วันพุธที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2553

เดือนที่ 3

วันที่ ๖๓ ... จันทร์ ๑ มีนาคม ๒๕๕๓


เย้..น้องพริม...วันนี้หนูเป็นเด็ก ๒ เดือนแล้วนะ วันนี้พาไปฉีดวัคซีน โดน ๒ เข็ม ร้องจ๊ากๆ เลย
คุณ แม่โดนหมอด่าด้วย ว่าให้กินนมมื้อล่ะ ๕ ออนซ์ เยอะเกินไป มีส่วนทำให้อ้วกพุ่ง ให้ลดเหลือ ๓-๔ ออนซ์พอ ก็ไม่ได้จะเถียงหมออ่ะนะ แต่นม ๔ ออนซ์เอาน้องพริมไม่อยู่อ่ะ
กลับ มาบ้านก็ลองทำตามหมอดู ให้กิน ๔ ออนซ์ ... เป็นไงล่ะ บอกแล้ว ปกติตอนดึกที่เคยอยู่ได้ยาว ๕ ชั่วโมง ตอนนี้ ๒ ชั่วโมงก็กระวนกระวายแล้ว แล้วก็นอนหลับไม่สนิททั้งคืน อี๊อ๊ะตลอด ก็เลยอดนอนกันทั้งแม่ทั้งลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ลอง ๔ ออนซ์อีกวัน ถ้ายังเป็นยังงี้อีก จะกลับไปให้ ๕ ออนซ์แล้วนะคุณหมอ แต่ใครนะบอกว่าถ้าเค้ากินได้ก็ให้กินไป เอายอดรวมของวันไม่เกินตามเกณฑ์ก็พอ

วันที่ ๖๔ ... อังคาร ๒ มีนาคม ๒๕๕๓

ตามคำแนะนำคุณหมอ ให้กินนม ๔ ออนซ์ ก็ไม่อ้วกพุ่งแล้ว
ช่วงหัวค่ำที่ปะป๊าเลี้ยงก็หลับได้ดี แต่รอบดึกของคุณแม่ มีดิ้นทุรนทุราย ไม่ได้นอนทั้งแม่ทั้งลูกเลย
คุณแม่...จะบ้าเหรอ
ไป กว้านซื้ออุปกรณ์ล้วงแคะแกะเกาและทรมานเด็กมาเต็มเลย ลูกหลับเป็นไม่ได้ ล้วงแคะไปหมดตั้งแต่หัว ตา จมูก หู แล้วก็ตามซอกต่างๆ น้องพริมยิ่งซอกเยอะอยู่ด้วย โดยเฉพาะเวลาเอาค้อตต้อนบัด ค่อยๆบรรจงเช็ดอึ๊ออกจากก้นดูจะมีความสุขเป็นพิเศษ เป็นความโหดส่วนตัว เพราะปะป๊าก็โดนมาแล้วเหมือนกัน

วันที่ ๖๕ ... พุธ ๓ มีนาคม ๒๕๕๓

สถานการณ์นม ๔ ออนซ์ เริ่มคลี่คลาย เหมือนเค้าปรับตัวได้แล้ว ก็หลับได้ดี แต่ไม่ได้ยาว ๕ ชั่วโมงแบบตอนกิน ๕ ออนซ์นะ
วันนี้ ครบรอบแต่งงานของปะป๊ากับคุณแม่นะน้องพริม ออกไปกินข้าวกลางวันข้างนอกกัน ทิ้งหนูไว้กับอากงเตาปูน อากงก็เอาหลานอยู่นะ เพราะเลี้ยงมาหลายคนแล้วเทคนิคแกแพรวพราว มักจะใช้วิธีเหวี่ยงแรงๆให้เด็กมึนเข้าไว้ เหวี่ยงจนสลบน็อคคามือไปเลยแค่กลัวอย่างเดียวว่าอากงจะหน้ามืดเป็นลมล้มไป ทั้งกงทั้งหลานอ่ะ

วันที่ ๖๖ ... พฤหัส ๔ มีนาคม ๒๕๕๓

ช่วงนี้ตอนเช้าๆ ตึ่นมาทักทายกัน น้องพริมก็จะลั้นลามาก ยิ้มเห็นฟัน...เอ้ย เหงือก เลย
แต่เมื่อเช้านี้อยู่ๆก็ร้องไห้ เป็นร้องไห้ประโยคที่ ๓ ที่รู้สึกได้ เพราะไม่เหมือนร้องงอแงปกติ มีสะอื้นแล้วทำหน้าตาน่าสงสาร
...จริงๆ ด้วย น้องพริมโดนมดกัด หลายบาดแผลทีเดียว เป็นมดตัวใหญ่ เจอประมาณ ๕ ตัว บนที่นอนเค้า คุณแม่เอา มุ๊หิ๊ มาทาให้ (สู้ยาม่องตราลิงถือลูกท้อได้เป่า) ก็หนูอ่ะ ปะป๊าบอกแล้วไม่ให้เอาอาหารมากินในห้องนอน

วันที่ ๖๗ ... ศุกร์ ๕ มีนาคม ๒๕๕๓

น้อง พริม เมื่อเช้านี้ปะป๊าพาหนูขึ้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ดาดฟ้ามา พระอาทิตย์สีแดงกลมโตเหมือนไข่เค็มอ่ะหนูชอบมากเลยนะยิ้มใหญ่เลย (จริงๆมองเห็นเป่าอ่ะ)
เดี๋ยวนี้พระอาทิตย์เค้าตัวโตขึ้นตั้งเยอะนะ เหมือนหนูเลย ตอนนี้ ๕โล๖ แล้วนะ ส่วนสูง (ที่จริงเรียกว่าส่วนเตี้ยดีกว่า) = ๕๖เซน
เมื่อ คืนเป็นวันแรกที่ให้น้องพริมนอนกลาง หนีมด ปกติคุณแม่จะนอนกลาง เพราะปะป๊ากลัวกลิ้งทับลูก ก็โอเคนะ ตื่นเช้ามา น้องพริมก็ยังครบถ้วนสมบูรณ์ ไม่มีตรงไหนบี้แบน

วันที่ ๖๘ ... เสาร์ ๖ มีนาคม ๒๕๕๓

ตอน แรกกะว่า วันนี้จะพาพริมาไปเที่ยวราชบุรีนะ แต่เปลี่ยนใจเพราะอากาศร้อนมาก ช่วงนี้ฟ้าใสกิ๊กเลย พระอาทิตย์ก็ตวงโตขึ้น อากาศเลยร้อนจัด (เกี่ยวไม๊อ่ะ) มิน่าพระอาทิตย์ขึ้นสวยจัง เมื่อเช้าก็ขึ้นไปดูอีกนะตอน ๖ โมง ถ้านั่งรถไปราชบุรีวันนี้ พริมาอาจวีนได้ เลยให้อากง อาม่า กับอี๊ไก่มาจากราชบุรีแทน
พริมา วันนี้รถเข็นสีม่วงของหนูมาส่งแล้วนะ เดี๋ยวไว้เราไปซิ่งแข่งกับพี่โฮไอนะ
เออ...หรือว่าพรุ่งนี้ไปสวนรถไฟกัน

วันที่ ๖๙ ... อาทิตย์ ๗ มีนาคม ๒๕๕๓

วัน นี้พริมาอดไปเที่ยวสวนรถไฟนะ เพราะคุณแม่มดใจร้ายไม่ยอม บอกว่ายังเล๊กเกินไป กลัวต้นไม้หล่นใส่หัวลูกปะป๊าว่าคนเราจะเล๊กจะโตเมื่อโดนต้นไม้หล่นใส่หัวก็ แบนทั้งนั้น แล้วทำไมไปเดินห้างได้ ไม่เห็นกลัวตึกถล่มใส่หัว
เมื่อ บ่ายพริมาสามารถคลานได้แล้วนะ แต่อยู่กับที่ไม่ไปไหน (แบบนี้เรียกว่าคลานได้ยังอ่ะ) แล้วก็ทำท่าวิดพื้นใหญ่เลย ไม่ใช่แค่ยกหัวนะ เอาแขนยันยกทั้งตัวลอยได้เลย เก่งจัง

วันที่ ๗๐ ... จันทร์ ๘ มีนาคม ๒๕๕๓

พริ มา ปะป๊าว่าหนูอ่ะ ยิ้มเยอะเกินไปหน่อยนะ นั่งยิ้ม นอนยิ้มทั้งวัน เดี๋ยวเค้าหาว่าหนูเป็นบ้า บางทีป้อนนมอยู่ก็เอาลิ้นดุนๆออกแล้วก็ยิ้ม ประมาณว่าอย่าเพิ่งมาป้อนนมหนู หนูขอยิ้มก่อน
เวลา หลับอยู่แล้วไปหอมแก้ม หนูก็จะยิ้ม ช่วงนี้ตอนกลางวัน กินนมเสร็จแล้วก็ไม่ยอมนอน นั่งยิ้ม แล้วก็อ้อแอ้ไปเรื่อย ทำเสียงร้องเหมือนแมวได้ด้วย
ส่วนช่วงกลางคืน ตอนนี้เริ่มเข้าที่แล้ว นอนหลับได้ดี ไม่เหมือนตอนเป็นเด็ก ๑ เดือน 

วันที่ ๗๑ ... อังคาร ๙ มีนาคม ๒๕๕๓

พริมา วันนี้พี่วาดมาเริ่มทำงานวันแรก มาช่วยหนูทำความสะอาดบ้าน อย่าแกล้งเค้านะ
เพิ่ง รู้ว่าเป้อุ้มของหนูที่ซื้อมาจากงาน อันละไม่ถึงพัน เป็นของแบบไม่ดี ใช้แล้วปวดหลัง (คนแบกนะไม่ใช่หนู) วันนี้ไปดูเป้อุ้มที่เค้าว่าดีที่สุดในโลกมา อันละ ๗ พันกว่าบาท
...เอ่อ...ปะป๊ายอมปวดหลังก็ได้เนอะ พริมา


วันที่ ๗๒ ... พุธ ๑๐ มีนาคม ๒๕๕๓

พริมา วันนี้พี่วาดทำงานเป็นวันสุดท้ายแล้ว บ๊ายบาย...บอกแล้วว่าอย่าแกล้งพี่เค้า

ช่วงนี้หนูอ่ะ ชอบเอากำปั้นยัดปาก ถ้าเป็นเด็กคนอื่นก็คงธรรมดา แต่หนูอ่ะปากเล็กนิดเดียว มือก็อวบอ้วนซะ แล้วพยายามเอายัดปากเข้าไป ดูแล้วมันเหมือนทรมานเด็กอ่ะ



วันที่ ๗๓ ... พฤหัส ๑๑ มีนาคม ๒๕๕๓

เด็ก ๒ เดือนครึ่งนี่ นอกจากจะยิ้มเก่ง ยังเล่นน้ำลายเก่งด้วย ชอบทำน้ำลายฟูมปาก สายตาก็เริ่มยาวไกลแล้วนะ ลองทดสอบที่ระยะ ๓-๔ เมตร ก็ยังมองเห็นได้อยู่

แล้ว ก็เริ่มชอบเล่นของเล่นแล้ว พวกตุ๊กตุ่นผ้าสีๆเขย่าแล้วมีเสียงอ่ะ เอามาเขย่าหน้าเค้า จะชอบมาก ดีดดิ้น ตีแขนตีขาแบบขอเล่นมั้ง แต่เวลาส่งให้ก็ทำหน้างงๆ เล่นเองก็ไม่เป็น

วันที่ ๗๔ ... ศุกร์ ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๓

วันนี้ กินนมเสร็จไม่ยอมให้จับเรอเลย พอจับนั่งเข่าปุ๊บ ก็กระโดดลงมา จับอีกก็กระโดดอีก หัวเราะชอบใจด้วย ปะป๊าไม่ใช่เครื่องเล่นนะน้องพริม 
พี่ แหลมของหนูก่อเรื่องอีกแล้วนะ ทำสีเหม็นบ้านไปหมด ปะป๊ากับคุณแม่เลยพาหนูละเห็ดกันมาหาอากงอาม่าราชบุรี ตอนขับรถออกจากบ้านติดไฟแดง ๑๐ นาที กรี๊ดคอแตกเลย แต่พอออกนอกเมือง วิ่งฉิ๋วๆก็หลับสบาย มีแวะเข้าปั๊มน้ำมันไปซื้อของ ปะป๊าต้องขับรถวนรอบปั๊ม แล้วให้คุณแม่กระโดดลงไปซื้อ หยุดรถไม่ได้ กลัวหนูกรี๊ด



วันที่ ๗๕ ... เสาร์ ๑๓ มีนาคม ๒๕๕๓

ไปราชบุรี พริมามีภารกิจหนักอึ้งนะ ต้องเดินสายขอบคุณสื่อ ก็ หนูมีญาติอยู่ประมาณ ๒๐๐ ชีวิต อาอี๊ฝั่งอาม่า ๑๐ ฝั่งอากงอีก ๑๐แล้วแต่ละอี๊ก็มีลูก แต่ละลูกก็เริ่มมีหลานกันแล้ว นี่ยังไม่รวมคนรู้จักที่ไม่ใช่ญาติอีกนะ ขนาดคุณครูอนุบาลของคุณแม่ยังมาหาเลย???

คุณแม่บอกว่าน้ำที่ราชบุรีใส่ยานอนหลับ เพราะที่ไปอยู่ราชบุรี ๒ วัน พริมานอนสลบสไลตลอดเวลา
ตั้งแต่ไปหาญาติๆ ไป bigC (หลบแดดไปนั่งกินหนมป้าแอน)
ตกเย็นอากงก็พาไปเดินเล่นริมแม่น้ำแม่กลอง
(เอ่อ...ที่จริงเดินเล่นหน้าบ้านก็ได้ ก็หลับอยู่ มองไม่เห็นวิวอ่ะ)
แล้วก็ไปกินข้าวเย็นที่ร้านมะม่วงคู่ พริมาก็หลับตลอดเลย
มีตื่นเล็กน้อย ชำเลืองมองแบบเซงๆ (นี่อะเหรอ ราชบุรี) แล้วก็หลับต่อ
ตายแล้ว แบบนี้ตกดึกต้อง Alert ทั้งคืน ไม่ได้นอนแน่
ตกดึกพริมาก็หลับต่ออีก อะไรกันนี่ ไม่ได้หลับธรรมดาด้วย
หลับแบบสลบอ่ะ ๕ ชั่วโมงก็ไม่ตื่น ต้องปลุกขึ้นมากินนม
ปะป๊าว่าที่สลบสไลแบบนี้ คงเพราะอ่อนเพลียแหล่ะคุณแม่
ลูกอ่ะ ปกติอยู่เมือง นี่ต้องไปถิ่นธุรกันดารนะ



วันที่ ๗๖ ... อาทิตย์ ๑๔ มีนาคม ๒๕๕๓

พริมา วันนี้ปะป๊าให้หนูเป็น พริมาเด็กจิ๋วนะ
โดนพี่ไดโน้ใส่กุญแจมือด้วย ขอหาอึ้เหม็น

วันนี้หนูร้องไห้ประโยคที่ ๔ ได้แล้วนะ ตอนง่วงนอน
เสียงคล้ายๆแมว แต่ปะป๊าก็สงสัยอ่ะ ง่วงก็นอนดิ่
ไม่มีใครว่าซะหน่อย แล้วจะร้องไห้ทำไมเนี่ยะ

เมื่อวานไปงานรักลูกแฟร์มา ได้ของเล่นมานิดหน่อย
แล้วก็ซื้อ mamy poko size M
ที่จริงยังต้องใส่ S อยู่นะ แต่มันคับติ้วเลยอ่ะ
หรือหุ่นลูกเรามันผิดมาตรฐานชาวบ้านเค้า



วันที่ ๗๗ ... จันทร์ ๑๕ มีนาคม ๒๕๕๓
พี่เดียวที่ราชบุรี เค้าเรียกหนูว่า พะ-ริ-หมา อ่ะ
อย่าว่าเค้าเลย เพราะเค้าเป็นเด็กพูดเหน่อ

เมื่อคืนพริมานอนกลิ้งตกที่นอน
แต่แขนไม่หักเพราะที่นอนสูงแค่ ๒ นิ้ว

กรรไกรตัดเล็บพริมาหายหลังจากกลับจากราชบุรี
คุณแม่ร้อนอกร้อนใจมาก เป็นของที่ขาดไม่ได้
วันนี้ต้องรีบวิ่งไปซื้ออันใหม่



วันที่ ๗๘ ... อังดาร ๑๖ มีนาคม ๒๕๕๓

ช่วงนี้พี่จาน่ากับพี่ไจโรปิดเทอม กลางวันเลยมาช่วยเลี้ยงน้องพริม
หน้าที่หลักคือปั่นของเล่นกุ๊งกิ๊ง ทำไงก็ได้ไม่ให้น้องพริมกรี๊ด
ให้พี่จาน่าช่วยหยิบจับของก็ได้นะเวลาเปลี่ยนผ้าอ้อมหรือเช็ดอึ๊
แต่เฮียโรนี่ไม่ไหวเลย เห็นอึ๊น้องพริมทีไรก็อ้วกแตกทุกที
เมื่อวานก็มาอ้วกใส่โต๊ะปะป๊า ตอนแรกนึกว่ามาแกล้งกัน ที่ไหนได้
เฮียโรนี่ ขนาดเห็นไก่ทอดยังอ้วกเลย ก็ปกติเฮียโรกินแต่ผัก
เนื้อสัตว์นี่กินได้มีแค่ชนิดเดียวเท่านั้น คือ หมูสะเต๊ะ
วันนี้พี่จาน่าพาไจโรไปสอบเข้า ป.๑ เลยไม่มีใครมาปั่นของเล่นเลย

เมื่อกี้น้องพริมตวาดใส่พี่ต๊อบด้วยอ่ะ พี่ต๊อบพูดมากไม่รู้เรื่อง
น้องพริมรำคาญเลยตลาดลั่นออฟฟิตเลยว่า ... "เมี๊ยว"
ทุกคนในออฟฟิตก็ตกใจ งง...



วันที่ ๗๙ ... พุธ ๑๗ มีนาคม ๒๕๕๓

วันก่อนพริมาวิดพื้นได้ แต่เมื่อคืนนี้พริมา Sit up ได้แล้ว
ก็จับนั่งเอนที่เก้าอี้ตัวประจำ พริมาก็ยกตัวขึ้นมา แบบจะมาหาเรา
แต่ฮาอ่ะ เพราะพริมาเบ่งจนหน้าเละ กว่าจะยกตัวขึ้นได้ที
แต่ปะป๊ากับคุณแม่ก็สนุกนะ แกล้งให้ทำไปเรื่อยๆ

เมื่อคืนนี้ พริมาแกล้งปะป๊าถึงตี ๔ ครึ่งเลยนะ งอแงไม่ยอมนอน
ปกติแล้วช่วงนี้ เลิกงอแงแล้วนะ ช่วงหัวค่ำถึงเช้า จะหลับได้ง่าย
แล้วก็หลับยาวแบบ ๔ ชั่วโมงเลย แต่เมื่อคืนเป็นไรล่ะลูก

วันนี้พาพริมาไปรับอาม่าใหญ่กลับจากอเมริกา
ได้ของเล่นเต็มเลยนะ คุณแม่สั่งซื้อจาก Amazon
มี Play gym อันใหญ่มาก ใส่กระเป๋าไม่ได้ต้องแบกขึ้นเครื่องมา
มีเป้อุ้มลั้นลาอันใหม่ ใช้แล้วไม่ปวดหลัง 
แล้วก็อี๊อ๊องฝากเก้าอี้เด้งดึ๋งมาให้ พริมาชอบอ่ะ
นั่งแล้วหลับสบาย คงเหมือนนั่งรถปะป๊ามั้ง



วันที่ ๘๐ ... พฤหัส ๑๘ มีนาคม ๒๕๕๓

วันนี้เอา Play Gym จากอเมริกามาให้พริมาเล่น
ชุด Rain Forest เป็นป่าน่ารัก มีสัตว์หลายๆชนิด
พริมาก็ชอบนะ นอนจ้องใหญ่เลย แล้วก็ตีแขนตีขา
แบบดีใจได้ไปเที่ยวป่า พริมาชอบนกมากที่สุด
พี่จาน่ากับไจโรก็ชอบเหมือนกัน มาแย่งน้องเล่นด้วย
ปะป๊าต้องจ้างไปคนละ ๑๐ บาท ให้ปั่นของเล่นอยู่ห่างๆ
ไม่งั้นก็จะชอบเอาตัวสัตว์ไปจิ้มหน้าน้องเรื่อยเลย



วันที่ ๘๑ ... ศุกร์ ๑๙ มีนาคม ๒๕๕๓

วันนี้พริมาขอแข็งเด๋งเลย เร็วกว่ากำหนดเล็กน้อย
ที่จริงพริมาก็คอเริ่มแข็งตั้งแต่เกิดเลยนะ ผิดจากเด็กคนอื่นๆ
ตั้งแต่ยังไม่เดือน มีแต่คนตกใจเวลามาอุ้มว่าทำไมคอแข็งเร็วจัง
พัฒนาการด้านตัวอ้วนนี่ก็พอกันเลย จะเร็วไปไหนเนี่ยะ
เสื้อผ้าที่ตุนไว้ก็เริ่มร่อยหรอไปทุกวัน นี่จะต้องไปลุยโบ้เบ้อีกแล้วสิ

ว่าแล้วก็ไปเลย โบ้เบ้ทาวเวอร์ เดินสบาย มีแอร์ มีที่จอดรถ
ไม่รันทดเหมือนตอนปะป๊าเป็นเด็ก พาอาม่าไปซื้อของเข้าร้าน
ที่โบ้เบ้ตลาดเก่าทุกๆเดือน อันนี้เหมือนเดินช้อปในห้าง
วันนี้ซื้อแต่เสื้อของพริมาอย่างเดียวเลยนะ
ได้มา ๓๐ กว่าชุด แบบเผื่อไว้จนถึง ๑ ขวบเลย
มีเป็นชุดกระโปรงด้วย แต่ตอนนี้ยังใส่ไม่ได้
ใส่แล้วเหมือนกระเทย ต้องรอผมขึ้นก่อน
เสื้อผ้าที่ซื้อ เป็นของพวก Carter Pekkle Chicco Peter Rabbit
คุณแม่ชอบแนวนี้ ผ้าเนื้อดี ราคาถูก ตัวละ ๑๐๐ บาท
เป็นของจริงนะ แต่ขีดขาดยี่ห้อ ถ้าในห้างก็ชุดล่ะเกือบพัน



วันที่ ๘๒ ... เสาร์ ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๓

วันนี้พ่อแม่ลูก ต้องหนีไปนอนราชบุรีอีกแล้ว
เพราะมีกำจัดปลวกที่บ้าน กลัวพริมาถูกกำจัดไปด้วย
ไปถึงบ้าน ตกใจ นึกว่ามีชุมนุมประท้วงอะไรกัน
ที่ไหนได้ พริมามีญาติๆมารอรับกันเกือบ ๒๐ ชีวิต
แน่นบ้านไปหมด ไปถึงก็โยนพริมาให้อาม่า กับอี๊ๆอุ้ม
แล้วก็ส่งต่อกันไปเรื่อยๆ เป็นชั่วโมงกว่าจะครบ

คราวนี้พริ-มาๆราชบุรี จะสลบสไลแบบคราวที่แล้วไม๊นะ
...เหมือนเลย แล้วที่สำคัญ พริมาทำลายสถิติโลก
นอนหลับยาวรวด ๘ ชั่วโมง ไม่มีอิ๊อ๊ะเลย
บอกแล้วว่าเป็นเพราะเพลีย ขนาดปะป๊ากับคุณแม่
ก็ยังสลบเหมือนกัน นอนกันไปคนละ ๑๐ ชั่วโมงได้



วันที่ ๘๓ ... อาทิตย์ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๓
วันนี้พริมาพาอาม่าๆกับอี๊ๆไปเลี้ยงข้าวกลางวันที่ร้านเจ้านาย
แล้วก็พาปะป๊ากลับกรุงเทพฯ  แปลก คราวนี้นั่งรถแล้วไม่หลับ
รถก็ดันติดเพราะมีตั้งด่านตรวจเสื้อแดงเยอะ พริมาเลยกรี๊ดซะ

ตกดึก พริมาก็ไม่ยอมหลับอีก ร้องไห้งอแงมากจนอ้วกเลย
นี่ขนาดปะป๊าแกล้งหลอกว่านี่เป็นราชบุรี แล้วก็พูดเหน่อด้วยนะ
พริมาก็ไม่เชื่อ ยังไม่ยอมหลับอยู่ดี ไม่เหมือนตอนอยู่ราชบุรีเลย



วันที่ ๘๔ ... จันทร์ ๒๒ มีนาคม ๒๕๕๓

เย้...เมื่อคืนหลังจากอ้วก พริมาก็หลับยาว ๘ ชั่วโมงครึ่ง
ทำลายสถิติตัวเองที่ทำไว้คืนก่อน
แล้วตอนหัวค่ำก็หลับยาวต่อเนื่องอีก ๖ ชั่วโมง
พ่อแม่ภูมิใจในตัวพริมามากนะ






วันที่ ๘๕ ... อังคาร ๒๓ มีนาคม ๒๕๕๓

เช้านี้อดดูพระอาทิตย์ขึ้นนะ เพราะพระอาทิตย์เค้าไม่รอ
เลยพาพริมาไปนั่งเล่นในสวนของปะป๊าแทน
ให้นั่งเก้าอี้เด้งดึ๋งของอาม่าอ๊อง พริมาชอบมาก
ทั้งเก้าอี้และสวนแหล่ะ อารมณ์ดียิ้มตาบอดเลย
ที่พริมาชื่นชอบที่สุดก็เป็นเฟิร์นลูกไก่สีทอง

วันนี้พาพริมาไปช็อปปิ้งที่เซ็นลาด(ฉลองห้างปิด)
ไปนั่งกิน KFC เพราะถ้าพริมากรี๊ดจะได้วิ่งหนีทัน
ของแผนกเด็กไม่เห็นจะลดเยอะนี่
แต่ก็ได้ของเล่นมาพอควร เป็นพวกหนังสือผ้า
ตอนนี้พริมามีเกือบ ๑๐ เล่มแล้ว ก็เค้าชอบของเค้าอ่ะ

ตอนเย็นคุณแม่บังคับให้พริมาทำท่าต่างๆทรมานเด็ก
ให้ sit up กับวิดพื้น ไม่วิดธรรมดานะ
ให้ยกตัวค้างแล้วนับถึงร้อย จนพริมาอ้วกแตกเลย
ใจร้ายจริงๆ แต่คุณแม่บอกว่าเป็นการฝึกทหาร
...เอ้ย...พัฒนาการ



วันที่ ๘๖ ... พุธ ๒๔ มีนาคม ๒๕๕๓

พระอาทิตย์เค้าไม่รอก็ช่าง อย่างไปง้อเค้า
เช้านี้ไปนั่งเล่นในสวนอีกแล้ว ยิ้มตาบอดอีกแล้ว

กลางวัน พ่อแม่ใจเด็ด พาลูกไปนั่งกิน Fuji
ให้นั่งในรถเข็น พยายามหาของเล่นทุกชิ้นที่หาได้
มาห้อยต่องแต่งเต็มรถเข็นเลย ++พวกถุงขนมอีก
(ปะป๊าว่าเหมือนรถกระบะขายของตามหมู่บ้านอ่ะ)
เผื่อพริมามองแล้วตื่นตาจนลืมกรี๊ด
เย้...ปฏิบัติการสำเร็จ แบบนี้ร้านไหนๆเราก็ไม่กลัว

ก็ช่วงนี้พริมาชอบทำน้ำลายฟูมปากใช่ม้า
บางทีหันมาเจอแล้วตกใจ นึกว่าแอบกินผงซักฟอกเข้าไป
ก็ต้องคอยเอาผ้าซับเพราะกลัวไม่งาม
วันนี้ซับๆอยู่ พริมาก็แย่งผ้าจากมือปะป๊าไปซับปากเอง
ฮาจริงๆ นี่เป็นวันแรกที่พริมาจับของได้แบบจริงจัง
นี่จะ ๓ เดือนแล้วนะ ได้ข่าวว่าเด็ก ๓ เดือน เก่งกาจมาก
ทำอะไรได้หลายอย่าง คุณแม่คอยเปิดคู่มือดูอยู่ตลอด
คล้ายๆเล่นเกมเลยอ่ะ ดูคู่มือแล้วก็จับพริมามาทำตาม
เพิ่งอ่านเจอว่าเด็ก ๑ เดือนชอบฟังเสียงสูง...มิน่า...
ที่ปะป๊าพยายามดัดเสียงสูงคุยกับหนูตอนนั้นก็ถูกทางดิ่



วันที่ ๘๗ ... พฤหัส ๒๕ มีนาคม ๒๕๕๓

วันนี้คุณแม่เตรียมการใหญ่ สำหรับเด็ก ๓ เดือน
เปลี่ยนจุกนม กับจะเพิ่มนมเป็น ๕ ออนซ์
แล้ววันนี้จับพริมาฝึกคว่ำ ครั้งแรกยังไม่สำเร็จ
แต่ก็มีความพยายามสูง ปะป๊าว่ามันเกี่ยวกับสัดส่วนด้วยไม๊
พริมาพยายามจะคว่ำแล้วขามันใหญ่ๆค้ำๆชี้โด่ชี้เด่อ่ะ

วันนี้พริมาได้ค้นพบว่าตัวเองมีนิ้วมือด้วย
เอานิ้วของมือซ้ายกับมือขวามาถูกันแล้วมองด้วยความงง
แล้วก็ได้คิดต่อไปว่า เราทำอะไรกับนิ้วมือเหล่านี้ได้บ้าง?



วันที่ ๘๘ ... ศุกร์ ๒๖ มีนาคม ๒๕๕๓

จุกนมเบอร์ M ใช้ไม่ได้ สำลัก กลับมาใช้อันเดิม

วันนี้พริมาคุยเล่นกับไอ้เป้ หมาหน้าบ้านใหญ่เลย
ไอ้เป้ที่กัดเด็กแพรข้างบ้านเว่อะเข้าโรงบาลอ่ะ...เอ่อ...

พริมาเป็นเด็กผิว ๒ สีนะ หน้าเริ่มเป็นสีขาวแล้ว
แต่ตัวเป็นสีดำๆ อาม่าบอกว่ายังแดงอยู่ เดี๋ยวขาวจั๊ว
ปะป๊าก็ไม่แน่ใจ แต่ที่แนๆ สีผิวพริมาจะไม่เรียบอ่ะ
เป็นลายๆจ้ำๆ เหมือนกุนเชียง น่ากินๆ



วันที่ ๘๙ ... เสาร์ ๒๗ มีนาคม ๒๕๕๓

เมื่อเช้าจับพริมานั่งอ่านหนังสือ นั่งได้แล้วนะ
แต่ได้แค่ ๑ วินาที แล้วจะค่อยๆเอนล้ม ฮาอ่ะ
เพราะพริมาทำหน้าตามุ่งมั่นแบบจะนั่งให้ได้
แตตัวมันไม่เป็นใจ หน้ามันก็เลยเว๋อๆ

พริมาชอบหนังสือผ้ามาก เปิดหน้าเองได้ด้วยนะ
(ที่จริงเอามือปัดไปปัดมาโดนโดยไม่ตั้งใจ)
หนังสือผ้าที่ซื้อมา ขนาดเด็กโตอย่างเฮียโร
กับเจ้น่ายังชอบเอาไปเล่นเลย

ตอนเย็นให้พริมาเป็นทหารจิ๋วนะ ฝึกโหด
ฝึกท่านั่งเป็นสิบๆรอบ ส่วนใหญ่ได้วิเดียวก็ล้ม
เอนไปเอนมาเหมือนตุ๊กตาล้มลุก ขำมาก
แต่มีทำลายสถิติได้ครั้งหนึ่ง ๖ วิ ...เย้...
ต่อด้วยท่าพลิกตัว ก็สามารถพลิกจากคว่ำมาหงาย
ได้อย่างง่ายดาย นี่เป็นวันแรกที่ฝึกท่านี้เลยนะ
ตอนแรกไม่แน่ใจว่าแบบนี้เรียกว่าผ่านได้ไม๊
เพราะมันเหมือนยันตัวขึ้นมา แล้วกลิ้งลงมาหงายเก๋ง
แต่ให้ทำอีก ๒ รอบก็สามารถทำได้อย่างง่ายดายอีก
แต่พลิกจากหงายไปคว่ำ พริมายังทำไม่ได้นะ
ฝึกต่อไปทหารจิ่ว



วันที่ ๙๐ ... อาทิตย์ ๒๘ มีนาคม ๒๕๕๓

เมื่อเช้าให้นอนเล่น Play Gym ในสวน ลั้นลามาก
สามารถเอามือจับนกกับลิง แล้วก็เตะช้างได้
เมื่อก่อนจะเป็นแบบตีแขนตีขาแล้วบังเอิญไปโดน
เสร็จแล้วก็มานั่งอ่านหนังสือ ไม่เห็นต้องซื้อเก้าอี้
หัดนั่งเด็กเลย แค่เอาหมอนอัดๆไว้ซ้ายขวาหน้าหลัง
พริมาก็สามารถนั่งอ่านหนังสือได้อย่างสบาย

ตอนเย็นๆอากงอาม่าราชบุรีมาอีกแล้ว ทนคิดถึงเด็กไม่ไหว
อาม่าพาพริมาไปนั่งดูบ่อปลาในสวน พริมาก็เหมือนเด็กทุกคน
คือชอบเต่าเป็นพิเศษ มองตามใหญ่เลย

พริมาเริ่มมีอาการจะโผหาแม่แล้วนะ เมื่อเช้าปะป๊าก็เจอ
พริมานั่งเล่นโมบายอยู่แล้วหันมามองด้วยสายตาแบบว่า
อุ้มหนูหน่อยเถ่อะ ปะป๊าเห็นแล้วก็ต้องใจอ่อน
นี่โตแล้วอย่ามาทำสายตาออดอ้อนแบบนี้นะ
ปะป๊าต้องยอมตามใจทุกอย่างแน่เลย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น