๒ ขวบ + ๒๗๕ วัน...จันทร์ ๑ ตุลาคม ๒๕๕๕
…เช้านี้คุณแม่ติดหวัดปะป๊าไปแล้ว ปวดหัว ไอ มีน้ำมูก เหลือแต่เด็กจิ๋วหลุดรอดไปได้ไง
วันก่อนปะป๊าต้องแอบตัวหลบหน้าเด็กจิ๋ว แต่วันนี้คุณแม่ต้องเป็นคนหลบบ้าง ให้คุณแม่
ขึ้นไปนอนข้างบนแล้วปะป๊าอยู่กับเด็กจิ๋วที่ออฟฟิต
๒ ขวบ + ๒๗๖ วัน...อังคาร ๒ ตุลาคม ๒๕๕๕
…วันนี้ต้องพาคุณแม่ไปหาหมอแล้ว อาการหนักกว่าปะป๊าอีก คุณแม่เจอฉีดยาไปเข็ม
หนึ่ง แต่กลับมาบ้านจนเย็นแล้วอาการไม่เห็นดีขึ้น ยิ่งตอนกลางคืนยิ่งหนัก มีไข้หนาว
สั่น
...เหมือนวันก่อนที่ปะป๊าป่วย บอกไม่ให้มาใกล้ปะป๊า ก็ยิ่งเข้ามาทั้งกอดทั้งจุ๊บ วันนี้ก็
ห้ามไม่ให้เข้าใกล้คุณแม่ ก็ยิ่งแกล้งเข้าไปนัวเนียใหญ่
...เจ๊น่าพยายามปกครองน้องๆโดยตั้งตัวเองเป็นหัวหน้าแก๊งค์ เด็กจิ๋วเข้าสังกัดแก๊งค์
เชอร์รี่บอมได้นานแล้ว แต่วันนี้เจ๊น่ามามอบหมายตำแหน่งให้แต่ละคน เจ๊น่าเป็นคน
ทำเอกสาร ไจโรกับโฮไอเป็นอะไรไม่รู้ แต่ให้เด็กจิ๋วเป็นแผนกเต้น เพราะชอบเต็น วันนี้
ไปบ้านโน้นก็ไปเต้นๆไม่หยุด
๒ ขวบ + ๒๗๗ วัน...พุธ ๓ ตุลาคม ๒๕๕๕
…ขาเด็กจิ๋วเสียโฉมมากๆ ไม่รู้ทำไมเจอตัวอะไรกัดได้ทุกวันเลย มีตุ่มตรงนั้นตรงนี้ แต่
แต่ละแผลก็จะเละๆทั้งนั้น ตอนนี้ทั้งขามีลอยจ้ำๆดำๆด่างๆเต็มไปหมด
...ช่วงนี้เหมือนจะเบื่อของเล่นเสริมพัฒนาการต่างๆแล้ว จะเล่นแต่ ipad อย่างเดียวเลย
คุณแม่เพิ่งซื้อเกมส์มาให้ใหม่ เป็นมินนี้เม้าส์ผลิตโบว์แล้วไปเดินแฟชั่นโชว์ ชอบมากอ่ะ
...ยังไม่ให้พี่ๆมาเล่นกับเด็กจิ๋วเต็มที่นะ มาเล่นแป๊บๆก็ไล่กลับไป เพราะเหมือนจะยังไม่
หายหวัดกันดี ปีนี้เหมือนไจโรกับโฮไอทะเลาะกันน้อยกว่าปีที่แล้ว อาจจะโตขึ้นด้วย แต่
ขนาดว่าน้อยแล้วนะ วันนี้ก็ยังมาตีกันที่ออฟฟิต ไจโรผลักโฮไอหัวฟาดตู้ปลา แดงขึ้นแนว
ทันที
๒ ขวบ + ๒๗๘ วัน...พฤหัส ๔ ตุลาคม ๒๕๕๕
…คุณแม่อาการดีขึ้นแต่ยังไม่หาย กลายเป็นว่าอาการหนักกว่าปะป๊าอีก สงสัยเชื้อโรคเข้า
ไปในตัวคุณแม่แล้วกลายร่างเป็นแบบเก่งขึ้น เด็กจิ๋วเริ่มตัวอุ่นๆตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ก็ยัง
ไม่มีอาการอื่น แปลกมากที่ยังไม่ติดอีก
...เด็กจิ๋วชอบว่าคนนั้นคนนี้ว่า เรื่องเยอะ ตัวเองนั่นแหล่ะเรื่องเยอะ
...ชุดเด็กจิ๋วล็อตใหม่ที่ไปซื้อกันมาวันก่อน สวยน่ารักถูกใจมาก วันนี้พี่สาเพิ่งซักเสร็จ เอา
มาใส่แล้วน่ารักมาก ล็อตเก่าเป็นล็อตที่คุณแม่ไปซื้อถูกๆมาจากเว็ป ไม่สวย แต่ดันใส่นาน
เพราะช่วงนี้ตัวไม่โตขึ้นเลย ปะป๊าเริ่มมีความคิดว่า ให้เด็กจิ๋วใส่กางเกงขายาวอยู่บ้านจะดี
กว่าไม๊ ทุกวันนี้ใส่แต่ขาสั้นแล้วก็เจอยุงเจอมดกัดเต็มขา
...เด็กจิ๋วเข้าห้องครัวมาเห็นคุณแม่กำลังกินหมูปิ้งอยู่ รีบปีนขึ้นโต๊ะขอกินบ้าง คุณแม่ก็ใช้
ส้อมจิ้มหมูปิ้งส่งให้เด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วทำหน้างง แล้วถามว่า “แล้วจะติดหวัดไม๊เนี่ยะ”...เอออ
สุดยอดเลย คุณแม่ใช้ส้อมตัวเองจิ้มให้ แบบนี้ก็ติดหวัดดิ่ ต้องให้เด็กคอยบอก
๒ ขวบ + ๒๗๙ วัน...ศุกร์ ๕ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนเด็กจิ๋วเล่นคัดถั่ว ดูมาจากหนังเกาหลีที่เค้าทำอาหารกัน นางเอกนั่งคัดถั่วเสียทิ้ง
อันนี้เลียนแบบบ้าง เอากระดุมมาเล่นคัดถั่ว บอกว่าอยากเป็นนางเอกบ้าง
...วันนี้คุณแม่สั่งซื้อดินน้ำมันมาให้ใหม่แล้ว ของเก่านานมากแล้ว เค้าบอกว่าให้เล่นได้แค่
เดือนสองเดือน แต่อันนั้นครึ่งปีแล้วมั้ง วันก่อนปะป๊าเปิดมาเห็นสภาพแล้ว คงต้องทิ้งจริงๆ
ดินมันจะแข็งๆแล้วก็เหมือนมีเกล็ดผลึกเกาะอยู่
...ตอนบ่ายๆอากงอาม่าราชบุรีมาหา ซื้อวุ้นมาฝาก เด็กจิ๋วกินเข้าไปเยอะมาก กินแต่ตรงที่
เป็นวุ้นใสๆสีๆ แต่ตรงกระทิข้างบนไม่ยอมกิน นิสัยเหมือนปะป๊าอีกแล้ว
๒ ขวบ + ๒๘๐ วัน...เสาร์ ๖ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เช้าวันเสาร์แบบนี้ปะป๊าต้องตื่นมาแอบดูหนังคนเดียว พอสายๆหน่อยเด็กจิ๋วก็จะตามมา
เข้ามา วันนี้ดูหนังน่ากลัวเด็กจิ๋วดูไม่ได้ พอเด็กจิ๋วมาก็ต้องรีบปิด เด็กจิ๋วถามว่า อันนี้หนัง
แอ๊ปเปิ้ลเหรอ แล้วก็พูดต่อไปอีกว่า “ถ้าหนังแอ๊ปเปิ้ลแดง น่ากลัวนิดหน่อย ดูไม่ได้ แต่หนัง
แอ๊ปเปิ้ลเขียว ดูได้”
...วันนี้ทำอาหารกินกัน แล้วก็นอนกลิ้งกันอยู่ในห้องโฮม ดูหนังเกาหลี ไม่ได้ทำอะไรเลย ที
แรกกะว่าจะพาเด็กจิ๋วไปว่ายน้ำที่ลัดดารมย์ แต่ปรากฎว่าพี่ๆไม่อยู่ ไปชลบุรีกัน คุณแม่เพิ่ง
ซื้อชุดว่ายน้ำให้ใหม่ สีเขียว ยังไม่ได้ใส่ซะที ระหว่างที่ดูหนังเกาหลีอยู่ ถ้ามีเพลงในหนังดัง
ขึ้นมาเมื่อไหร่ เด็กจิ๋วจะต้องรีบลุกขึ้นมาเต้นทุกครั้งเลย เวลาเต้นต้องมีอุปกรณ์ด้วยนะ เอา
หูฟังเพลงของปะป๊ามาเสียบเอวแล้วก็เต้นๆ เวลามีเพลงช้าๆเต้นไม่ได้ก็ใช้รำแทน
...มีอยู่ฉากหนึ่งในหนังเกาหลี นางเอกใส่หูฟังวิ่งออกกำลังกาย แล้วมีหยุดพักมา stretch
ขากับเก้าอี้ เด็กจิ๋วเห็นแล้วก็รีบทำตามทันที ใส่หูฟังแล้ววิ่งๆไปรอบห้องโฮม แล้วก็มาหยุด
หน้าโต๊ะกลาง กวาดของลงจากโต๊ะออก แล้วยกขาขึ้นไปวาง ทำก้มๆเงยๆ เลียนแบบซะ
เหมือนเลยอ่ะ
...วันนี้เอาเสื้อล็อตใหม่ให้เด็กจิ๋วใส่ บนเสื้อมีตุ๊กตาหมีหมีตัวเล็กๆติดอยู่ด้วย น่ารักมาๆ แต่
ใส่ได้วันเดียว ท่าทางจะไปซะแล้ว เพราะเด็กจิ๋วชอบดึงหมีหมีเล่น หรือบางทีไม่ดึง ก็เล่นไป
เล่นมา มันก็ไปชนไปเกี่ยว คุณแม่เลยต้องรีบแกะออก เดี๋ยวจะเย็บให้ใหม่ดีๆกว่านี้
๒ ขวบ + ๒๘๑ วัน...อาทิตย์ ๗ ตุลาคม ๒๕๕๕
...ทำอาหารเช้ากินกันเสร็จแล้ว ปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปซื้อต้นไม้ที่บางบัวทอง ทิ้งคุณแม่อยู่บ้าน
คนเดียว เพราะยังไม่หายป่วยดี ระหว่างนั่งรถอยู่ เด็กจิ๋วนั่งอยู่เบาะหลัง ก็ตะโกนสั่งปะป๊า
ว่า “เดี๋ยวปะป๊าแวะ 7-11 ให้น้องพริมหน่อยนะ น้องพริมจะกินนมกินหนมอะไรอย่างเนี๊ยะ”
เดี๋ยวนี้รู้จักสั่งเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ แต่ก็ดีแล้ว ที่หิวแล้วรู้ตัว ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ หิวก็ไม่รู้
ว่าตัวเองหิว แต่จะอาละวาดงอแงซะ
...ตอนแรกเด็กจิ๋วก็ลั้นลาดี แต่เดินไปมาได้หน่อย เริ่มงอแงแล้ว สงสัยร้อน ถามว่าชอบไม๊
เด็กจิ๋วตอบว่า “ไม่ชอบ” ชัดเจน เข้าใจแล้ว แต่ถามว่าวันหลังจะมาอีกไม๊ เด็กจิ๋วกลับตอบ
ว่า “มาอีก”
…เด็กจิ๋วนอนอยู่ในห้องโฮม แหง๋นหน้ามองเพดาน แล้วก็ชี้ไปที่หลอดไฟ “อันนี้เสีย ช่างตู่
ยังไม่มาซ่อม อันนั้นไม่เสีย ช่างตู่ซ่อมให้แล้ว ถ้าน้องพริมโต น้องพริมจะซ่อมหลอดไฟให้”
เก่งอ่ะ รู้จักสังเกตว่าอันไหนติดไม่ติดแล้วไปผูกกับช่างตู่ แล้วที่บอกว่าโตขึ้นจะเปลี่ยนให้
อ่ะ ถามเด็กจิ๋วว่ารู้เหรอว่าเปลี่ยนยังไง เด็กจิ๋วตอบว่า “ก็หมุนๆหลอดเก่าออก แล้วก็ใส่
หลอดใหม่เข้าไป”...เออ จริงๆ
๒ ขวบ + ๒๘๒ วัน...จันทร์ ๘ ตุลาคม ๒๕๕๕
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปกินข้าวกลางวันข้างนอก หลังจากไม่ได้ออกไปกินข้าวข้างนอกมาหนึ่ง
อาทิตย์เต็มๆ ไปร้านซ้งโภชนา กินกุ้งอบวุ้นเส้น กับราดหน้า
…เด็กจิ๋วกดโทรศัพท์โทรไปหาอาม่าเอง พออาม่ารับสายก็พูดว่า “อาม่า น้องพริมคิดถึง
อาม่านะ” คุยได้แป๊บก็เอาแก้มไปโดนปุ่มปิด เด็กจิ๋วเอาโทรศัพท์มากดต่อ กดถูกได้อาม่า
อีกครั้ง เก่งจัง แล้วก็ใช้ iphone ถ่ายรูปเป็นแล้วนะ เมื่อก่อนก็กดถ่ายอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่เคย
ได้รูปคนอยู่ตรงกลาง เมื่อวันก่อนให้ฝึกถ่ายปะป๊ากับคุณแม่ ใช้การได้ดีทีเดียว เราแกล้ง
เดินไปซ้ายไปขวา เด็กจิ๋วก็โยกโทรศัพท์ถ่ายเข้าเป้าได้ตัวเต็มๆ
...อาการไม่ยอมนอนกลางวันเป็นต่อเนื่องมาอาทิตย์ที่สองแล้ว วันนี้ก็ไม่นอน แล้วไม่ใช่
ว่าจะง่วงเร็วด้วยนะ กว่าจะหลับก็ประมาณห้าทุ่มเที่ยงคืน
๒ ขวบ + ๒๘๓ วัน...อังคาร ๙ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนไม่ไหวเลยอ่ะ โดนเด็กจิ๋วถีบทั้งคืนเลย เดี๋ยวนี้ตอนกลางคืนต้องปีนมานอนกับ
ปะป๊าทุกวันเลย แล้วไม่นอนเปล่า นอนดิ้นที่สุดในโลก กระโดดไปกระโดดมาอยู่บนตัว
ปะป๊า พอเราจับท่าทางให้ แป๊บเดียวก็ดิ้นกลับอีก แล้วไม่รู้เป็นไงจะต้องนอนขวางทุกที
เลย อย่างเมื่อคืนหันขามาทางปะป๊า แล้วก็ถีบๆทั้งคืน หมุนไปเดี๋ยวก็กลับมาอีก คุณแม่
บอกว่าวันก่อน ไปจับเด็กจิ๋วหมุนหลายที จนเด็กจิ๋วโมโหตื่นขึ้นมาพูดด้วยน้ำเสียงสดใส
ว่า “คุณแม่ก็หลบไปหน่อยซิ”...หลบยังไงอ่ะ หลบจนไม่มีที่นอนแล้ว
...เด็กจิ๋วเดินไปบอกคุณแม่ว่า “คุณแม่ เราต้องไปอาปาเช่เดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นจะปิดทันที”
เสร็จแล้วก็เดินไปถามพี่ๆต่อว่า “พี่ๆออฟฟิตจะฝากซื้ออะไรจากอาปาเช่เปล่า” งงกันทั้ง
คุณแม่ทั้งออฟฟิต ที่จริงแล้ว ปะป๊าชวนเด็กจิ๋วไปตลาดบองมาเช่ ไม่ใช่อาปาเช่
๒ ขวบ + ๒๘๔ วัน...พุธ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๕
...ตอนนี้ชอบเล่น แหย่เล่น อย่างเช่นเล่นๆกันอยู่ก็ร้องขึ้นมาว่า โอ๊ยๆเจ๊บๆ...แหย่เหล่น
เล่นกันทั้งปะป๊าทั้งเด็กจิ๋วเลย เด็กจิ๋วก็แอ๊คติ้งเลิศอยู่แล้ว บางทีเล่นซะเหมือนจนเรานึก
ว่าเจ๊บจริง แต่แล้วก็แหย่เล่น แต่เล่นไปเล่นมา ชักไม่แน่ใจว่าแหย่เล่นหรือเรื่องจริง อย่าง
เวลาวิ่งแล้วล้มตึ้ง น่าจะเจ็บจริงนะ เด็กจิ๋วก็ลุกขึ้นมาแล้วบอกว่า “โอ๊ยเจ็บ...แหย่เล่น”
แล้วอย่างบางทีเด็กจิ๋วโกรธ งอนจริง วิ่งหนีไปเข้ามุม เรารู้ว่างอนจริงๆ แต่พอเราบอกว่า
แหย่เล่นใช่ไม๊ เด็กจิ๋วก็หายงอนแล้วบอกว่า “หนูแหย่เล่น”...กลายเป็นว่าเอามาใช้เป็นมุข
ทำให้หายโกรธได้อีก
...อยู่ดีๆเด็กจิ๋วก็บอกว่า “น้องพริมฝันว่าขับรถให้คุณแม่นั่งที่มีชาวนา ขับรถที่ต่อกันยาวๆ
ให้คุณแม่นั่งอ่ะ”...มันคืออะไรอ่ะ ถามต่อว่าปะป๊าไม่เข้าใจ คืออะไรอ่ะ เด็กจิ๋วเลยบอกต่อ
ว่า “ที่เราไปให้อาหารแกะกันด้วยอ่ะ”...อ๋อ ที่ Swiss Sheep Farm ไปให้อาหารแกะ แล้ว
ก็ไปเล่นขับรถโปราณต่อกันเป็นรถไฟ เด็กจิ๋วขับให้คุณแม่นั่งจริงๆ แต่ชาวนานี่คืออะไรก็
ไม่เข้าใจ อาจจะหมายถึงเจ้าหน้าที่ ที่เค้าแต่งตัวแบบชาวฟาร์ม
…เด็กจิ๋วพูดว่า “อุบัติเหตุที่เธอตีเรา”...พูดลอยๆขึ้นมา เป็นแอ๊ปแสตร็ก หมายถึงอะไร?
๒ ขวบ + ๒๘๕ วัน...พฤหัส ๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๕
...ปะป๊ากับคุณแม่ประชุมเลิกดึก ขึ้นมาข้างบน อี๊ป้อมก็จัดการอาบน้ำแปรงฟันเรียบร้อย
แล้ว แต่พอเห็นปะป๊ากับคุณแม่กินข้าวขาหมูกัน ก็พุ่งตัวเข้าไปขอกินบ้าง อ้อนวอนจน
คุณแม่ใจอ่อนยอมให้กิน
...เจ๊น่ากับเฮียโรเป็นหวัดมาสองเดือนแล้ว เป็นต่อเนื่องสองรอบแล้วมั้ง ตอนนี้ยังกินยา
อยู่เลย เวลาเราห้ามเด็กจิ๋วเข้าใกล้ๆพี่ๆ มันจะเหมือนเป็นการท้าทาย ยิ่งห้ามก็จะยิ่งทำ
เวลาพาไปบ้านโน้นก็แกล้งเอาหน้าไปจ่อติดเจ๊น่า แล้ววันนี้ตอนเย็น เฮียโรขึ้นมาอาบน้ำ
ที่ข้างบนห้อง เราอุตส่าห์กันไม่ให้เข้าใกล้กัน แต่สุดท้ายก็วิ่งไปจับมือกัน จะแกล้งยั่วให้
เราโกรธเล่นงั้นแหล่ะ
๒ ขวบ + ๒๘๖ วัน...ศุกร์ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๕
...จนได้เลยเด็กจิ๋ว วันนี้มีน้ำมูกแล้ว เป็นหวัดแน่ๆ ติดจากพี่ๆ หรือไม่ก็อี๊ตุ๋ม เพราะอี๊ตุ๋มก็
เป็นหวัดเหมือนกัน ตอนที่ปะป๊ากับคุณแม่เป็นหนัก พยายามแทบตายเพื่อไม่ให้เด็กจิ๋วติด
แยกตัวไปนอนห้องโฮม หลบหน้าลูกทั้งวัน ก็รอดพ้นมาได้ มาติดเอาวันนี้เอง
...เด็กจิ๋วรู้ตัวว่าป่วยก็รีบบอกคุณแม่ว่า “น้องพริมต้องทำตัวดีๆ ถ้าทำตัวดีๆ จะได้ไม่ต้อง
กินยา”...ไม่เกี่ยวหรอก เด็กจิ๋ว ถ้าป่วยก็ต้องกิน ไม่ว่าจะเด็กดีหรือเด็กเลว...”น้องพริมไม่
กินยา น้องพริมตัวเย็น น้องพริมตัวเย็น”...เอามือจับแก้มตัวเองแล้วบอกว่าตัวเย็นไม่ต้อง
กินยา นึกว่าจะหลอกเราได้เหรอเด็กจิ๋ว
๒ ขวบ + ๒๘๗-๒๘๘ วัน...เสาร์ ๑๓ - อาทิตย์ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๕
...ไปพัทยา --> N/Prim@Hardrock Pattaya
๒ ขวบ + ๒๘๙ วัน...จันทร์ ๑๕ ตุลาคม ๒๕๕๕
...กลางวันพาเด็กจิ๋วไปวิลล่า กินข้าวหน้าเนื้อ กับข้าวหน้ากุ้งทอด วันนี้ที่ร้านคนน้อยมาก
คาดว่าเป็นเพราะเป็นวันแรกที่กินเจ ปกติร้านนี้คนจะแน่น เด็กจิ๋วมาร้านนี้ทีไรต้องเทน้ำ
เล่น ทำโต๊ะเค้าเลอะทุกที วันนี้คุณแม่บอกว่าขอเถอะ อย่าเล่นเลย สั่งไอติมมาให้กินแทน
แต่ปรากฎว่าดันไม่กินไอติมเลย กินแต่ข้าวกุ้งทอด กินเสร็จก็เบ่งอึ๊ออกมา มาร้านนี้ทีไรอึ๊
ทุกทีเลย
…ตอนขับรถไปกินข้าวกัน ปะป๊ากับคุณแม่คุยกันว่าเดี๋ยวฝนจะตกไม๊ กลัวเดินไปกินข้าว
แล้วจะเปียก เด็กจิ๋วนั่งฟังอยู่ก็เสนอความคิดอันเฉียบคมขึ้นมาว่า “งั้นเราขับรถพุ่งเข้าไป
ร้านอาหารเลยดีไม๊ จะได้ไม่เปียก”...ปะป๊าทึ่งมากเลยนะ ความคิดดีมาก บอกแล้วว่าเป็น
เด็กอัจฉริเยอะ
…ช่วงนี้เด็กจิ๋วชอบถอดถุงเท้าตัวเองตลอดเวลา เดินไปมาในออฟฟิตก็ถอดออก ที่ถอดนี่
ไม่ใช่รำคาญหรืออะไรนะ กำลังเล่นละครเรื่องซินเดอเรล่า จินตนาการว่าถุงเท้าของตัวคือ
รองเท้าแก้ว ต้องถอดออกแล้ววิ่งหนีไป เรามีหน้าที่ต้องเล่นเป็นเจ้าชาย เก็บถุงเท้าได้แล้ว
ออกตามหาเจ้าหญิง ถ้าไม่เล่นด้วยก็โกรธ พอใส่ถุงเท้าได้พอดี เจ้าชายกับเจ้าหญิงก็กลับ
มาเต้นรำกันอย่างมีความสุข พอเต้นเสร็จก็วิ่งหนีแล้วถอดถุงเท้าใหม่ เริ่มเล่นรอบใหม่อีก
เป็นแบบนี้ไม่รู้จบ เวลาเต้นรำจะออกแนวกังนัมสไตล์หน่อยนะ ไม่เหมือนเต้นรำในวังเลย
...อยู่ดี่ๆเด็กจิ๋วก็พูดว่า “เป็นไข้อุบัติเหตุนะคะ”...???
๒ ขวบ + ๒๙๐ วัน...อังคาร ๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วคุยกับอี๊ป้อมเรื่องคุณแม่ของอี๊ป้อมที่ตายไปอยู่บนสวรรค์แล้ว เด็กจิ๋วเกิดสงสัย
ขึ้นมาเลยถามอี๊ป้อมว่า “อี๊ป้อมอยากไปเยี่ยมคุณแม่ที่บนสวรรค์ไม๊อ่ะ”...อี๊ป้อมบอกว่าก็
อยากนะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้
…เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วเริ่มบอกได้บ้างแล้วเวลาจะอึ๊จะฉี่ บางทีก็จะถามว่า “น้องพริมใส่เป้อร์อยู่
หรือเปล่า”...คือถ้าใส่เป้อร์อยู่จะได้ฉี่หรืออึออกมาเลย วันนี้เด็กจิ๋วก็ถามคุณแม่ว่า “น้อง
พริมใส่เป้อร์อยู่หรือเปล่า”...คุณแม่พูดไปมั่วๆว่า ใส่ เด็กจิ๋วเลยปล่อยฉี่ออกมาราดเลอะ
เทอะเลย
...เด็กจิ๋วกินข้าวอยู่ หันมาถามคุณแม่ว่า “น่ารักยัง” คุณแม่งง ถามว่า น่ารักอะไร “ก็น้อง
พริมกินผักไง น่ารักยัง โพสท่าก็น่ารักด้วยนะ เพราะกินผักแล้ว”...คุณแม่เลยบอกว่าถ้างั้น
ให้น้องพริมโพสท่าเร็ว หลังจากนั้นก็โพสท่าต่างๆให้คุณแม่ถ่ายรูปไปเยอะ เสร็จแล้วก็ให้
คุณแม่โพสบ้างแล้วเด็กจิ๋วถ่าย
...เด็กจิ๋วทำอาหารจะเอาไปให้พี่เก่ง ไปหยุดอยู่ที่ประตูยื่นส่งให้พี่เก่ง พี่เก่งเห็นแล้วก็ถาม
ว่า มันกินได้เหรอน้องพริม แล้วก็หันหลังเดินออกไปจากห้อง เด็กจิ๋ว งง เสียใจ ทำไมไม่
กินของน้องพริม
๒ ขวบ + ๒๙๑ วัน...พุธ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เด็กจิ๋วเดินไปเห็นน้องติ๊ดตี่ใส่ชุดกี่เพ้า คงงงว่ามันแปลกตา ไม่เคยเห็น ไปยืนจ้องอยู่
พักหนึ่ง แล้วบอกคุณแม่ว่า “ถ้าน้องพริมตัวเล็กเท่าติ๊ดตี่ น้องพริมจะใส่ชุดแบบนี้บ้าง”
...ช่วงนี้เป็นช่วงกินเจ อากงทอดเปาะเปี๊ยะของโปรดเด็กจิ๋วมาให้ เด็กจิ๋วกินแล้วก็ถาม
ว่า “ทำไมมีแต่เห็ดกับผัก ทำไมไม่มีหมู”...คุณแม่บอกว่าตอนนี้เรากินเจกันไง เลยต้อง
กินผักกินหมูไม่ได้ เด็กจิ๋วตะโกนว่า “น้องพริมไม่ชอบกินเจ น้องพริมชอบกินหมู”...แล้ว
ก็แทะกินแต่เปลือกกรอบไป
...เด็กจิ๋วลงไปข้างล่างเล่นช่วยอี๊กบรับโทรศัพท์ใหญ่เลย “ฮาโหล ออมสินเหรอคะ”
...เด็กจิ๋วบอกฉี่ได้แล้ว ตอนนี้ค่อนข้างชัวร์แล้ว สามารถบอกก่อนฉี่ได้
...เด็กจิ๋วมีน้ำมูกไหล คุณแม่เลยเช็ดออกให้ พอเช็ดออกเสร็จแล้ว เด็กจิ๋วบอกว่า “เย้ เย้
น้องพริมหายเป็นหวัดแล้ว”...ยังงงง
...ตอนเย็นๆพาเด็กจิ๋วไปเซนลาด ไปหาซื้อกางเกงให้เด็กจิ๋วเพิ่ม เนื่องจากว่าช่วงนี้ปะป๊า
อยากให้ใส่พวกเลคกิ้ง หรือกางเกงสามส่วนสี่ส่วนมากกว่าขาสั้น วันก่อนได้มาจากเดอะ
มอลล์สามสี่ตัว วันนี้ได้มาอีกสองสามตัว มีสั่งซื้อในเว็ปมาด้วยแต่ใช้การไม่ได้เลย ตัวมัน
ใหญ่เกิน ไซส์ของอิมพอร์ตจากเว็ปจะไม่ได้มาตรฐานแบบนี้แหล่ะ
...ตอนนั่งรถกลับจากเซ็นทรัล คุณแม่บอกว่าปวดฉี่มาก เด็กจิ๋วได้ยินก็แกล้งคุณแม่ทันที
ทำเสียง “ฉี่ ฉี่ ฉี่ ฉี่”
๒ ขวบ + ๒๙๒ วัน...พฤหัส ๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เช้านี้มาแย่งกินโยเกิร์ตสตรอเบอร์รี่ของปะป๊าซะเกลี้ยงถ้วยเลย ปะป๊าต้องไปกินรสวุ้น
มะพร้าวของเด็กจิ๋วแทน
...เด็กจิ๋วเล่นดินน้ำมันกับคุณแม่แล้วเกิดคันจมูก เนื่องจากว่ามือเลอะอยู่ เลยเดินมาเอา
หน้าจิ้มกับเสื้อคุณแม่แล้วถูไปมา เสร็จแล้วก็กลับไปนั่งปั้นดินน้ำมันเป็นรูป เปาะเปี๊ยะไส้
ยักษ์ขนำ...คืออะไรก็ไม่รู้
...ตกลงวันก่อนที่บอกว่าเป็นหวัดแน่ๆ ก็ยังไม่เป็นนะ แต่มีน้ำมูกต้อนเช้าๆทุกวันเลย เป็น
อะไรนะ กำลังต่อสู้กับหวัด หรือว่าจะเป็นภูมิแพ้ซะแล้ว
...ตอนเย็นๆเด็กจิ๋วลงมาจากข้างบน พุ่งตัวไปหาอี๊ตุ๋มไม่สนใจปะป๊า ปะป๊าบอกว่าไปแล้ว
นะ ก็ไม่สนใจ เข้าไปนั่งตักแล้วก็กระดี๊กระด๊ากับอี๊ตุ๋ม สาเหตุเพราะอี๊ตุ๋มซื้อลอดช่องให้กิน
เพิ่งกินมาจนท้องป่องเลย
๒ ขวบ + ๒๙๓ วัน...ศุกร์ ๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๕
...ตอนกลางวันพาเด็กจิ๋วไปกินข้าวข้างนอก วันนี้ได้กินไอติมอีกและ กินคนเดียวหมดถ้วย
เลย ต่อด้วยก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาเจียง กลับมาบ้านยังไปกินไอติมกับอี๊ป้อม แล้วตามด้วย
ช็อกโกแล็ตปั่นของปะป๊า กินทั้งวันจนไม่มีเวลานอนเลย จนเย็นแล้วยัง alert อยู่ สงสัยได้
รับช็อกโกแล็ตเข้าร่างกายเยอะเกินไป คึกมากๆ ทุกวันนี้ไม่นอนกลางวันแล้ว ตอนหัวค่ำก็
ไม่ง่วงอีก กว่าจะหลับก็ห้าทุ่ม เที่ยงคืนทุกที
...เด็กจิ๋วเล่นอยู่ในออฟฟิต ทำหน้าตลกแล้วบอกว่า “มีอะไรแข็งๆอยู่ที่ก้นน้องพริมอ่ะ”...อึ๊
ทำไมไม่บอกล่ะ เดี๋ยวนี้บอกได้แล้วไม่ใช่เหรอเวลาจะอึ๊เวลาจะฉี่
…เด็กจิ๋ววิ่งมาเปิดตู้ที่ออฟฟิตแล้วบอกว่า “น้องพริมจะมาหากระเป๋า พรุ่งนี้จะไปโรงเรียน
แล้ว”...รู้นะว่าพรุ่งนี้จะพาไปโรงเรียน ไปมอบตัวไว้ก่อน แต่เปิดเทอมจริงปีหน้า
๒ ขวบ + ๒๙๔ วัน...เสาร์ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เช้านี้เด็กจิ๋วต้องตื่นตั้งแต่ 7 โมง เราต้องไปมอบตัวกัน เดี๋ยวเปิดเรียนต้องตื่นเช้ากว่านี้อีก
นะ แต่วันนี้ตื่นเช้าวันแรก ร่างกายยังไม่ปรับตัว อันนี้ก็เข้าใจได้ พาไปโรงเรียนก็ยังซึมๆ กว่า
จะคึกได้ต้องใช้เวลาพอสมควร
...พอไปถึง ก็ไปตรวจเอกสารก่อน ระหว่างนั้นก็ให้เด็กจิ๋วไปนั่งรถไถที่เค้าเตรียมไว้หลอกเด็ก
เด็กจิ๋วได้เจอเพื่อนคนแรกในชีวิต ชื่อว่า นิตา อ่อนกว่าเด็กจิ๋วหลายเดือนอยู่ นิตามาไถรถอยู่
กับเด็กจิ๋ว ตอนแรกๆเด็ก 2 คนก็หยั่งเชิงกันอยู่ ไถไปจ่อๆกันไว้ แต่ไม่ทักกัน ได้แต่มองๆกัน
...ตรวจเอกสารเสร็จก็ไปลองชุด มีชุดนักเรียน ชุดพละ และเสื้อคลุมว่ายน้ำ ลองๆไปก็ตัดสิน
ใจยาก เพราะกว่าจะเปิดเทอมก็อีกหลายเดือน เค้าบอกว่าให้เผื่อไว้นะ เราก็ลังเล ถ้าเผื่อมาก
ไปมันก็จะน่าเกลียด จำได้ว่าตอนเจ๊น่า ใส่ชุดยาวถึงพื้น อันนั้นสงสัยว่าจะเผื่อเยอะเกิน สรุป
แล้วคุณแม่บอกว่าไม่เผื่อเยอะดีกว่า เพราะมันจะไม่สวย ถ้าคับก็ซื้อใหม่เอา
...ลองชุดเสร็จก็ไปนั่งดูวีดีโอแนะนำโรงเรียน ตั้งแต่ตอนลองชุด เด็กจิ๋วก็ลองกับนิตากันอยู่ 2
คน พอขึ้นไปดูวีดีโอกัน เด็กจิ๋วก็เดินไปเล่นกับนิตา มีเพื่อนคนอื่นๆอีกหลายคน แต่เหมือนว่า
จะถูกชะตากับนิตายังไงก็ไม่รู้ นิตาเล่นเข็นเก้าอี้ไปมา เด็กจิ๋วก็เข้าไปเข็นเล่นบ้าง แต่ยังไม่คุย
กัน ยังวางฟอร์มกันอยู่
...ขั้นตอนต่อไปก็ไปจ่ายเงินแล้วก็เสร็จพิธีการ เราพาเด็กจิ๋วไปทำความคุ้นเคยกับโรงเรียนซะ
หน่อย พาไปเล่นสนามเด็กเล่นที่อยู่ด้านหลัง เล่นได้สักพัก นิตาก็ตามมาเล่นด้วย เด็กจิ๋วคงได้
นิตาเป็นเพื่อนซี้แล้วล่ะ ปะป๊าดีใจ เพราะนิตาดูเป็นเด็กดี น่ารัก พ่อแม่ของนิตาก็ดูดี เพื่อนคน
อื่นๆดูเหมือนจะไม่ใช่แนวเดียวกับเด็กจิ๋วและนิตา มีพวกผู้ชาย ดูเหมือนจะซนและเล่นรุนแรง
เกิน ส่วนเด็กผู้หญิงคนอื่นก็มีคนหนึ่งเหมือนคุณหนูเกิน อีกสองคนดูเป็นแบบคนไทย น่าจะไม่
เข้ากับเด็กจิ๋ว
...ที่สนามเด็กเล่น เด็กจิ๋วปีนขึ้นไปนั่งรถก่อนเลย แต่นิตากลัว ไม่กล้านั่ง เด็กจิ๋วใจดีไปจูงเพื่อน
ขึ้นมา นิตาถึงจะยอม แล้วก็ไปเล่นสไลเดอร์ เป็นแบบอันใหญ่ มีส่วนบันได ส่วนปีนป่าย ส่วน
สะพานเชือก ส่วนทางลาดเอียง อันนี้เด็กจิ๋วทำขายหน้ามากๆ เดินเข้าไปแล้วไปติดอยู่ข้างใน
คือจะเดินต่อไปทางซ้ายก็ไม่ได้ เพราะเจอสะพานเชือก จะไปต่อทางขวาก็ต้องสไลด์ตัวลงท่อ
จะถอยกลับก็เป็นทางลาดซึ่งกว่าจะเดินผ่านมาได้ก็เลือดตาแทบกระเด็น เด็กจิ๋วไปยืนแน่นิ่ง
อยู่ตรงจุดตัดสินใจที่ว่า ไม่ยอมกระดุกกระดิกตัวไปทางไหน ทุกคนพยายามเชียร์อยู่ตั้งนาน
พยายามจะไปจูง จับมือเดินก็ไม่เอา พ่อแม่ของนิตาก็มาช่วยอยู่นาน ก็ไม่สำเร็จ ส่วนนิตานี่
โชว์เหนือมาก วิ่งไปวิ่งมา สไลด์ตัวลงทางโน้นทีทางนี้ที บอกให้เด็กจิ๋วดูเพื่อนเป็นตัวอย่างดิ่
เพื่อนยังทำไดเลย ในที่สุดคุณแม่ต้องไปช่วยชีวิต โดยการปีนขึ้นไปอุ้มเด็กจิ๋วลงมา ขายหน้า
ที่สุดเลยอ่ะ
๒ ขวบ + ๒๙๕ วัน...อาทิตย์ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานตอนบ่าย ปะป๊ากับคุณแม่ไปทำเรื่องที่คอนโด เป็นคอนโดยูดีไลท์ที่เพิ่งสร้างเสร็จ
จะเอาไว้ให้เช่าเหมือนกัน วันนี้ก็พาเด็กจิ๋วไปทำเรื่องต่ออีกรอบ พาเด็กจิ๋วไปกินหนมฟรี ลูก
ชุบ ทองหยิบ หนมชั้น กินเสร็จ ปะป๊าบอกให้เด็กจิ๋วเดินไปขอน้ำเปล่าพี่เค้ามาให้หน่อย เด็ก
จิ๋วรีบวิ่งไปหาพี่ แต่ไปถึงก็ไปยืนจ้องหน้าเค้า ยืนบิดไปบิดมา ไม่พูดแล้วเค้าจะรู้ไม๊ว่าจะเอา
อะไร รอบแรกไม่สำเร็จ ปะป๊าอยากจะฝึกให้มีความกล้าซะหน่อย ให้วิ่งไปอีกรอบหนึ่ง ก็ทำ
เหมือนเดิม ไปยืนๆจดๆจ้องๆแล้วก็วิ่งกลับ
...ทำเรื่องที่คอนโดเสร็จก็พาไปกินข้าวกันที่ร้านจรัล ทะเลเผา วันนี้เด็กจิ๋วสงบดีมาก ไม่ก่อ
เรื่อง เป็นเพราะมัวแต่ไปจ้องโต๊ะข้างๆที่มีเด็กมาด้วย จ้องเค้าจนน่าเกลียด แต่ก็ดีแล้วล่ะที่
มีอะไรทำจะได้ไม่โวยวาย
...ตอนนี้ปะป๊าซื้อ Media box มาต่อที่ห้องนั่งเล่น เด็กจิ๋วขอดูหนังเกาหลี ก็เลยเปิด Dream
High ให้ดู เคยดูไปแล้วรอบหนึ่ง ชอบมาก มาดูอีกทีก็ชอบอีก เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการ
ร้องเพลงการเต้น เด็กจิ๋วดูไปเต้นตามไป อันนี้ของชอบ ว่าจะให้ลงเรียนพิเศษวิชาร้องเพลง
ที่โรงเรียนดีกว่า
๒ ขวบ + ๒๙๖ วัน...จันทร์ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนดูหนังเรื่องพุ่มพวงกัน เด็กจิ๋วเพลินเลย ดูไปเต้นตามหางเครื่องไปด้วย ไม่
ยอมนอน คึกจัดมาก ไม่ได้นอนกลางวันด้วยนะ คึกเหมือนเมายาบ้า หัวเราะๆโดดๆ
ไม่หยุด จนพาไปห้องนอนแล้วก็ยังเล่นไม่เลิกจนเหมือนเหนื่อยจัด อยู่ๆก็ลงไปนอน
แล้วก็เหมือนสลบ หลับไปเลย
...เวลาเด็กจิ๋วจะขึ้นไปข้างบนช่วงบ่ายๆกับอี๊ป้อม ต้องให้ปะป๊าหรือคุณแม่อุ้มขึ้นไป
ส่งทุกวันเลย หลังๆมานี่ เจรจาว่าไม่ต้องไปส่งถึงข้างบนได้ไม๊ มันเหนื่อยเกิน ขอแค่
ไปส่งที่ห้อง support คือขึ้นไปแค่ชั้นเดียว เด็กจิ๋วก็ยอม ทำแบบนี้มาหลายวัน แต่ว่า
วันนี้คุณแม่บอกจะพาไปส่งที่ห้อง support แต่ดันเดินเลยไปถึงข้างบนเลย คุณแม่
บอกว่าสงสารเลยพาไปส่งข้างบน เด็กจิ๋วบอกว่า คุณแม่ผิดสัญญา ไหนบอกว่าจะ
ส่งที่ห้อง support ไง ส่งเกินก็ว่าอีก พอตอนเย็น ถึงคิวปะป๊าบ้าง ก็สัญญากันว่าจะ
พาไปส่งห้อง support เหมือนเดิม พอปะป๊าไปปล่อยที่ห้อง support แล้ว เด็กจิ๋วโผ
มากอดปะป๊าแล้วบอกว่า “ปะป๊ารักน้องพริมไม๊”...ถามลอยๆ เหมือน abstract ก็รัก
ซิ ถามทำไมล่ะ เด็กจิ๋วตอบว่า “ถ้ารักน้องพริมก็ต้องขึ้นไปส่งข้างบน เมื่อเช้าคุณแม่
ยังไม่ส่งข้างบนเลย”...รู้จักเจรจานะ แต่ปะป๊าไม่หลงกล บอกว่า ไม่เอา เดี๋ยวหนูมา
หาว่าปะป๊าผิดสัญญาอีก
...วันนี้เด็กจิ๋วเล่นละครเรื่องชาวนากับงูเห่ากับคุณแม่ นอนเป็นงูหนาวสั่นให้คุณแม่
มาอุ้ม พออุ้มไปเผาไฟเสร็จก็กัดคุณแม่ วันนี้กัดจริงอีกแล้ว คุณแม่โวยวายใหญ่
๒ ขวบ + ๒๙๗ วัน...อังคาร ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๕
...วันนี้เป็นวันหยุด เราพาเด็กจิ๋วไปกินบุฟเฟ่ที่ the world ไปถึงตั้งแต่เช้าก่อนร้านเปิด
ไปยืนรออยู่หน้าร้าน 15 นาที เด็กจิ๋วหิวมากเพราะยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า ร้อง
โวยวายอยู่หน้าร้าน “น้องพริมจะกินช็อกโกแล็ตแผ่นแผ่น น้องพริมจะกินช็อกโกแล็ต
แผ่นแผ่น”...อุ้มหลบออกจากบริเวณหน้าร้านก็ยิ่งกรี๊ดดังลั่น อายมากเลยอ่ะเด็กจิ๋ว
เป็นอาการโมโหหิว เราเลยต้องใช้แผนหลอกเด็กจิ๋ว แกล้งให้คุณแม่เดินเข้าไปในร้าน
ทำเป็นไปขอช็อกโกแล็ตมาให้เด็กจิ๋ว แต่จริงๆมีช็อกโกแล็ตซ่อนอยู่ในกระเป๋า ได้กิน
m&m ไป 3 เม็ด ทำให้หยุดชะงักอาการโมโหหิวได้แป๊บหนึ่ง พอดีร้านเปิดเลยพากัน
เข้าไปเป็นคนแรก
...เรากลัวเค้าจะคิดเงินเด็กจิ๋วแย่เลย เพราะตอนนนี้ก็ 90 เซนแล้ว บางร้านเค้าคิดที่
90 เซน บางร้านก็ดูว่าเด็กกินเยอะไม๊ ถ้าดูว่ากินเยอะไม๊ เด็กจิ๋วโดนแน่ๆ มาถึงก็เริ่ม
ด้วยของหวานก่อนเลย ได้กินช็อกโกแล็ตแผ่นๆสมใจ ต่อด้วยหนมจีบกุ้ง แล้วก็ปูอัด
กินปูอัดไปสิบกว่าแท่ง หนมจีบ 5-6 ลูก แล้วก็พวกหนมอื่นๆ ตบท้ายด้วยไอติม ตอน
แรกเด็กจิ๋วบอกปะป๊าว่า “น้องพริมยังไม่ชอบกินไอติมเลย เพราะน้องพริมโตแล้ว”
ที่ไหนได้ ซัดไม่ยั้ง คือสรุปแล้วว่าตัวเองอะชอบกินไอติมช็อกโกแล็ตเท่านั้น เหมือน
ปะป๊าอ่ะ ไอติมรสอื่นไม่กิน แต่เวลาไปเลือกตามร้าน ชอบเลือกสีแปลกๆ รู้ทันแล้ว
...กินข้าวเสร็จก็เดินซื้อของกัน วันนี้ต้องไปร้าน pum ซื้อกางเกงให้เด็กจิ๋วเพิ่ม แล้ว
ก็ต้องหาซื้อห่วงยางสำหรับจะไปเที่ยวภูเก็ต พอออกจากร้านอาหารมาได้หน่อย ก็
เริ่มมีอาการงอแง จะให้คุณแม่อุ้ม พอไม่อุ้มก็ทรุดตัวลงไปนั่งลงพื้น เราใช้แผนดัด
นิสัย ทำเป็นไม่สนใจ เดินหนีออกมา เด็กจิ๋วก็ลุกวิ่งตามมาแล้วก็มาทรุดตัวลงนั่ง
อีก ลุกๆนั่งๆมาเรื่อยๆ จนมาถึงบริเวณลานโปรโมชั่นกลางห้าง เป็นจุดยุทธศาสตร์
สำหรับเด็กจิ๋วเลยก็ว่าได้ ว่าแล้วก็นั่งลงพื้นแล้วร้องไห้ดังลั่น ปะป๊ากับคุณแม่เดิน
ออกห่างมาสิบกว่าเมตร คอยสังเกตุการณ์อยู่ เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นแหล่ะ ยามผู้
หญิงที่อยู่ตรงนั้นรีบทำหน้าที่ทันที พุ่งเข้าประชิดตัวเด็กจิ๋ว แล้ววอร์แจ้งกันว่ามีเด็ก
หลง ประชาชนที่อยู่บริเวณลานโปรโมชั่น ก็พุ่งตัวมาสังเกตุการณ์ ในเวลาแป๊บเดียว
คนเดินมามุงกันเป็นวงล้อมรอบเด็กจิ๋วเลย นี่ขนาดว่าเรายืนอยู่ใกล้ๆนะ เหตุการณ์
เกิดรวดเร็วมาก คุณแม่ต้องรีบเดินฝาวงล้อมประชาชนเข้าไปอุ้มเด็กจิ๋ว เสียท่าเด็ก
จิ๋วจริงๆ แล้วที่บอกว่าไม่ให้ยอม ให้ดัดนิสัย มันจะทำได้ไงเนี่ยะ
...เดินผ่านบริเวณชั้นเด็ก ที่เซ็นทรัลเวิลด์เค้าทำลานของเล่นให้เด็ก มีสไลดเดอร์อัน
ใหญ่ๆ แล้วก็พวกให้ปีนปายมุดต่างๆ เด็กจิ๋วเห็นเด็กเล่นกันเยอะแยะเลยก็อยากจะ
เล่นบ้าง เราก็ปล่อยให้ไปเล่น แต่เดินเข้าไปแล้วก็ไปหยุดอยู่ตรงกลาง มองดูคนนั้น
คนนี้เล่น แต่ตัวเองไม่กล้า ได้แต่ยืนนิ่ง ยืนอยู่นานมาก จนคุณแม่ไปซื้อของเสร็จกลับ
มาก็ยังยืนอยู่ที่เดิม พอเราบอกว่าจะต้องกลับแล้ว ถึงขยับตัวหน่อย วิ่งเข้าไปในท่อ
ซึ่งมันต้องวิ่งออกไปโผล่ปลายทางแล้วสไลด์ตัวลงมา ปรากฎว่าเด็กจิ๋วไปติดอยู่ตรง
กลางท่อ เอาแล้วไง เหตุการณ์เหมือนตอนที่ไปเล่นของเล่นที่แสงโสมเลย ที่ไปติดอยู่
ข้างบนแล้วต้องให้คุณแม่ปีนขึ้นไปช่วยชีวิต แต่อันนี้ผู้ใหญ่เข้าไปไม่ได้นะ มันเป็นท่อ
ที่ห้อยอยู่สูงๆ ดูแล้วท่าเราเข้าไป สงสัยท่อจะพังลงมา คุณแม่ที่อยู่แถวนั้นก็สั่งลูกๆ
ว่าให้ไปช่วยชีวิตน้องหน่อย แต่ลูกก็เชื่อฟังแม่เหลือเกิน วิ่งผ่านเด็กจิ๋วไปเฉย ในท่อ
นี้มีเด็กวิ่งเข้าวิ่งออกกันเยอะมาก วิ่งกันโครมคราม มีเด็กจิ๋วนี่แหล่ะ นั่งลงไปไม่ไป
หน้า ไม่ถอยหลัง นั่งดูเด็กคนอื่นๆวิ่งไปมากัน มีพี่คนหนึ่ง น่าจะ 8 ขวบได้ เข้ามาจะ
ช่วยเด็กจิ๋ว บอกว่า จิ๋ว ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวพี่จูงมือไป แต่ก็ไม่สำเร็จอีก ค้างอยู่กลาง
ท่อนานมาก จนปะป๊าต้องปีนเข้าไปหน่อย แล้วเรียกเด็กจิ๋วกลับออกมา แต่กว่าจะ
ออกมาได้ก็นานมาก เพราะเด็กจิ๋วกลัวไม่กล้าเดิน นั่งลงไปแล้วไถตัวมา
...วันนี้ได้กางเกงสวยสมใจ ซื้อจากร้าน pum แพงหน่อย ตัวล่ะ 4-500 แต่ก็สวยกว่า
ที่คุณแม่ซื้อมาโง่ๆจากเว็ปตัวละร้อยกว่า แล้วก็ได้ห่วงยางว่ายน้ำลายหมีพู ตอนแรก
เด็กจิ๋วสั่งว่าขอลายมิกกี้เม้าส์คลับเฮ้าส์ แต่ไม่มีของ ได้แต่ลายนี้มาก็โอเค เด็กจิ๋วโต
จนป่านนี้แล้ว เพิ่งจะมีห่วงยางกลมๆกับเค้า พอกลับมาบ้านก็รีบให้ปะป๊าเป่า แล้ว
เอาลงเล่นในอ่างอาบน้ำสนุกไปเลย
๒ ขวบ + ๒๙๗ วัน...อังคาร ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เมื่อวานตอนเย็นๆอาแปะพาพี่โฮไอขึ้นมาเล่นด้วย เล่นขับรถ เล่นบ้านลม แล้วก็วิ่งเล่นกัน
อยู่สักพักใหญ่ อาแปะบอกว่าพรุ่งนี้โฮไอจะไปทัศนศึกษา เด็กจิ๋วได้ยินก็เอาบ้าง “คุณแม่ๆ
น้องพริมอยากจะไปแท็กซี่อะไรอย่างเงี๊ยะ”...พูดด้วยความมั่นใจนะ
...เมื่อวานอี๊นกลืมเอาติ๊ดตี่กลับบ้าน เด็กจิ๋วลงมาเห็นก็ชี้ไปที่ติ๊ดตี่แล้วบอกว่า “อุ้ย อี๊นกลืม
พาติ๊ดตี่กลับบ้าน”...พอมาวันนี้ก็มาต่อว่าอี๊ตุ๋มอีก บอกว่า “อี๊ตุ๋มทำไมลืมเอาติ๊ดตี่กลับบ้าน
ทีหลังอย่าลืมนะ ฝึกเอาไว้ ไปโรงเรียนคุณครูจะได้ไม่ว่า”...มาเป็นชุดเลย
...เด็กจิ๋วมารื้อโต๊ะทำงานของปะป๊าเล่น รื้อเนคไทออกมาเละเทะหมดเลย ปะป๊าเลยสอนให้
พับให้เรียบร้อย เด็กจิ๋วก็พับได้ตามที่สั่ง รู้สึกว่าเก่งมากๆ พับผ้าเป็นแล้ว
...ตอนนี้ที่ออฟฟิตมีการรื้อของเก่าๆออกมาเรียงไว้ที่ห้อง support เพื่อจะถ่ายรูปแล้วเอาไป
บริจาค เด็กจิ๋วเดินผ่านวันแรกก็บอกว่า “เนี่ยะ เค้าจะไปโบราณกัน”...โบราณอะไร เรางงไป
อยู่วันหนึ่ง พอวันรุ่งขึ้น เด็กจิ๋วเดินผ่านอีก ก็บอกว่า “เนี่ยะ เค้าจะไปบริเวณกัน”...อ๋อ บริจาค
๒ ขวบ + ๒๙๘ วัน...พุธ ๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๕
...อาทิตย์ที่แล้วปะป๊าไปซื้อ media box มา แล้วก็พยายามโหลดการ์ตูนให้เด็กจิ๋วเต็มไปหมด
เพราะเห็นเค้าบอกว่าเข้าโรงเรียนแล้วดูการ์ตูนได้ ที่จริงเราอยากให้ดูการ์ตูนจะตาย ที่ผ่านมา
ต้องหยุดดูบาร์นี่ไปเพราะคุณครูมาทักว่าดูเยอะเกิน แต่ว่าเมื่อวันหยุดที่พาไปกินบุฟเฟ่อ่ะ พอ
เด็กจิ๋วอิ่มแล้วแต่ปะป๊ากับคุณแม่ยังไม่อิ่ม เราเลยเปิดบาร์นี่ใน ipad ให้นั่งดูไป ไม่งั้นก็อยู่ไม่
สงบแน่นอน แต่พอกินเสร็จออกมาจากร้านแล้วมาก่อเหตุร้องไห้กลางห้างเลยคิดว่าเป็นเพราะ
ให้ดูการ์ตูนอีกหรือเปล่า เลยมีอาการหงุดหงิดฉุนเฉียว ตอนนี้เลยคิดว่ายังไม่ให้ดูการ์ตูนดีกว่า
จะให้ดูพวกการ์ตูนประกอบเพลงสั้นๆ อย่างเมื่อคืนก็เปิดให้ดูไปเพลงหนึ่ง แม่ไก่ใจดี
๒ ขวบ + ๒๙๙-๓๐๓ วัน...พฤหัส-จันทร์ ๒๕-๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๕
...พาเด็กจิ๋วไปภูเก็ตเป็นครั้งที่สอง --> N'Prim@Phuket
๒ ขวบ + ๓๐๔ วัน...อังคาร ๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๕
...วันนี้พาเด็กจิ๋วไปกินบุฟเฟ่ต์ญี่ปุ่นอีกแล้ว ห้องอาหาร Takumi ที่ Sofitel เด็กจิ๋วมาถึง
ก็บอกว่า “น้องพริมเคยมาที่นี่ 2 ครั้งแล้ว”...เก่งอ่ะจำได้ด้วย แต่ปะป๊าว่าไม่ได้แค่ 2 นะ
น่าจะมา 4 ครั้งแล้ว วันนี้ก็เหมือนๆเดิม เด็กจิ๋วกินปูอัดเป็นหลัก แล้วก็กินราเมนกับคุณ
แม่ นอกนั้นก็เป็นของอื่นๆอีกนิดหน่อย ปิดท้ายด้วยไอติมวนิลา เผลอแป๊บเดียวกินหมด
ถ้วยเลย ทุกคนตกใจกันใหญ่ ไอติมลูกเบ้อเร้อ กินแป๊บเดียวหมด พอได้ไอติมแล้วก็เริ่ม
อยู่ไม่สุขแล้ว จะออกไปนอกห้อง เราห้ามก็ไม่เชื่อ บอกว่าเดี๋ยวมีคนจับไปนะ เด็กจิ๋วก็ได้
แต่บอกว่าไปวิ่งตรงนั้นแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับมา คงไม่เข้าใจว่ามีคนมาจับตัวไปเป็นยังไง
ว่าแล้วก็จัดการใส่รองเท้าให้ตัวเอง ตอนแรกงุนงงอยู่กับข้างซ้ายข้างขวา เราก็ไม่ช่วย คือ
บอกว่าถ้าอยากจะไปวิ่งเล่นก็ให้ใส่รองเท้าเอง ในที่สุดเด็กจิ๋วก็ใส่รองเท้าผ้าใบเองได้เสร็จ
เรียบร้อย ถูกต้องด้วย แต่พอจะออกวิ่ง เจอพนักงานมาบอกว่า ถ้าวิ่งไปแล้วจะเจอคนจับ
ไปกินตับนะ เด็กจิ๋วได้ยินก็หัวหด รีบกลับเข้าห้องแต่โดยดี
...กินบุฟเฟ่กลับมาก็ให้อี๊ป้อมพาขึ้นไปนอน แต่กว่าจะหลับก็ 4 โมงเย็น ตอนเกือบๆ 6
โมงอุ้มลงมายังหลับอยู่เลย เพิ่งเห็นว่าบริเวณปากเด็กจิ๋วแดงเป็นผื่น ลักษณะเหมือนว่า
แพ้อะไรมาสักอย่าง ที่ไปกินมาก็กินเหมือนๆเดิมไม่น่าจะแพ้ มีกินแปลๆอย่างคำหนึ่งก็
คือมะเขือม่วง แต่มะเขือม่วงไม่น่าจะมีสารที่ทำให้แพ้ได้ สรุปแล้วเป็นอะไรยังไม่รู้
...ตอนหัวค่ำ เจ๊น่า เฮียโร โฮไอขึ้นมาเล่นข้างบนห้อง ปะป๊าเปิดการ์ตูนเรื่อง one piece
ให้ดู นอนเรียงกัน 4 คน ดูการ์ตูนตลกมาก ตั้งใจดูกันใหญ่ แต่ให้ดูแค่ตอนเดียวก็ปิด พอ
แล้ว เฮียโรโวยวายใหญ่อยากดูต่อ แต่ปะป๊าไม่ยอม
๒ ขวบ + ๓๐๕ วัน...พุธ ๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๕
...เมื่อคืนอาการแพ้ของเด็กจิ๋วยิ่งเป็นหนักเลย แดงมากขึ้น คิดกันอยู่นานว่าไปกินอะไร
มา แต่ถ้าแพ้อาหารก็ไม่น่าจะขึ้นผื่นบริเวณปากอย่างเดียว น่าจะขึ้นตามตัวด้วย คิดไป
คิดมาก็ อ๋อ สงสัยว่าที่ไปกินบุฟเฟ่กันมา คุณแม่เอาผ้าเช็ดปากของห้องอาหารมาเช็ดให้
เด็กจิ๋ว เนื่องจากว่าไม่มีทิชชู ปกติจะใช้ทิชชูหรือไม่ก็ผ้าของเราเอง เดาว่าผ้าของร้านน่า
จะมีสารเคมีตกค้าง คุณแม่เลยเอายาแก้แพ้ผสมกับช็อกโกแล็ตปั่นให้กิน เด็กจิ๋วกินเข้า
ไปหมดอย่างรวดเร็ว หลังจากกินยาอาการก็ดีขึ้น พอเช้านี้ก็หายสนิท
...พี่มิตรเพิ่งกลับมาจากยุโรป ซื้อช็อกโกแล็ตมาฝากปะป๊า คุณแม่ กับเด็กจิ๋ว เป็นแบบ
สอดไส้ต่างๆ เด็กจิ๋วกินเข้าไปอันหนึ่งแล้วส่งคืน บอกว่ารสชาดมันประหลาด เอามาชิม
แล้วปรากฎว่ามันเป็นไส้เหล้า มีหวังเมาแน่วันนี้
...เช้านี้พี่โฮไอมาเล่นกับเด็กจิ๋วที่ออฟฟิต พี่โฮไอพยายามสอนเด็กจิ๋วเขียน ก. ข. แต่ว่า
เด็กจิ๋วไม่ยอม บอกว่า “น้องพริมวาดได้แต่วงกลม”...เวลาพี่เขียนก็ไปแกล้งเค้า ไปชีดๆ
หน้าของเค้าซะเละเลย แบบนี้ไปโรงเรียนต้องไปแกล้งเพื่อนๆแน่เลย คุณแม่ทำหนมปัง
ทาแยมมาให้เด็กๆกิน เด็กจิ๋วกินไปแผ่นหนึ่ง แต่พี่โฮไอกินไปได้หน่อยก็หยุด บอกว่ากิน
ไม่ไหวแล้ว เด็กจิ๋วได้ยินก็บอกว่า “งั้นน้องพริมช่วยกินนะ”...แล้วก็เอามากินต่อ
...ตอนที่พี่โฮไอมาที่ออฟฟิต พี่โฮไอเห็น Angry bird ตัวใหญ่อยู่ ก็บอกว่า โห ทำไมถึงมี
Angry bird ตัวใหญ่ด้วยล่ะ เด็กจิ๋วบอกว่า “อ๋อ น้องพริมไปซื้อมาเอง น้องพริมรู้ว่าโฮไอ
ชอบ Angry bird น้องพริมเลยซื้อมาให้”...ที่พูดมาไม่เป็นความจริงซะอย่าง แต่ว่ารู้จัก
พูดเอาใจคนอื่นด้วยเหรอเนี่ยะ
…ปะป๊ากับคุณแม่จะพาอาม่าไปหาหมอ บอกให้เด็กจิ๋วอยู่บ้านกับอี๊ป้อม ไปด้วยไม่ได้
เด็กจิ๋วอยากไป แต่ก็กลัวหมอ พยายามต่อรองว่าขอไปด้วยแต่ไม่ไปหาหมอ คุณแม่ไม่
ยอม ในที่สุดก็บอกว่า ”หนูจะอยู่กับแม่ตลอดชีวิต ไม่ให้ไปหาหมอเลย
...ปะป๊าขับรถอยู่ มือเลอะ ล้วงไปหยิบทิชชูออกมาจากกล่อง ปรากฎว่าหยิบออกมาได้
เป็นเศษกระดาษเต็มเลย เด็กจิ๋วแอบมาฉีกกระดาษทิชชูเล่นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฉีกแล้ว
ไม่ทิ้งด้วยนะ ยัดใส่กล่องไว้เหมือนเดิม
...เด็กจิ๋วตื่นนอนมาตอนบ่าย ถามคุณแม่ว่า “วันนี้วันอะไร”...คุณแม่ตอบว่าวันพุธ “วัน
พุธกินช็อกโกแล็ตได้ไม๊”...???
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น