เด็กจิ๋ว@เกาะนางยวน

...คราวนี้นัดกันออกจากบ้านตี 5 แต่เอาเข้าจริงๆทั้งบ้านเราและบ้านพี่โนพี่โน่กว่าจะออก
กันก็ตี 5 ครึ่ง เพราะต้องจัดการเด็กๆ เด็กจิ๋วรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนจับนั่งรถ แต่ก็ไม่งอแงเลย
เพราะรู้ว่าจะได้ไปเที่ยว นั่งจ้องมองทางตลอดเวลา บอกว่า “น้องพริมคอยดูทางให้ปะป๊า
เพราะกลัวปะป๊าจะขับรถผิดทาง”...ปะป๊ามี Navigator ซะหน่อย
...นัดเจอน้าหญิงที่ปั๊มน้ำมันแถววังมะนาว แลกของกันตามธรรมเนียม คราวนี้เด็กจิ๋วมีของ
ฝากจากฮ่องกงมาให้พี่โนพี่โน่ ของพี่โนเป็นหุ่นยนต์แมลงสาบ ถูกใจมากๆเพราะเคยไปเล็งๆ
ไว้ตั้งนานแล้วที่ Toy R Us เมืองไทย ส่วนของพี่โน่เป็นรถไฟโทมัส ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า แต่
ตอนที่เอาชุดโทมัสของเด็กจิ๋วออกมาเล่นที่ห้องพัก พี่โน่มาเล่นไม่เลิกเลย
...ตามแผนการณ์จะต้องไปกินข้าวกลางวันที่ร้านลุยก่อนลงเรือไปเกาะ แต่ดูเวลาแล้วอาจ
จะไม่ทัน เลยยกเลิกร้านลุย รีบไปที่ท่าเรือก่อน แล้วไปหาอาหารแถวท่าเรือกิน กินพวกข้าว
ผัดกันนิดหน่อย เด็กจิ๋วเกาะติดพี่โนอีกแล้ว เวลานั่งกินข้าวก็ต้องนั่งข้างพี่โน แล้วเวลาเดิน
ไปไหนมาไหนก็ต้องให้พี่โนจูงมือ
...วันนี้เราต้องนั่งเรือเร็วลมพระยาไปเกาะนางยวน เด็กจิ๋วเพิ่งนั่งเรือที่นี่ไปเกาะเต่าเมื่อปี
ที่แล้วนี่เอง บริษัทนี้มีนโยบายการบริหารแบบมาเฟีย เพราะผูกขาดอยู่เจ้าเดียว คู่แข่งเคย
มีแต่โดนยิงตายไปหมดแล้ว พนักงานทุกคนจะบริการแบบหน้าหงิกตลอดเวลา ห้ามต่อ
รองหรือร้องขออะไรเด็ดขาด แต่ทางบริษัทสามารถยกเลิกเรือเราได้ทุกเมื่อตามอำเภอใจ
ซึ่งคราวนี้เราก็โดนจนได้ วันที่จะกลับจากเกาะ ปกติต้องกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้วค่อยออก
แต่นี้ยกเลิกเรือเที่ยวบ่ายเฉย บอกว่าเรือเสีย บังคับให้เรากลับรอบเช้า เราจึงมีเวลาอยู่บน
เกาะน้อยลงไป 3 ชั่วโมง แล้วก็กอดข้าวมื้อกลางวันก่อนกลับ บริษัทเรือเร็วลมพระยาเป็น
เจ้าของเดียวกับรีสอร์ทบนเกาะนางยวน มีวิธีบริหารจัดการแบบมาเฟียเช่นเดียวกัน ก่อน
จะมาก็มีเรื่องทะเลาะกันไปทีแล้ว จองแล้วไม่ล็อคห้องไว้ให้ เอาห้องเราไปให้คนอื่น เลย
ต้องเปลี่ยนวันเดินทางกันมา
...จากท่าเรือต้องเดินลากกระเป๋าเองไปตามสะพาน ไกลมาก แดดก็ร้อนมาก กระเป๋าเรา
ก็ใหญ่มากเพราะนอกจากจะมีข้าวของเด็กซึ่งจะต้องเยอะกว่าผู้ใหญ่แล้ว คราวนี้เรายังขน
ของเล่นชุดใหญ่มาเล่นกับพี่โนพี่โน่อีก ปะป๊าลากกระเป๋าทั้งหมดเดินไปขึ้นเรือ ส่วนเด็กจิ๋ว
ตอนแรกก็ทำเก่งเดินจูงมือพี่โนเดินเอง แต่เดินไปได้หน่อยก็ชูแขนให้คุณแม่อุ้ม คุณแม่อุ้ม
จนหอบอ่ะ เดินประมาณกิโลหนึ่งได้ ระหว่างที่คุณแม่กำลังอุ้มเด็กหันหน้าที่ทางด้านหลัง
เดินมุ่งหน้าไปที่เรืออยู่ คุณแม่ก็ถามเด็กจิ๋วว่า เห็นน้าหญิงอยู่ข้างหลังคุณแม่เป่า เด็กจิ๋ว
ชะโงกตัวไปดูที่แผ่นหลังของคุณแม่ แล้วบอกว่า “น้าหญิงไม่ได้อยู่ที่หลังคุณแม่ แต่น้อง
พริมเห็นน้าหญิงเดินอยู่ตรงโน้น”...ตลกแล้ว
...ตอนลงเรือเลือกที่นั่งผิดไปหน่อย โดนฝั่งแดดส่อง ร้อนมากๆ นั่งเหงื่อแตกกันมาในเรือ
เวลามาเที่ยวกับพี่โนพี่โน่ก็ดีตรงที่เบาแรงเราหน่อย เด็กจิ๋วสามารถนั่งเล่นโน่นนี่กับพี่โนได้
ไม่ต้องมางอแงหรือบ่นเบื่อกับเรา ตอนนั่งในเรือ พี่โน่อยากนั่งกับพี่โน ส่วนเด็กจิ๋วก็อยาก
นั่งกับพี่โน ต้องแย่งกันหน่อย ในที่สุดพี่โนก็เลือกนั่งกับเด็กจิ๋วตามเคย ทิ้งดีโน่ไปเลย เป็น
พี่ที่ดีมากๆ
...มาถึงเกาะนางยวนตอนบ่ายสาม แดดร้อนมากๆ รีบเข้าห้องพักตากแอร์แป๊บหนึ่ง แล้ว
ออกไปกินข้าวกลางวัน ใช้สิทธิมื้อกลางวันของวันกลับที่หายไป เปลี่ยนมาเป็นอาหารสั่ง
ได้คนละจาน เราสั่งพวกข้าวผัดแล้วก็พิซซ่ามาแบ่งกันกิน รสชาติอร่อยดี หลังจากอาหาร
ทุกมื้อบนเกาะ ก็เพิ่งมาค้นพบว่ามื้อนี้เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดแล้ว มื้ออื่นๆแย่มากๆ ไม่แปลก
สำหรับรีสอร์ทนี้เพราะมีอยู่เจ้าเดียว ไม่ต้องง้อลูกค้า ไม่ต้องบริการดี
...กินข้าวเสร็จก็เริ่มลงเล่นน้ำกัน หาดทรายที่นี่ไม่ค่อยเวิร์ค ไม่มีส่วนที่เป็นทรายนุ่มๆ พื้น
ที่ส่วนใหญ่มีแต่ปะการัง ผู้ใหญ่เดินยังเจ็บเท้าเลย เด็กจิ๋วเดินไม่ได้ ลงน้ำก็ไม่ได้อีกเพราะ
มีปลาเยอะมาก เด็กจิ๋วกลัวปลา ยังไม่พอ บนเกาะยังมีหมาอยู่ตัวหนึ่ง ไม่ว่าเราจะอยู่ที่
ไหนก็จะเจอหมาตัวนี้ตลอดเวลา ตอนหลังๆเริ่มสงสัยว่ามันเป็นตัวเดียวกันหรือว่ามีแฝด
อยู่หลายตัว เจ้าหมาตัวนี้วิ่งพุ่งตัวมาที่ลูกบอลของเด็กจิ๋ว แล้วคาบวิ่งหนีไป ตอนแรกยัง
คิดว่ามันคงเล่นคาบของ วิ่งไปแล้วคงวิ่งมาคืน แต่ปรากฎว่ามันวิ่งไปตะครุบเล่นจนบอล
แตกไปเลย เด็กจิ๋วเสียใจมาก สรุปแล้วเล่นทรายเล่นน้ำที่นี่ไม่ค่อยสนุกสำหรับเด็กจิ๋ว แต่
พี่โนพี่โน่ก็โอเคนะ ลงน้ำดูปลากันสนุกสนาน
...เล่นน้ำเสร็จก็อาบน้ำแต่งตัวกัน บ้านเรามีเด็กเยอะ เลยชักช้ามาก กว่าจะไปกินข้าวเย็น
ก็ทุ่มครึ่ง พอไปถึงห้องอาหาร เจอพี่น้อย GM ของที่นี่ พี่น้อยมาทักทายด้วยความยิ้มแย้ม
แต่เรารู้สึกเหมือนโดนด่าอยู่ พี่น้อยบอกว่า โห บ้านนี้จะเอาไงเนี่ยะ มากินข้าวกันตอนนี้
อ้าว ก็เราแจ้งไว้ตั้งแต่กลางวันแล้วไงว่าจะกินตอนนี้ นี่แหล่ะคือสไตล์การบริการของที่นี่
ไม่ได้เป็นเฉพาะพี่น้อยนะ พนักงานทุกคนก็ทุกฝึกมาให้บริการแบบนี้ อย่างเราถามว่าขอ
เมนู ขอแก้วน้ำ พนักงานจะทำหน้าบึ้งแล้วชี้มือไป บอกว่าอยู่ทางโน้น เราต้องเดินไปหา
เองว่ามันอยู่ไหน อาหารเย็นเป็นชุด มีกับข้าว 3 อย่าง ประกอบด้วยต้มจืดฝักตุ๋นมะนาว
ดอง ปลาทอด แล้วก็ผัดวุ้นเส้น ตบท้ายด้วยกล้วยหอมทอด อาหารรสชาติไม่อร่อย น้อย
ด้วย กินข้าวเสร็จเด็กๆก็มาเล่นต่อกันที่ห้องเด็กจิ๋วอีกสักพัก เล่นรถไฟโทมัสกัน
...วันที่สองตั้งใจจะตื่นเช้าพาเด็กๆเล่นทะเล แต่เมื่อคืนหลับกันดึกมาก เด็กจิ๋วก็เที่ยงคืน
พี่โนพี่โน่ก็พอกัน ตอนเช้าปะป๊าลองปลุกเด็กจิ๋วดู ถามว่าจะไปเตะทรายหรือว่าจะนอน
ต่อ เด็กจิ๋วงัวเงียตื่นมาบอกว่า “นอนต่อ” แล้วก็ล้มตัวลงนอนหลับต่อ
...อาหารเช้า ปะป๊าตัดสินใจไม่ไปกินด้วย ให้คุณแม่พาเด็กจิ๋วไปกินกับบ้านน้าหญิง คือ
คิดดูแล้วว่าอาหารคงไม่ดี กินไปก็เสียดายปาก เอาเวลาไปเดินถ่ายรูปดีกว่า เกิดมาเพิ่ง
ทำครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยเนี่ยะที่ไม่กินอาหารเช้าของรีสอร์ท คุณแม่เล่าว่าอาหารเลวจริง
ตามที่คาดไว้ น้ำส้มมีให้โหลนิดเดียว ต้องแทบจะกราบกรานขอเค้ากิน เวลามาเติมก็จะ
เติมทีละนิด
...หลังอาหารเช้า พี่โนพี่โน่ลงเล่นน้ำต่อ ตอนแรกเด็กจิ๋วก็ตามไปด้วย แต่ดูสภาพแดดแล้ว
คุณแม่คงไม่ไหว คือเด็กจิ๋วคงไหวแต่ตัวดำแน่ๆ เลยขอทิ้งพี่โนพี่โน่ หนีกลับไปผึ่งแอร์ที่ห้อง
แทน พี่โนพี่โน่ก็แกร่งมาก เล่นน้ำท่ามกลางแสงแดดต่อไป
...เด็กจิ๋วกลับมาดูการ์ตูนที่ห้อง ตากแอร์เย็นสบาย กินหนมไปด้วย พริงเกิ้ลเป็นขนมโปรด
มากๆ กินแล้วล่วงเกลื่อนพื้นห้อง พอตอนเย็นๆแดดล่มแล้ว ถึงจะพาเด็กจิ๋วออกไปเล่นน้ำ
บ้าง ซึ่งตอนนี้สวนทางกับพี่โนพี่โน่แล้ว เพราะพี่ๆเค้าเพิ่งเล่นเสร็จกลับห้อง พี่ๆเริ่มป่วยกัน
แล้วด้วย ต้องกินยาแล้วหลับไปตอนบ่าย ปะป๊าเลยเล่นกับเด็กจิ๋วตามลำพัง วันนี้เล่นฝังตัว
เด็กจิ๋วด้วย ฝังไปตั้งแต่เท้ามาถึงหน้าอก ส่วนปราสาททรายก่อไม่สำเร็จเพราะก่อปั๊บเด็กจิ๋ว
ก็เหยียบแบนทันทีเหมือนเคย วันนี้เด็กจิ๋วยังเข็ดกับหมาตัวเมื่อวาน ระหว่างเล่นทรายก็คอย
ระแวงว่ามันจะมาอีกไม๊ วันนี้ไม่ได้ลงน้ำเพราะรู้ว่าเด็กจิ๋วกลัวปลา แต่ว่าตอนจะกลับ บอก
ว่าขอพาลงไปล้างตัวในทะเลหน่อย ลงน้ำใกล้ๆไม่มีปลา ปะป๊าดูให้แล้ว ปรากฎว่าแค่จุ่มลง
ไปหน่อย ก็กรี๊ดลั่นหาด กลัวมาก เลยต้องรีบอุ้มขึ้น พอกลับห้องอาบน้ำเสร็จก็สลบไปเพราะ
หมดแรง ตอนไปกินมื้อค่ำก็อุ้มหลับไป มื้อนี้เด็กจิ๋วอดกิน ตอนแรกนึกว่าจะหลับถึงเช้า แต่
พออุ้มออกจากห้องอาหารก็ดันตื่นขึ้นมา สงสัยได้ยินเสียงพี่ๆ ร้องอยากจะเล่นกับพี่ๆ ก็เลย
ชวนพี่ๆไปเล่นต่อที่ห้องอีกสักพักถึงจะเข้านอนกัน
...ห้องพักที่นี่โทรมมาก ขนาดว่าเพิ่ง Renovate มาไม่นานนะ ห้องเก่า ชำรุดหลายอย่าง น้ำ
เอื่อยมาก เพราะน้ำแพง ต้องซื้อมาจากเกาะเต่า ประตูห้องเปิดปิดไม่ค่อยได้ เวลาจะเปิดปิด
ทีหนึ่งต้องช่วยกันผลัก คุณแม่บ่นใหญ่เลยว่ารันทด อยู่ไม่สบายเลย
...เช้าวันสุดท้าย ตื่นขึ้นมาก็ต้องรีบออกจากห้องพักกลับบ้านกันแล้ว เมื่อคืนพี่น้อยมาคุยทำ
เป็นชวนคุย แต่ข้อความที่ได้รับเหมือนมาขู่ว่าต้องรีบมารอเรือเร็วๆตั้งแต่ 8 โมง เรือจะมากี่
โมงก็ไม่บอก คือ GM คนนี้บริหารจัดการทุกอย่างโดยเอาความสะดวกตัวเองเป็นหลัก พวก
เราก็เลยต้องรีบไปนั่งรอที่ล็อบบี้ กว่าเรือจะออกก็ประมาณ 10 โมง