๓
ขวบ + ๑๕๓ วัน...เสาร์ ๑ มิถุนายน ๒๕๕๖
...ยังไม่รู้ว่าดาว
2 ดวงที่ช่องหัวหน้าห้องคืออะไร แต่วันนี้เห็นเพื่อนห้อง 4
ก็ได้ดาวช่องหัวหน้าห้องเหมือนกัน ได้ 3 ดวงเลย มากกว่าเด็กจิ๋วซะอีก
...เช้านี้ดูเรื่องมู่หลาน
2 ดีใจมากสามารถเชียร์เด็กจิ๋วให้ดูเรื่องอื่นได้สำเร็จ เบื่อบาร์บี้แล้ว
ระหว่างดูหนังก็ต้องกินอาหารเช้าไปด้วย ปกติหยิบหนมมาแกะกินเกลื่อนกลาด
วันนี้ปะป๊าแกะหนมหลายๆชนิดแล้วเทใส่จานสวยงาม เวลากินจะได้ไม่หกเลอะเทอะ
ในโรงหนังยิ่งมืดๆอยู่ด้วย ในจานอาหารเช้าประกอบไปด้วย พริงเกิ้ล โดโซะ ชีสสติ๊ก M&M เวเฟอร์ คิดแคท ปรากฎว่าเด็กจิ๋วกินแต่พริงเกิ้ลอย่างเดียวเลย
...วันนี้ไปเรียนเปียโนตามเคยทุกวันเสาร์
เข้าไปกับปะป๊า พอเจอคุณครูก็ถามคุณครูเสียงดังว่า “คุณครูคะ ให้ผู้ปกครองเข้ามาได้คนเดียวเหรอคะ”...ครูบอกว่า
ให้คุณแม่เข้าด้วยก็ได้คะ ว่าแล้วปะป๊ากับเด็กจิ๋วก็รีบออกไปตามหาคุณแม่
แต่หาไม่เจอ คุณแม่ลงไปช้อปปิ้งซะแล้ว หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องเลย
ระหว่างเรียนๆอยู่เด็กจิ๋วก็คอยพะวงหน้าพะวงหลัง จะออกจากห้องไปดูว่าคุณแม่มายัง
เพราะปะป๊าหรอกว่าคุณแม่ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวกลับเข้ามา
การที่พะวงหน้าคุณแม่ทำให้สมาธิการเรียนสูญเสียไปอย่างมาก เวลาครูถามอะไรก็ตอบดีอยู่หรอก
แต่มันว่อกแวก ครูสอนบางอย่างก็ไม่ฟัง ตอนออกมาจากห้องเรียน ปะป๊าโมโหเด็กจิ๋วเลย
อุตส่าห์พามาเรียนแล้วไม่ตั้งใจเรียน แต่จะว่าไปเด็กคนอื่นๆก็ไม่ค่อยตั้งใจซะเท่าไหร่หรอก
ยิ่งพวกโตๆยิ่งกวนใหญ่ ระหว่างครูสอนก็กดเปียโนเล่น สร้างความรำคาญมาก
...เรียนเปียโนเสร็จ
เด็กจิ๋วก็รบจะเรียนระบายสีต่ออีกแล้ว ตอนแรกเราแกล้งพาไปกินข้าว เล่นของเล่น
กะให้ลืมๆ แต่เด็กจิ๋วไม่ลืมเลย ในที่สุดต้องพาไปบองมาเช่ต่ออีก
ลั้นลาอยากเรียนระบายสีกับครูแก้วมากๆ
แต่วันนี้เป็นวันเสาร์มีเด็กมาเรียนกันหลายคน ครูแก้วไม่ค่อยว่าง
จะเป็นครูอีกคนมาสอนซะมากกว่า เด็กจิ๋วไปบอกครูว่าอยากระบายสีเบล
แต่สุดท้ายได้ระบายรูปบ้านมา ไม่รู้ว่าครูไม่มีแบบหรือไง นอกจากเด็กเล็ก ก็มีพี่โตมาเรียนกันด้วย
เห็นเรียนวาดรูปจริงจังกันอยู่ 3 คน
...เรียนระบายสีเสร็จแล้ว
ยังขอเรียนปั้นต่ออีก พอเข้าไปห้อง Craywork เห็นครูตูนกำลังสอนเด็กๆอยู่
3 คน ทางโรงเรียนเลยจัดครูผู้ชายมาให้ เด็กจิ๋วเห็นหน้าครูแล้ว ถอยไปแอบหลังคุณแม่
กลัวเขาขึ้นมาเฉยเลย ถามว่าจะเรียนไม๊ ก็บอกว่าอยากเรียนกับครูตูน
แต่ครูตูนไม่ว่าง ก็เลยตกลงกันว่าเอาไว้วันหลังค่อยมาเรียนแล้วกัน
ตอนเดินไปขึ้นรถ
เด็กจิ๋วยังยึกๆยักๆอยู่เลย คือใจก็อยากเรียน แต่กลัวครูผู้ชาย
...วันนี้ซื้อผ้าห่มให้เด็กจิ๋วใหม่ด้วย
ปกติมีแต่ผ้าผืนเล็กๆ ห่มแล้วถีบออกทันที อันนี้เอาใหญ่หน่อย แล้วเป็นแบบบุนวมๆ
หวังว่าจะดีขึ้นนะ เพราะตั้งแต่เกิดจนถึงทุกวันนี้ยังไม่ยอมห่มผ้าห่มเลย
๓
ขวบ + ๑๕๔ วัน...อาทิตย์ ๒ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้นอนกลิ้งอยู่บ้านทั้งวัน
เห็นเพื่อนๆเด็กจิ๋วห้อง 9 รวมตัวไปว่ายน้ำกันสนุกสนาน เราอยากจะพาเด็กจิ๋วไปว่ายที่บรัดดารมย์บ้าง
แต่ยังไม่หายป่วยดีเลย นี่เป็นต่อเนื่องมาเป็นเดือนแล้ว ช่วงนี้มีน้ำมูกอย่างเดียว
จะมีเยอะหน่อยตอนเช้า ให้กินเซอร์เทควันละครั้ง
ที่ป่วยต่อเนื่องมานี่เริ่มต้นมาจากตอนไปเล่นน้ำที่วิลล่ามาร็อคแหล่ะ
ตอนนั้นเพิ่งหายป่วยแล้วทำซ่า เล่นน้ำต่อเนื่องหลายชั่วโมง กลับมาป่วยหนักเลย
...ตอนบ่ายๆเจ๊นิวกับเจ๊แนนมาเล่นด้วย
เด็กจิ๋วกำลังฝึกเขียนตามเส้นประอยู่ พี่ๆเข้ามาขอเล่นด้วย เด็กจิ๋วไม่ยอม เราต้องบังคับให้แบ่งถึงจะยอมในที่สุด
แต่แล้วก็พาล อาละวาด ตบคุณแม่ คุณแม่เลยโกรธหนีไปอยู่ห้องนอน เด็กจิ๋วต้องตามไปง้อตั้งนานถึงจะหายโกรธ
คุณแม่บอกว่าถ้าเด็กจิ๋วดื้ออีก คุณแม่จะไม่อยู่แล้ว จะหนีไปแล้ว เด็กจิ๋วสำนึกผิด
บอกว่า “วันหลัง ถ้าน้องพริมดื้อ คุณแม่ต้องดุ ต้องตีน้องพริมนะ”...ให้จริงเถอะ
...วันนี้ต่อรางรถไฟให้เด็กจิ๋วเล่น
ตอนแรกๆก็เล่นพังรางเหมือนทุกที แต่สักพักก็เริ่มสนุกกับการสับราง หยุดรถไฟ
เล่นได้อยู่พักหนึ่งเลย ที่เลิกเล่นเพราะหันมาสนใจปะป๊าที่กำลังต่อกันดั้มอยู่
เด็กจิ๋วจะมาแกล้งปะป๊าตลอดเวลา ต่อไปได้หน่อย ก็จะปีนเข้ามานั่งตัก
แล้วก็หยิบชิ้นส่วนกันดั้มโยนเล่นไปมา บางทีก็เอาคู่มือกันดั้มไปอ่านเป็นนิทาน
...ตอนเย็นดูรายการ
Thailand
got talent กันอยู่ ถึงตอนที่มีคนมาร้องเพลงภาคใต้ ทุกคนกำลังตั้งใจดูกัน
หันมาอีกที เด็กจิ๋วเคลิ้มจะหลับแล้ว เลยอุ้มพาไปอาบน้ำ แต่ยังไม่ถึงห้องน้ำ
ก็หลับไปซะแล้ว เลยตัดสินใจไม่อาบน้ำ พาเข้านอนเลย
แต่พอถึงที่นอนก็ตื่นขึ้นมาสดใสอีก งงเลย
...เมื่อวานไปซื้อผ้าห่มให้เด็กจิ๋ว
วันนี้ลองเอามาใช้ ตอนแรกเด็กจิ๋วก็ให้ความสมใจดี เอามาห่มเล่น
แต่ตอนหลับไปแล้วก็ถีบผ้าห่มออกอยู่ดี สรุปแล้วก็ไม่เวิร์ค
๓
ขวบ + ๑๕๕ วัน...จันทร์ ๓ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เช้านี้ต้องอุ้มทั้งหลับๆขึ้นรถ
ไปแต่งตัวทำผมระหว่างรถติดไฟแดงก่อนถึง 7-11 ช่วงนี้ต้องใช้ 7-11
มาต่อรองเด็กจิ๋วทุกวัน บอกว่าต้องแต่งตัวทำผมเรียบร้อยก่อน ไม่งั้นไม่พาไป 7-11
ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าต้องแวะ 7-11 ทุกวัน นอกจากจะต้องซื้อหนมกับนมให้เด็กจิ๋วแล้ว
ยังต้องซื้อให้เจ๊น่ากับเฮียโรด้วย
...ระหว่างอุ้มเด็กจิ๋วเดินไปส่งที่ห้อง
เด็กจิ๋วบอกว่า “เดี๋ยวปะป๊าส่งน้องพริมแล้ว
ปะป๊าไปซื้อของเล่นให้น้องพริมด้วยนะ”...งง ทำไมพูดแบบนี้ก็ไม่รู้
ตอนไปถึงห้องเรียน เด็กจิ๋วร้องไห้อีกแล้ว บอกว่า
“น้องพริมรักปะป๊ากับคุณแม่”...แล้วก็กอดคุณแม่แน่นเลย ช่วงนี้ติดคุณแม่ เมื่อวันเสาร์ที่ไปเรียนเปียโนก็คงประมาณนี้แหล่ะ
คิดถึงคุณแม่ขึ้นมา
...ตอนไปรับเด็กจิ๋ว
เจอน้องอิงดาวเป็นครั้งแรก น้องอิงดาวเข้ามากอดเด็กจิ๋วด้วย
ว่าแล้วครูแหววก็มาเล่าว่า วันนี้เด็กจิ๋วมาฟ้องครูแหววว่าน้องอิงดาวหยิกแก้ม
แต่สอบสวนแล้ว ถามทั้งอิงดาว แล้วก็ถามน้องพริมอีกที ก็บอกว่าไม่ได้ทำทั้งคู่
เราก็งงเลย อะไรนี่ วันก่อนก็บอกว่าน้องปาร์คหยิกแต่ที่จริงไม่ได้หยิก
แบบนี้ครูแหววจะคิดยังไงเนี่ยะ พอเราถามเน้นอีกที เด็กจิ๋วบอกว่า
“ตอนแรกคิดว่าหยิก แต่ที่จริงไม่หยิก”
...หลังจากเลิกเรียน
เด็กจิ๋วก็บอกว่าอยากไปเรียนระบายสีอีก เราก็รู้อยู่แล้วล่ะ ก็พาไป
วันนี้รถโล่งเลย ที่จอดว่างมาก พอลงจากรถเดินเข้าไป อ้าว วันนี้เค้าหยุดอ่ะ
หยุดทุกโรงเรียนทุกวันจันทร์ เสร่อมากๆ
...คุณแม่เพื่อนๆของเด็กจิ๋วถ่ายคลิปลูกๆร้องเพลงมาลงใน
facebook
กันใหญ่เลย เพลงโรงเรียนแสงโสม เด็กจิ๋วจำเนื้อร้องสู้เพื่อนๆไม่ได้เลย
ร้องมั่วซั่วมาก เห็นน้องมัดหวายร้องจริงจังเป็นเพลง คือฟังดูก็รู้ว่าน่าจะของจริง
ส่วนเด็กจิ๋วนี่มั่วชัดๆ วันนี้ยังมาร้องเพลงเต่ากับกระต่ายอีก เราฟังแล้ว
มันแต่งเองหรือไปจำมาจากที่ไหน ถ้าแต่งเองก็อัจฉริยะ หรือถ้าจำมา ก็จำได้มั่วมาก
๓
ขวบ + ๑๕๖ วัน...อังคาร ๔ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เด็กจิ๋วมีความสับสนระหว่างคำว่า
ก๋วยจั๊บ กับเฉาก๋วย พูดสลับกันไปมาจนงงไปหมด
...ได้คุยกับครูขวัญเรื่องที่ว่าเด็กจิ๋วชอบครูขวัญ
ครูขวัญก็บอกว่า น้องพริมชอบมานั่งข้างๆครูขวัญ
เวลาครูขวัญมาก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ ชอบคุยกับครู แต่ไม่ค่อยเล่นกับเพื่อนๆ
เราฟังแล้วเครียดเลย ไม่แน่ใจว่า ไม่ค่อยเล่นกับเพื่อนนี่มันระดับไหน
แต่ดูจากกล้องวงจรปิดก็เห็นโอเคนี่หน่า แต่ไม่ friendly ถึงขนาดน้องอิ๊ก
อันนั้นวิ่งไปกอดเพื่อนๆ เราคิดว่าสงสัยเด็กจิ๋วเคยชินกับการเล่นกับผู้ใหญ่
แล้วก็พี่โต อย่างกับนีโน่ก็ไม่ชอบเล่นด้วย ชอบเล่นกับพี่โนมากกว่า
หรือย่างโฮไอก็ไม่ค่อยชอบเล่น เวลาเล่นด้วยกันแล้วผลักกันทะเลาะกันเรื่อย
...วันนี้พาไประบายสีภาพเบล
เสร็จแล้วก็ไปปั้นดินต่อ วันนี้ทำหน้า 2 เรารู้สึกว่าน่าเบื่อมาก
เด็กจิ๋วเก่งมากที่ตั้งใจเรียนจบจบชั่วโมง เห็นเด็กคนอื่นๆก็งอแงกันเยอะ
วันนี้มีแต่ยืดดินยืดดิน ยืดเป็น 100 ครั้งเลยมั้ง คือก่อนจะปั้นต้องยืดดิน 10
ครั้งก่อน วันนี้เรียนกับครูเมย์เพราะครูตูนไม่อยู่
รู้สึกว่าครูตูนจะดีกว่านิดหน่อย ดูครูเมย์สอนเด็กจิ๋วแล้วเบื่อๆ
เพราะเด็กจิ๋วยืดดินแล้วก็มีหยุดพักเพราะเหนื่อยเป็นระยะๆ
เราคิดเองว่าครูอาจจะเซ็งว่าเด็กอะไรเนี่ยะ ทำแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว
...รู้สึกว่าที่บองมาเช่เป็นที่ซ่องสุมของเด็กแสงโสมจริงๆ
เจอเยอะมาก ที่โรงเรียนศิลปะกับ craywork ก็เจอแต่เด็กแสงโสมทั้งนั้น
วันนี้เจอเพื่อนอ.1 มาปั้นดินด้วย ห้องต้นๆอยู่ฝั่งประชาชื่น คนนี้ติดคุณยายมาก
ต้องให้คุณยายมายืนอยู่ข้างๆ เกาะคุณยายมือหนึ่ง อีกมือหนึ่งปั้นดิน
๓
ขวบ + ๑๕๗ วัน...พุธ ๕ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้ปะป๊าไปประชุมบ่าย
ให้คุณแม่ไปรับเด็กจิ๋วกับอี๊ตุ๋ม คุณแม่บอกว่าไปก่อนเวลา ไปนั่งดูกล้องวงจรปิดกัน
เป็นครั้งแรกที่เห็นภาพจากห้องเรียนภาษาอังกฤษ เห็นเด็กจิ๋วลั้นลาดี
กระโดดๆเล่นในห้องเรียน วันที่เรียนพิเศษภาษาอังกฤษ จะเลิกช้าทุกทีเลย ต้องเลิก
14.30 น. แต่มันกจะ late
ไป 15 นาที
...อี๊ตุ๋มพาคุณแม่กับเด็กจิ๋วไปส่งที่บองมาเช่แล้วให้ปะป๊าไปรับ
ตอนไปถึงโรงเรียน เด็กจิ๋วไม่ยอมเข้า ก้าวถอยๆ คงเพราะไม่เห็นครุแก้ว
เห็นแต่ครูอีกคนหนึ่ง สักพักครูแก้วคงเห็นเลยออกมารับ ถึงยอมเข้าไป
เข้าไปถึงก็ชวนครูแก้วคุยทันที บอกว่า
“วันนี้ปะป๊าหนูไปประชุม”...คือบอกทำไมเนี่ยะ ครูไม่อยากรู้หรอก ไม่นานนิตาก็ตามมา
สองคนดีใจใหญ่เลยมาเจอกันที่นี่ วันนี้สองระบายสีเครื่องบินที่ครูทำให้จากไม้ไอติม
ต่อด้วยที่ทำคาดผม เป็นแบบให้เอาโน้นนี่มาแปะๆ แล้วก็ปั้นดินเป็นรูปต่างๆ
วันนี้ได้ทำหลายอย่างเลย ครูคงรู้ว่าต้องเปลี่ยนไปเรื่อยๆไม่งั้นเด็กจะเบื่อ
ซึ่งได้ผลจริงๆ เด็ก 2 คนลั้นลากันมาก พอเรียกให้มาถ่ายรูปคู่กัน ก็ทำหันหน้าชนกัน
แล้วโยกซ้ายขวาสลับกันไปมา อันนี้วิธีเล่นแบบใหม่เหรอ
...เด็กจิ๋วบอกว่าครูสอนบัลเล่ชื่อครูแอน
ครูที่สอนดนตีโคไดก็ชื่อแอน เราว่ามันจะจริงเหรอ ลองมาถามเจ๊น่าดู
เจ๊น่าบอกว่าจริงๆ แต่ครูสอนโคไดไม่แน่ใจเหมือนกันว่าชื่อ แอน หรือแอ้น
๓
ขวบ + ๑๕๘ วัน...พฤหัส ๖ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้ปะป๊ากับคุณแม่ตกลงใจกันว่าถ้าเด็กจิ๋วขอไปเรียนระบายสีอีก
จะโกหกว่าครูแก้วไม่อยู่ เพราะเด็กจิ๋วไม่ชอบครูคนอื่นเลย
ถ้าครูแก้วไม่อยู่ก็คงไม่ไป พอรับเด็กจิ๋วที่โรงเรียน เด็กจิ๋วก็ขอไประบายสีทันที
เราเลยใช้แผนที่วางไว้ บอกว่าครูแก้วไม่อยู หนูจะไปเหรอ เด็กจิ๋วตอบว่า
“ไป”...เอาแล้วไง ครูแก้วไม่อยู่ยังจะไปอีก ระหว่างต่อรองกันอยู่ว่าจะไปหรือไม่ไป
ตัวปะป๊าเองดันขับรถไปบองมาเช่โดยอัตโนมัติ พอมาถึง คุณแม่ก็ถามว่า อ้าว
ตกลงมาเรียนเหรอ ปะป๊าก็งงๆ เออ เรียนก็เรียน เมื่อลูกอยากเรียน เราก็ควรสงเสริม
...ตอนไปถึงบองมาเช่
เด็กจิ๋วปวดฉี่ คุณแม่รีบพาไปเข้าห้องน้ำ ห้องน้ำที่นี่สะอาดนะ แต่ลำบากนิดหนึ่ง
จะเข้าทีต้องไปขอกุญแจจากโรงเรียนมาเปิด เข้าห้องน้ำเสร็จก็วิ่งไป cray work ก่อนเลย วันนี้มาแปลกแฮะ ปะป๊าไปนั่งรอเก้อที่โรงเรียนระบายสี
คิดว่าเด็กจิ๋วต้องวิ่งมาที่นี่ก่อนแน่ๆ ที่โรงเรียน Craywork วันนี้เรียนกับครูเมย์เหมือนเมื่อวาน ไม่เห็นครูตูนมา 2 วันแล้ว
รู้สึกเด็กจิ๋วเริ่มสนิทกับครูเมย์แล้ว คุยเล่นกันตลอดเวลา
แล้วระหว่างเรียนก็ลั้นลามาก ไม่เหมือนเมื่อวานที่พลังงานหมด ทำไม่เสร็จ
วันนี้เรียน craywork แค่ครึ่งชั่วโมง
เพราะมาทำต่อจากของเมื่อวาน เสร็จแล้วเราก็มั่วนิ่มหลอกพากลับบ้าน
ที่จริงแล้วปะป๊ากับคุณแม่ต้องไปตีเทนนิส ถ้าเรียนระบายสีต่อจะไปไม่ทัน
ต้องเสียเงินฟรีด้วย เพราะเป็นแบบจ่ายล่วงหน้า
ว่าแล้วก็หลอกล่อทุกวิถีทางที่จะพาเด็กจิ๋วกลับ แต่เด็กจิ๋วทรุดตัวลงพื้นแล้วร้องไห้โฮ
มันก็ไม่ควรที่จะตามใจนะ ควรจะดัดนิสัย แต่อีกด้านก็มองว่า
ลูกอยากเรียนศิลปะขนาดนี้ แล้วเราจะไปห้ามเค้า มันก็กะไรอยู่
ในที่สุดก็ยอมแพ้เด็กจิ๋ว พาไปเรียนกับครูแก้วจนได้
...วันนี้ครูแก้วให้ระบายสีบนบ้านที่ครูประดิษฐ์ขึ้นมาให้จากไม้ไอติม
รู้สึกว่าทำไมโรงเรียนนี้มันถูกมากกกก เรามาเรียนครั้งหนึ่งประมาณครึ่งชั่วโมง
ตกครั้งละ 50 บาท ซึ่งรวมลูกปัด รวมสิ่งประดิษฐ์ต่างๆเยอะแยะ บ้านที่เด็กจิ๋วทำวันนี้
อลังการกว่าเครื่องบินเมื่อวานอีก พอทำเสร็จแล้วก็ตั้งท่าจะขอระบายสีต่อทันที
เราต้องรีบตะโกนโวยวายห้ามไว้ บอกว่าต้องกลับบ้านแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่
...ตอนที่ออกจากโรงเรียน
craywork
ก็ไปเปิดตู้น้ำ หยิบไมโลมากล่องหนึ่ง
พอตอนเลิกเรียนระบายสีก็วิ่งไปชั้นวางขนม ร้องจะกินคอนเน่
ตอนแรกสงสัยว่าทำไมโรงเรียนศิลปถึงมีมุมขายหนมขายน้ำ มันดูแปลกๆไงไม่รู้
เพิ่งมาอ๋อนี่เอง เด็กเรียนเสร็จแล้วคงหิว ต้องวิ่งมาหยิบหนมหยิบนมกินกัน
แต่คอนเน่นี่เราไม่ยอมนะ บอกว่ามีผงชูรส เด็กจิ๋วเริ่มระเบิดอารมณ์ ร้องโวยวาย
ปะป๊าเลยรีบหยิบคอนเน่ให้ถุงหนึ่ง แต่บอกว่าให้กินได้แค่ 10 ชิ้นพอ
ที่ต้องยอมก็เพราะกลัวเด็กจิ๋วเสียชื่อเสียงนะ ถ้าเราไม่ยอมต้องลงไปกองกับพื้นกลางโรงเรียนแน่ๆ
กลัวว่าครูแก้วครูน้อยจะไม่รัก พอเดินออกมาจากโรงเรียน
เด็กจิ๋วมาต่อรองว่าขอกินคอนเน่แบบไม่ต้องนับชิ้นได้ไม๊ คุณแม่ไม่ยอม ต้อง 10
ชิ้นตามสัญญา คราวนี้ร้องโวยวายอาละวาดลั้นเลย คุณแม่โกรธ
ต้องให้เด็กจิ๋วไปง้ออยู่ตั้งนาน ในที่สุดเด็กจิ๋วก็ยอมกินแบบนับชิ้น แต่ว่า พอครบ
10 ชิ้นแล้ว ในห่อเหลืออยู่แค่ 3 ชิ้น ปะป๊าเลยบอกว่าให้กินหมดเลยก็ได้
แต่เด็กจิ๋วบอกว่า “ไม่เอา น้องพริมกินแค่ 10 ชิ้นพอ ตามสัญญา
ที่เหลือจะเอาไว้กินที่บ้าน”...อ้าว แล้วทีแรกมาอาละวาดทำไมเนี่ยะ
๓
ขวบ + ๑๕๙ วัน...ศุกร์ ๗ มิถุนายน ๒๕๕๖
...ช่วงก่อนหน้านี้เด็กจิ๋วจะตื่นนอนขึ้นมาเองตอนเช้า
แต่อาทิตย์ที่ผ่านมานี่ต้องอุ้มทั้งหลับขึ้นรถทุกวันเลย
ตอนที่ปะป๊าไปอุ้มขึ้นมาจากเตียง จะได้ยินประโยคแรกจากเด็กจิ๋วเหมือนกันทุกวัน คือ
“เดี๋ยวหนูขอแวะเซเว่นด้วยนะ”...ตกลงตอนนี้ต้องแวะ 7-11 ทุกเช้านั่นแหล่ะ
เสียเวลามากเลย แต่ไม่รู้ทำไง ทุกวันก็ต้องซื้อหนมให้เจ๊น่ากับเฮียโรด้วย
ตอนนี้ดีหน่อย สั่งว่าซื้อได้คนละ 1 ชิ้นเท่านั้น ไม่งั้นซื้อกันแบบกะหน่ำมาก
...เมื่อวานคุณครูส่งใบมาว่าให้ลงชื่อพ่อแม่อาสาได้แล้ว
ปะป๊าอ่ะอยากสอนมากๆ คืออยากให้เด็กจิ๋วมีความสุขแค่นั้นแหล่ะที่ปะป๊าเข้ามาสอนในห้องเรียน
ถ้าเด็กจิ๋วเห็นพ่อแม่คนอื่นมาสอน แต่พ่อแม่ตัวเองไม่ได้มา อาจจะเสียใจ
แล้วก็อีกอย่างหนึ่งคืออยากเข้าไปเห็นบรรยากาศตอนที่เด็กจิ๋วอยู่ในห้องเรียน
เห็นแบบสดๆไม่ต้องผ่านกล้องวงจรปิด ปัญหาอยู่ที่ว่าจะสอนอะไรดี เค้าบอกว่าให้สอนสิ่งที่พ่อแม่ชำนาญ
ปะป๊าลองคิดว่าเราเชี่ยวชาญอะไร ก็มีถ่ายรูป อยากจะถ่ายรูปพิศวงเด็กๆ
แต่คิดว่าคงควบคุมเด็กๆยากมาก จะยอมถ่ายกันไม๊
แล้วถ้าจะดีต้องออกไปถ่ายนอกห้องด้วย คงจะวุ่นวายน่าดู
อีกเรื่องที่จะสอนได้ก็คือเรื่องไฮโดรลิก แค่เป่าลมใส่ถุงก็สามารถยกของหนักๆที่ไม่สามารถใช้แรงตัวเองยกได้
หัวข้อนี้จะอธิบายได้อย่างชัดเจนด้วยบ้านลม ถ้าเอาบ้านลมไปทำการทดลอง
เด็กๆต้องชอบแน่ๆ คล้ายๆกันอีกเรื่องก็คือคานงัด
เด็กๆต้องทึ่งแน่ๆที่สามารถยกของหนักๆที่ปกติไม่สามารถยกได้
แต่สามารถใช้คานงัดยกได้อย่างสบาย แล้วเรื่องสุดท้ายที่อยากสอนคือพับกบแล้วเอามากระโดดแข่งกัน
พับกบนี้เป็นมุขหลอกเด็กมาได้บ่อยครั้งสมัยเจ๊น่าเฮียโร
...คิดไปคิดมา
คุณแม่บอกว่า สิ่งที่ปะป๊าชำนาญที่สุดก็คือทำช็อกโกแล็ตปั่นไง ... เออ จริงด้วย
ง่ายที่สุด สรุปแล้วก็เลยตัดสินใจเลือกหัวข้อนี้แล้วกัน ปั่นช็อกโกแล็ตแล้วให้เด็กๆแต่งหน้าด้วยตัวเอง
ประกอบด้วยเกล็ดช็อกโกแล็ต เวเฟอร์ m&m เชอรี่ วิปครีม
อะไรประมาณนี้
๓
ขวบ + ๑๖๐ วัน...เสาร์ ๘ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันเสาร์ต้องไปเรียนเปียโนอีกแล้ว
คราวที่แล้วเข้ากับปะป๊าคนเดียวแล้วร้องหาแม่ วันนี้เลยเข้าทั้งปะป๊าและคุณแม่เลย
ให้มันรู้กันไป ปรากฎว่ายิ่งแย่หนักอีก เพราะเด็กจิ๋วไม่ตั้งใจเรียนเลย
คุณครูยังมาทักว่าวันนี้ไม่ค่อยตั้งใจเรียน คงเป็นเพราะคุณแม่เข้ามาด้วย
คราวหน้าต้องให้ปะป๊าเข้าคนเดียวเหมือนเดิมแหล่ะ
แต่คุณแม่ต้องนั่งรอหน้าห้องเผื่อกรณีฉุกเฉิน วันนี้เด็กจิ๋วปีนขึ้นปีนลงเก้าอี้
เวลาครูสอนก็ว่อกแว่กไม่มองคุณครู บางทีก็นั่งมองเด็กคนอื่น
เวลาให้เด็กๆออกไปหน้าห้อง ก็ไม่ยอมไปยืนตรงที่คุณครูเล่นเปียโน ไปยืนหลังเปียโน
เอาหูแนบหลังตู้เปียโน
...วันนี้เด็กจิ๋วนึกอะไรไม่รู้
บอกว่าตัวเองเป็นพี่โน เรียกคุณแม่ว่าน้าหญิง แล้วจะแต่งชุดหล่อๆ เท่ๆ
ไม่เอาสวยๆน่ารัก เลือกเสื้อมาใส่เอง เอาแบบตัวใหญ่ๆ ใส่กับกางเกงยีน
แล้วเอากระเป๋าใบใหญ่ของคุณแม่มาสะพาย ทำเป็นคล้ายๆสะพายย่าม
ดูแล้วมันออกแนวจิ๊กโก๋อ่ะ แล้วตอนไปเรียนเปียโนก็วิ่งไปถามครูว่า “คุณครูคะ
น้องพริมหล่อไม๊”...ครูงงดิ่ อะไรหล่อไม๊
...มีของเล่นที่เป็นลูกบอลมีรูๆให้เลื่อนลูกสีๆไปมาให้ตรง
คล้ายๆรูบิค ตอนซื้อมาใหม่ๆเด็กจิ๋วยังเล่นไม่เป็นเพราะมันยากเกิน
แต่วันดีคืนดีก็หยิบมาเล่นเอง คราวนี้เล่นได้อย่างถูกต้องและคล่องแคล่ว
ไม่ต้องมีคนสอนเลย มันน่าทึ่งเหมือนกันนะ
...ตอนบ่ายแก่ๆ
ไปว่ายน้ำบรัดารมย์กัน รีบลงสระตั้งแต่ 3 โมง เพราะกลัวว่าสายกว่านี้แล้วจะหนาว
แต่เด็กจิ๋วลงเล่นไปชั่วโมงกว่าไม่ยอมขึ้นเลย แบบนี้จะป่วยอีกไม๊เนี่ยะ
พอลงสรระปุ๊บ ก็ตีขาว่ายน้ำใหญ่เลย ว่ายไปกลับเองรวดเดียว เก่งมากอ่ะ
เล่นน้ำเสร็จก็กลับมานั่งเล่นกับเจ๊น่าที่บ้าน รักเจ๊น่ามากๆ
วันนี้เจ๊น่าก็รักน้อง ทำลูกปัดร้อยเป็นสร้อยข้อมือให้น้องด้วย
เด็กจิ๋วได้มาแล้วเอามาใส่จนหลับไปเลย ทีไปทำที่โรงเรียนกลับมาแล้วไม่ยอมใส่
มันไม่สวย หรือว่าอยากใส่อันที่เจ๊น่าทำให้ก็ไม่รู้
...ตอนเย็นไปกินข้าวที่ร้านมาเรียกัน
ไปถึงร้าน เด็กจิ๋วหิวมาก สั่งข้าวกระเพราหมูไข่เจียว...ทุกคนอึ้งกันหมด
อาโกวถามว่ากินข้าวกระเพราหมูเป็นด้วยเหรอ แล้วนี่มันร้านมาเรียนะ
เค้ากินพิซซ่ากัน เด็กจิ๋วล่อกระเพรา
ที่สั่งแบบนี้เพราะตอนกลางวันไปกินข้าวที่ร้าน terrace คุณแม่สั่งข้าวกระเพราหมูไข่เจียวนี่แหล่ะ
แล้วเด็กจิ๋วมาแย่งกินเอร็ดอร่อยจนติดใจ พอกินข้าวเสร็จเท่านั้นแหล่ะ
กำลังจะออกจากร้าน เด็กจิ๋วก็ก่อเหตุอาละวาด กรี๊ดลั่นร้าน บอกว่าจะเอาโทรศัพท์
ซึ่งเป็นของเล่นโทรศัพท์น่าตาโง่ๆ คุณแม่ไม่ยอมก็กรี๊ดดังมาก
ต้องลากกันออกไปนอกร้าน พอได้สติมาหน่อยก็เปลี่ยนเรื่อง บอกว่าอยากกินมาการอง คือยังไม่หายอาละวาด
แต่คงรู้ตัวว่างี่เง่าไปหน่อยที่จะเอาโทรศัพท์ เลยเปลี่ยนเป็นมาการอง
ค่อยสมเหตุสมผลหน่อย
๓
ขวบ + ๑๖๑ วัน...อาทิตย์ ๙ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เมื่อคืนเหมือนไม่สบาย
มีอาการไอ น่ากลัวมาก ไม่น่าให้ลงสระว่ายน้ำเลย
เหมือนคราวที่แล้วที่เริ่มป่วยเรื้อรังก็เป็นเพราะไปเล่นน้ำที่วิลล่ามาร็อกนั่นแหล่ะ
เมื่อคืนให้กินยาไม่ทันแล้วด้วย หลับมาตอนอยู่ในรถ หมดแรง
เพราะมีกิจกรรมเยอะมากทั้งวัน เช้านี้เลยรีบให้กินยา พอตอนสายๆก็เหมือนอาการดีขึ้น
ไม่ไอแล้ว แต่ยังมีน้ำมูกอยู่ พอตอนดึกเริ่มมีเสร็ด ไอจนอ้วกออกมาอีกแล้ว สงสัยพรุ่งนี้ต้องโดดเรียนไปหาหมอแน่ๆ
...อาหารกลางวันวันนี้
ปะป๊าทำเสต็กหมูให้กินอีกแล้ว คราวที่แล้วเด็กจิ๋วชอบกินมาก
ที่ทำเสต็กบ่อยๆทุกวันอาทิตย์เพราะมันไม่ต้องเตรียมวัตถุดิบ
แค่ใช้เนื้อที่แช่แข็งไว้เท่านั้น ง่ายดีด้วย วันนี้แถมผักโขมอบชีสให้ด้วย
ปรากฎว่าชอบกินผักโขมอบชีสมาก กินแต่ผักโขม ไม่กินแฮมไม่กินชีสข้างหน้า
กินเข้าไปเยอะเลย ตอนดึกอ้วกออกมามีแต่ผักโขมนี่แหล่ะ ซึ่งผสมกับนมกับชีสที่เน่าแล้ว
อ้วกวันนี้เลยเหม็นมากๆ
...วันนี้เอาโธมัสมาเล่นกับเด็กจิ๋วอีกแล้ว
เริ่มเล่นเป็นแล้ว สามารถต่อรางเองได้ เอารถวิ่ง สับรางไปมา เก่งมากๆ
รู้สึกค่อยคุ้มค่าหน่อย ลงทุนไปหลายพัน เหนื่อนตอนเก็บนี่แหล่ะ
ต้องรื้อชิ้นส่วนเยอะแยะมาเรียงลงกล่อง
แต่ถ้าไม่เก็บดีๆมันก็จะหายสาบสูญแบบของเจ๊น่าเฮียโร
ของเล่นอีกอย่างที่เด็กจิ๋วมาชอบช่วงนี้คือโดมิโน่ อาทิตย์ที่แล้วก็เล่น
วันนี้ก็มาขอเล่นอีก รู้จักต่อตัวเบิ้ลแล้วที่ต้องวางขวางๆ
เหลืออยู่อย่างเดียวที่ยังไม่เข้าใจก็คือ ชอบมายืมตัวของปะป๊าไปต่อ เราก็ยอมให้
บอกว่าเพราะปะป๊ารักเด็กจิ๋วที่สุดในโลก เลยแบ่งให้ เรารักกันก็แบ่งกัน
...เมื่อวานซื้อยาสีฟันแบบมีฟลูออไรด์มาให้เด็กจิ๋วลองดู
เมื่อก่อนไม่ใช้แบบฟลูออไรด์เพราะมีทฤษฎีว่าเด็กเล็กยังไม่ควรใช้เพราะถ้ากินเข้าไปเยอะๆสะสมในร่างกายแล้วฟันจะดำหรืออะไรสักอย่างจำไม่ได้แล้ว
หมอคนเก่าก็บอกว่ายังไม่ต้องใช้ แต่หมอคนล่าสุดบอกว่าควรจะใช้ เราก็ลองดู
ปรากฎว่าแปรงเข้าไปแล้วเด็กจิ๋วอี๋คายออกมาแทบไม่ทัน คิดว่ามันรุนแรงเกินไปสำหรับเด็กจิ๋ว
ใช้แบบเดิมไปก่อนแล้วกัน ตอนนี้ไม่มีปัญหากับยาสีฟันแบบเดิมเลย เป็นของญี่ปุ่น
ตอนแรกๆก็ไม่ยอมอันนี้ แต่หลังๆก็ใส่ได้ทุกวัน ยอมแต่โดยดี ชอบแปรงเองด้วย
แต่แปรงไม่ค่อยสะอาด เราก็ต้องแปรงให้ซ้ำอีกที
แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องแปรงฟันเลย แปรงง่ายมาก
๓
ขวบ + ๑๖๒ วัน...จันทร์ ๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้ตอนเช้าดูอาการแล้ว
ยังไม่ให้ไปโรงเรียนดีกว่า พาไปหาหมอแทน รถติดมากๆ กว่าจะไปถึงโรงพยาบาล
ใช้เวลาชั่วโมงครึ่ง คุณหมอบอกว่าไม่ควรลงสระว่ายน้ำที่โรงเรียน
เด็กๆลงสระที่โรงเรียนแล้วป่วยกันเยอะมาก แล้วเด็กอนุบาล 1 จะป่วยกันเดือนละ 2
ครึ่ง ให้ทำใจไว้เลย ถ้าป่วยนิดหน่อยก็ซื้อยากินเองได้ แต่ห้ามยาฆ่าเชื้อ
ต้องมาให้คุณหมอสั่ง เพราะกินมั่วซั่วจะดื้อยาได้ เด็กจิ๋วเป็นเด็กดีมาก
ให้ความร่วมมือคุณหมอทุกอย่าง พูดจาฉะฉานมาก คุณหมอยังชมเลยว่าน่ารัก
เวลาเราเล่าว่าไปว่ายน้ำมา เด็กจิ๋วก็จะรีบบอกหมอว่า
“น้องพริมไปว่ายน้ำกับเจ๊น่าเฮียโรมา”...หมอเค้าจะรู้จักเจ๊น่าเฮียโรไม๊เนี่ยะ
...เด็กจิ๋ววันนี้คึกค่าร่าเริงมาก
มีแต่คนถามว่านี่เด็กป่วยหรือเนี่ยะ อาการไอก็ไม่ค่อยมีแล้ว
เหมือนเมื่อวานเลยคือจะไอช่วงเช้า พอสายๆก็ดีขึ้น
สงสัยพรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนได้แล้ว
...วันนี้เล่นพลัดกันพูดชื่อสัตว์ภาษาอังกฤษ
ให้เด็กจิ๋วแข่งกับเจ๊น่า เด็กจิ๋วโชว์ขั้นเทพชนะเจ๊น่าเลย
เก่งเกินกว่าที่เราคาดไว้อีก สามารถคิดแล้วตอบได้อย่างรวดเร็ว
๓
ขวบ + ๑๖๓ วัน...อังคาร ๑๑ มิถุนายน ๒๕๕๖
...หลังจากกินยาไปวันเดียว
วันนี้อาการดีขึ้นมาก แต่ก็ยังมีน้ำมูกอยู่ เวลาเด็กจิ๋วป่วยแล้วต้องไปโรงเรียน
เราจะพยายามป้อนยาเองมื้อเช้าในรถ แล้วก็มื้อเย็น ต้องบอกหมอว่าไม่เอายากลางวัน
เพราะรู้สึกว่าเอาไปให้ครูป้อนแล้วมันดูน่ากลัวยังไงไม่รู้ เดี๋ยวป้อนผิดป้อนถูกแย่เลย
...ตอนไปรับเด็กจิ๋วที่โรงเรียน
ไปตรงเวลาแล้วแต่วันนี้ปล่อยช้านิดหนึ่ง เห็นครูกำลังสอนให้เด็กๆท่องอะไรสักอย่าง
พอเจอหน้าเด็กจิ๋วก็ให้เด็กจิ๋วท่องให้ฟัง เด็กจิ๋วท่องว่า “หางสัตว์คือ tail jail คือคุกขังนักโทษ” ถามครูขวัญว่าวันนี้เด็กจิ๋วเป็นไงบ้าง เราหวั่นใจเพราะเด็กจิ๋วกินยาดื้อหรือที่เด็กจิ๋วเรียกว่ายาปีโป้
ครูขวัญบอกว่าไม่ค่อยงอแง แต่ว่าดูซึมๆ ไม่ร่วมกิจกรรม
ครูให้ออกไปร้องเพลงก็ไม่ยอมออก ให้ทำอะไรก็ไม่ค่อยอยากทำ
...วันนี้เจ๊น่าไปทัศนศึกษา
ซื้อของฝากมาให้เด็กจิ๋วด้วย เป็นกบเหลาดินสอลายคิตตี้ ไปท้องฟ้าจำลองมา
ทำไมได้ของฝากเป็นกบเหลาดินสอก็ไม่เข้าใจ เจ๊น่ากลับมาบ้านรีบวิ่งไปหาเด็กจิ๋วเลย
เอาของฝากให้ บอกว่าคิดถึงเด็กจิ๋วมาก เด็กจิ๋วก็รักเจ๊น่ามาก
เจ๊น่าเวลาน่ารักก็ดีอยู่หรอก แต่เวลาเหวี่ยงขึ้นมาก็ตัวใครตัวมัน
...วันนี้รักปะป๊ามาก
กอดปะป๊าแน่นทั้งวันเลย ร้องเรียก “ม้ามี่ ม้ามี่”...คำว่า ม้ามี่
ของเด็กจิ๋วหมายถึงปะป๊าก็ได้คุณแม่ก็ได้ แล้วแต่อารมรณ์
วันดีคืนดีเค้าก็เรียกม้ามี่ม้าที่เอง ไม่ได้สอน ไปฟังมาจากไหนไม่รู้
เราก็ไม่เคยบอกว่าม้ามี่คือคุณแม่ ก็เลยปล่อยเลยตามเลย วันนี้เด็กจิ๋วเรียก
“ม้ามี่ม้ามี่” เราเลยถามว่าม้ามี่คนไหน เด็กจิ๋วชี้มาที่ปะป๊าแล้วบอกว่า
“นี่ม้ามี่ผอม” แล้วชี้ไปที่คุณแม่ บอกว่า “นี่ม้ามี่อ้วน”...เก่งมากลูกรัก
...ช่วงนี้ปะป๊าต้องลงมาทำงานตอนกลางคืนบ่อยๆ
บางวันก็พาเด็กจิ๋วเข้านอนแล้วค่อยลงมาทำ แต่บางวันก็ทิ้งให้คุณแม่พาเข้านอนเอง
แต่ก็ไม่ค่อยสำเร็จเพราะเด็กจิ๋วจะโทรมาตามให้ขึ้นไปหา มีครั้งหนึ่งเด็กจิ๋ว facetime มา ปะป๊าก็รับ เราก็ facetime ไปด้วยเดินขึ้นบันไดไปด้วย
เด็กจิ๋วชอบมาก กลายเป็นว่าขอเล่นแบบนี้เรื่อยๆ วันนี้ก็เป็น บอกคุณแม่ว่า
“อยากเห็นปะป๊าเดินขึ้นบันได “ ให้คุณแม่ facetime หาปะป๊าให้หน่อย
แต่คุณแม่ล่อหลอกจนพาเข้านอนได้สำเร็จ
๓
ขวบ + ๑๖๔ วัน...พุธ ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๖
...ตอนไปส่งเด็กจิ๋วเจอแม่เมจิ
ปะป๊ากับคุณแม่สงสัยในตัวคุณแม่น้องเมจิมากๆ เราพยายามจะทักทาย แต่ไม่สำเร็จ
ส่งยิ้มให้ก็หน้านิ่งไม่ยิ้มกลับ ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับแม่ๆคนอื่นๆเลย น้องเมจิเองก็ดูนิ่งมากๆ
เราเห็นมีอยู่หน้าเดียวคือนิ่งๆ ไม่เคยเห็นยิ้มหรือกระโดดโลดเต้นใดๆทั้งสิ้น
วันนี้ได้คุยกับแม่ฟ้าใสนานหน่อย คุณแม่ฟ้าใสบอกว่าที่ฟ้าใสนิ่งๆ
ไม่ใช่มีปัญหาเรื่องภาษา คือที่บ้านพูดภาษาจีนกันจริงๆ แต่ภาษาจีนเอง
ฟ้าใสก็ไม่ค่อยพูด คือจะพูดเป็นคำๆไม่เป็นประโยค นอกจากไม่ค่อยพูดแล้ว
ยังกลัวๆที่จะเล่นกับคนอื่น คุณแม่ต้องพาไปปรึกษาหมอจิตแพทย์เด็กด้วย
หมอบอกว่าก็พยายามให้เรียนรู้ภาษาเดียวก่อน เผื่อจะช่วยได้
ตอนนี้ทางบ้านเลยพยายามเน้นภาษาไทยกันอยู่
ปะป๊าถามน้องฟ้าใสว่าเมื่อวานเอาเฟอเรโร่มาแบ่งเพื่อนๆเหรอ ฟ้าใสก็นิ่งไม่ยอมตอบ
คุณแม่บอกว่าน้องไม่เข้าใจ
...วันนี้เด็กจิ๋วร้องไห้ก่อนเข้าห้องอีกแล้ว
อาทิตย์ที่แล้วร้องหลายวัน เมื่อวานไม่ร้อง
คิดว่าที่ร้องเป็นเพราะปะป๊าบิ้วด้วยแหล่ะ กอดกันแน่นนานมาก
ยิ่งกอดก็ยิ่งไม่อยากจากกัน ปะป๊าเองยังไม่อยากจากเด็กจิ๋วเลย อยากกอดทั้งวัน
เด็กจิ๋วก็คงรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน เดี๋ยววันหลังเวลาไปส่งต้องทำชุลมุนส่งเร็วๆ
อย่างวันนี้ส่งช้าด้วยแหล่ะ เพราะมีเด็กมาพร้อมกันหลายคน
ครูต้องทยอยมารับเข้าห้องทีละคน แม่แต่ละคนก็จะคุยกับครูสั่งเสียนั่นนี้
แต่ละคนก็จะใช้เวลานานหน่อย
...วันนี้ครูบุ๋มทักว่าเด็กจิ๋วกินข้าวเยอะอีกแล้ว
บอกว่าปริมาณที่เด็กจิ๋วกินวันนี้ มากกว่าที่ครูบุ๋มกินเสียอีก
...ปะป๊าสอนเด็กจิ๋วเล่นมายากล
แต๊ แต๊ แต แต แต แต่ แต แต...เอาไม้มาเคาะมือ 3 ครั้ง แล้วโยนไปข้างหลัง
ทำเป็นว่าไม้หายไป ที่จริงเคยเล่นกันแบบนี้ตั้งแต่สมัยนานมาแล้ว แต่คงจะลืม
มาเล่นวันนี้ชอบใจใหญ่เลย เอาการแสดงไปโชว์พี่ๆ ระหว่างที่โชว์ให้พี่โอดู ก็แต๊
แต๊ แล้วแทนที่จะโยนไม้ไปด้านหลัง ดันปาไม้ใส่หน้าพี่โอเฉยเลย
แบบนี้เป็นมายากลหรือเปล่าเนี่ยะ
๓
ขวบ + ๑๖๕ วัน...พฤหัส ๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๖
...ตอนเย็นๆปะป๊าพยายามสอนให้เขียนตัวเลข
แบบทั้งลากตามเส้นประและเขียนเอง ลากตามเส้นประก็ยังไม่สวยเลย หงิกไปหงิกมา
ส่วนเขียนเองได้แค่เลข 1 เลขเดียว พิการๆด้วย ไม่แน่ใจว่าควรจะเขียนเป็นแล้วยัง
เพราะเห็นใน facebook
น้องนิตาก็เขียนเองได้แล้ว เลข 1 -5
แล้วที่สำคัญคือเด็กจิ๋วไม่ตั้งใจเลย เวลาเริ่มเขียนไปได้หน่อย
ก็ฟลุ๊บหน้าลงกับโต๊ะบอกว่าน้องพริมอยากพัก เพิ่งเริ่มเขียนเอง จะพักแล้วเหรอ
วันนี้ปะป๊าเลยโมโหมาก ภาพเหตุการณ์แบบนี้เหมือนตอนเจ๊น่าเล็กๆเลย
เวลาเราสอนการบ้านแล้วจะโมโหมาก ไม่ตั้งใจ ขี้เกียจ
กลัวว่าเด็กจิ๋วจะเป็นอย่างงั้น มันจะฝังพฤติกรรมมาจนโตเลย
ตอนดึกมาคืนดีกันแล้วสัญญาว่าจะต้องตั้งใจเรียน ไม่รู้จะสำเร็จไม๊
...วันก่อนที่ไปดูกล้องวงจรปิด
เห็นครูขวัญกำลังลงโทษน้องลูกปืนกับต้นไม้ เพราะปัดของเล่นลงพื้น
ครูขวัญสั่งให้ไปยืนเข้ามุม เด็กๆก็เชื่อฟังดี
วันนี้เราลองถามเด็กจิ๋วบ้างว่าเคยถูกสั่งเข้ามุมไม๊ เด็กจิ๋วเล่าว่า เคย
ไปแกล้งสิตางค์ เอาสีมาเขียนหน้าสิตางค์ ครูขวัญก็ตะโกนว่า เด็กจิ๋ว
แล้วให้ไปเข้ามุม ปะป๊ากับคุณแม่มองหน้างงกันใหญ่เลย ลูกเราเป็นขนาดนี้เลยเหรอ
จริงเหรอเด็กจิ๋ว เด็กจิ๋วบอกว่า “ไม่จริง
เป็นจินตนาการ”...จินตนาการมันจะล้ำเลิศไปไม๊
๓
ขวบ + ๑๖๖ วัน...ศุกร์ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เมื่อคืนเด็กจิ๋วนอนกลิ้งบนที่นอน
ร้องเพลงไปมา เราก็ถามว่าครูสอนเหรอ เด็กจิ๋วบอกว่า “จุ๊ๆ เป็นความลับ ห้ามบอกใคร
ความลับเก็บไว้ในใจ ร้องให้พ่อแม่ฟังได้
แต่อย่าร้องให้คนอื่นฟัง”...ปะป๊ากับคุณแม่ก็คิดกันว่า สงสัยครูสอนร้องเพลงแต่จะเก็บเป็นเซอร์ไพรซ์
เช้านี้ปะป๊าเลยไปถามครุขวัญว่ามีความลับอะไรกันเหรอครู ครูขวัญงงไปเลย
บอกว่าไม่มีนะ เอาแล้วไง กลับบ้านมาสืบสวนดูดิ๊ อี๊ป้อมบอกว่าไจโรสอน
เมื่อวานเล่นบ่อบอลกัน เอาของไปซ่อน
แล้วเฮียโรบอกว่าเก็บเป็นความลับห้ามบอกใคร...อ๋อ
...วันนี้พยายามแอบถามถามครูหลายๆคนดูว่าอยู่โรงเรียนเด็กจิ๋วเป็นไงบ้าง
สรุปแล้วเรื่องความตั้งใจทำแบบฝึกหัดก็ตั้งใจดี ชอบทำมากซะด้วยซ้ำไป
น้ำหนักการเขียนก็โอเค แต่ช่วงเช้าๆจะซึมๆ กว่าจะร่าเริงก็ตอนสายๆ
อยากจะบอกครูว่ายิ่งดึกยิ่งคึกหนักเลย ก่อนนอนนี่กระโดดเล่นบนที่นอนจนเหงือแตก
แบบนี้ลองอาบน้ำตอนเช้าก่อนออกจากบ้านดีไม๊นะ
เคยทำวันแรกที่ไปโรงเรียนแล้วกรี๊ดบ้านแตก ตอนนี้เลยลังเลว่าจะเอาไงดี
...ในสมุดดาวดีวันนี้เด็กจิ๋วได้
3 ดาวช่องแบ่งปันมาอีกแล้ว ได้อาทิตย์ละแบบ เห็นเพื่อนคนอื่นก็ได้แบบนี้เหมือนกัน
คิดว่าคงติดมาให้เด็กรู้สึกดีแค่นั้นแหล่ะ
คงไม่ได้ว่าใครแบ่งปันมากน้อยได้ดาวต่างกันมั้ง
...เลิกเรียนจากแสงโสมก็ไประบายสีกับครูแก้วต่อ
วันนี้ระบายรูปมินนี้เม้าส์ รู้สึกว่าไม่ค่อยสวยเหมือนทุกวัน
เสร็จแล้วก็ไปต่อที่ครูเมย์ ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าชอบครูเมย์มากกว่าครูแก้วซะงั้น
ตั้งใจปั้นมากเลย ปั้นเป็นชั่วโมงก็ไม่เบื่อ ปั้นไปคุยเล่นกับครูไป
ผลงานออกมาอลังการมาก เป็นสัตว์ ปลาวาฬ เพนกวิ้น อะไรประมาณนั้น
คือครูเมย์ช่วยทำแหล่ะ ทำเองก็ไม่สามารถหรอก
๓
ขวบ + ๑๖๗ วัน...เสาร์ ๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้ตื่น
6 โมงตรงเปะ นี่ขนาดว่าเมื่อคืนนอนดึกตั้ง 4 ทุ่ม
เมื่อคืนสัญญาว่าจะเปิดราพันเซลภาค 2 ให้ดู สงสัยตื่นเต้นอยากดูจัด
เปิดไปแค่สิบนาทีก็จบแล้ว ปะป๊าก็อ้าว อะไรเนี่ยะ ปรากฎว่ามันเป็นตอนสั้นๆ
สั้นมากๆ แต่เด็กจิ๋วไม่รู้เรื่องนะ ไม่รู้ว่ามันสั้น
แต่พฮดูจบแล้วก็บอกว่าขอดูต่ออีกเรื่อง เราเลยเปิดเรื่องซินเดอเรลล่าให้ดู
ดูไปได้ค่อนเรื่อง วิ่งหนีไปหาคุณแม่เฉยเลย บอกว่ากลัวแม่มด ไม่ใช่แม่มดนะ
เป็นแม่เลี้ยงใจร้าย นั่นแหล่ะ ก็กลัวเหมือนกัน
จนในที่สุดก็หลอกล่อกลับมาดูต่อจนจบ ระหว่างดูไปก็บ่นกับปะป๊าว่า
“ที่เมืองไทยไม่มีแม่มดเนอะ”...พอดูจบ เปิดไฟ เท่านั้นแหล่ะ กรี๊ดอาละวาดลั่น
เป็นเพราะง่วงนอน ตื่นแต่เช้า นอนไม่พอ ปะป๊ากับคุณแม่ก็ใจเย็น
เพราะรู้ว่าอาการง่วง เลยเบี่ยงเบนไปเรื่อย สักพักก็ยิ้มลั้นลา
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
...ไปเรียนเปียโนวันนี้ก็ไม่งอแงนะ
แต่นั่งๆแล้วก็ปีนลงมาเรื่อยเลย บางทีก็ไปนั่งที่เก้าอี้เล็ก เราคิดไปคิดมา
ลองย่อตัวเท่าเด็กจิ๋วดู อ้าว ไม่เห็นอะไรเลยนี่ คืออิเล็กโทนสูงมาก
แล้วมีที่ตั้งโน๊ตสูงบังอีก วันแรกๆจะนั่งตรงหน้าสุด เห็นครูชัดเจน แต่ 3
ครั้งหลังมานี่ ย้ายมานั่งแถวหลังๆ เพราะตัวหน้ามันเสีย วันนี้ลองดูตัวหน้า
ไม่เสียแล้ว รู้สึกว่าจะเป็นเรื่องปลั๊กหลวม ว่าแล้วก็ย้ายกลับมาตัวหน้าดีกว่า
แต่ย้ายมาไม่นานก็เลิกคลาส เดี๋ยวรอดูว่าครั้งต่อไปนั่งตัวหน้าแล้วจะดีขึ้นไม๊
วันนี้เห็นพัฒนาการดีขึ้นนิดหน่อย ถ้าตั้งใจก็จะสามารถกดโน๊ตได้เอง โด เร มี มี เร
โด เล่นเพลงนี้ได้แล้ว
...กลับมาถึงบ้าน
รีบเอาสมุดคัดลายมือมาเล่น คุณแม่ไปซื้อให้ที่ B2S เป็นเส้นประให้เขียนเลขธรรมดา
แต่มีลายคิดตี้น่ารัก แค่นี้เด็กก็สนุกกับการเล่นแล้ว
แต่เล่นไปได้หน่อยก็ทะเลาะกับปะป๊าอีก คือเขียนตัวหนึ่งปะป๊าก็จะป้อนมังคุดคำหนึ่ง
ตั้งใจเขียนสวยงามมาก แต่มีอยู่คำหนึ่งปะป๊าถามว่ามีเม็ดนี่หน่า ทำไมกลืนไปเลย
เด็กจิ๋วเหมือนกลัวความผิดเรื่องกลืนเม็ด ก็เลยเบี่ยงเบนเป็นทำร้ายร่างกายปะป๊าแทน
ทั้งเตะทั้งข่วน แล้วเอาดินสอเขี้ยงใส่ตัวปะป๊าอีก ปะป๊าโกรธเลย
ว่าจะไม่โกรธแล้วเชียว แต่คราวนี้โกรธแบบไม่ขึ้นเสียงใส่
เปลี่ยนเป็นนิ่งๆไม่พูดด้วย รอดูปฏิกิริยาเด็กจิ๋ว
แต่พอคุณแม่มาอุ้มได้ปั๊บเดียวก็สลบหลับไปเลย สงสัยอาการง่วงอีกนั่นแหล่ะ
ใครใช้ให้ตื่นเช้าขนาดนี้ล่ะเนี่ยะ
๓
ขวบ + ๑๖๘ วัน...อาทิตย์ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้อากงอาม่ามาหา
ระหว่างเล่นกันอยู่ อี๊ป้อมก็คุยเรื่องบะจ่างเจ เด็กจิ๋วพูดว่า “น้องพริมไม่กินเจ
เพราะน้องพริมไม่แก่ 2 คนนี้แก่”...พร้อมกับชี้ไปที่อี๊ป้อมกับอาม่า
เสร็จแล้วก็ไปมองหน้าอากงบ้าง บอกว่า “อากงก็แก่”...เราถามว่า ดูยังไงว่าแก่ไม่แก่
เด็กจิ๋วบอกว่า “ก็ดูดิ่ หน้าเปื่อยหมดเลย”...หน้าเปื่อยเลยเหรอ ยังไม่พอ
ตอนกลังอากงเตาปูนขึ้นมาดาดฟ้า เด็กจิ๋วเห็นก็บอกว่า “อากงนี่แก่มากกก”
...เด็กจิ๋วชอบกลับมาเล่นเป็นคุณครู
วันนี้เล่นเป็นครูสอนเปียโน “ตัน ตั้น ตัน เอ้า”...แล้วให้ทุกคนร้องตาม
พอเราร้องไป เด็กจิ๋วก็จะพูดต่อว่า “ไม่ต้องเอ้าตามค่ะ”...คือเราก็ไม่ได้เอ้านะ
เรารู้ ไม่เหมือนตัวเอง ร้องตามคุณครูก็เอ้าทุกที
แล้วแบบนี้แสดงว่ารู้นี่หน่าว่าไม่ต้องเอ้า แล้วก็เล่นเป็นครูสอนเต้น “เอ้า
ทุกคนยืนขึ้น ทุกคนยืนขึ้น”...สั่งให้ทุกคนยืน ไม่เว้นคนแก่ อย่างอากงอาม่า
แล้วก็จับมือเค้าเต้นๆเต้นๆไม่หยุด
อี๊ป้อมเล่าว่าตอนเย็นๆที่ขึ้นมากับเจ๊น่าก็มาจับมือเจ๊น่าเต้นไม่หยุดเหมือนกัน
จนเจ๊น่าต้องวิ่งหนีลงไป
...ตอนนี้กำลังลังเลว่าจะเอายังไงกับเปียโนเด็กจิ๋วดี
จะซื้อหรือไม่ซื้อ ซื้อเปียโนไฟฟ้าหรือคีย์บอร์ด เด็กจิ๋วจะจริงจังหรือไม่
แต่ถ้าเราจะให้ฝึกก็ควรฝึกกับเปียโนไปเลย
ฝึกที่คีย์บอร์ดแล้ววันหลังเล่นเปียโนมันจะไม่ได้ คล้ายๆกับเครื่องพิมพ์ดีดกับคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์
น้ำหนักมันจะไม่ได้
๓
ขวบ + ๑๖๙ วัน...จันทร์ ๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้เด็กจิ๋วไปทัศนศึกษาที่เขาดิน
เมื่อครั้งแรกที่ไปสยามโอเชี่ยนเวิลด์ เห็นแม่ๆมาถามกันใหญ่ว่าใครไปรับกลับเองบ้าง
เราก็ไปเพราะเห็นมีหลายคนไปรับ ถ้าเด็กจิ๋วไม่เห็นเราไปรับแล้วจะเสียใจ
แต่คราวนี้ไม่เห็นมีใครมาพูดเลยว่าจะไปรับเอง เราพยายามถามว่าไปเที่ยวเขาดินมีอะไรบ้าง
เด็กจิ๋วก็เล่นตัวเหลือเกินไม่ค่อยยอมเล่าเลย รู้แต่ว่าได้นั่งรถราง
ซึ่งเด็กจิ๋วเรียกว่ารถไฟ ได้ดูจรเข้ อูฐ ยีราฟ ถามว่าได้ดูงูไม๊
ก็บอกว่าเห็นแต่กรง ส่วนช้างก็ไม่ได้ดู ไม่รู้ทำไม
สงสัยเป็นเพราะเพิ่งมีข่าวว่ามีคนไปให้อาหารช้างแล้วช้างเอางวงรัดคนเข้าไปกระทืบตาย
...วันนี้บอกเด็กจิ๋วว่าให้รีบนอน
เพราะเวลาหนูหลับแล้วปะป๊าจะได้ลงไปทำงาน ถ้าหนูไม่ยอมหลับ
ปะป๊าต้องทำงานพรุ่งนี้ตอนกลางวัน แล้วอดเล่นกับหนูนะ เด็กจิ๋วเชื่อฟังดีมาก
ให้อ่านนิทาน 2 เรื่องแล้วก็หลับไปเลย
...แม่อั่งอั๊งมาลงรูปที่เด็กๆไปทัศนศึกษากันด้วย
แม่อั๊งคงตามไปเขาดินด้วย เห็นถ่ายรูปรวมมา มีเด็กหายไปหลายคนเลย
เด็กผู้หญิงเหลืออยู่แค่ 10 คน นิตา นีโอ ก็ไม่เห็น ซึ่งตรงกับที่เด็กจิ๋วเล่าไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่านิตา
กับนีโอไม่ได้ไป
...ตอนปะป๊าพาอาบน้ำ
เด็กจิ๋วอารมณ์ดีมาก ร้องเพลงอะไรไม่รู้ฟังไม่ออก เป็นเพลงใหม่ สงสัยครูเพิ่งสอนมา
แต่ว่าเต้นน่ารักมาก โชคดีปะป๊าถ่ายคลิปไว้ได้
พยายามเอาเปิดฟังอีกหลายสิบรอบก็ยังฟังไม่ออก แปลกมากเพราะปกติเด็กจิ๋วพูดชัด
เวลาร้องเพลงถ้ารู้เนื้อก็จะชัด แสดงว่าอันนี้มั่วเนื้อมาหรือเปล่า
๓
ขวบ + ๑๗๐ วัน...อังคาร ๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้เจอแม่อั่งอั๊งเลยถามเรื่องที่ไปเขาดิน
แม่อั๊งบอกว่าตอนแรกก็แอบๆ
แต่ตอนหลังอั่งอั๊งเห็นก็เลยเปิดเผยตัวร่วมคณะไปกับเด็กๆเลย ห้อง 8
มีแม่อั๊งกับแม่เมมิไป 2 คน แล้วเห็นมีแม่ๆห้อง 9 และ 10 ไปกันอีกประมาณ 4-5 คน
ส่วนเรื่องนิตากับนีโอ ถามคุณครูแล้วไม่ได้มาจริงๆด้วย
นีโอป่วยหนักต้องนอนโรงพยาบาลเลย ส่วนนิตาก็ chat ถามน้องเบียร์เห็นบอกว่าเป็นเยอะเหมือนกัน
ไม่ต้องนอนโรงพยาบาลแต่ก็ต้องไปคลอบกุ๊กไก่ทุกวัน เป็นหลอดลมอักเสบ
สงสัยหยุดยาวทั้งอาทิตย์
...วันนี้เลิกเรียนแล้วก็ไประบายสีกับครูแก้ว
เสร็จแล้วครูแก้วให้ทำกรอบรูป เป็นกรอบไม้ที่ทำไว้เสร็จแล้ว
เด็กจิ๋วแค่เอามาแปะโน้นนี่รอบๆเฉยๆ ทำไมโรงเรียนนี้ลงทุนจังเลย
เสร็จแล้วจะไปปั้นดินต่อแต่วันนี้ครูเมย์ไม่มา อยู่แต่ครูผู้ชาย
เด็กจิ๋วรีบถอยกรูไม่ยอมเข้าโรงเรียน ดีแล้วล่ะ
ปะป๊ากับคุณแม่อยากรีบกลับบ้านเร็วๆบ้าง
...กลับมาบ้านก็รีบทำการบ้านโดยดี
แต่พอถึงตอนแบบคัดลายมือคิตตี้ที่เราซื้อมาให้ทำพิเศษ อันนี้อิดอ่อดมาก
ปะป๊าไม่โมโหเหมือนคราวที่แล้ว แต่เปลี่ยนแผนเป็นพูดดีๆ แต่บอกว่าถ้าไม่ตั้งใจทำ
พรุ่งนี้ก็อดดูการ์ตูน แล้วก็ไม่พาไประบายสีแล้ว เด็กจิ๋วร้องไห้เสียใจ
จนในที่สุดก็ยอมมาคัดตัว A
และ ตัว B จนเสร็จ ถ้าตั้งใจก็ทำได้สวยงามมาก
แต่อาการยังน่าเป็นห่วง เพราะที่ยอมทำเพราะเราเคี่ยวเข็ญ คุณแม่ไม่ค่อยเห็นด้วยกับปะป๊าว่ามันหนักไปไม๊
แต่ปะป๊าว่าอยากให้หนักๆ โตขึ้นจะได้สบาย
๓
ขวบ + ๑๗๑ วัน...พุธ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เช้านี้ปฏิวัติใหญ่
พาเด็กจิ๋วอาบน้ำตอนเช้า ปลุกเด็กจิ๋วจากที่นอน บอกว่าไปอาบน้ำกัน ตอนแรกก็อิดออด
แต่หลอกล่อว่าถ้ายอมอาบจะแวะ 7-11 ให้ เด็กจิ๋วก็ยอมแต่โดยดี
ระหว่างถอดชุก็โงนเงนไปมาเล็กน้อย แต่พอโดนน้ำแล้วก็ร่าเริงดี
แต่งตัวเรียบร้อยก่อนออกจากบ้านเลย เจ๊น่ากับเฮียโรตกใจกันใหญ่
ทำไมวันนี้ไม่ใส่ชุดนอนไปเหมือนเคย แต่สรุปแล้ว
การอาบน้ำเช้าทำให้สดชื่นขึ้นเวลาไปโรงเรียนไม๊ ก็ไม่นะ ตอนไปถึงโรงเรียนก็ยังซึมๆเหมือนเดิม
ตอนต้องแยกจากกันก็เศร้าๆเหมือนเคย
ที่จริงเหตุผลที่อยากอาบน้ำให้ตอนเช้าก็เพราะว่าอยากให้สดชื่นระหว่างวันแค่นั้นแหล่ะ
ถ้าเรื่องความสะอาดเราคิดว่าไม่จำเป็น เพราะเพิ่งอาบน้ำก่อนนอนเลย
ตื่นขึ้นมาต้องอาบอีกและ มันติดกันเกินไป
...ตอนบ่าย
ไปรับกลับ แล้วไปปั้นดินต่อกับครูเมย์ เสร็จแล้วไปรับน้าตี๋กัน
เด็กจิ๋วเจอน้าตี๋ก็กลัวๆเหมือนคราวที่แล้ว
ตอนนั้นสรุปว่ากลัวน้าตี๋เพราะน้าตี๋มีเครา มันเหมือนตัวโกงในหนังเกาหลี
คราวนี้นอกจากจะมีเคราแล้ว น้าตี๋ยังหน้าตาทรุดโทรมลงมาก น่าดำกร่านๆ
เด็กเห็นก็ควรจะกลัวอยู่ไม่แปลก
...เรารับน้าตี๋ไปร้านนิตยา
ซอยสายลม นัดเพื่อนๆมาเจอกัน
เรารู้อยู่แล้วว่าน้าหญิงไม่สามารถพาพี่โนพี่โน่มาด้วยได้
แต่เราก็หลอกเด็กจิ๋วตลอดเวลาว่าจะพาไปเจอพี่โนพี่โน่ กลัวเด็กจิ๋วไม่ยอมไป
พอไปถึงร้านก็ถามหาพี่โนตลอด แต่พอเจอน้าหญิงแล้วไม่เห็นพี่โนก็แค่ถามๆนะ
น้าหญิงบอกว่าพี่โนมาไม่ได้ต้องทำการบ้าน เด็กจิ๋วก็ไม่ว่าอะไร
วันนี้เด็กจิ๋วเจอน้าตุ้ม น้าเป็ด น้าเอ๋ น้าหญิง น้าตี๋ แล้วก็ป้าปิ๊ก
พอเด็กจิ๋วกลับมาบ้าน เราก็ถามว่าวันนี้เจอน้าๆอะไรบ้าง เด็กจิ๋วพูดได้หมดเลย
ยกเว้นป้าปิ๊กคนเดียว ที่บอกว่า “น้าป้า”
๓
ขวบ + ๑๗๒ วัน...พฤหัส ๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เมื่อคืนหลับไปสี่ทุ่มกว่า
ตอนเช้าไม่ยอมตื่น จะให้อาบน้ำเช้าเหมือนเมื่อวานแต่ไม่สำเร็จ
ได้แค่ล้างก้นก็อาละวาดแล้ว แปรงฟันก็ไม่ได้ ตอนนั่งในรถก็อาละวาดหงุดหงิด
วันนี้ระหว่างเดินเข้าโรงเรียน เจออั่งอั๊งให้คุณแม่อุ้มอยู่ เราเลยคุยกับแม่อั๊งเรื่องงอแง
แม่อั๊งพูดประมาณว่าวันนี้เป็นอะไรไม่รู้งอแงผิดปกติ ... เอ่อ จากภาพที่เราเห็น
อั่งอั๊งงอแงระดับนี้ เทียบไม่ติดกับเด็กจิ๋วเลย แล้วเพิ่งงอแงวันนี้อ่ะเหรอ
วันอื่นๆไม่งอแงเลยเหรอ ทำได้ไงอ่ะ เด็กจิ๋วงอแงทุกวันเลยนะ แต่ก็น่าจะจริงเพราะปกติเจออั่งอั๊งทีไรก็เห็นยิ้มแย้มไม่เคยเห็นหน้าบึ้งหรืองอแงเลย
น้องอิ๊กอีกคน เห็นร่าเริงสุดขีด ฝึกกันยังไงก็ไม่รู้
...เมื่อคืนระหว่างที่ปะป๊ากำลังกล่อมเด็กจิ๋วนอน
ปะป๊าแกล้งตายปล่อยให้เด็กจิ๋วนอนร้องเพลงไปเรื่อยเปื่อย
พอได้ที่ปะป๊าก็หลับไปก่อนเด็กจิ๋วอีกตามเคย
แต่ระหว่างหลับๆตื่นๆอยู่ก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่าง มันเป็นเพลงใหม่นี่
ว่าแล้วก็กระโดดขึ้นมาเอามือถือถ่ายคลิปไว้ได้ เป็นเพลงโรงเรียนแสงโสมเพลงใหม่
มีคำว่าหนึ่งนิรันดร์ด้วย พอมาตอนเช้าให้เด็กจิ๋วร้องให้เจ๊น่าฟังในรถ
หวังว่าเจ๊น่าต้องตะลึงแน่ๆ แต่เจ๊น่ากับเฮียโรฟังแล้วทำหน้างุนงง ว่าแล้วเจ๊น่าก็หยิบสมุดเรียนขึ้นมาหาเนื้อเพลงที่ปกสมุดดู
เจ๊น่าบอกว่าเด็กจิ๋วเอาเพลงแสงโสม 2 เพลงมารวมกัน แล้วรวมได้เนียนมากๆ
เราฟังยังไม่รู้เลย เจ๊น่าบอกว่าขึ้นต้นมันเพลงหนึ่ง
แต่ตอนจบมันกลายเป็นอีกเพลงหนึ่ง
...เรื่องเพลงแสงโสมยังไม่เท่าไหร่
วันนี้เราเอาคลิปเพลงที่เด็กจิ๋วร้องให้ครูบุ๋มกับครูนิวฟัง
เป็นเพลงเกี่ยวกับวันจันทร์อังคารเกี่ยวกับเรามารักกัน ที่ร้องเล่นตอนอาบน้ำ
ครูฟังแล้วทำหน้างงกันใหญ่ ไม่มีเพลงนี้นะคุณแม่ แล้วก็สงสัยเพลงนั้น สงสัยเพลงนี้
ยาวแล้ว เด็กจิ๋ว สรุปก็คือมั่วเนื้อแต่งเอง
คาดว่าจะเอาเพลงเป็ดอาบน้ำมาปนกันเพลงช้าง แล้วปนกับเพลงสวัสดี
แล้วแต่งเติมเนื้อเข้าไปด้วย ท่าเต้นก็คิดสดๆ เทพมากๆอ่ะ
๓
ขวบ + ๑๗๓ วัน...ศุกร์ ๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เช้านี้ปะป๊าไปปลุกลุกจากที่นอน
บอกว่าไปอาบน้ำกัน เด็กจิ๋วก็ยิ้มสดชื่นเลยนะ สงสัยเป็นเพราะเมื่อคืนหลับเร็ว
พอจับไปถอดเสื้อเท่านั้นแหล่ะ อารมณ์ก็แปรปรวนเปลี่ยนเป็นกรี๊ดอาละวาดลั่นบ้าน
เป็นงั้นไป เราเลยบอกว่าถ้าไม่อาบก็ไม่เป็นไร แต่อดแวะ 7-11 นะ
ในที่สุดก็ไม่ได้อาบอีกแล้ว สำเร็จแค่วันแรกวันเดียวเอง พอตอนกลับจากโรงเรียน
ยังมาเล่าให้เราฟังอีกนะว่า วันนี้คุณครูถามว่าใครอาละวาดคุณพ่อคุณแม่บ้าง
เด็กจิ๋วบอกว่ารีบยกมือเลย
...วันนี้ปะป๊าใช้แผนแอบหลอกให้เด็กจิ๋วทยอยทำการบ้านและแบบฝึกหัด
ก่อนปั้นดินให้ทำการบ้านโรงเรียนไปรอบหนึ่ง ก่อนเรียนกับครูแก้วก็หลอกให้คัดเลข 3
ซึ่งเด็กจิ๋วเบนเบี่ยงมาหลายครั้งแล้ว เห็นเลข 3 ก็ไม่ยอมทำ สงสัยมันโค้งไปโค้งมา
ขี้เกียจทำ วันนี้เขียนเลข 3 ไปได้แถวเดียว
แล้วพอกลับมาบ้านก็หลอกว่าให้รีบทำการบ้านอีก แต่ที่จริงเป็นแบบคัด ก.
เด็กจิ๋วตั้งใจทำมาก ทำ ก. เสร็จยังไม่พอ ทำ ข. และ ข ขวดอีก
๓
ขวบ + ๑๗๔ วัน...เสาร์ ๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้เด็กจิ๋วตั้งใจเรียนเปียโนดีมาก
จากครั้งที่แล้วยังกด โด เร มี ไม่ค่อยได้เลย มาวันนี้อยู่ดีๆก็เล่นได้เองเฉยเลย
ประมาณว่าจำมาจากคราวที่แล้ว แต่คราวที่แล้วยังขี้เกียจทำ
พอวันนี้มีอารมณ์ก็ทำใหญ่เลย แบบนี้ค่อยมีกำลังใจซื้อเปียโนให้หน่อย
วันนี้ที่โรงเรียนมีเอาเปียโนมาขายด้วย
แต่ซื้อที่โรงเรียนจะราคาแพงกว่าซื้อข้างนอก
...เลิกเรียนแล้วเราไปต่อกันที่ตลาดหลังการบินไทย
ตั้งใจไปซื้อกระติกน้ำเก็บความเย็น ของเดิมมีอยู่แล้วแต่ไม่มีสายคล้อง
ช่วงนี้เด็กจิ๋วอยากสะพายกระติกน้ำแบบเจ๊น่าเฮียโร แล้วเราเห็นเด็กๆในโรงเรียนแสงโสมก็สะพายกันใหญ่เลย
คิดว่ากำลังเป็นแฟชั่น ไม่รู้ว่าฮิตเฉพาะที่โรงเรียนนี้หรือว่าฮิตทั่วไป
วันนี้ได้กระติกสวยถูกใจลายคิตตี้ ใบละ 500 บาทเอง ถูกมาก
แล้วก็ได้ของอื่นๆอีกเยอะแยะ กิ๊ฟติดผมได้หลายแบบ มีแบบที่เคยซื้อที่เซนลาดคู่ละ
150 ด้วย ที่ซื้อมาแล้วยังไม่ถึงบ้านก็หายไปแล้ว ที่นี่คู่ละ 80 บาทเอง
เหมือนกันเปะเลย แล้วก็ได้กระเป๋าสะพายคิตตี้สวยถูกใจ เป็นแบบสะพายข้างใบเล็กๆ
...เมื่อวานโทรปรึกษากับลุงเก๊าเกี่ยวกับเปียโน
ได้ข้อสรุปแล้วว่าจะซื้อ YAMAHA
P105 ราคา 28,500 เป็นรุ่นที่ถูกได้มาตรฐาน รุ่นถูกกว่านี้จะตัดฟังก์ชั่นไปหน่อย
ตอนบ่ายหลังจากตลาดหลังการบินไทย เลยขับรถไปร้าน BNG ตลาดพู
ร้านเล็กมากๆ ร้านนี้เหมือนจะเป็นยี่ปั๊วะรับของจาก YAMAHA กระจายไปร้าน
BNG ที่อยู่ตามห้างเยอะแยะ ถ้ามาซื้อที่นี่จะได้ราคาถูก
แต่ที่ร้านเล็กมากๆ เป็นตึกแถวห้องเดียว ภายในร้านไม่มีของโชว์ใดๆทั้งสิ้น
ถ้าจะซื้อต้องตั้งใจมาซื้อเจาะจงรุ่นที่ต้องการเลย ปะป๊ารู้สึกตื่นเต้นมาก
เป็นเครื่องดนตรีชิ้นแรกของเด็กจิ๋วเลยนะ
...ตอนเย็นปะป๊ากับคุณแม่นัดน้าตี๋และเพื่อนๆมากินข้าวกันที่เซนทรัลพระราม
9 เด็กจิ๋วได้เจอพี่อ๊อตโต้กับเอเต้ ลูกของน้ากุ๊งน้านัน เจอกันคราวที่แล้วเด็กจิ๋วสะบักสะบอมเลย
เพราะพี่อ๊อตโต้เล่นแรงไปนิด วิ่งจูงมือกับเด็กจิ๋วแล้ววิ่งเร็วมาก
เด็กจิ๋วล้มลงกับพื้นแล้วโดนลากต่อไปอีก คราวนี้เหมือนพี่อ๊อตโต้โตขึ้นเยอะ
นิ่งขึ้นมาก เล่นกับเด็กจิ๋วได้นาน
๓
ขวบ + ๑๗๕ วัน...อาทิตย์ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เช้านี้ปะป๊าแบกเปียโนขึ้นมาประกอบให้เด็กจิ๋ว
วางไว้หน้าห้องโฮม ทั้งตัวเครื่อง ทั้งโต๊ะ เก้าอี้ กว่าจะแบกขึ้นมาสำเร็จ
เด็กจิ๋วมาช่วยปะป๊าต่อด้วยความสนุกสนาน พยายามจะช่วยหยิบน็อตไขให้
ประกอบเสร็จแล้วก็เล่น โด เร มี มี เร โด เล่นอยู่เพลงเดียว เล่นวนไปวนมาหลายรอบ
พยายามให้เล่นเพลงอื่นก็ไม่ยอม ตอนแรกๆเด็กจิ๋วกดคีย์แล้วไม่ค่อยมีเสียง
นี่แหล่ะคือเหตุผลที่ซื้อเปียโนมาให้ฝึกเพราะมันไม่เหมือนอิเล็กโทรนที่กดเบาๆก็มีเสียง
อันนี้ต้องดีดแรงๆ เด็กจิ๋วจะได้ฝึกดีดตั้งแต่ต้น ซึ่งเป็นอย่างนั้นจริงๆ
เล่นไม่กี่ครั้งก็รู้แล้วว่าต้องกดแรงๆ
...ตอนบ่ายจะไปว่ายน้ำกันที่บรัดารมย์แต่ว่าวันนี้ฝนตกไม่สามารถลงสระได้
ก็ไปนั่งเล่นอยู่บ้านอาโกวแป๊บๆก็กลับบ้านกันมา
ชวนเจ๊น่ากับเฮียโรมาเล่นเปียโนที่บ้าน
...ตอนนี้เวลาอาบน้ำให้เด็กจิ๋ว
ปะป๊าจะหลอกให้เด็กจิ๋วถูหลังให้ทุกวัน เป็นโซนที่ปะป๊าถูเองไม่ถึง สบายเลย
แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการถูกเด็กจิ๋วแกล้ง ชอบเอาฟองมาแปะหัว ตักน้ำราดหัว
หรือแอบอยู่หลังปะป๊าทำเป็นบ้าน เวลาปะป๊าหมุนตัวก็จะหมุนตาม
กระโดดเหยียบปะป๊าก็มี น้ำกระจายเต็มห้อง คุณแม่มาดุ เป็นแบบนี้เกือบทุกวัน
...ตอนกลางคืนชอบเล่นซ่อนแอบกัน
เวลาเด็กจิ๋วปวดฉี่ปวดอึ๊ออกไปกับคุณแม่ กลับเข้ามาห้อง ปะป๊าต้องแอบ
ถ้าไม่แอบก็มีโมโห ปะป๊าก็แอบไปเรื่อย ตอนแรกๆใช้แผนง่ายๆซ่อนตัวใต้ผ้าห่ม
แต่หลังๆไม่เอาแล้ว เจ็บตัว เด็กจิ๋วจะกระโดดตัวลอย เข่าปักลงมาที่ตัวปะป๊า
เล่นเอาจุกเลย ตอนหลังๆเปลี่ยนไปแอบหลังเก้าอี้ แอบหลังหมียักษ์ คืนก่อน
เด็กจิ๋วแอบบ้าง ไปแอบหลังหมียักษ์เลียนแบบปะป๊า แอบมิดมา เราเข้ามายังหาไม่เจอเลย
ส่วนคืนนี้ปะป๊าใช้แผนซ้อนแผน แอบใต้ผ้าห่มนั่นแหล่ะ
แต่เอาหมอนข้างไปยัดใต้ผ้าห่มอีกตรงหนึ่งให้ป่องๆ เด็กจิ๋วเข้ามาก็หลงกล
คิดว่าตรงที่หมอนข้างอยู่ต้องเป็นปะป๊าแน่ๆ ว่าแล้วก็กระโดดตัวลอยเข้าใส่
ปะป๊าโผล่มาจ๊ะเอ๋ เสร็จปะป๊า
๓
ขวบ + ๑๗๖ วัน...จันทร์ ๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เช้านี้เด็กจิ๋วไม่ยอมตื่น
เรื่องจะอาบน้ำเลิกคิดได้เลย จับขึ้นรถก็งอแงไม่ยอมจากปะป๊า บังคับให้คุณแม่ไปขับ
แต่ไปได้กลางทางก็ตกลงกันใหม่ว่าถ้ายอมให้ปะป๊าขับ จะแวะ 7-11 ให้
เด็กจิ๋วถึงจะยอม พอปะป๊าไปขับแทนคุณแม่ ก็เย้ ทุกคนปลอดภัยแล้ว
วันนี้คุณแม่คุยกับน้าเบียร์ใน fb นิตาต้องหยุดเรียนอีก 1
อาทิตย์เพราะยังไม่หายดี เหมือนเด็กจิ๋วตอนนั้นเลย เป็นต่อเนื่องเกือบเดือน
โชคดีที่ตอนนั้นปิดเทอมพอดี เราก็กะจะแนะนำว่าไม่ต้องรอให้หายดีหรอก
เพราะกว่าจะหายดี มาเรียนเดี๋ยวก็ติดเพื่อนป่วยอีก แบบนี้จะต้องหยุดเรียนไปนานเกิน
เราเคยปรึกษาหมอแล้ว หมอบอกว่าแค่หยุดไอก็ไปได้แล้ว
...ช่วงนี้เราพยายามฝึกเด็กจิ๋วคัดตามเส้น
มีทั้งตัวเลย ตัวอักษร เด็กจิ๋วก็เข้าใจว่าเป็นส่วนหนึ่งของการบ้านจริงๆ
ตั้งใจทำใช้ได้แต่ก็มีอิดอ่อดเยอะ ทำไปนิดหน่อยก็บอกว่าเหนื่อย ทำต่อไม่ไหว
มีปัญหากับตัวเลข 3 มากๆ พยายามบ่ายเบี่ยงไม่ยอมทำ
...ตอนเย็นเจ๊น่าเอาโน๊ตเปียโนขึ้นไปเล่นกัน
ตัวเจ๊น่าเองเรียนมา 2 ปีแล้ว ยังเล่นไม่ค่อยได้เลย เอาโน๊ตมาดูก็เล่นไม่ได้
บอกว่าลืมแล้ว อ้าว มีโน๊ตแล้วลืมได้ไง
สรุปแล้วที่ไปเรียนเสียเปล่าเพราะเรียนอาทิตย์ละ 1 ชั่วโมง
กลับมาบ้านก็ไม่ได้ซ้อมเลย แบบนี้เรียนยังไงก็ไม่เป็น
ว่าแล้วเจ๊น่าก็หันไปหยิบอูกูเรเร่มาเล่นแทน ช่วงนี้กำลังฮิตอูกูเรเร่
เรียนมาจากที่โรงเรียน ปะป๊าเลยไปงัดกีต้าร์จากห้องเก็บของมาเล่นให้เด็กจิ๋วฟัง
เด็กจิ๋วเข้ามาก่อกวนทันที ปะป๊าเล่นไป เด็กจิ๋วก็มาทุบๆกีต้าร์ปั่งๆปั่งๆ
๓
ขวบ + ๑๗๗ วัน...อังคาร ๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เมื่อคืนตอนดึกหลังจากอาบน้ำเสร็จ
เด็กจิ๋วก็เริ่มมีอาการป่วย ไอ มีน้ำมูก ตอนนอนไอเล็กน้อยแต่ยังไม่ถึงขั้นอ้วกออกมา
เพิ่งคุยกับแม่นิตาเรื่องที่นิตาต้องหยุดยาว 2 อาทิตย์
พอมาวันนี้เด็กจิ๋วป่วยซะแล้ว วันนี้รีบพาไปหาหมอ ก็ได้ยากลับมากินเรียบร้อย
เดี๋ยวนี้เด็กจิ๋วชอบไปโรงพยาบาลมาก พอรู้ว่าได้ไปก็ดีใจใหญ่
ตอนที่หมอตรวจเสร็จก็เดินอ้อมไปหลังคุณหมอ ไปหาวิตามิ้นมินซีเอง
คือรู้ว่าคุณหมอเก็บไว้แถวนั้น ก็เดินไปหาเองเลย
คุณหมอเลยให้สติ๊กเกอร์กับวิตามิ้นมินซีมาตามระเบียบ
...คราวนี้ดูจะอาการหนักกว่าครั้งที่แล้ว
คราวที่แล้วหาหมอเสร็จ วันรุ่งขึ้นก็ไปโรงเรียนได้เลย อาการน้อยมาก
แต่วันนี้จนถึงตอนเย็นก็ยังมีน้ำมูกอยู่เยอะมาก ไม่ค่อยไอแล้ว
แต่มีอาการงอแงมากเพราะกินยาดื้อเข้าไป
๓
ขวบ + ๑๗๘ วัน...พุธ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๖
...ช่วงนี้เจ๊น่าขึ้นไปเล่นกับเด็กจิ๋วบนห้องทุกวันเลย
ไปเล่นเปียโน อูคูเรเร่ แล้วก็เต้นบัลเล่ย์กัน
วันนี้เจ๊น่าบอกเด็กจิ๋วให้จับตาดูปะป๊าให้ดีๆ เด็กจิ๋วเชื่อฟังพี่
วิ่งมาจับที่ตาของปะป๊า...ฮาแล้ว
...วันนี้อาการหนักมาก
ไอทั้งวันเลย อาการไม่เหมือนครั้งก่อนๆ น่าจะเป็นเชื้อคนละตัวกัน
เห็นหมอบอกว่าครั้งนี้น่าจะเป็นแบคทีเรีย ตอนเย็นอ้วกไปรอบหนึ่ง
พอตอนนอนไอเยอะแต่กลับไม่อ้วก
...พ่อแม่อาสาเริ่มเอารูปมาลงใน
facebook
กันแล้ว เห็นแต่ของห้อง 9 ห้อง 10 ของห้อง 8 ยังไม่เห็นเลย
คือแต่ละห้องจะมีพ่อแม่อาสามา 3 วัน ของห้อง 8 ก็ต้องมีไปแล้ววันหนึ่ง
ไม่รู้ว่าเป็นแม่ใครเลย เด็กจิ๋วก็ป่วยเลยอดไปร่วมด้วย
๓
ขวบ + ๑๗๙ วัน...พฤหัส ๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๖
...เด็กจิ๋วปีนขึ้นมาเล่นคอมพิวเตอร์ปะป๊า
ปะป๊าเลยให้จิ้ม A-Z
เด็กจิ๋วสามารถจิ้มเรียง ABC โดยร้องเพลงแล้วไล่จิ้มทีละตัว
จิ้มตัวหนึ่งต้องร้องเพลงเริ่มใหม่ทีหนึ่ง ดูแล้วน่าสงสารมาก ใช้เวลานานมาก
พิมพ์ได้ถึงตัว U ก็หมดแรง แต่ก็ถือว่าเก่งมากๆ
...ช่วงที่หยุดเรียนหลายวัน
เราก็พยายามให้ฝึกคัดลายมือตามเส้นประ ไม่ค่อยสำเร็จ
เด็กจิ๋วเขียนไปได้ตัวหนึ่งก็บ่นเบื่อแล้ว อาการน่าเป็นห่วงมากๆ ทำไงดี
แต่ถ้าให้เล่นของเล่นอัจฉริยะนะ จะทำได้เก่งกาจมากๆ แบบว่าเราอึ้งทุกทีว่าทำได้ไง
แต่คัดลายมือนี่ก็ทำอึ้งเหมือนกัน อึ้งว่าทำไมขี้เกียจจัง
...ตอนแรกๆที่เริ่มจับดินสอ
จะจับนิ้วผิด เราพยายามบังคับให้เปลี่ยนหลายครั้ง
ไปถามคุณครูว่าควรจะบังคับเค้าให้จับให้ถูกไม๊ ก็ไม่ได้คำตอบ
เราก็บังคับบ้างปล่อยบ้าง แต่ไม่นานก็จับได้ถูกต้อง
ตอนนี้ไม่มีปัญหาเรื่องการจับนิ้วผิดแล้ว แต่ว่ายังมีปัญหาเรื่องจับดินสอต่ำมาก
นิ้วไปแปะอยู่ที่ปลายดินสอเลย เมื่อก่อนไม่เป็นนะ พอจับต่ำมาก
มันทำให้มือไปบังกระดษาส่วนที่กำลังเขียนอยู่ เด็กจิ๋วก็ต้องนอนลงไปเพื่อจะดู
แบบนี้ติดไปจนโตเสียภาพพจน์หมด พยายามให้จับสูงขึ้นมา ก็จะแกล้งเราทุกครั้ง
จับไปที่โคนดินสอเลย หรือถ้าในที่สุดยอมเชื่อเรา จับตำแหน่งพอดีแล้ว แต่พอเขียนไปได้หน่อย
นิ้วก็จะเลื่อนต่ำลงไปอีกอยู่ดี
๓
ขวบ + ๑๘๐ วัน...ศุกร์ ๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๖
...ตอนเช้าร้องงอแงบอกว่าอยากไปโรงเรียน
เราก็บอกว่ายังไม่หาย ยังไปไม่ได้ ก็ร้องไห้เสียใจ เราถามว่าอยากไปทำอะไร
เด็กจิ๋วบอกว่า “อยากไปเรียนเต้นบัลเล่ย์”...เอาจริงนะนั่น ปะป๊ากับคุณแม่ก็เครียดกันใหญ่เลย
เอไงดี หรือจะพาไปตอน 11 โมง ให้เรียนบัลเล่ย์อย่างเดียวแล้วพากลับบ้าน
แต่ก็ยังมีอาการไออยู่นี่ สักพักเด็กจิ๋วมาบอกว่า “น้องพริมไม่อยากไปโรงเรียนแล้ว
เดี๋ยวรอให้เจ๊น่ากลับมาสอนบัลเล่ย์ก็ได้”
...เด็กจิ๋วไปเล่น
index
ของอี๊นก แล้วขอยกกล่องไปเลย ถามว่าเอาไปทำอะไร เด็กจิ๋วบอกว่า
“น้องพริมจะเอาไปติดสิ่งของที่มันแตกหัก”...คำพูดเหมือนมาจากคุณครูแน่ๆเลย
แต่ว่าอันนั้นมันคือสก็อตเทปมั้ง ไม่ใช่ รndex ที่คั่นกระดาษแบบนี้
...ช่วงนี้เด็กจิ๋วชอบให้คนเกาหลังให้
ลงไปให้อี๊ตุ๋มเกาให้หลายครั้ง วันนี้ก็ให้คุณแม่เกา ไม่รู้ว่าคันจริงหรือเปล่า
เด็กจิ๋วสั่งคุณแม่ว่า
“เอาอะไรยาวๆมาเกาหลังน้องพริมหน่อยสิ”...คุณแม่บอกว่ามือคุณแม่นี่แหล่ะยาว
เด็กจิ๋วย้อนกลับว่า “โห ไหนเอื้อมไปจับกำแพงตรงโน้นซิ ห้ามเดินนะ”...โห
เดี๋ยวนี้รู้จักพูดจาแบบนี้ด้วยเหรอ
๓
ขวบ + ๑๘๑ วัน...เสาร์ ๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๖
...วันนี้มีประชุมผู้ปกครองที่เดอะมอลล์
ปะป๊ากับเด็กจิ๋วต้องไปส่งคุณแม่ให้เป็นตัวแทนไปประชุมก่อน
แล้วค่อยไปเรียนเปียโนกัน 2 คน ที่น่ากลัวมีอย่างเดียวแหล่ะ คือกลัวปวดอึ๊ที่ห้าง
แต่สุดท้ายก็รอดพ้นมาได้ วันนี้เด็กจิ๋วตั้งใจเรียนดีมาก ย้ายมานั่งหน้าด้วยแหล่ะ
แล้วก็อารมณ์ดี พอเจอครูก็วิ่งเข้าไปถามว่าครูชื่ออะไร คือชื่อ หว่า
แล้วก็เอากระเป๋าคิตตี้ไปโชว์ครูด้วย วันนี้เราฝึกซ้อมเพลงหนมปังกรอบมาอย่างดี
ว่าแล้วครูก็ให้แต่ละคนออกไปโชว์เดี่ยวที่เปียโนคุณครู
ปรากฎว่าเด็กจิ๋วเล่นพลาดไปหน่อย คงด้วยความตื่นเต้น แต่เราว่าเด็กจิ๋วเก่งมากๆแล้วนะ
เทียบกับเพื่อนๆที่ตัวเท่ากัน ส่วนพวกตัวโตๆจะได้อยู่แล้วเพราะเล่นง่ายๆ มีเรโด
มีเรโด โดโดเรเร มีเรโด
...เรียนเสร็จก็รีบพาเด็กจิ๋วไปหาคุณแม่ที่เดอะมอลล์
ไปถึงก็เลิกประชุมพอดี ปะป๊าพาเด็กจิ๋วเข้าไปที่ MCC Hall เจอครูๆแต่งหน้าทำผมอลังการกันทุกคน
เด็กจิ๋วดูน่าตื่นๆงงๆ วันนี้คุณแม่ได้ข้อมูลมาเยอะแยะทีเดียว
หลายเรื่องเราก็ทำกันผิด หลายเรื่องไม่เคยรู้มาก่อน
ออกจากห้องประชุมก็พาเด็กจิ๋วไปซื้อรองเท้า
เด็กจิ๋วเจอพี่ที่สยามกลการใส่รองเท้าแบบแคทชู ก็ชี้ให้ปะป๊าดู บอกว่าอยากใส่รองเท้าแบบพี่
เราเลยพาไปดูซะหน่อย ที่เดอะมอลล์เหมือนจะมีของน้อยกว่าที่เซนทรัลนะ
เดินดูก็ไม่มีถูกใจ แต่เด็กจิ๋วไปถูกใจอยู่คู่หนึ่ง ซึ่งมันผู้ใหญ่เกินไม่เหมาะเลย
เราก็แกล้งให้เอามาใส่เดินดู เพราะรู้ว่าใส่ไม่ได้ มันใหญ่ เดินแล้วหลุด
แต่เด็กจิ๋วใส่แล้วไม่สนใจ ร้องจะเองคู่นี้ พอเราไม่ยอมก็ดราม่าหนัก
ร้องไห้ลั่นกลางห้าง ทุกคนแถวนั้นหันมามอง เรารู้เลย ได้เวลานอนกลางวันพอดี
เพราะช่วงนี้ได้หลับกลางวันที่โรงเรียนทุกวันเลย พอได้เวลาเลยง่วง
ง่วงแล้วก็อาละวาด ต้องอุ้มพาออกไปที่ลานจอดรถเพราะสงสารคนอื่น กรี๊ดอยู่สักพักถึงหาย
เราก็พยายามเบี่ยงเบนแล้วนะแต่ไม่สำเร็จ ต้องให้อาละวาดสักพักก็จะหาย
พอหายแล้วก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ยังมีหน้ามาบอกอีกนะว่า
“เมื่อกี้น้องพริมดื้อไปหน่อย”
...วันนี้กินข้าวกลางวันกันที่โอโตย่า
ไม่ได้กินร้านนี้มานานแล้ว เค้ามีกระดาษกับสีมาให้เด็กระบายเล่นด้วย ก็ได้ผลดี
หลอกล่อเด็กจิ๋วได้สักพัก แต่หลังจากนั้นก็ไม่ยอมแล้ว
พยายามจะปีนไปเล่นกับพี่โต๊ะข้างๆ พนักพิงก็สูงนะ
แต่ใช้วิธีปีนเหยียบหัวปะป๊าขึ้นไป
...ตอนเย็นๆปะป๊าพาเด็กจิ๋วไปฉี่
พอถอดกางเกงออกมาก็เห็นว่ากางเกงในเลอะอะไรเหลืองๆนิดหน่อย สักพักเด็กจิ๋วปวดอึ๊อีก
คุณแม่พาไปนั่งชักโครก ปรากฎว่าท้องเสีย เด็กจิ๋วร้องไห้ใหญ่เลย
คงตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่เคยท้องเสีมาก่อน แล้วบอกว่าเจ็บก้นด้วย
ตีคุณแม่ใหญ่เลยว่าทำให้น้องพริมเจ็บ
ที่ท้องเสียเป็นเพราะไปกินนมข้าวโพดที่ห้างมานั่นแหล่ะ
ซื้อมาแล้วก็เปิดขวดให้เด็กจิ๋วดื่มเลย ดื่มไปได้ 2 คำ ปะป๊าก็เอามาลองบ้าง
ชิมไปคำหนึ่งก็ว่ามันแปลกๆ แต่ไม่รู้ว่าเสียไม๊ ให้คุณแม่ชิมก็ยังไม่แน่ใจ
เลยเดินไปถามคนขายว่าทำไมมันแปลกๆ คนขายเอาไปดมๆ แล้วก็โยนทิ้งถังขยะไป เราก็อ้าว
สงสัยเสียจริงๆ แล้วเด็กจิ๋วล่ะ กินไป 2 อึ่ก พอตกเย็นเห็นผลเลย ท้องเสีย อึ๊เหลว
แต่อึ๊แค่ครั้งเดียวก็ปกติ ปะป๊ากับคุณแม่ก็ท้องเสียเล็กน้อยเหมือนกัน
นี่โชคดีที่ไหวตัวทันนะ ถ้าให้เด็กจิ๋วกินหมดขวด ต้องตายแน่ๆ
๓
ขวบ + ๑๘๒ วัน...อาทิตย์ ๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๖
...ตอนนี้พยายามหลอกให้เด็กจิ๋วมาฝึกเล่นเปียโนทุกวัน
เล่นได้วันละนิดเดียวแหล่ะ กำลังฝึกเพลงพระราชาอยู่ โดเรมี มีฟาซอล ซอลฟามี มีเรโด
รู้สึกว่าค่อนข้างยากสำหรับเด็กจิ๋วอยู่เหมือนกัน แค่เกือบๆได้แต่ยังไม่ได้ดี
คือถ้าไล่ โด เร มี ฟา ซอล ไปเรื่อยๆแบบนี้จะง่ายกว่า แต่พอเป็น มี มี
ติดกันจะทำให้งง ส่วนเพลงหนมปังกรอบนี่เล่นคล่องมากแล้ว รู้สึกว่าคุ้มมากๆที่ซื้อเปียโนมาให้
...วันนี้อากง
อาม่า อี๊ไก่มาหา เด็กจิ๋วไม่ยอมสวัสดีใครเลย บอกให้เล่นเปียโนให้ดูก็ไม่ยอม
ทำเล่นตัว ให้เต้นบัลเล่ต์โชว์ก็ไม่เต้น
แค่ให้ใส่รองเท้าบัลเลต์ซึ่งปกติชอบจะตายก็ไม่เอา
แต่เล่นเป็นคุณครูสั่งให้อากงเป็นนักเรียน ทำตามคำสั่ง ให้อากงมาขี่รถขาไถโธมัส
อากงก็ทำ สั่งอาม่าบ้าง อาม่าก็ยอม แต่พอถึงตาคุณแม่ คุณแม่ไม่ยอม ครูพริมก็เลยงอนไปเลย
หันไปเล่นลูกบอลกับอากง อากงเอาไม้เทนนิสพลาสติกมาตีบอลกระเด้งกำแพง
ตีต่อเนื่องได้เป็นสิบที เด็กจิ๋วยืนดูน่าตาแบบทึ่งมาก แล้วก็ยิ้มใหญ่เลย ลองเอามาตีดูบ้างแต่ว่าทำไม่ได้
...ปะป๊าให้เด็กจิ๋วเป็นปุยน้อย
ตามนิทานเรื่องหนึ่งที่อ่านก่อนนอน เวลาปะป๊าไม่สบาย ปุยน้อยก็จะมาดูแล
มาห่มผ้าห่มให้ พอพูดไป เด็กจิ๋วรีบทำตามทันที ไปเอาผ้าห่มตัวเองมาห่มให้ปะป๊า
แล้วเราบอกต่อว่า ต้องนอนอยู่ข้างๆ คอยดูแลปะป๊า ไม่แกล้งปะป๊าด้วย
เด็กจิ๋วก็ทำตาม มานอนข้างปะป๊าแต่โดยดี ไม่แกล้งปะป๊าด้วย
แป๊บเดียวก็หลับไปเองเลย ไม่รู้จะเป็นปุยน้อยแสนดีได้กี่วันนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น