๒ ขวบ + ๓ วัน... อาทิตย์ ๑ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้ไปราชบุรีกัน ไปถึงตอนเที่ยงๆ อาม่าถามว่านี่ใคร เด็กจิ๋วตอบว่า "อาม่ารา@#$บุรี"
นอกจากจะไปหาอากงอาม่าแล้ว วันนี้เรายังเดินสายไปหาญาติๆด้วย คนแรกคือพี่เกม จะ
ไปหาที่บ้านแต่บังเอิญพี่เกมมาตลาด เลยมาหาเด็กจิ๋วที่บ้านแทน ถามเด็กจิ๋วว่านี่พี่อะไร
เด็กจิ๋วตอบ "พี่เกม" พวกเราก็งงเลย ไม่ได้บอกซะหน่อยว่านี่พี่เกม คือแค่คุยกันอ่ะ ว่าจะ
พาไปหาพี่เกม เดี๋ยวพี่เกมจะมา เด็กจิ๋วได้ยินก็จำมาพูดอีกแล้ว เก่งมาก ครั้งนี้เด็กจิ๋วไม่
ทำเสียชื่อนะ ลั้นลา บอกให้หวัดดีก็หวัดดี ให้จูงมือพี่เกมเข้าไปเล่นในบ้านก็ทำตาม ยังมี
น้ำใจหยิบลูกโป่งให้พี่เกมด้วย แล้วก็พูดๆเล่นๆกับพี่เค้า ทำเอาพี่เกมดูเขินเด็กจิ๋วไปเลย
เสร็จแล้วก็ไปบ้านครูปุ๊ ครูอนุบาลของคุณแม่ พอไปถึงก็เข้าบ้านแล้วก็เดินนำขึ้นชั้นสอง
ทันที ยังไม่มีใครเชิญเลยนะ ครูปุ๊ก็เอา อยากขึ้นก็ขึ้น แล้วก็ไปวิ่งเล่นดูห้องนั้นห้องนี้ พอ
ลงมาแล้วไม่ยอมกลับบ้านอีก กระโดดให้ครูปุ๊อุ้ม ปะป๊ากับคุณแม่ก็แกล้งบ๊ายบายกลับนะ
ทิ้งเด็กจิ๋วไว้นี้นะ เด็กจิ๋วบ๊ายบายเราทันที ชอบบ้านครูปุ๊เหรอ สงสัยมีที่วิ่งเล่น บ้านเราไม่
มีที่กว้างๆแบบนี้ ที่สุดท้ายคือบ้านอาม่าต๊ะ ว่าจะพาเด็กจิ๋วไปเล่นกับเฮียปันซะหน่อย แต่
เฮียปันไปกรุงเทพ คงสวนกันระหว่างทาง ตอนแรกปะป๊าก็หวั่นใจนะว่าเด็กจิ๋วจะก่อเหตุ
หรือเปล่าเพราะเย็นแล้ว ยังไม่ได้นอนเลย แต่ปรากฎว่าโชว์ท็อปฟอร์มอีกแล้ว ลั้นลาไป
ดูบ่อปลา แล้วก็เล่นหิน ทำน่ารัก พูดคุยกับทุกคน ใครชวนไปเล่นก็ไป ไปเล่นก้อนหินที่
พื้นสวนอยู่ตั้งนาน ทุกคนก็พากันหือหา ทำไมน่ารักแบบนี้ คือไม่ใช่แค่ไม่ก่อเหตุนะ แต่นี่
คือเหมือนแอ็บเว่อร์อ่ะ เวลาคุยกับเค้าก็ทำหน้าทำตาแบบน่ารักเกิน เล่นไปเล่นมาเห็นอา
เตี๋ยนั่งเล่นชิงช้าอยู่ ก็เดินไปขอเล่นด้วย "ขอหนูเล่นด้วยได้ไม๊" ดูพูดจาซิ อาเตี๋ยก็อุ้มขึ้น
ไปนั่ง พอนั่งปั๊บ ชิงช้าไกวไปมา ปะป๊าเริ่มสงสัย เอ...ทำไมนั่งนิ่ง แล้วก็เงียบเกินเหตุ คือ
เด็กจิ๋วไม่มีทางนั่งนิ่ง หรือหุบปากไม่สงเสียงเด็ดขาด มีแค่สองกรณีที่จะเป็นอย่างนั้น คือ
กำลังเบ่งอึ๊หรือไม่ก็หลับ ปะป๊าเห็นท่าไม่มีก็ตะโกนเรียกคุณแม่ไปดูหน่อยดิ๊ อึ๊หรือเปล่าอ่ะ
พอคุณแม่เดินเข้าไปดู เห็นเด็กจิ๋วนั่งหน้านิ่ง ตาปรือ กำลังจะหลับ ที่จริงเหมือนว่าหลับใน
ไปแล้วซะด้วย ซ็อตนี้ให้ ๑๐๐ คะแนนเต็มเลยเด็กจิ๋ว คือทั้งชีวิตหนู ๒ ปีที่ผ่านมาเวลาหนู
ง่วงนอนก็จะกรี๊ดๆอาละวาด มีแบบนั่งนิ่งหลับแบบนี้ไม๊ ไม่มีทาง แล้วครั้งนี้เกิดอะไรขึ้นอ่ะ
คือเดาว่านั่งชิงชาแล้วมันเหมือนไกวเปลอ่ะ เลยทำให้ง่วง
...กลับจากบ้านอาม่าต๊ะก็ไปกินข้าวกันที่ลอยแก้ว เด็กจิ๋วนั่งกินดีอยู่พักหนึ่ง พออิ่มก็ไม่ยอม
นั่งนิ่งตามฟอร์ม ก็ต้องให้อากงกับอาม่าพาออกไปวิ่งเล่น ระหว่างเรานั่งกินกันในห้อง ก็จะ
ได้ยินเสียงเด็กที่ไหนกรี๊ดๆมาเป็นระยะ ต้องโผล่หน้าออกไปดูว่ายังอยู่ไม๊ หรือวิ่งออกถนน
ไปแล้ว กินข้าวกันก็ทุ่มกว่าแล้ว เด็กจิ๋วยังแกร่งไม่ง่วงนอน ไม่อาละวาด หรือว่านี่คือเด็กจิ๋ว
เวอร์ชั่นใหม่ ปี ๒๐๑๒
๒ ขวบ + ๔ วัน... จันทร์ ๒ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้ยังเป็นวันหยุดอยู่ ปะป๊ากับคุณแม่พาเด็กจิ๋วไปเที่ยวห้างใหม่ เซ็นทรัลพระราม ๙
ที่นี่เคยไปทีหนึ่งแล้วตอนห้างเปิดใหม่ๆ แต่เข้าห้างไม่ได้เพราะรถติดมาก วันนี้ไปโล่ง
เลย ดีแล้วล่ะที่วันนั้นไม่ได้เข้ามา เพราะขนาดมาวันนี้ร้านอาหารยังเปิดไม่ครบทุกร้าน
เราเลือกร้าน Kopitium เข้าไปนั่งกินแล้วเหนื่อยมาก คือร้านเพิ่งเปิด ยังทำงานกันไม่
เป็น อาหารก็รอนานมาก แต่เด็กจิ๋วก็โอนะ นั่งเล่นคนเดียวได้เพลิน ใช้ช้อนกับส้อม ๕
คัน ตักน้ำในแก้วมาราดบนโต๊ะแล้วเอาทิชชู่เช็ด เช็ดไปเช็ดมาเอาทิชชู่ใส่แก้วน้ำแล้ว
เอามาบีบละเลงบนโต๊ะ เล่นแบบเนี่ยะเพลินมากอยู่ได้นาน แล้วก็เล่นอีกอย่างคือของ
เล่นชิ้นโปรดอันดับหนึ่งตอนนี้ Mr.Potato ที่ซื้อมาจากฮ่องกง เพิ่งเอามาให้เล่นเมื่อวัน
ที่มีปาร์ตี้ คือพอแกะออกมาแล้ว อาเฮียอาเจ๊ทุกคนมารุมกันเล่นใหญ่เลย เด็กจิ๋วก็ชอบ
เมื่อวานก็พกติดไปเล่นที่ราชบุรี วันนี้ก่อนออกจากบ้าน ก็ร้องจะเอา ให้เราหยิบติดมือ
ไปเที่ยวด้วย ตอนเข็นรถไปมาในห้าง เด็กจิ๋วก็อุ้มตัวนี้เล่นตลอด แต่มีปัญหาเล็กน้อยที่
มันมีอะไหล่ชิ้นเล็กชิ้นน้อยเยอะ ตา หู จมูก แขน หมวก ปะป๊าต้องเข็นรถนำหน้าคุณแม่
ให้คุณแม่คอยเก็บอะไหล่ที่เด็กจิ๋วทำตกตามทาง มีแบบตกไปแล้วคนอื่นเก็บมาให้ด้วย
จนตอนนี้กลับมาบ้านแล้วยังไม่แน่ใจว่าชิ้นส่วนอยู่ครบไม๊ ตอนที่เข็นรถเด็กจิ๋วเข้าลิฟท์
มีพี่คนหนึ่งมาทัก เด็กจิ๋วกลัวมาก นั่งนิ่งก้มหน้า ตัวแข็ง จนออกจากลิฟท์แล้วก็ยังเป็น
อยู่สักพัก จนต้องหันเหเปลี่ยนเรื่องให้ลืม ปกติเจอคนเยอะแยะก็ไม่กลัว จะกลัวเป็นบาง
คนก็ยังไม่เข้าใจว่ายังไงถึงกลัว อย่างอาแปะอ๊อดนี่ตอนแรกๆก็กลัวเค้านะ เจอแล้วทำ
ตัวแข็งก้มหน้านิ่งเหมือนกัน แต่พอตอนนี้อ่ะรักเค้าซะ วันนี้ถือว่าเด็กจิ๋วให้ความร่วมมือ
ในการนั่งรถเข็นมากแล้วนะ บางวันไม่ยอมนั่งเลย แต่ยังไงช่วงนั่งรถเข็นก็น้อยกว่าช่วง
ไม่นั่งอยู่ดี ตอนปล่อยลงก็วิ่งแบบเหมือนคนบ้าเลย คือชูมือขึ้นมาสองข้างแล้ววิ่งไปทั่ว
ห้าง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ตอนขึ้นบันไดเลื่อนก็เหมือนกัน เวลาจะถึงสุดบันได เราก็จะบอก
ให้โดด คือเราจูงแขนสองข้างแล้วให้โหนตัวโดดลง แต่นี่โดดลงแล้วไม่ยอมหยุด โหน
เราโดดๆโดดๆไปเรื่อย ก่อนจะกลับแวะซื้อชูครีมช็อกโกแล็ตแบ่งกับปะป๊า หลังๆมานี่จะ
เริ่มให้กินช็อกโกแล็ตได้บ้างแล้ว เด็กจิ๋วกินชูครีมท่ายากมาก คือแลบลิ้นออกมายาวๆ
แล้วแปะครีม ตวัดลิ้นกลับ กินซะหน้าเละกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย
...ออกจากห้าง เราไปบ้านน้าเอ๋กัน ไปสวัสดีปีใหม่แม่น้าเอ๋ เด็กจิ๋วชอบบ้านนี้ตรงมีแมว
นี่แหล่ะ วันนี้ก็ให้น้ากุ๊กพาเล่นกับแมว ถามว่ากลัวไม๊ เด็กจิ๋วบอกไม่กลัว แต่ตอนเดินมา
ดูแมวนี่ท่าทางแบบกลัวสุดขีด ปะป๊าแกล้งเฮ้ย เด็กจิ๋วก็วิ่งหน้าตั้งกลับไปหาคุณแม่ ทำ
ฮาตรึมเลยคนไม่กลัวแมว
๒ ขวบ + ๕ วัน... อังคาร ๓ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนเช้าพ่อแม่ลูกกำลังทำกิจวัตรยามเช้า คือกลิ้งไปมาบนเตียง ได้ยินเสียงตึ้งๆตึ้งๆ
ไจโรมา โห...เล่นมาปลุกกันแต่เช้าเลย อยากจะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว พอตอนสายๆก็ไปกิน
ข้าวกลางวันกันที่ซ้งโภชนา อาโกวชวนไป มีอาม่าไปด้วย ร้านนี้อาหารอร่อย ดังด้วยนะ
แต่ทำไมเราไม่รู้จัก สงสัยจะอยู่ไกลเกิน อยู่เจริญนคร เด็กจิ๋วชอบกุ้งอบวุ้นเส้นของร้าน
นี้มาก กินได้เยอะเลย แล้วก็ยังกินแฮ้กึ้นกับข้าวผัดด้วย พอกินเสร็จก็เล่นทันที ไปเล่น
อยู่ตรงบันไดขึ้นชั้นสอง เค้ามีจัดซุ้มประดับไฟคริสมาสไว้ เฮียโรกับเจ๊น่าก็มาเล่นด้วย
วิ่งเล่นรอบเสาบ้าง ขึ้นบันไดแสดงโชว์ประจำโรงเรียนบ้าง แล้วก็กระโดดๆไปมา เล่นๆ
กันอยู่ เฮียโรลงไปนอนเล่นกับพื้น เด็กจิ๋วเห็นก็ทำตามบ้าง คุณแม่มาเจอเข้าก็รีบจับขึ้น
มา แต่เด็กจิ๋วไม่ยอม ดิ้นๆจะลงกับพื้น จนคุณแม่ต้องตีไปสองที รู้สึกว่าสามสี่วันที่ผ่าน
มานี่เด็กจิ๋วจะคึกมาก เห็นได้ชัดว่าคึกกว่าแต่ก่อนมาก แล้วก็พูดแบบตลอดเวลาไม่หยุด
อาโกวเจอกันอยู่ทุกวัน วันนี้ก็ยังทักเลยว่าทำไมพูดเก่งจัง หรือมันเป็นเพราะอายุครบ ๒
ขวบแล้ว
...ตอนนี้ยุงชุมหรือไงก็ไม่รู้ แต่เด็กจิ๋วเจอเข้าไปหลายตุ่มมาก ทั้งที่แขนที่ขา เจอแต่ละ
แผลก็สาหัสทั้งนั้น บวมเป่งแดงก่ำ เมื่อคืนครอบมุ้งแล้วก็ยังโดนอยู่ แต่ว่าตอนเช้าเด็ก
จิ๋วกลิ้งออกมานอกมุ้งนะ
...เด็กจิ๋วกินข้าวกับอี๊ป้อมอยู่ ใช้มื้อซ้ายหยิบของกิน หยิบแล้วก็หล่นๆ อี๊ป้อมเลยบอกว่า
เด็กจิ๋วใช้มือขวาสิ เด็กจิ๋วตอบว่า "มันไม่ถนัดดดด"
๒ ขวบ + ๖ วัน... พุธ ๔ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วตื่นมานอนกลิ้งอยู่ พร้อมกับพูดคนเดียวไปเรื่อยเปื่อย สักพักหันไปเรียก
คุณแม่ "คุงแม่ คุงแม่" คุณแม่แกล้งตายอยู่ ไม่ตอบเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วบ่นเบาๆ "คุงแม่ไม่ได้
ยิน" คุณแม่ต้องรีบตอบว่าได้ยินจ๊ะ เด็กจิ๋วถามต่อ "อี๊ตุ๋มอยู่ไหน" คือถามหาอี๊ตุ๋มมาหลาย
วันแล้ว สงสัยจะงงว่าทำไมไม่ได้เจอนาน ปกติเจอกันทุกวัน หยุดเสาร์อาทิตย์ก็แค่สองวัน
แต่นี้หายไปตั้งสี่วันแล้ว เมื่อคืนก็ยังถามหา "อี๊ตุ๋มไปไหน อี๊ตุ๋มไปไหน" เราก็ตอบว่าไปขับ
BM อยู่ หรืออี๊ตุ๋มอยู่บ้าน เด็กจิ๋วก็ถามต่อว่า "อี๊ตุ๋มไปไหน อี๊ตุ๋มไปไหน" คงจะไม่พอใจคำ
ตอบ เมื่อก่อนติดอี๊กบอี๊นก มาช่วงนี้อี๊ตุ๋มทำเร็ตติ้งพุ่งด้วยการพานั่งรถ เด็กจิ๋วเลยรักเลย
ตอนเช้าลงมาเจออี๊ตุ๋มก็ยกกล่องขนมจะเอาไปให้อี๊ตุ๋ม แต่เดินไปได้ครึ่งทางดันเปลี่ยนใจ
นั่งลงกับพื้นแล้วเปิดกล่องขนมกินเอง พอเห็นกุญแจรถ BM เท่านั้นแหล่ะ พุ่งตัวปีนขึ้นไป
นั่งตักอี๊ตุ๋มแล้วก็ทำประจบ เอานิ้วจิ้มแก้มอี๊ตุ๋ม "จิ้มจิ้ม นี่อี๊ตุ๋มไง" จิ้มแก้มอี๊ตุ๋มแล้วยื่นหน้า
เข้าไปใกล้ๆ ทำหน้าตาน่ารักสุดขีด คือเป็นการอ้อนให้อี๊ตุ๋มพาไปนั่งรถ อี๊ตุ๋มก็ต้องใจอ่อน
พาไป พอเด็กจิ๋วได้ขึ้นรถก็ตะโกนสั่ง "ขับไปเล้ย ขับไปไกลๆเล้ย" ฮาเกิ้น เด็กจิ๋ว อี๊ตุ๋มนี่
น่ากลัวเหมือนกันนะ ชอบพาเด็กจิ๋วนั่งรถไปกันสองคน อันตรายมาก ถ้าเกิดคึกเด็กจิ๋วปีน
ไปหักพวงมาลัยรถคว่ำเลย เช้านี้นอกจากพาขับรถแล้ว อี๊ตุ๋มยังพาเดินเล่นหน้าออฟฟิตอีก
เดินปั๊บเดียว ได้แผลกลับมาเลย เดินหกล้ม เด็กจิ๋วกลับมาเล่าให้คุณแม่ฟังด้วยว่าไปล้มมา
ท่าไหน มีการทำท่าประกอบด้วย เดี๋ยวนี้หลอกไม่ได้นะ เด็กจิ๋วรู้เรื่องหมดแล้ว อย่างวันนั้น
ที่ปะป๊ากับคุณแม่ไปฮ่องกงกัน กลับมาบ้านเจอแผลที่แขน ถามว่าเด็กจิ๋วไปทำอะไรมาอ่ะ
เด็กจิ๋วก็ตอบได้ "ไปล้มที่ปากซอยโน้น" อี๊ป้อมบอกว่าไปล้มที่ปากซอยมาจริงๆ
...เด็กจิ๋วเอาที่รองแก้วน้ำรูปโดเรมอนมาเล่น เล่นไปเล่นมาก็เอาไปแปะกระจก ปะป๊าเห็น
ยืนแปะอยู่ตั้งนานเลยบอกเด็กจิ๋วว่า ที่รองแก้วมันติดกระจกไม่ได้ลูก พอพูดเสร็จ เด็กจิ๋วก็
ปล่อยมือ ...มันติดกระจกอยู่ได้จริงๆด้วย ปะป๊าผิดเอง ขอโทษ
...คุณแม่แกล้งเอาหมีหมีสุดรักของเด็กจิ๋วไปกอด เด็กจิ๋วโวยวายขอคืน พอคุณแม่ส่งคืน
ให้ เด็กจิ๋วก็เอามาลูบๆปัดๆแล้วบอกว่า "เห็นไม๊ ยับหมดเลย" ไปรู้จักคำว่ายับมาจากไหน
เนี่ยะ?
...เวลาดูรูปที่เที่ยวหรือคุยกันถึงสถานที่ต่างๆ เด็กจิ๋วชอบพูดว่า "หนูเคยไปแล้ว" ที่ไหนๆ
ก็หนูเคยไปแล้ว วันนี้ก็มาชี้รูปศิลาวดีที่เคยไปมา "อันนี้หนูเคยไป อันนี้หนูเคยไป" เออใช่
เคยไปจริงๆด้วย เด็กจิ๋วจะเก่งกาจขนาดนี้เชียวเหรอ ว่าแล้วปะป๊าก็ลอง search google
หารูปสถานที่ไปเที่ยว แล้วถามเด็กจิ๋วว่าอันนี้เคยไปไม๊ ปรากฎว่าทุกที่เคยไปหมด แสดง
ว่ามั่วแล้วเด็กจิ๋ว พอตกดึกดูสารคดีแอฟริกาใต้กัน มีสัตว์ต่างๆล่าเหยื่อกันอย่างโหดร้าย
เด็กจิ๋วชี้ที่จอแล้วพูดว่า "อันนี้หนูเคยไป" มั่วอีกแล้ว
...ไจโรรักเด็กจิ๋วมากนะ คือตัวเองมีตุ๊กตาสุดรักอันดับ ๑ อยู่ตัวหนึ่ง เป็นตุ๊กตาผักซื้้อจาก
งานราชพฤกษ์หลายปีมาแล้ว ทุกวันนี้ยังกอดๆอมๆจนเหม็นเน่าไปหมด ปะป๊าเห็นก็เลย
แกล้งบอกว่า ไจโร ถ้าเจอแบบนี้ซื้อมาให้เด็กจิ๋วบ้างดิ่ พูดลอยๆเฉยๆนานแล้ว เมื่อครั้งที่
ไจโรไปเชียงใหม่เมื่อเดือนที่แล้ว ก็ไปตามหาให้เด็กจิ๋ว แต่ว่างานราชพฤกษ์ยังไม่เปิดยัง
ไม่มีขาย พอเช้าวันนี้ไจโรเอามาฝากไว้ให้เด็กจิ๋วที่ออฟฟิต ปะป๊าเลยถามว่าไปหามาได้
ยังไง ไจโรบอกว่าต้องฝากให้เพื่อนพ่อซื้อมาให้จากเชียงใหม่ โอ้โห อะไรจะลำบากขนาด
นั้น พอตอนเย็นไจโรกลับจากโรงเรียน ก็รีบวิ่งมาหาเด็กจิ๋วพร้อมกับตุ๊กตาผักที่เหมือนกัน
เป๊ะ จะมาดูผลงานว่าเด็กจิ๋วชอบตัวที่ฝากไว้ให้ไม๊ คุณแม่เห็นก็อยากเอาใจไจโร เอาตุ๊กตา
ผักยัดใส่มือเด็กจิ๋วที่เพิ่งตื่นนอน เด็กจิ๋วเดินตรงไปหาไจโร หยุดอยู่ตรงหน้า แล้วเขวี้ยง
ตุ๊กตาผักที่ว่าทิ้งลงพื้น ไจโรถึงกับช็อค
๒ ขวบ + ๗ วัน... พฤหัส ๕ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปเอเทรียม ไปสวัสดีปีใหม่ลุงโก้ ลุงเก๊า และน้าอ้อ เด็กจิ๋วไปปีที่แล้วมาที
หนึ่ง ตอนนั้นยังเดินไม่ได้ ยังพูดไม่ได้เลย พอไปถึงก็ให้วิ่งเล่นอยู่ที่ข้างล่างก่อน ชั้นล่างที่
นี้จะเป็นคลีนิค เจออาแจ็ดกับอาอึ่ง เด็กจิ๋วลั้นลามาก พูดๆแล้วก็วิ่งเล่นไปมา ไปยืนชี้รูปปั้น
สิงโตหน้าร้านแล้วบอกว่า นี่สิงโต อาแจ็ดบอกว่าเก่งนะ เด็กบางคนจะบอกว่า หมา เรื่องพูด
ก็ชมว่าพูดเก่ง คุยรู้เรื่องหมดแล้ว พอลุงโก้กลับเข้ามาจากกินข้าว เจอเด็กจิ๋วก็ทักทาย ไม่
ได้สังเกตุว่าทักแบบน่าตกใจหรือไง แต่เด็กจิ๋วจากที่ลั้นลาอยู่ คราวนี้จ๋อยเลย วิ่งมมหาปะป๊า
เอาหน้าซุก เหมือนที่บอกว่าเวลาเจอคนบางคนแล้วจะมีอาการกลัว พอพาขึ้นไปเล่นข้างบน
ออฟฟิตเอเทรียม เด็กจิ๋วก็ลดอาการกลัวได้หน่อย แต่ก็ยังเกร็งๆอยู่ สั่งให้โชว์อะไรก็ไม่ทำ
เลย เสียชื่ออีกแล้ว คือถ้าอยู่ในโหมดลั้นลาแบบตอนไปราชบุรี เข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ก็ทำ
โชว์ได้อย่างสวยงามทุกที มีแถมมุกฮาๆได้ขำกันด้วย แต่วันนี้ฮาไม่ค่อยออก แล้วก็ติดอี๊ตุ๋ม
มากเลย ปะป๊าไปอุ้มก็ไม่เอา จะหาแต่อี๊ตุ๋ม นอกจากจะไม่แสดงโชว์แล้ว ยังไม่ขอกินขนม
ที่เราซื้อไปฝากลุงโก้อีก
...ตอนเย็นปะป๊ากับคุณแม่ประชุมกันอยู่ ออกมาเจอเด็กจิ๋วถือถ้วยไอติมสเวนเซ่นกินอย่าง
เอร็ดอร่อย เด็กจิ๋ว หนูไปเอาไอติมมาจากไหน ปรากฎว่าพอปะป๊ากับคุณแม่เผลอ อี๊ตุ๋มพา
เด็กจิ๋วไปโลตัสเฉยเลย ไม่บอกเราก่อนด้วย คือถ้าบอกก็คงไม่ให้ไป เพราะนั่งรถอี๊ตุ๋มไปนี่
Car Seat ก็ไม่มี แล้วอี๊ตุ๋มยิ่งไว้ใจให้ดูแลหลานไม่ค่อยได้อยู่ด้วย มิน่าล่ะ ช่วงนี้เด็กจิ๋วติด
อี๊ตุ๋มมากเลย
๒ ขวบ + ๘ วัน... ศุกร์ ๖ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนเช้าปะป๊ากับคุณแม่ประชุมอีกแล้ว คราวนี้ประชุมกันหน้าห้องทำงานปะป๊า ขังเด็กจิ๋ว
ไว้กับอี๊ป้อมในห้องทำงานปะป๊า เด็กจิ๋วมองผ่านประตูกระจกเห็นเราคุยงานกันก็อยากจะมา
ร่วมวงด้วย ตะโกนเรียกหลายทีเราก็ไม่ยอมปล่อยออกมา จนในที่สุด เด็กจิ๋วไปหยิบของมา
เขวี้ยง ปึ้งปั้งๆ พร้อมกับตะโกนบอกคุณแม่ผ่านกระจกว่า "คุงแม่ หนูเขวี้ยงของ มาตีหนูเร็ว
มาตีหนูเร็ว เปิดประตูเข้ามาเล้ย" พร้อมกับทำท่าทาง กวักมือเรียกให้เราเข้าไปเร็วๆ ...นี่ไม่
ใช่การท้าทายหรือการอาละวาดแต่อย่างไร แต่เป็นการวางแผนอันแยบยล คือเจตนาจะก่อ
เหตุอันทำให้เราต้องเปิดประตูห้องเข้าไป ถ้าเราหลงกลเปิดประตูเมื่อไหร่ เด็กจิ๋วจะวิ่งสวน
ออกมาทันที ร้ายกาจมากอ่ะเด็กจิ๋ว คิดได้ ยังไม่จบ พอเด็กจิ๋วเห็นว่าแผนหนึ่งใช้ไม่ได้ผลก็
เปลี่ยนมาใช้แผนสอง เดินไปมองดูนาฬิกา แล้วบอกว่า "อี๊ป้อม ไม่ไปซื้อกับข้าวเหรอ" คิด
ได้ไงอ่ะ คือรู้ด้วยว่าไปมองดูนาฬิกา หมายถึงได้เวลาแล้ว และถ้าได้เวลา อี๊ป้อมก็ต้องเปิด
ประตูออกไปจริงๆ
๒ ขวบ + ๙, ๑๐, ๑๑, ๑๒ วัน... เสาร์ ๗ - อังคาร ๑๐ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้ไปราชบุรีกัน ไปถึงตอนเที่ยงๆ อาม่าถามว่านี่ใคร เด็กจิ๋วตอบว่า "อาม่ารา@#$บุรี"
นอกจากจะไปหาอากงอาม่าแล้ว วันนี้เรายังเดินสายไปหาญาติๆด้วย คนแรกคือพี่เกม จะ
ไปหาที่บ้านแต่บังเอิญพี่เกมมาตลาด เลยมาหาเด็กจิ๋วที่บ้านแทน ถามเด็กจิ๋วว่านี่พี่อะไร
เด็กจิ๋วตอบ "พี่เกม" พวกเราก็งงเลย ไม่ได้บอกซะหน่อยว่านี่พี่เกม คือแค่คุยกันอ่ะ ว่าจะ
พาไปหาพี่เกม เดี๋ยวพี่เกมจะมา เด็กจิ๋วได้ยินก็จำมาพูดอีกแล้ว เก่งมาก ครั้งนี้เด็กจิ๋วไม่
ทำเสียชื่อนะ ลั้นลา บอกให้หวัดดีก็หวัดดี ให้จูงมือพี่เกมเข้าไปเล่นในบ้านก็ทำตาม ยังมี
น้ำใจหยิบลูกโป่งให้พี่เกมด้วย แล้วก็พูดๆเล่นๆกับพี่เค้า ทำเอาพี่เกมดูเขินเด็กจิ๋วไปเลย
เสร็จแล้วก็ไปบ้านครูปุ๊ ครูอนุบาลของคุณแม่ พอไปถึงก็เข้าบ้านแล้วก็เดินนำขึ้นชั้นสอง
ทันที ยังไม่มีใครเชิญเลยนะ ครูปุ๊ก็เอา อยากขึ้นก็ขึ้น แล้วก็ไปวิ่งเล่นดูห้องนั้นห้องนี้ พอ
ลงมาแล้วไม่ยอมกลับบ้านอีก กระโดดให้ครูปุ๊อุ้ม ปะป๊ากับคุณแม่ก็แกล้งบ๊ายบายกลับนะ
ทิ้งเด็กจิ๋วไว้นี้นะ เด็กจิ๋วบ๊ายบายเราทันที ชอบบ้านครูปุ๊เหรอ สงสัยมีที่วิ่งเล่น บ้านเราไม่
มีที่กว้างๆแบบนี้ ที่สุดท้ายคือบ้านอาม่าต๊ะ ว่าจะพาเด็กจิ๋วไปเล่นกับเฮียปันซะหน่อย แต่
เฮียปันไปกรุงเทพ คงสวนกันระหว่างทาง ตอนแรกปะป๊าก็หวั่นใจนะว่าเด็กจิ๋วจะก่อเหตุ
หรือเปล่าเพราะเย็นแล้ว ยังไม่ได้นอนเลย แต่ปรากฎว่าโชว์ท็อปฟอร์มอีกแล้ว ลั้นลาไป
ดูบ่อปลา แล้วก็เล่นหิน ทำน่ารัก พูดคุยกับทุกคน ใครชวนไปเล่นก็ไป ไปเล่นก้อนหินที่
พื้นสวนอยู่ตั้งนาน ทุกคนก็พากันหือหา ทำไมน่ารักแบบนี้ คือไม่ใช่แค่ไม่ก่อเหตุนะ แต่นี่
คือเหมือนแอ็บเว่อร์อ่ะ เวลาคุยกับเค้าก็ทำหน้าทำตาแบบน่ารักเกิน เล่นไปเล่นมาเห็นอา
เตี๋ยนั่งเล่นชิงช้าอยู่ ก็เดินไปขอเล่นด้วย "ขอหนูเล่นด้วยได้ไม๊" ดูพูดจาซิ อาเตี๋ยก็อุ้มขึ้น
ไปนั่ง พอนั่งปั๊บ ชิงช้าไกวไปมา ปะป๊าเริ่มสงสัย เอ...ทำไมนั่งนิ่ง แล้วก็เงียบเกินเหตุ คือ
เด็กจิ๋วไม่มีทางนั่งนิ่ง หรือหุบปากไม่สงเสียงเด็ดขาด มีแค่สองกรณีที่จะเป็นอย่างนั้น คือ
กำลังเบ่งอึ๊หรือไม่ก็หลับ ปะป๊าเห็นท่าไม่มีก็ตะโกนเรียกคุณแม่ไปดูหน่อยดิ๊ อึ๊หรือเปล่าอ่ะ
พอคุณแม่เดินเข้าไปดู เห็นเด็กจิ๋วนั่งหน้านิ่ง ตาปรือ กำลังจะหลับ ที่จริงเหมือนว่าหลับใน
ไปแล้วซะด้วย ซ็อตนี้ให้ ๑๐๐ คะแนนเต็มเลยเด็กจิ๋ว คือทั้งชีวิตหนู ๒ ปีที่ผ่านมาเวลาหนู
ง่วงนอนก็จะกรี๊ดๆอาละวาด มีแบบนั่งนิ่งหลับแบบนี้ไม๊ ไม่มีทาง แล้วครั้งนี้เกิดอะไรขึ้นอ่ะ
คือเดาว่านั่งชิงชาแล้วมันเหมือนไกวเปลอ่ะ เลยทำให้ง่วง
...กลับจากบ้านอาม่าต๊ะก็ไปกินข้าวกันที่ลอยแก้ว เด็กจิ๋วนั่งกินดีอยู่พักหนึ่ง พออิ่มก็ไม่ยอม
นั่งนิ่งตามฟอร์ม ก็ต้องให้อากงกับอาม่าพาออกไปวิ่งเล่น ระหว่างเรานั่งกินกันในห้อง ก็จะ
ได้ยินเสียงเด็กที่ไหนกรี๊ดๆมาเป็นระยะ ต้องโผล่หน้าออกไปดูว่ายังอยู่ไม๊ หรือวิ่งออกถนน
ไปแล้ว กินข้าวกันก็ทุ่มกว่าแล้ว เด็กจิ๋วยังแกร่งไม่ง่วงนอน ไม่อาละวาด หรือว่านี่คือเด็กจิ๋ว
เวอร์ชั่นใหม่ ปี ๒๐๑๒
๒ ขวบ + ๔ วัน... จันทร์ ๒ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้ยังเป็นวันหยุดอยู่ ปะป๊ากับคุณแม่พาเด็กจิ๋วไปเที่ยวห้างใหม่ เซ็นทรัลพระราม ๙
ที่นี่เคยไปทีหนึ่งแล้วตอนห้างเปิดใหม่ๆ แต่เข้าห้างไม่ได้เพราะรถติดมาก วันนี้ไปโล่ง
เลย ดีแล้วล่ะที่วันนั้นไม่ได้เข้ามา เพราะขนาดมาวันนี้ร้านอาหารยังเปิดไม่ครบทุกร้าน
เราเลือกร้าน Kopitium เข้าไปนั่งกินแล้วเหนื่อยมาก คือร้านเพิ่งเปิด ยังทำงานกันไม่
เป็น อาหารก็รอนานมาก แต่เด็กจิ๋วก็โอนะ นั่งเล่นคนเดียวได้เพลิน ใช้ช้อนกับส้อม ๕
คัน ตักน้ำในแก้วมาราดบนโต๊ะแล้วเอาทิชชู่เช็ด เช็ดไปเช็ดมาเอาทิชชู่ใส่แก้วน้ำแล้ว
เอามาบีบละเลงบนโต๊ะ เล่นแบบเนี่ยะเพลินมากอยู่ได้นาน แล้วก็เล่นอีกอย่างคือของ
เล่นชิ้นโปรดอันดับหนึ่งตอนนี้ Mr.Potato ที่ซื้อมาจากฮ่องกง เพิ่งเอามาให้เล่นเมื่อวัน
ที่มีปาร์ตี้ คือพอแกะออกมาแล้ว อาเฮียอาเจ๊ทุกคนมารุมกันเล่นใหญ่เลย เด็กจิ๋วก็ชอบ
เมื่อวานก็พกติดไปเล่นที่ราชบุรี วันนี้ก่อนออกจากบ้าน ก็ร้องจะเอา ให้เราหยิบติดมือ
ไปเที่ยวด้วย ตอนเข็นรถไปมาในห้าง เด็กจิ๋วก็อุ้มตัวนี้เล่นตลอด แต่มีปัญหาเล็กน้อยที่
มันมีอะไหล่ชิ้นเล็กชิ้นน้อยเยอะ ตา หู จมูก แขน หมวก ปะป๊าต้องเข็นรถนำหน้าคุณแม่
ให้คุณแม่คอยเก็บอะไหล่ที่เด็กจิ๋วทำตกตามทาง มีแบบตกไปแล้วคนอื่นเก็บมาให้ด้วย
จนตอนนี้กลับมาบ้านแล้วยังไม่แน่ใจว่าชิ้นส่วนอยู่ครบไม๊ ตอนที่เข็นรถเด็กจิ๋วเข้าลิฟท์
มีพี่คนหนึ่งมาทัก เด็กจิ๋วกลัวมาก นั่งนิ่งก้มหน้า ตัวแข็ง จนออกจากลิฟท์แล้วก็ยังเป็น
อยู่สักพัก จนต้องหันเหเปลี่ยนเรื่องให้ลืม ปกติเจอคนเยอะแยะก็ไม่กลัว จะกลัวเป็นบาง
คนก็ยังไม่เข้าใจว่ายังไงถึงกลัว อย่างอาแปะอ๊อดนี่ตอนแรกๆก็กลัวเค้านะ เจอแล้วทำ
ตัวแข็งก้มหน้านิ่งเหมือนกัน แต่พอตอนนี้อ่ะรักเค้าซะ วันนี้ถือว่าเด็กจิ๋วให้ความร่วมมือ
ในการนั่งรถเข็นมากแล้วนะ บางวันไม่ยอมนั่งเลย แต่ยังไงช่วงนั่งรถเข็นก็น้อยกว่าช่วง
ไม่นั่งอยู่ดี ตอนปล่อยลงก็วิ่งแบบเหมือนคนบ้าเลย คือชูมือขึ้นมาสองข้างแล้ววิ่งไปทั่ว
ห้าง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ตอนขึ้นบันไดเลื่อนก็เหมือนกัน เวลาจะถึงสุดบันได เราก็จะบอก
ให้โดด คือเราจูงแขนสองข้างแล้วให้โหนตัวโดดลง แต่นี่โดดลงแล้วไม่ยอมหยุด โหน
เราโดดๆโดดๆไปเรื่อย ก่อนจะกลับแวะซื้อชูครีมช็อกโกแล็ตแบ่งกับปะป๊า หลังๆมานี่จะ
เริ่มให้กินช็อกโกแล็ตได้บ้างแล้ว เด็กจิ๋วกินชูครีมท่ายากมาก คือแลบลิ้นออกมายาวๆ
แล้วแปะครีม ตวัดลิ้นกลับ กินซะหน้าเละกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย
...ออกจากห้าง เราไปบ้านน้าเอ๋กัน ไปสวัสดีปีใหม่แม่น้าเอ๋ เด็กจิ๋วชอบบ้านนี้ตรงมีแมว
นี่แหล่ะ วันนี้ก็ให้น้ากุ๊กพาเล่นกับแมว ถามว่ากลัวไม๊ เด็กจิ๋วบอกไม่กลัว แต่ตอนเดินมา
ดูแมวนี่ท่าทางแบบกลัวสุดขีด ปะป๊าแกล้งเฮ้ย เด็กจิ๋วก็วิ่งหน้าตั้งกลับไปหาคุณแม่ ทำ
ฮาตรึมเลยคนไม่กลัวแมว
๒ ขวบ + ๕ วัน... อังคาร ๓ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนเช้าพ่อแม่ลูกกำลังทำกิจวัตรยามเช้า คือกลิ้งไปมาบนเตียง ได้ยินเสียงตึ้งๆตึ้งๆ
ไจโรมา โห...เล่นมาปลุกกันแต่เช้าเลย อยากจะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว พอตอนสายๆก็ไปกิน
ข้าวกลางวันกันที่ซ้งโภชนา อาโกวชวนไป มีอาม่าไปด้วย ร้านนี้อาหารอร่อย ดังด้วยนะ
แต่ทำไมเราไม่รู้จัก สงสัยจะอยู่ไกลเกิน อยู่เจริญนคร เด็กจิ๋วชอบกุ้งอบวุ้นเส้นของร้าน
นี้มาก กินได้เยอะเลย แล้วก็ยังกินแฮ้กึ้นกับข้าวผัดด้วย พอกินเสร็จก็เล่นทันที ไปเล่น
อยู่ตรงบันไดขึ้นชั้นสอง เค้ามีจัดซุ้มประดับไฟคริสมาสไว้ เฮียโรกับเจ๊น่าก็มาเล่นด้วย
วิ่งเล่นรอบเสาบ้าง ขึ้นบันไดแสดงโชว์ประจำโรงเรียนบ้าง แล้วก็กระโดดๆไปมา เล่นๆ
กันอยู่ เฮียโรลงไปนอนเล่นกับพื้น เด็กจิ๋วเห็นก็ทำตามบ้าง คุณแม่มาเจอเข้าก็รีบจับขึ้น
มา แต่เด็กจิ๋วไม่ยอม ดิ้นๆจะลงกับพื้น จนคุณแม่ต้องตีไปสองที รู้สึกว่าสามสี่วันที่ผ่าน
มานี่เด็กจิ๋วจะคึกมาก เห็นได้ชัดว่าคึกกว่าแต่ก่อนมาก แล้วก็พูดแบบตลอดเวลาไม่หยุด
อาโกวเจอกันอยู่ทุกวัน วันนี้ก็ยังทักเลยว่าทำไมพูดเก่งจัง หรือมันเป็นเพราะอายุครบ ๒
ขวบแล้ว
...ตอนนี้ยุงชุมหรือไงก็ไม่รู้ แต่เด็กจิ๋วเจอเข้าไปหลายตุ่มมาก ทั้งที่แขนที่ขา เจอแต่ละ
แผลก็สาหัสทั้งนั้น บวมเป่งแดงก่ำ เมื่อคืนครอบมุ้งแล้วก็ยังโดนอยู่ แต่ว่าตอนเช้าเด็ก
จิ๋วกลิ้งออกมานอกมุ้งนะ
...เด็กจิ๋วกินข้าวกับอี๊ป้อมอยู่ ใช้มื้อซ้ายหยิบของกิน หยิบแล้วก็หล่นๆ อี๊ป้อมเลยบอกว่า
เด็กจิ๋วใช้มือขวาสิ เด็กจิ๋วตอบว่า "มันไม่ถนัดดดด"
๒ ขวบ + ๖ วัน... พุธ ๔ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนเช้าเด็กจิ๋วตื่นมานอนกลิ้งอยู่ พร้อมกับพูดคนเดียวไปเรื่อยเปื่อย สักพักหันไปเรียก
คุณแม่ "คุงแม่ คุงแม่" คุณแม่แกล้งตายอยู่ ไม่ตอบเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วบ่นเบาๆ "คุงแม่ไม่ได้
ยิน" คุณแม่ต้องรีบตอบว่าได้ยินจ๊ะ เด็กจิ๋วถามต่อ "อี๊ตุ๋มอยู่ไหน" คือถามหาอี๊ตุ๋มมาหลาย
วันแล้ว สงสัยจะงงว่าทำไมไม่ได้เจอนาน ปกติเจอกันทุกวัน หยุดเสาร์อาทิตย์ก็แค่สองวัน
แต่นี้หายไปตั้งสี่วันแล้ว เมื่อคืนก็ยังถามหา "อี๊ตุ๋มไปไหน อี๊ตุ๋มไปไหน" เราก็ตอบว่าไปขับ
BM อยู่ หรืออี๊ตุ๋มอยู่บ้าน เด็กจิ๋วก็ถามต่อว่า "อี๊ตุ๋มไปไหน อี๊ตุ๋มไปไหน" คงจะไม่พอใจคำ
ตอบ เมื่อก่อนติดอี๊กบอี๊นก มาช่วงนี้อี๊ตุ๋มทำเร็ตติ้งพุ่งด้วยการพานั่งรถ เด็กจิ๋วเลยรักเลย
ตอนเช้าลงมาเจออี๊ตุ๋มก็ยกกล่องขนมจะเอาไปให้อี๊ตุ๋ม แต่เดินไปได้ครึ่งทางดันเปลี่ยนใจ
นั่งลงกับพื้นแล้วเปิดกล่องขนมกินเอง พอเห็นกุญแจรถ BM เท่านั้นแหล่ะ พุ่งตัวปีนขึ้นไป
นั่งตักอี๊ตุ๋มแล้วก็ทำประจบ เอานิ้วจิ้มแก้มอี๊ตุ๋ม "จิ้มจิ้ม นี่อี๊ตุ๋มไง" จิ้มแก้มอี๊ตุ๋มแล้วยื่นหน้า
เข้าไปใกล้ๆ ทำหน้าตาน่ารักสุดขีด คือเป็นการอ้อนให้อี๊ตุ๋มพาไปนั่งรถ อี๊ตุ๋มก็ต้องใจอ่อน
พาไป พอเด็กจิ๋วได้ขึ้นรถก็ตะโกนสั่ง "ขับไปเล้ย ขับไปไกลๆเล้ย" ฮาเกิ้น เด็กจิ๋ว อี๊ตุ๋มนี่
น่ากลัวเหมือนกันนะ ชอบพาเด็กจิ๋วนั่งรถไปกันสองคน อันตรายมาก ถ้าเกิดคึกเด็กจิ๋วปีน
ไปหักพวงมาลัยรถคว่ำเลย เช้านี้นอกจากพาขับรถแล้ว อี๊ตุ๋มยังพาเดินเล่นหน้าออฟฟิตอีก
เดินปั๊บเดียว ได้แผลกลับมาเลย เดินหกล้ม เด็กจิ๋วกลับมาเล่าให้คุณแม่ฟังด้วยว่าไปล้มมา
ท่าไหน มีการทำท่าประกอบด้วย เดี๋ยวนี้หลอกไม่ได้นะ เด็กจิ๋วรู้เรื่องหมดแล้ว อย่างวันนั้น
ที่ปะป๊ากับคุณแม่ไปฮ่องกงกัน กลับมาบ้านเจอแผลที่แขน ถามว่าเด็กจิ๋วไปทำอะไรมาอ่ะ
เด็กจิ๋วก็ตอบได้ "ไปล้มที่ปากซอยโน้น" อี๊ป้อมบอกว่าไปล้มที่ปากซอยมาจริงๆ
...เด็กจิ๋วเอาที่รองแก้วน้ำรูปโดเรมอนมาเล่น เล่นไปเล่นมาก็เอาไปแปะกระจก ปะป๊าเห็น
ยืนแปะอยู่ตั้งนานเลยบอกเด็กจิ๋วว่า ที่รองแก้วมันติดกระจกไม่ได้ลูก พอพูดเสร็จ เด็กจิ๋วก็
ปล่อยมือ ...มันติดกระจกอยู่ได้จริงๆด้วย ปะป๊าผิดเอง ขอโทษ
...คุณแม่แกล้งเอาหมีหมีสุดรักของเด็กจิ๋วไปกอด เด็กจิ๋วโวยวายขอคืน พอคุณแม่ส่งคืน
ให้ เด็กจิ๋วก็เอามาลูบๆปัดๆแล้วบอกว่า "เห็นไม๊ ยับหมดเลย" ไปรู้จักคำว่ายับมาจากไหน
เนี่ยะ?
...เวลาดูรูปที่เที่ยวหรือคุยกันถึงสถานที่ต่างๆ เด็กจิ๋วชอบพูดว่า "หนูเคยไปแล้ว" ที่ไหนๆ
ก็หนูเคยไปแล้ว วันนี้ก็มาชี้รูปศิลาวดีที่เคยไปมา "อันนี้หนูเคยไป อันนี้หนูเคยไป" เออใช่
เคยไปจริงๆด้วย เด็กจิ๋วจะเก่งกาจขนาดนี้เชียวเหรอ ว่าแล้วปะป๊าก็ลอง search google
หารูปสถานที่ไปเที่ยว แล้วถามเด็กจิ๋วว่าอันนี้เคยไปไม๊ ปรากฎว่าทุกที่เคยไปหมด แสดง
ว่ามั่วแล้วเด็กจิ๋ว พอตกดึกดูสารคดีแอฟริกาใต้กัน มีสัตว์ต่างๆล่าเหยื่อกันอย่างโหดร้าย
เด็กจิ๋วชี้ที่จอแล้วพูดว่า "อันนี้หนูเคยไป" มั่วอีกแล้ว
...ไจโรรักเด็กจิ๋วมากนะ คือตัวเองมีตุ๊กตาสุดรักอันดับ ๑ อยู่ตัวหนึ่ง เป็นตุ๊กตาผักซื้้อจาก
งานราชพฤกษ์หลายปีมาแล้ว ทุกวันนี้ยังกอดๆอมๆจนเหม็นเน่าไปหมด ปะป๊าเห็นก็เลย
แกล้งบอกว่า ไจโร ถ้าเจอแบบนี้ซื้อมาให้เด็กจิ๋วบ้างดิ่ พูดลอยๆเฉยๆนานแล้ว เมื่อครั้งที่
ไจโรไปเชียงใหม่เมื่อเดือนที่แล้ว ก็ไปตามหาให้เด็กจิ๋ว แต่ว่างานราชพฤกษ์ยังไม่เปิดยัง
ไม่มีขาย พอเช้าวันนี้ไจโรเอามาฝากไว้ให้เด็กจิ๋วที่ออฟฟิต ปะป๊าเลยถามว่าไปหามาได้
ยังไง ไจโรบอกว่าต้องฝากให้เพื่อนพ่อซื้อมาให้จากเชียงใหม่ โอ้โห อะไรจะลำบากขนาด
นั้น พอตอนเย็นไจโรกลับจากโรงเรียน ก็รีบวิ่งมาหาเด็กจิ๋วพร้อมกับตุ๊กตาผักที่เหมือนกัน
เป๊ะ จะมาดูผลงานว่าเด็กจิ๋วชอบตัวที่ฝากไว้ให้ไม๊ คุณแม่เห็นก็อยากเอาใจไจโร เอาตุ๊กตา
ผักยัดใส่มือเด็กจิ๋วที่เพิ่งตื่นนอน เด็กจิ๋วเดินตรงไปหาไจโร หยุดอยู่ตรงหน้า แล้วเขวี้ยง
ตุ๊กตาผักที่ว่าทิ้งลงพื้น ไจโรถึงกับช็อค
๒ ขวบ + ๗ วัน... พฤหัส ๕ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปเอเทรียม ไปสวัสดีปีใหม่ลุงโก้ ลุงเก๊า และน้าอ้อ เด็กจิ๋วไปปีที่แล้วมาที
หนึ่ง ตอนนั้นยังเดินไม่ได้ ยังพูดไม่ได้เลย พอไปถึงก็ให้วิ่งเล่นอยู่ที่ข้างล่างก่อน ชั้นล่างที่
นี้จะเป็นคลีนิค เจออาแจ็ดกับอาอึ่ง เด็กจิ๋วลั้นลามาก พูดๆแล้วก็วิ่งเล่นไปมา ไปยืนชี้รูปปั้น
สิงโตหน้าร้านแล้วบอกว่า นี่สิงโต อาแจ็ดบอกว่าเก่งนะ เด็กบางคนจะบอกว่า หมา เรื่องพูด
ก็ชมว่าพูดเก่ง คุยรู้เรื่องหมดแล้ว พอลุงโก้กลับเข้ามาจากกินข้าว เจอเด็กจิ๋วก็ทักทาย ไม่
ได้สังเกตุว่าทักแบบน่าตกใจหรือไง แต่เด็กจิ๋วจากที่ลั้นลาอยู่ คราวนี้จ๋อยเลย วิ่งมมหาปะป๊า
เอาหน้าซุก เหมือนที่บอกว่าเวลาเจอคนบางคนแล้วจะมีอาการกลัว พอพาขึ้นไปเล่นข้างบน
ออฟฟิตเอเทรียม เด็กจิ๋วก็ลดอาการกลัวได้หน่อย แต่ก็ยังเกร็งๆอยู่ สั่งให้โชว์อะไรก็ไม่ทำ
เลย เสียชื่ออีกแล้ว คือถ้าอยู่ในโหมดลั้นลาแบบตอนไปราชบุรี เข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ก็ทำ
โชว์ได้อย่างสวยงามทุกที มีแถมมุกฮาๆได้ขำกันด้วย แต่วันนี้ฮาไม่ค่อยออก แล้วก็ติดอี๊ตุ๋ม
มากเลย ปะป๊าไปอุ้มก็ไม่เอา จะหาแต่อี๊ตุ๋ม นอกจากจะไม่แสดงโชว์แล้ว ยังไม่ขอกินขนม
ที่เราซื้อไปฝากลุงโก้อีก
...ตอนเย็นปะป๊ากับคุณแม่ประชุมกันอยู่ ออกมาเจอเด็กจิ๋วถือถ้วยไอติมสเวนเซ่นกินอย่าง
เอร็ดอร่อย เด็กจิ๋ว หนูไปเอาไอติมมาจากไหน ปรากฎว่าพอปะป๊ากับคุณแม่เผลอ อี๊ตุ๋มพา
เด็กจิ๋วไปโลตัสเฉยเลย ไม่บอกเราก่อนด้วย คือถ้าบอกก็คงไม่ให้ไป เพราะนั่งรถอี๊ตุ๋มไปนี่
Car Seat ก็ไม่มี แล้วอี๊ตุ๋มยิ่งไว้ใจให้ดูแลหลานไม่ค่อยได้อยู่ด้วย มิน่าล่ะ ช่วงนี้เด็กจิ๋วติด
อี๊ตุ๋มมากเลย
๒ ขวบ + ๘ วัน... ศุกร์ ๖ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนเช้าปะป๊ากับคุณแม่ประชุมอีกแล้ว คราวนี้ประชุมกันหน้าห้องทำงานปะป๊า ขังเด็กจิ๋ว
ไว้กับอี๊ป้อมในห้องทำงานปะป๊า เด็กจิ๋วมองผ่านประตูกระจกเห็นเราคุยงานกันก็อยากจะมา
ร่วมวงด้วย ตะโกนเรียกหลายทีเราก็ไม่ยอมปล่อยออกมา จนในที่สุด เด็กจิ๋วไปหยิบของมา
เขวี้ยง ปึ้งปั้งๆ พร้อมกับตะโกนบอกคุณแม่ผ่านกระจกว่า "คุงแม่ หนูเขวี้ยงของ มาตีหนูเร็ว
มาตีหนูเร็ว เปิดประตูเข้ามาเล้ย" พร้อมกับทำท่าทาง กวักมือเรียกให้เราเข้าไปเร็วๆ ...นี่ไม่
ใช่การท้าทายหรือการอาละวาดแต่อย่างไร แต่เป็นการวางแผนอันแยบยล คือเจตนาจะก่อ
เหตุอันทำให้เราต้องเปิดประตูห้องเข้าไป ถ้าเราหลงกลเปิดประตูเมื่อไหร่ เด็กจิ๋วจะวิ่งสวน
ออกมาทันที ร้ายกาจมากอ่ะเด็กจิ๋ว คิดได้ ยังไม่จบ พอเด็กจิ๋วเห็นว่าแผนหนึ่งใช้ไม่ได้ผลก็
เปลี่ยนมาใช้แผนสอง เดินไปมองดูนาฬิกา แล้วบอกว่า "อี๊ป้อม ไม่ไปซื้อกับข้าวเหรอ" คิด
ได้ไงอ่ะ คือรู้ด้วยว่าไปมองดูนาฬิกา หมายถึงได้เวลาแล้ว และถ้าได้เวลา อี๊ป้อมก็ต้องเปิด
ประตูออกไปจริงๆ
๒ ขวบ + ๙, ๑๐, ๑๑, ๑๒ วัน... เสาร์ ๗ - อังคาร ๑๐ มกราคม ๒๕๕๔
ไปเที่ยวเชียงราย --> N'Prim@Chiang Rai
๒ ขวบ + ๑๓ วัน... พุธ ๑๑ มกราคม ๒๕๕๔
...เช้านี้เด็กจิ๋วยังถามหาน้าเอ๋อยู่ บอกว่า "น้าเอ๋รักพริม พริมรักน้าเอ๋" พอลงมาที่
ออฟฟิตก็กระโดดเกาะอี๊กบไม่ยอมปล่อย จะให้อี๊กบพาไปเที่ยว อี๊กบต้องทำงาน
พยายามจะมาส่งคืนที่ปะป๊า เด็กจิ๋วก็อาละวาด พาไปบ้านอาม่าก็ไม่ยอม จนในที่
สุดต้องหลอกว่าไปหาอี๊ตุ๋มแทนถึงจะยอมปล่อยอี๊กบ พอไปหาอี๊ตุ๋มก็จะให้พานั่ง
รถเล่น อี๊ตุ๋มต้องไปหาลูกค้า ก็เลยต้องพากันขับรถออกไปแล้วให้อี๊กบพาเดินมา
ส่งบ้าน คือเด็กจิ๋วเล่นกับอี๊ๆไม่เหมือนตอนที่เล่นกับน้าเอ๋จริงๆ กับอี๊ตุ๋มกับอี๊นกนี่
จะขอกินหนม จะให้พาไปเที่ยว แต่กับน้าเอ๋จะเล่นแบบเพื่อนจริงๆ กระโดดพุ่งใส่
เล่นต่อสู้กัน หัวเราะๆขำๆก๊ากๆ สมแล้วที่เด็กจิ๋วบอกกับน้าเอ๋ว่า "เราเป็นเพื่อนกัน"
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปเซนลาด เราต้องไปทำธุระ ซื้อของกัน ตอนซื้อของนี่ต้อง
ให้คุณแม่เข้าไปซื้อคนเดียว ปะป๊าต้องวิ่งไล่จับเด็กจิ๋วทั่วห้าง อุ้มไม่ได้ จูงก็ไม่ได้
ไม่สามารถบังคับให้ไปที่ที่เราต้องการ ได้แต่เดินตามเค้าไป แต่ยังพอเชื่อฟังกัน
บ้าง บอกไม่ให้จับก็ไม่จับ ไม่ให้เข้าร้านก็ไม่เข้า ตอนกินข้าวในร้านอาหารก็ต้อง
ปล่อยให้เล่นจานแก้วช้อนจนเละ เมื่อก่อนพยายามจะตั้งกฎเกณฑ์ ห้ามเอาช้อน
ตักน้ำ ห้ามใช้มือหยิบอาหาร ห้ามโน้นนี่หลายอย่าง คือเมื่อก่อนเคยเห็นอาเฮียๆ
กับอาเจ๊ทั้งหลายทำกันอย่างนี้แล้วรับไม่ได้ มันเลอะเทอะ แต่พอมาเจอกับตัวก็
ถึงเข้าใจ วันนี้ปะป๊าต้องบอกกับคุณแม่ว่า ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะมาถึง กิจกรรมบน
โต๊ะอาหารของเด็กจิ๋วเริ่มจากใช้ช้อนตักน้ำจากแก้วมาใส่ชาม ตักจนหมดแล้วก็
ใช้มือหยิบน้ำแข็งจากแก้วขึ้นมากิน คือฉลาดอ่ะ รู้จักวิดน้ำออกหมดเพื่อให้หยิบ
ของก้นแก้วได้ แล้วก็ตักน้ำจากชามมาราดบนโต๊ะ พอเราเอาทิชชูไปเช็ดก็หันมา
เล่นทิชชู เอาชุบน้ำแล้วบีบใส่แก้วกลับ พอเริ่มกินกุ้งอบวุ้นเส้นก็เริ่มมีวุ้นเส้นลอย
ไปมาติดตามตัว หล่นตามโต๊ะและพื้นกระจายไปทั่ว หลังๆเริ่มเบื่อการใช้ช้อนอีก
มาใช้แก้วเป็นช้อนแทน เอาก้นแก้วไปบี้ๆกุ้งอบวุ้นเส้น แล้วเอาเข้าปาก ไอเดียก็
บรรเจิดเกินไป
๒ ขวบ + ๑๔ วัน... พฤหัส ๑๒ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปหาผู้หญิงที่บ้าน ไม่เจอพี่โนพี่โน่เพราะไปโรงเรียนกัน
ที่ไปวันนี้ก็เพราะเอาของฝากที่ซื้อจากฮ่องกงไปให้ ไม่ได้เจอกันซะทีจนของเน่า
หมดแล้ว เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้าน เราก็บอกเด็กจิ๋วว่าจะไปหาผู้หญิง กับพี่โนโน่
เด็กจิ๋วพูดต่อว่า "ลุงนอนด้วย" เหลือเชื่อมาก ลุงนอนน่าจะหมายถึงน้านอพ่อของ
พี่โนพี่โน่ คือปกติเจอกับบ้านนี้เด็กจิ๋วก็จะเล่นกับพี่โนพี่โน่และผู้หญิง ไม่เคยที่จะ
ไปยุ่งกับน้านอเลย เหลือเชื่อว่ายังจำน้านอได้ด้วย เราไปบ้านน้าหญิงแล้วก็ออก
ไปกินข้าวกลางวันกันแถวนั้น เด็กจิ๋วเป็นโรคเห็นเก้าอี้ไม่ได้ คือเจอเมื่อไหร่จะขอ
ปีนไปนั่งทุกทีเลย วันนี้ก็เจอตั่งไม้ของคนขายรองเท้าหน้าเฮี้ยม นี่ไปถึงก็ปีนขึ้น
ไปนั่งบนตั่งเค้าเรียบร้อย ให้ลงมาก็ไม่ยอม อย่างเมื่อวานที่ไปเซนลาด พอเดินไป
เจอม้านั่งหน้าร้านทำเล็บ ก็ปีนขึ้นไปนั่งอยู่นานเหมือนกัน เหมือนจะเป็นพนักงาน
ต้อนคนเข้าร้าน คือปีนขึ้นไปแล้วก็ไปนั่งห้อยขาเฉยๆนั่นแหล่ะ ไม่ได้ทำอะไร
...จินตนาการเด็กจิ๋วล้ำหน้าไปอีกขั้น เรื่องการเล่นโทรศัพท์ วันนี้ปีนมาเล่นที่โต๊ะ
ทำงานปะป๊า หยิบโทรศัพท์มา "โหล แจ๊คเหรอ ไปเที่ยวไหนเหรอ" ...คือพยายาม
เลียนแบบปะป๊าอ่ะ เห็นปะป๊าโทรศัพท์คุยงานกับพี่แจ็ค เลยเอามั้ง แต่ตัวเองพูด
เรื่องงานไม่เป็น ในหัวมีแต่เรื่องไปเที่ยว อันนี้ทำเราฮาซะ แล้วตอนเย็นเอาอีก ไป
เล่นโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานอี๊ตุ๋ม "โหล ม่า โหล ม่า พริมอยู่ออฟฟิต ... โหล น้าเอ๋
เหรอ น้าเอ๋ไปเที่ยวไหน ..." สักพักเหมือนคงจะไม่ได้ยินใครตอบอะไรกลับมาเลย
พูดต่อว่า "โหล โหล มีใครอยู่ไม๊" ... ฮาอ่ะ
๒ ขวบ + ๑๕ วัน... ศุกร์ ๑๓ มกราคม ๒๕๕๔
...เด็กจิ๋วเป็นเด็กที่ใส่ใจรายละเอียดของคนอื่นมาก ไม่ว่าจะปะป๊าคุณแม่พี่ๆหรือใคร
ก็ตาม ถ้าเด็กจิ๋วเห็นอะไรผิดสังเกตุไปจะถามทันที "ปะป๊าเจ็บเหรอ" "คุณแม่ไอเหรอ"
"เจ๊น่าร้องไห้ทำไม" "เฮียโรเป็นแผลเหรอ ต้องทายาก่อนนะ" "ไม่สบายเหรอ ต้องกิน
ยาก่อนนะ" อะไรทำนองนี้ หลังๆมานี่เริ่มอาการหนัก เรียกว่าสอดรู้สอดเห็นก็ว่าได้คือ
เวลานั่งอยู่ด้วยกัน แล้วเราคุยกันเองไม่พูดกับเด็กจิ๋ว หรือคุยกันเรื่องที่เด็กจิ๋วไม่เข้า
ใจ หรือเราโทรศัพท์หาคนอื่นอยู่ เด็กจิ๋วจะคาดคั้นคำตอบจากเราให้ได้ "ปะป๊าคุยกับ
ใคร" "คุงแม่พูดอะไร" ถ้าไม่ตอบก็จะถามซ้ำจนกว่าจะได้คำตอบ
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วติดอี๊ตุ๋มแบบงอมแงมมาก เป็นผลมาจากการที่อี๊ตุ๋มอยากให้หลานติด
ใช้วิธีหลอกล่อพาไปโลตัส พาไปนั่งรถ ตอนนี้ติดหนึบแบบเกินคาด ตัวเองจะทำงาน
ก็ทำไม่ได้ เด็กจิ๋วไปเกาะแกะตลอดเวลา พาอุ้มหนีขึ้นมาข้างบนก็ร้องไห้ฟูมฟาย"จะ
หาอี๊ตุ๋ม จะหาอี๊ตุ๋ม" อย่างวันนี้ก็ปีนไปนั่งตัก แล้วเอาหน้าไปไซอี๊ตุ๋ม "ไปเที่ยวนะ ไป
เที่ยว" คล้ายกับร่ายมนต์คาถาเป่าให้อี๊ตุ๋มใจอ่อน ก็ได้ผลจริง อี๊ตุ๋มกระวนกระวายทั้ง
วันเรื่องจะพาเด็กจิ๋วไปโลตัส คือตอนนี้คุณแม่ยื่นคำขาดไม่ให้นั่งรถอี๊ตุ๋มเพราะไม่ได้
ติดตั้ง Car seat ไปหาคลิปวีดีโออุบัติเหตุเด็กนั่งรถมาให้ดู อี๊ตุ๋มก็จะต้องพาไปให้ได้
เพราะสัญญากับเด็กจิ๋วไว้แล้ว ในที่สุดก็ต้องให้ปะป๊าขับรถพาทั้งอี๊ทั้งหลานไปโลตัส
อี๊ตุ๋มเล่นอุ้มหลานมาขอปะป๊า เด็กจิ๋วมาถึงก็ยกมือไหว้ๆ "ขอหนูไปกินไอติมได้ไม๊"
ขอกันอย่างนี้ ปะป๊าก็ต้องพาไปดิ่ เด็กจิ๋วไปกินไอติมมะนาวที่สเวนเซ่น มีเฮียโรตาม
ไปด้วย อี๊ตุ๋มถามว่าทำไมเด็กจิ๋วชอบกินมะนาวเปรี้ยวๆ เด็กน่าจะชอบหวานๆอย่างรส
สตรอเบอร์รี่ คำตอบก็คือตามเฮียโรนั่นแหล่ะ รสมะนาวเป็นรสโปรดของเฮียโร ที่ร้าน
จะมีเวเฟอร์รูปพัดปักมาในถ้วยไอติม เด็กจิ๋วชอบกินมาก วันนี้กินไปสามอันเลย ส่วน
ไอติมก็ชอบมากขนาดหมดแล้วยังยกแก้วขึ้นมาดื่ม ดื่มจนหมดก็หันไปยกแก้วของพี่
โรขึ้นมาดื่มอีก แต่ว่าเฮียโรยกดื่มของตัวเองไปหมดก่อนแล้ว
...คุณแม่มาโม้ว่ามีเด็กคนหนึ่งในเว็ป แก่กว่าเด็กจิ๋วไม่กี่เดือน พัฒนาการไปไกลกว่า
เด็กจิ๋วมาก อ่านหนังสือได้ ระบายสีภาพได้ สนทนารู้เรื่อง ไม่แน่ใจว่าอีก ๕ เดือนจะ
ตามพี่คนในเว็ปนั้นทันไม๊ แต่เด็กจิ๋วเองก็พัฒนาการเร็วมากช่วงนี้ อย่างวันที่ไปเที่ยว
เชียงรายกัน เห็นเด็กจิ๋วคุยกับน้าเอ๋แล้ว ปะป๊ากับคุณแม่ยังงงเลย เหมือนอยู่ดีๆก็พูด
คุยโต้ตอบรู้เรื่องไปหมด ใครถามอะไรก็เข้าใจตอบได้ แล้วยังถามคนนั้นคนนี้อีก ยัง
บอกน้าเอ๋เลยว่าเนี่ยะอาทิตย์ก่อนยังไม่เท่านี้เลยนะ วันนี้ปะป๊าเลยลองทดสอบบล็อก
ไม้หยอดรูดู ไม่ได้เล่นมาเดือนหนึ่งได้แล้วมั้ง วันนี้ก็เห็นพัฒนาการเพิ่มขึ้นนะ คือการ
ตัดสินใจเลือกรูปทรงให้ตรงกับรู สามารถทำได้เร็วขึ้นกว่าแต่ก่อน และการหยอดลงรู
ก็รู้จักว่าหมุนไปให้รูปมันตรงแล้วหยอดลงเบาๆ เมื่อก่อนจะใช้วิธียัดแรงๆ พอไม่เข้าก็
เรียก "อึ้ย ป๊าช่วยหน่อย ป๊าช่วยหน่อย"
๒ ขวบ + ๑๖ วัน... เสาร์ ๑๔ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้ไปราชบุรีกันแต่เช้า ปะป๊ากับคุณแม่จะไปตะเวนดูตึกแถวกับที่ดิน แล้วคุณแม่
จะไปทำผมด้วย เด็กจิ๋วเลยได้อยู่ราชบุรีตั้งแต่เช้ายันเย็นเลย ตอนเย็นพาไปหาอาม่า
ตุ้ยที่ร้านทำผมด้วย เด็กจิ๋วไปตบตุ๊กตาเค้ามาสองตัว
...เด็กจิ๋วเป็นโรคแพ้ยุงกัดอย่างแรง ตอนนี้ตามแขนขาจะมีแผลสาหัสอยู่เยอะ คือพอ
โดนกัดแล้วก็จะเป็นแผลพุพองบวมแดงเป่ง ทายาชนิดต่างๆดูก็ไม่ค่อยช่วย ที่เลวร้าย
หนักคือเด็กจิ๋วชอบไปเกาอย่างแรง ทำให้แผลยิ่งเวอะว่ะเข้าไปอีก
๒ ขวบ + ๑๗ วัน... อาทิตย์ ๑๕ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปดูตึกแถว เป็นตึกที่อยู่ติดกับตึกของผู้หญิงที่เพิ่งซื้อไว้ น้านอนกับ
พี่โนพาพวกเราไปดู พี่โนเอาหุ่นยนต์ไปเล่นด้วยสามตัว หุ่นยนต์นี่ของเล่นถนัดเด็กจิ๋ว
เลยแหล่ะ เวลาเล่นกันอยู่ในห้องเงียบๆแล้วมีเสียงอะไรแปลกๆ เด็กจิ๋วชอบบอกว่าหุ่น
ยนต์มาแล้ว ไม่รู้เอามาจากไหน คราวก่อนที่ไปซาฟารีเวิลด์กัน เด็กจิ๋วออกฤทธิ์ทำให้
พี่โนเลิกคบเด็กจิ๋วไปพักหนึ่ง คือซนมาก พี่โนอยากได้น้องเรียบร้อย แต่วันนี้ดูแล้วทั้ง
สองเข้ากันได้ดีมาก เด็กจิ๋วเล่นตามพี่โนทุกอย่าง เล่นหุ่นยนต์ วิ่งวน ปีนรั้วบ้าน ตอนที่
จะกลับบ้านพี่โนยังอาลัยอาวอนอยากเล่นกับเด็กจิ๋วต่อ นี่มีนัดกันไว้แล้วนะ เสาร์หน้า
พี่โนจะมาหาเด็กจิ๋วที่บ้าน แล้วประมาณมีนาคมจะไปเที่ยวหัวหินด้วยกัน
๒ ขวบ + ๑๘ วัน... จันทร์ ๑๖ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนเช้าปะป๊าออกไปหาลูกค้า กลับมาบ้านเจอเด็กจิ๋วปีนไปยืนบนตักอี๊ตุ๋ม เอาแขน
กอดหัวอี๊ตุ๋มไว้ แล้วเอาแก้มแนบแก้มเค้า "รักอี๊ตุ๋ม รักอี๊ตุ๋ม" มันจะอะไรกันนักหนาอ่ะ
ปะป๊ากลับมาก็ไม่สนใจ เกาะอี๊ตุ๋มแจเลย
...วันนี้โรงเรียนโฮไอหยุดหนึ่งวันเนื่องจากเป็นวันครู พี่โฮไอเลยมาเล่นกับเด็กจิ๋วกันที่
ออฟฟิต เด็กจิ๋วตบตีโฮไอไปหลายที แย่งกันดู iPad ตอนบ่าย โฮไอเลยต้องหนีกลับ
บ้านไปเพราะกลัวเด็กจิ๋ว แสบมากอ่ะ คือไม่ได้ตีอย่างเดียวนะ มีแบบผลัก เอาหัวดุนๆ
แสบมากเลย
๒ ขวบ + ๑๙ วัน... อังคาร ๑๗ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนกลางวัน เด็กจิ๋วปีนมานั่งเล่นบนโต๊ะทำงานปะป๊า กำลังเอาดินสอมาขีดเขียน
กระดาษโน๊ตเล่นอยู่ อันนี้เป็นกิจกรรมที่โปรดปรานมาก ขีดไปขีดมา เพลินไปขีดที่
จอคอมพิวเตอร์ก็บ่อยมาก วันนี้คุณแม่มาเรียกเด็กจิ๋วไปกินข้าว เด็กจิ๋วบอกว่า "อย่า
เพิ่งยุ่ง กำลังเขียน ก.ไก่อยู่" โห...อย่าเพิ่งยุ่งเลยเหรอ
...ตอนเย็นๆปะป๊ากับคุณแม่ไปทำธุระข้างนอก อี๊ป้อมกับพี่ๆที่ออฟฟิตได้โอกาส พา
เด็กจิ๋วไปกินไอติมที่โลตัส เดี๋ยวนี้อ่ะติดไอติมมาก เวลาจะพาออกจากบ้าน ก็จะพูด
ว่า "ปะป๊าพาไปกินไอติมแล้ว เย้" ไม่ได้พาไปกินไอติมซะหน่อย เย้ทำไม
๒ ขวบ + ๒๐ วัน... พุธ ๑๘ มกราคม ๒๕๕๔
...เมื่อคืนตอนดึก เด็กจิ๋วร้องขอกินนมตอนตีสามเป็นปกติ แต่คุณแม่ตัดสินใจหักดิบ
แล้ว จะให้เลิกนมมื้อดึก เอาน้ำยัดปากไปแทน เด็กจิ๋วก็ร้องๆ แต่สักพักก็หลับต่อไป
เอง หลายๆคนก็บอกว่าต้องใจแข็ง เลิกไม่ยาก ไม่เหมือนติดยา ประเด็นหลักก็คือว่า
กลัวฟันผุ ยิ่งถ้ากินนมมื้อดึก จะไม่ยอมกินน้ำตามอีกต่างหาก
...ตอนเย็นมีประชุมใหญ่ที่ออฟฟิต ต้องให้อี๊ป้อมจัดการเด็กจิ๋วตลอดทั้งเย็นจนสี่ทุ่ม
เลย อี๊ป้อมจับอาบน้ำให้เรียบร้อย พอปะป๊ากับคุณแม่ขึ้นมาเจอเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วก็เล่าให้
เราฟังเรื่องไปขี่จักรยานที่ดาดฟ้า แล้วขาไปติดกับบันได เจ็บมากๆ ร้องไห้แงๆ แล้ว
อี๊ป้อมเอาน้ำแข็งมาจิ้มๆ หนูก็กินน้ำแข็งเลย คือเล่าแบบใส่อารมณ์มาก เนื้อเรื่องจะดู
งงๆไปนิด แต่ก็พอจับประเด็นได้
...ปะป๊าเล่นบาร์นีกับเด็กจิ๋วอยู่ เด็กจิ๋วบอกให้แกะกล่องเสียงออกมาเล่น คือเคยเอา
ออกมาให้ดูทีหนึ่งแล้วติดใจ เล่นทีไรก็ให้เราแกะออกมาเล่นทุกทีเลย เล่นเอามาใส่
ตุ๊กตาตัวอื่นบ้าง ใส่พุงปะป๊าบ้าง เพื่อให้ปะป๊าสามารถร้องเพลง I Love U พอเล่นไป
เล่นมา กล่องเสียงหาย เอาแล้วไงเด็กจิ๋ว เล่นไม่เป็นเรื่อง หายแล้วทีนี้ หาอยู่นานจับ
จับไปมาโดนบาร์นี I Love U ดังขึ้นมาซะนี่ ที่แท้ก็คือตอนเราเผลอ เด็กจิ๋วแอบเอา
กล่องเสียงยัดใส่กลับเข้าตัวบาร์นีแล้วติดแขวกๆเรียบร้อยเลย คือมันเหนือความคาด
หมาย ไม่คิดว่าเด็กจิ๋วจะสามารถทำได้
...เด็กจิ๋วเริ่มเป็นเจ้าหนูจำไมแล้วนะ วันนี้คุยกันเรื่องช่างแหลมเหมือนเคย คือตอนนี้
ช่างแหลมจะเป็นประเด็นร้อนมาก เผลอๆก็หยิบโทรศัพท์มา "โหลช่างแหลม เดี๋ยววัน
นี้มาเปิดตู้ด้วยนะ" หรือ "คุงแม่โทรไปบอกช่างแหลมให้มาเปิดตู้เร้ว" หรือมีอีก วันนั้น
ปะป๊าเอารถไปเข้าศูนย์ กลับมาบ้านเจอเด็กจิ๋วถามว่า "ไปซ่อมรถกับช่างแหลมเหรอ"
หรืออะไรก็ตามเสีย ไฟฟ้าซ็อต ท่อปะปาแตก เด็กจิ๋วก็ตามช่างแหลมตลอด ทีนี้เรื่อง
เจ้าหนูจำไมก็คือ เด็กจิ๋วมาถามว่า "ช่างแหลมอยู่ไหน" คือจะให้มาเปิดตู้ให้หน่อย ก็
ตอบกลับไปว่า ช่างแหลมอยู่บ้าน "บ้านไหนอ่ะ" บ้านอยู่กรุงเทพฯนี่แหล่ะ ปะป๊าก็จำ
ไม่ได้ว่าที่ไหน "กรุงเทพฯอยู่ไหนอ่ะ" กรุงเทพก็อยู่ในประเทศไทยอ่ะ "ประเทศไทย
อยู่ไหนอ่ะ" ประเทศไทยก็อยู่ในโลกนี้แหล่ะ เราเห็นท่าทางจะไม่จบ ต้องชวนเปลียน
เรื่องไป กลัวไปตันอยู่แถวจักรวาลแล้วไปต่อไม่ได้ แต่ปะป๊าตั้ใจไว้ตั้งแต่ก่อนเด็กจิ๋ว
เกิดแล้วล่ะ ว่าถ้าเด็กจิ๋วเป็นเจ้าหนูจำไมจริงๆ ปะป๊าจะยินดีตอบทุกข้อข้องใจเลยนะ
๒ ขวบ + ๒๑ วัน... พฤหัส ๑๙ มกราคม ๒๕๕๔
...อาม่าโทรศัพท์มาคุยกับเด็กจิ๋ว ปกติเด็กจิ๋วไม่ค่อยสนใจอาม่าหรอก แต่วันนี้อาม่า
ถามว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหา อยากได้อะไร เด็กจิ๋วรีบตะโกนดังลั่น "เอาไอติม" ช่วงนี้ติด
ไอติมมาก เป็นเพราะอี๊ตุ่มนั่นแหล่ะ เวลาถามเด็กจิ๋วว่า ทำไมเด็กจิ๋วถึงติดอี๊ตุ๋มมากล่ะ
เด็กจิ๋วตอบว่า "เพราะอี๊ตุ๋มพาหนูไปกินไอติม สะเวน"
...วันนี้ไม่ได้นอนกลางวันอีก พักนี้ไม่นอนกลางวันบ่อยมาก เฉลี่ยวันเว้นวันได้เลยมั้ง
ไม่นอนกลางวันก็ไม่แปลก แต่จนเย็น จนสองทุ่มแล้วก็ยังไม่มีทีท่าจะง่วงเลยแม้แต่
น้อย ทำไมพลังไฟเต็มเปี่ยมขนาดนี้
...ยังคงละเมอหนักอยู่เกือบทุกคืน อย่างเมื่อคืนนอนอยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาโวยวาย "จะเอา
ลูกโป่ง จะเอาลูกโป่ง" แล้วเนื่องจากคุงแม่กำลังอดนม ตอนตีสามตื่นมาร้องจะกินนม
คุงแม่ยัดน้ำเข้าไป เด็กจิ๋วไม่เอา บอกว่า "นี่มันน้ำ ไม่ใช่นม"
๒ ขวบ + ๒๒ วัน... ศุกร์ ๒๐ มกราคม ๒๕๕๔
...เช้านี้ตื่นมาก็ทำเป็นมองหน้าต่างแล้วบอกว่า ต้องรีบไปหาอี๊ตุ๋ม อี๊ตุ่มรออยู่ พอลงมา
ข้างล่าง ก็ได้ออกไปเที่ยวกับอี๊ตุ๋มจริงๆด้วย ปะป๊ากับคุณแม่ไปธุระข้างนอก อี๊ตุ๋มตาม
ไปนั่งเล่นกับเด็กจิ๋วในรถด้วย คือออกกันไปข้างนอกวันนี้ เด็กจิ๋วนั่งอยู่ในรถตลอดเลย
ไม่ได้ลงรถ แต่แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
...ตอนบ่าย พี่ๆที่ออฟฟิตจัดโต๊ะทำงานกันใหม่ เด็กจิ๋วพยายามจะไปมีส่วนร่วมตลอด
เวลา เห็นไม้ถูพื้นของโปรดก็พุ่งตัวไปหยิบมาเล่นทันที เดี๋ยวออฟฟิตโฉมใหม่จะเพิ่ม
พื้นที่ให้เด็กจิ๋ววิ่งเล่นได้โล่งๆหน่อย
...ตอนเย็นอากงอาม่าราชบุรีมาหา เด็กจิ๋วคึกมากเป็นพิเศษ ทั้งๆที่ตอนกลางวันไม่ได้
นอน แต่ก็ยังมีพลังเหลือเฟือ กระโดดๆวิ่งๆไปมา เหมือนเห็นมีคนมาเยอะๆยิ่งอยากจะ
โชว์ใหญ่ ร้องเพลงๆ เต้นๆ วิ่งๆ กระโดดๆ เล่นๆไปก็สลบลงไปนอนกับพื้นแล้วก็พูดว่า
"อุ๊ย เหนื่อยจังเลย" แต่ก็ลุกขึ้นมาเล่นต่อ อาม่าดูแล้วกลุ้มใจเลย ซนสุดขีด อาม่าบอก
ว่าเล่นเหมือนเด็กผู้ชายด้วย เตะลูกโป่งกระเด็นแบบว่าเตะแรงมาก แล้วเตะไปเรื่อยไม่
มีหมดแรง
๒ ขวบ + ๒๓ วัน... เสาร์ ๒๑ มกราคม ๒๕๕๔
...เมื่อวานที่อากงมาเล่นกับเด็กจิ๋ว เราก็เห็นแล้วล่ะว่าเล่นกันแรงมาก คล้ายๆกับที่เล่น
กับน้าเอ๋เลย กระโดดพุ่งตัวใส่ แล้วก็เอาหัวชนไปมา ขย่มๆแรงๆ พอวันนี้อากงบอกว่าที่
เมื่อวานเล่นด้วยอ่ะ เด็กจิ๋วกัดขาอากงทะลุกางเกงเป็นรอยฟัน ยังเขียวอยู่เลย
...วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ออกไปธุระข้างนอกกันทั้งวันเลย ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอี๊ป้อม พอตอน
กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วทำอาการงอนเล็กๆ ถามว่าคิดถึงไม๊ "ไม่คิดถึง" รักไม๊ "ไม่รัก" แล้วก็
แกล้ง ไม่ยอมมาหาเรา ไปกอดอยู่กับอี๊ป้อม "รักอี๊ป้อม รักอี๊ป้อม" แต่พอสักพักหายงอน
แล้ว ทีนี้ไม่ยอมปล่อยคุงแม่เลย กอดไว้แน่น คุณแม่จะไปเข้าห้องน้ำก็จะตามเข้าไป พอ
ไม่ให้เข้าก็ทำแกล้งไปปีนเล่นอยู่หน้าห้องน้ำ เหมือนกลัวว่าคุงแม่จะทิ้งไปอีก พอยิ่งตก
ดึกคุงแม่จะไปอาบน้ำก็ไม่ยอมใหญ่ กระโดดเกาะตัวลอยไว้ ไม่ยอมให้คุงแม่ไปเด็ดขาด
...เมื่อคืน น่าจะเป็นผลพวงมาจากการอดนมมื้อดึก เด็กจิ๋วตื่นมากลางดึก พูดว่า "อี๊ป้อม
หยิบหนมปังให้หน่อย เอาไส้กรอปด้วย"
๒ ขวบ + ๒๔ วัน... อาทิตย์ ๒๒ มกราคม ๒๕๕๔
...เด็กจิ๋วมาบอกปะป๊าว่า "จะดูเค้าร้องเพลง angry bird จะดูเค้าร้องเพลง angry bird"
เราก็งงว่ามันคืออะไร ปรากฎว่ามันคือคอนเสิร์ตพี่ bird เมื่อตอนที่ไปเที่ยวเชียงรายกัน
ก็เปิดในรถให้ดู ก็ตั้งใจดูดีนะ แล้วมาวันนี้อี๊ป้อมเปิดใน ipad ให้ดูเลยติดเลย ตอนนี้ไม่
ดูการ์ตูนแล้ว ชอบดูคอนเสิร์ตพี่เบิร์ด ดูแล้วเต้นตามด้วยนะ สนุกสนานมาก
...วันนี้เด็กจิ๋วอ้าปากหาว หน้าง่วงเลย แต่ปากแข็ง บอกว่า "หนูไม่ได้ง่วงนะ หาวเฉยๆ"
...เวลาเด็กจิ๋วกินหนมปัง จะชอบกินตรงส่วนเปลือกที่เป็นสีน้ำตาล เป็นส่วนที่คนเค้าไม่
ชอบกินกัน เด็กจิ๋วจะแทะส่วนเปลือกกินก่อน วันนี้เอาชมพู่ให้กิน เด็กจิ๋วก็แทะกินแต่
ส่วนเปลือกกัน ต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ
...ตอนบ่ายไปดูคอนโดกับเจ๊นิวเจ๊แนนกัน พาเด็กจิ๋วไปด้วย ให้นั่งรถอาแปะไม่ต้องนั่ง
car seat ก็เป็นไปตามคาด คือปีนป่ายไปมาทั่วรถ แต่ตอนนั่งกลับบ้านยอมนั่งนิ่งแต่
โดยดี นั่งบนตักคุณแม่ เงียบไม่ส่งเสียงเลย ผิดปกติมากๆ หันไปดูอีกที เด็กจิ๋วนั่งหลับ
ในอีกแล้ว ตาลอย หัวตก
...วันนี้ได้ยินอาม่าบอกว่าไจโรอยู่บ้านลัดดารมย์แล้วอยากจะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว ขอให้
คุณแม่พามาบ้านเตาปูนเร็วๆหน่อย แต่อาโกวไม่ยอม มากันถึงตอนสองทุ่มแล้ว พอมา
ถึงก็รีบวิ่งตรงขึ้นมาเล่นกับเด็กจิ๋วทันที แต่เด็กจิ๋วไม่เล่นด้วย ทั้งตีทั้งถีบ ไจโรก็นั่งนิ่งๆ
ให้น้องกระทำ ไม่ตอบโต้ ในที่สุดก็ปล่อยโฮออกมา ร้องไห้เสียใจมาก บอกว่าอุตส่าห์
รีบมาหาเด็กจิ๋ว จะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว แต่เด็กจิ๋วไม่รัก
...ตอนหัวค่ำนั่งดูหนังกันเรื่อง real steel ตอนแรกก็ดูอยู่ดีๆ แต่พอเจ๊น่ากับไจโรเริ่มมา
สมทบด้วย คราวนี้เด็กๆดูหนังกันแบบเมามันส์มาก เชียร์หุ่นยนต์ชกมวย เย้ๆเย้ๆ แล้วก็
กระโดดๆ มีเพื่อนเชียร์มวยมันสนุกแบบนี้นี่เอง
๒ ขวบ + ๒๕ วัน... จันทร์ ๒๓ มกราคม ๒๕๕๔
...เมื่อวานสอนเด็กจิ๋วทั้งวันเลย ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮั่วไช้ เทรนไว้ให้ไปพูดกับอาม่า แต่ก็
ไม่สำเร็จ กว่าจะท่องได้ก็กลางคืนแล้ว "ซินจีบู้เอี่ย คนนี้ฮั่วไช้" เออ ใกล้เคียง พอใช้
ได้ กะว่าเช้านี้จะมาเปิดการแสดงให้พี่ๆที่ออฟฟิตดูซะหน่อย ตอนเช้านี้ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋ว
ลงมา ระหว่างเดินลงมาก็ซักซ้อมจนมั่นใจมาก พอเจอพี่ๆ ปะป๊าถามว่า เด็กจิ๋วซินอะไร
นะ ระหว่างที่เด็กจิ๋วกำลังนึกทบทวน ซินจีบู้เอี่ย ระหว่างนั้นพี่โอก็พูดสวนขึ้นมาว่า ซิน
เดอเรล่า เด็กจิ๋วก็เลย "ซินเจียบูเรล่า ซินเจียบูเรล่า" กลายเป็นว่าที่ท่องกันมาทั้งวันหาย
ไปหมด ซินเจียบูเรล่ามันจำฝังเข้าสมอง แทนที่ซินจีบู้เอี่ยไปแล้ว
...เด็กจิ๋วนั่งกินส้มกับอี๊ป้อม อี๊ป้อมสอนเด็กจิ๋วว่าอย่ากินโดนเปลือกนะ มันจะขมๆเผ็ดๆ
เด็กจิ๋วคงอยากลองอ่ะ พออี๊ป้อมเผลอก็หยิบเปลือกส้มเข้าปาก เป็นไงล่ะ บอกไม่เชื่อ
มันคงจะแสบๆลิ้นเด็กด้วย เด็กจิ๋วร้องโวยวายแล้วเอามือถูลิ้นใหญ่ อี๊ป้อมเห็นก็โวยวาย
บอกแล้วบอกแล้วไม่เชื่อ เด็กจิ๋วล็อคคออี๊ป้อมแล้วเอาเปลือกส้มยัดปากอี๊ป้อมบ้าง มัน
เป็นการแก้เแค้น หรืออยากให้อี๊ป้อมรับรู้รสชาติของเปลือกส้มนะ
...เด็กจิ๋วเดินถือถุงมันฝรั่งแผ่น หยิบกินไปมาอย่างเพลิดเพลิน อุตส่าห์ใจดีถามปะป๊าว่า
"ป๊ากินฝรั่งไม๊ ป๊ากินฝรั่งไม๊" คือมันฝรั่งเนี้ยะเด็กจิ๋วจะเรียกย่อๆว่าฝรั่ง ปะป๊าก็เลยกวน
กลับไปเลย อ๋อฝรั่งอะไรค่ะ ฝรั่งดองเหรอ สีเขียวๆใช่ไม๊ เด็กจิ๋วได้ยินแล้วทำหน้าเซ็งๆ
ตอบกลับมาว่า "แล้วตกลงจะกินไม๊ล่ะ" ...ฮามาก รู้จักประโยคแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ
๒ ขวบ + ๒๖ วัน... อังคาร ๒๔ มกราคม ๒๕๕๔
...เมื่อก่อนว่าเด็กจิ๋วเป็นเด็กที่ชอบกินโน่นกินนี่ กินทั้งวัน กินไม่หยุด มาช่วงหลังๆนี่อาการ
ที่ว่านั้นไม่ได้ลดลงเลย แต่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น เห็นใครกินอะไรก็จะพุ่งตัวเข้าไปขอกินด้วย
"ขอหนูกินด้วยได้ไม๊" โห เล่นพูดแบบนี้ ใครจะไม่กล้าให้ ก็เลยกินมันไปหมดทุกอย่าง ไม่
เกี่ยวด้วยว่าเพิ่งกินข้าวมาหรืออิ่มแล้วยัง แต่พอเห็นอาหารก็จะสามารถกินเข้าไปได้อีกไม่
มีเต็ม วันนี้ก็ร้องขอกินหนมคุกกี้แท่งทั้งวันเลย เป็นหนมที่น่ากลัวมาก คือกินแล้วล่วงหล่น
เต็มไปหมดทั้งบ้าน เลอะเทอะมาก ไปบ้านอาม่าก็จะให้แกะส้มให้กิน ไปกี่รอบก็กินทุกรอบ
ตอนเย็นปะป๊าก็พาไป แกะให้กินไปลูกหนึ่ง กลับมาบ้านเจอคุงแม่โวยลั่นเลย เพราะมันจะ
เลอะเสื้อแล้วซักไม่ออก
...เด็กจิ๋วไม่ยอมนอนกลางวันบ่อยมาก เมื่อวานก็เป็น วันนี้ก็เป็นอีก วันนี้ปะป๊าออกไปกิน
ข้าวข้างนอก กลับเข้ามาเห็นอี๊ป้อมกำลังกล่อมเด็กจิ๋วนอนใกล้หลับแล้ว แต่พอเด็กจิ๋วเห็น
ปะป๊าก็ลุกขึ้นมาเล่นโน่นนี่ไปเรื่อย
๒ ขวบ + ๒๗ วัน... พุธ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ไม่อยู่บ้าน อี๊ตุ๋มกับอี๊ป้อมแอบพาเด็กจิ๋วไปกินไอติมที่โลตัสอีกแล้ว
พอถามเด็กจิ๋วว่าไปกินกับใครบ้าง เด็กจิ๋วตอบถูกหมดเลย ไม่มีมั่ว
...เวลาเราเอาหนมปังไส้กรอกให้เด็กจิ๋วกิน เด็กจิ๋วจะแกะไส้กรอกกิน เหลือหนมปังทิ้งไป
พยายามจะสอน บังคับให้กินไปพร้อมๆกัน เพราะเลือกกินแต่ไส้กรอกมันนิสัยไม่ดี เด็กจิ๋ว
แกล้งทำเป็นเชื่อนะ กินไส้กรอกแล้วก็กัดหนมปังนิดหนึ่ง แต่หนมปังมันถูกกินเข้าไปน้อย
มาก แล้วเวลาเราเผลอก็ไม่กินหนมปังเลย หรือไม่บางทีก็ใช้วิธีแกล้งกินหนมปังเข้าไปทำ
เคี้ยวๆแล้วก็คายออกมา
...เด็กจิ๋วไปนั่งเล่นกลางออฟฟิตอยู่ ตัวเองก็พูดๆบ่นๆไปเรื่อยไม่หยุด พี่ๆเค้าก็นั่งทำงาน
กันไป เด็กจิ๋วคงจะเห็นว่าพี่ๆเงียบกันจังเลย ไม่เห็นมีใครมาเล่นด้วย เลยตะโกนออกมา
ว่า "พี่ๆทำงานกันอยู่เหรอ"
๒ ขวบ + ๒๘ วัน... พฤหัส ๒๖ มกราคม ๒๕๕๔
...เวลาเรากินอะไรเด็กจิ๋วก็มาขอกิน อันนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ช็อกโกแล็ตปั่นของปะป๊าปกติ
จะไม่ให้กินเพราะมันขม เมื่อวานลองให้กินดู ปรากฎว่าชอบ วันนี้ก็กินอีก ถามเด็กจิ๋วว่ามัน
ขมไม๊ เด็กจิ๋วบอกว่า "ขมนิดหน่อยนะ แต่อร่อยดี" ปัญหาของเด็กจิ๋วเวลาที่กินช็อกโกแล็ต
ปั่น ก็คือเด็กจิ๋วไม่ดูดแบบคนทั่วไป แต่จะใช้วิธีเอาหลอดจุ่มในแก้วแล้วดึงขึ้นมาเลียๆ มัน
เละทั้งหน้าเลยอ่ะ แล้วก็หยดตามพื้นตามโต๊ะอีกต่างหาก ตอนเย็นพาไปบ้านโน้น ไปเจอ
หนมเมอร์แรงก็ร้องจะขอกิน อ้อนวอนอาม่า อ้อนวอนปะป๊า ปะป๊าก็ใจอ่อนบอกว่าให้แค่ชิ้น
หนึ่งพอนะ แล้วก็หยิบให้ไปชิ้นหนึ่ง พอกินเสร็จ เด็กจิ๋วเดินมาหาปะป๊าแล้วบอกว่า "ขอแค่
ชิ้นหนึ่งพอนะ" ขำอ่ะ กินไม่เลิก ก็ให้ไปอีกชิ้น พอหมดก็เอาอีก "ขอแค่ชิ้นหนึ่งพอนะ" ...เอ
นี่เข้าใจความหมายของคำว่าชิ้นหนึ่งพอไม๊เนี่ยะ ปะป๊าก็ใจอ่อนให้ไปอีก กินเสร็จก็ "ขออีก
ชิ้นหนึ่งพอนะ" กินไม่เลิกจนต้องเอาไปซ่อน พอเด็กจิ๋วหาไม่เจอก็หันไปหยิบส้มมากินแทน
ครั้งนี้ปะป๊าบอกว่ากินไม่ได้แล้ว เมื่อวานกินแล้วเสื้อเลอะ คุณแม่ด่าปะป๊าใหญ่เลย ปรากฎ
ว่าเด็กจิ๋วแกะเปลือกส้มเองเลย ค่อยๆแกะจนหมดลูก เก่งมากเลย แกะส้มเองเป็นแล้ว
...วันนี้อี๊ป้อมเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้อี๊ตุ่มฟัง เด็กจิ๋วนั่งอยู่ด้วยก็ปล่อยก๊ากๆ หัวเราะออกมา
แล้วบอกว่า "ขำจะตายอยู่แล้วอ่ะ"
๒ ขวบ + ๒๙ วัน... ศุกร์ ๒๗ มกราคม ๒๕๕๔
...เช้านี้เราไปงาน Baby Best Buy กัน คุณแม่บอกว่าเสื้อเด็กจิ๋วคับหมดแล้วต้องซื้อเพิ่ม
งานนี้จัดที่ศูนย์ประชุมสิริกิต ไปหลายทีแล้วไม่มีที่จอดรถ ต้องทิ้งคุณแม่เดินคนเดียวแล้ว
นั่งรถไฟฟ้ากลับเอง วันนี้ก็เป็นเหมือนเดิมเปะ ไม่รู้จักเข็ด ไปถึงที่งานแล้วไม่มีที่จอดรถ
ต้องปล่อยคุณแม่ลงไปเดินคนเดียว ส่วนปะป๊ากับเด็กจิ๋วก็ขับรถกลับมารอที่บ้าน เด็กจิ๋ว
นั่ง Car Seat อยู่เบาะหลังคนเดียว ร้องจะกินน้ำจะกินน้ำ ปะป๊าก็ขับรถอยู่บนทางด่วนอ่ะ
หยิบน้ำให้ไม่ได้ เหลือบไปมองกระจกหลัง เห็นเด็กจิ๋วกำลังแกะตัวเองออกจาก Car seat
แล้วเอื้อมตัวไปหยิบขวดน้ำมาดูดกินเอง หลังจากนั้นไม่ยอมนั่งนิ่งแล้ว โหนตัวกับราวจับ
ข้างรถสนุกสนานจนถึงบ้าน พอกลับมาบ้าน ปะป๊าอุ้มลงจากรถ เด็กจิ๋วถามว่า "เราไปไหน
กันมาอ่ะ" ...ขำอ่ะ เด็กจิ๋วคงงงนะ พากันขึ้นรถไปขับวนๆแล้วก็กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วยังไม่ได้
ลงจากรถเลย แต่พอกลับมาบ้านเจออากงถามว่าคุณแม่หายไปไหน เด็กจิ๋วดันตอบได้ว่า
"คุณแม่ไปซื้อของ" เออ รู้ได้ไงว่าคุณแม่ไปซื้อของ เพราะตอนที่ปล่อยคุณแม่ลงจากรถไป
ปะป๊าก็หลอกเด็กจิ๋วว่าคุณแม่ไปฉี่เดี๋ยวมา เพราะกลัวเด็กจิ๋วจะตาม
...ตอนนี้เด็กจิ๋วติดใจส้มมาก ตั้งแต่สามารถแกะเปลือกเองได้ ยิ่งชอบกินใหญ่ วันๆก็เดิน
ป้วนเปี้ยนอยู่หน้าตี่จุ๋ยเอี้ย จ้องจะเก็บส้มที่อี๊ป้อมไหว้เจ้าที่มากิน
...ตอนเย็นไปบ้านอาม่าเจอถุงหนมเมอร์แรงที่กินเมื่อวาน ก็พุ่งตัวไปหยิบถุงมายื่นให้อาม่า
แล้วบอกว่า "ขอชิ้นหนึ่งพอนะ" คือคงไปจำว่าถ้าจะกินเมอร์แรงให้พูดแบบนี้มั้ง อาม่าก็เอา
ให้กิน กินทั้งเมอร์แรง กล้วยสามลูก เสร็จแล้วมาแกะส้มกินอีก แต่กินไปสองกลีบแล้วเลิก
บอกว่ามันเปรี้ยว สงสัยจะอิ่ม
๒ ขวบ + ๓๐ วัน... เสาร์ ๒๘ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้เด็กจิ๋วต้องรับแขกตลอดทั้งวันเลย เริ่มตั้งแต่เช้าเจออี๊ตุ๋มอี๊นก วันนี้วันเสาร์แต่อี๊นก
มาทำงาน อี๊ตุ๋มให้ปะป๊าพาไปดูตึกแถวกับคอนโดที่ซื้อไว้ ดูกันจนเที่ยง แวะกินข้าวที่ร้าน
โพลาโพล่า เด็กจิ๋วกินลาซานย่าเนื้อกับปะป๊า พอตอนเย็นๆพี่โนกับพี่โน่ามาหาที่บ้าน อัน
ที่จริงพี่โนรบเร้าให้น้าหญิงพามาตั้งนานแล้ว อยากจะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว แต่น้าหญิงก็เลื่อน
ไปเรื่อย วันนี้พี่โนพี่โน่ใส่ชุดนักเรียนมาเลย น้าหญิงเพื่งไปรับจากโรงเรียนมา พี่โนเอาหุ่น
ยนต์มาอวดเด็กจิ๋วตั้งหลายตัว ปะป๊าเลยเอากันดั้มมาอวดพี่โนบ้าง ครั้งนี้พี่โน่ก็ยังเหมือน
เดิม ดูดนมนิ่ง ไม่พูดไม่จาไม่เล่น พอตอนจะกลับถึงเครื่องเริ่มติด เริ่มจะเล่นโน้นนี่บ้างแต่
เวลาก็หมดต้องรีบกลับซะก่อน พอตอนพี่โนกับพี่โน่จะกลับ จาน่ากับไจโรก็มาต่ออีก ไจโร
คิดถึงเด็กจิ๋ว ให้คุณแม่พามาหา ไม่รู้ว่าคิดถึงจริงเปล่า แต่มาถึงก็สั่งให้ปะป๊าทำมักโรนีอบ
ชีสให้กินทันที เล่นกันซักพัก โฮไอก็ตามขึ้นมาสมทบอีก ดูเหมือนว่าวันนี้เด็กจิ๋วไม่มีเวลา
พักผ่อนเลย เล่นโน้นนี่กับเพื่อนๆมากมาย จนสองทุ่มก็อาบน้ำนอนหลับไป รู้สึกว่าอาทิตย์
นี้ทั้งอาทิตย์จะไม่ได้นอนกลางวันเลยมั้ง
...คุณแม่ไอแอ่ะแอ่ะ เด็กจิ๋วถามว่า "คุงแม่ไออะไร" คุงแม่ก็ไอไอไงค่ะ "คุงแม่ไออะไร" "คุง
แม่ไอเลิฟยูเหรอ" ...นี่คิดเองเลยนะเนี่ยะ ไม่มีใครสอน เพิ่งอ๋อว่ามุขแบบนี้ที่เค้าเล่นกันมัน
คงมาจากเด็กนั่นเอง
๒ ขวบ + ๓๑ วัน... อาทิตย์ ๒๙ มกราคม ๒๕๕๔
...แผนการณ์เลิกนมมื้อดึกเริ่มสำเร็จแล้ว หลังจากใช้เวลาประมาณ ๒ อาทิตย์กว่า วิธีเลิก
นมก็คือตอนตีสองตีสามที่เด็กจิ๋วตื่นมาร้องกินนม เราก็จะไม่ให้กิน บางทียัดน้ำแทน บาง
ทีก็อุ้มกล่อมหลับ บางทีก็ปล่อยให้ร้องไปเดี๋ยวก็หลับไปเอง เคยถามน้าอ้อเรื่องเลิกนมมื้อ
ดึกนี้ น้าอ้อบอกว่าฝึกสองสามวันก็ได้แล้ว แต่เด็กจิ๋วสองอาทิตย์ถึงจะได้ สองสามวันมา
นี่ไม่ตื่นมากินนมมื้อดึกอีกแล้ว
...เด็กจิ๋วนั่งคุยกับคุงแม่ คุงแม่ถามว่ารักใครไม่รักใคร ถามไปถามมา เด็กจิ๋วบอกว่า "หนูรัก
อี๊เลิฟ เพราะอี๊เลิฟพาหนูขี่จักรยานกับอาม่าต๊ะ" ...คุงแม่อึ้งเลย คือเคยพาเด็กจิ๋วไปหาอี๊
เลิฟกับอาม่าต๊ะแค่ครั้งเดียวเอง ก่อนหน้านี้ก็เคยเจอแต่เด็กจิ๋วยังแบเบาะอยู่ ก็ไม่นับ แต่
ที่พาไปครั้งล่าสุดนี่ประมาณสองเดือนที่ผ่านมา ไปถึงก็ไปนั่งคุยกันแป๊บเดียวก็กลับ ไม่
น่าเชื่อว่าเด็กจิ๋วจะจำได้ ไม่ใช่แค่จำชื่อได้นะ จำได้ด้วยว่าอี๊เลิฟอยู่กับอาม่าต๊ะ เก่งมากๆ
แต่เรื่องที่บอกว่าไปขี่จักรยานอะไรนั้น สงสัยจะมั่ว หรือเติมจินตนาการเข้าไปเอง เพราะ
ที่บ้านอาม่าต๊ะไม่มีจักรยานซะหน่อย
...ตอนเย็นอากงอาม่าราชบุรีกับอี๊ไก่มาหา เอาแต๊ะเอียมาให้ด้วย นั่งเล่นกันอยู่นาน ตอน
จะกลับอี๊ไก่ถือหนมเค้กหลายกล่อง ทำมาจะเอาไปขาย เด็กจิ๋วเห็นก็ขอจะกิน คุงแม่บอก
ว่าต้องเอาไปขาย กินไม่ได้ เด็กจิ๋วก็เชื่อฟังไม่เอา อี๊ไก่บอกว่า ไม่เป็นไรเอาไปได้เอาไป
เถอะเด็กจิ๋วก็ไม่ยอม บอกว่า "ต้องเอาไปขายก่อน" อี๊ไก่เลยบอกว่ากล่องนี้เหลือไม่ต้อง
ขายจะเอาไม๊ เด็กจิ๋วรีบคว้ากล่องหนมเค้กมา "หนูเอา" ...อาม่าชอบใจใหญ่เลย บอกว่า
เป็นเด็กฉลาดมาก
๒ ขวบ + ๓๒ วัน... จันทร์ ๓๐ มกราคม ๒๕๕๕
...เพิ่งชมว่าเลิกนมมื้อดึกได้แล้ว แต่เมื่อคืนตื่นมากลางดึกร้องกินนมอีกแล้ว พอไม่ให้
กินก็ลุกขึ้นมานั่งโงนเงนๆไปมาแล้วปีนมานอนซบคุงแม่
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปวิ่งเล่นที่ธนาคารกรุงเทพ พาไปวิ่งเล่นจริงๆ คือพอไปถึงก็ตั้งหน้า
ตั้งตาวิ่งไปวิ่งมา ไม่พอนะ บังคับให้ปะป๊าวิ่งด้วย คนเค้าจะมองปะป๊ายังไงอ่ะเด็กจิ๋ว
...เมื่อวานเด็กจิ๋วพาอากงอาม่าเตาปูนไปดูตึกแถวที่ซื้อใหม่ เด็กจิ๋วเคยไปเป็นครั้งที่
ห้าแล้ว เป็นตึกแถวที่ซื้อติดกับของผู้หญิง ช่วงนี้เด็กจิ๋วเลยได้เจอพี่โนพี่โน่บ่อยเลย
เมื่อวานก็แวะไปหาพี่โนที่บ้านแต่เด็กจิ๋วหลับในรถซะก่อนเลยไม่ได้ลงไปเล่นกัน พอ
ตอนนั่งรถกลับมาบ้าน เด็กจิ๋วตื่นนอนแล้ว แต่นั่งนิ่ง แปลกมาก ไม่พูดไม่จา นั่งลืมตา
นิ่งๆเฉยๆ นี่มันไม่ใช่เด็กจิ๋วแล้ว พออุ้มลงจากรถ ก็รู้สึกว่าตัวร้อน ยังไม่ถึงเป็นไข้แต่ก็
ร้อนพอสมควร มิน่าล่ะถึงได้นิ่งหมดแรง แต่พอเข้าบ้านเท่านั้นแหล่ะ อาการป่วยก็หาย
ไปเลย กระโดดวิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อากงอาม่าราชบุรีมาหา ยังบอกเลยว่าไม่
ได้ป่วนหรอก มีแรงกระโดดขนาดนี้ เมื่อวานตอนเย็นๆตัวก็เริ่มหายร้อน เลยยังไม่ได้
ให้กินยา แต่พอมาวันนี้ตัวก็ร้อนอีกแล้ว แต่ไม่มีอาการซึมหรือมีน้ำมูกใดๆทั้งสิ้น
...วันนี้ปะป๊าเปิดเพลงพี่แม็กซิมในรถ ปกติเด็กจิ๋วก็ชอบเพลงพี่แม็กซิมนะ แต่นี่เป็น
อัลบัมใหม่ เด็กจิ๋วฟังแล้วเอามือมาปิดหูสองข้าง แล้วพูดว่า "ป๊าเปิดเพลงไรอ่ะ ปะป๊า
เปิดเพลงไร้รรรรรร"
๒ ขวบ + ๓๓ วัน... อังคาร ๓๑ มกราคม ๒๕๕๕
...อาการตัวร้อนก็ยังเป็นอยู่ แต่ไม่มีอาการอื่นๆตามมา ไม่ว่าจะน้ำมูกหรือไอ แต่มีผื่นขึ้น
ที่หน้าเล็กน้อย คุณแม่บอกว่าแบบนี้น่าจะเป็นส่าไข้แล้วล่ะ วันนี้ทั้งวัน ไข้ตัวร้อนทำอะ
ไรเด็กจิ๋วไม่ได้เลย เด็กจิ๋วไม่เห็นจะมีอาการเหนื่อยอ่อนหมดแรงใดๆทั้งสิ้น
...เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วแกะส้มเองเก่งมาก เวลาไปบ้านอาม่าก็หยิบส้มมา "ขอลูกเดียวพอนะ"
แล้วก็แกะเปลือก ปะป๊าเผลอแป๊บเดียว แกะเสร็จแล้ว เร็วเกินคาดไปมาก
...เด็กจิ๋วชอบล้างมือมาก วันๆหนึ่ง จะหลอกให้คนโน้นคนนี้พาไปล้างมือหลายรอบมาก
ที่จริงก็คืออยากไปเล่นน้ำแหล่ะ บางทีกินหนมอยู่ กินไปได้หน่อยก็บอกว่ามื้อเลอะ ต้อง
ไปล้างมือก่อน พอพาไปล้างเสร็จก็มากินหนมต่อ ก็เลอะอีก ต้องพาไปล้างอีก เวลาที่อ๊
ป้อมพาไปล้าง เด็กจิ๋วชอบนอนทับแขนอี๊ป้อมแล้วก็เล่นน้ำไปเรื่อย ส่วนถ้าไปล้างมือที่
บ้านโน้น ก็จะหยิบขันพลาสติกสีชมพูมารองน้ำ แล้วเอามือจุ่มเล่นน้ำในขัน เล่นไม่เลิก
ต้องจับอุ้มออกมา ถ้าเห็นอากงยืนอยู่ก็ชอบหลอกอากงให้พาไปล้าง สงสัยอากงจะใจดี
ให้เล่นได้นานหน่อย
๒ ขวบ + ๑๓ วัน... พุธ ๑๑ มกราคม ๒๕๕๔
...เช้านี้เด็กจิ๋วยังถามหาน้าเอ๋อยู่ บอกว่า "น้าเอ๋รักพริม พริมรักน้าเอ๋" พอลงมาที่
ออฟฟิตก็กระโดดเกาะอี๊กบไม่ยอมปล่อย จะให้อี๊กบพาไปเที่ยว อี๊กบต้องทำงาน
พยายามจะมาส่งคืนที่ปะป๊า เด็กจิ๋วก็อาละวาด พาไปบ้านอาม่าก็ไม่ยอม จนในที่
สุดต้องหลอกว่าไปหาอี๊ตุ๋มแทนถึงจะยอมปล่อยอี๊กบ พอไปหาอี๊ตุ๋มก็จะให้พานั่ง
รถเล่น อี๊ตุ๋มต้องไปหาลูกค้า ก็เลยต้องพากันขับรถออกไปแล้วให้อี๊กบพาเดินมา
ส่งบ้าน คือเด็กจิ๋วเล่นกับอี๊ๆไม่เหมือนตอนที่เล่นกับน้าเอ๋จริงๆ กับอี๊ตุ๋มกับอี๊นกนี่
จะขอกินหนม จะให้พาไปเที่ยว แต่กับน้าเอ๋จะเล่นแบบเพื่อนจริงๆ กระโดดพุ่งใส่
เล่นต่อสู้กัน หัวเราะๆขำๆก๊ากๆ สมแล้วที่เด็กจิ๋วบอกกับน้าเอ๋ว่า "เราเป็นเพื่อนกัน"
...ตอนเย็นพาเด็กจิ๋วไปเซนลาด เราต้องไปทำธุระ ซื้อของกัน ตอนซื้อของนี่ต้อง
ให้คุณแม่เข้าไปซื้อคนเดียว ปะป๊าต้องวิ่งไล่จับเด็กจิ๋วทั่วห้าง อุ้มไม่ได้ จูงก็ไม่ได้
ไม่สามารถบังคับให้ไปที่ที่เราต้องการ ได้แต่เดินตามเค้าไป แต่ยังพอเชื่อฟังกัน
บ้าง บอกไม่ให้จับก็ไม่จับ ไม่ให้เข้าร้านก็ไม่เข้า ตอนกินข้าวในร้านอาหารก็ต้อง
ปล่อยให้เล่นจานแก้วช้อนจนเละ เมื่อก่อนพยายามจะตั้งกฎเกณฑ์ ห้ามเอาช้อน
ตักน้ำ ห้ามใช้มือหยิบอาหาร ห้ามโน้นนี่หลายอย่าง คือเมื่อก่อนเคยเห็นอาเฮียๆ
กับอาเจ๊ทั้งหลายทำกันอย่างนี้แล้วรับไม่ได้ มันเลอะเทอะ แต่พอมาเจอกับตัวก็
ถึงเข้าใจ วันนี้ปะป๊าต้องบอกกับคุณแม่ว่า ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะมาถึง กิจกรรมบน
โต๊ะอาหารของเด็กจิ๋วเริ่มจากใช้ช้อนตักน้ำจากแก้วมาใส่ชาม ตักจนหมดแล้วก็
ใช้มือหยิบน้ำแข็งจากแก้วขึ้นมากิน คือฉลาดอ่ะ รู้จักวิดน้ำออกหมดเพื่อให้หยิบ
ของก้นแก้วได้ แล้วก็ตักน้ำจากชามมาราดบนโต๊ะ พอเราเอาทิชชูไปเช็ดก็หันมา
เล่นทิชชู เอาชุบน้ำแล้วบีบใส่แก้วกลับ พอเริ่มกินกุ้งอบวุ้นเส้นก็เริ่มมีวุ้นเส้นลอย
ไปมาติดตามตัว หล่นตามโต๊ะและพื้นกระจายไปทั่ว หลังๆเริ่มเบื่อการใช้ช้อนอีก
มาใช้แก้วเป็นช้อนแทน เอาก้นแก้วไปบี้ๆกุ้งอบวุ้นเส้น แล้วเอาเข้าปาก ไอเดียก็
บรรเจิดเกินไป
๒ ขวบ + ๑๔ วัน... พฤหัส ๑๒ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปหาผู้หญิงที่บ้าน ไม่เจอพี่โนพี่โน่เพราะไปโรงเรียนกัน
ที่ไปวันนี้ก็เพราะเอาของฝากที่ซื้อจากฮ่องกงไปให้ ไม่ได้เจอกันซะทีจนของเน่า
หมดแล้ว เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้าน เราก็บอกเด็กจิ๋วว่าจะไปหาผู้หญิง กับพี่โนโน่
เด็กจิ๋วพูดต่อว่า "ลุงนอนด้วย" เหลือเชื่อมาก ลุงนอนน่าจะหมายถึงน้านอพ่อของ
พี่โนพี่โน่ คือปกติเจอกับบ้านนี้เด็กจิ๋วก็จะเล่นกับพี่โนพี่โน่และผู้หญิง ไม่เคยที่จะ
ไปยุ่งกับน้านอเลย เหลือเชื่อว่ายังจำน้านอได้ด้วย เราไปบ้านน้าหญิงแล้วก็ออก
ไปกินข้าวกลางวันกันแถวนั้น เด็กจิ๋วเป็นโรคเห็นเก้าอี้ไม่ได้ คือเจอเมื่อไหร่จะขอ
ปีนไปนั่งทุกทีเลย วันนี้ก็เจอตั่งไม้ของคนขายรองเท้าหน้าเฮี้ยม นี่ไปถึงก็ปีนขึ้น
ไปนั่งบนตั่งเค้าเรียบร้อย ให้ลงมาก็ไม่ยอม อย่างเมื่อวานที่ไปเซนลาด พอเดินไป
เจอม้านั่งหน้าร้านทำเล็บ ก็ปีนขึ้นไปนั่งอยู่นานเหมือนกัน เหมือนจะเป็นพนักงาน
ต้อนคนเข้าร้าน คือปีนขึ้นไปแล้วก็ไปนั่งห้อยขาเฉยๆนั่นแหล่ะ ไม่ได้ทำอะไร
...จินตนาการเด็กจิ๋วล้ำหน้าไปอีกขั้น เรื่องการเล่นโทรศัพท์ วันนี้ปีนมาเล่นที่โต๊ะ
ทำงานปะป๊า หยิบโทรศัพท์มา "โหล แจ๊คเหรอ ไปเที่ยวไหนเหรอ" ...คือพยายาม
เลียนแบบปะป๊าอ่ะ เห็นปะป๊าโทรศัพท์คุยงานกับพี่แจ็ค เลยเอามั้ง แต่ตัวเองพูด
เรื่องงานไม่เป็น ในหัวมีแต่เรื่องไปเที่ยว อันนี้ทำเราฮาซะ แล้วตอนเย็นเอาอีก ไป
เล่นโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานอี๊ตุ๋ม "โหล ม่า โหล ม่า พริมอยู่ออฟฟิต ... โหล น้าเอ๋
เหรอ น้าเอ๋ไปเที่ยวไหน ..." สักพักเหมือนคงจะไม่ได้ยินใครตอบอะไรกลับมาเลย
พูดต่อว่า "โหล โหล มีใครอยู่ไม๊" ... ฮาอ่ะ
๒ ขวบ + ๑๕ วัน... ศุกร์ ๑๓ มกราคม ๒๕๕๔
...เด็กจิ๋วเป็นเด็กที่ใส่ใจรายละเอียดของคนอื่นมาก ไม่ว่าจะปะป๊าคุณแม่พี่ๆหรือใคร
ก็ตาม ถ้าเด็กจิ๋วเห็นอะไรผิดสังเกตุไปจะถามทันที "ปะป๊าเจ็บเหรอ" "คุณแม่ไอเหรอ"
"เจ๊น่าร้องไห้ทำไม" "เฮียโรเป็นแผลเหรอ ต้องทายาก่อนนะ" "ไม่สบายเหรอ ต้องกิน
ยาก่อนนะ" อะไรทำนองนี้ หลังๆมานี่เริ่มอาการหนัก เรียกว่าสอดรู้สอดเห็นก็ว่าได้คือ
เวลานั่งอยู่ด้วยกัน แล้วเราคุยกันเองไม่พูดกับเด็กจิ๋ว หรือคุยกันเรื่องที่เด็กจิ๋วไม่เข้า
ใจ หรือเราโทรศัพท์หาคนอื่นอยู่ เด็กจิ๋วจะคาดคั้นคำตอบจากเราให้ได้ "ปะป๊าคุยกับ
ใคร" "คุงแม่พูดอะไร" ถ้าไม่ตอบก็จะถามซ้ำจนกว่าจะได้คำตอบ
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วติดอี๊ตุ๋มแบบงอมแงมมาก เป็นผลมาจากการที่อี๊ตุ๋มอยากให้หลานติด
ใช้วิธีหลอกล่อพาไปโลตัส พาไปนั่งรถ ตอนนี้ติดหนึบแบบเกินคาด ตัวเองจะทำงาน
ก็ทำไม่ได้ เด็กจิ๋วไปเกาะแกะตลอดเวลา พาอุ้มหนีขึ้นมาข้างบนก็ร้องไห้ฟูมฟาย"จะ
หาอี๊ตุ๋ม จะหาอี๊ตุ๋ม" อย่างวันนี้ก็ปีนไปนั่งตัก แล้วเอาหน้าไปไซอี๊ตุ๋ม "ไปเที่ยวนะ ไป
เที่ยว" คล้ายกับร่ายมนต์คาถาเป่าให้อี๊ตุ๋มใจอ่อน ก็ได้ผลจริง อี๊ตุ๋มกระวนกระวายทั้ง
วันเรื่องจะพาเด็กจิ๋วไปโลตัส คือตอนนี้คุณแม่ยื่นคำขาดไม่ให้นั่งรถอี๊ตุ๋มเพราะไม่ได้
ติดตั้ง Car seat ไปหาคลิปวีดีโออุบัติเหตุเด็กนั่งรถมาให้ดู อี๊ตุ๋มก็จะต้องพาไปให้ได้
เพราะสัญญากับเด็กจิ๋วไว้แล้ว ในที่สุดก็ต้องให้ปะป๊าขับรถพาทั้งอี๊ทั้งหลานไปโลตัส
อี๊ตุ๋มเล่นอุ้มหลานมาขอปะป๊า เด็กจิ๋วมาถึงก็ยกมือไหว้ๆ "ขอหนูไปกินไอติมได้ไม๊"
ขอกันอย่างนี้ ปะป๊าก็ต้องพาไปดิ่ เด็กจิ๋วไปกินไอติมมะนาวที่สเวนเซ่น มีเฮียโรตาม
ไปด้วย อี๊ตุ๋มถามว่าทำไมเด็กจิ๋วชอบกินมะนาวเปรี้ยวๆ เด็กน่าจะชอบหวานๆอย่างรส
สตรอเบอร์รี่ คำตอบก็คือตามเฮียโรนั่นแหล่ะ รสมะนาวเป็นรสโปรดของเฮียโร ที่ร้าน
จะมีเวเฟอร์รูปพัดปักมาในถ้วยไอติม เด็กจิ๋วชอบกินมาก วันนี้กินไปสามอันเลย ส่วน
ไอติมก็ชอบมากขนาดหมดแล้วยังยกแก้วขึ้นมาดื่ม ดื่มจนหมดก็หันไปยกแก้วของพี่
โรขึ้นมาดื่มอีก แต่ว่าเฮียโรยกดื่มของตัวเองไปหมดก่อนแล้ว
...คุณแม่มาโม้ว่ามีเด็กคนหนึ่งในเว็ป แก่กว่าเด็กจิ๋วไม่กี่เดือน พัฒนาการไปไกลกว่า
เด็กจิ๋วมาก อ่านหนังสือได้ ระบายสีภาพได้ สนทนารู้เรื่อง ไม่แน่ใจว่าอีก ๕ เดือนจะ
ตามพี่คนในเว็ปนั้นทันไม๊ แต่เด็กจิ๋วเองก็พัฒนาการเร็วมากช่วงนี้ อย่างวันที่ไปเที่ยว
เชียงรายกัน เห็นเด็กจิ๋วคุยกับน้าเอ๋แล้ว ปะป๊ากับคุณแม่ยังงงเลย เหมือนอยู่ดีๆก็พูด
คุยโต้ตอบรู้เรื่องไปหมด ใครถามอะไรก็เข้าใจตอบได้ แล้วยังถามคนนั้นคนนี้อีก ยัง
บอกน้าเอ๋เลยว่าเนี่ยะอาทิตย์ก่อนยังไม่เท่านี้เลยนะ วันนี้ปะป๊าเลยลองทดสอบบล็อก
ไม้หยอดรูดู ไม่ได้เล่นมาเดือนหนึ่งได้แล้วมั้ง วันนี้ก็เห็นพัฒนาการเพิ่มขึ้นนะ คือการ
ตัดสินใจเลือกรูปทรงให้ตรงกับรู สามารถทำได้เร็วขึ้นกว่าแต่ก่อน และการหยอดลงรู
ก็รู้จักว่าหมุนไปให้รูปมันตรงแล้วหยอดลงเบาๆ เมื่อก่อนจะใช้วิธียัดแรงๆ พอไม่เข้าก็
เรียก "อึ้ย ป๊าช่วยหน่อย ป๊าช่วยหน่อย"
๒ ขวบ + ๑๖ วัน... เสาร์ ๑๔ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้ไปราชบุรีกันแต่เช้า ปะป๊ากับคุณแม่จะไปตะเวนดูตึกแถวกับที่ดิน แล้วคุณแม่
จะไปทำผมด้วย เด็กจิ๋วเลยได้อยู่ราชบุรีตั้งแต่เช้ายันเย็นเลย ตอนเย็นพาไปหาอาม่า
ตุ้ยที่ร้านทำผมด้วย เด็กจิ๋วไปตบตุ๊กตาเค้ามาสองตัว
...เด็กจิ๋วเป็นโรคแพ้ยุงกัดอย่างแรง ตอนนี้ตามแขนขาจะมีแผลสาหัสอยู่เยอะ คือพอ
โดนกัดแล้วก็จะเป็นแผลพุพองบวมแดงเป่ง ทายาชนิดต่างๆดูก็ไม่ค่อยช่วย ที่เลวร้าย
หนักคือเด็กจิ๋วชอบไปเกาอย่างแรง ทำให้แผลยิ่งเวอะว่ะเข้าไปอีก
๒ ขวบ + ๑๗ วัน... อาทิตย์ ๑๕ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปดูตึกแถว เป็นตึกที่อยู่ติดกับตึกของผู้หญิงที่เพิ่งซื้อไว้ น้านอนกับ
พี่โนพาพวกเราไปดู พี่โนเอาหุ่นยนต์ไปเล่นด้วยสามตัว หุ่นยนต์นี่ของเล่นถนัดเด็กจิ๋ว
เลยแหล่ะ เวลาเล่นกันอยู่ในห้องเงียบๆแล้วมีเสียงอะไรแปลกๆ เด็กจิ๋วชอบบอกว่าหุ่น
ยนต์มาแล้ว ไม่รู้เอามาจากไหน คราวก่อนที่ไปซาฟารีเวิลด์กัน เด็กจิ๋วออกฤทธิ์ทำให้
พี่โนเลิกคบเด็กจิ๋วไปพักหนึ่ง คือซนมาก พี่โนอยากได้น้องเรียบร้อย แต่วันนี้ดูแล้วทั้ง
สองเข้ากันได้ดีมาก เด็กจิ๋วเล่นตามพี่โนทุกอย่าง เล่นหุ่นยนต์ วิ่งวน ปีนรั้วบ้าน ตอนที่
จะกลับบ้านพี่โนยังอาลัยอาวอนอยากเล่นกับเด็กจิ๋วต่อ นี่มีนัดกันไว้แล้วนะ เสาร์หน้า
พี่โนจะมาหาเด็กจิ๋วที่บ้าน แล้วประมาณมีนาคมจะไปเที่ยวหัวหินด้วยกัน
๒ ขวบ + ๑๘ วัน... จันทร์ ๑๖ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนเช้าปะป๊าออกไปหาลูกค้า กลับมาบ้านเจอเด็กจิ๋วปีนไปยืนบนตักอี๊ตุ๋ม เอาแขน
กอดหัวอี๊ตุ๋มไว้ แล้วเอาแก้มแนบแก้มเค้า "รักอี๊ตุ๋ม รักอี๊ตุ๋ม" มันจะอะไรกันนักหนาอ่ะ
ปะป๊ากลับมาก็ไม่สนใจ เกาะอี๊ตุ๋มแจเลย
...วันนี้โรงเรียนโฮไอหยุดหนึ่งวันเนื่องจากเป็นวันครู พี่โฮไอเลยมาเล่นกับเด็กจิ๋วกันที่
ออฟฟิต เด็กจิ๋วตบตีโฮไอไปหลายที แย่งกันดู iPad ตอนบ่าย โฮไอเลยต้องหนีกลับ
บ้านไปเพราะกลัวเด็กจิ๋ว แสบมากอ่ะ คือไม่ได้ตีอย่างเดียวนะ มีแบบผลัก เอาหัวดุนๆ
แสบมากเลย
๒ ขวบ + ๑๙ วัน... อังคาร ๑๗ มกราคม ๒๕๕๔
...ตอนกลางวัน เด็กจิ๋วปีนมานั่งเล่นบนโต๊ะทำงานปะป๊า กำลังเอาดินสอมาขีดเขียน
กระดาษโน๊ตเล่นอยู่ อันนี้เป็นกิจกรรมที่โปรดปรานมาก ขีดไปขีดมา เพลินไปขีดที่
จอคอมพิวเตอร์ก็บ่อยมาก วันนี้คุณแม่มาเรียกเด็กจิ๋วไปกินข้าว เด็กจิ๋วบอกว่า "อย่า
เพิ่งยุ่ง กำลังเขียน ก.ไก่อยู่" โห...อย่าเพิ่งยุ่งเลยเหรอ
...ตอนเย็นๆปะป๊ากับคุณแม่ไปทำธุระข้างนอก อี๊ป้อมกับพี่ๆที่ออฟฟิตได้โอกาส พา
เด็กจิ๋วไปกินไอติมที่โลตัส เดี๋ยวนี้อ่ะติดไอติมมาก เวลาจะพาออกจากบ้าน ก็จะพูด
ว่า "ปะป๊าพาไปกินไอติมแล้ว เย้" ไม่ได้พาไปกินไอติมซะหน่อย เย้ทำไม
๒ ขวบ + ๒๐ วัน... พุธ ๑๘ มกราคม ๒๕๕๔
...เมื่อคืนตอนดึก เด็กจิ๋วร้องขอกินนมตอนตีสามเป็นปกติ แต่คุณแม่ตัดสินใจหักดิบ
แล้ว จะให้เลิกนมมื้อดึก เอาน้ำยัดปากไปแทน เด็กจิ๋วก็ร้องๆ แต่สักพักก็หลับต่อไป
เอง หลายๆคนก็บอกว่าต้องใจแข็ง เลิกไม่ยาก ไม่เหมือนติดยา ประเด็นหลักก็คือว่า
กลัวฟันผุ ยิ่งถ้ากินนมมื้อดึก จะไม่ยอมกินน้ำตามอีกต่างหาก
...ตอนเย็นมีประชุมใหญ่ที่ออฟฟิต ต้องให้อี๊ป้อมจัดการเด็กจิ๋วตลอดทั้งเย็นจนสี่ทุ่ม
เลย อี๊ป้อมจับอาบน้ำให้เรียบร้อย พอปะป๊ากับคุณแม่ขึ้นมาเจอเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วก็เล่าให้
เราฟังเรื่องไปขี่จักรยานที่ดาดฟ้า แล้วขาไปติดกับบันได เจ็บมากๆ ร้องไห้แงๆ แล้ว
อี๊ป้อมเอาน้ำแข็งมาจิ้มๆ หนูก็กินน้ำแข็งเลย คือเล่าแบบใส่อารมณ์มาก เนื้อเรื่องจะดู
งงๆไปนิด แต่ก็พอจับประเด็นได้
...ปะป๊าเล่นบาร์นีกับเด็กจิ๋วอยู่ เด็กจิ๋วบอกให้แกะกล่องเสียงออกมาเล่น คือเคยเอา
ออกมาให้ดูทีหนึ่งแล้วติดใจ เล่นทีไรก็ให้เราแกะออกมาเล่นทุกทีเลย เล่นเอามาใส่
ตุ๊กตาตัวอื่นบ้าง ใส่พุงปะป๊าบ้าง เพื่อให้ปะป๊าสามารถร้องเพลง I Love U พอเล่นไป
เล่นมา กล่องเสียงหาย เอาแล้วไงเด็กจิ๋ว เล่นไม่เป็นเรื่อง หายแล้วทีนี้ หาอยู่นานจับ
จับไปมาโดนบาร์นี I Love U ดังขึ้นมาซะนี่ ที่แท้ก็คือตอนเราเผลอ เด็กจิ๋วแอบเอา
กล่องเสียงยัดใส่กลับเข้าตัวบาร์นีแล้วติดแขวกๆเรียบร้อยเลย คือมันเหนือความคาด
หมาย ไม่คิดว่าเด็กจิ๋วจะสามารถทำได้
...เด็กจิ๋วเริ่มเป็นเจ้าหนูจำไมแล้วนะ วันนี้คุยกันเรื่องช่างแหลมเหมือนเคย คือตอนนี้
ช่างแหลมจะเป็นประเด็นร้อนมาก เผลอๆก็หยิบโทรศัพท์มา "โหลช่างแหลม เดี๋ยววัน
นี้มาเปิดตู้ด้วยนะ" หรือ "คุงแม่โทรไปบอกช่างแหลมให้มาเปิดตู้เร้ว" หรือมีอีก วันนั้น
ปะป๊าเอารถไปเข้าศูนย์ กลับมาบ้านเจอเด็กจิ๋วถามว่า "ไปซ่อมรถกับช่างแหลมเหรอ"
หรืออะไรก็ตามเสีย ไฟฟ้าซ็อต ท่อปะปาแตก เด็กจิ๋วก็ตามช่างแหลมตลอด ทีนี้เรื่อง
เจ้าหนูจำไมก็คือ เด็กจิ๋วมาถามว่า "ช่างแหลมอยู่ไหน" คือจะให้มาเปิดตู้ให้หน่อย ก็
ตอบกลับไปว่า ช่างแหลมอยู่บ้าน "บ้านไหนอ่ะ" บ้านอยู่กรุงเทพฯนี่แหล่ะ ปะป๊าก็จำ
ไม่ได้ว่าที่ไหน "กรุงเทพฯอยู่ไหนอ่ะ" กรุงเทพก็อยู่ในประเทศไทยอ่ะ "ประเทศไทย
อยู่ไหนอ่ะ" ประเทศไทยก็อยู่ในโลกนี้แหล่ะ เราเห็นท่าทางจะไม่จบ ต้องชวนเปลียน
เรื่องไป กลัวไปตันอยู่แถวจักรวาลแล้วไปต่อไม่ได้ แต่ปะป๊าตั้ใจไว้ตั้งแต่ก่อนเด็กจิ๋ว
เกิดแล้วล่ะ ว่าถ้าเด็กจิ๋วเป็นเจ้าหนูจำไมจริงๆ ปะป๊าจะยินดีตอบทุกข้อข้องใจเลยนะ
๒ ขวบ + ๒๑ วัน... พฤหัส ๑๙ มกราคม ๒๕๕๔
...อาม่าโทรศัพท์มาคุยกับเด็กจิ๋ว ปกติเด็กจิ๋วไม่ค่อยสนใจอาม่าหรอก แต่วันนี้อาม่า
ถามว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหา อยากได้อะไร เด็กจิ๋วรีบตะโกนดังลั่น "เอาไอติม" ช่วงนี้ติด
ไอติมมาก เป็นเพราะอี๊ตุ่มนั่นแหล่ะ เวลาถามเด็กจิ๋วว่า ทำไมเด็กจิ๋วถึงติดอี๊ตุ๋มมากล่ะ
เด็กจิ๋วตอบว่า "เพราะอี๊ตุ๋มพาหนูไปกินไอติม สะเวน"
...วันนี้ไม่ได้นอนกลางวันอีก พักนี้ไม่นอนกลางวันบ่อยมาก เฉลี่ยวันเว้นวันได้เลยมั้ง
ไม่นอนกลางวันก็ไม่แปลก แต่จนเย็น จนสองทุ่มแล้วก็ยังไม่มีทีท่าจะง่วงเลยแม้แต่
น้อย ทำไมพลังไฟเต็มเปี่ยมขนาดนี้
...ยังคงละเมอหนักอยู่เกือบทุกคืน อย่างเมื่อคืนนอนอยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาโวยวาย "จะเอา
ลูกโป่ง จะเอาลูกโป่ง" แล้วเนื่องจากคุงแม่กำลังอดนม ตอนตีสามตื่นมาร้องจะกินนม
คุงแม่ยัดน้ำเข้าไป เด็กจิ๋วไม่เอา บอกว่า "นี่มันน้ำ ไม่ใช่นม"
๒ ขวบ + ๒๒ วัน... ศุกร์ ๒๐ มกราคม ๒๕๕๔
...เช้านี้ตื่นมาก็ทำเป็นมองหน้าต่างแล้วบอกว่า ต้องรีบไปหาอี๊ตุ๋ม อี๊ตุ่มรออยู่ พอลงมา
ข้างล่าง ก็ได้ออกไปเที่ยวกับอี๊ตุ๋มจริงๆด้วย ปะป๊ากับคุณแม่ไปธุระข้างนอก อี๊ตุ๋มตาม
ไปนั่งเล่นกับเด็กจิ๋วในรถด้วย คือออกกันไปข้างนอกวันนี้ เด็กจิ๋วนั่งอยู่ในรถตลอดเลย
ไม่ได้ลงรถ แต่แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
...ตอนบ่าย พี่ๆที่ออฟฟิตจัดโต๊ะทำงานกันใหม่ เด็กจิ๋วพยายามจะไปมีส่วนร่วมตลอด
เวลา เห็นไม้ถูพื้นของโปรดก็พุ่งตัวไปหยิบมาเล่นทันที เดี๋ยวออฟฟิตโฉมใหม่จะเพิ่ม
พื้นที่ให้เด็กจิ๋ววิ่งเล่นได้โล่งๆหน่อย
...ตอนเย็นอากงอาม่าราชบุรีมาหา เด็กจิ๋วคึกมากเป็นพิเศษ ทั้งๆที่ตอนกลางวันไม่ได้
นอน แต่ก็ยังมีพลังเหลือเฟือ กระโดดๆวิ่งๆไปมา เหมือนเห็นมีคนมาเยอะๆยิ่งอยากจะ
โชว์ใหญ่ ร้องเพลงๆ เต้นๆ วิ่งๆ กระโดดๆ เล่นๆไปก็สลบลงไปนอนกับพื้นแล้วก็พูดว่า
"อุ๊ย เหนื่อยจังเลย" แต่ก็ลุกขึ้นมาเล่นต่อ อาม่าดูแล้วกลุ้มใจเลย ซนสุดขีด อาม่าบอก
ว่าเล่นเหมือนเด็กผู้ชายด้วย เตะลูกโป่งกระเด็นแบบว่าเตะแรงมาก แล้วเตะไปเรื่อยไม่
มีหมดแรง
๒ ขวบ + ๒๓ วัน... เสาร์ ๒๑ มกราคม ๒๕๕๔
...เมื่อวานที่อากงมาเล่นกับเด็กจิ๋ว เราก็เห็นแล้วล่ะว่าเล่นกันแรงมาก คล้ายๆกับที่เล่น
กับน้าเอ๋เลย กระโดดพุ่งตัวใส่ แล้วก็เอาหัวชนไปมา ขย่มๆแรงๆ พอวันนี้อากงบอกว่าที่
เมื่อวานเล่นด้วยอ่ะ เด็กจิ๋วกัดขาอากงทะลุกางเกงเป็นรอยฟัน ยังเขียวอยู่เลย
...วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ออกไปธุระข้างนอกกันทั้งวันเลย ทิ้งเด็กจิ๋วไว้กับอี๊ป้อม พอตอน
กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วทำอาการงอนเล็กๆ ถามว่าคิดถึงไม๊ "ไม่คิดถึง" รักไม๊ "ไม่รัก" แล้วก็
แกล้ง ไม่ยอมมาหาเรา ไปกอดอยู่กับอี๊ป้อม "รักอี๊ป้อม รักอี๊ป้อม" แต่พอสักพักหายงอน
แล้ว ทีนี้ไม่ยอมปล่อยคุงแม่เลย กอดไว้แน่น คุณแม่จะไปเข้าห้องน้ำก็จะตามเข้าไป พอ
ไม่ให้เข้าก็ทำแกล้งไปปีนเล่นอยู่หน้าห้องน้ำ เหมือนกลัวว่าคุงแม่จะทิ้งไปอีก พอยิ่งตก
ดึกคุงแม่จะไปอาบน้ำก็ไม่ยอมใหญ่ กระโดดเกาะตัวลอยไว้ ไม่ยอมให้คุงแม่ไปเด็ดขาด
...เมื่อคืน น่าจะเป็นผลพวงมาจากการอดนมมื้อดึก เด็กจิ๋วตื่นมากลางดึก พูดว่า "อี๊ป้อม
หยิบหนมปังให้หน่อย เอาไส้กรอปด้วย"
๒ ขวบ + ๒๔ วัน... อาทิตย์ ๒๒ มกราคม ๒๕๕๔
...เด็กจิ๋วมาบอกปะป๊าว่า "จะดูเค้าร้องเพลง angry bird จะดูเค้าร้องเพลง angry bird"
เราก็งงว่ามันคืออะไร ปรากฎว่ามันคือคอนเสิร์ตพี่ bird เมื่อตอนที่ไปเที่ยวเชียงรายกัน
ก็เปิดในรถให้ดู ก็ตั้งใจดูดีนะ แล้วมาวันนี้อี๊ป้อมเปิดใน ipad ให้ดูเลยติดเลย ตอนนี้ไม่
ดูการ์ตูนแล้ว ชอบดูคอนเสิร์ตพี่เบิร์ด ดูแล้วเต้นตามด้วยนะ สนุกสนานมาก
...วันนี้เด็กจิ๋วอ้าปากหาว หน้าง่วงเลย แต่ปากแข็ง บอกว่า "หนูไม่ได้ง่วงนะ หาวเฉยๆ"
...เวลาเด็กจิ๋วกินหนมปัง จะชอบกินตรงส่วนเปลือกที่เป็นสีน้ำตาล เป็นส่วนที่คนเค้าไม่
ชอบกินกัน เด็กจิ๋วจะแทะส่วนเปลือกกินก่อน วันนี้เอาชมพู่ให้กิน เด็กจิ๋วก็แทะกินแต่
ส่วนเปลือกกัน ต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ
...ตอนบ่ายไปดูคอนโดกับเจ๊นิวเจ๊แนนกัน พาเด็กจิ๋วไปด้วย ให้นั่งรถอาแปะไม่ต้องนั่ง
car seat ก็เป็นไปตามคาด คือปีนป่ายไปมาทั่วรถ แต่ตอนนั่งกลับบ้านยอมนั่งนิ่งแต่
โดยดี นั่งบนตักคุณแม่ เงียบไม่ส่งเสียงเลย ผิดปกติมากๆ หันไปดูอีกที เด็กจิ๋วนั่งหลับ
ในอีกแล้ว ตาลอย หัวตก
...วันนี้ได้ยินอาม่าบอกว่าไจโรอยู่บ้านลัดดารมย์แล้วอยากจะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว ขอให้
คุณแม่พามาบ้านเตาปูนเร็วๆหน่อย แต่อาโกวไม่ยอม มากันถึงตอนสองทุ่มแล้ว พอมา
ถึงก็รีบวิ่งตรงขึ้นมาเล่นกับเด็กจิ๋วทันที แต่เด็กจิ๋วไม่เล่นด้วย ทั้งตีทั้งถีบ ไจโรก็นั่งนิ่งๆ
ให้น้องกระทำ ไม่ตอบโต้ ในที่สุดก็ปล่อยโฮออกมา ร้องไห้เสียใจมาก บอกว่าอุตส่าห์
รีบมาหาเด็กจิ๋ว จะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว แต่เด็กจิ๋วไม่รัก
...ตอนหัวค่ำนั่งดูหนังกันเรื่อง real steel ตอนแรกก็ดูอยู่ดีๆ แต่พอเจ๊น่ากับไจโรเริ่มมา
สมทบด้วย คราวนี้เด็กๆดูหนังกันแบบเมามันส์มาก เชียร์หุ่นยนต์ชกมวย เย้ๆเย้ๆ แล้วก็
กระโดดๆ มีเพื่อนเชียร์มวยมันสนุกแบบนี้นี่เอง
๒ ขวบ + ๒๕ วัน... จันทร์ ๒๓ มกราคม ๒๕๕๔
...เมื่อวานสอนเด็กจิ๋วทั้งวันเลย ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮั่วไช้ เทรนไว้ให้ไปพูดกับอาม่า แต่ก็
ไม่สำเร็จ กว่าจะท่องได้ก็กลางคืนแล้ว "ซินจีบู้เอี่ย คนนี้ฮั่วไช้" เออ ใกล้เคียง พอใช้
ได้ กะว่าเช้านี้จะมาเปิดการแสดงให้พี่ๆที่ออฟฟิตดูซะหน่อย ตอนเช้านี้ปะป๊าอุ้มเด็กจิ๋ว
ลงมา ระหว่างเดินลงมาก็ซักซ้อมจนมั่นใจมาก พอเจอพี่ๆ ปะป๊าถามว่า เด็กจิ๋วซินอะไร
นะ ระหว่างที่เด็กจิ๋วกำลังนึกทบทวน ซินจีบู้เอี่ย ระหว่างนั้นพี่โอก็พูดสวนขึ้นมาว่า ซิน
เดอเรล่า เด็กจิ๋วก็เลย "ซินเจียบูเรล่า ซินเจียบูเรล่า" กลายเป็นว่าที่ท่องกันมาทั้งวันหาย
ไปหมด ซินเจียบูเรล่ามันจำฝังเข้าสมอง แทนที่ซินจีบู้เอี่ยไปแล้ว
...เด็กจิ๋วนั่งกินส้มกับอี๊ป้อม อี๊ป้อมสอนเด็กจิ๋วว่าอย่ากินโดนเปลือกนะ มันจะขมๆเผ็ดๆ
เด็กจิ๋วคงอยากลองอ่ะ พออี๊ป้อมเผลอก็หยิบเปลือกส้มเข้าปาก เป็นไงล่ะ บอกไม่เชื่อ
มันคงจะแสบๆลิ้นเด็กด้วย เด็กจิ๋วร้องโวยวายแล้วเอามือถูลิ้นใหญ่ อี๊ป้อมเห็นก็โวยวาย
บอกแล้วบอกแล้วไม่เชื่อ เด็กจิ๋วล็อคคออี๊ป้อมแล้วเอาเปลือกส้มยัดปากอี๊ป้อมบ้าง มัน
เป็นการแก้เแค้น หรืออยากให้อี๊ป้อมรับรู้รสชาติของเปลือกส้มนะ
...เด็กจิ๋วเดินถือถุงมันฝรั่งแผ่น หยิบกินไปมาอย่างเพลิดเพลิน อุตส่าห์ใจดีถามปะป๊าว่า
"ป๊ากินฝรั่งไม๊ ป๊ากินฝรั่งไม๊" คือมันฝรั่งเนี้ยะเด็กจิ๋วจะเรียกย่อๆว่าฝรั่ง ปะป๊าก็เลยกวน
กลับไปเลย อ๋อฝรั่งอะไรค่ะ ฝรั่งดองเหรอ สีเขียวๆใช่ไม๊ เด็กจิ๋วได้ยินแล้วทำหน้าเซ็งๆ
ตอบกลับมาว่า "แล้วตกลงจะกินไม๊ล่ะ" ...ฮามาก รู้จักประโยคแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ
๒ ขวบ + ๒๖ วัน... อังคาร ๒๔ มกราคม ๒๕๕๔
...เมื่อก่อนว่าเด็กจิ๋วเป็นเด็กที่ชอบกินโน่นกินนี่ กินทั้งวัน กินไม่หยุด มาช่วงหลังๆนี่อาการ
ที่ว่านั้นไม่ได้ลดลงเลย แต่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น เห็นใครกินอะไรก็จะพุ่งตัวเข้าไปขอกินด้วย
"ขอหนูกินด้วยได้ไม๊" โห เล่นพูดแบบนี้ ใครจะไม่กล้าให้ ก็เลยกินมันไปหมดทุกอย่าง ไม่
เกี่ยวด้วยว่าเพิ่งกินข้าวมาหรืออิ่มแล้วยัง แต่พอเห็นอาหารก็จะสามารถกินเข้าไปได้อีกไม่
มีเต็ม วันนี้ก็ร้องขอกินหนมคุกกี้แท่งทั้งวันเลย เป็นหนมที่น่ากลัวมาก คือกินแล้วล่วงหล่น
เต็มไปหมดทั้งบ้าน เลอะเทอะมาก ไปบ้านอาม่าก็จะให้แกะส้มให้กิน ไปกี่รอบก็กินทุกรอบ
ตอนเย็นปะป๊าก็พาไป แกะให้กินไปลูกหนึ่ง กลับมาบ้านเจอคุงแม่โวยลั่นเลย เพราะมันจะ
เลอะเสื้อแล้วซักไม่ออก
...เด็กจิ๋วไม่ยอมนอนกลางวันบ่อยมาก เมื่อวานก็เป็น วันนี้ก็เป็นอีก วันนี้ปะป๊าออกไปกิน
ข้าวข้างนอก กลับเข้ามาเห็นอี๊ป้อมกำลังกล่อมเด็กจิ๋วนอนใกล้หลับแล้ว แต่พอเด็กจิ๋วเห็น
ปะป๊าก็ลุกขึ้นมาเล่นโน่นนี่ไปเรื่อย
๒ ขวบ + ๒๗ วัน... พุธ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ไม่อยู่บ้าน อี๊ตุ๋มกับอี๊ป้อมแอบพาเด็กจิ๋วไปกินไอติมที่โลตัสอีกแล้ว
พอถามเด็กจิ๋วว่าไปกินกับใครบ้าง เด็กจิ๋วตอบถูกหมดเลย ไม่มีมั่ว
...เวลาเราเอาหนมปังไส้กรอกให้เด็กจิ๋วกิน เด็กจิ๋วจะแกะไส้กรอกกิน เหลือหนมปังทิ้งไป
พยายามจะสอน บังคับให้กินไปพร้อมๆกัน เพราะเลือกกินแต่ไส้กรอกมันนิสัยไม่ดี เด็กจิ๋ว
แกล้งทำเป็นเชื่อนะ กินไส้กรอกแล้วก็กัดหนมปังนิดหนึ่ง แต่หนมปังมันถูกกินเข้าไปน้อย
มาก แล้วเวลาเราเผลอก็ไม่กินหนมปังเลย หรือไม่บางทีก็ใช้วิธีแกล้งกินหนมปังเข้าไปทำ
เคี้ยวๆแล้วก็คายออกมา
...เด็กจิ๋วไปนั่งเล่นกลางออฟฟิตอยู่ ตัวเองก็พูดๆบ่นๆไปเรื่อยไม่หยุด พี่ๆเค้าก็นั่งทำงาน
กันไป เด็กจิ๋วคงจะเห็นว่าพี่ๆเงียบกันจังเลย ไม่เห็นมีใครมาเล่นด้วย เลยตะโกนออกมา
ว่า "พี่ๆทำงานกันอยู่เหรอ"
๒ ขวบ + ๒๘ วัน... พฤหัส ๒๖ มกราคม ๒๕๕๔
...เวลาเรากินอะไรเด็กจิ๋วก็มาขอกิน อันนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ช็อกโกแล็ตปั่นของปะป๊าปกติ
จะไม่ให้กินเพราะมันขม เมื่อวานลองให้กินดู ปรากฎว่าชอบ วันนี้ก็กินอีก ถามเด็กจิ๋วว่ามัน
ขมไม๊ เด็กจิ๋วบอกว่า "ขมนิดหน่อยนะ แต่อร่อยดี" ปัญหาของเด็กจิ๋วเวลาที่กินช็อกโกแล็ต
ปั่น ก็คือเด็กจิ๋วไม่ดูดแบบคนทั่วไป แต่จะใช้วิธีเอาหลอดจุ่มในแก้วแล้วดึงขึ้นมาเลียๆ มัน
เละทั้งหน้าเลยอ่ะ แล้วก็หยดตามพื้นตามโต๊ะอีกต่างหาก ตอนเย็นพาไปบ้านโน้น ไปเจอ
หนมเมอร์แรงก็ร้องจะขอกิน อ้อนวอนอาม่า อ้อนวอนปะป๊า ปะป๊าก็ใจอ่อนบอกว่าให้แค่ชิ้น
หนึ่งพอนะ แล้วก็หยิบให้ไปชิ้นหนึ่ง พอกินเสร็จ เด็กจิ๋วเดินมาหาปะป๊าแล้วบอกว่า "ขอแค่
ชิ้นหนึ่งพอนะ" ขำอ่ะ กินไม่เลิก ก็ให้ไปอีกชิ้น พอหมดก็เอาอีก "ขอแค่ชิ้นหนึ่งพอนะ" ...เอ
นี่เข้าใจความหมายของคำว่าชิ้นหนึ่งพอไม๊เนี่ยะ ปะป๊าก็ใจอ่อนให้ไปอีก กินเสร็จก็ "ขออีก
ชิ้นหนึ่งพอนะ" กินไม่เลิกจนต้องเอาไปซ่อน พอเด็กจิ๋วหาไม่เจอก็หันไปหยิบส้มมากินแทน
ครั้งนี้ปะป๊าบอกว่ากินไม่ได้แล้ว เมื่อวานกินแล้วเสื้อเลอะ คุณแม่ด่าปะป๊าใหญ่เลย ปรากฎ
ว่าเด็กจิ๋วแกะเปลือกส้มเองเลย ค่อยๆแกะจนหมดลูก เก่งมากเลย แกะส้มเองเป็นแล้ว
...วันนี้อี๊ป้อมเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้อี๊ตุ่มฟัง เด็กจิ๋วนั่งอยู่ด้วยก็ปล่อยก๊ากๆ หัวเราะออกมา
แล้วบอกว่า "ขำจะตายอยู่แล้วอ่ะ"
๒ ขวบ + ๒๙ วัน... ศุกร์ ๒๗ มกราคม ๒๕๕๔
...เช้านี้เราไปงาน Baby Best Buy กัน คุณแม่บอกว่าเสื้อเด็กจิ๋วคับหมดแล้วต้องซื้อเพิ่ม
งานนี้จัดที่ศูนย์ประชุมสิริกิต ไปหลายทีแล้วไม่มีที่จอดรถ ต้องทิ้งคุณแม่เดินคนเดียวแล้ว
นั่งรถไฟฟ้ากลับเอง วันนี้ก็เป็นเหมือนเดิมเปะ ไม่รู้จักเข็ด ไปถึงที่งานแล้วไม่มีที่จอดรถ
ต้องปล่อยคุณแม่ลงไปเดินคนเดียว ส่วนปะป๊ากับเด็กจิ๋วก็ขับรถกลับมารอที่บ้าน เด็กจิ๋ว
นั่ง Car Seat อยู่เบาะหลังคนเดียว ร้องจะกินน้ำจะกินน้ำ ปะป๊าก็ขับรถอยู่บนทางด่วนอ่ะ
หยิบน้ำให้ไม่ได้ เหลือบไปมองกระจกหลัง เห็นเด็กจิ๋วกำลังแกะตัวเองออกจาก Car seat
แล้วเอื้อมตัวไปหยิบขวดน้ำมาดูดกินเอง หลังจากนั้นไม่ยอมนั่งนิ่งแล้ว โหนตัวกับราวจับ
ข้างรถสนุกสนานจนถึงบ้าน พอกลับมาบ้าน ปะป๊าอุ้มลงจากรถ เด็กจิ๋วถามว่า "เราไปไหน
กันมาอ่ะ" ...ขำอ่ะ เด็กจิ๋วคงงงนะ พากันขึ้นรถไปขับวนๆแล้วก็กลับมาบ้าน เด็กจิ๋วยังไม่ได้
ลงจากรถเลย แต่พอกลับมาบ้านเจออากงถามว่าคุณแม่หายไปไหน เด็กจิ๋วดันตอบได้ว่า
"คุณแม่ไปซื้อของ" เออ รู้ได้ไงว่าคุณแม่ไปซื้อของ เพราะตอนที่ปล่อยคุณแม่ลงจากรถไป
ปะป๊าก็หลอกเด็กจิ๋วว่าคุณแม่ไปฉี่เดี๋ยวมา เพราะกลัวเด็กจิ๋วจะตาม
...ตอนนี้เด็กจิ๋วติดใจส้มมาก ตั้งแต่สามารถแกะเปลือกเองได้ ยิ่งชอบกินใหญ่ วันๆก็เดิน
ป้วนเปี้ยนอยู่หน้าตี่จุ๋ยเอี้ย จ้องจะเก็บส้มที่อี๊ป้อมไหว้เจ้าที่มากิน
...ตอนเย็นไปบ้านอาม่าเจอถุงหนมเมอร์แรงที่กินเมื่อวาน ก็พุ่งตัวไปหยิบถุงมายื่นให้อาม่า
แล้วบอกว่า "ขอชิ้นหนึ่งพอนะ" คือคงไปจำว่าถ้าจะกินเมอร์แรงให้พูดแบบนี้มั้ง อาม่าก็เอา
ให้กิน กินทั้งเมอร์แรง กล้วยสามลูก เสร็จแล้วมาแกะส้มกินอีก แต่กินไปสองกลีบแล้วเลิก
บอกว่ามันเปรี้ยว สงสัยจะอิ่ม
๒ ขวบ + ๓๐ วัน... เสาร์ ๒๘ มกราคม ๒๕๕๔
...วันนี้เด็กจิ๋วต้องรับแขกตลอดทั้งวันเลย เริ่มตั้งแต่เช้าเจออี๊ตุ๋มอี๊นก วันนี้วันเสาร์แต่อี๊นก
มาทำงาน อี๊ตุ๋มให้ปะป๊าพาไปดูตึกแถวกับคอนโดที่ซื้อไว้ ดูกันจนเที่ยง แวะกินข้าวที่ร้าน
โพลาโพล่า เด็กจิ๋วกินลาซานย่าเนื้อกับปะป๊า พอตอนเย็นๆพี่โนกับพี่โน่ามาหาที่บ้าน อัน
ที่จริงพี่โนรบเร้าให้น้าหญิงพามาตั้งนานแล้ว อยากจะมาเล่นกับเด็กจิ๋ว แต่น้าหญิงก็เลื่อน
ไปเรื่อย วันนี้พี่โนพี่โน่ใส่ชุดนักเรียนมาเลย น้าหญิงเพื่งไปรับจากโรงเรียนมา พี่โนเอาหุ่น
ยนต์มาอวดเด็กจิ๋วตั้งหลายตัว ปะป๊าเลยเอากันดั้มมาอวดพี่โนบ้าง ครั้งนี้พี่โน่ก็ยังเหมือน
เดิม ดูดนมนิ่ง ไม่พูดไม่จาไม่เล่น พอตอนจะกลับถึงเครื่องเริ่มติด เริ่มจะเล่นโน้นนี่บ้างแต่
เวลาก็หมดต้องรีบกลับซะก่อน พอตอนพี่โนกับพี่โน่จะกลับ จาน่ากับไจโรก็มาต่ออีก ไจโร
คิดถึงเด็กจิ๋ว ให้คุณแม่พามาหา ไม่รู้ว่าคิดถึงจริงเปล่า แต่มาถึงก็สั่งให้ปะป๊าทำมักโรนีอบ
ชีสให้กินทันที เล่นกันซักพัก โฮไอก็ตามขึ้นมาสมทบอีก ดูเหมือนว่าวันนี้เด็กจิ๋วไม่มีเวลา
พักผ่อนเลย เล่นโน้นนี่กับเพื่อนๆมากมาย จนสองทุ่มก็อาบน้ำนอนหลับไป รู้สึกว่าอาทิตย์
นี้ทั้งอาทิตย์จะไม่ได้นอนกลางวันเลยมั้ง
...คุณแม่ไอแอ่ะแอ่ะ เด็กจิ๋วถามว่า "คุงแม่ไออะไร" คุงแม่ก็ไอไอไงค่ะ "คุงแม่ไออะไร" "คุง
แม่ไอเลิฟยูเหรอ" ...นี่คิดเองเลยนะเนี่ยะ ไม่มีใครสอน เพิ่งอ๋อว่ามุขแบบนี้ที่เค้าเล่นกันมัน
คงมาจากเด็กนั่นเอง
๒ ขวบ + ๓๑ วัน... อาทิตย์ ๒๙ มกราคม ๒๕๕๔
...แผนการณ์เลิกนมมื้อดึกเริ่มสำเร็จแล้ว หลังจากใช้เวลาประมาณ ๒ อาทิตย์กว่า วิธีเลิก
นมก็คือตอนตีสองตีสามที่เด็กจิ๋วตื่นมาร้องกินนม เราก็จะไม่ให้กิน บางทียัดน้ำแทน บาง
ทีก็อุ้มกล่อมหลับ บางทีก็ปล่อยให้ร้องไปเดี๋ยวก็หลับไปเอง เคยถามน้าอ้อเรื่องเลิกนมมื้อ
ดึกนี้ น้าอ้อบอกว่าฝึกสองสามวันก็ได้แล้ว แต่เด็กจิ๋วสองอาทิตย์ถึงจะได้ สองสามวันมา
นี่ไม่ตื่นมากินนมมื้อดึกอีกแล้ว
...เด็กจิ๋วนั่งคุยกับคุงแม่ คุงแม่ถามว่ารักใครไม่รักใคร ถามไปถามมา เด็กจิ๋วบอกว่า "หนูรัก
อี๊เลิฟ เพราะอี๊เลิฟพาหนูขี่จักรยานกับอาม่าต๊ะ" ...คุงแม่อึ้งเลย คือเคยพาเด็กจิ๋วไปหาอี๊
เลิฟกับอาม่าต๊ะแค่ครั้งเดียวเอง ก่อนหน้านี้ก็เคยเจอแต่เด็กจิ๋วยังแบเบาะอยู่ ก็ไม่นับ แต่
ที่พาไปครั้งล่าสุดนี่ประมาณสองเดือนที่ผ่านมา ไปถึงก็ไปนั่งคุยกันแป๊บเดียวก็กลับ ไม่
น่าเชื่อว่าเด็กจิ๋วจะจำได้ ไม่ใช่แค่จำชื่อได้นะ จำได้ด้วยว่าอี๊เลิฟอยู่กับอาม่าต๊ะ เก่งมากๆ
แต่เรื่องที่บอกว่าไปขี่จักรยานอะไรนั้น สงสัยจะมั่ว หรือเติมจินตนาการเข้าไปเอง เพราะ
ที่บ้านอาม่าต๊ะไม่มีจักรยานซะหน่อย
...ตอนเย็นอากงอาม่าราชบุรีกับอี๊ไก่มาหา เอาแต๊ะเอียมาให้ด้วย นั่งเล่นกันอยู่นาน ตอน
จะกลับอี๊ไก่ถือหนมเค้กหลายกล่อง ทำมาจะเอาไปขาย เด็กจิ๋วเห็นก็ขอจะกิน คุงแม่บอก
ว่าต้องเอาไปขาย กินไม่ได้ เด็กจิ๋วก็เชื่อฟังไม่เอา อี๊ไก่บอกว่า ไม่เป็นไรเอาไปได้เอาไป
เถอะเด็กจิ๋วก็ไม่ยอม บอกว่า "ต้องเอาไปขายก่อน" อี๊ไก่เลยบอกว่ากล่องนี้เหลือไม่ต้อง
ขายจะเอาไม๊ เด็กจิ๋วรีบคว้ากล่องหนมเค้กมา "หนูเอา" ...อาม่าชอบใจใหญ่เลย บอกว่า
เป็นเด็กฉลาดมาก
๒ ขวบ + ๓๒ วัน... จันทร์ ๓๐ มกราคม ๒๕๕๕
...เพิ่งชมว่าเลิกนมมื้อดึกได้แล้ว แต่เมื่อคืนตื่นมากลางดึกร้องกินนมอีกแล้ว พอไม่ให้
กินก็ลุกขึ้นมานั่งโงนเงนๆไปมาแล้วปีนมานอนซบคุงแม่
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปวิ่งเล่นที่ธนาคารกรุงเทพ พาไปวิ่งเล่นจริงๆ คือพอไปถึงก็ตั้งหน้า
ตั้งตาวิ่งไปวิ่งมา ไม่พอนะ บังคับให้ปะป๊าวิ่งด้วย คนเค้าจะมองปะป๊ายังไงอ่ะเด็กจิ๋ว
...เมื่อวานเด็กจิ๋วพาอากงอาม่าเตาปูนไปดูตึกแถวที่ซื้อใหม่ เด็กจิ๋วเคยไปเป็นครั้งที่
ห้าแล้ว เป็นตึกแถวที่ซื้อติดกับของผู้หญิง ช่วงนี้เด็กจิ๋วเลยได้เจอพี่โนพี่โน่บ่อยเลย
เมื่อวานก็แวะไปหาพี่โนที่บ้านแต่เด็กจิ๋วหลับในรถซะก่อนเลยไม่ได้ลงไปเล่นกัน พอ
ตอนนั่งรถกลับมาบ้าน เด็กจิ๋วตื่นนอนแล้ว แต่นั่งนิ่ง แปลกมาก ไม่พูดไม่จา นั่งลืมตา
นิ่งๆเฉยๆ นี่มันไม่ใช่เด็กจิ๋วแล้ว พออุ้มลงจากรถ ก็รู้สึกว่าตัวร้อน ยังไม่ถึงเป็นไข้แต่ก็
ร้อนพอสมควร มิน่าล่ะถึงได้นิ่งหมดแรง แต่พอเข้าบ้านเท่านั้นแหล่ะ อาการป่วยก็หาย
ไปเลย กระโดดวิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อากงอาม่าราชบุรีมาหา ยังบอกเลยว่าไม่
ได้ป่วนหรอก มีแรงกระโดดขนาดนี้ เมื่อวานตอนเย็นๆตัวก็เริ่มหายร้อน เลยยังไม่ได้
ให้กินยา แต่พอมาวันนี้ตัวก็ร้อนอีกแล้ว แต่ไม่มีอาการซึมหรือมีน้ำมูกใดๆทั้งสิ้น
...วันนี้ปะป๊าเปิดเพลงพี่แม็กซิมในรถ ปกติเด็กจิ๋วก็ชอบเพลงพี่แม็กซิมนะ แต่นี่เป็น
อัลบัมใหม่ เด็กจิ๋วฟังแล้วเอามือมาปิดหูสองข้าง แล้วพูดว่า "ป๊าเปิดเพลงไรอ่ะ ปะป๊า
เปิดเพลงไร้รรรรรร"
๒ ขวบ + ๓๓ วัน... อังคาร ๓๑ มกราคม ๒๕๕๕
...อาการตัวร้อนก็ยังเป็นอยู่ แต่ไม่มีอาการอื่นๆตามมา ไม่ว่าจะน้ำมูกหรือไอ แต่มีผื่นขึ้น
ที่หน้าเล็กน้อย คุณแม่บอกว่าแบบนี้น่าจะเป็นส่าไข้แล้วล่ะ วันนี้ทั้งวัน ไข้ตัวร้อนทำอะ
ไรเด็กจิ๋วไม่ได้เลย เด็กจิ๋วไม่เห็นจะมีอาการเหนื่อยอ่อนหมดแรงใดๆทั้งสิ้น
...เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วแกะส้มเองเก่งมาก เวลาไปบ้านอาม่าก็หยิบส้มมา "ขอลูกเดียวพอนะ"
แล้วก็แกะเปลือก ปะป๊าเผลอแป๊บเดียว แกะเสร็จแล้ว เร็วเกินคาดไปมาก
...เด็กจิ๋วชอบล้างมือมาก วันๆหนึ่ง จะหลอกให้คนโน้นคนนี้พาไปล้างมือหลายรอบมาก
ที่จริงก็คืออยากไปเล่นน้ำแหล่ะ บางทีกินหนมอยู่ กินไปได้หน่อยก็บอกว่ามื้อเลอะ ต้อง
ไปล้างมือก่อน พอพาไปล้างเสร็จก็มากินหนมต่อ ก็เลอะอีก ต้องพาไปล้างอีก เวลาที่อ๊
ป้อมพาไปล้าง เด็กจิ๋วชอบนอนทับแขนอี๊ป้อมแล้วก็เล่นน้ำไปเรื่อย ส่วนถ้าไปล้างมือที่
บ้านโน้น ก็จะหยิบขันพลาสติกสีชมพูมารองน้ำ แล้วเอามือจุ่มเล่นน้ำในขัน เล่นไม่เลิก
ต้องจับอุ้มออกมา ถ้าเห็นอากงยืนอยู่ก็ชอบหลอกอากงให้พาไปล้าง สงสัยอากงจะใจดี
ให้เล่นได้นานหน่อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น