ตอนเด็กๆไม่กินปลาอย่างอื่นแต่กินโดรี่พอโตขึ้นมาโดรี่ก็จะไม่กิน
อีกเหรอ เสร็จแล้วก็เอามะละกอให้กิน เด็กจิ๋วกินอย่างเมามันส์แล้วบอกว่า "อร่อยสุดยอด!"
พร้อมกับชูมือกับนิ้วชี้ขึ้นมา
...ตอนหัวค่ำมานอนกลิ้งกันในห้องโฮม เด็กจิ๋วหยิบ iPhone คุงแม่มา สไลด์เปิด จิ้มกล้อง
ถ่ายรูป แล้วก็กดถ่ายรูปได้เอง เก่งจริง แต่เลงไม่ถูก ถ่ายอะไรมาก็ไม่รู้ เป็นเพราะเวลาถ่าย
ไม่ยอมดูภาพในเครื่อง แต่เอามาแปะหน้าตัวเอง เลียนแบบเวลาปะป๊าถ่ายรูป
๒ ขวบ + ๕๙ วัน...อาทิตย์ ๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...วันนี้เอาสายวัดมาเล่นกัน อ่ะเด็กจิ๋ววัดคุงแม่ซิยาวเท่าไหร่ เด็กจิ๋ววิ่งไปวัดเสร็จแล้วก็บอกว่า
"หกล้านบาท"
...ตอนบ่ายปะป๊าออกไปตรวจตึกแถวที่ซื้อใหม่ ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับคุงแม่ พอกลับมาบ้าน เด็กจิ๋ว
ก็พุ่งตัวมาตีปะป๊า ตีไปสองสามทีแล้วพูดว่า "หนูฟ้องปะป๊า หนูเขวี้ยงๆ เขวี้ยงๆ เขวี้ยงๆ เลยตี
ปะป๊าร้องไห้แงๆด้วย"...หา...มันคืออะไรไม่เข้าใจ คุงแม่บอกว่าก่อนหน้าที่ปะป๊าจะกลับบ้าน
เด็กจิ๋วเกเรมาก จับของทุกอย่างเขวี้ยงทิ้งไปมา แล้วยังมาบอกคุงแม่อีกว่าเดี๋ยวจะฟ้องปะป๊า
คือเข้าใจอะไรผิดไปแน่ๆแล้วเด็กจิ๋ว
...เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าช่วงนี้เด็กจิ๋วเลิกตีปะป๊ากับคุงแม่แล้ว หายมานานแล้วนะแต่เราเพิ่งสังเกต
เป็นไปตามตำราว่าไว้แหล่ะว่าอาการแบบนี้เป็นแล้วก็หายไปเอง วันนี้ปะป๊ากับคุงแม่ยังคุยกัน
ว่า terrible two ไม่เห็นจะเป็นเลย คือช่วงขวบกว่ารู้สึกว่า terrible กว่านี้ เราก็พยายามนึกกัน
ว่าเป็นเพราะเราชินหรือเด็กจิ๋วเค้าเลิกเกเรแล้ว สรุปแล้วก็มีทั้งสองอย่าง คือชินด้วย กับอาการ
บางอย่างพวกชอบตบก็หายไปด้วย ช่วงนี้จะเป็นเรื่องเขวี้ยงของ หยิบอะไรได้เขวี้ยงแหลกเลย
๒ ขวบ + ๖๐ วัน...จันทร์ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
"หกล้านบาท"
...ตอนบ่ายปะป๊าออกไปตรวจตึกแถวที่ซื้อใหม่ ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับคุงแม่ พอกลับมาบ้าน เด็กจิ๋ว
ก็พุ่งตัวมาตีปะป๊า ตีไปสองสามทีแล้วพูดว่า "หนูฟ้องปะป๊า หนูเขวี้ยงๆ เขวี้ยงๆ เขวี้ยงๆ เลยตี
ปะป๊าร้องไห้แงๆด้วย"...หา...มันคืออะไรไม่เข้าใจ คุงแม่บอกว่าก่อนหน้าที่ปะป๊าจะกลับบ้าน
เด็กจิ๋วเกเรมาก จับของทุกอย่างเขวี้ยงทิ้งไปมา แล้วยังมาบอกคุงแม่อีกว่าเดี๋ยวจะฟ้องปะป๊า
คือเข้าใจอะไรผิดไปแน่ๆแล้วเด็กจิ๋ว
...เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าช่วงนี้เด็กจิ๋วเลิกตีปะป๊ากับคุงแม่แล้ว หายมานานแล้วนะแต่เราเพิ่งสังเกต
เป็นไปตามตำราว่าไว้แหล่ะว่าอาการแบบนี้เป็นแล้วก็หายไปเอง วันนี้ปะป๊ากับคุงแม่ยังคุยกัน
ว่า terrible two ไม่เห็นจะเป็นเลย คือช่วงขวบกว่ารู้สึกว่า terrible กว่านี้ เราก็พยายามนึกกัน
ว่าเป็นเพราะเราชินหรือเด็กจิ๋วเค้าเลิกเกเรแล้ว สรุปแล้วก็มีทั้งสองอย่าง คือชินด้วย กับอาการ
บางอย่างพวกชอบตบก็หายไปด้วย ช่วงนี้จะเป็นเรื่องเขวี้ยงของ หยิบอะไรได้เขวี้ยงแหลกเลย
๒ ขวบ + ๖๐ วัน...จันทร์ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...อาการขว้างปาข้าวของดูจะหนักขึ้นทุกวัน ตอนนี้เวลาเอาของเล่นอะไรให้ ก็ไม่สนใจจะดู
แล้ว ขว้าได้ก็เขวี้ยง หยิบได้ก็ปา ของเล่นเกลื่อนกระจายเต็มห้อง ห้ามยังไงก็ไม่เป็นผลทั้ง
ไม้อ่อนไม้แข็ง ได้แต่คิดว่าเดี๋ยวมันก็หายไปเองตามอายุ เมื่อวานเพิ่งชมว่าไม่เห็น terrible
เลย วันนี้ขอเปลี่ยนใจ terrible มากๆ ที่จริงเพิ่งมาขว้างปาข้าวของหนักๆวันสองวันมานี่เอง
โดยเฉพาะวันนี้ขว้างปาแบห้องทำงานปะป๊าเละเหมือนเพิ่งผ่านสงครามมา ไม่รู้จะเก็บยังไง
เพราะเก็บแล้วก็รื้อเละอีก
...เด็กจิ๋วเริ่มติดหวัดคุงแม่ตั้งแต่เมื่อวาน ไม่ได้ป่วยมานานมากแล้วนะ คุงแม่ด้วยแหล่ะ ปกติ
จะไม่เคยป่วย แต่ถ้าตั้งท้องทีไร ป่วยทุกที เมื่อคืนตอนหัวค่ำเด็กจิ๋วนอนไม่ได้เลย มีน้ำมูก
เยอะ หายใจไม่ได้ ตอนแรกนึกว่าจะไม่ได้นอนซะแล้ว แต่พอดึกหน่อยก็หลับได้สนิทดี เป็น
ปกติไม่ตื่นงอแง แต่พอมาวันนี้น้ำมูกยิ่งเยอะเข้าไปใหญ่ หายใจลำบากมา
...วิธีหลอกเด็กจิ๋วเวลาแปรงฟันว่ามีเอเลี่ยนต้องเอาออกใช้ได้ผลดีมาแล้ว คราวนี้เลยลองที่
จมูกบ้าง เราบอกเด็กจิ๋วว่าเอเลี่ยนมันบุกเข้าไปถึงจมูกแล้ว เป็นเอเลี่ยนน้ำพันธ์สีเขียวเป็น
พันธุ์ที่น่ากลัวสุดๆ ถ้าบุกต่อเข้าไปถึงท้องได้ มันจะไปทำให้สลือโบ๋ เด็กจิ๋วฟังงงๆแต่ก็ยอม
ให้คุงแม่เอาขี้มูกออกให้ดี ยอมบ้างไม่ยอมบ้างแล้วแต่อารมณ์ แต่เอเลี่ยนก็ช่วยได้เยอะ มี
บางทีบอกให้เด็กจิ๋วสั่งเอเลี่ยนออกมาเอง เอาทิชชูแปะแล้วเฮิ้ดออกมา เด็กจิ๋วก็ทำได้
๒ ขวบ + ๖๑ วัน...อังคาร ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...เมื่อวานเด็กจิ๋วร้องไห้น่าสงสารมากตอนกินยา ปะป๊าเลยใจอ่อนบอกคุงแม่ละเว้นไว้สักครั้ง
หนึ่งเถอะ พอมาวันนี้อาการหนักเลย ยังไม่มีไข้ แต่น่าตาโทรมมาก น้ำมูกไหลเยิ้ม ไอบ่อยๆ
คุงแม่ว่าปะป๊าใหญ่เลยว่าเป็นเพราะใจอ่อนเมื่อวานนี้แหล่ะ
..."ขออีกชิ้นเดียวพอนะ"...เอาอีกแล้วเด็กจิ๋ว มาขอกินกล้วยตากอีกชิ้นเดียวพอกับปะป๊า กิน
ไปกินมาหมดไป ๔ ลูก เสร็จแล้วไปขออี๊ป้อมกินไปอีก ๖ ลูก เท่ากับว่าวันนี้กินกล้วยตากไป
๑๐ ลูก มันจะมากเกินไปหน่อยไม๊เด็กจิ๋ว ตัวเท่านี้ทำไมกินแรงจัง แล้วมันเป็นกล้วยตากด้วย
เด็กไม่น่าจะชอบนะ น่าจะเป็นขนมคนแก่กินมากกว่า
...วันนี้ปะป๊าปั่นช็อกโกแล็ตมากินกับเด็กจิ๋ว คิดขึ้นมาได้ว่าเด็กจิ๋วป่วยอยู่นี่ เลยต้องรีบเอาไป
ซ่อน แต่ก็ไม่ค่อยทันเพราะซัดเข้าไปหลายอึกแล้ว พอปะป๊ากินหมดแล้ววางแก้วเปล่าไว้บน
โต๊ะ เด็กจิ๋วเดินมาเห็นก็หยิบเอามากินต่อ แล้วกินต่อได้จริงๆ เริ่มด้วยการเอาหลอดกวาดช็อค
โกแล็ตที่ติดอยู่ข้างแก้ว เสร็จแล้วก็เอาหลอดมาเลียๆ ตามด้วยเอาหน้ายัดเข้าไปในแก้วแล้ว
ใช้ลิ้นเลียไปรอบๆแก้ว สุดท้ายเอามือล้วงเข้าไปควานๆช็อคโกแล็ตให้ติดมือขึ้นมาแล้วเอามา
ดูด หนักเข้าก็ล้วงเข้าไปสองมือ สรุปหน้าเละมาก มือแขนเละไปหมด อะไรมันจะอร่อยขนาด
นั้นอ่ะ กินเสร็จโดนคุงแม่ด่าทั้งพ่อทั้งลูกเลย
...ตอนเย็นอี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วขึ้นห้องมาก่อน ปะป๊ากับคุงแม่ทำงานอยู่ที่ออฟฟิต สักพักอี๊ป้อมก็
โทรมาตามคุงแม่ ขอความช่วยเหลือด่วน เด็กจิ๋วอ้วกออกมาเยอะมาก พื้นที่ที่อ้วกกินอาณา
บริเวณขนาดประมาณ ๑ ตารางเมตร ก็กินเข้าไปเยอะอ่ะวันนี้ อ้วกก็เลยออกมาเยอะ ที่อ้วกก็
เพราะมีเสมหะเยอะ เวลามีเสมหะเด็กจิ๋วจะเอามือล้วงคอ ห้ามก็ไม่เชื่อ คือเค้าเข้าใจว่ามีอะไร
ติดอยู่ในคอ แล้วพยายามจะเอามือล้วงออกมา มันเคยสำเร็จไม่ล่ะ
๒ ขวบ + ๖๒ วัน...พุธ ๒๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนกลางวันอี๊ป้อมต้องพาเด็กจิ๋วขึ้นไปนอนข้างบนห้อง เพราะอยู่ที่ออฟฟิตก็ดื้อมาก จะหา
แต่คุงแม่อย่างเดียวเลย วันนี้อาม่ายังบอกเลยว่าทำไมเดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วติดคุงแม่มาก คือเริ่มจะติด
มากตั้งแต่รู้ว่ามีน้องนี่แหล่ะ อี๊ป้อมบอกว่าวันนี้เด็กจิ๋วนอนหลับไปสองชั่วโมง พอตื่นขึ้นมาก็ลุก
ขึ้นมานั่ง งัวเงียงัวเงีย แล้วตะโกนว่า "อี๊ป้อม ซาร่ากินต้นไม้หมดแล้ว"...คือช่วงนี้จะติดการ์ตูน
เรื่อง The land before time มาก คงเก็บเอาไปฝันต่อแน่ๆเลย
...ตอนดึกเด็กจิ๋วไม่ยอมนอน สงสัยเป็นเพราะนอนกลางวันไปด้วย แล้วอีกอย่างก็คงจะปวดอึ๊
เพราะเด็กจิ๋วหลับไปตอนเที่ยงคืน พอหลับปุ๊บ คุงแม่ก็ได้กลิ่นโชยมาปั๊บ คือเด็กจิ๋วอึ๊ไว้ก่อนจะ
ล้มตัวหลับไป เป็นการทิ้งทวนที่ร้ายกาจมาก สงสัยจะปวดอึ๊อยู่นานทำให้นอนไม่หลับ พออึ๊ได้
สำเร็จก็หลับทันที แล้วเด็กจิ๋วกะว่าจะไม่ไปล้างก้นเลยหรือไงทำอย่างเนี้ยะ พอจับไปล้างก้นก็
ดันตื่นขึ้นมาอีก แล้วคราวนี้ทำยังไงก็ไม่หลับแล้ว พาไปกลิ้งเล่นในห้องนอนยิ่งแย่หนัก เพราะ
เด็กจิ๋วกระโดดไปมา กระโดดเหยียบน้องในท้องด้วย สุดท้าย ปะป๊าต้องพาเด็กจิ๋วแยกหนีมา
นอนห้องโฮมคนเดียว กว่าจะหลับได้ก็เที่ยงคืน แล้วพอหลับไปได้ไม่นาน ก็ไอๆ อ้วกออกมา
อีก เพราะมีเสมหะพันคอ วันนี้ก็ไม่ได้ให้กินยาเลย เพราะเห็นว่าอาการดีขึ้น แล้วก็สงสารด้วย
แล้ว ขว้าได้ก็เขวี้ยง หยิบได้ก็ปา ของเล่นเกลื่อนกระจายเต็มห้อง ห้ามยังไงก็ไม่เป็นผลทั้ง
ไม้อ่อนไม้แข็ง ได้แต่คิดว่าเดี๋ยวมันก็หายไปเองตามอายุ เมื่อวานเพิ่งชมว่าไม่เห็น terrible
เลย วันนี้ขอเปลี่ยนใจ terrible มากๆ ที่จริงเพิ่งมาขว้างปาข้าวของหนักๆวันสองวันมานี่เอง
โดยเฉพาะวันนี้ขว้างปาแบห้องทำงานปะป๊าเละเหมือนเพิ่งผ่านสงครามมา ไม่รู้จะเก็บยังไง
เพราะเก็บแล้วก็รื้อเละอีก
...เด็กจิ๋วเริ่มติดหวัดคุงแม่ตั้งแต่เมื่อวาน ไม่ได้ป่วยมานานมากแล้วนะ คุงแม่ด้วยแหล่ะ ปกติ
จะไม่เคยป่วย แต่ถ้าตั้งท้องทีไร ป่วยทุกที เมื่อคืนตอนหัวค่ำเด็กจิ๋วนอนไม่ได้เลย มีน้ำมูก
เยอะ หายใจไม่ได้ ตอนแรกนึกว่าจะไม่ได้นอนซะแล้ว แต่พอดึกหน่อยก็หลับได้สนิทดี เป็น
ปกติไม่ตื่นงอแง แต่พอมาวันนี้น้ำมูกยิ่งเยอะเข้าไปใหญ่ หายใจลำบากมา
...วิธีหลอกเด็กจิ๋วเวลาแปรงฟันว่ามีเอเลี่ยนต้องเอาออกใช้ได้ผลดีมาแล้ว คราวนี้เลยลองที่
จมูกบ้าง เราบอกเด็กจิ๋วว่าเอเลี่ยนมันบุกเข้าไปถึงจมูกแล้ว เป็นเอเลี่ยนน้ำพันธ์สีเขียวเป็น
พันธุ์ที่น่ากลัวสุดๆ ถ้าบุกต่อเข้าไปถึงท้องได้ มันจะไปทำให้สลือโบ๋ เด็กจิ๋วฟังงงๆแต่ก็ยอม
ให้คุงแม่เอาขี้มูกออกให้ดี ยอมบ้างไม่ยอมบ้างแล้วแต่อารมณ์ แต่เอเลี่ยนก็ช่วยได้เยอะ มี
บางทีบอกให้เด็กจิ๋วสั่งเอเลี่ยนออกมาเอง เอาทิชชูแปะแล้วเฮิ้ดออกมา เด็กจิ๋วก็ทำได้
๒ ขวบ + ๖๑ วัน...อังคาร ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...เมื่อวานเด็กจิ๋วร้องไห้น่าสงสารมากตอนกินยา ปะป๊าเลยใจอ่อนบอกคุงแม่ละเว้นไว้สักครั้ง
หนึ่งเถอะ พอมาวันนี้อาการหนักเลย ยังไม่มีไข้ แต่น่าตาโทรมมาก น้ำมูกไหลเยิ้ม ไอบ่อยๆ
คุงแม่ว่าปะป๊าใหญ่เลยว่าเป็นเพราะใจอ่อนเมื่อวานนี้แหล่ะ
..."ขออีกชิ้นเดียวพอนะ"...เอาอีกแล้วเด็กจิ๋ว มาขอกินกล้วยตากอีกชิ้นเดียวพอกับปะป๊า กิน
ไปกินมาหมดไป ๔ ลูก เสร็จแล้วไปขออี๊ป้อมกินไปอีก ๖ ลูก เท่ากับว่าวันนี้กินกล้วยตากไป
๑๐ ลูก มันจะมากเกินไปหน่อยไม๊เด็กจิ๋ว ตัวเท่านี้ทำไมกินแรงจัง แล้วมันเป็นกล้วยตากด้วย
เด็กไม่น่าจะชอบนะ น่าจะเป็นขนมคนแก่กินมากกว่า
...วันนี้ปะป๊าปั่นช็อกโกแล็ตมากินกับเด็กจิ๋ว คิดขึ้นมาได้ว่าเด็กจิ๋วป่วยอยู่นี่ เลยต้องรีบเอาไป
ซ่อน แต่ก็ไม่ค่อยทันเพราะซัดเข้าไปหลายอึกแล้ว พอปะป๊ากินหมดแล้ววางแก้วเปล่าไว้บน
โต๊ะ เด็กจิ๋วเดินมาเห็นก็หยิบเอามากินต่อ แล้วกินต่อได้จริงๆ เริ่มด้วยการเอาหลอดกวาดช็อค
โกแล็ตที่ติดอยู่ข้างแก้ว เสร็จแล้วก็เอาหลอดมาเลียๆ ตามด้วยเอาหน้ายัดเข้าไปในแก้วแล้ว
ใช้ลิ้นเลียไปรอบๆแก้ว สุดท้ายเอามือล้วงเข้าไปควานๆช็อคโกแล็ตให้ติดมือขึ้นมาแล้วเอามา
ดูด หนักเข้าก็ล้วงเข้าไปสองมือ สรุปหน้าเละมาก มือแขนเละไปหมด อะไรมันจะอร่อยขนาด
นั้นอ่ะ กินเสร็จโดนคุงแม่ด่าทั้งพ่อทั้งลูกเลย
...ตอนเย็นอี๊ป้อมพาเด็กจิ๋วขึ้นห้องมาก่อน ปะป๊ากับคุงแม่ทำงานอยู่ที่ออฟฟิต สักพักอี๊ป้อมก็
โทรมาตามคุงแม่ ขอความช่วยเหลือด่วน เด็กจิ๋วอ้วกออกมาเยอะมาก พื้นที่ที่อ้วกกินอาณา
บริเวณขนาดประมาณ ๑ ตารางเมตร ก็กินเข้าไปเยอะอ่ะวันนี้ อ้วกก็เลยออกมาเยอะ ที่อ้วกก็
เพราะมีเสมหะเยอะ เวลามีเสมหะเด็กจิ๋วจะเอามือล้วงคอ ห้ามก็ไม่เชื่อ คือเค้าเข้าใจว่ามีอะไร
ติดอยู่ในคอ แล้วพยายามจะเอามือล้วงออกมา มันเคยสำเร็จไม่ล่ะ
๒ ขวบ + ๖๒ วัน...พุธ ๒๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
...ตอนกลางวันอี๊ป้อมต้องพาเด็กจิ๋วขึ้นไปนอนข้างบนห้อง เพราะอยู่ที่ออฟฟิตก็ดื้อมาก จะหา
แต่คุงแม่อย่างเดียวเลย วันนี้อาม่ายังบอกเลยว่าทำไมเดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วติดคุงแม่มาก คือเริ่มจะติด
มากตั้งแต่รู้ว่ามีน้องนี่แหล่ะ อี๊ป้อมบอกว่าวันนี้เด็กจิ๋วนอนหลับไปสองชั่วโมง พอตื่นขึ้นมาก็ลุก
ขึ้นมานั่ง งัวเงียงัวเงีย แล้วตะโกนว่า "อี๊ป้อม ซาร่ากินต้นไม้หมดแล้ว"...คือช่วงนี้จะติดการ์ตูน
เรื่อง The land before time มาก คงเก็บเอาไปฝันต่อแน่ๆเลย
...ตอนดึกเด็กจิ๋วไม่ยอมนอน สงสัยเป็นเพราะนอนกลางวันไปด้วย แล้วอีกอย่างก็คงจะปวดอึ๊
เพราะเด็กจิ๋วหลับไปตอนเที่ยงคืน พอหลับปุ๊บ คุงแม่ก็ได้กลิ่นโชยมาปั๊บ คือเด็กจิ๋วอึ๊ไว้ก่อนจะ
ล้มตัวหลับไป เป็นการทิ้งทวนที่ร้ายกาจมาก สงสัยจะปวดอึ๊อยู่นานทำให้นอนไม่หลับ พออึ๊ได้
สำเร็จก็หลับทันที แล้วเด็กจิ๋วกะว่าจะไม่ไปล้างก้นเลยหรือไงทำอย่างเนี้ยะ พอจับไปล้างก้นก็
ดันตื่นขึ้นมาอีก แล้วคราวนี้ทำยังไงก็ไม่หลับแล้ว พาไปกลิ้งเล่นในห้องนอนยิ่งแย่หนัก เพราะ
เด็กจิ๋วกระโดดไปมา กระโดดเหยียบน้องในท้องด้วย สุดท้าย ปะป๊าต้องพาเด็กจิ๋วแยกหนีมา
นอนห้องโฮมคนเดียว กว่าจะหลับได้ก็เที่ยงคืน แล้วพอหลับไปได้ไม่นาน ก็ไอๆ อ้วกออกมา
อีก เพราะมีเสมหะพันคอ วันนี้ก็ไม่ได้ให้กินยาเลย เพราะเห็นว่าอาการดีขึ้น แล้วก็สงสารด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น